Professional Documents
Culture Documents
REGULAMIN LABORATORIUM
1. Forma zajęć
• Zajęcia laboratoryjne z przedmiotu modelowanie układów dynamicznych mają charakter laboratorium kom-
puterowego.
• Cykl zajęć laboratoryjnych składa się z 15 ćwiczeń, skorelowanych (czasowo) z wykładami, które odbywają się
w tym samym semestrze w liczbie 15 godzin.
• Przeprowadzenie niektórych ćwiczeń laboratoryjnych wymaga krótkiego wprowadzenia teoretycznego.
• W czasie danych zajęć wszyscy studenci realizują tę samą jednostkę ćwiczeń laboratoryjnych. Natomiast
zadania szczegółowe mogą zostać zróżnicowane.
• W czasie zajęć laboratoryjnych studenci wykonują zadania opisane szczegółowo w instrukcji do ćwiczeń.
• Ocenie podlegają efekty pracy, wnioski, zapisane w postaci wzorów, wyników liczbowych, wykresów i
wniosków zapisanych w pliku programu DERIVE.
• Laboratorium kończy się zaliczeniem polegającym na omówieniu jednego wybranego przez prowadzącego
ćwiczenia.
2. Obecność na zajęciach
• Obecność na zajęciach jest obowiązkowa.
• Nieobecność należy usprawiedliwić przedstawiając na najbliższych zajęciach zwolnienie lekarskie, bądź w
uzasadnionych przypadkach inny dokument.
• Przewidziane są dwie formy odrobienia zaległych ćwiczeń:
- zaliczenie ćwiczeń w czasie konsultacji,
- zaliczenie ćwiczeń podczas ostatnich zajęć w semestrze.
3. Przygotowanie do ćwiczeń
• Przygotowanie do ćwiczeń polega na przestudiowaniu wykładów oraz instrukcji do danego ćwiczenia.
• Instrukcje do ćwiczeń zawierają krótkie wprowadzenie teoretyczne, którego celem jest zwrócenie studentom
uwagi na to, jakie zagadnienia należy opanować przed przystąpieniem do zajęć.
• Niekiedy instrukcja uzupełniona jest obszerniejszym opracowaniem teoretycznym.
• Instrukcje do ćwiczeń oraz wszystkie inne materiały pomocnicze dostępne są w formie elektronicznej na stronie
internetowej instytutu.
4. Przebieg ćwiczeń
• Studenci są zobowiązani do przestrzegania zasad bezpieczeństwa.
• Przygotowanie teoretyczne do ćwiczeń może być sprawdzone w formie pisemnej przed ich rozpoczęciem.
• Komputery można włączyć na polecenie prowadzącego ćwiczenia.
• Ćwiczenia należy wykonywać zgodnie z instrukcją oraz z uwagami prowadzącego zajęcia.
• Ćwiczenia należy wykonywać samodzielnie. Samodzielność przy realizacji zadań określonych w instrukcji jest
jednym z elementów podlegających ocenie.
• W przypadku wystąpienia ewentualnych trudności należy konsultować się wyłącznie z prowadzącym ćwiczenia.
• Zadania zrealizowane w czasie ćwiczeń należy pod koniec zajęć przedstawić prowadzącemu do oceny. W tym
celu należy zapisać je na przenośnej pamięci typu Flash. Zarchiwizowany w ten sposób plik/pliki stanowią
elektroniczną wersję sprawozdania podlegającego ocenie.
• Swoje pliki studenci przechowują tylko w specjalnie do tego celu przewidzianym folderze, który zostaje
założony na pierwszych zajęciach.
• Na zakończenie ćwiczeń należy zamknąć wszystkie okienka ze swoimi programami, a następnie wyłączyć
komputer, uporządkować stanowisko i zgłosić to prowadzącemu.
3
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
• Zaliczenie każdego z ćwiczeń polega na ocenie zawartości pliku programu DERIVE tworzonego w czasie zajęć.
Oceniana jest:
– poprawność zrealizowanych zadań,
– trafność zapisanych wniosków,
– struktura i przejrzystość pliku.
• Ocenie podlega również aktywna i samodzielna praca studenta na zajęciach. Student powinien dobrze
orientować się w pliku, który tworzył, i powinien potrafić omówić jego zawartość.
• Końcowa ocena z ćwiczeń laboratoryjnych wynika z punktowych ocen przyznawanych za:
– zawartość i poprawność plików programu DERIVE tworzonych w czasie ćwiczeń i przekazanych
prowadzącemu na przenośnej pamięci,
– aktywna i samodzielna praca studenta na zajęciach,
– zaliczenie końcowe polegające na omówieniu celów, przebiegu, uzyskanych wyników i wniosków
jednego wybranego przez prowadzącego ćwiczenia,
– ewentualne sprawdziany sprawdzające teoretyczne przygotowanie do zajęć.
• Ocenę pozytywną uzyskuje się po zgromadzeniu 50% sumy punktów przewidzianych do zdobycia w całym
semestrze.
4
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA NR 1
TEMAT: WPROWADZENIE
ROZWIĄZYWANIE RÓWNAŃ RÓŻNICZKOWYCH ZA POMOCĄ PROGRAMU DERIVE
1. Cel ćwiczeń
• Zapoznanie z różnymi możliwościami rozwiązywani liniowych i nieliniowych równań różniczkowych za
pomocą programu DERIVE.
• Nabycie umiejętności wykonywania wykresów funkcji będącej rozwiązaniem równania różniczkowego.
2. Słowa kluczowe
równania różniczkowe zwyczajne, równania różniczkowe liniowe, równania różniczkowe nieliniowe, metoda
Rungego-Kutty, funkcja Heaviside’a
3. Plan zajęć
3.1. Wprowadzenie
• Zapoznanie z zasadami bezpieczeństwa obowiązującymi w laboratorium komputerowym.
• Przedstawienie regulaminu ćwiczeń laboratoryjnych.
Przykład
Wykonaj wykresy zapisanych niżej wyrażeń
y := t 2
x = t2
w = t2 - 2
5
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
Przykład
Jeżeli w wyniku podstawienia
A:= RK(ps, z, wp, 0.05, 200)
otrzymaliśmy macierz A o wymiarze n×m, to stosując
– funkcję
EXTRACT_2_COLUMNS(A, 3, 2)
– albo operator
A COL [3,2]
osiągniemy ten sam efekt – wyłączone z macierzy A dwie kolumny 3. oraz 1. zostaną zapisane w nowej macierzy o
wymiarze n×2.
6
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA NR 2
1. Cel ćwiczeń
• Zapoznanie się z rekurencyjnym równaniem układu dynamicznego z czasem dyskretnym na przykładzie
odwzorowania logistycznego.
• Umiejętność identyfikowania parametrów ruchu na podstawie przebiegu czasowego.
• Zapoznanie się z efektami nakładania się ruchów harmonicznych o różniących się parametrach.
2. Słowa kluczowe
odwzorowanie logistyczne, ruch harmoniczny, ruch okresowy, częstości współmierne i niewspółmierne, dudnienia
3. Odwzorowanie logistyczne
Odwzorowanie logistyczne jest przykładem równania opisującego układ dynamiczny z czasem dyskretnym.
Opisuje ono wzrost populacji w ograniczonym środowisku. Jest to rekurencyjne równanie rekurencyjne postaci
xn +1 = k xn (1 − xn ) ,
gdzie xn +1 – liczebność populacji w pewnym roku, określona jako liczba względna (ułamek) z przedziału 〈0, 1〉,
7
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
• Czy ruch złożony jest okresowy? Czy jest harmoniczny? Wartości jakich wielkości zostały zachowane przy
składaniu, a jakie się zmieniły?
4.3. Składanie n ruchów harmonicznych o różnych częstościach kołowych
• Dane są kinematyczne równania n ruchów harmonicznych odbywających się wzdłuż tej samej prostej
xi(t) = Aisin(ω t + ϕ i), i = 1, 2,…n.
• Przyjąć wartości liczbowe amplitud Ai i faz początkowych ϕ i, i =1, 2, ..., n.
• Dobrać wartości częstości ωi tak, aby spełniały warunek współmierności.
• Wykonać wykres drgań złożonych x1(t) + x2(t) + ... + xn(t).
• Czy ruch złożony jest okresowy? Czy jest harmoniczny?
• Dobrać wartości częstości ωi tak, aby warunek współmierności nie był spełniony.
• Wykonać wykres drgań złożonych x1(t) + x2(t) + ... + xn(t).
• Czy ruch złożony jest okresowy? Czy jest harmoniczny?
4.4. Sformułować wnioski na podstawie analizy wykresów
5. Dudnienia
• Dane są kinematyczne równania drgań harmonicznych odbywających się wzdłuż tej samej prostej
x1 (t ) = A1 ⋅ sin(ω ⋅ t + ϕ1 ) , x2 (t ) = A2 ⋅ sin((ω + ε )t + ϕ 2 ) .
• Przyjąć wartości liczbowe amplitud Ai i faz początkowych ϕ i, i =1, 2.
• Dobrać wartości parametrów ω i ε tak, aby spełniony był warunek pojawienia się dudnień.
• Wykonać wykres drgań złożonych x1(t) + x2(t).
• Zmierzyć okres zmian amplitudy i porównać wartość z pomiaru z wartością otrzymaną ze wzoru (10).
• Jak należy dobrać parametry drgań składowych, aby dudnienia przebiegały z okresowym wygaszaniem
amplitudy?
Materiały pomocnicze
1. Ruch harmoniczny
Ruchem harmonicznym nazywamy ruch periodyczny opisany równaniami
x(t) =A sin( ω t +ϕ0 ) lub x(t) =A cos( ω t + ϕ0 ) (1)
Układ wykonujący taki ruch nazywamy oscylatorem harmonicznym. Parametrami drgań harmonicznych są:
A – amplituda, czyli największe odchylenie wartości chwilowej od wartości średniej,
ω – częstość kołowa, zwana także pulsacją [rad/s],
ϕ 0 – faza początkowa [rad].
A
x0
8
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
Podstawowy okres funkcji x(t) nazywamy okresem drgań harmonicznych. Jednostką okresu jest sekunda [s].
Okres drgań i częstość kołowa powiązane są zależnością:
(2)
T = 2π
ω
Częstotliwością f okresowo powtarzającego się zjawiska nazywamy liczbę cyklów przypadających na jednostkę
czasu. Jednostką częstotliwości jest herc [Hz]. Częstotliwość i okres drgań łączy zależność
(3)
f = 1.
T
W ruchu harmonicznym obowiązuje wzór
ω = 2π f , (4)
x0
sin (ϕ 0 ) =
A
x0 = A sin (ϕ 0 )
x0
ϕ 0 = arcsin (5)
A
B C
= B 2 + C 2 sin(ω t ) + cos(ω t ) =
B 2
+ C 2
B 2
+ C2
= A(sin(ω t ) cos ϕ 0 + cos(ω t ) sin ϕ 0 ) = A sin(ω t + ϕ 0 )
gdzie
A = B2 + C 2 (6)
cos ϕ 0 = B , sin ϕ 0 = C
B + C2
2 B + C2
2
sin ϕ 0
tgϕ 0 = =C (7)
cos ϕ 0 B
xi (t ) = Ai sin(ω t + ϕ i ) , i = 1, 2, ..., n
n n n
9
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
n n n n
= ∑ Ai sin(ω t ) cos ϕ i + ∑ Ai cos(ω t ) sin ϕ i = sin(ω t ) ∑ Ai cos ϕ i + cos(ω t ) ∑ A sin ϕ
i i
=
i =1 i =1 i =1 i =1
gdzie
n n (8)
C= ∑ A cos ϕ
i i
, D= ∑ A sin ϕ
i i
, A = C 2 + D2
i =1 i =1
cos ϕ 0 = C , sin ϕ 0 = D
C 2 + D2 C 2 + D2
n
sin ϕ 0
∑ A sin ϕ i i
tgϕ 0 = = D = i =1
(9)
cos ϕ 0 C n
∑ A cos ϕ i i
i =1
2.3. Dudnienia
Dudnieniem nazywamy drgania charakteryzujące się okresowymi zmiany amplitudy. Dudnienia można otrzymać
w wyniku nałożenia się na siebie dwóch lub więcej drgań harmonicznych o zbliżonych wartościach częstości. Na
przykład
x1 (t ) = A1 ⋅ sin(ω ⋅ t + ϕ ) oraz x2 (t ) = A2 ⋅ sin((ω + ε )t ) , ε << ω.
= ( A1 ) 2 + ( A2 ) 2 + 2 A1 A2 (cos(ε t − ϕ ))
C (t ) B(t )
sin ϕ (t ) = , cos ϕ (t ) =
A(t ) A(t )
7. Literatura
Z. Osiński, Teoria drgań, rozdz. 1.1 – 1.2
10
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
11
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA NR 3
1. Cel ćwiczeń
• Umiejętność wyznaczania sztywności zastępczej układu sprężyn.
• Zapoznanie się z typowymi przebiegami czasowymi drgań swobodnych oscylatora harmonicznego i oscylatora
tłumionego.
• Umiejętność wyznaczania parametrów drgań z wykresu przebiegu czasowego.
2. Słowa kluczowe
sztywność zastępcza, oscylator harmoniczny, tłumienie wiskotyczne, tłumienie: krytyczne, nadkrytyczne i pod-
krytyczne, logarytmiczny dekrement tłumienia
Uwaga
Każdy student otrzymuje indywidualnie przydzielony rysunek.
Wartości wszystkie wielkości należy podawać po przeliczeniu na jednostki podstawowe układu SI.
12
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
5. Tłumienie wiskotyczne
Przedstawiony na rysunku układ rozbudowano, wprowadzając tłumik wiskotyczny. W chwili t = 0 układ wychylono z
położenia równowagi odciągając ciężarek o masie m w dół o x0 i nadając mu prędkość
początkową v0.
Materiały pomocnicze
1. Drgania swobodne oscylatora harmonicznego
Przygotowując się do ćwiczeń uzupełnij tabelę
amplituda 2 (7)
v
A= x02 + 0
ω
13
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
7. Literatura
Z. Osiński, Teoria drgań, rozdz. 3.1 i 3.3.
14
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ NR 4 I 5
TEMAT: DGRANIA WYMUSZONE UKŁADU O JEDNYM STOPNIU SWOBODY
1. Cel ćwiczeń
• Zapoznanie się z typowymi odpowiedziami układu II rzędu na wymuszenie harmoniczne.
• Wyznaczanie krzywych rezonansu w układach bez tłumienia.
• Wyznaczanie składników dynamicznych sił przenoszonych na podłoże.
2. Słowa kluczowe
wymuszenie harmoniczne, drgania wymuszone, rezonans w układzie bez tłumienia, krzywe rezonansu, minimalizacja
drgań przenoszonych na podłoże, współczynnik przenoszenia, proces przejściowy, proces ustalony.
Uwagi
1. Wartości wszystkie wielkości należy podawać po przeliczeniu na jednostki podstawowe układu SI.
2. Zalecane ustawienia opcji programu DERIVE
menu Opcje/Ustawienia trybów pracy:
– zakładka Wejście opcje: Wyrazy i Rozróżniaj,
– zakładka Upraszczanie wyrażeń wartość Collect w polu dotyczącym wyrażeń trygonometrycznych.
• Ugięcie statyczne sprężyny śrubowej o małym skoku obciążonej osiową siłą Qs można obliczyć z przybliżonego
wzoru
8Q D 3 N
δ st = s 4
Gd
15
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
5. Krzywe rezonansu
• Korzystając z wzorów otrzymanych w zadaniu 3 wykonaj wykres krzywej rezonansu przedstawiającej zależność
amplitudy drgań wymuszonych Aw od częstości siły wymuszającej p.
• Wykonaj wykres krzywej przedstawiającej zależność amplitudy drgań stowarzyszonych As od częstości siły
wymuszającej p.
• Porównaj obie krzywe rezonansu.
• Wykonaj wykres krzywej przedstawiającej zależność współczynnika przenoszenia ε od częstości siły
wymuszającej p. Narysuj na wykresie funkcję stałą o wartości 1. Zinterpretuj wykres.
6. Rezonans w układzie bez tłumienia
• Przyjmij pewną wartość częstości siły wymuszającej p1 z tak zwanej strefy rezonansu, na przykład p1= 0.95ω.
Rozwiąż zagadnienie początkowe dla tej wartości (przy zerowych warunkach początkowych) i wykonaj jego
wykres. Jaki jest charakter drgań?
• Zwiększ wartość częstości na przykład p1= 0.98ω i powtórz postępowanie z poprzedniego podpunktu.
• Przedstaw na wykresie rozwiązanie dla układu w rezonansie p1= ω.
• Co się dzieje, gdy wzrasta częstość siły wymuszającej? Jak nazywamy obserwowane zjawisko?
16
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
8. Wnioski
Odpowiedz na pytania postawione w treści zadań.
9. Materiały pomocnicze
9.1. Drgania układu o jednym stopniu swobody z wymuszeniem harmonicznym w układzie bez tłumienia
2 (4)
v xω
C= x02 + 0 , tg (ϕ 0 ) = 0
ω v0
Drgania stowarzyszone:
q0 ⋅ p ⋅ sin (ω ⋅ t ) (6)
−
(ω2 − p2 )⋅ ω
Częstość drgań własnych
k (7)
ω=
m
Amplituda siły wymuszającej odniesiona do
F (8)
jednostki masy układu q0= 0
m
9.2. Drgania układu o jednym stopniu swobody z wymuszeniem harmonicznym w układzie z tłumieniem
Równanie ruchu m &x& + c x& + k x = Fo sin( p t ) (9)
Warunki początkowe x(0) = x0 x& (0) = v(0) = x0 (10)
(11)
Współczynnik tłumienia h= c
2m
Bezwymiarowy współczynnik tłumienia (12)
γ = h , gdzie ω = k
ω m
10. Literatura
Z. Osiński, Teoria drgań, rozdziały: 4.1, 4.3, 4.8
17
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA NR 6
1. Cel ćwiczeń
• Wyznaczanie krzywych rezonansu w układach z tłumieniem.
• Porównanie rozwiązań równania nieliniowego i równania małych drgań wahadła matematycznego.
2. Słowa kluczowe
drgania wymuszone, rezonans w układzie z tłumieniem, krzywe rezonansu, krzywa szkieletowa
drgania nieliniowe, wahadło matematyczne, linearyzacja, małe drgania.
Uwagi
1. Wartości wszystkie wielkości należy podawać po przeliczeniu na jednostki podstawowe układu SI.
2. Zalecane ustawienia opcji programu DERIVE
menu Opcje/Ustawienia trybów pracy:
– zakładka Wejście opcje: Wyrazy i Rozróżniaj.
γ 0.03 0.05 0.07 0.1 0.15 0.2 0.3 0.5 0.7 1 1.5 4
4. Tłumienie krytyczne
• Dla jakich wartości współczynnika γ w układzie występuje rezonans?
• W celu udzielenia dokładnej odpowiedzi na powyższe pytanie zbadaj warunek konieczny istnienia ekstremum
współczynnika zwielokrotnienia amplitudy drgań wymuszonych.
– na początek instrukcją γ:= anuluj przypisanie zmiennej γ wartości,
– oblicz pochodną współczynnika α względem zmiennej z,
– znajdź miejsce/a zerowe pochodnej,
– zbadaj dla jakich wartości współczynnika γ istnieje punkt stacjonarny o dodatniej wartości.
• Graniczną wartość bezwymiarowego współczynnika tłumienia γ, dla której występuje maksimum współczynnika
zwielokrotnienia amplitudy drgań wymuszonych nazywamy tłumieniem krytycznym. Wyznacz tę wartość.
Amplituda z definicji jest wielkością dodatnią, dlatego przy zapisywaniu obu wzorów należy pamiętać o
zastosowaniu wartości bezwzględnej – funkcja ABS(.).
18
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
zmax: =
– dokonaj podstawienia
z:= zmax
– przy pomocy funkcji TABLE stabelaryzuj współrzędne (zmax, α) punktów maksimum krzywych rezonansu
w przedziale 〈0.02, γ kr〉
B := TABLE([zmax, α], γ, 0.02, γ kr, γ kr /30)
– za pomocą polecenia
B COL [2, 3]
wybierz z tabeli B współrzędne (zmax, α)
– wykonaj wykres.
19
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
7. Materiały pomocnicze
7.1. Drgania układu o jednym stopniu swobody z wymuszeniem harmonicznym w układzie z tłumieniem
λst
Aw = (13)
(1 − z 2 )2 + 4 ⋅ γ 2 ⋅ z 2
Stosunek częstości siły wymuszającej do
częstości drgań własnych układu p
z=
ω
Ugięcie statyczne pod działaniem stałej siły
F0 q
λst = 02
ω
Współczynnik zwielokrotnienia amplitudy
Aw
α =
λst
1
α =
(1 − ) z2
2
+ 4 ⋅γ 2 ⋅ z2 (14)
7. Literatura
20
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA NR 7
1. Cel ćwiczeń
• Wyznaczenie zależności pomiędzy amplitudą i okresem drgań wahadła matematycznego.
• Umiejętność przedstawienia rozwiązania równania ruchu na płaszczyźnie fazowej.
• Umiejętność analizowania ruchu na podstawie przebiegu trajektorii fazowych.
2. Słowa kluczowe
drgania nieliniowe, wahadło matematyczne, interakcja amplitudowo-częstościowa, płaszczyzna fazowa, trajektoria
fazowa, portret fazowy
Uwagi
1. Wartości wszystkie wielkości należy podawać po przeliczeniu na jednostki podstawowe układu SI.
2. Zalecane ustawienia opcji programu DERIVE
– menu Opcje/Ustawienia trybów pracy:
– zakładka Wejście opcje: Wyrazy i Rozróżniaj.
3. Interakcja częstościowo-amplitudowa
Punkt materialny o masie m zawieszony jest za pośrednictwem nierozciągliwej linki o
długości l do nieruchomego punktu O. W chwili t = 0 ciało wychylono z położenia
równowagi o kąt ϕ0 i nadano mu jednocześnie prędkość v0 .
O
Zaniedbując wszelkie opory dostajemy równanie ruchu w postaci
d 2ϕ
ml + m g sin ϕ = 0 , (1)
ϕ dt 2
l
z warunkami początkowymi
v0
ϕ(0) = ϕ0 ϕ& (0) = , (2)
l
m g jest przyspieszeniem ziemskim.
Długość linki l = 0.6 m, masa kulki m = 1.5 kg.
Równanie ruchu wahadła (1) można sprowadzić do równoważnego układu dwóch równań pierwszego rzędu
dϕ
=β
dt (3)
dβ g
= − sin(ϕ )
dt l
• Rozwiąż metodą Rungego-Kutty układ równań (3) dla sześciu zestawów warunków początkowych. Należy
przyjąć v0 = 0, a wartość ϕ0 wybrać dowolne z przedziału [0.1 rad, 3 rad].
• Przebiegi czasowe drgań dla wszystkich warunków początkowych zamieść na jednym wykresie. Wykonując
wykresy, ustaw opcję Łączenie punktów = Tak.
• Zmierz okres drgań dla każdego przebiegu czasowego.
• Wyniki przedstaw w programie DERIVE w postaci wykresu: na osi odciętych wychylenie początkowe wahadła,
na osi rzędnych zmierzony okres drgań.
• Sformułuj wnioski.
21
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
6. Literatura
22
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA NR 8
1. Cel ćwiczeń
• Wyznaczenie zależności pomiędzy amplitudą i okresem drgań w układach o twardej i miękkiej charakterystyce
sił sprężystych.
• Umiejętność analizowania ruchu na podstawie przebiegu trajektorii fazowych.
2. Słowa kluczowe
drgania nieliniowe, miękka i twarda charakterystyka siły sprężystej, interakcja amplitudowo-częstościowa,
płaszczyzna fazowa, trajektoria fazowa, portret fazowy
Uwagi
1. Wartości wszystkie wielkości należy podawać po przeliczeniu na jednostki podstawowe układu SI.
2. Zalecane ustawienia opcji programu DERIVE
– menu Opcje/Ustawienia trybów pracy, zakładka Wejście opcje: Wyrazy i Rozróżniaj.
3. Nieliniowa zależność pomiędzy siłą i odkształceniem
Ciało o masie m = 2kg połączone jest z otoczeniem za pośrednictwem sprężyny. Zależność wartości siły F, z jaką
działa sprężyna, od jej odkształcenia ∆l ma postać
F(∆l) = k ∆l + k1 (∆l )3 (1)
k, k1
przy czym k i k1 są stałymi współczynnikami.
m W celu wyznaczenia współczynników k i k1 wykonano pomiary,
podczas których okazało się, że pod działaniem siły o wartości:
– F1 sprężyna wydłużyła się o ∆l 1,
– F2 sprężyna wydłużyła się o ∆l 2.
23
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
24
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA NR 9
1. Cel ćwiczeń
• Kształcenie umiejętności modelowania układów, w których nieliniowy charakter zależności siły sprężystej od
położenia układu wynika z jego budowy.
• Kształcenie umiejętności analizy ruchu na podstawie przebiegu trajektorii fazowych.
• Klasyfikacja układów na podstawie typu interakcji amplitudowo-częstościowej.
2. Słowa kluczowe
drgania nieliniowe, nieliniowość natury geometrycznej, układ z luzami, układ ze wzmocnieniem, układ
autonomiczny, interakcja amplitudowo-częstościowa, trajektoria fazowa, portret fazowy
Uwagi
1. Wartości wszystkie wielkości należy podawać po przeliczeniu na jednostki podstawowe układu SI.
2. Zalecane ustawienia opcji programu DERIVE
– menu Opcje/Ustawienia trybów pracy, zakładka Wejście opcje: Wyrazy i Rozróżniaj.
3. Układ drgający z luzami
Ciało o masie m porusza się po nieruchomym podłożu pomiędzy dwoma zderzakami. Każdy ze zderzaków połączony
jest z otoczeniem za pośrednictwem sprężyny, przy czym, gdy sprężyny
są nieodkształcone, to odległość między zderzakami równa jest 2a.
k k Sprężyny są jednakowe, mają liniową charakterystykę i stałą sprężystości
m
k. Wiadomo, że pod działaniem siły o wartości równej F1 każda ze
sprężyn zmienia długość o ∆l1.
W chwili t = 0 ciało przesunięto ze środka szczeliny o x0 i nadano mu
jednocześnie prędkość v0 .
2a Badając ruch układu:
– sprężyny i zderzaki należy traktować jako elementy nieważkie,
F(x)
– można zaniedbać opory ruchu występujące przy toczeniu.
Przedstawioną na wykresie zależność wartości siły F, z jaką działają
sprężyny w układzie, od wychylenia x ciała można określić przedziałami
k ( x + a) x < −a
a x
F ( x) = 0 −a≤ x≤a (1)
-a
k ( x − a) x>a .
ω 2 ( x + a) x < −a
f (x ) = 0 −a ≤ x ≤ a , (4)
2
ω ( x − a) x>a
25
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
2 k
przy czym wprowadzono oznaczenie ω = . Określoną przedziałami definicję (4) można zastąpić jednym
m
wzorem
f ( x) = ω ( x − a − x + a + 2 x ) ,
2
(5)
2
dzięki czemu określenie w programie DERIVE siły f(x) nie wymaga stosowania instrukcji warunkowej IF.
26
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
m = 3 kg F1 = 40 N ∆l 1 = 2 cm a = 1 cm
5. Literatura
27
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA NR 10
1. Cel ćwiczeń
• Modelowanie sił oporu w układach drgających.
• Kształcenie umiejętności analizy ruchu na podstawie przebiegu trajektorii fazowych.
2. Słowa kluczowe
drgania nieliniowe, tłumienie, punkty osobliwe, trajektoria fazowa, portret fazowy
Uwagi
1. Wartości wszystkie wielkości należy podawać po przeliczeniu na jednostki podstawowe układu SI.
2. Zalecane ustawienia opcji programu DERIVE
– menu Opcje/Ustawienia trybów pracy, zakładka Wejście opcje: Wyrazy i Rozróżnia
3. Drganie tłumione wahadła matematycznego
Zbadać drgania wahadła matematycznego tłumione siłą oporu proporcjonalną do prędkości.
Równanie ruchu ma postać
d 2ϕ dϕ
O ml + cl + m g sin ϕ = 0 , (1)
dt 2 dt
z warunkami początkowymi
ϕ ϕ(0) = ϕ0,
l v(0) = v0 . (2)
Po podzieleniu równania (1) stronami przez iloczyn ml otrzymamy
d 2ϕ dϕ
+ 2h + ω 02 sin ϕ = 0 , (3)
m dt 2 dt
R
c g
gdzie h= ω 02 = .
2m l
28
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
R = −c1 v 2 v = −c1 v v .
v
Jej współrzędną względem osi stycznej do toru zapiszemy zatem wzorem
R = −c1 v v .
5. Literatura
29
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA NR 11
TEMAT: DRGANIA WYMUSZONE W UKŁADACH NIELINIOWYCH
1. Cel ćwiczeń
• Modelowanie drgań wymuszonych siłą harmoniczną.
• Wyznaczanie krzywych rezonansu w układzie nieliniowym na podstawie przeprowadzonych symulacji
numerycznych.
2. Słowa kluczowe
drgania nieliniowe, wymuszenie, rezonans, krzywe rezonansu
Uwagi
1. Wartości wszystkie wielkości należy podawać po przeliczeniu na jednostki podstawowe układu SI.
2. Zalecane ustawienia opcji programu DERIVE
– menu Opcje/Ustawienia trybów pracy, zakładka Wejście opcje: Wyrazy i Rozróżniaj
F(x) = k x + k1 x3,
F1 = 20 N δ1 = 1.9 cm F2 = 40 N δ2 = 3.0 cm
• Wykonaj wykres funkcji F(x).
• Przyjmij m = 1.5 kg. Oblicz wartość parametru ω 0 = k , przy którym w układzie ze sprężyną o liniowej
m
charakterystyce wystąpiłby rezonans.
• Dla podanych niżej wartości częstości p [s-1] siły wymuszającej P
30
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
p=2 p=5 p = 10 p = 15 p = 20 p = 25 p = 28 p = 29 p = 30 p = 31 p = 32 p = 33 p = 35
rozwiąż metodą Rungego-Kutty układ równań ruchu. Przyjmij w każdym przypadku warunki początkowe o
zerowych wartościach (krok czasowy 0.01, liczba kroków 300).
• Wykonaj wykres przebiegu czasowego drgań x(t).
• Zmierz amplitudę drgań na wykresie x(t).
• Przedstaw na wykresie zależność zmierzonej amplitudy drgań od częstości p siły wymuszającej.
• Sformułuj wnioski.
4. Literatura
31
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA NR 12
TEMAT: REZONANS W UKŁADACH NIELINIOWYCH
1. Cel ćwiczeń
• Wyznaczanie krzywych rezonansu w układach nieliniowych na podstawie równania interakcji amplitudowo-
częstościowej otrzymanego przy zastosowaniu metody małego parametru.
• Porównanie przebiegu rezonansu w układach o miękkiej i twardej charakterystyce siły sprężystej.
2. Słowa kluczowe
drgania nieliniowe, wymuszenie, rezonans, krzywe rezonansu, krzywe szkieletowe, równania Duffinga, metoda
małego parametru
Uwagi
1. Wartości wszystkie wielkości należy podawać po przeliczeniu na jednostki podstawowe układu SI.
2. Zalecane ustawienia opcji programu DERIVE
– menu Opcje/Ustawienia trybów pracy, zakładka Wejście opcje: Wyrazy i Rozróżniaj
d 2x
+ ω 02 x + µ x 3 = µ q0 sin( pt ) , (3)
dt 2
P0 k1 k
gdzie q0 = µ= ω 02 = .
mµ m m
32
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
µ q0 p2 µ
− A 1 − 2 − 3 2 A3 = 0 . (5)
ω02
ω0 4 ω0
Jest to równanie trzeciego stopnia ze względu na amplitudę drgań wymuszonych.
Podstawiając do równania (5) dane charakteryzujące nieliniowy układ drgający można dla danej wartości
amplitudy siły wymuszającej q0 określić amplitudę drgań w zależności od częstości p tej siły.
33
Laboratorium komputerowe MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH
5. Wpływ stałych materiałowych na postać krzywych rezonansu dla układu ze sprężyną o charakterystyce
twardej
Wpływ ten można ocenić na podstawie cech krzywych szkieletowych.
• Przyjmij m = 1 kg.
• Postępując każdorazowo zgodnie z zaleceniami podanymi przy zadaniu 4, należy wykonać wykresy krzywych
szkieletowych dla następujących danych:
a) k = 200 N/m, k1=20N/m3, b) k = 400 N/m, k1=20N/m3,
c) k = 800 N/m, k1=100N/m3, d) k = 1000 N/m, k1=20N/m3,
• W nowym oknie graficznym wykonaj wykresy krzywych szkieletowych dla następujących danych:
e) k = 400 N/m, k1=5N/m3, f) k = 400 N/m, k1=10N/m3,
g) k = 400 N/m, k1=12N/m3, h) k = 400 N/m, k1=15N/m3,
• Sformułuj wnioski.
6. Wpływ stałych materiałowych na postać krzywych rezonansu dla układu ze sprężyną o charakterystyce
miękkiej
Wpływ ten można ocenić na podstawie cech krzywych szkieletowych.
• Przyjmij m = 1 kg.
• Postępując każdorazowo zgodnie z zaleceniami podanymi przy zadaniu 4, należy wykonać wykresy krzywych
szkieletowych dla następujących danych:
a) k = 100 N/m, k1= -10N/m3, b) k = 200 N/m, k1= -10N/m3,
c) k = 400 N/m, k1= -10N/m3 .
• W nowym oknie graficznym wykonaj wykresy krzywych szkieletowych dla następujących danych:
d) k = 400 N/m, k1= –2N/m3, e) k = 400 N/m, k1= – 5N/m3,
f) k = 400 N/m, k1= –9N/m3.
• Sformułuj wnioski.
7. Literatura
34