Avitus Hanma-Kusen,

The Librarian

Avitus Hanma-Kusen, the Librarian, 32 Χρονών

Ήταν νύχτα στο Akanûl. Υπό το βλέμμα της οικογένειας του και του μεγάλου Bahamut, ο
Avitus γεννήθηκε. Οι καιροί όμως ήταν δύσκολοι για μια Dragonborn οικογένεια, πόσο
μάλλον στο Akanûl που μόνοι κάτοικοι της είναι οι Genasi και όλες οι υπόλοιπες φυλές
βλέπονται περίεργα και κατώτερα, ίσως και ορισμένες φορές εχθρικά. Έτσι η οικογένεια του
Avitus έζησε προσπαθώντας να επιβιώσει, έφτιαξε το δικό της σιδεράδικο στο Airspur
-μοναδική πόλη του Akanûl- φτιάχνοντας κυρίως όπλα και πανοπλίες για τοπικούς στρατούς.
Ο πατέρας του Avitus, ο Anaexegor, ήταν ειδικός στο να φτιάχνει σπαθιά και βαριές
πανοπλίες που πρόσφεραν προστασία από όλες τις μεριές τους. Όλη η περιοχή πίστευε σε
έναν Θεό που προστάτευε τους Genasi. Αυτόν έμαθε και ο Avitus μέσω της οικογένειας του
και της κοινωνίας να λατρεύει. Η ζωή περνούσε πολύ δύσκολα και ο Avitus μάθαινε την τέχνη
απ’ τον πατέρα του για να βοηθήσει την οικογένεια. Βοηθούσε όμως και ο μεγαλύτερος κατά
6 χρόνια αδερφός του Avitus, ο Donaar.

Ένα απόγευμα ενώ ο Avitus ήταν 10 χρονών, ο αδερφός του και η μητέρα του, Korinn, είχαν
πάει να ψωνίσουν τα απαραίτητα για να ζήσουν. Ένα τάγμα ‘θρησκευτικής εξέτασης’ της
τοπικής εκκλησίας τους ανέκρινε και τους βρήκε ‘ένοχους’. Άγνωστο τι απέγιναν παραμένει
ως σήμερα. Ο πατέρας του Avitus, απεγνωσμένα προσπάθησε να βρει την γυναίκα και τον
μεγαλύτερο γιο του, όμως πληροφορήθηκε μετά από μερικές μέρες ότι κυνηγιόταν και αυτός
και ξέφυγε από την περιοχή που έμεναν. Έβαλε στον Avitus ένα ποτό να πιει και περπατούσε
και περπατούσε επί μέρες.

Το επόμενο πράγμα που θυμάται ο Avitus, είναι να βρίσκεται έξω από ένα μικρό σπήλαιο
που οδηγούσε χαμηλά, όμως σταμάταγε και έτσι μπορούσε να γίνει ένα μικρό καταφύγιο.
Από εκείνη την μέρα ο Avitus, πρόσεξε πως η συμπεριφορά του πατέρα του άλλαξε εντελώς.
Ήταν σοκαρισμένος, αλλά σίγουρα δεν ήταν μόνο η απαγωγή της υπόλοιπης οικογένειας.
Σίγουρα δεν ήταν. Άρχισε να βλέπει τον μοναδικό του γιο με υποψία και αφιέρωσε όλη την
ζωή του σε αυτόν. Σε αυτόν και στο να φτιάχνει Warhammers. Τα μετέφερε κάπου, αλλά ο
Avitus δεν έμαθε ποτέ που. Δεν τον άφηνε ο πατέρας του αυστηρά. Σίγουρα υπήρχε κάποιο
μυστικό πίσω από αυτό. Ακόμα και άρρωστος πήγαινε αψηφώντας τις προτάσεις του Avitus
να κάνει αυτός τις παραδόσεις. Εκεί ο Avitus έμαθε να χειρίζεται με τόση τέχνη το
Warhammer απ’ τον πατέρα του, που φαινόταν να ήξερε πολλά για αυτό και την τέχνη του.
Έμαθε να ζει με τιμή, δικαιοσύνη και να αναλαμβάνει πάντα την ευθύνη των πράξεων του.
Του έμαθε πως εκτός από την σωματική δύναμη, όπου ο Avitus κατείχε σε μεγάλο βαθμό,
χρειάζεται σοφία, όχι μόνο σε μάχη, άλλα και στην ζωή ολόκληρη. Τον έμαθε ότι το να έχεις
μαζί σου βοηθούς είναι ανώτερο απ’ το να πολεμάς μόνος, κάτι που δεν μπορούσε να τον
μάθει πρακτικά τόσο πολύ. Του έμαθε να δίνει εντολές και να γίνεται πειστικός,
αναγκάζοντας τον να κάνουν συνεχώς μικρό-debates σε κάθε θέμα. Από τα πιο μικρά ως τα
πιο μεγάλα τον ανάγκαζε να μιλάει με σοφία και να πείθει τον άλλο με τα λόγια του. Τον
έμαθε να βοηθάει και να είναι δίκαιος.

Στα 15 του, όταν ενηλικιώθηκε ο Avitus, ο πατέρας του, του έκανε δώρο ένα θαυμαστό
αστραφτερό και ίσως μαγικό –άλλα ίσως και όχι- Warhammer. Μέρες όμως πριν τα 16 του, ο
πατέρας του καταδόθηκε από κάποιον και σκοτώθηκε από έναν σκοτεινό δολοφόνο ο οποίος
και πήρε το Warhammer. Ο Avitus, απογοητευμένος απ’ την ανικανότητα του, γνωρίζοντας
όμως και το ότι επέζησε από τον δολοφόνο δεν ήταν απλή τύχη, πήρε μερικά Warhammers
μαζί του και άρχισε το ταξίδι του να προσπαθήσει να βρει που γίνονταν οι παραδόσεις που
έκανε ο πατέρας του.

Δύο Dragonborns με μανδύες τον βρήκαν και μόλις είδαν ότι κρατούσε τα ίδια Warhammers
με τον πατέρα του και έχοντας την ίδια αξεπέραστη σοφία και χαρισματικότητα, τον πήραν
μαζί του σε έναν ναό. Αυτός ο ναός ήταν αφιερωμένος στον Μεγάλο και Δίκαιο Bahamut, ton
Θεό-Δράκοντα. Εκεί έζησε ο Avitus, μαθαίνοντας να χρησιμοποιεί τις Θείες Δυνάμεις που του
δόθηκαν από την πίστη του στον Πλατινένιο Θεό, τον Bahamut.

Καθώς έφτιαχνε Warhammers για τα μέλη της εκκλησίας και ακολουθούσε τις οδηγίες των
ανωτέρων του πάντα με την σοφία και δικαιοσύνη του Bahamut, του δόθηκε ο τίτλος του
Librarian όπου και κράτησε ένδοξα για 14 χρόνια μέχρι και σήμερα. Επονομάστηκε Hanma-
Kusen λόγω της τέχνης του και στάλθηκε από την εκκλησία του Bahamut μακριά σε νέα μέρη
που δεν είχε γνωρίσει ποτέ.

Έτσι τώρα έχοντας αφήσει το παρελθόν και αποφασισμένος να φέρει το καλό στον κόσμο και
την δικαιοσύνη εις το όνομα του Υπέρτατου Bahamut, ξεκίνησε για τα μέρη που τον έστειλαν
για νέες περιπέτειες..

Μετά από 2 χρόνια στην περιπλάνηση, άρχισε να χάνει τόσο την αφοσίωση του στην
Εκκλησία, αλλά να ακολουθεί πιο πιστά και με πιο μεγάλη σοφία τον Θεό του, Bahamut, τα
έργα του και τους τρόπους ζωής που έμαθε από Αυτόν και τον πατέρα του.

.. To be continued ..