Professional Documents
Culture Documents
W 1971 roku został opisany mechanizm działania przeciwzapalnego aspiryny i zasadniczo ten
mechanizm jest powszechnie znany [1]. Aspiryna, podobnie jak wszystkie estry kwasu octowego łatwo ulega
hydrolizie przez mało swoiste hydrolazy, z przewodu pokarmowego wchłaniany jest zarówno kwas
salicylowy jak i niezhydrolizowana aspiryna, również w wyniku transacylazowej aktywności lipaz powstają
estry kwasu salicylowego z kwasami tłuszczowymi. Do organizmu dostaje się zarówno kwas salicylowy jak
i mieszanina jego estrów.
Działanie aspiryny odkryte zostało pod koniec 19 wieku podczas poszukiwania leków
przeciwzapalnych na drodze modyfikacji znanego z medycyny ludowej kwasu salicylowego. Należy zwrócić
uwagę na to, że aspiryna zasadniczo ma podobne działanie do kwasu salicylowego, działa jednak w znacznie
mniejszych dawkach i znacznie słabiej drażni błony śluzowe niż ww. kwas salicylowy. Działanie kwasu
salicylowego, jako naparu z liści wierzby, znane jest od czasu Hippocratesa. W 1987 roku, chemik
zatrudniony w firmie Bayer Feliks Hoffman, przekazał kwas acetylosalicylowy Fredrichowi Bayerowi jako
ewentualne lekarstwo na artretyzm jego ojca. Do sprzedaży pod nazwą aspiryna został wprowadzony w 1899
roku.
1. J.R. Vane. 1971. Inhibition of Prostaglandin Synthesis as a mechanism of action for aspirine like - drugs. Nat.
New Biol. 231 (25) 232-5.
2. H. St. Różański: www.luskiewnik.strefa.pl