Bender Podwójny Kierowcy

pyta Tuska zapłacą

o „NCz!” noworoczny progresywnie

Rok XX
Nr 1–2
(1024–1025)
2–9 stycznia 2010
Cena 7 zł w tym 7% VAT
NUMER PODWÓJNY
www.nczas.com

INDEKS 366692 ISSN 0867-0366

NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010 I

 II
KALENDARZ POSTĘPOWCA 2010 ROK Europejski Rok Walki z Biedą i Wykluczeniem Dekada Kości i Stawów (2000-2010)
Dekada Ograniczania Malarii w Krajach Rozwijających się,
Społecznym
STYCZEŃ LUTY Międzynarodowy Rok Bioróżnorodności zwłaszcza w Afryce (2001-2010)
1. Dzień Domeny Publicznej 1. Dzień Gumy do Żucia 16. Dzień Mincerza Międzynarodowy Rok Zbliżenia Kultur Dekada Piśmienności: Edukacja dla Wszystkich (2003-2012)
1. rocznica Rewolucji Kubańskiej 1. Światowy Dzień Chorych 16. urodziny Kim Dzong Ila Rok Demokracji Lokalnej Druga Międzynarodowa Dekada Likwidacji Kolonializmu
1. Światowy Dzień Pokoju 2. Dzień Świstaka 17. Światowy Dzień Kota Rok Fryderyka Chopina (2001-2010)
3. Dzień Pamięci Ofiar Reżimu Hitlerowskiego 4. Światowy Dzień Walki z Rakiem 20. Światowy Dzień Sprawiedliwości Dekada Edukacji na temat Zrównoważonego Międzynarodowa Dekada Kultury Pokoju i Niestosowania
9. Dzień Ligi Ochrony Przyrody 6. Międzynarodowy Dzień Walki z Społecznej Rozwoju (2005-2014) Przemocy dla Dobra Dzieci na Całym Świecie (2001-2010)
10. Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy Okaleczaniem Żeńskich Narządów 21. Międzynarodowy Dzień Języka Międzynarodowa Dekada Ludności Tubylczej na
11. Dzień Sprzątania Biurka Płciowych Ojczystego Świecie (2005-2014)
11. Dzień Wegetarian 6. rocznica Okrągłego Stołu 22. Europejski Dzień Praw Ofiar Międzynarodowa Dekada „Woda dla Życia”
15. Dzień Wikipedii 7. Światowy Dzień Ochrony Obsza- Przestępstw MARZEC (2005-2015)
16. Światowy Dzień Solidarności z Chorymi na Astmę rów Wodno-Błotnych 22. początek Tygodnia Świadomości 1. Dzień Puszystych
17. Dzień Dialogu Chrześcijańsko-Żydowskiego 9. Dzień Bezpiecznego Internetu Zagrożeń związanych z Zaburzeniami 1. Międzynarodowy Dzień Walki przeciw Zbrojeniom
17. Dzień Judaizmu 9. Międzynarodowy Dzień Pizzy Odżywiania Atomowym KWIECIEŃ
17. początek Tygodnia Walki z Rakiem Szyjki Macicy 11. Dzień Dokarmiania Zwierzyny 23. Ogólnopolski Dzień Walki z 1. Międzynarodowy Dzień Zniesienia Kary Śmierci
17. urodziny Marcina Lutera Kinga 1. Międzynarodowy Dzień Ptaków
Leśnej Depresją 1. urodziny Michała Gorbaczowa 5. Dzień Grzeczności za Kierownicą
18. początek Tygodnia Ekumenicznego 11. Światowy Dzień Chorego 27. Antynarkotykowy Łańcuch Czy- 3. urodziny Jacka Kuronia
23. Dzień bez Toreb Foliowych 5. Dzień przeciw Ogrodom Zoologicznym
12. Międzynarodowy Dzień Dzieci- stych Serc 4. Światowy Dzień Walki z Wykorzystywaniem Seksu- 7. Światowy Dzień Zdrowia
24. Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu Żołnierzy 27. Dzień TransAkcji (Edukacji o alnym
25. Dzień Pracownika Handlu 8. Międzynarodowy Dzień Sprzeciwu wobec GMO
12. urodziny Karola Darwina Problemach Transseksualistów) 5. Dzień Teściowej 8. Międzynarodowy Dzień Romów
25. Ogólnopolski Dzień Sekretarki i Asystentki 14. Dzień Chorego na Epilepsję 27. Międzynarodowy Dzień Niedź- 5. urodziny Róży Luksemburg
26. Dzień Transplantacji 8. rocznica złożenia przez RP wniosku o członkostwo
14. Ekumeniczne Święto Cyryla i wiedzia Polarnego 7. Dzień Skruchy Kościoła Rzymskokatolickiego w UE
27. Międzynarodowy Dzień Pamięci Ofiar Holokaustu Metodego 28. Ogólnopolski Dzień Zdrowia wobec Innych Kościołów
28. Dzień Ochrony Danych Osobowych 11. Dzień Walki z Bezrobociem
14. Walentynki i Sportu 8. Dzień Praw Kobiet i Pokoju na Świecie 12. Dzień Czekolady
28. Dzień Ziemniaka 8. rocznica Marca ’68
31. Dzień Dialogu z Islamem 12. Międzynarodowy Dzień Lotnictwa i Kosmonautyki
10. Światowy Dzień Mężczyzn 12. Międzynarodowy Dzień Walki z Hałasem
31. Międzynarodowy Dzień Walki z Trądem 11. Dzień Sołtysa 14. Światowy Dzień Ludzi Bezdomnych
12. Dzień Wolności Słowa w Internecie 15. Międzynarodowy Dzień Kombatanta
12. urodziny ks. Józefa Tischnera 17. Dzień Milczenia (w proteście przeciw dyskrymi-
MAJ CZERWIEC 14. Światowy Dzień Liczby Pi nacji mniejszości seksualnych LGBT)
1. Święto Ludzi Pracy 1. Międzynarodowy Dzień 20. Dzień Promocji Zdrowia 15. Światowy Dzień Konsumenta 18. Dzień Dysleksji
1. rocznica wejścia Polski do Unii Europejskiej Dziecka Seksualnego 16. Światowy Dzień Pracy Socjalnej 18. Europejski Dzień Praw Pacjenta
2. Dzień Pamięci Ofiar Holocaustu 2. rocznica wejścia w życie zno- 20. Światowy Dzień Migranta i 17. Dzień Patryka 18. Międzynarodowy Dzień Ochrony Zabytków
2. Dzień Walki z Homofobią i Seksizmem welizowanego Kodeksu Pracy Uchodźcy 18. Międzynarodowy Dzień Słońca 18. urodziny Tadeusza Mazowieckiego
5. Dzień Rady Europy 3. Dzień Solidarności Społecznej 21. Dzień Muzyki Europejskiej 19. Dzień Wędkarza 19. Europejski Dzień Pamięci Holokaustu
5. urodziny Karola Marksa 5. Dzień Szkoły bez Przemocy 21. Światowy Dzień Humanisty 20. Dzień bez Mięsa 19. rocznica Powstania w Getcie Warszawskim
8. rocznica powstania „Gazety Wyborczej” 5. Światowy Dzień Ochrony 21. Światowy Dzień Modlitw 20. Międzynarodowy Dzień Astrologii 20. Międzynarodowy Dzień Marihuany
9. Dzień Unii Europejskiej Środowiska o Pokój 20. Światowy Dzień Młodzieży 22. Międzynarodowy Dzień Ziemi
9. Dzień Zwycięstwa nad Faszyzmem 6. Światowy Dzień Naturystów 21. Światowy Dzień Deskorolki 21. Dzień Wagarowicza 22. urodziny Włodzimierza Lenina
15. Dzień bez Samochodu 9. Dzień Powszechnego Ubez- 22. Dzień Kultury Fizycznej 21. Dzień Wiosny w Europie 23. Międzynarodowy Dzień Dłubania w Nosie
17. Światowy Dzień przeciwko Homofobii pieczenia Zdrowotnego 23. Noc Kupały 21. Dzień Ziemi 23. początek Tygodnia Zdrowia Mężczyzny
18. Międzynarodowy Dzień Muzeów 11. Dzień Tolerancji i Społecznej 26. Międzynarodowy Dzień 21. Światowy Dzień Walki z Rasizmem i Dyskrymina- 23. Światowy Dzień Książki i Praw Autorskich
20. Międzynarodowy Dzień Płynów do Mycia Naczyń

NR 1-2 (1024-1025)
Akceptacji wobec Homoseksu- Miłości do Chłopców (święto cją Rasową 24. Dzień Zwierząt Laboratoryjnych
21. Dzień Czynu Partyjnego alistów i Lesbijek pedofilskie) 21. Światowy Dzień Leśnika 24. Międzynarodowy Dzień przeciwko Wiwisekcji
22. Dzień Praw Zwierząt 12. Światowy Dzień Sprzeciwu 26. Międzynarodowy Dzień 22. Światowy Dzień Wody 25. Dzień Alicji (święto pedofilów)
23. Światowy Dzień Żółwia wobec Pracy Dzieci Solidarności z Ofiarami Tortur 23. Międzynarodowy Dzień Meteorologii 25. Dzień Pingwina
25. Europejski Dzień Sąsiada 15. Europejski Dzień Wiatru 26. Międzynarodowy Dzień 24. Światowy Dzień Zapobiegania Gruźlicy 26. Dzień Służby Więziennej
27. Dzień Samorządu Terytorialnego 15. rocznica powstania Amnesty Współpracy na rzecz Pokoju i 26. Dzień Janosika 26. Światowy Dzień Własności Intelektualnej
27. Światowy Dzień Wyzwolenia Afryki International Demokracji 26. Międzynarodowy Dzień Pamięci Zniesienia Trans- 27. Dzień Przedsiębiorczości
28. rocznica wyniesienia krzyży ze Żwirowiska 16. Międzynarodowy Dzień 26. Międzynarodowy Dzień atlantyckiego Handlu Niewolnikami 27. Światowy Dzień Rysunku Graficznego
29. Święto Polskiej Szkoły Pomocy Dzieciom Afrykańskim Walki z Narkomanią i Nielegal- 27. Międzynarodowy Dzień Teatru 28. Światowy Dzień Pamięci Ofiar Wypadków przy Pracy

2-9 STYCZNIA
30. Dzień Rodzicielstwa Zastępczego 17. rocznica likwidacji apar- nym Handlem Narkotykami 29. Międzynarodowy Dzień Trzeźwości 29. Międzynarodowy Dzień Tańca
30. Międzynarodowy Dzień bez Stanika theidu 30. Dzień Polskiego Ateizmu 30. Światowy Dzień Sprzeciwu wobec Bicia Dzieci
31. Światowy Dzień bez Tytoniu 31. Międzynarodowy Dzień Solidarności z Tybetem

2010
przygotował MACIEJ MADELSKI
(maciej.madelski@wp.pl)
 OD REDAKTORA

Synergia 2010
R
ok 2009, delikatnie pisząc, nie był dla wszystkich polskich organizacji konserwatyw-
środowiska wolnościowego szcze- no-liberalnych – zarówno partii, stowarzyszeń,
gólnie udany. Kompletnie przegrane jak i think tanków, fundacji czy wydawnictw –
wybory do unioparlamentu, dekom- by zadziałał efekt synergii i by całe środowisko

FOT. R. GRAD
pozycja UPR (miejmy nadzieję, że odwracal- jako grupa miało znacznie większą siłę prze-
na), powstanie partii WiP, wreszcie, niezależna bicia. Bo trzeba brać pod uwagę fakt, że silny
już od nas, przegrana irlandzkich przeciwników front wolnościowy potrzebuje trzech współpra-
traktatu z Lizbony – to tylko niektóre zeszło- cujących ze sobą skrzydeł: tworzących myśl
roczne porażki. Czasem odnoszę nawet nie- polityczną think tanków, realizujących ją do
przyjemne wrażenie, że na- tanków oraz organizacji
sze środowisko popycha do pomagających zapewniać
JEDYNĄ
przodu już tylko siła inercji finansowanie. Bez stworze-
OPTYMISTYCZNĄ
i przyzwyczajenia. I nie jest nia takiego sytemu cała pra-
zbyt wielkim pocieszeniem RZECZĄ W OBECNEJ ca to tylko harcownictwo i
fakt, że w podobnej sytuacji SYTUACJI JEST improwizacja.
znajdują się także obie naj- ŚWIADOMOŚĆ, ŻE Jest pretekst, by do takie-
większe polskie partie, bo SPRAWY IDĄ TAK ŹLE, go spotkania różnych orga-
one cały czas mają rzeczy IŻ W NOWYM, 2010 nizacji doszło. Pod koniec
w polityce najważniejsze – ROKU MOŻLIWA JEST marca planujemy zorga-
LOGIKA FILMOWCA
władzę i pieniądze. JUŻ TYLKO POPRAWA nizowanie kilku imprez z
Nie można też nie zauwa- okazji 20. rocznicy istnienia P. Andrzej Wajda wystąpił
żać, że do takiego stanu rzeczy w dużej mierze naszego tygodnika. Jeśli pojawi się zaintereso- w roli Autorytetu Absolut-
przyczyniają się wewnętrzne spory personalne, wanie, będzie można się spotkać i zastanowić nego, oświadczając: „Pod-
a także nieszczęśliwe usytuowanie organizacyj- nad utworzeniem luźnej, ale w jakiś sposób czas Okrągłego Stołu Po-
ne niektórych osób, które decydują się na obej- ustrukturyzowanej federacji konserwatywno- lacy pierwszy raz wykazali
mowanie określonych funkcji, by potem działać liberalnej. Już teraz zapraszam wszystkich za- się rozumem!”...
bardziej na szkodę niż dla pożytku środowiska. interesowanych. ...ale – pomijając kwestię,
W sumie jedyną optymistyczną rzeczą w obec- A my niedługo zaczynamy trzecie dziesięcio- czy realizowanie planów
nej sytuacji jest świadomość, że sprawy idą tak lecie naszej działalności. W tym roku planuje- bezpieki jest rzeczą rozum-
źle, iż w nowym, 2010 roku możliwa jest już my znaczne nasilenie aktywności wydawniczej ną – warto zapytać: czym
tylko poprawa. Aby jednak rzeczywiście popra- – być może uda się nam opublikować ok. 10 wykazywali się Polacy,
wa zaistniała, musi nastąpić wzrost aktywności książek polskich autorów wolnościowych. Już chodząc za PRL-u na filmy
oraz współpraca poszczególnych organizacji, teraz zapraszam do ich lektury i tradycyjnie ży- p.Wajdy?!
których nie jest przecież mało. Być może warto czę: Do siego roku! JKM
by było nawet stworzyć coś w rodzaju federacji TOMASZ SOMMER

Grzelak (Gornoałtajsk), Sklep internetowy: Prenumerata:

TYGODNIK
KONSERWATYWNO-LIBERALNY
Najwyższy CZAS!
Nr 1-2 (1024-1025) 2-9 stycznia 2010
Indeks 366692, ISSN 0867-0366
Założyciel:
JANUSZ KORWIN-MIKKE
Redaktor Naczelny:
TOMASZ SOMMER
Redaktor Prowadzący:
MACIEJ KAJETAN SOŁDAN
Publicyści:
Stanisław Michalkiewicz,
Dariusz Kos, Marek Jan Choda-
kiewicz (Waszyngton), Kataw
Zar (Tel Awiw), Adam Wielom-
ski, Marian Miszalski, Wojciech
Krzysztof M. Mazur, Marek
Arpad Kowalski, Rafał Pazio,
Tomasz Teluk, Marcin Masny,
Robert Wit Wyrostkiewicz
Okładka:
Radosław Watras
Opracowanie graficzne
i łamanie:
Robert Lijka RLMedia
Korekta i adiustacja:
Maciej Jaworek
Adres do korespondencji:
ul. Mickiewicza 20/53,
01-552 Warszawa,
E-mail:
redakcja@nczas.com.pl
Strona internetowa:
www.nczas.com
www.nczas.com/sklep
książki można zamawiać
także telefonicznie pod nr:
796 207 936
Wydawca:
3S MEDIA SP. Z O.O.
ul. Mickiewicza 20/53,
01-552 Warszawa,
NIP 113-23-46-954,
REGON 017490790,
Tel/fax. 0-22 831 62 38
Druk:
Drukarnia Bałtycka Sp. z o.o.
ul. Wosia Budzysza 7
80-612 Gdańsk
www.drukarniabaltycka.com.pl
E-prenumerata:
http://ewydanie.nczas.com/
Biuro reklamy:
tel.: 606 88 88 82
Prenumeratę pocztową prowadzi
Redakcja. Koszt w prenumera-
cie krajowej wynosi 219 złotych.
Zamówienia dokonuje się po prostu
poprzez wpłatę tej sumy na konto
63 1910 1048 2256 0156 5988 0003,
podając jednocześnie dokładny ad-
res, na który ma być wysyłane pismo.
Prenumerata wysyłana priorytetem
(teoretycznie powinna wszędzie do-
cierać w środę) kosztuje 279 zł.
Reklamacje dotyczące prenumeraty
proszę zgłaszać pod nr: 796 207 936
lub na adres mailowy:
reklamacje@nczas.com.pl
Sprzedaż i kolportaż za granicą
wymagają pisemnej zgody Wydawcy.
Redakcja zastrzega sobie prawo zmiany
tytułów, skracania i redagowania nadesła-
nych tekstów, nie zwraca materiałów nie
zamówionych, nie ponosi odpowiedzialno-
ści za treść ogłoszeń.
Redakcja zastrzega sobie prawo do
nieopłacania materiałów opublikowa-
nych w internecie za wiedzą ich au-
torów w przypadku opublikowania ich
wcześniej niż dwa tygodnie po mo-
mencie wydrukowania ich w tygodniku
„Najwyższy CZAS!”.

NR 1-2 (102
(1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010 III
 WASIUKIEWICZ
KTO CZYTA
CZYTA, NIE BŁĄDZI
W „Gazecie Polskiej” Antoni Łepkowski napisał o polskim wy-
miarze sprawiedliwości: Pomiędzy dyskutantami brak sporu co
do tego, że podstawową bolączką naszej Temidy jest przewle-
kłość wszystkich postępowań sądowych. Gdybyśmy poradzili
sobie z tą plagą sądownictwa, moglibyśmy odetchnąć i odtrąbić
koniec kryzysu wymiaru sprawiedliwości. Problem w tym, że
prawniczym korporacjom nadal nadają ton ludzie uformowa-
ni w dobie Peerelu. Ze zrozumiałych względów taka skaza nie
pozostaje bez wpływu ani na fachowość, mniejszą niż u prawni-
ków wykształconych w dobie walki konkurencyjnej, ani na ła-
twość akceptowania nowych, rewolucyjnych zasad procesowa-
nia się przed sądami. (...) Gdy spojrzymy na liczebność naszej
korporacji sędziowskiej i porównamy ją z odpowiednią liczbą
sędziów na przykład w Izraelu, gdzie sądy działają nadzwy-
czaj sprawnie, zrozumiemy, że reforma wymiaru sprawiedli-
wości, zdejmująca z sędziów gros zajęć wykonywanych przez
urzędników lub sekretarzy sądowych i usprawniająca proce-
dury, sprawi, że zatrudnienie straci trzy czwarte osób obecnie
zasiadających w sędziowskich togach. Dla wszystkich – także
prokuratorów, radców i adwokatów – usprawnienie procedur
oznaczać musi konieczność bardziej wydajnej i przede wszyst-
kim bardziej profesjonalnej pracy, którą wymusi nieuchronny
wzrost konkurencji na rynku usług prawnych. Nie będzie też
można, tłumacząc się przed klientami, zrzucić wszystkiego na
nieudolny system i niefachowych sędziów.
W „Arcanach” profesor Andrzej Nowak o postpolityce: Przy-
pominam sobie, jak na początku 2009 roku minister Rostowski
stwierdził, że Polsce nie zagraża w najbliższym czasie konflikt
zbrojny, zatem można odłożyć na kilka lat program moder-
nizacji polskich sił zbrojnych i zredukować budżet obrony do
poziomu, który znamy z czasów saskich. Minister Finansów
jest obywatelem brytyjskim. Teraz wyobraźmy sobie sytuację
IV
odwrotną. W Zjednoczonym Królestwie Kanclerz Skarbu jest
obywatelem polskim i mówi, że finansowanie floty brytyjskiej
należy radykalnie obciąć, ponieważ Wielkiej Brytanii raczej
nikt nie zaatakuje w najbliższych miesiącach. Otóż tego właśnie
sobie wyobrazić nie mogę. (...) Niemiecki Trybunał Konstytucyj-
ny rozpatrzył właśnie skargę na traktat lizboński. Skargę wnie-
sioną przez grupę obywateli RFN, którzy uznali, że instytucje i
prawo europejskie nie są lepszym zastępstwem dla niemieckich,
ale mogą je, przynajmniej w niektórych ważnych aspektach, po-
gorszyć. I Trybunał tę skargę przyjął, zalecając poprawki gwa-
rantujące nadrzędność niemieckiego prawa. Znów odwróćmy
sytuację: czy w polskim Trybunale znalazła się podobna skarga
i czy możemy sobie w ogóle wyobrazić jej poważne rozpatrywa-
nie? Zawieszam i to pytanie jako czysto retoryczne.
Złośliwości z rubryki „Z życia koalicji” w tygodniku „Wprost”:
Człowiek taki zarobiony jest, że naprawdę nie wiadomo, do
czego się zabrać. Wiec najlepiej się nie zabierać – koncypował
Donald Tusk i przed świętami zajmował się głównie lanserką
w mediach. Na ten przykład premier pofatygował się do Ja-
niny Paradowskiej do Tok FM. Ech, jaka szkoda, że to radio!
Zobaczyć Janinę i Donka to byłoby doprawdy niezastąpione
przeżycie. Coś jak ten, no, jak on się nazywa... A, orgazm. Ale
prawdziwy cymes to świąteczna okładka „Gali”, na której pod
choinką siedzą sobie Tuskowie z córką i wnuczkiem (rodziców
wnuczka do fotki nie dopuszczono, więc albo niewyjściowi są,
albo – i to bardziej prawdopodobne – normalni i nie chcieli
robić sobie obciachu). Matko, czego ten Photoshop [kompute-
rowy program graficzny] nie robi z człowiekiem! Donek ostatni
raz tak wyglądał trzydzieści lat temu! I ile ma włosów! A swo-
ja drogą, jeśli te sesje robiono jakieś półtora miesiąca przed
świętami, to musiałoby znaczyć, że Tuskowie ubierają choinkę
gdzieś tak na Święto Niepodległości. KL
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010

WSZYSTKIE KŁAMSTWA OŚWIĘCIMSKIE
Czy na pewno obozy koncentracyjne to
niemiecki pomysł? Według historyka
Władysława Konopczyńskiego,
Rosjanie tworzyli je już w drugiej
połowie XVIII wieku dla... Polaków –
konfederatów barskich. Czekali w nich
na zesłanie na Syberię.
Ta „tradycja” przetrwała dwa wieki
– do połowy XX stulecia. Rozwinęła
ją następczyni Rosji carskiej – Rosja
bolszewicka. Na masową skalę obozy
koncentracyjne wyrastały w Związku
Sowieckim już od początku istnienia
tego państwa, od 1917 roku. Były
nazywane GUŁAGIEM („Gławnoje
Uprawlenije Isprawitielno-Trudowych
Łagieriej i Kołonij”, czyli „Główny
Zarząd Poprawczych Obozów Pracy”).
CZYTAJ na str. XLII
KRAJ
VI ■ Postęp w kraju
VII ■ Niemiecka siatka
– LESZEK SZYMOWSKI
X ■ Spółdzielnie prawie uwolnione
– RAFAŁ PAZIO
XII ■ Tuska państwo totalne
– DARIUSZ KOS
XIV ■ Za rok w wolnej Polsce!
– MARCIN MASNY
XV ■ Swoboda dokręcana – DARIUSZ KOS
XVII ■ Zamykanie oczu
– JANUSZ KORWIN-MIKKE
XIX ■ Wobec nadchodzącej kultury obo-
zowej – KRZYSZTOF M. MAZUR
XX ■ Progresywne mandaty
– MIROSŁAW BŁACH
XXI ■ Dyktatura bez terroru?
– MARIAN MISZALSKI
S WIAT
Ś
XXIII ● Postęp w świecie
XXV ● Bliżej eurosocjalizmu
– TOMASZ MYSŁEK
XXVII●USA: Opowieść wigilijna Oba-
my – PAWEŁ ŁEPKOWSKI
XXIX ● Chiny: Monsieur Butterfly
– OLGIERD DOMINO
XXXI ● Rosja: Komunista-wolnorynko-
wiec – WOJCIECH GRZELAK
XXXII ● Zielone piekło – TOMASZ TELUK
XXXIII ● Niemcy: Więcej choinek, mniej
piwa – TOMASZ MYSŁEK
XXXV ● Rosja: Argument kułaka
– WOJCIECH GRZELAK
XXXVII ● Izrael: Święto dwóch króli
– KATAW ZAR
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010
W NUMERZE
PUBLICYSTYKA BENDER PYTA PREMIERA
XXXIX Postępy postępu Po grudniowym artykule w „NCz!” pod
tytułem „Rozbiór ściśle tajny” senator RP
XLIII Wszystkie kłamstwa oświę-
cimskie – TADEUSZ M. PŁUŻAŃSKI Ryszard Bender skierował oświadczenie
XLVII Podróże kształcą, czyli zapi- do Donalda Tuska. Powołując się na infor-
sujcie się do KRUS – JACEK KOBUS macje stanowiące tajemnicę dziennikarską,
XLV Pokolenia prawicy napisaliśmy mianowicie, że latem 2009
– ADAM DANEK roku w Moskwie został podpisany tajny
XLVI Podbój Korei – ANDRZEJ SOŁDAN pakt wojskowy. Władze Rosji w pakcie
XLVIII Czy nierząd i cudzołóstwo tym zagwarantowały rządowi Niemiec, że
są szkodliwe dla społeczeństwa? jeśli Rosja podejmie decyzje o interwencji
– MIROSŁAW SALWOWSKI zbrojnej w Polsce, zatrzyma swoje wojska
XLIX Senator pyta premiera na linii Wisły i Sanu. Byłaby to współcze-
– RYSZARD BENDER sna realizacja paktu Ribbentrop-Mołotow.
LI Marks i Hitler nie są diabłami na- Senator Bender publicznie pyta: czy rząd
szych czasów – FILIP MEMCHEs polski wie o wspomnianym pakcie rosyj-
LII Hans-Hermann Wielki sko-niemieckim i co o nim wie?
– JAKUB WOZINSKI CZYTAJ NA STR. XLIX
LII Ewolucja – siła przypadku
– MARCIN ADAMCZYK
LVI Przegląd patologii i brzydoty
– JAN BODAKOWSKI
FELIETON
XLI MAREK JAN CHODAKIEWICZ KIEROWCY ZAPŁACĄ
LX JANUSZ KORWIN-MIKKE PROGRESYWNIE?
LXI STANISŁAW MICHALKIEWICZ Pomysł posła Platformy Obywatelskiej ze
LXII ADAM WIELOMSKI Śląska jest tyleż prosty, co lewacki – tzw.
LXIII BARBARA BUONAFIORI mandaty progresywne, których wysokość,
LXIII MAREK ARPAD KOWALSKI przy tym samym przekroczeniu prędkości,
byłaby tym większa, im lepiej zarabiałby
INNE DZIAŁY kierujący pojazdem. – Bogaci kierowcy po-
winni płacić za łamanie przepisów więcej
LVIII Kącik kreacjonistyczny niż kierowcy biedni... No bo jaka to sprawie-
LVIII Czarna Księga dliwość, jeśli zarówno emeryt dostający na
LXIV Największe Głupstwo Tygodnia miesiąc tysiąc złotych, jak i bogacz zarabia-
LXIV Szachy jący parędziesiąt tysięcy płacą 200-złotowy
LXV Brydż mandat – tłumaczy autor pomysłu poseł
LXV W pajęczynie Henryk Siedlaczak. Rozumowanie godne
LXVI Film takich klasyków jak Maks czy Lenin.
CZYTAJ NA STR. XX
V
 POSTĘP W KRAJU
P
Eurostat podaje również, że Polska
po raz pierwszy znalazła się w
gronie sześciu największych gospodarek
UE: nasz dochód narodowy liczony przy
uwzględnieniu realnej siły nabywczej
złotego był w 2009 roku większy niż
dochód Holandii! Przed nami znalazły
już tylko kraje tzw. wielkiej piątki, czyli
państwa, których ludność jest wyraźnie
większa niż Polski: Niemcy, Wielka Bry-
tania, Francja, Włochy i Hiszpania.
Nieźle. I pomyśleć: gdyby jeszcze u nas
była gospodarka wolnorynkowa...
JE Jolanta Fedak, ministerka pracy,
potwierdziła, że jej resort pracuje nad po-
mysłem, by umożliwić Polakom decydo-
wanie o tym, kiedy chcą przejść na eme-
ryturę. Zgodnie z nim, rząd lub parlament
ustalałby, ile wynosi „minimalna godna
emerytura”, a osoba, która wypracowała-
by sobie świadczenia przekraczające ten
pułap, mogłaby odejść z pracy niezależnie
od wieku. Jej zdaniem, najważniejsze jest
ustalenie, jak będzie wyglądała wypłata,
i określenie kwoty oszczędności, która
pozwoli na przejście na emeryturę, tak by
osoba ta mogła się z niej utrzymać.
Ależ się rozszalała liberalnie minister-
ka, no, no.
Prof. Władysław Bartoszewski, minister
w kancelarii premiera i inicjator powo-
łania Fundacji Auschwitz-Birkenau,
poinformował, że Niemcy wyłożą 60 mln
€uro na konserwację muzeum obozu Au-
schwitz-Birkenau. Teraz najważniejszym
problemem jest ochrona i monitoring
Muzeum.
Może Niemcy znów powinni pilnować
obozu?
Ponoć zleceniodawcą kradzieży napisu
znad bramy obozu Auschwitz była
szwedzka grupa neonazistowska lub
kolekcjoner z tegoż kraju. Wg nowojor-
skiego „Daily News”, neonazistowska
grupa zamierzała sprzedać znak kolekcjo-
nerowi, a pieniądze uzyskane z transakcji
przeznaczyć na przeprowadzenie ataków
terrorystycznych w Szwecji.
Uff, jak to dobrze. Teraz to Szwedzi
będą oskarżani, że antysemityzm wyssali
z mlekiem matki.
UE przeznaczy dla Polski 1,3 mld zł
na rewitalizację stawów, naprawę dróg,
mostów i chodników, budowę wiosek
rybackich oraz inwestycje w agrotu-
rystykę. Program skierowany jest do
stowarzyszeń opartych na partnerstwie
samorządu gminnego, przedsiębiorstw i
osób fizycznych. Kandydaci muszą speł-
VI
niać warunek
odpowiedniego
„urybaczenia”
obszaru, czyli
liczby pracują-
cych w rybac-
twie na 1000
mieszkańców.
Wskaźnik ten
musi wynosić
minimum 0,4.
A co z dotacja- Krakowski oddział pio-
mi do wędkar- nu prokuratorskiego IPN
stwa spławiko- ogłosił wczoraj, że umarza
wego? śledztwo o zbrodnię wojen-
ną „w stosunku do Adolfa
MSWiA Hitlera, Heinricha Himmlera i Ericha von dem Bacha
przedstawiło na Zelewskiego” wobec śmierci sprawców. Dotyczy-
swojej stronie ło ono wysiedlania Polaków z dawnego powiatu
internetowej wadowickiego w latach 1940-1942, czyli zbrodni
projekt zmian w wojennej, która się nie przedawnia, a prowadzone
ustawie o zgro- było od 2001 roku na wniosek trzech pokrzywdzo-
madzeniach: nych. Przesłuchano 171 osób, w tym potomków
przewiduje on wysiedlonych. Art. 17 kodeksu postępowania kar-
m.in., że oprócz nego, na który powołuje się IPN, mówi o umorzeniu
zwykłych śledztwa w przypadku śmierci oskarżonego. Ale ten
zgromadzeń, sam artykuł precyzuje, że postępowania w pewnych
które trzeba by przypadkach w ogóle się nie wszczyna – chodzi
zgłaszać naj- o oskarżonych, o których powszechnie wiadomo,
później cztery że nie żyją, głównie postaci historyczne.
dni przed do No dobra, ale jeśli Hitler jednak żyje gdzieś w Puszczy
urzędu gminy Amazońskiej?
lub miasta (dziś
są to trzy dni), można by było organi- nie na ich relacjach z koalicjantem.
zować zgromadzenia spontaniczne „w Każdy ma swoją Samoobronę. Ani chybi
celu wspólnego wyrażenia stanowiska CBA już szykuje jakąś prowokację na
w związku z zaistniałym wydarzeniem wicepremiera Pawlaka.
nagłym i niemożliwym do wcześniejsze-
go przewidzenia (...), którego odbycie P. Andrzej Olechowski zapowiedział,
w innym terminie byłoby bezcelowe lub że wystartuje w wyborach prezydenckich
mało istotne z punktu widzenia debaty jako kandydat niezależny. Jego zdaniem,
publicznej”. O takim zgromadzeniu polską politykę trzeba skierować na nowe
trzeba by uprzedzić komendanta powia- tory, by nie była, jak obecnie, podporząd-
towego lub miejskiego policji. kowana walce o władzę oraz by stworzyć
Jak to było? Stan wojenny. Młody alternatywną propozycję wobec pp. Do-
milicjant jedzie radiowozem ze starszym nalda Tuska i Lecha Kaczyńskiego.
kolegą. W pewnym momencie widzi P. Olechowski nie zamierza startować
tłumek ludzi. Niewiele myśląc, wyskakuje jako kandydat SD, mimo że z nim współ-
z radiowozu i zaczyna pałować stojących, pracuje.
wołając: – Rozejść się, to nielegalne A propos współpracowania. Mamy
zgromadzenie! Zadowolony wraca do ra- stosowny wierszyk wyborczy:
diowozu. – I jak? – pyta kolegę. – Nieźle, Każdy nań głosuje, kto ma dobry gust;
tyle że to był przystanek autobusowy. naszym prezydentem będzie agent Must.
Fiskus zablokował konta PSL i domaga 27 posłów domaga się powołania przy
się zapłaty 18 mln zł (w tym połowa to MSWiA specjalnego zespołu monitorują-
odsetki) z powodu błędów w sprawozda- cego strony pedofilskie i homoseksualne.
niu wyborczym z kampanii w 2001 roku. Chcą również, by ministerstwo ujawniło
Podobno US nie godzi się na rozłożenie informacje na temat liczby wykrytych w
spłaty na raty, a władze PSL są przeko- ciągu ostatnich 10 lat przypadków pedo-
nane, że za rygorystycznymi decyzjami filii, z wyszczególnieniem przypadków
urzędników skarbówki stoi PO, i nie pedofilii homoseksualnej.
ukrywają, że może się to odbić negatyw- Ale zaraz – z nazwiskami czy bez?
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010
 PRENUMERATA

2010
UWAGA!
Superprezent – książka
a
„Najlepsze Teksty Polskiej
skiej Prawicy
P
Prawiicy –
KONSERWATYZM”
dla każdego Czytelnika, który wykupi
prenumeratę przed upływem końca
2009 roku! OSTATNIA SZANSA!

Szanownii Państwo,
S P ńt oto
t cennik ik prenumeraty t na 2010 rok. We wpłacie prosimy podać dokładne nazwisko i adres wraz
z kodem pocztowym oraz numerem telefonu. Prosimy przypilnować Panie na poczcie, by na przelewie znalazły się kompletne
informacje – dzięki temu unikniemy reklamacji.
Kraj: prenumerata zwykła – 219 złotych, prenumerata priorytetowa – 279 złotych; Europa, Rosja i Izrael: prenumerata zwykła
– 409 złotych, prenumerata priorytetowa – 539 złotych; Stany Zjednoczone i Kanada: prenumerata zwykła – 439 złotych, prenumerata
priorytetowa – 679 złotych; Australia i Oceania: prenumerata zwykła – 439 złotych, prenumerata priorytetowa – 959 złotych.

Koszt prenumeraty: Cena numeru pojedynczego: 4,20 z³; Cena numeru podwójnego: 6,30 z³; Cena za ca³y rok 2010

Prenumerata tygodnika
„Najwy¿szy CZAS!” za 2010 rok
Prenumerata redakcyjna jest wysyłana we wtorki
o godz. 13.00 pocztą zwykłą. Czas dotarcia zależy od
Do zap³aty: 219 z³
sprawności Poczty Polskiej SA. Słownie: dwieście dziewiętnaście złotych data podpis
Uwaga: Na blankiecie proszê wpisaæ dok³adny adres pod który ma byæ wysy³ana gazeta

nazwa odbiorcy
3S Media Sp. z o.o.
ul. Mickiewicza 20/53
3S Media Sp. z o.o.
01-552 Warszawa
nr rachunku odbiorcy 01-552 Warszawa ul. Mickiewicza 20/53
63 1910 1048 2256 0156 5988 0003
63 1910 1048 2256 0156 5988 0003
kwota
219 z³ 219 z³
nazwa zleceniodawcy

tytułem
Prenumerata tygodnika
„Najwy¿szy CZAS!” Prenumerata tygodnika „Najwy¿szy CZAS!”
za 2010 rok
za 2010 rok

Prenumerata wysyłana jest poprzez Pocztę Polską we wtorki. Prenumerata priorytetowa powinna docierać do adresatów krajowych
we środy, natomiast zwykła po 3-4 dniach.
Prenumerata zagraniczna priorytetowa dochodzi w ciągu 2-3 dni, na zwykłą trzeba czekać średnio 7-10 dni, a czasem nawet do 2 tygodni.
W prenumeracie zwykłej krajowej numer zwykły kosztuje 4,20 złotego, a podwójny 6,30 złotego. Pieniądze prosimy wpłacić na nasze konto
podane w poniższym kuponie z dopiskiem „Prenumerata 2010”.
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010 VII
KRAJ
Niemiecka siatka
H
Największą konkurencję istoria tego niezwykłego pre-
dla służb rosyjskich dzia- cedensu zaczyna się 12 wrze-
śnia 1997 roku w Warszawie,
łających na terenie Polski kiedy w Ministerstwie Skar-
stanowi od lat wywiad nie- bu Państwa powołano do życia spółkę
miecki. Jego największym STOEN Nieruchomości. Była to spółka
sukcesem jest przejęcie skarbu państwa zależna od STOEN-u –
kontroli nad polskim ryn- państwowego potentata energetycznego.
STOEN zajmował się dostarczaniem
kiem energii elektrycznej energii elektrycznej dla Warszawy i oko-
i zasilanie swojego budżetu lic. Rząd AW„S” zamierzał sprzedać
operacyjnego pieniędzmi STOEN. Aby to ułatwić, Ministerstwo
polskiego płatnika. Skarbu Państwa (którym kierował wów-
czas Emil Wąsacz) zleciło przeprowadze-
nie w spółce audytu i określenie jej war-
LESZEK SZYMOWSKI tości. Okazało się, że spółka warta jest
4,5 miliarda złotych, z czego 3 miliardy
warte są należące do niej nieruchomości,
w tym 368 działek, sieci przesyłowe, słu-
py i transformatory.
Zdefraudowane nieruchomości
Wartymi 3 miliardy złotych nierucho-
mościami na terenie Warszawy i okolic
zarządzać miała właśnie spółka STOEN
Nieruchomości. Jej dyrektorem zarzą-
dzającym został Jarosław Maciej Woj-
dal – w czasach PRL związany ze Służ-
bą Bezpieczeństwa. W latach 90. Wojdal
zajmował kierownicze stanowiska w
spółkach skarbu państwa. W czerwcu
2000 roku Ministerstwo Skarbu Państwa
podjęło kolejną, zaskakującą uchwałę.
Wniosło aportem do spółki STOEN Nie-
ruchomości cztery ogromne działki w
Warszawie. Z dokumentów spółki wyni-
ka, że wówczas ich łączna wartość wy-
nosiła 17.968.000 złotych. Zarząd STO-
EN-u zdecydował, że na tych działkach
powstaną lokale mieszkaniowe i usługo-
we. Realizacją inwestycji miał się zająć
prezes Jarosław Wojdal. W wystawio-
nym dla niego pełnomocnictwie znalazł
się intrygujący zapis: „Prezes Zarządu
STOEN Nieruchomości upoważniony
jest do sprzedaży działek wniesionych
aportem za cenę nie mniejszą niż cena
gruntu”. W praktyce oznaczało to zgo-
dę na wybudowanie lokali i sprzedanie
całości po cenie
KONTRWYWIAD ALARMOWAŁ, ŻE RWE działek.
POWIĄZANE JEST Z NIEMIECKIM WYWIADEM. W paździer-
niku 2001 roku
ABW JUŻ W 2005 ROKU OSTRZEGAŁA, ŻE
wybory parla-
SPRZEDAŻ STOEN-U TEJ SPÓŁCE DE FACTO
mentarne wy-
OZNACZA UZALEŻNIENIE RYNKU ENERGII grał Sojusz
ELEKTRYCZNEJ OD NIEMIECKICH SŁUŻB Lewicy De-
SPECJALNYCH. mokratycznej.
VIII NR 1-2 (1024-1025)
Emila Wąsacza zastąpił Wiesław Kacz-
marek (kilka miesięcy później Wąsacz
został zatrzymany przez Centralne
Biuro Śledcze i usłyszał zarzuty korup-
cyjne). Dwa miesiące później Jarosław
Maciej Wojdal, reprezentujący STOEN
Nieruchomości, podpisał zaskakującą
umowę z warszawską firmą Multis sp.
z o.o. Spółka ta powstała 18 lipca 2001
roku, a jej założycielem i prezesem jest
Waldemar Sielski – współzałożyciel i
były wieloletni prezes Microsoft Pol-
ska. Z akt rejestrowych spółki wynika,
że kapitał założycielski Multisa wynosił
10,5 miliona złotych. – Pieniądze te za-
robiłem ze sprzedaży akcji Microsoftu
– powiedział nam Sielski. 21 grudnia
2001 roku Waldemar Sielski i Jarosław
Maciej Wojdal spotkali się w kancela-
rii notarialnej w centrum Warszawy i
w imieniu swoich spółek podpisali akt
notarialny, którego przedmiotem była
budowa lokali użytkowych na działce
przy ul. Sobieskiego. Na podstawie tego
dokumentu STOEN Nieruchomości
był zobowiązany do wybudowania na
wspomnianym terenie lokali o łącznej
powierzchni użytkowej 7032,2 m2, a na-
stępnie do ich sprzedaży spółce Multis.
Na parterze budynku miała mieścić się
klinika ortopedyczna. Łączna cena lo-
kali i działki miała wynosić 4.080.985
dolarów amerykańskich netto. Z doku-
mentu wynika, że cena 1 m2 powierzch-
ni użytkowej i biurowej wynosiła 424
dolary. Tymczasem wartość rynkowa
powierzchni wynosiła 1010 $ za m2, a
koszty inwestycyjne (koszty wybudo-
wania biurowca) – 850 $ za m2. STOEN
Nieruchomości musiał więc dopłacać do
transakcji. Ponadto kolejne paragrafy
określały kary należne za nieterminowe
wykonanie prac. Po przeliczeniu oka-
zało się, że każdy dzień zwłoki będzie
kosztował STOEN Nieruchomości oko-
ło 8 tys. dolarów kary na rzecz Multisa.
Harmonogram spłat został dobrany w
taki sposób, że największa rata płatności
– 1,2 mln dolarów – miała zostać prze-
kazana dopiero po odbiorze budynku.
Umowa ta miała klauzulę niezrywalnej.
Faktycznie uzależniła ona STOEN Nie-
ruchomości od Multisa.
Ciepła posadka
Kilka dni po podpisaniu aktu notarial-
nego Jarosław Maciej Wojdal w dziwny
sposób zakończył pracę w spółce STO-
EN Nieruchomości. – Po prostu prze-
stał przychodzić do pracy – mówi jeden
z dyrektorów spółki. Okazało się, że
Wojdal porzucił pracę, a nową posadę
bardzo szybko znalazł sobie w zarzą-
2-9 STYCZNIA 2010

dzie Polskich Kolei Państwowych. Jego
późniejsza ścieżka zawodowa pełna była
stanowisk i funkcji, o których wielu biz-
nesmenów może tylko marzyć. Był m.in.
członkiem zarządu spółki Jagiełły Re-
sidence, a w sierpniu 2007 roku został
komandytariuszem w spółce Multis – tej
samej, z którą w imieniu państwowej fir-
my podpisał niekorzystną umowę!
Problemy z budową
Wojdal pozostawił spółce wyjątkowo
trudną do zrealizowania umowę z firmą
Multis. Jego następcą na stanowisku pre-
zesa został inż. Rajmund Pomianowski –
wcześniej zatrudniony w spółce jako dy-
rektor techniczny.
Pomianowski od-
FOT. R. LIJKA
raturze zawiadomienie o przestępstwie.
– Nie miałem innego wyjścia – opo-
wiada. – Gdybym tego nie uczynił, sam
mógłbym później odpowiadać za nie-
zgłoszenie przestępstwa.
Sprawa szybko się wydała. Pomianow-
skiego wezwano na posiedzenie Rady
Nadzorczej STOEN-u i udzielono mu
ostrej reprymendy. – Członkowie rady
mówili wprost, że nie mogę się wtrą-
cać, że sprawa się nie wyda, bo jesteśmy
kryci politycznie przez obóz Kwaśniew-
skiego – opowiada Pomianowski, który
walczył o to, aby zakończyć obowiązy-
wanie niekorzystnej umowy. Gdy kil-
kakrotnie nie chciał podporządkować
KRAJ
otrzymał 5 mln dolarów odszkodowania.
W zamian zrzekł się roszczeń wynika-
jących z tytułu dalszych kar za zwło-
kę. STOEN Nieruchomości dostał więc
aportem ogromnej wartości działkę w
Warszawie, zbudował na niej kilka apar-
tamentowców i zapłacił 5 mln dolarów
za to, że przejęła je inna spółka! Walde-
mar Sielski mówi jednak, że drugi raz nie
podpisałby tej umowy. – Nie wiedziałem,
że SN nie dotrzyma terminów umowy –
mówi. – Wpłaciłem tyle pieniędzy na
tę inwestycję, straciłem nerwy i czas na
kłótnie z tą spółką.
Sprawą zaczęli interesować się dzienni-
karze, biznesmeni, a później kontrolerzy
z Najwyższej Izby Kontroli. W sporzą-
dzonym raporcie napisali, że umowa z

powiedzialny był grudnia 2001 roku była „wyraźnie nie-

za realizację umo- korzystna” i „nosiła cechy przestępcze”.
wy z Multisem. – Sprawą zajęła się Prokuratura Okręgowa
Ta umowa była nie w Warszawie. Od 2004 roku trafiło do
tylko niekorzystna niej łącznie pięć zawiadomień w związku
dla nas, lecz rów- z nieprawidłowościami przy prywatyza-
nież niemożliwa cji STOEN-u. Jednak za każdym razem
do zrealizowa- śledczy sprawę umarzali. – Prokuratorzy
nia w tak krótkim nie dopatrzyli się przestępstwa – uzasad-
czasie – opowia- nia Mateusz Martyniuk, rzecznik stołecz-
da Pomianowski. nej prokuratury.
Jego celem stało
się wówczas wy- Prywatyzacja giganta
powiedzenie lub Działka na Stegnach to tylko przykład
zerwanie feral- defraudacji nieruchomości należących
nej umowy. – Od wcześniej do STOEN-u. Podobny był
początku jednak los pozostałych nieruchomości. Szereg
sprzeciwiali się niekorzystnych umów zawartych przez
temu członkowie kierownictwo spółki doprowadziło do
rady nadzorczej porozumień, w wyniku których kon-
STOEN-u – mówi trahenci przejęli działki, zrzekając się
Pomianowski. – roszczeń. To spowodowało, że w 2005
Było to niczym roku STOEN, pozbawiony nieruchomo-
nieuzasadnione, ści, wart był już nie 4,5 miliarda, a nie-
bowiem każdy całe 1,7 miliarda złotych. I za tę cenę
etap tej budowy STOEN został sprzedany niemieckiemu
przynosił dla nas koncernowi energetycznemu RWE. Tak
określone straty. Za 1,7 miliarda złotych STOEN został sprzedany powstała firma RWE STOEN – dziś
niemieckiemu koncernowi energetycznemu RWE.
Potwierdził główny dystrybutor energii elektrycznej
to raport firmy Tak powstała firma RWE STOEN – dziś główny w Warszawie.
dystrybutor energii elektrycznej w Warszawie.
PriceWaterho- Co ciekawe, minister skarbu Wiesław
useCoopers, któ- Kaczmarek otrzymywał tajne notatki z
ra przeprowadziła audyt w spółce. się decyzjom, wezwano go do centrali i Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
W najważniejszym fragencie raportu zwolniono z pracy. Następcy Pomianow- Kontrwywiad alarmował, że RWE powią-
czytamy: „Umowa notarialna zawarta skiego nie zdążyli z realizacją kontraktu i zane jest z niemieckim wywiadem. ABW
w dniu 21.12.2001 pomiędzy STOEN spółka musiała płacić karne odsetki. Była już w 2005 roku ostrzegała, że sprzedaż
Nieruchomości a Multis sp. z o.o. nosi to kwota ok. 8 tys. $ dziennie (a więc STOEN-u tej spółce de facto oznacza
cechy umowy zawartej z naruszeniem 240 tys. $ miesięcznie) za zwłokę. uzależnienie rynku energii elektrycznej
przepisów prawa (...). Konieczne wy- od niemieckich służb specjalnych. Jed-
daje się powiadomienie prokuratury o Ugoda u notariusza nak rząd SLD zlekceważył te meldunki.
uzasadnionym podejrzeniu popełnienia W konsekwencji 22 października 2004 W dodatku kontrwywiad ABW wska-
przez b. prezesa Zarządu przestępstwa roku przedstawiciele STOEN Nierucho- zywał osobę z kierownictwa STOEN-u,
niegospodarności i narażenia spółki na mości i Multis zawarli notarialną ugo- która pracowała dla niemieckiego wy-
straty”. Rajmund Pomianowski w krótki dę. Na jej podstawie Multis przejął całą wiadu (człowiek ten odegrał istotną rolę
czas później złożył w stołecznej proku- inwestycję na Stegnach i dodatkowo w przeprowadzeniu prywatyzacji). Po

NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010 IX

KRAJ
prywatyzacji, gdy zmieniło się kierow-
nictwo spółki, osoba ta otrzymała mniej
ważne stanowisko i dużą podwyżkę.
Sprawa o tyle nabiera znaczenia, że od
2005 roku opłaty za prąd w Polsce sys-
tematycznie rosną. Bezsilne są nawet
interwencje Urzędu Ochrony Konkuren-
cji i Konsumentów oraz Urzędu Regula-
cji Energetyki. Mimo ich decyzji RWE
STOEN systematycznie podnosi ceny
prądu (jest to tym bardziej zaskakujące,
że w innych krajach europejskich ceny te
spadają). W grudniu 2009 roku przecięt-
ny rachunek wzrósł o około 25 procent
w porównaniu do końca ubiegłego roku.
A wszystko wskazuje na to, że to dopiero
początek.
Fundacje, media, opinie
RWE nie było jedyną instytucją rozpra-
cowywaną przez polski kontrwywiad.
Od wielu lat ABW zwracała uwagę rzą-
du na rosnące wpływy niemieckich fun-
dacji i instytucji działających w Polsce.
Chodziło głównie o instytucje sponsoru-
jące stypendia, m.in. dla dziennikarzy.
Dla przykładu: jedna z takich fundacji
wśród grona swoich stypendystów ma
dwóch dziennikarzy ogólnopolskiego
pisma. Dziennikarze ci wyróżniali się
wyjątkową napastliwością w atakowa-
niu polityków opowiadających się za
twardą polityką dyplomatyczną wobec
Niemiec. Przykładem może być atak
na senator Dorotę Arciszewską-Mie-
lewczyk, która w latach 2005-2007
próbowała doprowadzić do uchwalenia
ustawy unieważniającej przedwojenne
księgi wieczyste na terenie dawnych
Prus Wschodnich. Zaniechanie wpro-
wadzenia tej ustawy doprowadziło do
tego, że obywatele Niemiec mogą dziś
w majestacie prawa przejmować domy i
kamienice zamieszkane od końca wojny
przez Polaków. Ironią historii jest to, że
z pozwami najczęściej występują dzieci
oficerów armii hitlerowskiej, którzy w
czasie wojny mordowali Polaków i gra-
bili polską ziemię. Ironią losu jest też to,
że rząd Platformy Obywatelskiej, który
obiecywał uregulować tę kwestię, zaraz
po objęciu władzy o obietnicy tej zapo-
mniał.
– Od czasów zimnej wojny charakter
działań wywiadów zmienił się – uważa
Konstanty Miodowicz, wieloletni szef
kontrwywiadu UOP, dziś poseł PO i
członek sejmowej komisji ds. służb spe-
cjalnych. – Dziś tajne służby starają się
osadzać w innych krajach tzw. agentów
wpływu, dzięki którym można uzyski-
wać korzystne decyzje polityczne.
LESZEK SZYMOWSKI
X NR 1-2 (1024-1025)
Spółdzielnie
prawie uwolnione
Na ostatnim w 2009 roku posiedzeniu Sejmu została
uchwalona zmiana ustawy o spółdzielniach mieszkanio-
wych. Zmiana dotyczyła określenia warunków finansowych,
na podstawie których będą dokonywane przekształcenia
spółdzielczych praw do lokali mieszkalnych w prawo wła-
sności, co ma służyć zwiększeniu na rynku nieruchomości
liczby lokali będących przedmiotem potencjalnego obrotu
i stanowi realizację orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego.
RAFAŁ PAZIO
U
chwałę przyjmowano
FOT. R. PAZIO
w zabójczym tempie.
17 grudnia odbyło się
trzecie czytanie. Tego
samego dnia przedstawiono sta-
nowisko Senatu, a już 18 grudnia
projekt został znów przedstawio-
ny Sejmowi. Zgodnie poparli go
posłowie Platformy Obywatel-
skiej oraz Prawa i Sprawiedli-
wości. W tekście pojawiła się
poprawka posłanki Lidii Staroń
z PO, która uzyskała poparcie
wielu posłów z klubu. Natomiast
kluby Lewicy i Polskiego Stron-
nictwa Ludowego sprzeciwiły
się zmianom, twierdząc, że usta-
wa nadal jest niekonstytucyjna.
Ułatwić uwłaszczenie POSŁANKĘ Lidię Staroń znowu
Zanim przyjęto ustawę, próbo- chcieli karać jej partyjni szefowie,
wano ją uzupełnić poprawkami bo za bardzo troszczy się o zwykłych
senackimi. Pierwszą z nich był obywateli
zapis mówiący o tym, że nie-
uzasadnione jest, aby spółdzielnia miesz- stawne interesom członków – mówiła na
kaniowa uzyskiwała jakiekolwiek korzy- posiedzeniu 1 grudnia posłanka Staroń.
ści kosztem swoich członków. Była to – Chciałam podkreślić, że właściciela-
poprawka najsilniej eksponowana już na mi spółdzielni są członkowie. Dlatego w
poprzednich posiedzeniach Sejmu przez imieniu grupy posłów Platformy Obywa-
posłankę Lidię Staroń. telskiej składam na ręce pana marszałka
– Podstawową cechą spółdzielczości poprawkę do rządowego projektu, w przy-
jest to, że członkowie się zrzeszają po padku którego parlament podejmuje decy-
to, żeby uzyskiwać wspólnie określone zję ustrojową. Chodzi bowiem o to, czy
korzyści, wspólnie realizować określone spółdzielnie mieszkaniowe będą ewolu-
cele. W związku z tym nie może być tak, owały w stronę państwa obywatelskiego,
aby spółdzielnia uzyskiwała jakiekolwiek w stronę własności i będzie to rzeczywi-
korzyści kosztem swoich członków. To ście w zgodzie z ideą spółdzielczości, czy
się po prostu kłóci z ideą spółdzielczości. będą tkwiły jeszcze głęboko w dawnych
Spółdzielnia nie ma i nie może mieć wła- czasach – dodała.
snych interesów, które byłyby przeciw- Według posłanki Staroń, wprowadzone
2-9 STYCZNIA 2010

rozwiązanie ma ułatwić uwłaszczenie.
Władze klubu PO odstąpiły od ukara-
nia koleżanki za to, że bez konsultacji z
klubem złożyła w Sejmie projekt zmian
w ustawie o spółdzielniach mieszkanio-
wych. Projekt ten poparło 30 innych po-
słów, którzy również musieliby być uka-
rani. Donald Tusk musiał ustąpić. Warto
przypomnieć, że klub PO już próbował
ukarać posłankę Lidię Staroń za zapo-
wiedź zmian w ustawie o ogrodach spół-
dzielczych.
Lewica razem z PSL
Przedstawiciele Lewicy przypominali w
Sejmie, dlaczego Trybunał Konstytucyjny
odrzucił wcześniejsze rozwiązania doty-
czące spółdzielni mieszkaniowych.
Poseł Wiesław Szczepański mówił
18 grudnia podczas posiedzenia, że
17 grudnia 2008 roku Trybunał Konsty-
tucyjny uznał część przepisów ustawy o
spółdzielniach mieszkaniowych za nie-
konstytucyjne. Chodziło o przepisy do-
tyczące przekształcenia formy własności
mieszkania „za złotówkę” oraz obowiąz-
ku karania prezesów, jeśli w ciągu trzech
miesięcy nie przekształcą mieszkań. Try-
bunał Konstytucyjny dał Sejmowi rok na
dostosowanie prawa. 8 września do Sej-
mu wpłynął projekt rządowy do kolejnego
rozpatrzenia.
Klub Lewicy negatywnie odniósł się
przede wszystkim do słynnej poprawki
Lidii Staroń, która prawdopodobnie połą-
czyła kluby PO i PiS.
– Proponuje się, aby spółdzielnia miesz-
kaniowa nie mogła odnosić korzyści ma-
jątkowych kosztem swoich członków, w
szczególności z tytułu przekształceń praw
do lokalu. Rodzi się pytanie: Od kiedy to
podmiot gospodarczy ma działać non pro-
fit, czyli nie uzyskiwać żadnej korzyści?
– pytał poseł Szczepański.
Wraz z Lewicą przeciw zmianie ustawy
o spółdzielniach wystąpili posłowie PSL.
– Rząd przedłożył pod obrady Sejmu i
Komisji Infrastruktury ustawę o zmianie
ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych
oraz o zmianie niektórych innych ustaw,
zgodną z orzeczeniem Trybunału Konsty-
tucyjnego. Komisja Infrastruktury przyję-
ła tę ustawę, uważając, że trzeba wykonać
wyrok Trybunału Konstytucyjnego, tak
jak jest on zapisany. W drugim czytaniu
grupa posłów zgłosiła poprawki. Biuro
Legislacyjne Kancelarii Sejmu zgłosiło
uwagi do tych poprawek, mówiąc wy-
raźnie, że są one niekonstytucyjne. Pol-
skie Stronnictwo Ludowe nie głosowało
za przyjęciem żadnej z tych poprawek;
głosowaliśmy za ich odrzuceniem, bo nie
będziemy brali udziału w tworzeniu nie-
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010
CZY OBROŃCY spółdzielczej nomenklatury w Trybunale
Konstytucyjnym przywrócą pełnię finansowej władzy prezesów
nad mieszkańcami spółdzielczych lokali?
konstytucyjnych ustaw – zapewniał poseł
Józef Racki z PSL.
Akceptacja zamiast kary
– Rząd zaproponował przepisy, które w
jego ocenie mają chronić prawa członków
spółdzielni, zachować ich uprawnienie
do przekształcania spółdzielczego prawa
WRAZ Z LEWICĄ PRZECIW
ZMIANIE USTAWY
O SPÓŁDZIELNIACH
WYSTĄPILI POSŁOWIE PSL
w prawo własności, jak również podjął
próbę uregulowania niektórych bardzo
palących kwestii nie związanych wprost z
treścią wyroku Trybunału Konstytucyjne-
go – tłumaczył w imieniu rządu Donalda
Tuska Piotr Styczeń, podsekretarz stanu w
Ministerstwie Infrastruktury.
Wydaje się jednak, że pierwsza popraw-
ka Senatu, którą tak ochoczo poparli po-
słowie Prawa i Sprawiedliwości, w jakimś
sensie zmusiła rząd do zmiany stanowi-
ska. Jak się okazało, w samej Platformie
powstała grupa nacisku, która postawiła
rządowi warunki.
– Mamy dzisiaj do czynienia z projek-
tem, który poszedł dalej, to znaczy zacho-
wuje uprawnienia członków w taki spo-
sób, że w niektórych sytuacjach przepisy,
w szczególności dotyczące zasad prze-
kształcania prawa lokatorskiego w prawo
własności oraz prawa spółdzielczego wła-
snościowego w prawo własności, musiały
KRAJ
ulec wzmocnieniu poprawką – tłumaczył
minister Styczeń.
Według przedstawiciela ministerstwa in-
frastruktury, zapis, że „Spółdzielnia miesz-
kaniowa nie może odnosić korzyści ma-
jątkowych kosztem swoich członków, w
szczególności z tytułu przekształceń praw
do lokali”, uzasadnia istnienie przepisów,
które tylko z tytułu spłaty zobowiązań
ciążących na lokalu oraz zadłużeń umoż-
liwiają członkowi dokonanie przekształ-
cenia prawa do lokalu spółdzielczego w
prawo własności. Po drugie – brzmienie
tej poprawki bardzo szeroko rozciąga się
na wszystkie typy lokali, które znajdują się
we władaniu spółdzielni lub co do których
może istnieć roszczenie ze strony człon-
ka lub osoby uprawnionej o przeniesienie
prawa własności na jego rzecz. Wszystkie
przeniesienia będą odbywały się zgodnie z
zasadą, że spółdzielnia mieszkaniowa nie
będzie mogła odnieść korzyści majątkowej
jakimkolwiek kosztem swoich członków.
– Może to oznaczać, że spółdzielnia nie
będzie mogła odnosić korzyści majątko-
wych szeroko rozumianych, czyli rozumia-
nych nie tylko jako związane z prawem do
lokali – stwierdził minister Styczeń.
Zamieszanie wokół nowelizacji ustawy
o spółdzielniach mieszkaniowych może
skutkować ponownym zakwestionowaniem
ustawy przez Trybunał Konstytucyjny lub
uwolnieniem przekształceń na szeroko ro-
zumianym rynku spółdzielczym od ograni-
czających je zapisów. Nie można wykluczyć
żadnego scenariusza. W styczniu dojdzie do
konkretnej interpretacji przepisów.
XI
KRAJ
ROK 2010 ROKIEM INWIGILACJI
Tuska państwo totalne
ABW przejęła kontrolę nad d
NASK, najważniejszą insty-
tucją polskiego internetu
internetu.
Rząd przygotował projekt
prawa cenzurującego treści
w sieci, a służbom specjal-
nym i policji dał możliwość
śledzenia internautów i abo-
nentów komórek. Czy pre-
mier Donald Tusk buduje w
Polsce państwo totalitarne
na wzór „Roku 1984”? Czy
też jest zwykłym pionkiem
w wojnie razwiedek o jak
najgłębszą kontrolę nasze-
go życia?
DARIUSZ KOS
N
a początku listopada „Najwyższy
CZAS!” ostrzegał, iż Agencja
Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
tajna policja, chce przejąć kon-
trolę nad NASK – instytucją przydziela-
jącą polskie domeny i sprawującą techno-
logiczną pieczę nad polską częścią sieci.
To właśnie w NASK nastąpiło pierwsze,
historyczne polskie połączenie interneto-
we. W połowie listopada szefem NASK
mianowano pułkownika ABW w czynnej
służbie. W tym samym czasie rząd przy-
gotował projekt zmian w ustawach dający
tajnym specsłużbom prawo inwigilacji i
cenzurowania internetu. Przypadek?
Domeny ABW
Pretekstem do przejęcia kontroli nad
NASK było odwołanie poprzedniego
szefa tej jednostki naukowej po kontroli
finansowej. Ministerstwo Nauki i Szkol-
nictwa Wyższego ogłosiło konkurs na no-
wego dyrektora. W ostatnim dniu konkur-
su przedłużono go o kolejne dni. Działo
się to wszystko w październiku, w czasie
gdy wybuchła afera hazardowa. Gdy prze-
dłużono konkurs, swą kandydaturę zgłosił
oficer ABW, płk. Michał Chrzanowski,
szef Departamentu Bezpieczeństwa Tele-
informatycznego tej tajnej służby. Kandy-
datów na nowego dyrektora NASK oce-
niała pięcioosobowa komisja konkursowa
XII NR 1-2 (1024-1025)
powołana przez ministra nauki i szkolnic-
twa wyższego. ABW do komisji „wsadzi-
ła” dwóch swoich ludzi, w tym podwład-
nego płk. Chrzanowskiego. Oficjalnie
reprezentowali ministerstwo nauki. Wyni-
ki konkursu były w tej sytuacji do prze-
widzenia. Komisja konkursowa za najlep-
szą kandydaturę uznała oczywiście osobę
czynnego oficera tajnej policji. Wyniki
konkursu ogłoszono w połowie paździer-
nika tego roku. Ostateczne słowo należało
do minister nauki i szkolnictwa wyższego
p.Barbary Kudryckiej. Ta zwlekała mie-
siąc z mianowaniem. W tym czasie rozwi-
jała się afera hazardowa, a premier Tusk
ogłosił plan likwidacji hazardu m.in. w
internecie. W rządzie trwały intensywne
prace nad odpowiednią ustawą. Projekt
zakładający inwigilację i cenzurę Sieci
ogłoszono w tym samym mniej więcej
czasie, co ostateczne postawienie na czele
NASK oficera ABW. Minister Kudrycka
powołała płk. Chrzanowskiego na dyrek-
tora NASK 16 listopada tego roku. Od tej
chwili NASK stał się de facto kolejnym
departamentem Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego. Trzeba sobie uzmysłowić,
że polskie domeny internetowe przydzie-
la teraz ABW. Kupując sobie adres inter-
netowy, dajemy zarabiać specsłużbom.
Korzystając z sieci radiowego dostępu do
internetu stworzonej przez NASK, korzy-
2-9 STYCZNIA 2010

stamy z infrastruktury całkowicie kontro-
lowanej przez tajną policję. NASK i ABW
stały się jednością.
Cenzorzy z razwiedki
Tymczasem w połowie listopada pre-
mier Tusk ogłosił, iż Urząd Komunikacji
Elektronicznej będzie cenzurować inter-
net i blokować te witryny, które specsłuż-
by uznają za „strony niedozwolone” w
myśl ustawy. A projekt zakłada, że będą
nimi witryny z e-hazardem, pedofilskie i
propagujące faszyzm. O tym, jakie to kon-
kretne witryny znajdą się w tym rejestrze,
ma decydować ABW i policja. UKE ma
prowadzić jedynie rejestr „usług i stron
niedozwolonych”, a w ciągu sześciu go-
dzin od wpisania danej strony do rejestru
musi wysłać do dostawców internetu in-
formację o tym. Ci z kolei natychmiast
muszą zablokować dostęp do tej witryny.
Oczywiście definicje, jakie strony interne-
towe stanowią te zakazane, są rozmyte i
nieostre. Projekt prawa wprowadza więc
po prostu cenzurę, a ze specsłużb robi
cenzorów. Jednak to nie wszystko. Do
projektu wpisano przepisy umożliwiające
śledzenie internautów, a właściwie ich ru-
chu w Sieci bez wyroku sądu. W połowie
grudnia dodano kolejne inwigilatorskie
artykuły. Rząd Tuska chce, by policja bez
zgody sądu mogła żądać od operatorów
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010
danych każdego internauty, jego numeru
PESEL czy e-maili. Policjant mógłby też
sprawdzać, jakie strony internauta odwie-
dzał. Dziś też o podobne dane może wy-
stępować do operatorów komórkowych
czy właścicieli portali, ale w większości
przypadków dopiero z nakazem sądowym.
Rząd takie przepisy tłumaczy „ochroną
społeczeństwa przed skutkami niektórych
negatywnych zjawisk”. Jak w PRL.
Co prawda tuż przed świętami minister
Michał Boni zapowiedział, że rząd wy-
cofa się z części przepisów, ale trzeba
poczekać, bowiem to tylko zapowiedź, a
konkretne artykuły nie zniknęły jeszcze
z projektu ustawy. Według słów ministra
Boniego, nie będzie nowych uprawnień
policji do inwigilacji internautów, a stro-
ny „propagujące faszyzm” nie będą blo-
kowane, bowiem „trudno o jasną defini-
cję”. ABW i policja nie będą nakazywać
wpisania jakieś strony do rejestru witryn
zakazanych. O tym będzie decydować tyl-
ko sąd. Ostateczny kształt prawa poznamy
w pierwszej połowie stycznia. Nie łudźmy
się jednak, iż specsłużby tak łatwo odda-
dzą nowe prerogatywy, które są na wycią-
gnięcie ręki. Inwigilacja i cenzurowanie
Sieci to zbyt łakomy kąsek, by z niego
zrezygnować bez walki.
Permanentna inwigilacja
Gdy wszyscy zajęci byli patrzeniem,
jak rząd Tuska walczy z hazardem, także
w internecie pojawił się projekt rozpo-
rządzenia, który wprowadza permanent-
ną (dosłownie!) inwigilację posiadaczy
telefonów komórkowych. Minister In-
frastruktury musi wydać nowe rozporzą-
GDY WSZYSCY ZAJĘCI BYLI PATRZENIEM, JAK RZĄD
TUSKA WALCZY Z HAZARDEM, TAKŻE W INTERNECIE
POJAWIŁ SIĘ PROJEKT ROZPORZĄDZENIA, KTÓRY
WPROWADZA PERMANENTNĄ (DOSŁOWNIE!) INWIGILACJĘ
POSIADACZY TELEFONÓW KOMÓRKOWYCH
dzenie do nowelizacji prawa telekomuni-
kacyjnego, które weszło w życie w lipcu
tego roku. Dokument czeka już tylko na
podpis ministra, a w treści rozporządze-
nia są trzy słowa „oraz jego trwania”.
Chodzi o lokalizację osoby, która właśnie
wykonała połączenie telefonem komórko-
wym. Operatorzy telefonii muszą zbierać
i przechowywać dane o tym, kto do kogo
zadzwonił oraz z jakiego miejsca doko-
nano połączenia inicjującego rozmowę.
Dotyczy to wszystkich posiadaczy komó-
rek bez wyjątku. Jednak dopisanie trzech
powyższych słów powoduje, że operato-
rzy będą musieli śledzić każdy krok roz-
mówców. Wszystkich bez wyjątku. Jeśli
KRAJ
Kowalski zadzwoni do Nowaka, to opera-
torzy będą musieli zapisywać każdy krok
tych dwóch i przechowywać te dane przez
kilka lat. Gdy specsłużby i policja o te
dane wystąpią, muszą je otrzymać. W ten
sposób rząd Tuska wprowadził po prostu
całkowitą inwigilację społeczeństwa, bo-
wiem łatwiej jest zliczyć tych, co komó-
rek nie mają.
Dziś także można śledzić osoby roz-
mawiające przez telefon, ale tylko pod-
słuchiwane, na co zgodę wydaje sąd.
Projekt rozporządzenia nie przewiduje
żadnego sądowego nadzoru nad danymi
pochodzącymi z inwigilacji Polaków.
Tajemnicą poliszynela jest to, że pracow-
nikami departamentów przechowujących
dane o połączeniach klientów oraz ich
śledzących w firmach będących opera-
torami telefonii komórkowej są wyłącz-
nie byli pracownicy specsłużb i policji.
W ten sposób różnego rodzaju tajne
policje mają nieograniczony wgląd w
nasze dane. Bez jakiejkolwiek kontroli.
Z drugiej strony byli pracownicy jednej
specsłużby pracujący u operatora ko-
mórkowego niechętnie przekazują takie
dane specsłużbom będącym w konflikcie
z byłym pracodawcą. Po prostu jak ktoś
był z ABW, to nie przekazał informacji
ludziom z WSI i na odwrót. Do tego w
czasach rządów PiS dochodziły animozje
polityczne. Pozostały zresztą do dziś.
Wypowiedzieć wojnę zaufaniu
Jeśli więc nie chcesz być śledzony przez
specsłużby, to po prostu wyrzuć komór-
kę, odłącz internet, przestań korzystać z
komunikacji publicznej (przynajmniej
w Warszawie, bo nowe bilety okresowe
mają zakodowany PESEL i pozwalają
śledzić drogę użytkownika), zdemon-
tuj satelitę, no i nie wychodź w ogóle z
mieszkania, by nie namierzyła cię kamera
miejskiego monitoringu, a jeśli posiadasz
dom, od razu wypowiedz umowę z firmą
ochroniarską i pozbądź się czym prędzej
jej systemu czujek. Dziś trudno funkcjo-
nować w świecie bez inwigilacji. Pytanie,
czy można się przed nią obronić. Nawet
jeśli nie do końca, to można wydać jej
chociaż wojnę. Inaczej nasze dzieci będą
żyły w „Roku 1984”, zbudowanym przez
tych, dla których zaufanie to podstawa
rządów miłości.
XIII
KRAJ
Za rok w Wolnej Polsce!
Przez lata w świecie nagro-
madziło się tyle materiału
wybuchowego, że do zapo-
bieżenia eksplozjom trzeba
nie lada sapera. Na razie
narastające napięcie nie
sprzyja marzeniom o wolnej
Polsce. Mimo to przypo-
mnijmy sobie stare życze-
nia, któreśmy sobie składali
za komuny.
MARCIN MASNY
FOT. www.defenselink.mil
CZY POLSKIE wojsko ma
istnieć tylko na pustyni?
XIV
P
isząc w poprzednim numerze o
„chuzestańskim stepie” w kon-
tekście inwazji na Iran, miałem
na myśli Chorasan – wschodnią
prowincję graniczną, resztkę Wielkiego
Chorasanu, którego częścią jest obecny
Afganistan. Wielki Chorasan był przed
wiekami kluczowym obszarem imperium
perskiego, które w wieku XX przeżywało
słabość, a nawet poddało się rozbiorowi
sowiecko-angielskiemu, a potem od 1953
roku dominacji amerykańskiej. Niestety
zamieszkały przez Arabów Chuzestan,
stan (ostan) graniczący z Irakiem i kluczo-
wy dla gospodarki naftowej, przez separa-
tystów zwany Arabistanem, też może być
kluczowym kierunkiem inwazji. Dzisiej-
szy Iran, choć otoczony, jest jednak praw-
dopodobnie niemożliwy do opanowania,
podobnie jak zresztą Afganistan. Ponadto
Iran dysponuje wpływami (i rakietami)
nie tylko wokół Izraela, ale bardzo wie-
lu miejscach na świecie. Wywiad irański
nawiązał bliskie relacje ze wszystkimi
siłami wrogimi wobec amerykańskiej he-
gemonii. Trudno też przewidzieć, czy da
się w ogóle myśleć o akcji w Iranie bez
uprzedniego zabezpieczenia się w atomo-
wym Pakistanie, na co z kolei trudno uzy-
skać zgodę atomowych Chin. Oczywiście
dotychczasowa symbioza Ameryki i Chin
właśnie obumiera, bo Ameryka przestała
kupować w Chinach, a Chińczycy już nie
chcą amerykańskich papierów dłużnych
za gotówkę. To oczywiście sprzyja ewen-
tualnej konfrontacji obu mocarstw, także
na arenie militarnej, a teatrów konfliktu
jest kilka – od Korei, poprzez spory gra-
niczne indyjsko-chińskie w Himalajach,
aż po Pakistan i postsowieckie republiki
Azji Środkowej. Chiny są silnie zaanga-
żowane nawet u wrót USA – na Kubie.
Wypada powtórzyć uwagę sprzed roku,
że polskie zaangażowanie w środkowow-
schodnią awanturę może być ryzykowne
niewspółmiernie do zysków. Na pewno
operowanie korpusem ekspedycyjnym nie
posłuży restaurowaniu polskiej suweren-
ności.
A może jest ktoś w armii chętny do odbu-
dowy wojska tu, w Polsce, a nie na odle-
głych pustyniach?
W niewolę za długi
Obecne zadłużanie państwa na bardzo
niekorzystnych warunkach również pro-
wadzi do dalszej wyprzedaży resztek su-
werenności, podobnie jak w latach 70.
i 80. Kto w elitach finansjery przejmuje
NR 1-2 (1024-1025)
kontrolę nad Polską, tego nie wie zapewne
nawet sam minister finansów i jego patroni,
panowie Bielecki i Balcerowicz. Jednym z
instrumentów tego procederu jest polityka
stóp procentowych. Dlatego za kilka tygo-
dni nowy skład Rady Polityki Pieniężnej
będzie ważniejszy niż to, kto jest premie-
rem. Bardzo skrupulatne przeegzaminowa-
nie kandydatów jest zatem obowiązkiem
posłów i mediów. Pytania muszą sięgać da-
leko w przyszłość, bo efekty dysparytetów
stóp i przesunięć fazowych w ich ewen-
tualnym podnoszeniu (lub obniżaniu!) w
roku 2010 wpłyną na nasze losy przez wie-
le lat następnych. Ten rok będzie ważny,
bo jest „oknem wyborczym”. Strategiczne
ruchy w Europie muszą zacząć się jak naj-
szybciej, bo w razie przedłużającego się
kryzysu zbyt wysokie jest ryzyko sukcesu
nowej sił politycznych. Nawet w szczycie
prosperity ograniczone do kilku miast roz-
ruchy sprowokowane przez wywiad izra-
elski wprowadziły Sarkozy’ego do pałacu
Elizejskiego. W kryzysie rozruchy na dużo
większą skalę będzie mógł sprowokować
niemal każdy. Byłoby nową jakością w
dziejach Europy, gdyby i tu Pekin stał się
czołowym rozgrywającym.
Jest doprawdy ciekawe, czy w niewypła-
calnej Polsce znalazłaby się ekipa zdolna
oprzeć się presji „rynków”.
Bez tarczy i miecza
Polska właśnie wyrzeka się własnej poli-
tyki zagranicznej. Dlatego wywiad – głów-
ne narzędzie dyplomacji – można zlikwi-
dować do szczętu. Ten proces właśnie trwa.
Powstanie superpaństwa jednak wcale nie
wywołuje takich samych efektów w Niem-
czech, Francji i Wielkiej Brytanii. Wywia-
dy tych państw rosną w siłę. Dwa miesiące
temu Tomasz Sommer w emocjonalnym
wstępniaku, apelując o stworzenie suwe-
rennych służb, ukazał niepełny obraz, pi-
sząc, że nie szpiegujemy Niemiec i Izraela.
Polska wyrzekła się już dawno nawet osło-
ny kontrwywiadowczej przeciw tym pań-
stwom, częściowo zresztą już za rządów
generałów. Nie mamy więc nie tylko mie-
cza, ale i tarczy. Dlatego dyplomaci obcych
państw oraz wysłannicy biznesu mają tak
ogromną przewagę nad – pożal się Boże –
aparatem ministra Sikorskiego i polskimi
negocjatorami, choćby w rozpoczętych na
nowo procesach prywatyzacyjnych. Dlate-
go polska energetyka zostanie oddana za
bezcen. A PZU?
I znowu pojawia się pytanie: czy jest w
Polsce ktoś zdolny odbudować służby spe-
cjalne i na jakiej kadrze miałby się oprzeć.
Czy na harcerzach?
Czy Polska ma jeszcze kadrę zdolną od-
budować niepodległe państwo?
2-9 STYCZNIA 2010
 KRAJ
ZMIANY W PRAWIE GOSPODARCZYM

Swoboda dokręcana
C
Szykują się spore zmiany
dla wielu przedsiębiorców.
Resort gospodarki kierowa-
ny przez Waldemara Pawla-
ka zdecydował się na jedno-
czesną nowelizację blisko
100 ustaw, likwidując część
koncesji, zezwoleń i innych
sposobów reglamentowania
działalności gospodarczej.
Planuje się także uwolnienie
części zawodów, co już wy-
wołuje protesty ich przed-
stawicieli. Choć co prawda
to nie liberalna rewolucja
i daleko projektowi do słyn-
nej „ustawy Wilczka”
– dobre i to.
DARIUSZ KOS
zęść zaprojektowanych zmian
przedstawiliśmy w poprzednim
numerze „Najwyższego CZA-
SU!”. Jednak zakres jest tak ob-
szerny, iż nie udało się napisać o wszystkim.
Teraz skoncentrujemy się na wadach. Przy-
pomnijmy, że projekt zakłada przejście z
„kultury zaświadczeń” na „kulturę oświad-
czeń”. Przedsiębiorcy bowiem będą składać
pod rygorem odpowiedzialności karnej je-
dynie oświadczenia, że np. nie zalegają z po-
datkami, opłacają składki ZUS na czas czy
są wpisani do KRS pod takim a takim nume-
rem, a ich REGON to ten i ten. Urzędnicy w
myśl projektowanej ustawy mają sami póź-
niej sprawdzać, czy oświadczenia są zgodne
z prawem. Tym samym nie trzeba będzie do
wszelkich urzędowych spraw przedstawiać
choćby wypisu z KRS. Niepotrzebne będą
wszelkie urzędowe zaświadczenia. Likwi-
dacji ulegnie reglamentowanie przez gminy
punktów sprzedaży alkoholi, co de facto
oznacza, iż zezwolenie na sprzedaż trunków
uzyska każdy, kto o nie wystąpi. Zmniej-
szone mają zostać kary dla przedsiębiorców
w kodeksie karnym skarbowym i w innych
ustawach. Wydłużono czas na dostarczanie
dokumentów do ZUS i łatwiejsze mają być
rozliczenia z tą instytucją.
rownictwo ministerstwa gospodarki mówi
o swym projekcie „ustawa czyszcząca”,
bowiem ma wyczyścić i uporządkować
wszystkie przepisy dotyczące ograniczeń,
barier w prowadzeniu działalności gospo-
darczej i zbytecznych, urzędowych pro-
cedur, niepotrzebnie wydłużających za-
łatwienie sprawy. Zadanie tyleż ambitne,
co niełatwe. Problem bowiem w tym, że
to sami urzędnicy mieli zdefiniować, co
jest potrzebną, a co zbyteczną procedurą,
ograniczeniem czy reglamentacją przed-
siębiorczości Polaków. Ministerstwo Go-
spodarki – jak czytamy w obszernym, bo
liczącym 187 stron formatu A4 (tyle, co
średniej wielkości książka) uzasadnieniu
do projektu ustawy – przeanalizowało
205 ustaw odnoszących się do prowadze-
nia działalności gospodarczej. Z tego mi-
nisterialni urzędnicy zidentyfikowali 129
ustaw, które nakładają różnego rodzaju
ograniczenia na konstytucyjną zasadę wol-
nej przedsiębiorczości i ją reglamentują.
W tym kompleksowym przeglądzie pra-
wa doszli nawet do swoistego kuriozum,
że aż 15 ustaw reglamentuje działalność
wolnych zawodów. De facto więc kon-
stytucyjna zasada wolności prowadzenia
działalności gospodarczej, wyrażona w
art. 20 Konstytucji RP, jest fikcją. Nie ma
takiej dziedziny przedsiębiorczości, która
nie jest w jakiś sposób ograniczana. Na-
wet wydawanie prasy podlega podwójnej
regulacji, bowiem trzeba zarejestrować się
jako przedsiębiorca, a potem prosić sąd o
zgodę na wydawanie pisma.
Polskie prawo koncesjonuje sześć dzie-
dzin prowadzenia przedsiębiorstwa.
Zezwolenia trzeba uzyskiwać w aż 29
branżach i zawodach, a 22 ustawy regu-
lują działalność przedsiębiorcy dopiero po
wpisaniu go do specjalnego rejestru dzia-
łalności regulowanej. Do tego dochodzą
jeszcze licencje – dwie kategorie – i zgody
– jedna. No i owe 15 wolnych zawodów,
których działalność jest reglamentowana.

Zmniejszyć jak najmniej

Czy PRZEDSIĘBIORCOM
rzeczywiście będzie łatwiej?
Fikcja wolności
Wszystkie projektowane zmiany mają
zostać uchwalone poprzez „ustawę o
ograniczaniu barier administracyjnych
dla obywateli i przedsiębiorców”. Kie-
Projektowana „ustawa czyszcząca” ma
właśnie zamiar usuwać takie podwójne
reglamentowanie tego samego biznesu.
Jednak w odniesieniu do wydawania
prasy tego nie robi. Co może świadczyć,
iż w wielu branżach nadal będzie trzeba

NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010 XV

KRAJ
uzyskiwać podwójne zgody. Takie „nie-
dbalstwo” przy projektowaniu tej usta-
wy jest zapewne wynikiem jej pisania w
różnych zespołach. Nie sposób bowiem
nie odnieść wrażenia, że część przepi-
sów likwidujących koncesjonowanie
przedsiębiorczości pisali czytelnicy
„NCz!”, a cześć urzędnicy, którzy pra-
ce przy tej ustawie traktowali jako karę
i z niechęcią pozbywali się władzy nad
obywatelem. Trudno bowiem dostrzec
spójność w tym, iż w jednej dziedzinie
likwiduje się w ogóle zezwolenia na
ŻEBY NIE BYŁO ZBYT RÓŻOWO, projekt ustawy wprowadza
obowiązek posiadania kas fiskalnych dla wszystkich,
którzy teraz są z tego zwolnieni
prowadzenie działalności gospodarczej,
a w innej zamienia się je na wpis do re-
jestru działalności regulowanej. Tego
drugiego modelu jest więcej. Ustawa w
większości przypadków zamienia jedy-
nie wyższą kategorię reglamentacji na
niższą. Oczywiście są przypadki, gdzie
czytelnik „NCz!” postanowił zlikwi-
dować wszelkie ograniczenia, jak np.
w zawodzie pośrednika nieruchomości
czy spedytora. Tych jest jednak zniko-
ma liczba. Przeważa sposób myślenia
taki jak zawarty w uzasadnieniu zmian
w ustawach regulujących transport dro-
gowy. Urzędnicy Ministerstwa Gospo-
darki uznali, iż nie da się likwidować
w tej dziedzinie licencji i zezwoleń,
bowiem ograniczenia w prowadzeniu
działalności gospodarczej są uzasad-
nione dbaniem przez państwo o życie i
zdrowie obywateli. Dlatego zmiany w
transporcie drogowym dotyczą rzeczy
drugorzędnych, choć też uciążliwych.
XVI
Odkręcanie przez dokręcenie
Do tego, żeby nie było zbyt różowo,
projekt ustawy wprowadza obowiązek
posiadania kas fiskalnych dla wszyst-
kich, którzy teraz są z tego zwolnieni.
Dlatego zobaczymy je w przychodni,
gabinecie lekarskim czy u prawnika, a
nawet w przedszkolu czy szkole. Obo-
wiązek posiadania kas fiskalnych będą
mieli nawet przedsiębiorcy prowadzący
badania rynku i opinii publicznej oraz
usługi związane z rekreacją, kulturą i
sportem. Tym samym ziściła się prze-
powiednia władz UPR z 2004 roku,
kiedy przestrzegały, iż wprowadzenie
owych kas do taksówek spowoduje, że
u lekarza i u prawnika także będziemy
dostawali paragony fiskalne – to tylko
kwestia czasu.
Projektodawcom udało się także
utrudnić to, co miało być w teorii uła-
twieniem. Chodzi o przekształcenie jed-
noosobowej działalności gospodarczej
w spółkę. Dziś tego nie można zrobić.
Trzeba się po prostu wyrejestrować z
gminy jako przedsiębiorca i założyć
nową spółkę poprzez akt umowy spółki
i wpis do KRS. Projekt „ustawy czysz-
czącej” umożliwia takie przekształce-
nie. I chwała za to. Jednak gdy wczytać
się w szczegółowe przepisy regulujące
tę kwestię, okazuje się, iż stwarzają one
dodatkowe bariery biurokratyczne, za-
miast je likwidować, jak w powyższym
przykładzie kas fiskalnych. By móc
przekształcić firmę w spółkę, przedsię-
NR 1-2 (1024-1025)
biorca będzie musiał: sporządzić w for-
mie aktu notarialnego plan przekształ-
cenia, w którym musi być zawarta suma
bilansowa majątku przedsiębiorcy; zło-
żyć w formie aktu notarialnego oświad-
czenie o typie spółki, kapitale i nazwi-
skach członków zarządu nowej spółki;
ustanowić notarialnie akt założycielski
spółki; dokonać wpisu do KRS i wykre-
ślenia się z rejestru przedsiębiorców. Do
tego plan przekształcenia się w spółkę
musi być poddany badaniu przez bie-
głego rewidenta, którego wyznaczy sąd
rejestrowy. Oznacza to, że łatwiejsze i
szybsze jest obecne wyrejestrowanie się
i założenie spółki od nowa, bowiem wy-
maga to sporządzenia tylko jednego aktu
notarialnego, zamiast zaprojektowanych
trzech, i wyrejestrowania się w urzędzie
gminy oraz w skarbówce i ZUS. Z no-
wego „ułatwienia” nikt w takiej postaci
nie będzie korzystał. Tym bardziej że
Ministerstwo Sprawiedliwości w odnie-
sieniu do spółek z o.o. chce w ogóle zre-
zygnować z wymogu sporządzania aktu
notarialnego założenia spółki i zastąpić
go zwykłym formularzem.
Uwolnić zawody i leasing
Wręcz rewolucyjne zmiany szykują się
w prawie autorskim. Pobierać tantiemy
będzie jedna organizacja, ustanowiona
poprzez ustawę. Tylko ona będzie pobie-
rać opłaty za np. granie muzyki w radiach.
Także maksymalna stawka takich opłat
zostanie określona.
Uwolniono zawody psychologa, spedy-
tora i pośrednika nieruchomości. Projek-
towana ustawa znosi obowiązek posiada-
nia licencji dla takich pośredników i w
ten sposób każdy będzie mógł świadczyć
tego typu usługi po wpisaniu do KRS
czy gminnego rejestru przedsiębiorców.
Jedynym ograniczeniem będzie obowią-
zek wykupienia zawodowego OC. Uwol-
nienie zawodu spedytora już spotkało
się z krytyką ze strony tej branży. A fir-
my spedycyjne już przygotowują się do
protestów. Nie inaczej zapewne będzie
z pośrednikami nieruchomości, którzy
np. w Warszawie ustalili sobie sztywne
stawki prowizji za swą działalność. Nie
trzeba dodawać, że są one dość wysokie.
Konkurencja cenowa w ogóle nie ist-
nieje. W innych zawodach czy usługach
ustawa likwiduje podwójne zezwolenia,
jak np. w usługach detektywistycznych.
Z kolei producenci alkoholi i wyrobów
tytoniowych nie będą musieli starać się
w Ministerstwie Rolnictwa o obowiąz-
kowe wpisanie do rejestru działalności
regulowanej, by móc prowadzić swój
biznes. Wystarczy, że dostaną zezwole-
2-9 STYCZNIA 2010
 KRAJ

Zamykanie oczu
nie na prowadzenie składu podatkowego.
Obecnie potrzeba obu: i wpisu do reje-
stru, i zezwolenia.
Dla zwykłych obywateli nowością bę-
dzie wzięcie samochodu w leasing. Do
tej pory mogli kupić tylko auto na kre-
dyt. Ustawa o ograniczaniu barier zmie- Tygodnik „PRZEGLĄD” nieoczekiwanie zamieścił wywiad
nia ustawy podatkowe w ten sposób, by nt. polityki zagranicznej III RP z bardzo poważnym czło-
tzw. leasing konsumencki był opłacalny.
W ten sposób będziemy mieć większą
wiekiem, p.prof. Janem Ciechanowskim, legendą polskiej
konkurencję między bankami a firmami historiozofii, którego książka o Powstaniu Warszawskim,
leasingowymi. Teraz zwykły Kowal- wydana w Londynie, kursowała w podwójnym podziemiu:
ski przy kupnie samochodu zdany jest zakazana w PRL i tępiona przez „patriotyczną” opozycję
tylko na kredyt bankowy. Jeśli zmiany typu „solidarnościowo-piłsudczykowskiego”. Wywiad
wejdą w życie będzie mógł wziąć auto,
także używane, w leasing. Czym się to
został zatytułowany „Wciąż nam się śni Polska od morza
będzie różnic? Samochód leasingowany do morza” i opatrzony podtytułem: „Jeżeli stale będziemy
jest cały czas własnością firmy leasingo- zadzierać z Rosją i Niemcami, to nie dziwmy się, że wielu
wej, która tylko umożliwia korzystanie z poważnych Europejczyków mówi, że Polska jest państwem
niego osobie prywatnej. To firma opłaca sezonowym”.
ubezpieczenie, naprawy gwarancyjne itp.
rzeczy. Po okresie leasingu można samo- JANUSZ KORWIN-MIKKE
chód odkupić.

Test prawicowości
Trudno opisać wszystkie zaprojekto-
wanie ułatwienia. Jeśli ustawa przejdzie
w tej formie po wyczyszczeniu tego,
co raczej utrudni niż ułatwi działalność
przedsiębiorców – będzie to jednak ja-
kiś krok naprzód. Pytanie tylko, czy
musi być tak malutki. Trzymajmy jed-
nak kciuki i za to, bowiem urzędnicy in-
nych resortów, których projekt pozbawia
uprawnień do wpisów, wydawania zgód
i zezwoleń mogą blokować zmiany, a
nawet je unicestwić. Przykładem już
wręcz wzorcowym jest to, co stało się
z pierwszym projekt ustawy wprowa-
dzającej tzw. pakiet Szejnfelda. Podczas
konsultacji międzyresortowych urzęd-
nicy wprowadzili ponad 600 poprawek,
de facto likwidując wprowadzenie pro-
jektu w życie. Obecny projekt ustawy o
ograniczaniu barier w administracji jest
jeszcze przed konsultacjami w innych
ministerstwach. Trafił do tzw. konsul-
tacji społecznych. Tam też może zostać
częściowo poszatkowany. Trudno bo-
wiem liczyć, by samorząd pośredników
w obrocie nieruchomościami zgodził się
na całkowite otwarcie dostępu do tego
zawodu. Z kolei samorządy gminne
będą sprzeciwiały się zabraniu im moż-
liwości ustalania, ile sklepów handlują-
cych alkoholami może w gminie działać
i komu się te zezwolenia należą.
Ciekawe więc, jaki będzie ostateczny
efekt zaprojektowanej ustawy i kto będzie
najbardziej protestował. Będzie to też test
dla opozycyjnego PiS na jego gospodar-
czą prawicowość.
DARIUSZ KOS
Z
tą drugą tezą całkowicie się
zgadzałem do 1 grudnia. Obec-
nie polska republiczka weszła
w skład Unii Europejskiej – i to
Bruksela mogłaby ewentualnie zadecydo-
wać, żeby wschodnie ziemie Polski oddać
Federacji. UE ma zapędy iście imperial-
ne, ale jeśli Kreml tupnie nogą, a z drugiej
strony pomacha banknotami podlanymi
ropą – to różnie może być. Sprzedać nas
zawsze mogą. Na razie jednak Ukrainą
rządzi (parę tygodni już tylko) amerykań-
ski mianowaniec, a Białą Rusią bardzo
niezależny p.Łukaszenka – więc groźba,
że mój Józefów k. Otwocka zostanie ob-
jęty programem „zbierania ziem ruskich”,
wydaje się odległa.
Choć wcale nie musi być tak bardzo
odległa. A drugie prawo Murphy’ego po-
wiada: „Jeśli coś może pójść źle – to pój-
dzie!”.
Na to jednak nie mamy już żadnego
wpływu. Poza takim, że drażniąc Berlin,
możemy spowodować, że wpływowe w
Brukseli lobby niemieckie przekona fede-
rastów, iż warto oddać pół Polski za dobre
stosunki z Moskwą.
Przypominam, że Sowiety w 1955 roku
oddały ćwierć Austrii, a w październiku
1990 roku ćwierć Niemiec – tylko dla
polepszenia stosunków. Skoro nazywa-
my często UE „Związkiem Socjalistycz-
nych Republik Europejskich”, to dlaczego
mamy sądzić, że UE nie jest zdolna do
tego samego?
A może „Europa od Atlantyku po Ural”
(i dalej...) – z Przedwiślańskim Krajem
zarządzanym z Moskwy jako gwarantem
trwałości tego związku? Tak jak Stalin dał
PRL-owi Ziemie Zachodnie – wymusza-
jąc tym samym na PRL-u sojusz z ZSRS.
To były typowe dywagacje. Wracam
do wypowiedzi p.Profesora, z którymi
w większości się zgadzam. Jednak nie ze
wszystkimi, a wybrzydzanie zacznę od
tytułu.
Otóż jeśli niektórym politykom byłej
III RP śniła się Polska od morza do mo-
rza – to bardzo dobrze! Polityk, który
nie myśli o ekspansji swojego państwa,
to żaden polityk. P. Profesor mieszka
w Anglii już 65 lat, więc na pewno zna
bajkę śp. Karola L. Dodgsona (ps. „Le-
wis Carroll”) o Krainie Czarów, gdzie
obowiązywała zasada: „By pozostać w
miejscu, musisz biec tak szybko, jak to
jest możliwe”. Polityk musi myśleć, jak
rozszerzyć zakres swojego władania –
w przeciwnym razie jego państwo czeka
los Francji ukrytej za linią Maginota.
I dziwię się np. Szwajcarom, że w 1945
nie chcieli przyłączyć do Konfedera-
cji Przedarulanii, Trydentu i Tyrolu (w
tym i Tyrolu Południowego, czyli Gór-
nej Adygi). Teraz za to płacą, bo jako
mniejsze państwo są pod silniejszym
naciskiem UE.
Państwo, jeśli chce przetrwać, musi
marzyć o stworzeniu imperium. Oczywi-
ście w tym celu trzeba przede wszystkim
w dotychczas okupowanych ziemiach
utrzymywać takie porządki, by ludność
okolicznych krajów chciała się przyłą-
czyć – i czekać cierpliwie na okazję.
Co obecnie starają się robić (na szczę-
ście niezbyt udacznie) Niemcy.
P. Profesor twierdzi, że wejście do NATO
gwarantowało III RP bezpieczeństwo. Nie

NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010 XVII

KRAJ
jest to prawda: nie gwarantowało – tyl-
ko, zgoda, zwiększało je. Natomiast po
wejściu do UE (a nawet jeszcze do WE)
III RP straciła busolę i zaczęła „bać się
Niemiec”. Zdaniem p.Profesora, RP po-
winna włączyć się jak najściślej do „Trój-
kąta Weimarskiego”...
I tu się całkowicie nie zgadzam! Po
pierwsze: harmonia w Trójkącie mogłaby
zapanować, gdybyśmy przyjęli rozwiąza-
nia gospodarcze RFN i RF – czyli okrop-
ności socjalizmu. Po drugie: jest prawdą,
że „RFN nie chce ani zmiany granic, ani
RZECZPOSPOLITA, wciąż jeszcze posiada wojsko, które składa
przysięgę na wierność jej, a nie Unii.. Ale jak długo?
powrotu wysiedlonych do Polski”. Jed-
nak na miejscy ZSRS powstała FR, na
miejscu PRL powstała III RP, a w wy-
niku kryzysu gospodarczego na miejscu
Republiki „Weimarskiej” – III Rzesza.
Co się stanie, gdy obecny kryzys się po-
głębi i na miejscu RFN powstanie inne
państwo? Które wystąpi – bo kto je po-
wstrzyma – z UE?
P. Profesor pisze o orientacji na USA:
„To poważny błąd polskiej polityki za-
granicznej. Owszem, podpisana niedaw-
no umowa, która określa zasady pobytu
amerykańskich żołnierzy w Polsce, ma
znaczenie – ale nie łudźmy się, że jest to
najistotniejszy gwarant naszej niepodle-
głości i że to jakoś niebywale wzmacnia
naszą pozycję w UE”, gdyż dla USA naj-
ważniejszym państwem w tym rejonie są
Niemcy. To prawda. Jednak p.Profesor
myli pojęcia: w 1938 roku dla USA też
najważniejszym państwem w tym regio-
nie były Niemcy – ale gdyby Roosevelt
wiedział, co nastąpi, to przysłałby do
Polski ze dwie dywizje, trochę okrętów
i udzielił nie tylko wysokiej pożyczki,
XVIII
ale i wysokiej zapomogi na zbrojenia!!
P. Profesor radzi nam utrzymywać
dobre stosunki z Izraelem... Moim zda-
niem, nie powinniśmy utrzymywać –
poza dyplomatycznymi i handlowymi
– żadnych stosunków z Izraelem, tzn.
nie powinniśmy wtrącać się w spory
międzysemickie (oraz w inne egzo-
tyczne...). Po prostu nasza chata z kra-
ja, mamy własne problemy – Izrael ma
swoje i życzę Izraelowi, by je pomyśl-
nie rozwiązał. Dalej p.Ciechanowski
zauważa słusznie, że po wejściu do UE
prowadzenie polityki „jagiellońskiej”,
czyli utworzenie federacji z Białej Rusi,
Litwy, Polski i Ukrainy (może i Nad-
dniestrza?) przestało być aktualne – jak
też i prowadzenie jakiejkolwiek poli-
tyki zagranicznej sensu stricto. Trzeba
to więc powtórzyć: „Wydawało się, że
Polska może być liderem w regionie,
że tak się dzieje, a tymczasem przesta-
jemy nim być?” – pyta p.Paweł Dybicz,
a p.Profesor odpowiada; „Do pewnego
stopnia przestaliśmy, ale jest to skut-
kiem naszego wejścia do Unii”. Otwar-
cie powiedziane.
Skoro mówimy już o historii, to pa-
miętajmy, ze śp. Józef Piłsudski mógł
był uprawiać „politykę jagiellońską”, bo
miał, jako agent niemiecki, dobre stosun-
ki z Berlinem. Dlatego III RP – dopóki
istniała – powinna była się zdecydować:
prowadzimy politykę „piastowską”,
opierając się na Rosji lub przynajmniej
Międzymorzu – czy „jagiellońską”,
opierając się na Niemczech. Izrael mógł
prowadzić politykę antysyryjska, anty-
jordańską i antyegipską wyłącznie dzię-
NR 1-2 (1024-1025)
ki zaiste wyjątkowym stosunkom z USA
– a i tak musiał ugodzić się najpierw z
Królestwem Transjordanii (godząc się
na przyłączenie do niego przedjordań-
skiej części Palestyny i utworzenie Kró-
lestwa Jordanii), a potem z Arabską Re-
publiką Egiptu (oddając jej Synaj).
Zainteresowanie III Rzeczypospolitej
Gruzją p.Profesor słusznie określa jako
„niepoważne” – ale teraz nie ma już o
czym pisać. Przejdźmy do sprawy zasad-
niczej.
Otóż p.Profesor uważa, że polska repu-
bliczka powinna dbać, by polityka rol-
na, energetyczna, obronna i zagraniczna
były wspólne – czyli jak najszybciej nie
tylko formalnie, ale i praktycznie zejść
do roli stanu USA. Dodaje: „Na NATO
możemy jeszcze polegać, ale gdyby do-
szło do utworzenia armii europejskiej
pod przywództwem Unii, byłby to moc-
ny argument we wspólnej polityce za-
granicznej”.
Otóż to jest właśnie zasadnicze pytanie.
JE Benedykt Hussein Obama za trzy lata
przestanie być prezydentem Stanów; jego
następcą zapewne zostanie Republikanin
– i wtedy Bruksela wróci do idei utwo-
rzenia armii europejskiej. Oczywiście
wrogiej – pozostającemu pod hegemonią
USA – Paktowi.
Czy wówczas Rzeczpospolita, posiada-
jąca jeszcze przecież wojsko, które skła-
dało przysięgę na wierność jej, a nie Unii,
winna starać się wybić na niepodległość,
opierając się na USA – czy też wraz z in-
nymi państwami UE wystąpić z NATO i
prowadzić pod hegemonią Niemiec poli-
tykę antyamerykańską?
Ja lubię jasne odpowiedzi na proste py-
tania – a takiej od p.Profesora nie otrzy-
małem...
Zakończenie tego bardzo obszernego
wywiadu świadczy o bezradności p.Pro-
fesora. Pisze On: „Marszałek Piłsudski
kiedyś powiedział, że Europa Zachod-
nia jest parszywieńka. Można się z tym
zgodzić, ale, jak powiedziałem, innej
nie ma”. Dobrze – ale dlaczego trzeba
się łączyć z parchatymi??? Parchy są
zaraźliwe!!
P. Profesor innej możliwości nie widzi.
Owszem, dostrzega możność rozpadu
UE. I jaką daje nam radę na taką ewen-
tualność? „I dlatego powinniśmy działać
na rzecz wzmocnienia [UE], a nie głosić
jakichś nierozważnych kasandrycznych
wieści o zagrożeniu Polski laicyzacją, a
całej Unii islamizacją”.
Jeśli nie jest to zamykanie oczu na rze-
czywistość – to co to jest, panie Profeso-
rze?
JANUSZ KORWIN-MIKKE
2-9 STYCZNIA 2010

Wobec nadchodzącej
kultury obozowej
O
Cała polska policja, a za
rozgorączkowanymi medial-
nymi newsami również całe
społeczeństwo zostało po-
stawione na nogi, gdyż kilku
złodziei ukradło z bramy
oświęcimskiego obozu-
muzeum kawałek blachy
układający się w napis
„Arbeit macht frei”. Oddech
wstrzymała nie tylko cała
Polska, ale nawet część
świata, o czym świadczyłyby
np. telefony na najwyższym
szczeblu z Izraela, przyna-
glające do jak najszybszego
odzyskania wspomnianego
„dobra kultury”.
KRZYSZTOF M. MAZUR
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010
KRAJ
wo dobro kultury to – jak przyczynę, dla której ten napis
wspomniano w pierwszym ma być traktowany prawie jak święta
zdaniu – kilka powykręcanych relikwia, gdyż przecież każdy zachowują-
metalowych rurek układają- cy zdrowy rozsądek wie, że nie jest to żad-
cych się w napis, przy czym takie same lub ne dobro kultury. Na tej samej zasadzie za
podobne napisy esesmani kazali wieszać dobro kultury można uznać knut, którym
w większości obozów koncentracyjnych, ubowcy sprawiali skórę schwytanym wro-
a stylistyka napisu w Oświęcimiu wyni- gom reakcji lub szczypce służące im do
kała z fantazji obo- wyrywania paznokci.
zowego kapo, Kurta Skądś jednak wszy-
PRAWICA W POLSCE,
Müllera, który żąda- scy wiedzą, że krzy-
ny kształt napisu miał A TAKŻE NA ŚWIECIE że należy ściągać ze
narysować na ziemi. WALCZY, A CZĘŚĆ ścian budynków, ko-
Wprawdzie żyjemy PRZYNAJMNIEJ STWARZA ścioły można okra-
w czasach, kiedy za POZORY WALKI Z LEWICĄ, dać i profanować,
sztukę uchodzą jesz- NIE PYTAJĄC, PO CO gdyż przy wykrywa-
cze bardziej kontro- WŁAŚCIWIE LEWICA niu sprawców takich
wersyjne dzieła, a si- PODEJMUJE OKREŚLONE przestępstw organy
kanie obszczymurka HASŁA I DZIAŁANIA ścigania przyjmują
na ścianę niektórzy raczej standardową,
gotowi nazywać in- a nie nadzwyczajną
stalacją artystyczną, ale zaangażowanie, procedurę, a równocześnie skądś wiado-
zgiełk i egzaltacja towarzyszące kradzie- mo, które sprawy ocierają się o religię
ży w Oświęcimiu skłaniają do pewnej politycznej poprawności i w ich ściganiu
refleksji. Przede wszystkim do takiej, że i wykrywaniu uchodzi nawet ściąganie
nawet polska policja, kiedy portek przez głowę. Pod koniec stycznia,
dostanie taki rozkaz podany dziesięć dni po tzw. Dniu Judaizmu, ma
podobno przez samego pre- być uroczyście obchodzona kolejna rocz-
miera, potrafi w ciągu kilku nica wyzwolenia obozu i kto wie, czy
dni przetrząsnąć całą Polskę i goście przybyli na obchody nie będą mu-
odnaleźć kawałek metalu – i sieli padać na kolana przed autorskim po-
to, jak się okazało, już nawet mysłem kapo Müllera. Sam napis może
pocięty na kilka kawałków nawet powędruje za kuloodporną szybę,
oraz zakopany w ziemi. Nie- a na jego miejsce wystawiać się będzie
stety gdyby przykładowemu wykonaną naprędce kopię.
Kowalskiemu ukradziono Inną sprawą jest to, że wyzwolenie
najdroższy samochód, a na- obozu koncentracyjnego wiązało się z
wet cały dom, to można być popadnięciem w niewolę drugiego tota-
prawie pewnym, że mógłby litaryzmu, tym razem sowieckiego typu,
jedynie liczyć na umorzenie który trwał kilkadziesiąt lat i podobno
sprawy. Gdyby ukradziono „się skończył”. Nawet gdyby było to
jakiś prawdziwie zabytkowy prawdą, narodowy socjalizm – w ramach
i cenny obraz lub rękopis czy którego Niemcy zwalczali m.in. bezrobo-
gdyby porwano lub nawet za- cie pod hasłem „Arbeit macht frei”, a gdy
mordowano człowieka, skala już zwalczyli bezrobocie, to zabrali się
poszukiwań i nagrody dla do mordowana mniej wartościowych na-
informatorów nie byłyby tak rodów – oraz socjalizm międzynarodowy
skuteczne jak w przypadku w wykonaniu Sowietów pozostawiły po
owego kawałka złomu zwane- sobie skutki, które prowadzą nas obecnie
go dumnie „dobrem kultury”. w objęcia trzeciego totalitaryzmu.
Bo doprawdy nawet bardzo Prawica w Polsce, a także na świecie
się starając, trudno zrozumieć walczy, a część przynajmniej stwarza
XIX
KRAJ
pozory walki z lewicą, nie pytając, po co
właściwie lewica podejmuje określone ha-
sła i działania. Z pozoru takie postawienie
sprawy wydaje się bezsensowne, gdyż wy-
dawać by się mogło, że socjalizm buduje
się dla socjalizmu, wierząc, że taki ustrój
jest lepszy od innego, z krzyżami walczy
się w imię tolerancji religijnej, homosek-
sualna propaganda służy wolności sumie-
nia, a narodową tożsamość i tradycję pod-
ważać należy w imię walki z ksenofobią.
Być może spora część różnych lewackich
aktywistów nawet wierzy, że gdyby np.
wyrugować Pana Boga oraz religię z tzw.
sfery publicznej, to na świecie zmniejszy
się liczba konfliktów i wojen. Ale z takie-
go przekonania wynika obarczenie Pana
Boga odpowiedzialnością za zło na świe-
cie, czyli – jak pisał C. S. Lewis – posa-
dzenie Pan Boga „na ławie oskarżonych”.
To samo dotyczy innych spraw, tj. socja-
lizmu, politycznej poprawności, globalne-
go ocieplenia, feminizmu (vide: parytety),
gdyż te cząstkowe rozwiązania układają
się w pewną spójną wizję ideologii, która
ma zająć miejsce przekonań, na których
zbudowana była nasza cywilizacja. Służą
temu także nowoczesne technologie, po-
zwalające skuteczniej kontrolować, a na-
wet wpływać na decyzje. W okresie, kiedy
Polacy będą pogrążeni w świątecznej nir-
wanie, czyli pomiędzy Bożym Narodze-
niem a Nowym Rokiem, Rada Ministrów
ma przyjąć założenia do nowej ustawy o
dowodach biometrycznych, bo okazuje
się, że te dowody, które Polacy wymienia-
li masowo zaledwie kilka lat temu, lada
chwila okażą się „nieważne”. Ale oczywi-
ście nowe dowody będą „za darmo” i aż
wstyd, że po tylu latach uczenia się eko-
nomii ktoś może publicznie powtarzać ta-
kie androny (oczywiście, bo jakżeby ina-
czej, koszty wymiany, tj. ponad 230 mln
zł, zostanie sfinansowany z budżetu UE).
Czyli celem tych wszystkich działań jest
zbudowanie nowego porządku, któremu
służą nowe kultury budowane pieczoło-
wicie w ramach starej cywilizacji, w tym
ujawniająca się coraz wyraźniej kultura
obozowa. Dociekanie faktów już ujęto
w paragrafy negacjonizmu, zrównując
to niemalże z propagowaniem ideologii
faszystowskiej (co ciekawe, jakby w po-
przek temu można obserwować nadzwy-
czajny wysyp bogato wydanych publika-
cji nt. kolejnych dywizji Wehrmachtu, ich
uzbrojenia i kampanii), teraz jako dobra
kultury każe się nam czcić obozowe na-
pisy, za chwilę to samo będzie odnoszone
do kawałków betonu z krematorium. Kto
wie, jakie bałwany będziemy lepić za lat
kilka lub kilkanaście.
KRZYSZTOF MAZUR
XX
Progresywne mandaty
D
o rabunku na drogach szykują
się politycy z ugrupowań po-
dobno liberalnych. Poseł Hen-
ryk Siedlaczak z PO zapropo-
nował, by mandaty płacić w zależności
od zarobków kierowcy, co zaprowadziło
by „sprawiedliwość społeczną” na pol-
skich drogach.
Pomysł posła platformy ze Śląska jest
tyleż prosty, co lewacki – tzw. mandaty
progresywne, których wysokość, przy
tym samym przekroczeniu prędkości,
byłaby tym większa, im lepiej zarabiałby
kierujący pojazdem. – Bogaci kierowcy
powinni płacić za łamanie przepisów
więcej niż kierowcy biedni... No bo jaka
to sprawiedliwość, jeśli zarówno emeryt
dostający na miesiąc tysiąc złotych, jak
i bogacz zarabiający parędziesiąt tysięcy
płacą 200-złotowy mandat – tłumaczy
autor pomysłu poseł Henryk Siedlaczak.
Rozumowanie godne takich klasyków
jak Marks czy Lenin. Chyba do takich
wzorców nawiązuje kolega posła Hen-
ryka, sosnowiecki poseł platformy Ja-
rosław Pięta, bez żenady twierdzący, iż
„idea warta jest przedyskutowania”. Czy
idee „czerwonego Sosnowca” wciąż są
żywe? Znamienne, iż podobne zdanie
jak „liberalna” platforma ma „prawico-
wy” PiS, którego jeden ze znanych poli-
tyków, Jacek Kurski, stwierdza: „pomysł
z kosmosu, ale sprawiedliwy”.
W takiej sytuacji nie zdziwiłbym się,
gdyby złożona w Sejmie interpelacja po-
sła Siedlaczaka zaczęła pomału nabierać
złowrogiej realności.
Finlandyzacja Polski
Autor pomysłu zaprowadzenia spra-
wiedliwości społecznej na polskich
drogach odwołuje się – jak to często z
przepychaniem lewackich pomysłów
w kolejnych krajach bywa – do przy-
kładu Finlandii, gdzie od lat takie pro-
gresywne mandaty funkcjonują. Dane
o zarobkach kierowców potrzebne do
wystawienia mandatu w odpowiedniej
wysokości tamtejsi policjanci otrzymu-
ją z centralnego rejestru podatkowego.
W kraju tym bezrobotny za przekrocze-
nie prędkości o 20 km/h zapłaci mini-
malną stawkę 115 euro, natomiast po-
tentat branży mięsnej Jussi Salonoja w
2004 roku za dwukrotne przekroczenie
prędkości dostał mandat w wysokości
170 tysięcy euro (!). Progresywne man-
NR 1-2 (1024-1025)
daty wprowadzono w Finlandii by-
najmniej nie po to, by zwiększyć bez-
pieczeństwo na drogach, co przyznaje
nawet dziennik „Polska”, wprost pisząc
o stawkach mandatów: „Górnej grani-
cy nie ma, ale w praktyce biednych się
oszczędza, a bogatych łupi”.
Głupota czy zawiść
To jest właśnie jedyny powód zaprowa-
dzenia tej sprawiedliwości społecznej:
łupienie ludzi bogatych, czyli bardziej
pomysłowych, pracowitych i zaradnych,
przez nową polityczno-urzędniczą kla-
sę pasożytów żerujących na społeczeń-
stwie okradanym pod postacią coraz to
wymyślniejszych podatków. W Polsce
nie jest to pierwszy tego rodzaju pomysł
uderzający w kierowców, by przypo-
mnieć słynny projekt opracowany w
Ministerstwie Sprawiedliwości, który w
maju 2007 roku czekał już tylko na pod-
pis premiera, by skierować go do Sejmu.
Zakładał on taką nowelizację kodeksu
karnego, by za jazdę z 0,5 promila alko-
holu lub więcej konfiskować jadącemu
jego samochód! Dodajmy, iż tyle pro-
mili we krwi można mieć już po wypi-
ciu zaledwie dwóch 0,5 litrowych piw.
Skonfiskowane auta miały być sprze-
dawane na licytacjach. Pomysł ten od-
woływał się więc do zasady stosowanej
skutecznie również przez łysoli z bej-
zbolami – zabrać, ile się da. Masz polo-
neza – weźmiemy poloneza; masz nowe-
go mercedesa – weźmiemy mercedesa,
czyli wszystko, co masz. Ten pomysł na
szczęście przepadł, ale jak będzie z po-
mysłem posła Siedlaczka, nie wiadomo.
W końcu żyjemy w kraju progresyw-
nych podatków, gdzie ludziom bardziej
pracowitym za zarobienie na podstawie
umowy o pracę większych pieniędzy
odbiera się już nie 19%, ale znacznie
więcej kasy. Z drugiej strony wciąż zbyt
dużo Polaków albo nie zauważa bandyc-
kiego charakteru tych pomysłów, albo co
gorsza ma podobną mentalność, skoro
popiera taką sprawiedliwość społeczną.
Można to było zauważyć na jednym z
portali internetowych, który zrobił son-
dę na temat pomysłu posła Siedlaczka –
ku memu zaskoczeniu, w momencie jej
oglądania 68% internautów poparło ten
projekt. Głupota to tylko czy już zwykła
zawiść?
MIROSŁAW BŁACH
2-9 STYCZNIA 2010

PIESIEWICZ A POLAŃSKI ■ TUSK JAKO PAN OD HISTORII ■ KOLEJNY SPOCONY KOLEŚ?...
■ WOJCIECHOWSKI, NARUTOWICZ, MOŚCICKI – „BOLEK”, „ALEK”, „CAREX”, „MUST”...
■ MNIEJSZA O BUDŻET – PIJAR WAŻNIEJSZY ■ BUDUJMY POMNIK OFIAR KRYZYSU!
Dyktatura bez terroru?
C
Casus pascudeus senatora hodzi o to, że na liście
Wildsteina figuruje
Platformy Obywatelskiej, Krzysztof Marek Pie-
Krzysztofa Marka Piesiewi- siewicz z sygnaturą
cza, skłania do moralnego 001052/1726. Z tego moralnego
niepokoju – i nie tylko. – i nie tylko – niepokoju wyni-
kają moje pytania: czy senator
MARIAN MISZALSKI był szantażowany tylko ostatnio
i tylko przez dziwki spod „Mar-
riotta”, czy jeszcze przez kogoś? Czy
bywał szantażowany wcześniej, jako se-
nator lub adwokat, przez tajne służby?
I przede wszystkim: czy teraz zrzeknie
się także mandatu senatora? Na razie
„Filozof” z Lublina i „Stokrotka” z ak-
tywu stołecznego dają zaporowy odpór.
Co do „Filozofa” – wprawdzie nie krąży
po internecie żaden film, ale tu i tam sły-
TYMCZASEM W NASZEJ MŁODEJ
DEMOKRACJI LUDZIE DZIWNIE ZATRACAJĄ
UMIAR I SKROMNOŚĆ. PCHAJĄ SIĘ DO
POLITYKI OSOBNIKI NAWET SKĄDINĄD
UTALENTOWANE, ALE AKURAT BEZ
KWALIFIKACJI POTRZEBNYCH W TEJ
BRANŻY. NAJLEPSZYM PRZYKŁADEM JEST
SAM TUSK.
chać uporczywe pytanie, czy ma jakieś
miłe lub niemiłe wspomnienia z cze-
skiej Pragi... Co do „Stokrotki” – padało
już pytanie, czy poddała się lustracji, ale
odpowiedź, zdaje się, nie padła...
Krzysztof Piesiewicz to utalentowany
scenarzysta; widać po filmach Kieślow-
skiego, że moralne niepokoje nie są mu
obce. Chyba nie musi być politykiem?
Trzeba brać przykład z Polańskiego: też
utalentowany, też ma szczególne upodo-
bania, ale do polityki się nie pcha! Pil-
nuj, szewcze, kopyta!
Tymczasem w naszej młodej demo-
kracji ludzie dziwnie zatracają umiar i
skromność. Pchają się do polityki osob-
niki nawet skądinąd utalentowane, ale
akurat bez kwalifikacji potrzebnych w
tej branży. Najlepszym przykładem jest
sam Tusk. Wyobrażam sobie, że każde
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010
KRAJ
KRZYSZTOF PIESIEWICZ
to utalentowany scenarzysta.
Chyba nie musi być politykiem?
liceum żeńskie byłoby szczęśliwe, ma-
jąc tego magistra historii za profesora,
a nastolatki przykładałyby się pilniej do
tego nudnego w ich wieku przedmiotu,
mając takiego pana od historii. A i on
sam – czy nie byłby bardziej w swym
żywiole, otoczony na przerwach ko-
łem dorastających panienek, z którymi
flirtowałby i które kokietowałby, ma
się rozumieć, całkiem niewinnie? A tu
diabli nadali, że zabrał się do polityki i
akurat traf chciał, że „Bolek” potrzebo-
wał posłusznego rządu Jana Krzysztofa
Bieleckiego... Ot, i korzenie całej póź-
niejszej politycznej konkiety „Kongresu
Aferałów”.
„Czym skorupka za młodu nasiąk-
nie...” – więc po aferze hazardowej
mamy kolejnego „spoconego kolesia”,
eurodeputowanego Liska, co to „przele-
wał z pustego w próżne, a sobie na kon-
to”. Jeszcze PO nie zdążyła zamieść pod
dywan „hazardu”, a już coś nowego (acz
ze starego repertuaru)! Wygląda na to,
że rozpoczął się festiwal afer, a zanim
się skończy, Tusk „zdystansuje się” od
całej PO...
Tak, tak – ludzie u nas nagminnie mi-
jają się z powołaniem. Dług publiczny
grozi już wariantem argentyńskim, w
ochronie zdrowia bez zmian (to zna-
czy coraz gorzej), drożyzna postępuje,
resztówka socjalistyczna w gospodarce
ma się coraz lepiej, podobnie biuro-
kracja, suwerenność państwa przeputa-
na... – a PO nic, ino konsekwentnie do
bólu i śmieszności skupiona na swych
XXI
KRAJ
głównych celach: dożynaniu watahy
i promowaniu Tuska na prezydenta.
40-milionowy naród stał się zakładni-
kiem politycznego ambicjonera i kole-
gów – sprawnych, owszem, w kręceniu
swych własnych lodów na boku, ale
przecież można kręcić całkiem dobre
lody i poza polityką. Bo to nie brak uta-
lentowanych krętaczy lodów, co to nie
pchali się do polityki? Ci mi imponują:
nie sztuka kręcić lody z pieniędzy po-
datnika, w osłonie majestatu władzy –
sztuka kręcić lody kosztem nienasyco-
nej, pazernej władzy!
Przed wojną też mieliśmy utalentowa-
nych obywateli, ale ci, którzy pchali się
do polityki, nie kręcili lodów na boku.
POMNIK DLA
steśmy znów państwem policyjnego naprzeciwko byłej katowni UB-eckiej,
terroru, to na pewno jesteśmy już znówgdzie dziś mieści się szkoła im. St. Wy-
„państwem służbowym” partyjnych no- spiańskiego, poety od „miałeś, chamie,
złoty róg, miałeś, chamie, czapkę z piór”.
menklatur i wszystko jeszcze przed nami:
pełzająca rewolucja. Bywają ofiary powodzi, burzy, tsunami,
lawin górskich. Piszemy im na tablicach:
Tyle naszego, co sobie nastawiamy po-
„Ofiary lawiny... pioruna... powodzi”.
mników w mitach i architekturze, nim się
Ale komunizm nie był kataklizmem przy-
zacznie lizbońskie dokręcanie śruby... Co
do mitów – jeden „pomnik” już powsta- rody, tylko tworem ludzkim. Czemu więc
jest to „Pomnik Ofiar komunizmu” – a
je w postaci tezy: „»Solidarność« obaliła
nie „Pomnik Ofiar
Komunistów”?
Żyjemy w czasach
demokratycznego
rozmywania od-
powiedzialności,
gdy protestuje się
nie przeciw prze-
stępcom, a przeciw

FOT. www.premier.gov.pl
UPAMIĘTNIENIA „OFIAR „przestępczości”
KOMUNIZMU” POWINIEN albo „przemocy”,
to i są ofiary ko-
BYĆ WIĘKSZY NIŻ
munizmu, a nie
PAŁAC KULTURY W
komunistów...
WARSZAWIE ALBO PAŁAC Tylko patrzeć, jak
POZNAŃSKIEGO W ŁODZI jakiś chytry euro-
lisek zgłosi projekt
Prezydent Stanisław Wojciechowski „Pomnika Ofiar
był wybitnym spółdzielcą, ale nigdy DŁUG PUBLICZNY grozi już wariantem Kryzysu”! Ho,
nie przydzielił sobie spółdzielczego argentyńskim, w ochronie zdrowia bez zmian ho! Może zaraz
mieszkania poza kolejnością. Prezy- (to znaczy coraz gorzej), drożyzna postępuje, zostanie „autory-
dent Gabriel Narutowicz był wybitnym resztówka socjalistyczna w gospodarce ma się tetem moralnym”
coraz lepiej, podobnie biurokracja, suwerenność
chemikiem, a nigdy nie starał się o kon- na Unię Europej-
państwa przeputana... – a PO nic, ino
cesję na handel paliwami. Prezydent ską? Kuszący był-
konsekwentnie do bólu i śmieszności skupiona
Ignacy Mościcki, też wybitny chemik, na swych głównych celach: dożynaniu watahy by także „Pomnik
pod względem osobistej uczciwości i promowaniu Tuska na prezydenta. Ofiar Globalnego
bez zarzutu... Nie musieli podpierać się Ocieplenia” albo
„świadczeniem usług konfidenckich”, „Pomnik Ofiar
żeby zaistnieć politycznie. Dziś na od- komunizm”. Co do architektury – właśnie Globalizacji”. Czy filantrop Soros nie
cinku prezydentury „Bolek”, „Alek”... – w Łodzi odsłonięto pierwszy w Polsce mógłby ich sfinansować? A co z „Po-
a w kolejce na najbliższe lata ustawiają „Pomnik Ofiar Komunizmu”. Szlachetna mnikiem Ofiar Nietolerancji, Ksenofo-
się „Carex”, „Must”... Ktoś przed wojną intencja, ale środki skromne – więc i po- bii i Antysemityzmu”? Takie pomniki
powiedział złośliwie o Tuwimie, że tak mnik skromny, skromniutki. A przecież powinny stanąć na wszystkich placach
bardzo „wgryzł się w polszczyznę, że (nazwa zobowiązuje) ofiar komunizmu miast, miasteczek, osiedli i osad, jak UE
aż przegryzł się na drugą stronę”. Nasz były miliony! Nie czepiam się małostko- długa (w długach...) i szeroka, a data
młody ustrój tak wgryzł się w demokra- wo, ale dla upamiętnienia „ofiar komuni- powstania nowej UE byłaby okazją dla
cję spod okrągłego stołu, że aż przegryzł zmu” pomnik powinien być większy niż organizowania „spontanicznych ma-
się nazad do PRL? Pałac Kultury w Warszawie albo pałac nifestacji” ludności. No a potem – jak
Krótko mówiąc: jeśli jeszcze nie je- Poznańskiego w Łodzi. Pomnik stanął za rewolucji francuskiej: szybciutko
od „demokracji służbowej” do państwa
R E K L A M A policyjnego. Właśnie poseł Napieral-
ski obwieścił, że „lewica ma wyłącznie
przyszłość”. To już nie ma przeszłości?
No tak – im więcej wymazanej prze-
szłości, tym bardziej jest to przyszłość
kusząca... Wszystko od nowa: krzyże
zdejmować, pamięć zacierać, małych
skrobać, starych gazować, prawdę gło-
sować, podatki podnosić!
Przed „dyktaturą relatywizmu” prze-
strzegł ostatnio Benedykt XVI, a czy
dyktatura może obejść się bez terroru?
MARIAN MISZALSKI

XXII NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010


EUROPA
Hiszpania od 1 stycznia objęła rotacyjne
kierownictwo w UE. Priorytetem ma być
(na świecie) doprowadzenie do powsta-
nia państwa palestyńskiego, żyjącego w
pokoju z Izraelem oraz (wewnątrz Unii)
równość obywateli, konkurencyjność i
równowaga między krajami. P. Michał
Moratinos, szef dyplomacji, zapewnił,
że jego kraj nie będzie konkurował z
nowymi władzami UE – jej prezydentem
p.Hermanem van Rompuyem i szefową
dyplomacji p.Katarzyną Ashton.
Nie będą konkurować? Też konkurencja
– wart Pac pałaca...
Przyjęta w listopadowym referendum
decyzja o zakazie budowy w Szwajcarii
minaretów została zaskarżona do Euro-
pejskiego Trybunału Praw Człowieka w
Strasburgu przez pochodzącego z Algierii
muzułmańskiego działacza, p.Hafida
Ouardiriego. Uważa on, że zakaz budowy
minaretów narusza Europejską Konwen-
cję Praw Człowieka.
No to szacowny trybunał ma zgryz,
szczególnie po niedawnym orzeczeniu w
sprawie krzyży.
Serbia złożyła oficjalny wniosek o
członkostwo w UE.
Kilka wieków oporu przeciw Imperium
Otomańskiemu na nic. Teraz Turcy zajdą
ich od strony Niemiec.
Światowy Kongres Żydów uznał za
„niepożądaną i przedwczesną” decyzję
JŚw. Benedykta XVI, która otwiera drogę
do beatyfikacji śp. Piusa XII.
Czy nie pora, by sprawami beatyfikacji
w Kościele rzymskokatolickim ŚKŻ zaj-
mował się od początku do końca?
Francuska Unia na rzecz Ruchu Lu-
dowego pracuje nad projektem ustawy,
który zakłada całkowity zakaz noszenia
burek w miejscach publicznych. Nie
odnosi się on bezpośrednio do samych
burek, tylko ma regulować kwestie chust
zakrywających twarz. Zdaniem Partii Ko-
munistycznej, propozycja „dolewa oliwy
do ognia” w debacie nad tożsamością
narodową i „nie pomoże kobietom, które
skrywają się pod tymi materiałami”.
Całe szczęście, że nie zajęli się zbyt
krótkimi spódniczkami paryżanek, nazbyt
dużymi dekoltami i nadmiernie wysokimi
obcasami, bo by tożsamość narodowa
Francuzów mocno ucierpiała.
Turecka dyplomacja zakwestionowała
zniesienie przez kraje strefy Schengen
wiz dla obywateli Serbii, Macedonii i
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010
POSTĘP W ŚWIECIE
rach: „Szalom
alejchem” oraz
„Hawa nagila”.
Kanada odma-
wia wiz czeskim
Cyganom, więc
Ci, którzy już tam
zamieszkali i cze-
kali na krewnych,
setkami wracają do
Czech.
Ciekawe, to nie
mogła im tego
wywróżyć jakaś
Cyganka?
FOT. WIKIPEDIA
Senat USA prze-
głosował w Wigilię
Bożego Narodzenia
reformę systemu
Izba poselska w Madrycie przyjęła nową, opieki zdrowotnej,
liberalną ustawę o przerywaniu ciąży, która która ma dać ubez-
pozwala na aborcję na życzenie do 14. tygo- pieczenie 30 milio-
dnia ciąży po ukończeniu 16 lat, a aż do 22. nom Amerykanów.
tygodnia będzie można usunąć ciążę w przy- Wszyscy Repu-
padkach gwałtu, uszkodzenia płodu oraz za- blikanie głosowali
grożenia życia lub zdrowia matki. Po przyjęciu przeciw. W zamian
przez Senat ustawa stanie się prawem. za zbudowanie
Ale za to coraz głośniejsze są żądania, by zakazać większości lewe
zabijania byków na korridach. skrzydło Demokra-
tów oraz JE Barack
Czarnogóry przy jednoczesnym utrzyma- Obama musieli zrezygnować z powołania
niu obowiązku wizowego w stosunku do państwowego ubezpieczyciela, który miał
Turcji. rywalizować z firmami prywatnymi. Teraz
A było przegrywać pod Wiedniem? państwo ma dopłacać do ubezpieczeń
dla uboższych oraz rozszerzyć darmowy
P. Jerzy Papakonstantinou, grecki mini- program ubezpieczeń Medicaid dla naj-
ster finansów, zapowiedział, że rząd bę- uboższych. Do ostatecznego uchwalenia
dzie pracował na rzecz odnowy systemu ustawy droga jeszcze daleka.
podatkowego. Ma zwiększyć dochody Zwłaszcza że w tzw. międzyczasie szlag
budżetu i zwalczać wyłudzenia podat- może trafić USA. Wystarczy przeczytać
kowe. Jest to część planu mającego na poniższą informację.
celu pomoc w wyjściu Grecji z kryzysu
ekonomicznego, jednego z największych Senat podwyższył także pułap amery-
w UE, który niepokoi też eurokratów w kańskiego długu publicznego do
Brukseli. 12,4 bln $. Rząd będzie mógł dzięki temu
Krótko mówiąc: rząd zamierza zwięk- wyemitować dodatkowe obligacje skarbu
szyć podatki. państwa, które pokryją koszty działalno-
ści rządu do około połowy lutego przy-
AMERYKA szłego roku. I tutaj wszyscy senatorowie
P. Beniamin Szalom Bernanke, szef republikańscy głosowali przeciw.
Fed, został wybrany przez Senacką No właśnie. I już co niektórzy próbują
Komisję ds. Bankowości na kolejną ratować się na własną rękę.
kadencję. Wcześniej został on wybra-
ny Człowiekiem Roku przez magazyn P. Dawid Heineman, republikański guber-
„Time”. Komisja wybrała p.Bernankego nator stanu Nebraska, stwierdził w imieniu
stosunkiem głosów 16 do 7, a jej prze- swoim i mieszkańców tego stanu, że nie
wodniczący, WDost. Krzysztof Dodd, chce wsparcia finansowego rządu, które w
nie szczędził mu pochwał, mówiąc m.in., zamian za poparcie reformy służby zdrowia
że jego „mądre przywództwo” oznacza wywalczył dla tego stanu p.Beniamin Nel-
pogodną przyszłość. son, senator demokratyczny.
Czyli radosne tańce przy znanych utwo- Nebraska wystąpi z USA?
XXIII
 POSTĘP W ŚWIECIE
JE Evo Morales, prezydent Boli-
wii, ogłosił, że po fiasku szczytu
klimatycznego w Kopenhadze zorga-
nizuje w kwietniu 2010 roku światową
konferencję ruchów społecznych w
sprawie zmian klimatycznych.
P. Morales nie zgadza się z oskarże-
niami ze strony Brytyjczyków, którzy
odpowiedzialność za niepowodzenie
konferencji zrzucają na Chiny, Wene-
zuelę i Boliwię.
Czyli powinniśmy chyba pochwalić
Moralesa? A także Chiny i Wenezuelę?
Wenezuelski rząd opublikował rezo-
lucję, która ma na celu racjonalizację
zużycia energii elektrycznej w kraju,
m.in. w centrach handlowych, w go-
dzinach między 11 a 21. Zmusza także
zakłady przemysłowe, które zużywają
więcej niż 5 megawatów miesięcznie,
i inne przedsiębiorstwa zużywające
więcej niż 2 megawaty do ograniczenia
zużycia energii o 20%.
W Wenezueli energia jest dotowana,
więc mieszkańcom oraz np. samorzą-
dom nie opłaca się nawet gasić świateł
w domach ani wyłączać latarni w ciągu
dnia!
ŚWIAT
JE Barack Obama oraz przywódcy
Chin, Indii, Brazylii i RPA osiągnęli
na szczycie klimatycznym w Kopen-
hadze porozumienie, które będzie
„historycznym krokiem naprzód”.
Wg agencji dpa, porozumienie dotyczy
weryfikacji działań podejmowanych
przez Chiny i Indie w celu ochrony
klimatu, a decyzje w sprawie celów
dotyczących redukcji emisji gazów
cieplarnianych do 2020 roku zostaną
podjęte w styczniu.
Na razie prawie cała Ameryka Północ-
na jest sparaliżowana przez największe
od wielu lat śnieżyce i mrozy!
Z powodu kryzysu Gazprom wydo-
będzie w tym roku o 16% gazu mniej
niż przed rokiem. Zapowiadany spadek
wydobycia to 60% całego eksportu rosyj-
skiego gazu do Europy Zachodniej
Zwolennicy globcia powinni chwalić
pod niebiosa Gazprom!
Rosyjskie ministerstwo finansów
sprzedało Bankowi Centralnemu Rosji
30 ton złota za 1 mld $, by złagodzić
obecny kryzys budżetowy. Na razie nie
wiadomo, co bank centralny zamierza
zrobić z nabytym kruszcem, ale minister
finansów oświadczył w październiku, że
rząd rozważa sprzedawanie złota na ryn-
XXIV
kach międzyna-
rodowych w celu
zasilenia budżetu.
Skądś na nowe
pociski balistyczne
muszą brać.
Rosja zrezygno-
wała z eksporto-
wania w stycz-
niu ropy przez
porty ukraińskie i
FOT. www.rnw.nl
wyraziła obawy,
czy Ukraina bez
problemów zapłaci
za dostarczony
jej gaz ziemny, co
według Reutera
sygnalizuje możli- Wg „New York Times”, JE Barack Obama nie
wość powtórzenia zamknie więzienia w Guantánamo na Kubie w
się noworocznych roku 2010, a najwcześniej w 2011. Prezydent
sporów cenowych już jesienią przyznał, że wyznaczony przez nie-
między Moskwą a go termin jest nierealny. Chociaż ponad 100
Kijowem, zakłó- terrorystów przeniesiono do więzienia Thom-
cających dostawy son w stanie Illinois, ponad 200 km na zachód
gazu do państw od Chicago, to na przeniesienie pozostałych
UE. Wg anality- brakuje pieniędzy, a na przystosowanie obiek-
ków, jest jednak tu do zaostrzonych standardów potrzeba pra-
mało prawdopo- wie roku.
dobne, by Rosja E tam, Obama boi się, że potem sam trafi do tego
wzmogła obecnie więzienia.
naciski na Ukra-
inę, bowiem pogarszałoby to szanse pro- chronić irańskie zasoby ropy przed hitle-
rosyjskich kandydatów w styczniowych rowcami?
wyborach prezydenckich nad Dnieprem.
Czyli dla nas jedyny ratunek to jak Pomimo kategorycznego sprzeciwu
najdłuższe wybory na Ukrainie. Najlepiej MinFinu, rząd Japonii przyznał 562 mld
kilka tur, tak gdzieś do maja. jenów (6,2 mld $) producentom ryżu,
aby wyrównać straty tym, którzy w ciągu
Wg timesonline.co.uk, najbliższa ostatnich kilku lat sprzedawali ryż poni-
rodzina Osamy ibn Ladena ukrywa się żej kosztów produkcji. Wsparci zostaną
w Iranie. Ponoć jedna z żon ibn Lade- również farmerzy, którzy zdecydują się
na, sześcioro jego dzieci i 11 wnucząt zmienić typ swoich upraw na soję lub
mieszka niedaleko Teheranu, nie mając pszenicę. Dotacje obiecano rolnikom
przy tym żadnego kontaktu ze światem podczas kampanii wyborczej Japońskiej
zewnętrznym. Obecnie rodzina stara się Partii Demokratycznej i rząd zamierza
o wyjazd z Iranu, aby nawiązać kontakt z dotrzymać obietnic, mimo iż wcześniej
pozostałymi krewnymi. podjęto decyzję o nieobniżaniu podatku
Żadnego kontaktu ze światem? A skąd od paliwa – wbrew deklaracjom składa-
11 wnucząt??? nym podczas kampanii.
Zdaje się rząd chce zachęcać do wlewa-
JE Mahmud Ahmadineżad będzie się nia do baków sake zamiast benzyny.
domagał rekompensaty za straty po-
niesione przez Iran w czasie II wojny Mieszkańcy Szanghaju nie godzą się na
światowej. Nakazał on swoim urzędni- to, aby do szkół finansowanych z ich po-
kom obliczyć straty, jakie poniósł Iran w datków chodziły dzieci nowo przybyłych i
czasie, kiedy stacjonowały tam wojska najuboższych mieszkańców miasta, którzy
koalicji – ZSRS, USA i Wielkiej Brytanii. podatków nie płacą. W 18-milionowym
Do 1942 r. Iran był neutralny, ale już w Szanghaju mieszka prawdopodobnie aż
sierpniu 1941 r. wkroczyły tam wojska 5 mln migrantów ze wsi. Nie mają oni
brytyjskie i sowieckie, aby chronić irań- żadnych przywilejów socjalnych.
skie zasoby ropy przed hitlerowcami. Cóż za wielki rynek dla prywatnego
Czyżby teraz to Izrael koniecznie chciał szkolnictwa!
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010

WIEŚCI Z UE – NOWE KONTROLE, NADZORY, REGULACJE I KOSZTY
Bliżej eurosocjalizmu
T
„Szczyt klimatyczny” ONZ
w Kopenhadze okazał się
ogromnie kosztownym,
marnotrawnym i bezowoc-
nym happeningiem kilku-
nastu tysięcy biurokratów
z Europy i innych konty-
nentów. Ten sabat różnych,
w większości czerwono-
zielonych, zawodowych
marnotrawców pieniędzy
podatników uchwalił sobie,
że globalnemu klimatowi
nie będzie wolno ocieplić
się o więcej niż 2 stopnie
Celsjusza do roku 2050. Na
szczęście ta liczna gromada
budżetowych pasożytów
świata nie zdołała uchwalić
żadnych wiążących regulacji
polityczno-prawnych. Udało
jej się jednak, głównie pod
wpływem władz niektórych
państw UE, uchwalić dekla-
rację, że państwa zamoż-
ne, w tym należące do UE,
zobowiązują się do wsparcia
państw „rozwijających się”
w „walce z ociepleniem kli-
matycznym”. I z redukcją ich
przemysłowej i innej emisji
dwutlenku węgla.
TOMASZ MYSŁEK
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010
SWIAT
Ś
o deklarowane
wsparcie opie-
wa na ogromną
kwotę 30 mi-
liardów dolarów rocz-
nie do roku 2012. A do
roku 2020 suma ta ma
wzrosnąć do 100 miliar-
dów dolarów rocznie (!).
Czy ta skandaliczna de-
klaracja zostanie kiedyś
zrealizowana? Okaże się
to oczywiście dopiero
odpowiednio za trzy i
10 lat.
Jaką część tego „euro-
klimatycznego” haraczu
na rzecz zabobonów i
ideologii światowej le-
wicy zapłacą podatnicy
polscy? Tego jeszcze nie
wiadomo, bo podział ha-
raczu między kraje UE
ma nastąpić dopiero za parę miesięcy. Ale więksi ocieplacze i emitenci gazów na tej
na podstawie różnych, jeszcze niepełnych planecie w końcu muszą stać się pionie-
informacji i przewidywań prasowych rami [walki z ociepleniem klimatu] – na-
można spodziewać się kwoty co najmniej wet w razie wątpliwości i także bez gwa-
kilkudziesięciu lub stu kilkudziesięciu mi- rancji, że do tej walki przyłączą się inni.
lionów euro (kilkuset milionów złotych) 15 najbardziej uprzemysłowionych państw
rocznie. Kwoty obciążającej polskich po- świata odpowiada bowiem za blisko
datników i polskie przedsiębiorstwa prze- 80 proc. światowej emisji dwutlenku wę-
mysłowe. Ciekawe, jak na to zareagują gla. Wszystkie te państwa podkreślały
za kilka lat polscy poddani eurokomuny? w Kopenhadze, jak ważna jest dla nich
W tym szczególnie ci prywatni przed- ochrona klimatu. Teraz politycy tych
siębiorcy czy rolnicy, którzy do tej pory państw muszą to udowodnić czynami. A
przynależność naszego kraju do eurokoł- wyborcy muszą ich sprawdzać, żeby nie
chozu, z racji różnych ułatwień ekspor- wybrać ich ponownie, jeżeli nic nie zro-
towych czy „środków UE”, raczej sobie bią”. Czy socdemokratyczny komentator
chwalili? Czy w ogóle o tym haraczu, z Frankfurtu miał też na myśli „wybor-
który będą płacić w różnych wyższych ców” chińskich, rosyjskich, południowo-
kosztach ukrytych, w tym w większych afrykańskich czy indyjskich?
kosztach energii, będą coś wiedzieć?
Tymczasem niemal zerowe (pozytywne) Nowe kontrole i regulacje UE
efekty ogromnej konferencji w Kopenha- Tymczasem 19 grudnia agencje poda-
dze zirytowały nawet niektóre media le- ły radosną nowinę, że ponad 50 tysięcy
wicowe – do tej pory przychylne „walce urzędników UE dostanie podwyżki płac
z globalnym ociepleniem klimatu” i po- „tylko” o 1,85 proc., a nie o 3,7 proc. – jak
dobnym neokomunistycznym wymysłom planowano wcześniej. Europejskich po-
współczesnego eurolewactwa. Np. nie- datników ma to kosztować ponad 130 mln
miecki dziennik „Frankfurter Rundschau” euro w samym roku 2010. Tego samego
skomentował 21 grudnia: „Kontynuowa- dnia przewodniczący Komisji UE José
nie tego cyrku – kolejnych konferencji Manuel Barroso zażądał dokonania „kon-
klimatycznych ONZ – nie ma sensu. Je- troli jakościowej” finansów państw UE w
dyną szansą, jaka pozostała, jest to, że naj- celu „podwyższenia udziału wydatków
XXV
S WIAT
Ś
wspierających inwestycje i wzrost gospo-
darki” w budżetach tych państw. Wraz z
tą planowaną nową kontrolą władze UE
wyciągają konsekwencje z ciężkiego kry-
zysu finansowego i ogromnego zadłuże-
nia Grecji. I pragną zapobiec powtórzeniu
się kryzysu greckiego w innych krajach
Europy. 18 grudnia szefowie rządów
państw UE oświadczyli, że UE potrzebu-
je „bardziej efektywnego i przejrzystego
kierowania gospodarką” poszczególnych
krajów. A „kontrolowanie i ocenianie
narodowych polityk fiskalnych” ma „de-
cydujące” znaczenie dla przyszłości Unii
Europejskiej. Najwyraźniej zgodzili się na
interwencje Brukseli i dalsze ograniczenie
swej finansowo-politycznej suwerenności
(„Frankfurter Allgemeine Zeitung”).
Brukselscy komisarze pragną obowiąz-
kowych wspólnych standardów finanso-
wo-budżetowych dla poszczególnych kra-
jów. Konkretne i szczegółowe propozycje
mają zaprezentować w styczniu br., a decy-
zje mają zapaść na początku lutego – pod-
czas specjalnego „szczytu” UE. Komisarze
i politycy UE zdają już sobie sprawę, że
reguły tzw. Europejskiego Paktu Stabili-
zacji, funkcjonujące od 1993 roku, nie są
już wystarczające, aby zapobiegać gwał-
townym wzrostom długów państw. Dowo-
dzi tego dobitnie właśnie przykład Grecji.
Optują więc za nowymi wymaganiami UE,
za dodatkowymi regułami i kontrolami.
Niektórzy ich doradcy, jak np. Jakob von
Weizsäcker (z brukselskiego instytutu ba-
dań gospodarki im. Bruegla), postulują,
aby władzom UE umożliwić „punktowe
interwencje” w wybrane dziedziny polityki
gospodarczej i socjalnej najbardziej zadłu-
żonych państw członkowskich UE.
19 grudnia weszło w życie nowe prawo
telekomunikacyjne UE. Z jednej strony
ma ono podobno istotnie wzmocnić prawa
użytkowników telefonów czy internetu oraz
ochronę danych klientów i firm. Ale z dru-
giej strony wymaga ono od poszczególnych
państw znacznie większych niż do tej pory
regulacji i silnej kontroli całej branży teleko-
munikacyjnej. W styczniu ma podjąć pierw-
sze prace tzw. europejski urząd ds. teleko-
munikacji. Ma on pilnować wprowadzania
w całej Europie jednolitych regulacji i sku-
piać przedstawicieli odpowiednich urzędów
z poszczególnych krajów UE (dpa).
Symbolem tego nowego „europejskiego
projektu” jest Herman van Rompuy z Bel-
gii – nowo mianowany „przewodniczący
Rady UE”. Ten radykalny eurofederasta i
zwolennik skasowania wszelkich symboli
narodowych na rzecz unijnych, jest też zwo-
lennikiem możliwie największego ujednoli-
cenia praw w krajach UE, licznych nowych
regulacji, kontroli, interwencji władz UE
XXVI
FOT. R. LIJKA
w poszczególnych krajach
itd. A także wprowadzenia
nowych, specjalnych po-
datków na rzecz Unii od
każdego „obywatela UE” i
każdego przedsiębiorstwa
w Europie.
Zakaz
dłuższej pracy
Parlament Unii Euro-
pejskiej najwyraźniej po- BĘDĄ DOTKLIWIE KARAĆ wszystkich tych
zazdrościł ww. projektów rybaków, którzy przekraczają tzw. limity
władzom wykonawczym połowowe
UE, bo 17 grudnia uchwalił
zakaz pracy dłuższej niż 48 godzin tygo- tę aż 480 mld euro (!). I przeznaczył około
dniowo. Ten projekt przeforsowała oczy- 400 mld euro na różne poręczenia kredy-
wiście radykalna eurolewica, ale nie tylko towe oraz 80 mld euro na bezpośrednie
socjaliści, zieloni czy różni komunistyczni wsparcie finansowe kilkunastu banków.
„demokraci”. Eurodeputowani znaczną Niewiele mniejsze kwoty i poręczenia kre-
większością głosów uznali, że pod żadnym dytowe zaakceptowały władze Francji.
pozorem, nawet w przypadku dobrowolnej
zgody obu stron, tydzień pracy nie może być ...i karanie rybaków
dłuższy niż 48 godzin. Stanowisko europar- Rządy wszystkich państw UE zgodziły
lamentu przewiduje też, że w zawodach, w się na początku grudnia, aby dotkliwie
których pracownik ma regularne dyżury, karać wszystkich tych rybaków, którzy
cały czas tego dyżuru (zarówno ten, w któ- przekraczają tzw. limity połowowe. Ryba-
rym pracownik jest w gotowości, jak i ten, w kom niepokornym grozi nawet dożywot-
którym wykonuje zawód) musi być liczony nia utrata wymaganych przez UE licencji.
do tygodniowego czasu jego pracy. Nowe rozporządzenie UE przewiduje
Gdyby ta bardzo „postępowa” propo- specjalny system punktów karnych dla ry-
zycja weszła w życie, Polska musiałaby baków łamiących europrzepisy. Po popeł-
znacznie zmienić swoje prawo pracy. Na nieniu określonej liczby wykroczeń i ze-
szczęście sporo wskazuje na to, że szan- braniu odpowiedniej liczby tych punktów
se realizacji tego eurosocjalistycznego ma to prowadzić do automatycznej utraty
projektu są niewielkie. Bo wedle proce- licencji – albo na kilka miesięcy, albo na
dur UE, ostateczny kształt legislacji w zawsze. Wedle projektu UE, nowy system
tej dziedzinie musi być przyjęty wspólnie kontroli i wykorzystanie na wielką skalę
przez Parlament i Radę UE, czyli rządy satelitarnego systemu monitorowania stat-
państw. A na ww. zakaz dłuższej pracy na ków ma pozwolić na szybki przepływ in-
pewno nie wyrazi zgody Wielka Brytania formacji i dokładne śledzenie, kto, gdzie,
i kilka innych krajów. Według informacji kiedy i ile ryb złowił i jakiego gatunku.
PAP, za zakazem pracy dłuższej niż 48 Czy to oznacza, że już za kilka miesię-
godzin tygodniowo głosowała większość cy z polskich sklepów mogą zniknąć nie-
eurodeputowanych z Polski, w tym więk- które gatunki tradycyjnie spożywanych u
szość posłów z SLD, PSL i PiS. nas ryb? Może nie znikną, ale na pewno
będą droższe. Bo „regulacje” i przepisy
Zgoda UE UE oznaczają nie tylko europostęp, ale i
na dalsze wspieranie banków... powszechną drożyznę towarów i usług –
Komisja UE wyraziła zgodę na przedłu- zasadniczo największą na całym świecie.
żenie o kolejne sześć miesięcy planów Tylko dlaczego za to wszystko muszą pła-
wspierania wielkich banków, realizo- cić również ci Polacy i ich dzieci, którzy
wanych w Niemczech, Francji i sześciu w czerwcu 2003 roku głosowali przeciwko
innych krajach UE. Pierwotnie te plany „akcesji” naszego kraju do eurokomuny?
miały być ograniczone i obowiązywać Niech dodatkowo płacą tylko ci frajerzy
tylko do końca 2009 roku. Komisarz UE i pokomunistyczni niewolnicy, którzy z
ds. konkurencji Neelie Kroes podkreśli- przekonania bądź z głupoty głosowali „za
ła, że dla „odciążenia sytuacji na rynku Unią Europejską”. Niestety, utworzenie
finansowym” prawdopodobnie będzie ko- takiego sprawiedliwego systemu segrega-
nieczne dalsze wspieranie banków ze stro- cji obywateli RP nie wydaje się możliwe.
ny budżetów państw UE. W listopadzie i A w coraz bardziej socjalistycznej UE nie
grudniu 2008 roku np. rząd RFN wdrożył jest możliwe w żadnej mierze.
plan „ratowania banków” na ogólną kwo- TOMASZ MYSŁEK
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010

STANY ZJEDNOCZONE
Opowieść wigilijna
dla Obamy
D
Wszyscy zapewne pamię-
tamy wspaniałą „Opowieść
wigilijną” Karola Dickensa
– jedną z najmądrzejszych
i najjaśniej bijących szcze-
gólnym światłem dobra
książek w dziejach ludz-
kości. Wszyscy w wieczór
wigilijny powinniśmy umieć
wyobrazić siebie samych
w miejscu Ebenezera
Scrooge’a. Czego dowie-
dzielibyśmy się o swoim
postępowaniu od duchów
Bożego Narodzenia, które
nawiedziłyby nas w noc
wigilijną?
PAWEŁ ŁEPKOWSKI
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010
SWIAT
Ś
la niejed-
nego z nas
taka wizyta,
podobnie
jak dla dickensow-
skiego Scrooge’a,
byłaby wielkim prze-
budzeniem. A jak
taka przygoda wigi-
lijna wyglądałaby dla
prezydenta Baracka
Husajna Obamy?
Duch Lincolna OBAMA jednak nie będzie drugim Scrooge’em
Wyobraźmy sobie,
że w noc wigilijną Biały Dom nawiedza by się po odwiedzinach Abrahama Lin-
duch Abrahama Lincolna – człowieka, colna? Zapewne przeniósłby prezydenta
który w imię ideałów wolnościowych i w do Chicago z roku 2007, kiedy młody
wyniku własnej, jakże nieudolnej polity- senator rozdawał na lewo i prawo obiet-
ki i chorobliwej ambicji wciągnął Stany nice wyborcze natychmiastowego wypro-
Zjednoczone w najstraszniejszą, brato- wadzenia wojsk amerykańskich z Iraku i
bójczą wojnę, która pozostała w pamięci Afganistanu. Obama miałby okazję po-
Amerykanów jako szczególna porażka słuchać naiwnego polityka, nie mającego
ideałów leżących u podstaw powstania najmniejszego pojęcia o kulisach władzy
ich wielkiej republiki. Lincoln, kreowany w Waszyngtonie. Duch pokazałby także
przez historyków jankeskich na wielkiego prezydentowi gazety sprzed roku. Wów-
wybawcę narodu, pojawiłby się Obamie czas notowania poparcia opinii publicznej
w bardzo długich łańcuchach, których dla Obamy były rekordowe. Zanim jesz-
każde ogniwo symbolizowałoby jedno cze Barack H. Obama rozpoczął w pełni
amerykańskie życie utracone w wojnie urzędowanie w Gabinecie Owalnym, czo-
secesyjnej 1861-1865. łowe dzienniki i tygodniki amerykańskie
Co powiedziałby Lincoln Obamie? oceniały jego przyszłą prezydenturę na
Przed czym mógłby go ostrzec? Na ba- A+ (polska szóstka).
zie własnych doświadczeń 16. prezydent W poprawnych politycznie mediach
USA ostrzegłby Obamę, że pcha Amery- wschodniego i zachodniego wybrzeża
kę do rozłamu, którego skutkiem może USA panował entuzjazm połączony z hi-
być wielka bratobójcza konfrontacja, taka sterią graniczącą z północnokoreańskim
jak ta z lat 1861-1865. Swoje spotkanie kultem Kim Ir Sena. „Obama here, Oba-
z obecnym gospodarzem Białego Domu ma there, Obama everywhere” („Obama
duch Lincolna zakończyłby, pokazując tu, Obama tam, Obama wszędzie”) było
ślad po kuli w głowie i dodając ironicznie powiedzonkiem odzwierciedlającym na-
i ostrzegawczo: sic semper tirannis. strój zeszłorocznego Bożego Narodzenia
w USA.
Duch Przeszłych Ale kto wysoko wchodzi, ten nisko i bar-
Świąt Bożego Narodzenia dzo boleśnie spada. W ciągu roku notowa-
Co ukazałby Obamie pierwszy duch nia popularności Obamy zaczęły lecieć na
z powieści Dickensa, Duch Przeszłych łeb, na szyję. Obietnice w sprawie wyco-
Świąt Bożego Narodzenia, który zjawił- fania wojsk amerykańskich spoza granic
XXVII
S WIAT
Ś
USA zostały złamane. Zamknięcie ośrod-
ka więziennego w bazie Guantánamo na
Kubie było nic nie wnoszącym aktem pro-
pagandowym. Mimo setek miliardów do-
larów wpompowanych w skorumpowaną
gospodarkę w ramach tak zwanych pla-
nów stymulacyjnych, jedynym efektem
był stały, progresywny wzrost bezrobocia
oraz spadek wzrostu gospodarczego i no-
towań dolara.
Tymczasem podczas niedawnego, spe-
cjalnego wydania świątecznego progra-
mu prowadzonego przez Oprah Winfrey
dla telewizji ABC prezydent wystawił
sobie ocenę B+ (4+) za pierwsze 11
miesięcy sprawowanych rządów. Trze-
ba przyznać, że pana prezydenta Obamę
charakteryzuje niesamowita skromność!
Kiedy podniecona i pełna zachwytu
Oprah Winfrey spytała prezydenta, dla-
czego nie wystawił sobie wyższej noty,
Obama odpowiedział, że „jego rząd
wciąż pracuje nad odpowiedzią na naj-
większe wyzwania od czasu tych, jakie
stanęły przed Franklinem Delano Ro-
oseveltem”. Chyba wszystkie konie, psy
i koty śmiały się z tego komentarza w
wigilijną noc. W charakterystyczny dla
siebie sposób Obama wysoko ocenił pra-
cę swego rządu i jeszcze przyznał sobie
zasługi w ustabilizowaniu gospodarki,
sprawną organizację planu wyjścia Ame-
rykanów z Iraku oraz naprawę wizerunku
Stanów Zjednoczonych w oczach świata.
Na końcu samochwalnej oracji dodał, że
jego zdaniem to tylko część zadań, które
udało mu się zrealizować.
Ludzie w Ameryce siedzieli przed tele-
wizorami i przecierali oczy ze zdumienia.
Duch Obecnych
Świąt Bożego Narodzenia
Jaki obraz ukazałby w tym roku Ba-
rackowi Obamie Duch Obecnych Świąt
Bożego Narodzenia? Rok temu Barack
Husajn Obama tryskał humorem i sa-
mozadowoleniem. Poparcie dla Obamy
przed inauguracją wynosiło 70 procent.
Na koniec grudnia 2009 roku poparcie
dla Obamy kształtuje się na poziomie
45% „za” i 43% „przeciw”. W tych bada-
niach nie chodzi o popularność jakiegoś
konkretnego projektu, lecz o wyrażenie
prostej sympatii i aprobaty dla prezyden-
ta i kierowanego przez niego rządu. Spa-
dek popularności o 25% w pierwszym
roku rządów oznacza w praktyce, że przy
tej skuteczności działań Obama nie ma
najmniejszej szansy na reelekcję w 2012
roku. I to jest w zasadzie znakomita wia-
domość dla całego świata. Jeszcze lepszą
wiadomością jest fakt, że wraz ze spad-
kiem notowań Obamy następuje wyraźny
XXVIII
CO UKAZAŁYBY OBAMIE duchy
z powieści Dickensa?
wzrost notowań byłej gubernator Alaski
– Sary Palin.
8 grudnia 2009 roku „Los Angeles Ti-
mes” podał informację, że poparcie dla
Sary Palin jako polityka i ewentualne-
go kandydata Partii Republikańskiej na
prezydenta wzrosło do 47%. Nikt już
nie zamierza rzucać w nią zgniłymi po-
midorami, wyzywając od niedouczonej
mamuśki. Palin ma jasno określone, kon-
serwatywne społecznie poglądy na świat
i liberalne na gospodarkę. Wzrost jej
popularności jest projekcją bankructwa
afrykańskiego socjalizmu Obamy, który
doprowadził na koniec 2009 roku do po-
nad 10-procentowego bezrobocia.
Oliwy do ognia w nastrojach antyoba-
mowskich dolewają dwa projekty legisla-
cyjne, które mogą całkowicie odmienić
amerykański rynek pracy.
Pierwszy to projekt ustawy zdrowotnej,
która rodzi się w nadzwyczajnych bólach
i wymaga nie lada przekupstwa politycz-
nego establishmentu na Kapitolu.
Senatorowie wiedzą, że Obamie zależy
na jak najszybszym wprowadzeniu refor-
my zdrowotnej w USA, ponieważ będzie
to jedyny element kampanii wyborczej,
który uda się przynamniej połowicznie
zrealizować. Niektórzy wykorzystują ten
fakt do zbicia jak największego kapitału
politycznego i finansowego. Przykładem
może być demokratyczny senator Ben
Nelson z Nebraski, który swoje popar-
NR 1-2 (1024-1025)
cie dla ustawy uzależnił
od zapewnienia ze stro-
ny rządu federalnego, że
wszystkie ponadnorma-
tywne wydatki funduszu
Medicaid dla stanu Ne-
braska zostaną pokryte z
kasy państwowej. Nawet
taki kryptosocjalista jak
senator Bernie Sanders ze
stanu Vermont musiał do-
stać odpowiednią „zachę-
tę”, żeby zagłosować za
kontrowersyjną reformą
Obamy.
Ale reforma ochrony
zdrowia nie jest jedyną
niedźwiedzią przysługą
wyświadczoną Ameryka-
nom na koniec tego roku.
Coraz większą dyskusję
wywołuje projekt usta-
wy reformy imigracyjnej
zgłoszonej przez demo-
kratycznego kongresmena
Luisa Gutierreza z Illino-
is. Zaproponowana przez
kolegę Obamy ze stanu
Illinois reforma polityki
imigracyjnej nie zadawala ani imigrantów,
ani Amerykanów. Z jednej strony obiecu-
je się legalizację pobytu osobom, które
fizycznie przebywają w grudniu tego roku
w Stanach, z drugiej strony ta legalizacja
jest kadłubowa i nie ma nic wspólnego z
prawdziwą i konieczną amnestią dla 11
milionów ciężko pracujących ludzi, któ-
rzy często od dziesięcioleci mieszkają
nielegalnie w USA.
W oczach zdecydowanej większości
obywateli amerykańskich wydanie po-
zwolenia na pracę ponad 11 milionom lu-
dzi (nikt do końca nie wie, ile osób prze-
bywa w USA nielegalnie) może oznaczać
katastrofalne pogłębienie i tak bardzo wy-
sokiego już bezrobocia.
Duch Przyszłych
Świąt Bożego Narodzenia
A co ukazałby Obamie duch Bożego Na-
rodzenia, które dopiero nadejdzie? Miej-
my nadzieję, że Barack Obama ujrzałby
swoje ostatnie Boże Narodzenie w Białym
Domu w 2012 roku. Jednak do radosnej
daty końca prezydentury tego człowieka
zostały jeszcze trzy lata, w czasie których
może wydarzyć się dużo niedobrego.
Jestem przekonany, że dwie wspomnia-
ne reformy społeczne: służby zdrowia i
polityki imigracyjnej zakończą się osta-
tecznie klęską i bankructwem. Obama
w miarę upływu lat będzie zbliżał się do
wizerunku i postawy doktora Roberta Ga-
2-9 STYCZNIA 2010

briela Mugabe, który zamienił mlekiem i
miodem płynąca Rodezję w krainę nędzy,
głodu i katastrofalnego bezhołowia nazy-
waną Zimbabwe.
Niech nikogo nie zwodzi niewinny
uśmiech Obamy. To człowiek bezwzględny
przy realizacji swojej socjalistycznej uto-
pii. Znamienna była w tym roku jego wy-
powiedź na temat blogów internetowych.
Według prezydenta Stanów Zjednoczo-
nych, decentralizacja mediów prowadzić
może do zakłamania faktów i manipulacji.
Blogi internetowe są według Obamy nie-
potrzebne i zagrażają korporacyjnej prasie
(czytaj: reżimowej propagandzie). Dlatego
w okresie kryzysu (czytaj: na stałe) rząd
USA planuje wprowadzenie ulg podatko-
wych dla prasy drukowanej (czytaj: me-
diów lewicowych, poprawnych politycznie
i popierających „jedynie słuszną linię dro-
giego przywódcy”) kosztem – jak można
się domyślać – opodatkowania prowadze-
nia blogów internetowych.
Epilog z Iranem w tle
Hasłem kampanii wyborczej Obamy
było słowo „zmiana” i naiwny ten, kto
wierzył, że to tylko slogan!
Co jeszcze pokazałby prezydentowi
Duch Przyszłych Świąt Bożego Narodze-
nia? Kilka dni temu brytyjski dziennik
„The Times” doniósł, że w Iranie ukrywa
się najbliższa rodzina Osamy bin Ladena.
Natychmiast nasuwa się proste i może
nieco naiwne pytanie: co robi sunnicka
rodzina znanego terrorysty wahabickiego
w szyickim Iranie? Tego już „The Times”
nie podał. Wiadomo tylko, że żona i dzie-
ci najbardziej poszukiwanego terrorysty
świata żyją w pilnie strzeżonej kryjówce
niedaleko Teheranu i nie mają kontaktu ze
światem zewnętrznym.
Znamienne, że właśnie teraz i właśnie
w Iranie brytyjscy dziennikarze odnaleźli
rodzinę Osamy bin Ladena. W jaki sposób
udało im się przechytrzyć służbę bezpie-
czeństwa Republiki Islamskiej, pozostaje
tajemnicą. Dla opinii publicznej świata
wniosek z tego faktu ma być prosty i zro-
zumiał: Iran jest powiązany z Al-Qaidą!
Czy to wystarczający powód do wojny,
której skutki pokazałby duch w noc wigi-
lijną prezydentowi Obamie?
Na koniec tej opowieści wigilijnej Oba-
my nie ma żadnej puenty. Obama nie bę-
dzie drugim Scrooge’em – nawróconym
grzesznikiem, który doznał iluminacji.
Każdy rok jego prezydentury będzie
przynosił coraz większe rozczarowania
i spadek popularności. Pozostały jeszcze
trzy lata jego rządów. Oby nie było to o
trzy lata za dużo.
PAWEŁ ŁEPKOWSKI
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010
POLSKA-CHINY
Monsieur Butterfly
Tuż przed świętami niektóre polskie media zasugerowały,
że zaginiony parę miesięcy temu szyfrant, chorąży Stefan
Zielonka, zdradził ojczyznę i od lat kolaborował z chińskim
wywiadem.
OLGIERD DOMINO
C
óż miał w ofercie polski szyfrant,
co tak zaciekawiło skośnookich
agentów? Chińczyków, ow-
szem, mogły interesować depe-
sze polskiego wywiadu wojskowego, ale
jak dowodzi „Dziennik Gazeta Prawna”,
baczniejszą uwagę zwrócili na jego zna-
jomość metod komunikowania się państw
NATO oraz wiedzę o tzw. nielegałach, to
jest agentach wysyłanych w świat bez dy-
plomatycznego statusu.
Zaginięcie Zielonki ujawniono w maju
2008 roku. Ale przepadł jeszcze wcze-
śniej. Chorąży wyszedł z domu w pierw-
szy dzień Świąt Wielkanocnych. Kilka
dni później jego zaginięcie zgłosiła policji
jego żona. Jak donosiła prasa, przełożeni
szyfranta przez dwa tygodnie nie wiedzie-
li o zaginięciu człowieka, który dyspono-
wał tak niebezpieczną wiedzą. Początko-
wo służby wywiadowcze bagatelizowały
sprawę. Przekonywały, że prawdopodob-
nie popełnił on samobójstwo. Podobno
mocno pogmatwało się mu życie osobiste
i popadł w depresję. Potem zagadkę tego
zniknięcia starano się wyjaśnić, utrzymu-
jąc, że pewnie miał wypadek. Wreszcie
za najbardziej prawdopodobny wariant
przyjęto, że został wywieziony za grani-
cę przez obce służby. Niemal do ostatnich
dni nie wierzono w jego zdradę.
Trop chiński
Tropy wiodące chorążego Zielonkę na
Daleki Wschód pojawiły się stosunkowo
późno, ale są dzisiaj najpoważniejszą spe-
kulacją tłumaczącą jego przepadnięcie.
Zwłaszcza że zakłada się jego długoletnią
współpracę z Chińczykami. Służba Wy-
wiadu Wojskowego konsekwentnie odma-
wia wszelkich komentarzy, a prokuratura
wojskowa zasłania się dobrem przedłużo-
nego o kolejne miesiące śledztwa.
Chiński wywiad nie jest specjalnie do-
ceniany przez fachowców. W rankingach
tajnych służb znajduje się on zawsze w
SWIAT
Ś
cieniu innych agencji wywiadowczych. Za
profesjonalizm, motywację współpracow-
ników i gotowość do poświęceń zawsze
najwyżej stawiano izraelski Mosad. Dru-
gie miejsce w tym rankingu – ze względu
na nieograniczone fundusze i zdolności
techniczne – przyznawano amerykań-
skiej CIA. Na „pudło” łapało się także
sowieckie KGB (obecna Służba Wywia-
du Federacji Rosyjskiej). Doceniano jego
bezwzględność i sukcesy w werbowaniu
współpracowników. A przed Chińczykami
stawiano jeszcze byłe NRD-owskie HVA,
brytyjskie MI5 i MI6, wywiad francuski,
zachodnioniemieckie BND, a nawet służ-
by włoskie. Nie ma się więc co dziwić, że
o agentach Mosadu, CIA czy KGB nakrę-
cono kilometry taśmy filmowej i spisano
miliony stron książek, a o agentach Gu-
oanbu panuje kompletna cisza.
Tymczasem chiński wywiad jest niemal
tak stary jak cała chińska cywilizacja. Dziś
penetruje właściwie każdy kraj na świecie.
Bezustannie poluje na informacje doty-
czące nowoczesnych technologii, polityki
i wojskowości. Ma z oczywistych powo-
dów nieograniczone możliwości kadrowe,
a przy obecnym boomie gospodarczym
także finansowe. I odniósł szereg spektaku-
larnych sukcesów. Przez cztery dekady w
amerykańskiej Służbie Informacji o Zagra-
nicznych Programach Radiowych i Telewi-
zyjnych (agenda CIA) działał tłumacz Lar-
ry Wu-Tai Chin. W 2003 roku aresztowano
Katrinę Leung, pracownicę FBI zajmującą
się swego czasu m.in. gromadzeniem fun-
duszy dla Partii Republikańskiej. Do 2008
roku działał w koncernie Boeinga Chung
Dongfan, który przekazał do Pekinu tajne
materiały dotyczące promów kosmicznych
oraz rakiet wynoszących satelity na orbitę
okołoziemską. Agent Chi Mak zdobył twar-
de dyski, na których były dane o cichych
napędach do łodzi podwodnych. Tysiące
zaś innych szpiegów codziennie zdobywa
dane o nowych technologiach w przemy-
XXIX
S WIAT
Ś
śle, elektronice, komunikacji. Można śmia- z powodu woli surowego ojca, który chciał strzałową kobietę, której zazdroszczą mu
ło przyznać, że to oni są motorem napędza- mieć syna, a tymczasem urodziła mu się koledzy z ambasady, spłodził syna, a na
jącym rozwój chińskiej gospodarki. córka. Niech przynajmniej ta odzieżowa dodatek awansował. Teraz zaczął pra-
mistyfikacja sprawi, że pragnienia starego cować w sekcji zajmującej się nie tylko
Idylla Chińczyka zostaną spełnione. Chinami, ale cała Azją Południowo-
Z metodami działania chińskiego wy- Wzruszony Francuzik całkowicie uwie- Wschodnią. Jest cały czas w rozjazdach
wiadu jest też związana najdziwaczniejsza rzył w tę historyjkę. Zadurzył się po uszy. – a to do Sajgonu, to znów do Ułan Bator,
love story, o której kiedykolwiek słysza- A kusicielka Shi Pei Pu użyła wszelkich Hanoi czy Seulu.
no. To historia francuskiego dyplomaty, sztuczek, by całkowicie owinąć go wokół
który oszalał z miłości do przepięknej ko- palca. To nic, że do stosunków seksual- Propozycja
biety, śpiewaczki chińskiej opery, i był na- nych dochodzi bardzo rzadko, zawsze w Wraz z rewolucją kulturalną nadciągnę-
wet przekonany, że mają razem dziecko. pośpiechu i w kompletnych ciemnościach. ły jednak czarne chmury. Rzekomo do-
Potem, po blisko 20 latach szczęśliwego Boursicot tłumaczy to sobie wielką nie- piero wtedy związkiem Francuza i Chin-
związku, doznał wstrząsu, jak- ki zaczął interesować się chiński wywiad.
by kt oś zdzielił go obu- I parę skutecznie odseparowano. Bo-
chem siekiery. „Kobieta”, ursicot umierał z tęsknoty i rozpaczy. I
którą kochał, w rzeczywistości wówczas zjawił się znikąd niejaki Kang
była mężczyzną. I na dodatek Sheng – człowiek chińskich tajnych
szpiegiem, który cały czas wy- służb. Zaoferował przysługę za przysłu-
ciągał od Francuza państwowe gę. Umożliwi miłosne schadzki, a w za-
tajemnice. mian Francuz od czasu do czasu wyniesie
Połowa lat 60. ubiegłego z ambasady jakiś „papierek”. Postraszył
wieku. Bernard Boursicot jest przy tym europejskiego naiwniaczka, że
jeszcze żółtodziobem, ale nie- życie Shi Pei Pu jest w niebezpieczeń-
spodziewanie trafiła mu się stwie.
znakomita posada. W Pekinie Propozycja Shenga była z tych „nie do
właśnie wznawia działalność odrzucenia”, ale otwarcie trzeba przy-
ambasada francuska. Jest to znać, że Bernard nie wahał się zbyt długo.
pierwsza placówka dyploma- Poszedł na współpracę. W latach 1969-
tyczna państw zachodnich w 1972 wyniósł z francuskiej ambasady w
Chinach od czasów wojny Pekinie, a później, od 1977 do 1979 roku,
koreańskiej. Pewnego dnia z palcówki w Ułan Bator przeszło pół ty-
20-letni Boursicot napotyka w siąca tajnych dokumentów dyplomatycz-
recepcji przepiękną gwiazdę CHIŃSKI WYWIAD JEST NIEMAL nych. W zamian mógł się sporadycznie
opery pekińskiej, Shi Pei Pu. TAK STARY JAK CAŁA CHIŃSKA widywać z kochanką i ich wspólnym syn-
Chociaż kobieta nosi się z mę- CYWILIZACJA. DZIŚ PENETRUJE kiem.
ska, zaintrygowała młodego WŁAŚCIWIE KAŻDY KRAJ NA W 1979 roku Boursicot powrócił do
dyplomatę. Ale cóż się dziwić. ŚWIECIE. BEZUSTANNIE POLUJE Francji. Trzy lata później udało mu się
Bernard jest Francuzem, ale o NA INFORMACJE DOTYCZĄCE ściągnąć do Paryża Shi Pei Pu oraz syn-
ars amandi nie ma zielonego NOWOCZESNYCH TECHNOLOGII, ka. Ale pobyt pod jednym dachem dy-
pojęcia. Jak skrzętnie zapisy- POLITYKI I WOJSKOWOŚCI. MA plomaty i obywatelki komunistycznych
wał w swym intymnym dzien- Z OCZYWISTYCH POWODÓW Chin od razu zwrócił uwagę francuskiego
niczku, jego doświadczenia NIEOGRANICZONE MOŻLIWOŚCI kontrwywiadu. A że w Service de Docu-
seksualne sprowadzały się do- KADROWE, A PRZY OBECNYM mentation Extérieure et de Contre-espion-
tychczas wyłącznie do związ- nage (SDECE) nie pracują sami idioci,
BOOMIE GOSPODARCZYM TAKŻE
ków z kolegami ze szkolnego parę kochanków szybko aresztowano.
internatu. Desperacko pragnął FINANSOWE. Jeszcze w policyjnym areszcie Boursicot
spotkać kobietę i zakochać się był święcie przekonany, że Shi Pei Pu jest
w niej na zabój. Uroków nocnego paryskie- śmiałością swej partnerki oraz „zacofa- kobietą, kiedy jednak przedstawiono mu
go życia nawet nie liznął, bo nadarzyła mu niem” chińskiego wychowania. zeznania „kobiety”, w jaki sposób ukry-
się wyprawa do dalekiego Pekinu. I tam Idylla kochanków trwała parę miesięcy. wała swe męskie genitalia, by wywieść go
zaraz po przyjeździe figlarnie uśmiechnę- Ale gdzieś w połowie 1965 roku Shi zako- w pole, załamał się kompletnie. Poderżnął
ła się do niego atrakcyjna Chinka. munikowała Bernardowi, że jest w ciąży. sobie nawet gardło, ale cudem go odrato-
Przez parę tygodni Boursicot chodził Znikła na długi czas, a gdy przyszła od- wano. Za szpiegostwo na rzecz Chin pa-
otumaniony. Wreszcie tuż przed Bożym powiednia dla kobiet pora, pokazała ko- rze wlepiono po sześć lat więzienia. Nie
Narodzeniem 1964 roku, spotkał Shi po- chankowi uroczego bobasa. Chłopczyka posiedzieli jednak zbyt długo, bo w 1986
nownie. Na okolicznościowym przyjęciu nazwała Shi Du Du, choć Bernard i jego roku prezydent Franciszek Mitterrand uła-
w ambasadzie. Okazało się, że ona nie tyl- rodzina woleli zwać go z europejska Ber- skawił ich w celu „polepszenia stosunków
ko śpiewa w pekińskiej operze, ale także trandem. Naiwni nie wiedzieli, że malca między obu państwami”. Bernard Bour-
uczy francuskich dyplomatów podstaw ję- kupiono od lekarza-położnika gdzieś w sicot dożywa swoich dni w domu opie-
zyka chińskiego. Jak zwykle ubrana była prowincji Sinkiang. ki. Jego partner(ka) Shi Pei Pu zmarła w
po męsku, ale przy lampce szampana wy- Tymczasem wydaje się, że pełnia szczę- ostatni dzień czerwca 2009 roku.
jaśniła Francuzowi, że musi się tak ubierać ścia Bernarda nie ma granic. Posiadł wy- OLGIERD DOMINO

XXX NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010


ROSJA
Komunista-wolnorynkowiec
U
Ojegorzyli, ogajdarzyli – ważany jest on za inspiratora
takie powiedzenie weszło reform gospodarczych, jakie
przeprowadzono po rozpadzie
do języka rosyjskiego jakieś Związku Sowieckiego. Ich
15 lat temu. Znaczy ono charakter, zakres, a zwłaszcza sposób
tyle, co „oskubali do cna”, przeprowadzenia przysporzyły Gajda-
a ukute zostało od imienia rowi wielu krytyków – zarówno z lewa,
i nazwiska Jegora Gajdara skąd zarzucano mu rzekome zmarnotra-
wienie niewykorzystanego potencjału
– ekonomisty, który przez gospodarki sowieckiej, jak i z prawa,
sześć miesięcy w 1992 roku gdzie na przykład negatywnie przyjęto
stał na czele rządu Federa- uwolnienie cen w warunkach gospodar-
cji Rosyjskiej, a kilkakrotnie ki zmonopolizowanej. Co mówił o nim
zajmował stanowisko wice- lud, który potracił oszczędności ciułane
w bolszewickich bankach, lepiej nie po-
premiera. wtarzać. O wiele więcej psów wieszano
jednak na Gajdarze niż, powiedzmy, na
WOJCIECH GRZELAK Balcerowiczu.
Timur i jego drużyna
Gajdar był wnukiem dwóch znaczą-
cych pisarzy sowieckich: Pawła Bażowa
i Arkadego Gajdara,
autora kultowej w
ZSRS powieści mło-
dzieżowej „Timur i
jego drużyna”. Rów-
nież ojciec Jegora, ad-
mirał, chętnie chwytał
za pióro, a jego drugą
żoną była córka Ar-
kadego Strugackiego,
znanego autora utwo-
rów science-fiction.
Zapewne to rodzinne
uwikłanie w literaturę,
w tym fantastyczną,
sprawiło, że Galfryd
Sachs, swego czasu
doradca rosyjskiego
premiera, zauważył
po latach „kolosalną
przepaść pomiędzy re-
toryką reformatorów
JEGOR GAJDAR przeszedł a ich rzeczywistymi
frapującą ewolucję działaniami”.
Jegor Gajdar prze-
szedł frapującą ewolucję od członka
partii bolszewickiej, poprzez ugrupo-
wania, w nazwach których wyróżniał
się przymiotnik „demokratyczny”, aż
po Sojusz Sił Prawicy. Słynny dysy-
dent Włodzimierz Bukowski szczerze
dziwił się: „Jakim sposobem Gajdar,
który całe życie przesiedział w redak-
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010
SWIAT
Ś
cji pisma »Kommunist« albo w dziale
ekonomicznym gazety »Prawda«, na-
gle zrobił się znawcą wolnego rynku i
demokratą? Wierzę, że czytał on jakieś
książki o wolnym rynku (w tajemnicy
przed swoimi zwierzchnikami), ale ni-
gdy nie żył w kraju o gospodarce ryn-
kowej. Stąd jego pomysły dziwacznych
reform, prywatyzacji, która przerodziła
się w zwykłe oszukaństwo. W rezulta-
cie tacy jak on »demokraci« w ciągu
dwóch lat zdyskredytowali to, o co my
walczyliśmy przez lat trzydzieści”. Z
kolei Włodzimierz Żyrynowski otwar-
cie utrzymywał, że CIA dała Gajdarowi
50 milionów dolarów, aby przeprowa-
dził prywatyzację i zniszczył gospodar-
kę. Michał Chodorkowski w napisanej w
więzieniu książce zauważa: „Nie sądzę,
aby Gajdar i jego stronnicy zamierzali
oszukać Rosję. Byli oni (...) szczerze
przekonani o historycznej słuszności
liberalizmu, o konieczności przeprowa-
dzenia »liberalnej rewolucji« w zmęczo-
nym kraju, który praktycznie nie zaznał
dotąd wolności. Ale do tej rewolucji
liberałowie, którzy nieoczekiwanie uzy-
skali władzę, podeszli powierzchownie,
wręcz lekkomyślnie”.
Przeciwnik Putina
Nie brak jednak również stronników
rosyjskiego reformatora, wśród których
wyróżnia się Anatol Czubajs, którego
zdaniem z Gajdarem „tylko niewielu w
świecie mogło równać się siłą intelek-
tu, a także rozumieniem przeszłości,
teraźniejszości i przyszłości”. Zwolen-
nicy premiera z epoki Jelcyna twierdzą,
że uchronił on Rosję przed rozpadem i
wojną domową.
Jegor Gajdar był zaciekłym przeciwni-
kiem Włodzimierza Putina. Przed trzema
laty, kiedy przebywał w Irlandii, promu-
jąc swoją nową książkę krytykującą poli-
tykę Kremla, trafił do kliniki w Dublinie
z objawami ciężkiego zatrucia. Niektó-
rzy powiązali ten wypadek z zastrzele-
niem dziennikarki Anny Politkowskiej i
otruciem Aleksandra Litwinienki. Gajdar
zmarł 16 grudnia 2009 roku, w 53. roku
życia, w swoim moskiewskim mieszka-
niu. Jako przyczynę jego śmierci podano
obrzęk płuc, który został wywołany ata-
kiem serca.
XXXI
S WIAT
Ś
GLOBALNE OCIEPLENIE
Zielone piekło
Szczyt w Kopenhadze za-
kończył się sukcesem.
Realizacja wizji zielonego
piekła: globalnego rządu,
nakazowo-rozdzielczego
systemu decydującego, kto,
co, ile i gdzie może produ-
kować, została odłożona
w czasie.
TOMASZ TELUK
XXXII
odruchem uczciwości któregoś z na-
ukowców.
Przy okazji wyszło na jaw, w jaki spo-
sób „naukowcy” z głównego nurtu badań
nad klimatem zmieniają się z uczonych w
polityków i chcą światu narzucić swoją
wizję przyszłości. Naukowcy z Rosji za-
uważyli, że przesyłane do Wielkiej Bryta-
nii wartości różnią się od wykazywanych
G
lobalny szczebel biurokracji przez pomiary. Okazało się bowiem, że
stanowiący o tym, ile ton ce- ich koledzy z Hadley Research Unit do-
mentu może wyprodukować bierali tylko te dane, które im odpowia-
Polska. Dodatkowe podatki dały, np. wyższe temperatury z okolic
dla rodzin wielodzietnych jako „prze- wielkomiejskich. Wcześniej Brytyjska
stępców klimatycznych”. Abor-
cja i eutanazja jako narzędzie
gwarantujące wzrost globalnej
temperatury „nie więcej niż
o 2 stopnie Celsjusza”. Indywi-
dualne tachometry do samocho-
dów osobowych ograniczające
maksymalny ruch kołowy do
500 km miesięcznie. Biurokraci
uznali, że na wprowadzenie zie-
lonego totalitaryzmu jest jeszcze
zbyt wcześnie.
To, co „spektakularnym fia-
skiem” nazywają ekofanatycy po
konferencji klimatycznej w Ko- EKOFANATYCY w tym roku przekroczyli
penhadze, jest dla posługującego już wszelkie granice śmieszności
czło
się rozumem człowieka, zwy-
zdrowe
cięstwem zdrowego rozsądku.
corocz konferencja COP15 Organizacja Meteorologiczna zapowie-
W zasadzie coroczna
o
mogłaby się nie odbyć. Po raz kolejny działa weryfikację pomiarów temperatur
m
zmarnowano miliony euro na popraw- z ostatnich trzech lat, co nie skończy się
polityczn bicie piany, o milio- prędzej niż w 2012 roku. Do tego czasu
nie polityczne
nach ton wyemitowanego CO2 nie należy się więc spodziewać żadnego
nie wspo
wspominając. globalnego porozumienia w kwestii walki
z tzw. ociepleniem klimatu.
Afera e-mailowa Ekofanatycy w tym roku przekroczyli już
Nie po
podpisano żadnego wią- wszelkie granice śmieszności. Pseudoeko-
żącego dokumentu. Kraje bo- lodzy z nosami dłuższymi niż Pinokio z wy-
tan kosztem wykupiły piekami na policzkach mętnie tłumaczyli,
gate tanim
się od po
pomocy humanitarnej na że mimo iż pomiary wykazują w zasadzie
pańs słabo rozwiniętych. brak globalnego ocieplenia, a naukowcy
rzecz państw
Czym jest bowiem zobowiązanie fałszowali pomiary temperatur, właściwie
do redukcji ememisji gazów cieplarnia- nie było to fałszerstwo, a globalne ocie-
nych, skoro mało kto przestrzega usta- plenie i tak nam zagraża. Szczyt kompro-
lenia Protokołu z Kioto? Czym jest wy- mitacji pobił jak zwykle król cieplarnianej
pomo
asygnowane pomocowe 30 mld dolarów hipokryzji, Al Gore, który powołując się na
uz
do 2012, skoro uzależnione od pomocy dane polskiego badacza, próbował dowieść
między
międzynarodowej reżimy na forum, że jeśli zaraz porozumienie kli-
domag się kwoty 100 mld matyczne nie zostanie zawarte, to w 2012
domagały
rocznie
rocznie? roku roztopią się wszystkie lodowce i oce-
k
W kwestii formalnej nie any zaleją Himalaje.
dok
zmieniło się dokładnie nic. Jednakże
zaszły widoczne zzmiany, jeśli chodzi o Spektakularne fiasko
postrzeganie tzw. problemu zmian kli- Naturalnie wszyscy się bardzo przestra-
matu. Niewątpliwie przyczyniła się do szyli, a najbardziej „aktywiści” z wio-
tego tzw. afera e-mailowa, nie będąca dących organizacji typu Zielony Pokój,
żadnym atakiem hackerów czy działa- którzy natychmiast sięgnęli po kamienie.
niem rosyjskich służb specjalnych, jak Paląc samochody i rozbijając witryny
sugerowali podejrzani, lecz zwykłym sklepów, próbowali powstrzymać ocie-
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010
 SWIAT
Ś
plenie klimatu. Najbardziej wnikliwi su- WIEŚCI Z NIEMIEC – W ŚWIĘTA BOŻEGO NARODZENIA
gerowali, że planetę może uratować tylko
ponowna lektura dzieł Karola Marksa,

Więcej choinek,
wprowadzenie dyktatury chłopów i robot-
ników oraz wskrzeszenie Mao Tse Tunga
i Che Guevary.
„Spektakularne fiasko” jest naturalnie
„pierwszym i ważnym krokiem”, a więc

mniej piwa
„wspaniałym sukcesem” wszystkich przy-
byłych na dwutygodniową konferencję w
Kopenhadze. Największym sukcesem
jest oczywiście przyjęta deklaracja, która
przewiduje podjęcie wszystkich możli-
wych działań, „aby średnia temperatura na Tegoroczne święta Bożego Narodzenia upłynęły w Niem-
Ziemi nie wzrosła o więcej niż 2 stopnie” czech w trochę innej atmosferze niż w ostatnich latach.
w porównaniu z epoką preindustrialną.
Doszło więc do tego, że politycy, którzy
Wedle doniesień mediów, w ostatnich dniach przed Święta-
posiedli unikalną moc przewidywania i mi i w samych dniach świątecznych było mniej niż dawniej
modyfikacji praw rynku (patrz: kryzys masowych zakupów, picia piwa i wielkiej konsumpcji.
finansowy), wznieśli się już na wyższy
poziom i obecnie są w stanie zmieniać TOMASZ MYSŁEK
prawa fizyki. Po uregulowaniu tempera-
tur prawdopodobnym kolejnym krokiem

będą dekrety wprowadzające ujednolice-
nie ciśnienia atmosferycznego, poziomu
opadów, a nawet wysokości fal przybrzeż-
nych, bo i te zaczęły sprawiać ostatnio
sporo kłopotów.
W przyszłości państwom będzie przy-
znawany nie tylko limit na emisję dwu-
tlenku węgla, ale także limity na ilość do-
puszczalnych trzęsień ziemi i wyładowań
atmosferycznych, które, jak wiadomo, są
coraz częstszą przyczyną nerwic, co nad-
miernie obciąża i tak nadwyrężone już bu-
dżety opieki zdrowotnej.
Jednym z głównych winowajców obec-
nego braku porozumienia jest oczywiście
Polska. Ten zaściankowy i antysemicki
kraj, gdzie wszędobylskie krzyże perma-
nentnie łamią podstawowe prawa człowie-
ka, zasługuje na potępienie i międzynaro-
dowy ostracyzm. Nieprzypadkowe jest też
sprofanowanie obozu zagłady w Oświęci-
miu (jak zauważyła policja – miejsca kul-
tu religijnego) w przeddzień podpisania
porozumienia klimatycznego.
Wyjaśnił to szef delegacji Sudanu, Lu-
mumba Stanislas Di-Aping, przewod-
niczący tzw. Grupy 77, skupiającej 130
państw rozwijających się. Lumumba Sta-
nislas Di-Aping celnie zauważył, że ko-
penhaskie ustalenia to holokaust, bowiem
w wyniku porozumienia wielu Afrykanów
czeka pewna śmierć.
Tak więc Polska po raz kolejny zapraco-
wała na swój kiepski wizerunek za grani-
cą. Nie dość, że rozpętała II wojnę świa-
tową i wypędziła Niemców z ich domów,
to jeszcze w wyniku wyuzdanej konsump-
cji wody skazuje na śmierć z pragnienia
mieszkańców Sudanu. Jak katolicy, to
mordercy – i wszystko jasne.
S
pędzano za to więcej czasu w
domach. Zanotowano większą
niż zazwyczaj sprzedaż świą-
tecznych choinek i ozdób, a
także telewizorów plazmowych. A kil-
ku niemieckich biskupów katolickich i
ewangelickich napiętnowało w świątecz-
nych kazaniach „stawianie ludziom coraz
wyższych wymagań i zmuszanie ich do
nadmiernego wysiłku”.
Przewodniczący katolickiego Episkopa-
tu Niemiec, arcybiskup Robert Zollitsch,
krytykował w kazaniu wygłoszonym we
Fryburgu fakt, że nadmierne wymaga-
nia edukacyjne stawia się już dzieciom.
Wg jego opinii, wywiera się na nie zbyt
dużą presję, aby dostały się do lepszych
szkół. „Już najmłodsze dzieci widzą, że
bez odpowiednich stopni nie otworzą się
przed nimi pomyślne perspektywy w życiu
i będą należeć do przegranych. A w życiu
zawodowym ludzie znajdują się pod coraz
większą presją, wymaga się od nich nad-
ludzkich wysiłków i wysokich zarobków...
Ale my, ludzie, nie jesteśmy śrubkami w
maszynach... W życiu ważniejsze są relacje
z Bogiem i innymi ludźmi, wzajemne kon-
takty i wsparcie. Boże Narodzenie przypo-
mina o tym, że miłość jest bezwarunkowa i
nie zależy od tego, czym się ktoś wykazał”
– mówił w homilii arcybiskup Fryburga.
I krytykował społeczeństwo, które wciąż
goni za sukcesem i karierą.
Pani biskup Margot Käßmann, od dwóch
miesięcy przewodnicząca Rady Kościoła
Ewangelickiego, przypomniała natomiast
w kazaniu w Hanowerze o niedawnym
dramatycznym samobójstwie bramkarza
futbolowej reprezentacji RFN – Roberta
Enkego: „Niedobrze się dzieje, gdy wszę-
dzie panuje atmosfera bezwzględności i od
wszystkich wymaga się wciąż, żeby byli
silni – bo to jest nieludzkie”. Słowa kry-
tyki skierowała też pod adresem uczestni-
ków „klimatycznej” konferencji ONZ w
Kopenhadze: „Ta konferencja zakończyła
się fiaskiem, ponieważ zabrakło odwagi,
a górę wziął egoizm. A jedynie wspólne
działanie może uratować naszą planetę dla
przyszłych pokoleń”. Käßmann wezwała
też, aby w konflikcie afgańskim szukać
rozwiązań „bardziej kreatywnych”. Oznaj-
miła więc twórczo: „Za pomocą broni nie
przywróci się pokoju w Afganistanie (...).
Istnieją jeszcze inne formy rozwiązywa-
nia konfliktów”. I przypomniała: Przed
20 laty też się podśmiewano z modlitw i
zapalonych świec w [kościołach ewange-
lickich] NRD („Deutsche Welle”).
P. Käßmann oznajmiła również: „Nie
możemy tolerować prześladowania chrze-
ścijan w świecie – zwłaszcza w Korei Pół-
nocnej, Chinach, Wietnamie, Indonezji,
Iraku i Arabii Saudyjskiej. I zapowiedzia-
ła, że 28 lutego zamierza zorganizować
w całych Niemczech Dzień Prześlado-
wanych Chrześcijan. Nadszedł już czas,
aby upomnieć się o prawa chrześcijan
– prześladowanych, mordowanych i po-
zbawianych podstawowych praw w wielu
krajach. Chrześcijanie są dziś najbardziej
prześladowaną wspólnotą religijną świata
– przypomniała Käßmann.
Akcje charytatywne
Okazuje się też, że mimo „kryzysu”
Niemcy nadal chętnie pomagają innym i
angażują się licznie w różne akcje charyta-
tywne. Prezes Niemieckiego Czerwonego
Krzyża (DRK), Rudolf Seiters, w związku

NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010 XXXIII

S WIAT
Ś
z tym w Wigilię Bożego Narodzenia nie
szczędził słów uznania wobec obywateli
za ich szczodrość i „zaangażowanie spo-
łeczne”. Na łamach gazety „Bild” stwier-
dził: Kryzys nie wpłynął ujemnie na goto-
wość niesienia pomocy. To zadziwiające,
że tak wielu ludzi myśli o innych, choć
sami muszą zaciskaćć pasa. Niemiecki
Czerwony Krzyż niee narzeka na brak
ochotników. Milionyy charytatywnych
poiwo trzymają-
wolontariuszy to „spoiwo
ce społeczeństwo”
– mówił Seiters.
Sam DRK ma po-
nad 4 mln członków w p
i 400 tys. wolonta--
riuszy (!). A ponadd
110 tys. niemieckiej młodzie-
ży aktywnie zwalcza za biedę
wśród dzieci. Mimo tej do-
abiega
brej sytuacji Seiters zabiega
o wzmocnienie wolontaria-
tu. I twierdzi: „Można sobie wyobrazić
mniej biurokracji i np. uznanie naszego
czasu pracy przez urzędy skarbowe”.
Szef DRK uważa też, że młodym lu-
dziom pracującym ochotniczo w Czer-
wonym Krzyżu czy innych organizacjach
pomocy należałoby pomóc w uzyskaniu
miejsca na uczelni czy też nawet przyznać
im prawo pierwszeństwa w zatrudnieniu
w sektorze publicznym. W tym roku DRK
pozyskał aż 3,5 miliona dawek krwi – to
80 proc. zaopatrzenia w krew w Niem-
czech. Prezes Czerwonego Krzyża stwier-
dził więc z dumą: „Inne państwa byłyby
szczęśliwe z tak wielkiego zaangażowa-
nia obywateli w tej dziedzinie”.
Szpiedzy i terroryści
też świętowali?
Tę świąteczną atmosferę zmąciło jednak,
jak zwykle, kilka wydarzeń o znaczeniu
politycznym. Od połowy grudnia trwa w
Niemczech szeroko zakrojone śledztwo
i nerwowa debata w sprawie tragicznych
skutków ostrzelania przez niemieckie woj-
sko w Afganistanie cywilnych obiektów.
Do dymisji podał się już w związku z tym
jeden minister, a zwolnionych ze służby
zostało kilku urzędników i wojskowych.
23 grudnia, na mocy decyzji sądu, zo-
stała zwolniona z więzienia śledczego
znana terrorystka Frakcji Czerwonej Ar-
mii (RAF) – Verena Becker. Jest ona od
32 lat podejrzana o udział w zabójstwie
(w 1977 r.) prokuratora generalnego
RFN Siegfrieda Bubacka, jego ochronia-
rza i kierowcy. 57-letnia dziś Becker po
dawnej odsiadce 12 lat została ponownie
aresztowana w sierpniu br. A od 32 lat
milczy w kwestii konkretnych sprawców
tych i innych zabójstw RAF. Skierowa-
XXXIV
ła jednak do sądu skargę na to śledcze
uwięzienie. I ta skarga została rozpatrzo-
na pozytywnie. Sąd uznał bowiem, że nie
ma mocnych dowodów świadczących
o tym, iż Becker brała udział w zabój-
stwach. „Frankfurter Rundschau” pisał
w związku z tym o miłosierdziu państwa
wobec byłej ter terrorystki: „Sędziowie
okazali w jej pprzypadku tyle samo
miłosierdzia, co wobec innych prze-
stępców [z RAF
RAF]. Oznacza to, że ich
absurdalna »wojna«
z państwem już od
dawna należy do
przeszłości, zbędna
je zatem szczegól-
jest
surow
na surowość. Państwo prawa
poradzi sobie z byłymi wro-
gami zza pomocą zwykłych
środkó
środków”. Ten optymizm
prasy socjaldemokratycz-
nej kwestionują niektórzy
komen- tatorzy konserwatywni.
Przypominają, że z przeszłości i zbrodni
RAF pozostało jeszcze sporo zagadek do
wyjaśnienia, a konkretni sprawcy kilku
zamachów, zabójstw i podpaleń do dziś
nie są znani. Zaś lewackie idee terrory-
stycznej walki z „imperialistyczną” RFN
jeszcze całkiem nie umarły.
Z kolei Urząd Ochrony Konstytucji
ostrzegł w Wigilię niemieckie przedsiębior-
stwa przed wzmożoną ostatnio aktywno-
ścią obcych służb szpiegowskich. Jeden z
dyrektorów Urzędu, Burkard Even, powie-
dział prasie, że już w roku 2009 konkret-
nym zagrożeniem były szpiegowskie ataki
ze strony chińskiej i rosyjskiej. I ostrzegł,
iż szczególnie w czasie gospodarczego
kryzysu takie szpiegostwo może pociągnąć
za sobą nieobliczalne skutki dla niemiec-
kich przedsiębiorstw. Wg kontrwywiadu
RFN, zagrożone są zwłaszcza branże, w
których Niemcy odgrywają wiodącą rolę
w świecie – jak przemysł motoryzacyjny,
zbrojeniowy czy telekomunikacja.
Państwo inwigilacji
Trybunał Konstytucyjny RFN rozpatru-
je pisemną skargę 35 tysięcy obywateli,
którzy zakwestionowali ustawę zobowią-
zującą teleoperatorów do gromadzenia
wszelkich danych telekomunikacyjnych,
w tym wykazów połączeń telefonicznych i
e-maili. Jest to największa zbiorowa skarga
sądowa w historii RFN. Wyrok Trybunału
w tej sprawie spodziewany jest wiosną br.
Obowiązująca od stycznia 2008 roku
ustawa nakazuje przechowywanie przez
sześć miesięcy wykazów wszelkich połą-
czeń telefonicznych i internetowych. Obo-
wiązkowi gromadzenia danych nie podle-
gają ponoć same treści rozmów, SMS-ów
NR 1-2 (1024-1025)
i e-maili. Operatorzy mają udostępniać
uzyskane informacje władzom na potrzeby
różnych śledztw. Już w marcu 2008 roku
Trybunał ograniczył stosowanie ustawy.
Orzekł, że dane telekomunikacyjne mogą
być przekazywane władzom jedynie w
przypadku dochodzeń w sprawach cięż-
kich przestępstw – i za zgodą sądów.
Nowa ustawa od początku budziła wiel-
kie zastrzeżenia licznych niemieckich or-
ganizacji broniących praw obywatelskich
i instytucji odpowiedzialnych za ochronę
danych osobowych. 15 grudnia autorzy
skargi podkreślili, że ich wniosek dotyczy
„precedensowego przypadku nie mającej
granic rejestracji codziennego życia oby-
wateli – niewinnych i nie stwarzających
żadnego zagrożenia”. A „traktowanie całe-
go społeczeństwa jak potencjalnych prze-
stępców oraz prewencyjna rejestracja ich
kontaktów nie jest postępowaniem god-
nym demokratycznego państwa prawa”.
Szefowa partii Zielonych, Claudia Roth,
oświadczyła przy tej okazji, że RFN, wpro-
wadzając nowe przepisy, „już zmierza w
kierunku państwa inwigilacji”. W wyniku
prewencyjnego gromadzenia danych każ-
dy obywatel automatycznie staje się podej-
rzanym – uznała Roth i większość innych
autorów sądowej skargi, w tym szereg
działaczy współrządzącej obecnie FDP.
Sekretarz generalny FDP Christian
Lindner zapowiedział więc parlamentarną
inicjatywę na rzecz zmiany tych kontro-
wersyjnych przepisów. Kilku polityków
przypomniało mu więc, że obowiązek
gromadzenia danych telekomunika-
cyjnych wynika nie tylko z życzeń ro-
dzimych służb śledczych, ale również z
wyraźnej dyrektywy Unii Europejskiej
w tej kwestii. Z kolei wg pełnomocnika
ds. ochrony danych osobowych, Petera
Schaara, niektórzy operatorzy gromadzą
znacznie więcej danych, niż nakazuje
ustawa – po to, aby uchronić się przed
wysokimi karami finansowymi za niedo-
pełnienie ustawowych wymagań. A spe-
cjaliści nadal alarmują, że na podstawie
tych danych władze państwa (i UE) mogą
uzyskać znaczną wiedzę na temat zawo-
dowego i prywatnego życia obywateli.
Należy więc przypuszczać, że niemiecki
Trybunał anuluje przynajmniej część posta-
nowień niebezpiecznej teleustawy. Niestety,
na podobne co w Niemczech prawne ograni-
czenia inwigilacji obywateli nie zanosi się w
Polsce – już od miesięcy teleinwigilowanej
i podsłuchiwanej przez różne tajne służby
państwa (też na podstawie dyrektyw władz
UE). I niemal nikt z parlamentarzystów czy
wielkich mediów naszego kraju przeciw tej
inwigilacji jakoś nie protestuje.
TOMASZ MYSŁEK
2-9 STYCZNIA 2010

ROSJA
Argument kułaka
R
Obie wiadomości pojawiły
się w rosyjskich serwisach
w takiej samej kolejności:
najpierw ta o „jądrowej pię-
ści”, którą właśnie „Rosja
pokazała światu”, a potem
zaraz ta druga, jako uzupeł-
nienie poprzedniej.
WOJCIECH GRZELAK
BORYS KUSTODIEW,
„Kułaczy bój na rzece Moskwie”
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010
ada Bezpieczeństwa Fede-
racji Rosyjskiej zakończyła
prace nad ostateczną redak-
cją nowej doktryny wojennej.
W dokumencie tym Rosja rezerwuje sobie
prawo do ataku uprzedzającego i użycia
broni jądrowej wobec państw, które bę-
dzie podejrzewać o agresywne zamiary.
Szef rosyjskiego sztabu generalnego Mi-
kołaj Makarow ujawnił, że wyraźnie spre-
cyzowano, w jakich przypadkach jego
kraj może to uczynić. – Po pierwsze: dla
obrony własnej i swoich sojuszników w
przypadku zastosowania broni jądrowej
przez przeciwnika. Po drugie: w przy-
padku zagrożenia istnienia Federacji Ro-
syjskiej. Obowiązująca dotąd doktryna,
przyjęta w 2000 roku, zakłada sięgnięcie
przez Moskwę po swój arsenał jądrowy
tylko w odpowiedzi na odpalenie w jej
kierunku uzbrojonych w ładunki nuklear-
ne rakiet przeciwnika.
Kiedy nacisnąć guzik?
Według Jerzego Bałujewskiego, który
kilka lata temu odszedł ze stanowiska
szefa sztabu generalnego rosyjskich sił
zbrojnych, Rosja użyje broni jądrowej
wyłącznie w wypadku zagrożenia jej
egzystencji. – W końcu żadne państwo
posiadające oficjalnie czy nieoficjalnie
broń atomową nie wyklucza użycia tego
SWIAT
Ś
oręża – powiedział Bałujewski i jako
przykład wymienił Stany Zjednoczone,
które mają koncepcję globalnego ude-
rzenia błyskawicznego, to znaczy pre-
wencyjnego użycia swojej siły bojowej
włącznie z głowicami jądrowymi.
Jednakże do nowego projektu niektó-
rzy eksperci odnieśli się z rezerwą. Od-
ważniejsi z nich napomknęli, że pojęcie
„zagrożenia agresją” jest zbyt nieokre-
ślone. Niedawno minęła 70. rocznica
wybuchu Wojny Zimowej – jak ogólnie
wiadomo, Związek Sowiecki, którego
istnienie, z powodu zagrożenia przez
imperialistyczną Finlandię, zawisło
wówczas na włosku, zmuszony był do
dokonania ataku uprzedzającego.
– W ZSRS istniała koncepcja kontrude-
rzenia jądrowego. Oznaczało to, że jeśli
tylko w naszą stronę poleciały rakiety
agresora, to my także natychmiast po-
winniśmy odpalić nasze. To znaczy „za-
grożenie” rozumiano zupełnie dosłow-
nie – oświadczył generał Wiktor Jesin,
członek Sztabu Generalnego Federacji
Rosyjskiej, który uważa, że straszyć
potencjalnych agresorów nieokreśloną
formą ataku jądrowego nie ma sensu
i lepiej nie zmieniać dotychczasowej
doktryny obronnej Rosji.
Jak zapewniają specjaliści od broni
jądrowej i wywiadu, nie jest możliwe
dokładne określenie momentu, w któ-
rym należy przeprowadzić uderzenie
nuklearne, opierając się jedynie na po-
dejrzeniu przeciwnika o niecne zamiary.
Ponadto, niezależnie od tego, co zosta-
nie zapisane w doktrynie, ostateczna
decyzja o użyciu broni jądrowej nale-
ży do prezydenta Rosji, który zgodnie
z konstytucją jest zwierzchnikiem sił
zbrojnych. – Nie wiadomo, czy Dymitr
XXXV
S WIAT
Ś
Miedwiediew uzna argumenty zwolen-
ników zmian naszej doktryny – zauwa-
żył Jesin, choć z kolei Mikołaj Makarow
zapewnia, że jest to kwestia najbliższe-
go czasu.
Kułak dobry i zły
Pięść (po rosyjsku kułak) jest mocno
wpisana w dzieje Rosji. Dość powszech-
nie za carów używano jej do pouczania
podwładnych. Jako termin i symbol
ochoczo została podchwycona przez
bolszewików, przy czym przez dłuższy
czas zachowała ona także, na przykład
w Armii Czerwonej, rolę instrumentu
wychowawczego. Kiedy w Sowietach li-
kwidowano kułaków, czyli pracowitych
chłopów, równocześnie komuniści po-
zdrawiali się gestem wzniesionej pięści.
Ich ideowi krewniacy znad Renu witali
się, jak wszyscy wiemy, bardzo podob-
nie, tyle że rozwartą dłonią, akcentując
wolę walki w sposób nawiązujący bar-
dziej do tradycji karate niż pięściar-
stwa. Przyjmować postawy zbliżone do
bokserskich lubił szczególnie sekretarz
generalny partii bolszewickiej Nikita
Chruszczow. Do dzisiaj emblemat pięści
chętnie jest używany przez wytrwałych
bojowników przeciwko faszyzmowi,
którzy nigdy więcej nie życzą sobie ta-
kiej konkurencji.
„Kułaczy bój” był dawną rozrywką
wschodnich Słowian. Współcześnie,
kiedy w Rosji (i na Ukrainie) ten rodzaj
„sportu” odradza się dzięki stowarzy-
szeniom miłośników, przypisywane są
mu wartości wychowawcze, szczególnie
patriotyczne. Wolno jednak wątpić, czy
istotnie szarpanina ta, w której na Rusi
zaprawiali się już mali chłopcy, podob-
nie jak ich rówieśnicy na całym świecie
uwielbiający mocować się, wyrabiała
jakąś szczególną „gotowość do obrony
ojczyzny” – tak bowiem utrzymują ba-
dacze dziejów „kułaczego boju”. Twier-
dzą oni nawet, że zmagania w wydaniu
wschodnim górowały nad boksem an-
gielskim, w którym przepis dotyczący
zakazu bicia leżącego wprowadzono do-
piero w połowie XVIII wieku, podczas
gdy na dżentelmeńskiej Rusi był on re-
spektowany od niepamiętnych czasów, a
może i dużo wcześniej. Reguły walki na
pięści i sposoby zadawania ciosów były
ponoć ściśle określone, w rzeczywistości
jednak prawdopodobnie rozgrzani bójką
„zawodnicy” tłukli się, jak popadło. Po-
chodzący ze wsi Rosjanie w poważniej-
szym wieku opowiadali mi o walkach
toczonych podczas imprez towarzyskich:
gdy bez wyraźniejszych powodów nad-
chodził punk krytyczny, lewa strona zsu-
XXXVI
niętych stołów zwierała się z prawą w
bezpardonowej bijatyce, a w ruch szły
nie tylko ręce, ale także wszystko, co
znalazło się w ich zasięgu.
Można dopatrzyć się w „kułaczym boju”
jakiejś włościańsko-plebejskiej analogii
zachodnich pojedynków: tak samo jak
one był zwalczany – okresowo przez
państwo i konsekwentnie przez Cerkiew.
PIĘŚĆ (PO ROSYJSKU
KUŁAK) JEST MOCNO
WPISANA W DZIEJE ROSJI.
DOŚĆ POWSZECHNIE
ZA CARÓW UŻYWANO
JEJ DO POUCZANIA
PODWŁADNYCH. JAKO
TERMIN I SYMBOL
OCHOCZO ZOSTAŁA
PODCHWYCONA PRZEZ
BOLSZEWIKÓW, PRZY
CZYM PRZEZ DŁUŻSZY
CZAS ZACHOWAŁA ONA
TAKŻE, NA PRZYKŁAD
W ARMII CZERWONEJ,
ROLĘ INSTRUMENTU
WYCHOWAWCZEGO.
Być może elegantsze było zakłuwanie się
szpadami (które, nota bene, nasi antenaci
pogardliwie nazywali „francuskimi roż-
nami” i woleli bigosować się karabelami
i szerpentynami), na pewno za to staroru-
ska walka na nagie pięści, jeśli tylko do
tego się ograniczała, powodowała mniej-
szy upływ najlepszej w narodzie krwi.
Moskiewska
gimnastyka Rasmussena
Zwykle trzeba uderzyć pięścią w stół,
aby odezwały się nożyce. Moskwa udo-
wodniła, że wystarczy tylko pokazać
pięść, aby uzyskać taki sam efekt. Ten
drugi news podany przez rosyjskie serwi-
sy łącznie z informacją o zapisie w nowej
NR 1-2 (1024-1025)
doktrynie wojennej dotyczył pierwszej
wizyty w Moskwie sekretarza generalne-
go NATO Andrzeja Fogha Rasmussena.
17 grudnia wygłosił on w Moskiewskim
Państwowym Instytucie Stosunków Mię-
dzynarodowych wykład, w trakcie któ-
rego obiecał, że pakt nigdy nie napadnie
na Rosję. Nie pozostawił również wątpli-
wości co do morale dowództwa sojuszu,
kiedy wyraził przy tym skromną nadzieję,
że Rosja nie będzie napadać na NATO.
Rasmussen zaproponował zbadanie
możliwości integracji systemów obrony
przeciwrakietowej Rosji, europejskich
członków NATO oraz Stanów Zjedno-
czonych. Jego zdaniem, realizacja takie-
go projektu, oparta na wspólnej ocenie
zagrożeń dokonanej przez wszystkich
zainteresowanych, przyczyni się wydaj-
nie do wzrostu bezpieczeństwa na naszej
planecie.
– Wyzwania, przed jakimi stoi dzisiejszy
świat – terroryzm, ekstremizm, handel
bronią – są wspólne dla NATO i Rosji –
uznał Rasmussen. – Dlatego musimy ra-
zem je zwalczać.
– NATO nie zabiega aktywnie o nowych
członków – wyjawił gensek paktu – nie-
mniej polityka otwartych drzwi pozosta-
nie priorytetem dla sojuszu. Rasmussen
natychmiast uspokoił swoich rosyjskich
słuchaczy, dodając, że wszelkie próby
rozszerzenia NATO będą uwzględniały
interesy Moskwy.
Gość z zachodu oświadczył, że sojusz
uzyskał już „stabilne granice”, gdy przy-
stąpiły do niego państwa sąsiadujące z
Rosją. Zdaniem Rasmussena, Gruzja i
Ukraina, które ubiegają się o członkostwo
w NATO, tymczasem nie spełniają warun-
ków niezbędnych do wstąpienia do paktu,
dlatego kandydatury tych państw zostały
odrzucone.
Możliwe, że były duński premier, który
poglądy ekonomiczne ma całkiem trzeź-
we, specjalnie, jak to mówią w Rosji, listił
(kadził, podlizywał się) swoim moskiew-
skim gospodarzom, pragnąc nakłonić ich
do większego zaangażowania się w Afga-
nistanie. Z pewnością jednak nie robił
tego w stylu licującym ze stanowiskiem
przywódcy politycznego najpotężniejsze-
go sojuszu wojskowego świata. Tym bar-
dziej że niczego konkretnego nie uzyskał.
Rosja wszakże uczciła wizytę natow-
skiego dygnitarza, odpalając w Wigilię
z Uralu na Kamczatkę rakietowy pocisk
balistyczny, zdolny do przenoszenia gło-
wic jądrowych na dystansach międzykon-
tynentalnych, zwany „Wojewodą”, a w
klasyfikacji Paktu Północnoatlantyckiego
oznaczany jako SS-18 „Satan”.
WOJCIECH GRZELAK
2-9 STYCZNIA 2010

FAKSEM Z TEL AWIWU
Święto dwóch króli
Nie ma rady. Trzeba poko-
nać odrazę i cofnąć się do
wojny w Libanie rozpęta-
nej przez Olmerta Lepkie
Paluszki. Inaczej trudno
będzie zrozumieć, dlaczego
na wieść o kradzieży szyldu
„Arbeit Macht Frei”, figuru-
jącego od 67 lat nad bramą
obozu Auschwitz,
w odległym syjonistycz-
nym Kurniku tropikalnych
Żydów rozpętała się burza
niepoczytalnej histerii.
KATAW ZAR
SPRYTNE zagranie monarchy:
Netanjahu pozbawia Ciporę (Kakadu)
Liwni mrzonek o rządzeniu Kurnikiem
i deklasuje opozycyjną Kadimę
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010
A
więc tak: nazajutrz po prze-
sławnej klęsce poniesionej
przez kurnikową ekspedycję
karną hebrajski pisarz Dawid
Grossman, który zapłacił za awanturę
wojenną Olmerta Lepkie Paluszki śmier-
cią syna-żołnierza, poraził tropikalny ży-
dostan dramatycznym przemówieniem,
opartym na oskarżeniu „Nie ma króla w
Jerozolimie”.
Czołowi notable żydowskiej siedziby
narodowej: premier Beniamin Netan-
jahu, któremu – w jaskrawym przeci-
wieństwie do przesadnie pamiętliwego
pismaka „NCz!” – kurnikowe media li-
tościwie przemilczają próbę zwinięcia z
siedziby szefa rządu sreber i kryształów,
oraz Oszust Pokojowy Peres, piastujący
reprezentacyjną funkcję prezydenta po
zbereźniku Kacawie, świntuszącym na
sekretarkach – wykorzystali aferę napi-
su z Auschwitz
celem pokazania
Grossmanowi,
że na przekór
jego żałobnym
trenom jest król
w Jerozolimie,
a nawet dwóch.
Malchotejnu ka-
jemet we sore-
ret („My, król,
jesteśmy; my,
król, rządzimy”)
zabrzmiało
dumnie ze sto-
licy żydowskiej
siedziby naro-
dowej, po czym
odpalono kurnikowe elaboraty, nadzia-
ne hebrajskim patosem jak koszerny
karp rodzynkami.
Użyteczna afera
Odrodzona żydowska monarchia uży-
ła incydentu z napisem do rozrachunku
z wrogim światem, hołubiącym na pod-
brzuszu hydrę antysemityzmu, a w cen-
trum zmasowanego ataku znalazł się rząd
RP, połajany ostentacyjnie z Jerozolimy
za nieupilnowanie przed neonazistami
hitlerowskiego hasła, przeobrażonego w
mojżeszową świętość narodową.
Obaj niepodzielni władcy Kurnika mieli
swoje święto: hebrajskie media smakowa-
ły z uznaniem bezceremonialne monarsze
SWIAT
Ś
petycje samozwańczych strażników Za-
głady, nakazujące domniemanym, opie-
szałym obibokom znad Wisły „wszczęcie
od zaraz śledztwa celem odzyskania na-
pisu i przykładnego ukarania rabusiów,
którzy odważyli się podnieść rękę na czo-
łowy relikt Holokaustu”.
Przez długie dwa dni, podczas których
los tablicy z Auschwitz pozostawał nie-
znany, hebrajskie media darły szaty i
łamy, cytując despotyczne reprymendy,
parafowane przez monarchę Netanjahu
od sreber i monarchę Peresa od pokoju.
Dla podkreślenia ciężaru gatunkowego
kurnikowych apeli przemilczano tsuna-
mi uczuciowe, które przeszło równolegle
nad Wisłą, a kierownictwo Jad Wasze-
mu puściło w świat kuriozalną, obsce-
niczną deklarację, że kradzież napisu
„Arbeit Macht Frei” to achraza al mil-
chama (wypowiedzenie wojny).
Perec wysłałby samoloty
Zar nie ma wątpliwości, że gdyby kur-
nikowym ministrem obrony pozostawał
nadal marokański głupek z miasta Sde-
rot, Amir Perec, który pospołu z Olmer-
tem Lepkie Paluszki i asem telawiwskiej
giełdy, generałem-spekulantem Danem
Halucem, przegrał był z Hezbollahem
nieszczęsną kampanię w Libanie – kur-
nikowe F-16 już by latały nad barakami
obozu Auschwitz, jak to już swego cza-
su uczyniły ze względów symboliczno-
wspominkowych, przez co wystraszone
oświęcimskie kury przez pół roku nie
znosiły jajek.
Powrót do obozu
Kilkuosobowa grupa niedoholokausto-
wanych Żydów, mieszkańców przytułku
w Hajfie, panów i pań w wieku b’erech
(mniej więcej) Oszusta Pokojowego Pe-
resa, ale znacznie mniej żwawych od
krzepkiego Oszusta z winy przebytych
prześladowań, w gettach i obozach, chro-
nicznego niedożywiania i niedomagań,
utrudniających poruszanie się o własnych
siłach, wyruszyła do obozu Auschwitz,
żeby – jak zapowiedzieli na plazmie –
„przeprowadzić na własną rękę wiary-
godne śledztwo i trzymać wartę honoro-
wą pod okaleczoną bramą”.
Wszechogarniająca żydostan histeria,
uruchomiona na szczycie syjonistycznej
monarchii narodowej przez królewski
duet tropikalny, przyjęta została z dobro-
dziejstwem inwentarza (w postaci rzecz-
ników rządowych i parlamentarnych)
przez hebrajskie media, które nie popu-
ściły sobie dramatycznych nagłówków i
równie dramatycznych komentarzy, po
czym znalazła rekordowy oddźwięk na
XXXVII
S WIAT
Ś
forach internetowych, stanowiących try-
bunę elokwentnych tropikalnych Żydów.
Gdyby Zar istotnie był niepoprawnym
prześmiewcą i praktykującym sadystą, o
co go pomawia Wikipedia, to by te fora
cytował, ale Zar, zamiast dokuczać kur-
nikowemu żydostanowi, wyrażającemu
jak umie swoje nadzieje i obawy – woli
używać klawiatury wiernego ThingPada
do tropienia i piętnowania przestępczej
sitwy trzymającej władzę w rządzie i w
Knesecie w porozumieniu z wielkim ka-
pitałem Kurnika i po jego myśli.
Kto na tym zyskał
Według podejrzliwego pismaka
„NCz!”, śledzącego dla rozrywki i po-
głębienia wiedzy żywą działalność kur-
nikowych celebrytów rządowych, parla-
mentarnych i finansowych, incydent ze
skradzionym napisem przysłużył się mi-
łościwie panującemu monarszemu tan-
demowi, stadninie pochlebców na dwo-
rze i w Knesecie tudzież rzeszy najętych
doradców i strategów, bo zaaplikował
żydostanowi niezbędna dawkę niepoko-
ju. Nastraszonymi tropikalnymi Żydami
łatwiej jest dyrygować przy pomocy 31
ministrów i 120 członków Knesetu, a
zdrowo przestraszonych tropikalnych
Żydów łatwiej jest namówić do posłu-
szeństwa. Odpowiednio wystraszony
tropikalny Żyd nie weźmie się także za
zadawanie banalnych pytań w rodzaju
„jakim cudem minister obrony Barak
(będący, żeby było zabawniej, przywód-
cą przaśnej Partii Pracy!) zdołał wysu-
płać ze skarpetki 10 milionów dolarów
na zakup superluksusowego aparta-
mentu w szklanym wieżowcu Akirowa,
wzniesionym w centrum Tel Awiwu dla
żydowskich krezusów zza Oceanu?”.
Dlatego na wskroś cyniczne hebrajskie
media, usłużne nadzianym właścicielom
Kurnika (do których należą), wykorzy-
stały kradzież w obozie Auschwitz, by
wzbudzić grozę, ostrzec tropikalnych
Żydów przed niebezpieczeństwem czy-
hającym zza węgła na syjonistyczną sie-
dzibę narodową. W dniach powszednich
Kurnika w roli użytecznego straszydła,
które krótko ale skutecznie zabrylowało
na miejscowej scenie politycznej, głosząc
o „zawładnięciu przez neonazistów sym-
bolem Holokaustu przy cichej akceptacji
antysemitów”– występują pogróżki Tehe-
ranu. Ale Ahmadineżad zwykł się powta-
rzać, obiecując Żydom pogrom rakietowy,
lecz nie wysyłając rakiet, przez co jego
skuteczność jako mobilizatora żydostanu
pod sztandarem dwukrólewia – Netanjahu
od sreber i kryształów, Oszusta od pokoju
i milionera Baraka, co się do obu korono-
XXXVIII
ze wstydu, że rozdmuchały
żenujący incydent ponad mia-
rę, a może zeszły z tematu
odzyskanego symbolu epoki
pieców z powodu tłoku na ła-
mach, z winy braku czasu an-
tenowego i wolnego miejsca
na plazmie, wałkującej pery-
petie żołnierza Gilada Szalita,
tkwiącego od ponad trzech lat
w niewoli Hamasu. Kurnik
GDYBY ministrem obrony był nadal głupek
obiecał zapłacić za więźnia
ze Sderot, Perec, kurnikowe F-16 już by
latały nad niemieckim obozem Auschwitz
wolnością tysiąca terrorystów,
ale nie dotrzymuje słowa, ule-
gając sprzeciwowi jastrzębiej
wanych głów przyłączył – maleje w za- połowy żydostanu. Oszust Pokojowy się
straszającym tempie. nie wyraża, a Netanjahu chciałby odzyskać
Szalita bez zwalniania terrorystów, „ma-
Skarb odzyskany jacych ręce zbroczone żydowską krwią”,
Po dwóch dniach podsycania histerii wo- ale przereklamowany wywiad Szabaku nie
kół kradzieży napisu z Auschwitz kurniko- potrafi ustalić, gdzie Hamas trzyma jeńca,
we media podały oszczędnie o przyłapaniu wobec czego akcja zbrojna jest niemożliwa
rabusiów i odzyskaniu zrabowanego sym- do przeprowadzenia. Zresztą Kurnik zebrał
bolu XX wieku, po czym zamknęły hebraj- fatalne doświadczenia po nieudanej próbie
ska japę al raw baryjach (na kłódkę). Tylko uwolnienia dzieci szkolnych w Maalot i po
dokuczliwy pismak „NCz!” nadal śledzi za nauczce z odbijaniem żołnierza Nachszona,
rozwojem wydarzeń i próbuje rozszyfro- trzymanego przez terrorystów. Namierzono
wać tożsamość „szalonego kolekcjonera”, wówczas kryjówkę przy pomocy wyszuka-
który próbował ściągnąć sobie hitlerow- nego sprzętu i jednostka specjalna szefa
skie hasło, żeby je mieć na własność. Zaro- sztabu przystąpiła do pokazowego ataku.
wi daleko wprawdzie do detektywa Filipa Nie przewidziano tylko, że terrorysta strze-
Marlowa, powołanego do życia przez Ray- gący Nachszona zlikwiduje go, po czym
monda Chandlera, bo Zar nie ma 40 lat, jak zastrzeli także dowódcę komandosów.
Marlowe, nie przepadają za nim kobiety i
nie wykazuje (już) inklinacji do alkoholu, Kurnik idzie na wojnę?
nie mniej to i owo odkrył, więc rozgląda Zamiast rabunku 14 żelaznych liter, bu-
się za właściwym bukmacherem, w Londy- dzącego palpitacje serca u bielszej, asz-
nie bądź w Pernambuco celem postawienia kenazyjskiej części żydostanu (napisy
miesięcznych dochodów na wskazanego zdobiące Auschwitz nie dotykają samopo-
przez siebie zamawiacza napisu. czucia osiadłych w Kurniku afrykańskich
Żydów), zaradny Netanjahu zadbał o
Zar stawia na Hirschsona! nową sensację, elektryzująca tropikalnych
Złodziej milionów Abraham Hirschson, Żydów bez względu na kolor skóry, orien-
były kurnikowy minister skarbu, dostaje tację polityczną i stopień dewocji mojże-
skrętu kiszek, oglądając w więziennym te- szowej. Poinformował media, że zaprosił
lewizorze wymyślony przez siebie Marsz szefową kurnikowej opozycji parlamen-
Żywych, ciągnący do Auschwitz pod wodzą tarnej Ciporę (Kakadu) Liwni, że zapoznał
innego wodzireja. Niepotrzebna, głupia od- ją z tajnymi dokumentami przedstawiają-
siadka z żelazem u nogi pozbawiła nieszczę- cymi katastrofalne położenie Kurnika i
snego Hirschsona należnego mu przywileju zaproponował Ciporze, by Kadima pod
postępowania na czele głęboko uczuciowe- jej przywództwem przystąpiła do koalicji
go, dorocznego korowodu żywych między- z Likudem na takiej zasadzie, na jakiej
narodowych Żydów tudzież odseparowała opozycjonista Menachem Begin przyłą-
zdetronizowanego celebrytę pasożytującego czył się wraz ze swoim prawicowym Hej-
na Zagładzie od kręcenia biznesu na biletach rutem do rządu lewicowej partii Mapaj w
uczestnictwa w pochodzie. Tylko napis „Ar- przededniu wojny 1967 roku.
beit Macht Frei”, pocięty na trzy kawałki, by „Dramatyczna sytuacja państwa wymaga
nie wystawał spod pryczy, potrafiłby ulżyć utworzenia rządu zagrożenia narodowe-
wziętemu w dyby więźniowi Syjonu. go!” – trąbią na trwogę hebrajskie media,
pozostawiając tropikalnemu żydostanowi
Inne ruchy w mediach prawo domyślania się, że Kurnik idzie na
Takoż więc kurnikowe media nie wspo- wojnę.
minają już perypetii wokół napisu. Może KATAW ZAR
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010
 POSTĘPY POSTĘPU
Amerykańska firma Odyssey, szukająca podwod-
nych skarbów, która niedawno wydobyła kilkana-
ście ton srebrnych i złotych monet z hiszpańskiego
statku „Las Mercedes”, który zatonął na początku
XIX wieku, ma 10 dni na oddanie skarbu rządowi
Hiszpanii. Monety przewożono w 1804 r.
z Peru i innych hiszpańskich kolonii do Kadyksu,
a u południowych wybrzeży Portugalii hiszpański kon-
wój zaatakowali Anglicy i wielka fregata poszła na
dno wraz ze skarbem. Hiszpania wypowiedziała wte-
dy Anglii wojnę, a rok później w słynnej bitwie pod
Trafalgarem admirał Horacy Nelson rozbił połączone
floty Hiszpanii i Francji. Firma Odyssey Marine Explo-
ration potajemnie wydobyła skarb na powierzchnię
i przewiozła go do Gibraltaru, a stamtąd do USA.
Hm, a wiadomo, jaką trasą będzie teraz płynął ten skarb?

12-letni uczeń jednej z brytyjskich szkół
został zawieszony za nielegalne rozpro-
wadzanie wśród kolegów... chipsów,
które sprzedawał o 50 pensów drożej niż
w sklepie. Złamał on po raz drugi zakaz
sprzedaży na terenie szkoły tuczącego
jedzenia. Przepis zaleciło brytyjskie
ministerstwo edukacji, by przeciwdziałać
problemowi nadwagi wśród młodzieży.
Dyrektor szkoły przyznał, że na jej tere-
nie grasuje kilku regularnych dealerów
tuczących przekąsek.
Mafia przekąskowa? Ostrzegamy: w
czasach prohibicji w ten sposób narodziła
się mafia w USA!
Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji
przyjęła rozporządzenie nakazujące sta-
cjom telewizyjnym kontrolę wszystkich
reklam, by nie były głośniejsze niż pro-
gramy, przy których są nadawane. Nowe
przepisy mają wejść w życie za pół roku.
A żeby były trochę mądrzejsze to się da
jakoś załatwić rozporządzeniem?
Tradycyjny wigilijny karp w tym roku
po raz pierwszy ma specjalne prawne
„przywileje”: żywy nie może przebywać
w zbyt małym baseniku, nie może być
przenoszony w foliowej reklamówce, a
jedyną metodą jego uśmiercania może
być mocne uderzenie w głowę. Bez-
względnie nie może odbywać się to w
obecności dzieci, więc w punktach sprze-
daży powinny być wydzielone specjalne
miejsca, gdzie karp będzie zabijany i
patroszony. Osoba, która ma się tym
zajmować, powinna mieć co najmniej
wykształcenie zasadnicze zawodowe.
Magistrowie mile widziani. Mogą być
po studiach medycznych, najlepiej po
chirurgii.
Pociągi Tanich Linii Kolejowych nie
mogą zatrzymywać się na stacji we
Wronkach i na wielu innych, które mają
krótkie perony. Zgodnie z przepisami,
pociąg nie może być dłuższy od peronu.
A nie mogą zatrzymywać się na raty?
Parlament w Barcelonie debatuje, czy
tradycyjne hiszpańskie walki byków
będą całkowicie zakazane w Katalonii.
Ekolodzy i obrońcy praw zwierząt przez
trzy lata zebrali w Katalonii ponad
127 tys. podpisów pod projektem całko-
witego zakazu walk byków. Uznają je za
bestialstwo i torturę zwierząt. Znaleźli
sojuszników wśród lokalnych nacjona-
listów, którzy domagają się większej
niezależności Katalonii od Madrytu, a
niektórzy nawet niepodległości. W przy-
pływie uczuć narodowych i antyhiszpań-
skich pięć lat temu rada miejska Barcelo-
ny ogłosiła miasto „wolnym od korridy”,
choć jej ówczesny burmistrz przestrzegał
przed „potępianiem tych, którzy mówią
innym od naszego językiem”.
Za jednym zamachem niech uchwalą
zakaz spożywania wołowiny.
Mróz, który zatrzymał w przedświą-
teczny weekend superszybkie pociągi
Eurostar pod kanałem La Manche i spa-
raliżował świąteczne plany 75 tys. osób,
był gorącym tematem we Francji.
JE Mikołaj Sarkozy zażądał od szefa
Eurostar, by pociągi łączące Paryż i
Brukselę z Londynem ruszyły we wtorek,
a rząd zapowiedział, że przeprowadzi
gruntowne śledztwo w sprawie awarii.
Szykuje się inwazja Francji na Wyspy
Brytyjskie?
Gen. Antoni Cucolo, dowódca ame-
rykańskich wojsk w północnym Iraku,
zabronił żołnierkom zachodzić w ciążę.
Nieposłuszne czeka sąd wojskowy, tak
samo jak sprawców ciąż. Generał uważa,
że ma misję do zrealizowania i ograni-
czoną liczbę żołnierzy, dlatego potrzebuje
każdego z nich. Zakaz płodzenia dzieci
dotyczy też małżeństw, które razem służą
w Iraku.
Zaraz! A jak się obecność w Iraku
przedłuży do np. 20 lat? Będą żołnierze
jak się patrzy!
Szwedzka partia pn. Inicjatywa Femini-
styczna lansuje nowe hasło – że feminist-
ki są lepsze w seksie. Slogan ma zachęcić
Szwedów do zapoznania się z ideologią
tej partii i być może zagłosowania na nią
w wyborach w przyszłym roku. Na razie
partia ma marginalne poparcie i nie ma
posłów w parlamencie.
Nie wiemy, jak w Szwecji, ale u nas
feministki nijak nie kojarzą się z seksem,
no, chyba że z mocno perwersyjnym.
Związek włoskich rolników indywidu-
alnych Coldiretti szacuje, że na wigilijne
kolacje oraz uroczyste obiady w Boże
Narodzenie Włosi wydali w tym roku
łącznie 2,8 mld euro. Włoskie potrawy
świąteczne przygotowane wyłącznie z
włoskich produktów coraz bardziej wy-
pierają żywność z zagranicy.
Czyli oscypek nie ma szans. Ale to do-
brze, będzie u nas tańszy.
Pakistański Sąd Najwyższy nakazał,
aby władze tego kraju zezwoliły trans-
westytom i eunuchom określać się jako
oddzielna płeć. Ma to pomóc w prze-
strzeganiu ich praw. Rząd Pakistanu ma
wydać im specjalne dowody osobiste
oraz podjąć kroki zapewniające, że nie
będą oni prześladowani.
Specjalne dowody? Znaczy się z jednej
strony chłop, a z drugiej baba? Na brodę
Proroka!
Wg „China Daily”, 21 chińskich multi-
milionerów zapłaciło po 10 tys. euro, by

NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010 XXXIX

 POSTĘPY POSTĘPU
wziąć udział w balu w luksusowym
hotelu Juan Wang Fu w Pekinie, na
którym szukali żony wśród 22 mło-
dych kobiet. Dziewczyny nie musiały
nic płacić za udział w balu. Zostały
wybrane z uwzględnieniem różnych
kryteriów. Niektóre były modelkami,
inne wygrały konkursy piękności, a część
„zwerbowano” w różnych miastach Chin.
Nie wiemy, czy sobie chłopaki znaleźli
żony, ale na pewno nieźle się zabawili.
Chiny, jak widać, modernizują się na
całego.
Radni stolicy Meksyku jako pierwsi w
Ameryce Łacińskiej przyznali pełne pra-
wa małżeńskie parom homoseksualnym.
Zmiana pozwoli związkom tej samej płci
na adopcję dzieci, ubieganie się o wspól-
ny rachunek bankowy, spadek i korzyści
wynikające z ubezpieczenia małżonka.
Decyzja wzywa do zmiany definicji mał-
żeństwa w miejskim kodeksie cywilnym.
Obecnie jest ono określane jako związek
mężczyzny i kobiety. Nowe sformuło-
wanie to „wolny związek dwojga ludzi”.
Konserwatywna partia JE Filipa Caldero-
na zobowiązała się do walki z legalizacją
związków tej samej płci w salach sądo-
wych. Decyzji radnych ostro sprzeciwił
się meksykański Kościół.
Widok dwu wąsatych mariachis w szero-
kich kapeluszach, całujących się w ichnim
urzędzie stanu cywilnego – bezcenny.
Ks. Tymoteusz Jones, 41-letni duchow-
ny z kościoła Świętego Wawrzyńca w
Yorku (północna Anglia), podczas wygła-
szania kazania stwierdził, że w pewnych
przypadkach życiowych sklepowa kra-
dzież jest akceptowalna. Jego zdaniem,
kradzież z dużych sklepów sieciowych
dla osób najsłabszych jest czasem naj-
lepszym rozwiązaniem. Prosił też, by nie
okradać małych firm rodzinnych, a duże
przedsiębiorstwa.
To nic, że koszty będą ostatecznie prze-
noszone na resztę klientów w postaci wyż-
szych cen. Tak rodzi
się teologia wyzwole-
nia po angielsku.
JE Hugo Chávez,
prezydent Wenezueli,
chce zmienić nazwę
najwyższego wodo-
spadu świata Salto
Angel, odkrytego
przez amerykańskie-
go pilota; życzy on
sobie, by wodospad
nazwano w języku
lokalnych Indian Pe-
XL
mon: Kerepakupai-Meru. P. Chávez
ma nadzieje, że przynajmniejniej jego
zwolennicy zastosują się do jego
życzenia.
let do
Jak to było? – Proszę bilet
Katowic. – Teraz nie ma Katowic,
szę do
jest Stalinogród. – To proszę
Stalinogrodu. A ja se i takk pojadę do
Katowic.
Kierowcy w Rzymie są na grani-
cy wytrzymałości nerwowej wej
z powodu gigantycznych
korków, które w ostat-
nich tygodniach stały się
nie do zniesienia. Organi--
zacja praw konsumentów w
Codacons skierowała
wniosek do prokuratury
przeciwko władzom
miejskim i zażądała, aby
ruchem w Wiecznym Mieście kierowało
wojsko. W Rzymie samochody parkują
w kilku rzędach, co bardzo ogranicza
przejezdność ulic, a chaos pogłębiają
organizowane niemal każdego dnia
manifestacje i protesty, które zmuszają
policję do ograniczania ruchu i zamyka-
nia ulic.
U nas kiedyś armia kierowała ruchem.
Owszem, był porządek, i to na tyle, że
w pewnych godzinach w ogóle nie było
ruchu. I komu to przeszkadzało?
Komisja Wyborcza Filipin zabroniła po-
siadania broni w miejscach publicznych
w okresie wyborczym, tj. od
10 stycznia do 9 czerwca 2010 roku.
Tylko umundurowani funkcjonariusze
policji będą mogli poruszać się z bronią
palną. Zezwolenia, które posiadają osoby
prywatne czy ochroniarze, zostają na
okres wyborczy zawieszone.
I niech ktoś powie, że u nas obyczaje
polityczne są brutalne.
Departament rolnictwa Guam zakazał
wwożenia do kraju żywności wyprodu-
kowanej na Wyspach Mar-
shalla, nawet na prywatny
użytek. Aby bez problemów
móc wwieźć na Guam wa-
rzywa i owoce wyproduko-
wane na Wyspach Marshal-
la, należy teraz wykupić
specjalną licencję, kosztują-
cą 10 $. Nowa polityka ma
na celu ochronę interesów
miejscowych farmerów,
sprzedających swoje wy-
roby amerykańskim bazom
wojskowym na Guam.
A co na to armia? Prze-
NR 1-2 (1024-1025)
Tajwańscy rolnicy walczą
środo
z zanieczyszczeniem środo-
wiska, ucząc świnie korzy-
stania z toalety: w ramach pi-
lotażowego programu świnie
w dużych hodowlach są uczo-
ne załatwiania się w obrębie
specjalnych pomieszczeń,
przez co czyszczenie farm
staje się znacznie prostsze,
bardziej higieniczne i tańsze.
Rozumiemy, że obowiązkowego
mycia raciczek po wyjściu
z toalety także?
cież teraz przyjdzie jej płacić więcej za
żywność.
Australijscy urzędnicy rady regionu
Słoneczne Wybrzeże w stanie Queensland
wpadli na pomysł ocenzurowania firmo-
wych kartek świątecznych – usunęli z nich
słowa „Boże Narodzenie”. Kartki wysy-
łane do klientów przez samorządowców
z owego regionu mówią o „życzeniach
sezonowych” i „okazjonalnych”.
Tak się kończy nadmierne przebywanie
na słońcu.
Australijski rząd zobowiązał od przy-
szłego roku dostawców usług interne-
towych do instalowania specjalnych
filtrów. Władza w ten sposób zamierza
„chronić” obywateli przed „materiałami
kryminalnymi”, np. pornografią dzie-
cięcą. Niewykluczone, że Nowa Zelan-
dia pójdzie śladem Australii, do czego
wzywa organizacja pozarządowa Fami-
ly First, która uważa, że rząd powinien
blokować strony zawierające pornografię
dziecięcą, bestialstwo, przemoc seksual-
ną wobec kobiet, a także „instrukcje dla
przestępców i narkomanów”.
A co z ochroną przed różnymi postępo-
wymi pomysłami?
2-9 STYCZNIA 2010
 V KOLUMNA

Źródła przemocy
w rodzinie
J
akiś czas temu pewien feministyczny komisarz po- stwo spadkobierców ofiar, powstałe z popiołów Holokaustu. We-
litycznej poprawności (femi-kom-pol-pop) wprowa- dług polskiego femi-kom-pol-popu, w państwie żydowskim nie
dził na grunt polski „jedwabinizm” w zakresie stosun- ma prawa być przemocy. Rzeczywistość jest inna.
ków wewnątrzrodzinnych. Według „Rzeczpospolitej” W 1995 roku Ruth Geva, dyrektorka Wydziału Obsługi Infor-
(16 czerwca): „Czy ktoś, kto w czasie wojny wraz z kolegami macji i Spraw Międzynarodowych Ministerstwa Policji Izraela,
zgwałcił ukrywającą się Żydówkę, po czym skatowaną odtran- w raporcie „Zapobieganie przemocy (prześladowaniu w małżeń-
sportował na gestapo, a potem opijał z stwie) w Izraelu” („Preventing Violence
kolegami swoje czyny – mógł być póź- (Spouse Abuse) in Israel”) pisała: „co-
niej dobrym i czułym mężem oraz ojcem? dziennie policja i gorące linie telefoniczne
Zbrodnie [kazirodczego pedofila] Fritzla, oraz schroniska dla bitych kobiet otrzymu-
które niedawno wstrząsnęły austriackimi ją prośby o pomoc od ofiar prześladowań i
i polskimi mediami, miały swoje korzenie agresji. (...) W ciągu ostatnich czterech lat
w hitleryzmie jego rodziców. W Austrii to odnotowano 104 przypadki morderstw po-
zauważono. Związku między »jak się żony pełnionych na kobietach przez ich partne-
nie bije, to jej wątroba gnije« albo obroną rów lub chłopaków. Tylko w zeszłym roku
prawa do »klapsów« a kondycją moralną (1994) było 19 takich przypadków”.
odziedziczoną po okrucieństwach wojny – Janet Silver Ghent napisała w Jweekly.
nie potrafimy dostrzec. Dla naszego dobra com (7 sierpnia 1998 r.), że „przemoc do-
warto rozważyć, czy wysoka tolerancja dla mowa w Izraelu rośnie. Według Izraelskiej
przemocy (słownej i fizycznej) w naszym Sieci Kobiet, rocznie około 200 tys. kobiet
społeczeństwie nie ma swojego źródła jest w tym kraju bitych. Prawie 40 tys. z
właśnie w wojennej przeszłości”. NIE POTRAFIMY PONOĆ nich trafia na ostry dyżur. W zeszłym roku
Femi-kom-pol-pop sugeruje więc, że po DOSTRZEC ZWIĄZKU 15 ofiar przemocy zmarło. Tylko około
pierwsze – właściwie zło pochodzi głównie MIĘDZY „JAK SIĘ ŻONY NIE 2 tys. takich kobiet składa oficjalne skargi
z Holokaustu. Po drugie – że genetycznie u władz albo szuka pomocy w takich in-
BIJE, TO JEJ WĄTROBA
po rodzicach dziedziczy się odpowiedzial- stytucjach jak Jerozolimskie Schronisko
ność za zbrodnie (a w tym i myślozbrod- GNIJE” ALBO OBRONĄ dla Bitych Kobiet, które corocznie obsłu-
nie, czyli poparcie zbrodniczej ideologii). PRAWA DO „KLAPSÓW” guje 70 kobiet i 100 dzieci”. Według ofi-
Po trzecie – że bezpośrednia i pośrednia A KONDYCJĄ MORALNĄ cjalnych statystyk, na „1,5 miliona dzieci
(odziedziczona) spuścizna zbrodni uze- ODZIEDZICZONĄ PO 20 tys. jest corocznie molestowanych bądź
wnętrznia się dalszymi zbrodniami, w tym OKRUCIEŃSTWACH WOJNY bitych (abused), a około 230 z nich trafia
i skierowanymi przeciw rodzinie, szcze- do dwóch szpitali organizacji Hadassah”.
gólnie przemocą wobec kobiet. A po czwarte – co z powyższego W 2004 roku w opracowanej przez Kathleen Malley-Morrison
wynika – ofiary zbrodni Holokaustu nie mogą popełniać prze- publikacji „International Perspectives on Family Violence and
mocy w rodzinie. Abuse: A Cognitive Ecological Approach” (Lawrence Earlbaum
Skądinąd ciekawa jest kwestia źródeł przemocy. To prawda, że Associates, Inc., Publishers, Mahwah, NJ, 2004) Odelya Pago-
wojna zwykle radykalizuje uczestników, a tym bardziej masowy vich podała, że około 200 tys. (11%) kobiet izraelskich doświad-
mord, jakim był Holokaust bezbronnych Żydów. To prawda, że czyło prześladowań fizycznych i psychicznych (spousal abuse).
typy patologiczne przemocą się podniecają i nakręcają jej spira- Ponoć prawie 30% dzieci doznaje różnych form przemocy, a
lę, nie potrafiąc jej zatrzymać. Czekałem jednak, aż ktoś mery- 31% kobiet podaje, że jako dzieci padły ofiarami rozmaitych
torycznie odpowie na powyższe teorie, ale odezwał się jedynie form molestowania seksualnego. Na ponad 20 tys. dzieci, które
Rafał Ziemkiewicz z polemicznym tekstem, którego tezy w do- zgłoszono jako ofiary do władz, 33% zaznało „przemocy fizycz-
bie moralnego relatywizmu można łatwo zbić, szczególnie że: nej”, 31% „ostrego zaniedbania”, 29% „emocjonalnego prześla-
a) był tylko po polsku i przekonywał tylko konserwatywnych dowania”, a 7% „molestowania seksualnego”.
Polaków, b) stał w zupełnej sprzeczności z liberalną wykładnią Izraelskie feministki twierdzą, że wzrost liczby przypad-
dominującą na Zachodzie. ków tych patologii wynika z kilku czynników. Jeden z nich
A jak się ma sprawa Jedwabnego do przemocy w rodzinie? Po- to zmiany społeczne podminowujące tradycyjną pozycję ko-
mińmy na razie fakt, że komendant Auschwitz Rudolf Höß był biety w rodzinie. Ale ważne są też, przynajmniej do pewnego
wzorowym ojcem i kochającym mężem. Również odepchnijmy stopnia, zmiany demograficzne. Po pierwsze – zjawili się So-
obecnie na bok cywilizacje pozachrześcijańskie, takie jak chiń- wieci, którzy piją ostro, czego rezultatem jest przemoc (przy-
ska, której główny guru, Konfucjusz, powiada: „Bij żonę co- kładowo: w jednym ze schronisk ponad 30% kobiet to post-
dziennie; jak ty nie wiesz za co, to ona będzie wiedziała”. Sowietki). Po drugie – przybyli Falasze, czyli Żydzi etiopscy,
Spójrzmy jednak na statystyki przemocy w Izraelu. Jest to pań- którzy wywodzą się z kultury patriarchalnej, nie dopuszcza-

NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010 XLI

V KOLUMNA
jącej do emancypacji kobiet. Obie gru- TEGO NIE UCZĄ NA LEKCJACH HISTORII
py imigranckie są słabo zintegrowane,
kiepsko mówią po hebrajsku, a Falasze

Wszystkie
do tego często są niepiśmienni. Po trze-
cie – konkluduje Pagovich: „Powstały z
przemocy i czujący groźbę zewnętrznej
przemocy Izrael nie jest wolny od prze-
mocy w domu” („Born out of violence,

kłamstwa
and feeling a constant threat of external
violence, Israel has not been free of vio-
lence within the home” – str. 202). Czyli
winna jest przemoc oraz – tak się suge-
ruje – sam Izrael, a głównie chyba ide-
ologia narodowa, syjonistyczna, z której

oświęcimskie
czynu zbrojnego powstało to państwo.
Z tego wszystkiego mimo wszystko
wyłania się nie prostacki „jedwabinizm”,
a skomplikowany obraz społeczny, do
którego należy dorzucić indywidualne
patologie. Oczywiście powinniśmy być Skradziono „Arbeit macht frei”. Chyba nigdy wcześniej po
bardzo ostrożni w sprawie tych rapor- 1989 roku media na całym świecie nie mówiły tyle o Polsce.
tów i konkluzji. Przecież niektórzy – jak
pisze Pagovich – zaliczają do prześlado-
Oczywiście w niezbyt przyjaznym tonie. Nie mogło zabrak-
wania (abuse) takie sprawy jak nakazy- nąć słów o polskim antysemityzmie. Zbeształ nas nawet
wanie dzieciom posprzątania domu czy premier Izraela Netanjahu. Odnaleziono „Arbeit macht frei”.
odrabiania lekcji bądź karanie ich za – Uratowaliście reputację państwa – stwierdził bez żenady
krnąbrność i nieposłuszeństwo na przy- premier Tusk, wręczając za ten heroiczny czyn każdemu
kład zakazem wyjścia na dyskotekę czy
wyjazdu na wycieczkę. Ponadto femini-
policjantowi zegarek. Ale nikt nie zastanowił się, skąd wła-
styczna czujność powoduje, że kategorie ściwie wziął się ten złowrogi napis na bramie Auschwitz i że
„przemocy” stają się bardzo elastyczne. niekoniecznie pochodzi on z protestantyzmu.
Na przykład w Izraelu „9 procent ko-
biet stwierdziło, iż mąż straszył je, że TADEUSZ M. PŁUŻAŃSKI
je uderzy, 7% – że je uderzył, 6% – że
rzucił w nie jakimś przedmiotem, 5% – nizmem Niemców. Napisali „praca czy-

że mąż zmusił je do stosunku wbrew ich
woli, a 2% – że mąż starał się je udusić”
(str. 195).
Najważniejsze jest nie to, że problem
przemocy istnieje, ale że dyskusja na
jego temat jest mocno przeideologizowa-
na. I zmonopolizowana przez ideologów
politycznej poprawności. W związku z
tym bardzo trudno stworzyć prawne, po-
lityczne i społeczne mechanizmy obrony
ofiar, bowiem zdrowa część społeczeń-
stwa i elity konserwatywne słusznie
podejrzewają, że nie o pomoc ofiarom
chodzi, a o kolejne szantaże moralne i
eksperymenty z zakresu inżynierii spo-
łecznej, przepychane pod szczytnymi
hasłami walki z „patriarchatem”, „fa-
szyzmem”, „rasizmem” etc. Już nie wal-
ka ras, a walka płci i pokoleń śni się po
nocach nowoczesnym politrukom. Bo im
chodzi o władzę. Wszędzie na świecie, w
tym w Izraelu i Polsce. I znów po trupie
tradycji mamy dojść do kolejnej utopii.
Lewacy rozwalili gospodarkę, państwo,
naród, solidarność, a teraz zabierają się
za rodzinę.
MAREK JAN CHODAKIEWICZ
www.iwp.edu
W
Wikipedii czytamy: „Arbeit
Macht Frei (niem. „praca
czyni wolnym”) – niemiec-
ka formuła wywiedziona
z rozpowszechnionego w tradycji prote-
stanckiej cytatu z Ewangelii Jana (J 8, 32)
Wahrheit macht frei (lit. »prawda czyni
wolnym« czy – wedle Biblii Tysiąclecia –
»prawda was wyzwoli«)”.
A więc za kaźnią więźniów stoi prote-
stantyzm. Czy więźniowie o tym wiedzie-
li, można powątpiewać. Zresztą który z
niewolniczych pracowników miał czas i
siłę, aby to analizować? Dla nich Arbeit
macht frei było przede wszystkim jednym
z elementów ich męczeństwa.
„Nauczyliśmy
się go dobrze rozumieć”
Kazimierz Albin (nr 118) – jeden z
pierwszych więźniów KL Auschwitz – w
niedawnym wywiadzie dla „Rzeczpo-
spolitej” mówił: „Pewnego dnia, było
to w 1940 roku, wyszliśmy do pracy i
brama była jeszcze »goła«. Wróciliśmy
wieczorem i zobaczyliśmy ten napis, jak
górował nad obozem. Nigdy nie zapomnę
tego widoku. (...) Byliśmy porażeni cy-
ni wolnym”, chociaż na własnej skórze
przekonaliśmy się, że praca w Auschwitz
była jedynie metodą uśmiercania więź-
niów. Szybko więc ułożyliśmy takie po-
wiedzonko: Arbeit Macht Frei durch den
Schornstein, czyli „praca czyni wolnym
[do wyjścia] przez komin”. [Napis – Red.]
był stałym elementem mojego obozowe-
go życia. Mijałem go dwa razy dziennie.
Gdy moje komando wychodziło do pracy
i gdy z niej wracało. Wkrótce, podobnie
jak dla innych więźniów, napis stał się dla
mnie symbolem tego miejsca. Symbo-
lem piekła, jakie zgotowali nam Niemcy.
Symbolem ich obłudy i okrucieństwa. Od
kolegów, którzy przybywali do Auschwitz
później, dowiedziałem się, że gdy po raz
pierwszy przekraczali bramę obozu, wła-
śnie ten napis wywoływał w nich najwięk-
sze przerażenie”.
Oddajmy jeszcze głos dobrowolnemu
więźniowi Auschwitz, rotmistrzowi Witol-
dowi Pileckiemu (nr 4859, do obozu trafił
21 września 1940 r.): „Około 10 wieczór
pociąg się zatrzymał w jakimś miejscu (...).
Słychać było krzyki, wrzask, otwieranie
wagonów, ujadanie psów. To miejsce we
wspomnieniach moich nazwałbym mo-

XLII NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010


mentem, w którym kończyłem ze wszyst-
kim, co było dotychczas na ziemi, i zaczą-
łem coś, co było chyba gdzieś poza nią. (...)
Zbliżaliśmy się do bramy, umieszczonej w
ogrodzeniu drutów, na której widniał napis
Arbeit macht frei. Później dopiero nauczy-
liśmy się go dobrze rozumieć”.
Żydzi ginęli w Birkenau
Wikipedia podaje dalej: „W 1872 nie-
miecki prawicowy pisarz Lorenz Diefen-
bach zatytułował swoją powieść wydaną
w Wiedniu parafrazą hasła biblijnego:
Arbeit macht frei. Hasło to stało się po-
pularne w kręgach nacjonalistycznych.
W latach trzydziestych XX wieku było
używane przez propagandę nazistowską
w Niemczech w programach zwalczania
bezrobocia”.
Z tym trudno się nie zgodzić. Podobnie,
jak z uwagą dotyczącą już czasów wojny,
że napisy Arbeit macht frei zostały też „na
rozkaz generała SS Theodora Eicke wy-
korzystane przy bramach wejściowych do
kilku niemieckich obozów koncentracyj-
nych (Dachau, Gross-Rosen, Sachsenhau-
sen, Theresienstadt, Flossenbürg)”, choć
to Auschwitz jest dziś symbolem, a nawet
synonimem zbrodni nazistów (bo Niem-
ców już rzadziej) – i to tylko na Żydach.
Tylko czy Kazimierz Albin albo Witold
Pilecki i tysiące innych, którzy przecho-
dzili rano i wieczorem pod napisem Arbeit
macht frei w Auschwitz byli Żydami? Czy
zginęli w tym strasznym miejscu, nieprzy-
padkowo nazywanym przez więźniów
piekłem na ziemi, w ramach Endlösung?
Tacy świadkowie są do dziś niewygodni
dla przedsiębiorstwa Holokaust. Oskar
Schindler – tak; Witold Pilecki – nie.
W Auschwitz byli więzieni i ginęli tylko
Żydzi. To pierwsze kłamstwo oświęcim-
skie. Jeśli w ogóle wspomina się o mordo-
waniu Polaków czy Cyganów, to ofiary są
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010
wrzucane do wspólnego kotła, określane-
go terminem „inne narodowości”.
Funkcjonariusze owego kłamliwego
przedsiębiorstwa zapominają o fakcie pod-
stawowym: napis na bramie w Auschwitz z
żydowską Zagładą nie ma nic wspólnego.
Żydzi – w przeciwieństwie do Polaków –
nie trafiali do Auschwitz (choć zdarzały się
wyjątki), nie pracowali niewolniczo w tym
obozie (nie mogli zatem wychodzić rano do
pracy i wracać z niej o zmierzchu), tylko od
razu byli kierowani z rampy do komór ga-
zowych. Takie unicestwianie Żydów doko-
nywało się nie w Auschwitz, oznaczonym
przez Niemców numerem I (Auschwitz I),
ale w odległym o kilka kilometrów Birke-
nau (Auschwitz II – Birkenau).
Dziś przybywające licznie do obozu ży-
dowskie wycieczki pytają, dlaczego napis
Arbeit macht frei nie znajduje się nad bra-
mą wejściową do Birkenau. Na zdziwieniu
jednak się kończy. Nad tym, aby młodzież
z Izraela prawdy nie poznała, czuwają
oficerowie Mosadu, który pilnują też, by
przy „swoich” nie plątało się za dużo pol-
skiej młodzieży. Auschwitz to Auschwitz
(czasem, aby obarczyć winą Polaków,
mówi się: Oświęcim, mimo iż miasto o tej
nazwie znajduje się jeszcze kilka kilome-
trów dalej). Mieszanie w głowach Żydom
to skutek uboczny zakłamywania historii
dla korzyści materialnych – żerowania na
tragedii ofiar.
Zaczęło się w Polsce...
Ale czy na pewno obozy koncentracyjne
to niemiecki pomysł? Według historyka
Władysława Konopczyńskiego, Rosjanie
tworzyli je już w drugiej połowie XVIII wie-
ku dla... Polaków – konfederatów barskich.
Czekali w nich na zesłanie na Syberię.
Ta „tradycja” przetrwała dwa wieki – do
połowy XX stulecia. Rozwinęła ją następ-
czyni Rosji carskiej – Rosja bolszewicka.
PUBLICYSTYKA
Na masową skalę obozy koncentracyjne
wyrastały w Związku Sowieckim już od po-
czątku istnienia tego państwa, od 1917 roku.
Były nazywane GUŁAGIEM („Gławnoje
Uprawlenije Isprawitielno-Trudowych Ła-
gieriej i Kołonij”, czyli „Główny Zarząd
Poprawczych Obozów Pracy”).
Dodać trzeba, że Niemcy też tworzyli
obozy koncentracyjne, choć później, bo
niedługo przed pierwszą wojną światową,
w swoich koloniach w Afryce. Tworzyli
je też np. Hiszpanie, Brytyjczycy, Ame-
rykanie, a w końcu – po pierwszej woj-
nie – również Polacy. Z tymi Polakami
to oczywiście kłamstwo komunistycznej
propagandy. Miejsce Odosobnienia w Be-
rezie Kartuskiej nawet przez chwilę nie
było obozem koncentracyjnym. A propos
komunistów coś jest jednak na rzeczy –
Polacy, tyle tylko że sowieccy, razem z
towarzyszami z NKWD faktycznie za-
mykali w takich obozach Polaków-patrio-
tów. To było jednak później – w ramach
„wyzwolenia” po 1944 roku. Najczęściej
jednak obozów nie budowali, ale przyspo-
sabiali niemieckie katownie. Oświęcimski
obóz zapełnił się AK-owcami i innymi
„wrogami ludu” – to jeden z przykładów
powszechnej wówczas praktyki.
Chociaż o „wyzwoleniu” też jeszcze
słowo. Zacytujmy jeszcze raz Wikipedię:
„Po wyzwoleniu obozu żołnierze radziec-
cy załadowali napis Arbeit Macht Frei
na wagon kolejowy, który miał jechać na
wschód, jednak były więzień Eugeniusz
Nosal (numer obozowy 693) oraz przy-
padkowy furman przekupili pilnującego
pociągu strażnika butelką samogonu i
oryginalny napis ukryli w miejskim ma-
gistracie. Kiedy tworzono Państwowe
Muzeum w Oświęcimiu, napis wrócił na
swoje miejsce przy bramie”. A więc jed-
nak Sowieci wyzwalali – obozy (łącznie
z ich sprzętami), miasta, fabryki, całą Pol-
skę, szczególnie Kresy. Szkoda tylko, że
tego słowa unikają nawet byli więźniowie
Auschwitz – wielu z nich wkrótce trafiło
pod troskliwą opiekę swoich wyzwolicie-
li. Dlatego lepiej by było, gdyby słowo
„wyzwolenie” zatrzymać wyłącznie dla
miejsc (w tym obozów), do których dotar-
li alianci zachodni.
Rosyjscy inspiratorzy
Sowiecki system obozów nie różnił od
nazistowskiego. Fatalne warunki, niewolni-
cza praca ponad siły, rozbudowany system
represji. No dobrze, powiedzieć można, że
różna była ideologia dorobiona do tej for-
my „pracy”. Ale czym różni się motto za-
warte w słowach: Arbeit macht frei („praca
czyni wolnym”), od innego hasła: Czierez
trud k oswobożdieniu („przez pracę do
XLIII
PUBLICYSTYKA
wolności”). Ten drugi napis nie był prze- szkolili się na sowieckich poligonach, te- mas, zmienił taktykę, zaczął tępić nie-
cież pomysłem niemieckim. Ktoś powie stowali sowiecki sprzęt. Odwiedzali też mieckich komunistów i budować nieza-
znowu: Bolszewicy wzięli go od nazistów, sowieckie obozy koncentracyjne, podzi- leżną ideologię.
przerobili trochę, dostosowując do swoich wiając system GUŁAGU. Szukali wzorów
potrzeb. To drugie kłamstwo oświęcim- i... je znaleźli. Przy okazji zobaczyli napis: Napis wykonał Polak
skie. Jeśli taka wymiana myśli i doświad- Czierez trud k oswobożdieniu. Ciekawy, Na koniec trzecie kłamstwo oświę-
czeń między oboma totalitaryzmami miała głęboki, dwuznaczny. Wystarczyło przeło- cimskie – „polskie obozy koncentracyj-
miejsce, to inspiracje szły w drugą stronę żyć go na niemiecki i wszystko fertig. ne”. Jak to się ma do historii Auschwitz?
– od Rosjan do Niem- 14 czerwca 1940 roku do nowo utwo-
ców. rzonego obozu koncentracyjnego przy-
– To niemożliwe – był transport 728 Polaków – więźniów
żachnie się jakiś postę- politycznych z więzienia w Tarnowie.
powy historyk i badacz Byli to głównie młodzi ludzie, człon-
Zagłady, który będzie kowie podziemnych organizacji nie-
argumentował: oba sys- podległościowych, żołnierze kampanii
temy były śmiertelnymi wrześniowej 1939 roku, których aresz-
wrogami i tylko czeka- towano, gdy próbowali przedrzeć się na
ły na dogodny moment, Węgry, a stamtąd do Francji, by wstąpić
aby zniszczyć się na- do powstającej tam armii polskiej.
wzajem. – Ale prze- Obóz powstał zatem z myślą o eks-
cież w dwudziestoleciu terminacji Polaków; pierwsze transpor-
Niemcy i Rosja blisko ty były wyłącznie polskie; to Polaków
ze sobą współdziałały, zmuszano do budowy baraków; przez
zarówno politycznie, długie miesiące Polacy byli jedynymi
gospodarczo, jak i mili- WIĘŹNIOWIE, KTÓRZY MIELI więźniami – potworny Holokaust Żydów
tarnie, czego dowodem „SZCZĘŚCIE” TRAFIĆ ZARÓWNO DO miał miejsce później; do obozu deporto-
układ w Rapallo z 1922 OBOZU NIEMIECKIEGO, JAK wano w sumie około 150 tys. Polaków, a
roku – stwierdzi ktoś I SOWIECKIEGO MOGLI NIE WIEDZIEĆ 75 tys. spośród nich zginęło (ofiar wśród
dociekliwy. – Zgoda, O RZEKOMO PROTESTANCKIM Żydów, według ostatnich wiarygodnych
ale po dojściu Hitlera do RODOWODZIE NAPISU ARBEIT badań, było około miliona).
władzy stosunki zostały MACHT FREI, ALE NA WŁASNE OCZY Również napis na bramie w Auschwitz
zamrożone – odparuje DOSTRZEGALI DZIWNE PODOBIEŃSTWO wykonał Polak. Aż dziw, że nikomu
postępowiec. Zwień- Z CZIEREZ TRUD K OSWOBOŻDIENIU. nie przyszło jeszcze do głowy, aby po-
czeniem nienawistnych łączyć ten fakt z „polskimi obozami”.
pragnień dwóch państw Jakże pięknie by pasowało.
była operacja Barbarossa. – A pakt Ribben- Wracając do idei. Celem obozów – za- Trzecie kłamstwo oświęcimskie
trop-Mołotow? – wtrąci znów ciekawski. równo niemieckich, jak i rosyjskich – była wzbogaciłoby się o nowy element.
– No dobrze, ale potem Rosja Stalina prze- „reedukacja przez pracę”, czyli w prakty- I nie byłoby istotne, że Jan Liwacz, na
lała najwięcej krwi w antyhitlerowskiej ce wyniszczenie, zagłada, holokaust (nie wolności mistrz kowalstwa artystycz-
koalicji, tysiące żołnierzy Amii Czerwonej tylko przecież żydowski, choć „naród nego, był w obozie więźniem nr 1010
poległo na polskiej ziemi, wyzwalając nas wybrany” przywłaszczył sobie ten termin i pracował pod batem niemieckiego
od niemieckiego okupanta; dziś ich pro- – był jeszcze polski, cygański, ormiań- kapo obozowej ślusarni, niejakiego
chom należy się szacunek – łatwo wraca ski...). Oba totalitaryzmy łączyła ta sama Kurta Müllera.
do głównego nurtu swoich rozważań po- ludobójcza idea. Szczęśliwie na kalumnie o „polskich
stępowiec. Więźniowie, którzy mieli „szczęście” obozach” zaczęły po latach milczenia
O tym „wyzwoleniu”, czyli zastąpieniu trafić zarówno do obozu niemieckiego, reagować polskie władze. Propagando-
jednej okupacji przez drugą, już pisaliśmy. jak i sowieckiego mogli nie wiedzieć wa kampania doprowadziła do zmiany
Teraz inna uwaga: ów pakt zawarty mię- o rzekomo protestanckim rodowodzie przez UNESCO oficjalnej nazwy obozu
dzy Ribbentropem a Mołotowem faktycz- napisu Arbeit macht frei, ale na własne na „Były Niemiecki Nazistowski Obóz
nie był oficjalnym, poważnym traktatem oczy dostrzegali dziwne podobieństwo Koncentracyjny Auschwitz-Birkenau”.
międzynarodowym. Ale słowo pakt brzmi z Czierez trud k oswobożdieniu. Podob- A więc już nie Oświęcim, tylko Au-
lepiej – jako coś mniej zobowiązującego, ne były nie tylko te dwa hasła, ale cała schwitz. Tej prostej w sumie zasady
mniej ważnego. To w ramach bagatelizo- propaganda, włączając nawet plakaty. bardzo pilnują dziś polskie media, na-
wania zbrodni sowieckich i tego, że Stalin Wystarczy obejrzeć łotewski dokument wet te postępowe. Szkoda jednak, że
jest współwinny wybuchu II wojny świato- „Soviet story” (jeden z najlepszych w tak stanowczo nie zareagowano na
wej, a nawet że bez jego „wsparcia” mogła ostatnich latach, pokazujący analogie ostatnie z oświęcimskich kłamstw –
ona w ogóle nie wybuchnąć. i przenikanie się obu systemów), aby że napis „Arbeit macht frei” ukradli
zobaczyć, jak przejmujący władzę w polscy antysemici. Jaki z tego morał?
Dziwne podobieństwo Niemczech Hitler był zapatrzony w O prawdę historyczną musimy cały czas
Wbrew twierdzeniom postępowego histo- Stalina, jak na bazie socjalizmu inter- walczyć. Również po to, aby polski pre-
ryka, również po 1933 roku kwitła wszech- nacjonalnego tworzył socjalizm naro- mier nie musiał tłumaczyć się światu i
stronna współpraca między Rosją a Niem- dowy. Dopiero gdy zrozumiał, że komu- wręczać zegarków.
cami. Nie jest żadną tajemnicą, że Niemcy nistyczne hasła w jego kraju nie porwą TADEUSZ M. PLUŻAŃSKI

XLIV NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010


Pokolenia Prawicy
Na historię Prawicy w Pol-
sce składają się dzieje sze-
regu różnych pokoleń. Po-
koleń nie tylko w zwykłym
znaczeniu, ale też – jeszcze
bardziej – różnych pokoleń
w sensie ideowo-politycz-
nym. Pytanie o podstawy
tożsamości polskiej odmia-
ny Prawicy zawsze jest w
istocie pytaniem o to, które
z owych pokoleń najpełniej
wcieliło w historię ponad-
czasowe, fundamentalne dla
niej normy i zasady.
ADAM DANEK
LUDZIE URODZENI POD
ZABORAMI, Z SILNYM
I ŻYWYM ZMYSŁEM
POLSKIEJ TRADYCJI
HISTORYCZNEJ, KTÓRA
MUSIAŁA BYĆ IM
OJCZYZNĄ, PONIEWAŻ
NIE MIELI OJCZYZNY
W POSTACI PAŃSTWA
– I DLATEGO BYLI
PRZENIKNIĘCI MARZENIEM
O WŁASNYM PAŃSTWIE,
Z CZEGO WYPŁYWAŁA
STALOWA WOLA JEGO
STWORZENIA
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010
Problem dotyczy najczęściej wieku
dwudziestego, to jest ostatnich z owego
szeregu pokoleń. Dla wielu wzorcem po-
zostaje tu pokolenie post 1914, rozkwitłe
u schyłku drugiej i w trzeciej dekadzie
XX wieku, ukształtowane w świecie wiel-
kich napięć politycznych (a więc w duchu
walki – w sensie dosłownym), na ruinach
instytucji tworzących niegdyś sprawdzo-
ny, konserwatywny porządek społeczno-
polityczny, znajdujące ostatnią opokę tego
porządku w narodzie – żywej wspólnocie
ducha, ziemi i krwi, która trwa pomimo
przemijania poszczególnych instytucji. To
generacja Obozu Wielkiej Polski i zrodzo-
nego zeń „potomstwa obozowego”: ONR,
ONR-ABC, RNR, Stronnictwa Wielkiej
Polski, Związku Młodych Narodowców –
z jej ideałami autorytetu, hierarchii, karno-
ści, dyscypliny, a zarazem dynamizmu (gr.
dýnamis – „siła”). Pokolenie Jana Mos-
dorfa, Stanisława i Bolesława Piaseckich,
Karola Stefana Frycza, Henryka Rossma-
na, Jana Korolca, Edwarda Muszalskiego,
Juliusza Sas-Wisłockiego, Witolda No-
wosada, Adolfa i Mariana Reuttów, Paw-
ła Musioła, Wojciecha Wasiutyńskiego,
Jana Zdzitowieckiego, Zygmunta Wojcie-
chowskiego, Zdzisława Stahla, Tadeusza
Gluzińskiego, Mieczysława Piszczykow-
skiego, Klaudiusza Hrabyka, Ryszarda
Piestrzyńskiego, Adama Doboszyńskiego,
Michała Howorki, Jerzego Drobnika.
Owo pokolenie poprzedza jednak w po-
rządku chronologicznym inne – pokolenie
1914. Ludzie urodzeni pod zaborami, z
silnym i żywym zmysłem polskiej tradycji
historycznej, która musiała być im ojczy-
zną, ponieważ nie mieli ojczyzny w po-
staci państwa – i dlatego byli przeniknięci
marzeniem o własnym państwie, z czego
wypływała stalowa wola jego stworzenia.
Wola uzbrojona w moc, gotowość dzia-
łania, manifestującą się w kulcie Czynu,
na przekór atmosferze epoki mieszczań-
skiego, liberalnego gadulstwa. Wrogowie
zastanego porządku, konspirujący prze-
ciw niemu, lecz noszący w sercach wizję
porządku przyszłego, wyrastającą wprost
z tradycji przedrozbiorowej Rzeczypo-
spolitej, z jej wzorca kulturowo-politycz-
nego, z pominięciem obcych inspiracji.
To generacja piłsudczyków, pokolenie
Walerego Sławka, Aleksandra Prystora,
Ignacego Boernera, Adama Koca, Igna-
cego Matuszewskiego, Tadeusza Schaet-
zla, Bogusława Miedzińskiego, Edmunda
Charaszkiewicza, Wiktora Tomira Drym-
PUBLICYSTYKA
mera, Juliana i Wacława Stachiewiczów,
Tadeusza Hołówki, Henryka Józewskiego,
Stanisława Józefa Paprockiego, Wacława
Makowskiego, Romana Knolla, Tytusa
Filipowicza, Michała Sokolnickiego, Jana
Kowalewskiego, Adama Skwarczyńskie-
go, Stanisława Cara.
Pierwej niż te dwie płomienne genera-
cje pojawia się wszelako jeszcze jedna
– ostatnia, która miała szczęście żyć w
prawdziwie konserwatywnym ustroju po-
litycznym i społecznym – i w nim uczyła
się arkanów służby dobru publicznemu.
To pokolenie ante 1914, przesycone ideą
ładu i oddane poszukiwaniom jego obiek-
tywnie istniejących podstaw normatyw-
nych. Przechowało go w swej pamięci,
w której wyniosło go z walącego się w
pożodze Wielkiej Wojny starego świata,
przerzucając pomost ciągłości pomiędzy
dawnymi, zachowawczymi wspólnotami
politycznymi a niepodległym państwem
polskim, którego pomiędzy nimi nie było.
Dzięki temu rozwinęło bodaj najgłębiej
ugruntowaną wizję prawicowego ustroju.
To generacja konserwatystów, pokolenie
Władysława Studnickiego, Władysława
Abrahama, Michała Bobrzyńskiego, Ka-
zimierza Władysława Kumanieckiego,
Stanisława Starzyńskiego, Stanisława Es-
treichera, Eustachego Sapiehy, Michała i
Wojciecha Rostworowskich, Władysława
Leopolda Jaworskiego, Stanisława Buko-
wieckiego, Ignacego Czumy, Władysława
Glinki, Antoniego Peretiatkowicza, Ma-
cieja Starzewskiego, Stanisława Kutrze-
by.
Dziedzictwo którego z tych pokoleń
winno zostać uznane za najważniejsze i
odgrywać przewodnią rolę dziś, kiedy po
kilkudziesięcioletniej przerwie w histo-
rycznym continuum zachodzi potrzeba
uformowania w Polsce kolejnej genera-
cji Prawicy, osieroconej, bo pozbawionej
(przez komunę) bezpośrednich poprzed-
ników?
Pytanie jest źle postawione – chyba że
za prawidłową odpowiedź należy uznać:
każdego. Wszelkie toczone o to spory po-
zostają tyleż jałowe, co bezprzedmiotowe.
Na przywołane tradycje polityczne, na-
zwane tu pokoleniami, nie należy patrzeć
w kategoriach wzajemnego wykluczania
się czy konkurencyjności, ale raczej po-
strzegać je jako części pewnej większej
całości.
Tradycję często wyobraża się poprzez
symbol korzeni. Historyczne polskie
awatary Prawicy stanowią tedy korzenie:
splecione ze sobą korzenie tego samego
drzewa, z których wyrasta – lub powinna
wyrastać – żywa, organiczna jedność.
XLV
AUTO-CZAS
Podbój Korei
Co prawda dopiero zaczęła się zima, ale w
światku Formuły 1 wszyscy żyją już nowym
sezonem, który rozpocznie się za niecałe trzy
miesiące wyścigiem w Bahrajnie nad Zato-
ką Perską. FIA ogłosiła oficjalnie kalendarz
imprez na przyszły rok, który – podobnie jak
ubiegły – zakończy się w Abu Dhabi (a nie, jak wcześniej, tradycyjnie w Brazylii).
D
ążenie do rozprzestrzeniania wyścigów jest tak sil-
ne, że w kalendarzu znalazła się koreańska prowincja
Yeongam, gdzie budowa toru niedawno... przekroczyła
półmetek. Gospodarze zapewniają, że wszystko idzie
zgodnie z harmonogramem i roboty zakończą 5 lipca; nieco pro-
blemów może być jedynie z zakwaterowaniem kibiców!
Sezon 2010 to również zasadnicze zmiany w kilku istotnych
elementach regulaminów i rozgrywek. Przedstawiony powyżej
kalendarz oznacza zwiększenie liczby wyścigów z 17 do 19
(poza premierą w Korei odnotować trzeba powrót do Kanady, o
czym zresztą mówiono w kuluarach od pewnego czasu). Chyba
istotniejsze jest jednak zwiększenie do 13 (wobec dotychczaso-
wych 10) liczby startujących zespołów, a więc aż 26 maszyn na
torze (oczywiście o ile któryś z debiutujących nie wykruszy się
w międzyczasie). Nie zobaczymy już bolidów w barwach BMW
(w ich miejsce pojawi się Sauber) i Toyoty, Mercedes po przeję-
ciu Brawna wystawia własne maszyny, zupełnie nowe są zespoły
Lotus, Virgin Racing, Campos Meta i USF1.
Nowa punktacja
Duże kontrowersje wzbudza nowy system punktacji kierow-
ców. Zwycięzca wyścigu otrzyma 25 punktów (zamiast dotych-
czasowych 10), pozostali szczęśliwcy „na pudle” odpowiednio:
drugi – 20, trzeci – 15. Jako że startować będzie 26 kierowców,
punktowane będą miejsca aż do dziesiątego, ale w specyficzny
sposób: od miejsca czwartego kolejno przypadać ma: 10, 8, 6, 5,
3, 2 i 1 punkt.
Niezwykle ważną zmianą jest zakaz uzupełniania paliwa pod-
czas wyścigu. Najkrócej ujmując, oznacza to, że bolidy na stra-
cie będą znacznie cięższe (zamiast dotychczasowych 80 litrów
zbiorniki muszą pomieścić około 250 litrów), co wymusi niejako
automatycznie zwrócenie bacznej uwagi na stan i zużycie opon
i hamulców, pit-stopy będą krótsze (prawdopodobnie nawet ok.
4-5 sekund), no i oczywiście strategia (i szczęście) w doborze
opon będzie miała zasadnicze znaczenie.
Wobec większej liczby kierowców podczas pierwszych dwóch
sesji eliminacyjnych odpadać będzie każdorazowo osiem boli-
dów, tak by w ostatniej, trzeciej części rywalizowało 10 najlep-
szych.
Gdzie trafi Kubica?
Z technicznych zmian wspomnieć trzeba jeszcze o tym, że
przednie koła będą węższe (245 mm zamiast 270 mm) i znikną
na nich aerodynamiczne osłony (dla bezpieczeństwa, gdyż przy
skróconych pit-stopach zbyt duże byłoby ryzyko ich niedokład-
nego montażu). Do obsługi każdego zespołu w okresie wyścigu
(czyli od eliminacji do samego wyścigu) może być zaangażowa-
ne najwyżej 45 osób.
XLVI
Nastąpiły także przetasowania wśród zespołów i kierowców.
Większość miejsc jest już zajęta, choć nadal nie wiadomo, kto
zasiądzie w bolidach nowej stajni USF1. Także Toro Rosso,
Mercedes i Renault muszą jeszcze zdecydować, kogo zatrud-
nią jako drugiego kierowcę. W tym kołowrotku nas najbardziej
interesuje oczywiście, co zrobi Robert Kubica. Bardzo dawno
zaangażował się w Renault, jednak zmiany własnościowe, któ-
re nastąpiły ostatnio i nie wiadomo, jak wpłyną na standing
zespołu w nadchodzącym sezonie, ponownie otworzyły roz-
grywkę i Kubica może w rezultacie wystartować w zupełnie
innych barwach.
Wielki show
Wyścigi Formuły 1 przeżywają prawdopodobnie zwrotny mo-
ment w swojej historii, a w nadchodzących sezonach wypra-
cowana zostanie nowa ich jakość. Wymusi to – podobnie jak
większość już wprowadzonych zmian – konieczność nowego
spojrzenia na koszty tej gigantycznej machiny (w nowym sezo-
nie budżet każdego zespołu jest ograniczony do 100 mln euro),
a także na atrakcyjność zarówno z punktu widzenia widzów, jak
i firm angażujących w ten biznes swoje pieniądze. Producenci
samochodów tracą bezpośrednie zainteresowanie (już zniknęła
Honda, Toyota, BMW), zastępowani przez prywatne zespoły o
innych priorytetach. Wydaje się, że nowy szef Jean Todt, z racji
swojej wieloletniej pracy w samym centrum wydarzeń na torze,
będzie lepiej rozumiał nowe wyzwania oraz potrzeby zespołów.
W tym kontekście symptomatyczne są wypowiedzi szefa Ferra-
ri – Luki di Montezemolo. Stawia on podstawowe pytanie: jaki
produkt chcemy sprzedawać? Dla niego Formuła 1 to ekstre-
malne technologie, konkurencja i postęp. I jasne zasady. Zgoda
na oszczędności, na optymalizację zużycia paliwa, emisji CO2 i
odzyskiwanie energii (KERS to dobry pomyśl, lecz wykonanie
było złe) – lecz nie kosztem zamrażania postępu np. rozwoju sil-
ników. Albo sprawa jazd testowych w trakcie sezonu – przecież
nonsensem jest zmuszanie kierowców do prowadzenia jazd w
bolidach z poprzedniego sezonu, a więc istotnie różniących się
od aktualnie używanych.
Powstają nowe pytania. Formuła 1 to wielki show – czy aby na
pewno musi odbywać się w niedzielę o godzinie 14.00, gdy lu-
dzie w wolnym czasie chętniej robiliby co innego? Po co jeździć
przez bite dwie godziny, podczas gdy na ostatnich okrążeniach
idzie zazwyczaj tylko o oszczędzanie silników? Czy bilety wstę-
pu muszą kosztować tyle, co krótki urlop? Itd., itp. Wydaje się,
że od właściwej odpowiedzi na te i wiele innych pytań – przez
szefa FIA Berniego Ecclestone’a, szefów zespołów, ich sponso-
rów, jak również zainteresowane media – zależeć będzie przy-
szłość Formuły 1.
ANDRZEJ SOŁDAN
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010

Podróże kształcą, czyli...
zapisujcie się do KRUS!
J
Podróże kształcą, a mnie
najbardziej kształcą podró-
że z druhem moim serdecz-
nym Radkiem. Radek
w młodości (tj. zanim musiał
wziąć odpowiedzialność za
potomstwo) zwiedził grun-
townie całą okolicę i o każ-
dym niemal skrawku pola
potrafi opowiedzieć bardzo
pouczające historie.
JACEK KOBUS
NALEŻĄC
do KRUS, może
nie będziemy
lepiej leczeni,
ale przynajmniej
o wiele mniej
za to zapłacimy
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010
akieś półtora roku temu, latem,
jechaliśmy razem po nawozy
na moje ugory – klucząc moż-
liwie jak najdzikszymi objaz-
dami, bo laweta, którą pożyczyłem za
wstawiennictwem Radka, druha mego
serdecznego, w pewnych punktach nie
do końca zgodna była z prawem oku-
pującej nas III RP, by nie rzec wręcz,
że była całkiem lewa (co nota bene nie
miało najmniejszego wpływu na jakość
jazdy!). W pewnym momencie wjecha-
liśmy najpierw w liściasty zagajnik, a
zaraz potem po obu stronach wyboistej
drogi pokazały się zmurszałe szczątki
drewnianych ogrodzeń, za którymi pa-
noszyły się bagienne zarośla. – O! Tu
też mają wspólnotowe pastwisko – po-
kazał Radek.
Innym razem druh mój serdeczny Ra-
dek zaniemógł. Na oczy. Bolały go, a tu
robota w polu czeka, krowy trzeba kar-
mić i doić – a jak to wszystko robić po
omacku i jeszcze zwijając się z bólu?
Zabrałem więc druha mego serdecznego
Radka do samochodu (akurat przyszły
jakieś honoraria, więc miałem na pali-
wo) i pojechaliśmy – najpierw do War-
ki. Miejscowa przychodnia nawet ma na
stanie okulistę – ale przyjmuje on tylko
przez kilka godzin w tygodniu i to nie
były te godziny. Pojechaliśmy dalej, do
PUBLICYSTYKA
Białobrzegów, gdzie sytuacja się powtó-
rzyła. Pozostało pojechać do Radomia –
ale pacjent musiał wrócić do krów, bo
już wypadała pora udoju. Skończyło się
na ciemnych okularach, które mu poda-
rowałem, a po kilku dniach dolegliwość
sama przeszła.
Co wcale nie znaczy, że mieszkańcy
wsi się nie leczą albo że do znachora
chodzą! Znaczy się do innego znachora
niż fundowany przez KRUS i NFZ. Tyle
że aby się leczyć na wsi, trzeba mieć
dużo wolnego czasu i końskie zdrowie.
ZDECYDOWANIE NAJLEPIEJ
JEST LECZYĆ SIĘ
PLANOWO I WYŁĄCZNIE
NA TAKIE PRZYPADŁOŚCI,
KTÓRYCH LECZENIE NIE
GROZI POWAŻNIEJSZYMI
KONSEKWENCJAMI DLA
ZDROWIA
Stąd też leczy się matka
Radka – bo inaczej by
jej płatny z KRUS urlop
przepadł, więc na naświe-
tlanie laserem nadwyrę-
żonego ramienia codzien-
nie do Białobrzegów
dojeżdża. Szczegół, że
równocześnie wstaje co
rano o 5.30, by obrządzać
krowy (Radek – czy to
na skutek skłonności do
zbyt długiego siedzenia w
nocy i ciężkiej pracy oraz
młodej żony, czy to z po-
wodu jakichś zaburzeń
metabolicznych – nie jest w stanie na
ogół wygrzebać się z łóżka przed 8.00,
a bywa że i przed 9.00! Kilka razy zda-
rzało mi się nawet przyjeżdżać po niego
i budzić, gdy mieliśmy robić coś razem
z samego rana – sam przyznał, że wsta-
wanie o świcie jest o wiele bardziej eko-
nomiczne, ale na swoją przypadłość nic
poradzić nie umie...). Leczy się też nasz
wspólny kolega Piotr, który co roku,
zimą, do sanatorium przez KRUS fun-
XLVII
PUBLICYSTYKA
dowanego wyjeżdża, wzbudzając tym
wielki podziw sąsiadów (bo zwykle taki
przywilej co drugi rok wypada i zaiste
Czy nierząd i cudzołóstwo są
obrotnym trzeba być, żeby to sobie poza
kolejnością załatwić!).
Zdecydowanie najlepiej jest leczyć
szkodliwe dla społeczeństwa?
się planowo i wyłącznie na takie przy- „Jeśli dwoje dorosłych ludzi dobrowolnie sypia ze sobą, to
padłości, których leczenie nie grozi nie czynią innym krzywdy. Jest to więc ich prywatną sprawą
poważniejszymi konsekwencjami dla – prawu, rządowi i społeczeństwu nic do tego!”. Ile razy sły-
zdrowia. Nie da się bowiem ukryć, że
większość lekarzy, którzy tu trafiają, do szeliśmy tego rodzaju hasła? Pewnie dziesiątki albo i setki.
wybitnych specjalistów nawet nie pró- Przekonanie o nieszkodliwości dobrowolnie podjętych przez
buje się zaliczać (sam, postradawszy dorosłe osoby działań seksualnych stało się jednym z „do-
na początku mieszkania na wsi palec w gmatów” liberalnie nastawionej opinii publicznej. Owszem,
głupim wypadku przy ładowaniu konia, nie kwestionuje się jeszcze prawa osób wierzących do nazy-
musiałem przez miesiąc regularnie od-
wiedzać miejscową przychodnię chirur- wania niemałżeńskich aktów seksualnych mianem „złych”
giczną i nikomu nie polecam: przyszyty czy „niemoralnych”, jednak pomysły wprowadzenia karalno-
palec zrósł się krzywo, więcej mam te- ści przynajmniej pewnej części z nich z miejsca określa się
raz z nim kłopotu niż pożytku). W czym jako „zamordystyczne” czy „totalitarne”.
nie ma nic dziwnego: ludzi mniej niż w
wielkim mieście, to i obrót mniejszy, MIROSŁAW SALWOWSKI
więc tylko tych mniej zdolnych zado-

walać musi i doświadczenia wolniej
przybywa.
Skoro o KRUS mowa, nie sposób na
koniec nie zaapelować: ludzie, zapisuj-
cie się do KRUS! Tzw. składka, czyli
obowiązkowa danina dla molocha, jest
nie do porównania niższa niż minimalna
w ZUS, instytucja jest przy tym przyja-
zna i łatwo dostępna – wszędzie można
wleźć i zapytać, a miłe panie zawsze po-
mogą; formularze są przy tym naprawdę
proste i jest ich ledwo kilka. Przy zgło-
szeniu do KRUS pracownika jest miej-
sce na numer PESEL lub na numer pasz-
portu – ale nie ma na numer pozwolenia
na pracę, z czego by wynikało, że w ten
sposób KAŻDY może być w Polsce le-
galnie „ubezpieczony”. Byle tylko nie
podejmował pracy na podstawie umowy
o pracę, ale od czego są umowy o dzie-
ło na przykład? Po dwóch-trzech latach
można też otworzyć działalność gospo-
darczą i nadal pozostawać w KRUS – a
ostatnio przeczytałem też o czymś takim
jak „współpraca w prowadzeniu działal-
ności gospodarczej”, pod co chyba da się
włożyć absolutnie wszystko. To jaki jest
sens, jeśli ktoś nie musi, bo np. pracuje
„na państwowym”, pozostawać w ZUS
i dawać się łupić okupantom? Jak ktoś
nie ma wymaganego hektara, to ja mogę
przecież dowolną liczbę pracowników
zgłosić i zarejestrować... Że co, że jak
wszyscy (którzy tylko mogą) tak zrobią,
to cały system diabli wezmą i Rudowło-
sy będzie musiał zgasić światło? Już
gdzie jak gdzie, ale wśród Czytelników
„NCz!” to chyba akurat nie powinno ni-
kogo martwić?
JACEK KOBUS
A
to wszystko właśnie w imię
poglądu, iż jeżeli tylko coś jest
czynione dobrowolnie i bez po-
gwałcenia czyjejś wolności, to
jako nie przynoszące szkodę innym oso-
bom winno być wyjęte spod ingerencji
władz cywilnych.
Czy jednak owo przekonanie jest reali-
styczne w stosunku do wielu przed- i po-
zamałżeńskich działań w dziedzinie sek-
su? Czy rzeczywiście można powiedzieć,
iż dorośli, a współżyjący ze sobą dobro-
wolnie ludzie co najwyżej szkodzą tylko
sobie, a nie np. innym osobom? Przypatrz-
my się zatem domniemanej prawdziwości
tego przekonania na przykładzie dwóch
popularnych nieprawości z tej sfery: nie-
rządu (obcowania płciowego dwóch wol-
nych osób płci przeciwnej) i cudzołóstwa
(zdrady małżeńskiej).
Osobista sprawa?
Powierzchownie rzecz biorąc, można
by powiedzieć, że w przypadku nierządu
jeśli ktoś odnosi szkodę, to tylko osoby
zaangażowane w ów niemoralny proce-
der. W swym założeniu nierząd nie musi
się bowiem wiązać ze zdradą względem
osoby trzeciej (choć w rzeczywistości
nieraz się z tym łączy, np. wówczas, gdy
chłopak w tajemnicy współżyje z dwie-
ma dziewczętami naraz, mówiąc obu,
iż są one jego jedynymi partnerkami).
Jako taki nierząd nie musi też zakładać
jawnej nieuczciwości względem drugiej
osoby (chociaż i w tym wypadku często
z czymś takim mamy do czynienia, np.
gdy mężczyzna uwodzi kobietę, wyzna-
jąc jej miłość, tymczasem zaś głównym
lub zgoła jedynym celem jego działania
stanowi ulżenie własnej pożądliwości).
Wydaje się więc, iż zakładając, że żad-
na ze stron nierządu nie dokonuje zdrady
swego aktualnego partnera lub też nie
jest wprowadzana w błąd bądź psycho-
logicznie manipulowana (np. poprzez
wspomniane wyżej wyznania gorącej
miłości, mające ukrywać czystą żądzę
uciech seksualnych), szkoda tej praktyki
ogranicza się do faktu naruszenia przez
jej uczestników prawa Bożego. Choć po-
gwałcenie Bożych zasad moralnych jest
zawsze złe, a co za tym idzie szkodliwe,
to czy jest sens karania i represjonowa-
nia owej nieprawości wówczas, gdy de-
cydujące się na nią osoby dopuszczają
się jej dobrowolnie, w pełni świadomie
co do zamiarów i intencji drugiej strony,
a swym działaniem nie naruszają dóbr in-
nych osób? Innymi słowy: ludzie czynią-
cy nierząd wydają się wyrządzać szkodę
tylko sobie, a więc ich zło nie szkodzi
społeczeństwu.
„Owoce” nierządu
i cudzołóstwa
Tego rodzaju argumentacja przy bliż-
szym przyjrzeniu się zarówno samej
naturze, jak i prawdziwym owocom
nierządu nie wytrzymuje jednak kryty-
ki. Pomijając już fakt, iż tak naprawdę
większość stosunków przedmałżeńskich
jest dokonywana poprzez wprowadzanie
w błąd lub manipulowanie drugą stroną,
to nawet w wypadku pozostałej mniej-
szości praktykowanie nierządu wiążę się
z ogromnym ryzykiem zadawania szkód,
ran i cierpień osobom, które nie są weń
zaangażowane. Przyjrzyjmy się wszak
bardzo ścisłym związkom pomiędzy

XLVIII NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010


przedmałżeńskim seksem a prokreacją.
Biologiczną oczywistością jest, iż seks
służy płodzeniu dzieci. Trudno jest też
zaprzeczyć temu, iż aktywna seksualnie
osoba po krótszym bądź dłuższym cza-
sie zazwyczaj zostaje ojcem bądź mat-
ką. Dotyczy to ogromnej większości tak
związków małżeńskich, jak i niemałżeń-
skich (oczywiście mam tu na myśli „he-
teroseksualne” ich formy). Co więcej,
realna perspektywa bycia rodzicem prę-
dzej czy później stoi także przed parami,
które regularnie stosują środki i metody
antykoncepcyjne (żadne z nich nie są
bowiem w 100 procentach skuteczne).
Myślę, że nie trzeba szerokich wywo-
dów, by udowodnić, iż najlepszym, a co
więcej – jedynym dobrym miejscem, w
którym powinny wychowywać się dzie-
ci, jest kochający się dom, w którym mąż
i żona są sobie całkowicie oddani, wierni
i pełni zaufania. Im bardziej oddalamy
się od tego tradycyjnego chrześcijańskie-
go wzoru dobrego małżeństwa i rodziny,
tym więcej mamy kłopotów z wychowa-
niem dzieci. Jakie jednak realne perspek-
tywy stoją przed dziećmi, które są po-
czynane poza ramami małżeństwa? Oto
kilka z nich:
● Są mordowane przed narodzeniem. Tak
dzieje się zwłaszcza w przypadku dzie-
ci nastolatek, prostytutek bądź będących
owocem całkowicie przygodnego seksu
(uprawianego np. po dyskotece, wizycie
w klubie nocnym, pubie etc.). Aborcja jest
dokonywana dlatego, iż poczęte dziecko
jest tu traktowane jako „przedwczesny”
bądź „uboczny” efekt nierządu, którego
najlepiej jest się pozbyć.
● Są mordowane po narodzeniu. Choć
tego rodzaju przypadki są znacznie rzad-
sze niż aborcja, to jednak też się zdarzają.
I co charakterystyczne, zazwyczaj mają
one miejsce w przypadku konkubinatów,
a nie małżeństw. Najczęściej mordercą
dziecka w takim wypadku jest konkubent
matki, dla którego malec jest intruzem i
przeszkodą w „dobrej” rozrywce polega-
jącej na upijaniu się etc.
● Są maltretowane po urodzeniu. Za-
zwyczaj zdarza się to też w ramach kon-
kubinatów.
● Dziecko rodzi się, jednak w ramach
małżeństwa, które już na swym starcie
jest bardzo narażone na niestałość, sła-
bość, a nawet rozpad. Małżeństwo takie
jest bowiem najczęściej zawierane za
względu na przedmałżeńską „wpadkę”,
a co za tym idzie, osoby je tworzące w
wielkiej mierze nie są jeszcze do niego
przygotowane i dojrzałe. W krótkim bo-
wiem czasie logika przyjemności i bra-
ku odpowiedzialności, która stoi za nie-
rządem, musi zostać (albo przynajmniej
PUBLICYSTYKA
powinna zostać) zastąpiona przez szereg
często mało przyjemnych obowiązków.
Nagle okazuje się, iż małżonkowie czę-
ściej niż orgazmy będą przeżywać nocne
wstawanie do płaczącego dziecka i wię-
cej niż romantycznych kolacji będzie wą-
chania kupek malca. Egoizm, hedonizm
i nieodpowiedzialność, jaka kryje się za
nierządem, muszą zostać więc zastąpione
przez obowiązkowość, poświęcenie i od-
danie. Zwłaszcza młodym mężczyznom,
którzy przywykli do rozwiązłego życia,
bardzo trudno nagle przestawić się na
owe nowe tory. Dlatego też wielu męż-
czyzn albo po pewnym czasie przestaje
przykładać się do małżeńskich i rodzi-
cielskich obowiązków, albo też zaczyna
zdradzać swe żony, albo też definitywnie
porzuca założoną przez siebie rodzinę.
● Są porzucane przez jedno lub oboje z
rodziców. Wychowują się zatem albo w
niepełnej rodzinie (najczęściej bez ojca),
albo w jakimś przytułku.
Oczywiście nie jest tak, iż wspomnia-
ne wyżej „owoce” są wyłącznie następ-
stwem nierządu i nie dotyczą w ogóle
tradycyjnych małżeństw. Nie jest też tak,
że dokładnie w każdym wypadku seks
przedmałżeński kończy się w taki spo-
sób. Bywają bowiem szczęśliwe małżeń-
stwa, które poprzedzone były rozpustą,
jak i małżeństwa, w ramach których do-

PO GRUDNIOWYM ARTYKULE W „NAJWYŻ- Czy opinia publiczna mogłaby się dowiedzieć od pańskich mi-
SZYM CZASIE!” POD TYTUŁEM „ROZBIÓR nistrów nieco więcej o wspomnianych rosyjskich manewrach, o
ŚCIŚLE TAJNY” ich sile i zasięgu?
Panie Premierze!

Senator Bender
Tygodnik „Najwyższy CZAS!” w numerze z 12 grudnia 2009
roku podał zatrważająca wiadomość w tekście pod tytułem
„Rozbiór ściśle tajny”. Powołując się na informacje stanowiące
tajemnicę dziennikarską, ale według autora artykułu i redakcji

pyta premiera
Oświadczenie kieruję do pana Donalda Tuska,
prezesa Rady Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej.
Panie Premierze!
Przed kilkoma tygodniami u wschodnich granic Polski odbyły
się manewry wojsk rosyjskich i z nimi sprzymierzonych. Manew-
ry, czego nie ukrywano, dotyczyły możliwości przeciwstawie-
nia się ewentualnemu atakowi z kierunku zachodniego, przede
wszystkim z Polski. O manewrach ewidentnie wrogich wzglę-
dem naszego kraju media podawały lakoniczne informacje. Pan
minister obrony narodowej Bogdan Klich dość powściągliwie
je charakteryzował. Minister spraw zagranicznych alarmował
władze Unii Europejskiej, że manewry antagonizują stosunki
polsko-rosyjskie i wręcz zagrażają Polsce. Przywołały one sko-
jarzenia z podobnymi manewrami wojsk sowieckich u granic
Polski – manewrami, które poprzedziły stan wojenny w naszym
kraju.
wręcz pewne, podaje fakt, który nie mieści się w głowie. Do-
wiadujemy się mianowicie, że latem 2009 roku, co ma wynikać
z meldunku Agencji Wywiadu przekazanego naszemu rządo-
wi, w Moskwie został podpisany tajny pakt wojskowy. Władze
Rosji w pakcie tym zagwarantowały rządowi Niemiec, że jeśli
Rosja podejmie decyzję o interwencji zbrojnej w Polsce, zatrzy-
ma swoje wojska na linii Wisły i Sanu. Byłaby to współcze-
sna realizacja diabelskiego paktu Ribbentrop-Mołotow w jego
pierwotnej wersji z 23 sierpnia 1939 roku. Wojska rosyjskie
doszłyby do Warszawy, ale okupowałyby wyłącznie jej część
prawobrzeżną. W zaistniałej wówczas sytuacji militarnej i poli-
tycznej niezajęty przez Rosjan obszar Polski tworzyłby de facto
buforowe minipaństwo, państewko, protektorat niemiecki od-
dzielający Niemcy od Rosji. Z tekstu zamieszczonego w „Naj-
wyższym CZASIE!” wynika, że o tym wszystkim wie polska
Agencja Wywiadu.
Kieruję więc do pana premiera pytanie: czy rząd polski wie o
wspomnianym pakcie rosyjsko-niemieckim z lata 2009 roku i
co o nim wie? Taka informacja należy się społeczeństwu i zwra-
cam się o nią do pana premiera.
RYSZARD BENDER, SENATOR RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010 XLIX

PUBLICYSTYKA
konywane są aborcje i porzucane dzieci.
Faktem jest jednak, że natura nierządu
wybitnie sprzyja tym patologiom, zaś
słabe, nieszczęśliwe i rozbite małżeństwa
najczęściej są po prostu wynikiem wcze-
śniejszego rozwiązłego życia (którego
pewnych nawyków nie chce się porzucić
także w małżeństwie).
A jak wyglądają „owoce” cudzołóstwa
(czyli zdrady małżeńskiej)? Są takie
same jak nierządu. Dodać można przy
tym jeszcze, iż niewierność małżeńska
praktycznie zawsze wiąże się z ranie-
niem osób trzecich (choćby zdradzane-
go małżonka), a w swej istocie stanowi
jawną nieuczciwość i złamanie zawartej
przez siebie umowy (zobowiązania do
wierności).
Czy do utrzymania jest zatem twierdze-
nie, iż jeśli nierząd i cudzołóstwo komuś
szkodzą, to jedynie tym, którzy je prakty-
kują, a zatem czyny te powinny być trak-
towane jako całkowicie prywatna spra-
wa osób je praktykujących? Każdy, kto
pragnie bronić słuszności tej tezy, winien
spojrzeć w oczy cierpiących, bo mordo-
wanych, katowanych, porzucanych i za-
A
M
A
L
K
E
R
L NR 1-2 (1024-1025)
niedbywanych dzieci, które jakże często
własną krwią lub łzami muszą płacić za
„całkowicie prywatne” sprawy swych ro-
dziców.
Jak seks przed- i pozamałżeński
niszczy społeczeństwo
Za nierząd i cudzołóstwo płacą też całe
społeczeństwa. Wedle badań przepro-
wadzonych w USA, prawdopodobień-
stwo popełnienia samobójstwa jest o
30 proc. wyższe wśród nastolatków, któ-
re wychowały się bez ojca. Podobnie
90 proc. dzieci bezdomnych i uciekają-
cych z domu, 3/4 nastoletnich narkoma-
nów i 85 proc. młodocianych przestępców
(w tym 72 proc. nieletnich morderców i
60 proc. gwałcicieli) wzrastało w rodzinie
pozbawionej ojca. Z grzechami nierządu
i cudzołóstwa połączona jest też niema-
ła liczba morderstw, pobić, samobójstw
(dokonywanych np. przez zazdrosnych
mężów, konkubentów, kochanków etc.).
Jaskrawym przykładem tego, do ja-
kich konsekwencji prowadzą nierząd i
cudzołóstwo, może być rzeczywistość
czarnej społeczności w USA. Obecnie
69 proc. czarnych dzieci nie pochodzi
ze związku małżeńskiego, a 57 proc.
nastolatków wychowywanych jest przez
jednego z rodziców (najczęściej przez
matkę). Szacuje się też, iż odpowiednio
43 proc. czarnych mężczyzn i 42 proc.
kobiet nie żyło nigdy w małżeństwie.
Ponad połowa morderstw i 42 proc.
innych ciężkich przestępstw jest doko-
nywanych przez kryminalistów wywo-
dzących się z 13-procentowej czarnej
społeczności. Ocenia się, iż 28,5 proc.
czarnych chłopców trafi do aresztów i
więzień. W dużych miastach czterech na
10 czarnoskórych mężczyzn w wieku od
17 do 35 lat przebywa w więzieniach.
Czy nierząd i cudzołóstwo
winny być karane?
Jeżeli zatem nierząd i cudzołóstwo w
tak wielkim stopniu ranią ludzi, którzy
nie są w nie zaangażowani, to czy moż-
na się choć trochę dziwić, iż przez wie-
le wieków rządy różnych społeczeństw
(tak chrześcijańskich, jak i niechrze-
ścijańskich) prawnie karały te niepra-
wości? Czy można się dziwić, iż nawet
Magisterium Kościoła katolickiego ofi-
cjalnie głosiło, iż niemałżeńskie pożycie
seksualne winno być przez władze cy-
wilne zakazywane i karane?
Pomysły prawnej delegalizacji i pena-
lizacji tych czynów bardziej ukierunko-
wane są na ochronę osób trzecich (dzie-
ci, zdradzanych małżonków) i całego
społeczeństwa (przed patologiami, któ-
re są tym większe, iż bardziej przyzwala
się na rozwiązłość seksualną) aniżeli na
„uszczęśliwianie na siłę” tych, którzy
pragną w nich tkwić. Gdyby np. nie-
rząd owocował szkodami tylko wzglę-
dem tych, którzy go czynią, to można
by się zastanawiać, czy sensowne jest
jego prawne zakazywanie. Jednak nie-
prawość ta bardziej od dokonywanego,
bezpośrednio tylko na własną szkodę
samookaleczenia czy samobójstwa (któ-
re zazwyczaj też są powstrzymywane
za pomocą prawnego przymusu i siły)
przypomina trzymanie we własnym
domu groźnych materiałów wybucho-
wych, mogących w każdej chwili eks-
plodować i zniszczyć domy innych.
Tylko ktoś o zupełnie krótkowzrocznym
i nieodpowiedzialnym spojrzeniu może
domagać się legalności trzymania takich
materiałów np. w bloku mieszkalnym,
tłumacząc to tym, iż przecież nie naru-
sza się w ten sposób niczyjej wolności
(bo trzyma się je we własnym domu, a
nie zmusza kogoś, by przechowywał je
u siebie).
MIROSŁAW SALWOWSKI
2-9 STYCZNIA 2010

Marks i Hitler nie są diabłami
naszych czasów
O
Sławomir Sierakowski jest
ignorantem albo rżnie głu-
pa. Do użycia takich słów
skłania mnie jego opinia
wyrażona niedawno na
łamach „Rzeczpospoli-
tej”: „Nie sposób myśleć o
nazizmie bez Holokaustu,
ale można wyobrazić sobie
komunizm bez gułagu. Idea
komunistyczna wyrasta z
jednoznacznie pozytywnych
intencji” („Łapać i wsadzać
marksistów”, „Rz”, 10 grud-
nia 2009 r.). Sierakowski
zabrał głos w niekończącym
się sporze o to, czy „Mani-
fest komunistyczny” Mark-
sa i „Mein Kampf” Hitlera
podlegają symetrycznej
ocenie. Zanim przejdziemy
do samego sporu, warto
odnieść się do kuriozalnej
myśli redaktora naczelnego
ki Politycznej”.
„Krytyki Politycznej .
FILIP MEMCHES
CHES
SPÓR
o Marksa
i Hitlera
to spór
antykwaryczny
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010
tóż godzi się przypomnieć, że
niemiecki narodowy socja-
lizm nie zaczął się od obozów
koncentracyjnych, ustaw no-
rymberskich i konferencji w Wannsee.
Wcześniej nazizm przechodził niewinny,
romantyczny okres. Martin Heidegger,
Carl Schmitt czy Ernst Junger – wybitni
intelektualiści europejscy, którzy w taki
czy inny sposób poparli Hitlera – w naj-
większych koszmarach nie mogli sobie
wyobrazić tego, że swoimi wyborami po-
litycznymi torują drogę do Auschwitz. Re-
wolucja konserwatywna, przygotowująca
ideowy grunt pod nazizm, była formacją
dążącą do wydobycia Niemiec z kryzysu
po klęsce w I wojnie światowej. W tym
wszystkim chodziło o jedno – o dobro
Niemców (tak jak komuniści zatroskani
byli losem światowego proletariatu), a nie
o unicestwienie tego czy innego narodu.
Jeśli Sławomir Sierakowski może sobie
dzisiaj pozwolić na luksus chwalenia Lenina
(prawie trzy lata temu „Krytyka Polityczna”
wydała zbiór jego pism), to tylko dlatego, że
historia uśmiechnęła się do komunistów, a
nie do nazistów. A powody są dwa. Komu-
nizm jest zsekularyzowaną herezją chrześci-
jaństwa, natomiast nazizm – zsekularyzowa-
ną mutacją pogaństwa. Tak się składa,
s że
to chrześcijaństwo, a ni
nie pogań-
stwo wpłynęło znacząco
na kształt nnowożyt-
c
nejcywilizacji
euro-
PUBLICYSTYKA
pejskiej – z prawami człowieka, postulatami
wolności, równości, braterstwa.
Drugi powód dotyczy dziejów XX wie-
ku. W II wojnie światowej sojusznikiem
państw zachodnich stał się Związek So-
wiecki, a nie III Rzesza. Wiemy dobrze,
że wydarzenia mogły się jednak potoczyć
inaczej – wojska niemieckie wspierane
przez sojusznicze wojska brytyjskie oraz
formacje kolaboracyjne z całej Europy
zdobyłyby Moskwę. Ale potem nadeszłaby
jakaś „odwilż” i z upływem czasu reżim
hitlerowski by upadł (jak upadł realny so-
cjalizm). Przy takim scenariuszu dzisiejsza
europejska opinia publiczna byłaby jed-
nak bardziej wyrozumiała wobec nazizmu
(jako byłego sojusznika w wojnie z ZSRS)
niż wobec komunizmu. A wysokonakłado-
we gazety w Polsce zapraszałyby na swoje
łamy redaktora naczelnego, ale nie „Kryty-
ki Politycznej”, lecz czasopisma „Szczer-
biec”. Cóż, historię piszą zwycięzcy.
Kultura antytotalitarna
Na tym można byłoby poprzestać, gdyby
nie to, że Sierakowski w pewnym sensie
ma rację, gdy oburza się na porównywa-
nie „Manifestu komunistycznego” z „Mein
Kampf”, w czym lubują się prawicowi piew-
cy wolnego rynku. XIX-wieczny kapitalizm
nie był bajecznym stanem opisywanym w
podręcznikach ideologów liberalizmu. Był
natomiast zjawiskiem problematycznym,
które krytycznej refleksji poddawali nie tyl-
ko twórcy „socjalizmu naukowego”. Pod-
dawał je też – chociaż, rzecz jasna, z innej
pozycji – papież Leon XIII.
Tak więc Marks i Engels to
jeszcze nie Lenin, Trocki
i Stalin.
Spór o traktowanie „Mani-
festu komunistycznego” na
r
równi z „Mein Kampf” ma
j
jeszcze jeden ważny aspekt –
te
teologiczny. Zderzają się tu bo-
w
wiem dwie kultury, które debatę
po
polityczną wynoszą na poziom
reli
religijny. Obrońcy „Manifestu
kom
komunistycznego” (do nich na-
leży Sierakowski) reprezentują
lewi
lewicową „kulturę antyfaszystow-
ską”. Faszyzm to dla nich nie tyle
realne zjawisko historyczne, ile iko-
zła a nawet jego istota. Z kolei ci,
na zła,
LI
PUBLICYSTYKA
którzy domagają się potępienia w równym
stopniu Marksa i Hitlera, są reprezentantami
prawicowej „kultury antytotalitarnej”. Dla
nich ikonami zła są oba XX-wieczne tota-
litaryzmy. Domagają się oni aktu sprawie-
dliwości dziejowej i potępienia komunizmu
w ten sam sposób, w jaki został potępiony
nazizm. Do głosu dochodzi więc także hi-
storyczny resentyment i chęć ostatecznego
wyeliminowania z życia publicznego sił
postkomunistycznych.
Wyjątkowy przypadek
zalegalizowanego kłamstwa
Demonologia „antyfaszystowska” uznaje
Holokaust za kluczowe, metafizyczne wy-
darzenie w dziejach świata. Po Holokauście
wszystko powinno zostać przewartościo-
wane. Uczucia patriotyczne, praktyki reli-
gijne, przywiązanie do wszelkiej tradycji
– to sprawy co najmniej podejrzane, skoro
za ideą „ostatecznego rozwiązania kwestii
żydowskiej” stała zsekularyzowana wer-
sja mitologii „krwi i ziemi”. Ale podobnie
jest z demonologią „antytotalitarną”. Tutaj
obok Holokaustu pojawiają się też inne
kluczowe metafizyczne wydarzenia, mię-
dzy innymi Wielki Głód na Ukrainie czy
zbrodnia katyńska. W cieniu podejrzenia
znajdują się utopie społeczne i autorytarne
metody rządzenia, bowiem zwrócone są
one, tak jak bolszewicki terror, przeciw li-
beralno-demokratycznemu kapitalizmowi.
To, że świadkowie zbrodni komunistycz-
nych i nazistowskich mogli mieć poczucie
spotkania z metafizycznym złem, wydaje
się zrozumiałe. Nie można jednak subiek-
tywnych odczuć, które zrodziły się z do-
świadczeń granicznych Aleksandra Soł-
żenicyna czy Eliego Wiesela, rozciągać
do rozmiarów prawdy obiektywnej czy
wręcz dogmatu religijnego. Świat po Ko-
łymie czy po Auschwitz nie jest inny niż
świat istniejący wcześniej. Nie ma prze-
cież takiego grzechu, który nie istniałby
od początku rodzaju ludzkiego.
Tak więc komunizm i nazizm w sensie
teologicznym oraz moralnym niczego no-
wego nie dowiodły. One jedynie w brutal-
ny sposób potwierdziły znaną już prawdę o
ciemnej stronie natury ludzkiej, zwłaszcza
to, że piekło jest dobrymi intencjami wy-
brukowane. I tylko w tym kontekście moż-
na potraktować marksizm jako wyjątkowy
przypadek zalegalizowanego kłamstwa.
Jaki stąd wniosek? Zło należy rozpozna-
wać w jego aktualnych formach. Dziś w Eu-
ropie przed realnymi problemami stawiają
nas współczesne demokracje, a nie reżimy,
które zmiótł wiatr historii. Apokalipsa zaś
dopiero przed nami. Dlatego spór o Marksa
i Hitlera staje się sporem antykwarycznym.
FILIP MEMCHES
LII
Hans-Hermann Wielki
Jeszcze pod koniec lat 70. wydawało się, że niemiecka
filozofia wzbogaci się o kolejnego profesora szkoły frank-
furckiej. Całkiem przypadkowo w rękach owego naukowca
znalazła się jednak książka Ludwiga von Misesa.
JAKUB WOZINSKI
T
amto wydarze-
nie zapocząt-
kowało jedną
z najbardziej
owocnych przemian in-
telektualnych naszych
czasów. Wkrótce Hans-
Hermann Hoppe prze-
niósł się do USA i w
bardzo krótkim czasie
wyrósł na prawdziwego
lidera libertarianizmu
oraz szkoły austriac-
kiej.
Z okazji 60. urodzin
Hoppego środowisko
ekonomistów austriac-
kich postanowiło wydać
zbiór esejów poświęconych jego osobie i
dorobkowi naukowemu pod nazwą „Pro-
perty, Freedom and Society”. Na ponad
400 stronach zamieszczono 35 tekstów
naukowców i publicystów z całego świata.
Liczby te mówią wiele o sukcesie, którego
autorem stał się także sam Hoppe. Jak wspo-
mina prof. Walter Block, na początku lat
60. cały ruch libertariański liczył zaledwie
stu kilkudziesięciu entuzjastów. Dziś, dzię-
ki charyzmatycznej i niezłomnej postawie
jego teoretyków, skupiony wokół ekonomii
austriackiej libertarianizm ma swoich zwo-
lenników na całym świecie – liczonych nie
w dziesiątkach, ale w tysiącach. Ogromna
w tym zasługa właśnie Hoppego, który jest
ponoć bardziej popularny poza USA niż w
swej nowej ojczyźnie (jego dzieła przetłu-
maczone zostały na 21 języków). Wśród
eseistów można zatem znaleźć Hiszpana,
Belga, Litwina, Bułgara, Austriaków, Cze-
chów, Anglików, Francuza, a nawet Polaka
(fundatora oraz szefa ekspertów polskiego
Instytutu Misesa – Mateusza Machaja).
Nie oznacza to bynajmniej, że Hoppe
zyskał uznanie jedynie wśród libertarian.
Kilka esejów w książce zostało napisa-
nych nawet przez zdeklarowanych kon-
serwatystów oraz klasycznych liberałów.
Lista zasług Hoppego dla świata nauki
jest bowiem na tyle długa, że czerpią z niej
nawet osoby nie podzielające w stu pro-
centach jego bezkompromisowych poglą-
NR 1-2 (1024-1025)
dów. Wymieńmy zatem
choćby najważniejsze
jego osiągnięcia: teoria
demokracji i procesów
(de)cywilizacyjnych,
etyka argumentacyjna,
teoria imigracji, teoria
transformacji krajów
socjalistycznych, roz-
winięcie teorii mono-
polu, dóbr publicznych,
ryzyka, socjologia
opodatkowania czy też
uściślenie metodolo-
gicznych założeń eko-
nomii i nauk w ogóle.
Hoppe dał się po-
znać przede wszystkim
jako świetny mówca – jego wykłady cie-
szą się ogromną popularnością na całym
świecie. Równie dobrze znany jest także
jego niemiecki akcent oraz zapożyczenia
ze swego rodzimego języka (kilku auto-
rów z rozbawieniem wspomina rozmowy
z nim oraz jego zwroty w stylu: „Ja, ja,
but you see...”). Ogromne wrażenie robią
jego bezkompromisowe poglądy i odwaga
w myśleniu. Po zaledwie kilku latach po-
bytu w USA zdołał przekonać do swojej
koncepcji etyki argumentacyjnej nawet
samego Murraya Rothbarda. Nic więc
dziwnego, że po śmierci tego ostatniego
objął posadę redaktora naczelnego „Jour-
nal of Libertarian Studies” oraz zajął jego
miejsce w katedrze ekonomii Uniwersyte-
tu Las Vegas.
Choć część tekstów ogranicza się jedy-
nie do słów wdzięczności wobec prof.
Hoppego, wiele z nich stanowi próbkę
doskonałego warsztatu naukowego. Jeden
z tekstów został napisany przez goszczą-
cego niedawno w Polsce profesora Jesu-
sa Huertę de Soto, który w błyskotliwy
sposób wykazuje, że dzisiejszym spadko-
biercą klasycznego liberalizmu jest anar-
chokapitalizm. Założenia tego pierwszego
okazują się mylne i stanowią próbę dowie-
dzenia „kwadratury koła” (sformułowania
de Soto).
Bardzo ciekawe uzupełnienie historii
USA przedstawił Luigi Marco Bassani.
2-9 STYCZNIA 2010
 PUBLICYSTYKA

Ewolucja – siła
W swym eseju o Abrahamie Lincolnie
przedstawił dowody na to, iż ów bohater
zbiorowej świadomości przyczynił się
jedynie do stworzenia w Stanach pań-
stwa na modłę europejską. Zniesienie
niewolnictwa było dla niego jedynie pre-

przypadku
tekstem do zaprowadzenia silnej władzy
centralnej. Jak pisze Bassani: „po wojnie
secesyjnej nie było już zbyt wielu rzeczy,
które nie byłyby opodatkowane”. Wielki
w tym zresztą udział Francisa Liebera
– Niemca, który, w przeciwieństwie do
Hoppego, nie przyjął poglądów wolno- W każdej nauce jest tyle prawdy, ile jest w niej matematyki.
ściowych Nowego Kontynentu, lecz stał To przypisywane Kantowi stwierdzenie uzmysławia pewną
się głównym w XIX wieku propagatorem
silnego, rozbudowanego państwa. Entu-
głęboką prawdę. Nauka o tyle jest nauką, o ile daje jakieś
zjastą etatystycznych pomysłów Liebera sensowne przewidywania wyników eksperymentów lub
był właśnie Abraham Lincoln... obserwacji. A takie przewidywania, które można później
W innych esejach z tego zbioru Frank potwierdzić albo odrzucić, są właściwie niemożliwe bez
Van Dun kontynuuje swoją polemikę zbudowania jakiegoś modelu danego zjawiska. Modelu
z legalizmem prawa własności, Walter
Block rozważa sposoby pociągania do
matematycznego. Żadna nauka nie jest nauką, o ile nie po-
odpowiedzialności władców państw, Jörg siada testowalnych modeli matematycznych. Modele ma-
Guido Hülsmann analizuje wpływ pie- tematyczne wykorzystuje się nawet w takich dziedzinach,
niądza fiducjarnego na czasową strukturę których nikt by o podobną perwersję nie podejrzewał,
produkcji, Stephan Kinsella poszukuje np. w historii.
rdzenia libertarianizmu, a James Yohe i
Scott Kjar wykazują analogiczność cha- MARCIN ADAMCZYK
rakteru zarządzania spółką akcyjną do
sposobu zarządzania państwem.

Jak można się dowiedzieć z książki,
Hans-Hermann Hoppe planuje wydanie
kolejnej pracy z zakresu etyki i epistemo-
logii, rozwijającej zagadnienia obecne w
jego uprzednich dziełach. Mimo ukoń-
czonych 60 lat nadal jest bardzo aktywny
i podróżuje po całym świecie z wykłada-
mi i prelekcjami. Założone przez niego
Freedom and Property Society rozwija
się z roku na rok, a naukowy autorytet
profesora nie słabnie. Wszystko to spra-
wia, iż można mieć nadzieję na jeszcze
wiele lat owocnej działalności Hoppego.
Jedną z najważniejszych lekcji, której
udzielił współczesności Hoppe, jest po-
stawa „antyintelektualnego intelektuali-
zmu”. Polega ona na bezkompromisowej
walce z utrzymywanymi przez państwo
naukowcami, stosowaniu niemodnych
metod naukowych oraz oddaniu praw-
dzie – wbrew panującym trendom. Hop-
pe wypowiedział wojnę pozytywizmowi,
empiryzmowi, poststrukturalizmowi,
sceptycyzmowi, postmodernizmowi,
historycyzmowi czy też etycznemu re-
latywizmowi. „Property, Freedom and
Society” odsłania nam obraz zwycięskie-
go w tej walce intelektualnego bohatera
naszych czasów.
„Property, Freedom and Society”, red. Stephan
Kinsella i Jörg Guido Hülsmann, Ludwig von
Mises Institute, Auburn 2009.
M
ożna w tym miejscu zwrócić
uwagę, że być może pewne
zagadnienia, które pragnęliby-
śmy zbadać, jak przykładowo
ludzka psychika, są po prostu zbyt skom-
plikowane, żeby opisujący je choćby z
grubsza model matematyczny stworzyć.
Być może. Ale jeżeli faktycznie tak jest,
oznacza to, że nie da się też ich opisać w
żaden inny sposób i zachowanie takich
układów staje się całkowicie nieprzewi-
dywalne.
W niniejszym eseju zajmę się dziedziną,
która, owszem, jest jak najprawdziwszą
nauką, czyli posiada stosowne modele
matematyczne – ale fakt ten, pomimo sze-
rokiego zainteresowania i kontrowersji,
jakie owa dziedzina wzbudza, nie może
się jakoś przebić do powszechnej świado-
mości.
Wyobraźmy sobie, że istnieje zbiór
obiektów, które z dostępnych w otaczają-
cych ich środowisku zasobów potrafią, na
podstawie zakodowanych w sobie instruk-
cji, budować swoje, niekoniecznie nawet
bardzo dokładne kopie, przekazując im
ową instrukcję budowania następnych ko-
pii. Po drugie: kopie budowane przez je-
den określony obiekt są do niego bardziej
podobne niż kopie budowane przez inne
tego rodzaju obiekty. Po trzecie: podczas
kopiowania instrukcji mogą zachodzić od
czasu do czasu błędy, które są oczywiście
powielane przez kolejne generacje kopii.
Obiekty mające te wymienione właśnie
właściwości nazwijmy replikatorami.
Czytelnicy zdążyli już się pewnie zorien-
tować, że mowa będzie o organizmach
żywych, które są jedynymi znanymi nam
obiektami w pełni spełniającymi definicję
replikatorów. Dlatego też w dalszej części
wywodu, opisując replikatory, będziemy
się posługiwać terminologią biologiczną,
choć warto pamiętać, że pojęcie replika-
tora jest szersze od pojęcia organizmu ży-
wego.
Replikator zatem buduje swoje kopie,
czyli się rozmnaża. Czyni tak na podsta-
wie posiadanej instrukcji, zwanej geno-
typem. W genotypie zapisane są szcze-
gółowe przepisy dotyczące powstania i
wzrostu samego replikatora (organizmu)
oraz rodzaju i przebiegu replikacji. Spo-
sób realizacji genotypu w świecie fi-
zycznym, czyli kształt, budowa i wygląd
replikatora, jego zachowania, zwłaszcza
rozrodcze, oraz interakcje, w które re-
plikator wchodzi ze swoim otoczeniem,
w tym innymi replikatorami, nazywamy
fenotypem. Genotyp podzielony jest na
oddzielne instrukcje zwane genami, z
których każda odpowiada za jakąś jedną
wybraną cechę fenotypu. Istnieją także
geny, w biologii zresztą wcale za geny
sensu stricto nie uważane, które żad-
nych cech fenotypowych nie kodują.

NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010 LIII

PUBLICYSTYKA
Oczywiście instrukcja genetyczna nie
jest jedynym czynnikiem kształtującym
fenotyp. Nie mniej istotną rolę odgry-
wają bowiem w tej materii czynniki śro-
dowiskowe. Jednak tylko te cechy feno-
typu, które zakodowane są w genotypie,
dziedziczone są przez kolejne pokolenia
replikatorów. Zaś cechy nabyte w trak-
cie życia replikatora – wbrew twierdze-
niom lamarkistów i ich komunistycznej
proweniencji ideologicznych patronów
– dziedziczone nie są. Zachodzące w
dłuższym okresie czasowym zmiany
WYKRES 1
w dziedzicznych cechach fenotypu, a
co za tym idzie zmiany w genotypie,
nazywa się ewolucją. Ewolucja w tym
kontekście to nie jakakolwiek zmiana,
ale przekazywana z pokolenia na poko-
lenia zmiana w rozkładzie cech fenoty-
powych, czyli naprawdę w rozkładzie
programujących je genów. W tym sensie
ewoluują replikatory oraz np. ludzkie
języki, które przynajmniej niektóre ce-
chy replikatorów posiadają. Natomiast
gwiazdy, planety i sam Wszechświat,
chociaż zmieniają się w czasie i czasami
pisze się o ich „ewolucji”, nie podlega-
ją ewolucji w prawdziwym sensie tego
słowa.
Poniżej podejmę próbę skonstruowania
odpowiedniego modelu matematyczne-
go opisującego tak rozumianą ewolu-
cję. Postaram się zatem stworzyć teo-
rię ewolucji. Oczywiście w nauce taka
teoria, zwana od nazwiska naukowca,
który jako pierwszy sformułował część
LIV
jej założeń, darwinizmem, od dawna
istnieje i funkcjonuje, ale z trudnych do
zrozumienia powodów jej istnienia nie
chcą zauważać zarówno ci, którzy „dar-
winizm” (czyli tak naprawdę to, co oni
sami za darwinizm uważają) w sposób
iście religijny czczą i wysławiają, jak
i ci, którzy ów mityczny „darwinizm”
zwalczają.
Zaznaczyć trzeba, że teoria ewolucji
opisuje zjawisko ewolucji, czyli zgod-
nie z podaną uprzednio definicją, zmianę
rozkładu dziedzicznych (genotypowych)
cech replikatorów zachodzącą w czasie.
I tyle. Teoria ta nie zajmuje się dochodze-
niem, jak powstały pierwsze replikatory,
nie zajmuje się budową i pochodzeniem
Ziemi, Układu Słonecznego, i całego
Wszechświata. Nie odpowie nam też na
pytanie, dlaczego Wszechświat ma takie
właściwości, jakie ma, dlaczego prawa
fizyki w nim obowiązujące są takie, a nie
inne, chyba że uda się komuś wykazać
– a takie próby są jak najbardziej serio
podejmowane – że Wszechświat również
jest replikatorem.
Przyjrzyjmy się teraz genom. Nie bę-
dziemy wnikać, w jakiej fizycznej posta-
ci istnieją geny w organizmie, w jaki spo-
sób instrukcje genetyczne są przekładane
na cechy fenotypowe czy jak konkretnie
geny się powielają przy rozmnażaniu –
replikacji. Wystarczy nam, że określone
geny odpowiadają za określone cechy
fenotypowe i że w trakcie rozmnażania
owe geny są powielane i przekazywane
NR 1-2 (1024-1025)
kolejnemu pokoleniu replikatorów. Po-
nieważ jednak nic na tym świecie nie jest
doskonałe, w trakcie owego powielania
i przekazywania genetycznej instrukcji
zdarzają się błędy. Błędy takie w biologii
są znane jako mutacje i istnieje w nauce
pogląd, zwany mutacjonizmem, który
właśnie mutacjom przypisuje rolę de-
cydującego mechanizmu napędzającego
ewolucję. Istnieje wiele różnych rodza-
jów mutacji, ale nam wystarczy założe-
nie, że mutacja zmienia wersję a danego
genu, na wersję A (a => A). Prawdopo-
dobieństwo zajścia takiej
mutacji wynosi PA. Jeżeli
w danej populacji o łącznej
liczebności danych genów
N, co w przypadku orga-
nizmów rozmnażających
się bezpłciowo odpowiada
liczebności osobników, ist-
nieje już Na wersji genu a
i NA wersji genu A, czyli
zachodzi równość Na + NA
= N, wtedy zmiana względ-
nych ilości występowania
tych dwóch wersji genu
wynosiłaby
dNA = (N - NA) · PA
Oczywiście naiwnością
byłoby oczekiwanie, że
przypadkowe mutacje mogą
działać tylko w jedną stronę.
Gdyby tak było, to wcze-
śniej czy później gen a zo-
stałby wyparty przez wersję
A całkowicie, tylko z po-
wodu istnienia możliwości
mutacji. Byłby to mutacjonizm posunięty
do skrajności. Najczęściej bywa tak, że
możliwe są również mutacje wsteczne,
zamieniające gen A z powrotem w jego
wersję a. Niech prawdopodobieństwo ta-
kiej wstecznej mutacji wynosi Pa. Wtedy
nasze równanie mutacjonistyczne będzie
wyglądać tak:
dNA = (N - NA) · PA - NA · Pa
Po podzieleniu stronami przez liczbę
genów N otrzymamy względną częstość
genu A Q, czyli ostateczną wersję równa-
nia mutacjonistycznego:
(1) dQ/dt = (1 - Q) · PA – Q · Pa
Równanie to można rozwiązać albo nu-
merycznie, poprzez podstawianie i ite-
rację kolejnych wartości Q, albo wprost
analitycznie. Zastosujemy ten drugi spo-
sób, bo w miarę rozbudowy naszej teorii
2-9 STYCZNIA 2010

ewolucji utracimy w znacznej mierze ten
luksus i zostaną nam tylko iteracje. Załóż-
my rozsądnie, że prawdopodobieństwo
zajścia mutacji w obie strony jest jednako-
we (PA = Pa = P). Po odpowiednich podsta-
wieniach, przekształceniach i całkowaniu
otrzymujemy wzór:
(2) Q(t) = 0,5 · ((2Q0 - 1) · exp(-2Pt) + 1)
gdzie Q0 to początkowa częstość genu A.
Jeżeli Q0 = 0, to równanie (2) zredukuje
się nam do postaci:
(3) Q(t) = 0,5 · (1 - exp(-2Pt))
Z równań tych wynika, że mutująca po-
pulacja dąży do pewnego stanu wysyce-
nia, w której mutacje zachodzące w obie
strony się równoważą. Możemy znaleźć
ową równowagową częstość zmutowane-
go genu Q, przyrównując równanie (1) do
zera, co oznacza brak zmian Q. Otrzyma-
my wtedy:
Qr = PA/(Pa+PA)
Przekształcając równanie (3), możemy
określić czas t pokoleń, po jakim czę-
stość zmutowanego genu,
startując od zera, osiągnie
określoną wartość Q.
nieniem istnienia przypadkowych od-
chyleń od średniej, przy założeniu, że
wielkość populacji wynosi 1000 kopii
genu. Czytelnik sam zechce obliczyć,
jakie przyjęto prawdopodobieństwo wy-
stąpienia mutacji P (wykres 1).
Oczywiście opisane przed chwilą przy-
padkowe odchylenia od średniej nie do-
tyczą tylko mutacji. Jeżeli w populacji
istnieje już zmienność genetyczna, czyli
istnieją różne warianty tego samego genu,
to należy oczekiwać, że częstość tych wa-
riantów w populacji nie pozostanie stała.
W każdym następnym pokoleniu może
się ona losowo zmienić w dowolną stronę
i nie ma żadnej gwarancji, że w kolejnym
ruchu powróci do stanu poprzedniego.
Można to porównać do losowego rzutu
monetą, w którym prawdopodobieństwo
wypadnięcia orła lub reszki nie zależy od
tego, jaki był wynik poprzedniego rzutu.
Po pewnym więc czasie, częstość dane-
go genu w populacji może przyjąć każdą
wartość – z 0, czyli całkowitym wygi-
nięciem, oraz 100%, czyli z wyparciem
z populacji wszystkich innych wariantów
danego genu, włącznie. Zjawisko to na-
zywa się dryfem genetycznym i istnieje
w nauce pogląd, zwany neutralizmem,
PUBLICYSTYKA
wraz ze wzrostem liczebności populacji.
Na poniższym wykresie zaprezentowano
przebieg ewolucji neutralnej dla pierwot-
nej częstości równej 50% i różnych wiel-
kości populacji (wykres 2).
Jak widać, im mniejsza populacja, tym
szybciej dany gen zostanie w niej utrwa-
lony bądź z niej usunięty. Jeżeli istnieje
jakieś niezerowe prawdopodobieństwo
mutacji, to wcześniej czy później w każdej
skończonej populacji mutant ten wyprze
poprzednie wersje genu. Ewolucja pod
wpływem czystego przypadku jak najbar-
dziej zatem zachodzi, chociaż jej tempo dla
większych populacji jest bardzo wolne.
Omówiliśmy zatem dwa człony budo-
wanej przez nas teorii ewolucji: muta-
cjonizm i neutralizm. Oba opierają się na
przypadku – przypadkowych mutacjach
i przypadkowym dryfie genetycznym.
Jednak wbrew dominującej w niektórych
środowiskach opinii, przypadek to nie to
samo, co chaos. Zdarzeniami losowymi
rządzą ścisłe matematyczne reguły i dlate-
go możliwe jest – co właśnie uczyniliśmy
– zbudowanie modelu matematycznego
opisującego czysto przypadkową ewo-
lucję. Ale przecież ewolucja to nie tylko
przypadek. Gdyby tak było, to nie wiedzą-

t = -ln(1 - 2Q)/(2P)

Zauważmy, że zarówno
Q równowagi, jak i czas
dojścia do określonej czę-
stości zależy wyłącznie
od prawdopodobieństwa
zajścia mutacji P. Tak
jest oczywiście średnio.
A średnia ma to do siebie, że
możliwe są od niej odchy-
lenia. Ponieważ mutacje są
zdarzeniami losowymi, ta-
kie odchylenia od średniej
będą się oczywiście zda-
rzać. Miarą takiego rozrzu-
tu jest wielkość zwana od-
chyleniem standardowym.
Nie wdając się w detale,
jest ono proporcjonalne do
WYKRES 2
pierwiastka kwadratowego
z wielkości populacji N,
czyli wraz ze wzrostem populacji rośnie który właśnie dryfowi genetycznemu cy nic o mutacjonizmie i neutralizmie Ka-
wolniej niż sama populacja. Im popula- przypisuje rolę decydującego mechani- rol Darwin nigdy by nie wstrząsnął nauką
cja większa, tym względne odchylenie zmu napędzającego ewolucję. Podobnie i społeczeństwem. Odkrył on jednak ist-
od wartości średniej będzie mniejsze. jak w przypadku mutacji losowe od- nienie siły ewolucyjnej znacznie od neu-
Na poniższym wykresie przedstawiono chyłki od istniejącej częstości genu są tralizmu i mutacjonizmu potężniejszej,
wzrost częstości genu pod wpływem proporcjonalne do pierwiastka kwadrato- a przy tym nie mającej nic wspólnego z
mutacji, czyli mutacjonizm – zarówno wego z wielkości populacji, a ściśle: wy- losowością i przypadkiem.
wartość średnią, jak i realną z uwzględ- noszą połowę tego pierwiastka i maleją MARCIN ADAMCZYK

NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010 LV

PUBLICYSTYKA
Przegląd patologii i brzydoty
Ekspozycje sztuki nowocze-
snej są doskonałym przy-
kładem tego, jak za pienią-
dze ukradzione podatnikom
(nie oszukujmy się, dobro-
wolnie nikt by ich nie oddał,
odebrane zostały przez
zastraszenie i groźby) biuro-
kracja produkuje „dobra
i usługi”, których podatnicy
nie chcą i nie potrzebują.
JAN BODAKOWSKI
LVI
T
e biurokratyczne „dobra i
usługi” (często epatujące wize-
runkiem narządów płciowych)
produkowane są dodatkowo
nie jako afirmacja piękna i witalności, ale
jako propaganda (instrument kreowania
pożądanych przez lewicę postaw) wszel-
kich patologii i brzydoty. Celem lewicy
jest sterroryzowanie ludzi, a najłatwiej
sterroryzować można chorych, zdemorali-
zowanych, pozbawionych wrażliwości na
piękno i prawdę.
Centrum Sztuki Współczesnej
Jedną z instytucji lewicowej propagandy
jest Centrum Sztuki Współczesnej. Do
połowy listopada ekstremalnych przeżyć
dostarczała znudzonym inteligentom wysta-
wa „Schizma”, prezentująca dorobek sztuki
współczesnej początku lat 90. w III RP.
Pierwszym eksponatem, który gwałci
zmysły widzów, jest instalacja Alicji Że-
browskiej „Grzech pierworodny” z 1993
roku. W przejściu do sali eksponującej to
dzieło wisi mała karteczka głosząca, że
„rodziców i opiekunów dzieci prosimy o
zapoznanie się z charakterem pracy, zanim
zachcą przedstawić ją swoim podopiecz-
nym”. Szczęściarz w wejściu do salki eks-
pozycyjnej może minąć wychodzącą wy-
cieczkę licealistek, na których obliczach
maluje się obrzydzenie. Nie można im
się dziwić. Jednym z elementów insta-
lacji jest ekran, na którym wyświetlano
film. Cały ekran zajmowała owłosiona
wagina. W waginę najpierw wpychano
wibrator, potem wlewano czarną sub-
stancję (błoto lub fusy), którą później
wypłukiwano wodą. Drugi akt filmu
pokazywał, jak wypychano z pochwy
laleczkę Barbie. Trzeci przedstawiał ja-
kiś przedmiot wyłaniający się z waginy.
W okrągłej salce prócz monitora wisiały
zdjęcia dokumentujące etapy wyłaniania
się laleczki z pochwy.
Innym równie pełnym humanizmu dzie-
łem sztuki była praca Katarzyny Kozyry
(znanej z zarzynania i wypychania zwie-
rząt). Na ogromnych fotografiach naga,
brzydka kobieta (szczodrze owłosiona
pod pachami) wylegiwała się na czerwo-
nym krzyżu lub czerwonym półksięży-
cu (na dwu fotografiach miała nogę, na
dwóch nie).
Prace Artura Żmijewskiego wpisywały
się w podobną konwencje naturyzmu, jak
np. „Oko za oko”, gdzie widz ma okazje
zobaczyć trzy zdjęcia, na każdym dwu
NR 1-2 (1024-1025)
nagich panów – w tym jeden bez nogi.
W wyciemnionej sali wyświetlany jest
film tego samego artysty „Berek”, przed-
stawiający biegających gołych facetów w
obdrapanej piwnicy.
Na wystawie można też zobaczyć inne
„dzieła” (z klasycznymi motywami gołego
faceta ze sznurkiem na szyi, gołej emeryt-
ki ze sznurkiem na szyi, nagiej, brzydkiej
kobiety): bardzo interesującą instalację
przedstawiającą bałagan (z artystycznie
rozsypanym kurzem i papierami), męż-
czyznę, który wycinał sobie na ciele krzyż
i swastykę, bardzo długie filmy z ględzą-
cymi artystami i znudzonymi ich ględze-
niem widzami w wieku emerytalnym.
Dowodem, że sztuka ta (sfinansowana
przez podatników) do mnie przemówiła,
było to, że gdy korzystałem z ubikacji, za-
stanawiałem się, czy przypadkiem nie sta-
ję się elementem artystycznej instalacji,
która będzie gdzieś eksponowana, albo
czy przypadkiem nie niszczę jakiegoś
strasznie drogiego dzieła sztuki.
Zachęta
Do niedawna w murach Zachęty mia-
ła miejsce wystawa „Siusiu w torcik”.
W jej ramach raz w tygodniu wyświe-
tlany był pierwszy polski pedalski firm
porno „Chłopcy fantomowcy”. Jak moż-
na przeczytać na stronie internetowej
dziennik.pl, „Kuratorem wystawy jest
homoseksualny artysta Karol Radzi-
szewski. W filmie nie ma żadnej cen-
zury i dlatego można oglądać aktorów,
którzy odbywają stosunki analne i oral-
ne zakończone ejakulacją”. Część sal
wystawowych podzielona była na małe,
niskie, czarne, nieoświetlone pomieszcze-
nia, między którymi były śluzy z dwoma
rzędami ciężkich zasłon z grubej gumy.
W salach wyświetlano schizofreniczne
(pozbawione sensu, chore) filmy wideo,
co dawało demoniczny efekt pogrążania
się w szaleństwie lub piekle.
W lutym i marcu 2009 roku na wystawie
„Performer” prezentowano prace Jerzego
Grotowskiego i artystów nim zainspi-
rowanych. Wśród pokazywanych „dzieł
sztuki” nie dało się nie zauważyć zdjęć pe-
nisów w stanie erekcji i ejakulacji czy wy-
świetlanego z cyfrowego rzutnika filmu,
na którym kilkumetrowy goły facet naj-
pierw machał przyrodzeniem, a potem się
odwracał, wypinał, dłońmi odchylał po-
śladki i prezentował odbyt. Równolegle z
wystawą dzieł polskiego „artysty” prezento-
2-9 STYCZNIA 2010

wano wystawę
wa bezsens. Nuda i brzydota atakowała widza
ry
rysunków jego ze wszystkich stron.
am
amerykańskich
ko
kolegów – Paula Muzeum Narodowe
M
McCarthy’ego i Za sprawą nowego dyrektora kolejną
Be
Benjamina Weis- instytucją lewicowej propagandy stało się
sm – „Seanse ro-
smana Muzeum Narodowe.
bót ręcznych”. Ry-
bótek Niebawem w Warszawie odbędzie się Eu-
sow
sownicy zza oceanu w roPride 2010 – największa w Europie para-
swo pracach (w es-
swoich da pederastów, lesbijek i transseksualistów.
tet psychopatów lub
tetyce Prócz klasycznej manifestacji zboczeń na
dw
dworcowych szaletów z ulicach Warszawy, międzynarodowych
czzas
a
czasów PRL) skupili się orgii, propagandowych debat, imprezą to-
ek
na eksponowaniu penisów, warzyszącą ma być wystawa sztuki ho-
wagin odbytów, krwi i kału.
wagin, moerotycznej „Sztuka queer dla War-
p
Na przełomie 2006 i 2007 w szawy”, zorganizowana przez stołeczne
Muzeum Narodowe. Wystawa będzie
LALKA BARBIE jest dotyczyć homoerotycznej sztuki dawnej i
wdzięcznym tematem współczesnej, jej kuratorem ma być Paweł
dla współczesnych „artystów”
Leszkowicz z Uniwersytetu w Poznaniu.
Zdaniem dyrekcji Muzeum, obowiązkiem
Zachęcie odbyła się wystawa „Malarstwo tej placówki jest wypowiadanie się w waż-
polskie XXI wieku”, z której wynikało, nych dla współczesności tematach.
że malarstwo współczesne w Polsce jest Wystawa ta i zmiana koncepcji dotyczą-
bardzo jednorodne. Były to głównie jed- cej tego, czym ma być Muzeum Narodo-
nokolorowe blejtramy (bure lub w odbla- we, są owocem zmiany władz muzeum
skowych kolorach), paski (kilka szerokich (nowym dyrektorem został Piotr Pio-
lub wiele), maźnięcia, pluśnięcia. Obra- trowski, a jego zastępczynią Katarzyna
zy kolorowe bez sensu, czasami dało się Murawska-Muthesius). Według nowego
na nich rozpoznać jakiś kształt (twarze z kierownictwa, przymiotnik „narodo-
poodcinanymi nosami, wydłubane oko, we” nie oznacza, że Muzeum zajmuje
rozcięta krtań, smutne i chorowite nagie się prezentowaniem twórczości narodu
kobiety, rysunki z estetyki amerykańskie- (którego istnienie jako bytu jest proble-
go komiksu). Kilka z kilkuset (każdy z matyczne dla nowych władz placówki),
60 twórców wystawiał kilka obrazów lub ale to, że zbiory należą do narodu (pew-
instalacji) aspirowało do miana profa- nie według tej definicji zbiory Muzeum
nacji. Jednak nie wiadomo, o co twórcy Azji i Pacyfiku nie dotyczą sztuki z rejonu
chodziło. Profanacja pozbawiona była Azji i Pacyfiku, tylko należą do Azji i Pa-
sensownej treści (na tle wyrazów „Jezus cyfiku). Cel działalności Muzeum nowe
złożony do grobu”, sylwetki martwego władze widzą w uruchamianiu emocji
Jezusa i trzech dużych kotów – owieczka i wyobraźni widzów, wyzwalaniu ich z
w otoczeniu bizantyjskich aniołów z na- ograniczeń, jakie im narzuciła wiedza.
pisem „Mała owieczko, nie zjadaj nas”). Widocznym znakiem tego, że nowa dy-
Fetyszem części twórców były napisy. rekcja nie żartowała, była wystawa „In-
Jeden z autorów pracowicie nabazgrał ty- terwencje” (jednoznaczny komunikat że
siące białych cyferek na płótnie szarego kultura stała się przestrzenią walki kla-
koloru. Wiele obrazów to napisy graffiti sowej, a muzea mają być bastionami
na jednorodnym tle. Oczywiście napisy nowej rewolucji), polegająca na umiesz-
nie niosą ze sobą żadnej treści. Malarstwo czeniu w galeriach Muzeum prezentu-
z Zachęty wywoływało uczucie smutku, jących poszczególne okresy malarstwa
zatrucia, zmęczenia, nudy i braku sensu. „dzieł sztuki nowoczesnej”, tak by było to
Uczucie to pogłębiają instalacje, składają- zderzenie nowego ze starym, prowokacja.
ce się z monitorów i odtwarzaczy DVD. Prowokacja ta ma wywołać dyskusje nad
Na monitorach widać było prace twórców tym, czym jest muzeum, czym jest historia
nad dziełami (malarz zamalowuje białe sztuki, jak należy prezentować sztukę. Ma
blejtramy na czarno). Monitory jednej z też obalać bariery i dać widzom możliwość
instalacji niespodziewanymi rozbłyskami interpretacji rzeczywistości, stać się zapro-
i piskiem wywoływały nudności. Na wy- szeniem do dyskusji między kolektywem
stawie nie było nic pięknego, nic ukazują- kuratorskim wystawy a widzami. Bo fun-
cego, że twórcy mają jakikolwiek warsz- damentem nowego Muzeum ma być dia-
tat czy talent, nic ciekawego. Autorzy log. Akcją „Interpretacje” rozpoczęto dys-
ewidentnie nie mieli nic do powiedzenia, kusję nad nową formą pokazywania stałej
ich dzieła ukazywały wszechogarniający ekspozycji – formą, która ma odrzucić line-
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010
PUBLICYSTYKA
arność. Według Muzeum, „Interwencje”
(których inspiratorem był dyrektor) nie są
tradycyjną wystawą, a raczej wspólną
akcją kolektywu muzealnego.
W ramach „Interwencji” widz natyka się
więc w galerii XVI i XVII-wiecznego ma-
larstwa niderlandzkiego na ogromny plakat
autorstwa wspomnianej już Katarzyny Ko-
zyry. Plakat przedstawia półnagiego żula
o mongoloidalnej twarzy, z obitym ryjem
i dziarami. Naprzeciw plakatu stoi rzeźba
umęczonego, ubiczowanego Jezusa, obok
jest obraz przedstawiający zmartwychwsta-
łego Jezusa ukazującego się Marii Mag-
dalenie i tryptyk obrazujący męczeństwo
Jezusa. Nie da się ukryć, że bluźniercze
zestawienie poraża przede wszystkim
swoim prostactwem (praktykowanym od
lat przez pozbawionych talentu pacykarzy).
W tej samej galerii półtorametrowe coś z
klocków lego i kawał betonu pomalowa-
nego na czerwono (ze złotymi kwadratami)
otoczone są malarstwem przedstawiającym
sceny biblijne (stojące obok cztery czarne
fotele okazały się jednak tylko fotelami).
W galerii malarstwa polskiego obok obrazu
Jana Matejki „Bitwa pod Grunwaldem” mu-
zealnicy umieścili półtorametrowy, drew-
niany posąg japońskiego bożka. W sali z
socrealizmem postawiono rzeźbę głowy z V
wieku i wazy z XVI-XVIII wieku. Jedynie
rzeźba zrobiona z deszczułek jakoś pasowa-
ła do obrazu Chełmońskiego „Bociany”, na
którym chłop z synem wpatrują się w lecą-
ce ptaki. Plastikowy, czerwony fotel z 1959
roku ustawiono przed średniowiecznym oł-
tarzem „Zwiastowanie Maryi”.
Plany Muzeum Narodowego na najbliższe
lata też są ciekawe. W przyszłym roku bę-
dzie można zobaczyć wystawę międzyna-
rodowej sztuki współczesnej „Mediatorzy”.
Jej atrakcja polegać będzie na tym, że
prace artystów będą wystawiane w kon-
tenerach (takich jakie mają robotnicy na
budowach) przed bramą muzeum. Kolejna
wystawa dotyczyć ma związków Chopina
z Francją i sztuki emigracyjnej Polaków
w Paryżu. Wystawą tą Muzeum chce się
włączyć w debatę nad migracjami, tożsa-
mością migrantów, transnarodową tożsa-
mością artysty. W 2011 roku wystawą poli-
tyczną ma być przygotowana przez samego
dyrektora ekspozycja sztuki współczesnej
„Demokracja”, dotycząca związków władzy
i przemocy, uczestnictwa artystów w deba-
cie publicznej, przejawów cenzurowania
sztuki przez współczesne władze. Rok 2011
ma zakończyć wystawa Kubickich – zapo-
mnianych awangardzistów związanych
z międzynarodową lewicą lat 20. Ma być
to przywrócenie polskiej sztuce artystów
dotychczas wykluczonych przez katolicki,
prawicowy reżim.
LVII
PUBLICYSTYKA
PUBLICYST
W OSTATNIEJ
Czarnej Księdze
wyśmialiśmy
ministra Jacka
Rostowskiego, któ-
ry we francuskiej telewizji publicznej
wychwalał „liberalną politykę go-
spodarczą” Platformy Obywatelskiej.
Chociaż w połowie grudnia polityka
zastygła w przedświątecznym bezru-
chu, urzędnicy z Wiejskiej zdążyli nas
utwierdzić w przekonaniu, że byliśmy
zbyt spolegliwi w ocenie słów ministra
gospodarki...
W ramach wigilijnego prezentu
rząd ogłosił, że planuje zabezpieczyć
„każdą rodzinę przed kataklizma-
mi” i dlatego „poważnie rozważa
wprowadzenie dopłat do ubezpie-
czeń od klęsk żywiołowych”. Jak do-
wiedziała się „Gazeta Wyborcza”, nad
stosownym projektem pracują specja-
liści resortu spraw wewnętrznych i ad-
ministracji. Kierujący ministerstwem
Jerzy Miller nie był w stanie określić,
czy na rządową pomoc będą mogli li-
czyć wszyscy obywatele.
Równocześnie Jacek Sońta z
MSWiA stwierdził enigmatycznie, że
resort analizuje „możliwość zapew-
nienia powszechności ubezpieczeń
bez wprowadzenia ich obowiązku”
(?). Tradycyjnie jedno jest pewne: za
„ochronę” ze strony rządu tak czy ina-
czej zapłacimy wszyscy. Pocieszające
jest to, że „z uwagi na wysoki stopień
złożoności problematyki ubezpieczeń”
pomysł wejdzie w życie nie wcześniej
niż za pół roku...
Obok mikołajów z PO przed Święta-
mi przypomniały o sobie dobre wróżki
„polskiej liberalnej polityki gospodar-
czej”. Trochę zapomniany prof. Jerzy
Epaminondas Osiatyński (m.in. mi-
nister finansów w rządzie Hanny Su-
chockiej) zasugerował, aby Władza
zwiększyła składkę rentową, wprowa-
dziła 40-procentowy PIT i wywindo-
wała wiek emerytalny na pułap 70 wio-
sen. Na łamach „Pulsu Biznesu” były
członek Unii Wolności zaproponował
również zawieszenie na okres dwóch lat
ustawowych sankcji za dług publiczny
większy niż 55% PKB, bo hasło „im
mniej państwa w gospodarce, tym le-
piej” to „czysta demagogia”...
Mając na uwadze powyższe rady Pro-
fesora, wypada nam wystosować apel w
stylu byłego lidera lewicy: „Donaldzie
Tusku, Janie Rostowski: Nie idźcie tą
drogą! Nie idźcie tą drogą!”.
INKWIZYTOR
LVIII
KĄCIK KREACJONISTYCZNY (34)
PROWADZĄ: JUREK WASIUKIEWICZ I JERZY KRZĘTOWSKI
Kreacjonizm
do wyboru, do koloru
J
eżeli ktoś postanowi już bliżej
zainteresować się kreacjoni-
zmem, może w którymś momen-
cie poczuć się jak mieszkaniec
PRL-u, który idąc do sklepu, nagle zo-
staje przeniesiony w czasie i staje przed
regałami współczesnego hipermarketu.
W książce „Stworzenie a ewolucja. Trzy
ujęcia z perspektywy chrześcijańskiej”
(polskie wyd. Credo, 2008 r.) – która w
swoim zamyśle ma być debatą pomiędzy
kilkoma autorami prezentującymi różne
poglądy naukowe, filozoficzne – przed-
stawiony podział wydaje się jeszcze ła-
twy i prosty: kreacjonizm młodej Ziemi i
kreacjonizm progresywny (kreacjonizm
starej Ziemi). Trzecie ujęcie to teistycz-
ny ewolucjonizm. W dużym uproszcze-
niu opisując, kreacjonizm młodej Ziemi
reprezentują ci, którzy uznają, że wiek
Ziemi powinno się liczyć w tysiącach
lat. Kreacjoniści progresywni uważają,
że Ziemia liczy sobie miliardy lat, czyli
przyjmują powszechnie uznane nauko-
we stanowisko w tej kwestii. Teistyczni
ewolucjoniści to chrześcijanie uznający
ewolucję. Nie ma więc człowiek spe-
cjalnie problemu z wyborem „produktu”
dla siebie.
Kiedy jednak sięgniemy do naukowej
pracy „Spór ewolucjonizmu z kreacjo-
nizmem” prof. zw. dr. hab. Kazimierza
Jodkowskiego (publikacja do kupienia
w Księgarni „Najwyższego CZASU!”),
wybór „produktów” okazuje się dużo
większy. W jednej z trzech swoich wła-
snych klasyfikacji prof. Jodkowski wy-
mienia dwa podstawowe stanowiska
kreacjonistyczne: kreacjonizm nauko-
wy i kreacjonizm biblijny. Ale myliłby
się ten, kto by oczekiwał, że tak prosto
skończy się ten podział. Bowiem w ra-
mach każdego z tych stanowisk podział
ten następuje dalej. I tak na „półce” z
kreacjonizmem naukowym możemy
znaleźć m.in. „Kreacjonizm naukowy
młodej Ziemi (Wszechświata) ze stwo-
rzonym pozorem wieku” albo „Kre-
acjonizm starej Ziemi (Wszechświata)
mieszany co do formy stworzenia (pro-
gresywny i typu fiat)”. Dla odmiany na
NR 1-2 (1024-1025)
„półce” z „produktami” kreacjonizmu
biblijnego mamy m.in. „Kreacjonizm
biblijny starej Ziemi (Wszechświata)
z dosłownym rozumieniem dni stwo-
rzenia, które jednak miały miejsce nie-
dawno” czy też „Kreacjonizm biblijny
starej Ziemi (Wszechświata) z utoż-
samieniem dni stworzenia z dniami, w
których Bóg wyrzekł swoje »niech się
stanie«”. No cóż, postanowiłeś może,
Drogi Czytelniku, zostać kreacjonistą?
Nikt Ci nie obiecywał, że będzie łatwo.
Jeśli jednak nie zgadzasz się z teorią
ewolucji, to już to wystarczy i możesz
uważać się za kreacjonistę, gdyż wg
prof. Jodkowskiego, „kreacjonizm jest
[...] antyewolucjonizmem, wyklucza bo-
wiem ideę ewolucji (przynajmniej bio-
logicznej) – zarówno w jej ateistycznej,
jak i teistycznej interpretacji – postulu-
jąc szereg tzw. aktów specjalnego stwo-
rzenia”.
W Polsce Kościół katolicki nie sugeru-
je wyraźnie wiernym, jaką mają przyjąć
postawę wobec kreacjonizmu i ewolu-
cjonizmu, ku jakiej „odmianie” kreacjo-
nizmu bądź ewolucjonizmu się skłaniać.
Chociaż w „Stanowisku Rady Naukowej
Konferencji Episkopatu Polski wobec
ewolucji” (2006) jest zaznaczone, że
Kościół wyraźnie odrzuca tzw. ideolo-
giczny ewolucjonizm, a z drugiej stro-
ny również odrzuca kreacjonizm młodej
Ziemi. Ciągle więc katolicy nie bardzo
wiedzą, czy iść do „działu ewolucjo-
nizm”, czy jednak pozostać w „dziale
kreacjonizm” i tam znaleźć coś dla sie-
bie. Tymczasem np. świadkowie Jehowy
mają jasno powiedziane, że nie ewolu-
cjonizm, ale kreacjonizm. I to bardzo
konkretny. Jak pisze prof. Jodkowski o
świadkach Jehowy: „Ich kreacjonizm
ma oryginalny, nigdzie indziej wśród
kreacjonistów niespotykany charakter:
każdy dzień »tygodnia stworzenia« z
Księgi Rodzaju rozumieją jako 7000
lat; ponieważ do zakończenia siódme-
go »dnia« zostało nieco ponad 1000 lat,
więc świat ich zdaniem istnieje blisko
41.000 lat”.
JUREK WASIUKIEWICZ
2-9 STYCZNIA 2010

Boże Narodzenie
Radosnych świąt Bożego Narodzenia i ob-
fitości łask Bożych w Nowym Roku życzy
Krystyna Greń,
wieloletnia czytelniczka.
Najserdeczniejsze życzenia świąteczne
i noworoczne dla całej Redakcji, optymi-
zmu w próbach łączenia nurtów Prawicy
redaktorowi naczelnemu – panu Somme-
rowi, czujnego nosa w dziennikarstwie
śledczym red. Kosowi i żeby nie dał się
dezinformować razwiedce, a przede
wszystkim stalowych nerwów przy studio-
waniu mediów głównego nurtu wszystkim
redaktorom „NCz!”. Zdrowia i pomyślno-
ści w Nowym Roku życzy
Marek Waśko z rodziną.
Od Redakcji: Listów z życzeniami
otrzymaliśmy kilkadziesiąt. Prawie sto
bożonarodzeniowych wpisów pojawiło
się na nczas.com. Za wszystkie serdecz-
nie dziękujemy! Ze swej strony dołoży-
my wszelkich starań, aby jakość publi-
kowanych tekstów była jeszcze wyższa.
Przepraszamy również Czytelników, któ-
rzy regularnie odwiedzają nasz portal za
problemy techniczne, które w ostatnim
czasie utrudniały lekturę. Gdy będziecie
Państwo przeglądać tę rubrykę większość
trudności powinna być już za nami. Zapra-
szamy również do naszej nowej księgarni
(www.sklep-niezalezna.pl). Staraliśmy
się, aby jej obsługa była jak najprostsza a
asortyment wyjątkowo atrakcyjny.
Prośba stałego Czytelnika
Jestem Waszym stałym Czytelnikiem,
dlatego ośmielę się pisać z prośbą. Ostat-
nimi czasy coraz modniejszy staje się
„postcrossing”. Chodzi o wymianę kartek
pocztowych na całym świecie. Jestem zało-
życielem pierwszego polskiego forum o po-
stcrossingu. Znajduje się ono pod adresem
www.postcrossing.com.pl. Moją prośbą
jest to, aby droga Redakcja zrobiła reklamę
mojego forum (...). Z góry dziękuję.
Bruno Cybulski
Od Redakcji: Ma Pan oryginalne hobby
(spodobała mi się zwłaszcza galeria pocz-
tówek z PRL-u). Forum Pana Brunona
polecamy wszystkim Czytelnikom, którzy
kolekcjonują kartki pocztowe.
Uzupełnienie „Reglamentowanego
przywracania swobody”
W artykule Dariusza Kosa z 19 grud-
nia 2009 r. znalazło się takie stwierdzenie:
„Uwolniono część zawodów, np. pośredni-
ka nieruchomości, który tworzył wręcz qu-
asi-korporacje poprzez wymóg posiadania
licencji nadawanej przez zawodowy samo-
rząd”. To konkretne zdanie wymaga sprosto-
wania, ponieważ warunki uzyskania licencji
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010
pośrednika w obrocie nieruchomościami
określa ustawa o gospodarce nieruchomo-
ściami, a licencje na wniosek zaintereso-
wanych wydaje Ministerstwo Infrastruktu-
ry po sprawdzeniu, czy zostały wypełnione
niezbędne wymagania. Aby wykonywać
zawód pośrednika, należy ukończyć wyższe
studia oraz studia podyplomowe z zakresu
gospodarowania nieruchomościami. Nie
ma warunku ukończenia studiów podyplo-
mowych w przypadku, gdy kandydat na po-
średnika ukończył studia, które uwzględnia-
ły w swoim zakresie minimum programowe
określone przez resort infrastruktury dla
studiów podyplomowych. Zakres tej wiedzy
jest dostępny na stronie resortu. Ponadto do
uzyskania licencji niezbędna jest półroczna
praktyka w zakresie obrotu nieruchomościa-
mi oraz potwierdzenie braku karalności za
przestępstwo przeciwko mieniu. W Polsce
licencji zawodowej nie nadaje zawodowy
samorząd. Pośrednik może wykonywać
swój zawód bez przynależności do jakich-
kolwiek organizacji zawodowych. Nie jest
też w żadnym akcie prawnym określona
wysokość wynagrodzenia. Zwyczajowo jest
to prowizja w wysokości 2,5 do 3 proc. od
wartości nieruchomości, z tym, że ustalana
jest każdorazowo w umowie o pośrednictwo
z klientem. Niektórzy z klientów uważają,
że prowizje są zbyt wygórowane. Na całym
świecie honoraria pośredników wahają się
od 3 do 6 czy 8 procent, w zależności od
typu umowy i charakteru nieruchomości.
I nie jest to wynik ogólnoświatowej zmowy,
ale rzeczywiste wyliczenie kosztów operacji.
Bo przecież pośrednik nie działa w próżni.
Przed wszystkim najpierw musi otrzymać li-
cencję zawodową, co łączy się z wieloletnim
kształceniem i terminowaniem w zawodzie.
Musi mieć wynajęte biuro, dostęp do kom-
putera, telefonów, samochodu. Powinien
dysponować narzędziami pracy w postaci
specjalistycznego oprogramowania, syste-
mów współpracy z innymi biurami, kalkula-
torów kredytowych, najnowszych publikacji
itp. Nieruchomości nie sprzedają się w ty-
dzień czy miesiąc. Często na jedną transak-
cję trzeba poświęcić wiele miesięcy, a nie
znaczy to, że oferta w tym czasie jedynie
„wisi” na stronie internetowej. Jest to okres
zamieszczania reklam w prasie, w interne-
cie, wykonywania dużej liczby telefonów i
podejmowania innych czynności w celu zna-
lezienia kontrahenta. Nie można również
zapominać o tym, że jeśli wstawiamy swoją
nieruchomość do biura o uznanej renomie,
oznacza to, że firma ta na swoją markę pra-
cuje już od pewnego czasu, za czym kryją się
również wydatki w postaci stałego dokształ-
cania pracowników, modernizacji sprzętu
i oprogramowania. Standardy zawodowe
dla pośredników wymagają, aby umowy z
LISTY
klientami zawierane były na piśmie, i jeże-
li pośrednik ma działać na rzecz obu stron
transakcji – muszą one o tym wiedzieć i
wyrazić na to zgodę. Licencja przyznawa-
na jest konkretnej osobie, a nie firmie i nie
wiąże się z zezwoleniem na wykonywanie
działalności gospodarczej: obrót nierucho-
mościami. Biuro nieruchomości może za-
łożyć każdy – nie jest to bowiem działalność
koncesjonowana. Znane są nam przypadki
dużych sieciowych agencji, których właści-
ciele nie mają licencji pośrednika. Ustawa
jedynie wymaga, aby czynności zmierzające
do zawarcia transakcji wykonywane były
przez pośrednika z odpowiednimi kwalifi-
kacjami i obowiązkowo ubezpieczonego od
odpowiedzialności cywilnej. Taki system
(wymagania kwalifikacyjne) obowiązuje w
Kanadzie, USA i wielu krajach Europy Za-
chodniej. Tam, gdzie nie stawia się warunku
ukończenia szkoły odpowiedniego szczebla,
obowiązują niezwykle trudne egzaminy do-
tyczące wiedzy na temat obrotu nierucho-
mościami. Ma to na celu przede wszystkim
bezpieczeństwo transakcji, ochronę konsu-
menta – dokładnie mówiąc: ochronę jego
majątku. Transakcje na rynku nierucho-
mości dotyczą bowiem bardzo często całe-
go i jedynego majątku rodzin. Bywają też
skomplikowane pod względem prawnym i
finansowym. Pamiętajmy też, że klient zgła-
szający nieruchomość do sprzedaży ujawnia
swoje dane osobowe, często stan rodzinny,
pokaźny majątek oraz swoje możliwości fi-
nansowe. Jest istotne, aby powiernicy takich
informacji reprezentowali właściwy poziom
wiedzy oraz etyki zawodowej.
Janusz Schmidt,
rzecznik prasowy PFRN
Za wszelkie pomyłki przepraszamy, prosimy
o wyrozumiałość i nadsyłanie nam informacji
o dostrzeżonych błędach.
LIX
FELIETON

Słów parę o „parytetach”

P
ani Emilia Korczyńska poprosiła mnie o odpowiedź na kwalifikacje – a potem twierdzi, że większość ludzi wybrałaby
poniższe pytania – OK, odpowiadam! mężczyznę, uważając, że ma większe kwalifikacje... Coś tu nie
1) Czy Pana zdaniem kobiety w Polsce są obecne w sztymuje.
polityce w znacznie mniejszym stopniu niż mężczyźni ze W rzeczywistości nie bardzo wiem, jakie kwalifikacje ma mieć
względu na stereotypy, które nie pozwalają im na „wybicie się” poseł – poza najważniejszą: nie będzie zmieniał barw partyjnych.
– czy dlatego, że nie ma aż takiej liczby kobiet, które chciałyby Z tego punktu widzenia bardziej wierne są kobiety – i to może
poświęcić się politycznej karierze? być przyczyna swego rodzaju nadreprezentacji kobiet na listach
Pytanie jest źle postawione. Nie będę tu wydziwiał nad „kobie- wyborczych. Jest ich tam bowiem procentowo znacznie więcej
cą logiką”, bo podobne błędy popełniają powszechnie również niż na zebraniach dla wyborców.
mężczyźni. To znaczy – odróżnijmy: na zebrania, gdzie mówi się o polity-
Proszę sobie odpowiedzieć na pytanie: ce, przychodzi 5% kobiet. Na zebrania, gdzie poseł wyjaśnia, jak
„Czy Pana zdaniem mężczyźni w Polsce są obecni w pielę- załatwić posadę dla dziecka – 75% kobiet...
gniarstwie w znacznie mniejszym stopniu niż kobiety ze wzglę- Ta sytuacja jest jednak niemożliwa. Kwalifikacji nie ma jak
du na stereotypy, które nie pozwalają im na mierzyć – a gdyby się dawało, to szansa, że
wykształcenie się na pielęgniarkę – czy dla- byłyby jednakowe, jest mniejsza niż prawdo-
NIE BARDZO WIEM,
tego, że nie ma aż takiej liczby mężczyzn, podobieństwo, że rzucona moneta stanie na
którzy chcieliby poświęcić się karierze pielę- JAKIE KWALIFIKACJE sztorc... A poza tym szef partii w ogóle nie kie-
gniarza?” MA MIEĆ POSEŁ – POZA ruje się kwalifikacjami kandydata, lecz tym,
Otóż nie ma takiej liczby mężczyzn – wła- NAJWAŻNIEJSZĄ: kto zbierze więcej głosów. Ponieważ zaś wy-
śnie dlatego, że stereotypy nie pozwalają im NIE BĘDZIE ZMIENIAŁ borcy chętniej głosują na mężczyzn (p.Domi-
zajmować się pielęgniarstwem (czy macha- BARW PARTYJNYCH. nika Sibiga zwróciła uwagę na to, że w ostat-
niem igłą z nitką). Ta alternatywa po prostu nich wyborach prezydenckich jedyna kobieta,
nie jest rozłączna – co więcej: w prawie 100% p.Henryka Bochniarzowa, zdobyła ok 0,5%
wypadków odpowiedź „tak” na drugi jej człon powoduje odpo- głosów – z czego wynika, że 99% wyborczyń wolało głosować
wiedź „tak” na pierwszy! na mężczyzn, choć p.Bochniarzowa to nie jakaś blondynka, ani
Tyle o błędzie logicznym. feministka, tylko prezeska poważnej kongregacji przemysłow-
Druga kwestia: p.Korczyńska używa słowa „stereotyp” jakby ców i była ministerka) – to wybierze mężczyznę. Nie dlatego, że
było to coś, co należy zwalczać. Tymczasem 99% stereotypów on tak chce – tak chce L*d.
pozwala ludziom podejmować szybko i sprawnie rozmaite de- (b) Oczywiście – nie! Kobiety przecież w polityce są.
cyzje. Np. stereotyp, że z mokrymi włosami nie wychodzi się na (c) Raczej zubożą – bo lepszy kandydat zniknie z listy.
mróz. Albo stereotyp, że duże ciężary powinien targać mężczy- 4) Czy nie uważa Pan za słuszne domaganie się przez kobie-
zna. Inne stereotypy nie pozwalają facetom o wzroście 170 cm ty reprezentacji w parlamencie? Do tej pory wszystkie decyzje
pchać się do koszykówki – itd. dotyczące bezpośrednio kobiet – czasu pracy, urlopów macie-
2) Jakie jest Pana osobiste zdanie na temat parytetów na li- rzyńskich, alimentów – podejmowali prawie wyłącznie męż-
stach wyborczych i w ogóle? czyźni. Koloniści brytyjscy w Ameryce zbuntowali się przeciwko
Hmmm... Co znaczy „parytet” i „w ogóle”. Podejrzewam, że nakładaniu nowych podatków bez reprezentacji w brytyjskim
przez „parytet” p.Korczyńska rozumie numerus clausus dla parlamencie w XVIII wieku; dziś mamy XXI wiek – czy kobiety w
mężczyzn – takuteńki jaki na niektórych przedwojennych uczel- Polsce też nie mają prawa buntować się przeciw brakowi odpo-
niach obowiązywał Żydów, a za Gomułki kandydatów na stu- wiedniej reprezentacji?
dia pochodzących z rodzin inteligenckich. Ponieważ nie znoszę A dzieci mają? A starcy po 75. roku życia mają? A idioci mają?
d***kracji, to jestem za – a nawet poszedłbym dalej: proponuję, Nie mają – a mimo to parlament jakoś tych grup nie krzywdzi,
by dla Korwin-Mikków zarezerwować 99,99% miejsc na listach wręcz przeciwnie. Zwracam uwagę, że urlopy macierzyńskie
wyborczych. To jest dalszy krok w tym samym kierunku. przyznały kobietom czysto męskie parlamenty. A przyznanie
A „w ogóle” może oznaczać, że p.Korczyńska chce, by w mał- kobietom jeszcze większych uprawnień spowoduje tylko to, że
żeństwie było 50% kobiet; by ustawowo zagwarantować kobie- pracodawcy nie będą chcieli już w ogóle ich przyjmować. Chyba
tom 49,5% miejsc w Sejmie (1% dla homosiów!) – i diabli wie- że za grosze.
dzą, co jeszcze. Więc co mam odpowiedzieć? 5) Jakie mogą być konsekwencje wprowadzenia parytetów na
3) (a) Wyobraźmy sobie sytuację: ma Pan do obsadzenia na listach wyborczych? Liczba kobiet w parlamencie raczej spadnie
liście wyborczej jeszcze jedno miejsce. Do wyboru ma pan rów- – bo kartki głosujących na kobiety podzielą się między wiele
nie kompetentnych: kandydata i kandydatkę. Kogo Pan wybiera? kandydatek. Gdy na liście jest jedna – na ogół wchodzi...
Czy nie uważa Pan, że większość szefów partii w Polsce wybra- A gdyby weszło ich więcej? P.prof. Małgorzata Fuszara, eks-
łaby w tym momencie mężczyznę, bo stereotypowo postrzegany pertka od tzw. gender studies, powiedziała niedawno: „kobiety,
jest jako bardziej kompetentny, nadający się do polityki, nawet w większym stopniu zainteresowane kwestiami społecznymi,
jeśli nie przemawiają za tym jego kwalifikacje? (b) Czy parytety zwracają baczniejszą uwagę np. na ochronę zdrowia, oświatę i
nie są jedyną szansą dla zdolnych kobiet na zaistnienie w polity- opiekę społeczną”. Ponieważ już wydajemy na to przez budżet
ce? (c) Czy nie mogą przez to wzbogacić polskiej polityki? zdecydowanie za dużo pieniędzy, nastąpiłoby drastyczne pogor-
(a) Znów sprzeczność. Najpierw p.Korczyńska podaje infor- szenie się warunków dla gospodarki.
mację, że ja wiem, iż tych dwoje kandydatów ma jednakowe JANUSZ KORWIN-MIKKE

LX NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010


Brakujące ogniwo
W
Boże Narodzenie świat został zaalarmowany wia-
domością, że jakaś kobieta rzuciła się na Benedykta
XVI i nawet go przewróciła, bo podobno tak bardzo
chciała go dotknąć. Czy rzeczywiście nie mogła
już bez tego dotknięcia wytrzymać, czy też tylko tak mówi, żeby
uniknąć oskarżenia o usiłowanie zamachu, czy wreszcie ma fioła
– to nieważne. Ważniejsze, że ten incydent pokazuje, jakie nie-
bezpieczeństwa, jakie ryzyka wiążą się z pragnieniem zbyt gwał-
townego zbliżenia, zwanego niekiedy „pojednaniem”. Teraz świat
opanowało gusło, że wszyscy muszą się ze wszystkimi przyjaźnić,
a wiadomo, że jak ktoś pragnie przyjaźnić się ze wszystkimi, to
prędzej czy później wpadnie w złe towarzystwo. I rzeczywiście –
na przykład Żydzi strasznie się martwią, czy, dajmy na to, papież
Pius XII zostanie ogłoszony błogosławionym, czy nie. Chodzi im
o to, że ich zdaniem Pius XII niedostatecznie się angażował w ra-
towanie Żydów podczas wojny. Wiadomo bowiem – chociaż nie
bardzo wiadomo skąd – że podstawowym obowiązkiem każdego
człowieka jest bezgraniczne poświęcenie dla Żydów. Więc gdyby
tak Pius XII, powiedzmy, rzucił się na Adolfa Hitlera i udusił go
własnymi rękami, to być może Żydzi nie mieliby zastrzeżeń do
jego beatyfikacji, a tak mają – i to bardzo poważne. Inna rzecz, że
beatyfikacja nie jest aktem konstytutywnym, tylko deklaratoryj-
nym; Kościół nie mianuje nikogo błogosławionym czy świętym,
tylko to stwierdza. Błogosławionym człowiek się staje na pod-
stawie łaski Boga, zatem pretensje Żydów z powodu planowanej
beatyfikacji Piusa XII są co najmniej dziwaczne, jeśli nie wręcz
bluźniercze. A jednak Stolica Apostolska sprawia wrażenie, jakby
się nimi przejmowała – bo właśnie dała do zrozumienia, iż beaty-
fikacja Piusa XII nie nastąpi przed ewentualną beatyfikacją Jana
Pawła II. Czy jednak Pan Bóg musi się przejmować takimi socjo-
technikami, czy raczej może działać według Swego rozeznania?
Jeśli zechciałby, dajmy na to, wcześniej uczynić „bardzo szczę-
śliwym” papieża Piusa XII, to czyż nawet najbardziej wpływowi
Żydzi mogliby Mu tego zabronić?
Logika podpowiadałaby, że w żadnym wypadku, ale w świetle
dokumentu przedstawionego przed 10 laty przez Stolicę Apostol-
ską nie jest to dostateczny argument. Dokument ów stwierdzał bo-
wiem, że w przeszłości zdarzały się niewłaściwie interpretacje No-
wego Testamentu, niekorzystne dla wyznawców judaizmu. Rzecz
w tym, ze interpretowanie Nowego Testamentu jest podstawowym
zadaniem Magisterium Kościoła, którego działanie odznacza się
cechą nieomylności z powodu asystencji Ducha Świętego. Jeśli
jednak w przeszłości zdarzały się niewłaściwe interpretacje No-
wego Testamentu, to znaczy, że nie mamy już pewności, czy dzia-
łaniom Urzędu Nauczycielskiego Kościoła można przypisać nie-
omylność. Inna rzecz, że skoro takie rzeczy mogły zdarzyć się w
przeszłości, to skąd mamy wiedzieć, czy na przykład wspomniany
dokument mówi nam prawdę? Wygląda na to, że w dążeniu do
zaprzyjaźnienia się z Żydami Stolica Apostolska zabrnęła w jakieś
głupstwa, których następstwem jest sztorcowanie papieży przez
różnych rabinów, że beatyfikują czy kanonizują nie tych świętych,
co trzeba. Kto z chłopem pije, ten z nim pod płotem leży – po-
wiada przysłowie i cokolwiek by powiedzieć o Piusie XII, to za
jego czasów żadnemu rabinowi nie przyszedłby do głowy nawet
w gorączce pomysł sztorcowania papieża z powodu niewłaściwej
kanonizacji. Pomijam już drobiazg, że z żydowskiego punktu wi-
dzenia kanonizacje, podobnie jak wszelkie inne orzeczenia czy
obrzędy katolickie, nie mają najmniejszego znaczenia, ale nawet
stąd można wyciągnąć wniosek, że żydowska krytyka papieża z
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010
FELIETON
ON
powodu planowanej beatyfikacji Piusa XII jest wyłącznie ele-
mentem tresury zmierzającej do narzucenia żydowskiego punk-
tu widzenia całemu światu. Dlaczego jednak świat, a zwłaszcza
Kościół katolicki miałby przyjmować żydowski punkt widzenia
– nie wiadomo, chyba żeby wziąć pod uwagę nadzieje niektórych
kościelnych dygnitarzy, że w zamian za uległość i nadskakiwanie
„prasa międzynarodowa” nie będzie wytykać im wstydliwych za-
kątków z życiorysów.
I kiedy snujemy takie smętne rozważania, „Rzeczpospolita”
doniosła o epokowym odkryciu. Chodzi naturalnie o pośrednie
ogniwo gatunku ludzkiego. Oryginalności temu odkryciu dodaje
okoliczność, że nie dokonał go przyrodnik, tylko bakałarz akade-
micki – i to z gatunku dyletantów zwanych nie wiedzieć czemu
„filozofami”. Nie wiedzieć czemu, bo żadne umiłowanie mądro-
ści w ich przypadku nie wchodzi w rachubę. Przeciwnie – znani
są raczej z tego, że zatruwają młode umysły swoim grafomań-
stwem, które zresztą sprowadza się do zrzynania z innych baka-
łarzy i rozdziobywania na coraz to mniejsze okruszynki cennych
myśli kilku poważnych myślicieli. Ale do rzeczy.
Otóż pan prof. Jacek Hołówka, bakałarzujący w dziedzinie etyki,
w artykule „Kiedy człowiek staje się człowiekiem” twierdzi, że
„zarodek” nie jest człowiekiem, a co najwyżej będzie nim „dopie-
ro po pewnym biegu wypadków”, zaś jednym z dowodów na to
właśnie wskazujących jest to, że „płody” nie mają prawa do gło-
sowania. To oczywiście podważa ich człowieczeństwo, chociaż
nie bardzo wiadomo dlaczego, podobnie jak nie bardzo wiadomo,
dlaczego „osoby w śpiączce zasługują na szacunek”, co pan prof.
Hołówka stwierdza bez cienia wątpliwości. W ogóle nie wiado-
mo, dlaczego właściwie nie tylko osoby w śpiączce, ale również
i wszystkie inne miałyby zasługiwać na szacunek, ale mniejsza z
tym, bo znacznie ciekawsze jest inne odkrycie naszego etyka. Oto
powiada on, że „zarodki, z których miałyby wyrosnąć porzucone
i niechciane dzieci, nie powinny być skazywane na życie (...), ale
też nie powinny być bezceremonialnie traktowane jako odpady”.
No dobrze, ale przecież dziecko może okazać się „niechciane” nie
tylko w fazie życia płodowego, ale również po urodzeniu. Czy wte-
dy już powinno być skazane na życie, czy też należałoby je jakoś
ułaskawić? No a co z dorosłymi? Iluż dorosłych jest niechcianych
na przykład przez swoich konkurentów do posad akademickich
bakałarzy. Co z nimi? Chyba prof. Hołówka nie będzie utrzymy-
wał, że okolicznością przesądzająca o człowieczeństwie jest czy-
sto konwencjonalny fakt urodzenia – bo przecież na minutę przed
urodzeniem „płód” nie różni się niczym istotnym od „człowieka”
w minutę po urodzeniu. Chociaż diabli wiedzą – może i będzie
utrzymywał, bo tu nie chodzi o żadną prawdę, tylko o ubraną w
„naukowy” kostium propagandę na rzecz zapłodnienia w szklan-
ce, na które ostatnio snobuje się Salon. Dla potrzeb tej propagan-
dy prof. Hołówka postuluje obdarowanie „zarodków” i „płodów”
ustalonym prawnie statusem specjalnym: jeszcze nie człowiek, ale
już nie rzecz. Słowem: status brakującego ogniwa pośredniego.
W przeciwnym razie mogłyby pojawić się niesamowite trudności
z wyjaśnieniem, dlaczego właściwie „płody” nie zostały objęte
ochroną praw człowieka, tak w Eurokołchozie niby rozbudowa-
ną. Ale to tylko pozór, bo oto trochę kryzysu i już okazało się, że
do pełni człowieczeństwa należy jeszcze być „chcianym”. A czy
starsi i mądrzejsi nie przypiszą sobie aby prawa decydowania, kto
jest „chciany”, a kto nie? Najwyraźniej rok 2010 może być począt-
kiem nowej epoki.
STANISŁAW MICHALKIEWICZ
LXI
PRO FIDE REGE ET LEGE
Dlaczego legitymizm
jest chimerą?
Ś
wiat polityki zawsze był zdomi-
nowany przez spory o głupoty.
Lewactwo spiera się o rozumie-
nie praw człowieka w pierwszej,
drugiej czy trzeciej generacji. Świat kon-
serwatywny też cierpi na podobne pro-
blemy. Nie jest to w sumie dziwne, gdyż
spieranie się o rzeczy nieistniejące należy
do kondycji ludzkiej.
Na polskiej prawicy trwa właśnie taki
gorący spór z tzw. łódzką szkołą hiszpań-
skiego tradycjonalizmu o legitymizm.
Problem ten uważam za iście palący,
gdyż jakieś 0,02% Polaków wie, co to
takiego, kojarząc to z formułą Kongre-
su Wiedeńskiego, gdy książę Metternich
ogłosił zwołanie go pod hasłami „legity-
mizmu i równowagi”. Ale to jeszcze nie
koniec humorystycznego aspektu tego
sporu. Problem nie dotyczy nawet legi-
tymizmu w rozumieniu Metternicha, ale
legitymizmu hiszpańskiego i jego... prak-
tycznego przełożenia na polskie warun-
ki. Trwają więc spory, jak przełożyć na
polskie realia XXI wieku teorię prawną
ugruntowaną na hiszpańskiej prawicy w
wieku XIX.
Prawdę mówiąc, uważam legitymizm
hiszpański (karlizm) za bardzo interesu-
jące historyczne zjawisko XIX stulecia.
To intelektualnie ciekawy nurt historycz-
ny hiszpańskiej myśli politycznej, który
uzasadniał 100 lat oporu tradycjonalistów
przeciwko centralistycznej i laickiej mo-
narchii w Madrycie, której odmówiono
prawowitości ze względu na zmianę zasad
dziedziczenia tronu. Jednak jestem bardzo
odległy od tego, aby zasady legitymizmu
generalizować.
Po pierwsze – pamiętajmy, że zasady
legitymizmu karlistowskiego wcale nie
są uniwersalne nawet w samej Hiszpanii.
W gruncie rzeczy idea, że koronę dziedzi-
czy najstarszy syn, z wykluczeniem kobiet,
wcale nie jest hiszpańska, lecz francuska.
Została ustanowiona w Hiszpanii wraz
z zainstalowaniem się na tronie dynastii
burbońskiej. Skoro zasada ta aż do XVIII
wieku nie była w Hiszpanii znana, to jak
można twierdzić, że obowiązuje zawsze i
wszędzie? Legitymizm w tej postaci prak-
tykowany był w Hiszpanii zaledwie przez
100 lat. Dlaczego więc akurat tę tradycję
prawną mielibyśmy uznać za wzorcową, a
inne za „heterodoksyjne” politycznie?
LXII
Po drugie – mam osobiście bardzo duże
wątpliwości czy i ta zasada była na serio
traktowana przez samych karlistów hisz-
pańskich, skoro istnieli pretendenci po-
siadający legitymistyczne prawa do tronu,
których arbitralnie wykluczono z sukcesji,
gdyż mieli nazbyt liberalne poglądy. Ja się
zgadzam, że liberałów nie należy dopusz-
czać do władzy, ale stanowi to dla mnie
jaskrawe zerwanie z samą zasadą legity-
mizmu, gdyż to nie Bóg – poprzez urodze-
nie – ale ludzie decydują, kto ma, a kto nie
ma prawa być królem.
Po trzecie – błędem jest przekonanie,
że legitymizm stanowi rzeczywisty po-
wód trwających przez sto lat powstań
karlistowskich w Hiszpanii. Badacze
hiszpańscy zwracają uwagę, że lud szedł
zbrojnie do powstań nie z powodu za-
sady dynastycznej, ale dlatego, że rząd
był antyklerykalny. Lud bronił głów-
nie prastarych przywilejów lokalnych
(fueros), gdyż uniemożliwiały one rządo-
wi centralnemu arbitralne nakładanie po-
datków. Zniesienie fueros skutkowało ich
wzrostem mniej więcej o 100%. Widać
to w manifestach lokalnych przywódców
karlistowskich, którzy szermowali wła-
śnie obroną katolicyzmu i fueros, pod-
czas gdy sprawa dynastyczna znajdowa-
ła się zwykle gdzieś pod koniec tekstu.
Pretendent był symbolem oporu wobec
rządu i to nadawało mu „legitymizm” w
odczuciu społecznym. Sztandar legity-
mizmu wniósł do ruchu sam pretendent,
a potem sprawę tę za kluczową uzna-
ła myśl polityczna tworzona przez jego
intelektualnych popleczników. Właśnie
dlatego tak łatwo karliści pozbywali się
pretendentów posądzanych o „libera-
lizm” – traktowali zasadę dziedziczenia
czysto instrumentalnie. Pretendent był
na tyle legitymistyczny, na ile wykazy-
wał kontrrewolucyjną gorliwość. Takie
rozumowanie samo w sobie stanowi za-
przeczenie świętej zasady legitymizmu o
nienaruszalności porządku dziedziczenia
zawartej w prawie salickim, które zostało
do Hiszpanii przywiezione wraz z Bur-
bonami.
Wszystko są to spory historyczne, które
w sumie kompletnie nie mają nic wspól-
nego z polskimi realiami ani wieku XIX,
ani XX, ani XXI. Myśmy w Polsce żad-
nego legitymizmu nigdy nie znali. Co
NR 1-2 (1024-1025)
więcej, właśnie z zasady legitymizmu
Metternicha wynikało, że na Kongresie
Wiedeńskim nie odbudowano niepodle-
głej Rzeczypospolitej. Skoro każdemu
monarsze przypisano „legitymistyczne”
prawo do posiadania państwa (nawet w
okrojonych granicach), to sprawa polska
była stracona, gdyż legitymistycznego
władcy nie mogliśmy posiadać z racji
tego, że przez stulecia byliśmy monar-
chią elekcyjną. Próbą zbudowania ta-
kiego „legitymizmu” było osadzenie na
tronie cara Aleksandra jako Króla Pol-
skiego. Nasi przodkowie jednak zbunto-
wali się przeciwko tej „uzurpacji” już w
roku 1830.
To jednak nie koniec sporu z łódzką
szkołą hiszpańskiego tradycjonalizmu.
Rzecz w tym, że szkoła ta popełnia kla-
syczny błąd konstruktywizmu politycz-
nego (charakterystyczny dla późnego
Oświecenia francuskiego), polegający na
przenoszeniu rozwiązań charakterystycz-
nych dla pewnych krajów w danej epoce
do innych krajów w innej epoce i przy
występowaniu innych okoliczności. Nie
dość, że legitymizm dziedziczenia tronu
jest w Polsce rzeczą całkowicie obcą po
śmierci ostatniego z Piastów, to spoty-
kamy się z próbą przenoszenia formuły
hiszpańskiego legitymizmu na polskie
życie polityczne. Można tu na przykład
spotkać pogląd, że legitymizm dynastycz-
ny ma zastosowanie do przywództwa w...
partiach politycznych i stowarzyszeniach,
zgodnie z zasadą, że jak ktoś coś założył,
to winien na zawsze tym czymś kierować
i pełnić funkcję prezesa. Powinno się tak
dziać nawet wtedy, gdy jest nieudolny i
prowadzi swoją organizację na polityczne
manowce. Zresztą, po co miałby się starać
i zasługiwać na szacunek w oczach człon-
ków, skoro i tak dzierży „legitymizm”
funkcji prezesa czy przewodniczącego?
Czy ta doktryna przypadkiem nie jest
sponsorowana przez braci Kaczyńskich?
Wszak wedle niej, Jarosław jest „legi-
tymistycznym” prezesem PiS, a Lech –
„legitymistycznym” prezydentem RP.
ADAM WIELOMSKI
2-9 STYCZNIA 2010
 KĄCIK PRAWDZIWEJ KOBIETY
Hodowla Mężczyzny
J
est to czynność odpowiedzialna. Wychowanie ja-
łówki jest dość proste – a byk potrafi się rozsza-
leć i nawet zabić swego pasterza lub opiekuna.
Z drugiej strony byk potrafi ciągnąć o wiele więcej.
Potrafi też obronić. Trzeba go tylko odpowiednio
wychować.
BARBARA To my, kobiety, wychowujemy przyszłych Męż-
BUONAFIORI czyzn. To my, kobiety, po swoich Mężczyznach
( a omawiamy między sobą ich cechy godzinami,
prawda?) widzimy, jakie błędy popełniały nasze
babki. I możemy te błędy naprawić.
Podstawowym błędem, moim zdaniem, jest to, że
zamiast właściwie kierować ich popędami, usiłuje-
my je tłumić. Powoduje to u Mężczyzn dwojakie
skutki. U jednych następuje wybuchowa reakcja,
przejawiająca się w brutalnym zachowaniu w sto-
sunku do kobiet, w gwałtach i w przemocy. U dru-
gich odwrotnie – nie potrafią nad kobietą panować,
nie potrafią jej chronić, nie potrafią się nią opieko-
wać. Owszem, pieluszki dziecku przewiną, ale czy
tego właśnie oczekujemy od Mężczyzny?
To już lepiej byłoby wziąć sobie lesbijkę. Przewi-
nęłaby chyba te pieluszki bardziej fachowo.
N
iedawno miałem możność
wysłuchania bardzo inte-
resującego referatu „Wraż-
Cuda i wiara
liwość mirakularna w dobie kultury popularnej. Czy
wciąż oczekujemy cudów? Kilka uwag o misteriach
Męki Pańskiej”. Badaczka, mgr Kamila Baraniecka-
Olszewska, podjęła temat religijności w Polsce.
Uważa się mianowicie, że cechą charakterystyczną
MAREK polskiej religijności jest potrzeba niezwykłości, wręcz
ARPAD KOWALSKI cudowności. Autorka sądzi jednak, że w polskiej re-
ligijności – co pokazały jej badania – istnieją zjawi-
ska innego rodzaju wrażliwości religijnej. Zjawiska
te ujawniają się w misteriach Męki Pańskiej, których
uczestnicy nie dopatrują się w nich cudowności, zaś
owe misteria dotyczą innego rodzaju wrażliwości,
która w znacznej mierze jest kształtowana przez du-
cha dzisiejszych czasów. Postawy wobec misteriów
Męki Pańskiej mają swoje własne fundamenty.
Od obecności na misteriach nie oczekuje się na przy-
kład żadnych cudownych uzdrowień czy ujawnienia
się jakiejś cudownej mocy sacrum. Natomiast uczest-
nictwo w misteriach ma ludzi odmieniać duchowo, a
to dzięki ich zaangażowaniu w przebieg wydarzeń.
Jeśli więc misteria mają moc uzmysłowienia uczest-
nikom mocy Bożej, to poprzez własną, indywidualną
refleksję uczestników nad tym, co obserwują i czego
są świadkami, czyli przedstawianą w „widowisku”
(jeśli można tak to nazwać) historią. Innymi słowy:
misteria wyzwalają wrażliwość indywidualną, ta zaś
zakłada konieczność tyleż aktywnego, co świadome-
go wyboru poprzez równie aktywne i świadome zaan-
gażowanie się w inscenizację wydarzenia.
W okresie Bożego Narodzenia byłem świadkiem
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010
Dlatego chłopcy powinni być zachę-
cani, by jak najczęściej i jak najostrzej
ze sobą współzawodniczyli. Nie tylko
w grach sportowych – zarówno fizycz-
nych, jak i umysłowych. Również by tłukli się między
sobą w sytuacjach, gdy nie ma prostej decyzji.
Jeśli chłopak przychodzi ze skargą, że inny chło-
pak zabrał mu zabawkę, a nie jesteś pewna, jaka po-
winna być decyzja, to odpowiadaj: „To mu ją sam
odbierz, jeśli masz rację!”.
Chłopak musi nauczyć się walczyć o swoje. Wy-
bity ząb czy siniaki, a nawet złamana ręka czy noga
to nieuniknione koszty właściwej edukacji Mężczy-
zny.
Natomiast (ale o tym już pisałam) należy surowo
karać chłopca, który by dziewczynkę uderzył lub w
złośliwy sposób jej dokuczał. Chłopak musi mieć
wpojone, że nasza płeć nie może być przedmiotem
agresji.
Czym innym jest sytuacja, gdy chłopak zaczepia
dziewczynki w celu zwrócenia na siebie jej uwa-
gi. Tu musisz być bardzo tolerancyjna. Chyba nie
chcesz, by miał potem kompleksy i stał się impo-
tentem?
I chyba swoją kobiecą intuicją bez żadnych trudno-
ści odróżnisz od siebie te dwie sytuacje?
NAIWNY CYNIK
następującego zdarzenia. Wysze-
dłem od znajomych i podążyłem
na przystanek autobusowy, by
wrócić do domu. W pewnym momencie grupa cze-
kających na autobus powiększyła się. Doszła dziew-
czyna ubrana w długą szatę, z wielką lalką na ręku,
przedstawiająca Maryję z Dzieciątkiem. Obok niej
młody człowiek, też w długiej szacie, czyli św. Józef,
a dalej kilka dziewcząt ze skrzydełkami na plecach,
wyobrażających aniołki, i chłopcy w kożuchach od-
wróconych futrem na zewnątrz – pastuszkowie. Była
to grupa – jak można było wywnioskować z rozmów
między nimi – odtwarzająca misterium Narodzenia
Pańskiego. W pewnym momencie „św. Józef” odsu-
nął na bok koleżankę grającą Matkę Boską, mówiąc:
„Uważaj, Maryja, samochód” – bo ze sklepu znajdu-
jącego się opodal za nami ruszył samochód dostaw-
czy, chcąc wyjechać spod sklepu na jezdnię, stąd re-
akcja kolegi zwracającego uwagę koleżanki na jadący
samochód. Ale charakterystyczne były jego słowa.
Zwrócił się do koleżanki, nie wymawiając jej praw-
dziwego imienia, lecz właśnie „Uważaj, Maryja...”.
Utożsamienie się z rolą, ale nie podczas misterium,
lecz na ulicy, na przystanku autobusowym? Czy głę-
boka wrażliwość religijna polegająca na użyciu tych
słów w tym miejscu i czasie?
Kamila Baraniecka-Olszewska stawia na końcu py-
tanie, czy przedstawione przez nią typy wrażliwości
religijnej są istotne dla rozważań nad współczesną
religijnością Polaków. Migawka, jaką tu wyżej przed-
stawiłem, zdaje się podpowiadać, że tak właśnie może
być. Dalsze pytanie to na ile to zjawisko może być nie
jednostkowe, lecz bardziej powszechne.
LXIII
n
ROZRYWKA
CZARNY KOŃ

g
ajwiększe Puchar Świata dla Gelfanda

t łupstwo REDAGUJE KATARZYNA RADZI

ADZIEWICZ
IE Ivánka – Lazarević
Belgrad, 1972
15 GRUDNIA – magiczna data dla reprezen-
tanta Izraela, 41-letniego Borysa Gelfanda.

ygodnia W Chanty-Mansyjsku zakończył się Puchar

Świata i gracze mogli już spokojnie ode-
tchnąć po trzech tygodniach ciężkiej pracy.
W finale Gelfand grał z Rusłanem Ponoma-
riowem. Pierwsze cztery partie grane tempem
klasycznym zakończyły się remisem 2:2. Nie
rozstrzygnęła wyniku również dogrywka
w szachach szybkich – tu także padł remis
(w czwartej partii Gelfand, prowadzący 4:3,
zagrał Białymi ostro... i – jak zaraz zobaczy-
my – przegrał). Ze zniecierpliwieniem wszy-
scy czekali na partie błyskawiczne, w których
zwyciężył 3:1 bardziej doświadczony Borys Czarne zaczynają i wygrywają
Gelfand. Ostateczny wynik: 7:5. Obie panie to bardzo utytułowane arcy-
mistrzynie, które obecnie kończą już swoją
Gelfand – Ponomariow karierę. Materialna przewaga należy teraz

W
tym tygodniu Nagrodę
Kwaśnego Ogórka za
Największe Głupstwo
Tygodnia otrzymuje
p.Marcin Wrona – dziennikarz te-
lewizji TVN, korespondent „Faktów”
w Stanach Zjednoczonych – który
rozbawił mnie wspaniałym stwier-
dzeniem:
„W lipcu 2011 roku rozpocznie
się ewakuacja wojsk USA z Afgani-
stanu. Zostaną cywile, aby pomóc
Afgańczykom w przejęciu kontroli
nad ich państwem”.
Ja tylko bym prosiła, by szanowny
redaktor zastanowił się przez chwilę: a
jeśli ta pomoc okaże się nieskuteczna,
jeśli Afgańczycy „nie przejmą kontro-
li nad swoim państwem” – to kto ją
przejmie?
Amerykanie już nie. Może Polacy?
Oczywiście Afgańczycy. Ale ci Afgań-
czycy, których chcą Afgańczycy – a
nie ci, których chcą Amerykanie.
Innymi słowy: cywile mają właśnie
przeszkodzić Afgańczykom w przeję-
ciu kontroli nad ich państwem. Jak cy-
wile pozostawieni przez Sowietów po
1949 roku w Polsce.
Ogórek! Ogóreczek!
[a.f.]
Chanty-Mansyjsk, 2009
Posunięcie Czarnych
Po wymianie kilku figur przyszedł czas
na poważną decyzję: pozostać w rów-
nowadze materialnej czy zamieszać w
pozycji i liczyć na aktywność pary Goń-
ców. Ponomariow odważył się i wybrał
bramkę numer dwa: 25...G:b3 26.He4 d5
27.He2 Hd7. W tej chwili Borys Gelfand
ma przewagę jakości, jednak pozycja się
zaostrzyła. Połączone czarne pionki stały
się poważnym zagrożeniem, które ciężko
jest zneutralizować: 28.We1 Gc4 29.He3
d4 30.Hc1 Gd3 31.Ha3 Gh7. Gońce już
zostały przygotowane do wspierania mar-
szu piechurów, teraz wystarczy tylko do-
prowadzić je do ostatniej linii: 32.Wa8
d3 33.Hc1 Hd5 34.Wae8 c4 35.Ha3 d2
36.Wd1 c3 37.Hf8+ Kg6 – i koniec ata-
ku Gelfanda. Zwycięstwo Ponomariowa
zbliża się z każdą chwilą: 38.Wc8 Hb3
39.Wc6 H:d1+ 40.Kh2 H:f3 41.g:f3 d1H.
Wobec ogromnych strat materialnych nie
było innego wyjścia jak poddać się.
do Węgierki, Marii Ivánki-Budinsky, jed-
nak Serbka może szybko odbić Wieżę. Py-
tanie tylko, czy powstała pozycja nie będzie
przypadkiem przegrana? Milunka Lazare-
vić-Marković nie zastanawiała się długo
nad odpowiedzią, gdyż znalazła lepsze roz-
wiązanie, które zagwarantowało jej zwycię-
stwo (i I-II miejsce w turnieju...): 1...Wg8+!
2.Kh6 H:h2+. To było proste, ale co dalej
po: 3.Wh5? Wieży już zabić nie można, nie
widać też za bardzo, gdzie dać kolejnego
szacha (3...Wg6+ 4.H:g6 hg6 5.Wf8×). Cóż
więc począć? Proste. Poświęcić Hetmana:
3...Hd2+! 4.H:d2 Wg6×.
Samuel Loyd
„250 Chess endgame puzzles”, 1858
Białe zaczynają i wygrywają
Od wieków wiadomo, że dwoma Skocz-
kami nie da się zamatować Króla. Ale jeśli
przeciwnik ma jeszcze swojego pionka, po-
zycja staje się korzystniejsza. W tym przy-
padku rozwiązanie problemu jest bardzo
proste: 1.Sh3! Dwoma Konikami ciężko
zamatować, a jednym to dopiero sztuka!
1...g:h3 2.Kf2 – i okazuje się, że nie ma wy-
boru: 2...h2 3.Sg3×.

LXIV NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010


Bloki i „Texas”
JANUSZ MIKKE
N
owy Rok zaczniemy od czegoś
egzotycznego – mianowicie od
końcówki granej na obydwu sto-
łach przez tę samą drużynę w ten
sam kolor – i z takim samym wynikiem:
500 dla przeciwników. Razem 1000.
Było to w Mistrzostwach Indii i doty-
czyło drużyny Indyjskich Kolei Państwo-
wych. Oto to rozdanie:
♠ 10 6
♥ A8752
♦ A 10 8 6 5 3
♣ -
♠ AD987542 N ♠ KW
♥ 9 ♥K43
♦ K W E ♦ DW974
♣AW 8
♣ K 10 5 S gramy Texasem”.
♠3
♥ D W 10 6
♦2
♣D976432
Jak łatwo zauważyć, na linii WE idzie
5♠ – pod warunkiem, że grane jest z ręki
naturalnej, czyli W (z uwagi na przebitkę
Trefl). Obrona szlemikiem w Kiery jest
już nieopłacalna. Na żadnym stole nie za-
grano jednak tego kontraktu.
W Klozecie N otworzył blokiem 2♥
(dwukolorówka: Kiery i młodszy), na co
E spasował, a S skoczył na 4♥. Nie po-
wstrzymało to oczywiście W, który zgło-
sił 4♠. N zameldował teraz swoje Kara
(co E skontrował), a S powiedział 5♥,
które skontrował (?) W.
Ta kontra jest zrozumiała – jednak
E powinien sobie zdawać sprawę z tego,
że jego ♠KW i ♣AW to potęga, gdy part-
ner samodzielnie zaryzykował 4♠ po par-
tii. Winien więc znieść to w 5♠. Wytrzy-
mał jednak kontrę – po czym zawistowali
z partnerem optymalnie: ♠Król przejęty
♠Asem – i odwrót w atu. Jednak tylko bez
trzech – za 500.
W Open wydarzyło się bardzo popularne
nieszczęście. Otóż dziś niemal wszystkie
pary grają „Texasem”...
„Texas” to konwencja polegająca na
tym, że po silnym otwarciu partnera
(w 99% wypadków tyczy to otwarcia
1BA lub 2BA) licytuje się kolory star-
sze o oczko niżej: 4♦ oznacza Kiery, a
4♥ – Piki. Umożliwia to rozgrywanie
z silniejszej ręki, co ma liczne zalety:
NR 1-2 (1024-1025) 2-9 STYCZNIA 2010
ROZRYWKA
W PAJĘCZYNIE
http://www.nask.pl/
przeciwnicy nie znają honorów rozgry-
wającego, pierwszy wist jest pod słab-
szy stół.
Nieszczęście powstaje po interwencji
przeciwników. Niektóre pary, nawet naj-
wyższego lotu, nie ustalają precyzyjnie,
kiedy gra się „Texasem”, a kiedy nie.
Tu N spasował (?!? – ja otwieram z taką W 1991 roku NASK podłączył Polskę
kartą 1♦), a E otworzył 1BA (14-17PC). do internetu. W swej obecnej formie
Na co S wkroczył 2BA (dwukolorówka z organizacyjnej, jako jednostka badaw-
Treflami), a W powiedział 4♥ w prze- czo-rozwojowa, działa od grudnia 1993
konaniu, że partner za chwilę powie 4♠. roku. Jest wiodącym polskim operato-
Usłyszał jednak: pas – pas – pas... rem sieci transmisji danych. Szkoda,
Moja sympatia jest po stronie W: od- że od niedawna kontrolowanym przez
zywka 2BA nie powinna zmieniać znacze- służby.
nia licytacyj 4♦, 4♥ i 4♠. Jednak podobno
WE uzgadniali: „Po wejściu wrogów nie http://www.krus.gov.pl/
Jak było – tak było. Niby: no double
– no problem, ale zawszeć to po partii.
Na szczęście przeciwnicy do końca nie
połapali się, że było to nieporozumie-
nie, wistowali jak pijane dzieci we mgle
– i w końcu rozgrywającemu udało się po-
lec tylko bez pięciu.
Z bloków warto odnotować ładną licyta-
cje pp.Jarosława Świderskiego i Włodzi-
mierza Starkowskiego w rozgrywkach o Idealny sposób na tanie ubezpiecze-
Puhar Polski: nie. Zdaniem naszego autora, do Kasy
Rolniczego Ubezpieczenia Społeczne-
♠ A7 go może zapisać się niemal każdy. Nie
♥ K9862 popieramy obowiązkowych ubezpie-
♦ DW6 czeń, ale lepsze to niż ZUS. I znacznie
♣ D53 tańsze!
♠ 54 N ♠ KW63
♥AD http://www.globalsecurity.org/in-
♥ 75
♦ 10 4 W E ♦ 9873 tell/world/china/mss.htm
♣K 6 2
♣ A W 10 9 8 7 4 S
♠ D 10 9 8 2
♥ W 10 4 3
♦ AK52
♣-
P. Paweł Miechowicz otworzył 3♣ i po
pasie N p.Świderski powiedział 3BA (któ-
re przecież po naturalnym wiście w kolor
starszy – lub w ♦Króla, co blokuje ten
kolor – i podziale Trefli wychodzi!) – jed- Chiński wywiad Guoanbu jest niemal
nak p.Włodzimierz Starkowski nie dał się tak stary jak cała chińska cywilizacja.
wyblokować i powiedział 4♣, co partner Dziś penetruje właściwie każdy kraj na
zniósł oczywiście w 4♥. Swoje. naszym globie. Jest trzecią co do wiel-
Kto powinien tu powiedzieć 5♣? Jed- kości – po Stanach Zjednoczonych i
nak E... Blokującemu nie wolno po raz Rosji – tego typu instytucją na świecie.
drugi zabierać głosu bez szczególne- Strukturę organizacyjną ma podobno
go układu. P. Świderski nie był jednak zbliżoną do KGB.
pewny, czy 4♥ idą...
LXV
FILM
„AVATAR”, USA, 2009. Scenariusz i reżyseria: James Cameron. Wykonawcy: Sam Worthington, Zoe
Saldana, Sigourney Weaver, Stephen Lang, Giovanni Ribisi i inni. Dystrybucja: Imperial-Cinepix.
P
remierze filmu „Avatar” Jamesa
Camerona, autora „Terminatora” i
„Titanica”, towarzyszy wielki me-
dialny zgiełk promocyjny i rekla-
mowy. Trudno się temu dziwić, biorąc pod
uwagę, że twórca ten zrealizował przecież
obrazy będące jednymi z największych hi-
tów frekwencyjnych w historii kina. Okazał
się także prekursorem wielu nowatorskich
rozwiązań technicznych. Rekordowy bu-
dżet „Avatara” również wzbudzał sensację
i oczekiwania na zwrot wyłożonych pie-
niędzy i zarobek. Cameron, także współ-
producent filmu, wiedział jednak, co robi.
Reżyser, od młodości wielbiciel literatury i
kina fantastycznego (m.in. powieści Isaaka
Asimova i Artura Clarka oraz ich ekrani-
zacji), czekał z realizacją „Avatara” 15 lat.
Na początku lat 90. XX wieku nie było
bowiem technicznych możliwości wykre-
owania na ekranie człekopodobnych istot i
dzikiej przyrody na dalekiej planecie Pan-
dora, jak to sobie wyobraził autor w scena-
riuszu. Dziś metodami grafiki komputero-
wej można w kinie zrealizować wszystko.
Odnosimy nawet wrażenie, że sztucznie
wykreowani bohaterowie mogą na ekranie
zastąpić żywych aktorów. Dlatego „Ava-
tar” zupełnie nie przypomina dawniejszych
filmów z gatunku fantastyki, powstających
przecież przez cały wiek XX, od klasycz-
nej „Podróży na księżyc” Meliesa. Kino
fantastyczne, zwane dawniej science-
fiction, miało swoje wielkie osiągnięcia
nawet wówczas, kiedy autorzy posługiwali
się prymitywnymi efektami technicznymi,
które bywały jednak bardzo pomysłowe i
nowatorskie, a na ekranie miały niejedno-
krotnie wymiar poetycki.
LXVI
Wojna
na Pandorze
JAKE MA DO SPEŁNIENIA
PEWNĄ ZŁOWROGĄ MISJĘ,
ZLECONĄ MU PRZEZ
WOJSKOWEGO DOWÓDCĘ
BAZY. MA STAĆ SIĘ KIMŚ
W RODZAJU KOSMICZNEGO
WALLENRODA.
W „Avatarze” oglądamy istną orgię efek-
tów komputerowych. Reżyser wykreował
na ekranie dwa światy. Część akcji roz-
grywa się w dalekiej przyszłości wśród lu-
dzi w bazie na dalekiej planecie Pandora,
gdzie przebywają zespoły naukowców i
oddziały wojska. W drugiej części oglą-
damy wirtualny świat fantastycznej krainy
Pandory, zamieszkanej przez człowiekopo-
dobne istoty. Do ludzkiej bazy przybywa
zdemobilizowany i sparaliżowany marine
Jake w celu poddania się biologicznemu
eksperymentowi. Zostaje mu wszczepiony
gen żyjących tam istot Na’vi. W ten spo-
sób bohater zamienia się w Avatara, istotę
fantastycznie sprawną fizycznie z umysłem
ludzkim. Po tym zabiegu zostaje wysłany
do najbliższego tubylczego plemienia, ży-
jącego w symbiozie z przyrodą i uprawia-
jącą pogański kult bogini-matki w postaci
wielkiego drzewa. Jake ma do spełnienia
pewną złowrogą misję, zleconą mu przez
wojskowego dowódcę bazy. Ma stać się
kimś w rodzaju kosmicznego Wallenroda.
W tym celu musi zaprzyjaźnić się z tubyl-
cami, aby skłonić ich do opuszczenia zaj-
mowanych przez nich terenów. Wojskowi
będą mogli wówczas przejąć znajdujące się
tam minerały, które przydadzą się na Zie-
NR 1-2 (1024-1025)
mi jako źródła energii. Reszty można się
domyślić. Jake w postaci Avatara poznaje
córkę wodza plemienia i do tego stopnia
zaprzyjaźnia się z tubylcami, że odmawia
zakończenia swojej misji. Dochodzi do
walki, jakiej nie widzieliśmy dotychczas
na ekranie!
Ciekawe, że Cameron odwraca schemat
dominujący dotychczas w kinie fanta-
stycznym. Autorzy obrazów tego gatunku
nieustannie przestrzegają przed wszelkimi
eksperymentami medycznymi i biologicz-
nymi na człowieku, godzącymi w konse-
kwencji w ludzką tożsamość i godność. Ileż
to razy widzieliśmy na ekranie wyhodowa-
ne w tajnych laboratoriach (głównie woj-
skowych) niszczące ludzkość groźne wiru-
sy i cyborgi! Przestroga przed tego rodzaju
eksperymentami i nadmiernym rozwojem
techniki jest jednym z głównych tema-
tów literatury i kina fantastycznego. Autor
„Avatara” potraktował natomiast ekspery-
ment genetyczny jako coś pozytywnego.
Ponieważ rasa ludzka z nielicznymi wy-
jątkami uległa degeneracji, a pozbawioną
zieleni Ziemią rządzą cyniczne korporacje,
to dobrze się stało, że zamieniony w Ava-
tara Jake będzie mieszkał ze stojącymi wy-
żej cywilizacyjnie plemionami na planecie
Pandora i uprawiał pogański kult przyrody.
Twórca nie walczy o Ziemię, tylko wysyła
nas na daleka planetę! Cameron zrealizo-
wał więc film olśniewający technicznie,
lecz pod względem wymowy ideologicz-
nej absolutnie lewicowy i ekologiczny.
A tymczasem konferencja w Kopenhadze
na temat globalnego ocieplenia zakończyła
się wielkim blamażem!
MIROSŁAW WINIARCZYK
2-9 STYCZNIA 2010
 LIPIEC
1. Dzień Psa
1. Światowy Dzień Architektury
2. Światowy Dzień UFO
2. Dzień Dziennikarza Sportowego
3. Dzień Spółdzielczości
NR 1-2 (1024-1025)
4. rocznica Pogromu Kieleckiego
6. Światowy Dzień Pocałunku
6. Światowy Dzień „Teraz Dzieci”
7. Międzynarodowy Dzień Spółdzielczości
9. Światowy Dzień Dumy Gejowskiej
11. Światowy Dzień Ludności
14. Międzynarodowy Dzień Niszczenia Broni
14. rocznica Rewolucji Francuskiej
15. Dzień bez Telefonu Komórkowego
22. Międzynarodowy Dzień Prac Domowych
22. Święto Odrodzenia Polski
24. Dzień Policjanta
2-9 STYCZNIA 2010
25. Dzień Bezpiecznego Kierowcy
30. Międzynarodowy Dzień Administratora Sieci
Komputerowej
31. Dzień Pracownika Skarbowego
LISTOPAD
1. Święto Zmarłych
1. Światowy Dzień Wegan
3. Światowy Dzień Mężczyzn
7. rocznica Wielkiej Socjalistycznej
Rewolucji Październikowej
8. Światowy Dzień Radiografii
9. Międzynarodowy Dzień Walki z
Faszyzmem i Antysemityzmem
9. rocznica Nocy Kryształowej
9. Światowy Dzień Gry Wstępnej
9. Światowy Dzień Jakości
10. Światowy Dzień Młodzieży
10. Światowy Dzień Wolności
12. Dzień Środowisk Twórczych
13. Międzynarodowy Dzień Niewi-
domych
14. Dzień Czystego Powietrza
14. Dzień Pamięci
15. Ekumeniczne Święto Biblii
15. Międzynarodowy Dzień Uwię-
zionego Pisarza
16. Międzynarodowy Dzień Domina
16. Światowy Dzień Tolerancji
17. Dzień bez Długów
17. Dzień Czarnego Kota
18. Europejski Dzień Wiedzy o
Antybiotykach
LXVII
przygotował MACIEJ MADELSKI
18. Światowy Dzień Filozofii
SIERPIEŃ
1. Międzynarodowy Dzień Przyjaźni
WRZESIEŃ
1. Dzień Weterana czyszczeń
PAŹDZIERNIK
1. początek Światowego Tygodnia Promocji Karmienia 1. Międzynarodowy Dzień 21. Dzień Spadochroniarza 1. Międzynarodowy Dzień Ludzi Starszych
Piersią Ruchu Państw Niezaangażo- 21. Międzynarodowy Dzień 1. Międzynarodowy Dzień Muzyki
2. Światowy Dzień Pamięci o Zagładzie Romów wanych Pokoju 1. Światowy Dzień Promocji Wegetarianizmu
7. Międzynarodowy Dzień Edukacji i Praw Transwestytów 2. Światowy Dzień Kokosa 22. Europejski Dzień bez 1. Światowy Dzień Uśmiechu
7. Światowy Dzień Musztardy 8. Międzynarodowy Dzień Samochodu 2. Ogólnopolski Dzień Adopcji Zwierząt
8. Dzień Antyklerykała Walki z Analfabetyzmem 22. Międzynarodowy Dzień 2. Światowy Dzień Ptaków
8. Międzynarodowy Dzień Orgazmu 9. Światowy Dzień Urody Kręconych Włosów 4. Międzynarodowy Dzień Mieszkalnictwa
9. Międzynarodowy Dzień Ludności Autochtonicznej 10. Światowy Dzień Zapobie- 23. Europejski Dzień Ochrony 4. Światowy Dzień Dzieci
10. Dzień Przewodników i Ratowników Górskich gania Samobójstwom Środowiska 5. Międzynarodowy Dzień Nauczycieli
12. Międzynarodowy Dzień Młodzieży 11. Ogólnopolski Dzień 23. Ogólnopartyjny Czyn 7. Dzień Pracowników MO i SB
13. Międzynarodowy Dzień Leworęcznych Odpowiedzialnej Sprzedaży Społeczny 8. Światowy Dzień Akcji Humanitarnych
13. urodziny Fidela Castro Wyrobów Tytoniowych 23. początek Tygodnia Walki 9. Dzień Znaczka Pocztowego
14. Dzień Energetyka 12. rocznica powołania rządu z Osteoporozą 9. Międzynarodowy Dzień Zwierząt
18. Międzynarodowy Dzień Latarni Morskich Tadeusza Mazowieckiego 23. Światowy Dzień Morza 9. Światowy Dzień Poczty
19. Światowy Dzień Pomocy Humanitarnej 12. Światowy Dzień Gumy 24. Międzynarodowy Dzień 10. Dzień Dobroczynności
22. Dzień Pracownika Ochrony 13. Dzień Programisty Uchodźcy 10. Europejski Dzień przeciw Karze Śmierci
23. Międzynarodowy Dzień Pamięci o Handlu Niewolnikami 15. Dzień Wolnego Oprogra- 24. Światowy Dzień Sprzątania 10. Światowy Dzień Drzewa
i jego Zniesieniu mowania 26. Europejski Dzień Języków 10. Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego
24. Noc Św. Bartłomieja 15. Europejski Dzień Prostaty 26. Międzynarodowy Dzień 11. Dzień Zdrowia i Sportu
25. Dzień Tynkarza 15. Międzynarodowy Dzień Niesłyszących 12. Dzień Bezpiecznego Komputera
28. Dzień Lotnika Demokracji 26. Światowy Dzień Antykon- 12. Dzień Ludowego Wojska Polskiego
29. Dzień Strażnika Miejskiego 16. Międzynarodowy Dzień cepcji 12. Światowy Dzień Walki z Reumatyzmem
30. Dzień Działkowca Ochrony Warstwy Ozonowej 26. Światowy Dzień Serca 14. Dzień Edukacji Narodowej
30. Międzynarodowy Dzień Pamięci Osób Zaginionych 19. Dzień Pajacyka 27. Światowy Dzień Turystyki 14. Światowy Dzień Normalizacji
31. Dzień Bloga 19. Dzień Środków Społeczne- 28. Dzień Kotana 14. Światowy Dzień Wzroku
18. Światowy Dzień Walki z Pale- go Przekazu 28. Dzień Prawa do Informacji 15. Światowy Dzień Mycia Rąk
niem Tytoniu 19. Międzynarodowy Dzień 28. Światowy Dzień Walki ze 16. Dzień Solidarności z Walczącą Białorusią
19. Światowy Dzień Toalet Pirata Wścieklizną 16. Dzień Szefa
20. Powszechny Dzień Dziecka 20. Ogólnopolski Dzień Nauki 29. Ogólnopolski Dzień Gło- 16. Światowy Dzień Bojkotu McDonaldsa
21. Dzień Pracownika Socjalnego
GRUDZIEŃ 20. Światowy Dzień Mleka śnego Czytania 16. Światowy Dzień Walki z Głodem
21. Międzynarodowy Dzień Pamięci 21. Dzień bez Emisji Zanie- 30. Dzień Chłopaka 17. Dzień Walki z Rakiem Piersi
Ofiar Wypadków Drogowych 1. Międzynarodowy Dzień Starszych Ludzi 10. Międzynarodowy Dzień Praw Człowieka 17. Światowy Dzień Sprzeciwu wobec Nędzy
21. Światowy Dzień Telewizji 1. Światowy Dzień Walki z AIDS 11. Dzień Chruścika 17. urodziny Adama Michnika
21. Światowy Dzień Życzliwości 2. Chanuka 11. Międzynarodowy Dzień Solidarności z 20. Dzień Misia Koala
24. Światowy Dzień Tańca 2. Międzynarodowy Dzień Upamiętniający Kobietami i Dziećmi Afryki 20. Dzień Przodownika Pracy
25. Dzień bez Futra Zniesienie Niewolnictwa 11. Międzynarodowy Dzień Terenów Górskich 20. rocznica powstania Czerwonych Brygad
25. Dzień Kolejarza 3. Światowy Dzień Osób Niepełnosprawnych 13. Światowy Dzień Telewizji dla Dzieci 21. Międzynarodowy Dzień Mediacji
25. Dzień Tramwajarza 4. Dzień Górnika 14. Dzień Pisania Życzeń Świątecznych 22. Międzynarodowy Dzień Bibliotek Szkolnych
25. Międzynarodowy Dzień bez 4. Dzień Naftowca i Gazownika 14. Światowy Dzień Dziecka w Mediach 23. Dzień Mola
Mięsa 4. Światowy Dzień Alergii 17. Dzień bez Przekleństw 24. Europejski Dzień Walki z Otyłością
25. Międzynarodowy Dzień Elimi- 5. Międzynarodowy Dzień Wolontariatu na rzecz 18. Międzynarodowy Dzień Emigrantów 24. Międzynarodowy Dzień ONZ
nacji Przemocy wobec Kobiet Rozwoju Gospodarczego i Społecznego 19. Dzień Narodów Zjednoczonych dla Współ- 24. Światowy Dzień Informacji na temat Rozwoju
25. Światowy Dzień Pluszowego 5. Międzynarodowy Dzień Pomocy Cierpiącym pracy Południe-Południe 25. Dzień Psów Wielorasowych
Misia 6. Dzień Odlewnika 20. Dzień Czekisty 25. Święto Wojskowych Służb Informacyjnych
27. Dzień bez Zakupów 6. Kanadyjski Dzień Pamięci i Działania prze- 20. Dzień Ryby (walki o humanitarne traktowa- 26. Światowy Dzień Donacji i Transplantacji
27. Dzień Partnerstwa w Rodzinie ciwko Przemocy wobec Kobiet nie karpi) 27. Światowy Dzień Dziedzictwa Audiowizualnego
29. Międzynarodowy Dzień Solidar- 6. Mikołajki 20. Międzynarodowy Dzień Solidarności 28. Światowy Dzień Odpoczynku od Zszarganych Nerwów
ności z Narodem Palestyńskim 7. Międzynarodowy Dzień Lotnictwa Cywilnego 21. Dzień Globalnego Orgazmu na rzecz Pokoju 30. Dzień Spódnicy
30. Andrzejki 8. Dzień „Białego” Górnika 21. urodziny Józefa Stalina 31. Halloween
30. Dzień Bezpieczeństwa Kompu- 8. Dzień Kupca 23. Światowy Dzień Snowboardu 31. Światowy Dzień Oszczędności
terowego 9. Międzynarodowy Dzień Walki z Korupcją 24. Gwiazdka 31. Światowy Dzień Reformacji
30. Światowy Dzień Walki z Karą 10. Dzień Ochrony Praw Dziecka 28. Międzynarodowy Dzień Pocałunku 31. Światowy Dzień Rozrzutności
10. Dzień Spółdzielcy 31. Dzień Pokoju i Współpracy Narodów
Śmierci
UWAGA NOWOŚCI! KSIĘGARNIA „NCz!” www.nczas.com
NOWOŚĆ

Au

Au

Au

Au

Au

Au
tor

tor

tor

tor

tor

tor
„N

„N

„N

„N

„N

„N
Cz

Cz

Cz

Cz

Cz

Cz
!”

!”

!”

!”

!”

!”
NOWOŚĆ

Tom pierwszy antologii Stanisław Michalkiewicz Tego jeszcze nie było! Jak ekofaszyści Rosja zaczyna znowu grozić. Pierwsza w Polsce książka pre- Czyżby Tomasz Teluk stracił
najlepszych tekstów NCZ! wyjaśnia w pierwszym wywiad- Pierwszy wywiad-rzeka próbują zarobić na szantażu Ale czym jest tak naprawdę dzi- zentująca w syntetyczny sposób wiarę w libertarianizm?
(1990-1996). Jest to zbior zie-rzece co to jest z Januszem Korwin-Mikkem pr- globalnym ociepleniem? siejsza Rosja? Odpowiedź daje funkcjonujące w naszej rzeczy- Drugie, poprawione wydanie
artykułów zwłaszcza tych razwiedka, czym jest zeprowadzony przez Kto stoi za zielonym terrorem? w swojej najnowszej książce wistości politycznej usprawiedli- jego książki o najbardziej rady-
autorów, którzy w naszym „Żywa Cerkiew” i kapitalizm Tomasza Sommera. Jeśli Dlaczego Unia Europejska Wojciech Grzelak, który chciał wienia wymuszania podatków. kalnych zwolennikach niczym
konserwatywno-liberalnym kompradorski oraz kim chcesz dowiedzieć się kim na- tak łatwo ulega szaleństwom w Rosji osiąść na stałe, ale Oczywiście wszystkie są fałszy- nieograniczonej swobody to
świecie, szczególny akcent kła- są polscy żydofile. prawdę jest JKM to jest to po- ekologów? ostatecznie rozmyślił się. Do- we. Sam sprawdź dlaczego krytyka wolnościowej idei!
dli i kładą na konserwatyzm. Musisz to wiedzieć! zycja obowiązkowa. wiedz się dlaczego! i osądź, czy autor ma rację. Przekonaj się sam.
CENA: 29 zł CENA: 29 zł CENA: 29 zł CENA: 22 zł CENA: 28 zł CENA: 19 zł CENA: 28 zł

NOWOŚĆ

Nieznane i niepublikowane do-
tąd opisy krwawych prześlado-
wań katolickich duchownych
i świeckich w czasie Wielkiej
Rewolucji Francuskiej. Kolejna
mocna porcja historii myśli
konserwatywnej!
CENA: 45 zł
Fantastyczny i niepowtarzalny
podręcznik wolnościowej eko-
nomii dla dzieci i młodziezy
(zachwyci rownież niejednego
dorosłego...)! Do książki została
dołączona polska i angielska
wersja audio na plycie CD!
CENA: 37 zł
Au
tor
Jest  to lektura obowiązkowa dla
każdego, kto zastanawia się nad
przyszłością gospodarki (a dziś,
w czasie kryzysu, trudno o tym
nie myśleć). Jest to najważniejs-
za praca na temat pieniądza
i bankowości od 1912 roku.
CENA: 89 zł
Książka o objętości
1 450 stron (dwa tomy)
zawiera opisy zbrodni zwykłą starannością pokazuje – mężów – kochanków –
z lat 1939-1945
dokonanych przez
nacjonalistów ukraińskich
na ludności polskiej.
CENA: 149 zł
Au
tor
„N
Cz
!”
Książka opisująca historię Unikalny podręcznik dla
naszego wieku. Autor z nie- przyszłych i obecnych ojców
przebieg historii oraz w nie- narzeczonych! Korwin-Mikke
zwykle przystępny sposób proponuje „zdrowe, konser-
opisuję ją. Książkę czyta się watywne wychowanie”
jak powieść! – żadnej antypedagogiki!!
CENA: 38 zł CENA: 29 zł
NOWOŚCI
Gringo wśród dzikich plemion Wojciech Cejrowski
Opus magnum papieża wolno-
ściowej ekonomii. Jeśli chcesz
dowiedzieć się jak naprawdę
działa gospodarka i jak mogła-
by działać gdyby nie socjali-
styczne absurdy, musisz się
z tą książką zapoznać.
CENA: 99 zł
29 zł

Prawa człowieka i ich krytyka Adam Wielomski, Paweł Bała 25 zł

„N
Cz

Interwencjonizm
!”

czyli władza a rynek Murray Rothbard 33 zł

Egalitaryzm jako bunt
przeciw ludzkiej naturze Murray Rothbard 34 zł
Ukryty ład David Friedman 33 zł
Planowany chaos Ludwig von Mises 17 zł
NOWOŚĆ Kaprys historii Marcin Wolski 29 zł
Co widać i czego nie widać Frederic Bastiat 12 zł
Biurokracja Ludwig von Mises 15 zł
Lektura obowiązkowa dla Najbardziej niepoprawna książ- Kolejny niezwykle ciekawy Najważniejsze dzieło Murraya Fronda nr 52 28 zł
każdego zwolennika ka o Unii Europejskiej na całym numer Pro Fide. Rothbarda – najwybitniejszego Bog, Biblia, Mesjasz ks. prof. W. Chrostowski 39 zł
Wolnego Rynku! świecie! Powstała na podstawie Temat przewodni Sobór ucznia Ludwika von Misesa.
Prawdziwa Biblia „Postępu w Europie” Watykański I Tom I CENA: 29 zł POZOSTAŁE
liberalna! Wydanie „Postępu Postępu” z „NCz!”. i sprawa nieomylności Tom II CENA: 29 zł Spisek tęczowej koalicji Spenser Hughes 34 zł
z dwoma płytami CD. Pośmiej się z nami Papieża, oraz temat Tom III CENA: 39 zł Demokracja bóg, który zawiódł Hermann Hoppe 33 zł
z uniokratów! Traktatu Reformującego. W KOMPLECIE
CENA: 37 zł CENA 19 zł CENA: 12 zł CENA: 95 zł Ekonomia stosowana Thomas Sowell 32 zł
O szkodliwości podatku dochodowego Frank Chodorov 22 zł
Spór o globalizację Johan Norberg 29 zł
Aborcja – trzy punkty widzenia Peter Kreft 15 zł
Mity Wojny domowej Hiszpania 1936-39 Moa Pio 56 zł
NOWOŚĆ W obronie Świętej Inkwizycji Roman Konik 20 zł
Śmierć Zachodu Patrick J. Buchanan 28 zł
Konserwatyzm,
NOWOŚĆ między Atenami a Jerozolimą Adam Wielomski 28 zł
Dobry „zły” liberalizm Stanisław Michalkiewicz 25 zł
Mitologia świata bez klamek Waldemar Łysiak 34 zł
Protector traditorum Stanisław Michalkiewicz 26 zł
Prezes Cezary Zawalski 24 zł
Zbiór artykułów poświę- Książka jest przejrzyście napi- Książka jest przeglądem „Zasadniczo istnieją tylko dwa Wykończyć bogatych! Patrick Jake 28 zł
conych teorii inteligentnego sana, wyważona, autorzy kor- stanowisk uczonych wobec wyjaśnienia pochodzenia Ws- Fakty i mity w ekonomii Thomas Sowell 33 zł
projektu, która – według jej zystaja z wiedzy socjologicz- teorii inteligentnego projek- zechświata, życia i człowieka – Oni wiedzą lepiej Thomas Sowell 29 zł
zwolenników – jest naukową
alternatywą dla darwinows-
nej i mają na celu promowa- tu, w której skład wchodzi naturalizm i nadnaturalizm.” - pis-
nie empatyczmnego trakto- koncepcja nieredukowalnej ze prof. Jodkowski we wstepie
Inflacja – wróg publiczny nr 1 Henry Hazlitt 25 zł
kiej teorii ewolucji drogą do- wania odmiennych światopo- złożoności, oraz głównych monografii wspartej na 1370 po- Niepoprawna politycznie historia USA Thomas Woods 27 zł
boru naturalnego. glądów. tez Behe’ego. zycjach bibliograficznych. Gwiazda i Krzyż Michael Jones 45 zł
CENA: 30 zł CENA: 30 zł CENA: 30 zł CENA: 30 zł Logika wystarczy Stanisław Michalkiewicz 29 zł
Aby zakupić książkę za pośrednictwem naszej księgarni proszę wpłacić na konto 73 1500 1777 1217 7009 1480 0000 sumę odpowiadającą wartości książki oraz w treści
LXVIII
przekazu po dać jej tytuł oraz swój dokładny adres (z kodem pocztowym) i numer telefonu. Cenę książki proszę powiększyć o koszt przesyłki w wysokości 9 zł. Książki wysyłane
są pocztą. Na przykład: T. Teluk, „Libertarianizm” – koszt 28 + 9 = 37. W przypadku jednorazowego zamówieniaNR 1-2niż(1024-1025)
więcej 2-9listySTYCZNIA
5 pozycji z powyższej – wysyłka gra2010
tis!