Samouczek

tworzenie animacji programie Inventor 2009

opracowanie: Tadeusz Chwalczuk

gr.: AiIP, rok: 4
MiBM, WBMiZ,
Politechnika Poznańska
 1. Wstęp
Praca ta jest dopełnieniem informacji zawartych w samouczku opracowania Michała
Błachuckiego odnośnie sposobów animacji komponentów w programie Autodesk Invnetor 2009.
Podstawową umiejętnością wymagającą sprawnego posługiwania się dodatkiem Invnetor Studio jest
operowanie osią czasu oraz nadawanie i operowanie więzami złożenia. Przykłady animacji
przedstawione zostały na modelu motoreduktora wykonanego w ramach zajęć „Projektowanie w
systemach CAD/CAM”.
Tematy poruszane w samouczku:
- animacja parametrów;
- animacja kamery;
- animacja zaniku;
- producent wideo.

2. Animacja parametrów.
Animacja parametrów umożliwia nam stałą obserwację zmiany parametrów zdefiniowanych
przez użytkownika. Tę opcje poznamy na przykładzie modelu wałka. Uruchamiamy żądany model.

2.1. Przygotowanie modelu

Aby program mógł animować parametry wymagane jest dostosowanie modelu. Przyjrzyjmy się
szkicowi początkowemu. Kreślarz wybrał taki sposób wymiarowania wałka.

Załóżmy, że chcemy zmieniać dynamicznie zakreślone

długości na rysunku – czyli średnicę osadzenia łożyska oraz
długość wału wystającą po za korpus. Aby sparametryzować
te wielkości musimy poznać ich adresy. Klikamy dwukrotnie
na średnice 110. Zauważamy, iż wymiar jest oznaczony przez
d3. Parametr drugi określony jest
przez całkowitą długość wału. Zatem
podobną czynność jak wyżej robimy
dla długości 641 – parametr ten określony
został indeksem d0.

Zamykamy szkic. „Z panelu szkicu

2D” wybieramy „parametry oznaczone przez
fx. Na ekranie zostanie wyświetlona tablica
wszystkich wartości definiowanych w
modelu.
Aby móc wprowadzić parametr
musimy zdefiniować nowy parametr użytkownika. Klikamy „Dodaj”. Na dole listy dodany zostanie
nowy wiersz. Wypełniamy kolejno kolumny:
- nazwa parametru: Nie stosujemy polskich znaków oraz większości znaków pomocniczych
np. „~” czy „!”.);
- jednostka: System automatycznie przydziela jednostkę jako „mm”, jednak możemy
korzystać z każdej jednostki SI oraz układu anglosaskiego. Ważne jest aby zgadzały się miana
jednostek powiązywanych parametrów – tj. długość (np. w km) z długością (np. mm), masa (np. w lbl)
z masą (np. w g).);
- równanie: nasz parametr może być zdefiniowany różnieniem innych parametrów albo stałą;
- wartość nominalna: w przypadku skomplikowanych równań bezpośrednio wyświetlany jest
wynik równania;

Dla naszego przypadku:

Nazwa parametru Jednostka Równanie

dlugosc_calkowita mm 641
srednica mm 110

Przechodzimy na górę listy i przyporządkowujemy dla parametru d0 => długosc_calkowita,

dla parametru d3 => srednica.

Zamykamy okno „Parametry” przyciskiem „Koniec”. Aktualizujemy model.

2.2. Animacja
Mając przygotowany
model możemy przystąpić
do animowania parametru.
Uruchamiamy „Inventor
Studio”.
Nim przystąpimy do
pracy z osią czasu musimy
pokazać systemowi, które
parametry ma brać pod
uwagę przeszukując model.
Klikamy na pasku „Inventor Studio” „Ulubione parametry”. Zaznaczamy wartości, które chcemy
animować, tutaj dlugosc_calkowita oraz srednica.
 Uruchamiamy oś czasu animacji.
Na drzewie projektu pod ikoną gwiazdki
„Ulubione animacje” pojawiły się nowe możliwości.
Aby animować parametr kilkamy prawym przyciskiem
na wartość a następnie „Animacja parametrów”.
Załóżmy, iż chcemy obserwować jak zmienia się
wygląd wału w zakresie całkowitej długość od
641mm do 750mm, czas animacji 8 sekund. Oraz jak
będzie przedstawiała się średnica w zakresie od
115mm do 120mm.

Oś czasu dla naszego modelu przedstawia się następująco.

W ten oto sposób przeprowadziliśmy animację parametru. Jeżeli np.

chcemy aby nasz wyrób powrócił w sekwencji animacji do wartości
początkowej, klikamy prawym przyciskiem na osi czasu pasek zmiany
parametru i korzystamy z opcji „Lustro”. Na osi czasu napisany zostanie
czas powrotu do wartości początkowej.
 3. Animacja zaniku, animacja kamery.
W tej części samouczka nauczymy się zaglądania
do zabudowanej części np. w korpusie. Za przykład
posłuży nam model przedstawiony na rysunku obok.
Elementem, który będziemy chcieli zobaczyć będzie
koło zębate.

3.1. Definiowanie nowej kamery.

Aby uzyskać efekt zbliżenia na wskazany
element, definiujemy nową kamerę.
Uruchamiamy dodatek „Inventor studio”. Na
pasku zadań wybieramy „Kamera”.

Opcja ta umożliwi nam wstawienie dodatkowego widoku,

sposobu spojrzenia na model.

Na ekranie pojawi się okno jak wyżej. Krótko omówmy jakie możliwości niesie ze sobą wybrana opcja.
Pierwszy obszar – umieszczenie:
- cel – tak jak sama nazwa mówi, funkcja wskazania tego co chcemy obserwować;
- położenie – definiuje współrzędne kamery.
Opcja wyboru rzutowania – standardowo mamy do wyboru widok rzeczywisty lub
perspektywę.
Powiększenie – wyrażone w stopniach (deg), określa nam położenie kamery na osi
kierunkowej, wygodny suwak umożliwia dynamiczną obserwację zmian o określenie niestandardowej
wartości zbliżenia.
Użyteczną funkcją jest opcja „połącz z widokiem” – umożliwia obserwację w czasie
rzeczywistym wprowadzanych parametrów.
 Położenie kamery dla tego ćwiczenia może być dowolne. W
ramach wzbogacenia późniejszej animacji dodajmy jeszcze jedną
kamerę po przeciwnej stronie poprzedniego widoku.
Położenie kamery możemy definiować według zasady
drag&drop. Uchwycić możemy całą ikonkę kamery lub przemieszczać
ją w płaszczyźnie klikając odpowiedni prostokąt koloru żółtego.

3.2. Zanikanie.
Uruchommy pasek osi czasu, umożliwi nam to stałą
obserwację wprowadzanych zmian.
Kliknijmy teraz prawym przyciskiem myszy w
obszarze modelu na element, który ma ulec zniknięciu
podczas animacji – będzie to korpus górny. Z menu
wybieramy „Zanikanie animacji”.

Załóżmy:
- czas animacji 5 sekund;
- widoczność końcowa modelu 30%
Po zaakceptowaniu parametrów na osi czasu dodana zostanie linia zdarzenia.
3.3. Animacja kamery.
Naszym celem będzie pokazanie zbliżenia na element zaraz po tym jak górna część korpusu
zaniknie. Z paska zadań wybieramy
Nadajmy następujące parametry:
- początek w 5 sekundzie animacji (edycja jest
możliwa po wybraniu opcji „Określ” z obszaru
roboczego „Czas”;
- czas trwania 8 sekund (edycja czasu może
zostać aktywowana przez kliknięcie przycisku „stały
czas trwania”)
Mając zdefiniowane te parametry, przejdźmy
do zadania parametrów naszej kamery.
 Chcemy aby nasza kamera zbliżała się
do komponentu jednocześnie zmieniając
położenie.
Cel – wybieramy opcję „Zmienny”.
Wskazując kamerę, a następnie kierując się
zasadą drag&drop przemieszczamy wektor
końcowy kamery we wskazane położenie.
Program sam wyznaczy ścieżkę, po której
będzie wędrowała kamera. Możemy wybrać
opcję „Stały” by cel naszej animacji nie zmienił
się np. w wyniku swojego własnego
przemieszczenia.
Położeniem możemy edytować
współrzędne końcowe kamery. Dla przykładu,
przenieśmy kamerę na inne dowolne
koordynaty.
Ostatnim elementem w tej opcji
będzie wybranie mniejszej wartości
powiększania.
Podobnie możemy zdefiniować ruch i położenie kamery drugiej.

3.4. Edycja końcowa.

Oś czasu dla naszej animacji wygląda mniej więcej w ten sposób.

Na drzewie animacji widzimy, iż dysponujemy dwoma kamerami i animacją zaniku. By

uzyskać ciekawszy efekt, odbijmy animacje kamery 2 oraz animację zaniku (opcja „Lustro”). By nie
tworzyć zbędnie długiej animacji, skróćmy poszczególne paski animacji. Efekt powinien być
następujący.

Pytanie: dlaczego podczas podglądu animacji nie widzimy zmian? Odpowiedz jest prosta: nie
przeprowadziliśmy jeszcze renderingu animacji. Niestety – nie zrobimy tego w tradycyjny sposób, tj.
znany z samouczka nr 1.

4. Producent wideo.
Opcja ta umożliwia nam połączenie widoków kamer. Zasada działania jest bardzo podobna jak do
wcześniej poznanej osi czasu. Tutaj jednak wybieramy między animacjami kamery jako tych które
będą tworzyły oś czasu.
 Oto widok ekranu po wyborze opcji „Producent”. Warto przed uruchomieniem funkcji
pozostawić otwartą oś czasu. Pozwoli to nam na orientację w czasie animacji.

Naszą symulację zamodelujmy w ten sposób.

Funkcja producenta umożliwia nam wstawienie przejść między poszczególnymi sekwencjami

ująć. Wstawianie odbywa się wg zasady drag&drop.
Tak przygotowaną animację możemy podać procesowi renderingu.

UWAGI KOŃCOWE:
- samouczek powinien zawierać w zestawie dwa pliki formatu avi prezentujące efekty animacji.