Odruchy

Odruchy postawy stanowią liczną grupę reakcji wpływających na

rozwój postawy oraz zapewniających możliwości jej
przyjmowania i utrzymania .
I grupa- reakcje statyczne( reakcje zapewniające stałość
przyjętej postawy i podtrzymujące prawidłowe położenie
kończyn).
II grupa- reakcje nastawcze ( umożliwiają przyjęcie właściwej
postawy po nieprawidłowym ułożeniu).
III grupa- reakcje równoważne (zapewniają równowagę ciała z
chwilą zmiany położenia środka ciężkości).

Odruchy statyczne
Odruch podparcia- składa się z reakcji magnesowej i dodatniej reakcji
podparcia.( 2- 6 m)
Odruch skrzyżowanego wyprostu- polega na prostowaniu i przywodzeniu
jednej kończyny dolnej w odpowiedzi na eksteroceptywne drażnienie
podeszwy kończyny dolnej.( 0-2 m )
Symetryczny toniczny odruch szyjny- zginaniu głowy do przodu towarzyszy
zginanie kończyn górnych z wyprostem kończyn dolnych, a odginanie
głowy do tyłu reakcje kończyn odwrotne.(( 3-6 m )
Asymetryczny toniczny odruch szyjny- skrętowi głowy w lewo i prawo
towarzyszy wyprost kończyn (górnej i dolnej) po stronie twarzowej i
zgięcie kończyn po stronie potylicznej.
Symetryczny toniczny odruch błędnikowy- wyzwalany przez zmianę ułożenia
kanałów półkolistych- ułożenia dziecka w pozycji pronacyjnej wzmaga
napięcie zginaczy, a w supinacyjnej prostowników

Odruchy nastawcze
Odruchy nastawcze szyjne- każdemu ruchowi głowy w bok towarzyszy
następowy zwrot tułowia („en block”) w te stronę w która zwrócona jest
twarz- pomaga w przetaczaniu na bok.( 3- 6 m.)
Odruchy nastawcze z ciała na ciało- skręt głowy wyzwala obrót barków,
nastepnie miednicy ( II półrocze)
Odruchy nastawcze z ciała na głowę- głowa ustawia się w płaszczyźnie
podciąganego tułowia ( próba trakcyjna) w leżeniu na plecach.
Odruchy nastawcze wzrokowe- ułatwiaja prawidłowe ustawienie głowy i ciała
w przestrzeni, wymagają sprawnego analizatora wzrokowego oraz
nienaruszonej kory potylicznej.

Inne automatyzmy ruchowe

Odruch Moro- symetryczne rozstawienie kończyn górnych i rozstawienie palców(1
faza), następowy ruch obejmowania tj. przywiedzenie horyzontalne( 2 faza).
wywołany przez nagły bodziec powodujący rozciągnięcie mięśni szyi i
podrażnienie błędników.(zanik 4-6 m. )
Odruch Galanta- skrócenia tułowia. Pod wpływem bodźca drażniącego okolicę tylnoboczną
tułowia dochodzi do bocznego zgięcia tułowia w tym kierunku. (do 4 m. )
Reakcja spadochronowa- „gotowośc do skoku”- w zawieszeniu pronacyjnym
opuszczamy dziecko gwałtownie w dół, wyprostuje kończyny górne i otworzy
dłonie z tendencją do oparcia ich na podłożu. (pojawia się w 6 m. )
Toniczne odruchy chwytne ze stóp- eksteroceptywne drażnienie podeszwy stopy
wywołuje toniczne zgięcie palców.( zanik 10-12 m. )
Toniczne odruchy chwytne z rąk- dotknięcie skóry dłoniowej powierzchni ręki
powoduje zgięcie i przywiedzenie palców, zaciśniecie dłoni wywołuje fazę
pociągania.

Przetrwałe odruchy
PRZETRWAŁY ODRUCH PALMARA ( DŁONIOWO-CHWYTNY):
- słaba zręczność manualna- hamuje zdolność ruchu kciuka/palców
- brak uchwytu pęsetkowego
- trudności z mówieniem – nie ustaje połączenie między ruchami ręki i ust
poprzez reakcję babkina. Hamuje to rozwój kontroli nad mięśniami
artykulacyjnymi, utrudniając wymowę
- dłoń może pozostać nadwrażliwa na stymulację dotykową
- dziecko rusza ustami kiedy maluje czy rysuje

Przetrwałe odruchy
PRZETRWAŁY ASYMETRYCZNY TONICZNY ODRUCH SZYJNY :
• zachwiana równowaga przy ruchach głowy w którąkolwiek stronę
• ruchy jednostronne zamiast naprzemiennych, np. w czasie chodzenia,
skakania itd.
• trudności z przekroczeniem linii środka ciała
• słabo rozwinięte ruchy wodzenia wzrokiem, szczególnie na linii środka
• lateralizacja nieustalona
• brzydkie pismo lub trudności z wypowiadaniem myśli pisemnie
• trudności z percepcją wzrokową szczególnie symetrycznych przedstawień
Kształtów

Przetrwałe odruchy
PRZETRWAŁY ODRUCH SZUKANIA:
• nadwrażliwość w okolicy ust
• język może być za bardzo wysunięty w ustach, co utrudnia dziecku ssanie i
żucie
• pokarmów, a może także powodować ślinienie. Brak dojrzałych ruchów
połykania może spowodować wysklepienie się podniebienia
( podniebienie gotyckie) konieczność leczenia ortodontycznego
• problemy z artykulacja i mową
• słaba zręczność manualna

Przetrwałe odruchy
PRZETRWAŁY ODRUCH GRZBIETOWY GALANTA:
• wiercenie się
• moczenie nocne
• słabe skupianie się
• słaba pamięć krótkoterminowa
• rotacja biodra na jedna stronę w czasie chodu

Przetrwałe odruchy
PRZETRWAŁY ODRUCH TONICZNY BŁĘDNIKOWY:
• nieprawidłowa postawa- garbienie się
• hipotonia
• problemy związane z układem równowagi
• niechęć do sportów
• małe zdolności tworzenia sekwencji
• upośledzenie poczucia czasu
• tendencja do chodzenia na palcach
• problemy z koordynacją
• hipertonia
• zaburzenia okoruchowe

Przetrwałe odruchy
PRZETRWAŁY ODRUCH SYMETRYCZNY TONICZNY SZYJNY
• nieprawidłowa postawa
• tendencja do garbienia się
• małpi chód
• zaburzona koordynacja ręce oko
• trudności z regulacją widzenia dwuocznego ( problemy z przenoszeniem
wzroku z tablicy na
• ławkę)
• powolność przepisywania
• trudności z nauką pływania
• zaburzenie uwagi w wyniku dyskomfortu, jaki sprawia siedzenie w jednej
Pozycji

§ Prawidłowy mechanizm odruchu postawy w ujęciu neurofizjologicznym

§ Prawidłowy mechanizm odruchu postawy

§ Zapewnia zdolność aktywnego przeciwstawiania sile grawitacji. Umożliwia

wykonywanie wszelkich ruchów wbrew sile ciążenia, w tym sprawne poruszanie się,
charakterystyczne dla danego etapu rozwoju mechanizmy antygrawitacyjne.
Ponieważ dziecko staje się istotą antygrawitacyjną w pierwszym roku życia , można
powiedzieć ,że w tym okresie rozwija się stopniowo prawidłowy mechanizm odruchu
postawy.

§ Prawidłowy mechanizm odruchu postawy

§ Kontroluje postawę ciała. Sprawuje tzw. kontrolę posturalną, w trakcie wykonywania

różnych czynności ruchowych. Każdy wzorzec ruchowy posiada swój układ posturalny
z którego jest zapoczątkowywany i prowadzony.
§ Ruch powoduje zmianę środka ciężkości, aby uchronić się przed upadkiem konieczna
jest ciągła zmiana napięcia mięśniowego.

§ Martin Purdon określił obrazowo chód jako „stały proces utraty i odzyskiwania
równowagi”.

§ Przystosowanie to odbywa się bez udziału świadomej kontroli - automatycznie.

§ Prawidłowy mechanizm odruchu postawy

§ Umożliwia harmonijne , płynne, efektywne oraz ekonomiczne czynności ruchowe. W

tym celu OUN nie aktywizuje pojedynczych mięśni czy nawet grup funkcjonalnych,
lecz właściwie zorganizowane, a przede wszystkim adekwatne do zmieniających się
warunków, stale modyfikowane wzorce ruchowe.

§ Zasady funkcjonowanie prawidłowego mechanizmu odruchu postawy są jednakowe

dla wszystkich ludzi, dlatego też zakres wykonywanych czynności ruchowych jest
mniej więcej wspólny, tzn. siadamy , kładziemy się, wstajemy, chodzimy, biegamy
według podobnych wzorców, ale czynności te wykonujemy w sposób indywidualny i
charakterystyczny dla każdego z nas.

§ Wcześniej nabyte umiejętności są ciągle doskonalone i stanowią bazę dla bardziej

złożonych jest to rozwój psychomotoryczny.

§ Mechanizmy odruchu postawy.

§ Składają się z 3 elementów:

§ 1.Napięcie posturalne.

§ 2. Prawidłowa organizacja unerwienia reciprokalnego.

§ 3.Prawidłowo skoordynowanych wzorców posturalnych i motorycznych.

§ Napięcie posturalne

§ Musi być wystarczające aby pokonać siłę grawitacji, jednocześnie jednak

odpowiednio niskie, aby zachować zdolność poruszania się w sposób kontrolowany.

§ Należy je rozpatrywać nie w kategorii pojedynczych mięśni lub nawet grup

funkcjonalnych, lecz w kontekście rozkładu napięcia charakterystycznego dla całych
wzorców ruchowych.

§ Prawidłowa organizacja unerwienia reciprokalnego - przeciwstawnego.

§ Jest ono odpowiedzialne za prawidłowe wyhamowywanie wzorców prymitywnych.

§ Steruje aktywnością agonistyczną, antagonistyczną, synergistyczną oraz
stabilizacyjną.

§ Dzięki niemu możliwe są ruchy selektywne, prawidłowe ko-kontrakcje.

§ Przy prawidłowej kontroli reciprokalnej skurcz jest rozpoczynany przez grupę mięśni
agonistycznych i przeprowadzany przy stopniowym rozkurczu mięśni
antagonistycznych.

§ Prawidłowo skoordynowane wzorce posturalne i motoryczne.

§ W prawidłowym rozwoju wzorce prymitywne ustępują miejsca reakcjom

równoważnym.

§ Współzawodnictwo wzorców oznacza czasową dominację jednych wzorców nad

drugimi.

§ Procesy te przebiegają zależnie od tempa dojrzewania OUN.

§ Podstawą uczenia się jakiejkolwiek czynności ruchowej są prawidłowe doświadczenia

sensomotoryczne, które opierając się na właściwym napięciu posturalnym tworzą
„bazę danych” w postaci doświadczeń sensomotorycznych.

§ Prawidłowy mechanizm odruchu postawy

§ Prawidłowy mechanizm odruchu postawy obejmuje zasadniczo dwa typy reakcji.

§ 1.Reakcje nastawcze, zwane również reakcjami prostowania. Umożliwiają one

prawidłowe ułożenie (nastawienie) głowy w przestrzeni i prawidłowe „wyrównanie
posturalne” głowy i szyi z tułowiem oraz właściwe ułożenie obręczy i kończyn
względem siebie. Dominują one w rozwoju od ok.. 6 mc do 3 roku życia. Integrowane
na poziomie mostu i śródmózgowia.

§ 2. Reakcje równoważne są natomiast kompensacyjnymi wahaniami napięcia

mięśniowego mającymi na celu przywrócenie równowagi w określonej pozycji. Są
najwyżej rozwinięta formą automatycznych wzorców ruchowych.

§ Prawidłowy rozwój psychoruchowy według koncepcji neurorozwojowej.

§ Jest on wynikiem:

§ 1.Nie zaburzonej integracyjnej funkcji integracyjnej mózgu

§ 2. Prawidłowego rozwoju odruchu postawy

§ 3. Wariantowości i zmienności rozwoju ruchowego w wyniku dojrzewania OUN.

Zmienność oznacza różną w czasie odpowiedź na ten sam bodziec. Wariantowość -
 umiejętność wykonania tej samej czynności w różny sposób w tym samym wieku
rozwojowym.

§ 4. Plastyczności mózgu- rozwojowej, pamięciowej i naprawczej.

§ Plastyczność mózgu w rozwoju dziecka.

§ Pojęcie plastyczności mózgu wprowadził polski uczony Jerzy Konorski w 1948 roku.
Komórki nerwowe cechują się pobudliwością, a w określonych układach neuronów
powstają trwałe przekształcenia funkcjonalne w wyniku działania określonych
bodźców lub ich kombinacji.

§ Te przekształcenia funkcjonalne zostały nazwane zmianami plastycznymi.Zdaniem

Konorskiego podłożem plastyczności są morfotyczne zmiany synaptyczne.

§ Istotą plastyczności jest aktywacja genomu podczas pobudzania neuronu i synteza

odpowiedniego białka, odpowiedzialnego za gotowość do zmian synaptycznych.

§ Plastyczność mózgu w rozwoju dziecka.

§ Plastyczność rozwojowa mózgu.

§ Obejmuje zjawiska tworzenia i dojrzewania połączeń międzyneuronalnych w czasie

rozwoju embrionalnego. Zjawiskiem charakterystycznym dla rozwoju OUN jest
nadprodukcja neuronów i apoptoza , czyli zaprogramowana śmierć 40-80 %
neuronów w życiu płodowym i tuż po urodzeniu. Neurony obumierają sposób
samobójczy gdy nie mogą znaleźć struktury docelowej lub tez nie otrzymały
odpowiedniej liczby bodźców.

§ Tę rolę apoptozy nazwano dopasowaniem ilościowym.

§ Apoptoza może też służyć eliminacji niewłaściwych połączeń spowodowanych

błędami rozwojowymi.

§ Plastyczność mózgu w rozwoju dziecka.

§ Plastyczność pamięciowa mózgu.

§ Odgrywa rolę w procesie uczenia się. W odpowiedzi na bodźce następują

wzmocnienia i reorganizacja połączeń między określonymi neuronami. W
konsekwencji powstaje pamięciowa zmiana plastyczna - ślad pamięci.

§ Istnieje olbrzymia różnorodność form pamięci.

§ W wyniku uczenia się powstaje zmiana w sile połączeń synaptycznych między

zespołami neuronów przez zwiększenie liczby synaps oraz zwiększenie sprawności już
działających połączeń.
§ Plastyczność mózgu w rozwoju dziecka.

§ Plastyczność kompensacyjna.

§ Polega na tworzeniu połączeń synaptycznych między nietypowymi strukturami ,

umożliwia całkowitą lub częściową odnowę utraconych funkcji mózgu. Czynnikiem
ułatwiającym tę plastyczność jest degeneracja już istniejących synaps, aby mogła
rozwinąć się nowa sieć połączeń z innych neuronów.

§ Integracja sensoryczna w tworzeniu schematu ciała.

§ SI odbywa się w korze mózgowej, gdzie informacje z wrażeń zmysłowych są

przyjmowane i przesiewane a także eliminowane, rozpoznawane, interpretowane i
integrowane z już posiadanymi.

§ Do pracy mózgu potrzebna jest ciągłość przetwarzania bodźców. Drażnienie zmysłów,

ruch, bodźce powstające w czasie ruchu pobudzają do tworzenia połączeń
nerwowych na synapsach, następnie dochodzi do integracji impulsów i
zapamiętywania w ośrodkach kory mózgowej

§ Integracja sensoryczna

§ Uczenie się, myślenie abstrakcyjne nie zjawiają się automatycznie, ale są wynikiem
wielu lat rozwoju i przetwarzania bodźców. Ayres ( 1989) wyróżnia 4 poziomy
integracji sensorycznej.

§ Poziom I ( pierwsze 2 mc życia) podlegają powiązaniu bodźce dotykowe podczas

ssania, jedzenia. U dziecka wytwarza się więź z matką, stanowiąca podstawę rozwoju
emocjonalnego, poczucia bezpieczeństwa, osobowości.

§ Integracja błędnikowych i proprioceptywnych bodźców umożliwia niemowlęciu

koordynację ruchów gałek ocznych, utrzymanie postawy, napięcia mięśniowego,
równowagi i poczucia pewności w stosunku do sił grawitacji.

§ Zaburzenia na tym poziomie prowadzą do zaburzeń reakcji postawy.

§ Integracja sensoryczna

§ Poziom II ( do końca 1 roku życia) odbywa się łączenie bodźców zmysłów

podstawowych: systemu błędnikowego, proprioceptywnego i dotykowego, co
warunkuje uwagę , koordynację, planowanie ruchu. W świadomości powstaje
percepcja własnego ciała oraz koordynacja czynności obu jego stron, wytwarza się
stabilność emocjonalna. Zaburzone napięcie uwagi dziecka w późniejszym wieku
powoduje nadpobudliwość psychoruchową, deficyt uwagi i aktywności celowej.

§ Integracja sensoryczna
§ Poziom III ( kształtujący się od 1 -3 rż.) obejmuje integrację bodźców wzrokowych i
słuchowych. Uzmysławianie ciała, koordynacja wzrokowo-ruchowa, używanie mowy i
zdolność jej rozumienia oraz uczenia się odgrywają ważną rolę w rozwoju aktywności
celowej zależnej od woli , służącej poznawaniu świata.

§ Integracja bodźców optycznych z innymi zmysłami umożliwia koordynację oko-ręka.

Dzięki temu dziecko może włożyć kurtkę, nalać mleka, namalować obrazek, układać
klocki.

§ Integracja sensoryczna

§ Poziom IV ) 3 do 6 rż.) odbywa się specjalizacja jednej połowy mózgu i lateralizacja

czynności ciała.

§ Dziecko uzyskuje świadomość własnego ja, pojawia się samokontrola funkcji

fizjologicznych, troska o siebie, zdolność do koncentracji uwagi, umiejętność
organizacji, myślenia abstrakcyjnego i rozumienia. Osiągnięcia na IV poziomie SI
stanowią podstawę do nauki szkolnej.

§ Prawidłowy rozwój psychomotoryczny.

§ Trwa nieprzerwanie od momentu poczęcia – Ruch - jako zjawisko obserwujemy już

od 6 tygodnia życia płodowego. Według Prechtla płód - nieustannie pływając w
wodach płodowych i ocierając się o ścianki macicy, spontanicznie wykonując ruchy
zbiera niezwykle cenny materiał informacyjny. Doskonali i trenuje zmysł dotyku,
równowagi, czucia głębokiego.

§ Po urodzeniu noworodek próbuje ruchy powtarzać, ale nowe środowisko w jakim się
znalazł stwarza całkiem odmienne warunki.

§ Dotyczy to przede wszystkim oddziaływania sił grawitacji.

§ Prawidłowy rozwój psychomotoryczny.

§ W pierwszym roku życia niemowlę zdobywa stopniowo umiejętności

przeciwstawiania się sile grawitacji, co manifestuje się umiejętnością samodzielnego
przyjmowania coraz wyższych pozycji a w końcu stania i chodzenia.

§ Tak naprawdę dziecko nie uczy się w trakcie rozwoju wykonywania poszczególnych
czynności są one bowiem naturalna konsekwencją dojrzewania OUN.

§ Prawidłowy rozwój psychomotoryczny.

§ Dojrzewanie rozumiane jest jako proces, który obejmuje zmiany zależne od

dziedziczności, regulowane przez czynniki endogenne oraz modyfikowane przez
środowisko w czasie rozwijania własnej aktywności i uczenia się.
§ Czynniki genetyczne zwane determinantami nadają swoiste tempo i rytm rozwojowi,
określają poziom na jakim przebiega rozwój.

§ Czynniki parenteralne, tzw. stymulatory , oddziałują w okresie prenatalnym, są

związane ze środowiskiem wewnętrznym matki (metabolizm, schorzenia, toksyny,
stres)

§ Prawidłowy rozwój psychomotoryczny.

§ Czynniki ekologiczne, czyli uwarunkowanie zewnętrzne zwane modyfikatorami,

obejmują szeroko pojęte warunki środowiskowe ( naturalne,
klimatyczne,środowiskowe, ekonomiczne, społeczne).

§ Wychowanie w rodzinie, a także w grupach społecznych jest w miarę dochodzenia do

dojrzałości psychicznej w coraz większym stopniu zastępowane samowychowaniem ,
samokształceniem.

§ Odruchy prymitywne

z Odruch chwytny w 36 dniu najbardziej intensywny u donoszonego

noworodka, po 36 dniu zaczyna zanikać całkowicie zanika w 6mc. W
6mc. podpór na całej dłoni nie tylko na nadgarstku.

z Odruch Moro ( 6 tydzień -4 mc.)

z do 6 tygodnia 2 fazowy 1 - odwiedzenia , 2 - obejmowania

z po 6 tygodniu 1 faza odwiedzenie i obniżenie napięcia. Odruch dotyczy

kończyn górnych i dolnych. Jest intensywny 6 tyg.-2 mc. od 2mc.- do
4mc. stopniowo zanika.

z Odruch ssania do 6 mc. odruch ssania to ssanie wszystkiego palca,

patyka po 6 mc.

z dziecko nie ma od. ssania ssą gdy jest bodziec pokarmowy. Gdy jest
ten odruch w 9 mc. podejrzewamy oligofrenię ,boimy się o rozwój
umysłowy dziecka.

z Odruch Babkina

z Pierwsze 4 tygodnie najdalej 6 tyg. ( pień mózgu. ) Przy ucisku środka

dłoni prawej i lewej dziecko otwiera buzię . Odruch ten może być też u
ludzi dorosłych po wypadkach w przypadku stłuczenia pnia mózgu.
(odruch ten jest u gryzoni).

z Objaw oczu lalki 4 tydzień intensywny do 6 tygodnia - odruch

chwytny oczu. Gdy dziecko ufiksuje oczy na przedmiocie a my
 odwrócimy głowę dziecka to oczy zostają ufiksowane dalej na
przedmiocie.

z Odruch szukania pocieramy policzek dziecko szuka piersi w 3mc.

najbardziej intensywny trwa do 6 mc.

z Objaw Roothing 3mc-6mc drażnienie kącika wargi dolnej na granicy

skóry i bł. śluzowych, obserwujemy język, który powinien zbaczać do
boku. Gdy brak tej reakcji od razu kierować do logopedy.

z Odruch chwytny stopy - jest prawie cały pierwszy rok, ale może
zaniknąć w 9 mc., zanika gdy dziecko zaczyna wstawać na stopy. Musi
być w 1 i 2 kwartale .

z Poziom rdzenia

z Odruch nadłonowy symetryczne uciśnięcie kości spojenia łonowego-

wyprost kk. dolnych.

z może być do 4 tyg, a nawet 6 tyg. 2 mc., po 3 mc. nie powinno go być.

z Odruch skrzyżowanego wyprostu zgięcie kolana i wepchnięcie w

panewkę oraz rotacja wewnętrzna - wyprost drugiej nóżki, prawidłowo
do 6 tygodnia życia po 3 mc. zawsze patologiczny.

z Odruch zgięciowy cofnięcia - zgięcie , cofnięcie podrażnionej

kończyny.

z Odruch wyprostny pchnięcia- pozycja testowa na plecach,

wyprostowanie podrażnionej kończyny.

§ Poziom mostu

§ ATOS - asymetryczny toniczny odruch szyjny.

§ Pozycja testowa leżenie tyłem swobodne.

§ Bierny skręt głowy. Kończyna górna po stronie twarzowej układa się w wyproście ,
przeciwna w zgięciu ( pozycja szermierza)

§ Czas fizjologicznego występowania odruchu do 4 lub 6 mc.

§ Poziom mostu

§ STOS symetryczny toniczny odruch szyjny- zgięciowy.

§ Leżenie przodem w poprzek kolan osoby testującej.

§ Test: bierne zgięcie głowy

§ Reakcja: zgięcie kończyn górnych, wyprost dolnych.STOS - wyprostny

§ Poziom mostu

§ Toniczny błędnikowy I

§ Pozycja testowa: leżenie tyłem

§ Bodziec: pozycja leżenia na plecach

§ Reakcja : zwiększone napięcie prostowników tułowia, kończyn , głowy

§ Czas fizjologicznego występowania do 4 mc.

§ Toniczny błędnikowy II - leżenie przodem.

§ Poziom mostu

§ Reakcje stowarzyszone.

§ Pozycja: leżenie tyłem.

§ Bodziec testowy: ściśnięcie w ręce przedmiotu np. piłka.

§ Reakcja : wzmożone napięcie mięśniowe całego ciała.

§ Występowanie reakcji powyżej 4 mc świadcz o opóźnieniu dojrzewania OUN.

z Odruch podparcia

z dziecko zbliżane do podłoża w pozycji pionowej będzie reagowało

zwiększonym napięciem prostowników kończyn dolnych.

z toniczne napięcie utrzymuje się jakiś czas, noworodek będzie stawać

bardziej na pięcie w reakcji aksylarnej, gdy przenosimy ciężar ciała na
jedną stopę to druga się zgina jest to odruch Bauera.

z Odruch Bauera badamy gdy dziecko leży na brzuchu – jedną nogę

podpieramy, to druga się zgina ( 4 tydzień do 2 mc.) po 3 mc. zawsze
patologiczny. Kiedy odruch podparcia jest wygórowany i zablokowany
to odruch kroczenia jest patologią .

§ Poziom śródmózgowia

§ Reakcje prostowania zapoczątkowane z karku.

§ Pozycja: leżenie tyłem, kończyny swobodne.

§ Test: chwyt głowy i obracanie jej dookoła osi strzałkowej ciała.

§ Reakcja: ciało obraca się razem z głową jak sztywna belka.

§ Czas fizjologicznego występowania odruchu od 1-6 mc.

§ Poziom śródmózgowia

§ Reakcje prostowania z jednych segmentów ciała przechodzące na inne.

§ Pozycja: leżenie tyłem , kończyny swobodnie.

§ Test: bierne odwracanie głowy w płaszczyźnie poprzecznej.

§ Reakcja: za ruchem głowy podążają najpierw barki, kończyny górne, biodra i kończyny
dolne

§ Reakcja występuje od 6 mc.

§ Poziom śródmózgowia

§ Reakcje prostowania błędnikowe rozpoczynające się od głowy. Pozycja : Dziecko ze

związanymi oczyma trzymane za biodra w powietrzu w pozycji pionowej.

§ Bodziec : pochylenie dziecka w przód.

§ Reakcja: Głowa i tułów prostują się dążąc do pionowego ustawienia głowy.

§ Reakcja negatywna : głowa i tułów opadają do przodu.

§ Fizjologiczne występowanie od 1 lub 2 mc.

§ Występowanie reakcji negatywnej po 2 mc życia świadczy o opóźnieniu dojrzewania.

§ Poziom śródmózgowia

§ Reakcje błędnikowe cd.

§ Pochylenie dziecka w tył, głowa i tułów prostują się, czas fizjologicznego

występowania reakcji od 6 mc. życia

§ Poziom śródmózgowia

§ Reakcje prostowania optyczne.

§ Analogicznie jak prostowania błędnikowe ale przy odsłoniętych oczach.

§ Poziom śródmózgowia

§ Reakcja amfibii.

§ Pozycja testowa: leżenie przodem, kończyny górne swobodnie ułożone pod kl.
piersiową, dolne wyprostowane.
§ Bodziec testowy: lekkie bierne uniesienie jednego biodra.

§ Reakcja: kończyna dolna po stronie uniesionego biodra zgina się.

§ Czas występowania odruchu od ok.. 6 mc.

§ Poziom IV korowy

§ Reakcje równoważne.

z Odruch Galanta do 4 mc. nie można wykonać gdy dziecko napina

mięśnie i unosi głowę (przyginamy lekko główkę ).

z Palcem przesuwamy wzdłuż okolicy przykręgosłupowej po jednej i

drugiej stronie od łopatki do talerza biodrowego.

z W przypadku wzmożonego napięcia brak reakcji, u dzieci wiotkich ten

odruch jest wydłużony i wyraźniejszy, podobnie u dzieci z
uszkodzeniem pozapiramidowym.

z Odruch uszno-twarzowy od 10 dnia do końca życia, gdy mocno

klaśniemy dziecko zaciska oczy.

z Odruch oczno-twarzowy po 3 mc., gdy zbliżamy rękę dziecko zamyka

oczy.

Zaburzenia sensorycznej integracji

Objawy zauważone przez rodziców i nauczycieli :

§ • Hiperaktywność

§ • Hipoaktywność

§ • Problemy z koncentracja

§ • Nadpobudliwość emocjonalna

§ • Obniżony poziom koordynacji wzrokowo- ruchowej

§ • Niezdarność ruchowa

§ cd.

§ • Zaburzenia poczucia kierunku

§ • Słaba organizacja zachowania

§ • Zaburzenia mowy

§ • Problemy w obcowaniu z ludźmi

§ • Problemy z czytaniem, pisaniem, rysowaniem

§ • Problemy w samoobsłudze i wykonywaniu codziennych czynności

§ • Niska samoocena

§ Zaburzenia wynikające z nadwrażliwości lub

niedowrażliwości układów zmysłowych

§ UKŁAD PRZEDSIONKOWY

§ Nadwrażliwość – objawy wegetatywne, brak tolerancji ruchów obrotowych głowy lub

§ całego ciała, niepewnośc grawitacyjna, lęk przed huśtaniem.może występować

§ nadwrażliwośc emocjonalna, dotykowa słuchowa.

§ Niedowrazliwośc- wzmożona aktywnośc ruchowa (potrzeba biegania, skakania,

§ huśtania się, problemy z koncentracją uwagi)

§ UKLAD PROPRIOCEPTYWNY

§ Nadwrażliwość-nie odnotowano

§ Niedowrazliwośc- niekontrolowane chaotyczne ruchy, duża ilośc ruchów

§ mimowolnych, ściskanie ołówka podczas rysowania(oraz innych narzędzi w trakcie

§ wykonywania czynności manipulacyjnych), nieumiejętne podskakiwanie.

§ UKŁAD DOTYKOWY

§ Nadwrażliwośc - nie lubi bliskości, może unikac kontaktu dotykowego, drażni je

§ ubieranie, mycie włosów, nie lubi bawic się w piasku, nie lubi malowania farbami,

§ lepienia, ma trudności z koncentracją uwagi.

§ Niedowrazliwośc - samo dostarcza sobie bodźców dotykowych np. obijając się o

§ sprzęty, uderzając się po twarzy, nie potrafi różnicowac miejsc w które jest

§ dotykane, może mieć trudności z odczuwaniem że ma na sobie ubranie( np. założy

§ dwie skarpety na jedna nogę)

§ Odruchy a układy
Połączenia między odruchami a układami sensorycznymi

§ przedsionkowy- Moro, Galanta, TOB, ustalenia głowy wzrokowy,

§ ustalenia głowy błędnikowy, Landaua, STOS, ATOS,

§ dotykowy- Moro, Palmara, podeszwowy, Galnata, ssania i szukania,

§ brzuszny, Babińskiego

§ wzrokowy- Moro, TOB, ustalenia głowy wzrokowy, STOS, Atos

§ węchowy- Moro

§ bodźce ruchowe - Moro, ATOS, TOS, ustalenia głowy wzrokowy i

§ błędnikowy, Landaua, amfibii, stopniowego obrotu tułowia, STOS