Ide przywiecajc wystawie jest myl historyka sztuki i filozofa kultury Hansa Beltinga, ktry w swoim sztandarowym dziele

Antropologia obrazu. Szkice do nauki o obrazie. podkrela cielesny aspekt wizualnoci. W jego teorii obraz staje si niemoliwy bez swojego medium, jak i jego zmysowego, fizycznego odbiorcy. W tym kontekcie chciaybymy poruszy problem fotografii. Jakie zajmuje miejsce w sferze nowych technik obrazowych? W jaki sposb zmieni si status ciaa wskutek charakterystycznej dla fotografii moliwoci masowej reprodukcji? Czy nadal moemy mwi o jej nierozerwalnej wizi z realnie istniejcym desygnatem? Tytuowy Urbild i Abbild odnosz si do antagonizmu pomidzy ciaem naturalnym (Urbild), a jego odbiciem w formie dziea sztuki (Abbild). Wystawa stanowi prb odpowiedzi na pytanie o fotograficzn trawestacj cielesnoci. Organizatorem wystawy jest Studenckie Koo Naukowe Czarny Kwadrat IHS UW we wsppracy z lokalem_30. Kuratorkami projektu s studentki historii sztuki Uniwersytetu Warszawskiego Anna Rowiska i Milena Natalia Soporowska. Za opraw graficzn Grzegorz Ocetek. wydarzenia odpowiada

Na okadce: Pawe Bcki Pomidzy (2013) instalacja

Kuratorki
Anna Rowiska (ur. 1988, Warszawa) czonkini Studenckiego Koa Naukowego Czarny Kwadrat Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego. Studentka pitego roku historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. Absolwentka studiw pierwszego stopnia historii sztuki i kulturoznawstwa na Uniwersytecie Warszawskim. Milena Natalia Soporowska (ur. 1989, Warszawa) czonkini Studenckiego Koa Naukowego Czarny Kwadrat Instytutu Historii Sztuki UW. Obecnie koczy histori sztuki w ramach Midzywydziaowych Indywidualnych Studiw Humanistycznych na UW. Absolwentka roku podstawowego w warszawskim ZPAF-ie. Absolwentka Akademii Fotografii w Warszawie. Laureatka Sekcji ShowOFF Miesica Fotografii w Krakowie 2013, w ramach ktrej prezentowaa projekt Pokoje gocinne (kurator: Bownik).

Jury
Bownik artysta, fotograf, absolwent Akademii Sztuk Piknych w Poznaniu na kierunku Fotografii i Multimediw, aktualnie wykadowca na Akademii Fotografii w Warszawie. W latach 2004-2008 wsptworzy kolektyw Ikoon. W 2008 roku wsppracowa z artystk Marcelin Guni. Stypendysta m.in. Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2008). Autor wystawianego w Yours Gallery projektu Gamers. Prowadzi blog dla popularnego serwisu natemat.pl. Obecnie pracuje nad seri fotografii Koleanki i koledzy. Reprezentowany przez warszawsk galeri Starter. W tym roku jest on jednym z kuratorw sekcji Show-Off Miesica Fotografii w Krakowie (2013). Agnieszka Rayzacher - historyczka sztuki, autorka tekstw o sztuce wspczesnej. Kuratorka wystaw zbiorowych i licznych indywidualnych, m.in.: Krlikarnia, oddzia MNW, Warszawa, Galeria Entropia, Wrocaw, Cell Project Space, Londyn, Royal Academy of Art, Edynburg, Muzeum Wspczesne Wrocaw, Galeria Manhattan, d, Centrum Sztuki Wspczesnej, Saloniki, CSW ania, Gdask. Kuratorka lub koordynatorka spotka i konferencji, m.in.: w Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Warszawa, Centrum Sztuki Wspczesnej, Warszawa. Dwukrotna stypendystka MKiDN oraz Fundacji Pro Helvetia. W 2005 roku wraz z Zuzann Janin zaoya galeri lokal_30 w Warszawie, ktr prowadzi do dzi. Galeria jest miejscem promocji zarwno modych artystw, jak i reprezentantw starszej generacji, przestrzeni dyskusji i refleksji na temat wspczesnej sztuki oraz jej powiza z tradycj. Magdalena Wrblewska - absolwentka Instytutu Historii Sztuki UW i Podyplomowego Studium Filozoficznego UW, od 2005 roku asystentka w Zakadzie Historii Sztuki i Kultury Nowoczesnej, w ktrym prowadzi zajcia z historii sztuki nowoczesnej i wspczesnej, historii i teorii fotografii oraz metod historii sztuki. Pisze doktorat na temat fotograficznej reprodukcji dziea sztuki i jej funkcji w ksztatowaniu historii sztuki jako dyscypliny akademickiej. Prezeska Zarzdu Fundacji Ars Auro Prior dziaajcej przy IHS UW. Stypendystka Lieven Gevaert Centre for Photography, Katholieke Universiteit Leuven (2010) oraz Kunsthistorisches Institut in Florenz-MaxPlanck-Institut i Staatliche Museen zu Berlin (2012-2013).

Jak hartuje si stal

W ceremoniach tonie gocinno pisa Aleksander Fredro. Moja decyzja o przyjciu pod skrzyda lokalu_30 wystawy Urbild/Abbild bya jednak (niemal) spontaniczna. Energia i profesjonalizm dziewczyn z Czarnego Kwadratu byy dla mnie gwarantem powodzenia tego przedsiwzicia. Zazwyczaj mam kontakt z modymi artystami, zainteresowanymi wystaw lub wspprac z galeri. Do rzadko zwracaj si do mnie pocztkujcy kuratorzy, majcy projekt i pomys jak go zrealizowa. Sytuacja jest wydaje si by do paradoksalna debiutujcy kuratorzy (bardziej ni artyci) nie bardzo maj gdzie stawia swoje pierwsze kroki. A moe nie chc? Przez ponad rok lokal_30 dziaa w Londynie by to czas bardzo ciekawych dowiadcze i ostrej pracy (dziaalimy jednoczenie w Warszawie), w ktrej wspierali nas liczni stayci studenci historii sztuki i studiw kuratorskich. Dla nich to byo naturalne, e wiedz o tym jak robi wystawy, czy prowadzi galeri zdobd tylko w praktyce. Mam nadziej, e niedugo rwnie w Polsce stae oraz wsppraca modych kuratorw z galeriami i miejscami sztuki stan si norm. To wanie na styku dowiadczenia i profesjonalizmu z nowymi pomysami i dawk wieej energii ma szanse powsta najwicej wartociowych projektw. Nie poddawajmy si kryzysowemu marazmowi nigdy nie byo lekko. Cieszy mnie, e mode kuratorki postawiy przed sob ambitne zadanie stworzenia wystawy z tez, a nie na temat. Owa teza wywodzca si z myli historyka sztuki i filozofa kultury Hansa Beltinga poprzez swoj nieoczywisto sprawia, e potencjalni uczestnicy nie mieli atwego zadania. Szeciu artystw wybranych podczas burzliwych obrad

reprezentuje bardzo rne postawy, co daje moliwo stworzenia prezentacji o dobrej dramaturgii, generujcej ciekawe interakcje i relacje pomidzy poszczeglnymi pracami. Interesujcy i znamienny jest rwnie fakt, e pocztkowe zaoenie open call skierowany do osb zainteresowanych medium fotografii finalnie da nam, excusez le mot, wystaw multimedialn - obok zdj, mamy wideo, instalacj, a nawet rysunek. I tu dochodzimy do tego, co wydaje si by najbardziej charakterystyczn cech aktywnoci wspczesnych artystw przekraczania granic wyznaczonych przez jedno medium. Energia wystawy Urbild/Abbild pokazuje, e warto czasem wyznaczy granice, eby potem mc je przekroczy Agnieszka Rayzacher

Fotografia a antropologiczny wymiar obrazu wedug Hansa Beltinga

Urbild/Abbild jest nawizaniem dialogu midzy fotografi a filozofi Hansa Beltinga. Publikacj Antropologia obrazu. Szkice do nauki o obrazie.1 filozof otwiera drzwi dla redefinicji tytuowej kategorii i przekonuje o koniecznoci jego antropologicznej analizy oraz wypracowania jego nowej historii. Inspirowane Platonem Urbild (praobraz, prawzr) i Abbild (obraz-odbicie) to pojcia, ktrych uywa Belting rozwaajc podstawowe kategorie wizualnoci, ktr jego zdaniem mona wyjani jedynie przez badania interdyscyplinarne, interkulturowe. Nigdy wczeniej nie istniao tyle analogii midzy obrazem i wiatem jak w nowoczesnej fotografii2. W kontekcie rozumienia obrazu nie tylko jako dziea sztuki, ale jako podstawowej jednostki wizualnoci, fotografia jest kluczowa, gdy jak napisa Hans Belting to nie tyle medium spojrzenia, co medium ciaa.
1 H. Belting, Antropologia Obrazu. Szkice do nauki o obrazie, prze. M. Bryl, Krakw 2007 2 Ibid., s. 52.

Na wystawie zostali zaprezentowani modzi polscy artyci, ktrych prace interpretuj bd obrazuj rne, odmienne aspekty filozofii Beltinga i antropologiczne podejcie do obrazw. Filozofa interesuje zaleno ciaa, medium i obrazu, podstaw do tych rozwaa formuuje piszc o czowieku jako miejscu obrazw. Ewa Doroszenko projektem Copy Cat bezporednio odwouje si do kwestii cielesnoci. Jej praca skada si ze zdj i instalacji przestrzennej a tytu nawizuje do eksperymentu z 2002 roku, gdy sklonowano kota i nazwano go CC (Copy Cat). Motywem przewodnim pracy artystki jest problem kopii i oryginau. Powielenie ludzkiej postaci w pracy Copy Cat wywouje refleksj na temat potencjalnych skutkw wynikajcych z klonowania. Ukazanie ciaa w projekcie stawia take pytania odnonie samego obrazu czowieka. Nie tylko zosta on zdekontekstualizowany, ale rwnie skopiowany. Odrealnienie przedstawienia integruje w to, co Belting nazywa naszym pragnieniem autentycznych obrazw-odbi3, a wic potrzeby mimesis, technicznej gwarancji podobiestwa, ktra miaa we wczesnym okresie charakteryzowa fotografi. Odbicie [Abbild] nie jest, wedug Beltinga, jednak reprodukcj obrazu ciaa a produkcj obrazu ciaa, ktry dany jest uprzednio w samoprzedstawieniu4. Doroszenko niejako popenia klonowanie dokonaa powielenia obrazu ciaa, a nasza percepcja oywia obrazy, ktre zaczynaj dopiero funkcjonowa, gdy na nie patrzymy. W rozdziale Obraz i mier Belting przywouje przykady obrazw zmarego i ich symbolicznych funkcji. Marta Mielcarek w serii Pamitki take odnosi si poniekd do tego tematu: jej zdjcia ukazuj nieokrelone szcztki zwierzt, ktre s przechowywane przez ich wacicieli jako pomiertne relikwie, talizmany. Belting uwaa obraz za medium midzy mierci i yciem a dziki wymianie utraconego ciaa na wizerunek zmary pozostaje wrd ywych. Dzieje si tak poniewa mier jest nieobecnoci nie do zniesienia5 i ludzie wypeniaj j obrazem, by mc atwiej si z ni pogodzi. Nie maj wwczas poczucia cakowitej straty a przodkowie (bd jak w projekcie artystki
3 Ibid., s. 54. 4 Ibid., s. 114. 5 Ibid., s. 173.

 udomowione zwierzta) nadal uczestnicz w spoecznoci. Zdjcia Mielcarek odwouj si do mierci i obrazu w rozumieniu Beltinga ale take, przez efemeryczno w sposobie przedstawienia elementw nasila wraenie odchodzenia, jakby pamitki byy uchwycone tu przed tym, zanim rozpyn si w powietrzu. Na wystawie mona oglda prac wideo Kai Dobrowolskiej Emotional Lanscapes. Przez dugie i nieruchome ujcia projekt skadajcy si z trzech filmw jest bardzo fotograficzny w wyrazie. S to autoportrety, na ktrych artystka ucielenia swoje emocje. Belting zwraca uwag, e ekran jest dominujcym obecnie medium a obraz filmowy jest najlepszym dowodem antropologicznego ufundowania kwestii obrazu [powstaje bowiem] w widzu poprzez kojarzenie i wspomnienie6. Chocia praca Kai Dobrowolskiej znajduje si na pograniczu fotografii i wideo to wciga ona widza w swoje zmaganie si z natur, w gb obrazu, co wedug Beltinga jest cech charakterystyczn dla filmu, gdy widz identyfikuje si z ogldan, wyobraeniow sytuacj tak jakby niejako sam znalaz si na obrazie7. Wymienione przeze mnie artystki stanowi tylko cz wszystkich autorw, ktrych mona oglda na wystawie Urbild/Abbild, kolejne projekty poruszaj inne wtki nauki o obrazie. Hans Belting ju na wstpie Antropologii obrazu zaznacza, e jego refleksje maj charakter zaproszenia, s punktem wyjcia do dalszych przemyle na temat nowej dziedziny. Wystawa jest wic prb rozwinicia jego myli i eksperymentowaniem z sam fotografi, chci dotarcia do poj Urbild i Abbild poprzez to medium. Anna Rowiska

6 Ibid., s. 41. 7 Ibid., s. 96.

Mitte
()Ciao funkcjonuje jak niechciane przypomnienie o naturze, ktr w sobie nosimy.
Hans Belting, Antropologia obrazu. Szkice o nauce o obrazie.8

Wystawa Urbild/Abbild stanowi prb oddania zoonych relacji zachodzcych pomidzy obrazem, czowiekiem i jego ciaem. W prezentowanym przez Hansa Beltinga ujciu antropologicznym ciao jest bowiem warunkiem wizualnej obecnoci podmiotu. Niezmienny w swej biologicznej budowie bezosobowy organizm, suy jednoczenie jako spersonalizowane medium-nonik pozwalajce jednostce zjawia si w przestrzeni publicznej. Jako rodzaj kolektywnego prawzoru stanowi matryc dla jego cigych przeksztace. Czowiek bowiem reprezentuje wasne Ja za pomoc obrazw bdcych substytutem jego miertelnej powoki. Obrazodbicie [Abbild] jest produkcj obrazu ciaa, manifestujcego si uprzednio w swoim samoprzedstawieniu i jako takie odzwierciedla jego kulturow kondycj9. Wedug Beltinga obecnie ciao wymyka si dostpnym mediom zrywajc analogow wi ze swoim oryginaem, co stwierdza m.in. na podstawie analizy fotografii. Zwtpienie w moliwo rejestracji ciaa, a zatem stworzenia jego jednorodnej, stabilnej definicji, objawia si we wspczesnych strategiach artystycznych polegajcych na jego cigej defragmentaryzacji.
8 H. Belting, Antropologia obrazu. Szkice do nauki o obrazie., tum. M. Bryl, Krakw 2012, s. 136. 9 Ibid., s. 114.

Postpujce wyabstrahowanie charakterystyczne jest przede wszystkim dla naukowego podejcia do ciaa jako obiektu bada. Piotrowska manualnie przetwarzajc archiwalne zdjcia zdeformowanych pacjentw w projekcie Kartoteka sprawia, e staj si one niemale nierozpoznawaln na poziomie mimesis form estetyczn kamuflujc sw makabryczn proweniencj. Komplementarny do niego zestaw stylizowanych na dokumentacj bada angiograficznych fotografii z serii Ciao Czarne prezentujcy uywany przez artystk przy wykonywaniu rysunkw grafit, staje si niejako odwrceniem zastosowanej w Kartotece metody. Tworzywo prezentowane jest w formie obiektywnego laboratoryjnego zapisu odsyajc nas do ciaa, ktre w rzeczywistoci nigdy nie istniao. Kolejnym przejawem owego rozbicia jest praca Bohdanowicza Freaks. Manipulowane komputerowo obrazy analogowe kompromituj mit fotografii ewidencyjnej. W gecie postfotograficznym ciao w obrazie ucieka wszelkiej z nim referencji . Zarwno samo odbicie, jak i utrwalony na podmiot odsaniaj swj fikcyjny rodowd. Realno ciaa rozpuszcza si w obrazie10 zastpiona jego wirtualnym odpowiednikiem. W wyrnionej na wystawie instalacji Bckiego Pomidzy fotografia wchodzi w dialog ze swoim prototypem. Oba komponenty czy element natury w postaci niepozornej gazki. Zarwno portret, jak i przeciwstawione mu zwierciado, w rzeczywistoci stanowi jedno i to samo narzdzie do ogldania cia tam, gdzie ich nie ma. Czytane w sposb lacanowski lustro pozwala podmiotowi rozpozna siebie jako Innego, a wic jako obraz, przygotowujc go do stanowicej warunek egzystencji nieustajcej auto-reprezentacji realizujcej si m.in. w fotografii. Praca Bckiego unaocznia odwieczny konflikt pomidzy ciaem zjawiskowym, a jego neurobiologicznym wzorcem, od ktrego stale uciekamy. Ucieczka ta realizowana poprzez stojc na granicy fetyszystycznego kultu nadmiern afirmacj lub, odwrotnie, zaprzeczenie jego niezbywalnych, fizycznych waciwoci, skutkuje
10 Ibid., s. 135.

wiecznym obejciem pustego rodka [Mitte]11. rodkiem tym jest owo waciwe, demokratyczne, bo przez wszystkich wspdzielone, ciao. Niepoznawalne w swej rzeczywistej istocie suy jedynie jako funkcja jego zewntrznych postaci. W instalacji Bckiego, to, co autentyczne, a jednoczenie niemoliwe do zgbienia, zamyka si w abstrakcyjnej, naturalnej formie gazki stanowicej owo pomidzy pomidzy ciaem a pozorem, pomidzy materi a odbiciem, czy wreszcie, pomidzy obrazem a obrazem. Jest to wykreowana na zasadzie konfrontacji prba zarejestrowania wyomu pozwalajcego odrni zjawisko od kryjcego si za nim bytu. Na gruncie refleksji historyczno-sztucznej, stanowi za nowoczesny komentarz na temat odwiecznego pytania o zwizek anatomii z estetyk. Poruszony przez Beltinga wtek czowieka witruwiaskiego autorstwa Leonardo da Vinci wskazuje na geometri jako podstaw wczesnego paradygmatu sztuki stajc si jednoczenie wizieniem dla kultywujcego j czowieka. Wybr pomidzy wpisujcym si w ni iluzorycznym ciaem idealnym, a realn, niedoskona fizycznoci staje si wyborem tragicznym. Ostatecznie bowiem uwolnienie si od natury realizowane w obrazach powstaych na zasadzie jej przeciwiestwa nigdy nie bdzie w stanie odseparowa od ogranicze, jakie nakada na nas wasne, uomne ciao. To, co rejestruj wybrane na wystaw prace to nie bezstronny obraz ciaa, ale w rodek pomidzy wizerunkiem a cielesnoci wyraony w niemonoci jego przedstawienia. Obnaajce wadliwo ludzkiej percepcji [Piotrowska gra z wizualnymi kliszami, Bohdanowicz cyfrowa manipulacja archiwaliami], wpisujce spaszczone figury w intermedialne, przestrzenne konstrukcje [Doroszenko umieszczone w rodzaju terrarium sklonowane autoportrety, Bcki instalacja zoona z fotografii, lustra i gazki] oraz odcieleniajce fizyczne aspekty organizmu [Dobrowolska sprowadzony do estetycznego obrazu wysiek fizyczny, Mielcarek kolekcja organw zwierzcych w formie sentymentalnych pamitek] dziea, to rzetelne, podmiotowe dokumentacje poszukiwa owego centrum. Milena Natalia Soporowska
11 Ibid., s. 118.

Medium ciaa
Zawarta w tytule wystawy opozycja poj Urbild i Abbild wykorzystywana przez Hansa Beltinga wywouje ca seri pyta o ciao, cielesno, medium i ich wzajemne relacje, jakie uzyskuj one w kontekcie obrazw. Urbild odwouje si do pierwowzoru obrazu, tego, co Abbild odzwierciedla, czemu nadaje reprezentacj. Abbild jest zatem odbiciem, tym, co artysta tworzy opierajc si na rzeczywistym wzorze obrazu Urbild. Problematyk triady medium obraz ciao mona rozpatrywa z rnych perspektyw. Wspczesne techniki obrazowania, takie jak obrazy digitalne, kinematograficzne, wirtualne czy wreszcie fotografia bez wtpienia przyczyniy si do powstania nowych niewiadomych w dyskursie o obrazach. Pytania epistemologiczne, ontologiczne czy antropologiczne zwizane z nowymi mediami mno si i komplikuj. Czy dzisiejsze obrazy s spadkobiercami tych, sprzed doby reprodukcji technicznej? Czy te pojciem obrazw okrelamy co zupenie nowego? Chciabym jednak odej od tych wtpliwoci i spojrze na obrazy fotografie, ktre zaproponowali nam wspczeni artyci. Pytanie o relacje midzy wzorem a odbiciem we wszystkich prezentowanych pracach koncentruje si na kwestii cielesnoci. Zwrot ku ciau, ktry mona obserwowa w humanistyce od kilkudziesiciu lat, nadal obfituje w liczne warianty postrzegania i reprezentowania cia. Ostatnie dziesiciolecia i przybye wraz z nimi zmiany technologiczne wci intensyfikuj i przeformuowuj kwesti cielesnoci. Kolejne etapy okieznywania rzeczywistoci poprzez rozwj technologii zachwycaj pyncymi z nich korzyciami. Jednoczenie nieustannie przesuwane granice ludzkich moliwoci zaczynaj wzbudza niepokj, a nawet przeraenie.

Ewa Doroszenko w projekcie Copy Cat podejmuje si roli Demiurga, wybierajc osoby warte zwielokrotnienia. W prywatnej armii klonw artystki trudno znale pierwowzr. Czy mwic o klonowaniu mona tak atwo nakreli granic, midzy matryc a odbitk? W Copy Cat, wraz z namnoeniem odbi, jawi si pytanie, czy w czasie globalnej multiplikacji, orygina nie straci swojej uprzywilejowanej pozycji i czy w ogle jest on jeszcze potrzebny. Zagadnienie miejsca i jego uwikanie w materi obrazw porusza Kaja Dobrowolska w projekcie Emotional Landscapes. Poczynajc od problematycznego statusu ciaa, jako miejsca obrazw, jak te miejsca miejsca w cielesnym archiwum obrazw. Prba usytuowania indywidualnych emocji w przestrzeni prowokuje rwnoczenie pytanie o status miejsca i negocjacji midzy jego charakterem kolektywnym a indywidualnym. Czy miejsce, ktre zostao przefiltrowane przez obecno partykularnego ciaa, jest nadal tym samym miejscem, czy przybiera efemeryczn form zwizan z konkretn osob, jej emocjami i wspomnieniami? Cykl Freaks Macieja Bohdanowicza ukazuje ciaa hybrydyczne, namnaajce si. Wykorzystujc medium fotografii nadaje on im wymiar realnoci, ktry po chwili musi zosta poddany w wtpliwo. Twarze, gowy nie pasuj do cia, z ktrymi s zwizane. Fotografie te zaburzaj przyzwyczajenia naszej percepcji, wprowadzaj dysonans na paszczynie wieku, pci czy gatunku przedstawianych postaci. Hybydyzacja ta nasuwa na myl pytanie o status wizerunku naszego ciaa w wiecie wirtualnym, w ktrym reprezentacja i podmiotowo zyskuje zupenie nowy wymiar, a awatary otwieraj si na moliwo dowolnego ich kreowania. Znaczenie ciaa intensyfikuje si zawsze w przypadku choroby. Agnieszka Piotrowska w Ciao Czarne ukazuje portrety cia naznaczonych chorob, ktra nie tylko niszczy ciaa w sensie materialnym, ale poddaje je destrukcji rwnie w przestrzeni spoecznej i kulturowej. Ja przestaje istnie jako autonomiczne, Ja staje si swoj chorob. Choroba zaczyna dominowa nad ciaem i jego znaczeniami w taki sposb, e ciao/podmiot staj si wycznie medium, w ktrym choroba zyskuje widzialno.

Artyci na wystawie Urbild/Abbild poruszaj kwestie zwizane z tytuow opozycj poj, jednak w kadym z projektw pojawia si problematyczna kwestia ciaa z beltingowskiej triady. S to pytania, ktre nieustannie narastaj w zwizku z problematyczn rol nowych technologii i mediw w ponowoczesnej rzeczywistoci. Czy mona jednak znale na nie satysfakcjonujce odpowiedzi? Sebastian Gawowski

Laureaci

Pawe Bcki Pomidzy (2013) instalacja

Maciej Bohdanowicz z cyklu Freaks (2011) fotografia

Kaja Dobrowolska z cyklu Emotional Landscapes (2012) wideo

Ewa Doroszenko z cyklu Copy Cat (2008-2013) fotografia

Marta Mielcarek z cyklu Pamitki (2013) fotografia

Agnieszka Piotrowska z cyklu Kartoteka (2012) rysunek

Agnieszka Piotrowska z cyklu Ciao Czarne (2013) fotografia