Zaufaj Panu

ZAUFAJ PANU Z CAŁEGO SWOJEGO SERCA

Człowiek szuka osoby, której mógłby zaufać. Bywa nią przyjaciel, znajomy,
ktoś z rodziny, itd. Po jakimś czasie dochodzi do przekonania, że tylko! Bogu może
zaufać. On się nie zmienia i zawsze jest naszym najlepszym przyjacielem oraz
kochającym Ojcem. W Liście do Hebrajczyków 13:8 jest napisane; „Jezus Chrystus
wczoraj i dziś, ten sam i na wieki”. Niezmienny, Wszechmogący i Dobry. Takiego
Boga znali Izraelici przechodzący przez Morze Czerwone (II Moj. 14), znał Dawid w
walce z Goliatem (I Samuela 17), znał Daniel w lwiej jamie (Daniela 6:17-29), znali
Szadrach, Meszach i Abed-Nego przed i w trakcie wrzucenia do pieca (Daniela 3:1-
27), Piotr chodzący po wodzie (Mat. 14:22-33) i wiele innych osób w Biblii.
Najpierw zastanówmy się czym jest ufność. W Internecie znalazłem taką
definicję: Zaufanie jest emocją okazywaną ludziom, przedmiotom czy instytucjom,
takim jak firma, rząd czy społeczeństwo. Może być wzajemne. Zaufanie jest wiarą w
określone działania czy własności obiektu obdarzonego zaufaniem. Często oznacza
nawet przekonanie jednej ze stron w to, że motywacją drugiej strony wobec niej jest
bycie uczciwym i chcącym działać dobro. Zaufaniem obdarowujemy osobę, której
wierzymy, że będzie doradzać nam dobrze, myśląc o nas, a nie o sobie.
Aby to zobrazować przedstawię dwie prawdziwe historie.
1. Dawno temu, do pewnej miejscowości przybył akrobata, który chodził po linie.
W trakcie przedstawienia, lina była przeciągnięta nad urwiskiem. Przeszedł
kilka razy po niej. Wyczyniał na niej nadzwyczajne rzeczy. Po czym zapytał
widzów: Kto wierzy, że dam radę przejść całą długość pchając taczkę, a w niej
będzie człowiek? Wszyscy stwierdzili, iż w to wierzą. Wtedy on zapytał, kto z
nich ufa mu i będzie w tej taczce? Po chwili ciszy zgłosiła się na ochotniczkę
pewna dziewczyna. Przebyła w taczce całą drogę. Po zakończeniu
przedstawienia pewni ludzie zapytali ją o jej postawę. Powiedziała: to mój
ojciec i jemu ufam.
2. Pewien bardzo bogaty pan w Anglii szukał nowego szofera. Przyszło trzech
kandydatów. Wszyscy usłyszeli to samo pytanie: Jak blisko podjedziesz
urwiska? Pierwszy powiedział: około 70 cm. Drugi 50 cm. Trzeci: ja bym nie
podjechał (byłbym od niego daleko) do niego, choć potrafię to zrobić bardzo
dobrze i z dużą precyzją. Ten trzeci wygrał ten konkurs.
Na tym właśnie polega nasze zaufanie do Boga – jest to coś osobistego i
wyjątkowego. Wiemy, iż On mógłby, ale nigdy tego nie uczyni. Ufamy Mu, nawet
gdy inni tego nie uczynią. Wiemy w oparciu o Jego Słowo, obietnice i Jego charakter,
że „On za nas walczy”. Posiada ono (zaufanie) „fundament”. Jest nim wiara – bez,
której nie można podobać się Bogu .
Spójrzmy na kilka przykładów z Biblii.
Izraelici przechodzący przez Morze Czerwone ufali Mu, że ich nie zawiedzie.
Egipcjanie zginęli wszyscy. W wersetach II Mojż.14:13-14 jest napisane: „Na to rzekł
Strona1

Mojżesz do ludu: Nie bójcie się, wytrwajcie, a zobaczycie pomoc Pana, której udzieli
 Zaufaj Panu

wam dzisiaj! Egipcjan, których dzisiaj oglądacie, nie będziecie już nigdy oglądali.
Pan za was walczyć będzie, wy zaś milczcie!”
Dawid i Goliat. Dawid powiedział w I Samuela 17:47: „I dowie się całe to
zgromadzenie, że nie mieczem i włócznią wspomaga Pan, gdyż wojna należy do
Pana i On wyda was w ręce nasze.” Czytając Psalmy napisane przez Dawida
zauważamy, iż on bardzo często wspomina o swoim zaufaniu Bogu. Jest to jego
największy sposób polegania na Nim. Takie okoliczności jak „Goliat”, „Saul”, jego
syn Absalom, Filistyni i inne, skierowały jego duchowy wzrok na Boga i całkowite
zaufanie Jemu. Dawid wiedział, iż Bóg go nie zawiedzie.
Trzej przyjaciele Daniela w piecu. Czy Bóg ich zawiódł? NIE! Nie pokłonili się
bożkowi. Zachowali duchową czystość.
Daniel w lwiej jamie – on ufał Bogu. Daniela 6:24 - ...gdyż wierzył w swojego Boga.”
Czy tu Daniel zawiódł się na Bogu? NIE!
Wszystkie uzdrowienia Jezusa, gdzie On ma bezpośrednią styczność z uzdrawianą
osobą, mówią o ufności tej osoby. Np. Mat. 9:2 – uzdrowienie sparaliżowanego, Mat.
9:22 – niewiasta od 12 lat cierpiąca na krwotok, Mat. 14:31 – Jezus chodzi po wodzie.
Do tonącego Piotra powiedział: O małowierny, czemu zwątpiłeś? To oznacza tyle, że
dopóki Piotr ufał Jezusowi, dopóty szedł po wodzie. Każdorazowo w Starym i
Nowym Testamencie jest mowa o ufności do Boga tylko w osobistej relacji. Nie ma
mowy o grupie, lub drugiej osobie wstawiającej się za potrzebującym.
Myślę, że nasza wiara jest „fundamentem”, na którym budujemy nasze zaufanie do
Boga. W Hebrajczyków 12:2 jest napisane: „Patrząc na Jezusa, sprawcę i
dokończyciela wiary...” On jest jej początkiem i końcem. W I Koryntian 3:10-15 jest
opisane budowanie na fundamencie – Jezusie Chrystusie. W teście ognia okaże się
jaka jest ta budowla: ognioodporna (złoto, srebro, drogie kamienie), czy łatwo palna
(drewno, siano, słoma). Ten ogień to są próby i doświadczenia. Różne i specyficzne.
Wiemy, iż karcenie nie jest przyjemne. Ale Bóg to robi zawsze z miłością. Przyjmuj je
zawsze z pokorą i wdzięcznością. Czytając strony Biblii nigdzie nie znalazłem
fragmentu o tym, iż Bóg kogokolwiek zawiódł. Nie zrobił tego wcześniej, dlaczego
miałby to zrobić teraz? Okoliczności się zmieniają, ale nie Bóg.
Ufaj Jemu zawsze w swoim życiu. Dwa powody: 1. On jest tego godzien, 2. to
przynosi Jemu chwałę.
Salomon (bardzo mądry człowiek) stwierdził w Przypowieściach 3:5-12: „Zaufaj
Panu z całego swojego serca i nie polegaj na swoim rozumie! Pamiętaj o Nim na
wszystkich swoich drogach, a On prostować będzie twoje ścieżki! Nie uważaj się sam
za mądrego, bój się Pana i unikaj złego! To wyjdzie na zdrowie twojemu ciału i
odświeży twoje kości. Czcij Pana darami ze swojego mienia i z pierwocin wszystkich
swoich plonów! I będą twoje stodoły wypełnione ponad miarę, a twoje prasy opływać
będą w moszcz. Synu mój, nie pogardzaj pouczeniem Pana i nie oburzaj się na Jego
ostrzeżenie! Kogo bowiem Pan miłuje, tego smaga, jak ojciec swojego ukochanego
syna.”
Strona1

Okaż Mu zaufanie!
ZAUFAJ PANU Z CAŁEGO SWOJEGO SERCA