SCIANKI SZCZELNE

Scianki szczelne sa to konstrukcje oporowe wykonywane z podluznych elementow

wprowadzanych w grunt (wbijanych, wwibrowywanych lub wciskanych) scisle jeden obok
drugiego i polaczonych na zamki zapewniajace szczelnosc przed woda i wzajemna wspolprac.
Elementy te nazywa si brusami lub grodzicami.
Zastosowanie scianek szczelnych
- obudowy glbokich wykopow
- nabrzeza portowe
- grodze
- regulacja rzek i kanalow
- uszczelnianie walow przeciwpowodziowych
- ochrona budowli i Iundamentow przed dzialaniem wody
- inne zastosowania
Podzial scianek szczelnych
Ze wzgldu na material:
- stalowe - ksztalty przekrojow: korytkowy (lub typu U), zetowy, plaski, typu H, - ksztalty zamkow
- zelbetowe uszczelniane na pioro obce z drewna, specjalne ostrze dociskajace jeden brus do
drugiego

- drewniane uszczelniane na wpust i pioro wlasne lub pioro obce

1 `2 3
kolejnosc wbijania brusw
kqtownik stalowy
walcowany

wkladki drewniane
(pira obce)


Ze wzgldu na schemat pracy i sposb podparcia:
- scianki wspornikowe - scianki rozpierane jednokrotnie lub wielokrotnie

- scianki kotwione jednokrotnie lub wielokrotnie

Scianki jednokrotnie podparte (zakotwione) moga byc dolem w gruncie swobodnie podparte lub
utwierdzone.

H
n

s s s s

4
.
0

m

t

> > > >

H
n


H
n

=

4
.
0



8
.
0
m

t

=

(
0
.
4

0
.
6
)
H
n


H
n

=

4
.
0



8
.
0
m

t

=

(
0
.
4

0
.
6
)
H
n


t

=

2
.
5

4

m

3



4

m


t

=

2
.
5

4

m

3



4

m


H
n

=

4
.
0



8
.
0
m

t

=

(
0
.
4

0
.
6
)
H
n

Rodzaje zakotwien scianek szczelnych
- zakotwienia plytowe - zakotwienia blokowe

- zakotwienia do kozlw palowych - zakotwienia iniektowane



cigno, L = 6 15m
prt stalowy
nakretka napinajqca
,sruba rzymska
przegub
plyta kotwiqca
prefabrykowana zelbetowa
kleszcze
2 ceowniki
klin odlamu
parcia

2



4

m

2



4

m


blok kotwiqcy
prefabrykowany lub monolityczny

bloki lub belka
wienczqce pale
pal wciskany
pal wyciqgany

kleszcze
2 ceowniki
lub dwuteowniki
bulawa iniekcyjna
L = 4 8m
cigno, L = 6 15m
liny, sploty stalowe,
rzadziej prty
Obliczanie i projektowanie scianek szczelnych
Przyjmowanie i wyznaczanie obciazen dzialajacych na scianki szczelne

Glownym obciazeniem scianek szczelnych jest parcie gruntu i wody. Odpor gruntu pod dnem
wykopu lub basenu jest reakcja utrzymujaca sciank.
W sciankach szczelnych przyjmuje si najczsciej parcie czynne gruntu (graniczne) ze
wspolczynnikiem K
a
liczonym przy zalozeniu kata tarcia gruntu o sciank o oo o
a
, czyli K
a
K
ah

Wartosc jednostkowa parcia oblicza si ze wzoru: e
a
o oo o'
v
K
a
- 2c (K
a
)
0.5
> >> > 0
w ktorym o oo o'
v
jest eIektywnym naprzeniem pionowym w gruncie, uwzgldniajacym obciazenie
naziomu p, i cizar warstw gruntu z wyporem wody.
Odpor gruntu przyjmuje si rowniez graniczny ze wspolczynnikiem K
p
liczonym przy zalozeniu
kata tarcia gruntu o sciank o oo o
p
-| || |/2 (przyjcie o
p
0 jest zbyt asekuracyjne). Nalezy jednak
obliczyc skladowa pozioma tego wspolczynnika i dodatkowo zredukowac za pomoca
wspolczynnika q=0.85 q=0.85 q=0.85 q=0.85: K'
ph
q qq q K
p
coso oo o
p

Wartosc jednostkowa odporu oblicza si ze wzoru: e
p
o oo o'
v
K'
ph
+ 2c (K'
ph
)
0.5

w ktorym c - jest spojnoscia gruntu, ktora w przypadku odporu redukuje si o polow c .5 c.
Parcie wody uwzgldnia si w przypadku roznicy jej poziomow po jednej i po drugiej stronie
scianki, przy czym rozklad tego parcia przyjmuje si w zaleznosci od tego, czy wystpuje przeplyw
wody pod scianka, czy nie wedlug rysunku powyzej. W przypadku intensywnego przeplywu
wody powinno si uwzgldniac jeszcze wplyw cisnienia splywowego na wartosci parcia i odporu
gruntu. Przyjmowanie rozkladu parcia wody jak dla braku przeplywu (rysunek wyzej) daje wyniki
obliczen po bezpiecznej stronie i moze byc przyjmowane dla uproszczenia we wszystkich
przypadkach.
Po wykresleniu rozkladow parcia i odporu sporzadza si wykres wypadkowy, w ktorym glbokosc
a zerowania si parcia i odporu oblicza si ze wzoru:
( )
a ph
) (
d
K K
e
a
'
=
'
, a wypadkowy rozklad po
stronie odporu mozna wyrazic zaleznoscia: e(x)
(
:
)
x K, gdzie K (K'
ph
- K
ah
)

e
a

e
p

Ahw
e
w
e
w

lub
brak przeplywu
wody
przeplyw wody
pod sciankq
e
a

e
p

e
a
+e
w
a
e*(x)
x
ed
p
Obliczanie statyczne scianki wspornikowej

Tok postpowania:
1) Wyznaczamy wykresy parcia gruntu i wody oraz odporu i sporzadzamy wykres wypadkowy
2) Obliczamy wypadkowa wykresu po stronie parcia E
a
i okreslamy wysokosc jej dzialania h

wzgldem punktu zerowania si parcia i odporu
3) Okreslamy polozenie punktu F rownowazenia si momentow z rownania:
F F F
) (
F 0 a
x
3
1
x
2
1
x * K ) x h ( E = +
'

ktore po przeksztalceniu daje rownanie 3-go stopnia:
0 h E x E x * K
6
1
0 a F a
3
F
) ('
=

Rownanie to mozna rozwiazac np. metoda kolejnych przyblizen. Rozwiazanie wartosc x
F

okresla nam polozenie punktu F.
4) Wyliczone potrzebne zaglbienie x
F
powikszamy o wartosc A AA Ax, ktora potrzebna jest do
przeniesienia sily C, wynikajacej z rownowagi sil poziomych. Wartosc A AA Ax okreslamy z zalecen
empirycznych: a + x
F
+ A AA Ax o oo o (a+x
F
) , w ktorych wspolczynnik o oo o zaleca si przyjmowac od
1.2 do 1.6 w zaleznosci od tego czy na sciank dziala tylko parcie gruntu, czy parcie gruntu
i wody, czy samo parcie wody.
5) Obliczamy wartosc maksymalnego momentu zginajacego M
max
metoda poszukiwania punktu
zerowania si sil tnacych o rzdnej x
m
:
0 x
2
1
x * K E
m m
) (
a
=
'

* K
E 2
x
) (
a
m

=
'

3
m
) (
m 0 a max
x * K
6
1
) x h ( E M + =
'


p
e
a

e
p

F
a
xF
E
a

h0
x
Ax
e*(x)
F
M
max

[M]
F
[o]
C
o
max

xm
t
Obliczanie statyczne scianki jednokrotnie zakotwionej dolem swobodnie podpartej

Tok postpowania:
1) Wyznaczamy wykresy parcia gruntu i wody oraz odporu i sporzadzamy wykres wypadkowy
2) Obliczamy wypadkowa wykresu po stronie parcia E
a
i okreslamy wysokosc jej dzialania h
E

wzgldem punktu przylozenia sciagu lub rozpory
3) Wyznaczamy potrzebna glbokosc wbicia x
t
z warunku rownowagi momentow wzgldem
punktu A przylozenia sciagu lub rozpory:
) h a x
3
2
( x
2
1
x * K h E 0 M
s t t t
) (
E a A
+ + = =
'

ktore po przeksztalceniu daje rownanie 3-go stopnia:
0 h E x ) h a ( * K
2
1
x * K
6
2
E a
2
t s
) ( 3
t
) (
= + +
' '

Rownanie to mozna, podobnie jak poprzednio, rozwiazac np. metoda kolejnych przyblizen.
Rozwiazanie wartosc x okresla nam potrzebna glbokosc x
t
.
4) Sil w sciagu lub w rozporze S obliczamy nastpnie z rownowagi sil poziomych:
2
t
) (
a p a
x * K
2
1
E * E E S 0 X = = =
'

Sil S mozna tez obliczyc z rownowagi momentow wzgldem punktu B konca scianki.
5) Otrzymane z obliczen zaglbienie scianki t a + x
t
, nalezy dodatkowo zwikszyc o 20 .
Wynika to z warunkow bezpieczenstwa oraz z tego, ze odpor graniczny gruntu nie zmobilizuje
si na calej wysokosci zaglbienia scianki, a jedynie w gornym jego odcinku odcinku.
6) Obliczamy wartosc maksymalnego momentu zginajacego M
max
metoda poszukiwania punktu
zerowania si sil tnacych o rzdnej z
m
:
0 z K
2
1
z e S
2
m a
) (
m 1 a
=
'

m
z

3
m a
) ( 2
m 1 a 1 m max
z K
6
1
z e
2
1
) h z ( S M =
'



p
e
a

e
p

a
e*(x)
x
E*
p
F
x
t

E
a

h
E

S
A
B
M
max

[M]
[o oo o]
o
1

o
max

h
s

h
1

z
m

e
a1

t
Obliczanie statyczne scianki jednokrotnie zakotwionej dolem utwierdzonej
Metoda analityczna uproszczona
Zastosowanie dluzszej scianki i wymuszenie utwierdzenia w gruncie moze niekiedy okazac si
tansze od scianki w gruncie swobodnej podpartej, ze wzgldu na mniejsze momenty zginajace
i zastosowanie mniejszych proIili na brusy. Ponadto takie rozwiazanie jest bezpieczniejsze.
Scianka jednokrotnie zakotwiona dolem utwierdzona jest schematem statycznie niewyznaczalnym,
ktorego rozwiazanie stanowi pewna trudnosc. Jedna z propozycji jest uproszczona metoda
analityczna, w ktorej zaklada si (z pewnym przyblizeniem), ze w punkcie B zerowania si wykresu
parcia i odporu zeruje si rowniez moment zginajacy w sciance. W obliczeniach mozemy wowczas
sciank podzielic na dwie belki swobodnie podparte i rozwiazac najpierw belk gorna, a nastpnie
belk dolna (rysunek ponizej).


Tok postpowania:
1) Wyznaczamy wykresy parcia gruntu i wody oraz odporu i sporzadzamy wykres wypadkowy.
2) Obliczamy wypadkowa wykresu po stronie parcia E
a
i okreslamy wysokosc jej dzialania h
E

wzgldem punktu przylozenia sciagu lub rozpory
3) W punkcie B rozcinamy sciank i tworzymy dwie belki swobodnie podparte.
4) Rozwiazujemy gorna belk, w rezultacie czego otrzymujemy wartosci momentu zginajacego
M
1
, sily w sciagu S i reakcji w punkcie B R
B
:

' +
'
= =
) h h (
h E
S 0 M
E E
E a
B

' +

= =
) h h (
h E
R 0 M
E E
E a
B A
5) Reakcj R
B
nastpnie przenosimy na belk dolna i potrzebna glbokosc wbicia scianki x
t

(dlugosc dolnej belki) obliczamy z warunku rownowagi momentow wzgldem punktu C:
0 x * K
6
1
x R 0 M
3
t
) (
t B C
= =
'

6) Obliczamy wartosc momentu zginajacego M
2
w belce dolnej.
7) Do zwymiarowania brusow scianki szczelnej nalezy wziac moment M
max
max M
1
, M
2
}
8) Otrzymane z obliczen zaglbienie scianki t a + x
t
, nalezy dodatkowo zwikszyc o 20 .
Wynika to z rownowagi sil poziomych (reakcja R
C
), warunkow bezpieczenstwa oraz z tego, ze
odpor graniczny gruntu nie zmobilizuje si na calej wysokosci zaglbienia scianki, a jedynie w
gornym jego odcinku.
UWACA: Pr:edstawione wv:ef w:orv na oblic:anie scianek wspornikowvch i fednokrotnie :akotwionvch
odnos: si tvlko do gruntow fednorodnvch niespoistvch. Pr:v gruntach uwarstwionvch i spoistvch ka:dv
pr:vpadek wvmaga indvwidualnego ro:wi:ania. Procedurv oblic:eniowe po:ostaf fednak takie same.



p
e
a

e
p

a
e*(x)
E
a

hE
S
A
B
[M] [o oo o]
o
1

o
max

e*(x)
E
a

hE
S
A
B
C
B
R
B
F
R
B
F
R
C
F
C
x
xt
M
1

M
2

M
1

M
2

h'E
E*
p
F
E*
p
F
t
Obliczanie statyczne scianek jednokrotnie zakotwionych metodq graficznq Bluma




+s -s
A17 A16 A15 A14 A13 A12
A11 A10

A9 A8 A7 A6 A5 A4
5
7 8 9
10
12
6
11
14 15 16 17 18
13
4
H
1
[kNm
2
]


SII"
SI
E1 E2 E3 E4 E5 E6 E7 E8 E9 E10 E11 E12
E13
E14 E15 E16 E17 E18
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12
13 14 15 16 17
18
H
0
[kN]
O
Wielobok sil rzeczywistych Wielobok sil wtrnych

p
e
a

e
p

a
e
p
-e
a

E
1

E
2

E
3

E
4

E
5

E
6

E
7

E
8

E
9

E
10

E
11

E
12

E
13

E
14

E
15

E
16

E
17

E
18

E
19

S S
'

t

L
q

q
1

q
2

Am
Am(-s) Am(+s)
A
4

A
5

A
6

A
7

A
8

A
9

A
10

A
11

A
12

A
13

A
14

A
15

A
16

A
17

Uklad
geometryczno-konstrukcyjny
Wykres
parcia - odporu
Parcie - odpr
sily skupione
Wielobok sznurowy
wykres momentw
Obciqzenie wtrne
sily skupione
Wykres przemieszczen
A
1
Tok postpowania przy obliczaniu scianki szczelnej metodq graficznq Bluma
1) Przyjmujemy i wykreslamy w skali uklad konstrukcyjo-geometryczny scianki, w ktorym
zaglbienie w dnie przyjmujemy wstpnie okolo 0.6 0.8 wysokosci scianki nad dnem
2) Wyznaczamy wykresy parcia gruntu i wody oraz odporu i sporzadzamy wykres wypadkowy
3) Zamieniamy wykres wypadkowy na uklad sil skupionych E
i
. Rozstaw sil E
i
(podzial wykresu
na paski) przyjmujemy okolo 0.5 1.0 m.
4) Sporzadzamy wielobok sil rzeczywistych E
i
. Dlugosci sil rysowane sa w przyjtej skali sil.
Biegun ,O przyjmujemy w dowolnym miejscu, ale najlepiej tak, aby promienie sil od parcia
utworzyly w przyblizeniu trojkat rownoboczny. Dodatkowo przyjmujemy w miar okragla
wartosc H
0
(w skali sil).
5) Wykreslamy wielobok sznurowy, przenoszac rownolegle kolejne promienie sil. Promien nr 1
rysujemy w dowolnym miejscu do przecicia z osia sily E
1
, przez ten punkt prowadzimy
z kolei promien nr 2 do przecicia z osia sily E
2
, nastpnie przez ten punkt promien nr 3 do
przecicia z osia sily E
3
i tak dalej. Promien nr 1 przedluzamy dodatkowo do przecicia z osia
sciagu punkt A. Otrzymany wielobok sznurowy jest wlasciwie wykresem momentow
zginajacych dla scianki szczelnej.
6) Gdy chcemy zaprojektowac sciank dolem swobodnie podpartq przez punkt A prowadzimy
prosta zamykajaca I stycznie do dolnej wypuklosci wieloboku sznurowego. Punkt stycznosci
wyznacza nam potrzebne zaglbienie t
I
scianki szczelnej, ktore ze wzgldow bezpieczenstwa
zwikszamy o 20. Wartosc maksymalnego momentu zginajacego obliczamy ze wzoru:
] kNm [ H M
0 max
q =

w ktorym wielkosc q qq q
I
|m| nalezy odczytac z wykresu sznurowego zgodnie ze skala dlugosci.
Wartosc sily w sciagu S
I
odczytujemy z wieloboku sil przenoszac rownolegle zamykajaca I.
7) Gdy chcemy zaprojektowac sciank dolem utwierdzonq - prosta zamykajaca II` prowadzimy
przez punkt A tak, aby wielkosci q qq q
1
i q qq q
2
na wykresie sznurowym byly w przyblizeniu sobie
rowne. Jest to pierwsze przyblizenie. Scianka dolem utwierdzona jest ukladem statycznie
niewyznaczalnym i dlatego jej rozwiazania dokonuje si metoda iteracyjna.
8) Wykres momentow zamieniamy na obciazenie wtorne, ktore zastpujemy ukladem sil
skupionych wtornych : A
i
q qq q
i
a
i
H

|kNm
2
|, gdzie q qq q
i
wartosc odczytana z wieloboku
sznurowego w osi sily E
i
, a
i
rozstaw sil E
i
.
9) Sporzadzamy wielobok sil wtornych A
i
, w ktorym rysowanie sil i promieni zaczynamy od
konca, a promien koncowy (na rysunku promien nr 18) prowadzimy pionowo, ze wzgldu na
zakladane utwierdzenie scianki, w ktorym kat obrotu rowny jest zero. Wielkosc H
1

przyjmujemy dowolnie, ale wedlug podobnych zasad co H

.
10) Wykreslamy drugi wielobok sznurowy, ktory jest wykresem przemieszczen scianki.
Wykreslanie tego wieloboku rozpoczynamy od dolu wedlug takich samych zasad jak pierwszy
wielobok. Wykres przemieszczen powinien dac zerowe przemieszczenie w osi sciagu, gdyz
znajduje si tam podpora. W momencie gdy wystpuje odchylka s() lub s(-) nalezy dokonac
korekty w pochyleniu zamykajacej - II'' za pomoca poprawki A AA Am, ktora obliczamy ze wzorow:
] m [
H
M
m
0
c
= A
, gdzie
] kNm [
L
H s 3
M
2
1
c

=

Po wprowadzeniu korekty powinno si jeszcze raz dokonac sprawdzenia przemieszczen
scianki, ale zwykle jest to juz nie potrzebne.
11) Punkt przecicia skorygowanej zamykajacej II` z koncowym Iragmentem wieloboku
sznurowego wyznacza nam potrzebne zaglbienie scianki t
II"
, ktora podobnie jak poprzednio
zwikszamy o 20, ze wzgldow bezpieczenstwa.
12) Wartosci momentow zginajacych obliczamy ze wzorow:
] kNm [ H M
0 1 1
q =
' '
, ] kNm [ H M
0 2 2
q =
' '

z ktorych: M
1
jest momentem przslowym, a M
2
momentem utwierdzenia w gruncie.
Wartosc maksymalna bierzemy do wymiarowania brusow.
13) Wartosc sily w sciagu S
II"
odczytujemy z wieloboku sil rzeczywistych przenoszac rownolegle
zamykajaca II".
Obliczanie scianek metodq wsplpracy scianki ze sprzysto-plastycznym osrodkiem gruntowym
Metoda ta pozwala na odwzorowanie pracy scianki i gruntu bardziej zblizone do rzeczywistosci
niz poprzednie metody oraz pozwala obliczyc zarowno scianki wspornikowe, jak i zakotwione.
Jak wiadomo wartosc parcia i odporu gruntu zalezy od przemieszczen scianki. W omawianej metodzie
zaleznosc ta jest uwzgldniona tylko w przypadku odporu, natomiast parcie gruntu przyjmuje si
zwykle ustalone jako graniczne e
a
. Na rysunku ponizej pokazany jest schemat obliczeniowy scianki
odkopywanej. Scianka moze tez byc zasypywana wowczas schemat obciazen wyglada nieco inaczej.


Reakcj gruntu ponizej dna, czyli odpor, modeluje si za pomoca podpor sprzysto-plastycznych,
prostopadlych do scianki i rozstawionych co okolo a
i
0.5 m. Sztywnosci k
xi
tych podpor mozna
obliczyc w przyblizeniu wedlug wzoru:
k
xi
= S
n
E
0
a
i
1m |kN/m|
w ktorym: S
n
wspolczynnik technologiczny, przyjmowany np. dla scianek stalowych wbijanych
S
n
1.1, wwibrowywanych S
n
1.0, dla scianek zelbetowych wbijanych S
n
1.2,
a dla scian szczelinowych S
n
0.8 0.9.
- wspolczynnik uwzgldniajacy dlugotrwalosc obciazenia: np. dla scianek
tymczasowych przyjmuje si 1.0, a dla scianek stalych - 0.30 0.65
w zaleznosci od stanu gruntu.
Sztywnosci k
xi
osiagaja wartosc wyliczona z powyzszego wzoru dopiero na pewnej glbokosci z
c

ponizej pierwotnego poziomu terenu. Glbokosc t przyjmuje si: z
c
5.0 m dla gruntow niespoistych,
4.0 m dla malospoistych, 3.0 m dla sredniospoistych, 2.0 m dla zwizlo spoistych i 1.0 m dla
bardzo spoistych i organicznych. W poziomie terenu przyjmuje si k
xi
0, a na odcinku od poziomu
terenu do glbokosci :
c
przyjmuje si liniowy wzrost k
xi
.
Obliczenia wykonuje si iteracyjnie za pomoca dowolnego programu do analizy statycznej ram
plaskich. W trakcie obliczen kontroluje si, czy reakcje w podporach sprzystych nie przekraczaja
reakcji granicznych czyli odporu granicznego. Gdy po pierwszym kroku obliczen w jednym lub
w kilku wzlach wystpuje przekroczenie reakcji granicznych, to w wzlach tych usuwa si podpory
sprzyste, a w ich miejsce wstawia sily skupione, rowne reakcjom granicznym. Po tej zamianie
uruchamia si ponownie obliczenia. Obliczenia uwaza si za zakonczone, gdy w zadnej z pozostalych
podpor sprzystych nie ma przekroczen reakcji granicznych. Przekroczenie reakcji granicznych we
wszystkich podporach sprzystych oznacza, ze przyjto zbyt plytkie zaglbienie scianki i nalezy je
zwikszyc. Zaglbienie to nalezy rowniez zwikszyc w celu zmniejszenia momentow zginajacych
i uzyskania czsciowego lub pelnego utwierdzenia spodu scianki w gruncie.
W wyniku obliczen otrzymuje si wykres momentow i przemieszczen scianki oraz wartosc sily
w sciagu S oraz rozklad zmobilizowanego odporu gruntu.

p
e
a

Mmax
[M] [o oo o]
o1
omax
e
p

kxi
E1
E3
E4
E5
E6
E7
E8
E9
E10
E11
E12
E14
E2
E13
E15
E14
E15
E14
E15
lub
ep-ea
ep-ea
S
reakcja gruntu
(odpr zmobilizowany)
EJ
(sztywnosc gitna)
t
Obliczanie zakotwien scianek szczelnych
- zakotwienie plytowe

Nosnosc kotwiaca plyta pionowa uzyskuje dziki odporowi gruntu przed plyta E
p
. Nosnosc t
czsciowo obniza parcie gruntu za plyta E
a
, ktore dodaje si do sily w sciagu S.
Odpor E
p
przyjmuje si jako graniczny o wspolczynniku K
p
obliczonym dla kata tarcia gruntu
o powierzchni plyty o oo o
p
-|/2, przy czym do analizy bierze si skladowa pozioma tego odporu E
ph
.
Wartosc odporu mozna takze oszacowac za pomoca wspolczynnika q qq q wedlug Bucholza z tabl. 1.
Tabl. 1
H/h 1 2 3 4 5
q
6.9 7.4 8 9 10
Jednostkowe wartosci odporu obliczamy ze wzorow:
ph 1 1 p
K h e = ,
ph 2 p
K H e =
Odpor gruntu przed plyta dziala w ukladzie przestrzennym, w ktorym jego wartosc jest wiksza niz
w ukladzie plaskim. Szerokosc b
z
streI oddzialywania odporu mozna wyznaczyc za pomoca
wspolczynnika empirycznego | | | | (tabl. 2) : b
z
| || | b
Tabl. 2
H/h 1 2 3 4 5
| || |
2.1 2.3 2.5 2.8 3.1
W przypadku:
- gdy b
z
a wartosc wypadkowej odporu obliczamy ze wzoru:
z
2 p 1 p
ph
b h
2
e e
E
+
=
- gdy b
z
> a wartosc wypadkowej odporu obliczamy ze wzoru: a h
2
e e
E
2 p 1 p
ph

+
=
Parcie gruntu E
a
przyjmuje si jako graniczne o wspolczynniku K
a
obliczonym dla o oo o
a
0.
Wartosci jednostkowe obliczamy ze wzorow:
a 1 1 a
K ) h p ( e + = ,
a 2 a
K ) H p ( e + = ,
a wartosc wypadkowej ze wzoru: b h
2
e e
E
2 a 1 a
a

+
=
Warunek nosnosci zakotwienia przedstawia si nastpujaco:
S s ss s .8 E
ph
- 1.2 E
a

Plyty kotwiace zasypuje si przewaznie gruntem niespoistym, dlatego w powyzszych wzorach nie
uwzgldniano wplywu spojnosci. W przypadku braku wystarczajacej nosnosci plyty, mozna
zastosowac wiksza plyt, lepszy grunt zasypowy, umiescic po dwie plyty na jednym sciagu, badz
zastosowac tzw. mijankowy uklad plyt, tak aby streIy zasigu b
z
nie zachodzily na siebie.

a

b
z

b
z

b

b


E
a

S
p
E
ph

h
H
ea1
ea2
ep2
ep1
h1
- zakotwienie blokowe

W zakotwieniu blokowym, na scianach czolowej i tylnej wystpuja takie same zjawiska jak
w przypadku plyty kotwiacej. Dodatkowo dochodza sily tarcia na scianach bocznych i na
powierzchni dolnej i gornej bloku, ktore zwikszaja ogolna nosnosc kotwiaca bloku.
Nosnosc kotwiaca bloku jest suma poszczegolnych sil:
Q
c
Q
1
- Q
2
+ Q
3
+ Q
4
+ 2 Q
5

gdzie:
Q
1
E
ph
, Q
2
E
a
- oblicza si tak samo jak dla plyt kotwiacych
Q
3
C
1
tgo oo o, C
1
- cizar gruntu nad blokiem, o oo o kat tarcia gruntu o sciany bloku (o ~ 0.5|)
Q
4
(C
1
+ C
2
) tgo oo o, C
2
- cizar bloku, dla blokow monolitycznych mozna tu przyjmowac o |
Q
5
E

tgo oo o, E

- parcie spoczynkowe gruntu dzialajace na sciany boczne bloku,

l h K
2
) h H (
E
0 0

+
= , | = sin 1 K
0

W przypadku malej odleglosci midzy blokami sily Q
3
i Q
5
moga w ogole nie zadzialac, gdyz grunt
miedzy blokami i nad nimi bdzie si przemieszczal razem z blokami. Wowczas nalezy sprawdzic
nosnosc calego przemieszczajacego si ukladu gruntowo-blokowego.

Warunek nosnosci zakotwienia przedstawia si nastpujaco:
S s ss s .8 Q
c



a

b

b
z

b

b
z


Q2=Ea
S
p
Q1=Eph
h
H
ea1
ea2 ep2
ep1
h1
G1
Q3
G2
G1+ G2
Q4
l
przekrj pionowy
Q2=Ea S Q1=Eph
b
E0
Q5
Q5
l
widok z gry
E0
- zakotwienie palowe

Sprawdzenie nosnosci zakotwienia polega na sprawdzeniu nosnosci pali na sily osiowe N
1
i N
2

wyznaczone z przedstawionego na rysunku wieloboku sil:
A
1
s ss s m A
t
, A
2
s ss s m A
w

gdzie: N
t
, N
w
nosnosci pali odpowiednio na wciskanie i wyciaganie, obliczone wedlug normy
palowej PN-83/B-02482.
- zakotwienie iniektowane
Nosnosc zakotwienia iniektowanego zalezy od rodzaju i parametrow gruntu w jakim
umieszczona jest bulawa, od cisnienia iniekcji i technologii wykonania. Mniejszy wplyw ma
srednica i dlugosc bulawy. Zwikszanie dlugosci bulawy ponad 6 8 m jest nieoplacalne, gdyz nie
zwiksza juz nosnosci kotwiacej. Srednice bulaw wahaja si od 15 cm do 20 cm.
Najczsciej w projekcie podaje si potrzebna nosnosc zakotwienia, a wykonawca specjalistyczna
Iirma dobiera odpowiednie parametry zakotwienia na podstawie wlasnych doswiadczen
i wlasnych metod obliczeniowych. Oprocz tego nosnosc zakotwien zawsze weryIikuje si na
miejscu budowy za pomoca probnych obciazen.

Sprawdzenie statecznosci oglnej - metoda Kranza

Warunek statecznosci: S s ss s .8 S
dop
( S sila w sciagu)
Gdy warunek nie jest spelniony nalezy zwikszyc odleglosc zakotwienia od scinki.

S
EV
N
1

N
2

EV
S
N
1

N
2


S
dop
= ?
P
Q = ?
|
C
E
a

E
a1

G
E
a1

G
E
a

S
dop

C
Q
P
F
Zagadnienia dodatkowe
- Wymiarowanie brusow scianki na moment zginajacy M
max

- Wymiarowanie kleszczy na sil w sciagach S
- Wymiarowanie srub, sciagow oraz sruby rzymskiej na sil w sciagach S

Opracowal:
Dr in:. Adam Krasinski
Katedra Geotechniki PG