Adsk Inventor 2010 GetStart

Autodesk Inventor 2010
Pierwsze kroki
Kwiecień 2009
© 2009 Autodesk, Inc. All Rights Reserved. Except as otherwise permitted by Autodesk, Inc., this publication, or parts thereof, may not be reproduced in
any form, by any method, for any purpose.
Certain materials included in this publication are reprinted with the permission of the copyright holder.
Trademarks
The following are registered trademarks or trademarks of Autodesk, Inc., in the USA and other countries: 3DEC (design/logo), 3December, 3December.com,
3ds Max, ADI, Alias, Alias (swirl design/logo), AliasStudio, Alias|Wavefront (design/logo), ATC, AUGI, AutoCAD, AutoCAD Learning Assistance, AutoCAD
LT, AutoCAD Simulator, AutoCAD SQL Extension, AutoCAD SQL Interface, Autodesk, Autodesk Envision, Autodesk Insight, Autodesk Intent, Autodesk
Inventor, Autodesk Map, Autodesk MapGuide, Autodesk Streamline, AutoLISP, AutoSnap, AutoSketch, AutoTrack, Backdraft, Built with ObjectARX (logo),
Burn, Buzzsaw, CAiCE, Can You Imagine, Character Studio, Cinestream, Civil 3D, Cleaner, Cleaner Central, ClearScale, Colour Warper, Combustion,
Communication Specification, Constructware, Content Explorer, Create>what's>Next> (design/logo), Dancing Baby (image), DesignCenter, Design Doctor,
Designer's Toolkit, DesignKids, DesignProf, DesignServer, DesignStudio, Design|Studio (design/logo), Design Web Format, Discreet, DWF, DWG, DWG
(logo), DWG Extreme, DWG TrueConvert, DWG TrueView, DXF, Ecotect, Exposure, Extending the Design Team, Face Robot, FBX, Filmbox, Fire, Flame, Flint,
FMDesktop, Freewheel, Frost, GDX Driver, Gmax, Green Building Studio, Heads-up Design, Heidi, HumanIK, IDEA Server, i-drop, ImageModeler, iMOUT,
Incinerator, Inferno, Inventor, Inventor LT, Kaydara, Kaydara (design/logo), Kynapse, Kynogon, LandXplorer, LocationLogic, Lustre, Matchmover, Maya,
Mechanical Desktop, Moonbox, MotionBuilder, Movimento, Mudbox, NavisWorks, ObjectARX, ObjectDBX, Open Reality, Opticore, Opticore Opus,
PolarSnap, PortfolioWall, Powered with Autodesk Technology, Productstream, ProjectPoint, ProMaterials, RasterDWG, Reactor, RealDWG, Real-time Roto,
REALVIZ, Recognize, Render Queue, Retimer,Reveal, Revit, Showcase, ShowMotion, SketchBook, Smoke, Softimage, Softimage|XSI (design/logo),
SteeringWheels, Stitcher, Stone, StudioTools, Topobase, Toxik, TrustedDWG, ViewCube, Visual, Visual Construction, Visual Drainage, Visual Landscape,
Visual Survey, Visual Toolbox, Visual LISP, Voice Reality, Volo, Vtour, Wire, Wiretap, WiretapCentral, XSI, and XSI (design/logo).
The following are registered trademarks or trademarks of Autodesk Canada Co. in the USA and/or Canada and other countries: Backburner,Multi-Master
Editing, River, and Sparks.
The following are registered trademarks or trademarks of MoldflowCorp. in the USA and/or other countries: Moldflow, MPA, MPA (design/logo),Moldflow
Plastics Advisers, MPI, MPI (design/logo), Moldflow Plastics Insight,MPX, MPX (design/logo), Moldflow Plastics Xpert.
All other brand names, product names or trademarks belong to their respective holders.
Disclaimer
THIS PUBLICATION AND THE INFORMATION CONTAINED HEREIN IS MADE AVAILABLE BY AUTODESK, INC. "AS IS." AUTODESK, INC. DISCLAIMS ALL
WARRANTIES, EITHER EXPRESS OR IMPLIED, INCLUDING BUT NOT LIMITED TO ANY IMPLIED WARRANTIES OF MERCHANTABILITY OR FITNESS FOR
A PARTICULAR PURPOSE REGARDING THESE MATERIALS.
Published by:
Autodesk, Inc.
111 Mclnnis Parkway
San Rafael, CA 94903, USA
Spis treści
Rozdział 1 Prototypy cyfrowe w programie Autodesk Inventor . . . . . . . . . . . . . . 1

Proces roboczy tworzenia prototypu cyfrowego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .2
Komponenty prototypu cyfrowego (typu plików) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .3
Zachowanie części skojarzonych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .7
Zachowanie zespołów skojarzonych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .7
Zachowanie rysunków skojarzonych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .8
Rozdział 2 Tworzenie cyfrowych prototypów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9

Części . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9
Pojedyncze bryły . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10
Elementy iPart . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10
Części konstrukcji blachowych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11
Części wyprowadzone . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 13
Części wielobryłowe . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14
Części powłoki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14
Zamienniki części zespołów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15
Części Content Center . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16
Biblioteki Content Center . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 18
Elementy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 18
Elementy szkicowe . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 19
Środowisko szkicu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 23
Bloki szkicu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24
Wiązania szkicu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 25
iii
Dane AutoCAD w formacie 2D w szkicach . . . . . . . . . . . . . . . . . 25
Elementy kształtujące . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26
iFeature . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 27
Elementy zespołu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 27
Elementy konstrukcyjne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 28
Edycja elementów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 29
Zespoły . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 30
Wstawianie komponentów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 30
Przeciąganie komponentów do zespołów . . . . . . . . . . . . . . . . . . 31
Wiązania zespołu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32
Stopnie swobody . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32
Projektowanie od góry do dołu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 33
Tworzenie podzespołów w miejscu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 33
Komponenty Design Accelerator . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 34
Mechanizmy projektowe . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 35
Sprawdzanie kolizji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 37
Zespoły iAssembly . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 38
Rozdział 3 Dokumentowanie i publikacja projektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 39

Rysunki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 39
Tworzenie rysunków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 39
Rodzaje plików rysunku . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 40
Tworzenie widoków modeli . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 41
Rodzaje widoków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 41
Czynności związane z rysowaniem widoku . . . . . . . . . . . . . . . . 43
Wskazówki dotyczące rysowania rzutów . . . . . . . . . . . . . . . . . 44
Widok rozbity . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 45
Opisy widoków rysunków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 45
Rodzaje opisów rysunków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 46
Style i standardy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 50
Studio w programie Autodesk Inventor . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 52
Publikacja projektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 53
Rozdział 4 Zarządzanie danymi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 55

Współdzielenie plików pomiędzy grupami roboczymi przy użyciu
repozytorium . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 55
Rozszerzenia Autodesk Vault dla aplikacji projektowych . . . . . . . . . . . . 56
Rozszerzenia programu Microsoft Office . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 57
Kopiowanie projektów przy użyciu repozytorium . . . . . . . . . . . . . . . . . 57
Zewnętrzne współdzielenie plików . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 57
Autodesk Vault Manufacturing . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 58
Autodesk Design Review . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 58
Import i eksport danych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59
Pliki AutoCAD . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59
Importowanie plików z innych systemów CAD . . . . . . . . . . . . . . . . . . 61
iv | Spis treści
Eksportowanie plików do innych formatów systemu CAD . . . . . . . . . . . 62
Rozdział 5 Konfigurowanie własnego środowiska . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 63

Polecenia i narzędzia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 63
Parametry środowiska . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 65
Opcje aplikacji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 65
Ustawienia dokumentu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 65
Style i standardy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 65
Biblioteki stylów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 66
Widoki modeli . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 66
Szablony . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 67
Projekty . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 68
Projekty Vault . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 69
Projekty domyślne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 70
Nowe projekty . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 70
Zasoby szkoleniowe . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 71
Warsztat nowych możliwości . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 71
Zintegrowana pomoc . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 71
Samouczki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 72
Moduły Skill Builders . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 73
Indeks . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 75
Spis treści | v
vi
Prototypy cyfrowe w
programie Autodesk
Inventor
1
Program Autodesk Inventor® zawiera pełny zestaw narzędzi mechanicznych CAD 3D do tworzenia,
zatwierdzania oraz dokumentowania kompletnych prototypów cyfrowych. Model w programie Inventor
jest cyfrowym, trójwymiarowym prototypem. Prototyp jest pomocny w wizualizacji, symulacji oraz analizie
zachowania produktu lub części w warunkach rzeczywistych, zanim zostanie ona wyprodukowana.
Producenci docierają na rynek szybciej, ograniczając ilość fizycznych prototypów, a jednocześnie zwiększają
innowacyjność produktów.
Program Inventor udostępnia środowisko projektowe 3D, oparte na intuicyjnej obsłudze tworzenia części
oraz zespołów. Projektanci mogą skupić się na funkcjonalności projektu, która ułatwia automatyczne
tworzenie inteligentnych komponentów, takich jak stalowe ramy, mechanizmy obrotowe, rurociągi, kable
elektryczne oraz wiązki przewodów.
Ściśle zintegrowana symulacja ruchu oraz analiza naprężeń są proste w użyciu w programie Inventor.
Umożliwiają projektantom optymalizację i weryfikację prototypu cyfrowego.
Tworzenie dokumentacji wykonawczej na podstawie zweryfikowanego trójwymiarowego prototypu
cyfrowego redukuje błędy oraz związaną z nimi obsługę zmian konstrukcyjnych (ECO) przed produkcją.
Program Inventor oferuje szybkie i dokładne generowanie rysunków produkcyjnych bezpośrednio z modelu
3D.
Program Inventor jest ściśle zintegrowany z zarządzaniem danymi programu Autodesk®. Wspomniana
integracja umożliwia sprawną i bezpieczną wymianę cyfrowych danych projektowych między zespołami
projektantów i wykonawców. Różne zespoły mogą zarządzać i śledzić wszelkie komponenty prototypu
cyfrowego za pomocą oprogramowania Autodesk® Design Review. Wspomniane oprogramowanie pozwala
na w pełni cyfrowy przegląd, pomiary, zaznaczanie oraz śledzenie zmian w projekcie. Umożliwia lepsze
ponowne wykorzystanie istotnych danych projektowych, zarządzanie zestawieniem komponentów (BOM),
i współpracę z innymi zespołami i partnerami.
1
Proces roboczy tworzenia prototypu cyfrowego
Przed rozpoczęciem tworzenia projektu, należy określić najbardziej skuteczny proces
roboczy. Proces roboczy od góry do dołu jest często najbardziej skutecznym sposobem
tworzenia projektów. W procesie roboczym od góry do dołu, każdy komponent projektuje
się w nawiązaniu do innych komponentów. Ta metoda może znacznie zmniejszyć ilość
błędów w formie, dopasowaniu i działaniu.
Przykłady procesu roboczego od góry do dołu:
■ Tworzenie nowych części lub podzespołów w zespole docelowym.
■ Tworzenie wielu brył w pliku części, następnie zapisanie pojedynczych brył jako
niepowtarzalnych części.
■ Tworzenie dwuwymiarowych bloków szkicu w pliku części, aby symulować mechanizm.

Można użyć bloków szkicu, aby utworzyć trójwymiarowe komponenty w zespole,
który jest kontrolowany przez układ rysunku.
Poniżej znajdują się pytania, które należy rozważyć przed rozpoczęciem pracy:
■ Który widok części najlepiej opisuje podstawowy kształt?
■ Czy część jest konstrukcją blachową?
■ Czy tworzona część może służyć jako generator części (iPart) do tworzenia wielu
części?
■ Czy arkusz kalkulacyjny może kontrolować jedną lub więcej części?
■ Czy można utworzyć tę część automatycznie, korzystając z programu Design

Accelerator?
■ Czy część jest komponentem w stalowej ramie strukturalnej, czy można użyć
generatora ram do utworzenia całej ramy?
■ Czy część jest zwykłą częścią biblioteczną, czy istnieje w Content Center lub innej
bibliotece?
Poniższy rysunek ukazuje plik części wielobryłowej zapisanej jako oddzielne części w
zespole. Oddzielne bryły w pliku części wielobryłowej mogą posiadać elementy wspólne
z innymi bryłami, takie jak zaokrąglenia i otwory.
2 | Rozdział 1 Prototypy cyfrowe w programie Autodesk Inventor

Więcej informacji Położenie
Tematy pomocy Wyszukiwanie: części wielobryłowe
Ćwiczenia Części 1 - Tworzenie części
Moduły Skill Builders Części
Komponenty prototypu cyfrowego (typu plików)

Przed otwarciem istniejącego pliku lub utworzeniem nowego pliku, należy utworzyć lub
aktywować plik projektu, aby ustalić lokalizację pliku. Aby wyświetlić okno dialogowe
Nowy plik z szablonami nowej części, zespołu, pliku prezentacji, części z blachy, konstrukcji
spawanej lub rysunku, należy wybrać opcję Nowy. Można wybrać spośród różnych
szablonów ze wstępnie zdefiniowanymi jednostkami.
Szablon może zawierać informacje o właściwościach, takich jak data projektu i części,
jak również widoki rysunków. W widokach właściwości można zapoznać się z informacjami
znajdującymi się w pliku.
Więcej informacji o szablonach:Szablony na stronie 67. Więcej informacji o
projektach:Projekty na stronie 68.
Pliki części (.ipt)

Po otwarciu pliku części uaktywnione zostaje środowisko części. Narzędzia części
pozwalają modyfikować szkice, elementy oraz bryły łączące się w części. Do zespołów
Komponenty prototypu cyfrowego (typu plików) | 3

można wstawiać pojedyncze bryły i wiązać je w pozycji, którą zajmują podczas produkcji
zespołu. Z części wielobryłowej można wyodrębnić pliki wielu części.
Tworzenie części zazwyczaj zaczyna się od szkicu. Szkic jest profilem elementu, jak
również dowolnej geometrii (na przykład ścieżki przeciągnięcia lub osi obrotu) niezbędnej
do utworzenia elementu.
Model części to zbiór elementów. W razie konieczności, bryły w pliku elementów
wielobryłowych mogą posiadać wspólne elementy. Wiązania szkicu kontrolują zależności
geometryczne, np.: równoległe lub prostopadłe. Wymiary kontrolują rozmiar. Zbiorowo
metoda ta nazywana jest modelowaniem parametrycznym. Można dostosować wiązania
lub parametry wymiarowe, które kontrolują rozmiar i kształt modelu, i automatycznie
zobaczyć efekt swoich zmian.
Poniższy obraz pokazuje część jednobryłową w górnej połowie, w dolnej natomiast
widoczna jest część wielobryłowa. Należy zwrócić uwagę na różne ikony części na każdym
obrazie.
Pliki zespołu (.iam)

W programie Autodesk Inventor, w dokumencie zespołu, można umieszczać komponenty,
które działają jako samodzielne jednostki funkcjonalne. Wiązania zespołów definiują
względną pozycję, jaką te komponenty zajmują wobec siebie. Jako przykład można podać
oś wału dopasowanego do otworu w innym komponencie.
Kiedy otwierany jest lub tworzony plik zespołu, aktywne jest środowisko zespołu.
Narzędzia zespołów pozwalają modyfikować całe podzespoły lub zespoły. Można
grupować części funkcjonujące razem w pojedyncze jednostki, a następnie wstawiać
podzespoły w inne zespoły.

Można wstawiać części do zespołu lub używać szkiców i narzędzi, aby tworzyć części w
kontekście zespołu. Podczas wspomnianych operacji, widoczne są wszystkie pozostałe
komponenty w zespole.
Aby ukończyć model, można utworzyć elementy zespołu wpływające na wiele
komponentów, takie jak otwory przechodzące przez kilka części. Elementy zespołu często
opisują określone procesy produkcyjne, takie jak obróbka.
Korzystając z przeglądarki zespołów można w wygodny sposób aktywować komponenty,
które będą edytowane. Przeglądarki należy używać do edycji szkiców, elementów oraz
wiązań, włączania lub wyłączania widoczności komponentów oraz do wykonywania
innych czynności. Na poniższym obrazie zespołu dwie jego części posiadają ikony
informujące, że są one częściami zestawu kontaktowego. Elementy wchodzące w skład
zespołu kontaktowego zachowują się tak, jak w warunkach rzeczywistych.
Pliki prezentacji (.ipn)

Pliki prezentacji są typem plików o wielu funkcjach. Plik prezentacji można stosować do:
■ Tworzenia rozbitych widoków zespołu i użycia ich w pliku rysunku.
■ Tworzenia animacji, która krok po kroku pokazuje kolejność w zespole. Animacja

może zawierać zmiany widoku oraz stan widoczności komponentów na każdym etapie
procesu tworzenia zespołu. Animację można zapisać w pliku o formacie.wmv lub .avi.
Komponenty prototypu cyfrowego (typu plików) | 5

Pliki rysunku (.idw, .dwg)
Po utworzeniu modelu można utworzyć rysunek, w celu udokumentowania projektu. W
rysunku użytkownik wstawia widoki modelu na co najmniej dwóch arkuszach. Następnie
w celu udokumentowania modelu dodaje wymiary i inne opisy rysunku.
Dodatkowo, poza wymaganymi widokami, rysunek dokumentujący zespół może zawierać
listę części automatycznych oraz pozycje.
Szablony używane jako punkt wyjściowy rysunków są w formacie (.idw, .dwg).

Program Autodesk Inventor utrzymuje połączenia między komponentami i rysunkami,
więc istnieje możliwość utworzenia rysunku w dowolnym momencie podczas tworzenia

komponentu. Domyślnie, rysunek jest automatycznie aktualizowany podczas edycji
komponentu. Jednakże przed rozpoczęciem tworzenia rysunku warto poczekać, aż projekt
komponentu będzie zakończony (lub prawie zakończony). W celu odzwierciedlenia zmian
na rysunku dokonaj edycji szczegółów rysunku (aby dodać lub usunąć wymiary widoków
lub zmienić położenie opisów i pozycji).
Tematy pomocy Wyszukiwanie:

Typy plików programu Autodesk Inventor
Określanie nazw plików
Instrukcje dotyczące wdrożenia Podręcznik w formacie PDF.

repozytorium Autodesk Vault
Zachowanie części skojarzonych

W przeciwieństwie do pierwotnych płaszczyzn konstrukcyjnych, osi konstrukcyjnych,
punktów centralnych oraz zagnieżdżonych punktów konstrukcyjnych, wszystkie elementy
konstrukcyjne skojarzone są z elementami lub geometrią użytą do ich utworzenia.Jeżeli
użyta geometria zostanie zmodyfikowana lub usunięta, element konstrukcyjny zostanie
usunięty lub zmodyfikowany w taki sam sposób. Także odwrotnie, zmiany w elemencie
konstrukcyjnym mają wpływ na wszelkie elementy lub geometrię zależną od definicji
elementu konstrukcyjnego.
Termin zależność nadrzędny-podrzędny jest często używany do określenia związku
pomiędzy elementami. Element podrzędny nie może istnieć bez elementu nadrzędnego.
Jeżeli element nadrzędny zostanie usunięty, można zachować szkic pochodny elementu
podrzędnego. Tworząc geometrię na płaszczyźnie pierwotnej lub płaszczyźnie
konstrukcyjnej często można uniknąć tworzenia zależności elementu podrzędnego od
elementu nadrzędnego.
Część wyprowadzona może utrzymać skojarzenie z komponentem źródłowym, tak aby
możliwa była jej aktualizacja. Można również rozerwać skojarzenia między częścią
pochodną i częścią wyprowadzoną lub zespołem, aby wyłączyć aktualizację.
Więcej informacji o częściach wyprowadzonych i elementach konstrukcyjnych, patrz
Części na stronie 9 oraz Elementy na stronie 18.
Zachowanie zespołów skojarzonych

Zespół zachowuje aktywne połączenia z komponentami źródłowymi. Przy każdym otwarciu
zespołu program Inventor wykrywa najnowszą wersję komponentu zawartego w zespole.
Zachowanie części skojarzonych | 7

Po otwarciu pliku zespołu, w którym zmieniono przynajmniej jeden komponent, wyświetli
się komunikat z pytaniem, czy użytkownik chce aktualizować zespół. Należy odpowiedzieć
tak, aby aktualizować zespół do najnowszej zapisanej wersji jego komponentów. Należy
odpowiedzieć nie, aby odrzucić wszelkie zmiany w skojarzonych komponentach.
Zachowanie rysunków skojarzonych

Rysunki zachowują połączenia z komponentami zawartymi w widokach pliku. Gdy
zmieniany jest komponent, jego widok automatycznie aktualizuje się po kolejnym otwarciu
pliku rysunku. Automatyczną aktualizację można wyłączyć aktywując funkcję Pomiń
uaktualnienia na karcie Rysunek okna Ustawiania dokumentu.
Jeżeli rysunek zawiera listę części i numery pozycji, numery pozycji są skojarzone z
numerami pozycji na liście części. Lista części jest również skojarzona z zestawieniem
komponentów w zespole źródłowym. Jeżeli z zespołu usuwa się pozycje, nie będzie ich
również na liście części rysunku. Lista części jest skojarzona z właściwościami iProperties
komponentów, które mają wyszczególnione wpisy, takie jak numer części i opis.

Pojęcia związane z modelowaniem 3D
Skojarzenie dwukierunkowe 2D do 3D
Organizowanie komponentów zespołu w szyku
Odzwierciedlenie widoku projektowego w rysunkach.

Tworzenie cyfrowych
prototypów 2
Tradycyjnie, projektanci i inżynierowie tworzą szkic, projektują części, a następnie łączą wszystko w zespół.
Kolejnym krokiem po utworzeniu projektu w procesie tradycyjnym jest budowa prototypu fizycznego i
poddanie go testom.
UWAGA Niniejszy rozdział zawiera opis, jak tworzy się prototypy cyfrowe w programie Inventor
LT
Za pomocą programu Autodesk Inventor®, można utworzyć zespół w dowolnym momencie projektowania.
Można badać, poddawać testom oraz zatwierdzać prototyp cyfrowy w miarę rozwijania się projektu. Można
przeprowadzać wizualizacje oraz symulacje zachowań projektu w warunkach rzeczywistych, rezygnując z
kosztownych prototypów fizycznych.
Podstawowym komponentem prototypu cyfrowego jest plik części. Część modelu jest to zbiór elementów
lub brył określających cyfrowy prototyp. Modelowanie parametryczne umożliwia zastosowanie w modelu
wymiarów sterowanych oraz zależności geometrycznych. Wspomniane wymiary i zależności nazywane są
parametrami. Parametry kontrolują kształt modelu. Przy zmianie parametrów model aktualizuje się i
odzwierciedla zmiany. Używając parametrów, można kontrolować wiele części w zespole.
Części
Plik z rozszerzeniem .ipt stanowi plik części. Część jest reprezentowana na dysku tylko
przez jeden typ pliku. Jednakże występuje wiele różnych typów plików części. Pliki mogą
być proste lub złożone. Niektóre z najczęściej występujących typów części omówione są
w poniższym dziale. Proces roboczy stosowany do utworzenia części odpowiada za
określenie typu pliku.
9
Pojedyncze bryły
Najbardziej podstawowy typ części może być bardzo zróżnicowany - może być kilkoma
elementami lub złożonym projektem. Cechą wyróżniającą jest to, iż składa się on z jednego
materiału i jednego korpusu bryły, których grubość może być różna.
Pojedyncza część bryły zawiera jeden korpus posiadający

jedną lub więcej cech współdzielonych. Pojedyncza część
bryły określa pojedynczą pozycję na liście części.

Tworzenie części w zespołach
Praca z częściami
Elementy iPart
Większość projektantów korzysta ze zbioru części, które, pełniąc tą samą rolę w wielu
modelach konstrukcyjnych, różnią się jedynie rozmiarem, materiałem i innymi zmiennymi.
Element iPart jest tabelaryczną częścią

nadrzędną, która konfiguruje części standar-
dowe według różnych kształtów i stanów.
Tabela może być edytowana w programie
Inventor lub zewnętrznie w arkuszu
kalkulacyjnym.
Każdy wiersz może kontrolować stan

elementu (włączony lub ukryty) i wiele
innych zmiennych, takich jak rozmiar, kolor,
materiał oraz numer części. Tabelaryczne
elementy iFeatures można włączyć do tabeli
elementów iPart.
10 | Rozdział 2 Tworzenie cyfrowych prototypów

Element iPart zwykle tworzy wiele
niepowtarzalnych części należących do tej
samej rodziny.
UWAGA Element iPart można utworzyć i

zachować jako tabelaryczną cechę iFeature.
Do utworzenia elementu rodziny części w każdym wierszu tabeli należy użyć opcji
Autoring iPart. Umieszczając część w zespole, należy wybrać wiersz (człon), aby utworzyć
niepowtarzalną część.
Tematy pomocy Wyszukiwanie: "Elementy iPart – informacje

podstawowe"
Moduły Skill Builders Części:

Elementy iPart - Podstawy
Elementy iPart - Rozszerzenie
Części konstrukcji blachowych

Może się zdarzyć, że w projekcie, który będzie wymagany,
znajdować się będą elementy wykonywane z blachy.
Program Autodesk Inventor posiada funkcję upraszczającą
utworzenie, edycję i przygotowanie dokumentacji prototypów
cyfrowych, zawierających komponenty z blachy.
Często uważa się, że część konstrukcji blachowej wykonana jest
z materiału o jednakowej grubości. W przypadku projektowania
małych obiektów materiał ten jest często cienki. Jednakże w
programie Autodesk Inventor można korzystać z poleceń
dotyczących konstrukcji blachowych w projektach zawierających
materiał o jednakowej grubości.
W środowisku projektowym programu Autodesk Inventor część konstrukcji blachowej

może być wyświetlona jako model zagięty lub rozwinięcie blachy. Przy pomocy poleceń
dotyczących konstrukcji blachowych można rozwijać elementy i pracować na modelu
płaskim a następnie ponownie zawijać elementy.
Część konstrukcji blachowej tworzy się przy pomocy pliku szablonu. Plik szablonu
konstrukcji blachowych zawiera zbiór reguł. Reguły określają niektóre wspólne atrybuty,
takie jak rodzaj materiału i grubość, zasady gięcia, wymiary odstępów itd. Przez zmianę
Części konstrukcji blachowych | 11

jednej reguły można zmienić materiał części konstrukcji blachowej z aluminium na stal
nierdzewną. Przy zmianie materiału często wymagane są zmiany atrybutów określających
zagięcia i narożniki. Takie zmiany często wymagają zmian urządzeń w warsztacie oraz
ustawień używanych do produkcji tych części.
Tak jak w przypadku innych części tworzonych w programie Autodesk Inventor, tworzenie
części konstrukcji blachowych zaczyna się od elementu bazowego. Często elementem
bazowym części konstrukcji blachowej jest pojedyncza płaszczyzna danego kształtu, do
której dodaje się inne elementy (często kołnierze). W projekcie złożonym można użyć
kształtu kołnierza profilowania rolkowego jako początkowego elementu bazowego.
Niektóre części będą wykorzystywać kołnierz wyciągnięty jako element bazowy.
Części z konstrukcji blachowych są zawsze tworzone z płaskiego arkusza blachy o równej
grubości, w odróżnieniu od zwykłych części. Arkusz blachy formowany jest w część
końcową przy użyciu różnych technik produkcyjnych. W środowisku konstrukcji
blachowych można utworzyć model zawinięty i rozwinąć go, tak aby tworzył rozwinięcie
blachy. Rozwinięcie blachy jest zwykle używane do pokazania szczegółów dotyczących
wykonania. Polecenia dotyczące konstrukcji blachowych używane w pracy z rozwinięciami
blachy mogą dostarczyć podstawowych informacji na temat produkcji.
Jeżeli zwykła część tworzona w programie Autodesk Inventor ma równą grubość, można
ją przekształcić w część konstrukcji blachowej. To samo można zrobić z częściami
importowanymi z innych systemów.

Wartości domyślne dla konstrukcji blachowej
Szablony dla części konstrukcji blachowych
Ćwiczenia Tworzenie części z konstrukcji blachowych
Moduły Skill Builders Części:

Elementy iFeatures otworów przebijanych konstrukcji blachowej
- część 1
Elementy iFeatures otworów przebijanych konstrukcji blachowej
- część 2

Części wyprowadzone
Część wyprowadzona to nowa część lub bryła utworzona
z istniejącej części lub zespołu.
Części wyprowadzonych używa się do:

■ Tworzenia modyfikowanych lub uproszczonych wersji
innych komponentów.
■ W pustym pliku części należy utworzyć część
wyprowadzoną z innej części lub zespołu.
■ W części wielobryłowej wstawić komponenty lub
narzędzia.
■ Odbić lub przeskalować część lub zespół.
■ Przeprowadzić operacje logiczne.
Część wyprowadzona może zawierać elementy niezależne od komponentu nadrzędnego

i może być:
■ Sterowana przez oryginalny komponent, z możliwością zerwania połączenia.
■ Użyta do operacji skalowania i odbicia.
■ Wyprowadzona z Poziomu szczegółów określonego zespołu.
■ Użyta do przeprowadzenia operacji dodawania lub usuwania na komponentach

zespołu.
■ Istniejący komponent może być wstawiony jako narzędzie do pliku części

wielobryłowych.

Części i zespoły wyprowadzone
Części wyprowadzone
Ćwiczenia Tworzenie części z geometrii wyprowadzonej
Moduły Skill Builders Części - Części wyprowadzone
Części wyprowadzone | 13
Części wielobryłowe
Części wielobryłowe używane są do kontroli złożonych krzywych
w wielu częściach, w projektach części plastikowych lub mod-
elach organicznych.
Część wielobryłowa jest projektem centralnym, złożonym z

elementów zawartych w bryłach, które można eksportować jako
oddzielne pliki części.
Komponenty można włączać do pliku części wielobryłowych

przy pomocy polecenia Komponent wyprowadzony. Do
przeprowadzenia operacji logicznych należy użyć polecenia
Utwórz kombinację.
Tematy pomocy Wyszukiwanie: Utwórz kombinację brył
Ćwiczenia Poznaj elementy wielobryłowe i elementy plastikowe
Części powłoki
Część powłoki wykorzystuje mechanizm komponentu wyprowadzonego do tworzenia
uproszczonych plików części z zespołów. Polecenie powłoki wykorzystuje usuwanie
powierzchni i komponentu oparte na regule oraz uaktualnianie otworów do uproszczenia
zespołu. Złożona powierzchnia powłoki (ustawienie domyślne) używa mniej pamięci i

pozwala na uzyskanie większej wydajności, gdy używa się jej jako zamiennika poziomu
szczegółu w używanych zespołach.
Powłoki używa się do:

■ Utworzenia powłoki zespołu w celu udostępnienia
informacji zewnętrznym grupom, takim jak AEC.
■ Utworzenia części używającej mniej pamięci i umo-
żliwiającej większą wydajność w użyciu zespołów.
■ Utworzenia części, która chroni własność intelektu-
alną poprzez ukrycie otworów i komponentów.
■ Utworzenia części uproszczonej stosowanej jako
zamiennik poziomu szczegółu zespołu nadrzędnego.
UWAGA Powłokę tworzy się z zespołu w celu usunięcia

z niego małych elementów. Powłoki można użyć, aby
uprościć projekt lub chronić własność intelektualną.
Tematy pomocy Wyszukiwanie: Zespoły powłoki
Zamienniki części zespołów

Zamiennik części zespołu to uproszczona reprezentacja zespołu. Można go utworzyć z
dowolnego pliku części na dysku lub może pochodzić z miejsca w zespole nadrzędnym.
Można utworzyć zamiennik powłoki w zespole, aby zmniejszyć rozmiar i złożoność pliku.
Zamienniki części zespołów | 15

Tematy pomocy Wyszukiwanie: Tworzenie zamienników
Części Content Center

Biblioteka Content Center programu Autodesk Inventor udostępnia części standardowe
(elementy złączne, profile stalowe, części wałów) oraz elementy do wstawienia w
zespołach.
W bibliotece Content Center zawarte są dwa typy części: standardowe i niestandardowe.
Parametry części standardowych (wały, złącza) są zdefiniowane w tabeli parametrów
jako wartości dokładne. Części niestandardowe (kształty stalowe, nity) mają dowolnie
ustawiony parametr w zdefiniowanym przedziale wartości.
Podstawowy komponent w bibliotece Content Center to rodzina

(rodzina części lub rodzina narzędzi). Rodzina zawiera elementy, które

korzystają z tego samego szablonu i mają takie same właściwości
rodziny oraz reprezentują szereg rozmiarów części lub elementu.
Rodziny pogrupowane są w
kategorie i podkategorie.
Kategoria stanowi logicznie
pogrupowane typy części. Na
przykład śruby dwustronne i
śruby z łbami sześciokątnymi
są związane funkcjonalnie, w
związku z czym są zagnie-
żdżone w kategorii Śruby.
Kategoria może zawierać
podkategorie i rodziny.
Użyj środowiska klienta Content Center do pracy z częściami bibliotecznymi Content

Center w procesie projektowania.
■ Otwórz i przejrzyj rodzinę części i wybierz jej element.
■ Wstaw część z biblioteki Content Center do pliku zespołu.
■ Wstaw element z biblioteki Content Center do części.
■ Użyj funkcji Upuszczanie automatyczne, aby interaktywnie umieścić część z biblioteki

Content Center w pliku zespołu.
■ Zmień rozmiar umieszczanej części bibliotecznej Content Center.
■ Zamień istniejącą część (także niepochodzącą z Content Center) na część z biblioteki

Content Center.
Tematy pomocy Wyszukiwanie: Środowisko części Content Center
Ćwiczenia Należy użyć biblioteki Content Center.
Moduły Skill Builders Content Center
Części Content Center | 17

Biblioteki Content Center
Biblioteki Content Center zawierają dane wymagane do tworzenia plików części
bibliotecznych Content Center.Są to:
■ Pliki parametryczne .ipt , zawierające modele dla części bibliotecznych Content

Center.
■ Tabele rodzin zawierające wartości parametrów części.
■ Opisy części wraz z właściwościami rodziny, takimi jak nazwa rodziny, opis, standard,
organizacja standaryzująca.
■ Podgląd obrazów wyświetlanych w Content Center.
Pliki parametryczne .ipt, teksty opisów oraz podglądy obrazów są wspólne dla wszystkich
elementów jednej rodziny. Zespoły wartości parametrów określają poszczególne elementy
rodziny.
Zestaw standardowych bibliotek Content Center można zainstalować przy pomocy
programu Autodesk Inventor. Biblioteki standardowe są tylko do odczytu i nie można
ich edytować bezpośrednio. Najpierw należy skopiować części do biblioteki do
odczytu/zapisu.
Należy użyć Edytora Content Center, aby utworzyć biblioteki użytkownika i zmienić lub
rozszerzyć standardową zawartość otrzymaną po instalacji programu Autodesk Inventor.
Tematy pomocy Wyszukiwanie: Edytor części Content Center
Ćwiczenia Biblioteki użytkownika Content Center
Elementy
Bloki do tworzenia modelu części nazywane są elementami. Wstępują cztery podstawowe
typy elementów:
■ Elementy szkicowe, do których niezbędny jest szkic.
■ Elementy wstawione modyfikujące istniejącą geometrię. Na przykład otwór jest

elementem wstawionym.
■ Elementy konstrukcyjne używane w celach konstrukcyjnych.

■ Elementy iFeatures przedstawiające kształty ogólne i przechowywane w bibliotece
do ponownego wykorzystania. Tabelaryczny element iFeature może przedstawiać
różne konfiguracje kształtu.
Można tworzyć powierzchnie korzystając z wielu operacji, aby określić kształty lub aspekty
bryły części. Na przykład można zastosować powierzchnię giętą jako płaszczyznę graniczną
cięć tulei.
Można edytować charakterystykę elementu, powracając do szkicu podstawowego lub
zmieniając wartości użyte do utworzenia elementu. Na przykład można zmienić długość
wyciągniętego elementu, wprowadzając nową wartość określającą stopień wyciągnięcia.
Można również użyć równań, aby wyprowadzić wymiar z innego wymiaru.
Tematy pomocy Wyszukiwanie: Elementy adaptacyjne, części i podzespoły
Ćwiczenia Tworzenie elementów iFeature wielokrotnego użytku
Elementy szkicowe
Tworzenie części zazwyczaj zaczyna się od szkicu. Szkic jest profilem elementu, jak
również dowolnej geometrii (na przykład ścieżki przeciągnięcia lub osi obrotu) niezbędnej
do utworzenia elementu.Pierwszy szkic części może być prostym kształtem.
Elementy szkicowe części zależne są od geometrii szkicu. Pierwszy element części, czyli
element bazowy, zazwyczaj jest elementem szkicowym. Geometria szkicu tworzona jest
i edytowana w środowisku szkicu za pomocą poleceń szkicu znajdujących się na wstążce.
Można kontrolować linie siatki szkicu, jak również użyć poleceń szkicu aby narysować
linie, splajny, okręgi, elipsy, łuki, prostokąty, wieloboki lub punkty.
Można wybrać powierzchnię znajdującą się na istniejącej części i rozpocząć na niej
szkicowanie. Szkic wyświetlany jest ze zdefiniowaną siatką kartezjańską. Chcąc zbudować
element na powierzchni zakrzywionej lub pod kątem do powierzchni, należy najpierw
zbudować płaszczyznę roboczą. Następnie należy wykonać szkic na płaszczyźnie roboczej.
Przeglądarka wyświetla ikonę części, pod którą znajdują się jej elementy. Elementy
powierzchni i elementy robocze są zagnieżdżone lub domyślnie użyte. Aby kontrolować
zagnieżdżenie lub użycie powierzchni i elementów roboczych, należy ustawić opcję na
karcie Część w oknie dialogowym Opcje aplikacji. Aby nadpisać użycie dla poszczególnych
elementów, należy kliknąć element w przeglądarce prawym przyciskiem myszy, a
następnie wybrać polecenie Użyj dane wejściowe.
Elementy szkicowe | 19
Następujące elementy są zależne od utworzonego szkicu:
Wyciągnięcie proste
Należy dodać głębokość do profilu szkicu
wzdłuż prostej ścieżki.
Można utworzyć bryłę.
Obrót
Rzutuje profil szkicu wokół osi.
Profil i oś muszą być współpłaszczy-

znowe.
Wyciągnięcie złożone
Tworzy elementy zawierające dwa lub
więcej profili.
.
Przekształca model z jednego kształtu w
następny.
Dopasowuje profile do jednej lub więcej

ścieżek.

Przeciągnięcie
Rzutuje pojedynczy profil szkicu wzdłuż
pojedynczej ścieżki szkicowej.
Ścieżka może być otwarta lub zamknięta.
Profil szkicu może zawierać wiele pętli,

które umieszczone są w tym samym
szkicu.
Zwój
Rzutuje profil szkicu wzdłuż spiralnej
ścieżki.
Zwoju należy użyć do utworzenia

sprężyny lub modelowania fizycznych
gwintów na części.
Modele utworzone w wyniku przeprowadzenia tych operacji są typowymi elementami

bryłowymi lub nowymi bryłami o zamkniętej objętości.
Powierzchnie
Można tworzyć powierzchnie dzięki wielu takim operacjom. Powierzchnie mogą tworzyć
otwarte lub zamknięte objętości ale nie zawierać masy. Powierzchnie używane są do
określania kształtów, jako narzędzie podziału lub do rzeźbienia odpowiednich aspektów
bryły części.
Następujące elementy wymagają szkicu, ale nie tworzą elementu bazowego, ponieważ
są zależne od istniejącej geometrii.
Żebro
Tworzy żebrowe lub środnikowe
wyciągnięcie ze szkicu 2D.
Należy użyć żebra, aby utworzyć

zamknięte kształty wsporcze o cienkich
ścianach (żebra) oraz otwarte kształty
wsporcze o cienkich ścianach.
Wypukłość
Tworzy element wzniesiony (wypukłość)
lub wklęsły (wklęsłość) z profilu szkicu.

Pokrycie bitmapą
Stosuje plik obrazu na płaszczyźnie części.
Należy użyć obszaru pokrytego mapą

bitową, aby dodać realizmu lub
zastosować etykietę.

Planowanie i tworzenie szkiców
Właściwości szkicu
Środowisko szkicu
Praca przy tworzeniu lub edycji szkicu odbywa się w środowisku szkicu. Środowisko
szkicu składa się ze szkicu i poleceń szkicu. Polecenia kontrolują siatkę szkicu oraz rysują
linie, splajny, okręgi, elipsy, łuki, prostokąty, wielokąty lub punkty.
Po otworzeniu nowego pliku części środowisko szkicu jest aktywne. Wybrany jest przycisk
Szkic 2D oraz dostępne są narzędzia szkicu, jak również płaszczyzna szkicu, na której
można szkicować. Można kontrolować początkowe ustawienia szkicu przez użycie plików
szablonów lub przez wybranie ustawień dostępnych w oknie dialogowym Opcje aplikacji
na karcie Szkic.
Podczas tworzenia szkicu w przeglądarce wyświetlona jest ikona szkicu. Podczas tworzenia
elementu ze szkicu w przeglądarce wyświetlona jest ikona elementu, a pod nią ikona
szkicu. Po kliknięciu ikony szkicu znajdującej się w przeglądarce, szkic w oknie graficznym
zostaje podświetlony.
Po utworzeniu modelu ze szkicu ponownie otwórz środowisko szkicu, aby zmienić lub
rozpocząć tworzenie nowego szkicu dla nowego elementu. W istniejącym pliku części
najpierw uaktywnij szkic w przeglądarce. Powoduje to uaktywnienie narzędzi w środowisku
szkicu. Dla części można utworzyć geometrię. Zmiany dokonane w szkicu są
odzwierciedlane w modelu.

Środowisko szkicu
Ustawienia Opcji aplikacji >karta Część
Ustawienia Opcji aplikacji >karta Szkic
Ćwiczenia Praca z Blokami szkicu
Bloki szkicu
W wielu projektach zespołu powtarzane są kształty sztywne.
Bloków szkicu można użyć, aby pobrać te kształty jako stały
zestaw i umieścić fragmenty zestawu w wymaganych
miejscach.
Można określić zagnieżdżone bloki szkicu i umieścić ich

elastyczne fragmenty. Wspomniane elastyczne fragmenty
zachowują określone stopienie elastyczności, które pozwalają
im na kinematyczną symulację podzespołów.
Bloki szkicu tworzone są w dwuwymiarowych szkicach części i mogą składać się tylko z
obiektów szkicowych. Definicje bloku szkicu zawarte są folderze bloku, a fragmenty bloku
szkicu znajdują się pod szkicem nadrzędnym. Można kontrolować wygląd i format definicji
i fragmentów bloku.
Bloków szkicu należy używać do przedstawienia elementów w projekcie o układzie od
góry do dołu. Po utworzeniu bloku szkicu do układu można dodać fragmenty bloku. Ta
metoda dodawania elementów w wielu miejscach jest szybka i skojarzona. Wszelkie
zmiany definicji bloku są rozciągane na wszystkie fragmenty bloku.

Bloki szkicu
Projektowanie od góry do dołu
Ćwiczenia Bloki szkicu

Wiązania szkicu
Wiązania ograniczają zmiany i definiują kształt szkicu. Na przykład, jeśli linia związana
jest poziomo, przeciągnięcie jej końca zmienia długość linii lub przesuwa ją pionowo.
Jednak przesunięcie nie wpływa na jej nachylenie. Wiązania geometryczne można umieścić
pomiędzy:
■ Dwoma obiektami tego samego szkicu.
■ Szkicem a geometrią przeniesioną z istniejącego elementu lub innego szkicu.
W trakcie szkicowania do różnych elementów szkicu automatycznie dołączane są

powiązania. Na przykład, jeśli podczas szkicowania linii wyświetla się pionowy lub poziomy
symbol, narzucone zostanie odpowiednie wiązanie. W zależności od stopnia precyzji
szkicu może być potrzebne jedno lub więcej wiązań, aby zapewnić stabilność kształtu i
pozycji szkicu. Wiązania można również dodawać ręcznie do wszystkich elementów
szkicu.
Chociaż możliwe jest używanie szkiców z nienarzucanymi wiązaniami, całkowicie związane
szkice zapewniają bardziej przewidywalne aktualizacje.
Tematy pomocy Wyszukiwanie: Wiązania szkicu
Ćwiczenia Wyszukiwanie wiązań szkicu
Dane AutoCAD w formacie 2D w szkicach

Po otwarciu pliku AutoCAD® w programie Autodesk Inventor, można wstawić dane
przetworzone w formacie 2D:
■ W szkicu w nowym lub istniejącym rysunku.
■ Jako tabelka rysunkowa na nowym rysunku.
■ Jako symbol szkicowany na nowym rysunku.
■ W szkicu w nowej lub istniejącej części.
Można importować rysunki AutoCAD (DWG) do szkicu części, rysunku lub szkicowego
rysunku nakładkowego. Elementy z płaszczyzn XY przestrzeni modelu umieszczane są
na szkicu. Niektóre elementy rysunku, takie jak splajny, nie mogą być konwertowane.
Bloki programu AutoCAD można importować jako bloki szkicu w programie Autodesk
Inventor.
Podczas eksportu rysunków w programie Autodesk Inventor do programu AutoCAD,
konwerter tworzy edytowalny rysunek AutoCAD. Wszystkie dane umieszczane są na
obszarze papieru lub modelu w pliku DWG. Jeśli rysunek Autodesk Inventor posiada
wiele arkuszy, każdy z nich zapisywany jest jako oddzielny plik DWG. Eksportowane
elementy stają się elementami AutoCAD, łącznie z wymiarami.
Możliwe jest otwarcie pliku .dwg, a następnie skopiowanie zaznaczonych danych AutoCAD
do schowka i wklejenie do części, zespołu lub szkicu rysunku. Dane są importowane w
pozycji kursora.

Środowisko szkicu 3D
AutoCAD, użycie geometrii w programie Inventor
Elementy kształtujące
Elementy kształtujące są standardowymi elementami inżynierskimi, których tworzenie
w programie Autodesk Inventor nie wymaga szkicu. Zwykle podaje się tylko położenie i
kilka wymiarów.
Standardowymi elementami kształtującymi są skorupy, zaokrąglenia, fazowania,
pochylenia płaszczyzny, otwory i gwinty.
Polecenia dla elementów kształtujących znajdują się na kartach Szkic i Model:
Zaokrąglenie Umieszcza zaokrąglenie na wybranych krawędziach pętli i elementów.
Fazowanie Fazuje ostre krawędzie. Usuwa materiał z krawędzi zewnętrznej, oraz może
dodawać materiał do krawędzi wewnętrznej.
Otwór Umieszcza w części określony otwór, opcjonalnie z gwintem.
Gwint Tworzy regularne i pochylone, wewnętrzne i zewnętrzne gwinty, na powierzchniach

cylindrycznych lub stożkowych.
Skorupa Tworzy element wydrążony o grubości ściany zdefiniowanej przez użytkownika.
Szyk prostokątny Tworzy prostokątny szyk elementów.
Szyk kołowy Tworzy kołowy szyk elementów.

Lustrzane odbicie elementów Tworzy lustrzane odbicia różnych typów elementów
względem płaszczyzny.
Okna dialogowe, takie jak okno Otwór, definiują wartości dla elementów wstawionych.
iFeature
Element iFeature to jeden lub kilka elementów, które mogą być zachowane i powtórnie
użyte w innych projektach.Element iFeature można utworzyć z dowolnego elementu
szkicowego. Elementy zależne od szkicowego elementu zostaną włączone do elementu
iFeature. Po utworzeniu elementu iFeature i zapisaniu go w katalogu, można przeciągnąć
go z programu Eksplorator Windows i umieścić w pliku części. Można także użyć polecenia
Wstaw iFeature.

Elementy kształtujące
iFeature - informacje podstawowe
Elementy zespołu
Elementy zespołu przypominają elementy części, z wyjątkiem tego, że tworzy się je w
środowisku zespołu. Mogą mieć one wpływ na wiele komponentów w pliku zespołu, ale
modyfikacje nie powodują zmian w załączonym pliku komponentów. Gdy używa się
elementów zespołu, należy użyć reprezentacji poziomu szczegółu, aby wykluczyć
niepotrzebne komponenty. Im więcej elementów bierze udział, tym większy jest rozmiar
pliku i dłużej trwa kalkulacja elementu. Przed zapisaniem zwykle ukrywa się elementy
zespołu.
Do elementów zespołu należą fazowania, zaokrąglenia, elementy obrotowe, wyciągnięcia,
otwory, przesunięcie powierzchni, szyk prostokątny elementów, szyk kołowy elementów
oraz lustrzane odbicie. Elementami zespołu mogą także być elementy konstrukcyjne i
szkice użyte do ich utworzenia. Proces roboczy i okna dialogowe są takie same jak dla
elementów części. Jednak niektóre operacje nie są dostępne, np.: tworzenie powierzchni
elementów wypukłych i wklęsłych.
iFeature | 27
Elementy zespołu można poddawać edycji, wyłączać i usuwać. Można także przywracać
stan elementów zespołu i dodawać lub usuwać komponenty, które są uczestnikami
elementu.
Tematy pomocy Wyszukiwanie: Elementy zespołu
Ćwiczenia Komponenty wiązań i zespołów
Pokaż Pokaż, jak utworzyć element zespołu
Elementy konstrukcyjne
Elementy konstrukcyjne są to abstrakcyjne geometrie konstrukcyjne, których można
użyć do tworzenia i wstawiania nowych elementów, gdy inna geometria nie jest
wystarczająca.Aby zdefiniować kształt i położenie elementów, należy te elementy związać
z elementami konstrukcyjnymi.
Elementy konstrukcyjne zawierają płaszczyzny konstrukcyjne, osie konstrukcyjne i punkty
konstrukcyjne. Odpowiednia orientacja i warunki wiązania są określane na podstawie
wybranej geometrii i kolejności jej wskazywania.
Polecenia elementów konstrukcyjnych wyświetlają na ekranie podpowiedzi ułatwiające
wybór i umieszczanie elementów. Można:
■ Tworzyć i używać elementy konstrukcyjne w części, zespole, arkuszu blachy i

środowiskach szkiców 3D.
■ Używać i odnosić się do elementów konstrukcyjnych w środowisku rysunku.
■ Rzutować elementy konstrukcyjne na szkic 2D.
■ Tworzyć wewnętrzne elementy konstrukcyjne do pomocy w definiowaniu szkicu 3D

lub umieszczaniu elementu części lub zespołu.
■ Tworzyć adaptacyjne elementy konstrukcyjne.
■ Włączać i wyłączać widoczność elementów konstrukcyjnych.

■ Przeciągnąć, aby zmienić rozmiar płaszczyzn i osi konstrukcyjnych.

Adaptacyjne elementy konstrukcyjne
Osie konstrukcyjne
Płaszczyzny konstrukcyjne
Punkty konstrukcyjne
Ćwiczenia Wyszukiwanie wiązań szkicu
Edycja elementów
Należy kliknąć prawym przyciskiem element w przeglądarce, a następnie użyć jednej z
kilku opcji menu, aby modyfikować element:
Pokaż wymiary Wyświetla wymiary szkicu, aby można było je edytować.
■ Zmienia wymiary szkicu elementu.
■ Zmienia, dodaje lub usuwa wiązania.
Edytuj szkic Aktywuje szkic, aby można go było edytować.

■ Modyfikuje lub tworzy nowy profil elementu.
Po zmodyfikowaniu szkicu części, zamknij szkic, a część

zostanie automatycznie zaktualizowana.
Edytuj element Otwiera okno dialogowe dla tego elementu.
■ Wybiera inną metodę aby zakończyć element.
■ Określa, czy element łączy się, wycina, czy przecina inny

istniejący element.
Uchwyty 3D Uchwyty służą do przeciągnięcia elementu lub powierzchni,

lub do lokalizowania do innej geometrii w celu zmiany rozmiaru
elementu. Strzałki wskazują kierunek przeciągania. Podgląd
elementu pokazuje spodziewany wynik przed wykonaniem
zmiany.
Edycja elementów | 29
Tematy pomocy Wyszukiwanie: Elementy i ich zakończenie
Ćwiczenia Części 2 - Tworzenie części bazowych
Zespoły
Modelowanie zespołu polega na umieszczaniu w nim istniejących komponentów i
tworzeniu innych komponentów w kontekście zespołu. W typowym procesie modelowania
niektóre projekty komponentów są znane i używane są niektóre standardowe komponenty.
Tworzenie projektów aby spełnić określone cele.
Wstawianie komponentów
W środowisku zespołu można dodawać istniejące części i podzespoły, aby tworzyć zespoły
lub tworzyć części i podzespoły w miejscu.
Komponentem (częścią lub podzespołem) może być nieużywany szkic, część, powierzchnia
lub dowolna ich kombinacja.
Tworząc komponenty w miejscu można wykonać jedną z następujących czynności:
■ Szkicować na jednej z płaszczyzn początkowych zespołu.
■ Kliknąć pusty obszar, aby ustawić płaszczyznę szkicu w stosunku do bieżącej

płaszczyzny kamery.
■ Należy połączyć wiązaniem szkic z powierzchnią istniejącego komponentu.
Jeśli komponent jest aktywny, reszta zespołu jest zacieniona w przeglądarce i oknie
graficznym. W danym momencie aktywny może być tylko jeden komponent.
Należy wybrać podstawową część lub zespół, np.: ramę czy płaszczyznę podstawy, jako
pierwszy komponent zespołu. Wszystkie umieszczane komponenty, z wyjątkiem
pierwszego, nie są związane i nie są unieruchomione. Wiązania można dodawać w
zależności od potrzeb.

Pierwszy komponent umieszczany w zespole jest automatycznie unieruchamiany
(wszystkie stopnie swobody są usuwane).Jego początek oraz osie układu współrzędnych
są wyrównywane do początku i osi układu współrzędnych zespołu. Zalecane jest
umieszczanie komponentów zespołów w takiej kolejności, w jakiej będą montowane u
producenta.
Gdy tworzy się komponent w kontekście zespołu, utworzony komponent jest zagnieżdżany
w przeglądarce pod aktywnym zespołem głównym lub podzespołem. Profil szkicu
komponentu, który używa pętli rzutowanych z innych komponentów zespołu, jest
skojarzony z wystającymi komponentami.
Przeciąganie komponentów do zespołów

Istnieje możliwość umieszczenia wielu komponentów w pliku zespołu przy pomocy jednej
operacji, poprzez przeciągnięcie ich do otwartego okna zespołu.
Pliki należy przeciągnąć do okna graficznego, w którym wyświetlony jest model zespołu.
W pliku zespołu umieszczana jest jedna instancja każdego komponentu. Przeciągnięte
komponenty wyświetlane są w dolnej części przeglądarki docelowego zespołu.
Tematy pomocy Wyszukiwanie: Komponenty zespołu
Wstawianie komponentów | 31
Wiązania zespołu
Wiązania zespołów określają orientację komponentów w zespole i symulują zależności
mechaniczne pomiędzy komponentami.Można na przykład:
■ Połączyć dwie płaszczyzny.
■ Określają, że elementy walcowe na dwóch częściach pozostają współśrodkowe.
■ Wiążą powierzchnię sferyczną na jednym elemencie tak, aby stykała się powierzchnią
płaską na innym komponencie.
Wiązania stosowane są podczas każdej aktualizacji zespołu.
Stopnie swobody
Każdy niepowiązany komponent w zespole ma sześć stopni swobody (SSS).Można go
przesuwać lub obracać wokół osi X, Y i Z. Możliwość przesuwania komponentu wzdłuż
osi X, Y i Z nazywana jest swobodą przesunięcia. Możliwość obracania jest nazywana
swobodą obrotu.
Podczas umieszczania wiązania pomiędzy dwoma elementami następuje usunięcie
jednego lub większej ilości stopni swobody. Komponent jest w pełni wiązany, jeśli
wszystkie jego stopnie swobody (SSS) są usunięte. Nie wymaga się całkowitego wiązania
jakiegokolwiek komponentu w zespole w programie Autodesk Inventor.
Aby zmienić stopnie swobody komponentów w zespole, należy:
■ Wybrać opcję Stopnie swobody z panelu Widoczność na karcie Widok.
■ Przeciągnąć komponent w oknie graficznym. Pozostałe komponenty zespołu przesuną

się bazując na istniejących wiązaniach.

Przegląd wiązań zespołu
Stopnie swobody w zespołach
Wiązania planu

Projektowanie od góry do dołu
Technika projektowa od góry do dołu (znana
również jako modelowanie szkieletowe)
centralizuje kontrolę nad projektem. Ta technika
pozwala na skuteczną aktualizację projektu z
minimalnymi zakłóceniami w dokumentach
projektu.
Projektowanie od góry do dołu rozpoczyna się od

arkusza. Arkusz jest to dwuwymiarowy szkic części,
który stanowi główny dokument projektu. Tworzy
się arkusz, który przedstawia zespół, podzespół,
plan podłogi lub odpowiednik. Aby pokazać
komponenty projektu w arkuszu stosuje się
geometrię szkicu 2D oraz bloki szkicu. Komponenty
wstawia się do widoku, aby ocenić wykonalność
projektu.
Kiedy stan arkusza będzie zadowalający, z bloków szkicu tworzy się komponenty. W
wyniku tego procesu, znanego również jako push-derive, powstają pliki części i zespołu,
które powiązane są z blokami szkicu arkusza. Gdy zmienia się definicje bloku szkicu, pliki
komponentu automatycznie odzwierciedlają zmiany.
Aby zobaczyć, jak skuteczne są prawdziwie powiązane projekty, zaleca się wykonanie
kilku prób z projektem zorganizowanym od góry do dołu.
Tematy pomocy Wyszukiwanie: projektowanie od góry do dołu
Ćwiczenia Proces roboczy "od góry do dołu"
Tworzenie podzespołów w miejscu

W środowisku zespołu można dodawać istniejące części i podzespoły, aby tworzyć zespoły
lub tworzyć nowe części i podzespoły w miejscu.
Komponentem (częścią lub podzespołem) może być nieużywany szkic, część, powierzchnia
lub dowolna ich kombinacja.
Projektowanie od góry do dołu | 33

Tworząc komponenty w miejscu można wykonać jedną z następujących czynności:
■ Szkicować na jednej z płaszczyzn początkowych zespołu.
■ Kliknąć pusty obszar aby ustawić płaszczyznę szkicu do bieżącej płaszczyzny kamery.
■ Połączyć wiązaniem szkic z powierzchnią istniejącego komponentu.
Podczas tworzenia podzespołu w miejscu, definiowana jest pusta grupa komponentów.

Nowy podzespół automatycznie staje się aktywnym zespołem i można rozpocząć
zapełnianie go komponentami wstawianymi i komponentami w miejscu. Po ponownym
uaktywnieniu zespołu nadrzędnego podzespół jest w nim traktowany jako pojedynczy
element.
Istnieje możliwość umieszczenia komponentów w nowym podzespole przez wybranie
ich na jednym poziomie zespołu w przeglądarce, kliknięcie prawym przyciskiem myszy
i wybranie opcji Komponent ➤ Niższy poziom. Należy wtedy podać nową nazwę pliku,
szablon, położenie i domyślną strukturę zestawienia komponentów. Następnie można
przenosić komponenty między poziomami zespołu, przeciągając je w przeglądarce.
W dużych zespołach podzespoły mogą być wielokrotnie zagnieżdżone. Planowanie i
tworzenie podzespołów ułatwia zarządzanie procesem budowy dużych zespołów.
Tworzenie dokumentacji zespołu można ułatwić, tworząc podzespoły odpowiadające
planowanemu schematowi produkcji.
Pomoc Wyszukiwanie: Projektowanie z góry do dołu, z dołu do góry,

wyśrodkowane
Ćwiczenia Projektowanie zespołów i wiązań
Moduły Skill Builders Zespoły
Komponenty Design Accelerator

Program Design Accelerator zawiera zestaw generatorów i kalkulatorów, dzięki którym
można automatycznie tworzyć poprawne mechanicznie komponenty poprzez
wprowadzanie prostych lub złożonych atrybutów mechanicznych.

Komponenty wstawia się przy pomocy generatorów i kalkulatorów programu Design
Accelerator w środowisku zespołu. Generatory i kalkulatory są pogrupowane według
obszarów funkcjonalnych. Na przykład wszystkie spoiny tworzą grupę.
Więcej informacji
Tematy pomocy Wyszukiwanie: Design Accelerator
Samouczki Projektowanie połączeń gwintowych, wałów, połączeń

przekładni zębatych, łożysk, połączeń z pasami klinowymi,
krzywek tarczowych, sprężyn naciskowych
Moduły Skill Builders Design Accelerator
Mechanizmy projektowe
Mechanizm określa się jako projekt z przynajmniej jedną częścią ruchomą. Program
Inventor zawiera liczne narzędzia do pomocy w tworzeniu i ocenie projektu
mechanicznego.
Aby utworzyć schematyczny układ wymaganego mechanizmu, należy użyć bloków szkicu
z dwuwymiarowego szkicu części. Należy utworzyć elastyczne bloki zagnieżdżone i
zastosować wiązania szkicu, aby określić kinematykę podzespołu. Należy wprowadzić
bloki szkicu do plików komponentu i utworzyć inne elementy, aby otrzymać modele
trójwymiarowe. Komponenty zachowają połączenia z odpowiadającymi im blokami i
zaktualizują się, aby odzwierciedlać jakiekolwiek zmiany kształtu bloku.
Aby wyznaczyć mechanizm w środowisku 3D, należy skorzystać z następujących narzędzi:
■ Należy uruchomić animację wiązania zespołu, aby umożliwić wykrywanie kolizji i

wykrycie dokładnego miejsca kontaktu. Na przykład, należy uruchomić animację
wiązania kątowego, aby ocenić zakres ruchu zanim nastąpi kontakt.
Mechanizmy projektowe | 35
■ Należy utworzyć Zestaw kontaktowy i dodać elementy według wymagań niezbędnych
do symulacji kontaktu fizycznego między komponentami oraz, aby określić zakres
ruchu.
■ Aby zapisać mechanizm w różnych stanach, np.: wydłużenie maksymalne i minimalne,

należy użyć Reprezentacji pozycyjnych.
■ Aby uruchomić animację jednoczesnych lub następujących po sobie ruchów, należy

użyć programu Inventor Studio.

■ Do kalkulacji przemieszczeń, prędkości, przyspieszeń i sił reakcji bez ponoszenia
kosztu wykonania fizycznego prototypu, należy użyć Środowiska symulacji
dynamicznych.
■ Do przeprowadzenia analizy napięć strukturalnych statycznych i dynamicznych na

prototypie cyfrowym, należy użyć Środowiska analizy naprężenia.
Tematy pomocy Wyszukiwanie: Środowisko fizyczne
Ćwiczenia Animacja zespołów

Przeglądanie analizy naprężeń części
Przeglądanie symulacji zespołu
Sprawdzanie kolizji
W produkcie fizycznym wykonanym na podstawie utworzonego projektu, dwa lub więcej
komponentów nie może znajdować się w tym samym miejscu i w tym samym czasie, o
ile nie są do tego celu zaprojektowane. Aby uniknąć takich błędów, program Autodesk
Inventor może dokonać analizy zespołów pod kątem występowania kolizji.
Polecenie Analiza kolizji wykrywa kolizje między zestawami komponentów lub między
komponentami w jednym zestawie. Jeżeli kolizja występuje, program Autodesk Inventor
wyświetla ją jako bryłę oraz wyświetla okno dialogowe, które zawiera wielkość oraz
środek masy każdej kolizji. Następnie można zmodyfikować lub przenieść komponenty,
aby usunąć kolizję.
Sprawdzanie kolizji | 37
Tematy pomocy Wyszukiwanie: Sprawdzanie występowania kolizji pomiędzy

komponentami
Ćwiczenia Optymalizacja zespołów
Zespoły iAssembly
Zespół iAssembly jest konfiguracją modelu z kilkoma lub wieloma wariantami, zwanymi
składnikami. Każdy składnik posiada niepowtarzalne identyfikatory, takie jak średnica
lub długość. Składnik może mieć różne komponenty, takie jak napęd pojazdu z kilkoma
różnymi rozmiarami silników.
Zespół iAssembly należy utworzyć, aby pokazać różne ilości komponentów na listach
części. Dla każdego składnika zespołu iAssembly można określić wymaganą ilość list
części.
Zespoły iAssembly mogą być zarządzane przy użyciu tabeli. W zespole iAssembly, poprzez
wybór innego wiersza w tabeli, można zastąpić jeden składnik innym składnikiem z tego
samego generatora. Zestawienie komponentów i lista części są aktualizowane
automatycznie, gdy edytuje się składniki.
Tematy pomocy Wyszukiwanie: Zespoły iAssembly

Dokumentowanie i
publikacja projektów 3
W trakcie tworzenia prototypów cyfrowych w aplikacji Inventor, często trzeba je przekazywać osobom
spoza grupy projektowej. W programie Autodesk Inventor® można tworzyć odpowiednie rodzaje
dokumentacji dla dowolnego odbiorcy, takiego jak konsument lub producent. Dostępne rodzaje
dokumentów:
■ Rysunki 2D
■ Pliki CAD 3D
■ Pliki tylko do odczytu takie jak pliki DWF czy PDF
■ Rendering fotorealistyczny
Dokumentację można utworzyć na dowolnym etapie tworzenia prototypu cyfrowego.
Rysunki
Rysunek składa się z co najmniej jednego arkusza, na którym znajduje się jeden lub więcej
rzutów rysunku 2D oraz komentarze. Rysunki są powiązane z cyfrowymi prototypami.
Każda zmiana w modelu jest automatycznie odzwierciedlona na rysunku po kolejnym jego
otwarciu. Rysunek można utworzyć w dowolnym momencie podczas projektowania i zawsze
będzie on odzwierciedlał aktualny stan prototypu cyfrowego. W komentarzach mogą
znajdować się wymiary, symbole, tabele oraz tekst.
Tworzenie rysunków
Rysunki tworzy się przy pomocy pliku z szablonami rysunków. Program Autodesk Inventor
zawiera standardowe szablony (w formatach .idw,.dwg) znajdujące się w
39
folderzeAutodesk\Inventor (numer wersji)\Templates. Dostępne szablony widoczne są w
zakładkach okna dialogowego nowego katalogu
Na szablonach rysunków mogą znajdować się formaty arkuszy, marginesy, tabelki
rysunkowe i symbole. Szablony kontrolują również, aby zachowane były domyślne style
i standardy użyte do utworzenia widoków lub komentarzy.
Gdy rozpoczyna się tworzenie rysunku, elementy takie jak np.: tabelka rysunkowa,
margines, wielkość arkusza itp. pochodzą z szablonu.
Wskazówki dotyczące rysunków w programie Inventor:
■ Szablon wybrany do utworzenia pliku rysunku narzuca domyślny rozmiar arkusza,

tabelki rysunkowej itp. Rozmiar arkusza, tabelkę rysunkową i margines można zmienić
po utworzeniu rysunku. Szablon kontroluje zachowanie domyślnych stylów i
standardów użytych do utworzenia rzutów lub komentarzy.
■ Możliwe jest tworzenie niestandardowych szablonów i zapisywanie ich w folderze

Templates. Aby utworzyć szablon rysunku, należy otworzyć plik szablonów z
folderuAutodesk\Inventor (numer wersji)\Templates Należy wprowadzić zmiany i
zachować plik z nową nazwą w folderze Templates. Nowy szablon będzie dostępny
po ponownym wyświetleniu okna dialogowego Nowy plik.
■ Możliwe jest utworzenie różnych szablonów dla różnych używanych rozmiarów

arkuszy, lub utworzenie wielu formatów arkuszy w jednym szablonie.
■ Aby dostosować arkusz rysunku w szablonie, należy zmienić domyślny rozmiar arkusza
i określić jego orientację. Następnie należy dostosować margines i tabelkę rysunkową
do rozmiaru arkusza. Lista dostępnych ramek i tabelek znajduje się w folderze zasobów
rysunkowych przeglądarki.

“Środowisko rysunku”
“Szablony dla rysunków”
“Tworzenie rysunków”
Ćwiczenia Przygotowywanie finalnych rysunków
Rodzaje plików rysunku

Aplikacja Autodesk Inventor obsługuje rysunki w plikach IDW oraz DWG. Oba typy plików
generują identyczne rysunki. Pliki IDW są plikami aplikacji Inventor. Można je otworzyć
40 | Rozdział 3 Dokumentowanie i publikacja projektów

tylko z poziomu aplikacji Inventor lub Inventor View. Pliki tego typu mają mniejszy
rozmiar.
Pliki DWG są plikami aplikacji AutoCAD.® Pliki DWG można otworzyć z poziomu aplikacji
AutoCAD, Inventor lub DWG TrueView. Tworząc dane w pliku DWG przy użyciu aplikacji
Inventor, można je zmienić tylko w aplikacji Inventor. Tworząc dane w pliku DWG przy
użyciu aplikacji AutoCAD, można je zmienić tylko w aplikacji AutoCAD. Jeżeli odbiorca
końcowy danych w aplikacji Inventor potrzebuje pliku typu DWG, należy rozważyć użycie
pliku typu DWG jako domyślnego w aplikacji Inventor.

“Tworzenie szablonów rysunkowych”
Konwersja DWG
Tworzenie widoków modeli

Widok rysunku to odzwierciedlenie w formacie 2D na arkuszu rysunkowym cyfrowego
prototypu w formacie 3D. Polecenia dotyczące widoków w aplikacji Inventor odpowiadają
rodzajom rzutów w kreślarstwie. W aplikacji Inventor występują dwa rodzaje poleceń
dotyczących widoku, polecenia tworzenia i modyfikacji. Polecenia tworzenia pozwalają
utworzyć nowe widoki. Umieszczone są na wstążce, na panelu Autor. Polecenia
modyfikacji pozwalają zmienić istniejące widoki. Umieszczone są na wstążce, na panelu
Zmień.
Pierwszy widok umieszczony na nowym rysunku jest widokiem bazowym. Następne
widoki są albo pochodnymi widoku bazowego albo dodatkowymi widokami bazowymi.
Po utworzeniu widoków, pojawiają się one w przeglądarce wraz z arkuszem, tabelką
rysunkową i marginesem.
Rodzaje widoków
Widok bazowy
Pierwszy widok tworzony na rysunku.Widok bazowy jest widokiem
źródłowym dla kolejnych widoków i od niego zależy ich skala i dopasowanie.
Na arkuszu rysunkowym można utworzyć co najmniej jeden widok bazowy.
Orientację widoku wybiera się podczas jego tworzenia. Orientacje domyślne
pobierane są z prototypu cyfrowego.
Tworzenie widoków modeli | 41

Rzut
Widok ortogonalny lub izometryczny, który powstaje z widoku bazowego
lub innego istniejącego widoku. Podczas jednej operacji można utworzyć
wiele rzutów. Pozycja kursora względem widoku macierzystego określa
orientację rzutu.
Skala oraz ustawienia wyglądu rzutu pochodzą z widoku macierzystego.
Rzuty ortogonalne są zestrojone z widokiem macierzystym. Aktywne
standardy kreślenia określają wybór widoku typu first-angle lub third-angle.
Rzut pomocniczy
Rzut zorientowany prostopadle do linii lub krawędzi wybranej przez
użytkownika. Aby zapisać elementy na powierzchniach pochyłych, należy
użyć opcji Rzut pomocniczy.
Pozycja kursora względem widoku macierzystego określa orientację rzutu
pomocniczego. Skala oraz ustawienia wyglądu rzutu pomocniczego
pochodzą z widoku macierzystego.
Rzut przekroju
Widok utworzony poprzez narysowanie linii określającej płaszczyznę
przecinającą częśćlub zespół. Linię przecinającą rysuje się podczas tworzenia
rzutu lub wybiera się z rysunku związanego z rysunkiem macierzystym.
Linia przecinająca może składać się z pojedynczego prostego odcinka lub
wielu odcinków. Orientacja strzałek linii przecinającej widoku bazowego
jest automatycznie dopasowywana zgodnie z położeniem rzutu przekroju
względem widoku bazowego.
Kreskowanie skośne, linia przekroju i etykiety są umieszczane
automatycznie.
Szczegół
Powiększony widok określonej części innego rysunku. Domyślnie skala
widoku szczegółowego jest dwukrotnie większa niż widoku macierzystego,
można jednak określić dowolną wartość. Szczegół jest tworzony bez
dopasowania do widoku nadrzędnego.
Program Autodesk Inventor tworzy etykiety widoku szczegółowego i jego
macierzystego obszaru w widoku nadrzędnym. Widok szczegółowy może
posiadać obwódkę okrągłą lub prostokątną.

Widok nakładkowy
Widok pojedynczy pokazujący zespół w różnych pozycjach. Widoki
nakładkowe dostępne są dla widoków bazowych, rzutów i rzutów
pomocniczych. Widok nakładkowy tworzony jest powyżej widoku
nadrzędnego.
Widok szkicowany
Widok utworzony w pliku rysunku ze szkicu 2D. Można umieścić widok
szkicowany i utworzyć rysunek bez skojarzonego modelu. Widok szkicowany
może zawierać szczegóły, których nie posiada model.
Czynności związane z rysowaniem widoku

Przerwij
Operacja pozwalająca na zmniejszenie wielkości dłuższego modelu poprzez
usunięcie lub „przerwanie” nieistotnych części.Widok z przerwaniem jest
przydatny, kiedy widok komponentu przekracza długość rysunku lub zawiera
duże obszary nieokreślonej geometrii. Na przykład środkowa część wału.
Wymiary obejmujące przerwanie odzwierciedlają właściwą długość.
Wyrwanie
Operacja pozwalająca na usunięcie określonej części materiału w celu
odsłonięcia niewidocznych części lub elementów w istniejącym widoku
rysunkowym. Widok macierzysty musi być powiązany ze szkicem, który
zawiera profil definiujący obwiednię wyrwania.
Tworzenie widoków modeli | 43

Kadruj
Operacja zapewniająca kontrolę nad obwiednią widoku w istniejącym
widoku rysunkowym. Obwiednia spinająca może mieć kształt prostokąta
lub koła i tworzona jest przy pomocy polecenia lub zamkniętego profilu,
który wybiera się z rysunku.
Płat
Operacja pozwalająca na utworzenie przekroju o zerowej głębokości z
istniejącego widoku rysunkowego. Płat tworzy się na wybranym widoku
docelowym. Linie płatu określone są na szkicu powiązanym z innym
widokiem.
Wskazówki dotyczące rysowania rzutów

■ Można zmieniać ustawiania rzutów umieszczonych na rysunkach, takie jak: skala,
wyświetlanie linii ukrytych, widok gwintu itd. . Jeśli edytowany widok jest widokiem
bazowym, zmiany jego parametrów mają wpływ na widoki zależne.
■ Powiązanie między widokiem macierzystym a widokiem zależnym można zlikwidować

poprzez edycję widoku zależnego. Następnie można ustawić inną skalę, styl oraz
dopasowanie widoku zależnego.
■ Aby przenieść widok, należy kliknąć go i przeciągnąć czerwoną ramkę. Można

przesunąć kilka widoków wybierając je za pomocą okna przecinającego.
■ Większość widoków zależnych jest dopasowana (pionowo, poziomo, w pozycji do

montażu) do widoku macierzystego. Widok dopasowany może być przesuwany tylko
w ramach jego więzów. Jeżeli widok macierzysty zostanie przesunięty, dopasowany
widok jest przesuwany w taki sposób, aby zachować dopasowanie. Dopasowanie
pomiędzy widokiem podrzędnym a macierzystym można usuwać ręcznie.
■ Można usuwać widoki, które nie są potrzebne. Po usunięciu widoku bazowego można
usunąć lub zachować zależne od niego widoki rzutowane i pomocnicze. Widoki
przekroju i szczegółowe wymagają widoku macierzystego, nie można ich przywrócić.

■ Widoki można ukryć, aby nie wyświetlały się na arkuszu rysunkowym. Ukryte widoki
są przydatne, gdy tworzy się widok potomny. Dostęp do ukrytego widoku jest wciąż
możliwy przez przeglądarkę.
Tematy pomocy Wyszukiwanie: "Widoki rysunkowe"
Moduły Skill Builders Rysunki
Widok rozbity
Widoków rozbitych używa zwykle się do przedstawienia elementów
zespołów niezależnie od ich miejsc montażowych. Często używa się
widoków rozbitych, aby ponumerować elementy zespołu używając
numeracji z wykazu części lub zestawienia komponentów. Widoki rozbite
tworzy się łącząc pliki zespołu(.iam), prezentacji (.ipn), i rysunku (.idw, .dwg).
Widok zespołu jest tworzony w pliku prezentacji, a części w widoku
zmieniają położenie. Następnie z pliku prezentacji tworzone są widoki
rysunku.
Tematy pomocy Wyszukiwanie: "Widoki rozbite i reprezentacje"
Ćwiczenia Tworzenie widoku rozbitego
Opisy widoków rysunków

Opisy rysunków zawierają uzupełniające dane dokumentacji komponentów, zawarte w
prototypie cyfrowym. Wygląd opisów rysunków zależy od stylu aktywnego standardu
rysunku. Opisy rysunków są powiązane z geometrią modelu i aktualizują się zgodnie ze
zmianami modelu. Opisy naniesione na arkusz można usunąć przenosząc je poza jego
obszar.
Widok rozbity | 45
Rodzaje opisów rysunków
Wymiary ogólne
Wymiary ogólne można utworzyć w widoku ortogonalnym lub
izometrycznym. Wybrany rodzaj geometrii określa typ wymiarów i opcje
dostępne w menu po kliknięciu prawym przyciskiem myszy.
Można nadpisać wymiary, które nie mają wpływu na geometrię modelu.
Można zmienić dokładność i tolerancję wymiarów, linię odniesienia oraz
groty strzałek lub zawartość pola z wymiarami.
Wymiary podstawowe oraz ich zestawy

Można tworzyć wiele wymiarów, które określają odległość prostopadłą
odległość pomiędzy oryginalną (linią bazową) a wybranymi krawędziami
lub punktami. Pierwsza wybrana krawędź lub punkt jest podstawą geometrii.
Można utworzyć pojedyncze wymiary lub ich zestaw.
Wymiary współrzędnościowe i ich zestawy

Można utworzyć wymiary współrzędnościowe w jednym procesie. Wymiary
współrzędnościowe dopasowują się automatycznie gdy są wstawiane. Jeżeli
Tekst z wymiarami zachodzi na siebie, można zmienić położenie wymiarów
lub ich styl. Można utworzyć pojedyncze wymiary lub ich zestaw.
Pobierz wymiary
Należy wyświetlić wszystkie wymiary modelu, lub tylko odnoszące się do
wybranych części lub cech. Wyboru wymiarów dokonuje się w celu
zachowania widoku rysunku.
Dostępne są jedynie wymiary modelu równoległe do płaszczyzny widoku.
Można zmienić wymiary modelu, aby ustawić plik części.

Znaczniki środka
Znaczniki środka dodaje się do wybranego łuku lub okręgu. Linie
pomocnicze znaczników środka są automatycznie dopasowywane do
geometrii.
Linie pomocnicze można dodawać pojedynczo lub używając polecenia dla
linii środkowej.
Linie środkowe
Polecenie tworzy linię środka dla wybranych krawędzi, w punkcie symetrii
dla linii lub w punkcie środkowym dla łuków i okręgów. Tworzy kołową
linię środka gdy cechy tworzą szyk kołowy.
Program Autodesk Inventor obsługuje trzy typy linii środkowych:
dwusieczna, wzór wyśrodkowany i osiowa.
Opisy otworu/gwintu
Opisy otworu lub gwintu zawierają informacje o cechach otworów, gwintów
i cylindrycznych wycięciach prostych na modelu. Styl opisu otworu różni
się w zależności od rodzaju wybranej cechy.
Opisy fazowania
Opisy fazowania zawierają wymiary dotyczące odległości i kąta wybranych
krawędzi modelu lub linii szkicowych.
Opisy frazowania można dołączyć do krawędzi kątowych na widokach i
szkicach. Krawędź fazy i krawędź odniesienia pochodzące z różnych brył,
modelów lub szkiców, muszą należeć do tego samego widoku.
Symbole
Dostępne są różne rodzaje symboli: chropowatość powierzchni, spawanie,
edycja tolerancji kształtu i położenia, identyfikacja elementu, symbol
odniesienia cząstkowego oraz symbole identyfikatora bazy. Symbole można
tworzyć z linią odniesienia, lub bez niej.
Opisy widoków rysunków | 47

Symbole definiowane przez użytkownika lub szkicowe podane są w zasobach
rysunkowych i umieszczone jak symbole standardowe. Używa się ich do
określenia symboli niestandardowych, które nie są dostępne w programie
Autodesk Inventor.
Opisy gięcia
Opisy gięcia dodają informacje dotyczące wykonania gięcia konstrukcji
blachowych, profilowania rolkowego i kosmetycznych linii środkowych.
Opisy gięcia można dodać do rozwinięcia blachy dla konstrukcji blachowych.
Opis gięcia powiązany jest z wybraną linią środkową zagięcia. Domyślne
położenie opisu gięcia znajduje się powyżej wybranej linii środkowej gięcia.
Wiąże ono tekst gięcia do punktu centralnego linii środkowej i odsuwa o
wartość Odsunięcia początku ze Stylu wymiarowania.
Opisy otworów przebijanych

Opis otworu przebijanego zawiera dane związane z przebijanym elementem,
na przykład identyfikator, kąt, kierunek, głębokość, opis ilości itp.
Opisy otworów przebijanych można dodać do rozwinięcia blachy dla
konstrukcji blachowych.
Lica
Lica spoin stosuje się, aby oznaczyć cechy spoiny na widokach 2D. Lica
spoin można dodać ręcznie używając polecenia Lico. Można je dodać
automatycznie z cech spoiny używając polecenia Pobierz opisy modelu >
Pobierz opisy spoin, dostępnego w menu po kliknięciu prawym przyciskiem
myszy.
Przekroje spoin
Przekroje spoin stosuje się do przedstawienia obszaru wypełnionego, za-
znaczającego koniec ściegu spoiny. Można je dodać ręcznie używając
polecenia Przekrój spoiny lub automatycznie z modeli konstrukcji
spawanych używając polecenia Pobierz opisy modelu > Pobierz opisy spoin.
Zmiany wyglądu przekroju spoiny dostępne są we właściwościach obiektu.

Numery pozycji
Numery pozycji są to etykiety z opisami identyfikującymi pozycje
wymienione w liście części. Numery pozycji można umieszczać pojedynczo
lub automatycznie dla wszystkich komponentów w widoku rysunku. Po
dodaniu części niestandardowej do listy części możliwe jest dodanie do
niej numerów pozycji.
Kształt i wartość numerów pozycji można zmienić używając opcji Edytuj
numer pozycji, dostępnej w menu po kliknięciu prawym przyciskiem myszy.
Numery pozycji można łączyć w jedną linię odniesienia używając opcji
dołączania numeru pozycji, dostępnych w menu po kliknięciu prawym
przyciskiem myszy.
Listy części
Listy części wyświetlają dane zachowane w zestawieniu listy komponentów.
Do listy części można dodać różne kolumny lub nadpisać wartości. Dane
w zestawieniu komponentów można zmieniać z pliku rysunku lub z pliku
zespołu.
Do listy części można dodać części niestandardowe, aby zawierała pozycje
które nie są modele, takie jak farba czy smar.
Tabele
Można utworzyć tabelę ogólną, konfiguracji lub gięcia.
Tabela ogólna może mieć domyślną ilość wierszy i kolumn lub można
dostosować jej wielkość. Tabela ogólna może zawierać odniesienie do
danych zewnętrznych z następujących źródeł. Pliki xls, .xlsx lub .csv. Można
także wprowadzać dowolny inny typ danych.
W rysunkach części iPart i zespołów iAssembly wiersze tabeli konfiguracji
reprezentują składniki generatora. Można określić kolumny do zawarcia w
tabeli konfiguracji, takie jak stan wykluczenia i wartości zróżnicowane
pomiędzy składnikami.
Tabelę gięcia tworzy się, gdy dane tabeli dotyczą konstrukcji blachowych.
Tabele gięcia zawierają informacje dotyczące gięcia, takie jak kąt i promień.
Tabele otworów
Tabele otworów zawierają rozmiar i położenie otworów na modelu. Gdy
dodaje się tabelę otworów, każdy otwór otrzymuje swoją etykietę i
odpowiedni wiersz w utworzonej tabeli.
Do tabeli otworów można również dodać poprzez edycję znaczniki środków
, otwory przebijane, i cylindryczne wyciągnięcie proste.
Opisy widoków rysunków | 49

Tabele zmian i etykiety
Tabele zmian zawierają informacje o zmianach projektowych. Tabele zmian
można tworzyć dla całego pliku rysunku, lub tylko dla jednego arkusza.
Etykieta zmiany zaznacza obiekt zmieniony podczas korekty projektu.
Domyślny poziom zmian etykiety to ostatnia zmiana w tabeli. Poziom
zmiany etykiety można zmienić używając menu dostępnego po kliknięciu
prawym przyciskiem myszy.
Tekst lub tekst linii odniesienia

Aby dodać opis ogólny do rysunku, należy użyć polecenia Tekst. Opisy
ogólne nie są dołączone do widoku, symbolu lub innego obiektu na rysunku.
Aby dodać opis do elementów rysunku, użyj polecenia Linia odniesienia.
Po dołączeniu linii odniesienia do geometrii wewnątrz widoku opis jest
przesuwany lub usuwany razem z widokiem.
Tematy pomocy Wyszukiwanie: "Opisy rysunków"
Moduły Skill Builders Rysunki:

Symbole szkicowane: Ustawianie
Lista części - Dodaj część niestandardową.
Style i standardy
Aplikacja Inventor stosuje style i standardy, aby kontrolować formaty widoków i obiekty
opisów. Formaty zawierają wygląd wymiarów, powłok, rodzaje linii, style tekstu,
formatowanie tabeli oraz wszelkie formatowanie związane z obiektami opisów. Informacje
dotyczące stylu i standardu znajdują się w bibliotece stylów, która jest skojarzona z
wszystkimi dokumentami. Podczas instalacji programu &ProdName określa się domyślny
standard rysunkowy, który zawiera zestaw stylów. Można instalować i konfigurować
dowolną ilość standardów i stylów.
Wskazówki dotyczące stylów i standardów:
■ Istniejące style można dostosować lub utworzyć nowe. Aby utworzyć styl, należy
skopiować istniejący styl i wprowadzić pożądane zmiany Zmiany stylu zapisywane
są w bieżącym dokumencie i nie są dostępne dla innych dokumentów dopóki nie
zostaną zapisane w bibliotece stylów.

■ Zamiast korzystania z biblioteki stylów, wszystkie lub niektóre informacje dotyczące
stylów można przechowywać w pliku rysunku lub w szablonie. Ta metoda jest
użyteczna, gdy tworzy się nadpisania jednorazowe, które nie mogą mieć wpływu na
wszystkie rysunki.
■ Jeżeli styl zachowany jest w szablonie, będzie on dostępny tylko dla dokumentów
tworzonych w przyszłości w danym szablonie. Dokumenty utworzone wcześniej
należy aktualizować ręcznie. Style zawarte w bibliotece są dostępne we wszystkich
dokumentach po odświeżeniu biblioteki.
■ Aby mapować opisy rysunku na style i warstwy rysunku, należy użyć listy Wartości
domyślne obiektu.
■ Dostosowaną bibliotekę stylów należy dołączyć do pliku projektu (.ipj), aby inni
projektanci mogli korzystać ze stylów. Wszystkie pliki włączane wtedy do projektu
będą stosować do formatowania te same style. Dokumenty mają jednakowy format,
a ich aktualizacje są łatwe. Aktualizowanie stylu w bibliotece umożliwia
zaktualizowanie formatowania wszystkich dokumentów używających biblioteki
stylów.

Style w rysunkach
“Standardowe style przedsiębiorstwa należy konfigurować
używając edytora stylów”
Moduły Skill Builders Rysunki:

Style rysowania - Obiekty
Style i standardy | 51
Studio w programie Autodesk Inventor
Program Inventor Studio jest środowiskiem do renderingu i animacji w obszarze

dokumentów części i zespołu. Można utworzyć zarówno obraz poglądowy jak i realistyczny
części lub zespołu.
Obrazy z programu Inventor Studio mogą być użyte jako dokumentacja produktów, mogą
prezentować koncepcje inwestorom, klientom lub zarządowi. Tworzone obrazy mogą
być wykorzystane w wielu różnych miejscach w obrębie przedsiębiorstwa. Co więcej,
można utworzyć animacje przedstawiające sposób projektowania obiektów. Używając
programu Video Producer (część programu Studio), można składać ujęcia z różnych
kamer i utworzyć bardziej filmową animację wideo.
Jako środowisko w obszarze dokumentów części lub zespołu, po prostu wybiera się
wejście do środowiska w dogodnym momencie. Obraz można renderować używając
jednego ze standardowych stylów oświetlenia i sceny, lub utworzyć nowe, pasujące do
potrzeb. Dostosowane style oświetlenia, kolorów i scen można zachować i udostępnić
innym projektantom. Animacje wykorzystują istniejące wiązania zespołu. Wszystko co
należy zrobić, to podać okres czasu i zamierzony stan końcowy wiązania. Linia czasu
stanowi łatwy dostęp do dostosowania każdego animowanego obiektu.
Animacja reprezentacji pozycyjnej zagnieżdżonej głęboko w zespole wymaga dodatkowego
czasu i wysiłku. Przed zagłębieniem się w opcjach programu Inventor Studio oraz
reprezentacji zaleca się wcześniejsze zapoznanie z nimi.
Więcej informacji można znaleźć w spisie treści rozdziału pomoc, publikacjach o programie
Inventor, materiałach online użytkowników programu oraz w grupie dyskusyjnej Autodesk
dostępnej pod adresem http://discussion.autodesk.com.
Tematy pomocy Wyszukiwanie: "Renderowanie i animacje w programie Inventor

Studio”

Ćwiczenia Rendering modeli w programie Studio

Animacja zespołów
Tworzenie reprezentacji pozycyjnych
Moduły Skill Builders Studio:

Animacja kamery
Zaawansowane animacje kamery
Publikacja projektów
Dane prototypu cyfrowego można publikować w różnych formatach w programie Inventor.
Dane te mogą obejmować części, zespoły, rysunki lub ich kombinację, w zależności od
wybranego typu pliku. Aby publikować, należy użyć opcji Zapisz kopię jako i wybrać typ
pliku lub użyć różnych poleceń eksportowania. Obsługiwane typy plików:
■ Pliki DWF 2D i 3D
■ Formaty plików CAD, w tym Parasolid®, Pro/ENGINEER®i STEP
■ Pliki DWF 2D
■ Pliki z obrazami, włączając BMP, JPEG, PNG lub TIFF
Pliki DWF są plikami Autodesk, które mogą zawierać dane trójwymiarowe, dwuwymiarowe
informacje zestawienia komponentów. Pliki DWF można przeglądać w programie
Autodesk® Design Review, bezpłatnej aplikacji zawierającej narzędzia do wyświetlania,
drukowania i oznaczania plików DWF.

“Publikowanie danych 3D”
“Publikowanie danych 2D”
“Publikowanie do DWF”
Znaczniki plików DWF
“Eksportowanie części, zespołów i innych”
Linki WWW autodesk.com/designreview

dwfcommunity.autodesk.com
autodesk.com/dwfwriter-download
Publikacja projektów | 53
54
Zarządzanie danymi
4
Program Autodesk Inventor® pozwala w różny sposób dzielić się plikami wewnątrz grup roboczych oraz
pomiędzy członkami zespołu poza przedsiębiorstwem. Można importować i eksportować pliki z i do innego
oprogramowania CAD, oraz współdzielić pliki programu Inventor z innymi członkami zespołu, którzy nie
stosują oprogramowania CAD.
Współdzielenie plików pomiędzy grupami

roboczymi przy użyciu repozytorium
Repozytorium Autodesk® Vault to system zarządzania danymi grup roboczych w celu
dzielenia się danymi projektowymi wewnątrz zespołu projektowego. Repozytorium
umożliwia zarządzanie plikami oraz kontrolę wersji wszelkich danych inżynieryjnych oraz
powiązanych. Zapewnia członkom grup roboczych środowisko pracy scentralizowane i
bezpieczne.
Autodesk Vault składa się z dwóch części: serwera i klientów Vault. Serwer przechowuje
pliki z oryginałami danych wszelkich informacji projektowych. Programy klienckie
umożliwiają dostęp do plików przechowywanych na serwerze.
55
Zespoły projektowe korzystają z Autodesk Vault do kontroli wersji oraz współdzielenia
wszelkich typów plików inżynieryjnych oraz informacji powiązanych. Pliki mogą być w
formacie Autodesk Inventor, AutoCAD®, Autodesk® DWF™ ( formacie projektowym
sieci), FEA, CAM lub Microsoft® Office. Mogą być jakimikolwiek innymi plikami,
używanymi w trakcie projektowania.
Wszystkie wersje plików wpisywane do repozytorium są zachowywane razem z ich
zależnościami, stanowiąc źródło żywej historii projektu. Członkowie zespołu mają dostęp
do plików i danych przechowywanych na serwerze, oraz do historii plików. Wypisują oni
pliki, aby zapobiec sytuacji, w której więcej niż jedna osoba edytuje ten sam plik w danej
chwili. Po ponownym wpisaniu pliku do repozytorium, członkowie zespołu mogą ponownie
odświeżyć kopie lokalne.
Rozszerzenia Autodesk Vault dla aplikacji projektowych

Rozszerzenia klienckie spełniają podstawowe funkcje repozytorium w środowisku aplikacji
rodzimej, takiej jak AutoCAD i Autodesk Inventor. Zachowując dane w repozytorium,
rozszerzenia zachowują relacje specyficzne dla aplikacji danych.
Istnieją rozszerzenia dostępne dla aplikacji projektowych Autodesk® oraz dla innych
programów.
UWAGA Jeżeli dla danej aplikacji dostępny jest zintegrowany klient, zarządzanie plikami
przy jego użyciu minimalizuje utratę danych, jak na przykład powiązań zespołu. Zaleca
się użycie zintegrowanych klientów wszędzie tam, gdzie jest to możliwe.
56 | Rozdział 4 Zarządzanie danymi

Rozszerzenia programu Microsoft Office
Rozszerzenia programu Microsoft Office spełniają podstawowe funkcje repetytorium
dla dokumentów, arkuszy kalkulacyjnych, oraz innych danych w formacie innym niż CAD,
w środowisku aplikacji programu Microsoft: Word, Excel®, i PowerPoint®.
Kopiowanie projektów przy użyciu repozytorium

Funkcja Kopiuj projekt w repozytorium Autodesk Vault kopiuje projekt w programie
Inventor razem z wszelkimi plikami powiązanymi, aby utworzyć inny projekt. Funkcji
Kopiuj projekt używa się do kopiowania całej struktury zespołu, w tym wszelkich
powiązanych rysunków 2D i modeli 3D, aby otrzymać nowy projekt. Funkcja Kopiuj projekt
zachowuje zależności i może wyeliminować godziny przeróbek. Na przykład, kopiowana
jest istniejąca część z powiązanym plikiem rysunku i nadane jej są nowe nazwy. Nowa
część i rysunek są ze sobą w pełni powiązane. Nowy rysunek zachowuje wymiary i wygląd
widoku z dokumentu źródłowego.
W oknie dialogowym funkcji Kopiuj projekt można wybrać, którą część istniejącego
projektu należy kopiować, użyć ponownie, wyłączyć lub zastąpić. Można określić schemat
nazewnictwa dla plików kopiowanych do nowego projektu. Można również wybrać
automatyczne dodanie do nazw plików przedrostka lub przyrostka. Jeżeli pierwotne
nazwy pliku kończą się liczbą całkowitą, można wybrać automatyczne zwiększenie liczby.
Można zmienić nazwę plików prezentacji i rysunku, aby bezpośrednio odpowiadała nazwie
części lub zespołu źródłowego.

Informacje o Autodesk Vault
Środowisko Autodesk Vault
Ćwiczenia: Wykonywanie zadań w programach Vault i Autodesk
Inventor
Pierwsze kroki z rozszerzeniami Autodesk Vault
Autodesk Inventor i Vault
Zewnętrzne współdzielenie plików

Członkowie zespołu poza organizacją mogą mieć dostęp do projektów używając
programów Autodesk Productstream i Autodesk Design Review. Mogą sprawdzać i
zarządzać danymi w trakcie projektowania i produkcji.
Rozszerzenia programu Microsoft Office | 57

Autodesk Vault Manufacturing
Program Vault Manufacturing jest aplikacją umożliwiającą zarządzanie danymi produktu
(PDM - Product Data Management), która ma modułowe i praktyczne podejście do
kontroli nad danymi projektowymi. Wypełnia lukę pomiędzy danymi CAD a procesem
produkcji. Można:
■ Śledzić historię projektów i materiałów użytych do wykonania produktu.
■ Zarządzać wszystkim, co wytwarza się, kupuje, montuje i dostarcza klientom.
Program Vault Manufacturing automatyzuje proces śledzenia i zarządzania wersjami

inżynieryjnymi. Pozycjami zarządza się poprzez oznaczenie stanów pracy, takich jak praca
w toku, zwolniony i nieaktualny. Zestawienia komponentów (BOM) koordynują pozycje
na całej liście części. Zmiany zamówień są dostarczane, przeglądane, zatwierdzane i
śledzone poprzez proces wytyczania za pomocą programu Vault Manufacturing.
Klient Vault Manufacturing Web jest aplikacją opartą na przeglądarce sieci WWW, która
umożliwia dostęp do repozytorium i jego danych zespołom spoza działu inżynieryjnego.
Mogą oni:
■ Mieć dostęp do wszystkich pozycji i plików klienta Web, włączając zwolnione wersje.
■ Przeglądać i drukować szczegóły pozycji i pliki znajdujące się w kliencie Web.
Pomoc do Vault Manufacturing Oddzielna Pomoc w produkcie Vault Manufacturing.
Tematy pomocy Wyszukiwanie: "Instalacja i wdrożenie"
Autodesk Design Review

Używając bezpłatnego oprogramowania Autodesk Design Review, członkowie zespołu,
którzy nie korzystają z systemu CAD, mogą mieć dostęp do projektów. Mogą oni
sprawdzać, zaznaczać, mierzyć i śledzić zmiany na projektach i rysunkach. Znaczniki i ich
stan są zapisywane w pliku DWF.
Oprogramowanie Autodesk Design Pomoc do programu Design Review.

Review
Tematy pomocy Wyszukiwanie: “Znaczniki plików DWF”

Linki WWW autodesk.com/designreview

dwfcommunity.autodesk.com
Import i eksport danych

Aby konwertować pliki, należy otworzyć lub importować je do programu Autodesk
Inventor. Można również umieścić pliki części lub zespołu jako komponenty w zespołach
Autodesk Inventor oraz przeciągnąć i wstawić je do programu Autodesk Inventor.
W procesach roboczych operacji otwierania, importu i wstawiania komponentów, można
wybierać określone opcje, aby osiągnąć zamierzony efekt. Opcje importu dostępne są
po wybraniu pliku i kliknięciu przycisku Opcje w oknie dialogowym. Szczegóły dotyczące
operacji importu zawarte są w raporcie konwersji, dostępnym pod odpowiednim węzłem
przeglądarki.
Pliki AutoCAD
Podczas otwierania pliku AutoCAD w programie Autodesk Inventor można określić, które
dane AutoCAD należy konwertować:
■ Obszar modelu, pojedynczą warstwę w obszarze papieru lub bryły 3D.
■ Jedną lub więcej warstw.
Przekonwertowane dane 2D mogą być również umieszczone:
■ W szkicu w nowym lub istniejącym rysunku.
■ Jako tabelka rysunkowa na nowym rysunku.
■ Jako symbol szkicowany na nowym rysunku.
■ W szkicu w nowej lub istniejącej części.
Jeśli konwertowane są bryły 3D, każda bryła zapisywana jest jako plik części zawierający
bryłę ASM. Bloki zapisywane są jako symbole szkicowane.
Można importować rysunki w formacie AutoCAD (DWG) do szkicu części, rysunku lub
rysunku nakładkowego. Konwerter pobiera elementy z płaszczyznXY przestrzeni modelu
i umieszcza je na szkicu. Na rysunkach nie można konwertować pewnych elementów,
takich jak splajny. Bloki programu AutoCAD można importować jako bloki szkicu w
programie Autodesk Inventor.
Import i eksport danych | 59

Rysunki programu Autodesk Inventor można eksportować do programu AutoCAD.
Konwerter tworzy rysunek do edycji w programie AutoCAD i umieszcza wszystkie dane
na obszarze papieru lub modelu w pliku DWG. Jeśli rysunek Autodesk Inventor posiada
wiele arkuszy, każdy z nich zapisywany jest jako oddzielny plik DWG. Eksportowane
elementy stają się elementami AutoCAD, łącznie z wymiarami.
Możliwe jest otwarcie pliku DWG, a następnie skopiowanie zaznaczonych danych
AutoCAD do schowka i wklejenie części, zespołu lub szkicu rysunku. Dane są importowane
w pozycji kursora.
Dostępne są następujące opcje importowania i zapisywania plików AutoCAD® w

programie Autodesk Inventor:
■ Wybór warstw.
■ Wybór elementów za pomocą okna.
■ Zapisywanie plików w formacie DWG.
■ Obsługa plików DXF do wersji 12.
■ Tworzenie plików AutoCAD® Mechanical, jeśli program AutoCAD Mechanical jest

zainstalowany.
UWAGA Pliki Mechanical Desktop mogą być przypisane do zespołów programu Autodesk
Inventor bez konieczności importowania.

Konwersja DWG
Korzystanie z geometrii programu AutoCAD
Eksportowanie danych rysunkowych do programu
AutoCAD

Importowanie plików z innych systemów CAD
Można otwierać lub importować pliki części i zespołów
z innych systemów CAD. Operacje importu nie
zachowują połączeń z plikiem oryginalnym, o ile nie
importuje się ich jako połączonych plików Alias. Po za-
importowaniu plików, można traktować je jak pliki
oryginalnie utworzone w programie Autodesk Inventor.
Można importować następujące typu plików:
■ Alias
■ CATIA V5
■ JT
■ Pro/ENGINEER®
■ Parasolid®
■ SolidWorks™
■ UGS NX
Można również importować pliki SAT, STEP, IGES i

Mechanical Desktop (DWG).

Części i zespoły z innych systemów CAD
Importowanie i użycie danych IGES
Importowanie i użycie danych STEP
Importowanie plików z innych systemów CAD | 61

Eksportowanie plików do innych formatów systemu CAD
Można eksportować części, zespoły oraz inne
elementy programu Autodesk Inventor do innych
formatów systemów CAD. Operacja eksportu nie
zachowuje skojarzenia z oryginalnym plikiem
programu Autodesk Inventor. Można importować
następujące typu plików:
■ CATIA V5
■ JT
■ Pro/ENGINEER®
■ Parasolid®
Można również eksportować do plików SAT, STEP,

IGES, DWF oraz różnych formatów plików
graficznych.

"Eksportowanie części, zespołów i innych"
"Zapisywanie, Zapisywanie jako, Eksportowanie"
"Znaczniki plików DWF"

Konfigurowanie własnego
środowiska 5
Podstawą tej instrukcji jest rozpoczęcie pracy przy użyciu oprogramowania Autodesk Inventor®. Odniesienia
w tabelach Więcej informacji znajdujących się w tematach pomocy niniejszej instrukcji, ćwiczeniach oraz
innych źródłach zawierających informacje szczegółowe i wskazówki.
Więcej informacji można znaleźć w publikacjach o programie Autodesk Inventor, materiałach online innych
użytkowników programu &ProdName, oraz w ®grupie dyskusyjnej Autodesk dostępnej pod adresem
http://discussion.autodesk.com.
Razem z procedurami zawartymi w Pomocy, ćwiczenia pokazują, jak postępować krok po kroku z
procedurami stanowiącymi uzupełnienie niniejszej instrukcji.
Po uruchomieniu programu Autodesk Inventor oraz przed otwarciem pliku, na wstążce wyświetla się karta
Rozpocznij. Karta Rozpocznij umożliwia dostęp do wielu zasobów do nauki oraz opcji zaangażowania
klienta.
Polecenia i narzędzia
Pasek narzędzi szybkiego dostępu (QAT) u góry ekranu stanowi zestaw poleceń, które
można spotkać we wszystkich środowiskach. Do tego paska można dodawać polecenia.
Następnie, jeżeli istnieje potrzeba wstawienia wielu poleceń, pasek QAT można ustawić
pod wstążką.
Polecenia i narzędzia dotyczące modelowania znajdują się na standardowym pasku narzędzi

pod paskiem QAT i są ułożone według kart i paneli na każdej karcie. Wyświetlanie panelu
na każdej karcie zależy od zawartości. W pewnych sytuacjach panel może być ukryty. Aby
sprawdzić czy nie jest on ukryty, należy kliknąć prawym przyciskiem standardowy pasek
narzędzi obok panelu. Wyświetli się lista paneli. Panele bez zaznaczeń są ukryte. Należy
zaznaczyć panel, aby go wyświetlić.
63
Niniejsza ilustracja pokazuje niektóre panele na karcie Szkic.
Strzałki przy niektórych poleceniach i nazwach paneli oznaczają, że są dostępne inne

opcje.
Wygląd poleceń na wstążce zmienia się wraz ze zmianą typów pliku. Polecenia, które nie
są dostępne, są pokazywane jako szare i nie jest możliwe ich wybranie.
Cel lub zadanie determinują środowiska w obszarze programu Autodesk Inventor.
Komponenty każdego środowiska są takie same pod względem położenia i organizacji,
a także punktów wyjścia i wejścia. Określone środowiska oznaczone są kartami
identyfikującymi w różnych kolorach, można więc łatwo rozpoznać środowisko, w którym
wykonuje się pracę.
Aby zwinąć wstążkę do poziomu nazwy panelu lub zwinąć ją całkowicie, należy kliknąć
strzałkę z prawej strony nazwy karty.
Po uruchomieniu pliku natychmiast pojawia się wstążka zadokowana u góry ekranu,
poniżej paska QAT. Aby zobaczyć, w jaki sposób ustawiać i dostosować wyświetlanie
wstążki, patrz materiał wideo dostępny w Pomocy.

Dostosowywanie środowisk roboczych w programie Autodesk
Inventor
Polecenia widoku
Niestandardowe aliasy poleceń
Ustawienia Opcji aplikacji
Wstążka ➤ karta Uruchom Wprowadzenie do tematu Wstążka

Ćwiczenia do tematu Wstążka
Lokalizator poleceń
Pierwsze kroki
Samouczki
Animacje Pokaż
64 | Rozdział 5 Konfigurowanie własnego środowiska

Parametry środowiska
Opcje wybrane w oknie dialogowym Opcje aplikacji i Ustawienia dokumentu kontrolują
wygląd środowiska. Dostęp do okien dialogowych na karcie Narzędzia, panel Opcje.
Opcje aplikacji
Ustawienia w oknie dialogowym Opcje aplikacji kontrolują wygląd programu Autodesk
Inventor. Różne karty kontrolują wyświetlany kolor, zachowanie i ustawienia plików,
domyślną lokalizację plików, oraz różne funkcje dla wielu użytkowników.
Opcje aplikacji zachowują swoje ustawienia do czasu zmiany.
Dostęp do okna Opcje aplikacji jest możliwy u dołu menu Aplikacje, jako polecenie Opcje.
Ustawienia dokumentu
Okno dialogowe Ustawienia dokumentu kontroluje ustawienia w poszczególnych plikach.
Ustawienia aktywnego dokumentu kontrolują różne karty. Można określić aktywne style,
jednostki miary, preferencje szkicu i modelowania, zestawienie komponentów oraz
domyślną tolerancję.

Dostosowywanie środowisk roboczych w programie Autodesk
Inventor
Ustawienia Opcji aplikacji
Style i standardy
Edytor stylu i standardu zawiera opcje ustawienia własnych stylów i standardów. Dostęp
do Edytora stylu i standardu jest możliwy z poziomu karty Zarządzanie, panelu Style i
standardy.
Standard szkicowania wybiera się podczas instalacji programu Autodesk Inventor.
Domyślne style w standardach kontrolują większość obiektów stosowanych w
dokumentach, takich jak numery pozycji, wymiary, tekst, tabele itd. Aby rozpocząć, zwykle
wystarczą style domyślne. Aby dostosować style, należy skorzystać z Edytora stylu i
standardu.
Parametry środowiska | 65
Domyślnie takie czynności, jak tworzenie lub modyfikowanie stylów, wpływają tylko na
bieżący dokument. Można zapisać styl w bibliotece stylów, nadrzędnej bibliotece
zawierającej definicje wszystkich dostępnych stylów skojarzonych ze standardem
rysunkowym. Zwykle stylami biblioteki zarządza administrator CAD. Taka praktyka
zapobiega przypadkowemu zastąpieniu definicji stylów stosowanych we wszystkich
dokumentach używających standardu szkicu z dostosowanym stylem.
Biblioteki stylów
Biblioteki stylów ułatwiają udostępnianie konwencji formatowania pomiędzy wieloma
projektami, ponieważ zawierają definicje formatowania obiektów. Do aktualizacji stylów
wszystkich dokumentów można stosować bibliotekę stylów. Na przykład można zmienić
groty strzałek dla wymiarów przez edycję stylu i zapisanie poprawki w nadrzędnej
bibliotece stylów. Wszystkie dokumenty używające tego standardu rysunkowego mają
dostęp do biblioteki, a także do każdego nowego lub zmodyfikowanego stylu dodanego
do tej biblioteki.
Tematy pomocy Wyszukiwanie

Praca ze stylami
Style w rysunkach
Samouczek - Używanie stylów Łącza do samouczków ze strony startowej Pomocy.

konstrukcji blachowych
Widoki modeli
Karta Widok zawiera polecenia dotyczące wyświetlania modeli.
Po wybraniu poleceń ViewCube i NavBar,

wyświetlają się one w prawym górnym rogu
okna grafiki.

NavBar zawiera podstawowe polecenia
widoku.

Przegląd poleceń ViewCube
Narzędzia nawigacji
Widoki modeli
Szablony
Po aktywowaniu programu Autodesk Inventor można otworzyć istniejący plik lub utworzyć
nowy plik. Szablony są dostępne w menu Aplikacji pod nagłówkiem New. Można wybrać
spośród różnych szablonów ze wstępnie zdefiniowanymi jednostkami. Do wyboru
własnego standardu należy użyć kart.
Szablony są przechowywane w następujących katalogach, w podkatalogu English lub

Metric.
■ Windows® XP: Autodesk\Inventor (numer wersji)\Templates
■ Windows Vista®: C:\Users\Public\Documents\Autodesk\Inventor (numer

wersji)\Templates
Szablony | 67
Podkatalogi katalogu Templates wyświetlone są jako karty w oknie dialogowym Otwórz
nowy plik. Można tworzyć i zapisywać niestandardowe szablony w katalogu Templates.

Pierwsze kroki
Tworzenie plików na podstawie szablonów
Projekty
Projekt stanowi logicznie pogrupowany, kompletny projekt konstrukcji. Projekt
systematyzuje dane poprzez przechowywanie informacji o tym, gdzie zapisane są dane
projektu, gdzie można edytować pliki, a także utrzymuje aktualne połączenia między
plikami. Projekty są istotne podczas pracy w grupie, pracy nad wieloma projektami i
udostępniania bibliotek pomiędzy kilkoma projektami.
Program Autodesk Inventor obsługuje dwa typy projektów:
■ Projekt jednostanowiskowy
■ Repozytorium projektów (jeżeli jest zainstalowane)
Edytor projektów pozwala na tworzenie i edycję projektów. W funkcji Edytor projektów,

określa się typ projektu, domyślny obszar roboczy, oraz nazwy i lokalizację bibliotek.Ustaw
pozostałe opcje projektu, aby dostosować je do własnego środowiska projektu, a następnie
podaj ścieżki wyszukiwania projektu.
Dostęp do Edytora projektów możliwy jest:
■ Na menu Aplikacji, jako polecenie Zarządzaj.
■ W oknie dialogowym Otwórz.
■ Na opcji Start Windows, należy kliknąć Programs ➤ Autodesk ➤ Autodesk

Inventor ➤ Tools.

Projekty Vault
Do pracy nad projektem przez wielu projektantów zaleca się użycie opcji Projekty Vault.
Pliki wspólne przechowuje się w repozytorium i nigdy nie wchodzi się do nich
bezpośrednio. Każdy projektant ma osobisty projekt, który określa, gdzie pliki są
kopiowane do przeglądania i edycji. Repozytorium śledzi również historię wersji plików,
jak również inne atrybuty.
Aby możliwe było korzystanie z projektów repozytorium, musi być zainstalowany program
Autodesk Vault. Otwiera się inne okno dialogowe, aby możliwe było utworzenie projektu
Repozytorium. Cechy charakterystyczne projektu repozytorium to:
■ Projektanci nigdy nie wyświetlają ani nie pracują bezpośrednio na plikach

przechowywanych w repozytorium.
■ Każdy projektant posiada plik projektu definiujący osobisty obszar roboczy, do którego
Autodesk Inventor kopiuje pliki z repozytorium, aby można je wyświetlać i edytować.
■ Zmiany w plikach, dokonywane przez innych projektantów i ponownie wpisane do

repozytorium, nie są widoczne do momentu, gdy projektant odświeży pliki aby uzyskać
najnowszą wersję w osobistym obszarze roboczym.
■ Repozytorium Autodesk Vault zachowuje kopie wszystkich wcześniej wpisanych

wersji plików z danymi. Przechowuje ono w swojej bazie danych dodatkiowe
informacje o historii edycji, właściwościach pliku, oraz zależności plików.
■ Można ustawić zapytania o właściwości plików, śledzić odnośniki do plików i

odzyskiwać poprzednie konfiguracje.
Projekty Vault | 69
W przypadku projektu Vault należy utworzyć środowisko pracy na ścieżce odpowiadającej
folderowi pliku projektu (jak .\ lub .\przestrzeń robocza), a nie w innych miejscach z
możliwością edycji.
Projekty domyślne
Podczas instalacji programu Autodesk Inventor; automatycznie tworzony jest folder
projekt "Default", projekt "samples" i projekt "tutorial_files". Jeżeli nie tworzy się projektu
lub nie określi innego projektu, przy rozpoczęciu pracy w programie Inventor
automatycznie otwiera się folder projekt domyślny. Projekty są zapisywane w folderze
Default.
Folder Default nie określa lokalizacji do edycji. Jednakże można używać go do
natychmiastowego tworzenia projektów i zachować pliki w dowolnym miejscu, bez
względu na zarządzanie projektami lub plikiem. Zazwyczaj projekt domyślny używany
jest w celach szkoleniowych, a nie w codziennej pracy z projektami. Łatwiej jest założyć
folder projektu przed rozpoczęciem projektowania. Trudniej jest przenieść pliki do folderu
projektu, gdy projekt staje się bardziej skomplikowany.
Nowe projekty
Należy ustalić strukturę pliku i rozumieć, kto może mieć dostęp do danych pliku zanim
utworzy się projekt.
Określ typ projektu podczas jego tworzenia lub edycji. Typ określa miejsce, w którym
pliki mogą być edytowane i zapisywane, kto może mieć do nich dostęp oraz sposób
wpisywania i wypisywania.
Kreator projektu tworzy obszar roboczy w tym samym folderze co plik projektu. Jeśli to
ustawienie ulegnie zmianie, należy zachować obszar roboczy jako podfoldery folderu
zawierającego pliki projektu.
Poniższa tabela przedstawia zalecane ustawienia każdego typu projektu.
Typ projektu Pojedynczy Repozytorium

użytkownik
Dołączony plik Brak Brak
Obszar roboczy Jedno zdefiniowane Jedno zdefiniowane

jako .\ jako .\

Położenia grupy Brak Brak
roboczej
Biblioteki Jedna lub więcej Jedna lub więcej nie zagnieżdżone w obszarze
roboczym
Domyślną lokalizacją projektów jest folder Moje Dokumenty/Inventor, ale może ona być
zmieniona na inną.
Tematy pomocy Wyszukiwanie: “Dowiedz się więcej o projektach"
Ćwiczenia Praca z projektami
Zasoby szkoleniowe
Wiele możliwości do nauki dostępnych jest w zakładce Uruchamianie na wstążce, jak
również na stronie głównej Pomoc w programie Autodesk Inventor.
Warsztat nowych możliwości

Warsztat nowych możliwości jest źródłem zasobów dla wszystkich użytkowników.
Wymieniony jest na stronie głównej Pomocy, oraz na karcie Uruchom na wstążce
programu Autodesk Inventor. Zawiera opis oraz ilustrację każdej nowej funkcji w tej
konkretnej wersji oprogramowania Autodesk Inventor.
Zintegrowana pomoc
Pomoc stanowi zrozumiałe i wygodne źródło zasobów do nauki o programie Autodesk
Inventor.
Aby wyszukać tematy w przeglądarce Pomocy, należy korzystać z kart, używając własnej
ulubionej metody.
Na stornie początkowej należy określić rodzaj użytkownika oraz połączenia z tematami
Pomocy, dodatkowymi informacjami, zasobami oraz usługami.
Wiele tematów Pomocy zawiera przykładowe rysunki i animacje funkcji.
Zasoby szkoleniowe | 71
Samouczki
Ćwiczenia z samouczka dostępne ze strony głównej Pomoc i zakładki Uruchamianie są
zrozumiałym zestawem praktycznych lekcji. Zestaw ćwiczeń w samouczku jest podzielony
na trzy kategorie: podstawowe, zagadnienia ogólne i zagadnienia szczegółowe. Można
szybko nauczyć się produktywności, bez względu na to, czy jest się nowym użytkownikiem
programu Autodesk Inventor czy przechodzi się z programu AutoCAD.

Moduły Skill Builders
Moduły Skill Builders są pomocne w doskonaleniu umiejętności w różnych obszarach
funkcjonalności. Aby dostać się do strony WWW modułów Skill Builders, należy skorzystać
z łącza na stronie startowej Pomocy.
Warsztat nowych możliwości Link ze strony startowej Pomoc.

Wyszukiwanie niezbędnych informacji
Zasoby do nauki programu Autodesk Inventor
Pomoc bieżąca: Śledzenie Strona startowa Pomocy

wewnętrzne
Strona WWW Modułów Skill Buil- Łącze ze strony startowej Pomoc.

ders (wymagane połączenie z Wstążka zakładki Uruchamianie
Internetem)
Samouczki Łącze ze strony startowej Pomoc.

Wstążka zakładki Uruchamianie
Moduły Skill Builders | 73

74
Indeks
A
analiza kolizji 37
E
animacje 52 elementów konstrukcyjnych 28
elementy
B bitmapy 23
części 18
Biblioteka Content Center edytowanie 29
biblioteki 18 konstrukcyjne 28
biblioteki części 18 obrotowe 20
bloki szkicu 24 otworu 26
przeciągnięte 21
wstawione 26
C wyciągnięte 20
Content Center wyciągnięte za pomocą wyciągnięcia
części 16 złożonego 20
części 9 wypukłe 22
elementy 18 zespół 27
konstrukcje blachowe 11 zwojowe 21
obwiednia 15 żebra 22
pochodne 13 elementy bitmapy 23
pojedyncza bryła 10 elementy gwintów 26
powłoka 14 elementy konstrukcyjne 7, 18
renderowanie 52 elementy kształtujące 18
wielobryłowe 14 elementy obrotowe 20
zespół zastępczy 15 elementy przeciągane 21
części konstrukcji blachowych 11 elementy skorupy 26
części obwiedni 15 elementy szkicowe 18–19
części powłoki 14 elementy wklęsłe 22
części standardowe 16 elementy wyciągnięte 20
części tabelaryczne 10 elementy wypukłe 22
części użytkownika 16 elementy zwoju 21
części wielobryłowe 14 elementy żebra 22
D F
dane, importowanie i eksportowanie 59 fazowania 26
dokumentowanie projektów 39, 52
działania skojarzone 7 G
grupy robocze 55
Indeks | 75
I O
iFeatures 19, 27 okna dialogowe
Autoring iPart 11
Edytor Content Center 18
K Edytor projektu 68
Klient sieciowy programu Vault Edytor stylów i standardów 65
Manufacturing 58 Edytuj element 29
kolizje, sprawdzanie 37 Opcje aplikacji 65
komponenty Otwórz nowy plik 67
Biblioteka elementów 34 Ustawienia dokumentu 65
przeciąganie do zespołów 31 Wykryte kolizje 37
sprawdzanie kolizji 37 okno dialogowe Autoring iPart 11
szablony 3 okno dialogowe Edytor Content Center 18
tworzenie lokalne 33 okno dialogowe Edytor projektu 68
umieszczanie w zespołach 30 Okno dialogowe Edytuj element 29
komponenty nieruchome 31 okno dialogowe Kreatora projektu 70
komponenty w programie Design okno dialogowe Otwórz nowy plik 67
Accelerator 34 Okno dialogowe Wykryte kolizje 37
konwersja danych 59 opcje w projektach 68
kopiowanie projektów 57 opisy fazowania 47
opisy gwintów 47
opisy lica spoiny 48
L opisy otworów 47–48
opisy przekroju spoiny 48
linia odniesienia w rysunkach 50 opisy w rysunkach. 50
linie środkowe 47 opisy w widokach rysunku 45
listy części 6 opisy zagięć 48
lustrzane odbicie elementów 27 otwieranie plików 67
M P
mechanizmy projektu 35 pliki
modele części 4 AutoCAD 59
modyfikowanie 29 części 9
szablony 67 IDW i DWG 40
tworzenie 3 prezentacja 5
modelowanie szkieletowe 33 rysunki 6, 39–40
szablony 3
N współdzielenie 55
zespoły 4
Narzędzie Analiza kolizji 37 pliki DWG 40
numery pozycji 6, 49 pliki prezentacji 5
pliki rysunku 6
pliki w programie AutoCAD 25, 59
pobranie wymiarów modelu w rysunkach 46
76 | Indeks
podstawowe informacje dotyczące wstążki 64 rysunki 6–7, 39
podzespoły 33 działanie skojarzone 8
pojedyncze części bryły 10 eksportowanie do programu
polecenia AutoCAD 60
edycja elementów 29 oznaczanie 58
przeglądanie modeli 66 rzuty 41
szkicowanie 23 szablony 40
powierzchnie 21 tabele 49
Producent wideo 52 typy plików 40
program Autodesk Design Review 1, 58 rzuty
program Inventor Studio 52 modelowanie 66
program Vault Manufacturing 58 opisywanie 45
projektowanie od góry do dołu 33 rozbicie 45
projekty 68 rzuty bazowe 41
dokumentowanie 39, 52 rzuty detali 42
domyślna lokalizacja folderu 71 rzuty rozbite 45
jeden użytkownik 68, 70 rzuty rysunku
komponenty zespołu 30 typy 41
kopiowanie z repozytorium 57
mechanizmy projektu 35
od góry do dołu 33
S
opcje 68 SSS (stopnie swobody) 32
oznaczanie 58 standardy rysunkowe 50
repozytorium 69–70 standardy, szkicowanie 50
tryby 70 symbole w rysunkach 47
typy 70 szablony 67
ustawianie 70 nowe pliki 3
projekty domyślne 70 pliki rysunku 40
prototypy cyfrowe 1, 9 szkice, dane 2D w programie AutoCAD 25
proces roboczy 2
publikowanie 53
przeciąganie komponentów 31 Ś
przerywanie widoków rysunkowych 43
publikowanie projektów 53 środowiska
część 9
interfejs użytkownika 63–64
R renderowanie i animacja 52
szkic 23
renderingi 52 współdzielenie 55
repozytorium 55 zespół 4
kopiowanie projektów 57 środowisko szkicu 23
rozszerzenia do aplikacji
projektowych 56
reprezentacje pozycyjne, animowanie 52 T
rozszerzenia
dla Microsoft Office 57 tabele otworów 49
do aplikacji projektowych 56 tabele zagięć 49
Indeks | 77
tabele zmian 50 współdzielenie plików 55
typ repozytorium w projektach 69 wymiary bazowe 46
wymiary modelu w rysunkach 46
wymiary w rysunkach 46
W wymiary współrzędnościowe 46
Warsztat nowych możliwości 71
wiązania 32 Z
wiązania szkicu 25
widoki zaangażowanie klienta 63
w rysunkach 41 zaokrąglenia 26
widoki nakładkowe 43 zaznaczać projekty i rysunki 58
widoki pomocnicze 42 zespoły 30
widoki przekrojów 42 działanie skojarzone 7
widoki rysunku 41 elementy 27
operacje 43 kolizje, sprawdzanie 37
opisywanie 45 komponenty 34
porady 44 pliki 4
widoki rysunku kadru 44 podzespoły 34
widoki rysunku płatu 44 renderowanie i animowanie 52
widoki rysunku wyrwania 43 Zespoły iAssembly 38
widoki rzutowane 42 zestawienie komponentów (BOM) 49
widoki szkicowe 43 znaczniki środka 47
78 | Indeks

Adsk Inventor 2010 GetStart

Uploaded by

Document Information

Original Description:

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Adsk Inventor 2010 GetStart

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Autodesk Inventor 2010

Rozdział 1 Prototypy cyfrowe w programie Autodesk Inventor . . . . . . . . . . . . . . 1

Rozdział 2 Tworzenie cyfrowych prototypów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9

Rozdział 3 Dokumentowanie i publikacja projektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 39

Rozdział 4 Zarządzanie danymi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 55

Rozdział 5 Konfigurowanie własnego środowiska . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 63

■ Tworzenie nowych części lub podzespołów w zespole docelowym.

■ Tworzenie dwuwymiarowych bloków szkicu w pliku części, aby symulować mechanizm.

■ Który widok części najlepiej opisuje podstawowy kształt?

■ Czy część jest konstrukcją blachową?

■ Czy arkusz kalkulacyjny może kontrolować jedną lub więcej części?

■ Czy można utworzyć tę część automatycznie, korzystając z programu Design

2 | Rozdział 1 Prototypy cyfrowe w programie Autodesk Inventor

Tematy pomocy Wyszukiwanie: części wielobryłowe

Ćwiczenia Części 1 - Tworzenie części

Moduły Skill Builders Części

Komponenty prototypu cyfrowego (typu plików)

Pliki części (.ipt)

Komponenty prototypu cyfrowego (typu plików) | 3

Pliki zespołu (.iam)

4 | Rozdział 1 Prototypy cyfrowe w programie Autodesk Inventor

Pliki prezentacji (.ipn)

■ Tworzenia rozbitych widoków zespołu i użycia ich w pliku rysunku.

■ Tworzenia animacji, która krok po kroku pokazuje kolejność w zespole. Animacja

Komponenty prototypu cyfrowego (typu plików) | 5

Szablony używane jako punkt wyjściowy rysunków są w formacie (.idw, .dwg).

6 | Rozdział 1 Prototypy cyfrowe w programie Autodesk Inventor

Więcej informacji Położenie

Tematy pomocy Wyszukiwanie:

Instrukcje dotyczące wdrożenia Podręcznik w formacie PDF.

Zachowanie części skojarzonych

Zachowanie zespołów skojarzonych

Zachowanie części skojarzonych | 7

Zachowanie rysunków skojarzonych

Więcej informacji Położenie

Tematy pomocy Wyszukiwanie:

8 | Rozdział 1 Prototypy cyfrowe w programie Autodesk Inventor

Pojedyncza część bryły zawiera jeden korpus posiadający

Więcej informacji Położenie

Tematy pomocy Wyszukiwanie:

Ćwiczenia Części 1 - Tworzenie części

Element iPart jest tabelaryczną częścią

Każdy wiersz może kontrolować stan

10 | Rozdział 2 Tworzenie cyfrowych prototypów

UWAGA Element iPart można utworzyć i

Więcej informacji Położenie

Tematy pomocy Wyszukiwanie: "Elementy iPart – informacje

Moduły Skill Builders Części:

Części konstrukcji blachowych

W środowisku projektowym programu Autodesk Inventor część konstrukcji blachowej

Części konstrukcji blachowych | 11

Więcej informacji Położenie

Tematy pomocy Wyszukiwanie:

Ćwiczenia Tworzenie części z konstrukcji blachowych

Moduły Skill Builders Części:

12 | Rozdział 2 Tworzenie cyfrowych prototypów

Części wyprowadzonych używa się do:

Część wyprowadzona może zawierać elementy niezależne od komponentu nadrzędnego

■ Sterowana przez oryginalny komponent, z możliwością zerwania połączenia.

■ Użyta do operacji skalowania i odbicia.

■ Wyprowadzona z Poziomu szczegółów określonego zespołu.

■ Użyta do przeprowadzenia operacji dodawania lub usuwania na komponentach