Professional Documents
Culture Documents
DR WITOLD SYLWANOWICZ,
PROF. DR HAB. MED. ALEKSANDER MICHAJLIK
I DOC. DR HAB. MED. WITOLD RAMOTOWSKI
ANATOMIA I FIZJOLOGIA
CZOWIEKA
PODRCZNIK DLA REDNICH SZK MEDYCZNYCH
WARSZAWA 1980
Nowacki
ISBN 83-200-0168-4
PASTWOWY ZAKAD WYDAWNICTW LEKARSKICH - WARSZAWA 1980
Wydanie l/VII. Nakad 5000IR225 egz. Objto ark. wyd. 38,8=34.0 ark druk. Papier offset kl. III. 90 g.
70x100cm. Oddano do skadania w kwietniu 1978 r. Podpisano do druku i druk ukoczono w styczniu
1980 r. Zam. nr. 2997/K 0-122
ZAKADY GRAFICZNE DOM SOWA POLSKIEGO" - WARSZAWA
Cena z 90.-
SPIS TRECI
WSTP
WIADOMOCI OGLNE
Podzia komrki
Rozmnaanie
Krtki zarys rozwoju zarodkowego czowieka
Organogeneza . .
Tkanki . .
Tkanka nabonkowa
Tkanka czna . .
Tkanka miniowa
Tkanka nerwowa
Posta czowieka jako cao
Okolice ciaa
Budowa i proporcje ciaa w zalenoci od wieku
Zmianyzachodzceworganizmiewciguycia
Symetria i asymetria
Metameria
Proporcje ciaa ludzkiego i ich zmiany w cigu ycia
Rnice konstytucyjne budowy ciaa
Przegld ukadw narzdw
Ukad narzdw ruchu
Minie
Ukad trawienny
Ukad oddechowy
Ukad krenia
Serce
Ukad moczowo-pciowy
Ukad moczowy
Ukad pciowy
Ukad nerwowy
Ukad gruczow dokrewnych
8
9
10
13
13
14
16,
19
21
23
24
27
29
31
32
33
34
35
35
38
43
44
45
46
49
49
49
50
51
53
Ukad kostny-osteologia
53
Dane oglne
O kostna
Czynno koci
Rozwj i wzrost koci
Osteologia szczegowa
Krgosup
Szkielet klatki piersiowej
Koci koczyny grnej
Koci obrczy koczyny grnej
Koci koczyny grnej wolnej
Koci koczyny dolnej
53
55
56
57
59
59
64
65
66
67
72
73
75
Koci gowy
Dane oglne
Dczaszkowyprzedni
D czaszkowy rodkowy
Dczaszkowytylny
Czaszka trzewna
Czaszka noworodka
Ukadwizadowy-syndesrrjologia
Poczenia krgw .
Czynno krgosupa
Poczenia eber.
Klatka piersiowa jako cao
Poczenia koczyny grnej
Staw mostkowo-obojczykowy
Staw barkowo-obojczykowy
Staw ramienny
Staw okciowy . .
Stawpromieniowo-nadgarstkowy
Stawy rki
Rka jako cao
Poczenia koczyny dolnej
Poczenia obrczy koczyny dolnej
Staw krzyowo-biod rowy
Spojenie onowe
Miednica jako cao
Poczenia koczyny dolnej wolnej
Staw biodrowy
Staw kola nowy
Poczenia koci goleni
Stawskokowo-goleniowy
Stawy stopy
Stopa jako cao
Poczenia koci czaszki
StawskronioWo-uchwowy
Ukad m i n i o w y - m i o l o g i a
Wstp.
Budowa mini
Podstawy miomechaniki
Miologia szczegowa
Minietuowia
Minie klatki piersiowej
Przepona
Minie brzucha
Pochewka minia prostego brzucha
Wizado pachwinowe
Czyn no m ini brzucha
Minie grzbietu
Powi piersiowo-ldwiowa
Czynno mini grzbietu
Minie szyi i gowy
Minie gowy
Minie waczowe
VI
80
80
83
84
84
84
87
87
87
89
90
90
91
91
91
92
94
96
96
97
98
98
98
98
99
99
99
101
103
104
105
106
107
107
107
107
108
109
110
110
110
112
114
114
115
115
115
119
119
120
122
122
122
Minie mimiczne .
Czynno mini mimicznych
Minie koczyny grnej
Minie obrczy koczyny grnej
123
124
124
124
D pachowy
Czynno mini obrczy koczyny grnej
Miniekoczynygrnejwolnej
Minie ramienia
Minie przedramienia
Minie rki.
Pochewki cigien rki
Czynnominikoczynygrnejwolnej
Vlinie koczyny dolnej
Minieobrczykoczynydolnej
Grupa przednia miniobrczykoczynydolnej
Grupa tylna mini obrczy koczyny dolnej (minie poladkowe)
Minie gbokie miednicy
Czynnominiobrczykoczynydolnej .
Minie koczynydolnej wolnej
124
125
126
126
128
131
134
134
135
135
135
135
136
137
137
Minie uda
Grupa przednia mini uda
Grupa tylna mini uda
Grupa przyrdkowa mini uda
Powizieuda
Czynno mini uda
Minie goleni
Grupa przednia mini goleni
Grupa tylna mini goleni
Grupa boczna mini goleni
Powizie goleni
Minie stopy
Czynno mini goleni i stopy
Fizjologia mini
Dane oglne
Przemiana materii i energii w miniach
Skurczminia
Pobudzenie minia
Zmczenie
Zjawiska elektryczne w miniu .
UKAD TRAWIENNY
137
137
138
139
140
141
141
141
142
144
144
145
147
161
161
162
163
164
166
167
168
170
Jama ustna
Podniebienie
Zby
Jzyk
Bona luzowa jzyka
Minie jzyka
Gruczoy linowe.
linianka przyuszna
linianka poduchwowa
linianka podjzykowa
Gardo . . .
170
171
172
176
176
177
178
178
178
178
179
VII
Cz nosowa ga rda
Cz ustna ga rda
Cz krtaniowa garda .
Budowa ciany garda
Trawieniepokarruwjamieustnej
Poykanie
179
180
180
180
181
182
Przeyk
183
odek....
Budowa ciany odka
Trawienie pokarmu wodku
Sok odkowy
.'
Metody otrzymywania soku odkowego
Skad soku odkowego
Regulacja wydzielania soku odkowego
Wymioty
Jelito.
Jelito cienkie
Budowa jelita cienkiego
Gruczoy jelita cienkiego
Dwunastnica
Jelito cienkie krezkowe
Jelitogrube
Jelito lepe i wyrostek robaczkowy
Okrnica
Odbytnica
Wielkie gruczoy trawienne
Wtroba
Budowa wtroby
Budowa mikroskopowa wtroby
Drogi ciowe i pcherzyk ciowy
Czynnoci wtroby
Trzustka
Budowa wewntrzna trzustki
Czynnoci trzustki
Otrzewna
Trawienie p o k a r m w w jelicie cienkim
Ruchy jelita cienkiego
Trawieniechemicznewjeliciecienkim
Wchanianie
Trawienie pokarmw w jelicie grubym
Ruchy jelita grubego
Ka
Defekacja
Przemiana materii i energii. Odywianie
Przemiana biaka
Przemiana wglowodanw
Regulacja poziomu cukru we krwi
Przemiana tuszczw
Przemiana w o d y i soli mineralnych
183
185
186
Solewapnia
VIII
"
Solefosforu
Sole sodu i potasu
Innesole
Witaminy
187
187
188
189
189
189
189
191
191
192
193
194
195
196
196
196
197
199
200
202
203
203
204
204
205
205
207
210
212
212
213
213
214
215
218
222
222
225
226
227
227
227
227
Przemiana energii
Metody pomiaru wydatkowania energii
Wspczynnik oddechowy
Oznaczanie wytwarzanej energii na podstawie przemiany gazowej
Przemiana podstawowa
Przyrost czynnociowy przemiany energii
Swoistodynamiczne dziaanie pokarmu
ywienie
Zapotrzebowanie kaloryczne
Regulacja temperatury
Bilans cieplny ustroju
Produkcja ciepa .
Straty ciepa
Regulacja temperatury ciaa
UKAD ODDECHOWY . .
230
230
231
232
232
233
234
234
234
238
238
239
239
240
242
Drogi oddechowe
Nos i jama nosowa
Krta
Chrzstki krtani
Wizada krtani
Minie krtani
Jama krtani
;
Tchawica
Oskrzela
Puca
Topografia puc
Budowa oskrzeli i puc
Unaczynienie i unerwienie puc
Opucna
rdpiersie
Fizjologia ukadu oddechowego
Oddychanie pucne
Mechanika oddychania
Czynniki wpywajce na cinieniewjamieopucnej
Pojemno puc
Krenie pucne
Wymiana gazw
Rola krwi w procesie oddychania
Oddychanie tkankowe
Rola dwutlenku wgla w regulacji rwnowagi kwasowo-zasadowej
Regulacja oddychania
243
243
245
246
247
248
UKAD MOCZOWY
271
Budowa nerki
Czynno nerek
Przepyw krwi przez nerki
Przesczanie kbkowe
Pomiar przesczania kbkowego
Reabsorpcja kanalikowa
Regulacja reabsorpcji
Wydzielanie
Regulacja rwnowagi kwasowo-zasadowej
Regulacja gospodarki wodnej
251
252
252
255
256
257
258
259
259
260
260
261
262
263
264
266
267
268
269
272
273
274
275
275
277
278
279
279
281
IX
Mocz .
Moczowd
Pcherz moczowy
Oddawanie moczu
Cewka moczowa
282
283
284
285
285
UKAD PCIOWY
287
287
UKAD KRENIA
288
288
290
292
293
293
294
294
294
295
296
297
297
298
298
298
302
304
305
310
312
312
313
313
314
314
314
5
315
315
317
318
318
320
320
321
323
324
Serce
325
Ksztat serca
Przedsionek prawy
Komora prawa
Przedsionek lewy
Komora lewa
Budowa serca
325
327
327
328
328
328
Worek osierdziowy
Pooenie serca
Unaczynieni i unerwienie serca . .
Naczynia krwionone
Ttnice
yy
Naczynia wosowate
Naczynia ttnicze krenia wielkiego . .
Ttnica gwna (aorta)
Gazie uku aorty
Ttnica szyjna wsplna. . .
Ttnica szyjna zewntrzna
Gazie ttnicy szyjnej zewntrznej
Ttnica szyjna wewntrzna
Ttnica podobojczykowa
Ttnica pachowa
Ttnica ramienna
Gazie aorty zstpujcej.
Odgazienia aorty piersiowej
Gazie aorty brzusznej
Gazie cienne aorty brzusznej
Gazietrzewnenieparzysteaortybrzusznej
Gazie trzewne parzyste aorty brzusznej
Gazie kocowe aorty brzusznej
Ttnica biodrowa wewntrzna
Ttnica biodrowa zewntrzna
Ttnica udowa
Ttnica podkolanowa
Ttnice goleni i stopy
Naczynia ylne krenia wielkiego
.ya gwna grna
ya nieparzysta krtka
ya ramienno-gowowa
yy gowy i szyi
yy koczyny grnej
yy powierzchowne koczyny grnej
yy gbokie koczyny grnej
ya gwna dolna
Dopywy cienne yy gwnej dolnej
Dopywy trzewne yy gwnej doi nej
yy biodrowe wsplne
yy koczyny dolnej
Ukad yy wrotnej
Poczenia yywrotnej z ukadami yy gwnej grnej i dolnej
Naczynia krenia maego
Krenie podowe
Ukad chonny
Naczynia i wzy chonne koczyny dolnej
Naczynia i wzychonne jamy brzusznej i miednicy maej
Naczynia i wzy chonne klatki piersiowej
Naczynia i wzy chonne gowy i szyi
Naczynia i wzy chonne koczyny grnej
ledziona
Budowa ledziony
. . . .
33U
330
331
332
332
332
333
333
333
335
335
336
336
337
338
339
340
342
342
343
343
343
345
345
345
346
347
348
348
350
350
350
350
351
352
352
352
354
354
355
355
356
357
358
358
359
359
361
362
363
364
364
364
365
XI
Czynno ledziony
Fizjologia ukadu krenia
Wiadomoci oglne
Czynno serca
Uderzenie koniuszkowe i tony serca-.
Praca serca
Objto m i n u t o w i
Objto minutowa a opr o b w o d o w y
Objto minutowa a powrtylny
Objto minutowa a czsto skurczw
Objto minutowa a objto wyrzutowa (rzutserca)
Zjawiska elektryczne w sercu
Automatyzm serca
Czynno naczy krwiononych
Krenie krwi w ttnicach
Cinienie krwi
W p y w siy cikoci na cinienie krwi
Ttno
'
Szybko prdu krwi
Krenie krwi wtkankach
Regulacja przepywu tkankowego krwi
Baroreceptory
Stenie C0 2
Stenie 0 2
Nerwy czuciowe
Orodkowy ukad nerwowy
Inne czynniki regulujce objto oyska naczyniowego
W p y w nerww rozszerzajcych naczynia
Pyn tkankowy i limfa
Powstawanie i resorpcja pynu tkankowego
Obrzk
Krenie pucne
KREW
. ... .
366
366
366
367
368
369
372
372
372
374
375
375
377
378
378
378
381
382
382
383
383
383
384
385
385
385
385
386
387
387
388
389
391
Osocze krwi
392
Odczyn krwi
Krzepnicie krwi
Substancje przeciwkrzepliwe
Limfa
Elementy upostaciowane krwi
Krwinki czerwone (erytrocyty)
Krwinki pytkowe (pytki krwi,trombocyty)
Szpik kostny
Krwinki biae
Limfocyty
Monocyty
Ukad siateczkowo-rdbonkowy
Mechanizmy obronne krwi
395
395
396
397
397
397
399
400
400
401
401
401
401
Antygeny
Przeciwciaa
Mechanizm powstawania przeciwcia
^
Grasica . .
Reakcja antygen-przeciwciao
Grupy krwi i przetaczanie krwi
402
402
402
403
403
404
XII
UKAD NERWOWY
407
Neuron
Rdze krgowy
Orodki rdzenia krgowego
Odruch
Opony rdzenia krgowego
Opony mzgowia
Opona twarda mzgowia
/
Pajczynwkamzgowia . . . . .
Opona mikka mzgowia
Pyn mzgowo-rdzeniowy
Mzgowie
.....
Rdze przeduony
Tyomzgowie wtrne
rdmzgowie
Midzymzgowie i jdra podkorowe kresmzgowia
Kresomzgowie
Pkule mzgowe
Kora
Komory boczne pkul mzgowych
Wchomzgowie
Orodki korowe
Orodki m o w y
Elektroencefalografia
Odruchywarunkowe
Sen . .
Twr siatkowaty
Nerwy czaszkowe
Nerwy wchowe (I).
Nerw wzrokowy (II)
Nerw okoruchowy (III)
Nerw bloczkowy (IV)
Nerw trjdziel ny (V)
Nerw odwodzcy (VI)
Nerw twarzowy (VII)
Nerw przedsionkowo-limakowy (VIII)
Nerw jzykowo-gardowy (IX)
Nerw bdny (X)
Nerw dodatkowy (XI)
Nerw podjzykowy (XII)
Nerwy rdzeniowe
Gazie grzbietowe nerww rdzeniowych
Gazie brzuszne nerww rdzeniowych.
Splot szyjny
Splot ramienny
Nerwy midzyebrowe
Splot ldwiowy .
Splot krzyowy
Splot s r o m o w y .
Splot guziczny
Ukad nerwowy autonomiczny
Zwoje autonomiczne
Cz wspczulna ukadu autonomicznego
407
412
415
415
417
418
... ... -
418
419
419
420
420
424
425
427
427
430
430
430
432
433
433
435
435
436
437
438
439
439
441
442
443
443
444
444
445
446
446
447
448
449
450
450
451
451
455
455
456
458
458
458
461
462
XIII
463
464
466
467
469
470
471
471
472
473
473
473
474
475
475
477
478
479
479
481
481
481
482
483
Naczyniwka
Ciao rzskowe .
Tczwka
Bona wewntrzna gaki ocznej
Nerwwzrokowy
Zawarto gaki ocznej
Komora przednia gaki ocznej
Komora tylna gaki ocznej
Soczewka
Ciao szkliste
Czynnoci optyczne gaki ocznej
Akomodacja
Adaptacja
Naczynia i nerwy gaki ocznej
Narzdy dodatkowe oka
Aparat ruchowy gaki ocznej
Aparat ochronny gaki ocznej
483
483
484
484
486
486
487
488
488
489
489
491
492
492
493
493
494
Spojwka. .
Narzd zowy
Gruczo zowy
Drogi zowe. .
495
495
495
496
POWOKA WSPLNA
497
497
499
501
501
501
XIV
Gruczoy ojowe
Gruczoy sutkowe
Wosy
Paznokcie
>
503
503
GRUCZOY DOKREWNE
504
506
Przysadka
Gruczotarczowy
Gruczoy przytarczyczne
512
514
Grasica
'..
Gruczoynadnerczowe .
Aparat wysepkowy trzustki
Gruczoy pciowe jako gruczoy dokrewne
Jajnik
Jdro
Hormony lokalne
515
516
519
523
523
525
525
507
WSTP
Czowiek, jako najwyej zorganizowany w r d Naczelnych, jest przedmiotem bada antropotomii, ktr zwykle nazywamy anatomi Czowieka, oraz
jego fizjologii.
Badajc budow czowieka, moemy atwo zaznajomi si z jego ksztatami
zewntrznymi. Ukryte s jednak przed nami jego narzdy wewntrzne, pooone w jamach ciaa: w jamie czaszki (cavum cranii), w jamie klatki piersiowej
(cavum thoracis), w jamie brzusznej (cavum abdominis) i w jamie miednicy
(cavum pelvis). Nie dostrzegamy rwnie lecych w gbi ciaa naczy
krwiononych, nerww, mini, jak rwnie szczegw ich budowy.
Do tych ukrytych narzdw moemy dosta si podczas sekcji i preparowania zwok. Metoda ta jest niezbdna do poznania stosunkw przestrzennych.
Do tego te celu suy rwnie metoda rentgenowska, ktra daje jednak tylko
zarysy narzdw, moliwe do zarejestrowania na kliszy fotograficznej. Natomiast przy wprowadzeniu do naczy (krwiononych, limfatycznych) lub do
przewodu pokarmowego rodkw cieniujcych mona t metod bada
przebieg naczy, ksztaty odcinkw tego przewodu, jak rwnie obserwowa
bezporednio szereg czynnoci fizjologicznych.
Przytoczone metody nie tumacz nam jednak zoonych czynnoci narzdw. Moemy, na przykad, pozna ksztaty wtroby, stwierdzi wydzielanie
ci. Ale eby poj szczegowo czynnoci tego narzdu, m u s i m y pozna
jego b u d o w mikroskopow, korzystajc z przyrzdw optycznych, wymagajcych specjalnej metody bada.
W zwizku z t y m dzielimy anatomi na dwa due dziay - anatomi
makroskopow i mikroskopow, czyli histologi, nauk o tkankach, z ktrej
wydzielono nauk o komrce - cytologi.
Anatomia makroskopowa dzieli si z kolei na szereg gazi, z ktrych kada
omawia b u d o w ciaa ludzkiego z innego punktu widzenia. Medyk najpierw
poznaje anatomi p r a w i d o w (opisow). Dla potrzeb artystw-plastykw
powstaje anatomia artystyczna albo plastyczna, ktra jest waciwie anatomi powierzchni ciaa ludzkiego. Chirurga interesuje pooenie i ukad wzaj e m n y narzdw wewntrznych oraz drogi dostpu do nich, jak rwnie ukad
koci, staww, mini, naczy krwiononych i n e r w w , zwaszcza pooonych
na koczynach. Std te wzia pocztek anatomia topograficzna, korzystajca
m.in. z metody przekrojw zarwno caego ciaa, jak i jego czci.
A n a t o m i a kliniczna zwraca szczegln uwag na b u d o w i pooenie
narzdw wewntrznych, co jest szczeglnie wane dla lekarza ze wzgldw
praktycznych. Anatomia rentgenowska (rentgenoanatomia) szczegowo
opisuje koci i stawy oraz narzdy wewntrzne, zawarte w jamach ciaa.
Szczeglne znaczenie naley przypisa stosunkowo n o w e m u kierunkowi
nauczania, mianowicie anatomii osobnika ywego. Omawia ona szczegy
b u d o w y ciaa, dostpne badaniu bez sekcji jedynie metodami klinicznymi.
Nale do nich ogldanie (inspectio), badanie d o t y k i e m ( p a l p a t i o ) , o p u k i w a nie ( percussio ), osuchiwanie ( auscultatio) oraz w s p o m n i a n e wyej badanie
promieniami Roentgena. Metody te mog by stosowane bezporednio lub
2
WIADOMOCI O G L N E
Podzia komrki
Na skutek przebiegajcych w komrce skomplikowanych procesw metabolicznych ciao jej powiksza si - komrka wzrasta. Proces ten nie moe by
nieograniczony i kiedy masa komrki wystarcza na wytworzenie komrki
potomnej, nastpuje podzia jej na dwie czci.
Istniej dwa rodzaje podziau komrki - bezporedni, amitotyczny, i poredni, mitotyczny, czyli mitoza. U organizmw wyszych, zarwno rolinnych, jak
i zwierzcych, wystpuje zwykle podzia poredni.
Mitoza polega na rwnomiernym podziale materii, przenoszcym cechy
dziedziczne na dwie komrki potomne.
Czsteczki materii, przenoszce cechy dziedziczne, jak np. ksztat nosa czy
maowiny usznej, barwa oczu, wosw, skry itp., ktre mieszcz si w jdrze
komrkowym, nosz nazw genw. S one zbudowane z czsteczek kwasu
dezoksyrybonukleinowego, oznaczanego skrtem DNA, ktre maj zdolno
samopomnaania si i powikszania w ten sposb iloci materii, przenoszcej
cechy dziedziczne.
Podzia komrki odbywa si w jdrze i cytoplazmie. W jdrze nastpuje
rozlunienie zbitego kbka chromatyny, w cytoplazmie tworzy si tzw. aparat
podziaowy. Skada si on z dwch centriol, pochodzcych z centrosomu,
ktre rozchodz si do przeciwlegych biegunw komrki, i wrzeciona utworzonego z przebiegajcych midzy nimi promieniowa biegunowych. W tym
czasie bona jdrowa ulega rozpuszczeniu i zawarta w jdrze chromatyna
ukada si w poszczeglne ptle, zwane chromosomami. Liczba ich u rozmaitych gatunkw jest rna, u czowieka wynosi ona 46. Tworz one 23 pary
dobranych do siebie pod wzgldem wielkoci i ksztatu tworw, zwanych
autosomami, i dwa rne chromosomy pciowe. Trzeba zaznaczy, e w garniturze chromosomw" wystpuj formy rnego ksztatu, ale zawsze tworzce ten sam zesp (ryc. 4).
W trakcie podziau komrki wszystkie chromosomy ulegaj rozszczepieniu
podunemu. Kada z powek chromosomw wdruje do przeciwlegego
bieguna i w ten sposb kada komrka, powstaa z podziau, zachowuje
pierwotn liczb chromosomw.
8
Rozmnaanie
Podalimy wyej zasady podziau rnych komrek organizmu. Wystpuje
jednak w nim rwnie cakiem odmienny, bardzo zoony podzia, spotykany
w komrkach pciowych, ktry opiszemy jedynie oglnie.
Wiemy, e w organizmach jednego gatunku znajduje si staa liczba chromosomw. Wiemy te, e organizmy potomne rozwijaj si z dwch czcych
si komrek pciowych. Ot gdyby po zapodnieniu komrki jajowej przez
wniknicie do niej plemnika nastpi zwyky podzia mitotyczny tej podwjnej
komrki, to w jej ciele znalazaby si podwjna liczba chromosomw, prowadzca do powstania komrek potomnych o podwjnym garniturze chromosomw. Byyby to komrki niezdolne do ycia.
Kjflk
V)
Dopki morula nie jest zbyt dua, komrki jej mog czerpa poywienie
z otaczajcego j pynu. Jednak przy powikszaniu si ich liczby musz si one
ukada na powierzchni rosncego tworu, eby mc czerpa poywienie
z otoczenia. W zwizku z t y m wewntrz moruli tworzy si jama wypeniona
pynem, a cay zarodek przedstawia jak gdyby kul podobn do piki. Ta forma
nosi nazw blastuli (ryc. 6). Dzielce si komrki na jednym z biegunw s
wysze, na drugim nisze.
W dalszym cigu u zarodka lancetnika nastpuje stadium gastrulacji.
Biegun blastuli z wyszymi komrkami ronie wolniej, natomiast przeciwlegy, szybszy w rozwoju, zaczyna obrasta cay rozwijajcy si twr. W wyniku
tego nastpuje wpuklenie si bieguna z wyszymi komrkami do przeciwlegej
ciany blastuli, utworzonej z niszych komrek, na podobiestwo ucinitej
pici piki. W ten sposb powstaje twr, zwany gastrul, ktry mona
porwna do worka o podwjnych cianach, z nieco zwonym wejciem.
Midzy warstwami tego worka wytwarza s nieco tkanki. Warstwy komrek
nosz nazw listkw zarodkowych. Warstwa zewntrzna, z ktrej powstaje
11
Blastula
Gastrula
powoka zewntrzna i ukad nerwowy, nosi nazw ektodermy (derma, grec. skra). Wewntrzna - entoderma, tworzy cew jelitow. Wreszcie z listka
zarodkowego rodkowego - mezodermy, powstaj koci, minie i niektre
inne narzdy.
Jak w s p o m n i a n o , niektre organizmy zatrzymuj si w s w y m rozwoju na
stadium gastruli. W podobny sposb jest zbudowane ciao mieszkajcej
w naszych wodach stubi. Z caych kolonii podobnych t w o r w s utworzone
gbki i inne f o r m y , zwane jamochonami. U tych zwierzt pokarm jest
pobierany przez otwr gbowy do wntrza j a m y ciaa, gdzie ulega on trawieniu. Produkty trawienia s wchaniane przez warstw entodermaln, a nie
strawione resztki s wyrzucane przez ten sam o t w r na zewntrz.
U zarodka ludzkiego proces gastrulacji przebiega w sposb nieco odmienny, lecz w zasadzie podobny. W dalszym rozwoju zarodka nastpuje jego
wyduenie si przez tworzenie si wzdu osi ciaa segmentw, czyli podobnych do siebie odcinkw, zwanych te metamerami. lady tego podziau
pozostaj w organizmie rozwinitym, n p . w postaci krgw, eber, mini,
naczy i n e r w w midzyebrowych oraz w budowie niektrych innych narzdw. Natomiast niektre czci ciaa cakowicie zatraciy b u d o w metameryczn, jak np. gowa czy koczyny.
Jak w s p o m n i a n o wyej, komrka jajowa czowieka zawiera bardzo ma
ilo materii, z ktrej moe powsta jedynie zarodek we wczesnych stadiach
rozwojowych. Std te wszystkie potrzebne dla jego rozwoju materiay zarodek, rozwijajcy si w macicy, czerpie z organizmu matki drog krwi, dochodzcej do narzdu, zwanego oyskiem, ktre rozwija si w jamie macicy
ciarnej i zostaje wydalone po porodzie. Naczynia krwionone matki nie cz
si z naczyniami podu, ktry ma wasne krenie krwi, odbywajce si midzy
podem i oyskiem. Wymiana cia potrzebnych do ycia i rozwoju podu oraz
wydalanie produktw przemiany materii podu odbywa si w oysku drog
przenikania (osmozy). Puca podu s nieczynne, a krew jego natlenia si
rwnie w oysku.
12
Organogeneza
Jak w s p o m n i a n o , w stadium gastruli zarodek skada si z trzech listkw
zarodkowych - ektodermy, meodermy i entodermy. W dalszym rozwoju
z w y m i e n i o n y c h listkw ksztatuj si narzdy ciaa. Najczciej jednak powstaj one nie z jednego listka zarodkowego, lecz z ich kombinacji.
M w i l i m y , e z ektodermy powstaje p o w o k a wsplna ciaa (integumentum commune) i ukad n e r w o w y . Ot jedynie bardzo powierzchowna jej
warstewka, zwana naskrkiem, oraz paznokcie, wosy i gruczoy skry powstaj z ektodermy. Warstwa gbsza - skra waciwa - powstaje z meodermy,
jak rwnie lece jeszcze gbiej minie szkieletowe i koci. Z tego te listka
powstaj naczynia krwionone i krew. Przewd p o k a r m o w y powstaje z entodermy, tak jak i puca oraz wszystkie gruczoy przewodu p o k a r m o w e g o gruczoy jelitowe, wtroba i trzustka. Jednak znaczna cz cian przewodu
pokarmowego powstaje z meodermy.
Pomimo zespalania si i mieszania tkanek w rozwoju zarodka wsplne
pochodzenie z jednego listka zarodkowego odgrywa niekiedy rol w patologii.
Dla przykadu zaznaczymy, e miejsca bolesnych w y p r y s k w na skrze,
wystpujcych przy ppacu (herpes zoster), odpowiadaj na og przebiegowi n e r w w rdzeniowych lub te niektrych czaszkowych pochodzcych
z ektodermy, podobnie jak nabonek skry.
Rozwj zarodka odbywa si szybko. Ju w drugim miesicu ycia podowego formuj si oglnie ksztaty gowy i twarzy, zawizuje si stosunkowo
bardzo due serce, pojawiaj si zawizki koczyn w postaci parzystych
guzkw, z ktrych grne ukadaj si bliej gowy, dolne za bliej zawizka
ogonowej czci krgosupa. W t y m czasie zarodek ma dugo ok. 12 m m .
Zarodek dwumiesiczny ma ju ksztaty ludzkie, jednak o cakiem zmienionych proporcjach. Wybitnie dua jest gowa i bardzo mae koczyny. W t y m
okresie m w i m y ju o podzie (fetus), ktry w cigu dziesiciu miesicy
ksiycowych od chwili zapodnienia dojrzewa i jest przygotowany do ycia
poza organizmem matczynym. W t y m czasie wyksztacaj si na rzdy wewntrzne, zmieniaj si proporcje, ktre jednak przy kocu ciy jeszcze bardzo
rni si od proporcji dziecka, a jeszcze bardziej czowieka dorosego.
Po dojrzeniu podu nastpuje pord (partus). Noworodek zaczyna oddycha
i krenie krwi midzy podem i oyskiem drog naczy ppkowych zostaje
przerwane. Noworodek sam wic zdobywa tlen, a poywienie czerpie z mleka
matki, ktre trawi za pomoc wasnego przewodu pokarmowego, a nie
strawione resztki poywienia wydala na zewntrz.
TKANKI
Wystpujce w organizmie ludzkim narzdy maj rne, nieraz bardzo
skomplikowane zadania, wymagajce udziau licznych komrek o podobnej
budowie. Takie skupienia komrek o podobnej budowie i czynnociach nosz
nazw tkanek. Rozrniamy cztery podstawowe rodzaje tkanek. S to:
13
1) tkanka
2) tkanka
3) tkanka
4) tkanka
nabonkowa,
czna,
miniowa,
nerwowa.
Kada z nich ma inn budow i zadania, jednak adna nie moe samodzielnie peni okrelonej czynnoci, co mona stwierdzi w sztucznej hodowli
tkanek. Dopiero rne tkanki, poczone w okrelony sposb mog tworzy
narzdy, czyli czci organizmu, przeznaczone do wykonywania okrelonych
czynnoci. Tak wic narzdem nazwiemy serce, zbudowane gwnie z tkanki
miniowej; odek, zbudowany z tkanki nabonkowej i miniowej; oko,
zbudowane ze wszystkich rodzajw tkanek itp.
Kady narzd jest zaopatrzony w odywiajce go naczynie krwionone oraz
nerwy, kierujce jego prac.
Jednak do wykonywania zoonych czynnoci yciowych, jak np. odywianie, nie wystarczy jeden narzd. Potrzeba tu narzdw przyjmujcych i rozdrabniajcych poywienie, jak zby i jzyk; trawicych je, jak odek i jelita, za
pomoc sokw trawiennych wytwarzanych przez gruczoy trawienne. Dla
przykadu w y m i e n i m y lin, sok odkowy, sok jelitowy, sok trzustkowy,
i in.
Szereg narzdw, wykonujcyh zoon czynno organizmu, nazywamy
ukadem (systema, apparatus). M a m y w i c ukad narzdw ruchu ( systema
organorum motus), ukad oddechowy ( apparatus respiratorius s. systema
respiratorium) itd.
Podzia tkanek przeprowadzamy na podstawie ich budowy i czynnoci.
Tkanka nabonkowa
Tkanka nabonkowa skada si z komrek cile do siebie przylegajcych
i nie wytwarzajcych istoty midzykomrkowej. Tworzy ona warstwy, pokrywajce powierzchnie skry, narzdw wewntrznych lub wycieajce ciany
jam ciaa. Komrki nabonka maj due, pcherzykowate jdra, niezbyt silnie
si barwice. Zalenie od ksztatw komrek odrniamy nabonek paski,
szecienny (kostkowy) i waeczkowaty (cylindryczny) (ryc. 7). Ksztaty nabonka okrelamy wedug ksztatw komrek warstwy powierzchniowej, nato.miast warstwa podstawowa skada si zawsze z komrek waeczkowatych,
ktre rozmnaajc si powoduj przechodzenie komrek do warstw powierzchownych, std starzejce si komrki ulegaj zuszczeniu.
Nabonek paski skada si z komrek, w ktrych jeden w y m i a r (grubo)
jest znacznie mniejszy od dwch pozostaych, cile przylegajcych do siebie.
Nabonek paski w i e l o w a r s t w o w y pokrywa skr i najbardziej powierzchowne
jego warstwy ulegaj zrogowaceniu. Dziki t e m u skra ochrania gbsze
w a r s t w y ciaa przed wysychaniem, promieniowaniem pozafiokowym oraz
przenikaniem do organizmu trucizn i bakterii.
14
Gruczo cewkowy
prosty
Gruczo
pcherzykowy
prosty
Gruczo
pcherzykowy
gronkowy
Gruczo pcherzykowy
rozgaziony
Gruczo cewkowy
rozgaziony
Gruczo pcherzykowy
zoony
Tkanka czna
W przeciwiestwie do tkanki nabonkowej tkanka czna charakteryzuje si
wytwarzaniem istoty midzykomrkowej, w ktrej przebiegaj liczne wkna.
Ksztat komrek bywa bardzo rny i jest powizany z istot midzykomrkow.
Tkanka czna wystpuje w kilku postaciach, a mianowicie:
16
Tkanka miniowa
Zasadnicz waciwoci tkanki miniowej jest kurczliwo. Tkanka miniowa wystpuje w dwch postaciach. Bardziej pierwotna i prostsza w budowie tkanka miniowa gadka skada si z wrzecionowatych komrek dugoci
kilkunastu do paruset mikrometrw i wystpuje w postaci bon w cianach
przewodu pokarmowego, w drobnych rozgazieniach oskrzeli, w przewodach
gruczow, w cianach naczy, w skrze i szeregu narzdw wewntrznych.
Komrki maj w zgrubiaej czci rodkowej paeczkowate jdro i zaostrzaj
si ku kocom. Ukadaj si one obok siebie w bony, przebiegajce zwykle
w jednym kierunku.
W protoplazmie komrek miniowych, zwanej sarkoplazm, znajduj si
wkienka kurczliwe, ktre na obwodzie komrki tworz wizki zwane miofibrylami. Pod wpywem rozmaitych bodcw wkienka si kurcz, powodujc
zmian ksztatw komrki - skraca si ona i grubieje. W ten sposb bony
miniowe zaoone w cianach przewodw, naczy krwiononych lub narzdw mog podnosi cinienie w ich wntrzu i powodowa przemieszczanie
si ich treci, np. przechodzenie treci odka i jelit przez cay przewd
pokarmowy.
Do bodcw, powodujcych skurcze miniwki gadkiej nale przede
wszystkim bodce nerwowe, niezalene od naszej woli. Bodce te wychodz
z orodka ukadu nerwowego na drodze odruchw, wywoanych rwnie
stanami psychicznymi. Na przykad pod wpywem strachu kurcz si drobne
minie owosionej czci gowy, powodujc podnoszenie si wosw mwimy, e wosy si je". Chd moe wywoa gsi skrk", ktra
rwnie powstaje przy skurczu mini przywosowych, o czym bdzie jeszcze
mowa w rozdziale o skrze.
Tkanka miniowa poprzecznie prkowana ma budow znacznie bardziej
19
Ryc. 10. Rodzaje tkanki miniowej: A-misie gadki, B-misie poprzecznie prakowany, Cmisie sercowy.
20
Odmienny rodzaj tkanki poprzecznie prkowanej stanowi tkanka miniowa serca. Wkna miniowe s rwnie prkowane, lecz tworz odgazienia, czce si z ssiednimi wknami. Poza tym wkna s podzielone na
odcinki dugoci kilkudziesiciu mikrometrw przegrod, zwan wstawk,
dobrze widoczn pod mikroskopem.
Tkanka miniowa serca - w przeciwiestwie do innych mini poprzecznie
prkowanych, kurczy si cakowicieniezalenie od naszej woli.
Tkanka miniowa poprzecznie prkowana ma jedynie niewielk zdolno
regeneracji.
Tkanka nerwowa
Tkanka nerwowa jest najwyej zorganizowan tkank czowieka. Jest ona
szczeglnie wraliwa na brak tlenu, ktrego zuywa wicej od innych tkanek
i bez ktrego szybko ginie.
Komrki nerwowe nie rozmnaaj si po urodzeniu i czowiek przynosi na
wiat stay komplet tych komrek, ktrych liczba wynosi ok. 30 miliardw.
Komrki nerwowe maj zdolno wytwarzania stanw pobudzenia, ktre
mog by wysyane do innych komrek. Stany te s przewodzone drog
wytworzonej przez komrk wypustki, zwanej wypustk osiow, aksonem lub
neurytm. Neuryt odchodzi od komrki ksztatu gruszkowatego w jej zwonym kocu, zwanym biegunem. Nie oddaje on wikszych odgazie i dopiero
w kocu rozpada si na cienkie gazki.
22
ssm wm
JIIf
., Ryc. 12. Anatomiczna pozycja ciaa z zaznaczeniem paszczyzn orientujcych.
23
Okolice ciaa
Aby umoliwi okrelenie miejsca na powierzchni ciaa, korzystamy
z umownych linii pionowych oraz poziomych. Z linii pionowych poznalimy:
1. Lini porodkow przedni i 2 - tyln. Przebiegaj one w paszczynie
24
<-
samej nazwy (r. femoris anterior et posterior). Okolice przednia i tylna kolana
(r. genus anterior et posteriori otaczaj staw kolanowy. Midzy stawem
kolanowym i stop le okolice przednia i tylna goleni (r. cruris anterior et
posterior). Na stopie ley okolica pitowa (r. calcaneus), wreszcie odrniamy
na niej grzbiet stopy (dorsum pedis) i podeszw (planta pedis).
j *
Tl
Ryc. 14. Wczesne stadia rozwoju zarodka czowieka. A- 4 tyg., 6 - 5 tyg., C- 6 tyg.,
D-7 tyg., - 8 tyg.
10
Ryc. 15. Wzrost i rozwj zewntrznych ksztatw ciaa w okresie podowym (cyfry oznaczaj
miesice ksiycowe).
Pd 2 mies.
Pd 4 mies.
Noworodek
2 rok ycia
6 lat
12 lat
25 lat
Ryc. 16. Dwa okresy ycia podowego i pi okresw po urodzeniu. Dla ukazania charakterystycznych zmian proporcji rnych czci ciaa w rnych okresach rozwoju postacie przedstawiono
w jednakowych rozmiarach.
dziecka. W t y m okresie dziecko rozpoczyna chodzi (koniec pierwszego pocztek drugiego roku ycia), co prowadzi do wytworzenia si krzywizny
ldwiowej krgosupa. W t y m te okresie 6-12-krotnie powiksza si wikszo narzdw szyi, klatki piersiowej, j a m y brzusznej i miednicy, za jeszcze
silniej wzrastaj przewd pokarmowy, kociec i miniwka. Trzewia szyi
i serce s ustawione wysoko. Rwnie wysoko ustawiona jest stosunkowo
dua (zwaszcza we wczeniejszych okresach) wtroba. Klatka piersiowa jest
krtka i zaokrglona, podcika tuszczowa obfita.
Wiek pnego dziecistwa trwa od pocztku wyrzynania si zbw staych
do pojawienia si 28 zbw (brak jeszcze zbw mdroci), co zbiega si
z pocztkiem pokwitania (12-14 lat).
Wiek modzieczy (iuvenilitas) trwa od czasu wyrnicia si 28 zbw
(14-16 lat) do ukoczenia wzrostu wysokoci (20-25 lat).
Wiek dorosy ( v i r i l i t a s ) i w i e k dojrzay (maturita) - to lata najwikszej
wydolnoci i przydatnoci do pracy. Przypada on na lata 25-55 u mczyzn
i 20-50 u kobiet. Granica midzy t y m i okresami nie jest wyrana i u rnych
osobnikw wystpuje w rnych latach. Przypada ona na pierwsze sabe
objawy starzenia si, jak pocztek kostnienia szww czaszki. Wiek dojrzay
trwa do czasu przekwitania ( c l i m a c t e r i u m ) u kobiet i do wystpowania zmian
starczych u obu pci, jak wypadanie w o s w , silne zuycie zbw, kostnienie
szww czaski, starczowzroczno, przyrost ciaru ciaa zwaszcza u pyknikw. Grna granica wieku dojrzaego jest obecnie zmienna osobniczo i moe
si przesuwa w granicach 10 lat. W t y m okresie w organizmie daj si
zauway zmiany wsteczne, ktre stopniowo wzmagaj si w nastpnym
okresie.
30
7 lat
12 lat
15 lat
Osobnik
dorosy
Wiek staroci (senium) trwa od 55-60 lat do koca ycia. Niektrzy rozrniaj trzy stopnie staroci: pierwszy - t o lata 60-70, drugi - w a c i w a s t a r o do 80 lat i trzeci - po latach 80. Po 60 latach wosy siwiej, wystpuj
zmarszczki z p o w o d u zaniku tkanki tuszczowej i zmian skry, ktra traci
napicie. Narzdy wewntrzne starzej si i s mniej sprawne, wzrost nieco
obnia si, chocia postawa ciaa moe jeszcze pozosta sprysta i prosta.
Okoo 70 lat w o s y bielej, staj si rzadsze, ysina si powiksza, zazwyczaj
wystpuje wyrane pochylenie tuowia lub nawet starcze wygicie krgosupa
piersiowego. Napicie mini zmniejsza si, wystpuje zwiotczenie wizade.
W ostatnim okresie wystpuj wyrane objawy zanikowe, chocia czsto
sprawno umysowa bywa zachowana.
Symetria i asymetria
Ju wyej w s p o m n i a n o o t y m , e ciao ludzkie wykazuje budow dwustronnie symetryczn, to znaczy, e poowy przedzielone paszczyzn porodkow
maj si do siebie, jak odbicia w lustrze. Std te czowiek ma szereg narzdw
parzystych, jak oczy, uszy, koczyny i inne. Jednakta symetria nie jest idealna.
31
Zwykle koczyna grna prawa jest nieco dusza i silniejsza, w przeciwiestwie do koczyny dolnej; poniewa stopa lewa w wikszoci przypadkw jest
nieco dusza, obuwie naley przymierza na lew nog. Rwnie i twarz nie
jest cakowicie symetryczna - czsto dostrzegamy asymetri, zwaszcza w budowie nosa, oczu lub uszu. Dotyczy to rwnie innych szczegw.
Natomiast znaczn asymetri dostrzegamy w pooeniu i budowie niektrych narzdw wewntrznych. Niektre narzdy nieparzyste zarodka, jak
serce, wtroba, ledziona, odek, jelito, wyrostek robaczkowy, zmieniaj
swe pooenie i le niesymetrycznie: serce w wikszej czci po stronie lewej,
wtroba po prawej, ledziona i odek po stronie lewej, wyrostek robaczkowy
z jelitem lepym - po stronie prawej, za ptle jelita cienkiego - nieregularnie
ukadaj si w jamie brzusznej.
/
Rnice te tumaczymy gwnie zmianami rozwojowymi, uzalenionymi
wzajemnie. Tak wic puco lewe jest mniejsze od prawego, gdy wczeniej
rozwijajce si serce zajmuje wicej miejsca po stronie lewej klatki piersiowej.
Nerka prawa ley niej od lewej z p o w o d u silnie rozwijajcej si po stronie
prawej wtroby, ktra spycha nerk praw ku doowi.
Metameria
We wczesnych okresach rozwoju zarodka dostrzegamy wystpowanie
u niego w czci tylnej okolicy g o w o w e j ksztatowanie si odcinkw o podobnej budowie, formujcych si w miar rozwoju zarodka w kierunku od
zawizka gowy do koca tuowia. Te odcinki nosz nazw praczonw altto
s o m i t w . Powstaj one ze rodkowego listka zarodkowego, ktry daje zawizek koca, mini i skry, powstajcych z poszczeglnych somitw.
Budowa organizmu z s o m i t w w dalszym cigu si zaciera, jednak niektre
jej szczegy pozostaj w organizmie ludzkim na stae. Widzimy wic, e
krgosup skada si z podobnych w zasadzie do siebie krgw, midzy
ktrymi przebiegaj podobne wizada. Z krgami s powizane ebra kostne,
ktre s w peni rozwinite w czci piersiowej krgosupa, natomiast w innych jego czciach wystpuj w postaci szcztkowej. W obrbie klatki
piersiowej ebra s poczone ze sob pasmami miniowymi, tworzcymi
minie midzyebrowe zewntrzne i wewntrzne. Rwnie w miedzyebrzach przebiegaj naczynia krwionone i nerwy midzyebrowe, zaopatrujce
minie i pokrywajce je pasma skfy. T w o r y te, stanowice podobne do
siebie czci ciany klatki piersiowej, nazywamy metamerami (greckie: metapo, meros - cz, a wic kolejne czci); m w i m y wic, e klatka piersiowa
ma budow metameryczn. lady tej b u d o w y znajdziemy i w innych czciach
ciaa, natomiast nie widzimy ich w budowie koczyn.
32
Ryc. 18. Krzy w. Andrzeja - kanon rzymskiego architekta Witruwiusza uzupeniony przez
Leonarda da Vinci, ktry dorysowa posta w rozkroku z uniesionymi nieco ramionami. Wok tej
figury nakreli koo, ktrego rodek znajduje si w ppku. Wysoko gowy wg tego kanonu jest
maa (Vg wysokoci ciaa).
33
rj
i;
ll
It ..
MSi2
'W
1S
f i
%
1
1
Ryc. 19. Stawy czowieka o rnym stopniu swobody ruchw: 1 - stawy wieloosiowe, 2 - stawy
jednoosiowe, 3 - staw dwuosiowy.
Minie
Jak widzimy, same koci i stawy nie mog wykonywa ruchu. Ruch moe si
odbywa pod wpywem okrelonych si, np. siy cikoci. Jeeli uniesiemy
koczyn grn do poziomu, a potem zwolnimy minie, to koczyna opadnie. Podobnie opada gowa na piersi siedzcego w pocigu i zasypiajcego
pasaera. S to ruchy bierne, zachodzce bez udziau mini, ktre stanowi
f-
Ryc. 20. Rodzaje mini. Ukad wkien miniowych. A - m . wrzecionowaty, 6- m. dwubrzucowy, C - m . ppierzasty, D - m . pierzasty, C - m . paski, F - m . z e smugami cignistymi, G - m .
dwugowy, H- m. okrny.
38
39
Ci
Ryc. 22. Schemat dziaania m. trjgowego w stawie okciowym (dwignia dwuramienna szybkociowa).
wm
Xtt
i
Ryc. 23- Schemat dziaania m. dwugowego ramienia w stawie okciowym (dwignia jednoramienna szybkociowa).
in
^ k ' '
c
Ryc. 24. Schemat dziaania m. ramienno-promienjowego (dwignia jednoramienna siowa).
Ukad trawienny
Do podtrzymania wszystkich procesw yciowych, jak w i a d o m o , niezbdny
jest dopyw pokarmw, w o d y i tlenu. Woda i pokarmy s przyjmowane przez
ukad trawienny, do przyswajania tlenu suy ukad oddechowy.
Woda jest wchaniana bezporednio przez narzdy trawienia, w stanie nie
43
Ukad oddechowy
Do przemian fizykochemicznych, zachodzcych w organizmie, jest niezbdny tlen, ktrego g w n y m rdem jest powietrze atmosferyczne, pobierane
przez ukad oddechowy. Powietrze wchodzi przez nozdrza przednie do j a m y
n o s o w e j (cavum nasi), podzielonej przegrod nosa (septum nasi) i przepywa
przez szereg.przestrzeni, ograniczonych m a o w i n a m i n o s o w y m i (conchae
nasales). Maowiny s pokryte bogato unaczynion bon luzow. Przepywajce powietrze zostaje ogrzane i nasycone par wodn, powstajc z w y dzieliny bony luzowej. Na wilgotnej bonie luzowej osiadaj te czsteczki
kurzu.
Jam nosow otaczaj przestrzenie dodatkowe, zwane zatokami przynosow y m i (sinus paranasales), otrzymujce nazwy od koci, w ktrych si znajdu44
j. S to zatoki parzyste: czoowa, klinowa, sitowa i najwiksza z nich szczkowa. Zatoki te s wypenione powietrzem, dziki czemu chroni wntrze
czaszki przed ozibieniem powietrzem przepywajcym przez jam nosow.
Graj one rwnie rol rezonatorw, nadajcych odmienn barw gosu
kademu osobnikowi.
Z j a m y nosowej klimatyzowane w opisany sposb powietrze przechodzi
przez nozdrza tylne ( choanae ) do jamy garda, gdzie krzyuje si z drog
pokarmow.
Dalej powietrze wchodzi do krtani (larynx), ktra jest narzdem gosu, bdc
jednoczenie odcinkiem granicznym grnych drg oddechowych. Nastpnymi narzdami ukadu s dolne drogi oddechowe, do ktrych naley tchawica
(trachea), dzielca si na dwa oskrzela g w n e ( b r o n c h i principales), wchodzce do wnk puc, rozgaziajce si na drobniejsze oskrzela.
Waciwymi narzdami oddechowymi s puca ( pulmones). Le one w jamie klatki piersiowej, w ktrej znajduje si rwnie serce. Kady z tych trzech
narzdw ley w oddzielnej jamie surowiczej. Serce zajmuje jam osierdzia,
o czym bdzie m o w a dalej. Kade puco ley w zamknitej przestrzeni,
wysane} bon surowicz, zwan opucn, ktra jako opucna cienna ( p l e u r a
parietalis) wyciea ciany Jamy opucnej (cavum pleurae) i przechodzi na
puca jako opucna pucna ( pleura visceralis). Puco szczelnie wypenia jam
opucnej, ktra staje si jedynie szczelin wosowat, lec midzy w y m i e nionymi blaszkami opucnej. W jamach opucnej znajduje si troch pynu
surowiczego, uatwiajcego ruchy puca, zachodzce wewntrz klatki piersiowej podczas oddychania.
Puco prawe jest nieco wiksze od lewego, gdy cz jego miejsca zajmuje
serce, lece po stronie lewej klatki piersiowej. Wewntrz puca, jak w s p o m niano, oskrzela dziel si na drobniejsze gazki, ktrym towarzysz naczynia
krwionone. Dochodz one razem z oskrzelikami do pcherzykw pucnych,
w ktrych zachodzi w y m i a n a gazw midzy krwi i powietrzem, wypeniajcym pcherzyki. Krew przepywajca przez naczynia wosowate, oplatajce
pcherzyki pucne, oddaje do pcherzykw dwutlenek wgla, a zabiera z nich
tlen i odpywa do y pucnych, a nastpnie do serca, jako krew natleniona.
Przestrze leca midzy praw i lew jam opucnej nosi nazw rdpiersia
(mediastinum). Ley w n i m serce, grasica, przeyk, due naczynia i nerwy.
Ukad krenia
Wszystkie komrki organizmu ludzkiego potrzebuj niezbdnych do ycia
materiaw, jak tlen, woda, zwizki organiczne i zwizki nieorganiczne. Jednoczenie musz one wydala produkty przemiany materii, zbdne lub nawet
szkodliwe dla organizmu. Do zapewnienia tych warunkw suy ukad krenia. Nale do niego naczynia krwionone, w ktrych kry krew, wprowadzana w ruch przez silny narzd miniowy - serce, oraz naczynia chonne,
odprowadzajce pyny tkankowe drog chonki (limfy) do krwi. Krew dostar45
Serce
Serce (cor) jest narzdziem miniowym, wtaczajcym krew do ukadu
ttniczego. Chocia jest ono zbudowane ztkanki miniowej poprzecznie prkowanej (nieco rnicej si od mini szkieletowych), to jednak skurcze jego
nie s zalene od woli.
Serce ma ksztat stoka, w ktrym rozrniamy podstaw serca i jego
koniuszek. Podstawa jest zwrcona ku grze, t y o w i i stronie prawej, koniuszek
- ku doowi, przodowi i stronie lewej.
Jak wspomniano wyej (p. Ukad oddechowy), serce ley w rdpiersiu
46
w jamie osierdzia. Otoczone jest w o r k i e m osierdziowym ( p e r i c a r d i u m ) , zbud o w a n y m z d w c h w a r s t w - wknistej i surowiczej. Warstwa zewntrzna,
zwana osierdziem w k n i s t y m ( p e r i c a r d i u m fibrosum), jest mocn bon
ochronn. Warstwa wewntrzna (osierdzie surowicze) u podstawy serca
przechodzi na jego cian jako nasierdzie ( e p i c a r d i u m ) . Midzy blaszk
surowicz osierdzia i nasierdziem znajduje si wosowata jama osierdzia,
w ktrej jest nieco pynu surowiczego, zmniejszajcego tarcie midzy w o r k i e m
osierdziowym i sercem.
Wntrze serca jest podzielone przegrod serca (s eptum cordis) na poowy
praw i lew. Kada z tych pow jest podzielona poprzeczn przegrod na
dwie czci - grn i doln. W ten sposb tworz si cztery jamy serca: u jego
podstawy le dwa przedsionki - p r a w y i l e w y ( a t r i u m dextrum etsinistrum),
za poniej przegrody poprzecznej, zwanej przegrod przedsionkowo-komorow (s eptum atrioventriculare), le dwie k o m o r y serca - prawa i lewa
(ventriculus dexter et sinister).
Z podstawy serca wychodz dwa due naczynia, zwane ttnicami, ttnica
gwna, czyli aorta, i pie pucny, dzielcy si na dwie ttnice pucne.
Aorta po krtkim przebiegu ku grze zatacza uk i oddajc szereg gazi
biegnie ku doowi przy krgosupie. W jamie brzusznej koczy si podziaem
na dwie ttnice biodrowe wsplne, przechodzce do koczyn dolnych.
Wszystkie gazie aorty dziel si na coraz drobniejsze ttniczki, ktre
wreszcie przechodz w naczynia w o s o w a t e o rednicy 7 - 8 (xm. Naczynia te
przenikaj do wszystkich narzdw, doprowadzajc do nich tlen i poywienie.
W t y c h naczyniach prd krwi zostaje bardzo zwolniony, co umoliwia w y m i a n
gazw i produktw przemiany materii midzy krwi i tkankami.
Po spenieniu swych zada krew zbiera si w wiksze naczynia, zwane
yami (venae), prowadzce j w kierunku serca. Z y koczyn dolnych
i tuowia powstaje dua ya g w n a dolna (vena cava interior), z koczyn
grnych gowy i szyi - ya gwna grna (vena cava superior). Obie te yy
uchodz do przedsionka prawego.
Opisana droga krwi nosi nazw krenia albo krwiobiegu wielkiego.
Po wypenieniu si przedsionka prawego nastpuje jego skurcz (jednoczesny z lewym) i krew przepywa do komory przez otwr przedsionkowo-komorowy prawy. Jest on zaopatrzony w zastawk tej samej nazwy, zoon z 3 - 7
patkw. Dawniej nie rozrniano w tej zastawce patkw dodatkowych
i nazywano j zastawk trjdzieln ( valva tricuspidalis), a ta tradycyjna nazwa
dotrwaa do dzi.
Zastawka ta moe otwiera si tylko w stron komory. Kiedy po skurczu
przedsionkw kurcz si komory, to zastawka zamyka si i nie pozwala na
cofnicie si krwi do przedsionka, natomiast caa krew zostaje wyrzucona do
pnia pucnego {truncus pulmonalis) oraz jego rozgazie - ttnic pucnych i zostaje skierowana do puc.
Ttnice pucne ( arteriae pulmonales) s jedynymi ttnicami, prowadzcymi
krew yln, to znaczy odtlenion, bogat w C0 2 . W pucach oddaje ona
dwutlenek wgla i ulega natlenieniu, a wic zostaje przygotowana do ponow47
Ukad moczowo-pciowy
Ukad moczowo-pciowy ( systema urogenitale) skada si z d w c h czci:
ukadu wydalniczego (moczowego) i ukadu rozrodczego (pciowego).
Ukad m o c z o w y
Jak ju w i e m y z poprzedniego rozdziau, produkty przemiany materii trafiaj
do krwi. Zadaniem ukadu moczowego jest oddzielenie ich od krwi i wydalenie
z organizmu.
Pierwsz rol speniaj nerki (renes). Le ond na tylnej cianie jamy
brzusznej w przestrzeni zaotrzewnowej, po obu stronach krgosupa. S to
due narzdy o ksztacie zblionym do ziaren fasoli.
Brzeg przyrodkowy nerki jest wcity i tworzy jej wnk, do ktrej wchodzi
dua ttnica nerkowa ( a r t e r i a renalis), a wychodzi ya nerkowa (vena renalis)
i m o c z o w d (ureter), odchodzcy od miedniczki n e r k o w e j (pe/v/s renalis),
ktra ley w gbi nerki. Ttnica nerkowa oddaje szereg gazi, ktre dziel si
na drobniejsze ttniczki, tworzce tzw. kbuszki nerkowe (glomerulirenales).
S to kbki naczy wosowatych, prowadzcych krew ttnicz, otoczone
torebkami nerkowymi, do ktrych zostaje odsczany silnie rozcieczony mocz
p i e r w o t n y (urina). Mocz ten przechodzi.przez skomplikowany ukad kanalikw
nerkowych, w ktrych woda zostaje wchonita z powrotem do krwi, przez co
nastpuje jego zagszczenie.
Zagszczony mocz ostateczny zbiera si w miedniczce nerkowej, z ktrej
moczowd prowadzi go do zbiornika - pcherza m o c z o w e g o ( vesica urinaria).
Po zebraniu si w n i m pewnej iloci moczu (250-500 cm 3 ) jest on wydalany
przez cewk moczow (urethra).
Pcherz moczowy ley w miednicy mniejszej, do tyu od spojenia onowego.
Jest on zbudowany z silnej, kurczliwej bony miniowej, wewntrz-wysany
bon luzow, odporn na dziaanie moczu.
Cewka moczowa eska jest krtkim (3-5 cm) przewodem, o rednicy okoo
7 m m , otwierajcym si w zatoce moczowo-pciowej, natomiast mska jest
znacznie dusza i wsza.
Ukad p c i o w y
Narzdy pciowe mskie. Su one do wytwarzania plemnikw i w p r o w a dzenia ich do narzdw eskich. Plemniki s wytwarzane w jdrach (testes)
i po procesie dojrzewania wyprowadzane do zbiornikw, zwanych najdrzami. Z kadego najdrza (epididymis)prowadzi dugi przewd,zwany nasieniow o d e m ( ductus deferens), ktry wchodzi do j a m y otrzewnej przez kana
pachwinowy i kieruje si w okolic dna pcherza moczowego. W tej okolicy
le te dwa pcherzyki nasienne (vesiculae seminales), ktre produkuj ciecz,
4-Anatomia i fizjologia
49
Ukad nerwowy
Wszystkie czynnoci organizmu musz by powizane ze sob i uoone we
w s p l n y m planie. Funkcje te spenia ukad n e r w o w y (systema nervosum),
ktry rwnie peni czynnoci psychiczne i jest siedliskiem wiadomoci.
Czynnoci podstawow ukadu nerwowego jest odruch, czyli proces
odbywajcy si bez udziau wiadomoci, polegajcy na odebraniu podniety
ze wiata zewntrznego i natychmiastowej reakcji, jak np. cofnicie rki przy
dotkniciu gorcego przedmiotu, czy zamknicie powiek przy zagroeniu oka.
Odruchy uwiadamiamy sobie dopiero po ich zakoczeniu, ale wikszo
50
w ogle nie jest notowana w naszej wiadomoci, jak np. oddychanie, praca
narzdw wewntrznych itp. Pewne podobiestwo odruchw maj praksje,
a wic czynnoci wyuczone, zautomatyzowane, zachodzce rwnie bez
udziau wiadomoci, jak np. jazda na rowerze.
Ukad n e r w o w y dzielimy na orodkowy, czyli centralny, i o b w o d o w y . Do
orodkowego naley m z g o w i e ( encephalon) i rdze krgowy {medulla
spina lis). Mzgowie skada si z pnia mzgu (truncus cerbri), mdku
(cerebellum) i kory m z g o w e j (cortex cerebri). Rdze zawiaduje odruchami
prostymi, pie mzgu wraz z mdkiem zawiaduje odruchami zoonymi,
wreszcie kora jest narzdem wyszych czynnoci nerwowych i siedliskiem
wiadomoci.
cznikami midzy orodkowym ukadem n e r w o w y m i narzdami s nerwy, utworzone z pczkw wypustek komrek nerwowych, ktre przewodz
podniety. Jedne z nich prowadz podniety uwiadamiane i nie uwiadamiane
z obwodu, a wic z narzdw, do ukadu nerwowego orodkowego. S to
nerwy czuciowe. Inne prowadz podniety w o d w r o t n y m kierunku: z mzgowia i rdzenia krgowego do mini - s to nerwy ruchowe. Jeszcze inne,
przenoszce z ukadu orodkowego podniety przez nas nie uwiadamiane do
narzdw wewntrznych, nale do ukadu nerwowego autonomicznego
(systema nervosum autonomicum). Nazw t obejmujemy integraln cz
ukadu nerwowego, zawiadujc czynnociami narzdw wewntrznych, do
ktrych nale misie sercowy, miniwka gadka, wchodzca w skad
naczy i innych narzdw, oraz gruczoy.
W skad n e r w w wchodz najczciej jednoczenie wkna czuciowe, ruchowe i autonomiczne. Takie nerwy nazywamy mieszanymi.
W i e m y ju, e ukad nerwowy o b w o d o w y tworz nerwy, ktre odchodz od
mzgowia i rdzenia krgowego. M a m y 12 par n e r w w czaszkowych i 31 par
rdzeniowych, tworzcych liczne rozgazienia, sploty i zespolenia, ktre bd
omwione w anatomii szczegowej.
Dane oglne
W skad szkieletu czowieka dorosego wchodzi 206 oddzielnych koci.
Liczba ta jednak jest zmienna: u dziecka 15-letniego jest wiksza (356),
u starcw mniejsza. Rnica wynika ze zrastania si poszczeglnych czci
koci u ludzi modych i ze zrastania si niektrych koci u osb w wieku
podeszym.
Ko zbudowana jest z dwch podstawowych skadnikw: organicznego,
tzw. oseiny, nadajcej koci elastyczno^ i mineralnego, gwnie oli kwasu
fosforowego i w g l o w e g o (p. Tkanka kostna). Fosforan wapnia i magnezu oraz
wglan wapnia nadaj koci odpowiedni twardo.
Osein Tnona wydzieli poddajc ko dziaaniu silnych kwasw, ktre
usuwaj z niej sole mineralne. Odwapniona ko zachowuje ksztat, jest
bardzo sprysta i atwo odksztaca Ina. Poddanie koci dziaaniu wysokiej
temperatury usuwa z niej elementy organiczne (osein). Taka ko jest
bardzo krucha i rozsypuje si nawet przy stosunkowo sabym uderzeniu.
Wzajemny stosunek ilociowy i jakociowy oseiny i skadnika mineralnego
warunkuje waciwoci mechaniczne koci. Koci u dzieci, bogate w skadniki
organiczne, s elastyczne i odporne nazamania. Koci ludzi w wieku starszym
s mao elastyczne i kruche ze wzgldu na przewag w nich skadnikw
mineralnych.
Pod wzgldem budowy wyrnia si istot k o s t n zbit ( substantia compacta) i istot gbczast (substantia spongiosa).
53
HHHHHHHHb
f"/,ii.i^id i
Nasada dalsza
Chrzstk stawowa
Nasady zbudowane s przede wszystkim z istoty gbczastej, trzony z istoty
kostnej zbitej. W obrbie przynasad w miar zbliania si do nasady warstwa
istoty zbitej staje si ciesza, a masa istoty gbczastej powiksza si.
Do koci paskich zalicza si koci sklepienia czaszki, opatk, mostek i koci
biodrowe. Maj one ksztat cieszych lub grubszych, najczciej powyginanych, pyt. Zewntrzna i wewntrzna warstwa koci paskiej zbudowana jest
z tkanki kostnej zbitej. Midzy nimi ley rdkocie ( d i p l o e ) zbudowane
z substancji gbczastej. Koci paskie w m o d y m wieku maj niekiedy dodatkowe punkty kostnienia umieszczone najczciej na obwodzie koci. W takich
przypadkach oddzielone s one od waciwej koci paskiej chrzstk nasadow.
Koci krtkie i rnoksztatne trudno zaliczy do jednej z w y m i e n i o n y c h
wyej grup. Maj one najczciej ksztat nieregularnej bryy. Na ich powierzch54
niach wystpuj dodatkowe guzki, bruzdy i wyrostki. Koci krtkie i rnoksztatne w swojej masie zbudowane s z tkanki gbczastej, ktr pokrywa cienka
warstwa istoty kostnej zbitej.
Ksztat koci jest uwarunkowany czynnoci, ktr one speniaj. Budowa
koci, czyli jej architektonika, opiera si na zasadzie najwikszej wytrzymaoci
przy najmniejszej iloci budulca. Std te trzony koci dugich maj ksztat rur
wytrzymaych na obcienie osiowe i zginanie. Nasady koci dugich, koci
rnoksztatne i rdkocie koci gbczastej zbudowane s z tkanki gbczastej,
ktrej ukad beleczek pozwala na przenoszenie odpowiednich dla danej koci
si ciskajcych i rozcigajcych (ryc. 25). Nawet ju po uksztatowaniu si
koca zmiana w a r u n k w mechanicznych (np. po zamaniu) powoduje zmian
architektoniki koci w kierunku dostosowania do nowych warunkw.
Ukad beleczek kostnych zgodny jest zatem z przebiegiem linii si tworzc
tzw. trajektorie. W miejscach obcie beleczki wystpuj obficiej i s grubsze. W polach mechanicznie martwych jest ich mniej i s ciesze.
Ryc. 25. Schemat przebiegu beleczek kostnych w grnej nasadzie koci udowej.
Okostna
Powierzchni koci pokrywa bona zwana okostn (periosteum). Zbudowana jest ona z dwch warstw. Zewntrzna, bogato unaczyniona, warstwa
utworzona jest z tkanki cznej. Wewntrzna, przylegajca bezporednio do
koci, warstwa okostnej zawiera liczne elementy komrkowe, z ktrych
komrki kociotwrcze (osteoblasty) bior udzia w budowie i odtwarzaniu
koci. Przechodzce z okostnej do powierzchownych warstw koci wkna
klejodajne przytwierdzaj okostn (wkna Sharpeya). Wraz z nimi wnikaj do
koci drobne naczynia krwionone unaczyniajce powierzchown jej
warstw.
55
Czci chrzstne szkieletu pokrywa bona, zwana ochrzstn ( pechondrium). Zbudowana jest ona podobnie do okostnej. Od strony j a m y szpikowej
ko pokrywa bona rdkostna (endosteum). Oddziela ona ko od szpiku
kostnego.
Szpik kostny ( m e d u l l a ossium), wypeniajcy j a m y szpikowe koci dugich,
ma u osb dorosych zabarwienie tawe, std jego nazwa - szpik ty. Barwa szpiku zaley od duej iloci tkanki tuszczowej, z ktrej przede wszystkim
jest zbudowany. Szpik kostny wypenia rwnie przestrzenie midzybeleczkowe tkanki kostnej gbczastej. U n o w o r o d k w wystpuje wycznie szpik czerw o n y , w ktrym wytwarzane s krwinki czerwone. W miar wzrostu organizmu szpik czerwony przemienia si w szpik ty. Szpik czerwony pozostaje
jedynie w niektrych kociach (krgi, mostek, ebra i opatka).
Czynno koci
Ko jest yw tkank biorc udzia w przemianie materii. Jest ona ponadto
najwikszym zbiornikiem soli mineralnych, przede wszystkim soli wapnia.
Wap pobierany jest z przewodu pokarmowego i wydalany w wikszoci przez
Ca
Szkielet 1000 g
Tkanki 1 g
400 mg
400 mg
200 mg
56
Chrzstka
Ko
Ko
Chrzstka
nasadowa
Jdro
kostnienia
Trzon
Ryc. 27. Schemat rozwoju koci dugich. Kolorem tym oznaczono ko, kolorem niebieskim chrzstk. .
57
i
B
Ryc. 28. Fazy zrastania si zamanej koci: A - w y l a n a do szczeliny zamania krew, 6- rozwj
ziarniny, C - powstanie tkanki kostnawej, D - blizna kostna.
Osteologia szczegowa
W rozdziale o m w i m y kolejno: 1) koci krgosupa i klatki piersiowej, 2)
koci koczyny grnej, 3) koci koczyny dolnej oraz 4) koci czaszki.
Krgosup
Krgosup (columna vertebralis) skada si z koci, zwanych krgami
(vertebrae). Krgi czc si ze sob tworz elastyczny sup bdcy osi
tuowia. Grny koniec krgosupa podpiera czaszk, dolny czy si z komi
miednicy. Wewntrz krgosupa ley rdze krgowy.
Krgosup skada si z 33-34 krgw i dzieli si na pi odcinkw (tab. 1).
T y p o w y krg skada si z trzonu, uku oraz siedmiu wyrostkw. Masywnie
zbudowany trzon krgu zwrcony jest ku przodowi. Do jego tylnej powierzchni przylega uk, ktry zamyka od tyu otwr krgowy, bdcy odcinkiem kanau
krgowego. Z ukiem cz si dwie pary w y r o s t k w s t a w o w y c h sucych do
poczenia z ssiednimi krgami i std znajduj si na nich powierzchnie
stawowe. Symetrycznie pooone w y r o s t k i poprzeczne su midzy innymi
jako miejsce przyczepu mini. Wyrostek kolczysty przymocowuje si na
59
tylnej czci uku i tworzy mocn dwigni dla mini. Ksztat krgw zmienia
si w zalenoci od odcinka krgosupa, z ktrego pochodz.
Krgi szyjne maj may i spaszczony w kierunku strzakowym trzon.
Wyrostki stawowe s niskie, ich powierzchnie stawowe ustawione skonie
w stosunku do paszczyzny poziomej. Wyrostki poprzeczne, rozdwojone na
60
Tabela 1
Odcinki krgosupa
Odcinek
Liczba krgw
7
12
5
5
4-5
Szyjny
Piersiowy
Ldwiowy
Krzyowy
Guziczny
Wyrostek
kolczysty
Trzon
Otwr
wyrostka
poprzecznego
Wyrostki
stawowe
grne
,a/ 1 * i
Wyrostek
stawowy
dolny
Wyrostek
poprzeczny
B
Ryc. 32. Krg piersiowy widziany od gry (A) i od strony prawej (S).
62
Wyrostek
ebrowy.
Wyrostek kolczysty
64
Wciocii
Pierwszy krg
piersiowy
mn-.ik-
Rkoje
mostka
obojczykow
Trzon
- iV!slk, mostka
Wyrostek
mieczykowaty
ebra
rzekome
ebra
wolne
Ryc. 35. Szkielet klatki piersiowej.
Klatka piersiowa { t h o r a x ) jako cao ma ksztat citego stoka, spaszczonego od przodu ku tyowi. Rozrnia si o t w r grny klatki piersiowej oraz
znacznie wikszy o t w r dolny. Otwr grny ograniczaj trzon I krgu piersiowego, pierwsze ebra i grny brzeg rkojeci mostka. Paszczyzna otworu jest
pochylona do przodu. Dolny otwr klatki piersiowej ograniczaj trzon XII
krgu piersiowego, XII ebra, koce eber XI, chrzstki eber rzekomych
i wyrostek mieczykowaty mostka. Paszczyzna otworu dolnego klatki piersiowej pochylona jest ku tyowi. cian klatki piersiowej tworz ebra, mostek
i odcinek piersiowy krgosupa.
1:
65
/
f K. promieniowa
Brzeg
grny
Wyrostek
kruczy
Wcicie
opatki
Powierzchnia
, stawowa
obojczyka
-Wyrostek
barkowy
Wydrenie
stawowe
D nadgrzebieniowy
Grzebie
opatki
,
Brzeg krgosupowy
D
podgrzebieniowy
:Brzeg
pachowy
opatka ( scapula) naley do koci paskich. Ma ona ksztat trj kta. Dwa jego
dusze boki tworz zaokrglony brzeg boczny i ostry brzeg przyrodkowy. Na
krtszym brzegu g r n y m znajduje si wcicie opatki. Bocznie od niego ley
skierowany ku przodowi w y r o s t e k kruczy.
Brzegi opatki, czc si ze sob, tworz kty: dolny, grny i boczny. Kt
boczny jest zgrubiay. Na nim znajduje si nieco wklsa powierzchnia dla
stawu ramiennego, zwana wydreniem s t a w o w y m . opatka ma dwie powierzchnie: przednia powierzchnia ebrowa, wklsa, zwrcona jest ku ebrom,
powierzchni grzbietow opatki przedziela wystajcy grzebie opatki. Ponad mm ley d nadgrzebieniowy, poniej d podgrzebieniowy. W przedueniu grzebienia opatki znajduje si silnie rozwinity w y r o s t e k barkowy. Na
wyrostku t y m ley powierzchnia s t a w o w a dla poczenia z barkowym kocem
obojczyka.
Koci koczyny grnej w o l n e j
Ko ramienna (humerus) naley do koci dugich. Wyrnia si w niej
koniec grny, trzon i koniec dolny. Na kocu g r n y m znajduje si g o w a koci
ramiennej. Gow ogranicza szyjka anatomiczna koci ramiennej. Bocznie od
szyjki le dwa guzki oddzielone od siebie bruzd midzyguzkow. Ku t y o w i
od niej ley guzek wikszy, ku przodowi - guzek mniejszy. Od g u z k w
w kierunku trzonu cign si grzebienie g u z k w wikszego i mniejszego.
Nieco poniej guzkw znajduje si tzw. szyjka chirurgiczna koci ramiennej,
nazwana tak, poniewa jest to miejsce czstych zama.
Trzon koci ramiennej, o przekroju zblionym do kolistego, na tylnej:
powierzchni ma skonie przebiegajc pytk bruzd n e r w u promieniowegp.
Guzek
wikszy
Szyjka
chiru:
k. rar
guzka
wikszego
Grzebie
mniejszego
Trzon
k. ramiennej
Nadkykiec
borany
-Nadkykiec
przyrodkowy
k. ramiennej
Ryc. 38. Ko ramienna widziana od przodu.
Gowa <
koci
^
koci
ramiennej
^Szyjka
anatomiczna
Guzek
mniejszy
^Szyjka
chirurgiczna
k. ramiennej
Trzon|k. ramiennej 1
' .
.Guzowato
;
m;
naramienna
- Bruzda
n. promieniowego
. D wyrostka
okciowego
Nadkykiecprzyrodkowy
Bruzda
n. okciowego
fNadkykiec
boczny
Bloczek
K. promieniowa
K okciowa
Tabela 2
Szereg bliszy
Szereg dalszy
Strona promieniowa
Strona okciowa
k. deczkowata, k. ksiycowata
k. czworoboczna, wiksza
k. czworoboczna, mniejsza
k. trjgraniasta, k. grochowata
k. gwkowata, k. haczykowata
Kolec biodrowy
przedni grny
Kolec biodrowy
przedni dolny
Uff
Fdnowka
st;iwu
biodrowego
Otwr
zasoniony
K. onowa
K kulbzowa
Spojenie
onowe
Ryc. 43. Miednica.
72
73
Grzebie
biodrowy
Talerz
biodrowej
Kolec biodrowy
przedni grny
Kolec biodrowy
tylny grny
Trzon
k. biodrowej
Panewka
Kolec kulszowy
Wcicie kulszowe
Otwr
zasoniony
Guz kulszowy-
Podobnie na tylnej czci talerza koci biodrowej znajduje si kolec biodrowy t y l n y dolny. W jego ssiedztwie na zgrubiaej przyrodkowej czci koci
biodrowej widoczna jest powierzchnia uchowata, suca do poczenia ztak
sam powierzchni koci krzyowej. Ku tyowi od powierzchni uchowatej ko
biodrowa jest nierwna i tworzy w t y m miejscu guzowato biodrow, ktra
jest miejscem przyczepu mocnych wizade czcych ko biodrow z koci
krzyow.
Koci koczyny dolnej w o l n e j
Ko u d o w a ( f e m u r ) jest najwiksz koci ustroju. Skada si z koca
bliszego, trzonu i koca dalszego. Na kocu bliszym znajduje si gowa koci
u d o w e j {caputfemoris), o ksztacie zblionym do kuli. Na jej szczycie ley doek
g o w y koci udowej. Gowa czy si z szyjk koci udowej. Na granicy szyjki
i trzonu koci udowej od przodu ley kresa midzykrtarzowa, od tyu granic t stanowi grzebie midzykrtarzowy. Linia i grzebie cz ze sob dwie
due wyniosoci, zwane krtarzami. Krtarz wikszy ley w przedueniu
trzonu, a jego szczyt znajduje si na wysokoci rodka gowy koci udowej.
Krtarz mniejszy ley poniej i nieco ku tyowi od dolnej powierzchni szyjki
koci udowej.
Gowa
k. udowej
Kresa
11 dzykrtarzowa
Krtarz
mniejszy
!
i
1
1
Trzon
Nadkykiec b o c z n y _
Kykie boczny
Nadkykiec
przyrodkowy
Kykie
przyrodkowy
Powierzchnia
rzepkowa
75
Grzebie
midzykrtarzowy
-Kresa
chropawa
-D
midzykykciowy
Ryc. 47. Prawa ko udowa od tyu.
Rurowaty trzon koci udowej jest nieco wygity ku przodowi. Na jego tylnej
powierzchni znajduje si kresa chropawa, bdca miejscem przyczepu
mini.
Koniec dalszy koci udowej ma dwa kykcie suce do poczenia z koci
piszczelow. Kykie przyrodkowy jest wikszy. Kykcie oddziela gboki d
midzykykciowy. Powierzchnie stawowe pokrywajce kykcie cz si ze
sob od przodu tworzc powierzchni rzepkow. Na powierzchni zewntrznej
kadego kykcia znajduj si wyniosoci, zwane odpowiednio nadkykciami
przyrodkowym i bocznym.
Ksztat koci udowej zmienia si wraz ze wzrostem dziecka. Podstawowym
zmianom ulegaj kt szyjkowo-trzonowy i kt przodoskrcenia szyjki. Kt
szyjkowo-trzonowy zawarty jest pomidzy osi szyjki koci udowej a osi
trzonu. U niemowlcia przekracza on zwykle 135, u osobnika dorosego
w y n o s i 115-120. Kt przodoskrcenia szyjki powstaje w w y n i k u skrzyowania
si naoonych na siebie osi szyjki koci udowej i osi poprzecznej ciaa lecej
w paszczynie kykci. Kt przodoskrcenia szyjki u niemowlt przekracza
zwykle 30, u osb dorosych w y n o s i ok. 12. Prawidowe wartoci ktw maj
bardzo wane znaczenie w budowie i czynnoci stawu biodrowego.
Ko piszczelowa (tibia) jest podstawow n o n " koci goleni i ley po jej
stronie przyrodkowej. Koniec bliszy koci piszczelowej (gowa koci piszcze76
Wynioso
midzykykciowa
Gowa
k. piszczelowejGuzowato
k. piszczelowej
Trzon
Kostka
przyrodkowa
Ryc. 48. Ko piszczelowa.
Iowej) uksztatowany jest w postaci kykci bocznego i przyrodkowego, ktrych powierzchnie stawowe wchodz w skad stawu kolanowego. Midzy
kykciami ley wynioso midzykykciowa zoona z d w c h g u z k w : bocznego i przyrodkowego. U podstawy kykcia bocznego po jego boczno-tylnej
stronie ley powierzchnia s t a w o w a strzakowa, suca do poczenia z gow
strzaki.
Trzon koci piszczelowej ma przekrj trjktny. Z trzech brzegw trzonu
najbardziej w y d a t n y jest brzeg przedni. Rozpoczyna si on poniej kykci
chropaw wyniosoci, zwan guzowatoci piszczeli. Brzeg przedni koci
piszczelowej i jej powierzchnia przyrodkowa przykryte s tylko skr i dobrze
przez ni wyczuwalne.
Rozszerzony koniec dalszy piszczeli zakoczony jest wyrostkiem kostnym,
zwanym kostk przyrodkow, dobrze wyczuwaln przez skr. Po stronie
bocznej dalszej nasady koci piszczelowej znajduje si wcicie strzakowe.
Dolna powierzchnia nasady tworzy powierzchni s t a w o w doln i suy do
poczenia z koci skokow wchodzc w skad koci stpu.
Rzepka (patella) jest oddzieln koci wchodzc w skad stawu kolanowego. Wyrnia si w niej podstaw oraz skierowany ku d o o w i wierzchoek.
Tylna stawowa powierzchnia rzepki styka si z powierzchni rzepkow koci
udowej. Powierzchnia przednia jest chropowata i pokrywa j rozcigno
minia czworogowego uda.
77
\f
-Trzon-
Ko
dko wata
Ko
szecienna
Ko
klinowata
boczna
Ko'
klinowata'
porednia
Ko
klinowata
przyrodkowa
Ko
rdstopia
V
Ko
rdstopia
IV
Koci
rdstopia
III i II
Ko
rdstopia
78
Paliczek
K. rdstopia K. klinowata K. dkowata
podstawowy
przyrodkowa
K. pitowa
79
Koci g o w y
Dane oglne
Kociec g o w y nosi nazw czaszki (cranium). Cz grn i tyln czaszki
nazywa si czaszk mzgow (mzgoczaszk), cz przednio-doln - c z a s z k trzewn (trzewioczaszk).
Mzgoczaszka jest mocn puszk kostn osaniajc mzgowie.
Czaszka trzewna skada si z szeregu koci o bardzo zoonej budowie.
Mieszcz si w niej narzdy zmysw oraz narzd ucia, sucy do rozdrabniania pokarmw.
Czaszka skada si z koci poczonych szwami, jedynie uchwa czy si
z pozosta czci czaszki za pomoc s t a w w uchwowych. Ko gnykowa
nie ma pocze z czaszk. W budowie czaszki udzia bior nastpujce koci
(p. tab. 3).
Tabela3
Czaszka mzgowa
K. potyliczna
K. czoowa
K. klinowa
K. sitowa
Kk. ciemieniowe
Kk. skroniowe
Czaszka trzewna
kk. szczkowe
kk. jarzmowe
kk. podniebienne
kk. nosowe
maowiny nosowe dolne
kk. zowe
uchwa
lemiesz
k. gnykowa
Szew wiecowy
" "-V.
K. czoowa
^Ko
ciemieniowa
Skrzydo wiksze
k. klinowej
Szew
wgowy
Kana
nosowo-zowy
K. skroniowa
K. potyliczna
Otwr
suchowy
zewntrzny
Wyrostek
skroniowy uchwy
Wyrostek kykciowy
Szczka
Wyrohluk
sutkowaty
utllwV
Wyrostek
rylcowaty
Kt uchwy
81
Wyrostek
zebodoowy
Podniebienie twarde -
K. podniebienna
_ Nozdrza
tylne
D
skrzydowy
Otwr
kolcowy
Podstawa
k. potylicznej
Cz
skalista
k. skroniowej
Wyrostek
kykciowy
Otwr
potyliczny wielki
Dolna ciana mzgaczaszki nosi nazw podstawy czaszki. Jej budowa jest
bardzo zoona. Ogldajc czaszk od dou, spostrzega si przede wszystkim
o t w r potyliczny wielki. Przez otwr ten rdze krgowy czy si z mzgowiem. Po obu stronach otworu le kykcie koci potylicznej, suce do
poczenia z dokami stawowymi grnymi krgu szczytowego. Ku przodowi
od otworu potylicznego wielkiego ley podstawa koci potylicznej. Bocznie od
podstawy po obu jej stronach znajduj si czci skaliste koci skroniowych,
zwane rwnie piramidami. W bocznej czci piramidy, w ssiedztwie znanego ju nam wyrostka sutkowatego koci skroniowej; ley dugi" i cienki
wyrostek rylcowaty, a obok niego znajduje si o t w r rylcowo-sutkowy dla
nerwu twarzowego. W poowie dugoci czci skalistej ley duy o t w r
szyjny zewntrzny prowadzcy do kanau ttnicy szyjnej. Cz skalist koci
skroniowej od ssiednich koci potylicznej i klinowej oddzielaj wskie szczeliny. Na bocznej czci koci skalistej, tu ku przodowi od otworu suchowego
zewntrznego, znajduje si d uchwowy - miejsce stawowego poczenia
z wyrostkiem kykciowym uchwy.
Ku przodowi od czci skalistej koci skroniowej ley ko klinowa. W jej
tylnej czci znajduje si o t w r owalny, przez ktry opuszcza czaszk nerw
uchwowy - III ga v nerwu trjdzielnego. Nieco ku tyowi i bocznie ley
niewielki o t w r kolcowy. Cz koci klinowej ssiadujca z nozdrzami
82
Cz oczodoowa k. czoowej
Grzebie koguci
Blaszka sitowa
/Skrzydo
niniejsze
k. klinowej
Skrzydo mniejsze,
k. klinowej
^Siodo
tureckie
Kana wzrokowy.
- - Skrzydo
wiksze
k. klinowej
--Stok
Kana
kykciowy
Grzebie
potyliczny
wewntrzny
Ryc. 54. Wntrze podstawy czaszki. Kolorami oznaczono podzia na d czaszkowy przedni,
rodkowy i tylny.
Czaszka n o w o r o d k a
Koci sklepienia czaszki rozwijaj si zcznotkankowej pokrywy otaczajcej
mzgowie. Mae punkty kostnienia zapocztkowuj rozwj koci sklepienia,
powikszaj si one i stopniowo zbliaj do siebie. Na granicach ich zetknicia
do dugo utrzymuje si tkanka czna. Boniaste miejsca poczenia trzech
lub czterech koci nosz nazw ciemiczek ( f o n t i c u l i ) . Ciemiczko przednie
(czoowe) ma ksztat czworoboku. Znajduje si w miejscu poczenia parzystych u noworodka koci czoowych z komi ciemieniowymi. Ciemiczko tylne
(potyliczne) ma ksztat trjktny i ley w miejscu zetknicia si koci potylicznej
z komi ciemieniowymi. Z pozostaych dWch ciemiczko k l i n o w e ley
midzy komi czoow, ciemieniow, skrzydem wikszym koci klinowej
i usk koci skroniowej. Ciemiczko sutkowate znajduje si midzy komi
ciemieniow, skroniow i usk koci potylicznej.
Obecno ciemiczek i nie skostniaych pocze midzy komi sklepienia
czaszki umoliwia dostosowywanie si ksztatu czaszki do kanau miednicy
maej podczas porodu. Ciemiczka zarastaj wkrtce po urodzeniu, tylko
ciemiczko czoowe zamyka si w drugim roku ycia.
UKAD WIZADOWY - SYNDESMOLOGIA
Poczenia krgw
W krgosupie wystpuj rnego rodzaju poczenia krgw. Midzy
trzonami krgowymi le krki midzykrgowe (discivertebrales), zbudowane z chrzstki. Obwodowa cz krka zawiera liczne wkna spryste
i nazywa si piercieniem w k n i s t y m . Cz centralna, ppynna, bogata
w wod, nosi nazw jdra miadystego. Jdro miadyste amortyzuje
wstrzsy i pozwala na ruchy midzy krgami. Krki midzykrgowe dostosowuj swj ksztat do ksztatu trzonw. S one stosunkowo niskie w odcinku
szyjnym i wysokie w czci ldwiowej krgosupa. Nie ma krka midzykrgowego midzy krgiem szczytowym a o b r o t o w y m . Ostatni krek midzykrg o w y ley pomidzy trzonem V krgu ldwiowego a koci krzyow.
Poczenia trzonw krgw wzmacniaj wizada. Wizado podune przednie wie ze sob przednie powierzchnie trzonw i krkw midzykrgowych. Wizado podune tylne wzmacnia tyln cz pocze trzonw od
strony kanau krgowego. Wizado to rozpoczyna si przy otworze potyliczn y m wielkim czaszki i biegnie do koci krzyowej.
uki krgowe ssiednich krgw czy tzw. wizado te. Wypenia ono
w o l n e przestrzenie midzy ukami. Zawierajc du ilo wkien sprystych,
wizado te jest bardzo elastyczne. Napina si ono podczas zginania
krgosupa i pomaga w jego prostowaniu.
Wyrostki poprzeczne krgw cz wizada midzypoprzeczne, a wyrostki
kolczyste - wizada midzykolczyste. Z ostatnimi wspdziaa wizado
nadkolcowe, przebiegajce midzy szczytami w y r o s t k w kolczystych piersiow e g o i ldwiowego odcinka krgosupa. W odcinku szyjnym wizado nad87
.Vizado
j ! podune
j;'
''
-Jdro
'! miadyste
Wizado te'
tfft-IA
Wizadof
nadkolcowe I;/
Piercie
Wizada stawumidzykrgowego
izado
Podune
4" przednie
w knisty
'
i\
dii
A
kolcowe przechodzi w wizado karkowe, rozpite midzy wyrostkami kolczystymi krgw szyjnych a grzebieniem potylicznym zewntrznym koci
potylicznej.
Wyrostki stawowe ssiednich krgw maj powierzchnie stawowe wchodzce w skad staww midzykrgowych. Wyrostki zachodz na siebie dachwkowato, tak e wyrostki krgu lecego wyej pokrywaj od gry i od tyu
wyrostki krgu niszego. Wyrostki krgw szyjnych ustawione s w paszczynie zblionej do poziomej, w odcinku piersiowym ustawienie ich jest skone,
za w odcinku ldwiowym pionowe. Poszczeglne pary wyrostkw stawowych czy torebka stawowa i wizada. Poczenie dwch grnych krgw
szyjnych i krgu szczytowego z koci potyliczn wymaga oddzielnego omwienia.
Kykcie koci potylicznej czc si z dokami stawowymi grnymi krgu
szczytowego tworz staw szczytowo-potyiiczny. Zachodz w nim ruchy
zginania i prostowania gowy.
Krgszczytowy z krgiem obrotowym czy si w trzech miejscach; s to:
stawy szczytowo-obrotowe boczne prawy i lewy oraz staw szczytowo-obrotowy porodkowy midzy zbem krgu obrotowego a dokiem zba lecym na
uku przednim krgu szczytowego. Od tyu zb krgu obrotowego przytrzymuje wizado poprzeczne. Uniemoliwia ono przesuwanie si zba krgu obrotowego do tyu w kierunku kanau krgowego. Wszystkie trzy stawy tworz
czynnociow cao pod nazw stawu szczytowo-obrotowego. Zachodz
w nim ruchy obrotowe wok osi pionowej przechodzcej przez zb krgu
obrotowego.
88
Czynno krgosupa
Krgosup jako cao spenia trzy podstawowe funkcje:
1) jest osi ciaa i jego gwn podpor,
2) jest narzdem ruchu,
3) osania rdze krgowy.
1. W paszczynie czoowej krgosup jest prosty. Pojawienie si wyranego
bocznego wygicia krgosupa moe wiadczy o chorobie zwanej skolioz.
W paszczynie strzakowej krgosup jest wygity w ksztacie podwjnej
litery S. Cz szyjna krgosupa zwrcona jest wypukoci ku przodowi.
Krzywizna piersiowa skierowana jest wypukoci do tyu. Odcinek ldwiowy
krgosupa wygity jest ku przodowi, a odcinek krzyowy ku tyowi. Wygicie
do przodu nazywa si tordoz ( l o r d o s i s ) , a do tyu - kifoz (kyphosis).
U n o w o r o d k w cay krgosup wygity jest do tyu. Pierwsza ksztatuje si
lordoza szyjna. Ma to miejsce w czasie unoszenia gowy przez dziecko lece
na brzuchu. Lordoza ldwiowa powstaje w wyniku przybierania przez dziecko
postawy stojcej. Charakterystyczne wygicia krgosupa czowieka umoliwiaj prawidowe przenoszenie obcienia mas ciaa oraz amortyzuj
wstrzsy.
2. Budowa krgosupa zezwala na ruchy gowy, szyi i tuowia. Ruchy
midzy poszczeglnymi krgami maj niewielki zakres, jednak sumujc si
umoliwiaj du swobod zmiany pooenia poszczeglnych jego odcinkw.
Wyrniamy ruchy w trzech podstawowych paszczyznach: zginanie i prostow a n i e w paszczynie strzakowej, pochylanie boczne w paszczynie czoowej
i obracanie w paszczynie poprzecznej. Poczenie opisanych ruchw daje
ruch zwany obwodzeniem krgosupa. Rnice w budowie krgw powoduj,
e pochylenie boczne jest wiksze w odcinku szyjnym i piersiowym, a zginanie
i prostowanie w odcinku szyjnym i ldwiowym. ebra utrudniaj ruchy
odcinka piersiowego. Charakterystyczna budowa w y r o s t k w stawowych odcinka ldwiowego uniemoliwia jego ruchy obrotowe.
3. Otwory krgowe poszczeglnych krgw tworz cznie kana k r g o w y
(canalis vertebralis), w ktrym mieci si rdze krgowy. Po obu stronach
krgosupa widniej o t w o r y midzykrgowe, przez ktre przechodz nerwy
rdzeniowe. Rdze krgowy lecy w kanale krgowym ochraniaj od przodu
trzony krgowe i krniki midzykrgowe, od boku i tyu rol t speniaj uki
krgowe wraz z przyczepiajcymi si do nich wizadami.
Sprysto krgosupa, uwarunkowana jego rozczonowaniem na elementy kostne i chrzstne, przyczynia si rwnie do ochrony rdzenia krgowego
przed wstrzsami.
W miar starzenia si organizmu zmienia si rwnie krgosup. Wskutek
utraty pynu przez jdro miadyste krki midzykrgowe staj si nisze.
T u w skraca si, nasila si kifoza piersiowa, zmniejsza lordoza szyjna i ldw i o w a . Postawa staje si nieprawidowa, t u w pochyla si ku przodowi,
wystpuje tzw. garb starczy.
Zmiany zwizane ze starzeniem maj charakter nieodwracalny, ale i w c i g u
89
doby krgosup ulega okresowym zmianom. Pod wpywem obcienia w cigu dnia krki midzykrgowe spaszczaj si i krgosup si skraca. Po
wypoczynku zmiany te cofaj si.
Poczenia eber
Ko ebrowa czy si z krgosupem w dwch punktach. Gowa ebra
tworzy staw gowy ebra z dokiem ebrowym lecym na krawdziach
ssiednich trzonw, za guzek ebra Obraca si na powierzchni doka ebrowego'wyrostka poprzecznego (staw ebrowo-poprzeczny). Stawy ebrowo-krgowe wzmacniaj wizada promieniste gowy lece od przodu. Wizada
rdstawowe gowy dziel staw na dwie poowy - grn i doln. ebra I, XI
i XII nie maj tego wizada, poniewa kade z nich styka si tylko z jednym
krgiem. Stawy ebrowo-poprzeczne wzmacniaj wizada o tej samej nazwie.
Oba stawy mechanicznie stanowi jedn cao. Jest to staw jednoosiowy,
w ktrym ma miejsce obracanie si zebra wok osi czcej doek ebrowy
trzonw krgowych z dokiem ebrowym wyrostka poprzecznego. Skony
przebieg osi od gry i przodu ku doowi i tyowi powoduje, i unoszenie eber
czy si z ich odchylaniem ku bokowi. Ma to wane znaczenie w mechanice
oddychania.
Przednie koce eber cz si z mostkiem za porednictwem chrzstek
ebrowych. Chrzstki ebra VIII, IX i X cz si ze sob tworzc uk ebrowy.
Elastyczne i spryste chrzstki ebrowe odksztacaj si podczas unoszenia
eber, a oddaj energi opuszczajc ebra. Twardnienie i kostnienie chrzstek
ebrowych wystpuje w starszym wieku i zmniejszajc elastyczno klatki
piersiowej utrudnia oddychanie.
Klatka piersiowa jako cao
Klatka piersiowa czowieka jest spaszczona w kierunku przednio-tylnym
i poszerzona w wymiarze poprzecznym. Od przodu klatk piersiow ogranicza
mostek, z boku ebra, od tyu cz piersiowa krgosupa. Otwr grny klatki
piersiowej ogranicza I ebro i grny brzeg rkojeci mostka. Otwr dolny klatki
piersiowej ma ksztat nieregularny i jest ograniczony XII krgiem piersiowym,
XII ebrem, kocem XI ebra, ukami ebrowymi i wyrostkiem mieczykowatym
mostka.
Klatka piersiowa kobiet jest szersza w czci dolnej w stosunku do grnej.
U mczyzn otwr dolny klatki piersiowej jest stosunkowo mniejszy, a grna
cz klatki piersiowej szersza. Ksztat klatki piersiowej jest rwnie zmienny
osobniczo. Podstawowe znaczenie ma tu wielko kta podmostkowego
lecego pomidzy ukami ebrowymi obu stron. U osobnikw astenicznyh
jego warto zbliona jest do 60, podczas gdy u osobnikw pyknicznych
przekracza 90.
Klatka piersiowa bierze udzia w oddychaniu. Na ruchy oddechowe klatki
90
S t a w ramienny
Staw ramienny ( a r t i c u l a t i o humeri) czy koczyn grn woln z jej
obrcz. Powierzchnie stawowe tworz gowa koci ramiennej i wydrenie
stawowe opatki. Pytkie wydrenie uzupenia i pogbia chrzstny obrbek
Torebka stawowa
cigno m. dwugowego I
Obrbek
stawowy
Gwka k. ramiennej
-Bloczek
k. ramiennej
okciowa
Doek gowy
k. promieniowej
cigno
m. dwugowego
ramienia
92
93
g o w y dugiej minia d w u g o w e g o ramienia w drodze do przyczepu znajdujcego si na guzku nadpanewkowym, lecym powyej wydrenia panewkowego.
Staw ramienny naley do s t a w w wieloosiowych. Podstawowe kierunki
i zakresy ruchw podano na ryc. 59, 60.
Staw okciowy
S t a w o k c i o w y (articulatio cubiti) skada siztrzech staww: ramienno-okciowego, ramienno-promieniowego i promieniowo-okciowego bliszego.
W skad stawu ramienno-okciowego wchodzi wcicie bloczkowe koci
okciowej i bloczek koci ramiennej. Staw ramienno-promieniowy czygwk koci ramiennej z dokiem g o w y koci promieniowej. Staw promieniowo-okciowy bliszy powstaje z poczenia wcicia promieniowego koci okciowej z o b w o d e m s t a w o w y m gowy koci promieniowej. Obie koci przytrzymuje wizado piercieniowate przyczepiajce si do krawdzi wcicia promieniowego koci okciowej i obejmujce gow koci promieniowej. Wszystkie
trzy stawy obejmuje wsplna torebka stawowa. Stabilno stawu w paszczynie czoowej zapewniaj wizada poboczne. Wizado poboczne okciowe
czy nadkykiec przyrodkowy koci ramiennej z koci okciow. Wizado
poboczne promieniowe wzmacnia torebk stawow od strony bocznej.
Ruchy w stawie okciowym skadaj si z ruchw w poszczeglnych stawach skadowych. Staw ramienno-okciowy i ramienno-promieniowy cznie
94
S t a w p r o m i e n i o w o - o k c i o w y dalszy tworzy wcicie okciowe koci promieniowej i o b w d stawowy gowy koci okciowej. Jama stawu zamknita
jest torebk wzmocnion wizadami. Do ustalenia obu koci przedramienia
przyczynia si rwnie bon midzykostna, rozpita midzy zwrconymi do
siebie krawdziami obu koci.
Staw promieniowo-okciowy dalszy jest stawem jednoosiowym. O obrotu
czy gow koci okciowej z gow koci promieniowej. Ko promieniowa
s w y m kocem dalszym zatacza uk dookoa g o w y koci okciowej. W pooeniu odwracania obie koci przedramienia s rwnolege, a do skierowana
jest ku przodowi. W nawrceniu ko promieniowa krzyuje si od przodu
z koci okciow, a do zwraca si ku tyowi.
95
Staw promieniowo-nadgarstkowy
Ko promieniowa jest nieco dusza od okciowej. W przedueniu koci
okciowej ley krek s t a w o w y rozcigajc si od przyrodkowej krawdzi
dalszej nasady koci promieniowej do wyrostka rylcowatego koci okciowej.
Dolna powierzchnia krka wraz z powierzchni stawow dalszej nasady koci
promieniowej tworz cznie wkls powierzchni stawow stawu promieniowo-nadgarstkowego. W skad eliptycznej, wypukej powierzchni tego stawu wchodz powierzchnie stawowe bliszego szeregu koci nadgarstka
z wyjtkiem koci grochowatej. Torebka stawowa stawu promieniowo-nadgarstkowego wzmocniona jest szeregiem krtkich wizade.
S t a w promieniowo-nadgarstkowy ( a r t i c u l a t i o radiocarpea) jest eliptyczn y m stawem d w u o s i o w y m . O duga tego stawu ustawiona jest w paszczynie rki. Wok niej zachodz ruchy zginania i prostowania. Odwodzenie (w
stron promieniow) i przywodzenie odbywa si dookoa osi prostopadej do
paszczyzny rki (ryc. 62).
S t a w y rki
S t a w y midzynadgarstkowe (articuiationes intercarpeae) le midzy bliszym i dalszym szeregiem koci nadgarstka, jak rwnie midzy poszczeglnymi komi nadgarstka. Przebieg powierzchni stawowych jest do zoony.
Wszystkie te stawy maj wspln torebk stawow wzmocnion krtkimi
wizadami.
W stawach midzynadgarstkowych maj miejsce drobne przesunicia
wzajemne koci. Najobszerniejszy jest ruch zginania rki. Zesztywnienie
staww midzynadgarstkowych znacznie ogranicza ruchomo rki.
96
7 - Anatomia i fizjologia
97
S t a w krzyowo-biodrowy
S t a w krzyowo-biodrowy (articulatio sacroiliaca) tworz stykajce si powierzchnie uchowate koci krzyowej i biodrowej. Powierzchnie te s nierwne i poczone rdstawowo wizadami midzykostnymi. Staw wzmacniaj
od przodu wizada krzyowo-biodrowe brzuszne, a od tyu - wizada
krzyowo-biodrowe grzbietowe. Od gry wzmacnia staw wizado biodrow o - l d w i o w e . czy ono wyrostek poprzeczny V krgu ldwiowego z tyln
czci grzebienia koci biodrowej. Niezalenie od wymienionych wizade
ko krzyow i biodrow cz przebiegajce w duej odlegoci od stawu
bardzo mocne wizada krzyowo-guzowe i krzyowo-kolcowe.
Wizado krzyowo-guzowe (lig. sacrotuberale) biegnie od bocznego brzegu koci krzyowej i guzicznej do guza kulszowego. Wizado krzyowo-kolcowe (lig. sacrospinale) czy boczny brzeg koci krzyowej i guzicznej z kolcem
kulszowym. Oba wizada zamykaj miednic od boku i tyu i przeksztacaj
wcicia kulszowe w o t w o r y kulszowe. Otwr kulszowy wikszy ley powyej
wizada krzyowo-kolcowego, otwr kulszowy mniejszy ley poniej tego
wizada. Dolne ograniczenie otworu kulszowego mniejszego stanowi wizado krzyowo-guzowe.
Otwr zasoniony koci miednicznej zamyka bona zasonowa, majca
w grnej czci otwr, przez ktry przechodz naczynia i nerw zasonowy.
Spojenie o n o w e
Obie koci miedniczne cz si ze sob spojeniem o n o w y m (symphysis
pubica). Spojenie zbudowane jest z grubej warstwy chrzstki wknistej.
Poczenia wzmacniaj wizada przebiegajce powyej i poniej spojenia.
Niekiedy w spojeniu wystpuje jama spojenia - szczelinowata przestrze
ustawiona strzakowo.
Stawy miednicy nale do pocze cisych i ruchy w nich zachodzce maj
charakter niewielkich przesuni.
98
S t a w kolanowy
S t a w kolanowy (articulatio genus) ma zoon budow. W jego skad
wchodz powierzchnie stawowe trzech koci: udowej, piszczelowej i rzepki.
Pask stawow powierzchni piszczeli uzupeniaj dwie pksiycowe chrzstki wkniste, zwane kotkami s t a w o w y m i (menisci articulares). kotka
przyrodkowa przyczepia si rogiem przednim ku przodowi od wyniosoci
koci piszczelowej, rogiem t y l n y m poza t wyniosoci. Na obwodzie kotka
zrasta si z torebk stawow i wizadem pobocznym przyrodkowym. kotka boczna jest szersza od przyrodkowej, zbliona ksztatem do nie zamknitego koa. kotka przymocowuje si przed i poza wyniosoci koci piszczelowej i zrasta si z torebk stawow. Nie czy si ona z wizadem pobocznym
strzakowym.
Ko udow i piszczelow cz mocne wizada poboczne i wizada
krzyowe. Wizado poboczne piszczelowe biegnie od nadkykcia przyrodkow e g o koci udowej do koci piszczelowej. Zrasta si ono z torebk stawow
i kotk przyrodkow. Wizado poboczne strzakowe ma posta powrzka
i czy nadkykiec boczny z gow strzaki. Wizado nie zrasta si z torebk
stawow. Wizada poboczne s napite przy w y p r o s t o w a n y m kolanie i w t y m
pooeniu uniemoliwiaj ruchy boczne goleni.
Wizada krzyowe le rdstawowo. Wizado krzyowe przednie biegnie
od przyrodkowej powierzchni kykcia bocznego koci udowej do pola midzykykciowego przedniego. Wizado krzyowe tylne czy powierzchni
boczn kykcia przyrodkowego koci udowej z polem midzykykciowym
t y l n y m piszczeli. Krzyujc si ze sob, wizada zapobiegaj w y s u w a n i u si
koci piszczelowej ze stawu kolanowego do przodu (wizado krzyowe
przednie) lub do tyu (wizado krzyowe tylne). Wizada te, owijajc si
dookoa siebie, hamuj ruch obracania goleni do wewntrz.
Z powierzchni rzepkow koci udowej styka si rzepka. Do rzepki przymocowuje si cigno minia czworogowego uda. cigno to zrasta si
z przedni powierzchni rzepki i przechodzi bezporednio w wizado rzepki,
koczce si na guzowatoci piszczeli. Torebka stawowa przymocowuje si na
krawdziach kykci piszczeli, bocznych brzegach rzepki i krawdziach kykci
koci udowej. Torebka ma szereg uchykw, z ktrych najwikszy, zwany
kaletk nadrzepkow, ma posta odwrconej do gry kieszonki, lecej
midzy tyln powierzchni minia czworogowego a przedni powierzchni
koci udowej.
Staw kolanowyjest najbardziej zwarty w pozycji wyprostowania. Stabilno
t zapewniaj napite wizada poboczne i tylna cz torebki stawowej.
Wan rol w stabilizacji kolana odgrywa rwnie prawidowa czynno
mini, a szczeglnie minia czworogowego uda. Zgicie kolana zlunia
napite wizada i w tej pozycji moliwe s niewielkie ruchy boczne i obrotowe
piszczeli.
Staw kolanowy naley do staww jednoosiowych. Teoretycznie o obrotu
przebiega w linii czcej oba nadkykcie koci udowej. W rzeczywistoci
101
Ryc. 64. Zakres ruchw w stawie biodrowym: A - z g i n a n i e , B- prostowanie, C- odwodzenie, Dobracanie na zewntrz, E- obracanie do wewntrz.
Wizado
krzyowe
tylne
Wizado
poboczne
boczne
cigno
m. dwugowego
uda
Wizada sts..
piszczelowo- strzakowego
bliszej"
Bona midzykuoli.a'i
Wizado
krzyowe
przednie
kotka
boczna
Wizado
poboczne
przyrodkowe
Wizado
waciwe
rzepki
Powierzchnia
stawowa
rzepki
Wizado
przyrodkowe
(trjgraniaste)
Szpara stawu
skokowo-goleniowego t
Wizado
strzakowo-skokowe
8 v
K. szecienna
V-
K. skokowa
-Staw
poprzeczny
stpu
Koci klinowate
Staw
stpowo-rdstopny
S t a w piszczelowo-strzakowy (articulatio tibiofibuaris) tworz powierzchnie stawowe gowy strzaki i powierzchnia stawowa strzakowa kykcia bocznego koci piszczelowej. Torebk stawow wzmacniaj liczne wizada.
Trzony koci piszczelowej i strzakowej czy bona midzykostna goleni.
Wizozrost piszczelowo-strzakowy znajduje si w miejscu poczenia dalszego koca strzaki z wciciem strzakowym piszczeli. Wizozrost wzmacniaj
wizada piszczelowo-strzakowe przednie i tylne. Ruchy w stawie i wizozrocie piszczeloWo-strzakowym polegaj na niewielkich przesuniciach
strzaki w gr i w d oraz rwnie niewielkich ruchach obrotowych.
Staw skokowo-goieniowy
S t a w s k o k o w o - g o i e n i o w y ( a r t i c u l a t i o talocruralis) czy koci goleni z koci skokow. Poczone wizozrostem dalsze nasady piszczeli i strzaki tworz
wspln panewk w ksztacie klamry obejmujcej bloczek koci skokowej.
Kostka przyrodkowa tej klamry jest dwukrotnie krtsza od kostki bocznej,
ktra lizga si po powierzchni kostkowej bocznej bloczka koci skokowej.
Torebka stawowa przymocowuje si na krawdziach dalszych nasad piszczeli
i strzaki i obejmuje bloczek koci skokowej. Torebk wzmacniaj liczne
i mocne wizada. Wizado przyrodkowe (trjgraniaste) czy kostk przyrodkow z komi skokow, pitow i dkowat. Ma ono przebieg wachla104
Staw skroniowo-uchwowy
S t a w s k r o n i o w o - u c h w o w y ( a r t i c u l a t i o temporamandibularis) tworz w y rostek kykciowy uchwy oraz d uchwy koci skroniowej. Krek s t a w o w y
dzieli jam stawu na dwie czci - grn i doln. Staw obejmuje torebka
stawowa wzmocniona wizadem pobocznym. W czasie otwierania ust krek
stawowy przemieszcza si wraz z wyrostkiem kykciowym ku przodowi. Ruchy
boczne wystpujce podczas ucia polegaj na naprzemiennym przesuwaniu
si ku przodowi raz jednego, to znw drugiego wyrostka kykciowego.
Wstp
Minie s biologicznymi silnikami wykonujcymi prac mechaniczn.
Przemiany chemiczne zachodzce w miniach wyraaj si skurczem czynnym skrceniem dugoci minia. Sia ta jest t y m wiksza, im wicej
znajduje si w nim czynnych wkienek miniowych, innymi sowy - im
misie ten jest grubszy, im wiksza jest powierzchnia przekroju prostopadego do przebiegu wkien, tzw. przekroju fizjologicznego. 1 cm 2 przekroju
fizjologicznego zawiera wkna miniowe zdolne rozwin si od 2 do 10 kp
w zalenoci od rodzaju minia.
U czowieka wystpuj trzy rodzaje wkien miniowych:
1. Minie gadkie wchodz w skad cian naczy i narzdw wewntrznych. Ich skurcz jet powolny, dugotrway i niezaleny od naszej woli.
2. Minie poprzecznie prkowane s p o d s t a w o w y m i s i l n i k a m i " wchodzcymi w skad narzdu ruchu. Ich skurcz jest szybki i zaley od w o l i
czowieka.
107
3. Misie sercowy zbudowany jest z sieci wkien miniowych poprzecznie prkowanych o specyficznej budowie. Jego czynno jest automatyczna
i nie podlega naszej woli.
Przedmiotem zainteresowania miologii s minie poprzecznie prkowane. Praca mini tej grupy powoduje zmian pooenia czci ciaa lub caego
ustroju. Minie stanowi 2 / 5 ciaru ciaa i wystpuj w licbie ok. 400
jednostek anatomicznych.
Budowa mini
Misie poprzecznie prkowany skada si z w k i e n miniowych, swoistych komrek zwanych miocytami. Wewntrz komrki znajduj si rwnolegle uoone wkienka kurczliwe, tzw. miofibryle.
Na kocach komrki miofibryle przechodz w cigno. Wkna miniowe
ukadaj si w pczki otoczone cienk bon cznotkankow, zwan omisn
wewntrzn. Grubsza bona otaczajca wiele pczkw nazywa si omisn
zewntrzn. Cay misie otacza cznotkankowa powi. Tworzy ona elastyczn powok i oddziela misie od mini ssiednich.
Cz czynn minia nazywamy brzucem ( venter). Brzusiec koczy si
cignem (tendo). cigno jest zbudowane z pasm tkanki cznej wknistej
zbitej. Minie paskie - szerokie, maj zakoczenia w postaci mocnych
blaszek, zwanych rozcignami.
Minie maj rnorodne ksztaty. Najprostsz posta stanowi misie
w r z e c i o n o w a t y , majcy oby, wyduony brzusiec, przechodzcy na zwajcych si kocach w cigna. Misie moe zawiera wiele brzucw koczcych si w s p l n y m cignem. Wtakich przypadkach brzuce otrzymuj nazw
gw. Istnieje wic misie d w u g o w y , t r j g o w y i czworogowy. Dwa brzuce
przedzielone cignem porednim tworz misie dwubrzucowy.
Minie wrzecionowate zalicza si do mini dugich. Minie szerokie maj
paski brzusiec zakoczony rozcignem. Niektre z mini posiadaj brzusiec
podzielony na odcinki pasemkami tkanki cznej wknistej, zwanymi smugami cignistymi.
W zalenoci od ukadu mini i cigien odrnia si rozmaite f o r m y tych
pocze. W miniu w r z e c i o n o w a t y m cigna le w przedueniu brzuca,
w innych miniach wkna dochodz do cigna pod ktem z obu jego stron
(misie pierzasty) lub z jednej strony (misie ppierzasty).
Poza o m w i o n y m i rodzajami mini w ustroju wystpuj jeszcze minie
krtkie, majce mae w y m i a r y i krtkie cigna.
Minie mieszane nie daj si zaliczy do adnej z wyej w y m i e n i o n y c h
grup (np. misie okrny ust).
Podczas skurczu misie zblia do siebie oba przyczepy. Najczciej s to
przyczepy na kociach, w innych przypadkach mog to by przyczepy na
powiziach, torebkach stawowych lub wewntrznej powierzchni skry (minie mimiczne).
108
Podstawy miomechaniki
Rola mini sprowadza si do wykonywania pracy poprzez zblienie przyczepw. Najwiksz wydajno osiga misie, ktry od swego penego
rozlunienia przechodzi do penego skurczu.
Misie powodujcy ruch w jednym stawie nazywamy jednostawowym,
minie dusze mog przerzuca si nad wieloma stawami (minie dwu-,
trj- i wielostawowe).
Pooenie minia lub jego cigna w stosunku do osi obrotu stawu
warunkuje charakter czynnoci. Minie lece ku przodowi od tej osi nazywaj si zginaczami, przeciwlege - prostownikami. Po stronie przyrodkowej
le przywodziciele, a po bocznej odwodziciele. Minie obracajce maj
przebieg skony, spiralny lub poprzeczny. Skony przebieg mini powoduje,
i mog by one jednoczenie np. miniami zginajcymi i obracajcymi.
Zwykle nawet prosty ruch (zginanie palca) wykonuje nie jeden, ale kilka
mini. Nosz one nazw mini wspdziaajcych (synergistycznych). Minie wykonujce ruch przeciwny nosz nazw antagonistw.
W b r e w pozorom obie grupy miniowe dziaaj jednoczenie. Na przykad
zginanie palca powoduj synergistycznie dziaajce zginacze, ale jednoczenie sabiej pobudzone minie ahtagonistyczne dziaaj jak wczany w miar
potrzeby hamulec. Minie antagonistyczne kontroluj czynno synergistw. Przy zrwnowaeniu dziaania synergistw i antagonistw, czyli podczas
obustronnego hamowania, ruchu nie ma, a staw zostaje czynnie ustalony.
Wzajemn zaleno przeciwstawnych grup miniowych precyzyjnie kontroluje ukad nerwowy.
Ruch dokadny, precyzyjny, w y m a g a ustalenia staww, ktre aktualnie nie
bior udziau w ruchu. Czynno t wykonuj minie stabilizujce.
Tak wic ruch miogenny wyraa si czynnoci mini synergistycznych
pod kontrol antagonistw i przy wspdziaaniu stabilizatorw. Wspomniane
grupy miniowe s odpowiedzialne za koordynacj ruchw, to jest dokadne
i celowe ich wykonywanie. Koordynacja dotyczy siy skurczw poszczeglnych g r u p miniowych, ich rozlegoci i nastpstwa w czasie. Koordynacj
ruchw zapewnia orodkowy ukad nerwowy. Koordynacja niektrych ruchw jest przekazywana dziedzicznie (ssanie, oddychanie).
Minie dziaaj na koci poczone stawami. Z mechanicznego punktu
widzenia koci s dla mini dwigniami. W kadej dwigni istniej: 1) punkt
109
podparcia - miejsce, w ktrym obraca si rami dwigni, 2) miejsce przyoenia siy miniowej, 3) miejsce przyoenia oporu, ktry musi by przezwyciony si mini.
1. Punktem podparcia dwigni kostnej jest staw, a cilej o obrotu,
dookoa ktrej odbywa si ruch w stawie.
2. Miejscem przyoenia siy miniowej jest kocowy przyczep cigna.
Przyczepy umiejscowione blisko stawu umoliwiaj szybki ruch przy stosunkowo niewielkiej amplitudzie skurczu minia. W tych przypadkach miejsce
przyoenia oporu znajduje si dalej od miejsca przyoenia siy, a dwigni
tego typu nazywamy szybkociow. W przeciwiestwie do dwigni szybkociowej dwignia siowa ma punkt przyoenia siy daleko od stawu. W tyfeh
przypadkach nawet saby misie, ale dziaajcy na dugiej dwigni, potfafi
pokona duy opr.
. 3. Opory wystpujce podczas ruchu to opory wewntrzne, jak tarcie,
i opory zewntrzne pokonywane przez minie podczas wykonywania pracy.
W ustroju istniej dwa rodzaje dwigni. W dwigni jednoramiennej miejsce
przyoenia siy i oporu znajduje si po jednej stronie w stosunku do punktu
podparcia. Dwignia dwuramienna ma punkt podparcia pomidzy punktami
przyoenia siy i oporu.
Nie caa sia minia jest wykorzystywana do pokonania oporw. Sia ta ma
posta wektora zgodnego z przebiegiem kocowego odcinka cigna. Rozkada si on na dwie skadowe: skadow obrotow i skadow stawow.
Pierwsza z nich jest si uyteczn, skadowa stawowa powoduje dociskanie
powierzchni stawowych. Zauwamy, e stosunek obu skadowych zaley od
wielkoci kta cignowo-kostnego. Im kt ten jest wikszy, tym skadowa
obrotowa siy minia jest wiksza. Zwikszenie odlegoci midzy cignem
a osi obrotu wpywa korzystnie na rozkad si. Odlego t zwikszaj
wyrola kostne, do ktrych przyczepiaj si cigna. Wpyw na powikszenie
skadowej obrotowej ma rwnie prawidowe wyjciowe ustawienie koczyny
przed podjciem pracy. Na przykad unoszc ciki przedmiot najpierw zginamy staw okciowy.
Zestawienie mini wraz z opisem ich przyczepw i czynnoci podano wtab.
4 na kocu rozdziau.
Miologia szczegowa
Minie tuowia
W skad mini tuowia wchodz: 1) minie klatki piersiowej, 2) minie
brzucha i 3) minie grzbietu.
Minie klatki piersiowej
Minie klatki piersiowej dziel si na dwie grupy. Grup powierzchown
tworz minie, ktrych zakoczenia znajduj si na kociach obrczy koczyny grnej i koci ramiennej. Grup gbok tworz waciwe minie klatki
110
Przepona
Przepona ( d i a p h r a g m a ) jest szerokim, cienkim i wysklepionym kopulasto ku
grze miniem, ktry oddziela jam klatki piersiowej od jamy brzusznej.
W przeponie wyrnia si trzy czci, nazwane od miejsca ich przyczepu.
Cz ldwiowa przepony przymocowuje si odnogami na krgach XII piers i o w y m i II ldwiowym. Cz ebrowa, najszersza, odchodzi od wewntrznych powierzchni VII do XII ebra. Cz m o s t k o w a , najmniejsza, przymocow u j e si do wewntrznej powierzchni mostka. Wszystkie trzy czci przepony
kocz si w tzw. orodku cignistym, ktry jest byszczc bon w ksztacie
licia koniczyny.
Przepon przebija szereg o t w o r w , przez ktre przechodz gwne naczynia
krwionone i przeyk.
W czci ldwiowej przepony ley rozwr przeykowy, przez ktry przechodz rwnie towarzyszce przeykowi nerwy bdne. Ku t y o w i od rozworu
przeykowego, tu przy krgosupie, ley rozwr a o r t o w y , przez ktry przechodzi ttnica gwna i przewd piersiowy limfatyczny. Na granicy przedniego
i prawego patka orodka cignistego przepony widnieje obszerny o t w r yy
g w n e j dolnej.
112
M. podopatkowy
- Mm. midzyebrowe
wewntrzne
M. zbaty przedni
Mm. midzyebrowe
zewntrzne
M. najszerszy grzbietu
s-f- M. skony
brzucha
wewntrzny
M. poladkowy
redni
8 - Anatomia i fizjologia
113
Minie brzucha
Minie brzucha tworz przedni i boczne ciany j a m y brzusznej. W skad
ciany przedniej wchodz minie proste, ciany boczne zbudowane s
z krzyujcych si wkien mini skonych brzucha zewntrznych, skonych
brzucha wewntrznych oraz mini poprzecznych brzucha i czworobocznych
ldwi.
Od wyrostka mieczykowatego do spojenia o n o w e g o cignie si kresa biaa,
oddzielajca minie brzucha prawej i lewej strony. Rwnolegle po obu
stronach biegnie prawy i lewy misie prosty. Bocznie od niego le minie
skone zewntrzny i wewntrzny oraz poprzeczny brzucha. Minie czworoboczne ldwi biegn rwnolegle do krgosupa.
Misie prosty brzucha biegnie od zewntrznej powierzchni chrzstek V-VII
pbra do spojenia onowego. Na przebiegu wkien miniowych znajduje si
szereg wstawek cznotkankowych, zwanych s m u g a m i cignistymi. Minie
proste s silnymi zginaczami tuowia.
Misie skony zewntrzny brzucha jest paskim miniem biegncym od
zewntrznych powierzchni V-XII eber ku doowi i przyrodkowo. Przyczep
kocowy minia znajduje si na grzebieniu b i o d r o w y m , wizadle pachwinow y m i kresie biaej. Dziaajc jednostronnie obraca t u w w kierunku przeciwnym, zgina i pochyla go ku bokowi. Obustronny skurcz mini wzmaga
toczni brzuszn.
Misie skony w e w n t r z n y brzucha ley pod miniem skonym zewntrznym brzucha, ma dolnorozbieny kierunek wkien. Misie rozciga si od
kresy biaej do grzebienia biodrowego i powizi piersiowo-ldwiowej. Misie zgina, pochyla i obraca t u w ku swojej stronie. Skurcz obustronny
wzmaga toczni brzuszn.
Misie poprzeczny brzucha, lecy najgbiej, przyczepia si do powizi
piersiowo-grzbietowej i biegnie do kresy biaej. Poprzeczny przebieg jego
wkien powoduje, e jego skurcz zwiksza toczni brzuszn.
Misie czworoboczny ldwi ley obok krgosupa, czc XII ebro z w y rostkami poprzecznymi krgw ldwiowych i grzebieniem b i o d r o w y m . Misie pochyla t u w w swoj stron i obnia XII ebro. Rozcigna szerokich
mini brzucha wchodz w skad pochewki minia prostego brzucha, kresy
biaej i wizada pachwinowego (p. tab. 4).
brzucha
Wizado
pachwinowe
i na wyrostkach poprzecznych VIIXII krgw piersiowych. Przyczepy kocowe minia najduszego znajduj si na ebrach oraz na wyrostkach poprzecznych krgw piersiowych dolnych i ldwiowych. Misie jest bardzo
silnym prostownikiem krgosupa. W dziaaniu jednostronnym prostuje i pochyla oraz obraca krgosup w swoj stron.
Mm. krtkie
podpotyliczne
M. patowy
szyi
M. prostownik
grzbietu
Powi
piersiowo-idwiowa
Czynno
mini grzbietu
M. wacz
M. dwubrzucowy
M. patowy gowy
M. tarczowo-gnykowy
M. gnykowo- mostkowy
M. czworoboczny
M opatkowognykowy
M. mostkowo-obojczykowo- sutkowy
120
^ j P
M. uchwowo-gnykowy
M. poi
M. pochyy
rodkowy
Ryc. 76, Minie szyi. Usunity m. mostkowo-obojczykowo-sutkowy.
121
Poszczeglne grupy mini szyi oddzielaj cznotkankowe blaszki noszce nazw powizi szyi.
Rozrnia si powi szyi powierzchown, przedtchawicz i przedkrgow. Blaszka powierzchowna otacza misie mostkowo-sutkowo-obojczykowy, tworzc dla niego pochewk. Powi
przymocowuje si na brzegu uchwy, wyrostku sutkowym, wyrostkach poprzecznych krgw
szyjnych, obojczyku i mostku.
Blaszka przedtchawicza ma ksztat trjkta rozpitego midzy koci gnykow, miniami
opatkowo-gnykowymi i grnymi brzegami obojczyka i mostka.
Blaszka przedkrgow pokrywa minie gbokie szyi, przyczepiajc si po bokach do wyrostkw poprzecznych.
Minie
waczowe
W skad tej grupy wchodz minie, ktrych praca zwizana jest z czynnoci ucia. Przyczepy pocztkowe tych mini znajduj si na kociach czaszki,
przyczepy kocowe le na uchwie. Najobszerniejszy z nich misie skroniow y , wypenia d skroniowy czaszki, a jego przyczep kocowy znajduje si na
wyrostku dziobiastym uchwy. Misie unosi uchw i cofa j do tyu.
Misie wacz, najmocniejszy z mini uchwy, rozpociera si midzy
ukiem j a r z m o w y m a zewntrzn powierzchni kta uchwy. Unosi on uchw,
przez co zwiera zby.
Wspdziaa z miniem waczem misie skrzydowy przyrodkowy, ktry ma przyczep
kocowy na wewntrznej powierzchni kta uchwy.
Misie skrzydowy boczny czy okolic podskroniow czaszki z wyrostkiem kykciowym
uchwy. Misie ten wysuwa uchw ku przodowi (p. tab. 4).
Minie
mimiczne
WSmBSgMgm-.
M . czoowy
123
midzy zby, pociga ku bokowi kciki ust i zwiksza cinienie w jamie ustnej
jak przy dmuchaniu.
Drugi d u y " misie potyliczno-czoowy wspdziaa z czepcem cigriistym. Czepiec cignisty ( galea aponeurotica), jest to rozlege rozcigno pokrywajce sklepienie czaszki. Jest on mocno zronity ze skr, przesuwa si
natomiast swobodnie po sklepieniu czaszki. Ruchy te wykonuje w s p o m n i a n y
misie czoowo-potyliczny.
Czynno mini mimicznych
Jak ju wspomniano, minie mimiczne twarzy wykonuj trzy podstawowe
czynnoci: 1) s miniami w y r a z o w y m i twarzy, 2) wspdziaaj w zamykaniu
i otwieraniu szpar powiekowych i szpary jamy ustnej oraz 3) niektre z nich
(misie policzkowy, misie okrny ust) wspdziaaj w procesie przyjmowania i przesuwania pokarmw midzy zbami.
Minie koczyny grnej
Minie koczyny grnej dziel si na: 1) minie obrczy koczyny grnej,
2) minie ramienia, 3) minie przedramienia i 4) minie rki.
Minie obrczy koczyny grnej
Minie obrczy koczyny grnej maj przyczep pocztkowy na opatce
i obojczyku; przyczep kocowy umiejscowiony jest na koci ramiennej.
Najwikszym z nich jest misie naramienny.
Misie ten przerzuca si ponad stawem ramiennym, obejmujc go od
przodu, boku i tyu. Przyczep bliszy minia naramiennego znajduje si na
bocznej czci obojczyka, wyrostku barkowym i grzebieniu opatki. Wkna
miniowe zbiegaj si stokowato ku doowi, koczc si na guzowatoci
naramiennej koci ramiennej. Przednia cz minia zgina rami w stawie
ramiennym, boczna odwodzi, a tylna cofa ku tyowi.
Pod miniem naramiennym ley pi krtkich mini rozpitych midzy
guzkami koci ramiennej a opatk. Minie te wspuczestnicz w odwodzeniu i ruchach obrotowych w stawie ramiennym. Zwieraj one staw dociskajc
do siebie powierzchnie stawowe i zapocztkowuj odwodzenie ramienia (tab.
4).
pachowy
M. riaramienny
M. piersiowy
wikszy
M. ramienny
M. trjgowy ramienia
M. prostownik palcw-
M. dwugowy
ramienia
M. odwodziciel
dugi
kciuka
M. prostownik
krtki kciuka
M. prostownik
dugi
kciuka
M. przywodziciel
kciuka
Minie
ramienia
126
M. naramienny
Gowa duga
m. trjgowego
Gowa boczna
m. trojgowego
- M. dwugowy
ramienia
M. ramienny
M ramiennopromieniowy
M, prostownik
promieniowy
dugi
ladgarstka
127
g o w a m i ley nerw promieniowy przebiegajcy w brudzie nerwu prmieniow e g o koci ramiennej. Wszystkie trzy g o w y minia trjgowego kocz si
w s p l n y m cignem na wyrostku okciowym koci okciowej. Misie trjgowy ramienia jest bardzo silnym prostownikiem stawu okciowego.
Minie ramienia otacza powi ramienia, od ktrej odchodz dwie przegrody midzyminiowe przyczepiajce si do koci ramiennej. Przegroda midzyminiowa przyrodkowa i boczna oddziela minie zginacze od prostownikw (p. tab. 4).
Minie
przedramienia
Minie przedramienia w wikszoci maj ksztat wrzecionowaty. Na o b w o dzie przechodz w dugie cigna poruszajce rk i palcami. Minie przedramienia wykonuj rwnie ruchy odwracania i nawracania przedramienia.
Wikszo z nich to minie wielostawowe, std zoono ich mechaniki.
Minie przedramienia dzieli si na trzy grupy: przedni, boczn i tyln.
Minie grupy przedniej dziaaj w wikszoci jako zginacze staww okciow e g o i promieniowo-nadgarstkowego oraz jako zginacze palcw. Bior one
jfiSl
M. ramienno
-promieniow
M. nawrotny
oby
M. zginacz
promieniowy
nadgarstka
M. zginacz
okciowy
nadgarstka
M. doniowy
dugi
128
M. ramienny
M. ramienno-promieniowy
M. zginacz
okciowy
nadgarstka
M. zginacz
dugi
kciuka
M. zginacz
gboki
palcw
J r
Ryc. 82. Warstwa gboka mini przedramienia.
9 - Anatomia i fizjologia
129
nia zginacza kciuka dugiego, zginacza gbokiego palcw i minia nawrotnego czworobocznego. Pocztkowy przyczep mini warstwy gbokiej znajduje si na trzonach koci przedramienia i na czcej je bonie midzykostnej.
Przyczep kocowy zginacza dugiego kciuka ley na podstawie dalszego
paliczka kciuka. Zginacz palcw gboki ma cztery cigna kocowe dla
palcw II, III, IV i V. cigna przechodz przez kana nadgarstka, po czym kade
z nich zmierza do podstawy dalszego paliczka odpowiednich palcw, przechodzc przez szczelin w cignie zginacza powierzchownego palcw.
Misie nawrotny czworoboczny przebiega prawie poprzecznie czc
przednie powierzchnie dalszych odcinkw trzonw koci przedramienia.
Do grupy bocznej zalicza si minie pokrywajce boczny brzeg koci
promieniowej i rozpoczynajce si na nadkykciu bocznym i dalszym kocu
koci ramiennej. Do grupy tej nale: misie ramienno-promieniowy, pros-
M. ramienno-promieniowy
M. prostownik
promieniowy
dugi
nadgarstka
M. prostownik
promieniowy
krtki
nadgarstka
M. prostownik
palcw
M. odwodziciel
dugi
kciuka
M. prostownik
krtki
kciuka
M. prostownik
dugi
kciuka
130
towniki nadgarstka p r o m i e n i o w y dugi i krtki oraz misie odwracacz przedramienia. Misie ramienno-promieniowy koczy si na dalszej czci trzonu
koci promieniowej. Misie zgina okie, odwraca przedrami ustawione
w pronacji i odwrotnie - nawraca przedrami ustawione w odwrceniu.
.
Prostowniki nadgarstka przyczepiaj si do grzbietowej powierzchni podstaw II i III koci rdrcza. Minie zginaj przedrami w stawie okciowym,
prostuj i odwodz rk w stron promieniow. Misie odwracacz koczy si
na bocznej i przedniej powierzchni koci promieniowej, odwraca on przedrami wspdziaajc z miniem d w u g o w y m ramienia. Minie grupy tylnej
ukadaj si w dwie warstwy - powierzchown i gbok.
Minie warstwy powierzchownej rozpoczynaj si w s p l n y m brzucem na
nadkykciu bocznym koci ramiennej. Najmocniejszym miniem tej grupy
jest p r o s t o w n i k palcw. Brzusiec minia przechodzi w cztery cigna biegnce wsplnie przez pochewk troczka prostownikw na grzbiet rki, gdzie
biegn do rozcigien grzbietowych palcw. cigna prostownika III, IV i V palca cz wizada poprzeczne, ktre utrudniaj prostowanie poszczeglnych
palcw.
Misie p r o s t o w n i k nadgarstka okciowy koczy si na grzbietowej powierzchni podstawy V rdrcza. Misie prostuje nadgarstek i przywodzi go
w stron okciow. Pozostae dwa minie tej grupy - to krtki misie
okciowy, prostujcy przedrami i wspdziaajcy miniem t r j g o w y m
ramienia, oraz prostownik palca maego.
Warstw gbok tworz minie wpywajce na ruchy kciuka i palca
wskazujcego. Minie odwodziciel i p r o s t o w n i k kciuka krtki przyczepiaj
si na koci promieniowej i do bony midzykostnej. cigna obu tych mini
biegn skonie ku doowi, ograniczajc od strony doniowej zagbienie,
zwane tabakierk anatomiczn. Misie odwodziciel kciuka dugi koczy si
na podstawie I koci rdrcza. cigno prostownika kciuka krtkiego koczy
si na grzbietowej powierzchni paliczka bliszego kciuka.
Misie p r o s t o w n i k kciuka dugi przyczepia si na koci okciowej i na bonie midzykostnej. Jego cigno biegnie skonie ku d o o w i i przyczepia si do
podstawy dalszego paliczka kciuka. cigno prostownika kciuka dugiego
ogranicza tabakierk anatomiczn od strony grzbietowej. Misie prostownik
wskaziciela towarzyszy odpowiedniemu cignu minia prostownika palcw, koczc si wraz z nim w rozcignie grzbietowym wskaziciela.
Minie rki
Minie rki le na jej powierzchni doniowej, powierzchnia grzbietowa
zawiera tylko cigna mini przedramienia. Minie rki dziel si na trzy
grupy: 1) grupa boczna tworzy tzw. kb kciuka - wynioso zawierajc
minie poruszajce kciukiem i I koci rdrcza, 2) grupa przyrodkowa
naley do palca maego i tworzy wynioso zwan kbkiem, 3) grupa
rodkowa zawiera minie waciwe doni.
131
M. przywodziciel
kciuka
M. odwodziciel
krtki
kciuka
M. przeciwstawiacz
kciuka
132
w okolicy nadgarstka i biegn do rozcigien grzbietowych palcw II, III i V, po drodze owijajc si
dookoa promieniowej strony paliczka bliszego. Minie zginaj palce w stawach rdrczno-palcowych, prostuj w stawach midzypaliczkowych.
Pochewki cigien
rki
Dugie cigna zginaczy palcw otoczone s p o c h e w k a m i w k n i s t y m i w y sanymi od wewntrz bon maziow zapewniajc lizganie si cigien. Obszerna pochewka cigien zginacza powierzchownego i gbokiego palcw
obejmuje cigna na wysokoci kanau nadgarstka. czy si ona z pochewk
wknist V palca. Pochewki wkniste palcw II, III i IV nie cz si bezporednio z pochewk cigien zginaczy. Pochewka wknista dugiego zginacza
kciuka dusza od pozostaych, przechodzi przez kana nadgarstka, nie czy si
jednak z pochewk cigien zginaczy powierzchownych i gbokich. Taki ukad
anatomiczny sprawia, i zakaenia pochewek cignistych palcw I i V atwiej
szerz si w kierunku nadgarstka i przedramienia.
W okolicy nadgarstka cigna przytrzymywane s przez przebiegajce
poprzecznie wkniste pasma tkanki cznej, zwane troczkami. Troczek prost o w n i k w skada si z szeciu przegrd, midzy ktrymi przechodzi dziesi
cigien prostownikw. Troczek zginaczy rozpina si midzy koci deczkowat i czworoboczn z jednej strony, a koci grochowat i haczykowat
z drugiej. Zamyka on od strony doniowej kana nadgarstka.
Po stronie doniowej rki minie wasne i cigna zginaczy pokrywa
rozcigno doniowe.
Czynno
stawiacz), 3) zginanie kciuka w stawie rdrczno-palcowym i midzypaliczkow y m (misie zginacz dugi i zginacz krtki kciuka).
Budowa rki pozwala na rnego rodzaju chwyty, wyrniamy: a) precyzyjny chwyt opuszkami kciuka i palca wskazujcego, b) chwyt kciuka z boczn
powierzchni wskaziciela, c) chwyt trzema palcami, jak przy pisaniu owkiem,
d) chwyt ca rk, jak przy posugiwaniu si motkiem, e) c h w y t czterema
palcami bez udziau kciuka, jak hakiem, i szereg innych.
Due moliwoci c h w y t n e w poczeniu z ruchami o b r o t o w y m i przedramienia i duym zakresem ruchw w stawie ramiennym i okciowym tworz z rki
doskonae i uniwersalne narzdzie pracy, nie majce sobie rwnego w przyrodzie.
M. ldwiowy
wikszy
M. biodrowy
M. napracz
powizi
szerokiej
M. grzebieniowy
M. przywodziciel
wielki
M. krawiecki
M. prosty uda
M. obszerny
przyrodkowy
M. obszerny
boczny
Z miniami poladkowymi rednim i m a y m wspdziaa napracz powizi szerokiej (p. Minie uda).
Minie
gbokie
miednicy
Czynno
Minie miedniczno-udowe ustalaj czynnie ko udow wzgldem miednicy. Silny prostownik stawu biodrowego, jakim jest misie poladkowy
wielki, zaliczamy do mini antygrawitacyjnych. Jego napicie jest niezbdne
dla utrzymania pionowej postawy ciaa, poniewa rzyt rodka cikoci ciaa
ley ku przodowi od osi obrotu staww biodrowych.
Minie odwodzce udo, a przede wszystkim misie poladkowy redni,
zapewniaj rwnowag ciaa podczas stania na jednej nodze i naprzemiennie
w czasie chodu. W staniu na jednej nodze przyczep krtarzowy minia
poladkowego redniego i maego jest ustalony, a skurcz mini pociga
miednic w swoj stron, jednoczenie przemieszcza si rzut rodka cikoci
w stron koczyny obcianej, padajc na jej paszczyzn podparcia.
Osabienie mini poladkowych redniego i maego powoduje opadanie
miednicy po stronie nie obcionej. Takie zjawisko nosi nazw objawu
Trendelenburga. U osb, u ktrych istnieje objaw Trendelenburga, chd jest
utykajcy, koyszcy, tzw. chd kaczkowaty. Wikszo mini miedniczno-udowych, a w szczeglnoci minie gbokie, obracaj udo na zewntrz. Do
wewntrz obraca udo przednia cz minia poladkowego redniego i misie poladkowy may. Dua przewaga mini obracajcych udo na zewntrz
powoduje, i u osb dugo lecych ustawienie to utrwala si.
Minie uda
Minie uda mona podzieli na trzy grupy: przedni, tyln i przyrodkow.
Z mechanicznego punktu widzenia s to minie dziaajce na staw biodrowy,
staw kolanowy, albo te na oba stawy rwnoczenie (minie dwustawowe).
Grupa przednia mini uda
Grupa przednia zawiera minie zginajce staw biodrowy. S to misie
krawiecki i misie czworogowy uda.
Misie krawiecki ley powierzchownie, biegnie skonie od kolca biodrow e g o przedniego grnego ku doowi i przyrodkowo. Jego cigno przechodzi poa nadkykciem przyrodkowym koci udowej i przyczepia si nieco
przyrodkowo od guzowatoci koci piszczelowej. Misie zgina udo, zgina
kolano i obraca udo na zewntrz. Jest to ruch zakadania nogi na nog
z oparciem goleni na udzie strony przeciwnej.
Najwikszym miniem koczyny dolnej jest misie c z w o r o g o w y uda.
W jego skad wchodz: misie prosty uda, biegncy od kolca biodrowego
przedniego dolnego, oraz minie obszerne - boczny, poredni i przyrodkowy - przyczepiajce si na trzonie koci udowej. Wymienione cztery minie
(std misie czworogowy) kocz si w s p l n y m cignem na rzepce i d a l e j 137
M. dwugowy uda
M. poladkowy
wielki
M. dwugowy uda
* M. pboniasty
M . pcignisty
M smuky
M- poladkowy
may
M. przywodziciel
wielki
M. przywodziciel
dugi
M. obszerny
boczny
M. obszerny
przyrodkowy
Ryc. 89. Gboka warstwa mini obrczy koczyny dolnej i uda od tyu.
Powizie uda
Minie uda otacza powi szeroka. Boczna cz tej powizi wzmocniona
jest przebiegajcymi podunie w k n a m i pasma biodrowo-piszczelowego.
Pasmo to czy si od gry z grzebieniem b i o d r o w y m , a na obwodzie przymo140
cowuje si do kykcia bocznego koci piszczelowej. 2 pasmem biodrowo-piszczelowym czy si misie napracz powizi szerokiej. Poszczeglne
grupy mini oddzielaj przegrody midzyminiowe.
Przegroda midzyminiowa boczna oddziela zginacze od prostownikw
uda i rozpina si midzy powizi szerok a kres chropaw koci udowej.
Przegroda midzyminiowa przyrodkowa oddziel prostowniki od mini
przywodzcych. Midzy miniem obszernym przyrodkowym a miniami
przywodzcymi ley kana przywodzicieli, zamknity od strony przyrodkowej
przez blaszk cignist. Kana przywodzicieli czy okolic pachwinow
z doem podkolanowym. Przez ten kana przechodz gwne pnie naczyniowe.
Wchodz one do kanau po przejciu pod wizadem pachwinowym.
Wizado pachwinowe z koci onow czy pasmo cigniste, zwane
ukiem b i o d r o w o - o n o w y m . Dzieli ono przestrze zawart midzy wizadem
p a c h w i n o w y m a komi miednicy na rozstp naczyniowy, lecy przyrodkowo i rozstp m i n i o w y , pooony od boku. Przez rozstp miniowy przechodzi misie ldwiowo-biodrowy i nerw udowy, przez rozstp naczyniowy ttnica i ya udowa. Poniej wizada pachwinowego ley trjkt udowy. Jego
granice stanowi wizado pachwinowe, misie krawiecki i misie przywodziciel wielki.
Minie
goleni
Minie goleni dziel si na trzy grupy: a) grup przedni - minie prostowniki stopy, b) grup t y l n - z g i n a c z y i c) grup boczn, w skad ktrej wchodz
minie strzakowe.
Grupa przednia mini goleni
Grupa p r o s t o w n i k w obejmuje minie przymocowujce si do bocznej
powierzchni piszczeli, bony midzykostnej i ssiadujcej z ni powierzchni
strzaki. Dugie cigna tych mini przechodz pod troczkami prostownikw
na grzbiet stopy. cigno minia piszczelowego przedniego koczy si na
koci dkowatej. cigna prostownika dugiego palcw kocz si w rozcignach grzbietowych palcw od II do V. Misie prostownik dugi palucha
przyczepia si do grzbietowej powierzchni podstawy paliczka dalszego
palucha.
141
W'
- M. strzakowy
dugi
- M . piszczelowy
przedni
-M. prostownik
dugi palcw
-M. strzakowy
krtki
-M. prostownik
palucha
14
Ryc. 90. Minie goleni od przodu.
M. podkolanowy
M. paszczkowaty
Gowa przyrodkowa
m. brzuchatego ydki
M. strzakowy
dugi
Misie zginacza palcw dugi przebiega poza kostk przyrodkow piszczeli, jego cztery cigna kocz si na dalszych paliczkach II - V palcw.
cigno zginacza dugiego palucha okra od tyu i dou kostk przyrodkow
i koczy si na dalszym paliczku palucha. Oba ostatnie minie zginaj palce
oraz zginaj podeszwowo i odwracaj stop.
143
M. podkolanowy
M. piszczelowy tylny
M. strzakowy dugi
M. zginacz
dugi
palucha
M. zginacz
dugi
palcw
v \Y
Ryc. 92. Gboka warstwa mini goleni od tyu.
Powizie
goleni
M. brzuchaty ydki
Minie
stopy
145
gow poprzeczn i skon. Jako cao przywodzi paluch do palca II. Gowa
poprzeczna wspdziaa w czynnym ksztatowaniu poprzecznego sklepienia
stopy
Minie kbu palca V s znacznie sabsze od mini kbu palucha. Nale
do nich odwodziciel, zginacz i przeciwstawiacz palca V.
Mm. midzykostne
grzbietowe
M.zginacz
krtki
palucha
M. czworoboczny
podeszwy
M. zginacz
krtki
palca
maego
M. zginacz
krtki
palqw
M. odwodziciel
palca
maego
M. odwodziciel
palucha
Gwnym zadaniem podeszwowych mini stopy jako caoci jest wzmacnianie podunego i poprzecznego sklepienia stopy. Wspdziaaj z nimi
minie goleni, a przede wszystkim misie piszczelowy tylny i w pewnej
mierze przedni. Bierne wzmocnienie uku podunego stopy tworzy silne
rozcigno podeszwowe, rozpite midzy guzem pitowym i podstawami
palcw.
Tabela 4
MINIE
Minie klatki piersiowej
Misie
Przyczep pocztkowy
M. piersiowy wikszy
przymostkowa cz
(m. pectoralis major) obojczyka, przednia
powierzchnia mostka,
chrzstki ebrowe eber IVI.
Przyczep kocowy
grzebie guzka wik- przywodzi rami, obszego koci ramiennej raca rami ku w e w ntrz, opuszcza podniesione rami
M. piersiowy mniejszy
przednia powierzchnia wyrostek
(m. pectoralis minor) II do V ebra
patki
kruczy o-
M. zbaty przedni
(m. serratus anterior)
boczna powierzchnia
klatki piersiowej
od I do IX ebra
M m . midzyebrowe
zewntrzne
(mm.
intercostales
externi)
Mm.
midzyebrowe
wewntrzne
(mm.
intercostales
interni)
g r n y brzeg ebra
niszego
(kierunek
przebiegu dolnozbieny)
dolny
brzeg
wyszego
g r n y brzeg ebra
niszego
(kierunek
dolnozbieny)
ebra
Czynno
opuszczaj
ebra
minie
wydechowe
Minie brzucha
M.
prosty
brzucha
(m. rectus abdominis)
M. skony zewntrzny
brzucha
(m.
obliquus
abdominis externus)
M. skony w e w n t r z n y
brzucha
(m. obliquus abdominis
intern us)
M. poprzeczny brzucha
(m. transversus abdominis)
148
grzebie
wizado
biodrowy,
pachwino-
obraca t u w w stron
przeciwn, zgina i po-
w e , kresa biaa
chyla ku bokowi
powi wewntrzna
VIIXII ebra, powi
piersiowo-idwiowa
zwiksza cinienie
jamie brzusznej
Misie
Przyczep pocztkowy
M. czworoboczny ldwi
(m. quadratus lumborum)
Przyczep k o c o w y
Czynno
obnia XII ebro, zgina
bocznie t u w
Minie grzbietu
M. Czworoboczny
(m. trapezius)
M. najszerszy grzbietu
(m. latissimus dorsi)
wyrostki kolczyste 6
dolnych krgw piersiowych, krgw ldwiowych, ko krzyowa, grzebie biodrowy
wyrostki
kolczyste
krgw szyjnych VI
i VII oraz piersiowych
I i II
wyrostki poprzeczne
M. dwigacz opatki
(m. levator scapulae) krgw szyjnych od
I do IV
brzeg przyrodkowy
opatki
grna cz brzegu
przyrodkowego opatki
M. zbaty tylny g r n y
(m.
serratus
posterior superior)
w y r o s t k i kolczyste VI
i VII krgw szyjnych
i I-II krgw piersiowych
powi
ldwiowo-piersiowa na wysokoci w y r o s t k w kolczystych krgw piersiowych XI i XII
ebra od IX do XII
M.
rwnolegoboczny
(m.
rhomboideus)
prostuje
krgosup
przy skurczu obustronn y m , zgina bocznie w
czasie skurczu jednostronnego
M. prostownik grzbietu
(m. errector spinae)
(m. iliocostaiis)
M. najduszy
(m. lortgissimus)
kty eber
wej
grzebie koci biodro- ebra i wyrostki popw e j , wyrostki kolczys- rzeczne krgw pierte od I ldwiowego siowych i szyjnych
do IV krzyowego, w y rostki poprzeczne krg w piersiowych o d
VII do XII,
prostuje krgosup w
dziaaniu
obustronnym,
jednostronnie
zgina bocznie krgosup
149
Misie
Przyczep pocztkowy
Przyczep k o c o w y
Czynno
b) M. patowaty
. (m. splenius)
wyrostki kolczyste 5
grnych krgw piersiowych i 5 dolnych
szyjnych
wyrostki sutkowate i
boczne czci koci
potylicznej, wyrostki
poprzeczne 2 grnych
krgw szyjnych
dziaajc obustronnie
prostuje g o w , jednostronnie obraca i pochyla g o w w swoj
stron
c) M. pkolcowy
(m. semispinalis)
wyrostki poprzeczne
krgw piersiowych i
5 dolnych szyjnych
wyrostki kolczyste 5
grnych krgw piersiowych, 6 dolnych
szyjnych
d) M m . podpotyliczne
(mm.
suboccipitales)
wyrostki poprzeczne
I krgu szyjnego, ko
potyliczna
Minie szyi
M. szeroki szyi
(m. plastysma)
obnia
ust
M. mostkowo-obojczykowo-sutkowy
(m.
sternocleidomastoideus)
wyrostek sutkowaty
k. skroniowej
k. gnykowa
obnia k. gnykow
chrzstka tarczowata
obnia krta
uchw
kt
rkoje mostka
M. mostkowo-tarczowy
(m.
sternothyreoideus)
M. dwubrzucowy
(m. digastricus)
Wyrostek sutkowaty
k. skroniowej
k. gnykowata
trzon uchwy
unosi k. g n y k o w i
krta, obnia uchw
M. r y l c o w o - g n y k o w y
(m.
stylohyoideus)
wyrostek rylcowaty k.
skroniowej
k. gnykowa
unosi k. gnykow
M. uchwowo-gnykowy
(m.
mylohyoideus)
k. gnykowa
M. b r d k o w o - g n y k o w y
kolec b r d k o w y uch-
wy
nia uchw
(m. geniohyoideus)
M m . pochye
(mm.
150
scaleni)
wyrostki poprzeczne
krgw szyjnych
ebra I i I
Misie
Przyczep pocztkowy
Przyczep k o c o w y
Czynno
Misnie g o w y
Minie
waczowe
M. s k r o n i o w y
(m. temporalis)
powierzchnia
dou
skroniowego, powi
skroniowa, uk jarzmowy
wyrostek
uchwy
M. wacz
(m. masseter)
boczna powierzchnia
kta uchwy na guzowatoci waczowej
powierzchnia
przyrodkowa kta uchwy
unoszc uchw
wspdziaa
z
skroniowym
i
czem
M. skrzydowy boczny
(m. pterygoideus lateralis)
powierzchnia
podskroniowa podstawy
czaszki, boczna blaszka wyrostka skrzydowatego
wyrostek
kykciowy
uchwy
dziaajc obustronnie
w y s u w a uchw ku
przodowi, jednostronnie obraca uchw ku
stronie przeciwnej
Minie
dziobiasty
unosi uchw,
tylna
minia
uchw
cz
cofa
mm:
wa-
mimiczne
M. policzkowy
(m. buccinator)
M. obniajcy w a r g
doln (m. depressor
labii inferioris)
uchwa
szyi
M. obniajcy kt ust
Im. depressor anguli
orisj
przednia
i
boczna
cz uchwy
M. potyliczno-czoowy
(m. occipitofrontalis)
brzusiec potyliczny do
koci potylicznej
brzusiec czoowy w czepiec cignisty pokrywajcy czaszk
skrze b r w i
wygadza
zmarszczki
czoa, przesuwajc czepiec cignisty do tyu
marszczy czoo, unosi
brwi
cz przyrodkowa
skry brwi
m. szeroki
M_m. marszzcy b r w i k.
czoowa
ponad
(m. corrugator su- szwem
czoowopercilii)
szczkowym
kt ust
warga dolna
obnia w a r g doln
kt ust
obnia kt ust
151
Przyczep pocztkowy
Misie
M. okrny oka
(m. orbicularis oculi)
M. okrny ust
M m . j a r z m o w e wikszy
i mniejszy
(mm.
zygomatici
major et minor)
M. m i e c h o w y
(m. risorius)
Przyczep k o c o w y
Czynno
n i cz w a r g o w
k. jarzmowa
unosi kt ust i w a r g
grn
powi
kt ust
przyusznicza
skra policzka
Minie koczyny g r n e j
Minie
obrczy
M. naramienny
(m. deltoideus)
M. nadgrzebieniowy
d nadgrzebieniowy
opatki
(m.
supraspinatus)
koczyny grnej
guzowato
naramienna k. ramiennej
od-
wodzenie ramienia
M. podgrzebieniowy
^ (m. infraspinatus)
d podgrzebieniowy
opatki
wspomaga
nie
odwodze-
ramienia,
obraca
rami na zewntrz
M. oby mniejszy
dolny kt opatki
M. p o d o p a t k o w y
d podopatkowy
Im.
subscapularis)
w u ramiennego
Minie
koczyny
grnej
wolnej
Minie ramienia
M. d w u g o w y ramienia
(m. biceps barchii)
152
guzowato k. promieniowej,
powi
przedramienia
poprzez rozcigno m.
dwugowego
Misie
Przyczep pocztkowy
M. ramienny
(m. brachialis)
dolna cz
guzowato k. okcioprzedniej powierzchni w e j
k. ramiennej
M. kruczo-ramienny
wyrostek
(m. coracobrachialis) patki
M. t r j g o w y ramienia
(m. triceps brachii)
kruczy o-
Przyczep k o c o w y
powierzchnia
rodkowa
k. ramiennej
przytrzonu
Czynno
zgina przedrami
g o w a b o c z n a - g r n a wyrostek o k c i o w y
cz tylnej powierz- k. okciowej
chni trzonu k. ramiennej
g o w a przyrodkowa dolna cz tylnej powierzchni trzonu k. ramiennej
gowa duga
dzi rami
przywo-
Minie przedramienia
boczna powierzchnia
nawraca
przedrami,
1/
cz. k. zgina przedrami w
3 rodkowej
promieniowej
stawie o k c i o w y m
M. n a w r o t n y oby
(m. pronator teres)
M. d o n i o w y dugi
(m. palmaris longus)
podstawa
rdrcza
II i
III k.
rozcigno d o n i o w e
zgina
przedrami w
stawie
okciowym,
zgina rk, napina rozcigno d o n i o w e
zgina i przywodzi rk
w stawie promienio-
k. rdrcza
wo-nadgarstkowym
carpi
ulnaris)
oraz
wyrostek dziobiasty
k. okciowej
rodkowa '/ 3 cz
trzonu k. promieniowej
podstawa
dalszego
paliczka kciuka
zgina rk w stawie
nadgarstkowym, zgina' palce w stawach
rd rczno-pa Icow y c h i midzypaliczkowych bliszych
zgina kciuk
153
Misie
Przyczep pocztkowy
Przyczep k o c o w y
Czynno
podstawy
dalszych
paliczkw I -V palcw
dolna cz przedniej
powierzchni k. promieniowej
nawraca przedrami
wyrostek rylcowaty k.
promieniowej
zgina przedrami w
stawie o k c i o w y m , odwraca
lub
nawraca
przedrami do pooenia poredniego z pooe kracowych
grzbietowa
powierzchnia podstawy II k.
rdrcza
odwodzi rk w stron
promieniow,
prostuje rk
odwraca przedrami
M. prostownik palcw
(m. extensor digitorum)
rozcigno grzbietowe
IIV palcw rki
M.
rozcigno grzbietowe
palca V
M.
M. prostownik nadgarstka
promieniowy
dugi (m. extensor
carpi radialis longus)
M. prostownik nadgarstka
promieniowy
krtki (m. extensor
carpi
radialis
brevis)
nadkykiec boczny
k. ramiennej
M. odwracacz
(m.
supinator)
prostownik
pitego
palca
(m.
extensor
uinti)
digiti
mieniowo-nadgarstkowym
grzbietowa
chnia podstawy V k.
rdrcza
rk w stawie promieniowo-nadgarstkowym
M. o k c i o w y
wyrostek o k c i o w y
prostuje przedrami w
stawie o k c i o w y m
(m.
154
anconeus)
powierz-
prostuje
przywodzi
Przyczep pocztkowy
Misie
M. odwodziciel dugi
kciuka (m. abductor
pollicis
longus)
powierzchnia
tylna
bony midzykostnej,
trzon k. p r o m i e n i o w e j
Przyczep k o c o w y
podstawa
rcz
I k, rd-
Czynno
prostuje
odwodzi
i trzon k. okciowej
M.
podstawa
paliczka
bliszego kciuka
prostuje i odwodzi
kciuk w stawie rdrczno-paliczkowym
podstawa
paliczka
dalszego kciuka
rozcigno grzbietowe
palca wskazujcego
prostownik krtki
kciuka (m. extesor
pollicis brevis)
Minie rki
M. odwodziciel krtki
kciuka (m. abductor
brevis pollicis)
k. deczkowata
M. przeciwstawiacz
kciuka (m. opponens
pollicis)
k. czworoboczna wiksza
podstawa
bliszego
paliczka kciuka
gowa
poprzeczna -
podstawa
bliszego
odwodzi kciuk
przywodzi
paliczka kciuka
palca II
kciuk
do
wa skona - k. gwkowata
M. odwodziciel palca
maego (m. abductor
digiti
minimi)
k. grochowata
k. haczykowata
podstawa
bliszego
rdrczno-palcowym
brzeg o k c i o w y V k.
rdrcza
155
Misie
M. d o n i o w y krtki
(m. palmaris brevis)
Przyczep pocztkowy
rozcigno d o n i o w e
Przyczep k o c o w y
Czynno
M m . giistowate
(mm.
lumbricales)
cigna zginacza
gbokiego palcw
M m . midzykostne
grzbietowe (mm. interosse'. dorsales)
d w i e m a g o w a m i na
d w c h ssiednich kk.
rdrcza
rozcigna grzbietowe
palcw IIIV
odwodzi palce II i IV od
palca III, odwodzi i
przywodzi palec III
zgina palce w stawach
rdrczno-paliczkow y c h i prostuje w staw a c h midzypaliczkowych
rozcigna grzbietowe
palcw II, IV i V
Minie
obrczy koczyny
M. ldwiowy wikszy
krtarz
udowej
dolnej
mniejszy
k.
d b i o d r o w y (wewntrzna powierzchnia
talerza biodrowego)
M. poladkowy wielki
(m.
gluteus
maximus)
wizado
-guzowe
w stawie b i o d r o w y m
krzyowo-
M. poladkowy redni
(m. gluteus medius)
M. poladkowy may
(m.
gluteus
minimus)
156
groda
midzyminiowa boczna
krtarz wikszy koci
udowej
odwodzi, obraca na
zewntrz udo, cz. przednia minia obraca
udo do w e w n t r z
Misie
Przyczep pocztkowy
Przyczep k o c o w y
Czynno
M. gruszkowaty
(m. piriformis)
powierzchnia
miedniczna k. krzyowej
obraca udo
ntrz
M.
torius
internus)
M m . bliniacze
gemelli)
(mm.
M. czworoboczny uda
(m. quadratus femoris)
na
zew-
guz kulszowy
Minie
koczyny
dolnej
wolnej
Minie uda
M. krawiecki
(m. sartorius)
M. c z w o r o g o w y uda
(m.
quadriceps femoris)
a) M. prosty uda
(m. rectus femoris)
b) M. obszerny boczny (m. vastus
zgina udo
kresa ch ropowa na k.
udowej
lateralis)
lowej
c) M. obszerny poredni (m. vastus
intermedius)
M.
dwugowy uda
(m. biceps femoris)
g o w a strzaki
s s i l n y m i zginaczami
s t a w u kolanowego.
157
Przyczep pocztkowy
Misie
Przyczep k o c o w y
Czynno
przyczepiajc
si
do
guz kulszowy
k. piszczelowa poniej
guzowatoci k. piszczelowej
M. smuky
(m. gracilis)
dolna ga k. u d o w e j
M. grzebieniowy
grzebie k. o n o w e j
grna cz kresy
M. pcignisty
(m.
semitendinosus
M. pboniasty
(m.
semimembranosus)
(m.
chropawej
pectineus)
M. przywodziciel krtki
(m. adductor brevis)
przywodz udo
prostownik dugi kykie boczny piszpalcw (m. extensor czeli, bona midzykodigitorum longus)
stna, strzaka
M. strzakowy trzeci
(m. fibularis tertius)
m. strzakowy trzeci
- cz. prostownika dugiego palcw, kykie
boczny piszczeli
M. prostownik dugi pa- bona midzykostna
lucha (m. extensor i strzaka
hallucis longus)
rozcigna grzbietowe
palcw IIV
podstawa
dalszego
paliczka palucha
prostuje paluch
M. t r j g o w y ydki (m.
triceps surae)
d w i e m a g o w a m i na
M. brzuchaty ydki
(m. gastrocnemius)
158
i odwraca stop
Misie
Przyczep pocztkowy
Przyczep k o c o w y
M. paszczykowaty
(m. soleus)
M. podeszwowy (m.
plantaris)
zgina
stop
M. p o d k o l a n o w y
(m. popliteus)
k. piszczelowa p o w y ej
przyczepu
m.
zgina podeszwowo
odwraca stop *
paszczkowatego
M. piszczelowy t y l n y
(m. tibialis posterior)
Czynno
podeszwowo
zgina
podeszwowo
stop, przywodzi przedni cz stopy, odwraca stop
torum
longus)
tylna
powierzchnia
podstawy
dalszych
paliczkw iiV palcw
lowej
zgina podeszwowo
i odwraca stop,
zgina palce IIV
podstawa
paliczka
dalszego palucha
zgina
podeszwowo
stop, zgina paluch
M.
cigno
przebiega
skonie pod podeszw do k. klinowatej
przyrodkowej i I k.
rdstopia
zgina
guzowato V k. rdstopia
zgina
podeszwowo
i nawraca stop
strzakowy dugi
(m.
peroneus longus)
M. strzakowy krtki
(m. peroneus brevis)
podeszwowo
PY
Minie stopy
M. prostownik krtki
palucha
w okolicy wejcia do
M. prostownik krtki
palcw
(m. extensor digitorum brevis)
rozcigno grzbietowe
prostuje paluch
palucha
zatoki stpu
rozcigna grzbietowe
palcw flV
159
Misie
Przyczep pocztkowy
M. zginacz krtki
k. szecienna, wizad-
o podeszwowe du-
gie
nie stopy
palucha
(m.
flexor
brevis)
hallucis
Przyczep k o c o w y
Czynno
cha
trzeszczka boczna
M. odwodziciel palca
maego
(m. abductor digiti
minimi)
k. pitowa i rozcigno
podeszwowe
boczna powierzchnia
podstawy
paliczka
bliszego palca maego
o d w o d z i p f l c e V od
palcw IV, zgina palec m a y
podstawa paliczka
bliszego palca maego
rozczepione cigna
na podstawie rodkow e g o paliczka IIV
palca
k. pitowa
M m . giistowate
(mm.
lumbricales)
podstawa
bliszego
paliczka IIV palca
M m . midzykostne
grzbietowe (mm. interossei dorsales)
ssiadujce ze sob
kk. rdstopia
grzbietowe rozcigna
palcw IIV
M m . midzykostne po-
160
wzmacnia poprzeczne
sklepienie stopy, przywodzi paluch do palca
II
Fizjologia mini
Dane oglne
Jak w i e m y , misie zbudowany jest z cienkich, dugich komrek, zwanych
wknami miniowymi. Wkno miniowe ma dugo od 1 mm do kilkunastu centymetrw, a jego grubo nie przekracza 100 urn. Wkno otacza
bona k o m r k o w a ( s a r c o l e m m a ) . W duym powikszeniu mikroskopowym
widoczne jest poprzeczne prkowanie wkna skadajce si z naprzemiennie
uoonych jasnych i ciemnych prkw. W obrbie cytoplazmy wkna miniowego, tzw. sarkoplazmy, znajduj si uoone w osi dugiej komrki
wkienka miniowe (miofibryle), w ktrych w mikroskopie elektronowym
widoczne s jasne i ciemne prki.
Ciemne, podwjnie zaamujce wiato, prki nazywamy a n i z o t r o p o w y m i
(A). Prki jasne nosz nazw izotropowych i oznacza si je liter I. Dokadne
badania struktury prkw miniowych pozwoliy stwierdzi, i w rodku
prkw A znajduje si janiejsze pole H, a w rodku prka I ley ciemniejsza
wstawka Z. Odcinek wkienka zawarty midzy d w o m a wstawkami Z tworzy
jednostk kurczliw, zwan sarkomerem. Podczas skurczu wkienka wstawki
Z zbliaj si do siebie, a prki I i H staj si wsze. Szeroko prka
A pozostaje nie zmieniona. Taki obraz staje si zrozumiay po przeledzeniu
budowy wkienka miniowego.
Ryc. 97. Budowa minia poprzecznie prkowanego: 7 - s a r k o m e r , A - p r e k a n i z o t r o p o w y , /prek izotropowy, Z- wstawka Z, H - pole H.
11 - Anatomia i fizjologia
161
Zoone produkty pokarmowe wprowadzone do ustroju ulegaj przemianom na mniejsze czsteczki na drodze hydrolizy i fosfolizy.
Hydroliza polega na podzieleniu dLfych czsteczek na mniejsze z przyczeniem do kadej z nich wodoru (H) lub grupy OH. Ten rodzaj zmian zachodzi
w przewodzie pokarmowym (p. str. 208). W komrkach rozpad jest czciej
zwizany z procesem fosfolizy. Czsteczki dziel situ na mniejsze przyczajc kwas fosforowy (H3P04) w postaci H2PO3.
Paliwem" mini szkieletowych, wykorzystywanym jako czynnik energetyczny, jest glikogen. Minie szkieletowe zawieraj okoo 400 g glikogenu.
Glikogen zuywa si podczas pracy mini i odtwarza z glukozy znajdujcej si
we krwi.
Glikogen miniowy ulega fosfolizie do fosforanu glukozy, a nastpnie do
dwch czsteczek kwasu pirogronowego (CH3CO COOH) z jednoczesnym
wydzielaniem wysokoenergetycznych czsteczek kwasu adenozynotrjfosforowego (ATP) (p. str. 224).
Wwarunkach beztlenowych kwas pirogronowy nie rozpada si na C0 2 i H 2 0.
Dzieje si tak, poniewa koenzym niezbdny do dalszych przemian zostaje
unieczynniony w zredukowanej formie po przyczeniu dwch atomw wodoru. W tym ukadzie kwas pirogronowy przechodzi w kwas mlekowy, odczajc
jednoczenie od koenzymu wodr wedug schematu:
CH:,CO COOH
kwas pirogronowy
koenzym
2H
CH.,CH/OH/COOH
kwas mlekowy
koenzym
Kwas pirogronowy
Przemiana tlenowa
Przemiana beztlenowa
Kwas mlekowy
C0 2 + H 2 0
ATP
Energia
Energia
Jak wynika ze schematu, do skurczu minia potrzebny jest wysokokaloryczny zwizek powstajcy w wyniku przemiany, a jest nim przede wszystkim
ATP. Wiemy rwnie, e czynnymi kurczcymi si biakami mini s miozyna
i aktyna, z ktrych zbudowane s miofibryle. Zachodzce reakcje mona
przedstawi nastpujco:
: . >
Aktynomiozyna
aktyna + miozyna
^
aktyna +
+
miozyna + ATP
A D P + fosforany
^ADP
+
+
fosforan
kreatyny
kreatyna + ATP
Energia dostarczana w wyniku beztlenowej i tlenowej przemiany wglowodanw w miniach w 75% zamienia si w ciepo, a tylko w 25% moe by
przeksztacona w energi mechaniczn, zatem wydajno silnika minioweg o " jest stosunkowo maa.
Skurcz minia
Skurcz jest wyrazem stanu czynnociowego minia. Misie kurczc si
zblia z pewn si swe przyczepy i jeeli jeden lub oba przyczepy minia s
ruchome, dochodzi do wzajemnego ich przemieszczania. Taki skurcz minia
nosi nazw skurczu izotonicznego. Oznacza to, e napicie minia podczas
skurczu izotonicznego nie zmienia si, natomiast zmienia si jego dugo
pocztkowa.
Pobudzony misie, ktrego oba przyczepy s3 unieruchomione, zwiksza
swoje napicie, a jego dugo nie ulega zmianie. Ten typ czynnoci minia
nazywamy skurczem izometrycznym.
W ruchach dowolnych istnieje wspdziaanie obu rodzajw czynnoci
mini. Podniesienie duego ciaru zapocztkowuje skurcz izometryczny
i dopiero po przezwycieniu oporu dochodzi do skurczu izotonicznego.
163
Pobudzenie minia
W warunkach dowiadczalnych misie mona pobudzi do skurczu czynnikami mechanicznymi, chemicznymi i za pomoc prdu elektrycznego.
W ustroju pobudzenie mini nastpuje za porednictwem nerwu ruchowego,
koczcego si na wknie miniowym tzw. pytk kocow. Zwykle jedno
wkno nerwowe, pochodzce od komrki ruchowej rogw przednich rdzenia,
koczy si na kilku komrkach miniowych. Czynnociowa cao zoona
- Wkno
odrodkowe
(neuryt)
Wkna
miniowe
164
165
Zmczenie
Po wielokrotnie powtarzanym pobudzaniu preparat nerwowo-miniowy
ulega zmczeniu. Okres utajonego pobudzenia staje si duszy, skurcz sabszy, rozkurcz trwa dugo, przy czym misie trudno odzyskuje swoj dugo
pocztkow.
W preparacie nerwowo-miniowym wszystkie wkna miniowe s pobudzane synchronicznie, co nie odpowiada cile bodcom wysyanym przez
komrki nerwowe rdzenia i dlatego wyniki tych dowiadcze maj charakter
orientacyjny w poznaniu czynnoci mini.
W zmczonym miniu zwiksza si zawarto wody, misie jest obrzmiay i skrcony. W miniu takim podwyszony jest poziom kwasu mlekowego
i CO2, a obniony poziom glikogenu.
Systematyczny trening przyczynia si do lepszego przystosowania mini
do cikiej pracy fizycznej. Najbardziej typowym przejawem treningu jest
zwikszanie si masy minia. Znacznie bardziej ni objto zwiksza si
wytrzymao wiczonych mini. Przerwa w treningu powoduje obnienie
166
Cl"
Stenie
w komrce
niskie
K+
Stenie
poza komrk
niskie
Innymi sowy:
K + poza komrk
K+ w komrce
cr
Stenie
poza komrk
wysokie
Cl" w komrce
Cl~ poza komrk
UKAD T R A W I E N N Y
168
linianka
poduchwowa
odek
Wtroba
Pcherzyk
ciowy
Dwunastnica
Trzustka
Okrnica
poprzeczna
Jelito
czcze
Okrnica
.- itpujca
Okrnica
wstpujca
Jelito lepe
Wyrostek
robaczkowy
Esica
Odbytnica
Ryc. 101. Budowa przewodu pokarmowego.
169
J A M A USTNA
Jama ustna (cavum oris) jest pocztkowym odcinkiem przewodu pokarmowego. Ograniczaj j: od gry - podniebienie, po bokach - policzki, od dou dwa minie uchwowo-gnykowe, tworzce tzw. przepon jamy ustnej;
cian przedni jamy ustnej tworz wargi, ograniczajce szpar ustn; w tyle
jama ustna czy si z gardem otworem zwanym cieni gardzieli.
uki zbowe grny i dolny dziel jam ustn na dwie czci, majce ksztat
szpary: na przedsionek j a m y ustnej, zawarty midzy ukami zbowymi a wargami i policzkami, oraz na znacznie wiksz jam ustn waciw. .
170
Zatoka
czoowa
Przegroda
nosowa
Zatoka
klinowa
Podniebienie
twarde
Podniebienie
mikkie
Jzyk
Migdaek
jzykowy
uchwa
Nagonia
K gnykowa
Chrzstk tdrczowdtrf
Tchawica
- Chrzstka
}
piercieniowata
Przeyk
Ryc. 102. Przekrj strzakowy przez jam ustn, gardo, krta i przeyk.
PODNIEBIENIE
Podniebienie (palatum) ma ksztat ukowatego sklepienia, wypukego ku
grze, oddzielajcego jam ustn od jamy nosowej. Cz przedni podniebienia, utworzon przez wyrostki podniebienne szczk i blaszki pbziome koci
171
ZBY
Zadaniem uzbienia jest chwytanie, rozdrabnianie i miadenie pokarmu.
U czowieka wystpuj dwa pokolenia zbw - zby mleczne (dentes decidui)
i zby stae (dentes permanentes). W skad uzbienia staego wchodz 32
zby, uoone w dwa uki.zbowe - grny i dolny po 16 zbw w kadym.
W kadym zbie rozrniamy koron (corona dentis), szyjk (collum dentis)
i korze (radix dentis). Korona wystaje do jamy ustnej i jest waciwym
elementem mechanicznym zba. Korze jest poczony z zbodoem za
pomoc silnej bony cznotkankowej, zwanej ozbn (periodontium). Pomidzy koron a korzeniem znajduje si szyjka zba.
Korona zba jest bardzo twarda i ma zabarwienie mlecznobiae. Zabarwienie oraz twardo zawdzicza w a r s t w i e okrywajcej j substancji, zwanej
szkliwem (enamelum). Korze pokrywa warstwa o zabarwieniu lekkotaw y m , zwana k o s t n i w e m (cementum). Szyjk osania wspomniane wyej
dzisa Na koronie kadego zba rozrniamy powierzchni zgryzu, bd te
brzeg sieczny, powierzchni przedsionkow lub twarzow, powierzchni
jzykow i dwie powierzchnie styczne, zwrcone do ssiednich zbw przedni i tyln, inaczej boczn i przyrodkow.
Wntrze korony zba zajmuje komora zba (cavum dentis), ktra przechodzi
w kana korzenia (canalis radicis), koczcy si o t w o r e m szczytowym zba
(foramen apicis dentis). Komor zbow i kana korzenia wypenia miazga
zbowa (pulpa dentis).
Trzon kadego zba zbudowany jest z zbiny (dentinum), pod wzgldem
b u d o w y odmiennej od tkanki kostnej.
Uzbienie czowieka jest zrnicowane - zby przednie, suce tylko do
odgryzania pokarmw, maj ksztat inny ni przystosowane do przeuwania
pokarmw zby tylne, w obrbie ktrych cinienie wywierane przez uki
172
Guzek policzkowy
Guzek
jzykowy
- Kana
korzenia
zba
Korze
Szlif
poduny zba.
Kolec nosowy
przedni
Powierzchnia
policzkowa
Powierzchnia
wargowa
Powierzchnia
boczna
Powierzchnia
policzkowa
Zb
mdroci
Zby
sieczne
Kie
Zby przedtrzonowe
Otwr brdkowy
Zby trzonowe
I C P M
2 1 2 3
3 2 1 2
2 1 2 3
Zby
sieczne
przyrodkowy
Kie
I
II
Zby
przedtrzonowe
II
III
Zby trzonowe
Ryc. 105. Zby stae. Widok z boku lub od tyu (wg Todta).
174
przyrodkowy
i boczny
Ryc. 106. Zby mleczne.
2 1 2
2 1 2
175
Tabela 5
Okresy wyrzynania si zbw
Zby mleczne
Zby stae
6 - 8 mies.
7-12 mies.
12-16 mies.
Ky
15-20 mies.
20-30 mies.
zby przedtrzonowe
pierwsze (przednie)
ky
zby przedtrzonowe drugie
(tylne)
zby trzonowe drugie (tylne)
zby trzonowe trzecie
(zby mdroci)
6- 7 lat
7- 8 lat
8- 9 lat
9-11 lat
11-13 lat
11-13 lat
12-14 lat
17-25 lat
JZYK
Jzyk
n y m na
linguae).
widnieje
(lingua) jest w a e m m i n i o w y m pokrytym swoist luzwk, pooodnie jamy ustnej. Gwna masa jzyka stanowi jego trzon (corpus
Na powierzchni grnej, stanowicej grzbiet jzyka (dorsum linguae),
bruzda porodkowa.
Koniec
jzyka
Minie jzyka
Zrb jzyka utworzony jest przez minie, prkowane. Dzielimy je na dwie
grupy: 1) minie zewntrzne, czce si z otoczeniem, ktre rozpoczynaj si
poza jzykiem i kocz w jego trzonie, oraz 2) minie wasne jzyka. Do
mini zewntrznych nale:
1. Misie brdkowo-jzykowy (m. genioglossus)-misie, ktry pociga
jzyk ku przodowi i doowi.
2. Misie rylcowo-jzykowy (m. styloglossus) - jest antagonist minia
poprzedniego - pociga jzyk ku tyowi i ku grze.
3. Misie g n y k o w o - j z y k o w y (m. hyoglossus) - pociga jzyk ku doowi
i do tyu.
Wrd mini wasnych jzyka rozrniamy: dwa minie podune jzyka
- grny i dolny (m. longitudinalis linguae superior et interior), misie
poprzeczny jzyka (m. transversus linguae) i misie p i o n o w y jzyka (m.
verticalis linguae). Pczki tych mini przebiegaj w masie jzyka w trzech
prostopadych do siebie kierunkach. Skurcze mini wasnych jzyka zmieniaj jego ksztat i w y m i a r y .
12 - Anatomia i fizjologia
177
GRUCZOY LINOWE
W jamie ustnej znajduje si szereg gruczow linowych. Rozrniamy
gruczoy linowe mae i due. Do duych, zwanych take liniankami, nale:
linianka przyuszna (glandula parotis), linianka p o d u c h w o w a (gl. submandibularis) i linianka podjzykowa (gl. sublingualis).
Mae gruczoki linowe s rozsiane w cianach jamy ustnej i, zalenie od
okolicy, w jakiej wystpuj, rozrniamy w r d nich: gruczoy w a r g o w e ,
policzkowe, jzykowe, podniebienne.
linianka przyuszna
linianka przyuszna (glandula parotis) jest najwikszym gruczoem linowym (ciar 20-30 g), konsystencji mikkiej, barwy szarorowej. Ley na
zewntrznej powierzchni minia wacza pod powizi przyusznicz. Zwona cz linianki,' zwana czci gbok, wciska si w gb dou lecego za
gazi uchwy.
W caoci linianka przyuszna ma ksztat trjciennego klina o trzech
powierzchniach: bocznej, przedniej i tylnej.
Przewd linianki przyusznej (ductus parotideus) biegnie ku przodowi
i uchodzi do przedsionka jamy ustnej, koczc si m a y m o t w o r e m na
wzniesieniu bony luzowej, zwanym brodawk przyusznicz (papilla parotidea), lecym na wysokoci drugiego grnego zba trzonowego. Dugo
przewodu wynosi 40-60 m m , rednica 3 - 4 m m .
linianka poduchwowa
linianka p o d u c h w o w a (glandula submandibularis), mniejsza od poprzedniej (ciar 10-15 g), ma ksztat spaszczonego jaja. Ley w okolicy
poduchwowej, czciowo pokryta uchw. Dolna cz gruczou zajmuje
okolic pomidzy uchw a koci gnykow.
Przewd linianki poduchwowej, dugoci okoo 5 cm, biegnie ku przodowi
otwiera si na misku podjzykowym bocznie od wdzideka jzyka.
linianka podjzykowa
linianka podjzykowa (glandula sublingualis), najmniejsza spord wszystkich gruczow linowych (ciar 3 - 5 g), ley pod bon luzow jamy ustnej,
przylegajc do doka jzykowego uchwy. Skada si z kilku zrazikw i ma kilka
(5-8) przewodw mniejszych, ktre otwieraj si wzdu fadu podjzykowego, oraz jeden gwny przewd wikszy dugoci 37-45 m m , otwierajcy si
na miniu podjzykowym, najczciej razem z przewodem linianki poduchwowej.
178
Komrki
surowicze
Komrki
koszyczkowe
GARDO
Gardo (pharynx) ma ksztat lejkowatej miniowo-wknistej spaszczonej
cewy, pooonej w tyle za jam nosow, jam ustn i krtani, a przed trzonami
krgw szyjnych. Rozciga si od podstawy czaszki do dolnego brzegu krtani,
tj. do poziomu VI krgu szyjnego, gdzie przechodzi w przeyk. Dugo garda
wynosi 12-14 cm. Wknista*warstwa ciany garda jest mocno przytwierdzo
na do podstawy czaszki. Grna cz garda ma ksztat lejka, ktry ku doowi
stopniowo przybiera posta spaszczonego cylindra, przy czym ciana przednia i tylna zbliaj $i ku sobie, tak e na poziomie wejcia do krtani stykaj si
one ze sob, tworzc wsk szpar, ktra rozszerza si w czasie przeykania
pokarmu.
Jam garda (cavum pharyngis) dzielimy na trzy czci: a) grn - nosow
(zwan te jam nosowo-gardow), b) cz rodkow - ustn i c) cz doln
-krtaniow.
Gardo ma szereg o t w o r w , ktre cz jam garda z jamami ssiednimi.
Z jam nosow cz je dwa nozdrza tylne, z jam bbenkow z kadej strony symetryczne ujcia gardowe trbek suchowych, z jam u s t n - c i e gardzieli, z krtani - wejcie do krtani. Ku doowi gardo przechodzi w przeyk
(esophagus).
Cz nosowa garda
Cz nosowa garda (pars nasalis pharyngis) czynnociowo naley do
ukadu oddechowego. ciany tej czci s przymocowane nieruchomo do
koci czaszki i dlatego jest ona zawsze otwarta. Na sklepieniu garda, przy
przejciu ciany grnej w tyln, znajduje si skupienie tkanki limfatycznej,
179
Cz ustna garda
Cz ustna garda (pars oralis pharyngis) ley bezporednio za jam ustn,
z ktr czy j cie gardzieli (isthmus faucium). Jak ju w s p o m n i a n o , ciana
boczna cieni gardzieli ma ksztat trjktnego pola, ograniczonego od przodu
ukiem podniebienno-jzykowym, a od tyu ukiem podniebienno-gardowym.
Pole to nosi nazw zatoki migdakowej, gdy ley tu migdaek podniebienny,
o ktrym w s p o m n i a n o przy omawianiu j a m y ustnej.
ciana tylna jamy ustnej garda jest widoczna i dostpna badaniu od strony
ustnej, przy rozwartych szczkach.
Migdaek podniebienny (tonsilla palatina) ma ksztat owalny, o osi dugiej,
ustawionej pionowo. Wielko migdaka jest zmienna. Dugo jego w y n o s i
przecitnie okoo 20-22 m m , szeroko 18-20 mm i grubo 12-15 m m ; moe
on ju to wystawa spoza uku podniebienno-jzykowego do j a m y garda, ju
to bywa za t y m ukiem schowany. Powierzchnia przyrodkowa migdaka
pokryta jest nabonkiem paskim. Na powierzchni tej znajduj si wskie,
gbokie wrby, w ktre wchodzi bona luzowa. Migdaki atwo ulegaj
powikszeniu, zwaszcza u dzieci. Przy stanach zapalnych mog one znacznie
zwa cie gardzieli.
Cz krtaniowa garda
Cz krtaniowa garda (pars laryngea pharyngis) pooona jest w tyle za
krtani, majc od przodu chrzstk nagoniow i wejcie do krtani. W cianie
bocznej tej czci garda znajduje si dosy gboki zachyek groszkowaty
(recessus piriformis). Cz krtaniowa, dosy szeroka u gry, ku doowi nagle
si zwa i na poziomie grnego brzegu krtani przechodzi w przeyk.
1. Bona zewntrzna (tunica adventitia) stanowi przeduenie powizi policzkowo-gardowej. Pokrywa ona od zewntrz minie garda oraz czy je
z narzdami ssiednimi.
2. Bona miniowa (tunica muscularis) skada si z mini poprzecznie
prkowanych, przebiegajcych w dwch kierunkach: okrnym (zwieracze
garda) i podunym (dwigacze garda).
3. Bona w k n i s t a garda (membrana fibrosa), pooona pod warstw
miniow, jest mocn blaszk cznotkankow, ktra u gry przyczepia si do
podstawy czaszki.
4. Bona luzowa garda (tunica mucosa) pokryta jest w czci ustnej
i krtaniowej garda nabonkiem w i e l o w a r s t w o w y m paskim. W czci nosowej
garda wystpuje nabonek walcowaty migawkowy.
W czci ustnej garda nastpuje skrzyowanie drogi pokarmowej i oddechowej. Przy zaburzeniach w przeykaniu powietrze moe trafi do przeyku
(aerophagia) i dalej do odka, albo te czstki pokarmw mog trafi do
krtani i tchawicy (zakrztuszenie si, zachynicie si).
Cz krtaniowa garda, pooona poniej wejcia do krtani, naley wycznie do ukadu pokarmowego, cz nosowa - wycznie do ukadu oddechowego.
POYKANIE
Poykanie jest zoonym aktem odruchowym, w ktrym odrniamy trzy
fazy zwizane z trzema pocztkowymi odcinkami przewodu pokarmowego jam ustn, gardem i przeykiem.
W fazie pje rwszej po karm przeuty i wymieszany ze lin, dziki ruchom
jzyka i policzkw, zostaje uformowany w ks. Poykanie rozpoczyna si przez
przycinicie koca jzyka do podniebienia, a nastpnie przesuwanie ksa ku
tyowi i przepchnicie go przez cie gardzieli do jamy^arda. W tym czasie
ks zostaje obficie zwilony wydzielin luzow gruczow lecych w okolicy
icieni gardzieli.
Od tej chwili rozpoczyna si druga faza poykania, niezalena od wolj,
zoona z serii szybkich i skomplikowanych ruchw, koordynowanych przez
orodki w rdzeniu przeduonym. W chwili gdy ks wchodzi do garda,
nastpuje odruchowy skurcz mini unoszcych podniebienie mikkie, ktre
przylega do tylnej ciany garda i uniemoliwia przedostanie si poykanego
pokarmu do jamy nosa. Powrotna droga do jamy ustnej jest zamknita
uniesion do gry nasad jzyka i przylegajcymi do niej szczelnie ukami
podniebiennymi. Odruchowy skurcz mini zwieraczy garda przesuwa przeykany ks ku doowi. Rwnoczenie krta zostaje podcignita ku grze
i przodowi i ukryta pod nasad jzyka, przy czym zostaje otwarte wejcie do
przeyku, do ktrego ks zostaje przepchnity.
Wszystkie ruchy wfazie drugiej powstaj na drodze odruchowej. Odruchy te
s wyzwolone przez podranienie zakocze nerww czuciowych na bodce
dotykowe. Znieczulenie tych okolic uniemoliwia poykanie.
W fazie trzeciej ks pokarmowy wdruje przez przeyk, przesuwany skurcza182
PRZEYK
Przeyk (esophagus) '\est najwsz czci przewodu pokarmowego. Ma on
ksztat dugiego wskiego cylindra, cigncego si od dolnej granicy garda, tj.
od poziomu VI krgu szyjnego, a do wpustu odka pooonego na wysokoci X - X I krgu piersiowego. Dugo przeyku wynosi 25-30 cm, rednica
przeyku pustego okoo 13 m m , w stanie rozcignitym moe osiga ponad
25 m m .
Odpowiednio do okolicy, w jakiej przebiega, rozrniamy w przeyku: cz
szyjn, piersiow i brzuszn. Krtka cz szyjna przeyku ley bezporednio
za tchawic, iuno czc si z jej cian tyln. Najdusza - cz piersiowa,
biegnie w rdpiersiu t y l n y m w kierunku ku doowi. Najkrtsza - cz
brzuszna, dugoci 2 - 5 cm, rozpoczyna si po przejciu przez otwr przeykowy przepony i koczy si w p u s t e m odka.
Przeyk na sWym przebiegu wykazuje trzy zwenia: pierwsze znajduje si
na granicy z gardem, drugie - w miejscu skrzyowania z l e w y m oskrzelem
g w n y m , trzecie - w obrbie przepony. W zweniach tych mog si
zatrzymywa przeknite ciaa obce. ciana przeyku skada si z trzech
warstw: bony luzowej, miniowej i zewntrznej.
ODEK
odek (ventriculus, gaster)j>tanowi workowate rozszerzenie przewodu
pokarmowego, ktre ma do spenienia dwa zadania: 1) stanowi zbiornik
pokarmu, 2) jest narzdem wydzielniczym wytwarzajcym kwas solny i enzymy. Pod w p y w e m tych enzymw pokarm zostaje zmieniony na pynn
miazg (chymus).
odek ley ukonie od gry i strony lewej ku doowi i stronie prawej
w okolicy nadbrzusznej i podebrzu lewym. Ksztat i pooenie odka
u czowieka ywego ustawicznie si zmieniaj i zale od jego wypenienia,
okresu'trawienia, stanu miniwki, jak rwnie od stanu narzdw ssiednich. Liekko wypeniony odek ma ksztat haka. W pocztkowym okresie
trawienia odek wyglda jak zoony z dwch czci: lewej - rozszerzonej
183
Pcherzyk
ciowy
Wizado
obe
wtroby
Dno
^odka
Przewd
wtrobowy
-Przepona
Wtroba -
pat prawy
_ - Aorta
ya
wrotna
Przwd pcherzykowy
odek
Przewd
ciowy
wsplny
Dwunastnica
Trzustkd
Ryc. 109. Wtroba, odek, dwunastnica i trzustka. Schemat ilustrujcy wzajemne stosunki tych
narzdw.
86
Sok odkowy
M e t o d y otrzymywania soku odkowego
W odku pokarm ulega dosy g r u n t o w n y m przemianom chemicznym p o d
w p y w e m soku odkowego.
Sok odkowyJest produktem czynnoci wydzielniczej gruczow odkowych. U czowieka otrzymano po raz pierwszy sok odkowy od chorego
z przewlek przetok odkow. W praktyce klinicznej do celw diagnostycznych otrzymuje si sok odkowy przez cienki zgbnik dugoci 50 cm, ktry
zostaje przeknity przez pacjenta i wprowadzony do odka. Uprzednio
odek przepukuje si wod, a nastpnie stosuje si jaki bodziec wydzielniczy, np. wstrzyknicie histaminy, insuliny lub pentagastryny, ktry powoduje
obfite wydzielanie soku odkowego.
188
WYMIOTY
W warunkach prawidowych pokarm nie wraca do przeyku, jednake silne
skurcze spastyczne mini brzucha, przepony i cian odka mog wyrzuci
zawarto odka przez przeyk i jam ustn na zewntrz, co nazywamy
w y m i o t a m i . W y m i o t y s odruchem obronnym, dziki ktremu ustrj pozbywa si szkodliwych substancji dostajcych si do odka. W y m i o t y poprzedzane s zwykle uczuciem nudnoci i o d r u c h o w y m wydzielaniem liny.
W y m i o t y mog by w y w o a n e przez podranienie odpowiednich n e r w w
czuciowych, np. przez dranienie podstawy jzyka, ciany garda, otrzewnej
itp., albo automatycznie przez podranienie odpowiednich orodkw w wyniku wprowadzenia do krwi pewnych trucizn, jak np. apomorfiny.
JELITO
Jelitem (intestinum) nazywamy najdusz cz przewodu pokarmowego,
rozpoczynajc si od odka i koczc odbytem. Jelito dzieli si neTdwle
odmienne czci: jelito cienkiej jelito grube.
Jelito cienkie
Budowa jelita cienkiego
Jelito cienkie (intestinum tenue) rozpoczyna si od odwiernika odka
i koczy ujciem do jelita grubego, pooonym w p r a w y m dole b i o d r o w y m .
Dugo jelita cienkiego po wyjciu ze zwok wynosi 45 m, rednica - 45-25
m m ; zaycia jest ono krtsze. Odlego od odwiernika do zastawki krtriiczo-ktniczej mierzona zgbnikiem u czwieka ywego w y n o s i ok. 3 m. Rozrniamy w n i m trzy odcinki: 1) dwunastnic (duodenum), 2) jelito czcze
(jejunum) i 3) jelito krte ( i l e u m ) . Dwunastnica stanowi pocztkowy odcinek
jelita cienkiego pozbawiony krezki. Jelito czcze przechodzi bez wyranej
granicy w jelito krte.
ciana jelita cienkiego skada si z czterech w a r s t w : 1 ) bony surowiczej, 2)
bony miniowej, 3) tkanki podluzowej i 4) bony luzowej.
1. Bona surowicza jest czci otrzewnej, ktra ze cian jamy brzusznej
przechodzi na jelito" za porednictwem krezki grzbietowej. Bona ta stanowi
warstw zewntrzn, ktra pokrywa jelito czcze i krte w caoci. Natomiast
dwunastnica ma pokryw surowicz tylko od przodu.
2. Bona miniowa utworzona jest z pczkw mini gadkich, uoonych
w dwch warstwach. Warstw zewntrzn tworzy miniwka poduna,
warstw wewntrzn - okrna. Warstwa okrna jest 2 - 3 razy grubsza od
podunej.
189
%J>,
Wycinek
-powikszony,
na ryc. B
A
Wycinek
powikszony
na ryc. A,
Kosmek jelitowy
Fad jelita
pokryty kosmkami
Wycinak powierzchni
kosmka w powikszeniu
3. Tkanka podluzowa, czca bon luzow z bon miniow, przedstawia si w postaci dobrze rozwinitej w a r s t w y tkanki cznej wiotkiej, dziki
ktrej pooona nad ni bona luzowa ma du ruchomo.
4. Bona luzowa jest gruba i obficie unaczyniona. Pokrywa j nabonek
jednowarstwowy walcowaty, ktry tworzy liczne gruczoy jelitowe. Bona
luzowa jelita cienkiego tworzy liczne fady okrne. W odrnieniu od fadw
190
luzwki odka fady okrne jelita nie znikaj przy rozciganiu jelit. Fady
okrne rozpoczynaj si w odlegoci 2,5 - 5 cm za odwiernikiem i s
najlepiej rozwinite w dwunastnicy i pocztkowej czci jelita czczego; w dalszym odcinku jelita staj si coraz mniejsze, nieregularne i w kocu jelita
cienkiego zanikaj prawie zupenie. Pofadowanie zwiksza powierzchni
jelita, przez ktr odbywa si wydzielanie sokw trawiennych i wchanianie
pokarmu.
Powierzchni bony luzowej caego jelita cienkiego pokrywaj poza t y m
liczne drobne kosmki jelitowe, ktre nadaj jej wygld aksamitu. Liczba
kosmkw w jelicie czowieka siga kilku milionw. Dugo kosmka jelitowego
wynosi 0,5-1,5 m m , grubo ich jest znikoma. W dwunastnicy kosmki mog
by rozgazione, w pozostaych jelitach maj ksztat nitkowaty.
Kosmki s narzdami, za pomoc ktrych odbywa si wchanianie strawionego pokarmu. Pod powierzchni kadego kosmka znajduje si sie naczy
wosowatych krwiononych, do ktrych przenikaj z jelita produkty trawienia
w g l o w o d a n w i biaek. Zawiesina drobnych kropelek tuszczu natomiast
zostaje wchonita do naczynia chonnego, pooonego centralnie w osi
kosmka, skd zostaje doprowadzona do ukadu naczy chonnych (limfatycznych), nadajc mlecznobiae zabarwienie limfie (chonce) odpywajcej z jelit.
W cisym zwizku z naczyniami limfatycznymi, przebiegajcymi w cianie
jelita cienkiego, pozostaj skupienia tkanki limfatycznej w ksztacie okrgych
t w o r w wielkoci gwki szpilki, zwane grudkami limfatycznymi samotnymi.
Wiksze skupienia grudek limfatycznych nosz nazw grudek skupionych.
Dwunastnica
Dwunastnica (duodenum) jest pocztkowym odcinkiem jelita cienkiego,
dugoci ok. 25 cm, rednicy 3,5-5 cm, ktry czy si z odwiernikiem odka.
Nie ma ona krezki i jest przytwierdzona do tylnej ciany jamy brzusznej, lec
pozaotrzewnowo. Uchodz do niej przewody wyprowadzajce dwch najwi
kszych gruczow trawiennych - wtroby i trzustki.
191
Jelito czcze przechodzi w jelito krte bez wyranej granicy. Mniej wicej 2 / 5
grne czci jelita krezkowego stanowi jelito czcze, 3 / 5 dolne - jelito krte.
Rnice pomidzy jelitem czczym i krtym podaje tab. 6.
Tabela 6
Jelito czcze
Jelito krte
Jelito grube
Jelito grube (intestinum crassum) rozpoczyna si w p r a w y m dole biodrow y m szerokim w o r k o w a t y m odcinkiem lepo zakoczonym, zwanym jelitem
lepym albo ktnic. Jelito cienkie czy si z jelitem g r u b y m nie w jego
odcinku pocztkowym, lecz ok. 7 cm powyej koca jelita lepego. W pozosta y m odcinku jelita grubego rozrniamy nastpujce czci: okrnic, dzielc si na: a) wstpujc, b) poprzeczn, c) zstpujc i d) esowat oraz
odbytnic.
Dugo jelita grubego wynosi 130 - 150 cm. Najszersz czci jelita
grubego jest ktnica (ok. 75 mm rednicy). W miar posuwania si ku
odbytowi rednica jelita nieco si zmniejsza.
W jelicie g r u b y m , w odrnieniu do jelita cienkiego, warstwa miniwki
podunej nie jest rozoona w cianie jelita rwnomiernie, lecz skupiona
w trzech tamach szerokoci ok. 6 m m , przebiegajcych podunie w jednakowej od siebie odlegoci. Jedna z nich, tzw. tama swobodna, cignie si na
brzegu w o l n y m jelita, tama sieciowa - wzdu przyczepu sieci wikszej do
okrnicy poprzecznej i trzecia, tama krezkowa - wzdu krawdzi przyczepu
jelita. Tamy te s o 1 / 6 krtsze ni jelito, wskutek czego powstaj midzy nimi
trzy rzdy wybrzusze, zwanych wypukleniami okrnicy, porozdzielanych
poprzecznymi rowkami, ktre wpuklaj si do wiata jelita jako fady pksiycowate. Poza t y m jelito grube odznacza si t y m , e z jego powierzchni
zwisaj mae kieszonki wypenione tkank tuszczow, tzw. przyczepki sieciowe.
13 - Anatomia i fizjologia
193
krtniczo-katnicza
Okrnica
wstpujca
lepe
194
Okrnica
Okrnica wstpujca (colon ascendens) rozpoczyna si powyej ujcia
jelita krtego, skd biegnie ku grze i nieznacznie ku tyowi. Po dojciu do
trzewnej (dolnej) powierzchni wtroby tworzy zgicie prawe okrnicy i przechodzi w okrnic poprzeczn, skierowan przyrodkowo ku doowi. Dugo
okrnicy wstpujcej wynosi 12,5-20 cm; jest ona zwykle szersza ni okrnica zstpujca. Okrnica wstpujca jest w wikszoci przypadkw pokryta
otrzewn z trzech stron, tj. od przodu i z bokw. Niekiedy jednak powoka
surowicza otacza j ze wszystkich stron, tworzc krezk.
Okrnica poprzeczna (colon transversum) rozpoczyna si w podebrzu
prawym i biegnie ku stronie lewej i ku grze, gdzie zmienia kierunek tworzc
zgicie lewe okrnicy, by przej w okrhic zstpujc. Dugo jej w y n o s i
47-50 cm, a wic wicej ni linia prosta czca dwa jej koce, poniewa
okrnica poprzeczna biegnie ukiem, ktrego wypuko, skierowana ku
doowi, zwisa zwykle do wysokoci ppka.
Okrnica poprzeczna jest otoczona ze wszystkich stron otrzewn, ktra
tworzy na jej cianie tylnej podwjny fad, zwany krezk okrnicy poprzecznej. Krezka ta przyczepia si do tylnej ciany jamy brzusznej na wysokoci
grnego brzegu trzustki. Krezka okrnicy poprzecznej jest krtka w pocztkowej i kocowej czci okrnicy poprzecznej, natomiast w czci rodkowej
jest znacznie dusza, dziki czemu ta cz okrnicy moe znacznie si
oddala od tylnej ciany jamy brzusznej i zmienia swe pooenie w dosy
szerokich granicach. Od przodu okrnic poprzeczn pokrywa sie wiksza
(omentum majus). Ponad ni znajduje si wtroba, pcherzyk ciowy,
krzywizna wiksza odka i cz trzewna (dolna) powierzchni ledziony.
W tyle za okrnic poprzeczn znajduje si cz zstpujca dwunastnicy,
gowa trzustki i krezka jelita cienkiego; poniej - ptle jelita cienkiego.
W lewym podebrzu okrnica poprzeczna, jak wspomniano, przechodzi
w okrnic zstpujc. Zgicie lewe ley wyej i gbiej ni prawe i styka si ze
ledzion za czci wpustow odka. W pooeniu t y m zgicie okrnicy
utrzymywane jest przez fad otrzewnej, zwany wizadem przeponowo-okrniczym.
Okrnica zstpujca ( colon descendens) rozpoczyna si od zgicia lewego
okrnicy, skd biegnie ku doowi wzdu lewej ciany j a m y brzusznej i na
wysokoci grzebienia miednicy przechodzi w okrnic esowat. Dugo jej
wynosi 22-30 cm, rednica jest nieco mniejsza ni okrnicy wstpujcej.
Okrnica zstpujca jest w wikszoci przypadkw pokryta otrzewn z trzech
stron - od przodu i z bokw.
Okrnica esowata ( colon sigmoideum) rozciga si od grzebienia biodrowego do poziomu II i III krgu krzyowego. Dugo jej jest zmienna i waha si
w duych granicach: od 1 2 d o 8 4 cm (przecitnie 40 cm). Pokryta jest w caoci
otrzewn i ma dobrze rozwinit krezk, w zwizku z czym tworzy du ptl,
ktrej pooenie bywa rne, zalenie od dugoci krezki. Najczciej ptla ta
zwisa do miednicy maej.
195
Odbytnica
Odbytnica ( rectum) jest kocowym odcinkiem jelita grubego. Rozpoczyna
si na wysokoci III krgu krzyowego i koczy ok. 3,5 cm poniej wierzchoka
koci guzicznej. Dugo jej wynosi 15-20 cm. rednic ma mniejsz ni
okrnica esowata. Jest ona najmniejsza przy poczeniu z okrnic, najwiksza - w czci niszej, gdzie wystpuje wyrane rozszerzenie, zwane bak
odbytnicy. rednica pustej odbytnicy wynosi 2,5 cm, wypenionej - moe
dochodzi do 7,5 cm.
Tamy okrnicy na odbytnicy cz si ze sob i tworz jednolit warstw
miniwki podunej. Odbytnica na s w y m przebiegu tworzy dwa zgicia
w paszczynie strzakowej i kilka zgi w paszczynie czoowej. Pierwsze
zgicie strzakowe - zgicie krzyowe - odpowiada wygiciu koci krzyowej,
drugie - zgicie kroczowe, skierowane wypukoci ku przodowi, powstaje
wskutek zagicia si kocowego odcinka odbytnicy ku tyowi w okolicy
wierzchoka koci guzicznej. W paszczynie czoowej wystpuj najczciej
rwnie dwa zgicia, ktre zaznaczaj si na zewntrznej powierzchni wciciami, tworzcymi po stronie wewntrznej fady poprzeczne.
Otrzewna pokrywa tylko niewielk cz odbytnicy, mianowicie jej ciany
boczne i przedni do poowy ich dugoci. ciana tylna jest przymocowana za
pomoc tkanki cznej wiotkiej i tuszczowej do ciany i narzdw miednicy.
Bona miniowa odbytnicy skada si z dwch warstw: zewntrznej podunej, i wewntrznej - okrnej. Warstwa poduna jest znacznie grubsza
ni tamy okrnicy. Miniwka okrna grubieje w kierunku ku doowi, by
u ujcia odbytnicy utworzy gruby i wysoki (1-2 cm) piercie - misie
zwieracz w e w n t r z n y odbytu.
Bona luzowa odbytnicy nie tworzy regularnych fadw okrnych. Wyranie wystpuj jedynie wspomniane wyej fady poprzeczne, odpowiadajce
zgiciom odbytnicy. W kocowym odcinku odbytnicy, zwanym czci kroczow, bona luzowa tworzy 8 - 1 2 pionowych podunych s u p w odbytniczych, pooddzielanych od siebie zatokami. W supach tych znajduj si sploty
ylne. Otwr kocowy przewodu pokarmowego nazywamy o d b y t e m ( anus).
Wtroba
Wtroba (hepar) jest najwikszym gruczoem ciaa ludzkiego. Przecitny jej
ciar wynosi ok.
ciaru caego ciaa, tj. ok. 1,5 kg. 0 n o w o r o d k w i dzieci
ciar wzgldny wtroby jest jezcze wikszy. Wtroba jest narzdem bardzo
obficie ukrwionym, ma wic barw czerwonobrunatn. Zaraz po wyjciu ze
zwok traci swj ksztat i ulega spaszczeniu. Konsystencja wtroby jest
mikka, sprysto nieznaczna. Misz wtroby jest bardzo kruchy, tote przy
upadkach lub urazach wtroba atwo moe pka.
196
Budowa w t r o b y
Wtroba ma ksztat zbliony do poowy jaja. Powierzchnia wypuka, zwana
powierzchni przeponow, jest zwrcona do przepony, za bardziej paska ku doowi. Na powierzchni dolnej, trzewnej. Widniej trzy bruzdy uoone
w ksztacie litery H. Bruzda poprzeczna, dugoci ok. 5 cm, nosi nazw w r t
w t r o b y (porta hepatis). Przez wrota wchodz do wtroby: ttnica wtrobowa, ya wrotna i nerwy, wychodz za przewd v^trobowy oraz naczynia
limfatyczne. Dwie inne bruzdy - poduna lewa i poduna prawa - przebiegaj w kierunku strzakowym. Kada z tych bruzd dzieli si na dwie czci przedni i tyln. W czci przedniej bruzdy lewej przebiega wizado obe
w t r o b y (ligamentum teres hepatis), bdce pozostaoci yy ppkowej.
W czci tylnej znajduje si wizado ylne - pozostao po przewodzie
ylnym (ductus venosu), ktry w yciu p o d o w y m czy y ppkow z y
gwn doln. Cz przednia bruzdy prawej nazywa si doem pcherzyka
ciowego ( fossa vesicae felleae), gdy ley tu pcherzyk ciowy. Cz
Wizado
wiecowe
Wizado
trjktne
lewe
Wizado
trjktne
prawe
Pcherzyk
odowy
, Ryc. 113. Wizada wtroby.
197
Kanalik
ciowy
Odgazienie
yy
wrotnej
199
szczeglnymi zrazikami, noszc nazw naczy midzyzrazikowych. Od gazek midzyzrazikowych yy wrotnej odchodz ylne naczynia wosowate,
zdajce promienisto do rodka kadego zrazika, gdzie wpadaj do tzw. yy
r o d k o w e j zrazika (v. centralis), ktra biegnie w jego osi. yy rodkovye
poszczeglnych zrazikw, czc si ze sob w coraz to wiksze naczynia,
tworz ostatecznie kilka y w t r o b o w y c h (w. hepaticae), ktre wpadaj do
yy gwnej dolnej w pobliu tylnego brzegu w t r o b y pod przepon.
Kady zrazik utworzony jest z wielkiej liczby komrek wtrobowych, ktre s
uoone w tzw. beleczki, przebiegajce promienicie dokoa osi zrazika. S to
wieloktne komrki nabonkowe o okrgym jdrze i drobnoziarnistej iprotoplazmie, w ktrej zawarte s barwniki ciowe, kropelki glikogenu i tuszczu.
Wspomniana wyej sie naczy wosowatych ylnych przebiega pomidzy
beleczkami komrek wtrobowych, przy czym rdbonkowa ciana tych
naczy jest niekompletna, wskutek czego komrki w t r o b o w e w wielu miejscach pozostaj w bezporednim kontakcie z krwi.
Niektre komrki rdbonkowe maj posta tzw. komrek gwiadzistych.
Nale one do ukadu siateczkowo-rdbonkowego, penicego w ustroju
wan rol w procesach obronnych.
Beleczki wtrobowe s zoone z dwch warstw komrek, pomidzy ktrymi
znajduj si wskie wosowate kanaliki ciowe; do nich komrki w t r o b o w e
wydzielaj . Kanaliki te nie maj wasnych cian, lecz stanowi waciwie
szczeliny pomidzy ssiednimi komrkami. Maj one, podobnie jak sie
naczy ylnych, kierunek promienisty od rodka ku o b w o d o w i zrazika. Sie
kanalikw ciowych jest jednak niezalena od sieci naczyniowej. Naczynia
krwionone wosowate biegn wzdu krawdzi komrek wtrobowych, kanaliki za - wzdu ich p o w i e ^ c h n i . Kanaliki ciowe wpadaj do przewodzikw
ciowych midzyzrazikowych, ktrych ciany wyciea nabonek walcowaty.
Przewody ciowe czc si ze sob tworz ostatecznie przewd wtrobowy wsplny, ktry wychodzi z w r t wtroby. Zrb zrazikw, na ktrych
uoone s komrki wtrobowe, utworzony jest przez sie wkien podporow y c h , bdcych wypustkami kocowymi torebki wknistej.
Trzon
pcherzyka
ciowego
Szyjka
pcherzyka
ciowego
}
Przewd
pcherzykowy
< rPrzewd
wtrobowy
Pzewd
ciowy
wsplny
Czynnoci w t r o b y
Czynnoci wtroby s bardzo rnorodne. Poza udziaem w procesach
trawienia, o m w i o n y m dokadnie w innym miejscu (str. 209), wtroba bierze
udzia w gospodarce wglowodanowej, w przemianie biakowej i tuszczowej,
peni rol ochronn oraz wykonuje wiele innych czynnoci, niedostateczriie
jeszcze poznanych. W wtrobie odbywa si przemiana glukozy (cukru gronowego) na glikogen, czyli skrobi zwierzc, ktry jest magazynowany wJ<omrkach wtrobowych. Cukier g r o n o w y jest p o d s t a w o w y m materiaem energetycznym ustroju. Z chwil gdy zapotrzebowanie na glukoz przewyszy jej
dowz z pokarmem, enzymy wtroby zmieniaj zmagazynowany w niej
glikogen na cukier gronowy, ktry zostaje wydzielony do krwi.
Do bardzo wanych funkcji naley take regulacja poziomu poszczeglnych
aminokwasw we krwi. W wtrobie odbywa si przemiana aminokwasw na
glu koz ijnoczn i Mctry zosta je wydal o ny przez nerki jako odpadkowy produkt
przemiany, podczas gdy glukoza zostaje wykorzystana do syntezy glikogenu.
W wtrobie powstaj albuminy krwi oraz jest wytwarzana protrombina,
enzym biorcy udzia w krzpniciu krwi.
Poza t y m wtroba reguluje gospodark elaza, i miedzi, ktre si w niej
gromadz. W wtrobie take wytwarza si heparyna, substancja zapobiegajca krzepniciu krwi.
Rola ochronna wtroby polega na w y c h w y t y w a n i u z krwi substancji trujcych, ktre powstaj w jelitach wskutek procesw gnilnych lub dostaj si do
krwi wraz z pokarmem. Substancje te zostaj w wtrobie zwizane i wydalone
na zewntrz bd z ci, bd przez nerki.
Zestawiajc czynnoci wtroby mona przedstawi je w nastpujcych
punktach: 1) wtroba wytwarza , 2) magazynuje glikogen, tuszcze, biaka
i witaminy, 3) bierze udzia w tworzeniu i niszczeniu krwinek czerwonych, 4)
peni rol odtruwajc, 5) wytwarza biaka osocza, fibrynogen i protrombin,
6) jest centralnym narzdem przemiany w g l o w o d a n w , biaek i tuszczw.
202
Trzustka
Trzustka ( pancreas) jest dugim i wskim gruczoem o budowie zrazikowej,
barwy szarorowej lub torowej, konsystencji mikkiej, o ciarze ok.
70-90 g. Dugo jej wynosi 15-20 cm, szeroko 2,5-5,5 cm, grubo 1,7-2
cm. Trzustka jest uoona poprzecznie na tylnej cianie jamy brzusznej za
odkiem na poziomie I i II krgu ldwiowego.
Rozrniamy w niej: 1) g o w (caput pancreatis), pooon wewntrz ptli
dwunastniczej, 2) trzon ( c o r p u s pancreatis), cigncy si poprzecznie ku
stronie lewej i nieco ku grze, oraz 3) ogon ( cauda pancreatis), sigajcy do
wnki ledziony.
Gowa trzustki, nieco spaszczona, jest zronita z czci zstpujc dwunastnicy. Trzon i ogon na przekroju poprzecznym maj ksztat trjktny, w zwizku z czym odrniamy tu trzy powierzchnie. Powierzchnia przednia, pokryta
w caoci otrzewn, zwrcona jest ku przodowi i ku grze, tworzc oe dla
odka. Powierzchnia dolna, skierowana ku przodowi i doowi, rwnie
pokryta otrzewn, styka si z krezk okrnicy poprzecznej. ciana tylna,
zwrcona ku tyowi, zwizana jest tkank czn wiotk z narzdami pooonymi na tylnej cianie jamy brzusznej.
Centralnie w osi gruczou przebiega przewd t r z u s t k o w y ( ductus pancreaticus), do ktrego dochodz mniejsze przewody zrazikowe. Przewd g w n y , jak
i przewody zrazikowe, daj si atwo rozpozna, gdy ciana ich ma barw
biaaw, ktra odznacza si na tle ciemniejszego miszu gruczou.
Przewd trzustkowy otwiera si do dwunastnicy razem z przewodem
ciowym w s p l n y m . Czsto istnieje jeszcze przewd dodatkowy, znacznie
mniejszy i bardziej zmienny, ktry uchodzi okoo 2 cm powyej ujcia przewodu gwnego na brodawce dodatkowej.
Budowa w e w n t r z n a trzustki
Trzustka ma b u d o w zrazikow. Liczne drobne rozgazienia przewodw
zrazikowych w postaci dugich, cienkich cewek cz si z pcherzykami
gruczoowymi, umieszczonymi w zrazikach. Pcherzyki wydzielnicze s mae,
kuliste, wysane wysokimi walcowatymi lub stokowatymi komrkami gruczoowymi, ktre ograniczaj bardzo wskie wiato. Wewntrzna cz tych
komrek, zwrcona ku wiatu pcherzykw, jest janiejsza i zawiera duo
Ziarenek wydzieliny (zymogen), znikajcych po wydostaniu si wydzieliny do
wiata pcherzyka. Zewntrzna cz komrek jest ciemniejsza i skada si
z jednorodnej protoplazmy.
Wrd tkanki w kadym zraziku rozsiane s grupy odmiennych komrek,
tworzce w y s p y trzustki. Komrki te nie maj cznoci z przewodami wyprowadzajcymi, lecz s oplecione gst sieci naczy krwiononych wosowatych. Komrki beta tych w y s p wytwarzaj h o r m o n insulin, ktra jest bezpo203
Czynnoci trzustki
OTRZEWNA
Otrzewna ( p e r i t o n e u m ) jest cienk, gadk bon surowicz, ktra wyiea
ciany jamy brzusznej i miednicy oraz pokrywa cakowicie lub czciowo
pooone w tych jamach narzdy. Otrzewna stanowi jak gdyby worek, ktry
u mczyzn jest cakowicie zamknity, a u kobiety czy si ze wiatem
zewntrznym za porednictwem bardzo wskiego ujcia jajowodu. Cz
otrzewnej wycieajc od wewntrz ciany jamy brzusznej i miednicy nazyw a m y otrzewn cienn ( p e r i t o n e u m parietale), cz za pokrywajc narzdy - otrzewn trzewn ( p e r i t o n e u m viscerale). Otrzewna cienna wyciea
warstw cig cian przedni, ciany boczne i przepon. Na tylnej cianie
jamy brzusznej i na cianach miednicy otrzewna cienna przechodzi ze ciany
na narzdy i staje si otrzewn trzewn.
W zalenoci od tego, w jakim stopniu narzdy wewntrzne s pokryte przez
otrzewn, m w i m y o rnym ich pooeniu albo stosunku do otrzewnej. Jedne
narzdy s pokryte otrzewn ze wszystkich stron, inne tylko czciowo, a do
niektrych otrzewna przylega tylko z jednej strony.
O pierwszych m w i m y , e s pooone w e w n t r z o t r z e w n o w o . Nale tu:
odek, jelito cienkie z wyjtkiem dwunastnicy, ledziona, wtroba, jelito
lepe, wyrostek robaczkowy, okrnica poprzeczna, esica, grna cz odbytnicy, macica. Do drugiej grupy nale narzdy pierwotnie pooone wewntrzotrzewnowo; w trakcie rozwoju osobniczego znalazy si one wtrnie
w pooeniu czciowo pozaotrzewnowym, ktre nazywamy pooeniem
r d o t r z e w n o w y m ; nale tu: pcherz moczowy, rodkowa cz odbytnicy,
okrnica wstpujca i zstpujca. Wreszcie pooenie pozaotrzewnowe maj
nerki, nadnercza, trzustka i dwunastnica.
Otrzewna, schodzc ze ciany j a m y brzusznej na narzdy, tworzy fady
skadajce si z dwch blaszek bony surowiczej, zwane krezkami (mesenterium) lub wizadami ( l i g a m e n t u m ) . Blaszki, z ktrych skada si krezka lub
wizado, rozchodz si przy brzegu narzdu, do ktrego dochodz i ktry
204
3. Bodce nerwowe nadchodzce do jelit drog nerwu bdnego i wspczulnego: nerw bdny pobudza ruchy jelit i zwiksza napicie miniwki,
nerw wspczulny dziaa antagonistycznie - dranienie nerww trzewnych
zwalnia ruchy jelitowe i zmniejsza napicie ich ciany. Bodce te tumacz
wpywy rnych stanw emocjonalnych na motoryk jelit; strach moe
wywoa burzliwe skurcze jelit (biegunka nerwowa). Naley jeszcze zaznaczy,
e miniwka jelita cienkiego poza oddziaywaniem na podranienia, z zewntrz obdarzona jest automatyzmem, ktry przejawia si w rytmicznych
skurczach nawet po przeciciu wszystkich pocze z orodkowym ukadem
nerwowym.
206
go. Sok trzustkowy wytwarzany w fazie nerwowej jest gsty, bogaty w enzymy
i substancje biakowe, zawiera mao wody i elektrolitw.
Znacznie wiksze znaczenie w czynnoci trzustki ma mechanizm humoralny. Istniej dwa hormony pobudzajce trzustk do wydzielania sokw trawiennych: sekretyna i pankreozymina. Sekretyna jest to niewielki polipeptyd
znajdujcy si w bonie luzowej grnego odcinka jelita cienkiego. Wyzwalanie i aktywacja sekretyny nastpuje pod wpywem nadchodzcej do jelita
miazgi pokarmowej, najsilniejszym jednak bodcem jest zawarty w niej kwas
solny.
Zaktywowana sekretyna dochodzi do trzustki drog krwionon pobudzajc
j do wydzielania duej iloci pynu o wysokim steniu jonu wodorowglanowego (do 145 mEq/l).
W myl reakcji chemicznej: HCI + NaHC0 3 -*NaCI + H 2 C0 3 nastpuje
zobojtnienie kwasu solnego, a powstajcy zamiast niego kwas wglowy
ulega szybko dysocjacji na dwutlenek wgla i wod. Wskutek dalszego
wydzielania wodorowglanu sodowego zawarto dwunastnicy uzyskuje
odczyn lekko zasadowy, optymalny dla dziaania enzymw trzustkowych.
Drugi hormon wydzielany przez bon luzow jelita pod wpywem bodca
pokarmowego - gwnie produktw czciowego trawienia biaek - pobudza
trzustk do wydzielania duej iloci enzymw trawiennych.
jest produktem czynnoci wydzielniczej komrek wtrobowych. Wytwarzana przez komrki przechodzi do wiata kanalikw ciowych,
a nastpnie do przewodu ciowego wsplnego, skd dostaje si bezporednio do dwunastnicy albo przez przewd pcherzykowy do pcherzyka ciowego. jest wytwarzana przez komrki nieustannie, ale do^dwunastnicy
wydalana jest okresowo w czasie przesuwania si treci pokarmowej z odka
do jelita. W przerwach midzy trawieniem gromadzi si w pcherzyku
ciowym. Tutaj nastpuje wchanianie wody przez bon luzow pcherzyka, wskutek czego ulega zagszczeniu. W zwizku z tym pcherzyka
rni si od ci wtrobowej znacznie wiksz zawartoci cia staych.
Rwnoczenie pcherzyk reguluje cinienie w kanalikach ciowych. Ilo
dobowa ci wynosi u czowieka 500-1000 ml.
Do najwanjejszych skadnikw ci nale kwasy ciowe i barwniki
ciowe.
W ci czowieka wystpuj gwnie kwasy glikocholowy i taurocholowy
w postaci soli sodowych. Barwnikiem ciowym jest bilirubina. Bilirubina
powstaje z produktu rozpadu krwinek czerwonych - hemoglobiny. Bilirubina
ma barw czerwonopomaraczow. Poza tym w skad ci wchodz: lecytyna, cholesterol, tuszcze i myda oraz mucyna.
Rola ci w procesach trawienia polega na: 1) aktywowaniu enzymw
trzustkowych, przede wszystkim lipazy; 2) emulgowaniu tuszczw - kwasy
ciowe zmniejszaj napicie powierzchniowe tuszczw, wskutek czego
rozbijaj si one na drobne kuleczki, co uatwia dziaanie lipazy; 3) rozpuszczaniu kwasw tuszczowych; 4) wzmaganiu perystaltyki jelit.
Z powyszego wynika, e najwaniejsze zadania przypadaj ci w procesie
14 - Anatomia i fizjologia
209
trawienia tuszczw. Zaburzenie w wydzielaniu ei pociga za sob zmniejszenie przyswajania tuszczw. wytwarza si w wtrobie nieustannie.
W przerwach pomidzy posikami ujcie przewodu ciowego wsplnego do
dwunastnicy jest jednak zamknite wskutek stosunkowo silnego napicia
minia zwieracza baki wtrobowo-trzustkowej, a napywa do rozlunionego pcherzyka ciowego.
Po spoyciu pokarmu maa ilo ci zostaje wstrzyknita z pcherzyka do
dwunastnicy na drodze odruchowej, jednake dokadniejsze oprnieni
pcherzyka ciowego nastpuje pniej pod wpywem hormonu pankreozyminy. Pankreozymina wytwarza si w luzwce dwunastnicy pod wpywem
kontaktu z treci odkow. Dostajc si do krwi powoduje skurcze i oprnienie pcherzyka ciowego.
Po oprnieniu si pcherzyka spywa do dwunastnicy bezporednio
z wtroby dopty, dopki trwa okres trawienia, po czym nastpuje stopniowy
wzrost napicia zwieracza baki wtrobowo-trzustkowej i ponowne gromadzenie si ci w pcherzyku. Otwarcie ujcia przewodu ciowego do
dwunastnicy nastpuje rwnie po sabym zadranieniu nerwu bdnego,
natomiast silne zadranienie tego nerwu powoduje skurcz zwieracza baki
wtrobowo-trzustkowej. Przeciwnie dziaaj bodce doprowadzane przez
nerw wspczulny.
Jest rzecz ciekaw, e unerwienie pcherzyka ciowego jest sprzone
z unerwieniem zwieracza baki wtrobowo-trzustkowej w ten sposb, e
skurczowi pcherzyka towarzyszy rozlunienie zwieracza i odwrotnie.
WCHANIANIE
Aby kocowe produkty trawienia pokarmu mogy by wykorzystane przez
organizm, musz si one przedosta z przewodu p o l ^ r m o w e g o ^ k j w j , ktra
rozniesie je po caym ustroju. Procesy, ktre d tego prowadz, nazywamy
wchanianiem. Wchanianie odbywa si w cianie przewodu pokarmowego
i jest zalene od wielkoci powierzchni choncej, od stenia skadnikw
podlegajcych wchoniciu, od czasu, w jakim si te skadniki stykaj z powierzchni chonn, i od szybkoci, w jakim wchonite substancje zostaj ze
ciany jelita odprowadzone z krwi.
Wszystkie te warunki najkorzystniej przedstawiaj si w jelicie cienkim,
ktre jest gwnym miejscem procesw wchaniania. Fady okrne i kosmki
jelitowe zwikszaj powierzchni chonn jelita ok. 23 razy; cigo procesw
trawienia pod wpywem enzymw zapewnia w jelicie due stenia koco;wych produktw podlegajcych wessaniu; czas, przez jaki przebywa miazga
pokarmowa w jelicie cienkim, jest stosunkowo dugi (kilka godzin), obfite
ukrwienie jelita zapewnia szybkie odprowadzenie wchonitego materiau.
O roli kosmkw jelitowych w procesie wchaniania wspomnielimy ju przy
opisie budowy jelita cienkiego. Naley tu doda, e w kosmkach znajduj si
wkna mini gadkich, dziki ktrym mog Si one rytmicznie kurczy.
210
Niektre z nich, jak np. indol, skatol, fenole itp., s dla ustroju trujce. Cz
ich zostaje wydalona z kaem, cz za wchonita do krwi dostaje si do
wtroby, ktra zamienia je na zwizki mniej toksyczne, tworzc z nich poczenia estrowe, ostatecznie wydalane przez nerki z moczem. Zawarto tych
zwizkw w moczu wskazuje przeto na nasilenie procesw gnilnych w jelicie
grubym.
Ka
W jelicie grubym wskutek wchaniania wody nastpuje zagszczenie treci
i zamiana jej na ka. W formowaniu mas kaowych du rol odgrywa luz
wytwarzany przez bon luzow jelita grubego, ktry zlepia nie strawione
resztki pokarmu. W skad kau wchodzi: 1) woda, 2) nie strawione i nie dajce
si strawi resztki pokarmu, 3) barwniki pochodzce z nie strawionego
pokarmu oraz barwniki ciowe, 4) due iloci drobnoustrojw, 5) produkty
dziaania bakterii, 6) cholesterol, 7) sole mineralne sodu, potasu, wapnia,
magnezu i elaza.
Ilo kau zalena jest od iloci spoywanego pokarmu. Przy diecie rolinnej
wytwarza si wicej kau ni przy pokarmie misnym.
Cay, proces trawienia przy pokarmie rolinnym lub mieszanym trwa 1 - 2
doby, przy czym poow tego czasu zajmuje przesuwanie si resztek pokarmowych w jelicie grubym.
Defekacja
Oddawanie kau, czyli defekacja, rozpoczyna si od parcia na stolec, ktre
zostaje wywoane przez rozciganie cian odbytnicy nadchodzcymi masami
kaowymi. U wikszoci ludzi odbytnica pozostaje pusta a do chwili pojawienia si czucia parcia. W przerwach pomidzy oddawaniem stolca ujcie
zewntrzne odbytnicy jest zamknite wskutek staego tonicznego skurczu
obydwch mini zwieraczy odbytu. Z chwil gdy rozciganie odbytnicy
osignie pewien stopie nasilenia, nastpuj odruchowe skurcze jej ciany
i rozlunienie zwieraczy odbytu, przy czym ka zaczyna si wydobywa na
zewntrz. Do wydalenia kau przyczynia si wydatnie aktywne parcie toczni
brzusznej, tj. wzrost cinienia w jamie brzusznej, powstajcy wskutek silnego
wydechu przy zamknitej goni i skurczu mini brzucha. Defekacja koczy
si skurczem minia dwigacza odbytu, ktry wciga wynicowujc si przy
tym bon luzow odbytnicy.
Orodki nerwowe kierujce odruchem defekacji mieszcz si w odcinku
krzyowym rdzenia krgowego. Zniszczenie tego orodka prowadzi do rozlunienia mini zwieraczy odbytu i nietrzymania kau.
213
Enzym
Enzym
a .J
Enzym
Enzym
214
Produkty
dziaania
enzymu
Przemiana biaka
Biaka s najwaniejszymi skadnikami komrek i pynw tkankowych. S to
zwizki niezwykle skomplikowane, odznaczajce si bardzo du mas czsteczkow. W skad czsteczki biaka moe wchodzi wiele tysicy atomw. Biaka
zawieraj zawsze wgiel - C, wodr - H, tlen - O i azot - N, czasami siark,
fosfor lub elazo. Poddajc czsteczki biakowe reakcjom rozkadowym stwierdzono, e typowymi produktami rozpadu biaek s stosunkowo proste zwizki
- aminokwasy. Trawienie biaek pokarmowych polega na serii przemian pod
wpywem enzymw proteolitycznych zawartych w soku odkowym, soku
trzustkowym i jelitowym, ktre doprowadzaj do rozbicia wielkich czsteczek
na podstawowe skadniki - aminokwasy.
Aminokwasy s wchaniane w jelicie cienkim, a przechodzenie ich przez
komrki bony luzowej ze wiata jelita do krwi jest procesem czynnym
wymagajcym energii. Aminokwasy zostaj przeniesione do wtroby z krwi
yy wrotnej, gdzie cz ich ulega zatrzymaniu, cz za przechodzi do
krenia oglnego. Wtroba jest gwnym, cho nie jedynym, miejscem
syntezy i degradacji aminokwasw.
Znaczenie fizjologiczne rozmaitych aminokwasw badano karmic zwierzta dowiadczalne rnymi biakami, w ktrych pewne okrelone aminokwasy
nie wystpuj. Stwierdzono przy tym, e wyczenie z pokarmu pewnych
aminokwasw pociga za sob znaczne zaburzenia w czynnociach fizjologicznych ustroju. Okazao si, e ustrj czowieka nie potrafi wytwarza pewnych
aminokwasw i te musz by doprowadzone z pokarmem. Niej podajemy
list aminokwasw wyosobnionych z biakowego pokarmu czowieka. Rozstrzelonym drukiem s wydrukowane aminokwasy, ktre musz by doprowadzone z zewntrz:
glikokol
alanina
w a l i na
leucyna
izoleucyna
arginina
lizyna
norleucyna
fenyloalanina
tyrozyna
seryna
treonina
histydyna
cystyna
metionina
kwas asparaginowy
kwas glutaminowy
kwas hydroksyglutaminowy
prolina
hydroksyprolina
tryptofan
oiafKoj
Karboksy-peptydaza
Trypsyna
Karboksypeptydaza
216
odszczepienie od reszty czsteczki grupy aminowej zawierajcej azot. Odczony zostaje przy tym amoniak, ktry zostaje zamieniony na mocznik CO/
NH2/2- Synteza mocznika odbywa si w wtrobie i ma wielkie znaczenie, gdy
amoniak, gromadzc si we krwi, dziaa szkodliwie na ustrj, natomiast
mocznik nie ma trujcych waciwoci. Mocznik jest wydalany z ustroju
z moczem.
Biako
Jama ustna
Enzymy odkowe
odek
Proteozy
Enzymy trzustkowe
Jelito
cienkie
Peptony
Peptony
Enzvmv trzustkowe
Trjpeptydy
Polipeptydy
Dwupeptydy
T
Aminokwasy
Ryc. 121. Proces trawienia biaka. Enzymy proteolityczne odka (pepsyna) rozkadaj biako do
proteoz. Enzymy trzustkowe dziaajc na proteozy rozkadaj je do peptonw i dalej do peptydw.
Enzymy soku jelitowego rozbijaj oligopeptydy na aminokwasy.
Po dezaminacji czsteczki aminokwasw zostaj spalone w taki sam sposb, jak wglowodany, przy czym kocowymi produktami s dwutlenek wgla
i woda. Przy rozpadzie biaek powstaj zatem swoiste produkty zawierajce
azot. Obok mocznika, ktrego powstaje najwicej, nale tu jeszcze kreatynina, kreatyna, kwas hipurowy. Wszystkie te odpadki przemiany biakowej s
wydalane z moczem.
Przecitna zawarto azotu w biakach wynosi 16%. Jeeli wic oznaczymy
ilo azotu wydalonego na dob z moczem, moemy atwo obliczy, jaka ilo
biaka ulega w ustroju rozpadowi. Oznaczajc ilo azotu doprowadzonego
z poywieniem i wydalonego z moczem, moemy obliczy ilo biaka wprowadzonego i ilo rozoonego w ustroju. Stosunek ilociowy azotu doprowadzonego do azotu wydzielonego z moczem nazywamy bilansem azotowym.
W warunkach prawidowych, w zdrowym dorosym ustroju, wystarczajco
odywionym, ilo azotu doprowadzonego rwna si iloci wydzielonego
217
Przemiana w g l o w o d a n w
Wglowodany s gwnym i najbardziej ekonomicznym rdem energii.
Wszystkie minie szkieletowe, minie gadkie oraz misie sercowy uywaj wglowodanw jako materiau energetycznego.
W skad wglowodanw wchodzi wgiel (C), wodr (H), i tlen (O), przy czym
ilociowy stosunek wodoru do tlenu jest taki sam, jak w wodzie, tj. 2:1, czemu
zwizki te zawdziczaj sw nazw.
Wrd wglowodanw rozrniamy cukry proste (monosacharydy) i cukry
zoone, czyli wielocukry (polisacharydy).
Cukry proste stanowi czsteczki, o wzorze CeHi206. S one rozpuszczalne
w wodzie i mog by wchonite bez zmiany przez organizm. Cukry proste s
cegiekami, z ktrych zbudowane s wszystkie wglowodany. Najwaniej218
szym dla ustroju cukrem prostym jest glukoza (cukier gronowy). Wszystkie
wysze ustroje zwierzce czerpi energi z rozpadu tego wanie cukru.
Niezalenie od tego, w jakiej postaci wglowodany zostan do ustroju doprowadzone, spalone zostaj tylko wtedy, jeeli ulegn zamianie na cukier prosty.
W razie niedostatecznego dowozu wglowodanw z pokarmem organizm
wytwarza glukoz z materiaw niecukrowych, przede wszystkim z aminokwasw.
Dwucukrwce, o wzorze C12H22O11, s zbudowane z dwch czsteczek
monosacharydw.
Wielocukry, czyli polisacharydy, o wzorze (C6H1005)n s zbudowane z wikszej
liczby grup jednocukrowych. Najpospolitszym wielocukrem rolinnym jest
skrobia. Zoone wielocukry, zanim zostan rozoone na cukry proste, musz
ulec wielokrotnemu rozbiciu nazwizki coraz prostsze o t y m samym wzgldnym stosunku skadnikw.
Skrobia i inne wglowodany ulegajce strawieniu zostaj zamienione na
cukry proste przez seri enzymw hydrolitycznych, do ktrych nale:
1) amylaza linowa - rozbijajca skrobi na szereg oligosacharydw,
2) amylaza trzustkowa - bardzo aktywna - rozkadajca skrobi na dekstryny i maltoz,
3) maltaza trzustkowa - katalizujca hydroliz maltozy na glukoz,
4) maltaza, sacharaza i laktaza, wydzielane w jelicie cienkim i rozkadajce
odpowiednie dwucukry - maltoz, sacharoz i laktoz.
Wchoniciu mog ulec tylko cukry proste. Wchanianie ich jest procesem
czynnym. Po wchoniciu w jelicie cukry te przechodz do yy wrotnej i dalej do wtroby. W wtrobie wszystkie cukry proste zostaj zamienione na
glukoz. Glukoza moe przechodzi z wtroby do krenia oglnego i wszystkich tkanek, dla ktrych stanowi gwny materia energetyczny, bdte moe
by zamieniona na glikogen. Glikogen jest wielocukrem - swego rodzaju
skrobi zwierzc", ktra odznacza si tym, i jest atwo dostpnym rdem
energii zmagazynowanej w wtrobie i w miniach. Zapasy glikogenu s
jednak ograniczone i po ich wyczerpaniu ustrj zaczyna intensywniej wykorzystywa energi zgromadzon w zwizkach tuszczowych.
Glikogen zmagazynowany w tkance miniowej z powrotem do krwi ju nie
wraca, lecz zostaje spalony w miniach do dwutlenku wgla i wody lub
zamieniony na kwas mlekowy z wyzwoleniem energii. Dopiero kwas mlekowy
powstajcy w miniach wraca z powrotem do wtroby, ktra jest zdolna
zamieni go ponownie na glikogen. W razie braku wglowodanw w pokarmie wtroba wytwarza glukoz z aminokwasw. Nadmiar glukozy nie ulegajcej spaleniu w ustroju, zostaje zamieniony na kwasy tuszczowe i w dalszym
etapie - na tuszcz, ktry jest magazynowany przez ustrj jako zapasowy
materia energetyczny.
220
Czsteczki glukozy
Ryc. 123. Proces rozkadu wglowodanw (skrobi) przez enzymy trawienne (amylazy) liny, soku
trzustkowego i soku jelitowego.
221
Trjglicerydy
duqoacuchowe
posta trjglicerydw, przeto gwnym produktem dziaania lipazy s: glicerol, mono- i dwuglicerycy, kwasy tuszczowe i powstajce z nich myda.
Kwasy tuszczowe, mono- i dwuglicerydy zostaj zamienione w komrkach
bony luzowej jelita cienkiego z powrotem na trjglicerydy i przechodz do
naczy limfatycznych i do limfy. W limfie znajdujemy tylko tuszcze obojtne.
Krtkoacuchowe kwasy tuszczowe mog si wchania jako wolne kwasy,
przechodz one jednak nie do limfy, lecz do yy wrotnej i do wtroby.
Nadmiar tuszczu odkada si w ustroju jako zapasowy materia energetyczny. Ustrj dorosego prawidowo odywionego czowieka zawiera 7-10 kg
223
Lipaza
trzustkowa
Lipaza
trzustkowa
Lipaza
trzustkowa
Trjglicerydy
Dwuglicerydy
Monoglicerydy
Glicerol
Kwasy tuszczowe
Ryc. 125. Schemat dziaania lipazy trzustkowej. Lipaza odszczepia od trjglicerydw jeden, dwa
lub trzy kwasy tuszczowe, w wyniku czego powstaje mieszanina kwasw tuszczowych, mono-,
dwu-, i trjglicerydw.
ostatecznie kwas acetylooctowy, ktry zostaje spalony do C02 i H20. W pewnych warunkach chorobowych we krwi gromadz si wiksze iloci kwasu
acetylooctowego i produktw jego rozpadu, wywoujc zaburzenia rwnowagi kwasowo-zasadowej - kwasic, co stanowi due niebezpieczestwo dla
prawidowych funkcji ustroju.
Tabela 7
Dobowy bilans w o d n y (wg Besta i Taylora)
Dowz
Pokarm stay i ppynny
Woda powstajca w procesach przemiany
Pyn (woda, mleko, herbata.
kawa itd.)
Razem
m)
1200
300
1000
2500 ml
Straty
ml
skra
puca z powietrzem wydychanym
mocz
ka
350
500
1500
150
2500 ml
225
Sole wapnia
Wap (Ca) jest nieodzownym skadnikiem protoplazmy i pynw tkankowych. W duych ilociach znajduje si w kociach i zbach; 99% wszystkich
soli wapnia w ustroju przypada na koci. Wap jest cile zwizany z procesami pobudliwoci miniowej, z czynnoci serca, przepuszczalnoci bon
komrkowych.W postaci zjonizowanej jest czynnikiem koniecznym w krzepniciu krwi. Organizm nie moe si przystosowa do niedoboru wapnia, tote
konieczny jest stay jego dowz w pokarmach. Dla utrzymania prawidowego
poziomu wapnia wystarcza doprowadzenie 0,75 g wapnia na dzie. Najlepszym rdem wapnia jest mleko. Dzieci, kobiety ciarne i karmice wymagaj dowozu wikszych iloci wapnia.
226
Sole fosforu
Fosfor (P) znajduje si w ustroju nie tylko w postaci nieorganicznych
fosforanw, lecz wchodzi take w skad zoonych zwizkw organicznych.
Organiczne zwizki fosforu odgrywaj niezwykle wan rol w procesach
yciowych.
Sole sodu i potasu
Sd (Na) i potas (K) wystpuj przewanie w postaci jonw soli dobrze
rozpuszczalnych we wszystkich tkankach ustroju. Najwiksze iloci sodu
znajduj si w pynach pozakomrkowych, potas jest natomiast przede
wszystkim jonem wewntrzkomrkowym.
Inne sole
Siarka (S) wchodzi w skad wikszoci biaek.
elazo (Fe) znajduje si nie tylko w krwinkach czerwonych, lecz take we
wszystkich komrkach ciaa. Bierze ono udzia w przenoszeniu tlenu. Zapasy
elaza w ustroju s ograniczone,tote konieczny jest jego dowz z pokarmem.
rdem elaza s: chleb razowy, tko jaja, miso, owoce, zielone jarzyny.
Jod (J) wchodzi w skad hormonu tarczycy - t y r o k s y n y . Zapotrzebowanie
ustroju na ten pierwiastek jest niezwykle mae i wynosi 0,000044 g na dob.
Mied (Cu) wystpujca w ustroju jest czynnikiem biorcym udzia w tworzeniu hemoglobiny, chocia sama w jej skad nie wchodzi.
Witaminy
Witaminami nazywamy organiczne skadniki pokarmowe, ktre nie dostarczaj ani energii, ani budulca dla nowo tworzcych si komrek, s jednak
niezbdne dla prawidowego funkcjonowania organizmu. Witaminy s zwizkami o stosunkowo niewielkiej masie czsteczkowej i rnorodnej budowie
chemicznej. W porwnaniu z pbdstawowymi skadnikami pokarmowymi biakami, tuszczami i wglowodanami ilo witamin potrzebna do prawidowego przebiegu procesw yciowych jest znikoma.
Gwnym rdem witamin w pokarmie czowieka i zwierzt s roliny,
w ktrych witaminy s syntetyzowane. Czowiek otrzymuje witaminy bd
bezporednio z pokarmem rolinnym, bdz pokarmem pochodzenia zwierzcego, w ktrym s witaminy nagromadzone uprzednio z materiau rolinnego.
Brak lub niedobr witamin w poywieniu pociga za sob znaczne zaburzenia w przemianie materii i energii, wywoujc schorzenia zwane hipowitaminozami i awitaminozami.
Badania ostatnich dziesicioleci wykazyy, e istnieje cisy zwizek pomidzy witaminami a enzymami, ktre normuj procesy przemiany materii
i energii w ustroju. Okazao si, e szereg enzymw powstaje przez poczenie
227
Tabela 8
Witaminy
Witamina
Dziaanie
Objawy niedoboru
rdo
koenzym
barwnikw
wzrokowych
lepota zmierzchowa,
wysychanie skry
Bi
(Tiamina)
beri-beri,
nerww
B2
(Ryboflawina)
PP
(Niacyna)
Bg
(Pirydoksyna)
228
zapalenie
pelagra, zapalenie
skry, biegunki, otpienie umysowe (trzy
D - dermatitis, diarrhoea, dementia)
stanowi grupy
drgawki, nadmierna
prostetyczne nie- pobudliwo nerwoktrych enzymw wo-miniowa
(dekarboksylaz i aminotransferaz)
1,8 mg
2 mg
Witamina
Dziaanie
Objawy niedoboru
Kwas pantotenowy
skadnik
mu A
koenzy-
Biotyna
bierze udzia w
syntezie kwasw
tuszczowych
Kwas
foliowy
udzia w metaboBi2
(cyjanokoba- lizmie aminokwalamina)
sw pobudza erytropoez
(Kwas askorbinowy)
D
(Kalcyferol)
(Alfa-tokoferol)
rdo
niedokrwisto zoliwa
gnilec
rolinne: owoce cytrusowe, jagody (czarna porzeczka), melony, ananasy, zielone jarzyny liciaste (papryka zielona, kapusta), pomidory, ziemniaki
krzywica
500 ng
2,8 jtg
75 mg
229
Witamina
Dziaanie
Objawy niedoboru
rdo
K
(Przeciwkrwotoczna)
bierze udzia w
syntezie protrombi ny w wtro bie
krwawienia
zwierzce: wtroba
rolinne: zielone jarzyny
liciaste (kapusta, szpinak) kalafiory, soja
Przemiana energii
Przemiany w ywym ustroju tocz si na tych samych zasadach co w przyrodzie martwej. Do procesw yciowych w caej rozcigoci stosuje si powszechne prawo zachowania energii i materii, goszce, e energia nie moe
z niczego powstawa ani te gin, moliwe s tylko przemiany jednego
rodzaju energii w inny.
rdem, z ktrego ywy ustrj czerpie entergi, s wysokoczsteczkowe
skadniki pokarmowe (wglowodany, tuszcze, biaka); w nich nagromadzony
jest pewien zasb energii, okrelany jako energia chemiczna. Jest to wewntrzna energia wiza midzyatomowych w postaci drga i ruchw atomw
w czsteczkach.
W gruncie rzeczy jest to energia promieniowania sonecznego, zatrzymana
i zwizana przez roliny zielone w procesie fotosyntezy i ewentualnie wtrnie
przeksztacona przez organizmy zwierzce.
Gwnym zadaniem bada nad przemian jest poznanie drg i sposobw,
w jaki energia chemiczna substancji pokarmowych zostaje przeksztacona
i zuyta na ruchy mini, wydzielanie gruczow, przewodzenie bodcw
w nerwach, wzrost tkanek i inne przejawy energetyczne charakteryzujce ywy
organizm.
Metody pomiaru wydatkowania energii
Wszystkie rodzaje energii wyzwalanej przez ywe komrki, z wyjtkiem
pracy zewntrznej, ulegaj ostatecznie przemianie na ciepo, ktre ustrj
oddaje otoczeniu.
Ilo ciepa, a co za tym idzie i energii wytwarzanej przez ustrj, mona
oznaczy za pomoc metody zwanej kalorymetri. Istniej dwa rodzaje
kalorymetrii - bezporednia i porednia.
Kalorymetria bezporednia polega na oznaczeniu caej iloci ciepa, jak
ustrj oddaje w pewnym okrelonym czasie. W zastosowaniu do czowieka
metoda ta jest trudna do realizacji. Sam kalorymetr, w ktrym umieszcza si
badanego, musi by duy i tak urzdzony, aby badany mg w nim spdzi
230
duszy okres czasu, gdy ustrj oddaje ciepo stosunkowo wolno. Kalorymetr
musi by naleycie zabezpieczony przed utrat ciepa. Wszystkie te trudnoci
zostay pokonane i udao si dokona t metod p o m i a r w wydatkowanej
przez ustrj energii. Otrzymane wyniki wiadcz o t y m , e organizm czowieka
podlega najzupeniej prawu zachowania energii i materii.
Obliczenia uzyskane metod kalorymetrii bezporedniej pozwoliy na w p r o wadzenie o wiele prostszego sposobu oznaczania bilansu energetycznego
czowieka, mianowicie kalorymetrii poredniej.
Ilo energii produkowanej przez ywy ustrj zalena jest od iloci spalonych biaek, tuszczw i wglowodanw. Stwierdzono, e przy utlenieniu 1
g biaka wytwarza si w organizmie 4,1 kcal, 1 g tuszczu daje 9,2 kcal, 1
g w g l o w o d a n w dostarcza 4,1 kcal ciepa.
Wspczynnik
oddechowy
Wspczynnikiem o d d e c h o w y m nazywamy stosunek objtociowy w y dzielonego dwutle.nku wgla do pobranego w t y m samym czasie tlenu, tj.
C0 2
02
Stosunek ten jest rny przy utlenianiu w g l o w o d a n w , biaek i tuszczw,
tote oznaczanie wspczynnika oddechowego pozwala nam do pewnego
stopnia zorientowa si, jakie substancje s w ustroju utleniane. Wyjanijmy
to na przykadzie utleniania cukru gronowego. Reakcja chemiczna przebiega
wedug rwnania: "
C 6 H 12 0 6 + 60 2 -> 6C0 2 + 6H 2 0
Z rwnania tego wida, e ilo czsteczek pobranego tlenu rwna si iloci
czsteczek wydzielonego dwutlenku wgla, a poniewa, zgodnie z prawem
Avogadry, jednakowe iloci czsteczek gazu w tych samych warunkach
cinienia i temperatury zajmuj jednakow objto, to stosunek objtociowy
CO,
02
czyli wspczynnik oddechowy przy spalaniu glukozy oraz wszystkich innych
w g l o w o d a n w , wynosi 1.
Spalenie biaka wymaga wikszej iloci tlenu i wspczynnik oddechowy dla
biaek w y n o s i 0,8.
Przy spalaniu tuszczw stosunek C 0 2 : 0 2 = 0,71.
Przy pokarmie mieszanym, takim jaki spoywamy w zwykych warunkach,
wspczynnik oddechowy wynosi 0,85-0,9.
Oznaczenie pobranego 0 2 i wydzielonego C0 2 wykonuje si za pomoc
specjalnie do tego celu skonstruowanych przyrzdw. Zuyciu 1 I tlenu przy
spalaniu w g l o w o d a n w towarzyszy wydzielanie 5,047 kcal; przy spalaniu
231
0,70
0,75
0,80
0,85
0,90
0,95
1,0
4,686
4,739
4,801
4,863
4,924
4,985
5,047
podstawie
Przemiana
podstawowa
Przyrost
czynnociowy
przemiany
energii
Czynnikiem w p y w a j c y m najszybciej na wzrost przemiany energii w ustroju jest praca fizyczna - im cisza jest praca mini, t y m wiksze jest
wydatkowanie energii. Tabela 10 ilustruje wzrost przemiany dobowej przy
pracy w rnych zawodach.
Rne iloci energii zuywanej przez ustrj wymagaj rnych iloci
pokarmu.
W czasie snu podstawowa przemiana obnia si o 8 - 1 0 % . Praca umysowa
nie w p y w a w sposb widoczny na wysoko przemiany. Bardzo znacznie
zwiksza przemian h o r m o n gruczou tarczowego. W niedoczynnoci tarczycy
T a b e l a 10
Zuycie energii
Zawd
(w kcal na dob)
- w procentach
w stosunku do
przemiany podstawowej
= 1800 kcal
Urzdnik
Krawiec
Mechanik
Stolarz
onierz na manewrach
niwiarz
Drwal
2556
2681
3189
3257
3960
4388
5600
142
149
177
181
220
244
311
233
Swoistodynamiczne
dziaanie
pokarmu
Spoywanie pokarmu w ilociach przewyszajcych zapotrzebowanie kaloryczne prowadzi do odkadania si w ustroju zapasw, gwnie w postaci
tuszczw i niewielkiej iloci glikogenu. Stwierdzono, e pokarm podany
zwierzciu godujcemu nie tylko zostaje zuyty na odnow tkanek i pokrycie
potrzeb energetycznych, lecz take powoduje wzrost przemiany. Jeeli np.
godujcemu zwierzciu podamy samo tylko biako w iloci rwnej pod
wzgldem kalorycznym wartoci podstawowej przemiany materii, to produkcja ciepa bdzie o 30% wiksza, niby to wynikao z podanej iloci pokarmu.
Wglowodany powoduj podobny wzrost tylko o 4%, a tuszcze o 6%. Ten
wzrost przemiany pod w p y w e m spoytego pokarmu zosta nazwany swoistodynamicznym dziaaniem pokarmu albo t e r m i c z n y m e f e k t e m " pokarmu.
Wytwarzanie tej dodatkowej iloci ciepa wskutek swoistodynamicznego
dziaania pokarmu nastpuje w wtrobie. Przypuszcza si, e energia ta
powstaje w procesie dezaminacji aminokwasw.
ywienie
Poznanie procesw przemiany materii i energii dao naukowe podstawy do
ustalenia zasad odywiania czowieka. Zasady ywienia stanowi dzi samo,dzieln ga wiedzy, niezwykle wan w warunkach wspczesnej cywilizacji,
gdy naturalne rodki spoycia nie s konsumowane na miejscu ich powstania,
lecz wytwarzane na wielk skal, konserwowane, przechowywane i transportowane na due1 odlegoci. W naszych warunkach zagadnienie to jest szczeglnie wane wqfeec wielkiego wzrostu zakadw masowego ywienia.
Problemami ywienia prcz fizjologii zajmuje si jeszcze szereg innych
dyscyplin, jak dietetyka, higiena ywienia, technologia rodkw spoywczych.
Fizjologia zajmuje si gwnie d w o m a zagadnieniami zwizanymi z ywieniem: 1) ustaleniem zapotrzebowania organ izmu na rne skadniki pokarmowe w rnych warunkach ycia i pracy, 2) ustaleniem iloci tych skadnikw
w rnych pokarmach.
Zapotrzebowanie kaloryczne
M w i l i m y ju, e w stanie zupenego spoczynku zapotrzebowanie energetyczne ustroju wynosi okoo 40 kcal na 1 m 2 powierzchni ciaa na godzin, tj. ok.
1800 kcal na dob. Przy ustalaniu liczby kalorii, jakie chcemy wprowadzi
z pokarmem na pokrycie potrzeb energetycznych, musimy doda okoo 15%
cakowitej iloci kalorii na pokrycie swoistodynamicznego dziaania pokarmu,
tj. 270 kcal.
'234
A zatem na pokrycie potrzeb energetycznych ustroju pozostajcego w spoczynku potrzeba okoo 2070 kcal. Zapotrzebowanie kaloryczne kadego czowieka zalene jest od charakteru jego czynnoci. Im wikszy udzia w tych
T a b e l a 11
Czynno
Spokojne stanie
Praca siedzca
Wolny chd
Szybki chd
Praca rednio cika
Praca cika
Praca bardzo cika
560 kcal
1600 kcal
760 kcal
2920 kcal
410 kcal
920 kcal
2050 kcal
'235
8
<2 ^
o
o o
o o
o
~ u
C
O
C
O
O
o O
o co
o
co
i.
s
U
o
o
o o
o o
o
oO Co
oNI Co
oM o
o 00
o
C
CD ID C5
o o o
oo ho co
O
IO U)
t ld co
r^
CO CD - r- CM
o
o o
5 o
o
o o o
CNI o
00 CO
oM oLO 0o0
C
CM CM CM
O O LD LD
00 CO CO CO
o ifl
o io
o
^r
o 00
o 00
o
CO B S
CD O CM
CM (M
lo r^ ld
o
o
rt
I-
* C
*O Cv
* CD*<-CMo CNI
> O)
.2 E
0)
'Z
o
<0
o
o o
o o
o o
o o
o o
o o
o
(35 CO CM coCM 00 o
Mct>i co
- CM
CM
CM CM CNI C
2 2
o o o
o
o o o
o
CD oco o o
o
o
o
o coo
o
00 o
o o
o
0o
o
-0 CM
o
o o
o
o
00 LoD 00
o
o
o
o
o Ol
o
NO
o
o
00
o
o
O
CM
o
o
o o
o o
o o
o
o
CO ^J LD
o o o
o
o
o
o o
o o o o
LD CD 00 O CM t
o o o
o
OJ o
O 0o5
O
o
o
LO
o
o
o
ID
o
o
o
co
o
o
o
oo
o
o
o
o
o
o O
o O
o
ID ID
CM CM
o o
o
o
o
oO
o
o
o o
o o
LDLD
O
O LD LD tf
LD
CM CM CO
o
o
o
o o
o
LD O O
LO ID O
O
CM
o
CM
CO CD
o
o
00
o
o
00
o
o
00
Ao - lt
C3
<U
< o
B co
CM
<0
CD S i
X3
<0 s fo
H 3
O co*
O 'd
EE
co <
~'
co O)
E
o
t! <2
3 a
a o
<
no
o
S?>0-0
e
5 tn
c o
Nm
">O
E
^
o
Z
ra a)
o
o
CO
CO
00
LO
Ci
^ 11) ID
05
o
o
o
o
00
o
o o
o o
o
o
o
o
o
oO 0
o0
- C
C
CM
r-M-h-CMOCM
CM O
CO
O LD LD
CD t^ 00
LLD
DC
CM
D L00
D
p^ a)
co ld" pC oo"
00 00
CO LD
t CM CO CD
co
CO r^ Lco
D
c>-
o
O
lo
lo
co id
lo r--
I I inI
a
i-ooifl
o lo
03
O.
3
O
'236
ID ID ID LD ID
CO LD r^ CO LO CO ID
o
> ot
<- J>
!>) Jli)
i-
oi
-
co a)
fl)
ctr
i <ey>
Sr N
92
la
Ci A
o
CO
I CD
I O)I
i- co co
CO CO U) U)
E ' E E
00 CO O) CM
I CM
I in
i. C) CM LD
O!
^ -N
g\9>
i i i T
o
r^ o
Tabela
13
Ciar naleny
Biako
Tuszcze
Wglowodany
Kalorie
lat
kg
(kcal)
50
55
60
65
70
75
80
85
50
55
60
65
70
75
80
85
62
66
70
74
78
82
86
90
370
392
415
438
460
485
505
528
2300
2450
2600
2750
2900
3050
3200
3350
50
55
60
65
70
75
80
85
50
55
60
65
70
75
80
85
55
59
63
67
70
74
78
82
325
348
370
393
405
428
450
473
2050
2200
2350
2500
2600
2750
2900
3050
50
55
60
65
70
75
80
85
50
55
60
65
70
75
80
85
47
50
52
56
59
62
66
69
270
283
298
320
333
345
368
380
1750
1850
1950
2100
2200
2300
2450
2550
18-35
35-55
55-75
T a b e l a 14
Normy zapotrzebowania dziennego kobiet na biako, tuszcze, wglowodany i kalorie zalenie od
wieku i ciaru ciaa
Wiek
lat
18-35
35-55
Ciar naleny
kg
Biako
g
Tuszcze
g
Wglowodany
g
Kalorie
(kcal)
40
45
50
40
45
50
55
60
65
70
55
60
65
70
43
47
51
54
58
62
64
253
275
298
310
333
355
370
1600
1750
1900
2000
2150
2300
2400
40
45
40
45
39
43
46
48
225
248
260
275
1450
1600
1700
1800
5Q
5Q
55
55
'237
Wiek
lat
Ciar naleny
kg
Biako
Tuszcze
Wglowodany
Kalorie
(kcal)
35-55
60
65
70
60
65
70
52
55
59
298
310
333
1950
2050
2200
40
45
50
55
60
65
70
40
45
50
55
60
65
70
32
35
39
42
44
47
50
180
192
215
228
243
255
268
1200
1300
1450
1550
1650
1750
1850
55-75
Regulacja temperatury
Czowiek, podobnie jak zwierzta staocieplne, ma zdolno utrzymywania
temperatury swego ciaa na staympoziomie, duo wyszym i niezalenym od
otoczenia.
U czowieka temperatura ciaa mierzona pod pach waha si w granicach
36,5-36,9C. Temperatura mierzona w odbytnicy jest o 0,4-0,5 wysza.
Temperatura powierzchni skry jest nisza: przy 37 pod pach temperatura
skry twarzy wynosi 20-26, koczyn 20, skry brzucha 34. Temperatura
narzdw wewntrznych jest wysza, temperatura wtroby wynosi 38-38,6.
Temperatura ciaa ulega wahaniom dobowym: najnisza jest wczesnym
rankiem, najwysza pnym popoudniem. U kobiety wystpuj rytmiczne
wahania temperatury w zwizku z cyklem miesiczkowym - w okresie miesiczkowym i bezporednio po nim temperatura jest nisza.
Bilans cieplny ustroju
Jak ju wspomnielimy, energia cieplna ustroju powstaje nieustannie
wskutek utleniania skadnikw pokarmowych. Il ciepa produkowanego
przez czowieka wynosi przecitnie 2400-2800 kcal na dob, za w warunkach
zupenego spoczynku warto ta wynosi ok. 1800 kcal. Ciepo to jest oddawane
otoczeniu gwnie przez powierzchni ciaa, w mniejszym stopniu z wydychanym powietrzem i wydzielinami. Jest rzecz zrozumia, e dla utrzymania
staej temperatury ciaa musi istnie rwnowaga midzy iloci ciepa produkowanego w ustroju i oddawanego do otoczenia. Ciepo w ciele czowieka nie
jest zatrzymywane, gdy spowodowaoby to stay wzrost temperatury ciaa,
prowadzcy do przegrzania ustroju.
Strata ciepa przez ustrj zalena jest gwnie od cigle zmieniajcych si
warunkw klimatycznych rodowiska zewntrznego. Mechanizmy regulacyjne stojce na stray utrzymania staej temperatury ciaa polegaj z jednej
strony na regulowaniu produkcji ciepa, z drugiej na regulowaniu iloci
oddawanego ciepa.
'238
Produkcja ciepa
Ciepo wytwarzane jest w ustroju we wszystkich tkankach, w ktrych
odbywa si utlenianie, przede wszystkim za w miniach i w wtrobie.
Produkcja ciepa w wtrobie i w miniu sercowym jest mniej wicej staa,
natomiast w miniach szkieletowych zmienia si w bardzo szerokich granicach - j e s t dua w czasie pracy i bardzo maa w stanie spoczynku.
W stanie spoczynku w miniach powstaje t y m wicej ciepa, im wiksze
jest ich napicie (tonus), utrzymywane przez impulsy nerwowe, nieustannie
dochodzce do nich z mzgu. Produkcja ciepa w pozycji lecej przy wiadomie napitych miniach jest o 10% wysza ni przy miniach rozlunionych.
Nieznaczne ruchy powoduj wzrost produkcji ciepa o 25%, chodzenie o 60-80%, a cika praca do 500%.
W wyniku ochodzenia powierzchni ciaa powstaje na drodze odruchowej
m i m o w o l n y , okresowy skurcz mini w postaci dreszczu", wskutek czego
zwiksza si produkcja ciepa. Udzia mini w wytwarzaniu ciepa mona
wykaza dowiadczalnie na zwierztach zatruwajc je kurar. Kurara poraa
minie poprzecznie prkowane, czemu towarzyszy znaczne obnienie temperatury ciaa.
Straty ciepa
Wspomnielimy wyej, e wytwarzane w ustroju ciepo nie moe si w nim
zatrzymywa, gdy doprowadzioby to do przegrzania ciaa i podniesienia jego
temperatury do takiego poziomu, przy ktrym przebieg procesw yciowych
jest niemoliwy. Oddawanie ciepa jest zatem czynnikiem niezbdnym do
utrzymania staej temperatury ciaa nawet przy normalnym, a t y m bardziej
przy zwikszonym wytwarzaniu ciepa. Natomiast przy normalnej temperaturze wewntrznej zaczynaj dziaa mechanizmy ochronne zabezpieczajce
ustrj przed nadmiern utrat ciepa.
Gwn drog, jak organizm traci ciepo, jest powierzchnia ciaa. Przez
skr czowiek traci okoo 4 / 5 caej iloci ciepa.
Procentowy stosunek iloci ciepa oddawanego przez organizm czowieka
rnymi drogami podaje tab. 15.
Oddawanie ciepa przez powierzchni ciaa odbywa si w trojaki sposb: 1)
przez promieniowanie, 2) przez przewodzenie ciepa i 3) przez parowanie potu.
Ilo ciepa oddawanego w kadym z tych sposobw zalena jest od
T a b e l a 15
Straty ciepa
Przez powierzchni skry
Przez puca
Na ogrzanie spoywanego pokarmu i w o d y
Wydalanego z moczem i kaem
%
82,0
13,0
4,6
1,3
'239
UKAD O D D E C H O W Y
'242
DROGI ODDECHOWE
Krta
Droga oddechowa prowadzi z jamy nosowej do j a m y garda, gdzie krzyuje
si z drog pokarmow. Jam garda opisano w rozdziale,o przewodzie
pokarmowym. Z j a m y garda droga oddechowa prowadzi do krtani.
Krta (larynx) ma ksztat trjciennej piramidy, szerszej u gry, zwajcej
si ku doowi. Zawieszona za pomoc wizade i mini na koci gnykowej ley
na wysokoci IV i V krgu szyjnego. Poczenie z koci gnykow sprawia, e
ruchy jej s przekazywane krtani, tak e minie unoszce ko gnykow
unosz jednoczenie krta. Od dou krta czy si z tchawic. Do powierzchni
bocznych krtani przylega gruczo tarczowy (tarczyca) i czciowo minie szyi.
Tylna powierzchnia krtani ssiaduje z gardem. Krta jest jednoczenie narzdem gosu i wskutek wysoce wyspecjalizowanych czynnoci jej budowa jest
bardzo zoona.
'245
Chrzstki krtani
Szkielet krtani tworzy 9 chrzstek, ktre s poczone za pomoc wizade
i mini. Chrzstki dziel si na nieparzyste i parzyste (tab. 16).
Chrzstka tarczowata skada si z dwch czworoktnych pytek chrzstnych, zczonych pd ktem skierowanym wierzchokiem ku przodowi. Kt ten
jest wikszy u dzieci i u kobiet (wynosi zwykle powyej 120), u mczyzn zblia
si do kta prostego (90). W czci grnej poczenia widnieje gbokie
wcicie tarczowe grne, w czci dolnej - s a b o zaznaczone wcicie tarczowe
dolne. Tylne krawdzie obu pytek przechodz w rogi grne, ku doowi w rogi
dolne. Rogi dolne cz si stawami z chrzstk piercieniowat.
Chrzstka tarczowata daje si atwo wyczu przez skr na przedniej
powierzchni szyi. Niejednokrotnie, szczeglnie u mczyzn, mona zauway
wynioo krtaniow, zwan take jabkiem Adama". Tworz j wywinite
brzegi wcicia tarczowego grnego.
0
T a b e l a 16
Chrzstki krtani
Chrzstki nieparzyste
Chrzstka tarczowa
(cartilago
thyroidea)
Chrzstka piercieniowata
(cartilago
cricoidea)
Chrzstka nagoniowa
(cartilago
epiglottica)
Chrzstki parzyste
chrzstka nalewkowata
(cartilago
arytenoidea)
chrzstka rkowata
(cartilago
corniculata)
chrzstka klinowata
(cartilago
cuneiformis)
Wizada krtani
Wizada krtani dziel si na dwie grupy (tab. 17).
Wizado t a r c z o w o - g n y k o w e porodkowe i oba wizada tarczowo-gnykowe boczne cz chrzstk tarczowat z koci gnykow. Przestrze midzy
tymi wizadami zajmuje szeroka i cienka bona tarczowo-gnykowa.
Wizado piercienno-tchawicze wypenia przestrze midzy chrzstk
piercieniowat a pierwsz chrzstk tchawicy, tworzc poczenie midzy
t y m i narzdami.
Wizado gosowe (ligamentum vocale), zwane tewizadem tarczowo-nal e w k o w y m dolnym, biegnie od wyrostka gosowego chrzstki nalewkowatej
do wewntrznej powierzchni chrzstki tarczowatej w miejsce poczenia obu
jej pytek; drgania tego wizada powoduj powstawanie gosu.
Wizado kieszonki krtaniowej przebiega nieco wyej ku bokowi i rwnolegle do wizada poprzedniego. Midzy tymi d w o m a wizadami ley wejcie
do kieszonki krtaniowej.
Wizado piercienno-tarczowe w postaci szerokiego, cznotkankowego
pasma czy chrzstk piercieniowat z chrzstk tarczowat.
Wizado tarczowo-nagoniowe czy szypu chrzstki nagoniowej
z grnym wciciem chrzstki tarczowej.
Tabela
17
Wizada krtani
Wizada czce krta z otoczeniem
Wizado tarczowo-gnykowe
porodkowe
Wizado piercienno-tarczowe
Wizado piercienno-tchawicze
Wizado tarczowo-nagoniowe
Wizado gosowe
'247
Minie krtani
Minie krtani, podobnie jak wizada, dziel si na dwie grupy: minie
przebiegajce midzy krtani, koci gnykow i mostkiem oraz minie
waciwe krtani. Pierwsze dziaaj na ca krta i mog j unosi lub obnia.
Dokadniej zostay one omwione w rozdziaach o miniach szyi;
Minie waciwe krtani wpywaj ha ruchy poszczeglnych chrzstek,
zmieniajc ich wzajemne pooenie. Jedne z nich zbliaj lub oddalaj chrzstk tarczowat od chrzstek nalewkowatych, inne zwaj szpar goni,
jeszcze inne wywouj jej rozszerzenie. Minie waciwe krtani s podane
w t a b . 18.
Misie piercienno-tarczowy jest jedynym miniem zewntrznym krtani.
Rozpoczyna si na uku chrzstki piercieniowatej, koczy na powierzchni
Chrzstka
tarczowata
Wizado
gosowe
#I ll-
i
Wi
\ i
"'U
0
iiNe
A
Chrzstka
nalewkowata
18
Minie w a c i w e krtani
Czynno
Misie
Misie g o s o w y
(m. vocalis)
do nalewkowatych
Misie tarczowo-nalewkowy
(m.
thyroarytenoideus)
Misie piercienno-tarczowaty
(m.
Misie piercienno-nalewkowy t y l n y
'248
od nalewkowatych
cricothyroideus)
(m.
cricoarytenoideus
posterior)
zwanie goni
rozszerzanie szpary
goni
Jama krtani
Jama krtani (cavum laryngis) wysana jest bon luzow, pokryt nabonkiem wielorzdowym m i g a w k o w y m . Wyjtek stanowi fady gosowe, pokryte nabonkiem w i e l o w a r s t w o w y m paskim. Migawki nabonka poruszaj si
w kierunku iamy garda i wyrzucaj drobne ciaka, trafiajce z powietrza (kurz,
sadze itp.).
Wntrze krtani dzielimy na trzy odcinki: 1) przedsionek krtani, 2) goni i 3)
jam podgoniow.
Przedsionek krtani (vestibulum laryngis) rozpoczyna si wejciem do krtani
ograniczonym od przodu krawdzi nagoni, z boku fadami nalewkowo-nagoniowymi. Kady z nich przebiega od bocznej krawdzi nagoni do
wierzchoka chrzstki nalewkowatej. W tylnej czci fadu widoczne s dwie
wyniosoci. Boczn tworzy guzek klinowaty, ktry odpowiada chrzstce
klinowatej. Przyrodkowa, zwana guzkiem rkowatym, jest utworzona przez
lec w niej chrzstk o tej samej nazwie.
'249
Kieszonka
krtaniowa
Jama
podgoniowa
Tchawica
Tchawica ( trachea) ma ksztat sprystej, spaszczonej od tyu rury, ktra
g r n y m kocem czy si z krtani, dolnym przechodzi do wntrza klatki piersiowej, gdzie dzieli si na dwa oskrzela gwne. Na przekroju poprzecznym
tchawica ma ksztat zbliony do podkowy. W odcinku g r n y m w y m i a r strzakowy tchawicy przewysza w y m i a r poprzeczny, w poowie dugoci oba w y m i a ry s sobie rwne, w czci dolnej w y m i a r poprzeczny jest wikszy od strzakowego. Dugo tchawicy u czowieka dorosego waha si w granicach od 10 do
15 cm, szeroko od 13 do 22 mm.
Tchawic dzielimy na cz szyjn i piersiow. Cz szyjna czy si
z chrzstk piercieniowat krtani wizadem piercienno-tchawiczym. Od
przodu ssiaduje ona z miniami powierzchownymi szyi. Spaszczona powierzchnia tylna tchawicy przylega do przeyku. W d o l n y m odcinku czci szyjnej
tchawica objta jest przez tarczyc. Midzy przeykiem a tchawic po obu
stronach le: nerw bdny, ttnica szyjna wsplna i ya szyjna wewntrzna.
W czci szyjnej tchawica jest dostpna badaniu dotykiem.
Poniej o t w o r u grnego klatki piersiowej znajduje si cz piersiowa
tchawicy, zakoczona rozdwojeniem tchawicy. Po stronie lewej piersiowej
czci tchawicy ley uk aorty, od przodu pie ramienno-gowowy, a u dzieci
rwnie grasica, ktra u osb dorosych ulega stuszczeniu.
Rusztowanie tchawicy tworz spryste chrzstki tchawicze, ktre utrzymuj drono wiata tchawicy, nie pozwalajc na zapadanie si jej cian. Kada
z chrzstek ma ksztat podkowy wypukoci zwrconej ku przodowi. Poszczeglne chrzstki cz si ze sob za pomoc wizade obrczkowych.
'251
Oskrzela
Tchawica na wysokoci IV krka midzykrgowego dzieli si na dwa
oskrzela g w n e (bronchi principales), rozchodzce si pod ktem 90. Oskrzele prawe jest grubsze, krtsze (3-5 cm) i przebiega bardziej pionowo, lec
niejako w przedueniu tchawicy. Lewe, o dugoci 5 - 8 cm, jest ciesze
i biegnie bardziej poziomo. Wskutek tego ciaa obce, ktre dostay si do
tchawicy, czciej wpadaj do oskrzela prawego.
Stosunki topograficzne obu oskrzeli s odmienne. Oskrzele gwne prawe
jest objte od gry ukiem yy nieparzystej, ktra biegnie z tylnej ciany klatki
piersiowej do yy gwnej grnej. Nad oskrzelem g w n y m lewym przerzuca
si od przodu ku t y o w i uk aorty.
Budowa oskrzeli gwnych jest podobna do budowy tchawicy. Wystpuj tu
rwnie podkowiaste chrzstki, poczone ze sob wizaaami. Tyln cz
oskrzeli gwnych stanowi ciana boniasta. Bon luzow pokrywa nabonek
wielorzdowy migawkowy, zawierajcy gruczoy oskrzelowe.
Puca
Puca ( pulmones ), lece w klatce piersiowej, s waciwym narzdem
oddechowym, w ktrym dochodzi do w y m i a n y gazw midzy krwi a powietrzem.
Puca maj ksztat stokw, obcitych z jednej strony. Grna cz puca
nazywa si szczytem, dolna podstaw. Oba puca rni si nieco midzy
sob: puco prawe jest krtsze szersze od lewego.
Na kadym pucu wyrniamy trzy powierzchnie: przeponow, ebrow
i przyrodkow. Ksztat ich jest dostosowany do zarysw cian klatki piersiow e j i ssiadujcych z pucami narzdw. Powierzchnia przeponowa jest
wklsa, powierzchnia ebrowa wypuka, powierzchnia przyrodkow, zwrcona do rdpiersia i krgw, na pewnej przestrzeni przylega do serca.
Miejsce to, nieco zagbione, nosi nazw wycisku sercowego.
Powierzchnie puc oddzielone s od siebie brzegami. Brzeg dolny oddziela
powierzchni ebrow i przyrodkow od przeponowej. Brzeg przedni ley na
granicy powierzchni ebrowej i przyrodkowej. Na pucu lewym w dolnej
czci tego brzegu widnieje wcicie sercowe puca lewego. Cz krgowa
'252
Ryc. 130. Puco prawe od strony przyrodkowej. Zwr uwag na uoenie gwnych oskrzeli
w stosunku do naczy.
17-Anatomia i fizjologia
253
T. puc
Oskrzele
grne
prawe
.. pucne
'254
Topografia puc
Jam klatki piersiowej mona podzieli na trzy czci. Dwie z nich zajte s
przez puca, w trzeciej mieci si serce oraz inne narzdy rdpiersia. Szczyty
puc wystaj nieco ponad I ebro i obojczyk, tak e zranienia przyrodkowej
czci okolicy nadobojczykowej mog przebiega z uszkodzeniem puc. Do
celw klinicznych konieczne jest poznanie rzutu brzegw puc na cian klatki
piersiowej.
Brzeg przedni puca prawego rozpoczyna si na wysokoci stawu obojczykowo-mostkowego prawego, biegnie ku doowi i przyrodkowo, tak e przy
wdechu w okolicy II ebra przechodzi nieco na lewo od linii rodkowej ciaa, po
czym kieruje si ku doowi. Na wysokoci IVebra.odgina si troch w prawo,
aby na ebrze VI przej w granic doln. W linii rodkowo-obojczykowej rzut
dolnego brzegu puca prawego znajduje si na VI ebrze, w linii pachowej na
VII ebrze, w linii opatkowej krzyuje si z X ebrem, w porodkowej tylnej
znajduje si na wysokoci XI krgu piersiowego.
W pucu lewym rzut brzegu przedniego jest pocztkowo podobny, przebiega jednak bardziej na lewo od linii rodkowej ciaa. Dopiero na g r n y m brzegu
IV ebra odgina si silnie w lewo, dochodzi do linii przympstkowej i zawraca
ostro ku doowi. Od dolnego brzegu VI ebra rozpoczyna si granica dolna.
Taki przebieg granicy przedniej uwarunkowany jest obecnoci serca.
Ta b e l a 19
Linia
Puco
rodkowo-obojczykowa
pachowa
opatkowa
porodkowa
tylna
Prawe
VI ebro
VII ebro
X ebro
XI krg piersiowy
Lewe
VII ebro
VIII ebro
X ebro
XI krg piersiowy
'255
Odpowiadajca cz oskrzeli
Oskrzele gwne
Oskrzele patowe
Oskrzele segmentowe
Gazie podsegmentowe
mae i najmniejsze
puco
pat pucny
segment oskrzelowo-pucny
cz segmentu
Oskrzelka
Oskrzelka kocowe
Oskrzelka oddechowe
zraziki
grona
pcherzyki pucne
'257
Opucna
Puca oraz wewntrzn powierzchni klatki piersiowej pokrywa cienka,
gadka^ lnica bona, zwana opucn (pleura). Opucna naley do bon
surowiczych. Zbudowana jest z cienkiej w a r s t w y tkanki cznej i pokrywajcego j nabonka rdjamowego. Komrki nabonka maj ksztat wieloktny, s
paskie i uoone w jednej warstwie.
Opucna dzieli si na opucn cienn (pleura parietalis) i opucn pucn
(pleura pulmonalis). Obydwie blaszki opucnej oddziela szczelinowata przestrze, zwana jam opucnej. W jamie tej znajduje si niewielka ilo pynu
surowiczego, ktry zmniejsza tarcie w czasie ruchw oddechowych puc.
Opucna cienna przechodzi w opucn pucn na korzeniu puca oraz w linii
biegncej od niego ku tyowi i doowi. Dwie blaszki opucnej, biegnce wzdu
wspomnianej linii, tworz wizado pucne.
Opucna cienna przyjmuje nazwy od narzdw, do ktrych przylega. Cz
pokrywajca cian klatki piersiowej nosi nazw opucnej ebrowej. Opucna
przeponowa wyciela przepon. Opucna rdpiersiowa pokrywa przyrodkow cian jamy opucnej i narzdy rdpiersia. Cz opucnej, odpowiadajca szczytowi puca, nazywa si osklepkiem opucnej.
W miejscu przejcia opucnej ebrowej w opucn przeponow znajduje si
szczelinowaty zachyek ebrowo-przeponowy. Podobnie w miejscu, w ktrym
opucna ebrowa przechodzi w rdpiersiow, powstaje zachyek ebrowo-rdpiersiowy. Zachyki opucnej s przestrzeniami zapasowymi, do ktrych
wchodz puca podczas wdechu. Najgbszy jest zachyek ebrowo-przeponowy i w nim najczciej zbiera si pyn, np. podczas wysikowego zapalenia
opucnej. Zachyek jest na tyle gboki, e puco nie wypenia go nawet
w czasie najgbszego wdechu.
Opucna pucna przylega cile do tkanki puca i wchodzi do szczelin
midzypatowych. W jamie opucnej panuje cinienie ujemne (nisze od
atmosferycznego), a poniewa w pucach znajduje si powietrze pod cinieniem atmosferycznym, puca s rozdte i przylegaj do cian klatki piersiowej.
Dostanie si powietrza do jamy opucnej i w y r w n a n i e cinie prowadzi do
zapadnicia si puca z powodu obecnoci w tkance pucnej duej iloci
wkien sprystych. Stan taki nazywa si odm.
Znajomo granic opucnej, podobnie jak granic puc, jest niezbdna
w pracy klinicznej. Rzut granic opucnej ciennej na cian klatki piersiowej
T a b e l a 21
Linia
Opucna
rodkowo-obojczykowa
pachowa
opatkowa
rodkowa
tylna
Prawa
VII ebro
IX ebro
XI ebro
Lewa
VII ebro
X ebro
XI ebro
'258
rdpiersie
rdpiersie (mediastinum) jest to przestrze leca midzy obiema blaszkami opucnej rdpiersiowej. Od przodu jest ono ograniczone przez mostek, od
tyu przez krgosup, od dou przez przepon. Od gry jako granic rdpiersia
przyjmujemy paszczyzn grnego otwOru klatki piersiowej.
W rdpiersiu mieci si wiele narzdw, a przestrze midzy nimi wypenia tkanka czna. W dolnym odcinku rdpiersia znajduje si serce w worku
t>sierdziowym. W odcinku g r n y m ley cz wstpujca aorty wraz z gwnymi naczyniami (y gwn grn, ttnicami i yami pucnymi) oraz piersiowa cz tchawicy z oskrzelami g w n y m i . U modych osobnikw tu za
mostkiem napotykamy grasic. W wieku starszym zamiast niej mona znale
tka n k tu szczo w.
Midzy osierdziem a opucn cienn przebiegaj nerwy przeponowe.
W czci tylnej rdpiersia znajduje si przeyk, na ktrego przedniej i tylnej
powierzchni przebiegaj nerwy bdne. Na lewo od przeyku znajduje si cz
zstpujca aorty. Midzy przeykiem a krgosupem ley przewd piersiowy.
Nieco w prawo od niego biegnie ya ramienno-gowowa, zdajca do yy
gwnej grnej.
W rdpiersiu znajduj si ponadto liczne wzy chonne.
Oddychanie pucne
Powietrze wdychane do puc przez nos nasyca si par wodn i oczyszcza
z kurzu. Przechodzc midzy maowinami a przegrod nosa powietrze styka
si z wilgotn bon luzow. Osadzaj si na niej drobne zanieczyszczenia,
ktre pokryty rzskami nabonek nosa przesuwa w kierunku garda. Zawirowanie powietrza w nosie powoduje, e zostaj tu zatrzymane wiksze czsteczki
kurzu, drobniejsze za przechodz dalej i osiadaj na ciankach drzewa
oskrzelowego i pcherzykw. Bardzo mae czsteczki, o rednicy mniejszej od
0,5 (xm, utrzymuj si w powietrzu i wraz z nim s wydalane z drg oddechowych. Zanieczyszczenia osiadajce na cianach drg oddechowych usuwane
s ze luzem przez jam ustn lub nosow. Dzieje si to podczas kaszlu
i kichania.
Odruch kaszlowy jest niezbdny dla prawidowej czynnoci puc. Zapocztkowuje go podranienie zakocze czuciowych w bonie luzowej, po czym
nastpuje: a) gboki wdech; b) zamknicie nagoni i szpary gosowej; c)
skurcz mini brzucha i zwikszenie toczni brzusznej, a jednoczenie napinanie si mini wydechowych; prowadzi to do wzrostu cinienia w pucach do
100 mm Hg i wyej; d) nage otwarcie szpary gosowej i nagoni powoduje
gwatowny wyrzut powietrza, ktre porywa zanieczyszczenia znajdujce si na
ciankach drzewa oskrzelowego. Odruch kichania ma podobny przebieg,
a zapocztkowuje go podranienie bony luzowej nosa.
Oddycha mona rwnie przez jam ustn; nie jest to jednak objaw
prawidowy i wystpuje przewanie przy nieytach nosa. W tym przypadku do
drg oddechowych wchodzi powietrze zimne i nie oczyszczone, co moe
prowadzi do rozmaitych schorze.
Przez tchawic, oskrzela, oskrzelka i oskrzelka oddechowe powietrze dostaje
si do pcherzykw pucnych. Maj one cianki zbudowane z jednej warstwy
nabonka i s gsto oplecione naczyniami wosowatymi, co stwarza naleyte
warunki do wymiany gazowej midzy krwi a powietrzem.
Mechanika oddychania
Klatka piersiowa tworzy przestrze zamknit, wypenion przez puca,
serce i due naczynia. Opucna pucna i opucna cienna przylegaj do siebie,
a znajdujca si midzy nimi szczelina zawiera nieco pynu tkankowego. Tak
zwana jama opucnej jest przestrzeni istniejc potencjalnie (jedynie po
zapadniciu si puca).
Przyleganie do siebie listkw opucnej zapewnia ujemne (nisze od atmosferycznego) cinienie panujce w szczelinie znajdujcej si midzy nimi. Istnie'260
Pojemno puc
Podczas oddychania w spoczynku z czstoci 14-18 cyklw na minut przy
kadym wdechu napywa do puc 350-500 ml powietrza. Nazywa si ono
powietrzem oddechowym. Ilo powietrza, ktr mona jeszcze pobra po
wykonaniu przecitnego wdechu, wynosi ok. 2500 ml i stanowi powietrze
dopeniajce.
'262
T a b e l a 22
Wdech
powietrze
dopeniajce
pojemno
oddechowa
Wydech
Razem
2500 ml
500 ml
powietrze
zapasowe
1000 ml
powietrze
zalegajce
1200 ml
pojemno
cakowita
5200 ml
Krenie pucne
Wymiana gazowa w pucach zachodzi za porednictwem krwi krcej
w obiegu maym (pucnym). Prawa komora serca toczy krew do puc.Niewielka objto krwi pompowanej przez komor lew przepywa przez
naczynia oskrzelowe.
Objto krwi przetoczonej przez puca w jednostce czasu rwna jest
objtoci krwi przechodzcej przez obieg wielki. Cinienie w czasie skurczu
prawej komory jest znacznie nisze ni w komorze lewej. Wzrasta ono do ok. 22
mm Hg w skurczu i spada przy rozkurczu do 0 - 1 mm Hg. (W komorze Ifewej
odpowiednie cinienia wynosz 160 i 70 mm Hg).
Podczas skurczu cinienie w ttnicy pucnej jest rwne cinieniu w komorze.
263
Wymiana gazw
Mechanizm wymiany gazw moemy ledzi badajc skad powietrza
wdychanego i wydychanego (tab. 23).
Ucieczka tlenu z powietrza pcherzykowego i wdrwka dwutlenku wgla
w kierunku odwrotnym zachodzi zgodnie z prawami fizyki. Jedno z tych praw
mwi, e cinienie czstkowe gazu w mieszaninie wynosi tak sam cz
oglnego cinienia mieszaniny gazw, jaka wynika z procentowej zawartoci
gazu w mieszaninie. Na przykad cinienie powietrza atmosferycznego wynosi
przecitnie 760 mm Hg. Procentowa zawarto tenu w powietrzu rwna si
20,96%, zatem cinienie czstkowe (parcjalne) tlenu wynosi 760 20,96
= 159,2 m m Hg.
100
Cinienie czstkowe poszczeglnych gazw w powietrzu atmosferycznym
przedstawia tab. 24.
'264
T a b e l a 22
Zawarto gazu w odsetkach (%)
powietrze
atmosferyczne
powietrze
wydychane
powietrze
pcherzykowe
20,96
16,3
14,2
Dwutlenek wgla
0,04
4,0
5,5
79,00
79,7
80,3
100,00
100,00
100,00
Tlen
Razem
T a b e I a 24
Cinienie czstkowe w mm Hg
Gaz
krew ttnicza
krew ylna
40
46
100
40
Tlen
Dwutlenek wgla
rnica
+ 60
- 6
Wspczynnik rozpuszczalnoci
0,023
0,510
0,011
Tlen
Dwutlenek wgla
Azot wraz z innymi gazami
Razem
powietrze
atmosferyczne
powietrze
wydychane
159,2
0,3
600,5
760,0
116,2
28,5
615,3
760,0
v _
powietrze
pcherzykowe
<"
101,0
40,0
619,0.
760,0
Oddychanie tkankowe
We woniczkach tkankowych tlen odcza si od hemoglobiny i przechodzi
przez ciany naczy wosowatych do pynu tkankowego,a nastpnie do
komrek. Cinienie czstkowe tlenu w pocztkowej czci naczy wosowatych wynosi 95 mm Hg, za w pynie midzykomrkowym 40 mm Hg. Rnica
cinie 55 mm Hg powoduje przejcie tlenu do przestrzeni midzykomrkowej. Cinienie czstkowe tlenu w pynie tkankowym wynosi 40 mm Hg,
a cinienie wewntrz k o m r e k - 3 5 mm Hg, co pozwala na przenikanie do nich
tlenu. Cakowita rnica midzy cinieniem tlenu w krwinkach czerwonych
a cinieniem w komrkach tkanek wynosi 60 mm Hg i jest zbliona do rnicy
cinie czstkowych w pucach (64 mm).
Cakowita ilo tlenu zwizanego z hemoglobin krwi ttniczej przy jej
penym wysyceniu wynosi ok. 19,4 ml/100 ml krwi. Po przejciu przez naczynia
wosowate tkanek spada do 14,4/100 ml krwi,a w tkankach pozostaje 5 ml
tlenu uwolnionego z kadych 100 ml krwi. Nastpnie, gdy krew powrci do
puc, ok. 5 ml tlenu dyfunduje do kadych 100 ml krwi i hemoglobina uzyskuje
ponownie wysycenie 97%.
Podczas intensywnego wysiku fizycznego komrki miniowe wykorzystuj tlen z tak du szybkoci, e jego stenie w pynie midzykomrkowym
spada do 15 mm Hg. Przy takim cinieniu tylko 4,4 ml moe pozosta
w poczeniu z hemoglobin znajdujc si w 100 ml krwi.
Ilo uwolnionego tlenu z kadych 100 ml krwi wynosi zatem 19,4-4,4 = 15.
Podczas duego wysiku moe by przetransportowane trzy razy wicej tlenu
ni w warunkach ycia codziennego. Z powyszego wynika, e wzrost zuycia
tlenu przez tkanki zwiksza automatycznie ilo tlenu uwalnianegoz hemoglobiny. Liczbowy odpowiednik tej czci hemoglobiny, ktra oddaje swj tlen
przechodzc przez tkankowe naczynia wosowate,nazywa si wspczynnikiem wykorzystania. W warunkach prawidowych wynosi on ok. 27% hemoglobiny. Podczas duego wysiku a 77% hemoglobiny oddaje swj tlen. Jest
to najwyszy wspczynnik wykorzystania, nawet przy najwikszym zapotrzebowaniu tlenowym tkanek.
W celu obliczenia cakowitego zuycia w jednostce czasu zakadamy, e
kade 100 ml krwi przenosi 5 ml tlenu. Jeeli podstawowy minutowy rzut serca
wynosi 5000 ml, to w cigu minuty krew dostarcza 250 ml tlenu. Jak ju
mwilimy, wielko ta moe si zwiksza podczas duego wysiku i w niektrych chorobach nawet do 15 razy, z tego trzykrotnie wskutek wikszego
wykorzystania tlenu i piciokrotnie dziki wzrostowi rzutu minutowego. Najwiksza ilo transportowanego tlenu do tkanek wynosi zatem 250 x 15, tj.
3750 ml/min. u zdrowego dorosego czowieka.
'267
Regulacja oddychania
Oddychamy rytmicznie bez udziau wiadomoci. Mona co prawda wstrzyma oddech, lecz jedynie na krtki czas. Minie oddechowe otrzymuj
bodce nerwowe z orodka oddechowego, lecego w rdzeniu przeduonym.
W komrkach nerwowych tego orodka procesy fizykochemiczne wyzwalaj
regularne bodce, ktre drogami n e r w o w y m i docieraj do mini oddechowych. Przecicie rdzenia przeduonego poniej orodka oddechowego prowadzi do bezdechu (aprtoe).
W spoczynku czowiek dorosy oddycha ok. 16 razy na minut. Liczba
oddechw zmienia si w zalenoci od czynnoci ustroju, np. podwaja si
w czasie forsownego marszu, a maleje we nie. Podstawow rol w procesie
oddychania odgrywa pH krwi. Zakwaszenie (obecno duej iloci C02) zwiksza liczb oddechw, alkalizacja krwi zwalnia oddychanie. Zwikszenie
zawartoci dwutlenku wgla prowadzi do nasilenia ruchw oddechowych do
czasu, a zawarto C02 we krwi osignie poziom prawidowy. Przeciwnie 18 - Anatomia i fizjologia
269
'270
UKAD M O C Z O W Y
Nerka
Moczowd
m
I
Jajowd
Macica
Jajnik
'271
BUDOWA NERKI
Na przekroju podunym nerki widniej dwie warstwy - zewntrzna zwana
kor nerki ( c o r t e x renis) i wewntrzna - rdze nerki ( m e d u l l a renis). Rdze
ukada si w postaci trjktnych pl, zwanych piramidami n e r k o w y m i (pyramides renales), pomidzy ktre wchodzi kora tworzc tzw. supy nerkowe.
Wcicie brzegu przyrodkowego nadajce nerce jej charakterystyczny
Ryc. 136
Ryc. 137
'272
CZYNNO NEREK
Jednostk czynnociow i strukturaln nerki jest nefron. Schemat nefronu
przedstawiono na ryc. 138. Skada si on z ciaka nerkowego i wychodzcego
ze ukadu kanalikowego. Ciako nerkowe zbudowane jest z ptli naczy
wosowatych tworzcych kbuszek nerkowy (Malpighiego) oraz otaczajcej
ten kbuszek torebki ciaka nerkowego (Bowmana). Od torebki odchodzi
kanalik krty proksymalny, ktry nastpnie przechodzi w t z w . ptl nefronu
(Henlego) o dwch ramionach-zstpujcym i wstpujcym. Rami wstpujce ptli przechodzi w kanalik krty dystalny (II rzdu), ktry uchodzi do cewki
zbiorczej.
W skad obu nerek czowieka wchodzi okoo 2,5 min w podobny sposb
zbudowanych nefronw. Poniewa budowa i czynnoci ich s podobne,
mona dla uproszczenia wyobrazi sobie czynno nerek jako zwielokrotnion
czynno pojedynczego nefronu, ktr poniej dokadniej rozpatrzymy.
Kbuszek
naczyniowy
ciaka
nerkowego
Kanalik
krty
Kanalik
krty
Ptla
nefronu
Cewka
zbiorcza
Nacz^
odprc
Do torebki
przescza si
woda, Na + , K t
Cr.HCOj,
glukoza
Zredukowanie
przesczu
kbkowego
do ok. 1/8
wskutek
wchaniania
zwrotnego
(reabsorpcji)
Zagszczanie
moczu
Oszczdzanie
zasobu zasad
na drodze
wydalanie
H + i NH 4
i reabsorpcji Na +
'273
Nerki s bardzo obficie ukrwiYie. Przypywa przez nie okoo 25% krwi
wyrzucanej przez serce z kadym skurczem, tj. okoo 1,2 l/min. Jest to znacznie
wicej, niby to wynikao z potrzeb metabolicznych samego narzdu, ktrego
ciar nie przekracza 0,5% ciaru ciaa. Krew ta w nerkach ulega p e w n y m
procesom fizykochemicznym,majcym na celu pozbycie si rnych substancji szkodliwych lub zbdnych dla ustroju drog wydalenia ich z moczem na
zewntrz.
Ponadto nerki peni bardzo wan rol w utrzymaniu staoci skadu
rodowiska wewntrznego ustroju - utrzymywania na mniej wicej staym
poziomie cinienia osmotycznego (osmolalnoci) pynw ustrojowych, stenia j o n w w o d o r o w y c h (pH), a take funkcjonuj jak narzd dokrewny, biorcy
udzia w regulacji cinienia krwi, regulacji przemiany w a p n i o w e j oraz erytropoezie (wytwarzaniu krwinek czerwonych).
Nadchodzca do nerek krew zostaje najpierw doprowadzona przez ttniczk doprowadzajc (vas afferens) do splotu naczyniowego ciaka nerkowego.
Tutaj mniej wicej jedna pita objtoci przepywajcego osocza pod wpyw e m cinienia hydrostatycznego krwi przescza si do torebki ciaka nerkowego, tworzc tzw. mocz pierwotny. Zatem z okoo 700 ml osocza, przepywajcego w cigu minuty przez obie nerki, ok. 120 ml, zostaje wyczone z obiegu
krwi przechodzc do torebek ciaek nerkowych, za pozostaa cz krwi
w y p y w a z sieci kbuszka naczyniowego przez ttniczk odprowadzajc.
Ttniczka ta ponownie rozpada si na sie naczy wosowatych oplatajcych
t y m razem ukad kanalikw nefronu, ktre ostatecznie cz si przechodzc
w ukad ylny.
Przesczony w kbuszku mocz pierwotny przechodzi do ukadu kanalikowego, gdzie ulega dalszym przemianom do moczu ostatecznego. Skadaj si na
to dwa procesy - wchanianie zwrotne, czyli reabsorpcja, oraz wydzielanie,
czyli sekrecja. Nabonek kanalikowy wchania z powrotem do krwi w cigu
godziny okoo trzech czwartych w o d y i soli zawartych w caym osoczu.
W kanalikach odbywa si take wydzielanie czynne, czyli sekrecja do moczu
pierwotnego niektrych substancji, ktre podlegaj wydalaniu z ustroju.
T
|
v
>
5
Przesczanie kbkowe
<
Naczynie
odprowadzajce
-Ptla
naczyniowa
kbuszka
Czsteczki'
inuliny
Torebka
kbka
Karfalik
276
Reabsorpcja kanalikowa
Powiedzielimy wyej, i przesczanie kbkowe, a wic ilo moczu pierwotnego, wynosi ok. 120 ml/min, tymczasem ostateczna ilo moczu wytworzonego zwykle siga 1-1,5 ml/min. Wynika z tego, i wikszo przesczonego
w kbuszkach pynu musi ulec reabsorpcji w kanalikach nerkowych. Razem
z wod wchonite zostaj z powrotem rne substancje w niej rozpuszczone,
ktre s cenne dla ustroju, jak np. glukoza, aminokwasy, sole mineralne. Inne
substancje, takie jak kreatynina, mocznik, oraz rne wprowadzone do ustroju
substancje obce, jak np. leki podlegajce wydaleniu przez nerki, nie zostaj
w kanalikach wchonite z moczu pierwotnego i przechodz do moczu ostatecznego. W ten sposb ustrj pozbywa si niektrych zwizkw szkodliwych
lub nadmiaru substancji normalnie w pynach ustrojowych wystpujcych,
ktre by si mogy w zbyt duej iloci nagromadzi.
Ponadto istnieje jeszcze jeden mechanizm wydalania rnych substancji
przez nerki, polegajcy na aktywnym wydzielaniu ich przez nabonek kanalikowy do wiata kanalikw. O tym, czy dana substancja przesczona w kbuszkach ulega wchanianiu zwrotnemu, czy wydzielaniu czynnemu w kanalikach,
mona przekona si porwnujc jej ilo przesczon z iloci w tym samym
czasie wydalon z moczem.
Ilo jakiej substancji, np. glukozy, przesczonej w kbuszkach nerkowych
rwna si wielkoci przesczania (np. 120 ml/min) pomnoonej przez stenie
tej substancji w osoczu (np. dla glukozy = 100 mg/100 ml). W t y m przypadku
120 m l / m i n x 100 mg/100 ml = 120 mg/min. Poniewa w warunkach prawidowych glukoza w moczu si nie pojawia, std wniosek, e caa przesczona
ilo tego cukru ulega reabsorpcji w kanalikach.
Jeeli ilo jakiej substancji przesczona w kbuszkach rwna si iloci
w tym samym czasie wydalonej z moczem, to moemy powiedzie, e
substancja ta ani si nie wchania, ani nie wydziela czynnie w kanalikach. Jak
ju wspomniano, w ten sposb zachowuje si inulina. Jeeli natomiast ilo
jakiej substancji wydalonej z moczem jest wiksza ni ilo w t y m czasie
przesczona w kbuszkach, oznacza to, i jest ona dodatkowo wydzielana
w kanalikach. Sytuacja taka zdarza si rzadziej ni reabsorpcja, ale zachowuj
si w ten sposb np. jony potasu, amoniaku, jony wodorowe, para-aminohipuran.
'277
Regulacja reabsorpcji
Wielko wchaniania zwrotnego wielu substancji jest zmienna i zaley od
aktualnych potrzeb ustroju. Nerki utrzymuj stay skad pynw ustrojowych
i reaguj na jego zmiany zmniejszonym lub zwikszonym wydalaniem pewnych substancji, przede wszystkim wody i soli mineralnych. Wydalanie tych
substancji zaley oczywicie od tego, jak wielka jest ich reabsorpcja w kanalikach. Reabsorpcja ta pozostaje pod kontrol rnych czynnikw - przede
wszystkim niektrych hormonw.
W odniesieniu do wody i sodu wyglda to np. w ten sposb, e ok. 80%
wody i soli ulega reabsorpcji przymusowej w kanaliku proksymalnym, natomiast wchanianie pozostaych 20% pozostaje pod kontrol hormonw,
zalenie od potrzeb ustroju. Tak wic hormon kory nadnerczy - aldosteron,
zwiksza reabsorpcj sodu w kanalikach, a wic i zatrzymywanie soli w ustroju. Hormon antydiuretyczny tylnego pata przysadki zwiksza reabsorpcj
wody, zmieniajc przepuszczalno cewek zbiorczych. Reabsorpcj fosforanw reguluje hormon przytarczyc. Natomiast reabsorpcja glukozy nie jest
regulowana w nerkach i dlatego nie odgrywa roli w fizjologicznej regulacji
poziomu cukru we krwi.
'278
Wydzielanie
Czynne wydzielanie kanalikowe nastpuje wwczas, gdy ilo substancji
wydalonej z moczem jest wiksza ni jej ilo przesczona w tym samym
czasie w kbuszkach. Dla ostatecznego skadu moczu mechanizm ten jest
mniej istotny ni reabsorpcja kanalikowa. Do substancji wydzielanych czynnie
w kanalikach, jak ju wspomniano, nale potas i jony wodorowe. Wydzielanie
potasu pozostaje pod kontrol aldosteronu, za sekrecja jonw wodorowych
zmienia si zalenie od stanu rwnowagi kwasowo-zasadowej ustroju.
Komrki
kanalika
Mocz
pierwotny
Naczynie
-wosowatej
H .0+C0
f
Anhydraz -.
H_C0,
NaHCO,
H'+HC0:
Ni'HC0,
E
JS j
o )
<D a>*
2 5
<0
o g
JO o
o
C
IM
-(O o
N;i'
-H
H.,COn ^
Ir
N.iK.PO,
E&
.H (0
ta ro
<B ?
NH,
Na i-CI
- .
nh4ci^-' '
I H2C03
- NnHCO.,
;- NaHCO-^
SjtBs^B: i
Glutamina
NaCl
+
N.i
Nu' fNdHPOi
-
NaHCO.
; VV:y-^j^^^^M |
"sj 5- 'h.
h,o+co2
i HCO? | | j p i f f l |
Nti..HP04
Na*
1
NiiHC0 ?
fi?
'
H'-HCO:!
NdHCO^
s sr
NaHCO.
II NaH 2 P0 4 I
inh4ci
Uwolniony j o n w o d o r o w y zostaje wydzielony do wiata kanalika nerkowego w zamian za jon sodowy (Na + ), ktry wchodzi do komrki i razem z anionem
w o d o r o w g l a n o w y m NaHCCV zostaje zwrcony do krwi. W ten sposb zostaje zaoszczdzony zapas sodu ustrojowego i zapas w o d o r o w g l a n w (zasb
zasad).
Drugi mechanizm polega na wydalaniu jonu w o d o r o w e g o za porednie
t w e m fosforanw. Uwolniony w sposb wyej opisany jon w o d o r o w y w y m i
nia si na sd, zamieniajc fosforan dwusodowy na fosforan jednosodowy
W ten sposb moe ulec wydaleniu dua ilo j o n w w o d o r o w y c h (kwasu)
przy rwnoczesnym oszczdzaniu sodu. Kwas ten daje si w moczu zmiareczkowa ugiem i dlatego ta cz kwasw wydalonych z moczem nosi nazw
kwanoci miareczkowej".
Wreszcie trzeci mechanizm polega na wydzielaniu przez komrki kanalikowe amoniaku. Powstaje on z dezaminacji pewnych aminokwasw. Amoniak
dyfunduje do wiata kanalika, gdzie przy udziale jonu w o d o r o w e g o powstaego w sposb wyej opisany powstaje j o n a m o n o w y NH 4 + , ktry czy si
z chlorem uwalniajc sd.
S to trzy podstawowe mechanizmy wydalania jonu w o d o r o w e g o lece
u podstaw regulacji rwnowagi kwasowo-zasadowej organizmu przez nerki.
'280
Mocz (urina)
Dobowa ilo moczu wydalanego przez zdrowego czowieka waha si od
600 do 2500 ml i jest zalena od rnych czynnikw, gwnie od spoytych
pynw i temperatury otoczenia.
Prawidowy mocz ma zabarwienie te lub bursztynowe. Intensywno
zabarwienia zaley od iloci wytworzonego moczu - mocz zagszczony jest
ciemniejszy wskutek wikszego stenia barwnika moczu (urochromu). Ciar
waciwy moczu zaleny jest od stenia rozpuszczonych w nim substancji
i waha si od 1,003 do 1,030. Mniej wicej poow rozpuszczonych w moczu
substancji stanowi mocznik, ktry jest gwnym produktem kocowym przemiany biakowej. Kwas moczowy jest kocowym produktem przemiany
purynowej. Do produktw przemiany azotowej wydalanych z moczem naley
take kreatynina, ktrej wydalanie dobowe jest dla danego osobnika wielkoci dosy sta. Do soli mineralnych zawartych w moczu nale sole sodu,
potasu, wapnia i magnezu w postaci chlorkw, fosforanw i siarczanw.
Najwikszy procent soli wydalanych z moczem stanowi chlorek sodowy (44%
wszystkich soli).
W warunkach chorobowych w moczu mog pojawia si w wikszych
ilociach takie substancje, jak biako, cukier, barwniki ciowe i inne.
Tabela
li
'282
Skadnik moczu
Wydalanie (w g na dob)
Woda
Mocznik
Kwas moczowy
Kreatynina
Siarczany
Fosforany
Chlorki
Amoniak
Potas
Sd
Wap
Magnez
600-2500
33,0
0,6
1,0
2,0
1,7
7,0
0,7
2,5
6,0
0,2
0,2
Nerka
"Moczowd
-Pcherz
moczowy
NasieniowodPcherzyk
nasienny
Gruczo
krokowy
Najdrze
Jdro'
'284
ODDAWANIE MOCZU
Oddawanie moczu jest odruchem sterowanym z rdzenia krgowego. Odruch ten moe by jednak wiadomie zainicjowany lub zatrzymany. Potrzeba
oddania moczu pojawia si zwykle, gdy pcherz wypeni si do objtoci ok.
150 ml moczu. Gdy objto ta wzronie do ok. 400 ml, parcie na mocz staje si
silne i dusze zatrzymywanie odruchu oddawania moczu jest wwczas bardzo
trudne.
CEWKA MOCZOWA
Cewka moczowa eska ( u r e t h r a feminina) jest krtkim szerokim przewodem dugoci 3 - 5 cm, rednicy 5 - 7 m m , ktry rozpoczyna si ujciem
wewntrznym w pcherzu moczowym i koczy ujciem zewntrznym w przedsionku pochwy. Wysana jest od wewntrz bon luzow pokryt w czci
pocztkowej nabonkiem przejciowym, a w dalszej - w i e l o w a r s t w o w y m
walcowatym, U kobiety cewka moczowa suy wycznie do wyprowadzania
moczu z pcherza na zewntrz.
19 - Anatomia i fizjologia
285
'286
UKAD PCIOWY
Zadaniem czynnoci pciowych jest zachowanie gatunku przez wytworzenie
potomstwa. Jest to uzalenione od wspdziaania osobnikw dwch odrbnych pci - kobiety i mczyzny.
Na cao tych czynnoci skada si: 1) wytwarzanie komrek rozrodczych,
czyli gamet: p l e m n i k w - u mczyzny i komrek jajowych - u kobiety, 2)
dokonanie aktu pciowego (kopulacji) oraz 3) regulacja hormonalna tych
czynnoci.
Przeznaczone do tych zada narzdy pciowe u mczyzny i u kobiety s
zbudowane odmiennie i dlatego musimy je omawia oddzielnie.
NARZDY PCIOWE MSKIE
Dziel si one na w e w n t r z n e i zewntrzne. Do pierwszych zalicza si
gruczo pciowy mski produkujcy plemniki - jdro, gruczo krokowy (stercz),
pcherzyki nasienne oraz drogi wyprowadzajce nasienie. Do narzdw
pciowych zewntrznych nale - prcie, moszna i cewka moczowa mska.
Moczowd
Pcherz
moczowy
-Odbytnica
Gruczo krokowy
Pcherzyk
nasienny
Prcie
i
Cewka
-'
moczowa
Jdr<ar*--.
Ryc. 143. Narzdy pciowe mskie (schemat).
'287
Spermatogeneza rozpoczyna si od podziau komrek macierzystych spermatogonii. Cz spermatogonii pozostaje na miejscu przy bonie podstawnej cewki, stanowic rezerw dla rozplemu nastpnych pokole komrek
pciowych, pozostae odsuwaj si w kierunku wiata cewki, ulegajc przemianie na spermatocyty I rzdu.
Podziay spermatocytw I rzdu rni si od zwykego podziau mitotycznego t y m , e w jego trakcie nastpuje zredukowanie c h r o m o s o m w do
poowy liczby t y p o w e j dla danego gatunku, tj. do 23 u czowieka. Jest to tzw.
podzia redukcyjny (p. str. 10).
Nastpny podzia dojrzewania jest zbliony do mitozy. Spermatyda ma
pocztkowo ksztat komrki nabonkowatej, ktra wydua si, przeksztacajc
si w plemnik.
Dojrzay plemnik czowieka (spermium s. spermatozoon) skada si z gwki,
szyjki i witki. Gwka, majca ksztat gruszkowaty, zawiera zagszczony
'289
Testosteron powoduje take rozwj charakterystycznych dla mczyzny wtrnych cech pciowych: wosy zarastaj okolic od spojenia onowego w gr
wzdu linii biaej do ppka, pojawia si zarost na twarzy oraz wyrastaj wosy
w okolicy klatki piersiowej, rzadziej - take w innych okolicach ciaa (na
grzbiecie). Wzmoona produkcja testosteronu, jeli skojarzy si z predyspozycj genetyczn, prowadzi do powstawania ysiny. Mczyzna z nieczynnymi
jdrami nie ysieje.
Testosteron powoduje powikszenie si krtani i zgrubienie strun gosowych, co prowadzi do zmiany tembru gosu.
Skra pod w p y w e m testosteronu ulega zgrubieniu, zwiksza si w niej
zawarto barwnika, wzmaga si czynno gruczow potowych i ojowych.
Trdzik pospolity (zapalenie gruczow ojowych), bdcy jednym z najczstszych objaww towarzyszcych okresowi pokwitania, jest zwizany ze wzmoon czynnoci tych gruczow pod wpywem testosteronu.
Testosteron wywiera silny w p y w anaboliczny na przemian biakow,
wyraajcy si dodatnim bilansem azotowym. Powoduje to duy przyrost
masy miniowej, jaki ma miejsce bezporednio po okresie pokwitania. Pod
wpywem testosteronu nastpuje silny rozrost koci i wzmoone odkadanie
si w nich soli wapniowych i fosforowych.
Testosteron powoduje take zrastanie si nasad koci dugich z ich trzonami, co doprowadza do zahamowania wzrostu. Osobnicy wczenie trzebieni
odznaczaj si wysok smuk sylwetk.
Wydzielanie testosteronu pozostaje pod kontrol hormonu gonadotropowego przysadki,
zwanego hormonem pobudzajcym komrki rdmiszowe (ICSH). Ilo wydzielanego testosteronu jest mniej wicej proporcjonalna do iloci ICSH. Jdra nie stymulowane gonadotropin nie
produkuj testosteronu. ICSH jest identyczny z LH kobiety. Prawie takie same waciwoci jak
ICSH ma gonadotropina kosmwkowa wytwarzana przez oysko podczas ciy. Hormon ten
pobudza rozwj komrek rdmiszowych i produkcj testosteronu u podu, co ma decydujce
znaczenie dla rozwoju narzdw pciowych mskich.
FSH (hormon pobudzajcy pcherzyki) z przysadki stymuluje dojrzewanie spermatocytw
w cewkach nasiennych. Bez FSH spermatogeneza nie zachodzi, jednake dla ostatecznego
wytworzenia si dojrzaych plemnikw konieczna jest take niewielka ilo testosteronu, a zatem
take ICSH.
Wytwarzanie gonadotropin przez przedni pat przysadki jest sterowane z podwzgrza. Regulacja ta odbywa si za porednictwem swoistych neurohormonw, zwanych czynnikami wyzwalania gonadotropin. S to substancje polipeptydowe, ktrych miejsce powstawania w podwzgrzu
nie zostao dokadnie ustalone. Hormony te drog ukadu krenia wrotnego - podwzgrze-przysadka - zostaj przeniesione do przysadki.
Wydzielanie gonadotropin ulega zahamowaniu pod w p y w e m wstrzykiwania testosteronu.
W p y w ten zaznacza si bardziej w stosunku do ICSH ni FSH. Pomidzy przysadk i jdrem
istnieje zatem mechanizm ujemnego sprzenia zwrotnego utrzymujcy na staym poziomie
sekrecj testosteronu - nadmiar testosteronu powoduje zahamowanie wydzielania ICSH, co
z kolei zmniejsza produkcj testosteronu w jdrach.
W cigu pierwszych dziesiciu lat ycia chopca przedni pat przysadki nie
wydziela prawie wcale gonadotropin i w zwizku z t y m jdra nie wytwarzaj
androgenw. Okoo 10 r.. przysadka zaczyna produkowa wzrastajce iloci
'291
(
gonadotropin i ok. 13 r.. jdra osigaj pen wydolno pciow. Poczynajc
od okresu pokwitania, przysadka wydziela h o r m o n y gonadotropowe przez
reszt ycia. Spermatogeneza, przynajmniej w postaci resztkowej, utrzymuje
si zwykle do koca ycia mczyzny. U wikszoci mczyzn nastpuje jednak
pomidzy 40 i 50 r.. stopniowe sabnicie czynnoci pciowych, zwizane
z obnieniem sekrecji testosteronu. W okresie t y m dochodzi do wzmoonego
wydzielania FSH, poniewa przysadka przestaje by hamowana przez testosteron. Zanik potencji pciowej przewanie nastpuje bezobjawowo, niekiedy
jednak w okresie t y m wystpuj u mczyzny zaburzenia somatyczne i psychiczne podobne do okresu przekwitania u k o b i e t y - t z w . climacterium virile.
Najdrze
Najdrze ( e p i d i d y m i s ) jest ukadem przewodzikw stanowicych magazyn
plemnikw, w ktrym osigaj one pen dojrzao. Najdrze przylega do
jdra wzdu jego tylnego brzegu, gwnie przy g r n y m biegunie, tworzc
t w r w ksztacie fajki z w y g i t y m cybuchem. Rozrnia si w nim gow, trzon
i ogon najdrza. Wntrze najdrza stanowi w s p o m n i a n y ju ukad przewodzik w ; w obrbie gowy najdrza przewodziki te tworz liczne ptle i skrty
wypeniajce zraziki, czyli stoki najdrza. czc si ze sob, tworz one
pojedynczy bardzo krty i dugi (4-6 m) kana, zwany p r z e w o d e m najdrza.
Przewd ten wraz z otaczajc go tkank czn tworzy trzon i ogon najdrza.
Ogon najdrza, zaginajc si ostro ku grze i ku tyowi, przechodzi w nasieniowd.
Przewodziki odprowadzajce s wysane charakterystycznym nabonkiem,
ktry miejscami tworzy festonowate wzniesienia skadajce si z wielu warstw
komrek walcowatych. Na wolnej powierzchni komrek znajduj si rzski,
ktrych ruch wytwarza prd skierowany ku najdrzu. Pomidzy t y m i komrkami znajduj si kubkowate zagbienia wysane jasnymi komrkami szeciennymi, tworzcymi tzw. gruczoy rdbonkowe. Zewntrzn warstw przewodzika stanowi cienka bona podstawna oraz uoone na niej nieliczne wkna
miniwki gadkiej.
Przewd najdrza (ductus epididymidis) ma na przekroju poprzecznym
regularny zarys okrgy. Wyciea go wysoki nabonek walcowaty tworzcy
dwie warstwy.
Plemniki, straciwszy kontakt z komrkami p o d p o r o w y m i , dostaj si do
przewodzikw gowy najdrza i przewodu najdrza. Przechodzeniu ich sprzyja
wzmoone cinienie panujce w jdrze. W najdrzu plemniki osigaj pen
dojrzao. Plemniki przebywajce w drogach najdrza zachowuj zdolno
zapodnienia do 42 dni, chocia przy normalnej aktywnoci pciowej rzadko
okres ten bywa tak dugi. Przy czsto powtarzanych stosunkach pciowych
zapasy dojrzaych plemnikw ulegaj szybko wyczerpaniu i ju trzeci ejakulat
w cigu 12 h jest praktycznie pozbawiony plemnikw. Ponowne wypenienie
'292
zbiornikw trwa okoo dwch dni, a okres ich przebywania w najdrzu w tych
warunkach moe si ograniczy do kilku godzin. Liczba plemnikw w jednym
ejakulacie w y n o s i ok. 200-300 milionw.
Nasieniowd
Nasieniowd ( ductus deferens) stanowi bezporednie przeduenie przew o d u najdrza. Jest to przewd dugoci 50-60 cm sucy do szybkiego
przeprowadzania nasienia do cewki moczowej. Biegnie on pocztkowo po
przyrodkowej stronie jdra, kierujc si ku kanaowi pachwinowemu, przez
ktry wchodzi do wntrza miednicy maej w powrzku nasiennym. W miednicy maej nasieniowd zda ku tylnej cianie pcherza moczowego. Po
skrzyowaniu si z moczowodem zblia si do nasieniowodu strony przeciwnej, przylegajc do dna pcherza.
ciana nasieniowodu jest gruba i skada si z trzech bon: zewntrznej zbudowanej z tkanki cznej wknistej, zawierajcej liczne wkna spryste,
rodkowej - bony miniowej, oraz w e w n t r z n e j - bony luzowej. Najgrubsza (ok. 1 m m ) jest warstwa miniowa; dziki niej nasieniowd daje si
wyranie wyczu w miejscu, gdzie ley powierzchownie pod skr, tj. przed
wejciem do kanau pachwinowego. rednica nasieniowodu w y n o s i ok. 3
m m , wiato - 0,5 m m .
W kocowej czci nasieniowd tworzy wrzecionowate rozszerzenie, zwane
bak nasieniowodu ( a m p u l l a ductus deferentis). Wydzielina baki nasieniow o d u pobudza plemniki do ruchu.
Nastpnym odcinkiem drg wyprowadzajcych nasienie jest krtki, 20-milimetrowy, przewd w y t r y s k o w y ( ductus ejaculatorius), ktry przebija gruczo
krokowy i otwiera si m a y m ujciem do czci sterczowej cewki moczowej.
Ujcia przewodw wytryskowych znajduj si po obu stronach agiewki
sterczowej.
Pcherzyki nasienne ( vesiculae seminales) - prawy i lewy - stanowi
wypuklenie nasieniowodu w ksztacie gruszkowatego paskiego t w o r u dugoci ok. 4 - 5 cm. S to gruczoy pomocnicze, wytwarzajce zasadow wydzielin, ktra zawiera biako zasadowe (protaminy), wielocukry oraz fruktoz (ok.
300 mg%). Ta ostatnia stanowi materia odywczy i rdo energii dla
plemnikw. Wydzielina pcherzykw nasiennych jest tawym gstym pynem o odczynie zasadowym, ktry pobudza plemniki do ruchu. Usunicie
pcherzykw nasiennych przewanie pociga za sob niepodno.
Gruczo k r o k o w y
Gruczo k r o k o w y , stercz (prostata), jest nieparzystym narzdem wielkoci
kasztana, pooonym w jamie miednicy mniejszej pod pcherzem m o c z o w y m
za spojeniem o n o w y m . Ma on ksztat spaszczonego kasztana, podstaw
'293
V
zwrconego ku grze. Przecitne rozmiary gruczou krokowego wynosz:
w wymiarze strzakowym - 2 cm, wysoko ok. 3 cm, szeroko - ok. 4 cm.
Przedni cz gruczou krokowego przebija cewka moczowa; przez cz
tyln biegn skonie ku doowi i przodowi przewody wytryskowe. Gruczoten
w wieku starczym ulega czsto powikszeniu i uciskajc cewk moczow
stwarza przeszkod w oddawaniu moczu.
Od zewntrz gruczo krokowy otacza torebka cznotkankowa zawierajca
take wkna miniowe.
Wydzielina gruczou krokowego stanowi okoo 20% pynnej czci nasienia.
Zawiera ona m.in. kwas cytrynowy, substancje biakowe oraz szereg enzym w , jakfosfataza kwana, beta-glukurohidaza i fibrynolizyna. Nasienie, ktre
bardzo szybko po wytrysku krzepnie, pozostawione w temperaturze ok. 37
ulega pod w p y w e m fibrynolizyny upynnieniu. Gruczo krokowy wydziela
take substancje o waciwociach hormonalnych, tzw. prostaglandyny, ktre
po dostaniu si do pochwy powoduj zwolnienie skurczw macicy i rozlunienie koca brzusznego jajowodu.
Gruczoy o p u s z k o w o - c e w k o w e
Gruczoy opuszkowo-cewkowe ( g l a n d u l a e bulbourethrales) przewanie
maj ksztat i wielkoziarna grochu, barwtawobrzow i le przy t y l n y m
kocu opuszki prcia na dnie miednicy mniejszej. Gruczoy te produkuj jasn,
podobn do luzu, wydzielin o odczynie lekko zasadowym. Substancja ta
wydziela si obficie podczas pobudzenia pciowego; gruczoy opuszkowo-cewkowe oprniaj si ju podczas wzwodu prcia przygotowujc drog dla
nasienia.
Powrzek nasienny
Powrzek nasienny (funiculus spermaticus) skada si z nasieniowodu,
naczy krwiononych i splotw nerwowych oraz osonek takich samych, jakie
otaczaj jdro, z wyjtkiem blaszek surowiczych. Dugo powrzka nasiennego w y n o s i ok. 15-20 cm, rednica dorwnuje gruboci maego palca. Powrzek nasienny daje si wymaca przez skr moszny oraz w dole p a c h w i n o w y m
przy wejciu do kanau pachwinowego.
Przewody w y t r y s k o w e
Nastpny odcinek drogi nasienia od baki nasieniowodu do ujcia cewki
moczowej, pooony w obrbie gruczou krokowego, nosi nazw przewodu
w y t r y s k o w e g o (ductus ejaculatorius). Dugo jego w y n o s i ok. 2 cm, wiato
od ok. 1 mm w czci pocztkowej, zwajc si do 0,2 mm przy ujciu cewki
294
\
Ujcie
zewntrzne
cewki
Wdzideko
napletka
ik1L_od
| prcia
Korona odzi
-Trzon
prcia
Ciao
jamiste
,
m<u u
Ciao
" Cjdlicz.isll!
pian.i
K. kulszowa
M. kulszowo-jamisty- - y
Korze
prcia
_-M. poprzeczny
& gboki
fc krocza
'
M. opuszkowo-jamisty
Ryc. 145. Ciaa jamiste prcia i ich minie (po zdjciu skry).
Moszna
Jdra le w odzielnym worku - mosznie (scrotum), utworzonym przez
wypuklenie przedniej ciany jamy brzusznej. W okresie podowym zawizki
gruczow pciowych powstaj na tylnej cianie jamy brzusznej na wysokoci
'297
\
dolnych krgw ldwiowych. W trakcie rozwoju podowego jdra odbywaj
wdrwk zwan zstpowaniem jder" (descensus testiculorum) z jamy
brzusznej przez kana pachwinowy do moszny. W procesie tym uczestniczy
take przednia ciana jamy brzusznej, tworzc jak gdyby kieszonk ze wszystkich swoich warstw z otrzewn wcznie, wdrujc przed jdrem do worka
mosznowego. Jdro ma zatem zawczasu przygotowan drog i nie powoduje
wypuklenia ciany brzusznej, lecz rzeczywicie zstpuje do gotowego worka
mosznowego. Proces zstpowania jder zostaje zakoczony przed urodzeniem i jama surowicza moszny traci poczenie z jam otrzewnej. Jeeli
poczenie takie zachowa si, wwczas powstaje wrodzona przepuklina pachwinowa, przez ktr mog wchodzi do moszny ptle jelitowe. Zatrzymanie
si jdra w trakcie zstpowania w jamie brzusznej lub w kanale pachwinowym
jest okrelone jako w n t r o s t w o (cryptorchismus).
W rodku worek mosznowy jest przedzielony przegrod (septum scroti) na
dwie jamy. Skra moszny odznacza si pigmentacj silniejsz, ma zawartoci tkanki tuszczowej oraz obecnoci szczeglnej warstwy mini gadkich
tworzcych tzw. bon kurczliw (tunica dartos). Dziki owej bonie skra
moszny moe si silnie rozciga dostarczajc czci pokrywy dla prcia przy
jego wzwodzie. Brak podciki tuszczowej uatwia wymian ciepa i temperatura w worku mosznowym jest o 2,5-4 nisza ni w jamie brzusznej.
Pcher
moczo'
Przepon
moczow
-pciow
\
spenienia misji biologicznej ma tylko 1 spord 200-300 milionw wida jak
zapobiegliwie rozrzutna jest natura, gdy idzie o spraw zachowania gatunku.
Z powyszegq wynika take, e wiek komrek jajowych wydalanych z jajnika
waha si zatem od 14 do ok. 45 lat. By moe w zwizku z tym pozostaje
wiksza ilo wad wrodzonych u dzieci starszych matek.
Po uzyskaniu dojrzaoci pciowej, mniej wicej co 28 dni pewna ilo
pcherzykw (przypuszczalnie okoo 20) zaczyna ulega zmianom, doprowadzajcym do powstania tzw. pcherzykw wtrnych. Paskie komrki pcherzykowe otaczajce komrk jajow zaczynaj si rozmnaa i przeksztaca
w komrki szecienne i walcowate tworzc wiele warstw. Powoduje to
powikszenie si caego pcherzyka. Stosunkowo niewielka liczba pcherzykw wtrnych przeksztaca si w pcherzyki jajnikowe dojrzewajce. Wtrakcie
procesu dojrzewania pcherzyka komrki pcherzykowe zaczynaj wytwarza
pyn pcherzykowy (liquor folliculi), ktry gromadzi si w jedn powikszajc si kropl i rozsuwa komrki tworzc jam pcherzyka (antrum folliculi).
W ten sposb pcherzyk zostaje rozdzielony na dwie czcr- cz odsunit
Najwiksza
moliwo
zapodnienia
300
\
szarorowy pcherzyk przeistacza si w twr o zabarwieniu tawym,
noszcy teraz nazw ciaka tego (corpus luteum). Jeeli nie nastpi zapodnienie, okres czynnoci ciaka tego trwa ok. 12-14 dni, po czym zaczyna ono
zanika. Jest to tzw. ciako te miesiczkowe. Komrki luteinowe ulegaj
zwyrodnieniu tuszczowemu, ich miejsce zajmuje tkanka czna, a cay twr
przeksztaca si w tzw. ciako biaawe (corpus albicans), ktre z czasem zanika
i po upywie ok. 2 miesicy pozostaje na jego miejscu tylko maa wknista
blizna.
Jeeli nastpi zapodnienie i implantacja jaja, to pod wpywem hormonw
produkowanych przez trofoblast rozwija si ciako te ciowe, ktre powiksza si, osigajc okoo 4 miesica ciy rednic do 5 cm. Od 6 miesica
ciako te zaczyna powoli zanika.
Hormony pciowe eskie
Prawidowe ycie pciowe kobiety podlega cyklicznym zmianom sterowanym z podwzgrza za
porednictwem przysadki. Orodki w podwzgrzu wytwarzaj dwie substancje polipeptydowe
o charakterze neurohormonw, zwane czynnikiem uwalniajcym, oznaczone pierwszymi literami
angielskiej ich nazwy-FRF (Follicle Stimulating Hormone Releasing Factor) oraz LRF (Luteinizing
Hormone Releasing Factor), ktre trafiaj do przedniego pata przysadki.
Cykliczny charakter wyzwalania tych hormonw jest specyficzn cech mzgu eskiego.
U mczyzny wydzielanie hormonw gonadotropowych ma charakter mniej wicej stay. Obecno w ustroju eskim swoistego zegara biologicznego" zlokalizowanego w podwzgrzu jest
prawdopodobnie zalena od tego, e w chwili narodzenia nie ma w nim mskich hormonw
pciowych. Wstrzykiwanie noworodkowi eskiemu testosteronu zapobiega powstawaniu orodka cyklicznego i wyzwalanie hormonw gonadotropowych u takich osobnikw odbywa si
w sposb cigy bez cyklicznych fluktuacji.
Za porednictwem podwzgrza i przedniego pata przysadki orodkowy ukad nerwowy moe
wywiera wpyw na aktywno gonad. Wiadomo np., e czynniki emocjonalne i rodowiskowe
mog zaburza i zmienia rytm miesiczkowy.
Cykl jajnikowy zaley cakowicie do hormonw gonadotropowych przysadki. Jajniki, ktre nie
s stymulowane przez te hormony, jak to jest np. w dziecistwie, pozostaj nieczynne. Wycicie
przedniego pata przysadki u kobiety dojrzaej prowadzi do zaniku czynnoci jajnikw.
Przedni pat przysadki wydziela trzy rne hormony gonadotropowe istotne dla czynnoci
jajnika. S to: 1) hormon pobudzajcy pcherzyki (follikulostymulina)-FSH, 2) hormon luteinizujcy (LH) oraz 3) luteotropina (LTH).
FSH i LH dziaaj wycznie na jajnik, natomiast LTH poza wpywem na jajniki pobudza take
gruczoy sutkowe do wydzielania mleka i dlatego bywa nazywany prolaktyn (PRL) lub hormonem
laktogennym. Sama prolaktyna ma niewielki wpyw na gruczo sutkowy; dla przygotowania
gruczou do penej laktacji (rozrostu przewodw i pcherzykw mlecznych) potrzebne jest jeszcze
wspdziaanie estrogenw i progesteronu, a take hormonw korowo-nadnerczowych.
LH u mczyzny bywa nazywany hormonem pobudzajcym komrki rdmiszowe (ICSH).
Na pocztku cyklu zaznacza si niewielki wzrost poziomu FSH we krwi powodujcy dojrzewanie pcherzykw jajnikowych oraz stymulujcy komrki pcherzykowe do wydzielania estrogenw. Z osocza krwi wyizolowano w wikszych ilociach trzy naturalne estrogeny: beta-estradiol,
estron i estriol.
Wzrost poziomu estrogenw we krwi jest odpowiedzialny za faz wzrastania bony luzowej
macicy w pierwszej poowie cyklu miesicznego. Gdy poziom estrogenw we krwi zaczyna
spada, narasta szybko wydzielanie LH. Wzmoone wydzielanie LH przypuszczalnie powoduje
pkanie dojrzaego pcherzyka jajnikowego i rozwj ciaka tego, ktre wytwarza progesteron.
W drugiej poowie cyklu jajnikowego prawie cay progesteron pochodzi z jajnika. Podczas ciy,
zwaszcza po czwartym miesicu ciy, progesteron jest wytwarzany w duych ilociach
w oysku.
'302
Przysadka
'303
Jajowd
Jajowody (tuba uterina, salpinx), w liczbie dwch (prawy i lewy), s to
cewkowate przewody dugoci 14-20 cm suce do przyjcia i przeprowadzenia komrki jajowej z jajnika do jamy macicy.
Kady jajowd cignie si od koca jajowodowego jajnika do grnego kta
macicy, biegnc w grnym brzegu wizada szerokiego macicy pod otrzewn.
Koniec jajowodu otwierajcy si do jamy otrzewnej w ssiedztwie jajnika jest
rozszerzony w ksztacie trbki - zwanej lejkiem jajowodu; z brzegu lejka
zwisaj na ksztat frdzli wypustki zwane strzpkami jajowodu (fimbriae
tubae). Powierzchni wewntrzn strzpkw pokrywa bona luzowa, tworzca na wikszych strzpkach podune fady, bdce przedueniem fadw
luzwki lejka. Jeden ze strzpkw, zwany strzpkiem jajnikowym, wyrnia
si tym, e jest duszy, gbiej wyobiony i przylega do bieguna grnego
jajnika.
Lejek jest najbardziej ruchom czci jajowodu, zazwyczaj skierowan ku
doowi. Strzpki prawdopodobnie uatwiaj wprowadzenie komrki jajowej
'304
Jajnik
(przekrj)
>-
Wizado
obe macicy
Marszczki
pochwowe
Ryc. 149. Pochwa, macica, jajowd i jajnik.
'305
take rozkrcanie si i rozsuwanie spiralnie przebiegajcych pczkw miniowych w obrbie trzonu macicy. Szyjka macicy nie ulega przy tym wikszym
zmianom i zamyka jam macicy od dou, natomiast trzon powiksza si ku
grze. Nastpujce przy tym rozlunienie struktury ciany w obrbie cieni
pomidzy trzonem i szyjk macicy daje si wymaca przy badaniu oburcznym (objaw Hegara).
Bona luzowa macicy (tunica mucosa s. endometrium) przylega bezporednio do bony miniowej, gdy nie ma w macicy podluzwki.
Powierzchni bony luzowej pokrywa nabonek jednowarstwowy walcowaty, poprzetykany grupami komrek urzsionych. W obrbie trzonu macicy
nabonek tworzy gruczoy cewkowe proste, ktre zmieniaj swj wygld
zalenie od fazy cyklu miesiczkowego i prawie wcale nie wytwarzaj adnej
wydzieliny. W kanale szyjki gruczoy s silniej rozgazione (glandulae cervicales uteri). Produkuj one galaretowato-luzow wydzielin, ktra tworzy
luzowy czop wypeniajcy kana szyjki i chronicy jam macicy przed wtargniciem zarazkw chorobotwrczych.
Podstawowa warstwa bony luzowej jest ukrwiona przez ttniczki tworzce
liczne rozgazienia oraz gst sie naczy wosowatych zalegajcych w bonie luzowej i przylegej warstwie miniowej. Powierzchowna warstwa bony
luzowej jest ukrwiona przez sie naczy wosowatych pochodzcych z tzw.
ttnic spiralnych.
U dojrzaej pciowo, nie ciarnej kobiety bona luzowa macicy podlega
okresowym zmianom, ktre s sterowane czynnoci jajnika. Zmiany te
zwane cyklem miesiczkowym powtarzaj si w odstpach od 21 do 35 dni,
przewanie co 28 dni, poczwszy od okresu pokwitania (ok. 14 r. .) a do
menopauzy (ok. 45-50 r. .).
W przebiegu cyklu miesiczkowego rozrnia si w bonie luzowej macicy
cztery okresy lub fazy:
1. Faza wzrastania.
2. Faza wydzielnicza.
3. Faza niedokrwienia.
4. Faza zuszczania, czyli krwawienie miesiczkowe.
1. Faza wzrastania (stadium proliferationis) sterowana hormonem pcherzykowym jajnika rozpoczyna si z kocem krwawienia miesiczkowego i trwa
do utworzenia ciaka tego, tj. okoo 11 dni, od pitego do szesnastego dnia
cyklu (liczc od dnia wystpienia krwawienia miesiczkowego). Charakteryzuje si licznymi podziaami mitotycznymi wszystkich komrek bony luzowej,
ktra pogrubia si prawie czterokrotnie (do 2-3 cm).
2. Faza wydzielnicza (stadium secretionis) rozpoczyna si w drugiej poowi cyklu miesiczkowego pod wpywem hormonu ciaka tego - progesteronu, i trwa w przyblieniu od szesnastego do dwudziestego sidmego dnia
cyklu. Charakteryzuje si obrzmieniem bony luzowej i wzmoon sekrecj jej
gruczow, ktre zaczynaj wydziela luz. Komrki zawieraj duo glikogenu,
ktry przechodzi take do wydzieliny luzowej. Zwikszone ukrwieme wzmaga
'307
2. rodkowa warstwa miniowa skada si z wkien miniowych gadkich uoonych w dwie warstwy - zewntrzn podun i wewntrzn okrn.
Warstwa podhina stanowi u gry przeduenie miniwki macicy, u dou wplata si w utkanie wkien poprzecznie prkowanych mini dna miednicy.
W czci dolnej pochw otacza piercie wkien miniowych prkowanych, okrelany jako m. opuszkowo-gbczasty (m. bulbospongiosus).
3. Bona luzowa jest cile zronita z warstw miniow. Skada si
z warstwy waciwej pokrytej wielowarstwowym nabonkiem paskim, podobnym do naskrka, lecz nie rogowaciejcym. Bona luzowa pochwy nie
zawiera gruczow i jest zwilana przez luz pochodzcy z gruczow szyjki
macicy oraz pyn surowiczy przesikajcy ze splotu naczyniowego otaczajcego jej cian.
Po osigniciu dojrzaoci pciowej nabonek pochwy grubieje, zwiksza si
w nim take zawarto glikogenu. Zawarto glikogenu w komrkach ulega
cyklicznym wahaniom - zwiksza si w fazie owulacji i zmniejsza pod koniec
cyklu. Fermentacyjne dziaanie pewnych bakterii (Bacillus Dderleini) powoduje wytwarzanie z glikogenu kwasu mlekowego; kwany odczyn pochwy
chroni macic przed inwazj drobnoustrojw chorobotwrczych.
U kobiet modych bona luzowa pochwy tworzy na cianie przedniej i tylnej
podune wzniesienie, od ktrego odchodz liczne poprzeczne f a d y - m a r s z czki pochwowe (rugae vaginales), silniej rozwinite na tylnej cianie i w dolnej
czci pochwy. Po kilku porodach oraz w wieku starszym fady te zanikaj
i powierzchnia luzwki wygadza si. Wspomniane wzniesienia wraz z fadami poprzecznymi nosz nazw supw marszczek (columnae rugarum) przedniego i tylnego.
U dziewicy dolny koniec pochwy jest czciowo zamknity poprzecznym
fadem luzwki o cienkim zrbie cznotkankwym, zwanym bon dziewicz
(hymen).
W nabonku luzwki pochwy zachodz cykliczne zmiany zalene od wpywu hormonw jajnikowych, gwnie estrogenw. Wykorzystuje si je w praktyce dla okrelenia stadiw cyklu jajnikowego oraz stopnia aktywnoci estrogenowej.
Badanie cytologiczne rozmazw pochwowych jest najprostsz, najszybsz
i najtasz metod okrelania tych czynnikw.
Metod t w o b u przypadkach mona okreli sze stadiw cyklu jajnikowego:
1. Wczesn faz pcherzykow (6-7 dni), charakteryzujc si w y s t p o w a n i e m mniej wicej
jednakowej liczby komrek nabonkowych z jdrem redniej wielkoci i leukocytw.
2. Zaawansowan faz pcherzykow (8-11 dzie), w ktrej liczba komrek kwasochonnych
zwiksza si, leukocyty znikaj.
3. Pn faz pcherzykow (12-14 dzie) z przewag komrek kwasochonnych. Jdra
komrek s mae. Obfity luz. Komrki pojedyncze oddzielone od siebie.
4. Wczesn faz luteinow (15-17 dzie). Komrki s pomarszczone lub o zawinitych
brzegach; komrki w skupieniach. Wzrost liczby komrek zasadochonnych. Pojawiaj si
leukocyty. Jdra skurczone, mae.
5. Zaawansowan (18-24 dzie) i pn faz luteinow (25-28 dzie). Komrki kwasochonne
pojedyncze, dalszy wzrost J<omrek zasadochonnych o duych skupieniach. Jdra staj si
wiksze, wzrasta liczba leukocytw.
'311
V
6. Menstruacj (1-5 dzie). Silne zuszczenie nabonka, gste skupienia komrek. Krwinki
czerwone, leukocyty, histiocyty, strzpki komrek bony luzowej macicy.
Warga
sromowa
wiksza
Warga
sromowa
mniejsza
Ujcie
zewntrzne
cewki
Przedsionek,
pochwy
Marszczki
pochwowe
Krocze
Odbyt
Ryc. 150. Srom.niewieci.
Wzgrek o n o w y
Wzgrek onowy (mons pubis) jest to zaokrglona wynioso przed spojeniem onowym, utworzona przez wiksze skupienie tkanki tuszczowej. Ma on
ksztat trjkta, ktrego wierzchoek skierowany jest ku doowi, gdzie czy si
z wargami sromowymi wikszymi. Wysoko (grubo) wzgrka onowego
wynosi przecitnie ok. 2 - 3 cm, u kobiet otyych moe siga nawet do 8 cm.
W okresie pokwitania wzgrek onowy pokrywa si szorstkimi wosami
o n o w y m i (pubes). Granica obszaru pokrytego wosami ma przebieg
poziomy.
312
'313
V
Przedsionek pochwy
Przedsionek pochwy (vestibulum vaginae) ukazuje si po rozchyleniu warg
sromowych wikszych i mniejszych jako eliptyczna pytka przestrze, ograniczona z bokw wargami sromowymi mniejszymi; od przodu - wdzidekami
echtaczki, od tyu - wdzidekiem warg sromowych mniejszych. W szparze tej
znajduje si ujcie zewntrzne cewki moczowej i ujcie pochwy.
Ujcie zewntrzne cewki moczowej (ostium urethrae externum) ley
w przedsionku pochwy, mniej wicej 2,5 cm poniej echtaczki. Ma ono posta
okrgego lub szczelinowatego otworu na niewielkiej brodawce cewkowej.
Poniej brodawki cewki moczowej znajduje si ujcie pochwy (ostium
vaginae). U dziewicy ujcie to jest czciowo zamknite cienkim fadem bony
luzowej, zwanym bon dziewicz.
t
Bona dziewicza
Bona dziewicza (hymen) ma najczciej ksztat piercienia (szerszego od
tyu) lub pksiycowatego fadu wklsoci zwrconego ku przodowi (hymen semilunaris s. falciformis). Niekiedy bona dziewicza ma ksztat regularnego piercienia z otworem porodku (hymen annularis). Przy silniej rozwinitych czciach bocznych bony dziewiczej ujcie pochwy ma ksztat owalny.
Czasami wolny brzeg tej bony bywa od samego pocztku karbowany (hymen
denticulatus), postrzpiony (hymen fimbriatus) lub patowaty (hymen lobatus).
Przy pierwszym stosunku pciowym kobiety bona dziewicza, jeli nie byo
w niej wikszego otworu, zostaje zwykle naddarta (defloratio), z czym zwizane bywa niewielkie krwawienie. Bona pka najczciej w jednym lub kilku
miejscach w czci tylnej, wskutek czego powstaje z niej kilka patkw (lobi
hymenales),
echtaczka
echtaczka (clitoris) jest nieparzystym narzdem, penicym rol receptora
i transformatora bodcw czuciowych inicjujcych i wzmagajcych pobudzenie pciowe. Jest ona odpowiednikiem czonka mskiego i podobnie jak on
skada si z dwch cia jamistych echtaczki, otoczonych mocn cznotkankow bon biaaw.
Utworzony przez ciaa jamiste trzon echtaczki (corpus clitoridi) ma ksztat
cylindra dugoci ok. 2 cm, zakoczonego zaokrglonym wierzchokiem dokoa powleczonym skr, zwanym dzi echtaczki. rednica echtaczki
wynosi przecitnie 4-5 mm, ale echtaczka o rednicy 10 mm nie naley do
nieprawidowoci anatomicznych.
od echtaczki jest bardzo wraliwa na dotyk. Pod naskrkiem jej znajduj
si bardzo liczne nerwy oraz ciaka czuciowe (ciaka Pacinego). W odrnieniu
od odzi prcia, echtaczki nie przebija cewka moczowa.
314
Fahl
p;idiowy
przedni
RamiiBrodawka
sutkowa
Otoczka
-brodawki
sutkowej
Ryc. 151. Sutek 18-letniej dziewczyny.
Paciki
gruczou
sutkowego
\
Otoczka,
brodawki
sutkowej
ebra
M. piersiowy
wikszy
Brodawka,
sutkowa
Przewody
mleczne
Paty
gruczou
sutkowego
Ryc. 152. Gruczo sutkowy w przekroju (schemat).
317
Implantacja
Po znalezieniu si w macicy zygota przez dalsze 4 - 5 dni czerpie substancje
odywcze z wydzielin bony luzowej macicy, zwanych mlekiem maciczn y m " . Wszczepienie (implantacja) dzielcego si jaja do luzwki macicy
nastpuje w 7 - 8 dni po zapodnieniu. Kluczow rol w procesie implantacji
'318
Matka
Ojciec
Komrki
jajo\A|e
Dziewczynka
Ryc. 153. Determinacja pci. Komrka jajowa zawiera zawsze chromosom pciowy X. Plemniki s
dwch rodzajw - z chromosomem pciowym X lub Y. Zapodnienie plemnikiem X da w wyniku
potomka pci eskiej, plemnik Y da potomka mskiego.
V
W ten sposb zarodek jak gdyby wyera" sobie w luzwce macicy jamk, do
brzegw ktrej jednoczenie si przymocowuje.
Komrki trofoblastu szybko-si mno, by razem z elementami bony
luzowej macicy utworzy oysko i inne bony podowe.
Cia
Okres rozwoju podu w onie matki od zapodnienia do porodu nazywamy
ci (gravidita). Cia trwa u czowieka 10 miesicy ksiycowych, czyli
okoo 280 dni, i koczy si porodem (partus).
Rosncy w macicy pd stanowi due obcienie dla organizmu matki, ktry
musi mu dostarczy niezbdnych dla wzrostu i ycia substancji.
Przez oysko przepywa ok. 3 / 4 I krwi na minut. Krenie w oysku dziaa
jak przetoka ttniczo-ylna, zmniejszajca opr obwodowy w ukadzie ttniczym. Gdy w ukadzie naczyniowym zmniejsza si opr, nastpuje spadek
cinienia krwi. Aby utrzyma cinienie krwi na odpowiednim poziomie przy tak
zmniejszonym oporze, serce musi zwikszy objto wyrzucanej krwi o ok.
30-40% powyej normy. Zwiksza si rwnie u ciarnej objto krwi
krcej o ok. 30%.
Wskutek zwikszonego zuytkowania substratw metabolicznych zwiksza
si zwykle u kobiety w ciy aknienie, prowadzce do wzrostu ciaru ciaa.
Dodaje si do tego take wzrost ciaru ciaa podu, ciar pynu owodniowego, bon podowych, powikszonej macicy i gruczow sutkowych.
W nastpstwie wzmoonej aktywnoci wielu gruczow dokrewnych z tarczyc wcznie, zwiksza si, zwaszcza w drugiej poowie ciy, podstawowa
przemiana materii o ok. 15%.
v
Najwikszy wzrost podu odbywa si w ostatnim trymestrze ciy. Ciar
podu podwaja si wcigu ostatnich dwch miesicy. W t y m okresie zapotrzebowanie podu na materia budulcowy zwiksza si tak bardzo, e w ostatnim
miesicu ciy organizm matki nie potrafi wchon i przyswoi z przewodu
pokarmowego dostatecznej dla tego celu iloci biaka. Wapnia,fosforu, elaza.
Organizm matki pokrywa te potrzeby z zapasw, ktre gromadz si w nim od
pocztku ciy. Jeeli jednak dieta kobiety ciarnej nie zawiera odpowiedniej
iloci elementw odywczych, wwczas dochodzi do niedoboru w organizmie
matki takich skadnikw, jak wap, fosfor, elazo, witaminy. Dieta kobiety
w ciy musi by zatem penowartociowa, a niektre skadniki, takie jak
elazo i wap, powinny by doprowadzone nawet w pewnym nadmiarze.
Pord
Proces wydalenia dojrzaego podu nazywamy porodem (partus). Rozpoczyna si on od rytmicznych skurczw macicy o narastajcej sile, ktre
ostatecznie doprowadzaj do wydalenia podu.
320
Przyczyny skurczw porodowch macicy s dwojakie: .1) wpywy hormonalne i 2) czynniki mechaniczne.
1. Progesteron zmniejsza kurczliwo minia macicy, natomiast estrogeny wpywaj na jej obkurczanie si. Z postpem ciy obydwa te hormony s
wydzielane we wzrastajcej iloci, z t y m e od sidmego miesica wydzielanie
estrogenw zaczyna przewaa nad progesteronem, przy czym bezporednio
przed porodem pojawia si we krwi dua ilo nie zwizanych (wolnych)
estrogenw.
Hormonem swoicie pobudzajcym macic do skurczw jest oksytocyna
z tylnego pata przysadki.
2. Mechanicznym czynnikiem pobudzajcym macic do skurcw jest
rozciganie jej wkien miniowych. Blinita rodz si zwykle ok. 19 dni
wczeniej ni pojedynczy pd, co take przemawia za rol czynnika rozcigania macicy.
Mechanizm porodowy
Skurcze macicy rozpoczynajce pord pojawiaj si najpierw rzadko i trwaj
ok. 1 min, nastpnie ich czstotliwo i intensywno wzrasta i w kocu
wystpuj co 1 - 3 min. Rwnoczenie odruchowo zaczynaj si kurczy
minie brzucha wytwarzajc tzw. toczni brzuszn.
W 19 na 20 przypadkw pd jest uoony w jamie macicy w ten sposb, e
przy porodzie pierwsza wydostaje si na zewntrz gowa.
Pierwsz przeszkod, jak musi pokona wydalany pd, jest szyjkamacicy.
Pod koniec ciy ulega ona rozpulchnieniu, co pozwala na jej rozciganie
podczas skurczw tronu macicy.
Rozwarcie szyjki macicy nastpuje zwykle w cigu 8-24 h w pierwszej ciy
i znacznie krcej, bo niekiedy nawet tylko w kilka minut, w ciach powtrnych.
Jest to pierwszy okres porodu.
Drugi okres porodu obejmuje czas przechodzenia podu przez drogi rodne
po rozwarciu szyjki i trwa prawidowo od jednej minuty u wielordek do ok.
V 2 h lub duej u pierwiastek.
W tym okresie pkaj bony podowe i odchodz wody poprzedzajce; wody
nastpowe wypywaj z chwil, gdy noworodek opuszcza kana rodny. Drugi
okres porodu koczy si urodzeniem podu.
Skurczom porodowym macicy towarzyszy znaczny bl, spowodowany
prawdopodobnie niedokrwieniem miniwki macicy wskutek uciskania naczy krwiononych przez kurczc si macic.
Po urodzeniu si noworodka i ustaniu ttnienia ppowiny podwizuje si j
dwiema mocnymi tasiemkami iprzecina midzy nimi. Przecicie ppowiny bez
zaoenia podwizki spowodowaoby upyw krwi noworodka.
Trzeci okres porodu trwa od chwili urodzenia si noworodka do urodzenia
si oyska z bonami podowymi. Po upywie 10-45 min od urodzenia si
noworodka macica obkurcza si, bardzo si przy tym zmniejszajc. Nastpuje
'321
3
I
f
-Owodnia
Szyjka
macicy
flSt jm^S:??,
1*1
P i - i i ^ B
M w a M I 1
'
Pochwa
--Wody
podowa
(pyn
<iwc>dniow\)
wm
Wtm
Okres II
Okres I
Ryc. 155. Pord.
'322
przy tym oddzielenie oyska. Towarzyszy temu krwawienie ze strat ok. 350
ml krwi. Obkurczajc si macica zaciska krwawice naczynia.
Po porodzie jama macicy jest podatna na zakaenie, dlatego konieczne jest
zachowanie jak najwikszej czystoci zarwno podczas porodu, jak i w cigu
najbliszych dni po nim. Okres od ukoczenia porodu do cakowitego powrotu
narzdw rodnych do stanu pierwotnego nazywa si poogiem.
Termin porodu
Zakadajc, e okres ciy trwa 280 dni od pocztku ostatniej miesiczki, dat
porodu obliczamy dodajc do daty ostatniej miesiczki 7 dni i odejmujc trzy
miesice.
UKAD KRENIA
Kada komrka ustroju, aby utrzyma si przy yciu, musi mie zapewnion
odpowiedni ilo pokarmu i tlenu. Organizmy jednokomrkowe pobieraj
poywienie i tlen bezporednio z otoczenia. Ustrj czowieka ma wysoko
wyksztacony ukad narzdw trawienia, ktre trawi pokarm, jak rwnie
narzdw oddechowych, ktre pobieraj tlen z powietrza. W przenoszeniu
substancji odywczych i tlenu z tych ukadw do tkanek bierze udzia krew
i limfa, ktre uczestnicz rwnie w usuwaniu z komrek produktw przemiany materii, przenoszc je do narzdw wydalajcych.
Krew kry w ustroju wzamknitym ukadzie naczy i jest wprawiona w ruch
przez serce. Naczynia, ktrymi pynie krew od serca do obwodu, nazywaj si
ttnicami (arteriae). Ttnice, pocztkowo grube, dziel si na coraz drobniejsze gazki, ktre wreszcie rozpadaj si na bardzo cienkie naczynia wosowate
(kapilary), tworzce w tkankach gst sie. W naczyniach wosowatych krew
pynie powoli, co sprzyja wymianie produktw odywczych. Naczynia wosowate, czc si ze sob, tworz yy (venae), ktrymi krew odpywa do serca.
. gwna
grna
Przedsionek,
prawy
Przedsionek
lewy
Pie _
pucny
. gwna
dolna
Komora
lewa
'324
Ksztat serca
W sercu wyrniamy: podstaw zwrcon ku grze, ku tyowi i ku stronie
prawej oraz koniuszek skierowany ku doowi, przodowi i ku stronie lewej. Na
przeponie spoczywa powierzchnia przeponowa serca. Wypuka powierzchnia
mostkowo-ebrowa zwrcona jest ku przodowi. Obydwie powierzchnie oddzielone s od siebie brzegiem prawym i lec po stronie lewej powierzchni
pucn serca.
Na zewntrznej powierzchni serca znajduje si szereg bruzd, w ktrych le
naczynia wiecowe i ich gazie, odywiajce misie sercowy. Bruzda
wiecowa oddziela przedsionki od komr. Nie ma jej w miejscu odejcia pnia
ttnicy pucnej i ttnicy gwnej. Bruzdy midzykomorowe, przednia i tylna,
le na granicy midzy praw a lew komor. cz si one na prawo od
'325
T. gwna
riwna
grna
. gwna
dolna
T. wiecowa
prawa
Zatoka wiecowa
Ga midzykomorowa tylna
Przedsionek prawy
Przez cian tyln przedsionka prawego (atrium dextrum) uchodz do niego
yy gwne - grna i dolna. W ssiedztwie ujcia yy gwnej dolnej widzimy
ujcie zatoki wiecowej serca (sinus coronarius cordis), zamykane pksiycowatego ksztatu zastawk zatoki wiecowej (valvula sinus coronarii). Na
przedniej cianie przedsionka ley wejcie do uszka prawego.
Na powierzchni wewntrznej uszka widzimy przebiegajce zazwyczaj rwnolegle minie grzebieniaste (musculi pectinati). Na przegrodzie midzyprzedsionkowej znajduje si zagbienie, zwane doem owalnym (fossa ova//s). Wyciu podowym istnieje w t y m miejscu o t w r owalny (foramen ovale),
czcy oba przedsionki.
Komora prawa
Komora prawa (ventriculus dexter) na przekroju poprzecznym ma ksztat
pksiyca. wiato komory zwa si stopniowo w kierunku koniuszka serca.
Ku przodowi od ujcia przedsionkowo-komorowego prawego widzimy pocz'327
tek pnia pucnego. W ujciu pnia pucnego widoczna jest zastawka tego pnia,
zoona z trzech patkw pksiycowatych. Kady z patkw jedn swoj
krawdzi przymocowuje si do ciany ttnicy, a brzegiem w o l n y m styka si
z patkami ssiednimi, zamykajc w tej sposb wiato ttnicy. Zastawka pnia
pucnego (valva trunci pulmonalis) pozwala na swobodne przejcie krwi do
ttnicy podczas skurczu komory, zamyka natomiast p o w r t do komory w czasie jej rozkurczu.
Jak w s p o m n i a n o , w ujciu przedsionkowo-komorowym p r a w y m znajduje
si zastawka przedsionkowo-komorowa prawa albo trjdzielna (valva tricuspidalis). Kady z jej patkw ma ksztat zbliony dotrjkta. Jeden bok patka
jest przytwierdzony do piercienia wknistego,otaczajcego ujcie, dwa
pozostae s wolne. Do wolnych brzegw i dolnej powierzchni kadego pata
przymocowane s struny cigniste, ktre d r u g i m kocem cz si z wierzchokami mini b r o d a w k o w a t y c h . Czynno strun cignistych i mini
brodawkowatych polega na t y m , e nie pozwalaj one na wywinicie si
> zastawek w kierunku przedsionkw podczas skurczu komr.
Na cianie wewntrznej komory widzimy przebiegajce w rozmaitych
kierunkach beleczki miniowe, z ktrych wychodz wspomniane wyej
minie brodawkowate. Ich liczba przewanie odpowiada liczbie patkw
zastawek.
Przedsionek lewy
Przez o t w o r y tylnej ciany przedsionka lewego ( a t r i u m sinistrum) uchodz
do niego cztery, rzadziej trzy yy pucne. Uszko lewe jest mniejsze od prawego
i, podobnie jak prawe, ma na powierzchni wewntrznej minie grzebieniaste.
W cianie dolnej przedsionka widzimy ujcie przedsionkowo-komorowe lewe.
Komora lewa
Komora lewa (ventriculus sinister) jest dusza od prawej. Na przekroju
poprzecznym ma ona ksztat koa. Midzy przegrod midzykomorow a ujciem przedsionkowo-komorowym l e w y m bierze pocztek ttnica gwna,
W ujciu aorty znajduje si zastawka aorty, zbudowana z trzech pksiycowatych patkw.
Przedsionek
lewy
Zastawka pksiy
cowata aorty
Odnoga pczka
przedsionkowokomorowego
Zastawka
dwudzielna
Mm. brodawkowate
wiecowymi. Na pocztkowych odcinkach wielkich naczy nasierdzie przechodzi w zewntrzn blaszk osierdzia (p. Worek osierdziowy).
Misie sercowy zbudowany jest z tkanki miniowej poprzecznie prkowanej. Rni si sw budow od mini szkieletowych tym, e poszczeglne
komrki cz si odgazieniami z komrkami lecymi w ssiedztwie,
tworzc w ten sposb swoist sie miniow. Wkienka kurczliwe przechodz przez odgazienia do komrek ssiednich. Wntrze komrki zajte jest
przez sarkoplazm z lecymi w niej jdrami. Na przebiegu wkien miniowych widoczne s cienkie, poprzecznie przebiegajce, twory, zwane wstawka^
mi. Warstwa minia sercowego jest najgrubsza w obrbie komory lewej,
ciesza w cianie komory prawej, najciesza w przedsionkach. Miniwka
komr, z wyjtkiem tzw. pczka przedsionkowo-komorowego (p. niej), nie
czy si bezporedni z miniwk przedsionkw.
Na granicy midzy przedsionkami i komorami znajduj si piercienie
wkniste. Dwa z nich otaczaj ujcia przedsionkowo-komorowe, dwa inne ujcie aorty i pnia pucnego.
Miniwka przedsionkw skada si z.dwch warstw. Warstwa powierzchowna przebiega mniej wicej rwnolegle do bruzdy wiecowej serca.
Warstwa gboka jest oddzielna dla kadego przedsionka. Jedne z wkien tej
warstwy zaczynaj si i kocz na piercieniach wknistych, tworzc ptl.
'329
Worek osierdziowy
Serce umieszczone jest w worku osierdziowym. Osierdzie (pericardium)
skada si z dwch blaszek: zewntrznej, czyli ciennej, i z wewntrznej, czyli
trzewnej, lub nasierdzia. Midzy nimi znajduje si szczelinowata przestrze,
zawierajca niewielk ilo pynu. Blaszka cienna tworzca worek wsierdziowy przylega do opucnej rdpiersiowej, do tylnej powierzchni mostka, do
przepony i od tyu do przeyku.
Blaszka trzewna osierdzia (nasierdzie) pokrywa misie sercowy wraz z naczyniami wiecowymi otoczonymi niewielk warstw tuszczu, ktry grupuje
si w ssiedztwie naczy. Blaszka trzewna przechodzi w blaszk cienn na pocztkowych odcinkach wielkich naczy serca. W worku osierdziowym znajduje
si niewielka ilo pynu, ktry zapobiega tarciu serca podczas jego pracy.
Pooenie serca
Serce ley w rdpiersiu; od tyu ssiaduje z przeykiem, od przodu przylega
na pewnej przestrzeni do ciany klatki piersiowej. Po bokach osierdzie cienne
ssiaduje z opucn. Po obu stronach midzy osierdziem a opucn przebiegaj nerwy przeponowe.
'330
Stumienie bezwzgldne
Stumienie wzgldne
Prawa
Lewa
Grna
ebro IV lewe
Dolna
Ttnice
Rozrnia si ttnice mae, rednie i due. Przejcie midzy nimi jest
stopniowe.
W cianie ttnic maych wyrniamy trzy w a r s t w y : 1) bon w e w n t r z n , 2)
bon rodkow i 3) bon zewntrzn. Bona wewntrzna skada si ze
rdbonka i cienkiej warstewki tkanki cznej. rdbonek tworz paskie
wyduone komrki, uoone w jedn warstw. Nadaj one gadko cianie
wewntrznej ttnic. Najgrubsza warstwa rodkowa zbudowana jest z wkien
miniowych, przebiegajcych okrnie.
Bona zewntrzna skada si z tkanki cznej, przy czym wkna klejodajne
i spryste biegn wzdu osi dugiej naczynia.
Ttnice redniego kalibru zbudowane s podobnie. Na granicy midzy
bon wewntrzn a rodkow oraz rodkow a zewntrzn znajduje si
nagromadzenie wkien sprystych. Ilo wkien sprystych wzrasta
w miar powikszania si gruboci naczynia.
Ttnice grube zbudowane s nieco odmiennie. IMa granicy pomidzy
warstw wewntrzn a rodkow skupia si duo wkien sprystych.
Znajduj si one rwnie w obrbie w a r s t w y rodkowej i zewntrznej.
W cianach duych ttnic spotykamy cienkie naczynia, umoliwiajce odywianie grubszych cian naczy.
Ttnice bior czynny udzia w procesie krenia. Wskutek skurczu miniwki ttnic moe si rytmicznie zmienia ich wiato powodujc ttnienie
naczynia.
yy
Podobnie jak w przypadku ttnic w skad ciany y wchodz trzy w a r s t w y :
bona wewntrzna, bona rodkowa i bona zewntrzna. Bona w e w n t r z n a
skada si ze rdbonka i warstewki tkanki cznej. Bona rodkowa zawiera
nieliczne wkienka miniowe i jest w yach bardzo cienka. Bona zewntrzna - w przeciwiestwie do ttnic - jest najgrubsza. Zawiera ona wkna
'332
Naczynia wosowate
Naczynia wosowate (kapiiary) maj ciank zbudowan z jednej warstwy
komrek rdbonka. Na zewntrznej powierzchni tych naczy spotyka si
komrki z wypustkami (tzw. perycyty). Maj one zdolno kurczenia si, przez
to mog zmienia wiato naczy.
Krew z ttnic do y nie zawsze pynie przez naczynia wosowate. W pewnych
miejscach istniej bezporednie poczenia midzy nimi (tzw. anastomozy
ttniczo-ylne), majce due znaczenie w regulacji krenia.
333
T. szyjna
wsplna
IPWb
T. podobojczykowa
lewa
Pie ramienno
-gowowy
Aorta
piersiowa
T. nerkown
T. biodrowa
wsplna
T. biodrowa
zewntiznn
T. biodrowa
wewntrzna
T. udowa
T. skroniowa
powierzchowna
T. szczkowa
T. twarzowa
'335
'336
5. Ttnica potyliczna (a. occipitalis) odchodzi od tylnej powierzchni ttnicy szyjnej zewntrznej; kierujc si ku tyowi i ku grze, ley w brudzie ttnicy potylicznej na koci skroniowej.
Unaczynia ona okoliczne tkanki i skr a do ciemienia.
6. Ttnica uszna tylna (a. auricularis posterioi) rozpoczyna si nieco powyej ttnicy potylicznej i biegnie ku tyowi midzy wyrostkiem sutkowatym a maowin uszn, oddajc odgazienia
do kanau nerwu twarzowego, jamy bbenkowej, komrek sutkowych i maowiny usznej.
W szczce unaczynia zby trzonowe szczki oraz bon luzow zatoki szczkowej.
7.Ttnica podoczodoowa (a. infraorbitalis) przez szczelin oczodoow doln przenika do
oczodou, a nastpnie przez bruzd i otwr podoczodoowy wychodzi na przedni powierzchni
twarzy. Unaczynia ona przednie zby szczki i okolic podoczodoow. Mniejsze odgazienia
wysya do przewodu suchowego zewntrznego, jamy bbenkowej, minia uchwowo-gnykowego, minia wacza, mini skrzydowych, minia skroniowego, tylnej czci ciany jamy
nosowej i dolnych mini poruszajcych gak oczn.
tarczowa grna
jzykowa
twarzowa
gardowa wstpujca
potylizna
uszna tylna
szczkowa
T. szyjna wewntrzna
T. oczna
T. p r a d n i a mzgu
T. rodkowa mzgu
T. czca tylna
Tt. zbodoowe
22 - Anatomia i fizjologia
337
Ttnica podobojczykowa
Ttnica podobojczykowa (a. subclavia) prawa uchodzi, od pnia ramienno-gowowego, lewa za bezporednio od uku aorty. Wskutek tego ttnica
podobojczykowa prawa jest nieco krtsza od lewej. Wychodzi ona z otworu
grnego klatki piersiowej, kieruje si nieco ku tyowi od szczytu puca, lec na
osklepku opucnej. Razem ze splotem ramiennym przechodzi midzy miniami pochyymi, przylegajc do I ebra. W dalszym odcinku ttnica podobojczykowa przechodzi bez wyranej granicy w ttnic pachow. Od ttnicy podobojczykowej odchodz nastpujce gazie:
1. Ttnica krgowa (a. vertebralis) poda ku t y o w i , po czym przez o t w o r y w wyrostkach
poprzecznych krgw szyjnych biegnie ku grze, zagina si dookoa tylnego uku krgu szczytow e g o i przez o t w r wielki koci potylicznej dostaje si do wntrza czaszki. Tu na przedniej
powierzchni rdzenia przeduonego czy si z ttnic krgow strony przeciwnej, tworzc ttnic
podstawn mzgu {a. basilari). Ttnica krgowa oddaje odgazienia do mini szyi, do rdzenia
krgowego i jego opon, rdzenia przeduonego oraz ttnic doln tyln mdku.
- T. podpbojczykowa
Pie
ramienno-gowowy
'338
'339
T. podobojczykowa
T. krgowa
T. piersiowa wewntrzna
T. miniowo-przeponowa
T. nadbrzuszna grna
Pie tarczowo-szyjny
T. tarczowa dolna
T. szyjna wstpujca
T. podopatkowa
Pie ebrowo-szyjny
T. karkowa gboka
T. midzyebrowa najwysza
T. poprzeczna szyi
T.
T.
T.
T.
piersiowa najwysza
piersiowo-barkowa
piersiowa boczna
podopatkowa
T. piersiowo-grzbietowa
T. okalajca opatk
T. okalajca rami przednia
T. okalajca rami tylna
Ttnica ramienna
Ttnica ramienna (a. brachialis) jest przedueniem ttnicy pachowej. Lec
w brudzie przyrodkowej ramienia, poda do zgicia okciowego, gdzie
dzieli si na ttnic okciow i promieniow. Ttnicy ramiennej towarzysz
dwie yy ramienne i nerw porodkowy, ktry pocztkowo ley bocznie od
ttnicy ramiennej, ku doowi za przechodzi na jej powierzchni przyrodkow. Od ttnicy ramiennej odchodz nastpujce gazie:
1. Ttnica gboka ramienia odchodzi od ttnicy ramiennej na wysokoci
dolnej krawdzi minia obego wikszego. Razem z nerwem promieniowym
przebiega w brudzie nerwu promieniowego midzy gow boczn a przyrodkow minia trjgowego. Ttnica gboka ramienia oddaje odgazienia do minia trjgowego oraz ttnice wchodzce w skad sieci stawowej
okcia.
2. Ttnica promieniowa (a. radialis) jest niejako przedueniem ttnicy
ramiennej. Odchodzi od niej pod rozcignem minia dwugowego ramienia,
przedostaje si na przednio-boczn powierzchni przedramienia i kieruje si
ku doowi, biegnc rwnolegle do minia ramienno-promieniowego. W dolnym odcinku przedramienia ley na koci promieniowej, pokryta jedynie
skr, co umoliwia wyczucie ttna w t y m miejscu. W dalszym cigu ttnica
promieniowa pod cignami odwodziciela dugiego kciuka, prostownika
krtkiego kciuka i prostownika dugiego kciuka przez tzw. tabakierk anatomiczn przedostaje si na grzbietow powierzchni rki, po czym midzy I a II
koci rdrcza dostaje si na do, gdzie przechodzi w uk doniowy gboki
(arcus palmaris profundus).
Na swym przebiegu ttnica promieniowa oddaje gazie miniowe do
okolicznych mini, ttnic do sieci stawowej okcia i gazie do sieci nadgarstka.
Do waniejszych rozgazie ttnicy promieniowej nale:
a) ga doniowa powierzchowna, ktra odchodzi od ttnicy promieniowej przed jej przejciem na grzbietow powierzchni rki i przyczynia si do utworzenia powierzchownego uku
doniowego;
'340
b) ttnica gwna kciuka, ktra odchodzi od kocowego odcinka ttnicy promieniowej i dzieli
si na trzy gazie, zwane ttnicami palcowymi wasnymi; unaczyniaj one obie krawdzie
powierzchni doniowej kciuka i krawd boczn palca wskazujcego;
c) ttnice grzbietowe rdrcza, ktre cz si zespoleniami z ukiem doniowym gbokim
i unaczyniaj powierzchnie grzbietowe palcw.
T. ramienna
T. promieniowa
^
Ga doniowa
powierzchowna
T. gwna
kciuka
Tt. grzbietowe
rdrcza
T. gboka
ramienia
T. okciowa
T. midzykostna
wsplna
Ga doniowa
gboka
Ga doniowa
powierzchowna
A) ttnica odkowo-sieciowa prawa biegnie ku stronie lewej po krzywinie wikszej odka, unaczyniajc t okolic oraz oddajc odgazienia do
sieci wikszej; kocem swym czy si z ttnic odkowo-sieciow lew;
B) ttnica trzustkowo-dwunastnicza grna zaopatruje w krew grn cz
dwunastnicy oraz gow i trzon trzustki, zespalajc si z ttnic trzustkowo-dwunastnicz doln;
b) ttnica odkowa prawa wchodzi na krzywizn mniejsz odka od
strony odwiernika, biegnie ku stronie lewej i zespala si z ttnic odkow
lew, oddaje odgazienia do ssiednich okolic odka;
c) ttnica wtrobowa waciwa poda do wnki wtroby, gdzie dzieli si
na ga praw i lew, rozgaziajce si w odpowiednich patach wtroby. Od
gazi prawej odchodzi rwnie ttniczka do pcherzyka ciowego.
2. Ttnica odkowa lewa (a. gastrica sinistra) po oddzieleniu si od pnia
trzewnego wchodzi od strony lewej na krzywizn mniejsz odka. czy si
ona z ttnic odkow praw, tworzc uk biegncy wzdu krzywizny
mniejszej odka.
3. Ttnica ledzionowa (a. lienalis) po odejciu od pnia trzewnego biegnie
poza odkiem ku stronie lewej,tworzcliczne wygicia.Ttnica ledzionowa
oddaje po drodze odgazienia do odka i do trzustki i wpada do wnki
ledziony, dzielc si na kilka gazi. Od ttnicy ledzionowej odchodzi ttnica
odkowo-sieciowa lewa, ktra przebiega wzdu lewej czci krzywizny
wikszej odka i czy si z ttnic odkowo-sieciow praw, tworzc uk
ttniczy wzdu krzywizny wikszej odka.
II. Ttnica krezkowa grna (a. mesenteca superior) odchodzi od przedniej
powierzchni aorty brzusznej, 1 - 2 cm poniej pnia trzewnego. Dzieli si ona
wielokrotnie, zaopatrujc w krew cienkie jelita i znaczn cz jelita grubego.
Gazie ttnicy zespalaj si ze sob ukowatymi poczeniami, tworzcymi
tzw. arkady. Wielka liczba arkad uatwia krenie oboczne w przypadku
zahamowania lub utrudnienia dopywu krwi do pewnego odcinka jelita.
Ttnica krezkowa grna wychodzi spod dolnego brzegu trzustki i wnika do
korzenia krezki, w ktrej poda do miejsca poczenia si jelita cienkiego
z jelitem grubym.
Gazie ttnicy krezkowej bior nazwy od zaopatrywanych przez siebie
odcinkw przewodu pokarmowego. S one nastpujce:
1. Ttnica trzustkowo-dwunastnicza dolna biegnie do gowy trzustki i dolnego odcinka dwunastnicy, czy si zespoleniem z ttnic trzustkowo-dwunastnicz grn.
2. Ttnice jelita czczego i krtego, w liczbie 12 - 15, unaczyniaj jelita
cienkie.
3. Ttnica krtniczo-okrnicza unaczynia jelito lepe i wyrostek robaczkowy.
4. Ttnica okrnicza prawa rozgazia si w czci wstpujcej okrnicy.
5. Ttnica okrnicza rodkowa unaczynia okrnic poprzeczn oraz czy
si zespoleniami z ttnic okrnicz lew, pochodzc od ttnicy krezkowej
dolnej (ryc. 160).
'344
'345
3. Ttnica poladkowa grna przez otwr kulszowy wikszy ponad miniem gruszkowatym
zda do mini poladkowych.
Pie trzewny
T. wtrobowa
wsplna
T. odkowo-dwunastnicza
T. odkowo-sieciowa
prawa
Tt. nerkowe
T. okrnicza
lewa
T. odbytnicza
grna
'346
T. b i o d r o w a
wsplna
T. b i o d r o w a }
wewntrzna t
T. u d o w a -
T. gboka uda
T. u d o w a
i
\
T. p o d k o l a n o w a
T. piszczelowa
przednia
T. piszczelowa
tylna
T. strzakowa
Ryc. 164. T t n i c e k o c z y n y d o l n e j .
Ttnica udowa
Ttnica udowa (a. femoralis) jest przedueniem ttnicy biodrowej zewntrznej. Pocztkowy odcinek ttnicy ley w obrbie trjkta udowego, pokryty
blaszk powierzchown powizi szerokiej uda, ssiaduje bocznie z nerwem
udowym i przyrodkowo z y udow. W tym miejscu ze wzgldu na
powierzchowne pooenie daje si na niej atwo wyczu ttno. W dalszym
przebiegu ttnica udowa ley na miniach przywodzcych udo, ssiadujc od
strony bocznej z miniem obszernym przyrodkowym, wreszcie przez kana
przywodzicieli przechodzi na tyln stron uda i dostaje si do dou podkolanowego. W pocztkowym odcinku od ttnicy udowej odchodz:
1. Gazie od ciany brzucha i narzdw pciowych zewntrznych.
'347
2. Ttnica gboka uda (a. profunda femoris) odchodzi od tylnej powierzchni ttnicy udowej, poda ku doowi i ku tyowi, lec pomidzy miniami
obszernymi przyrodkowym a przywodzicielami. Odchodz od niej ttnice
okalajce udo:
a) ttnica okalajca udo przyrodkowa okra ko udow od strony przyrodkowej, poniej
przyczepu minia biodrowo-ldwiowego i oddaje odgazienia do okolicznych mini oraz
panewki stawu biodrowego;
b) ttnica okalajca udo boczna przechodzi pod miniem krawieckim w bok i dzieli si na
dwie gazie: wstpujc i zstpujc. Ga wstpujca midzy miniami prostym uda a obszernym porednim biegnie ku grze i w kierunku bocznym, gdzie tworzy liczne zespolenia z ttnic
okalajc udo przyrodkow, oddajc gazie do minia napracza powizi szerokiej i minia
poladkowego wielkiego; ga zstpujca rozgazia si w miniach prostujcych udo.
W dalszym cigu ttnica gboka uda oddaje trzy ttnice przeszywajce, ktre przechodz na
tyln powierzchni uda i unaczyniaj minie zginajce gole.
Dwie gwne ttnice uda, tj. ttnica udowa i ttnica gboka uda, poczone
s ze sob licznymi zespoleniami, dziki czemu istniej tu dobre warunki do
powstania krenia obocznego. W kanale przywodzicieli ttnica udowa oddaje
drobne odgazienia do okolicznych mini i do sieci ttniczej stawu kolanowego.
Ttnica podkolanowa
Ttnica podkolanowa (a. poplitea) od wyjcia z kanau przywodzicieli ley
na dnie dou podkolanowego; nieco bardziej powierzchownie znajduje si ya
podkolanowa i nerw kulszowy. Pczek naczyniowo-nerwowy pokrywa warstwa tkanki tuszczowej i z tego powodu w dole podkolanowym trudno jest
wyczu ttno. Ttnica podkolanowa oddaje odgazienia do okolicznych mini, torebki stawu kolanowego i jego wizade oraz do sieci stawowej kolana.
W dolnej czci dou podkolanowego ttnica podkolanowa dzieli si na ttnic
piszczelow przedni i tyln (ryc. 164).
Ttnice goleni i stopy
1. Ttnica piszczelowa przednia (a. tibialis anterior) przez otwr w bonie
midzykostnej dostaje si na przedni powierzchni, lec gboko po bocznej
stronie minia piszczelowego przedniego. W dalszym cigu ttnica przechodzi pod cignem prostownika dugiego palucha na grzbiet stopy, gdzie przybiera nazw ttnicy grzbietowej stopy. Wsplnie z ttnic piszczelow przedni biegn dwie yy oraz nerw strzakowy gboki. Na swym przebiegu ttnica piszczelowa przednia oddaje odgazienia do sieci stawowej kolana, mini
goleni oraz sieci kostki bocznej i przyrodkowej. Ttnica grzbietowa stopy
biegnie powierzchownie midzy cignami minia prostownika dugiego
palcw. Na grzbiecie stopy midzy I a II koci rdstopia mona wyczu na
niej ttno.
Na wysokoci podstawy I koci rdstopia ttnica grzbietowa stopy dzieli si na ga
podeszwow gbok i ttnic rdstopia pierwsz. Ga podeszwowa gboka przechodzi
'348
t. nadbrzuszna dolna
T. udowa
t. gboka uda
t. okrajca udo
t. przeszywajce
T. podkolanowa
t. piszczelowa przednia
t. piszczelowa tylna
t. strzakowa
t. grzbietowa stopy
t. podeszwow gboka
t. rdstopia I
t. podeszwow przyrodkow
t. podeszwow boczna
'349
ya gwna grna
ya gwna grna (v. cava superior) powstaje na wysokoci chrzstki
I prawego ebra z poczenia y ramienno-gowowych prawej i lewej. Po
okoo 6-centymetrowym przebiegu uchodzi ona do przedsionka prawego
serca. ya gwna grna ssiaduje od przodu z grasic, od strony prawej z opucn rdpiersiow. Wpadaj do niej yy rdpiersiowe przednie, yy
osierdziowe oraz do gruby pie yy nieparzystej. ya gwna grna nie ma
zastawek. Zbiera ona krew ze cian klatki piersiowej, gowy i szyi oraz
z koczyn grnych. Rozpatrzmy kolejno jej dopywy.
ya nieparzysta krtka
ya nieparzysta krtka powstaje z poczenia yy ldwiowej wstpujcej lewej z y
podebrow lew. Przechodzi ona do klatki piersiowej pod ukiem ldwiowo-ebrowym po
stronie lewej. Na wysokoci VIIIX krgu piersiowego zbacza ku stronie prawej, przechodzi przed
krgosupem i wpada do yy nieparzystej. Przyjmuje ona krew z dolnych y midzyebrowych
lewych tylnych bezporednio oraz z grnych lewych y midzyebrowych za porednictwem yy
nieparzystej krtkiej dodatkowej, ktra moe bezporednio uchodzi do yy nieparzystej, jak
rwnie czy si z y ramienno-gowow lew.
yy ramienno-gowowe
yy ramienno-gowowe prawa i lewa ( w . brachiocephalicae) powstaj
poza odpowiednim stawem mostkowo-obojczykowym z poczenia yy szyjnej wewntrznej i yy podobojczykowej. ya ramienno-gowowa prawa jest
krtsza i ma przebieg prawie pionowy, lewa, dusza, biegnie skonie od
strony lewej i grnej na prawo i ku doowi. ya ramienno-gowowa leWa od
przodu ssiaduje z gwnymi odgazieniami aorty. Do y ramienno-gowo'350
yy gowy i szyi
ya szyjna wewntrzna (v. jugularis interna) powstaje z y mzgu i opon
mzgowych, opuszcza czaszk przez otwr szyjny i, zdajc ku doowi, ley na
ttnicy szyjnej wewntrznej, a nastpnie obok ttnicy szyjnej wsplnej.
'351
yy koczyny grnej
yy powierzchowne koczyny grnej
1. ya odpromieniowa (v. cephalica) powstaje z drobnych y powierzchni
grzbietowej nadgarstka, kieruje si ku grze, przechodzi na przednio-boczn
powierzchni przedramienia. W dalszym cigu biegnie w brudzie bocznej
minia dwugowego ramienia i midzy miniem naramiennym a piersiow y m wikszym, osiga d podobojczykowy, gdzie zagina si ku tyowi
i uchodzi do yy pachowej.
Na wysokoci stawu okciowego dochodzi do yy odpromieniowej ya
porodkowa okciowa (v. mediana cubiti). Tworzy ona poczenie midzy
yami odpromieniow i odokciow. ya porodkowa okciowa jest miejscem, w ktrym najczciej wykonuje si wstrzyknicia doylne.
2. ya odokciow (v. basilica) powstaje na tylno-bocznej powierzchni
przedramienia, od strony przyrodkowej przechodzi na jego przedni powierzchni i w poowie ramienia wpada do yy ramiennej.
yy gbokie koczyny grnei
yy gbokie koczyny grnej towarzysz ttnicom. Kadej ttnicy palcw
towarzysz dwie yki. cz si one ze sob po dwie, tworzc na grzbiecie rki
cztery yy grzbietowe rdrcza. yy rdrcza cz si licznymi odgazie'352
niami i daj pocztek yom odpromieniowej i odokciowej. yy na powierzchni doniowej rki s bardzo sabo rozwinite. Wpadaj one do podwjnych
ylnych ukw doniowych - powierzchownego i gbokiego. Ttnicy promieniowej i okciowej towarzysz po dwie yy. yy te w obrbie stawu okciowego cz si w dwie yy towarzyszce ttnicy ramiennej. Do przyrodkowej
. odokciowa
-. porodkowa
okciowa
. odpr
353
ya gwna dolna
ya gwna dolna (v. cava interior) jest najgrubszym naczyniem organizmu
ludzkiego. Powstaje ona z dwch y biodrowych wsplnych, czcych si na
wysokoci chrzstki midzy IV i V krgiem ldwiowym, nieco poniej i na
prawo od miejsca podziau aorty brzusznej. ya gwna ley poza otrzewn po
prawej stronie ttnicy gwnej, przechodzi przez misz wtroby w brudzie
yy gwnej.
Przez otwr w rodku cignistym przepony dostaje si do rdpiersia, po
czym uchodzi do prawego przedsionka serca. Ku przodowi do yy gwnej
dolnej ley kocowy odcinek dwunastnicy i gowa trzustki. Dopywy yy
gwnej dolnej dzielimy na cienne i trzewne.
Dopywy cienne yy gwnej dolnej
1. yy ldwiowe, w liczbie czterech par, biegn w kierunku poprzecznym,
zbierajc krew ze cian jamy brzusznej. Lewe s dusze ni prawe. yy
ldwiowe kadej strony poczone s ze sob znan nam ju y ldwiow
wstpujc, ktra, czc si z y podebrow, daje pocztek yle nieparzystej po stronie prawej, bd te nieparzystej krtkiej po stronie lewej.
2. yy przeponowe zbieraj krew z przepony.
'354
'356
Krenie podowe
U podu krenie krwi przebiega w sposb odmienny ni u czowieka
dorosego. Wynika to z odmiennych warunkw ycia podu, ktry tlen i skadniki odywcze pobiera z krwi matki. Proces wymiany produktw przemiany
materii midzy krwi matki a krwi podu nastpuje w oysku.
Natleniona i zaopatrzona w produkty odywcze krew z oyska odpywa do
yy ppkowej. ya ppkowa biegnie do piercienia ppkowego podu,
wchodzc w skad ppowiny. W dalszym cigu ya ppkowa poda do
wtroby lec w w o l n y m brzegu wizada sierpowatego i przebiega w brudzie yy ppkowej, gdzie dzieli si na dwie gazie. Jedna z gazi, tzw.
przewd ylny (ductus venosus), czy si z y gwn doln, druga czy si
z y wrotn. Krew z yy wrotnej przez yy wtrobowe dostaje si do yy
gwnej. W ten sposb krew ttnicza, ktra pynie z oyska, miesza si z krwi
yln podu. Z yy gwnej dolnej krew dostaje si do przedsionka prawego
serca i dziki odpowiednio uksztatowanej zastawce yy gwnej dolnej
zostaje w wikszoci skierowana przez otwr owalny przegrody midzyprzedsionkowej do przedsionka lewego. Pozostaa cz krwi miesza si z krwi
pync z yy gwnej grnej i odpywa do komory prawej, a std do pnia
pucnego.
Puca podu s nieczynne i zapotrzebowanie ich na krew jest niewielkie.
Dlatego te z pnia pucnego wikszo krwi pynie do ttnicy gwnej przez
przewd ttniczy (ductus arteriosus), ktry czy pie pucny z aort. Odgazieniem ttnicy gwnej rozchodzi si krew po caym ciele.
Od ttnic biodrowych wewntrznych odchodz dwie ttnice ppkowe (aa.
umbilicales). Biegn one po tylnej powierzchni przedniej ciany jamy brzusznej. Przez piercie ppkowy i ppowin dostaj si do oyska, gdzie dziel si
na naczynia wosowate. Z powyszego wynika, e ttnicami ppkowymi pynie
krew mieszana, y ppkow za - krew ttnicza.
Po urodzeniu, wraz z pierwszym wdechem noworodka, krew zaczyna kry
rwnie po obiegu maym. Przewd ylny zamyka si, z czasem zarasta
i przeksztaca si w wizado ylne. Po zaronitym otworze owalnym w przegrodzie midzyprzedsionkowej pozostaje lad w postaci dou owalnego.
Ttnice ppkowe rwnie zarastaj, tracc swe znaczenie.
UKAD CHONNY
Naczynia krwionone wosowate nie stykaj si bezporednio ze wszystkimi
komrkami narzdw. Pyny ustrojowe, znajdujce si w przestrzeniach
midzykomrkowych, zapewniaj cigo rodowiska i umoliwiaj przeno'359
chonne
odprowadzajce
Naczynia
chonne
doprowadzajce
Ryc. 169. Budowa wza i naczynia chonnego.
'361
!
Naczynia i wzy chonne jamy brzusznej
i miednicy maej
Naczynia chonne jamy brzusznej uchodz do w z w biodrowych wewntrznych, ktre le w ssiedztwie ttnicy biodrowej, do wzw ldwiowych,
lecych po obydwu stronach aorty brzusznej, i do zespou wzw trzewnych, lecych w okolicy pnia trzewnego. Naczynia chonne gbokie narzdw pciowych zewntrznych oraz naczynia narzdw pciowych wewntrznych u mczyzn i macicy u kobiet oraz naczynia odbytnicze uchodz do
wzw chonnych ldwiowych. Rwnie do wzw chonnych ldwiowych
uchodzi dua cz naczy chonnych ciany jamy brzusznej. Naczynia chonne nerek i trzustki uchodz do wzw trzewnych lecych w ssiedztwie pnia
trzewnego.
Naczynia chonne wtroby dziel si na powierzchowne i gbokie. Pierwsze
Ryc. 170. S c h e m a t g w n y c n n a c z y c h o n n y c h .
'362
z nich w wikszoci wpadaj do Wzw lecych we wnce wtroby, pozostae przez przepon dostaj si do wzw rdpiersiowych przednich. Naczynia
chonne ledziony wpadaj do wzw trzustkowo-ledzionowych, poczonych z wzami trzewnymi.
Naczynia chonne jelit maj szczeglny charakter. Zawarto tych naczy
stanowi tzw. mlecz (chylus), w skad ktrego wchodzi dua ilo emulgowanych tuszczw. Naczynia te rozpoczynaj si lepo w kosmkach jelitowych, po
czym biegn w krezce, wpadaj do wzw krezkowych i do wzw trzewnych. Naczynia odprowadzajce z wzw krezkowych uchodz rwnie do
wzw trzewnych.
Naczynia biegnce od wzw trzewnych tworz pie jelitowy (truncus
intestinalis). czy si on z dwoma pniami ldwiowymi (trunci lumbales),
powstaymi z naczy odprowadzajcych wzw ldwiowych.
Naczynia te wchodz do rozszerzonego zbiornika mleczu (cisterna chyli). Od
tego zbiornika bierze pocztek przewd piersiowy.
Przewd piersiowy (ductus thoracicus) jest gwnym naczyniem chonnym
ustroju. Zbiera on chonk z grnej lewej poowy ciaa oraz caej czci dolnej.
Jak ju wspomniano, rozpoczyna si on od zbiornika mleczu, po czym biegnie
ku grze, lec po prawej stronie aorty, i wraz z ni przechodzi do klatki
piersiowej. Tu przebiega na przedniej powierzchni krgosupa, nieco na prawo
od linii rodkowej ciaa. Na wysokoci IV-V krgu piersiowego odgina si ku
przodowi i ku stronie lewej i uchodzi do lewego kta ylnego, to jest w miejscu
poczenia yy podobojczykowej lewej z y szyjn wewntrzn. Do przewodu piersiowego uchodz naczynia chonne ze rdpiersia, pnie z lewej poowy
gowy, szyi i lewej koczyny grnej.
Drugim gwnym naczyniem chonnym, do ktrego odpywa chonka z prawej grnej poowy ciaa, jest krtki (1,5 cm) przewd chonny prawy (ductus
lymphaticus dexter). Uchodzi on do prawego kta ylnego. Wpadaj do niego
naczynia chonne z prawej poowy klatki piersiowej oraz z pni chonnych
szyjnego i podobojczykowego prawego.
ledziona
ledziona (lien) jest narzdem barwy ciemnoczerwonej, spoistoci mikkiej, o wymiarach rednio 4 x 7 x 12 cm i ciarze ok. 150 g. Naley jednak
zaznaczy, e wymiary i ciar ledziony s bardzo zmienne, zalenie od stanu
i czynnoci organizmu.
Na ksztat ledziony wpywaj ssiadujce z ni narzdy. Tak wic wyrniamy na niej gadk i wypuk powierzchni przeponow oraz pooone od
'364
Budowa ledziony
Narzd otoczony jest torebk cznotkankow. Wysya ona przegrody do
miszu ledziony, dzielc j na nieregularne zraziki. Zarwno w torebce, jak
i w przegrodach cznotkankowych spotykamy wkna miniowe gadkie,
umoliwiajce kurczenie si ledziony. W miszu ledziony wyrniamy
grudki ledzionowe, ktre s orodkami rozmnaania limfocytw.
Przez kad grudk przechodzi ttniczka, ktra nastpnie rozpada si na
drobne naczynia, zwane pdzelkami. Otwieraj si one do rozszerzonych
naczy wosowatych ylnych, zwanych zatokami. ciany zatok zbudowane s
z komrek, o wyduonych jdrach, w ksztacie prcikw. Zatoki ledzionowe
cz si w yy, ktre zbieraj si w y ledzionow.
'365
Czynno ledziony
Wspomniano wyej, e w obrbie grudek ledzionowych odbywa si
rozmnaanie limfocytw. Modsze ich postacie le bliej rodka grudki.
W miazdze czerwonej znajduj si rwnie krwinki czerwone w rnych
stadiach rozpadu. Tak wic w ledzionie z jednej strony przebiega rozpadanie
si starych krwinek, a z drugiej powstawanie nowych elementw krwi.
Przy maym zapotrzebowaniu cz krwi zostaje wyczona z krwiobiegu
i magazynowana w rnych narzdach. ledziona magazynuje krew, a w chwilach duego zapotrzebowania kurczy si, wyrzucajc j do naczy. Daje si to
czasami odczu jako kujcy bl w podebrzu lewym.
ledziona powiksza si nieco podczas trawienia. W chorobach zakanych,
np. w zimnicy czy durze brzusznym, ledziona powiksza si znacznie i wystaje
wtedy spod uku ebrowego.
Mimo speniania tak wanej roli w ustroju czowiek moe y po operacyjnym usuniciu ledziony, gdy czynnoci jej mog by zastpione przez inne
narzdy.
Wiadomoci oglne
Ukad krenia skada si z dwch pomp i ukadu rur - naczy. Pompami s
prawa i lewa cz serca, rurami - naczynia pucne i naczynia krenia
wielkiego. Krenie wielkie rozpoczyna si w komorze lewej i prowadzc przez
ttnice, naczynia wosowate i yy ustroju, koczy si w przedsionku prawym.
W kreniu maym (pucnym) krew z komory prawej zda do puc i po
przejciu przez system naczy wosowatych powraca do przedsionka lewego.
Krew pync w naczyniach krenia wielkiego zaopatruje tkanki w tlen i substancje odywcze, pobiera za z nich produkty przemiany materii, przede wszystkim dwutlenek wgla. W obrbie krenia maego nastpuje wydalanie C0 2 do
pcherzykw pucnych i pobieranie tlenu (ryc. 172).
'366
Zesp
naczy
pucnych
mSSM
Prawa
poowa
serca
Zesp
naczy
krenia
wielkiego
Ryc. 172. Schemat krenia krwi. Skada si na ukad dwch pomp i dwch ukadw naczy.
Czynno serca
Ruch krwi w naczyniach odbywa si jednokierunkowo, tzn. w ttnicach ku
obwodowi, w yach za w kierunku serca. Jednokierunkowo biegu krwi jest
uwarunkowana obecnoci zastawek, ktre mog si otwiera tylko w jedn
stron.
Na czynno serca skadaj si trzy fazy: 1) skurcz (systole), 2) rozkurcz
(diastole), 3) pauza, nastpujca po rozkurczu.
W czasie pauzy krew z y wpywa do przedsionkw, a przez otwarte ujcia
przedsionkowo-komorowe rwnie do komr. W fazie skurczu pierwsze
kurcz si przedsionki. Wyrzucaj one do komr krew, ktra unosi zastawki
i zblia do siebie ich brzegi. Jednoczenie skurcz mini lecych dookoa y
wpadajcych do prawego przedsionka utrudnia cofanie si krwi. Bezporednio po skurczu przedsionkw rozpoczyna si skurcz komr, skadajcy si
z dwch faz: a) fazy napinania si minia sercowego i b) fazy wyrzucania krwi
do ttnic.
W fazie napinania si misie sercowy naciska z du si krew znajdujc
si w komorach, zastawki - dwudzielna i trjdzielna - zostaj szczelnie
domknite, a skurczone minie brodawkowe przytrzymuj strunami cignistymi patki zastawek, nie pozwalajc na ich wynicowanie. Napinanie
minia sercowego trwa do chwili, a cinienie krwi w komorach przewyszy
'367
o
-204
-70
i Skurcz komo:
Rozkurcz komory
Skurcz
przedsionka
Skurcz
izometryczny
Ryc. 173. Z m i a n y p o j e m n o c i w s k u r c z u i r o z k u r c z u .
Praca serca
Pracujce serce przetacza pewn objto znajdujcej si w ustroju krwi.
Dzielc objto przez czas, w ktrym jest ona przepompowywana, otrzymujemy objto minutow krwi (zwan inaczej rzutem m i n u t o w y m serca} pyncej w aorcie i naczyniach pucnych. Toczona krew jest rozdzielana do odpowiednich narzdw w zalenoci od ich aktualnego zapotrzebowania.
Praca serca jest proporcjonalna do objtoci przepompowanej krwi. Objto krwi wypchnitej do ttnic w czasie jednego skurczu nosi nazw objtoci
wyrzutowej i rwna si w przyblieniu 70 ml. Aby obliczy rzut minutowy serca, mnoymy objto wyrzutow przez liczb skurczw serca w cigu jednej
minuty.
Rzut minutowy = objto wyrzutowa x czsto skurczw na minut
W spoczynku objto minutowa wynosi okoo 5 I, a przy cikiej pracy
fizycznej moe doj nawet do 25 I (!).
Objto minutowa uwarunkowana jest wielkoci podstawowej przemiany materii. Przyjmuje si, e w normalnych warunkach ycia potrzeba 62 ml
krwi na kilogram ciaru w cigu 1 min. Znajc wic ciar ciaa, mona
w przyblieniu obliczy rzut minutowy serca.
24 - Anatomia i fizjologia
369
Ryc. 174. Schematyczny przebieg krzywych: A - krzywa fonograficzna, B-krzywa cinienia krwi
w komorach, C - krzywa elektrokardiograficzna. Faza skurczu komory oznaczona kolorem
rowym.
W czasie jednej ewolucji serce wykonuje prac rwn 0,15 kGm, w cigu
doby ok. 15 500kGm (!).
Krew zachowuje si tak, jak kada inna ciecz, ktra pynie od miejsca
o wyszym cinieniu do miejsca o cinieniu niszym. Cinienie w lewej
komorze waha si od 80 mm Hg (cinienie rozkurczowe) do 120 mm Hg
(cinienie skurczowe). rednie cinienie w komorze lewej wynosi ok. 100 mm
Hg. Najnisze cinienie panuje w duych yach i prawym przedsionku i jest
rwne w przyblieniu cinieniu atmosferycznemu. Rnica cinie midzy
komor a przedsionkiem jest czynnikiem, dziki ktremu krew przepywa przez
naczynia krwiobiegu wielkiego.
Naczynia krwionone stawiaj opr przepywowi krwi. Nosi on nazw oporu o b w o d o w e g o i jest odwrotnie proporcjonalny do czwartej potgi rednicy
naczynia. W kreniu wielkim najwiksze opory istniej na poziomie ttniczek
(arterioli). Naczynia wosowate stawiaj mniejszy opr, poniewa kadej
'370
Przepyw sercowy =
cinienie ttnicze
Przepyw sercowy = - Q p r o b w o d o w y
Zatem:
Hr
IB
^
ii
s
i
tw
Skurcz
ii
Rozkurcz
_i
Ryc. 175. Cinienie krwi w: aorcie (A), komorach (B), przedsionkach (C). W dolnej czci rysunku
synchronizowany wykres elektrokardiograficzny.
'371
Objto minutowa
Na wstpie przypomnijmy sobie zalenoci:
Objto minutowa = objto wyrzutowa x czsto skurczw na minut
Badania wykazay trzy dalsze zalenoci, a mianowicie:
1) objto minutowa jest zalena od oporu obwodowego,
2) objto minutowa jest rwna powrotowi ylnemu (serce przetacza
krew ze strony ylnej na stron ttnicz),
3) zmiany czstoci skurczw nie musz odbija si na wielkoci pojemnoci minutowej.
Objto m i n u t o w a a opr o b w o d o w y
Z przedstawionego wyej wzoru wynika, i serce pracuje jak pompa o staym przepywie, ale nie o staym cinieniu. W warunkach prawidowych serce
jest w stanie zapewni stay przepyw rwnie przv zwikszonym oporze
obwodowym. Wzrost oporu powoduje oczywicie wiksz prac serca. Fakt,
e opr obwodowy nie wpywa na objto minutow, tumaczy, dlaczego
skurcz naczy powoduje podwyszenie cinienia krwi, a rozkurcz - spadek.
Objto minutowa a powrt ylny
W warunkach prawidowych serce jest w stanie przepompowa wszystk
krew dostarczan przez yy do serca. Wikszy dopyw krwi jest rwnowaony
wikszym rozszerzaniem si komr w rozkurczu. Podczas nastpnego skurczu misie sercowy kurczy si mocniej. Dziki temu zwiksza si objto wyrzutowa (skurczowa). Podczas osabienia serca krew zalega w yach, ktre
rozszerzaj si. Stan ten nazywa si niewydolnoci serca.
Objto wyrzutow warunkuje ilo krwi znajdujcej si w przedsionkach
na pocztku skurczu.
Wszystkie yy zawieraj 3 / 5 krwi krcej. Pojemno ukadu ylnego jest
najwaniejszym czynnikiem warunkujcym wydolno krenia. Zmiana napicia mini zaopatrujcych yy powoduje zmiany ich pojemnoci, a jednoczenie nie wpywa na opory krenia.
Niezbdna ilo krwi dopywajca do przedsionkw zaley od wspomnianych dwch czynnikw - pojemnoci y i ich zdolnoci do zmiany objtoci.
Przy objtoci 5 I krwi i wypenieniu dwu przedsionkw po 70 ml krwi kady,
objto reszty krwi wynosi 5 0 0 0 - 1 4 0 = 4860 ml. Nie wyrwnany wzrost
pojemnoci naczy o 1,5% zmniejsza objto skurczow do poowy. W takim
przypadku objto krwi w naczyniach wyniesie 4930 ml, a do kadego
z przedsionkw napynie zaledwie 35 ml krwi. Przy nie wyrwnanym wzrocie
pojemnoci naczy o 3% serce nie moe pracowa z powodu braku krwi.
Z powyszego wynika, jak wane znaczenie dla prawidowej czynnoci serca
ma napicie cian ylnych i ich zdolno do kurczenia si. W czasie skurczu y
wicej krwi dopywa do przedsionkw i wzrasta rzut sercowy.
'372
Przy zmianie objtoci krwi, np. podczas krwotoku, wystpuje wyrwnawczy skurcz y, a jeeli to nie wystarcza, zmniejsza si rwnie objto
skurczowa i rzut minutowy serca. Zmniejszenie rzutu odbija si na niedokrwieniu tkanek, co obserwujemy we wstrzsie.
Pod wpywem cienia krew dy do gromadzenia si w yach poniej
poziomu serca i rozszerza je. Spadek napicia cian y powoduje obnienie
rzutu sercowego. Dzieje si to miedzy innymi podczas dziaania przyspieszenia o wartoci kilku g.
Poniewa krew gromadzi si w czciach ciaa lecych w kierunku przeciwnym do kierunku przyspieszenia, kosmonauci w czasie startu rakiety kosmicznej musz by ubrani w obcise kombinezony i zajmowa poziom pozycj
ciaa prostopad do kierunku przyspieszenia. Piloci szybkich samolotw
odrzutowych, ktrzy zajmuj pozycj siedzc, ubrani s w kombinezony
uciskajce doln cz ciaa w celu zapobieenia gromadzeniu si krwi
w koczynach dolnych podczas wiraowania.
Jednym z wanych czynnikw wpywajcych na krenie krwi w yach jest
tzw. pompa miniowa. Skurcz mini przetacza krew z odcinkw midzy
zastawkami w kierunku serca. Uszkodzenie lub niedomykalno zastawek (np.
w ylakach koczyn) upoledza przepyw krwi ylnej.
Kreniu ylnemu sprzyja rwnie pompa oddechowa. Wiemy, e cinienie
w duych yach w klatce piersiowej wynosi 0 mm Hg, natomiast cinienie
w klatce piersiowej jest ujemne i wynosi od -2 mm Hg w fazie wydechu do -8
mm Hg we wdechu. Przedsionki serca znajduj si pod wpywem tego
I IBiilwsills
iJlfcssililt i
IkhI
'373
ujemnego cinienia i krew jest przez nie zasysana. W czasie cikiej pracy
rnica cinie moe si waha od -2 do - 3 0 mm Hg, co znakomicie polepsza
warunki powrotu krwi do serca.
Objto minutowa a czsto skurczw
Serce pobudzaj do skurczw bodce powstajce w samym sercu, a mianowicie w wle zatokowym. Regulacj czstoci skurczw serca zawiaduje
orodek sercowy, lecy w rdzeniu przeduonym i skadajcy si z dwu
orodkw: hamujcego i pobudzajcego serce. Orodek hamujcy dziaa
poprzez nerw bdny, orodek pobudzajcy dziaa przez nerwy wspczulne.
Wwarunkach spokoju istnieje przewaga napicia nerwu bdnego,a czsto
skurczw serca wynosi 70/min. Zwikszone napicie ukadu przywspczulnego (nerw bdny) dziaa hamujco na serce. Im silniejsza jest czynno nerwu
bdnego, t y m wolniej bije serce. Niewielkie zmiany czstotliwoci reguluj
wahania napicia nerwu bdnego. Cakowite wyczenie czynnoci nerwu
bdnego prowadzi do zwikszenia czstoci skurczw do 150/min.
W silnych stanach emocjonalnych i podczas intensywnej pracy fizycznej
czsto skurczw moe si zwikszy nawet do 210/min. Tak due przyspieszenie zachodzi za porednictwem zwikszonego napicia ukadu wspoczulnego, ktry powoduje uwolnienie si noradrenaliny i adrenaliny.
Orodek sercowy, podobnie jak orodek naczynioruchowy, znajduje si pod
wpywem czynnikw humoralnych i nerwowych. Na przykad baroreceptory
pobudzaj cz hamujc orodka sercowego, std te wzmoenie napicia
nerwu bdnego powoduje spadek cinienia krwi i czstoci skurczw. Wzrost
cinienia jest powodem zwolnienia czynnoci serca i zmniejszenia objtoci
minutowej. Zmniejszenie tej objtoci dziaa w tym samym kierunku co
rozszerzenie naczy zmniejszajce cinienie krwi. Odwrotnie-spadek cinienia krwi zmniejsza napicie nerwu bdnego i przyspiesza czynno serca.
Zwiksza si wwczas objto minutowa.
Na orodek sercowy wpywaj rwnie wysze orodki nerwowe. Pobudzenie emocjonalne przyspiesza czynno serca dziki zmniejszeniu napicia
nerwu bdnego, natomiast bardzo silne pobudzenie moe doprowadzi do
gwatownego spadku cinienia wskutek pobudzenia tego nerwu. U dzieci
i modziey gbokie oddychanie powoduje wahania napicia nerwu bdnego
i wpywa na przyspieszanie i zwalnianie czynnoci serca (tzw. arytmia oddechowa). Czynno serca przyspiesza si podczas wdechu i zwalnia podczas
wydechu.
Podranienie nerww czuciowych w rny sposb wpywa na czsto
skurczw. Silne pobudzanie blowe przyspiesza serce, lecz niektre urazy, np.
uderzenie w brzuch, mog zatrzyma serce.
Niedobr tlenu oraz wzrost dwutlenku wgla wpywa bezporednio na
orodek sercowy podobnie jak podwyszona temperatura ciaa. Rwnie
hormon tarczycy - tyroksyna, pobudza orodek sercowy.
'374
Wze zatokowy
Wze przedsionkowo-komorowy
Misie komr
QS
Ryc. 177. Schemat ilustrujcy miejsca powstania potencjaw elektrycznych odzwierciedlonych
krzyw ekg (wg Greena).
'375
Bez wzgldu na rodzaj odprowadzenia wyrniamy nastpujce charakterystyczne odcinki krzywej elektrokardiograficznej :
1) zaamek P - powstaje przy skurczu przedsionkw,
2) krzywa QRS - wiadczy o charakterze pocztku skurczw komr,
3) zaamek T - powstaje w czasie rozkurczu komr.
'376
Automatyzm serca
Dowiadczalnie stwierdzono, e serce po wyizolowaniu go z ustroju kurczy
si nadal, jeeli ma zapewnione odpowiednie warunki. Najatwiej przekona
si o tym na przykadzie serca aby, ktre umieszczone w roztworze fizjologicznym soli kurczy si przez wiele minut, a nawet godzin. Serce pracuje duej
i sprawniej, jeeli przepywa przez nie pyn Ringera-Locka (u zwierzt staocieplnych jest to warunek konieczny).
Z dowiadcze wynika, e misie sercowy jest rdem wasnych skurczw. Bodziec wywoujcy skurcze powstaje w komrkach miniowych
przewodzcych serca, tzw. wknach Purkinjego. Rozmieszczone s one
w sposb bardzo charakterystyczny, a ich zesp nosi nazw ukadu przewodzcego serca. Gwnym miejscem, w ktrym powstaj rytmiczne bodce, jest
wze zatokowo-przedsionkowy (Keitha-Flacka), lecy w okolicy ujcia yy
gwnej grnej do przedsionka prawego. Pobudzenie rozchodzi si z niego
najpierw na przedsionki, a nastpnie na komory.
W przypadku uszkodzenia wza zatokowo-przedsionkowego rol czynnika
wyzwalajcego bodce przejmuje nisze pitro ukadu przewodzcego, tj.
wze przedsionkowo-komorowy (Aschoffa-Tavary), lecy w przegrodzie
przedsionkowo-komorowej prawej. Od niego do mini beleczkowatych i brodawkowatych biegnie pczek przedsionkowo-komorowy (Hisa). Przerwanie
poczenia midzy przedsionkami a komorami prowadzi do tzw. bloku przedsionkowo-komorowego, ktry objawia si tym, e przedsionki kurcz si
niezalenie od komr. Jest to jeden z rodzajw tzw. bloku serca.
'377
'378
Ryc. 179. Rozkad cinie w naczyniach krenia wielkiego. Kolorem szarym oznaczono zakresy
cinie we woniczkach.
'379
mm Hg zamykajc wiato y. Wzrost objtoci krwi w koczynie ilustruje krzywa A-B (wg
Greena).
'380
'
m m H g
'
lifilr
Ryc. 182. W p y w siy cikoci na ylne i ttnicze cinienie krwi. Na poziomie serca cinienie
skurczowe krwi ttniczej wynosi okoo 120 mm Hg, krwi yinej 0 mm Hg.
'381
Krenie k r w i w tkankach
Dla utrzymania si przy yciu tkanki ustroju wymagaj odpowiedniego
przepywu krwi, ktrej objto zaley w duej mierze od cinienia w naczyniach je zaopatrujcych. Do tkanek szczeglnie wraliwych na zmniejszenie
przepywu krwi naley tkanka nerwowa, a przede wszystkim mzg, ktry
obumiera ju po kilku minutach od ustania krenia.
Mzg czowieka stojcego lub siedzcego znajduje si wyej ni serce, std
cinienie w ttnicach mzgu czowieka znajdujcego si w pozycji pionowej
jest o 30-40 mm Hg nisze ni na poziomie serca. Rnica znika w pozycji
lecej. Zjawisko to wykorzystujemy w leczeniu utraty wiadomoci spowodowanej spadkiem cinienia krwi (omdlenie).
Prawidowe cinienie krwi jest niezbdne dla sprawnej pracy narzdw. Na
przykad spadek cinienia w nerkach powoduje zmniejszon filtracj i zahamowuje lub zatrzymuje wydalanie moczu.
Przypomnijmy sobie, i: cinienie ttnicze = przepyw sercowy x opr
obwodowy i rozpatrzmy rol oporu obwodowego w przepywie krwi przez
tkanki. Wspomnielimy ju wyej, i opr ten jest najwikszy w najmniejszych
ttniczkach. Wiemy rwnie, e opr wzrasta w miar zmniejszania si wiata
naczy, np: zmniejszanie wiata naczynia z 1,2 do 0,8 mm powoduje czterokrotne zwikszenie oporu.
Najwaniejszym sposobem regulacji cinienia krwi w tkankach jest zatem
regulacja szerokoci ttniczek. ciany ttniczek zawieraj minie gadkie,
ktre s w stanie czciowego przykurczu pod wpywem dziaania nerww
wspczunych. Wzrost napicia ukadu wspczulnego powoduje zwenie ttniczek i wzrost oporw krenia. Rozszerzenie ttniczek prowadzi do
zmniejszenia oporw i spadku cinienia krwi.
minie ttniczek
Stenie 0 2
Zmniejszenie wysycenia krwi tlenem pobudza czynno orodka naczynioruchowego bezporednio i za porednictwem specjalnych czujnik3v, zwanych chemoreceptorami. Chemoreceptory, podobnie jak baroreceptory, le
w cianie aorty i ttnicach szyjnych. Informuj one orodek naczynioruchowy
0 spadku stenia tlenu we krwi.
Nerwy czuciowe
Podranienie nerww czuciowych moe rwnie wpywa na czynno
serca. Dotyczy to szczeglnie nerww przewodzcych bl. Niewielkie podranienie nerww pobudza orodek wazomotoryczny, co prowadzi do wzrostu
cinienia. Silny bl zmniejsza aktywno orodka naczynioruchowego i obnia
cinienie krwi.
Orodkowy ukad n e r w o w y
Mzg oddziauje na czynno orodka naczynioruchowego przede wszystkim w stanach silnego napicia emocjonalnego, ktre pobudza orodek.
Wzrost cinienia czy si ze zwikszeniem rzutu sercowego. Jednoczenie
dochodzi do zwikszenia napicia ukadu wspczulnego i wzmoonej czynnoci nadnerczy, wyraajcej si nasileniem wydzielania noradrenaliny i innych katecholamin. W niektrych rodzajach wstrzsu emocjonalnego w p y w
wyszych orodkw nerwowych moe by odwrotny - rozszerzenie ttniczek
1 spadek cinienia krwi (omdlenie w przestrachu).
Inne czynniki regulujce objto oyska
naczyniowego
Orodek naczynioruchowy wpywa, jak wiemy, na objto krwi krcej
w naczyniach obwodowych poprzez regulacj napicia mini zwajcych
naczynia, przede wszystkim ttniczki. Intensywna czynno narzdw wymaga zwikszonego przepywu krwi i orodek naczynioruchowy zmniejsza napicie mini zwajcych naczynia. Jego czynno wspomagaj miejscowe
mechanizmy regulacji. W celu utrzymania staego cinienia w naczyniach
obwodowych jednoczenie z rozszerzeniem naczy w narzdzie pracujcym
zwaj si naczynia w narzdach pozostajcych w spoczynku. W ten sposb
dochodzi do przemieszczenia krwi z narzdw nie pracujcych do narzdw,
w ktrych istnieje wiksze zapotrzebowanie na krew.
Produkty przemiany materii s czynnikami powodujcymi rozszerzenie
naczy. Nale do nich przede wszystkim dwutlenek wgla i kwas mlekowy.
Dwutlenek wgla wpywa na napicie bony miniowej ttniczek bezporednio i za porednictwem orodka naczynioruchowego. Nagromadzenie produktw przemiany materii wywoane upoledzeniem krenia wywouje bl
zwany ischemicznym.
25 - Anatomia i fizjologia
385
i
Ryc. 183. Schemat krenia pynu tkankowego w otoczeniu naczynia wosowatego. W pocztkow y m odcinku naczynia pyn przechodzi do przestrzeni midzykomrkowej, w odcinku kocowym
- z przestrzeni midzykomrkowej powraca do woniczki. A - t t n i c z k a , 0- naczynie wosowate,
C-ya.
'387
iii
mm
Ryc. 184. Krenie chonki w naczyniu limfatycznym. Skurcz minia powoduje przetoczenie
chonki do wyszych odcinkw naczy.
'388
Cinienie woniczkowe wzrasta w przypadku rozszerzenia ttniczek (spadek cinienia w ttniczkach powoduje wzrost cinienia w naczyniach wosowatych).
W przypadku uszkodzenia cian naczy wosowatych, np. wskutek oglnego niedotlenienia,
ciany ich przepuszczaj biaka. Wynikiem jest zmniejszenie cinienia osmotycznego i upoledzenie wchaniania pynu z przestrzeni midzykomrkowej. Taki jest mechanizm obrzkw po
ukszeniu owadw. Uszkodzenie naczy wosowatych jest czciowo wynikiem uwolnienia
histaminy. Obrzk moe powsta z powodu zatrzymania sodu wskutek zaburze w wydalaniu
chlorku sodowego. Sl przechodzca do pynu tkankowego przyciga w o d " .
Krenie pucne
Krew powracajc do prawego przedsionka prawa komora pompuje do
puc, skd powraca ona do lewej poowy serca. Naczynia pucne stawiaj
mniejszy opr ni ttniczki i naczynia wosowate krenia wielkiego. W pucach nie ma zatem naczy o p o r o w y c h " (ttniczek) w postaci wystpujcej
w kreniu wielkim. Opr w kreniu pucnym stawiaj mniejsze gazie ttnic
pucnych, naczynia wosowate i przynalene do nich yy. Wynikiem maego
oporu jest mniejsze cinienie wytwarzane przez praw komor, ktra toczy t
sam objto krwi co komora lewa. Cinienie w ttnicach pucnych wynosi
zaledwie ok. 25/8 mm Hg, podczas gdy cinienie w duych ttnicach krenia
wielkiego wynosi, jak wiemy, ok. 120/80 mm Hg. Cinienie w yach pucnych
jest takie samo, jak w ssiadujcych z sercem yach krenia wielkiego, tj. ok,
0 m m Hg.
Naczynia pucne maj cienkie ciany i s rozcigliwe, std ich dua pojemno. W naczyniach pucnych znajduje si ok. 1 l krwi, tj. 1 / 5 objtoci krwi
krcej. Objto krwi w pucach jest zmienna - zwiksza si podczas
wdechu, rwnolegle ze spadkiem cinienia wok naczy (p. str. 264). Spadek
'389
pojemnoci naczy pucnych automatycznie zwiksza objto krwi w naczyniach krenia wielkiego i zwiksza rzut sercowy poprzez lepsze wypenienie
komr.
Naczynia pucne zaopatruj nerwy wspczule, ktrych pobudzenie zwa
naczynia. Przy wzrocie cinienia w naczyniach wosowatych, np. wskutek
osabienia lewej komory, dochodzi do zahamowania odpywu ylnego do
lewego przedsionka. Prowadzi to do niebezpiecznego dla ycia obrzku puc.
KREW
\\
y\T7
//
90
80
-Surowica-
40
-Krwinki _
czerwone
W niedokrwistoci
(15%)
'391
Ilociowo krew u czowieka stanowi ok. 6,5% ciaru ciaa u kobiety i ok. 7%
u mczyzny. Krew jest pynem nieprzezroczystym, czerwono zabarwionym,
ktry pozostawiony przez pewien czas w naczyniu rozdziela si na dwie
warstwy. W warstwie dolnej, wskutek wikszego ciaru waciwego, skupiaj
si komrki krwi, czyli tzw. elementy upostaciowane (morfotyczne). Nale do
nich krwinki czerwone, krwinki biae oraz pytki krwi. Pynna warstwa grna,
0 opalizujcym tawym zabarwieniu, nazywa si osoczem.
OSOCZE KRWI
Osocze stanowi objtociowo ok. 50-60% krwi.
Stosunek objtociowy osocza do elementw upostaciowanych oznaczamy
za pomoc specjalnego przyrzdu, zwanego hematokrytem. Jest to wska
rurka szklana zatopiona na jednym kocu, wyskalowana na sto podziaek.
Rurk tak wypenion krwi z dodatkiem niewielkiej iloci substancji zapobiegajcej krzepniciu wirujemy z du szybkoci (3500 obrotw/min) przez p
godziny. Elementy upostaciowane, jako cisze, pod wpywem siy odrodkowej opadaj na dno, a osocze zbiera si nad zbit warstw krwinek. Z podziaki
odczytujemy w procentach objto obu warstw (ryc. 185).
Osocze zawiera 90-92% wody i 8-10% substancji staych. Wikszo
substancji staych, bo ok. 7% caego osocza, stanowi biaka krwi. Biaka krwi
nie s jednorodne. Rni si one midzy sob ppd wieloma wzgldami skadem aminokwasowym, budow chemiczn, struktur przestrzenn, wielkoci czsteczek, adunkiem elektrycznym. Istniej rne sposoby klasyfikacji
biaek, najczciej oparte na metodach, jakimi si daj poszczeglne grupy od
siebie oddzieli. Tradycyjny podzia oparty na metodzie wysalania rozrnia
trzy gwne frakcje - albuminy (4%), globuliny (2,8%) i fibrynogen (0,4%).
Stosujc dokadniejsze i bardziej skomplikowane metody rozdziau mona
wyrni we frakcji globulinowej liczne podgrupy. Do waniejszych nale
gamma-globuliny bdce nosicielami przeciwcia oraz lipoproteidy odgrywajce wan rol w transporcie cia tuszczowych (lipidw). Wzgldne rozmiary
1 ciary czsteczkowe biaek osocza ilustruje ryc. 187.
Dziki duej wielkoci czsteczek biaka osocza w zasadzie nie przenikaj
przez cian naczy wosowatych, podczas gdy woda i rozpuszczone w niej
sole mineralne oraz inne substancje drobnoczsteczkowe przechodz przez
ni bez trudu.
Biaka osocza, gwnie albuminy, wywieraj cinienieonkotyczne rzdu ok.
25 mm Hg. Cinienie hydrostatyczne w naczyniach wosowatych wynosi ok. 38
mm Hg, przewysza zatem cinienie onkotyczne o ok. 7 mm Hg. Dziki tej
rnicy odbywa si filtracja pynu przez bon naczy wosowatych, powodujc stay niewielki prd pynu z naczy do przestrzeni midzykomrkowej,
a stamtd do naczy limfatycznych. Biaka osocza, gwnie albuminy, przyczyniaj si do utrzymywania pynu w oysku naczyniowym. Spadek stenia
albumin w osoczu*poniej 1 g% powoduje nadmiern ucieczk pynu z oyska
naczyniowego i powstawanie obrzkw.
4
'392
We frakcji globulinowej odrniamy globuliny oznaczone pierwszymi kolejnymi literami alfabetu greckiego: alfa, beta i gamma. Do gamma-globulin
nale krce we krwi przeciwciaa, o ktrych bdzie jeszcze mowa. S one
produkowane przez komrki plazmatyczne. Natomiast albuminy i biaka
ukadu krzepnicia krwi (fibrynogen, protrombina) s wytwarzane w wtrobie.
Krew
5-6 I
56%
44%
OsOC7t>
Krwinki
3 0 0 - 6 0 0 tys/mm 3
4 , 5 - 6 tys/mm 3
' ' . Cf
Krwinki
pytkowe
(tromtfocyty)
Krwinki
biae
(leukocyty)
4 , 5 - 5 mln/mm 3
Krwinki
czerwone
(erytrocyty)
jfeJL
JKmf
Limfocyty 36 %
Kwasochonne
2-5%
Obojtnochonne
57%
Zasadochonne
0,5 %
'393
Na+
100 A
Albuminy
69000
y-globuliny
156000
Cl-
Hemoglobina
68000
aHipoproteidy
200000
Glukoza
j3n-globuliny
90000
fi,-lipoproteidy
1300000
Fibrynogen
400000
Ryc. 187. Biaka osocza - wzgldne wielkoci czsteczek i ciary czsteczkowe.
T a b e l a 29
Zawarto e l e k t r o l i t w /
Elektrolity
Na +
K+
Ca ++
Mg + +
'394
Stenie
310-340 m g %
135-147 m m o l / l
14-22 m g %
3,5-5,5 m m o l / l
9-11 m g %
4,7-5,3 m E q / l
2,6 m g %
2,2 m m o l / l
Elektrolity
cr
Stenie
HCO-3
340-370 m g %
97-106 m m o l / l
2,5-4,5 m g %
1,5-2
mmol/l
26-32 m m o l / l
Biako
18 m m o l / l
HP0"4
ODCZYN KRWI
W temperaturze ciaa pH krwi wynosi 7,4, a zatem krew oddziauje sabo
zasadowo. Stao stenia jonw wodorowych, czyli odczynu krwi, ma
wielkie znaczenie biologiczne, gdy nawet niewielkie przesunicia w kierunku
kwanym lub zasadowym prowadz do zaburze wielu procesw fizjologicznych. Wikszo procesw zwizanych z przemian materii ma tendencj do
zakwaszania ustroju.
Istnieje szereg bardzo czuych mechanizmw stabilizujcych stenie jonw
wodorowych. Nale tu przede wszystkim nerki i puca. Puca wydalaj
nadmiar kwasu wglowego w postaci C0 2 , nerki wydalaj nadmiar kwasw
w postaci soli kwanych, a nadmiar zasad w postaci wglanw, gwnie
sodowego.
Stao odczynu krwi zapewniaj jej waciwoci buforowe. Waciwoci
buforowe maj roztwory zawierajcy saby, tj. sabo zdysocjowany na jony,
kwas i sl tego kwasu z mocn zasad. Dodanie do takiego roztworu mocnego
kwasu lub ugu nie zmienia odczynu roztworu w tym stopniu, co dodanie tej
samej iloci kwasu lub zasady do wody. Najwaniejszym ukadem buforowym
krwi s: wodorowglany - kwas wglowy; w mniejszym stopniu: fosforany
pierwszo- i drugorzdowe, biaka krwi oraz hemoglobina -oksyhemoglobina.
Dziki tym waciwociom buforowym kwas mlekowy, fosforowy, siarkow y , wglowy, powstajce w procesach przemiany, nie zmieniaj w sposb
widoczny pH krwi. Zmiany w odczynie krwi mog nastpi dopiero po
wyczerpaniu si zdolnoci buforowych krwi, do czego prowadz np. niektre
choroby.
KRZEPNICIE KRWI
Wynaczyniona krew czowieka po 3 - 4 min zaczyna krzepn i po 5 - 6 min
zamienia si w galaretowaty skrzep, ktry przybiera ksztat naczynia, w ktrym
odbywa si krzepnicie. Krzepnicie krwi polega na przemianie rozpuszczonego we krwi biaka - fibrynogenu w posta nierozpuszczaln - fibryn, czyli
wknik. Przy krzepniciu wknik wytrca si w postaci cienkich, spltanych
ze sob nici, ktre obejmuj elementy upostaciowane, wskutek czego skrzep
ma barw czerwon.
Osocze, oddzielone od elementw upostaciowanych, krzepnie tak samo, jak
pena krew. Osocze mona uzyska np. przez odwirowanie krwi w niskiej
temperaturze, ktra zapobiega krzepniciu. Skrzep otrzymany z odwirowanego osocza ma budow drobnowknist i biae zabarwienie.
'395
Substancje przeciwkrzepliwe
Substancje zapobiegajce lub utrudniajce powstawanie skrzepu nosz
nazw rodkw przeciwkrzepliwych. Krzepniciu krwi in vitro mona, jak
wspomniano, zapobiec usuwajc z niej jony wapnia. Uywa si w tym celu
substancji wicych wap, takich jak szczawian, cytrynian lub wersenian
sodowy.
'396
LIMFA
Limf (chonk) nazywamy pyn tkankowy, ktry wchodzi z przestrzeni
midzykomrkowych do naczy limfatycznych. Skad limfy jest zbliony do
skadu osocza, z tym e zawiera ona znacznie mniej biaka. Zastj limfy
doprowadza do jej krzepnicia i powstawania obrzkw.
Limfa z licznych naczy limfatycznych dostaje si ostatecznie prze przewd
piersiowy (ductus thoracicus) do krwi ylnej. Na drodze naczy limfatycznych
znajduj si liczne wzy chonne (limfatyczne) wytwarzajce limfocyty. Std
pochodzi wiksza cz limfocytw znajdujcych si we krwi.
Do naczy limfatycznych krezki w jamie brzusznej wchaniane s tuszcze
w postaci tzw. chylomikronw; nadaj one limfie odpywajcej z jelit podczas
trawienia tuszczu wygld mlezny.
'397
Komrka wtrobowa,
w ktrej nastpuje
sprzganie bilirubiny
z kwasem glukuronowym
Komrka
siateczkowo-rdbonkowa
gwiadzista
Bilirubina
porednia
nie przechodzi
przez nerk
Pcherzyk
ciowy
Jelito
ledziona
Krwinka czerwona
Ka
zabarwiony
na brzowo
Bilirubina porednia
<) nierozpuszczalna w wodzie
Kw. glukuronowy
^
Urobilinogen
Bilirubina bezporednia
0 zwizana z kw. glukuronowym
rozpuszczalna w wodzie
Ryc. 190. Model przemiany hemoglobiny. W ukadzie siateczkowo-rdbonkowym (US), ledzionie, w komrkach siateczkowo-rdbonkowych gwiadzistych hemoglobina ulega przemianie na bilirubin, bilirubina ta jest nierozpuszczalna w wodzie; w wtrobie zostaje ona poczona
z kwasem glukuronowym i zamienia si w posta rozpuszczaln, ktra przechodzi do ci.
W jelicie grubym pod dziaaniem bakterii bilirubina zamienia si w urobilinogen.
'398
Hemoglobina jest biakiem o ciarze czsteczkowym ok. 68 000. Hemoglobina wie tlen tworzc tzw. oksyhemoglobin, przy czym czsteczka 0 2 jest
dosy luno zwizana z elazem dwuwartociowym. Reakcji tej nie naley
utosamia z utlenieniem. Przy zadziaaniu na krew w organizmie bd poza
nim rodkw utleniajcych dwuwartociowy jon Fe ++ zamienia si na jon
trjwartociowy Fe + + + i taka hemoglobina, zwana methemoglobin, nie moe
ju peni roli przenonika tlenu.
Zwizana z tlenem hemoglobina, zwana oksyhemoglobin, ma kolor ywoczerwony nadajcy zabarwienie waciwe krwi ttniczej.
Przecitna zawarto hemoglobiny we krwi wynosi ok. 16 g w 100 ml
u mczyzny i ok. 14g/100 ml u kobiety. Zatem mczyzna wacy 70 kg ma we
krwi ok. 900 g hemoglobiny. Poniewa za okres ycia krwinki czerwonej mona
przyj 120 dni, kadego dnia ulega rozpadowi ok. 7,5 g hemoglobiny i tyle
musi na nowo powsta.
^
Wysuone" krwinki czerwone s niszczone w tzw. ukadzie siateczkowo-rdbonkowym, gwnie w ledzionie. Nastpuje przy tym odczenie od
hemoglobiny czci zwanej hemem i rozerwanie piercienia hemowego, ktry
zamienia si na biliwerdyn. U czowieka wiksza cz biliwerdyny ulega
przeksztaceniu na bilirubin, ktra w wtrobie zostaje sprzona z kwasem
glukuronowym i wydalona z ci. Wyzwolone przy rozpadzie hemu elazo
zostaje zatrzymane w ustroju i zuyte do ponownej syntezy hemu. Przy duych
stratach krwi dochodzi rwnoczenie do strat elaza i tzw. niedokrwistoci
niedobarwliwej. Brak elaza uniemoliwia wyprodukowanie dostatecznej
iloci barwnika krwi - hemoglobiny.
Niewielka cz bilirubiny zwizanej z kwasem glukuronowym przenika do
krwi - jest to tzw. bilirubina bezporednia, natomiast bilirubina wolna, ktra
nie przesza przez wtrob, jako trudniej rozpuszczalna w wodzie stanowi
bilirubin poredni. W warunkach prawidowych poziom bilirubiny cakowitej (bezporedniej i poledniej) we krwi nie przekracza 1,5 mg w 100 ml. Przy
wyszym jej steniu (ponad 2mg%) nastpuje odkadanie si tego barwnika
w tkankach i skrze powodujc taczk. Przyczyn taczki moe by
nadmierne wytwarzanie bilirubiny lub utrudnione jej wydalanie przez wtrob
lub drogi ciowe. W taczce spowodowanej hemoliz krwinek czerwonych
wzrasta poziom bilirubiny poredniej.
SZPIK KOSTNY
Szpik kostny wypeniajcy jamy szpikowe koci jest miejscem powstawania
krwinek czerwonych, granulocytw, pytek krwi oraz w maym stopniu - t a k e
limfocytw i monocytw.
Do 20 roku ycia szpik jest czynny we wszystkich kociach. Po tym okresie
szpik wypeniajcy jamy szpikowe koci dugich staje si nieczynny. Wskutek
nagromadzenia si w nim tuszczu czynny szpik czerwony", zamienia si na
nieczynny szpik ty".
Szpik zawiera dwa szeregi komrek - ukadu biaokrwinkowego (75%)
i czerwonokrwinkowego (25%). Komrki te stanowi rne etapy wyksztacania si ostatecznych komrek krwi. Okrelanie ich wzajemnych proporcji
ilociowych ma due znaczenie w hematologii.
KRWINKI BIAE
1 mm 3 krwi w warunkach prawidowych zawiera 4000-11 000 krwinek
biaych (leukocytw). Liczba ta stanowi tylko ma cz oglnych zasobw
tych krwinek w ustroju. Due ich zapasy s stale zgromadzone w szpiku
kostnym, ledzionie i wzach chonnych, skd pod wpywem odpowiedniego
bodca mog by natychmiast wyrzucone do krwi, gdzie ich liczba moe si
zwikszy nawet dziesiciokrotnie. Pod wpywem odpowiednich bodcw
moe si take zwikszy wytwarzanie leukocytw.
W zalenoci od wygldu i budowy dzielimy leukocyty na kilka rodzajw.
Najwiksz grup stanowi granulocyty, zwane tak dlatego, e zawieraj
w cytoplazmie liczne ziarnistoci. Zalenie od sposobu, w jaki owe ziarnistoci
si barwi, odrniamy granulocyty obojtnochonne, kwasochonne i zasadochonne. Najwicej, bo 50-70% cakowitej liczby krwinek biaych, jest
granulocytw obojtnochonnych. Granulocyty kwasochonne stanowi 14%, za zasadochonne - tylko ok. 0,4% cakowitej liczby krwinek biaych.
Mode granulocyty maj jedno jdro w ksztacie paeczki lub podkowy;
w miar dojrzewania jdra granulocytw staj si wielopatowe (segmentowane).
Oprcz granulocytw we krwi obwodowej znajduj si jeszcze dwa rodzaje
krwinek biaych jednojdrzastych. S to: 1) limfocyty - komrki o duym
okrgym jdrze i maej iloci cytoplazmy (20-40% wszystkich leukocytw)
oraz 2) monocyty - komrki o duej iloci bezziarnistej cytoplazmy i jdrze
okrgym lub owalnym, podobnym do kbka jedwabiu.
Granulocyty s wytwarzane w szpiku kostnym. Komrki obojtnochonne
wchodz do ukadu krenia i przebywaj we krwi przecitnie ok. 7 h. Ich
cakowity okres przeycia wynosi ok. 30 h. Dua liczba tych krwinek przenika do
przewodu pokarmowego i opuszcza t drog ustrj. Granulocyty obojtnochonne mog si przedostawa przez cian naczy wosowatych do tkanek.
Proces ten jest samoistny i nazywa si diapedez, a nastpuje zwykle pod
'400
Limfocyty
Wiksza cz limfocytw wytwarzany jestwwzach chonnych (limfatycznych) i ledzionie; stosunkowo niewielka c z - w szpiku kostnym. Limfocyty
nale do komrek immunokompetentnych - tj. zdolnych do wytwarzania
przeciwcia, o czym bdzie mowa dalej. Odrnia si limfocyty mae i due.
Limfocyty mae (rednicy 6-10 jim) wygldaj prawie jak jdra komrkowe
otoczone znikom iloci cytoplazmy. Limfocyty due maj rednic ok. 12-16
[xm o jdrze jajowatym i nieco wikszej iloci przejrzystej cytoplazmy.
Monocyty
Monocyty s czynnymi fagocytami, podobnie jak granulocyty obojtnochonne.
UKAD SIATECZKOWO-RDBONKOWY
Wspln nazw ukadu siateczkowo-rdbonkowego obejmuje si komrki obdarzone zdolnoci fagocytarn wystpujce w wtrobie (komrki Kupffera), ledzionie, szpiku kostnym, wzach chonnych. Komrki te pochaniaj
due czsteczki koloidalne, co wykorzystane zostao do bada scyntygraficznych wtroby. Radioaktywne zoto w roztworze koloidalnym, wstrzyknite
doylnie, wychwytywane jest przez te komrki w wtrobie, co pozwala
uwidoczni wielko, ksztat i zlokalizowa ewentualne guzy w wtrobie.
401
Antygeny
Czynniki wywoujce reakcje immunologiczne nazywamy antygenami. Pod
wzgldem chemicznym s to najczciej substancje biakowe poczone
z lipidami lub wglowodanami. Niekiedy antygenem moe by take substancja niebiakowa; przypuszcza si jednak, e po to, aby wywoa reakcj
immunologiczn, musi ona najpierw poczy si z jakim biakiem ustroju.
Ustrj rozpoznaje wasne biaka i nie reaguje na nie, jeeli jednak takie wasne
biako poczy si z jak inn substancj obc, np. penicylin, wwczas staje
si dla ustroju o b c e " - nabiera cech antygenu.
W niektrych sytuacjach, z przyczyn niezupenie jeszcze poznanych, antygenem moe sistawasne biako. Powstajca wwczas reakcja immunologiczna staje si podoem tzw. chorb autoimmunologicznych (chorb z autoagresji).
Przeciwciaa
Wtargnicie do ustroju antygenu pociga za sob wytwarzanie swoistego
przeciwciaa, ktrym jest biako o budowie chemicznej dopasowanej do
danego antygenu jak klucz do zamka". Przeciwciaa takie mog kry
w surowicy krwi we frakcji gamma-globulinowej albo te pozostawa zwizane z niektrymi tkankami.
Mechanizm powstawania przeciwcia
Mechanizm powstawania przeciwcia jest dzi przedmiotem intensywnych
bada i w ostatnich latach dokonano w tej dziedzinie duego postpu. Rzecz
w tym, i te, skdind bardzo korzystne dla organizmu reakcje obronne,
stanowi rwnoczenie najwiksz przeszkod dla skutecznego przeszczepiania narzdw, powodujc odrzucanie przeszczepw. Wedug dzisiejszych
pogldw kluczow rol w t y c h reakcjach.odgrywaj limfocyty. Antygen styka
si w ustroju z milionami limfocytw, ktre maj rnorodnie uksztatowane
struktury chemiczne na swej powierzchni. Zetknicie si limfocytu, ktrego
uksztatowanie powierzchni pasuje" do struktury chemicznej antygenu,
pobudza (warunkuje) limfocyt do szybkiego mnoenia si i produkcji przeciwcia. Limfocyty ulegaj przy tym przemianie na komrki plazmatyczne i te
dopiero s miejscem wytwarzania przeciwcia wyzwalanych do krwi w postaci
swoistej globuliny.
Z przyczyn dotychczas nie znanych zdarza si niekiedy tak, e jedna taka
komrka plazmatyczna zaczyna si rozmnaa w sposb nie kontrolowany
i wypierajc niejako wszystkie inne plazmocyty nabiera cech nowotworu
zwanego plasmocytoma (szpiczak). Takie komrki produkuj w duej iloci
jeden rodzaj biaka o charakterze przeciwciaa, niepotrzebnego zreszt ustrojowi. Uzyskane wanie z takich przypadkw due iloci jednorodnego biaka
umoliwiy badaczom dokadne poznanie budowy chemicznej i struktury
przestrzennej przeciwcia.
'402
Grasica
Grasica opisana w innym miejscu (p. str. 515), we wczesnym okresie ycia,
jest pierwotnym rdem limfocytw, ktre wywdrowuj z niej, tworzc w rnych miejscach kolonie - w wzach chonnych, ledzionie, szpiku kostnym,
migdakach, wyrostku robaczkowym.
Ryc. 191. Schemat dziaania przeciwcia - wizanie antygenw powierzchniowych przez przeciwciaa w kompleksy ulegajce wytrceniu.
'403
A (anty B)
B (anty A)
A (anty B)
B (anty A)
'
A (anty B)
A (anty B)
B (anty A)
AB
B (anty A)
Ryc. 192. Oznaczanie grup krwi. 1- Nie ma aglutynacji ani w surowicy grupy B (anty A) - k r w i n k i
nale do grupy 0 . 2 - Aglutynacja wystpuje tylko w surowicy grupy B (anty A) - k r w i n k i nale do
grupy krwi A. 3- Aglutynacja w surowicy grupy A (anty B) - krwinki nale do krwi grupy B. 4Aglutynacja w obu surowicach wzorcowych (anty A i anty B) - krwinki nale do krwi grupy AB.
'405
UKAD N E R W O W Y
NEURON
Podstawowym elementem ukadu nerwowego jest komrka nerwowa
z odchodzcymi od niej wypustkami. W roku 1891 niemiecki anatom, W.
Waldayer, nazwa taki element neuronem. Rycina 194 przedstawia powikszony schemat neuronu. Widnieje na nim bakowate ciao komrkowe, od
ktrego na obwodzie odchodzi szereg rozgaziajcych si wypustek. Liczne
krtkie wypustki tworzce drzewkowate rozgazienia nazywaj si dendrytami. Jedna wypustka jest duga, pokryta zwykle tuszczow jasn otoczk, tzw.
osonk mielinow, i nosi nazw neurytu lub aksonu. Niektre aksony osigaj dugo jednego metra.
Pojcie o wzajemnych proporcjach poszczeglnych czci neuronu moe
da nastpujce porwnanie: gdyby ciao neuronu, ktrego akson biegnie do
mini stopy, miao wielko piki tenisowej, to dendryty zajyby przestrze
'407
:
4- -H-*-H-+'-
++!- + <t- + -n-.
-+- -i- h -- -i- +
+ 4- 4-4- 4- 4- 4- +4- +4- 4-4-4-+ 4y ^ y J p ^ - p ^
'409
Dywergencja
A
Ryc. 194. Zbieno i rozbieno neuronw. A - Aksony trzech neuronw tworz kontakt
synaptyczny z jedn komrk nerwow. S- Jeden akson tworzy poczenia z komrkami trzech
neuronw (wg Grollmana).
'410
RDZE KRGOWY
Rdze krgowy (medulla spinalis) ma ksztat grubego sznura, nieco spaszczonego w kierunku strzakowym, o przecitnej rednicy 1 cm, barwy biaej
o ciarze ok. 30 g. Umieszczony jest w kanale krgowym. Rozpoczyna si on
bez wyranej granicy od rdzenia przeduonego i rozciga na przestrzeni okoo
45 cm, od I krgu szyjnego do grnej krawdzi II krgu ldwiowego, gdzie
koczy si stokiem rdzeniowym. Rdze nie wypenia wic kanau rdzeniowego cakowicie, lecz jest od niego krtszy.
Od rdzenia odchodz parzyste nerwy rdzeniowe (nervi spinales). Poszczeglne otwory midzykrgowe, przez ktre wychodz odpowiednie nerwy
rdzeniowe, s przesunite wzgldem rdzenia ku doowi. Wskutek tego nerwy
wychodzce z dolnych odcinkw rdzenia, zanim osign waciwe otwory
midzykrgowe, biegn na znacznej przestrzeni wewntrz kanau krgowego.
Zesp tych nerww, otaczajcych ni kocow, nosi nazw ogona koskiego
(cauda equina). W zalenoci od okolicy rdzenia, z ktrej odchodz nerwy,
rozrniamy w nim czci: szyjn, piersiow, ldwiow i krzyowo-guziczn.
rednica rdzenia nie jest rwnomierna na caej jego dugoci. W odcinkach,
z ktrych wychodz korzenie nerww przeznaczonych dla koczyn, rdze ma
dwa wrzecionowate zgrubienia: zgrubienie szyjne - na przestrzeni od II krgu
szyjnego do II krgu piersiowego, oraz zgrubienie ldwiowe, cignce si od
X do XII krgu piersiowego.
Na powierzchni zewntrznej rdzenia widniej w linii przyrodkowej dwie
bruzdy: gbsza od przodu, zwana szczelin porodkow przedni, oraz
'412
dziel kad poow rdzenia na trzy sznury: przedni, boczny i tylny. S one
utworzone przez pczki wkien nerwowych, przebiegajce podunie
w rdzeniu.
Korzenie brzuszne (radices ventrales) skadaj si z wkien ruchowych,
zdajcych do mini szkieletowych. W skad korzeni grzbietowych (radices
dorsales) wchodz wkna czuciowe, idce od komrek pooonych w odpowiednich zwojach rdzeniowych (ganglia spinalia). Korzenie brzuszne i grzbietowe cz si ze sob bocznie od zwoju rdzeniowego, tworzc mieszany nerw
rdzeniowy (nervus spinalis).
U czowieka wychodzi z rdzenia 31 par nerww: 8 szyjnych, 12 piersiowych,
5 ldwiowych, 5 krzyowych i 1 para nerww guzicznych. Kadej parze
nerww odpowiada odcinek, zwany segmentem rdzeniowym. Poszczeglne
segmenty oraz nerwy rdzeniowe oznacza si pierwsz liter aciskiej nazwy
odcinka z podaniem kolejnej liczby segmentu, np. Ct (cervicalis primus) pierwszy szyjny, Jh3 (thoracalis tertius-trzeci piersiowy), l_5 (lumbalisquintus
- pity ldwiowy), S3 (sacralis tertius - trzeci krzyowy), C0 (coccygeus guziczny).
Budowa wewntrzna rdzenia nie jest jednorodna. Na przekroju poprzecznym ukazuje si ciemniejsza cz porodkowa w ksztacie motyla lub litery H,
zwana istot szar (substantia grisea), oraz otaczajca j na ksztat paszcza
istota biaa (substantia alba). Zasadniczym skadnikiem istoty szarej s ciaa
komrek nerwowych; istota biaa stanowi skupienie opisanych ju wyej
pczkw wkien nerwowych, poczonych w sznury. W istocie szarej rozrniamy supy przednie i tylne, ktre na przekroju maj ksztat rogw przednich
i tylnych, oraz istot szar rodkow, skupion wok cigncego si wzdu
caego rdzenia kanau rodkowego. Kana ten czy si u gry z komorami,
lecymi wewntrz mzgowia. W odcinku piersiowym pomidzy supem
przednim a tylnym istoty szarej wystpuje jeszcze sup boczny.
W obrbie supw przednich istoty szarej znajduj si due komrki jder
ruchowych, ktrych neuryty wychodz z rdzenia w skadzie korzeni brzusznych. W zrbie supw bocznych odcinka piersiowego wystpuje znacznie
mniejsze skupienie komrek stanowicych jdro wspczulne rdzeniowe.
U podstawy supw tylnych ley zesp komrek, tworzcych tzw. jdro
grzbietowe. Neurony wchodzce w skad tego jdra stanowi czon, wczony
pomidzy neurony czuciowe a ruchowe rdzeniowego uku odruchowego.
Istota biaa utworzona jest z wkien nerwowych, skupionych w rdzeniu
w tzw. sznury. Istota biaa jest najlepiej rozwinita w odcinku szyjnym
i piersiowym. W skad jej wchodz wkna wstpujce, tj. takie, ktre przewodz bodce w kierunku mzgu, i wkna zstpujce, przewodzce bodce
w kierunku odwrotnym. Zespoy wkien przewodzce identyczne podniety
w tym samym kierunku nosz nazw drg nerwowych. Odrniamy wrd
nich drogi zstpujce, czyli odmzgowe, i wstpujce, czyli domzgowe.
Pierwsze przebiegaj w sznurach przednich rdzenia, drugie - w sznurach
tylnych; sznury boczne zawieraj drogi obu rodzajw.
'414
Odruch
Czynnoci ukadu nerwowego, podobnie jak i jego budowa, s niezwykle
zoone. Mimo to jednak mona wyodrbni pewien elementarny akt czynnoci ukadu nerwowego, ktry pozwala ustali jedn wspln zasad czynnoci
tego ukadu dla wszystkich przedstawicieli wiata zwierzcego, a w tej liczbie
i czowieka. Tym zasadniczym aktem jest odruch (ref/ex).
Odruchem nazywamy automatyczn reakcj na bodziec zewntrzny lub
wewntrzny, zachodzc przy udziale orodkowego ukadu nerwowego. Kady odruch rozpoczyna si pod wpywem bodca dziaajcego na zakoczenia
nerwowe, ktre znajduj si w narzdach nerwowych, zwanych receptorami,
i koczy si jak zmian czynnoci ustroju.
Wszystkie receptory mona podzieli na trzy grupy: 1) eksteroreceptory,
czyli narzdy zmysw, umieszczone na zewntrznej powierzchni ciaa; 2)
proprioreceptory, tj. zakoczenia nerwowe w narzdach ruchu - miniach,
cignach i stawach; 3) wisceroreceptory, tj. zakoczenia nerwowe w narzdach wewntrznych.
Zalenie od tego, w ktrej z wyej wymienionych grup receptorw odruch
si rozpoczyna, rozrniamy odruchy: eksteroceptywne, proprioceptywne
i wisceroceptywne.
Znamy bardzo duo najrozmaitszych odruchw, np. przy mechanicznym
podranieniu podeszwowej powierzchni skry stopy wystpuje odruchowe
'415
i
i %
Ropi
przednie
M dwugowy
ramienia
Staw
okciowy
Ko
okciowa
Odruchowy
skurcz
rinia
Rozciganie
minia
Wszystkie odruchy odbywaj si przy udziale orodkowego ukadu nerwowego. atwo si o tym przekona, wykonujc dowiadczenia na abie z wycitym mzgiem i zachowanym rdzeniem krgowym. U aby takiej mona
wywoa szereg odruchw. Jeeli np. zanurzymy jej apk w sabym roztworze
kwasu, nastpuje odruch zginania, apka zostaje wycignita z kwasu; jeeli
do skry bocznej powierzchni tuowia przyoymy kawaeczek bibuy zwilonej
kwasem, wystpi odruch pocierania, polegajcy na skurczach odpowiedniej
'416
apki i pocieraniu jej o tuw. Wystarczy jednak zniszczy rdze krgowy, np.
przez woenie do kanau krgowego sondy, a wszystkie odruchy znikaj.
Kady odruch rozpoczyna si od podranienia zakocze nerwowych w jakim receptorze. Powstajce tu pobudzenie zostaje przekazane przez wkna
nerwowe dorodkowe do orodkowego ukadu nerwowego. Wkna dorodkowe s wypustkami komrek nerwowych, skupionych na zewntrz mzgu
i rdzenia krgowego, w zwojach rdzeniowych. W najprostszym przypadku
pobudzenie zostaje przekazane neuronowi orodkowemu (ruchowemu), ktry
je doprowadza do odpowiedniego narzdu (minia, gruczou), wprawiajc
go w stan czynny. Na rycinie 196 przedstawiono schematycznie tzw. odruch
rozcigania. Rozciganie minia poczonego nerwami z rdzeniem powoduje
odruchowy jego skurcz. Znajdujce si w miniu proprioreceptory w postaci
tzw. wrzecion miniowych reaguj na bodziec rozcigania w ten sposb, e
wysyaj impulsy do orodka ruchowego w rdzeniu, skd neuron ruchowy
wysya impulsy przez akson ruchowy do minia. Dla wywoania tego odruchu wystarcza wyduenie wrzeciona o uamek centymetra. Odruch ten ma
olbrzymie znaczenie dla utrzymania postawy ciaa.
Drog, ktr wdruje pobudzenie w czasie odruchu, nazywamy ukiem
odruchowym. Opisany wyej uk odruchowy skada si z dwch neuronw.
Wikszo fizjologw sdzi jednak, e uk odruchowy przewanie musi si
skada co najmniej z trzech neuronw; pomidzy neuron czuciowy a ruchowy
zostaje wczony trzeci neuron poredni (kontaktowy), ktrego wypustki nie
wychodz poza orodkowy ukad nerwowy, lecz rozprowadzaj pobudzenie
w granicach tego ukadu. Wskutek tego pobudzenie rozszerza si i obejmuje
znaczne obszary orodkowego ukadu nerwowego. Nazywamy to promieniowaniem (irradiacj) pobudzenia.
Jeeli w opisanym wyej dowiadczeniu z odmdon ab wywoamy
odruch pocierania, to ruchy pocierania wykonuje zawsze apka tej strony, na
ktrej przyoylimy bibu z kwasem. Jeeli dowiadczenie zmienimy w ten
sposb, e apk t amputujemy, to po jaki czasie wystpi odruch pocierania
po stronie przeciwnej. Wytumaczy to zjawisko mona tylko w ten sposb, e
pobudzenie rozeszo si w rdzeniu aby i objo orodki ruchowe, zarzdzajce
ruchami strony przeciwnej.
Im silniejszy jest bodziec i im duszy czas jego dziaania, tym wiksze
obszary orodkowego ukadu nerwowego obejmuje pobudzenie promieniujce z jednego punktu.
417
Worek ten skada si z dwch blaszek, przy czym blaszka zewntrzna stanowi
okostn kanau krgowego. Szczelinowata, lecz dosy pojemna, przestrze
zawarta midzy tymi blaszkami, wypeniona przejrzystym pynem tkankow y m , tkank tuszczow i splotami ylnymi, nazywa si jam nadtwardwkow. Wska szczelina pomidzy blaszk wewntrzn opony twardej a pajczynwk nazywa si jam podtwardwkow.
Blaszka wewntrzna opony twardej, umocowana jest w otworach midzykrgowych, otaczajc na ksztat rkawa wychodzce przez nie korzenie nerwowe. W obrbie otworw midzykrgowych cienka blaszka pajczynwki czy
si z opon tward. Przestrze zawarta midzy pajczynwk a opon mikk
nazywa si jam podpajczynwkow. Wypenia j pyn mzgowo-rdzeniowy (liquor cerebrospinalis).
Jama podpajczynwkowa rdzenia czy si z jam podpajczynwkow
mzgowia, co ma due znaczenie dla krenia pynu mzgowo-rdzeniowego.
Rozszerzajca si u dou cz jamy podpajczynwkowej rdzenia, w ktrej
znajduje si tylko ogon koski, nazywa si zbiornikiem kocowym. Ze
zbiornika tego mona wydoby pyn mzgowo-rdzeniowy drog nakucia
ldwiowego, bez obawy uszkodzenia rdzenia. Opona mikka, ktra przylega
cile do rdzenia, zawiera liczne rozgazienia naczy krwiononych, ktre
wnikaj w jego misz.
Od pokrywajcej rdze opony mikkiej odchodz w linii bocznej z kadej
strony poprzecznie ustawione wyrostki cienkiej, lecz mocnej, blaszki w ksztacie zbkw, zwajcych si w kierunku bocznym. Zbki te, w liczbie 23 z kadej
strony, tworz wizado zbkowane (ligamentum denticulatum). Wierzchoki
tych zbkw zrastaj si z pajczynwk, ustalajc w ten sposb rdze.
Widzimy wic, e rdze krgowy, zawieszony na wizadle zbkowanym
i korzonkach rdzeniowych, pywa rwnoczenie w pynie mzgowo-rdzeniow y m , co razem z poduszk z tkanki tuszczowej i splotw ylnych, wypeniajcych jam nadtwardwkow, chroni go od wstrzsw i urazw mechanicznych.
OPONY MZGOWIA
Mzgowie otaczaj trzy opony (meninges encephali): zewntrzna - opona
twarda (dura matei), rodkowa - pajczynwka (arachnoidea) i wewntrzna,
przylegajca bezporednio do tkanki mzgowej - opona mikka (p/a mater).
Pajczynwka mzgowia
Pajczynwka (arachnoidea encephali) jest cienk bon cznotkankow,
ktr oddziela od opony twardej wosowata jama podtwardwkowa. Z pooon pod ni opon mikk zrasta si pajczynwka tylko na wypukych
powierzchniach zakrtw mzgowych. Nad bruzdami i szczelinami opona ta
przerzuca si, nie zagbiajc si w nie, wskutek czego pomidzy opon
mikk a pajczynwk powstaje szereg wikszych i mniejszych przestrzeni,
ktre si ze sob komunikuj i w caoci nosz nazw jamy podpajczynwkow e j (cavum subarachnoideale). Wiksze przestrzenie podpajczynwkowe
nosz nazw zbiornikw (cisternae subarachnoideales).
Jama podpajczynwkowa jest wypeniona pynem mzgowo-rdzeniow y m , ktry wydostaje si z komory czwartej do zbiornika, otaczajcego rdze
przeduony i mdek (zbiornik mdkowo-rdzeniowy), przez dwa parzyste
otwory boczne i nieparzysty otwr porodkowy komory czwartej.
'419
Pyn mzgowo-rdzeniowy
Pynem mzgowo-rdzeniowym (liquor cerebrospinali) nazywamy ciecz,
wypeniajc komory mzgu oraz przestrzenie podpajczynwkowe mzgowia i rdzenia krgowego. Pyn mzgowo-rdzeniowy powstaje w splotach
naczyniwkowych w wyniku przesczania si wody i pewnych skadnikw
osocza krwi. Objto pynu mzgowo-rdzeniowego wynosi u czowieka
dorosego od 100 do 250 ml. Pyn jest przejrzysty, bezbarwny, o ciarze
waciwym 1,006. Skad pynu mzgowo-rdzeniowego przedstawia tab. 30.
Cinienie pynu mzgowo-rdzeniowego wynosi 150 mm supa wody.
Z komr mzgowych pyn mzgowo-rdzeniowy wydostaje si do jamy
podpajczynwkowej przez otwory w komorze czwartej. Gwnym miejscem
wchaniania si pynu z jamy podpajczynwkowej s ziarnistoci pajczynwki (granulationes arachnoideales), wpuklajce si do zatoki strzakowej
grnej i jej uwypukle bocznych.
Obecno pynu mzgowo-rdzeniowego przyczynia si do rwnomiernego
rozkadu cinienia w jamie czaszki. Moemy powiedzie, e mzgowie jest
zanurzone w pynie mzgowo-rdzeniowym, co te chroni je przed urazami.
T a b e l a 30
Skadniki
mg%
Biako
Glukoza
Wap
Potas
Chlorek sodowy
Fosfor nieorganiczny
Wodorowglany (% obj.)
15-55
50-80
4- 6
12-17
720-750
1,25-2,0
40-60
MZGOWIE
Mzgowiem (encephalon) nazywamy cz orodkowego ukadu nerwowego, umieszczon w jamie czaszki. W skad mzgowia wchodzi mzg
(cerebrum), mdek (cerebellum) i rdze przeduony (medulla oblongata).
Dla celw fizjologicznych i klinicznych dzielimy mzgowie na mzg (cerebrum) i pie mzgu (truncus cerebri). Mzgiem nazywamy pkule mzgowe
i cz wzrokow podwzgrza, pniem - pozosta cz mzgowia.
Przecitny ciar mzgowia wynosi 1375 g u mczyzn i 1240 g u kobiet.
Mzgowie noworodkw mskich way 340 g, eskich - 330. Ciar i wielko
mzgowia podlegaj duym wahaniom osobniczym. Midzy ciarem mzgowia a uzdolnieniem jego posiadacza nie ma wspzalenoci.
Zestawienie ciaru mzgowia czowieka z ciarem mzgowia przedstawicieli rozmaitych gatunkw ssakw wykazuje, e tylko u niewielu najpotniejszych ssakw, takich jak so i wieloryb, ciar bezwzgldny mzgowia jest
'420
Bruzda
rodkowa
Bruzda
boczna
mzgu
Mdek
Rdze
przeduony
Ryc. 197. Mzgowie - widok od strony prawej.
wikszy ni u czowieka. Pod wzgldem ciaru mzgowia czowiek przewysza znacznie swych najbliszych krewnych z gromady ssakw, inne Naczelne.
Duy ciar bezwzgldny i wzgldny mzgowia czowieka jest wyrazem
daleko posunitej centralizacji orodkowego ukadu nerwowego.
Mzg ma ksztat jajowaty. Jego dolna powierzchnia jest spaszczona i nosi
nazw podstawy mzgu (basis cerebri). Powierzchnie boczna i grna s
wypuke.
W linii porodkowej na powierzchni przedniej, grnej i tylnej jest widoczna
gboka szczelina poduna mzgu, oddzielajca due pkule mzgu (hemispheria cerebri) - praw i lew. Pkule mzgu zakrywaj cakowicie od gry
pie mzgu. W tyle oddziela je od mdku gboka szczelina poprzeczna
mzgu. Powierzchni pkul mzgu pokrywa cienka warstwa istoty szarej,
zwana kor mzgow (cortex cerebri), stanowica skupienie komrek nerwowych. Pod kor mzgow znajduje si w pkulach mzgu istota biaa
(substantia alba), ktra skada si ze cile do siebie przylegajcych wkien
nerwowych, przebiegajcych gwnie midzy komrkami kory mzgowej.
Skupienia komrek nerwowych w obrbie istoty biaej nosz nazw jder
podkorowych.
Powierzchnia pkul mzgu wykazuje liczne fady, zwane zakrtami mzgu
(gyri cerebri), ktre s porozdzielane bruzdami (sulci) lub szczelinami (f/ssurae) mzgu.
'421
mzgowych. Ograniczaj one trjktne zagbienie, zwane doem midzykonarowym, na dnie ktrego ley istota dziurkowana tylna. Przebijaj j liczne,
wnikajce tdy do mzgu naczynia krwionone, po ktrych oderwaniu pozostaj drobne otworki.
4. Ciaa suteczkowate (corpora mamillaria) - biae wzgrki pooone ku
przodowi od istoty dziurkowanej tylnej.
5. Guz popielaty (tuber cinereum) jest wypukleniem przylegajcym z tyu
do cia suteczkowatych. Ku doowi guz popielaty przechodzi w zwajcy si
lejek ( i n f u n d i b u l u m ) , na ktrym niejako zawieszona jest przysadka ( h y p o p h y sis cerebri), umieszczona w dole przysadki na grnej powierzchni trzonu koci
klinowej.
6. Skrzyowanie w z r o k o w e ( chiasma opticum) przylega do guza popielatego od przodu; w bok i ku tyowi z kadej strony odchodzi od skrzyowania
wzrokowego pasmo w z r o k o w e (tractus opticu), ku przodowi za - n e r w
w z r o k o w y (nervus opticu).
7. Nad skrzyowaniem wzrokowym znajduje si cienka blaszka istoty szarej, zwana blaszk kracow mzgu ( l a m i n a terminalis).
8. Bocznie i ku przodowi od skrzyowania wzrokowego znajduje si istota
dziurkowana przednia ( substantia perforata anterior).
9. Na powierzchni dolnej patw czoowych widnieje po kadej stronie
podune pasmo w c h o w e ( tractus olfactorius), biegnce prawie rwnolegle
do szczeliny podunej mzgu. Pasmo wchowe rozpoczyna si na przodzie
zgrubieniem, zwanym opuszk wchow (bulbus olfactorius) i koczy si
w tyle t r j k t e m w c h o w y m .
Ciao modzelowate
Rdze przeduony
Ryc. 199. Powierzchnia przyrodkow mzgu.
'423
Rdze przeduony
Rdze przeduony (meduila oblongata) czy si z rdzeniem krgowym bez
wyranej granicy. Umown granic anatomiczn jest tu paszczyzna, przechodzca przez brzegi otworu wielkiego koci potylicznej.
Przez rdze przeduony przebiegaj wszystkie impulsy, idce z mzgu do
rdzenia krgowego i odwrotnie - z rdzenia do mzgu.
U gry rdze przeduony ma wyran granic; po stronie przedniej tworzy
j tylny brzeg mostu.
Na dolnej (przedniej) powierzchni rdzenia przeduonego widniej dwa
wypuke biae pasma, zwane piramidami (pyramides), ktre s utworzone
przez wkna drogi piramidowej ( tractus pyramidalis), czce komrki nerwowe kory mzgowej z komrkami rogw przednich rdzenia krgowego. Wiksza cz wkien drogi piramidowej przechodzi na stron przeciwn, t w o rzc skrzyowanie piramid, widoczne na dnie szczeliny porodkowej przedniej.
Sznurom bocznym rdzenia krgowego odpowiadaj takie same sznury
rdzenia przeduonego, koczce si zgrubieniem, zwanym oliwk. Przebiegaj tdy wkna drogi mdkowo-rdzeniowej grzbietowej.
Kana rodkowy rdzenia krgowego po przejciu do rdzenia przeduonego
stopniowo si rozszerza i wychodzi na tyln jego powierzchni. Dno tego
rozszerzonego kanau ma ksztat rombu i nosi nazw dou rwnolegobocznego (fossa rhomboidea).
Od tyu d rwnolegoboczny jest pokryty tylko opon mikk, ponad ktr
ley mdek. Opisane wyej rozszerzenie kanau rodkowego, ktrego dno
stanowi d rwnolegoboczny, nosi nazw k o m o r y czwartej (ventriculus
uartus). Ku grze komora czwarta zwa si ponownie i przechodzi w wski
przewd, zwany w o d o c i g i e m mzgu, ktry czy si z p o n o w n y m rozszerzeniem - komor trzeci, pooon ju w midzymzgowiu.
Komora czwarta poczona jestzjam podpajczynwkow trzema otworam i ; jeden nieparzysty otwr porodkowy komory czwartej ley w kcie
d o l n y m dou rwnolegobocznego, dwa parzyste otwory boczne znajduj si
w ktach bocznych tego dou.
W rdzeniu przeduonym, podobnie jak w rdzeniu krgowym, wystpuj
skupienia istoty szarej, z ktrych wychodz na o b w d nerwy; s to jdra
n e r w w czaszkowych. Rozmieszczenie tych jder i wychodzcych z nich
n e r w w nie ma jednak tej prawidowoci odcinkowej, jaka charakteryzuje
rdze krgowy.
Spord 12 par nerww czaszkowych 8 odchodzi od rdzenia przeduonego.
S w r d nich nerwy czuciowe (dorodkowe), ruchowe (odrodkowe) i mieszane.
Rdze przeduony stanowi skupienie orodkw nerwowych dla szeregu
wanych czynnoci odruchowych, ktre s zwizane z odchodzcymi od niego
w y m i e n i o n y m i wyej nerwami czaszkowymi. Do od ruchw odbywajcych si
przy udziale rdzenia przeduonego nale takie czynnoci, jak ssanie, ucie,
'424
Tyomzgowie wtrne
W skad t y o m z g o w i a w t r n e g o ( metencephalon) wchodzi m o s t (pons)
i mdek ( c e r e b e l l u m ) .
Most jest wyranie odgraniczony od ssiednich czci mzgowia tylko po
stronie podstawnej - ma on ksztat grubego walca uoonego poprzecznie.
'425
rdmzgowie
r d m z g o w i e (mesencephalon) jest krtk czci pnia mzgowego,
czc midzymzgowie z mostem i mdkiem. W skad rdmzgowia
wchodz dwa konary m z g o w e ( pedunculi cerebri) i blaszka p o k r y w y rdm z g o w i a ( l a m i n a tecti mesencephali). Konary mzgowe znajduj si po
stronie podstawnej - wchodz one pod ktem ostrym z mostu i pograj si
w pkulach mzgowych. Pomidzy konarami znajduje si w s p o m n i a n y d
midzykonarowy (fossa interpeduncularis) i na jego dnie - istota dziurkowana tylna ( substantia perforata posterior).
We wntrzu rdmzgowia przebiega wski kana, z w a n y w o d o c i g i e m
mzgu ( aueductus cerebri), czcy komor czwart z komor trzeci, pooon w midzymzgowiu.
Blaszka p o k r y w y rdmzgowia ( l a m i n a tecti mesencephali) ley po stronie grzbietowej, tj. nad wodocigiem, i jest zakryta sigajcymi jeszcze dalej ku
t y o w i pkulami mzgowymi. Blaszka ta skada si z dwch par w z g r k w :
grnych {colliculi superiores) i dolnych (colliculi inferiores).
W cianie dolnej wodocigu mzgu znajduj si jdra ruchowe n e r w w III
i IV. Nerw III okoruchowy (n. oculomotorius) wychodzi ze rdmzgowia na
powierzchni podstawnej mzgu w dole midzykonarowym, natomiast nerw
IV, bloczkowy (n. trochlearis) jest jedynym spord n e r w w mzgowych,
ktry ukazuje si na powierzchni grzbietowej pnia mzgu, skd kieruje si ku
podstawie wok bocznej powierzchni konara mzgowego.
orodkw guza popielatego wystpuj zaburzenia przemiany materii, zaburzenia naczynioruchowe, poty, skurcze jelit, macicy, pcherza, zmiany w skadzie krwi, zaburzenia regulacji cieplnej.
Poznawszy budow i czynnoci poszczeglnych odcinkw orodkowego
ukadu nerwowego stwierdzamy, e wyszy odcinek tego ukadu stanowi jak
gdyby nadbudow zoon z ukw odruchowych i orodkw, ktre staj si
coraz bardziej zoone, ale te coraz doskonalsze, i podporzdkowuj sobie
nisze odcinki (pitra). Rdze przeduony jest nadbudow rdzenia krgowego, rdmzgowie podporzdkowuje sobie rdze przeduony, a dziki orodkom suchowym i w z r o k o w y m umoliwia ono organizmowi doskonalsze
reagowanie na zjawiska wiata zewntrznego, niby to byo moliwe tylko za
pomoc rdzenia przeduonego. Jeszcze wysze pitro pnia mzgowego midzymzgowie i jdra podkorowe - umoliwia wykonywanie ju bardzo
zoonych i doskonaych czynnoci, zwanych instynktami i odruchami bezwarunkowymi.
Pojawienie si w procesie rozwoju filogenetycznego kory m z g o w e j , ktra
najwyszy stopie rozwoju osigna u czowieka, daje nieograniczone w p r o s t
moliwoci nabywania nowych, indywidualnych reakcji, uwarunkowanych
przez przedmioty i zjawiska wiata zewntrznego oraz wewntrznego i stawia
czowieka na szczycie drabiny ewolucyjnej wiata istot ywych.
Pkule mzgowe
'431
'432
Wchomzgowie
W c h o m z g o w i e ( r h i n e n c e p h a l o n ) skada si z czci o b w o d o w e j i czci orodkowej, czyli
korowej. Do czci o b w o d o w e j nale: opuszka w c h o w a , pasmo w c h o w e i trjkt w c h o w y .
O b w o d o w a cz skada si g w n i e z wkien n e r w o w y c h , przewodzcych bodce w c h o w e do
czci korowej. Najwaniejszymi skadnikami czci orodkowej w c h o m z g o w i a s: o m w i o n y
wyej zakrt obrczy i jego cie oraz wpuklajcy si do wntrza rogu dolnego k o m o r y bocznej hipokamp.
Wkna n e r w o w e , czce rne okolice w c h o m z g o w i a o b u pkul, tworz tzw. sklepienie
(fornix). Ma o n o ksztat litery X, ktra sw czci rodkow zronita jest z ciaem m o d z e l o w a t y m
i bierze udzia w utworzeniu stropu k o m o r y trzeciej.
Orodki korowe
Liczne obserwacje kliniczne oraz badania polegajce na dranieniu sabym
prdem elektrycznym rnych obszarw kory mzgowej odsonitych w czasie zabiegw neurochirurgicznych wiadcz o tym, e pewne okolice kory s
zwizane z okrelonymi czynnociami. Okolice takie nazywamy orodkami
korowymi.
Orodkami ruchowymi (lub polem ruchowym) kory s te jej czci, ktre po
podranieniu wywouj reakcj ruchow z grup miniowych. Orodki ruchowe pooone Sq w pamie kory tworzcym zakrt przedrodkowy. Znajduj si
tu komrki olbrzymie (Betza) o ksztacie piramidy, zwane take komrkami
piramidalnymi. Aksony tych komrek biegn przez torebk wewntrzn,
rdmzgowie i most do rdzenia, tworzc szlak mzgowo-rdzeniowy, zwany
te piramidowym.
Droga ta zawiera ok. 34000 dugich wkien mielinowych po kadej stronie.
Wkna te krzyuj si, tj. wkna idce od lewej pkuli przechodz na stron
praw rdzenia krgowego. Skrzyowanie to nastpuje w obrbie pnia mzgowego. Skutkiem tego minie jednej strony ciaa pozostaj pod kontrol
orodkw strony przeciwnej. Dlatego uszkodzenie, np. przez wylew krwi, pola
ruchowego lub wkien szlaku korowo-rdzeniowego ponad poziomem ich
skrzyowania powoduje poraenie mini po stronie przeciwnej ciaa.
Obszar kory odpowiadajcy zakrtowi zarodkowemu, zwany polem somestetycznym, zawiera orodki czuciowe, odbierajce wraenia dotyku,
ciepa, chodu oraz informacje o ruchach miniowych. Czucie blu prawdopodobnie nie jest reprezentowane w korze mzgowej.
Wraenia suchowe docieraj do patw skroniowych. Orodki suchowe
znajduj si w zakrcie skroniowym grnym. Okolice przylegajce do pola
suchowego peni funkcj kojarzeniow, zwizan z interpretacj dwikw m. in. rozumieniem mowy.
Zniszczenie okolicy tylnej zakrtu skroniowego grnego powoduje utrat
zdolnoci rozumienia sw. Nazywa si to afazj suchow. Chory syszy, co
si do niego mwi, ale nic z tego nie rozumie, tak jakby sysza jzyk obcy
cakowicie mu nie znany.
Paty skroniowe prawdopodobnie s take siedzib pamici. Dranienie
28-Anatomia i fizjologia
433
nazw fal alfa. Jeeli badanemu polecimy otworzy oczy lub wykona jaki
wysiek umysowy, wwczas rytm alfa znika i krzywa eeg przybiera posta
drobnych nieregularnych oscylacji.
W pewnych chorobach mzgu, jak np. padaczka lub guzy mzgu, w zapisie
eeg pojawiaj si charakterystyczne zmiany pozwalajce na blisze zlokalizowanie ogniska chorobowego.
ODRUCHY WARUNKOWE
Badanie czynnoci tak skomplikowanego narzdu, jakim jest mzg, nastrcza due trudnoci. Jedn z metod dajcych wgld w mechanizm niektrych
czynnoci orodkowego ukadu nerwowego jest metoda Odruchw warunkowych. Metoda ta zwizana jest z nazwiskiem rosyjskiego fizjologa Pawowa,
ktry je opracowa. W pewnym okresie za pomoc teorii odruchw warunkowych prbowano tumaczy wszystkie czynnoci ukadu nerwowego nie
wyczajc waciwych tylko czowiekowi tzw. wyszych czynnoci, jak dziaalno intelektualna i funkcja sfery psychicznej.
Chocia sprawa jest bardziej skomplikowana, odruchy warunkowe stanowi niewtpliwie jeden z lepiej poznanych i dowiadczalnie udokumentowanych mechanizmw funkcjonowania ukadu nerwowego i dlatego pokrtce je
tu przedstawimy.
Uprzednio omwione odruchy (bezwarunkowe) odbywaj si przy udziale
orodkw pooonych w rdzeniu krgowym lub na niszych (podkorowych)
pitrach mzgu. Odruchy bezwarunkowe s wrodzone, utrwalone dziedzicznie i waciwe dla caego gatunku. W odruchach warunkowych zasadnicz rol
odgrywa kora mzgowa. Powstaj one w trakcie rozwoju i ycia osobniczego
i maj charakter nabyty, nie s niezmienne - powstaj, utrwalaj sj lub
wygasaj w zalenoci od warunkw zewntrznych - s zawsze w ja ki sposb
uwarunkowane czynnikami zewntrznymi.
Jeeli psu wlejemy do pyska rozcieczony roztwr jakiegokolwiek kwasu,
wywoa to reakcj obronn, kwas zostanie wyrzucony na zewntrz, a rwnoczeniezacznie obficie wydziela si lina, ktra rozciecza kwas i zmywa go ze
luzwki jamy ustnej. Jest to odruch prosty, czyli bezwarunkowy.
Jeeli tu przed wlaniem kwasu zadziaamy na psa jakimkolwiek bodcem
zewntrznym, np. dzwonkiem, i bodziec ten skojarzymy kilkakrotnie z wlewaniem kwasu, to po pewnym czasie reakcja obronna i wzmoone wydzielanie
liny zacznie powstawa na sam dwik dzwonka. Ten odruch na bodziec
pierwotnie obojtny nazwa Paww odruchem warunkowym.
Odruchy bezwarunkowe s stae, niezmienne, ulegaj tylko nieznacznym
wahaniom i daj si z atwoci wywoa u kadego zwierzcia. Maj one
gotowy ukad drg nerwowych, ktrymi biegnie pobudzenie - zamknity
ukad przewodnikw; natomiast odruchy warunkowe s mniej lub bardziej
przypadkowe, powstanie ich wymaga czynnikw dodatkowych, dla ich wytworzenia musi nastpi utorowanie pewnego odcinka drogi pobudzenia.
Odcinek ten znajduje si w korze mzgowej, gdzie nastpuje proces podobny
'436
SEN
Sen jest stanem ustroju, w ktrym wystpuj zmiany szeregu jego czynnoci. Najistotniejszym objawem snu jest obnienie aktywnoci ukadu nerwowego, a przede wszystkim kory mzgowej, co pociga za sob utrat cznoci
z otoczeniem. Bezsenno jest jednym z czsto spotykanych zaburze czynnoci mzgu.
Sen jest nieodzown potrzeb ustroju. Czowiek przebywa w stanie snu
przez V3 cz swego ycia. Dugo snu u czowieka jest zalena od wieku.
Noworodek pi 21 h na dob, dziecko 3-miesiczne - 18 h, proczne - 14 h,
4-letnie - 12 h. W miar lat ycia dugo snu stopniowo si zmniejsza.
Poczwszy od 17-19 roku ycia dugo snu ogranicza si do 8 h na dob. Brak
snu prowadzi do wystpienia powanych zaburze w orodkowym ukadzie
nerwowym. W dowiadczeniach przeprowadzonych na ochotnikach, ktrzy
nie spali po 112 h, spostrzegano po 30-60 h bezsennoci utrat pamici,
wzrost pobudzenia, halucynacje, reakcje schizofreniczne.
Gboko snu jest rna w rnych jego okresach. Gboko snu bada si
w ten sposb, e przy picym w pewnym momencie uruchamia si jaki
sygna dwikowy. Miar gbokoci snu jest sia bodca powodujcego
przebudzenie. Dowiadczenia te wykazuj, e u wikszoci ludzi sen jest
najgbszy w pierwszej, rzadziej w drugiej godzinie po zaniciu.
W czasie snu zmniejsza si napicie miniowe. W stanie skurczu pozostaje
jedynie misie okrny oka zamykajcy powieki i misie prosty oka grny,
ktry pociga gak oczn ku grze, podcigajc j pod powiek grn. Rytm
oddechowy w czasie snu ulega zwolnieniu. Przemiana gazowa i podstawowa
'437
TWR SIATKOWATY
Na caej przestrzeni pnia mzgowego, a wic w obrbie rdzenia przeduonego, rdmzgowia, a czciowo take i midzymzgowia rozrzucone s
dyfuzyjnie neurony tworzce jednorodn sie komrek nazwan ukadem
s i a t k o w a t y m ( f o r m a t i o reticularis). Neurony te nie skupiaj si w jdra,
chocia przenikaj i otaczaj jdra znajdujce si w pniu mzgowym. Ukad
siatkowaty skada si z maych i duych neuronw przewanie o krtkich
aksonach.
Wszystkie drogi nerwowe dorodkowe i odrodkowe przechodz przez t w r
siatkowaty, uzyskujc z nim poczenia przez odgazienia wkien nerwowych. Ponadto neurony t w o r u siatkowatego maj bezporednie poczenia
z kor mzgow i jdrami podkorowymi. W p y w ukadu siatkowatego moe
si rozprzestrzenia w wielu kierunkach: w d " - na rdze krgowy i w
g r " - na struktury wchomzgowia, gdzie powstaj afekty i emocje oraz
dalej na kor mzgow, ktra kieruje procesami intelektualnymi, oraz n a
boki" - przez podwzgrze i przysadk na czynnoci narzdw wewntrznych
i gruczow dokrewnych.
Twr siatkowaty peni bardzo wan, cho jeszcze nie we wszystkich
szczegach poznan, funkcj: pod jego kontrol pozostaje oglny stopie
'438
NERWY CZASZKOWE
N e r w y czaszkowe ( nn. craniales) w liczbie 12 par odchodz symetrycznie od
mzgu i opuszczaj czaszk przez otwory w jej podstawie. Poza nerwem X i XI
unerwiaj one gwnie narzd gowy.
Nosz one nastpujce nazwy:
I. nn. w c h o w e (nn. olfactorii),
II. n. wzrokowy (n. opticu),
III. n. okoruchowy (n. oculomotorius),
IV. n. bloczkowy (n. trochlearis),
V. n. trjdzielny (n. trigeminus),
VI. n. odwodzcy (n. abducens),
VII. n. twarzowy (n. facialis),
VIII. n. przedsionkowo-l i makowy (n. vestibulocochlearis),
IX. n. jzykowo-gardowy (n. glossopharyngeus),
X. n. bdny (n. vagu),
XI. n. dodatkowy ( n. accessorius),
XII. n. podjzykowy (n. hypoglossus).
N. wzrokowy (II)
N. odwodzcy (VI)
zwaczowy
Ryc. 200. Rozmieszczenie nerww czaszkowych. Kolorem czerwonym oznaczono nerwy ruchowe,
kolorem niebieskim - nerwy czuciowe.
'440
'442
owy dolny
Ryc. 203. N e r w t r j d z i e l n y (V)
'443
gdzie cz czuciowa tworzy duy zwj nerwu trjdzielnego (ganglion trigeminale), pooony w wycisku zwoju nerwu trjdzielnego na czci skalistej koci
skroniowej.
Od zwoju tego odchodz trzy due gazie:
1) nerw oczny (n. ophthalmicus),
2) nerw szczkowy (n. maxillaris),
3) nerw uchwowy (n. mandibularis), do ktrego docza si w caoci cz
ruchowa ( p o r t o minor).
1. N e r w oczny (n. ophthalmicus) biegnie ku przodowi w kierunku oczodou,
do ktrego wchodzi przez szczelin oczodoow grn. Po drodze mija zatok
jamist, przebiegajc w jej cianie bocznej. Oddaje tu gazk czuciow do
opony twardej. W pobliu szczeliny oczodoowej grnej dzieli si na trzy
gazie: nerw czoowy, nerw nosowo-rzskowy i e r w z o w y .
2. N e r w szczkowy [n. maxillaris) po wyjciu ze zwoju biegnie w bocznej
cianie zatoki jamistej w kierunku o t w o r u okrgego, przez ktry wchodzi do
dou skrzydowo-podniebiennego (fossa pterygopalatina), a std przez szczelin oczodoow doln do kanau podoczodoowego. Unerwia czuciowo zby
grnego uku zbowego.
3. N e r w u c h w o w y (n. mandibularis) jest najwiksz gazi nerwu trjdzielnego. Oprcz wkien czuciowych zawiera take wkna ruchowe, jest
zatem nerwem mieszanym. Opuszcza jam czaszki przez otwr owalny.
Unerwia czuciowo zby dolnego uku zbowego.
Cz przedsionkowa utworzona jest z wkien wychodzcych z dwubiegunowych komrek z w o j u przedsionkowego ( g a n g l i o n vestibulare), pozostajcego w zwizku z narzdem rwnowagi - kanaami pkolistymi; cz druga
skada si z wkien odchodzcych od z w o j u spiralnego (ganglion spirale),
zwizanego z receptorem suchowym - narzdem spiralnym (Cortiego) (organum spirale).
Nerw statyczno-suchowy wychodzi z mzgu bocznie od nerwu twarzowego
przy tylnej krawdzi mostu i kieruje si do przewodu suchowego wewntrznego, gdzie dzieli si na dwie czci grn - przedsionkow i d o l n - l i m a k o w .
Uszkodzenie czci limakowej powoduje osabienie suchu lub guchot.
Poraenie czci przedsionkowej - zawroty gowy, nudnoci, w y m i o t y , zaburzenia rwnowagi.
N. bdny (X)
1
N. krtaniowy
wsteczny
Tchawica
-rOskrzele
gwne
; lewe
Splot
pucny
Splot
przeykowy
.Ga
odkowa
przednia
Gazie wdtiobnwu
N. trjdzielny
N. odwodzcy
Nn. twarzowyi suchowy
N. jzykowo-garaowy
N. bdny
Oliwka
Piramida
Otwr
szyjny
Zwj grny
n. bdnego
I. dodatkowy (XI)
Ryc. 206. Nerw dodatkowy (XI).
Po drodze n. podjzykowy tworzy zespolenie z nerwami szyjnymi pierwszym i d r u g i m tworzc na szyi tzw. ptl szyjn (ansa cervicalis), od ktrej
odchodz gazie ruchowe do mini podgnykowych.
NERWY RDZENIOWE
N e r w rdzeniowy (n. spinalis) powstaje przez poczenie odchodzcego od
rdzenia krgowego ruchowego korzenia brzusznego (radix ventralis) z czuciow y m korzeniem g r z b i e t o w y m (radixdorsalis), zwizanym ze z w o j e m rdzeniow y m (ganglion spinale).
Nerwy rdzeniowe s nerwami mieszanymi i unerwiaj minie i skr.
Ukad nerwowy
Narzd
efektorowy
Acetylocholina
M. szkieletowy
Zwj
Wkno
przedzwojowe
Acetylocholina
<
Wkno zazwojowe
wt
Noradrenalina
Acetylocholina
\
Adrenalina
Cz rdzeniowa
nadnerczy
Zwj
Acetylocholina
Wkno przedzwojowe
K<
fen
Wkno
zazwojowe
Acetylocholina
Ryc. 207. Schemat o b w o d o w e j czci o b w o d o w e g o ukadu n e r w o w e g o . W ukadzie somatyczn y m w y p u s t k i o s i o w e komrek ruchowych biegn bez przerwy do mini szkieletowych, gdzie
wyzwala si substancja przekanikowa - acetylocholina. W ukadzie a u t o n o m i c z n y m droga
pobudzenia z orodka do efektora skada si z d w c h n e u r o n w - przedzwojowego i zazwojowego. W ukadzie w s p c z u l n y m w k n a przedzwojowe s krtkie; w ukadzie przywspczulnym
zwoje s pooone w pobliu efektorw i wkna zazwojowe s krtkie. Na zakoczeniach n e r w w
wspczulnych wyzwala si noradrenalina, wkien p r z y w s p c z u l n y c h - a c e t y l o c h o l i n a . Przekanikiem w zwojach (midzy w k n e m przedzwojowym i z a z w o j o w y m ) w o b u ukadach jest
acetylocholina.
29 - Anatomia i fizjologia
449
W skad nerwu rdzeniowego wchodz wkna czuciowe, ruchowe oraz autonomiczne. Wsplny pie nerwu rdzeniowego dzieli si na cztery gazie: 1)
ga grzbietow (ramus dorsalis), 2) ga brzuszn (ramus ventralis), 3)
ga o p o n o w ( ramus meningeus), 4) ga czc do pnia nerwu wspczulnego (ramus communicans).
Od rdzenia krgowego odchodzi 31 par n e r w w rdzeniowych. W zalenoci
od odcinka rdzeniowego, do ktrego te nerwy nale, rozrniamy: 8 par
n e r w w szyjnych (nn. cervicales) Ci-C 8 , 12 par piersiowych (nn. thoracici)
Thi-Thi2, 5 par ldwiowych (nn. lumbales) L-|-L 5 , 5 par n e r w w krzyowych
(nn. sacrales) S ^ S s i 1 nerw guziczny (n. coccygeus) Co.
Gazie brzuszne n e r w w
rdzeniowych
Gazie brzuszne (rami ventrales) n e r w w rdzeniowych unerwiaj minie
oraz skr przedniej i bocznej okolicy szyi i tuowia, a take koczyn. Gazie
brzuszne unerwiaj znacznie wiksze okolice ciaa, s te duo grubsze od
gazi grzbietowych. Najgrubsze s nerwy biegnce do koczyn.
W odrnieniu od gazi grzbietowych w nerwach odchodzcych od gazi
brzusznych okolic szyjnej, ldwiowej, krzyowej i guzicznej ukad odcinkowy
si zatar. Zachowa si on natomiast wyranie w obrbie klatki piersiowej.
Gazie brzuszne wspomnianych wyej odcinkw rdzenia wymieniaj ze sob
wkna nerwowe, tworzc w pobliu krgosupa sploty (plexus).
Pnie nerwowe odchodzce od splotw zawieraj wkna pochodzce z szeregu ssiednich segmentw rdzenia.
'450
Splot szyjny
Splot szyjny (plexus cervicalis) powstaje z zespolenia gazi brzusznych
czterech pierwszych n e r w w szyjnych (C1-C4) i ley na wysokoci czterech
pierwszych krgw szyjnych.
Od splotu szyjnego odchodz:
1. Krtkie gazie miniowe biegnce od mini szyi (ptla szyjna - p.
wyej).
2. N e r w p r z e p o n o w y (n. phrenicus) unerwia najwaniejszy misie wdechowy - przepon. Nerw przeponowy powstaje z wkien pochodzcych
z czwartego i trzeciego szyjnego segmentu rdzeniowego. Po wyjciu ze splotu
nerw przeponowy biegnie po przedniej powierzchni minia pochyego przedniego pionowo w d. W klatce piersiowej schodzi ku przeponie, biegnc
pomidzy blaszk cienn osierdzia i blaszk cienn opucnej. Nerw przepon o w y oprcz wkien ruchowych zawiera take wkna czuciowe, ktrymi
zaopatruje osierdzie oraz opucn rdpiersiow i przeponow w najbliszym
ssiedztwie.
Jednostronne poraenie nerwu przeponowego daje niewielkie objawy.
Poraenie obustronne powoduje duszno wskutek ucisku przepony na puca
i wyczenia jej udziau w oddychaniu.
3. N e r w y skrne, ktre unerwiaj czuciowo skr szyi i grne okolice klatki
piersiowej, odchodz od splotu szyjnego i ukazuj si spod tylnej krawdzi
minia mostkowo-obojczykowo-sutkowego. S t o :
a) nerw potyliczny mniejszy (n. occipitalis minor),
b) nerw uszny wielki (n. auricularis magnus),
c) nerw poprzeczny szyi (n. transversus colli),
d) nerwy nadobojczykowe (nn. supraclaviculares).
Splot ramienny
Splot ramienny (plexus brachialis) tworz gazie brzuszne czterech dolnych n e r w w szyjnych (C 5 -C 8 ) i wiksza cz pierwszego nerwu piersiowego
(Thi). Splot ten przeznaczony jest dla skry i mini koczyny grnej. Kada
z tych gazi dzieli si na dwie czci - przedni i tyln, ktre czc si ze sob
tworz trzy gwne pczki n e r w w dugich unerwiajcych koczyn grn:
pczek boczny (fasciculus laterali), pczek przyrodkowy (fasciculus madialis) i pczek tylny (fasciculus posterior).
Pod wzgldem topograficznym splot ramienny dzieli si na cz nadobojczykow (pars supraclavicularis), pooon w dole nadobojczykowym, i cz
podobojczykow (pars infraclavicularis), lec poniej obojczyka.
Nerwy odchodzce od splotu ramiennego dzielimy na dwie grupy: gazie
krtkie, unerwiajce minie okolicy barku, i gazie dugie, unerwiajce
pozostae czci koczyny. Pierwsze odchodz od czci nadobojczykowej
splotu, drugie - od czci podobojczykowej.
'451
~!Hp|jgi
Nerwy midzyebrowe
Gazie brzuszne n e r w w piersiowych, w liczbie 12 par, nosz nazw
n e r w w midzyebrowych (nn. intercostales). Nerwy te nie tworz splotw,
lecz s uoone odcinkowo. Jedynie pierwszy i ostatni nerw midzyebrowy
nawizuj czno z ssiednimi splotami.
Nerwy midzyebrowe unerwiaj minie ciany klatki piersiowej i j a m y
brzusznej, blaszk cienn opucnej ebrowej i otrzewnej oraz skr bocznej
i przedniej powierzchni tuowia.
Kady z n e r w w midzyebrowych biegnie razem z ttnic i y midzyebrow w odpowiedniej przestrzeni midzyebrowej, wzdu dolnej krawdzi
ebra. Dolne nerwy midzyebrowe wychodz spod uku ebrowego i d do
mini brzucha.
Nerwy midzyebrowe oddaj gazie miniowe, gazie skrne, gazie
czuciowe gbokie do opucnej i otrzewnej oraz gazie czce z ukadem
wspczu nym.
Najgrubsze s gazie skrne. Od pnia n. midzyebrowego odchodz dwie
gazie skrne: ga skrna boczna (r. cutaneus lateralis), wychodzca do
skry pomidzy lini pachow a sutkow, oraz ga skrna przednia (r.
cutaneus anterior), ktra wychodzi do skry w pobliu linii przymostkowej.
Stanowi one liejako zakoczenie nerww midzyebrowych.
Od gazi skrnych II, III i IV nerw midzyebrowych odchodz gazie od
gruczow sutkowych. Rwnie od n e r w w II i III odchodz gazie skrne do
koczyny grnej, noszce nazw n e r w w midzyebrowo-ramiennych (nn.
intercostobrachiales).
Splot ldwiowy
Splot l d w i o w y (plexus lumbalis) jest utworzony przez gazie brzuszne I,
II, III i czciowo IV nerwu ldwiowego, jak rwnie drobn ga od nerwu
podebrowego (Thi2>. Gazie splotu dwiowego unerwiaj cz mini
i skry jamy brzusznej, minie i skr przyrodkowej i przedniej powierzchni
uda oraz przyrodkow powierzchni podudzia.
Od splotu ldwiowego odchodz:
a. Krtkie gazie miniowe, unerwiajce misie czworoboczny ldwi,
misie biodrowo-ldwiowy i misie ldwiowy mniejszy.
b. Gazie dugie: 1) n e r w biodrowo-podbrzuszny, 2) n e r w biodrowo-pac h w i n o w y , 3) n e r w pciowo-udowy, 4) n e r w skrny uda boczny, 5) n e r w
u d o w y , 6) n e r w zasonowy.
N e r w u d o w y (n. femoralis) jest najgrubszym nerwem splotu ldwiowego.
Po wyjciu ze splotu biegnie ku doowi pomidzy miniem ldwiowym
wikszym a miniem b i o d r o w y m . Wychodzi na udo pod wizadem pachwin o w y m przez rozwr miniowy. Okoo 3 cm poniej wizada pachwinowego
pie nerwu udowego rozpada si na szereg gazi. Zesp tych gazi mona
podzieli na grup powierzchown, przeznaczon dla skry, i gbsz - dla
mini przedniej powierzchni uda.
'455
Splot krzyowy
Splot krzyowy ( plexus sacralis) powstaje z gazi brzusznych IV i V nerwu
ldwiowego i wszystkich n e r w w krzyowych. Pnie nerwowe tworzce splot
odznaczaj si szczegln gruboci, gdy wkna ich unerwiaj znaczn cz
koczyny dolnej. 4 - 5 pni nerwowych po wyjciu z kanau krzyowego zespala
si, tworzc trjktn blaszk, skierowan wierzchokiem ku o t w o r o w i kulszow e m u wikszemu. Przedueniem tej blaszki jest nerw k u I s z o w y - najwikszy
nerw splotu krzyowego i caego organizmu ludzkiego.
Od splotu krzyowego odchodz:
1. Krtkie gazie do minia zasonowego zewntrznego, gruszkowatego,
mini bliniaczych i minia czworobocznego uda.
2. N e r w poladkowy grny (n. gluteus superior), ktry wychodzi z miednicy maej razem z ttnic poladkow grn przez grn cz o t w o r u kulszow e g o wikszego (otwr nadgruszkowaty) i unerwia ruchowo minie poladkowe redni i may oraz misie napracz powizi szerokiej.
3. N e r w poladkowy dolny (n. gluteus interior) wychodzi przez doln cz
otworu kulszowego wikszego (otwr podgruszkowy) razem z ttnic poladkow doln i rozgaziajc si wachlarzowato unerwia misie poladkowy
wielki.
4. N e r w kulszowy (n. ischiadicus) jest najduszym i najgrubszym nerwem
organizmu ludzkiego. Utworzony jest przez wkna pochodzce od wszystkich
gazi tworzcych splot krzyowy. Opuszcza miednic przez o t w r podgruszkowy, biegnie pomidzy guzem kulszowym a krtarzem wielkim, przykryty
miniem poladkowym wielkim, a nastpnie zda po tylnej stronie uda do
dou podkolanowego, biegnc pomidzy miniem przywodzicielem uda
wielkim a grup zginaczy.
Zwykle w kcie g r n y m dou podkolanowego dzieli si na dwa gwne pnie:
grubszy, przyrodkowy - nerw piszczelowy, i cieszy, boczny - nerw strzakowy wsplny. Na udzie odchodz od pnia kulszowego gazie ruchowe do
'456
w
Splot ldwiowy -
Splot krzyowy-
-Splot
krzyowy
iiiii
N. kulszowy
N. udowy -
M. piszczelowy
M. strzakowy
wsplny
N. strzakowy powierzchowny^
N. strzakowy gboki
N. udowo-goleniowy
-N. ydkowy
Splot sromowy
Odrniany przez niektrych autorw splot s r o m o w y (plexus pudendus),
bdcy waciwie czci splotu krzyowego, utworzony jest przez gazie
brzuszne III i IV n e r w w krzyowych. Splot ten tworzy espolenie ze splotami
ssiednimi. Gazie miniowe splotu sromowego unerwiaj dwigacz odbytu i misie guziczny. Gazie trzewne, w liczbie 4 - 5 , razem ze splotem
wspczulnym bior udzia w unerwieniu narzdw miednicy maej.
Splot guziczny
Splot guziczny ( p l e x u s coccygeus) jest utworzony przez nerw guziczny
i ga przedni V nerwu krzyowego. Oddaje on gazie unerwiajce czuciowo
okolic odbytu i koci guzicznej.
N. okoruchowy
Zwj rzskowy
^ Z w j klinowo-podniebienny
Struna
bbenkowa
Zwj
poduchwowy
i. bdny
Odcinek
szyjny
rdzenia
Ga czca
biaa
Ga czca
biaa
Ga czca szara
Odcinek
i
ldwiowy "I
Odcinek I
krzyowy \
i
V
>
' +
Splot
pcherzowy
Ryc. 211. Schemat ukadu nerwowego wegetatywnego. Kolorem czerwonym oznaczono ukad
wspczulny, tym - ukad przywspczulny, fioletowym - orodkow cz ukadu.
'459
Neuron dorodkowy
Neuron dorodkowy
Neuron poredni
Neuron ruchowy
Neuron zazwojowy
'460
Wkna nerwowe autonomiczne, wychodzce z orodkowego ukadu nerw o w e g o i koczce si na komrkach pooonych w zwoju o b w o d o w y m ,
nazywaj si w k n a m i p r z e d z w o j o w y m i , natomiast wkna odchodzce od
zwoju nosz nazw w k i e n zazwojowych.
Wkna nerwowe autonomiczne sciesze (2-7 firn) ni wkna somatyczne
(12-14 (im) i s pozbawione cakowicie osonki mielinowej lub maj osonk
bardzo cienk. Wkna autonomiczne rni si take od somatycznych pod
wzgldem czynnociowym. Pobudliwo ich jest znacznie nisza. Dla podranienia nerwu autonomicznego potrzebny jest znacznie silniejszy bodziec.
Wkna autonomiczne przewodz pobudzenie duo wolniej (1-3 m/s) ni
somatyczne (70-120 m/s).
Inn cech odrniajc ukad n e r w o w y autonomiczny od somatycznego
jest t o , e ukad autonomiczny nie ma wasnych d r g dorodkowych, tj.
wasnych wkien czuciowych. Poniewa jednak czynnoci tego ukadu maj
charakter odruchowy, potrzebny im jest do rozpoczcia czynnoci bodziec
czuciowy. Bodce takie w odruchach autonomicznych s przekazywane przez
wkna czuciowe, nalece do ukadu somatycznego.
Zwoje autonomiczne
W ukadzie autonomicznym skupienia komrek nerwowych, lece na
zewntrz orodkowego ukadu nerwowego, czyli z w o j e autonomiczne, le na
drodze przebiegu n e r w w autonomicznych w rnych odlegociach od
ukadu nerwowego orodkowego.
Zalenie od ich pooenia rozrniamy: 1) z w o j e przykrgowe, 2) zwoje
przedkrgowe i 3) z w o j e rdcienne.
1. Z w o j e przykrgowe nale do ukadu wspczunego. Le one po obu
stronach krgosupa, tworzc pie wspczulny ( truncus sympathicus).
2. Z w o j e przedkrgowe, ktre nieraz s znacznie bardziej oddalone od
krgosupa, znajduj si jednak jeszcze do daleko od unerwionych narzdw. Le one na tylnej cianie jamy brzusznej pozaotrzewnowo, w ssiedztwie gazi aorty brzusznej. Zwoje te powstay wskutek wywdrowania na
o b w d komrek nerwowych z orodkowego ukadu nerwowego w okresie
embrionalnym. Do z w o j w przedkrgowych dochodzi stosunkowo niewiele
wkien przedzwojowych, natomiast liczba wkien zazwojowych opuszczajca zwj jest bardzo dua. W zwojach przedkrgowych nastpuje zatem
zwielokrotnienie wkien nerwowych dcych do narzdw wewntrznych.
Wkna zazwojowe tworz zawie sploty. Do splotw i z w o j w przedkrgow y c h nale: splot t r z e w n y {plexus celiacus), zawierajcy szereg zwojw,
z ktrych najwikszym jest parzysty z w j t r z e w n y ( g a n g l i o n celiacum),
pooony w ssiedztwie pnia trzewnego, splot i zwj nerkowy, splot krezkowy
grny i dolny, splot nasienny, splot ttnicy gwnej, splot podbrzuszny.
3. Trzeci grup stanowi zwoje rdcienne, pooone na powierzchni lub
w cianie narzdw wewntrznych. Zwoje i sploty tego rodzaju wystpuj
'461
w miniu sercowym, gruczoach, w cianie przeyku, odka i jelit, w pcherzu moczowym, macicy itd. Do komrek tych z w o j w dochodz przewanie
przedzwojowe w k n a przywspczulne.
Zwoje wspczulne
Zwj gwiazdzisty
I zwj
oiersiowy
N. trzewny wikszy
T 5, 6, 7, 8, 9
N. trzewny
mniejszy T 10,
Splot i zwj
trzewny
Splot i zwj
krezkowy grny
Splot krezkowy
dolny
"Splot
podbrzuszny
'462
30 - Anatomia i fizjologia
NARZD S M A K U
Przy opisie j a m y ustnej bya mowa o brodawkach bony luzowej jzyka.
Rozrniamy na niej brodawki stokowate, nitkowate orazgrzybowate, okolone i liciaste. Pierwsze speniaj czynnoci mechaniczne, drugie s siedliskiem
narzdu smaku (organon gustus) dziki rozmieszczonym w nich kubkom
smakowym. Kubki te znajduj si rwnie w otoczeniu cieni gardzieli - na
podniebieniu mikkim, na nagoni i na cianie tylnej garda, a wic w miejscach, w ktrych bona luzowa styka si z ksem p o k a r m o w y m w pocztkow y m okresie aktu poykania.
Kubek s m a k o w y ( c a l y x gustatorius) jest t w o r e m ksztatu jajowatego lub
beczukowatego, lecym w bonie luzowej. Dugo jego wynosi okoo 70
(im, szeroko okoo 40 (im. Jest on zbudowany z podunych komrek
nabonkowych, przylegajcych do siebie jak klepki beczki. Koniec grny kubka
ma otwr smakowy, ktry ley na poziomie powierzchni brodawki jzykowej.
Niektre komrki s zaopatrzone na kocu w prcik smakowy, wystajcy na
podobiestwo woska przez otwr smakowy. Prciki smakowe, stykajce si
z rozpuszczonym pokarmem, odbieraj podniety smakowe. Od podstawy
komrek nabonka nerwowego odchodz wkna nerwowe, biegnce do
orodkw smakowych mzgowia.
Brodawki grzybowate wystpuj gwnie na kocu i bokach jzyka. Na ich
powierzchni le po 3 - 4 kubki smakowe. Cz tych brodawek (okoo 20%) nie
ma zakocze smakowych.
Brodawki liciaste skadaj si z fadw pionowych bony luzowej, uoonych jeden na drugim na bocznych stronach jzyka, bliej jego nasady.
W bruzdach brodawek liciastych le rwnie brodawki smakowe.
Brodawki okolone, w liczbie 8-12, ukadaj si na powierzchni grnej jzyka
w ksztacie litery V, zwrconej ostrzem ku tyowi. rodek brodawki okolonej
jest podobny do brodawki grzybowatej,ztym e jest on otoczony w a e m bony
luzowej. Na bocznych cianach brodawki oraz na powierzchni wewntrznej
wau s umieszczone kubki smakowe. Na dnie rowka, otaczajcego rodkow
cz brodawki, uchodz gruczoy surowicze, ktrych wydzielina wypukuje
resztki rozpuszczonych pokarmw, trafiajcych do rowka. Musz one by
stamtd usunite, aby dopuci do zakocze nerwowych nastpne prbki
pokarmw*.
Czowiek rozrnia cztery podstawowe rodzaje smaku: gorzki, sodki, kwany i sony. Naley sdzi, e poszczeglne kubki odczuwaj tylko jeden rodzaj
smaku, jak rwnie, e liczne miejsca jzyka odbieraj wraenie jednego
rodzaju. Smak sodki jest odbierany przez brodawki grzybowate przedniej
czci jzyka, kwany - przez czci boczne i rodek grzbietu jzyka, natomiast
gorzki przez brodawki okolone. To ostatnie przypuszczenie potwierdzaj
spostrzeenia, e przy poraeniu nerwu jzykowo-gardowego roztwrchininy
* Unerwienie brodawek okolonych i liciastych pochodzi z nerwu jzykowo-gardowego.
Brodawki grzybowate zaopatruje struna bbenkowa, ga nerwu twarzowego.
'468
moe by przeknity bez odczucia jego goryczy. Udao si rwnie wyizolowa wkna nerwowe wraliwe jedynie na sl kuchenn i chinin.
Jak w s p o m n i a n o wyej, odczuwanie smaku potraw w duej mierze zaley
od powonienia. Czowiek pozbawiony wchu (np. przez znieczulenie okolicy
wchowej kokain) nie potrafi z zamknitymi oczami odrni smaku cebuli od
jabka, oczywicie niezbyt kwanego ani sodkiego. W t y m stanie odrnia on
jedynie smaki podstawowe.
Zmys smaku jest znacznie mniej czuy od powonienia. Na przykad chinina
jest wyczuwana w roztworze 1:2 000 000, kwas s o l n y - 1 : 1 3 0 000, sl kuchenna - 1:400, a cukier zaledwie w steniu - 1:200, podczas gdy zapach
merkaptanu w y c z u w a m y w powietrzu w steniu 1:30 000 000 000.
NARZD POWONIENIA
Nos, uwaany w yciu codziennym za narzd powonienia, jest waciwie
ochron pocztkowego odcinka drg oddechowych. Zabezpiecza on drono
nozdrzy, bdcych stale otwart drog powietrza zarwno do j a m y nosa,
w ktrej ulega ono klimatyzacji, jak i do dalszych odcinkw drogi oddechowej.
Jedynie w g r n y m odcinku jamy nosa znajduje si okolica w c h o w a bony
luzowej (regio olfactoria), posiadajca odmienn od okolicy oddechowej
budow i unerwienie, dziki czemu czowiek moe odbiera wraenia
wchowe.
Okolica wchowa zajmuje bon luzow, pokrywajc z kadej strony
powierzchni przyrodkow maowiny nosowej grnej oraz odpowiadajc
jej powierzchni przegrody nosa. Poniewa na kadej z tych koci powierzchnia wchowa zajmuje okoo 1 cm 2 , caa okolica wchowa mierzy okoo 4 cm 2 .
U czworonogw na og powierzchnia ta jest znacznie wiksza, co wie si
z niepomiernie lepiej rozwinitym u nich wchem, potrzebnym przy poszukiw a n i u i zdobywaniu pokarmu. Std te zaliczamy ich do ssakw makrosmatycznych, podczas gdy czowiek naley do mikrosmatycznych.
Zanik wchu u czowieka nastpi prawdopodobnie w zwizku z jego
postaw pionow, przy ktrej polowa on kierujc si bardziej wzrokiem ni
wchem, ktrym kieruj si zwierzta drapiene tropice lady lub trawoerne, wietrzce grocego drapienika.
Komrki odbierajce podniety wchowe, zwane k o m r k a m i w c h o w y m i ,
le w bonie luzowej okolicy wchowej i oddaj dwie wypustki. Jedna
biegnie w kierunku powierzchni bony luzowej i dochodzc do niej oddaje ze
swego koca kilkaset drobnych woskw wchowych o dugoci 1 [im. Druga
wypustka komrki wchowej biegnie w gb bony luzowej, stanowic neuryt
tej komrki. W bonie luzowej neuryty komrek w c h o w y c h tworz splotowat sie, od ktrej odchodzi okoo dwudziestu n e r w w w c h o w y c h (nerw
olfactorii).
Nerwy te dziel si na dwie grupy, lece po obu stronach przegrody nosa.
Biegnc ku grze dochodz one do blaszki sitowej koci tej samej nazwy i przez
'469
NARZD PRZEDSIONKOWO-LIMAKOWY
Narzd ten dawniej nazywano narzdem suchu i rwnowagi. Okrelenie to
jest suszne jedynie w swej pierwszej czci, natomiast pojcie narzdu
rwnowagi naleaoby zastpi okreleniem czucia pooenia i ruchw gowy,
co nie byoby wygodne. Poniewa narzd suchu mieci si w limaku,
a narzd czucia pooenia i ruchw gowy jest pooony w przedsionku, oba
narzdy objto wspln nazw z ich umiejscowieniem.
'470
Narzd limakowy
Narzd suchu, jak w i a d o m o , odbiera ze wiata zewntrznego wraenia
akustyczne, jak.tony, dwiki, szmery i huki. S one odbierane przez zakoczenia nerwowe, umiejscowione w gbi czaszki, w uchu wewntrznym, czyli
bdniku koci skroniowej. Tony s w y w o y w a n e przez drgania rnych cia,
jak: struna, prt, pyta itp., wywoujce powstawanie w powietrzu fal gosow y c h o okrelonej czstotliwoci.
Fale gosowe nie docieraj bezporednio do zakocze nerwowych, a s
przewodzone najpierw przez ucho zewntrzne i przenoszone na bon bbenkow, z ktrej przechodz przez acuch kosteczek suchowych, zawieszonych
w uchu r o d k o w y m , na rodowisko pynne w uchu wewntrznym, ktre dziaa
bezporednio na zakoczenia nerww. Od zakocze n e r w w tych bodce
suchowe biegn do mzgu i drog suchow do orodkw suchu, lecych
w korze mzgowej pata skroniowego.
Ucho zewntrzne
Ucho zewntrzne skada si z maowiny usznej i przewodu suchowego
zewntrznego. Maowina ( auricula) jest wyduon, powyginan pytk,
otaczajc wejcie do kanau suchowego zewntrznego ( meatus acusticus
externus). Zadaniem jej jest kierowanie fal gosowych do przewodu. T rol
spenia ona szczeglnie u zwierzt, posiadajcych zdolno zwracania swych
znacznie wikszych ni u czowieka uszu w kierunku rda dwiku. U czowieka maowina uszna jest mao ruchoma z p o w o d u uwstecznienia mini.
Maowina uszna jest bardzo elastyczn mikk pytk, posiadajc szkielet
zbudowany z chrzstki sprystej. Zamania maowiny zdarzaj si wyjtko'471
Bona bbenkowa
Bona bbenkowa (membrana tympani) ma ksztat owalu o wymiarach
rednio 8,5 mm x 10 m m ; grubo jej wynosi okoo 0,2 m m . Jest ona
zbudowana z wkien tkanki cznej, przebiegajcej okrnie i promienisto,
dziki czemu ma du odporno przy zachowaniu duej elastycznoci.
Powierzchnia bony jest pokryta od strony zewntrznej nabonkiem wielowars t w o w y m paskim, za od strony wewntrznej, skierowanej do jamy bbenkowej - bon luzow, wycieajc t jam.
'472
Ucho rodkowe
Ucho rodkowe skada si z jamy bbenkowej, kosteczek suchowych
i trbki suchowej.
Jama bbenkowa
Jama bbenkowa ( cavum tympani) jest ograniczona od strony zewntrznej
bon bbenkow, za od strony wewntrznej - cian kostn ucha wewntrznego. Jest to wska, szczelinowata przestrze, ktra w najcianiejszym miejscu mierzy okoo 2 m m .
Jama bbenkowa zawiera powietrze i jest poczona z przestrzeniami
pneumatycznymi wyrostka sutkowatego koci skroniowej, jam sutkow
i komrkami sutkowymi. Stany zapalne ucha rodkowego mog przechodzi
na te przestrzenie i spowodowa konieczno umoliwienia o d p y w u ropy
przez wydutowanie ciany bocznej wyrostka sutkowego (trepanacja).
Kosteczki suchowe
W jamie bbenkowej s zawieszone na miniach i wizadach trzy kosteczki
suchowe. S to moteczek (malleus), kowadeko ( incus) i strzemiczko
(stapes). Jak w s p o m n i a n o , s one skadnikiem biernym narzdu suchu,
przenoszcym drgania bony bbenkowej na ucho wewntrzne. S to drobne
i delikatne t w o r y - dugo moteczka wynosi 8 - 9 m m , tyle samo mniej wicej
- dugo kowadeka, strzemiczko jest o poow mniejsze i najdelikatniejsze.
Szczegy budowy s podane na ryc. 215.
Kosteczki suchowe s poczone w ten sposb, e tworz dwigni dwuramienn, ktra przenosi drgania bony bbenkowej na podstawstrzemiczka,
wzmacniajc je dwudziestokrotnie. Podstawa strzemiczka czy si z bon
strzemiczkow, ktra zamyka okienko przedsionka; jest to otwr w cianie
'473
Kowadeko
Gowa
moteczkaMoteczek-
Rkojei
motecz
Podstawa
strzemiczka
Strzemiczko
Ryc. 215. Ukad kosteczek suchowych.
Trbka suchowa
Jak ju w i e m y , jama bbenkowa jest wypeniona powietrzem. Wiadomo
jednak rwnie, e powietrze, ktre dostaje si do jam ciaa, zostaje - jak
m w i m y - wessane, a waciwie rozpuszczone we krwi. Z dowiadczenia
wasnego w i e m y te, e przy nagych zmianach cinienia powietrza, jak np.
przy starcie samolotu, zaczynamy gorzej sysze.
Dzieje si tak dlatego, e dla prawidowej czynnoci bony bbenkowej musi
panowa w przewodzie suchowym i w jamie bbenkowej jednakowe cinienie, gdy w przeciwnym razie elastyczna bona bbenkowa zostanie wcignita do wewntrz w przypadku mniejszego cinienia w jamie bbenkowej lub
odwrotnie - uwypuklona do przewodu przy niszym cinieniu powietrza na
zewntrz (jak przy starcie).
Zapobiega temu trbka suchowa ( tuba auditiva), stanowica poczenie
jamy bbenkowej z jam garda, w ktrej cinienie powietrza jest mniej wicej
rwne panujcemu cinieniu atmosferycznemu, dziki otwartemu poczeniu
j a m y garda z jam nosow. Poniewa jednak ujcie gardowe trbki suchow e j moe by z rnych p o w o d w zamknite, wykonujemy par ruchw
poykania i prawidowy such zostaje przywrcony, gdy minie podniebienia mikkiego, czynrie przy poykaniu, jednoczenie rozszerzaj ujcie trbki
'474
Ucho wewntrzne
Ucho wewntrzne skada si z szeregu poczonych ze sob przestrzeni
w postaci jam i kanaw, wydronych w czci skalistej (piramidzie) koci
skroniowej, tworzcych bdnik (labirynt) kostny (labyrinthusosseus). Skada
si na wiksza przestrze, zwana przedsionkiem (vestibulum), kanay pkoliste ( canales semicirculares) i limak (cochlea). Bdnik kostny jest wypeniony pynem, zwanym przychonk ( p e r i l y m p h a ) , ktry licznymi drogami komunikuje si z pynem podpajczynwkowym czaszki.
Wewntrz bdnika kostnego mieci si bdnik boniasty ( l a b y r i n t h u s
membranaceus), zawieszony na licznych pasemkach cznotkankowych,
umocowanych na cianach kostnych i otoczony przychonk. Jest to zamknity worek cznotkankowy, nieco mniejszy od bdnika kostnego, posiadajcy
uchyki, wchodzce do poszczeglnych czci bdnika kostnego. W przedsionku le woreczek ( sacculus) i agiewka (utriculus), w innych czciach
odpowiednio kanay pkoliste boniaste i limak boniasty. Bdnik boniasty
jest wypeniony rdchonk (endolympha), ktra jest znacznie gstsza od
przychonki i nigdzie si z ni nie komunikuje, natomiast od przestrzeni
endolimfatycznych przedsionka prowadzi przewd rdchonki do jej zbiornika, lecego na tylnej powierzchni czci skalistej koci skroniowej w przestrzeni podpajczynwkowej. Nosi on nazw w o r k a rdchonki ( saccus
endolymphaticus).
Opiszemy kolejno czci ucha wewntrznego, rozpoczynajc od jego najbardziej skomplikowanej czci - limaka.
limak
limak kostny tworzy dwa i p skrtu i ley do przodu od przedsionka.
Wewntrz limaka wzdu jego osi dugiej mieci si'.kostne wrzecionko
(modiolus), majce posta krtkiego stoka. Dokoa wrzecionka owija si
wyrastajca z niego kostna blaszka spiralna (lamina spiralis ossea), kierujca
si ku grze. Blaszka ta nie dochodzi do przeciwlegej ciany kanau limaka,
ale koczy si ostrym brzegiem, od ktrego rozpoczyna si bona spiralna
(membrana spiralis), czca si z boczn cian limaka kostnego. Bona ta
jest czci limaka boniastego.
'475
'476
Kanay pkoliste
Jak ju w i e m y , w bdniku kostnym przebiegaj trzy kanay pkoliste
(canales semicirculares), ktre le mniej wicej w trzech paszczyznach
zasadniczych. Kana przedni ukada si nieco skonie w stosunku do paszczyzny strzakowej, tylny - d czoowej, boczny ley w paszczynie poziomej.
W kanaach kostnych mieszcz si kanay pkoliste boniaste, ktre kanaw
kostnych nie wypeniaj. Maj one 0,5 mm rednicy i zajmuj zaledwie 1 / 5
powierzchni przekroju kanau kostnego. Przewody boniaste s otoczone
przychonk i powizane ze cianami kanaw kostnych cienkimi pasemkami
tkanki cznej.
Kady kana pkolisty koczy si bak, w ktrej ley sierpowaty t w r ,
zwany grzebieniem bakowym, ustawiony poprzecznie do paszczyzny odpowiedniego przewodu pkolistego. Grzebienie s pokryte nabonkiem nerwow y m z m y s o w y m ( n e u r o e p i t h e l i u m ) , wykazujcym zdolno odbierania podniet. Komrki tego nabonka maj na powierzchni woski i s jak gdyby
oplecione drobnymi rozgazieniami czci przedsionkowej nerwu VIII (przedsionkowo-limakowego).
'477
Przewd pkolisty
przedni (pionowy)
Baka boniasta
przednia
IM. twarzowy Woreczek j
dl
/
-
Przewd pkolisty
boczny (poziomy)
Przewd pkolisty
-- / t y l n y (pionowy)
limak
Cz limakowa
f
n. VIII
Cz przedsionkowa
n. VIII
Ryc. 216. Bdnik boniasty prawego ucha.
Powierzchnia wolna grzebienia ma ksztat siodekowaty. Ley na niej galaretowaty t w r , zwany osklepkiem, do ktrego wnikaj woski odchodzce od
komrek nabonka nerwowego, pokrywajcych grzebie bakowy.
Jak ju w s p o m n i a n o wyej, kanay pkoliste s wypenione rdchonk,
ktra zmienia pooenie przy ruchach gowy dziki swej bezwadnoci. Na
przykad przychonk kanaw pkolistych bocznych, uoonych na paszczynie poziomej, przy obrocie g o w y w lewo przemieci si w stosunku do cian
kanaw pkolistych w prawo. Prd rdchonki porusza osklepek grzebieni
bakowych i podrania woski nabonka nerwowego w obu uszach, skd stany
pobudzenia zostaj przeniesione drog gazek nerwu VIII do orodkowego
ukadu nerwowego i odczute, jako obrt g o w y w lewo. Podobnie bywa przy
innych ruchach gowy, jak np. przy ruchu potakiwania, tylko e w t y m
przypadku ruch rdchonki odbywa si w kanaach pkolistych przednich,
a przy kiwaniu gowy na boki - w kanaach tylnych.
Z ruchami gowy s poczone niektre odruchy gaek ocznych, jak np.
oczopls (szybkie m i m o w o l n e ruchy gaek na boki).
agiewka i woreczek
W przedsionku kostnym ucha wewntrznego znajduj si jeszcze dwie
czci bdnika boniastego, a mianowicie wyduona agiewka (utriculus)
i bardziej kulisty woreczek (sacculus). Podobnie jak inne czci bdnika
boniastego s one otoczone rdchonk, ktra tworzy tu stosunkowo duy
'478
zbiornik, poczony z przestrzeni podpajczynwkow mzgowia przewodem przychonkowym, wychodzcym z ucha wewntrznego na powierzchni
dolnej czci skalistej koci skroniowej.
W agiewce i woreczku znajduj si powierzchnie pokryte nabonkiem
n e r w o w y m , ktre nosz nazw plamek. Plamka agiewki jest paszczyzn
poziom o wymiarach okoo 3 x 2 m m ; plamka woreczka jest nieco mniejsza
i umieszczona w paszczynie strzakowej. Nabonek n e r w o w y jest podobny
do nabonka grzebieni bakowych. Zamiast osklepka jest on pokryty galaretowat bon kamyczkow, do ktrej wchodz woski komrek nabonka nerwowego.
Bona otrzymaa sw nazw z powodu licznych skupie krysztakw wglan w i fosforanw wapnia, zwanych kamyczkami bdnikowymi. Kamyczki te
maj wysoki ciar waciwy i uciskajc lub pocigajc woski komrek
nabonka nerwowego wywouj w nim stany pobudzenia, ktre drog gazi
nerwu VIII s przenoszone do orodkowego ukadu nerwowego, gdzie s
przetwarzane na wraenia o pooeniu ciaa w przestrzeni. W postawie stojcej
kamyczki bdnikowe uciskaj na bon kamyczkow agiewki, natomiast
w pozycji lecej na grzbiecie uciskten ustaje, a powstaje pociganie w kierunku brzegu tylnego plamki. W woreczku przy zmianie postawy stojcej na
pozycj lec na boku wystpuj stosunki odwrotne.
NARZD WZROKU
Wrd narzdw zmysw najbardziej zoony jest narzd w z r o k u (organum visus). Jest on przystosowany do odbierania wrae wzrokowych w najrozmaitszych warunkach. Widzimy zarwno w poudnie, jak i o zmierzchu,
a nawet w nocy, dziki urzdzeniu regulujcemu ilo wiata, wpadajcego
do wntrza oka. Rozrniamy szereg barw o bogatej skali odcieni, co prawda
jedynie przy naleytym owietleniu: o zmierzchu tracimy t zdolno. Dziki
specjalnej budowie oka widzimy wyranie przedmioty bliskie i dalekie. Mamy
zdolno widzenia przestrzennego (stereoskopowego), jak rwnie moemy
oceni odlego ogldanych przedmiotw. Dalej, dziki wybitnej ruchliwoci
gaki ocznej, moemy oglda szybko poruszajce si przedmioty, due
obrazy, nie mieszczce si w jednym polu widzenia itp. Do tych rozmaitych
czynnoci narzd wzroku ma specjalne urzdzenia.
Budowa oglna
Najwaniejsz czci narzdu wzroku jest gaka oczna ( bulbus oculi)
z n e r w e m w z r o k o w y m (nervus opticu). Ley ona w czaszce ukryta w kostnej
puszce zwanej oczodoem (orbita), otwartym od przodu, ktry komunikuje si
z lec do tyu od niego jam czaszki o t w o r e m dla nerwu wzrokowego
i szczelinami oczodoowymi. Ze wzgldu na du wraliwo gaki ocznej
'479
Gaka oczna
ciana gaki ocznej skada si z trzech bon, cile przylegajcych do siebie
w czci tylnej oka, natomiast czciowo rozdzielonych w odcinku przednim
gaki. Warstwa zewntrzna, najmocniejsza, zbudowana z tkanki cznej, nosi
nazw bony wknistej. Warstwa porednia - to bona naczyniowa, oglnie
biorc odywiajca gak. Wreszcie najgbsza, siatkwka, czyli bona wewntrzna oka, to warstwa przewanie wiatoczua.
Twardwka
Jak ju w s p o m n i a n o , twardwka stanowi warstw ochronn gaki ocznej.
Grubo jej nie wszdzie jest jednakowa. W czci tylnej, w otoczeniu nerwu
wzrokowego, osiga ona 1 - 2 m m , na rwniku wynosi 0,4-0,5 m m , w czci
przedniej okoo 0,3 m m . W miejscach przyczepu mini gaki ocznej grubo
twardwki dochodzi do 0,6 m m .
Twardwka jest zbudowana z wkien tkanki cznej, przebiegajcych falisto, co ma due znaczenie dla gaki ocznej. Chodzi o to, e oko moe dziaa
prawidowo jedynie przy okrelonym cinieniu wewntrz gaki ocznej. Ot
w przypadkach wzrostu czy spadku cinienia rdocznego twardwka moe
si nieco rozciga lub kurczy, przyczyniajc si do wyrwnania tego cinienia.
Od zewntrz twardwka jest pokryta warstw tkanki cznej wiotkiej, zwanej
blaszk nadtwardwkow, natomiast na powierzchni przylegajcej do bony
naczyniowej wystpuj liczne komrki barwnikowe, tworzce blaszk brunatn twardwki.
W tylnej czci twardwki znajduje si powierzchnia pokryta otworkami,
zwana polem s i t o w y m . Przez t blaszk przechodz pczki wkien nerwowych, ktre tworz wspomniany ju nerw wzrokowy, biegncy do podstawy
mzgu. Poza t y m w innych cianach twardwki wystpuje szereg otworkw,
przez ktre przechodz naczynia i nerwy, o czym bdzie m o w a dalej.
31 - Anatomia i fizjologia
481
Tczwka
Tczwka (/r/s) jest najbardziej wysunit do przodu czci bony naczyniowej. Jest ona widoczna przez rogwk i zawdzicza sw nazw wielkiej
rozmaitoci zabarwienia. Barwa tczwki przechodzi rozmaite odcienie - od
tej przez zielon i niebiesk do fiokowej lub przez brzow do prawie
czarnej. Barwa ta zaley od iloci barwnika i od b u d o w y powierzchni przedniej
tczwki. Powierzchnia tylna tczwki jest zabarwiona na czarno.
Tczwka jest bon okrgego ksztatu, ma rednic ok. 12 mm i grubo ok.
0,5 m m , w rodku ma otwr o zmiennej wielkoci, zwany renic (pupilla).
Tczwka zamyka od tyu komor przedni oka i oddziela j od komory tylnej.
Brzeg reniczny (wewntrzny) tczwki otacza renic i lizga si po powierzchni przedniej soczewki, ktra od tyu zamyka renic. Brzeg rzskowy (zewntrzny) tczwki jest poczony z ciaem rzskowym.
Tczwka, jako bogato ukrwiona cz bony naczyniowej, bierze udzia
w wytwarzaniu cieczy wodnistej, a poza t y m jest wanym urzdzeniem,
regulujcym ilo wiata wchodzcego d wntrza gaki ocznej. Jeeli porwnamy gak oczn z aparatem fotograficznym, to tczwka odpowiada przysonie. Do nawietlenia kliszy, to znaczy do wykonania zdjcia, m u s i m y uy
odpowiedniej p r z y s o n y - t y m szerszej, im sabsze jest owietlenie przedmiotu
fotografowanego. Podobnie te renica oka rozszerza si przy sabym owietleniu. W jasny, soneczny dzie renice s silnie zwone, aby nie dopuci
nadmiaru wiata do siatkwki oka.
Zwenie renic ma te inne znaczenie. W i e m y , e im mniejszy jest otwr
przesony przy zdjciu, t y m ostrzejszy obraz powstaje na kliszy. Podobnie
dzieje si z okiem czowieka, uywajcego szkie. Bez okularw odczuwa on
bardziej dotkliwie wad swego wzroku o zmierzchu, kiedy renice jego s
bardziej rozszerzone lub w pochmurny dzie.
W ciemnoci, przy maksymalnie rozszerzonych renicach, rednica ich
wynosi 7 - 8 m m , przy silnym owietleniu 3 - 2 m m , a nawet mniej.
Zmiana rednicy renic zachodzi dziki dziaaniu mini antagonistycznych
- zwieracza i rozszerzacza renicy (mm. sphincter et dilatator pupillae).
Pierwszy tworz wkna miniowe, przebiegajce przy brzegu rzskowym
tczwki, natomiast wkna uoone promienisto dokoa renicy tworz misie rozszerzacz.
Minie renicy s unerwione przez ukad autonomiczny: zwieracz - przez
wkna przywspczulne, rozszerzacz - przez wspczulne.
Bona w e w n t r z n a gaki ocznej
Bona w e w n t r z n a gaki ocznej (tunica interna bulbi), stanowica wiatoczu warstw, wyciea powierzchni wewntrzn gaki. Poniewa zaamane
w soczewce promienie wiata trafiaj tylko na cian tyln gaki, warstwa ta,
zwana rwnie siatkwk (retina), zachowaa wraliwo na wiato jedynie
w czci lecej ku tyowi od rwnika gaki - w przeciwiestwie do lecej do
'484
Ryc. 218. Dowiadczenie Mariotta. Zaso lewe oko i skieruj wzrok na krzy. Przesuwaj rysunek
powoli od i do oka. W odlegoci ok. 15-20 cm ciemne koo przestaje by widoczne.
Nerw wzrokowy
N e r w w z r o k o w y ( nervus opticu) tworzy si z wkien nerwowych warstwy
zwojowej siatkwki, ktre wychodz z gaki ocznej przez otworki w blaszce
sitowej twardwki. Rozwojowo jest on czci mzgowia i dlatego zawiera
wypustki opon mzgowych, ktre go okrywaj na jego przebiegu wewntrzoczodoowym od gaki ocznej do kanau wzrokowego. Na t y m odcinku nerw jest
wygity, dziki czemu ma wiksz dugo, a wic nie napina si przy ruchach
gaki ocznej i tych ruchw nie hamuje
Po przejciu przez kana wzrokowy do jamy czaszki nerwy biegn na
podstawie mzgu, kierujc si ku paszczynie porodkowej, w ktrej tworz
skrzyowanie n e r w w w z r o k o w y c h (chiasma nervorum opticorum). Krzyujc si kady z n e r w w oddaje na stron przeciwn tylko poow wkien. Jest
to wic skrzyowanie nie pene, ale tylko czciowe (ryc. 219).
Od skrzyowania wzrokowego odchodz biegnce rozbienie ku tyowi
pczki, prowadzce poow wkien kadego z n e r w w wzrokowych. Razem
ze zmian skadu wkien zmienia si te nazwa tych t w o r w . Nosz one
nazw pasm w z r o k o w y c h (tractus optici), prawego i lewego, ktre wchodz
w skad drogi wzrokowej.
kory mzgowej
i tczwk. Z tyu tczkwki ley komora tylna oka, wypeniona - podobnie jak
przednia - ciecz wodnist. Pozosta, najwiksz cz gaki ocznej ( 4 / 5 )
wypenia ciao szkliste.
Wymienione przestrzenie nie s od siebie odcite - do wszystkich dochodzi
ciecz wodnista, zapewniajca jednolite cinienie w caej gace ocznej.
i
!
i wpywa na gboko tej komory. Gboko jej, czyli w y m i a r przednio-tylny, nie jest stay i zaleny od budowy oka i jego stanu fizjologicznego.
U dalekowidzw komora jest pytsza, natomiast gbsza u krtkowidzw.
W komorze przedniej, w miejscu zetknicia si rogwki, twardwki, ciaa
rzskowego i tczwki, zwanym ktem tczwkowo-rogwkowym, ley tzw.
wizado grzebieniaste, zoone z pasm i bon cznotkankowych. Std ciecz
wodnista przescza si do wspomnianej wyej zatoki ylnej twardwki. Jest to
droga o d p y w u tej cieczy, ktr wytwarza tczwka i ciao rzskowe.
Ciecz w o d n i s t a , ktrej w komorze przedniej mieci si ok. 125 cm 3 , jest
w cigym ruchu, gdy jej warstwa, stykajca si z rogwk, ozibia si i opada
ku doowi jako cisza; natomiastwarstwa leca bezporednio przy tczwce
zostaje przez ni ogrzana i jako lejsza przechodzi do najwyszych czci
komory. Skada si ona gwnie z w o d y z domieszk biaka i chlorku sodowego.
Soczewka
Jeeli w zamknitej szczelnie skrzynce zrobimy may otwr w jednej ze
cian, to w jej wntrzu na cianie przeciwlegej zarysuje si zmniejszony
odwrcony obraz przedmiotu, umieszczonego przed skrzynk. Ta waciwo
bya znana d a w n y m fizykom, nie mona byo jednak zastosowa podobnego
urzdzenia do fotografii, gdy przy bardzo m a y m otworze ilo wiata
wpadajcego do wntrza aparatu bya tak maa, e czas nawietlania kliszy
byby bardzo dugi. Przy powikszeniu o t w o r u powstawa obraz zamazany,
nieostry, gdy dostawao si do wntrza skrzynki duo promieni brzenych, nie
skupiajcych si naleycie. Wady te zostay usunite przez wstawienie do
otworu w skrzynce soczewki skupiajcej.
W oku, ktre ju porwnywalimy z aparatem fotograficznym, istnieje
rwnie soczewka ( lens ), zbudowana z przeroczystych wkien tkanki cznej.
Jest to soczewka dwuwypuka, ktrej powierzchnia przednia ma wikszy
promie krzywizny, to znaczy, e jest mniej wypuka od powierzchni tylnej.
rednica soczewki mierzy okoo 9 m m , grubo jest zmienna i w y n o s i rednio
4 m m . Ksztat soczewki zmienia si rwnie z wiekiem: u noworodka jest ona
prawie kulista, u dorosego staje si mniej wypuka, u osobnikw starszych
jeszcze bardziej spaszczona. Poza t y m ksztat jej zmienia si w zalenoci od
'488
Ciao szkliste
Ciao szkliste ( c o r p u s vitreum) ley do tyu od soczewki, wypeniajc reszt
gaki ocznej. W przedniej czci ciaa szklistego znajduje si wgbienie, zwane
doem ciaa szklistego, ktre wypenia soczewka. Jak w s p o m n i a n o wyej, jest
to twr galaretowaty, przeroczysty, silnie amicy wiato.
Wewntrz ciaa szklistego drobne wkienka cznotkankowe tworz zrb
(stroma). Midzy wkienkami znajduje si ciecz szklista ( humor vitreus),
ktra ma znaczenie dla utrzymania cinienia rdocznego. Skad jej jest
podobny do cieczy wodnistej.
Ciao szkliste zawiera 98,5 % w o d y i nieco biaka, ktre tworzy jego zrb.
Wewntrz ciaa szklistego znajduje si kana ciaa szklistego o rednicy 1 - 2
m m , w ktrym w yciu p o d o w y m przebiega ttnica rodkowa siatkwki (a.
centralis retinae), kierujca si od tarczy nerwu wzrokowego do soczewki.
W czasie rozwoju podowego wstpuje ona wraz z towarzyszc y do nerwu
wzrokowego i, wchodzc razem z nerwem do gaki ocznej, rozgazia si
w siatkwce. Jeszcze u podu ttnica ta zanika i nie przeszkadza w czynnociach soczewki i ciaa szklistego. Wspomniany kana jest wypeniony ciecz
szklist i delikatnymi wkienkami.
Gaka oczna
prawidowa
Soczewka
dwuwklsa
Korekcja
Soczewka
dwuwypuka
Gaka oczna
prawidowa
Soczewka
cylindryczna
Korekcja
Ryc. 220. A. Krtkowzroczno (gaka oczna za duga). Korekcja za pomoc soczewki dwuwklsej.
Ryc. 220. B. Nadwzroczno (gaka oczna za krtka). Korekcja za pomoc soczewki dwuwypukej.
Ryc. 220. C. Astygmatyzm (nieprawidowa krzywizna rogwki lub soczewki). Korekcja za pomoc
odpowiedniej soczewki cylindrycznej.
Akomodacja
Wiemy, e oko mczy si przy duszym ogldaniu przedmiotw bliskich,
np. przy pracy rcznej, jak haftowanie, przy czytaniu, zwaszcza drobnego druku, przy kreleniu itp. W t y c h warunkach musimy co pewien czas przerwa prac i zatrzyma wzrok na przedmiotach odlegych. Mwimy, e wtedy oczy
odpoczywaj.
Tak jest w rzeczywistoci. Soczewka oka, jako ciao spryste, w stanie
spokoju (np. we nie) zachowuje swj okrelony ksztat. Ten ksztat zachowuje
ona przy ogldaniu przedmiotw odlegych, wysyajcych, praktycznie biorc,
promienie rwnolege, ktre soczewka oka skupia i rzuca na siatkwk. Jeeli
jednak ogldamy przedmioty bliskie, to w ukadzie optycznym musz zaj
pewne zmiany. W aparacie fotograficznym, w ktrym ostro nastawiona jest
na nieskoczono", tzn. na przedmioty odlege, do zdj przedmiotw
bliskich naley albo zmieni obiektyw (czego na og si nie robi), albo
przesun go do przodu, powikszajc odlego midzy nim a klisz.
Te same zasady obowizuj i w oku. Jednak nie moemy przesun
soczewki, ktra jest obiektywem oka, jak to robi pewne gatunki ryb. Nie
moemy rwnie zamieni soczewki, ale konstrukcja oka wyprzedzia konstrukcj aparatw fotograficznych. Ot soczewka oka moe zmieni sw odlego ogniskow przez zmian swego ksztatu, a dokadniej - stopnia swej
wypukoci.
Dzieje si to dziki ciau rzskowemu, na wyrostkach ktrego zawieszona
jest soczewka za pomoc obwdki rzskowej. Jeeli misie rzskowy nie jest
napity, to wkna tej obwdki napinaj torebk soczewki, dziki czemu staje
si ona bardziej paska i nastawiona na wyrane tworzenie obrazw przedmiotw oddalonych. Jeeli teraz skierujemy wzrok na przedmiot bliski, to odruchowo napina si misie rzskowy, zmniejszajc napicie wkien obwdki
rzskowej, a t y m samym napicie torebki soczewki. Elastyczna soczewka
wraca do swego pierwotnego, bardziej wypukego ksztatu. Soczewka jest
teraz nastawiona na przedmioty blisze i oko rozrnia drobniejsze szczegy
ogldanego obrazu.
Naley wic pamita, e widzimy wyranie przedmioty blisze przy skurczu
minia rzskowego, co jest powodem zmczenia si wzroku. Natomiast
rozkurcz tego minia powoduje nastawienie soczewki na przedmioty dalsze.
'491
Adaptacja
W i e m y , e np. rentgenolog, przed ogldaniem obrazu na ekranie, powinien
kilka m i n u t (5-10) spdzi w ciemnoci, aby przygotowa wzrok do tej
czynnoci. W t y m czasie czuo jego wzroku na wiato wzrasta dziesiciokrotnie i pozwala na dokadniejsze odczytanie obrazu. Zjawisko to nosi nazw
adaptacji wzroku. Po przebyciu w ciemnoci okoo 40 min wraliwo oczu na
wiato wzrasta okoo 10 000 razy. W i e m y z wasnego dowiadczenia, e
przyzwyczajamy si" do ciemnoci i po p e w n y m czasie zaczynamy za
pomoc wzroku orientowa si w otoczeniu.
trjdzielnego), wkna ruchowe do mini gaki - od III pary nerww czaszkowych (n. okoruchowy). Wkna autonomiczne do mini gadkich biegn
w skadzie n. okoru.chowego ze zwoju rzskowego (m. rzskowy i zwieracz
renicy zaopatruj wkna przywspczulne, m. rozszerzacz renicy - wspczulne).
NJ.
Spojwka
Powierzchnia tylna powiek jest pokryta cienk bon luzow zwan spoj w k ( tunica conjunctiva). Bona ta dochodzi do podstawy powiek, gdzie
przechodzi na gak oczn, okrywajc j a do brzegu rogwki. Stosownie do
tego odrniamy spojwk: a) powiek, b) sklepienia i c) gaki ocznej.
Szczelina Wosowata zawarta midzy powiekami i gak oczn stanowi
w o r e k s p o j w k o w y (saccus conjunctive).
W kcie przyrodkowym oka brzegi powiek otaczaj zagbienie zwane
jeziorkiem z o w y m (lacus lacrimalis), w ktrym ley rowo zabarwione
wzniesienie zwane miskiem zowym.
Narzd zowy
Jak ju wspomniano, stykajca si z otwartym powietrzem rogwka jest
przede wszystkim naraona na wysychanie, a poza t y m na zanieczyszczenie
czsteczkami kurzu oraz na urazy przez drobne ciaa obce. Narzd zowy ma
wic za zadanie sta zwilanie rogwki i opukiwanie jej z drobnych zanieczyszcze. Skada si on gwnie z gruczou zowego, wytwarzajcego pyn zowy
i drg zowych, odprowadzajcych ciecz, ktra spenia swe zadanie, z rowka
spojwkowego do jamy nosa.
Gruczo z o w y
Gruczo z o w y ( g l a n d u l a lacrimalis), o wymiarach 2 0 x 1 2 m m , barwy rowoszarej, ley przy stropie oczodou w jego bocznym przednim kcie, wypeniajc d tej samej nazwy. cigno minia dwigacza powieki grnej dzieli
go na dwie czci: wiksz grn oczodoow, i mniejsz doln, powiekow.
Ciecz zowa (humor lacrimalis), uchodzi kilkoma przewodzikami do sklepienia
grnego spojwki, skd spywa ku doowi do worka spojwkowego i do kta
przyrodkowego oka. W normalnych warunkach ciecz zowa jest wydzielana
jedynie przy otwartych powiekach i w czasie snu gruczo zowy jest nieczynny.
Oglna ilo wydzielonej w cigu doby cieczy w y n o s i okoo 0,5 cm 3 .
Zwiksza si ona przy podranieniach, dziaajcych na rogwk, spojwk czy
siatkwk (ciaa obce, wiatr, gazy dranice, urazy mechaniczne, race
wiato i in.), ktre wywouj zawienie, wystpujce rwnie w pewnych
stanach psychicznych, jak np. wzruszenie. W tych wypadkach drogi odprowadzajce mog nie wystarczy do odpywu cieczy zowej, ktra przelewa si
przez brzeg powieki dolnej w postaci ez ( l a c r i m a e ) .
Ciecz zowa skada si z w o d y z domieszk okoo 1% chlorku sodowego,
0,6% biaka oraz drobnych iloci innych domieszek. Wydzielahie nadmierne
cieczy zowej wystpuje pod w p y w e m podniet, biegncych drog nerwu
twarzowego (VII para). U n o w o r o d k w zaopatrzenie nerwowe nie jest dostatecznie wyksztacone i dlatego noworodek waciwie nie pacze, a wydaje
jedynie krzyk bez ez.
'495
Drogi z o w e
Jak ju w i e m y , pyn zowy czciowo w y p a r o w u j e z powierzchni rogwki,
a reszta jego spywa do tzw. jeziorka zowego. Na brzegach kadej powieki,
w pobliu kta przyrodkowego oka, mona dojrze drobny punkt z o w y
(punctum lacrimale). Od punktw zowych, ktre le na maych wzniesieniach, zwanych brodawkami zowymi, biegn kanaliki zowe - grny i dolny.
Biegn one pocztkowo pionowo, a nastpnie zaginaj si w kierunku przyrodkowym (w stron nosa) i przechodz w cz poziom. Dugo ich
wynosi 8 - 9 m m , po czym uchodz one do zbiornika, zwanego w o r k i e m
z o w y m ( saccus lacrimalis), ktry ley we w a s n y m dole na przyrodkowej
cianie oczodou midzy grzebieniami z o w y m i przednim i tylnym. Worek
zowy przechodzi ku doowi w przewd n o s o w o - z o w y (ductus nasolacrimalis), ktry otwiera si w przewodzie nosowym dolnym.
Przechodzenie cieczy zowej przez opisane drogi oparte jest prawdopodobnie na nastpujcych zasadach. Punkty zowe przy zamknitych powiekach s
zanurzone w cieczy zowej jeziorka. Pyn wchodzi do nich na zasadzie woskowatoci. Przy otwieraniu powiek nastpuje wessanie pynu zowego do czci
pionowej kanalikw zowych z p o w o d u ich lekkiego rozszerzenia. Przy zamykaniu powiek nastpuje wycinicie pynu z kanalikw do worka zowego. Za
t y m mechanizmem przemawia fakt, e przy wystpujcym zawieniu szybkie
mruganie powiek powoduje oprnienie rowka spojwkowego.
Obrzk bony luzowej nosa utrudnia o d p y w cieczy zowej do jamy nosowej. Odczuwamy to przy katarze, kiedy wystpuje zawienie, pobudzone
rwnie podranieniem gruczou zowego na drodze odruchowej.
POWOKA W S P L N A
Zarodek we wczesnych stadiach rozwoju jest pokryty komrkami zewntrznego listka zarodkowego, czyli ektoderm, ktra u organizmw pierwotnych
stanowi powok zewntrzn ciaa. U czowieka taka powoka nie wystarcza
przede wszystkim ze wzgldu na jej delikatno i ma wytrzymao na
czynniki mechaniczne. Ju u podu do ektodermalnej powoki dochodzi od
wewntrz silna warstwa cznotkankowa pochodzca z mezodermy, tworzc
ostateczn powok ciaa - skr ( cutis ). Jej warstw zewntrzn nabonkow
nazywamy naskrkiem (epidermis), a wewntrzn cznotkankow - skr
waciw (dermis albo corium). Pod skr waciw ley tkanka podskrna
(tela subcutanea) i podcika tuszczowa (panniculus adiposus).
Zbudowana w ten sposb skra chroni gbsze narzdy przed urazami
mechanicznymi, a przesuwajc si dziki podou z tkanki cznej amortyzuje
te urazy i pozwala na swobodne ruchy czci ciaa. Chroni ona rwnie
warstwy gbsze przed wysychaniem i nie dopuszcza do wtargnicia drobnoustrojw czy trucizn do ustroju. Osania rwnie ustrj przed promieniami
ultrafioletowymi i spenia rol narzdu termoregulacji, o czym bdzie m o w a
niej.
Poza ochron gbszych narzdw skra jest rwnie narzdem wydalania.
Dziki zakoczeniom n e r w o w y m skra jest te narzdem zmysu dotyku, blu
i temperatury. Powierzchni skry czowieka dorosego ocenia si w zalenoci od wzrostu i b u d o w y na 1,5-1,8 m 2 .
BUDOWA OGLNA SKRY
Cechy skry poznajemy przy jej ogldaniu i badaniu dotykiem. Najbardziej
widoczn jej cech jest barwa, ktr atwo dostrzegamy przy pierwszych
ogldzinach osobnika. Barwa skry jest cech rasow. Jak w i a d o m o , rozrniamy ras bia, czarn i t. Rnice barwy skry zale od iloci barwnika
- melaniny, wytwarzanego w naskrku.
Najmniej zasobna w melanin jest skra rasy biaej. Nazwa ta jednak nie
okrela koloru skry. Barw bia ma ona jedynie u osobnikw pozbawionych
zdolnoci wytwarzania barwnika - albinosw. Na og skra ma barw
rowawobia lub row u b l o n d y n w czy rudych, natomiast odcienie
bardziej lub mniej niade wystpuj u szatynw i brunetw.
Barwa ta w naszym klimacie nie jest staa i zaley od pory roku. W okresach
wikszego nasonecznienia skra przybiera odcienie ciemniejsze, rwnie
ciemniejsza jest ona u mieszkacw okolic grskich i u ludzi pracujcych na
w o l n y m powietrzu (zwaszcza rolnikw). Wytwarzanie wikszej iloci barwni32 - Anatomia i fizjologia
497
Naskrek
Przewd
potowy
-Skra
waciwa
Gruczo
ojowy
M. przy
wosow
Korze
wosa
Gruczo
potow\
(Tkanka
podskrna
z podcik
tuszczow
'498
Skra ludzi modych, jdrna i odporna, z biegiem lat zmienia swe waciwoci. W wieku starczym nastpuje jej zanik, atrofia. Skra wiotczeje, zmniejsza si jej napicie, wskutek utraty wody. Jednoczenie wszystkie warstwy
skry staj si ciesze, dziki czemu nawet drobniejsze yy przewiecaj przez
naskrek. Skra staje si mniej elastyczna, p o m i m o zwikszenia si zarwno
iloci, jak i gruboci wkien sprystych. Jak wspomniano, ilo barwnika
zwiksza si i skra przybiera kolor szarawoty.
Gruczoy skry
Gruczoy p o t o w e
Jak w s p o m n i a n o wyej, skra spenia m.in. zadania wydalania niektrych
substancji, gwnie w o d y . S one wydalane z potem, ktry wytwarzaj
gruczoy p o t o w e ( g l a n d u l a e sudoriferae). S to gruczoy cewkowe, przedstawiajce cewki nabonkowe, lece w gbi skry waciwej, zwinite na kocu
w ksztacie kbka, std te nazwane gruczoami kbkowatymi. Gruczoy te
wystpuj zarwno na uwosionej, jak i nie uwosionej czci skry, brak ich
jedynie na wargach s r o m o w y c h oraz na napletku i odzi prcia. Mniej ich jest
na powiekach i na bocznej stronie maowiny usznej. Liczba ich na centymetrze kwadratowym zaley od okolicy ciaa - na karku i poladkach w y n o s i ona
od 50 do 100, na doniach i podeszwach od 300 do 400. W innych okolicach
mieci si w granicach wymienionych liczb.
Wydzielin omawianych gruczow jest p o t (sudot), ktry jest pynem
zoonym gwnie z w o d y (ok. 98%). Zawiera on ok. 0,8% soli kuchennej oraz
pewne iloci mocznika kwasu moczowego i amoniaku. Wydzielanie potu
odbywa si stale, jednak w maych ilociach, ktrych zwykle nie dostrzegamy.
Wydzielanie to wzmaga si pod w p y w e m wysokiej temperatury otoczenia
i ciszej pracy fizycznej.
Wydzielanie potu ma due znaczenie dla utrzymania staej temperatury
ciaa. Ciepo jest wytwarzane w organizmie w szeregu reakcji chemicznych
egzotermicznych, czyli przebiegajcych z jego wydzielaniem, jak np. przy
pracy mini. Przy wytonej pracy fizycznej wytwarza si nadmiar ciepa,
ktre nie zdy wypromieniowa przez skr i moe doprowadzi do przegrzania organizmu, a wic do stanu patologicznego. Jako reakcja obronna wzmaga si wydzielanie potu, ktry parujc pod w p y w e m ciepa zabiera due jego
iloci ze skry, co ozibia przepywajc w naczyniach skry krew, a przez to
cay organizm.
'501
Dlatego te naley pamita, aby w lecie oseskw nie Ubiera ani okrywa
zbyt ciepo, jak rwnie zapewni ludziom ciko pracujcym dostateczn ilo
pynw do picia. Hutnicy, pracujcy w lecie w przegrzanych pomieszczeniach
przy wytopie metali, wypijaj dziennie po kilkanacie litrw pynw dla
uzupenienia w o d y , wydzielanej z potem.
Poza gruczoami p o t o w y m i organizm traci w o d rwnie przez parowanie
jej bezporednio przez naskrek.
Oprcz opisanych gruczow potowych istniej w skrze rwnie due
gruczoy kbkowate (apokrynowe), ktrych wydzielina jest odmienna od potu
oraz odznacza si swoistym zapachem, barw i innymi waciwociami
rnymi dla kadego osobnika. Czowiek zatraci zdolno ich odrniania,
natomiast zwirzta, jak np. psy, rozpoznaj rnych osobnikw i ich rzeczy,
kierujc si zmysem wchu.
Gruczoy te wystpuj w dole pachowym, w otoczce brodawki sutkowej,
w okolicy odbytu i in., w wikszej iloci u osobnikw pci eskiej ni mskiej.
Niektre zwierzta maj du ilo gruczow potowych, np. ko, inne nie
poc si wcale z p o w o d u ich braku, jak np. pies, ktry w upa chodzi si przez
wywieszony z pyska jzyk, ociekajcy zwilajc go lin.
Gruczoy o j o w e
Naskrek, jak wspomniano, wysycha i traci mikko. Jego warstwa zrogowaciaa w y m a g a natuszczania dla utrzymania elastycznoci. Rol t peni
gruczoy o j o w e (glandulae sebaceae), zaoone w skrze waciwej, przede
wszystkim w najbliszym otoczeniu wosw. S to gruczoy pcherzykowe,
wyprowadzajce sw wydzielin, zwan ojem skrnym ( sebum) do lejka
u podstawy wosa (p. dalej), skd w y p y w a ona na powierzchni skry i j
namaszcza. Oglna liczba gruczow ojowych jest mniejsza ni potowych.
Najwicej ich wystpuje na owosionej skrze gowy, na twarzy, na grzbiecie
i klatce piersiowej, gdzie liczba ich jest zbliona do liczby gruczow potowych
tych okolic. Na tuowiu i koczynach liczba ich stanowi 1 / 6 - 1 / 8 liczby gruczo w potowych. Na doniach i podeszwach gruczoy o j o w e nie wystpuj.
Jak wspomniano, gruczoy o j o w e wystpuj rwnie na nie uwosionej
powierzchni skry, jak np. na czerwieni wargowej. Wydzielina ich chroni wargi
przed wysychaniem i pkaniem. Podobne gruczoy, pod nazw gruczow
tarczkowych ( glandulae tarsales), s zaoone w obu powiekach, szczeglnie
w grnej. Wydzielina ich pokrywa brzeg rzskowy powiek, zapobiegajc
w y p y w a n i u wydzieliny zowej na zewntrz - na skr powiek i twarzy.
j skrny zawiera w o l n e kwasy tuszczowe, cholesterol i zwizki woskowe.
W temperaturze ciaa j jest pynny, a zastyga przy temperaturze poniej 30
stopni. Powleka on wosy i nadaje im mikko. Przy jego nadmiarze dochodzi
do tzw. o j o t o k u (seborrhea), powodujcego powstawanie upieu.
'502
Gruczoy s u t k o w e
Gruczoy sutkowe s najwikszymi gruczoami skry. Ze wzgldu na ich
cisy zwizek czynnociowy z narzdami pciowymi eskimi zostay one
o m w i o n e w o d p o w i e d n i m rozdziale.
Wosy
Wosy nale do t w o r w nabonkowych skry, podobnie jak sier ssakw,
pira ptakw, uski ryb czy tarczki niszych zwierzt. U czowieka utraciy one
pierwotn rol tworzenia paszcza powietrznego, zatrzymujcego ciepo.
Owosienie zachowao si u czowieka gwnie na gowie, w doach pachow y c h i w okolicy onowej, natomiast w innych okolicach zachowao si jedynie
jako owosienie szcztkowe. W niektrych przypadkach owosienie nadmierne
(hypertrichosis) wystpuje na tuowiu czy na koczynach i wiadczy o zaburzeniach czynnoci narzdw wydzielania wewntrznego, czyli gruczow dokrewnych.
Wosy pokrywaj cae ciao z wyjtkiem doni i podeszew, powierzchni
grzbietowej paliczkw dalszych, odzi i prcia, wewntrznej powierzchni
napletka i w a r g sromowych. Ciao noworodka pokrywa meszek ( l a n u g o ) ,
ktry nastpnie zmienia si w drobne woski. Ju u noworodka wystpuj
rozmaicie rozwinite w o s y g o w y ( c a p i l l i t i u m ) , b r w i ( s u p e r c i l i a ) i rzsy (cilia),
a w okresie pokwitania pojawiaj si wosy wsw i brody (barba). W wieku
dorosym i starczym pojawiaj si wosy nozdrzy i przewodu usznego. Na
t u o w i u w okresie pokwitania pojawiaj si wosy pachy i w o s y onowe. Jak
wida ju z rozwoju w o s w , ich pojawianie si jest zwizane z czynnoci
gruczow dokrewnych. Na w p y w y hormonalne wskazuje rwnie pojawianie si w m o d y m wieku ysiny przy dobrym zachowaniu owosienia innych
czci ciaa, co jest cech wybitnie msk.
Wos (pilus) ma cz zewntrzn, zwan odyg wosa, i ukryty w skrze
korze wosa, ktrego zgrubiay, widzialny goym okiem, koniec dolny nosi
nazw opuszki wosa. Opuszka jest osadzona na cznotkankowej brodawce
wosa, do ktrej dochodz naczynia krwionone. Z komrek opuszki przez ich
podzia powstaje rosncy wos. Przy zniszczeniu opuszki wos ginie i ju nie
odrasta.
Wos ley w zagbieniu skry, tworzcym kana, zwany mieszkiem wosa,
wysany nabonkiem. Kana na powierzchni skry tworzy lejkowate zagbienie, do ktrego uchodz przewody gruczow ojowych.
Korze wosa jest ustawiony skonie do powierzchni skry. Po stronie,
w ktr jest on pochylony, ley gruczo o j o w y , a za nim pasemko wkien
miniowych gadkich, tworzcych misie przywosowy. Skurcz tego minia powoduje wyprostowanie wosa i wysadzenie go na zewntrz, co jest
przyczyn jeenia si w o s w i powstawania gsiej skrki", o czym bya
m o w a przy opisie miniwki gadkiej.
'503
Paznokcie
Paznokie ( u n g u i s ) jest w y t w o r e m nabonkowym skry, lecym na dalszych opuszkach palcw. Blaszka zrogowaciaa paznokcia ochrania opuszk
palca. Paznokcie palcw r k - podobnie jak i same p a l c e - s lepiej rozwinite
ni na stopach, gdzie dobrze rozwinity paznokie wystpuje tylko na palcu
pierwszym - paluchu.
Rola paznokci u czowieka jest zupenie inna ni rola pazurw czy odpowiadajcych im kopyt u zwierzt. S one zwizane z dotykiem; opuszka palca
pozbawionego paznokcia jest mniej wraliwa na dotyk.
Ksztaty paznokci s do urozmaicone. Pytka paznokcia jest wypuka
w dwch paszczyznach - podunej i poprzecznej. Stopie wypukoci moe
by bardzo rny. Najbardziej widoczn cech wymiern paznokcia jest jego
szeroko w stosunku do dugoci. M w i m y o paznokciach rednio szerokich,
jeeli dugo i szeroko pytki (bez wolnego brzegu) s rwne.
Dawniej przypuszczano, e szerokie paznokcie wystpuj u osb pracujcych fizycznie. Nowsze badania dowiody, e wskie paznokcie wystpuj
czciej u kobiet, szerokie u mczyzn. Rnice te zaznaczaj si u osobnikw
dorosych, podczas gdy przed okresem pokwitania nie s one uchwytne.
Z tego wynika, e na ksztat paznokci maj rwnie w p y w h o r m o n y pciowe.
Grubo paznokci jest rna i wynosi najwyej niecae 0,4 m m ; jest ona na
og wiksza u mczyzn ni u kobiet. Osoby pracujce fizycznie maj
paznokcie grubsze.
Paznokie ma brzeg w o l n y , wystpujcy przy kocu palca, oraz brzegi
boczne i brzeg zakryty, wchodzcy do zatoki paznokcia, ograniczony wyniosoci, zwan w a e m paznokciowym, z ktrego na powierzchni ciaa paznokcia schodzi warstewka nabonkowa, zwana obrbkiem naskrkowym paznok'504
GRUCZOY DOKREWNE
Gruczoami d o k r e w n y m i (grandulae sine ductibus) nazywamy takie narzdy gruczoowe, ktre nie maj przewodw wyprowadzajcych i oddaj sw
wydzielin bezporednio do krwi.
Substancje wydzielane przez te gruczoy nazywamy h o r m o n a m i ( h o r m a o pobudzam). Charakteryzuj si one t y m , e dziaaj w obszarach odlegych od
miejsca swego powstania, dokd zostaj przeniesione z krwi. Zadanie ich
polega na regulowaniu i koordynowaniu czynnoci narzdw oraz na utrzym y w a n i u staoci skadu rodowiska wewntrznego. Peni one zatem rol
podobn do ukadu nerwowego, z ktrym zreszt pozostaj w cisym zwizku
czynnociowym. Rnica polega na t y m przede wszystkim, e regulacja
nerwowa odbywa si znacznie szybciej i jest raczej krtkotrwaa, natomiast
regulacja hormonalna jest wolniejsza i dziaa duej. Jeeli impulsy nerwowe
przyrwnamy do informacji lub rozkazw przesyanych przez kable telefoniczne, to h o r m o n y bsd podobne do posacw wdrujcych z prdem krwi.
Gruczoy dokrewne s rozrzucone w rnych czciach ustroju i rni si
midzy sob wielkoci, ksztatem i budow wewntrzn. Gruczoami wsplnymi dla obu pci s: przysadka mzgowa, gruczo tarczowy, gruczoy przytarczyczne, nadnercza i cz wewntrzwydzielnicza trzustki. Gruczoy pciowe,
czyli gonady, s swoiste dla kadej pci - u kobiety s to jajniki, u mczyzny jdra. Gruczoy pciowe pozostaj nieczynne w dziecistwie, tj. do okresu
pokwitania.
Grasica bywa tradycyjnie opisywana w rozdziale o gruczoach dokrewnych.
Nie ma jednak, jak dotd, d o w o d w na to, e jest ona istotnie gruczoem
dokrewnym.
Hormony s wytwarzane i dziaaj w ilociach niezmiernie maych. Dziaanie ich jest swoiste, tj. poszczeglne h o r m o n y wywieraj swj w p y w tylko na
pewne narzdy, tkanki lub na pewne procesy zachodzce w ustroju.
Pod wzgldem chemicznym h o r m o n y mona podzieli na: 1) pochodne
fenolu (adrenalina, tyroksyna), 2) h o r m o n y biakowe (hormony przysadki,
Insulina, parathormon) i 3) h o r m o n y sterydowe (hormony kory nadnerczy,
h o r m o n y pciowe).
( Obecnie budowa chemiczna i waciwoci fizjologiczne i farmakologiczne
wieu h o r m o n w s dokadnie poznane. Wyjanienie budowy chemicznej
poszczeglnych h o r m o n w pozwolio nie tylko na ich syntez, ale i na
otrzymanie substancji podobnych o podanych waciwociach farmakologicznych. Badaniem waciwoci i dziaania h o r m o n w zajmuje si specjalna
ga nauki, zwana endokrynologi (endon - wewntrz, crino- wydzielam).
Postpy w tej dziedzinie nale do najwikszych zdobyczy medycyny i biologii
biecego stulecia.
'506
Regulacja hormonalna
Regulacja nerwowa
Narzd
Ryc. 222. Rnice midzy regulacj nerwow (szybk) i hormonaln (woln).
PRZYSADKA
Przysadka (hypophysis) jest nieparzystym gruczoem, wacym ok. 0,5 g,
ksztatu owalnego, rednicy ok. 1 cm, pooonym u podstawy mzgu w zagbieniu sioda tureckiego. Przysadka czy si z podstaw mzgu za porednict w e m lejka (infundibulum). Rozrniamy w przysadce pat przedni (lobus
anterior), zwany te adenohypophysis i pat t y l n y (lobus posterior), czyli
neurohypophysis.
Pat przedni, bardzo obficie unaczyniony, zbudowany jest ze zrbu cznotkankowego, na ktrym spoczywaj pasma komrek nabonkowych. Rozrniamy tu dobrze barwice si komrki barwnikochonne (chromofilne) oraz
sabo barwice si - komrki barwnikooporne (chromofobne), czyli podstawowe.
Wrd komrek barwnikochonnych jedne barwi si barwnikami zasadow y m i i nosz nazw komrek zasadochonnych, inne barwice si barwnikami
kwanymi nazywane s komrkami kwasochonnymi.
Pat t y l n y przysadki zbudowany jest z elementw neuroglejowych.
U licznych zwierzt wystpuje midzy przednim i t y l n y m patem wska
warstwa prawie zupenie pozbawiona naczy, zwana czci poredni.
U czowieka cz ta jest bardzo sabo rozwinita.
'507
Mzgowie
Hormon wzrostowy
Hormony
sterydowe
nadnerczy
Tyroksyna
Estrogeny
Progesteron
Ryc. 223. S c h e m a t i l u s t r u j c y c z y n n o c i w y d z i e l n i c z e p r z y s a d k i .
'508
Za duo
Karowato
przysadkowa
Wzrost
prawidowy
Gigantyzm
Akromegalia
a*
Ryc. 225. Czsteczka oksytocyny i ADH - oktapeptydy rnice si midzy soo tylko dwoma
aminokwasami (zaznaczonymi strzak).
Mocz
Duzo
Normalnie
Mao
Ryc. 226. Produkcja i wydzielanie moczu w zalenoci od iloci wytwarzanego hormonu antydiuretycznego (ADH) w przysadce. A - Alkohol hamuje produkcj ADH dziaajc moczopdnie, C's-t
i
praca fizyczna zwiksza wydzielanie ADH i hamuje diurez.
GRUCZO TARCZOWY
Gruczo tarczowy (glandula thyroidea), zwany pospolicie tarczyc, jest
narzdem nieparzystym, pooonym w przedniej okolicy szyi przed tchawic
i krtani. Dziki temu pooeniu jest on j e d y n y m gruczoem dokrewnym,
ktrego powikszenie jest dostrzegalne z zewntrz. Ciar gruczou wynosi
30-60 g. Skada si on z dwch p a t w bocznych (lobi laterales) i z niepa rzystej
czci rodkowej, zwanej wzin (isthmus). Czasami od wziny odchodzi ku
grze tzw. pat p i r a m i d o w y (lobus pyramidalis). Wzina ley na tchawicy
w obrbie IIIV piercienia, paty boczne d o l n y m brzegiem dochodz do
V piercienia tchawicy, g r n y m - sigaj krtani.
Powierzchnie gruczou tarczowego pokrywa torebka cznotkankowa, od
'512
513
GRUCZOY PRZYTARCZYCZNE
Gruczoy przytarczyczne (glandulae parathyroideae) w liczbie dwch par
le na tylnej powierzchni tarczycy, a czsto s ukryte w jej utkaniu. Maj one
ksztat okrgawych lub owalnych nieco spaszczonych t w o r w dugoci 6 - 8
m m , szerokoci 2 - 4 m m . Mikroskopowo gruczo skada si z pasm komrek
nabonkowych poprzegradzanych warstwami tkanki cznej, ktra wnika do
torebki pokrywajcej gruczo.
'514
reakcja przystosowujca ustrj do niebezpiecznej sytuacji, na ktr prymitywn odpowiedzi jest ucieczka lub walka. Adrenalina zwiksza dopyw krwi do
mini, przyspieszajc czynno serca i zwikszajc jego pojemno wyrzutow wskutek przesunicia krwi z obszaru skrnego do jelitowego. Rwnoczenie adrenalina powoduje uwalnianie glukozy z glikogenu w wtrobie, dostarczajc miniom dodatkowego rda energii. Wyrazem tego jest wzrost
stenia cukru we krwi.
W ten sposb organizm w obliczu grocego niebezpieczestwa mobilizuje
wszystkie swe siy dla wykonania nadzwyczajnego wysiku fizycznego. Dziki
adrenalinie czowiek w obliczu niebezpieczestwa jest zdolny do nadludzkieg o " wysiku. Rwnie wszystkie objawy tzw. tremy przed egzaminem, publicznym wystpieniem itp. s zwizane z dziaaniem adrenaliny. Istota rdzeniowa
nadnerczy przygotowuje zatem ustrj do maksymalnego krtkotrwaego
ofensywnego wysiku, natomiast kora nadnerczy, jak zobaczymy, mobilizuje
Kora nadnercza
Zatrzymanie
!>Oil
-Naczynie
krwionone
Ziarnistoci
zawierajce
hormon
angielski Sanger ustali budow i wzr chemiczny insuliny, ktra jest biakiem
o niewielkiej czsteczce. Byo to rwnoczenie pierwsze ustalenie skadu
czsteczki biakowej, co stanowi pierwszy krok na drodze do jej syntezy. Na
razie insulin otrzymuje si z wycigw trzustkowych byda.
Odkrycie insuliny otworzyo nowy rozdzia w fizjologii, gdy odgrywa ona
olbrzymi rol w procesach przemiany, przede wszystkim wglowodanowej.
Wglowodany s gwnym rdem energii w ustroju potrzebnym dla podtrzymania przejaww yciowych. Czynno mini, mzgu i szeregu innych
narzdw wymaga staego dowozu glukozy, ktrej dosta rczaim krew zawierajca ten cukier w staym steniu, wynoszcym ok. 100 mg/100 ml. Spadek
poziomu cukru we krwi nazywamy hipoglikemi. Najbardziej czuy na hipoglikemi jest mzg. W razie braku wglowodanw w pokarmie ustrj potrafi
'520
Zapas
glukozy
we krwi
Zapas
glukozy
we krwi
Huszcze
Biaka
Cykl
kwasw
trjkarboksylowych
Glikogen
Tuszcze
Biaka
trjkarboksylowych
Energia
Ryc. 230. Schemat ilustrujcy przebieg procesw metabolicznych dostarczajcych energii ustrojowi. A - U osoby zdrowej (w obecnoci insuliny) i B - u chorego na cukrzyc (przy braku
lub niedoborze insuliny). W tym drugim przypadku komrka (przedstawiona w postaci turbiny)
czerpie energi ze rde zapasowych, gwnie tuszczu (wg Ganonga).
'522
Jajnik
Budowa i czynnoci jajnika zostay o m w i o n e na str. 298. Jak w i a d o m o , jajnik obok wytwarzania gamet eskich peni rwnie rol gruczou dokrewnego. Te dwie czynnoci pozostaj ze sob w cisym zwizku - aktywno hormonalna jajnika jest zalena od jego zdolnoci wytwarzania komrek jajowych.
W obu jajnikach znajduj si zawizki ok. 400 000 komrek jajowych; z tego
zaledwie jedna na tysic dojrzewa, uzyskujc potencjaln szans zapodnienia. Kade jajo rozwija si w tzw. pcherzyku jajnikowym (pcherzyku Graafa),
ktry rwnie wytwarza hormonyeskie. Hormony te wstrzyknite kastrowanym samicom zwierzcym wywouj ruj (po acinie oestrus) i dlatego
nazywane s estrogenami. Pod wzgldem chemicznym h o r m o n y te s sterydami o budowie zblionej do budowy h o r m o n w sterydowych nadnerczy
i jder. W pcherzyku powstaj gwnie trzy estrogeny - estradiol, estriol
i estron. Najwiksz aktywnoci odznacza si estradiol.
W miar wzrostu komrek pcherzykowych zwiksza si wydzielanie estrogenw, ktre powoduj wzrost i rozpulchnienie bony luzowej macicy.
Z chwil pknicia pcherzyka jajnikowego wydzielanie estrogenw nagle
zmniejsza si. Dalsz kontrol nad wzrostem bony luzowej przejmuje teraz
ciako te ( corpus luteum), ktre powstaje w miejsce pknitego pcherzyka
jajnikowego. Ciako te wytwarza hormon, zwany progesteronem. Rwnie
i progesteron jest sterydem. Pod w p y w e m progesteronu bona luzowa
macicy grubieje, zachodzi w niej szereg zoonych zmian, ktre przygotowuj
j do ciy, std nazwa tego hormonu (gestatio- cia).
Rozwijajce si ciako te wydziela coraz to wiksz ilo progesteronu.
Przetrwae komrki pcherzykowe podejmuj produkcj estrogenw, jednake ju w mniejszej iloci. Progesteron nie dziaa na wycik macicy, dopki
nie zajd w niej zmiany wywoane przez estrogeny. Hormon ten jest jednak
'523
niezbdny do utrzymania ciy. Progesteron jest rwnie prekursorem horm o n w sterydowych nadnerczy.
Jeeli jajo nie zostanie zapodnione, to po upywie dwch tygodni od
pknicia pcherzyka jajnikowego ciako te zanika, ustaje produkcja progesteronu i estrogenw, a pozbawiona w p y w u tych h o r m o n w bona luzowa macicy ulega rozpadowi i wydaleniu na zewntrz w r a z * krwi, powodujc
k r w a w i e n i e miesiczkowe, czyli miesiczk. W ten sposb koczy si nie
uwieczony powodzeniem miesiczny cykl intensywnych przygotowa macicy do przyjcia zapodnionego jaja. Natychmiast rozpoczyna si cyki rozwoju
nowego pcherzyka.
Wprawdzie cykl miesiczkowy odbywa si na osi jajnik - macica, jednake
czynnikiem regulujcym jego rytm jest podwzgrze i przysadka. Przysadka
jest o g n i w e m porednim pomidzy ukadem n e r w o w y m i dokrewnym, centralnie regulujcym cykl miesiczkowy kobiety. Powszechnie w i a d o m o , e
znaczniejsze w p y w y e m o c j o n a l n e - z m i a n a pracy, wyjazd itp., mog w y w o a
nage zmiany w cyklu miesiczkowym kobiety. Podczas pierwszej p o o w y
cyklu g w n y m skadnikiem gonadotropin wytwarzanym przez przedni pat
przysadki jest folikulostymulina; w czasie owulacji wzrasta produkcja hormonu luteinizujcego i spada wytwarzanie folikulostymuliny.
Wspdziaanie dokrewne przysadki mzgowej i jajnika oparte jest na
zasadzie tzw. sprzenia zwrotnego. Jest to pojcie zapoyczone z cybernetyki,
coraz czciej uywane w fizjologii, gdy wiele mechanizmw fizjologicznych
w ustroju y w y m dziaa na tej wanie zasadzie. Sprzenie zwrotne przysadki
z jajnikiem polega na t y m , e folikulostymulina pobudza wydzielanie estrogenw, natomiast wysokie stenie estrogenw hamuje wydzielanie folikulostymuliny. W podobny sposb due stenie progesteronu hamuje produkcj
h o r m o n u luteinizujcego.
Cay opisany cykl przemian miesiczkowych zostaje zatrzymany z chwil,
gdy jajo zostaje, zapodnione. Przez pierwsze dwa tygodnie ciy zapodnione
jajo moe utrzyma si w macicy dziki obecnoci progesteronu wytwarzanego w ciaku tym. Po t y m okresie, jak powiedzielimy wyej, zmniejsza si
wydzielanie hormonu luteinizujcego przysadki, co zapowiada zanik ciaka
tego i wystpienie krwawienia miesiczkowego groc oderwaniem si
zapodnionego jaja.
W t y m wypadku nie dochodzi jednak do krwawienia, gdy po d w c h
tygodniach warstwa komrek otaczajcych zarodek, z ktrej wytworzy si
oysko, zaczyna produkowa h o r m o n - gonadotropin kosmwkow, o dzia1aniu bardzo p o d o b n y m do h o r m o n u luteinizujcego przysadki. Hormon ten
podtrzymuje aktywno ciaka tego, ktre pod jego w p y w e m przeksztaca
si teraz w tzw. ciako te ciowe. oysko produkuje tak du ilo tego
hormonu, e przechodzi on w wielkiej iloci do moczu kobiety ciarnej. Na
stwierdzeniu obecnoci tego hormonu w moczu oparte s prby diagnostyczne wczesnego okresu ciy.
Gonadotropina oyskowa podtrzymuje ciako te ciowe w cigu pierw'524
szych kilku tygodni. Od trzeciego - c z w a r t e g o miesica ciy oysko produkuje dostateczn ilo progesteronu i estrogenw; wycicie jajnikw u ciarnej
kobiety w t y m okresie nie powoduje ju przerwania ciy.
Jdro
W odrnieniu od skomplikowanej cyklicznoci hormonalnej jajnikw jdra
produkuj tylko jeden h o r m o n w mniej wicej staej iloci od chwili osignicia dojrzaoci pciowej do pnej staroci. Hormon wytwarzany w jdrach
nosi nazw testosteronu. W nazwie zawarte jest okrelenie jego pochodzenia
(testes) i b u d o w y chemicznej (sterydowej). Niektre h o r m o n y sterydowe kory
nadnerczy o budowie i waciwociach podobnych do testosteronu nosz
nazw androgenw.
Testosteron jest wytwarzany przez komrki rdmiszowe jder, ktre
stanowi bardzo niewielk cz jdra. Produkcja h o r m o n u pozostaje pod
kontrol h o r m o n u luteinizujcego przysadki, ktry bywa rwnie okrelany
przydug nazw h o r m o n u pobudzajcego komrki rdmiszowe", a ktry
jest identyczny z h o r m o n e m luteinizujcym kobiety.
Wzajemny stosunek pomidzy przysadk a jdrem dziaa na zasadzie
sprzenia zwrotnego". Mechanizm ten nie jest jednak tak czuy, j a k u kobiety. Naley zaznaczy, e przysadka wytwarza dwa h o r m o n y gonadotropowe,
pobudzajce jdra; te za produkuj tylko jeden rodzaj h o r m o n u - t e s t o s t e r o n .
Zasadniczo produkcja testosteronu jest sprzona z h o r m o n e m luteinizujcym. Natomiast wydzielanie folikulostymuliny wywierajce u mczyzny
w p y w na produkcj spermatozoidw jest hamowane tylko przez bardzo due
iloci testosteronu.
Testosteron pobudza wzrost koci i mini w kierunku ksztatw mskich.
Powoduje rwnie wzrost narzdw pciowych mskich oraz rozwj w t r n y c h
cech pciowych mskich. Jedn z charakterystycznych cech w y w o a n y c h przez
testosteron jest zgrubienie gosu, wskutek wzrostu krtani i wizade gosowych. Doroli kastraci maj cienki, dziecinny gos.
HORMONY LOKALNE
Hormonami lokalnymi nazywamy substancje, ktre wystpuj w tkankach
w postaci fizjologicznie nieczynnej, lecz mog si aktywowa w pewnych
okolicznociach i w y w o y w a gbokie zmiany w bezporednim ssiedztwie.
Do substancji takich nale: 1) acetylocholina, 2) histamina, 3) heparyna, 4)
serotonina.
Acetylocholina, poza rol porednika w przekazywaniu pobudzenia nerwowego, jest niezbdna do powstania czynnoci rytmicznych, np. skurczw
serca.
34 - Anatomia i fizjologia
525