PROJEKT

STROPU STALOWEGO
Katedra Konstrukcji Stalowych

Zawartość projektu:

1. Przyjęcie geometrii stropu 2

1.1. Rozstaw słupów głównych i żeber stropowych 2
1.2. Przyjęcie grubości i rodzaju płyty stropowej 2
2. Obliczenie żebra stropowego
2.1. Zebranie obciążeń na belkę stropową
2.2. Przyjęcie przekroju żebra (element walcowany)
2.3. Sprawdzenie warunków obliczeniowych dla I-go i II-go stanu granicznego
3. Podciąg
3.1. Zebranie obciążeń na podciąg
3.2. Przyjęcie przekroju poprzecznego podciągu
3.3. Sprawdzenie warunków obliczeniowych dla I-go i II-go stanu granicznego
3.4. Wymiarowanie połączenia pasa ze środnikiem
4. Obliczenie połączeń belek stropowych
4.1. Obliczenie połączenia żebra z podciągiem
4.2. Wymiarowanie żeberek usztywniających
4.3. Projektowanie połączenia stolika z żeberkiem usztywniającym
4.4. Obliczenie styku montażowego podciągu
4.5. Obliczenie podparcia skrajnego podciągu
5. Obliczenie słupa
5.1. Zebranie obciążeń przypadających na słup
5.2. Wyznaczenie przekroju trzonu słupa dwugałęziowego
5.3. Wymiarowanie przewiązek słupa
5.4. Obliczenie podparcia na fundamencie
5.5. Wymiarowanie głowicy słupa
6. Zestawienie materiału dla podciągu i słupa
Rysunki konstrukcji:
Nr 1. Zestawieniowy – całej konstrukcji stropu
Nr 2. Konstrukcyjny – przęsło skrajne podciągu
Nr 3. Konstrukcyjny – słupa dwugałęziowego

1
Katedra Konstrukcji Stalowych

1. Przyjęcie geometrii stropu

1.1. Rozstaw słupów głównych i żeber stropowych
Słupy główne rozstawione są w odległości 8,7 m od siebie oraz w odległości 8,4 m od lica
ściany w kierunku podłużnym i 5,3 m od lica ściany w kierunku poprzecznym.
Żebra stropowe rozmieszczone są w kierunku poprzecznym w odległości 1,74 m między
sobą.

1.2. Przyjęcie grubości i rodzaju płyty stropowej

Pokrycie stropu składa się z płyty żelbetowej i ocieplenia. Płytę żelbetową przyjmuje się
grubości 0,12 m, natomiast ocieplenie wykonane ze styropianu grubości 0,10 m.

Zebranie obciążeń z płyty stropowej (Poz.1.):

Obc. charakterystyczne γf Obc. obliczeniowe

Lp. Rodzaj obciążenia
[kN/m2] [kN/m2]
1. Obciążenia stałe wg PN-82/B-02001:
-posadzka (lastriko)
0,44 1,3 0,572
22,0 kN/m3 x 0,02 m
-jastrych cementowy
0,84 1,3 1,092
21,0 kN/m3 x 0,04 m
-styropian
0,045 1,3 0,059
0,45 kN/m3 x 0,10 m
-papa (paroizolacja)
0,055 1,3 0,072
11,0 kN/m3 x 0,005 m
-płyta żelbetowa
3,0 1,1 3,3
25,0 kN/m3 x 0,12 m
-tynk cem.-wap.
0,285 1,3 0,371
19,0 kN/m3 x 0,015 m
suma gk1=4,665 1,172 g1=5,466
2. Obciążenie zmienne (użytkowe) pk1=6,5 1,2 p1=7,8
Obciążenie całkowite gk1+pk1=11,165 g1+p1=13,266

2. Obliczenie żebra stropowego

Schemat statyczny żebra stropowego stanowi belka dwuprzęsłowa o rozpiętości
obliczeniowej: Bα = 5,40 ⋅ 1,025 = 5,535 [m] :
p
q

A B C
5.64 5.64

2.1. Zebranie obciążeń na belkę stropową (Poz.2.)

Obc. charakterystyczne γf Obc. obliczeniowe

Lp. Rodzaj obciążenia
[kN/m] [kN/m]
1. Obciążenia stałe wg PN-82/B-02001:
-obciążenie płytą stropową z Poz 1.
8,117 1,172 9,513
4,665 kN/m2 x 1,74 m
-ciężar własny belki stropowej
0,491 1,1 0,540
I330PE 0,491 kN/m
suma gk2=8,608 1,168 g2=10,053
Obciążenie zmienne (użytkowe)
2. pk2=11,31 1,2 p2=13,572
6,5 kN/m2 x 1,74 m

2
Katedra Konstrukcji Stalowych

Obciążenie całkowite gk2+pk2=19,918 g2+p2=23,625

Obliczenie wartości momentów przęsłowych i podporowych oraz sił poprzecznych dla żebra
stropowego korzystając z tablic Winklera:
Moment w przęsłach (schemat I+II)
M A− B = (0,070 ⋅ 10,053 + 0,096 ⋅ 13,572 ) ⋅ 5,535 2 = 61,475 [kNm]
Moment minimalny w przęsłach (schemat I+II)
min M A− B = (0,070 ⋅ 10,053 − 0,025 ⋅ 13,572 ) ⋅ 5,535 2 = 11,164 [kNm]
Moment w podporze pośredniej (schemat I)
M B = −0,125 ⋅ 23,625 ⋅ 5,535 2 = −90,473 [kNm]
Moment minimalny w podporze pośredniej (schemat I+II)
min M B = (− 0,125 ⋅ 10,053 − 0,063 ⋅ 13,572 ) ⋅ 5,535 2 = −64,693 [kNm]
90,473
[kNm]

A B C
61,475 61,475
Reakcje w podporach zewnętrznych (schemat I+II)
Q A = QC = (0,375 ⋅ 10,053 + 0,437 ⋅ 13,572 ) ⋅ 5,535 = 53,694 [kN ]
Siły poprzeczne (schemat I)
QBL = −0,625 ⋅ 23,625 ⋅ 5,535 = −81,728 [kN ]
QBP = 0,625 ⋅ 23,625 ⋅ 5,535 = 81,728 [kN ]
81,728
53,694 [kN]

A B C
-53,694
-81,728

2.2. Przyjęcie przekroju żebra

Wstępne przyjęcie przekroju ze stali St4W o fd=235 [MPa]=23,5 [kN/cm2]:
M max = 90,473 [kNm] = 9047,3 [kNcm]

W potrz ≥
M max 9047,3
fd
=
23,5
= 384,991 cm 3 [ ]
Przyjęto I 300PE o Wx=557 [cm3]

3
Katedra Konstrukcji Stalowych

10.7
A=53.8 cm 2
m=42.2 kg/m
I x=8360 cm 4

300
x x

7.1

5
R1

150

Sprawdzenie klasy przekroju

215 215
ε= = = 0,957
fd 235
dla środnika:
hw 30,0 − 2 ⋅ 1,07 − 2 ⋅ 1,5
= = 35,014 < 66 ⋅ ε = 63,129
tw 0,71
dla pasa:
0,5 ⋅ (15,0 − 0,71) − 1,5
bf
= = 5,276 < 9 ⋅ ε = 8,609
tf 1,07
Ponieważ warunki smukłości zostały spełnione możemy przekrój zaliczyć do klasy 1, mimo
to obliczenia wykonuję jak dla przekroju klasy 3.

2.3. Sprawdzenie warunków obliczeniowych

Sprawdzenie I stanu granicznego:
Sprawdzenie warunku nośności przekroju klasy 3 na zginanie:
ψ = 1,0
M R = ψ ⋅ W X ⋅ f d = 1,0 ⋅ 557 ⋅ 23,5 = 13089,5 [kNcm] = 130,895 [kNm]
M 90,473
= = 0,691 ≤ 1,0
M R 130,895
Sprawdzenie warunku smukłości przy ścinaniu dla środnika:
hw
= 35,014 =< 70 ⋅ ε = 66,955
tw
Sprawdzenie warunku nośności przekroju na ścinanie:
ϕ pv = 1,0
AV = hw ⋅ t w = 24,86 ⋅ 0,71 = 17,651 cm 2 [ ]
V R = 0,58 ⋅ ϕ pv ⋅ AV ⋅ f d = 0,58 ⋅ 1,0 ⋅ 17,651 ⋅ 23,5 = 240,578 [kN ]
V 81,728
= = 0,34 ≤ 1,0
VR 240,578

4
Katedra Konstrukcji Stalowych

Sprawdzenie warunku nośności ze względu na zginanie z uwzględnieniem ścinania, ponieważ

w przekroju występuje siłą poprzeczna V i spełnia ona poniższy warunek:
V = 81,728 [kN ] > V0 = 0,3 ⋅ VR = 0,3 ⋅ 240,578 = 72,173 [kN ]
to przyjmujemy nośność obliczeniową zredukowaną równą:
 J  V 2   909,036  81,728  2 
M R ,V = M R ⋅ 1 − V
⋅    = 130,895 ⋅ 1 − ⋅   = 129,252 [kN ]
 J  VR   
 8360  240,578  

M 90,473
= = 0,67 ≤ 1,0
M R ,V 129,252
Sprawdzenie warunku utraty stateczności ogólnej:
ϕ l = 1,0 - współczynnik uwzględniający możliwość zwichrzenia belki, która jest
zabezpieczona konstrukcyjnie sztywną płytą żelbetową
M 90,473
= = 0,691 ≤ 1,0
ϕ l ⋅ M R 1,0 ⋅ 130,895

Sprawdzenie II stanu granicznego:

Sprawdzenie warunku ugięcia dla przęseł:
l 5,535
Ugięcie graniczne: f gr = = = 0,02214 [m] = 2,214 [cm]
250 250
Współczynniki redukcyjne: α g = 0,5 α p = 0,75
5 (α g ⋅ g k 2 + α p ⋅ p k 2 ) ⋅ l
4

f = ⋅ =
Ugięcie rzeczywiste: 384 EJ
5 (0,5 ⋅ 8,608 + 0,75 ⋅ 11,31) ⋅ 5,535 4
= ⋅ = 0,00912 [m] = 0,912 [cm]
384 205 ⋅ 10 6 ⋅ 8360 ⋅ 10 −8
f < f gr
0,912 [cm] < 2,214 [cm]

Sprawdzenie warunku docisku do betonu przy oparciu belki stropowej bezpośrednio na

murze:

V=53,694 kN
h=30 cm

a=20 cm

h 30
a≤ + 15 = + 15 = 25 [cm]
3 3
Przyjęto a=20 [cm]

5
Katedra Konstrukcji Stalowych

 kN 
Siła docisku do betonu B-25: f j ≈ 0,8 ⋅ f cd = 0,8 ⋅ 13,3 = 10,64 [MPa ] = 10640  2 
m 
Siła działająca na podporze: V = 53,694 [kN ]
V 53,694  kN   kN 
Naprężenia od docisku do betonu: σ cd = = = 1789,8  2  ≤ f j = 10640  2 
a ⋅ b 0,2 ⋅ 0,15 m  m 

3. Podciąg
Schemat statyczny żebra stropowego stanowi belka trójprzęsłowa o rozpiętości obliczeniowej:
-przęsła skrajnego: Lα = 8,70 ⋅ 1,025 = 8,918 [m]
-przęsła środkowego: L = 8,70 [m]

A B C D
8.918 8.70 8.918

3.1. Zebranie obciążeń na podciąg (Poz.3.)

Obc. charakterystyczne γf Obc. obliczeniowe

Lp. Rodzaj obciążenia
[kN] [kN]
1. Obciążenia stałe wg PN-82/B-02001:
-ciężar stropu
59,557 1,168 69,563
Rg’=Cglg=1,25 x 5,535 m x 8,608 kN/m
-ciężar własny podciągu
1,74 1,1 1,914
gp=1,0 kN/m x 1,74 m
suma gk3=61,297 1,166 g3=71,477
Obciążenie zmienne (użytkowe)
2. pk3=78,251 1,2 p3=93,901
P=Rp=Cplp=1,25 x 5,535 m x 11,31 kN/m

Obliczenie wartości momentów przęsłowych i podporowych oraz sił poprzecznych dla

podciągu korzystając z tablic Winklera, ponieważ liczba przedziałów pomiędzy siłami w
przęśle jest >4 (m=5) do wzorów wprowadzamy wartości obciążenia zastępczego
obliczeniowego Lsr = 8,809 [m] :
m 2 − 1 G 5 2 − 1 71,477  kN 
gz = ⋅ = ⋅ = 38,945  
m Lsr 5 8,809 m
m2 −1 P 5 2 − 1 93,901  kN 
pz = ⋅ = ⋅ = 51,166  
m Lsr 5 8,809 m
pz
qz

A B C D
8.918 8.70 8.918

Moment w przęśle skrajnym (schemat I+II)

M A− B = (0,080 ⋅ 38,945 + 0,101 ⋅ 51,166) ⋅ 8,918 2 = 658,782 [kNm]

6
Katedra Konstrukcji Stalowych

Moment w przęśle środkowym (schemat I+III)

M B −C = (0,025 ⋅ 38,945 + 0,075 ⋅ 51,166) ⋅ 8,70 2 = 364,150 [kNm]
Moment w podporach pośrednich (schemat I+IV)
2
 8,918 + 8,7 
M B = (− 0,100 ⋅ 38,945 − 0,117 ⋅ 51,166) ⋅   = −766,745 [kNm]
 2 
766,745 766,745 [kNm]

A B C D
658,782 364,15 658,782

Reakcje w podporach zewnętrznych (schemat I+II)

Q A = Q D = (0,400 ⋅ 38,945 + 0,450 ⋅ 51,166 ) ⋅ 8,918 = 344,259 [kN ]
Siły poprzeczne (schemat I+IV)
 8,918 + 8,7 
QBL = (− 0,600 ⋅ 38,945 − 0,617 ⋅ 51,166) ⋅   = −483,935 [kN ]
 2 
 8,918 + 8,7 
QBP = (0,500 ⋅ 38,945 + 0,583 ⋅ 51,166 ) ⋅   = 434,304 [kN ]
 2 
Reakcje w podporach środkowych (schemat I+IV)
 8,918 + 8,7 
QB = QC = (1,1 ⋅ 38,945 + 1,2 ⋅ 51,166 ) ⋅   = 918,239 [kN ]
 2 

434,304 483,935 [kNm]

344,259

A B C D
-344,259
-483,935 -434,304

3.2. Przyjęcie przekroju poprzecznego podciągu w formie blachownicy spawanej

Przyjęcie przekroju ze stali St4W o fd=225 [MPa]=22,5 [kN/cm2]
M max = 766,745 [kNm] = 76674,5 [kNcm]
M max 76674,5
W potrz ≥
fd
=
22,5
= 3407,756 cm 3 [ ]
Przyjęcie wymiarów środnika z warunków:
L 8,809
H ≈ sr = = 0,44 [m]
20 20
H 0,44
tw > = = 0,0044 [m] = 0,44 [cm]
100 100
W potrz 3407,756
hwopt = 1,3 ⋅ = 1,3 ⋅ = 84,85 [cm]
tw 0,8
hw > 106 ⋅ t w = 106 ⋅ 0,8 = 84,8 [cm]
Ostateczne dane dopasowane do wymiarów blach uniwersalnych:

7
Katedra Konstrukcji Stalowych

hw = 90 − 2 ⋅ 1,0 = 88,0 [cm]

t w = 0,8 [cm]
Przyjęcie wymiarów pasów z warunków:
t f = 1,8 [cm] ≥ 2 ⋅ t w = 2 ⋅ 0,8 = 1,6 [cm]
h
J potrz = W potrz ⋅  w + t f
  88,0
 = 3407,756 ⋅ 

+ 1,8  = 156075,225 cm 4 [ ]
 2   2 
3
h ⋅t
J sr = w w =
12
88,0 3 ⋅ 0,8
12
= 45431,467 cm 4 [ ]
J potrz pas = J potrz − J sr = 156075,225 − 45431,467 = 110643,758 cm 4 [ ]
 b⋅t f 3  hw + t f  
2
 b ⋅ 1,8 3  88,0 + 1,8  
2

J pas = 2⋅  + b ⋅ t f ⋅   = 2⋅  + b ⋅ 1,8 ⋅    = 7258,608 ⋅ b

 12  2    12
  2  
 
J pas = 7258,608 ⋅ b > J potrz pas = 110643,758
b > 15,24 [cm]
bf 30,0 1
= = 0,328 ≈
H 88,0 + 2 ⋅ 1,8 3
Ostateczne dane geometryczne pasów:
b f = 30,0 [cm]
t f = 1,8 [cm]
18

A=134.4 cm2
I x=173895 cm 4
916

880

x x

300

Naprężenia maksymalne występujące w przekroju:

M 76674,5  88,0 + 2 ⋅ 1,8   kN   kN 
σ max = ⋅ y = ⋅  = 13,34  2  < 22,5 2 
J 45431,467 + 7258,608 ⋅ 30,0  2   cm   cm 
Sprawdzenie klasy przekroju
215 215
ε= = = 0,978
fd 225
dla środnika:
hw 88,0
= = 110 > 105 ⋅ ε = 102,69 - przekrój klasy 4
tw 0,8
dla pasa:

8
Katedra Konstrukcji Stalowych

bf 0,5 ⋅ (30,0 − 0,8)

= = 8,111 < 9 ⋅ ε = 8,802 - przekrój klasy 1
tf 1,8

3.3. Sprawdzenie warunków obliczeniowych

Sprawdzenie I stanu granicznego:
Sprawdzenie warunku nośności przekroju klasy 4 na zginanie:
Przyjmuję rozstaw żeberek usztywniających a = 1,74 [m] = 174,0 [cm]
b = hw = 88,0 [cm]
a 174,0
β= = = 1,98 > 1,0
b 88,0
ν =0
K 2 = 0,4 + 0,6 ⋅ν = 0,4
b KV fd 88,0 0,4 225
λp = ⋅ ⋅ = ⋅ ⋅ = 0,804 ⇒ ϕ p = 0,956 < 1,0
t 56 215 0,8 56 215
WX = =
J 263189,707
y 45,8
= 5746,5 cm 3[ ]
M R = ϕ p ⋅ W X ⋅ f d = 0,956 ⋅ 5746,5 ⋅ 22,5 = 123607,2 [kNcm] = 1236,072 [kNm]
M 766,745
= = 0,62 ≤ 1,0
M R 1236,072
Sprawdzenie warunku nośności przekroju na ścinanie:
b = hw = 88,0 [cm]
a 174,0
β= = = 1,98 > 1,0
b 88,0
1 1
KV = 0,65 ⋅ 2 − = 0,65 ⋅ 2 − = 0,795
β 1,98
b KV fd 88,0 0,795 225
λp = ⋅ ⋅ = ⋅ ⋅ = 1,598
t 56 215 0,8 56 215
1 1
ϕ pv = = = 0,626 ≤ 1,0
λ p 1,598
[ ]
AV = hw ⋅ t w = 88,0 ⋅ 0,8 = 70,4 cm 2
V R = 0,58 ⋅ ϕ pv ⋅ AV ⋅ f d = 0,58 ⋅ 0,626 ⋅ 70,4 ⋅ 22,5 = 575,119 [kN ]
V 483,935
= = 0,84 ≤ 1,0
VR 575,119
Nie ma potrzeby wykonywania dodatkowych żeberek usztywniających (pośrednich).
Sprawdzenie warunku nośności ze względu na zginanie z uwzględnieniem ścinania, ponieważ
w przekroju występuje siłą poprzeczna V i spełnia ona poniższy warunek:
V = 483,935 [kN ] > V0 = 0,3 ⋅ VR = 0,3 ⋅ 575,119 = 172,536 [kN ]
to przyjmujemy nośność obliczeniową zredukowaną równą:
 J  V 2   45431,467  483,935  
2

M R ,V = M R ⋅ 1 − V
⋅    = 1236,072 ⋅ 1 − ⋅   = 1084,998 [kNm]
 J  VR   
 263189 , 707  575,119  


9
Katedra Konstrukcji Stalowych

M 766,745
= = 0,71 ≤ 1,0
M R ,V 1084,988
Sprawdzenie warunku utraty stateczności ogólnej:
l ⋅h f 174,0 ⋅ 88,0 225
λ L = 0,045 ⋅ 0 ⋅ β ⋅ d = 0,045 ⋅ ⋅ 1,0 ⋅ = 0,775 ⇒ ϕ L = 0,893 ≤ 1,0
bf ⋅t f 215 30,0 ⋅ 1,8 215
M 766,745
= = 0,69 ≤ 1,0
ϕ l ⋅ M R 0,893 ⋅ 1236,072
Sprawdzenie warunku nośności w złożonym stanie naprężenia:
J 45431,467
M w = M ⋅ V = 766,745 ⋅ = 132,355 [kNm]
J 263189,707
2
hw ⋅ t w 88,0 2 ⋅ 0,8
M Rw = ψ ⋅ ⋅ f d = 1,0 ⋅ ⋅ 22,5 = 232,32 [kNm]
6 6
2 2 2 2
 Mw   V   132,355   483,935 
  +   =   +  = 0,99 ≤ 1,0
 M Rw   VR   232,32   575,119 

Sprawdzenie II stanu granicznego:

Sprawdzenie warunku ugięcia dla przęsła skrajnego:
l 8,918
Ugięcie graniczne: f gr = = = 0,0357 [m] = 3,57 [cm]
250 250
Współczynniki redukcyjne: α g = 0,5 α p = 0,75
5 (α g ⋅ g k 2 + α p ⋅ p k 2 ) ⋅ l
4

f = ⋅ =
384 EJ
Ugięcie rzeczywiste:
5 (0,5 ⋅ 61,297 + 0,75 ⋅ 78,251) ⋅ 8,918 4
= ⋅ = 0,0136 [m] = 1,36 [cm]
384 205 ⋅ 10 6 ⋅ 263189,707 ⋅ 10 −8
f < f gr
1,36 [cm] < 3,57 [cm]
Sprawdzenie warunku ugięcia dla przęsła środkowego:
l 8,7
Ugięcie graniczne: f gr = = = 0,0348 [m] = 3,48 [cm]
250 250
Współczynniki redukcyjne: α g = 0,2 α p = 0,6
5 (α g ⋅ g k 2 + α p ⋅ p k 2 ) ⋅ l
4

⋅ f = =
384 EJ
Ugięcie rzeczywiste:
5 (0,2 ⋅ 61,297 + 0,6 ⋅ 78,251) ⋅ 8,7 4
= ⋅ = 0,0082 [m] = 0,82 [cm]
384 205 ⋅ 10 6 ⋅ 263189,707 ⋅ 10 −8
f < f gr
0,82 [cm] < 3,48 [cm]

3.4. Wymiarowanie połączenia pasa ze środnikiem

Przyjęcie grubości spoin pachwinowych korzystając z warunków:

10
Katedra Konstrukcji Stalowych

0,2 ⋅ t 2 (lecz ≤ 10mm ) 0,7 ⋅ t1

 ≤ a nom ≤ 
2,5  16
t1 ≤ t 2
t1 = 8 [mm]
t 2 = 18 [mm]
0,2 ⋅ 18 = 3,6 0,7 ⋅ 8 = 5,6
 ≤ a nom ≤ 
2,5  16
Przyjęto grubość spoiny równą: a = 4 [mm] = 0,4 [cm]
Moment statyczny pasa wyznaczono na podstawie poniższego rysunku:
hw

x x
tf

bf

α II = 0,8
J x = 263189,707 cm 4 [ ]
h tf   88,0 1,8 
S x = b f ⋅ t f ⋅  w +  = 30,0 ⋅ 1,8 ⋅  [ ]
+  = 2424,6 cm 3
 2 2  2 2 
V ⋅ Sx 483,935 ⋅ 2424,6  kN   kN 
τ II = = = 5,57  2  ≤ α II ⋅ f d = 0,8 ⋅ 22,5 = 18,0  2 
J x ⋅ Σa 263189,707 ⋅ 2 ⋅ 0,4  cm   cm 

4. Obliczenie połączeń belek stropowych

4.1. Obliczenie połączenia żebra z podciągiem
Połączenie belki stropowej I 300PE z podciągiem w formie blachownicy spawanej projektuję
na śruby zwykłe klasy 8.8.
Przyjmuję 6 śrub M16 o następujących parametrach:
 kN 
Rm = 800 [MPa ] = 80,0  2 
 cm 
 kN 
Re = 640 [MPa ] = 64,0  2 
 cm 
[ ]
AV = 2,01 cm 2
AS = 1,57 [cm ] 2

11
Katedra Konstrukcji Stalowych

bn
F

tn
V V

h
M M

Zamiana momentu działającego na połączenie na równoważną mu parę sił:

h = 30 − 1,07 = 28,93 [cm]
M 9047,3
F= = = 312,731 [kN ]
h 28,93
Przyjęcie wymiarów nakładki, poprzez obliczenie potrzebnego przekroju (szerokość nakładki
jest równa szerokości pasa żebra):
An >
F 321,731
fd
=
22,5
= 13,899 cm 2 [ ]
bn = 15,0 [cm]
An 13,899
t> = = 0,927 [cm] ⇒ t n = 1,0 [cm]
bn 15,0
An = bn ⋅ t n = 15,0 ⋅ 1,0 = 15,0 cm 2 [ ]
Ostatecznie przyjęto nakładkę o przekroju prostokątnym 150x10.
Rozmieszczenie łączników w układzie prostokątnym:
- odległość skrajnych śrub w szeregu od czoła blachy:
12 ⋅ t
a1 min = 1,5 ⋅ d ≤ a1 ≤ a1 max = min 
150 [mm]
12 ⋅ 10,7 = 128,4 [mm]
1,5 ⋅ 16 = 24 [mm] ≤ a1 ≤ min 
150 [mm]
24 [mm] ≤ a1 = 40 [mm] ≤ 128,4 [mm]
- odległość szeregów śrub od krawędzi bocznej blachy:
12 ⋅ t
a 2 min = 1,5 ⋅ d ≤ a 2 ≤ a 2 max = min 
150 [mm]
12 ⋅ 10,7 = 128,4 [mm]
1,5 ⋅ 16 = 24 [mm] ≤ a 2 ≤ min 
150 [mm]
24 [mm] ≤ a 2 = 40 [mm] ≤ 128,4 [mm]

12
Katedra Konstrukcji Stalowych

- rozstaw szeregów śrub:

14 ⋅ t
a3 min = 2,5 ⋅ d ≤ a3 ≤ a3 max = min 
200 [mm]
14 ⋅ 10,7 = 149,8 [mm]
2,5 ⋅ 16 = 40 [mm] ≤ a3 ≤ min 
200 [mm]
40 [mm] ≤ a3 = 70 [mm] ≤ 149,8 [mm]
- rozstaw łączników w szeregu:
a min = 2,5 ⋅ d ≤ a ≤ a max = 2 ⋅ a3 max − a3
2,5 ⋅ 16 = 40 [mm] ≤ a ≤ 2 ⋅ 200 − 70 = 330 [mm]
40 [mm] ≤ a = 70 [mm] ≤ 330 [mm]
Nośność obliczeniowa śruby na ścinanie trzpienia (m=1 - liczba płaszczyzn ścinanych):
S Rv = 0,45 ⋅ Rm ⋅ AV ⋅ m = 0,45 ⋅ 80,0 ⋅ 2,01 ⋅ 1 = 72,36 [kN ]
Nośność obliczeniowa śruby na docisk trzpienia:
α → min (lecz ≤ 2,5)
a 40
α= 1 = = 2,5
d 16
a 3 70 3
α= − = − = 3,625
d 4 16 4
S Rb = α ⋅ f d ⋅ d ⋅ ∑ t = 2,5 ⋅ 22,5 ⋅ 1,6 ⋅ 1,07 = 96,3 [kN ]
Nośność obliczeniowa na zerwanie trzpienia:
0,65 ⋅ Rm ⋅ AS = 0,65 ⋅ 80,0 ⋅ 1,57 = 81,64 [kN ]
S Rt = min 
0,85 ⋅ Re ⋅ AS = 0,85 ⋅ 64,0 ⋅ 1,57 = 85,408 [kN ]
Nośność połączenia zakładkowego z wykorzystaniem nakładki, podczas gdy gwint śrub
znajduje się poza pakietem łączonych blach dla najmniejszej wartości nośności:
FRj = n ⋅ η ⋅ S R min = 6 ⋅ 1 ⋅ 72,36 = 434,16 [kN ]
F ≤ FRj
312,731 [kN ] ≤ 434,16 [kN ]
Sprawdzenie naprężeń w przekroju osłabionym otworami na śruby w przekroju przez
nakładkę:
A = An − 2 ⋅ (d + ∆ ) ⋅ t w = 15,0 − 2 ⋅ (1,6 + 0,2) ⋅ 1,0 = 11,4 cm 2 [ ]
Aψ = A ⋅
0,8 ⋅ Rm
Re
= 11,4 ⋅
0,8 ⋅ 410
255
[ ]
= 14,66 cm 2

Aψ ≤ An
[ ] [ ]
14,66 cm 2 ≤ 15,0 cm 2
A 14,66
ψ ot = ψ = = 0,978
AV 15,0

13
Katedra Konstrukcji Stalowych

σ
σ et = + ∆σ ≤ f d
ψ ot
∆σ = σ max − σ = 0
H 312,713  kN 
σ= = = 20,85  2 
An 15,0  cm 
20,85  kN   kN 
σ et =
+ 0 = 21,32  2  ≤ 22,5  2 
0,978  cm   cm 
Warunek nośności przekroju osłabionego otworami na śruby został spełniony.

4.2. Wymiarowanie żeberek usztywniających

Żeberka usztywniające nad podporami
Żeberka usztywniające nad podporami dobrano na maksymalną reakcję występującą w
podporach.
Dobór wymiarów przekroju żeberka usztywniającego:
b f − t w 30,0 − 0,8
bs ≤ = = 14,6 [cm]
2 2
bs = 14,0 [cm]
t s = 1,6 [cm]
N = QB = QC = 918,239 [kN ]
Sprawdzenie warunku na lokalny docisk:
Ab = 2 ⋅ t s ⋅ (bs − 2,0 ) = 2 ⋅ 1,6 ⋅ (14,0 − 2,0 ) = 38,4 cm 2 [ ]
N 918,239  kN   kN 
σ dH =
= = 23,912  2  ≤ 1,25 ⋅ f d = 1,25 ⋅ 22,5 = 28,125  2 
Ab 38,4  cm   cm 
Sprawdzenie warunku sztywności żebra:
ts
bs
tw

15 t w 15 t w

2 2
b  88,0 
k = 1,5 ⋅   = 1,5 ⋅   = 0,384 (k ≥ 0,75)
a  174,0 
t ⋅ b 3 b  1,6 ⋅ 14,0 3  0,8 14,0 
t
J s = 2 ⋅  s s + t s ⋅ bs ⋅  w + s   = 2 ⋅  + 1,6 ⋅ 14,0 ⋅  + [ ]
 = 1063,253 cm
4

 12  2 2   12  2 2 
[ ] [ ]
J s = 1063,253 cm 4 ≥ k ⋅ b ⋅ t 3 = 0,75 ⋅ 88,0 ⋅ 0,8 3 = 33,792 cm 4
Sprawdzenie warunku nośności żebra na ściskanie osiowe:
bs 14,0
= = 8,75 < 9 ⋅ ε = 8,802 - przekrój klasy 1
ts 1,6

14
Katedra Konstrukcji Stalowych

[ ]
Ae = 2 ⋅ t s ⋅ bs + t w ⋅ 30 ⋅ t w = 2 ⋅ 1,6 ⋅ 14,0 + 0,8 ⋅ 30 ⋅ 0,8 = 64,0 cm 2
Js 1063,253
i= = = 4,076 [cm]
Ae 64,0
0,8 ⋅ b 0,8 ⋅ 58,8
λ= = = 11,541
i 4,076
215 215
λ p = 84 ⋅ = 84 ⋅ = 82,112
fd 225
λ 11,541
λp = = = 0,141 ⇒ ϕ = 1,0
λ p 82,112
ψ = 1,0
N Rc = ψ ⋅ Ae ⋅ f d = 1,0 ⋅ 64,0 ⋅ 22,5 = 1440 [kN ]
N = QB = QC = 918,239 [kN ]
N 918,239
= = 0,638 ≤ 1,0
ϕ ⋅ N Rc 1,0 ⋅ 1440

Żeberka usztywniające pod belką stropową

Dobór wymiarów przekroju żeberka usztywniającego:
b f − t w 30,0 − 0,8
bs ≤ = = 14,6 [cm]
2 2
bs = 14,0 [cm]
t s = 0,8 [cm]
N = P + G = 69,563 + 93,901 = 163,464 [kN ]
Sprawdzenie warunku sztywności żebra:
2 2
b  88,0 
k = 1,5 ⋅   = 1,5 ⋅   = 0,384 (k ≥ 0,75)
a  174,0 
 t s ⋅ bs 3 b   0,8 ⋅ 14,0 3  0,8 14,0 
Js = 2⋅ 
12
t
+ t s ⋅ bs ⋅  w + s   = 2 ⋅ 
2 2 12
+ 0,8 ⋅ 14,0 ⋅ 
2
+
2
[ ]
 = 531,627 cm
4

     
[ ]
J s = 531,627 cm 4 ≥ k ⋅ b ⋅ t 3 = 0,75 ⋅ 88,0 ⋅ 0,8 3 = 33,792 cm 4 [ ]
Sprawdzenie warunku nośności żebra na ściskanie osiowe:
bs 14,0
= = 17,5 > 14 ⋅ ε = 13,685 - przekrój klasy 4
ts 0,8

15
Katedra Konstrukcji Stalowych

[ ]
Ae = 2 ⋅ t s ⋅ bs + t w ⋅ 30 ⋅ t w = 2 ⋅ 0,8 ⋅14,0 + 0,8 ⋅ 30 ⋅ 0,8 = 41,6 cm 2
Js 531,627
i= = = 3,575 [cm]
Ae 41,6
0,8 ⋅ b 0,8 ⋅ 58,8
λ= = = 13,158
i 3,575
215 215
λ p = 84 ⋅ = 84 ⋅ = 82,112
fd 225
λ 13,158
λp = = = 0,160 ⇒ ϕ = 1,0
λ p 82,112
ψ = 1,0
N Rc = ψ ⋅ Ae ⋅ f d = 1,0 ⋅ 41,6 ⋅ 22,5 = 936 [kN ]
N = P + G = 69,563 + 93,901 = 163,464 [kN ]
N 163,464
= = 0,175 ≤ 1,0
ϕ ⋅ N Rc 1,0 ⋅ 936

4.3. Projektowanie połączenia stolika z żeberkiem usztywniającym

Przyjęto grubość blachy poziomej (stolika) równą grubości nakładki i taką samą ilość
elementów łączących (śrub)
t s = t n = 1,0 [cm]
n=6
Przyjęcie grubości spoiny pachwinowej korzystając z warunków:
0,2 ⋅ t 2 (lecz ≤ 10mm ) 0,7 ⋅ t1
 ≤ a nom ≤ 
2,5  16
t1 ≤ t 2
t1 = 10 [mm]
t 2 = 16 [mm]
0,2 ⋅16 = 3,2 0,7 ⋅10 = 7
 ≤ anom ≤ 
2,5  16
Przyjęto a = 4 [mm] = 0,4 [cm]
Nośność połączenia na spoiny pachwinowe w złożonym stanie naprężeń:
α II = 0,8
l = 220 [mm] = 22 [cm]
H 312,713  kN   kN 
τ II = = = 17,768  2  ≤ α II ⋅ f d = 0,8 ⋅ 22,5 = 18,0  2 
Σal 2 ⋅ 0,4 ⋅ 22  cm   cm 
V 81,728  kN   kN 
σ= = = 4,644  2  ≤ α II ⋅ f d = 0,8 ⋅ 22,5 = 18,0  2 
Σal 2 ⋅ 0,4 ⋅ 22  cm   cm 
σ 4,644  kN 
σ⊥ =τ⊥ = = = 3,284  2 
2 2  cm 

16
Katedra Konstrukcji Stalowych

κ = 0,7 (Re ≤ 255 [MPa])

( )
κ ⋅ σ ⊥ 2 + 3 ⋅ τ II 2 + τ ⊥ 2 ≤ f d

( )
 kN   kN 
0,7 ⋅ 3,284 2 + 3 ⋅ 17,768 2 + 3,284 2 = 22,028  2  ≤ 22,5  2 
 cm   cm 

4.4. Obliczenie styku montażowego podciągu

Styk montażowy projektuje się na wartości obliczeniowe nośności MR i VR.
M R = 1236,072 [kNm]
VR = 575,119 [kN ]
V = 0,3 ⋅ VR = 0,3 ⋅ 575,119 = 172,536 [kN ]
Wyznaczenie rozkładu obciążeń przypadających na poszczególne elementy styku, przy
założeniu, że środnik przenosi całą siłę poprzeczną:
- środnik:
hśr = 88,0 [cm]
0,8 ⋅ (88,0 )
3
[ ]
3
t w ⋅ hw
J Xsr = = = 45431,467 cm 4
12 12
J 45431,467
M śr = M R ⋅ Xsr = 1236,072 ⋅ = 213,369 [kNm]
JX 263189,707
Vśr = V = 172,536 [kN ]
- nakładki:
M nak = M R − M śr = 1236,072 − 213,369 = 1022,703 [kNm]
Vp = 0
Dobranie wymiarów nakładek.
Obliczenie siły rozciągającej nakładki:
M 1022,703
Fnak = nak = = 1116,488 [kN ]
H 0,916
Fnak
Anak
F
≤ f d ⇒ Anak ≥ nak =
fd
1116,488
22,5
= 49,62 cm 2 [ ]
Przyjmuję jednakową szerokość górnej i dolnej nakładki wynoszącą:
bnak , g = bnak ,d = b f = 30,0 [cm]
Wyznaczenie grubości nakładek z powyższych zależności:
A
Anak ≥ bnak ⋅ t nak ⇒ t nak ≥ nak
bnak
Anak 49,62
t nak , g = t nak ,d ≥ = = 1,65 [cm] ⇒ t nak , g = t nak ,d = 1,8 [cm]
bnak , g 30,0
[ ]
Anak , g = Anak ,d = 30,0 ⋅1,8 = 54,0 cm 2
Dobranie wymiarów przykładek.
h prz ≤ 0,8 ⋅ hw = 0,8 ⋅ 88,0 = 70,4 [cm] ⇒ h prz = 70,0 [cm]

17
Katedra Konstrukcji Stalowych

Aśr = t w ⋅ hw = 0,8 ⋅ 88,0 = 70,4 cm 2 [ ]

Aśr 70,4
2 ⋅ Aprz = 2 ⋅ t prz ⋅ h prz ≥ Aśr ⇒ t prz ≥ = = 0,503 [cm]
2 ⋅ h prz 2 ⋅ 70,0
t prz = 0,8 [cm]
Aprz = t prz ⋅ h prz = 0,8 ⋅ 70,0 = 56,0 cm 2 [ ]
Sprawdzenie warunku wytrzymałościowego:
W prz ≥ Wśr
2
t prz ⋅ h prz
t w ⋅ hw
2
2⋅ ≥
6 6
0,8 ⋅ 70,0
[ ]
0,8 ⋅ 88,0 2
[ ]
2
2⋅ = 1306,667 cm 3 ≥ = 1032,533 cm 3
6 6
Sprawdzenie naprężeń w nakładkach i przykładkach:
- nakładki:
y
H

x x
tn

y
bn

b ⋅ t 3 t H 
2
 30,0 ⋅ 1,8 3  1,8 91,6  
2

J Xnak = 2 ⋅  nak nak + Anak ⋅  nak +   = 2 ⋅  + 54,0 ⋅  +  =

 12  2 2    12  2 2  
= 235565,28 cm 4 [ ]
Wnak =
H
J Xnak
t nak
=
235565,28
91,6 1,8
= 4948,85 cm 3 [ ]
+ 2⋅ + 2⋅
2 2 2 2
M 102270,3  kN   kN 
σ nak = nak = = 20,67  2  < f d = 22,5  2 
Wnak 4948,85  cm   cm 
- przykładki:
V 172,536  kN   kN 
τ prz = = = 3,081  2  < f d = 22,5  2 
Aprz 56,0  cm   cm 
M prz
21336,9  kN   kN 
σ prz = =
= 16,329  2  < f d = 22,5  2 
W prz 1306,667  cm   cm 
Wyznaczenie liczby i wymiarów łączników nakładek i przykładek, wykonanych z śrub
zwykłych M16 klasy 8.8 o następujących parametrach:

18
Katedra Konstrukcji Stalowych

 kN 
Rm = 800 [MPa ] = 80,0  2 
 cm 
 kN 
Re = 640 [MPa ] = 64,0  2 
 cm 
[ ]
AV = 2,01 cm 2
AS = 1,57 [cm ]
2

- nakładki:
Rozmieszczenie łączników w układzie prostokątnym:
- odległość skrajnych śrub w szeregu od czoła blachy:
12 ⋅ t
a1 min = 1,5 ⋅ d ≤ a1 ≤ a1 max = min 
150 [mm]
12 ⋅18 = 216 [mm]
1,5 ⋅16 = 24 [mm] ≤ a1 ≤ min 
150 [mm]
24 [mm] ≤ a1 = 45 [mm] ≤ 150 [mm]
- odległość szeregów śrub od krawędzi bocznej blachy:
12 ⋅ t
a 2 min = 1,5 ⋅ d ≤ a 2 ≤ a 2 max = min 
150 [mm]
12 ⋅18 = 216 [mm]
1,5 ⋅16 = 24 [mm] ≤ a2 ≤ min 
150 [mm]
24 [mm] ≤ a2 = 45 [mm] ≤ 150 [mm]
- rozstaw szeregów śrub:
14 ⋅ t
a3 min = 2,5 ⋅ d ≤ a3 ≤ a3 max = min 
200 [mm]
14 ⋅18 = 252 [mm]
2,5 ⋅16 = 40 [mm] ≤ a3 ≤ min 
200 [mm]
40 [mm] ≤ a3 = 70 [mm] ≤ 200 [mm]
- rozstaw łączników w szeregu:
amin = 2,5 ⋅ d ≤ a ≤ amax = 2 ⋅ a3 max − a3
2,5 ⋅16 = 40 [mm] ≤ a ≤ 2 ⋅ 252 − 70 = 434 [mm]
40 [mm] ≤ a = 70 [mm] ≤ 434 [mm]
Nośność obliczeniowa śruby na ścinanie trzpienia (liczba płaszczyzn ścinanych - m=1):
S Rv = 0,45 ⋅ Rm ⋅ AV ⋅ m = 0,45 ⋅ 80,0 ⋅ 2,01 ⋅ 1 = 72,36 [kN ]
Nośność obliczeniowa śruby na docisk trzpienia:
α → min (lecz ≤ 2,5)
a 45
α = 1 = = 2,8
d 16
a 3 70 3
α = − = − = 3,6
d 4 16 4
S Rb = α ⋅ f d ⋅ d ⋅ ∑ t = 2,5 ⋅ 22,5 ⋅1,6 ⋅1,8 = 162 [kN ]

19
Katedra Konstrukcji Stalowych

Nośność połączenia zakładkowego z wykorzystaniem nakładki, podczas gdy gwint śrub

znajduje się poza pakietem łączonych blach dla najmniejszej wartości nośności:
F ≤ FRj = n ⋅η ⋅ S R min
M nak 102270,3
F= = = 1116,488 [kN ]
H 91,6
F 1116,488
n≥ = =⇒ n = 15,43 ≈ 16
η ⋅ S R min 1,0 ⋅ 72,36
FRj = n ⋅η ⋅ S R min = 16 ⋅1 ⋅ 72,36 = 1157,76 [kN ]
F ≤ FRj
1116,488 [kN ] ≤ 1157,76 [kN ]
Ostatecznie do połączenia nakładki przyjęto 16 śrub M16 klasy 8.8.
Sprawdzenie naprężeń w przekroju przez nakładki i pasy osłabionymi otworami na śruby:
[ ]
A = Anak − 2 ⋅ (d + ∆ ) ⋅ t nak = 54,0 − 4 ⋅ (1,6 + 0,2) ⋅ 1,8 = 41,04 cm 2

Aψ = A ⋅
0,8 ⋅ Rm
Re
= 41,04 ⋅
0,8 ⋅ 410
255
[ ]
= 52,79 cm 2

Aψ ≤ An
[ ]
52,79 cm 2 ≤ 54,0 cm 2[ ]
A 52,79
ψ ot = ψ = = 0,978
An 54,0
σ
σ et = + ∆σ ≤ f d
ψ ot
∆σ = σ max − σ = 0
F 1116,488  kN 
σ= = = 20,68  2 
An 54,0  cm 
20,68  kN   kN 
σ et = + 0 = 21,14  2  ≤ 22,5  2 
0,978  cm   cm 
Warunek nosności przekroju osłabionego otworami na śruby został spełniony.
- przykładki:
Rozmieszczenie łączników w układzie prostokątnym:
- odległość skrajnych śrub w szeregu od czoła blachy:
12 ⋅ t
a1 min = 1,5 ⋅ d ≤ a1 ≤ a1 max = min 
150 [mm]
12 ⋅ 8 = 96 [mm]
1,5 ⋅ 16 = 24 [mm] ≤ a1 ≤ min 
150 [mm]
24 [mm] ≤ a1 = 45 [mm] ≤ 96 [mm]
- odległość szeregów śrub od krawędzi bocznej blachy:
12 ⋅ t
a 2 min = 1,5 ⋅ d ≤ a 2 ≤ a 2 max = min 
150 [mm]

20
Katedra Konstrukcji Stalowych

12 ⋅ 8 = 96 [mm]
1,5 ⋅ 16 = 24 [mm] ≤ a 2 ≤ min 
150 [mm]
24 [mm] ≤ a 2 = 50 [mm] ≤ 96 [mm]
- rozstaw szeregów śrub:
14 ⋅ t
a3 min = 2,5 ⋅ d ≤ a3 ≤ a3 max = min 
200 [mm]
14 ⋅ 8 = 112 [mm]
2,5 ⋅ 16 = 40 [mm] ≤ a3 ≤ min 
200 [mm]
40 [mm] ≤ a3 = 100 [mm] ≤ 112 [mm]
- rozstaw łączników w szeregu:
amin = 2,5 ⋅ d ≤ a ≤ amax = 2 ⋅ a3 max − a3
2,5 ⋅ 16 = 40 [mm] ≤ a ≤ 2 ⋅ 200 − 70 = 330 [mm]
40 [mm] ≤ a = 70 [mm] ≤ 330 [mm]
50
100
100

Vsr Msr
100

e
100
100
100
50

45 70 70 70 45 45 70 70 70 45
6

Nośność obliczeniowa śruby na ścinanie trzpienia (liczba płaszczyzn ścinanych - m=2):

S Rv = 0,45 ⋅ Rm ⋅ AV ⋅ m = 0,45 ⋅ 80,0 ⋅ 2,01⋅ 2 = 144,72 [kN ]
Nośność obliczeniowa śruby na docisk trzpienia:
α → min (lecz ≤ 2,5)
a 45
α= 1 = = 2,8125
d 16
a 3 70 3
α= − = − = 3,625
d 4 16 4
S Rb = α ⋅ f d ⋅ d ⋅ ∑ t = 2,5 ⋅ 22,5 ⋅ 1,6 ⋅ 0,8 = 72,0 [kN ]
Nośność połączenia zakładkowego z wykorzystaniem przykładki, podczas gdy gwint śrub
znajduje się poza pakietem łączonych blach:

21
Katedra Konstrukcji Stalowych

∑x 2
i [ ]
= 14 ⋅ 10,5 2 + 14 ⋅ 3,5 2 = 1715 cm 2
∑ y = 8 ⋅ 10,0 + 8 ⋅ 20,0 + 8 ⋅ 30,0 = 11200 [cm ]
2
i
2 2 2 2

∑ r = ∑ x + ∑ y = 1715 + 11200 = 12915 [cm ]

i
2 2
i
2
i
2

V 172,536
NV = = = 6,162 [kN ]
n 28
M 0 = M prz + V ⋅ e = 21336,9 + 172,536 ⋅ 15,3 = 23976,7 [kNcm]
xi 10,5
N My = M 0 ⋅ = 23976,7 ⋅ = 19,493 [kN ]
∑ ri 2
12915
NH = 0
yi 30,0
N Mx = M 0 ⋅ = 23976,7 ⋅ = 55,695 [kN ]
∑ ri 2
12915

N max = (N V + N My ) + (N H + N Mx ) ≤ S R
2 2

N max = (6,162 + 19,493) + (0 + 55,695) = 61,32 [kN ] ≤ S R = 72,0 [kN ]

2 2

Sprawdzenie naprężeń w przekroju przez przykładkę osłabionym otworami na śruby:

A = A prz − 2 ⋅ (d + ∆ ) ⋅ t prz = 56,0 − 7 ⋅ (1,6 + 0,2 ) ⋅ 0,8 = 45,92 cm 2 [ ]
Aψ = A ⋅
0,8 ⋅ Rm
Re
= 45,92 ⋅
0,8 ⋅ 410
255
= 59,07 cm 2 [ ]
Aψ ≥ An
[ ]
59,07 cm 2 ≥ 56,0 cm 2 [ ]
Osłabienie nie występuje.
Sprawdzenie naprężeń w przekroju przez środnik osłabionym otworami na śruby:
A = A prz − 2 ⋅ (d + ∆ ) ⋅ t prz = 70,4 − 7 ⋅ (1,6 + 0,2 ) ⋅ 0,8 = 60,32 cm 2 [ ]
Aψ = A ⋅
0,8 ⋅ Rm
Re
= 60,32 ⋅
0,8 ⋅ 410
255
= 77,59 cm 2 [ ]
Aψ ≥ An
[ ]
77,59 cm 2 ≥ 70,4 cm 2 [ ]
Osłabienie nie występuje.

4.5. Obliczenie podparcia skrajnego podciągu

Podparcie skrajne podciągu stanowi łożysko klockowe płaskie (podpora A i D).
Siła docisku do betonu B-25 wynosi:
 kN 
f j ≈ 0,8 ⋅ f cd = 0,8 ⋅ 13,3 = 10,64 [MPa ] = 1,064  2 
 cm 
Siła na podporze: V = 344,259 [kN ]
Założono wymiary blach dociskowych:
A = 25,0 [cm]
B = 40,0 [cm]
Sprawdzenie warunku docisku do betonu przy oparciu podciągu bezpośrednio na murze:

22
Katedra Konstrukcji Stalowych

Ab = A ⋅ B = 25,0 ⋅ 40,0 = 1000 cm 2 [ ]

V 344,259  kN   kN 
σ doc =
= = 0,344  2  ≤ f j = 1,064  2 
Ab 1000  cm   cm 
Przyjęcie wymiarów klocka dociskowego:
A1 = 5 [cm] = 50 [mm]
l1 = 30 [cm] = 300 [mm]
t1 = 3 [cm] = 30 [mm]
Akd = A1 ⋅ l1 = 5,0 ⋅ 30,0 = 150,0 cm 2[ ]
V 344,259  kN   kN 
σ= = = 2,295  2  ≤ 1,25 ⋅ f d = 1,25 ⋅ 22,5 = 28,125  2 
Akd 150,0  cm   cm 
Sprawdzenie warunku na docisk skupiony:
s = 30,0 [cm]
t s = 1,6 [cm]
V
σ db = ≤ f dbH = 3,6 ⋅ f cd + 10
s ⋅ ts
344,259  kN   kN 
= 7,172  2  ≤ 3,6 ⋅ 1,33 + 10 = 14,788  2 
30,0 ⋅ 1,6  cm   cm 
Określenie grubości blach na jednostkę długości:
- dla przekroju α-α
A − A1 25,0 − 5,0
y= = = 10,0 [cm]
2 2
y2 10,0 2
M α −α = σ doc ⋅ = 0,344 ⋅ ⋅ 1,0 = 17,2 [kNcm]
2 2
1,0 ⋅ (t 2 + t 3 )
2

Wα −α =
6
M 17,2  kN 
σ = α −α = ≤ f d = 22,5  2 
1,0 ⋅ (t 2 + t 3 )
2
Wα −α  cm 
6
⇓
103,2
t 2 + t3 ≥ = 2,14 [cm]
22,5
- dla przekroju β-β
A1 = 5,0 [cm]
2
A1 5,0 2
M β − β = σ doc ⋅ = 0,344 ⋅ ⋅ 1,0 = 4,3 [kNcm]
2 2
2
1,0 ⋅ t 3
Wβ − β =
6

23
Katedra Konstrukcji Stalowych

M β −β 4,3  kN 
σ= = 2
≤ f d = 22,5  2 
Wβ − β 1,0 ⋅ t 3  cm 
6
⇓
25,8
= 1,07 [cm]
t3 ≥
22,5
Przyjęto grubości blach według powyższych warunków:
t 3 = 1,2 [cm]
t 2 = 1,2 [cm]
Obliczenie spoin łączących elementy łożyska:
- połączenie płytki centrującej z blachą górną:
0,2 ⋅ t 2 (lecz ≤ 10mm ) 0,7 ⋅ t1
 ≤ a nom ≤ 
2,5  16
t1 ≤ t 2
t1 = 12 [mm]
t 2 = 30 [mm]
0,2 ⋅ 30 = 6 0,7 ⋅ 12 = 8,4
 ≤ a1,nom ≤ 
2,5  16
Przyjęto a1 = 6 [mm] = 0,6 [cm]
α II = 0,8
l = 300 [mm] = 30 [cm]
τ II = 0
V 344,259  kN   kN 
σ= = = 9,563  2  ≤ α II ⋅ f d = 0,8 ⋅ 22,5 = 18,0  2 
Σa1l 2 ⋅ 0,6 ⋅ 30  cm   cm 
σ 9,563  kN 
σ⊥ =τ⊥ = = = 6,762  2 
2 2  cm 
κ = 0,7 (Re ≤ 255 [MPa])
(
κ ⋅ σ ⊥ 2 + 3 ⋅ τ II 2 + τ ⊥ 2 ≤ f d )
(  kN 
)  kN 
0,7 ⋅ 6,762 2 + 3 ⋅ 0 2 + 6,762 2 = 9,467  2  ≤ 22,5  2 
 cm   cm 
- połączenie blach łożyska:
W spoinach pachwinowych łączących blachy łożyska działają naprężenia styczne pionowe
wywołane bezpośrednim naciskiem belki na podporę oraz naprężenia styczne poziome
wywołane działaniem siły rozwarstwiającej T.
M α −α − M β − β 17,2 − 4,3
Tβ = = = 2,758 [kN ]
d 5,0
Położenie środka ciężkości blach:

24
Katedra Konstrukcji Stalowych

25,0 ⋅ 1,2 ⋅ (− 0,6 ) + 15,0 ⋅ 1,2 ⋅ 0,6

e= = −0,15 [cm]
25,0 ⋅ 1,2 + 15,0 ⋅ 1,2
S α −α = 1,0 ⋅ (1,2 − 0,15) ⋅ 0,5 ⋅ (1,2 − 0,15) = 0,551 cm 3[ ]
25 ⋅ 1,2 15 ⋅ 1,2
[ ]
3 3
J αX −α = + 25 ⋅ 1,2 ⋅ 0,45 2 + + 15 ⋅ 1,2 ⋅ 0,75 2 = 21,96 cm 4
12 12
Grubość spoiny pachwinowej:
0,2 ⋅ t 2 (lecz ≤ 10mm ) 0,7 ⋅ t1
 ≤ a nom ≤ 
2,5  16
t1 ≤ t 2
t1 = 12 [mm]
t 2 = 12 [mm]
0,2 ⋅ 12 = 2,4 0,7 ⋅ 12 = 8,4
 ≤ a 2,nom ≤ 
2,5  16
Przyjęto a 2 = 3 [mm] = 0,3 [cm]
α II = 0,8
l = 2 ⋅ 300 + 2 ⋅ 130 [mm] = 860 [mm] = 86 [cm]
Tβ ⋅ S α −α 2,758 ⋅ 0,551  kN 
τ II = α −α
= = 0,231  2 
JX ⋅ a2 21,96 ⋅ 0,3  cm 
V 344,259  kN   kN 
σ= = = 13,343  2  ≤ α II ⋅ f d = 0,8 ⋅ 22,5 = 18,0  2 
Σa1l 0,3 ⋅ 86  cm   cm 
σ 13,343 kN 
σ⊥ =τ⊥ = == 9,435  2 
2 2  cm 
κ = 0,7 (Re ≤ 255 [MPa ])
(
κ ⋅ σ ⊥ 2 + 3 ⋅ τ II 2 + τ ⊥ 2 ≤ f d)
(  kN 
)  kN 
0,7 ⋅ 9,435 2 + 3 ⋅ 0,2312 + 9,435 2 = 13,212  2  ≤ 22,5  2 
 cm   cm 

5. Obliczenie słupa
5.1. Zebranie obciążeń przypadających na słup
Maksymalna siła z podciągu:
P = QB = QC = 918,239 [kN ]
Ciężar słupa (zakładam wstępnie, że słup wykonany jest z 2 I 300PE):
G = 2 ⋅ m ⋅ h ⋅ g = 2 ⋅ 42,2 ⋅ 9,0 ⋅ 9,81 = 7451,676 [N ] = 7,452 [kN ]
Całkowite obciążenie słupa wynosi, zatem:
N = P + G = 918,239 + 7,452 = 925,691 [kN ]

5.2. Wyznaczenie przekroju trzonu słupa dwugałęziowego

Obliczenie potrzebnego pola powierzchni przekroju:
Apotrz =
N 925,691
fd
=
22,5
= 41,142 cm 2 [ ]
Przyjęto 2I 220PE (zaliczają się one do przekrojów klasy 1) o parametrach:

25
Katedra Konstrukcji Stalowych

[ ]
AI = 33,4 cm  kg  Wx = 252 cm 3 [ ]
2
m = 26,2
 m W = 37,3 cm 3
y [ ]
[ ]
J x = 2770 cm 4 i x = 9,11 [cm]
Jy = 205 [cm ] 4
i y = 2,42 [cm]
y

9.2
A=33.4 cm 2
m=26.2 kg/m
I x=2770 cm4
I y=205 cm4
220

x x

5.9

y
110

[ ]
A = 2 ⋅ AI = 2 ⋅ 33,4 = 66,8 cm 2 > Apotrz = 41,142 cm 2 [ ]
Nośność obliczeniowa przy osiowym ściskaniu (dla klasy ≤ 3)
ψ = 1,0
N Rc = ψ ⋅ A ⋅ f d = 1,0 ⋅ 66,8 ⋅ 22,5 = 1503 [kN ]
Określenie długości wyboczeniowej:
µ = 0,7
l = h = 9,0 [m]
l0 = µ ⋅ l = 0,7 ⋅ 9,0 = 6,3 [m]
Określenie smukłości słupa wzg osi x-x:
l 630
λx = 0 = = 69,155
i x 9,11
215 215
λ p = 84 ⋅ = 84 ⋅ = 82,112
fd 225
λ x 69,155
λx = = = 0,842 ⇒ ϕ x = 0,863
λ p 82,112
Sprawdzenie warunku nośności z uwzględnieniem wyboczenia:
N 925,691
= = 0,714 ≤ 1,0
ϕ x ⋅ N Rc 0,863 ⋅1503
Przyjęcie przewiązek i ich osiowego rozstawu:
h 9,0
l1 = = = 1,0 [m] = 100 [cm] ≤ 60 ⋅ i y = 60 ⋅ 2,42 = 145,2 [cm]
n 9
Określenie smukłości względnej słupa:

26
Katedra Konstrukcji Stalowych

l1 100
λv = = = 41,322
i y 2,42
215 215
λ p = 84 ⋅ = 84 ⋅ = 82,112
fd 225
λv 41,322
λv = = = 0,503 ⇒ ϕ v = 0,937
λ p 82,112
ϕ = ϕ v = 0,937
N Rcy = ϕ ⋅ A ⋅ f d = 0,937 ⋅ 66,8 ⋅ 22,5 = 1408,311 [kN ]
Sprawdzenie warunku nośności dla jednej przewiązki:
0,5 ⋅ N 0,5 ⋅ 925,691
= = 0,329 ≤ 1,0
N Rcy 1408,311
Określenie rozstawu gałęzi:
J X = 2 ⋅ J x = 2 ⋅ 2770 = 5540 cm 4 [ ]
JY ≥ 1,2 ⋅ J = 1,2 ⋅ 5540 = 6648 [cm ]
X
4

J Y = 2 ⋅ (J y + AI ⋅ e 2 ) = 2 ⋅ (205 + 33,4 ⋅ e ) ≥ 6648 [cm ]⇒ e ≥ 9,66 [cm]

2 4

Przyjęto rozstaw e=10,0 [cm], zatem moment bezwładności wzg Y-Y wynosić będzie:
J Y = 2 ⋅ (J y + AI ⋅ e 2 ) = 2 ⋅ (205 + 33,4 ⋅10,0 2 ) = 7090 cm 4 [ ]
JY 7090
iY = = = 10,3 [cm]
A 66,8
l0 630
λy = = = 61,151
iY 10,3
215 215
λ p = 84 ⋅
= 84 ⋅ = 82,112
fd 225
Obliczenie smukłości zastępczej (m=2 – liczba gałęzi w płaszczyźnie przewiązek):
m=2
m 2 2
λmy = λ y 2 +
⋅ λv = 61,1512 + ⋅ 41,322 2 = 73,803
2 2
λ 73,803
λ my = my = = 0,899 ⇒ ϕ y = 0,714
λ p 82,112
Sprawdzenie warunku nośności z uwzględnieniem wyboczenia:
N 925,691
= = 0,921 ≤ 1,0
ϕ y ⋅ N Rcy 0,714 ⋅1408,311

5.3. Wymiarowanie przewiązek słupa

Siła poprzeczna:
Q = 0,012 ⋅ A ⋅ f d = 0,012 ⋅ 66,8 ⋅ 22,5 = 18,036 [kN ]
Siła poprzeczna działająca na przewiązkę:
a = 2 ⋅ e = 2 ⋅10,0 = 20,0 [cm]
Q ⋅ l1 18,036 ⋅100
VQ = = = 45,09 [kN ]
n ⋅ (m − 1) ⋅ a 2 ⋅ (2 − 1) ⋅ 20

27
Katedra Konstrukcji Stalowych

Moment zamocowania przewiązki:

Q ⋅ l1 18,036 ⋅100
MQ = = = 450,9 [kNm]
n⋅m 2⋅2
Dobranie wymiarów przewiązek pośrednich:
h przew ≥ 100 [mm] ⇒ h przew = 150 [mm]
t przew ≥ 6 [mm] ⇒ t przew = 12 [mm]
Sprawdzenie nośności przyjętego przekroju przewiązki (250x150x12):
b 15,0
= = 12,5 < 15 ⋅ ε = 14,67 - przekrój klasy I
t 1,2
AV = 0,9 ⋅15,0 ⋅1,2 = 16,2 cm 2 [ ]
= 45 [cm ]
15,0 ⋅1,2 2
W= 3

6
VQ = 45,09 [kN ] < VR = 0,58 ⋅ AV ⋅ f d = 0,58 ⋅16,2 ⋅ 22,5 = 211,41 [kN ]
VQ = 45,09 [kN ] < 0,3 ⋅ VR = 0,3 ⋅ 211,41 = 63,423 [kN ]
M R = α p ⋅ W ⋅ f d = 1,0 ⋅ 45 ⋅ 22,5 = 1012,5 [kNm]
MQ
450,9
=
= 0,445 ≤ 1,0
M R 1012,5
Wymiarowanie spoiny łączącej przewiązki z słupem:
0,2 ⋅ t 2 (lecz ≤ 10mm ) 0,7 ⋅ t1
 ≤ a nom ≤ 
2,5  16
t1 ≤ t 2
t1 = 9,2 [mm]
t 2 = 12 [mm]
0,2 ⋅12 = 2,4 0,7 ⋅ 9,2 = 6,44
 ≤ anom ≤ 
2,5  16
Przyjęto grubość spoiny: a = 4 [mm] = 0,4 [cm]
Określenie środka ciężkości spoiny:
VQ
y

r
150

x x
e 40

y
80 45

Σxi Ai 150 ⋅ 4 ⋅ (40 + 2 )

= e= = 20,3 [mm] = 2,03 [cm]
ΣAi 2 ⋅ 80 ⋅ 4 + 150 ⋅ 4
Obliczenie momentów bezwładności spoiny ceowej:

28
Katedra Konstrukcji Stalowych

 8,0 ⋅ 0,4 3 2
Jx =
0,4 ⋅15,0 3
12
+ 2 ⋅  [ ]
+ 8,0 ⋅ 0,4 ⋅ (7,5 + 0,2 )  = 492,041 cm 4
 12 
 0,4 ⋅ 8,0 3 
Jy =
15,0 ⋅ 0,4 3
12
+ 15,0 ⋅ 0,4 ⋅ (4,0 − 2,03 + 0,2 ) + 2 ⋅ 
2
[ ]
+ 8,0 ⋅ 0,4 ⋅ 2,032  = 75,457 cm 4
 12 
[ ]
J 0 = J x + J y = 492,041 + 75,457 = 567,498 cm 4
r = x 2 + y 2 = 6,032 + 7,5 2 = 9,62 [cm]
Siły działające na spoinę ceową:
V0 = VQ = 45,09 [kN ]
250
b= − (40 − 20,3) = 105,3 [mm] = 10,53 [cm]
2
M 0 = VQ ⋅ b = 45,09 ⋅10,53 = 474,798 [kNcm]
Sprawdzenie nośności spoiny ceowej:
M 474,798  kN   kN 
τ Mx = 0 ⋅ y = ⋅ 7,5 = 6,27  2  ≤ α II ⋅ f d = 0,8 ⋅ 22,5 = 18,0  2 
J0 567,498  cm   cm 
M0 474,798  kN   kN 
τ My = ⋅x = ⋅ 6,03 = 5,05  2  ≤ α II ⋅ f d = 0,8 ⋅ 22,5 = 18,0  2 
J0 567,498  cm   cm 
V0 45,09  kN   kN 
τV = = = 3,64  2  ≤ α II ⋅ f d = 0,8 ⋅ 22,5 = 18,0  2 
Σal 2 ⋅ 0,4 ⋅ 8,0 + 15,0 ⋅ 0,4  cm   cm 
( ) ( )
τ max = τ My + τ V + τ Mx = (5,05 + 3,64)2 + (6,27 )2 = 10,72  2 
2 2  kN 
 cm 
 kN 
≤ α ⊥ ⋅ f d = 0,9 ⋅ 22,5 = 20,25  2 
 cm 

5.4. Obliczenie podparcia na fundamencie

Dobranie wymiarów przewiązek skrajnych (p - wysokość przewiązki pośrednich):
1,5 ⋅ p = 1,5 ⋅ 150 = 225 [mm]
h przew ≥  ⇒ h przew = 250 [mm]
100 [mm]
t przew ≥ 6 [mm] ⇒ t przew = 18 [mm]
Przyjęto blachy 550x250x18
Obliczenie spoiny łączącej trzon słupa z blachami przewiązek:
0,2 ⋅ t 2 (lecz ≤ 10mm ) 0,7 ⋅ t1
 ≤ a nom ≤ 
2,5  16
t1 ≤ t 2
t1 = 9,2 [mm]
t 2 = 18 [mm]
0,2 ⋅18 = 3,6 0,7 ⋅ 9,2 = 6,44
 ≤ anom ≤ 
2,5  16
Przyjęto grubość spoiny: a = 6 [mm] = 0,6 [cm]
Obliczenie nośności spoiny, przy założeniu spawania elementów tylko od strony zewnetrznej:

29
Katedra Konstrukcji Stalowych

N 925,691  kN   kN 
τF =
= = 15,43  2  ≤ α II ⋅ f d = 0,8 ⋅ 22,5 = 18,0  2 
Σal 4 ⋅ 0,6 ⋅ 25,0  cm   cm 
Założono wymiary blachy dociskowej:
A = 55,0 [cm]
B = 22,0 + 2 ⋅1,8 + 2 ⋅10,0 = 45,6 [cm]
Sprawdzenie warunku docisku do betonu (założono beton pod podstawą B-25, p-jednostkowy
nacisk):
 kN 
f j ≈ 0,8 ⋅ f cd = 0,8 ⋅ 13,3 = 10,64 [MPa] = 1,064  2 
 cm 
Ap = A ⋅ B = 55,0 ⋅ 45,6 = 2508,0 cm 2
[ ]
N 925,691  kN   kN 
p = σ doc = = = 0,369  2  ≤ f j = 1,064  2 
Ap 2508,0  cm   cm 
Obliczenie wartości momentów zginających:
- dla części A:
M A = 0,5 ⋅ p ⋅ c A = 0,5 ⋅ 0,369 ⋅10,0 2 = 18,45 [kNcm]
2

- dla części B opartej na 3 krawędziach (a - dł. boku swobodnego):

a = 220 [mm]
110 − 5,9
b= + 120 = 172,05 [mm]
2
b 172,05
= = 0,78 ⇒ α = 0,095
a 220
M B = α ⋅ p ⋅ a 2 = 0,095 ⋅ 0,369 ⋅ 22,0 2 = 16,967 [kNcm]
- dla części C opartej na 4 krawędziach (a - dł. boku krótszego):
a = 200 [mm]
b = 220 [mm]
b 220
= = 1,1 ⇒ α = 0,055
a 200
M C = α ⋅ p ⋅ a 2 = 0,055 ⋅ 0,369 ⋅ 20,0 2 = 8,118 [kNcm]
Przyjęcie grubosci blachy poziomej (płyty podstawy) na moment max:
M max = M A = 18,45 [kNcm]
1,0 ⋅ g 2
W=
6
M max 6 ⋅ M max 6 ⋅ M max 6 ⋅18,45
σ= = ≤ fd ⇒ g ≥ = = 2,22 [cm]
W 1,0 ⋅ g 2 1,0 ⋅ f d 1,0 ⋅ 22,5
g = 2,5 [cm] = 25 [mm]
Przyjęto blachę 550x456x25
Sprawdzenie nośności części wspornikowej w przekroju α-α:
Wyznaczenie środka cięzkości przekroju blach:
Σy A 2 ⋅ (30,0 ⋅1,8 ⋅15,0) + 2,5 ⋅ 45,6 ⋅1,25
e= i i = = 7,94 [cm]
ΣAi 2 ⋅ 30,0 ⋅1,8 + 2,5 ⋅ 45,6

30
Katedra Konstrukcji Stalowych

45,6 ⋅ 2,53  1,8 ⋅ 30,0 3 2

J αX −α = + 45,6 ⋅ 2,5 ⋅ (7,94 − 1,25) + 2 ⋅  + 1,8 ⋅ 30,0 ⋅ (15,0 − 7,94 )  =
2

12  12 
= 77960,304 cm 4 [ ]
J αX −α
W Xα −α = =
77960,304
27,5 − e 27,5 − 7,94
= 3985,7 cm 3 [ ]
Obliczenie nośności na zginanie:
M R = α p ⋅W Xα −α ⋅ f d = 1,0 ⋅ 3985,7 ⋅ 22,5 = 89678,25 [kNcm]
b = 120 [mm] = 12,0 [cm]
 kN 
q = p ⋅ B = 0,369 ⋅ 45,6 = 16,826  
 cm 
q ⋅b 2
16,826 ⋅12,0 2
M α −α = = = 1211,5 [kNcm] ≤ M R = 89678,25 [kNcm]
2 2
Obliczenie nośnosci na ścinanie:
AV = 2 ⋅ 25,0 ⋅1,8 + 45,6 ⋅ 2,5 = 204,0 cm 2 [ ]
VR = 0,58 ⋅ AV ⋅ f d = 0,58 ⋅ 204,0 ⋅ 22,5 = 2662,2 [kN ]
Vα −α = q ⋅ b = 16,826 ⋅12,0 = 201,912 [kN ] ≤ VR = 2662,2 [kN ]
Vα −α = 201,912 [kN ] ≤ 0,3 ⋅VR = 0,3 ⋅ 2662,2 = 798,66 [kN ]
Obliczenie spoiny łączącej blachę podstawy z blachani pionowymi słupa:
0,2 ⋅ t 2 (lecz ≤ 10mm ) 0,7 ⋅ t1
 ≤ a nom ≤ 
2,5  16
t1 ≤ t 2
t1 = 18 [mm] 0,2 ⋅ 25 = 5 0,7 ⋅18 = 12,6
⇒  ≤ anom ≤ 
t 2 = 25 [mm] 2,5  16
Przyjęto grubość spoiny: a = 6 [mm] = 0,6 [cm]
Obliczenie momentu statycznego przekroju płyty podstawy:
S α −α = Σyi Ai = 45,6 ⋅ 2,5 ⋅ (7,94 − 1,25) = 762,66 cm 3 [ ]
Obliczenie nośności spoiny z uwzględnieniem siły rozwarstwiającej:
α II = 0,8
l = 55,0 [cm]
Vα −α ⋅ S α −α 201,912 ⋅ 762,66  kN 
τ II = α −α
= = 1,65  2 
J X ⋅ 2a 77960,304 ⋅ 2 ⋅ 0,6  cm 
V 925,691  kN   kN 
σ= = = 14,03  2  ≤ α II ⋅ f d = 0,8 ⋅ 22,5 = 18,0  2 
Σa1l 2 ⋅ 0,6 ⋅ 55,0  cm   cm 
σ14,03  kN 
σ⊥ =τ⊥ = = = 9,92  2 
2 2  cm 
κ = 0,7 (Re ≤ 255 [MPa])
( )
κ ⋅ σ ⊥ 2 + 3 ⋅ τ II 2 + τ ⊥ 2 ≤ f d

( )
 kN   kN 
0,7 ⋅ 9,92 2 + 3 ⋅ 1,65 2 + 9,92 2 = 14,03  2  ≤ 22,5  2 
 cm   cm 

31
Katedra Konstrukcji Stalowych

5.5. Wymiarowanie głowicy słupa

Dobranie wymiarów przewiązek skrajnych (p - wysokość przewiązki pośrednich):
1,5 ⋅ p = 1,5 ⋅ 150 = 225 [mm]
h przew ≥  ⇒ h przew = 250 [mm]
100 [mm]
t przew ≥ 6 [mm] ⇒ t przew = 12 [mm]
Przyjęto blachy 250x250x12
Ponadto dobrano klocek centrujący 360x50x30, blachę poziomą pod klockiem 360x410x20.
50

30

20
410

200

50

360

410

Obliczenie docisku klocka usztywniającego do blachy poziomej (powierzchni płaskiej):

Ad = 36,0 ⋅ 5,0 = 180,0 cm 2[ ]
P = 918,239 [kN ]
P 918,239  kN   kN 
σd = = = 5,101  2  ≤ f db = 1,25 ⋅ f d = 1,25 ⋅ 22,5 = 28,125  2 
Ad 180,0  cm   cm 
Zakładam, że powierzchnie łączonych części są dokładnie obrobione mechaniczne np.
poprzez frezowanie, w wyniku, czego mogę przyjąć, iż 75% siły ściskającej działającej na
głowicę słupa przenoszone jest przez docisk, natomiast pozostałe tj. 25% obciążenia głowicy
przenoszone jest przez spoiny:
N d = 0,75 ⋅ P = 0,75 ⋅ 918,239 = 688,679 [kN ]
N sp = 0,25 ⋅ P = 0,75 ⋅ 918,239 = 229,560 [kN ]
Spoina łącząca klocek centrujący z blachą poziomą:
0,2 ⋅ t 2 (lecz ≤ 10mm ) 0,7 ⋅ t1
 ≤ a nom ≤ 
2,5  16
t1 ≤ t 2

32
Katedra Konstrukcji Stalowych

t1 = 20 [mm]
t 2 = 30 [mm]
0,2 ⋅ 30 = 6 0,7 ⋅ 20 = 14
 ≤ a nom ≤ 
2,5  16
Przyjęto grubość spoiny: a = 6 [mm] = 0,6 [cm]
Obliczenie nośności spoiny:
N sp 229,560  kN   kN 
τF = = = 5,31  2  ≤ α II ⋅ f d = 0,8 ⋅ 22,5 = 18,0  2 
Σal 2 ⋅ 0,6 ⋅ 36,0  cm   cm 
Część współpracująca blachy poziomej:
2 ⋅ 7 ⋅ t b = 2 ⋅ 7 ⋅ 20 = 280 [mm]
q

A B
40 200 40
R R
Obliczenie naprężeń wskutek docisku:
P 918,239  kN   kN 
σd = = = 0,622  2  ≤ f db = 1,25 ⋅ f d = 1,25 ⋅ 22,5 = 28,125  2 
l ⋅ b 41,0 ⋅ 36,0  cm   cm 
Siły działające na przekrój:
 kN 
q = σ d ⋅14 ⋅ tb = 0,622 ⋅14 ⋅ 2,0 = 17,416  
 cm 
b 36,0
R = q ⋅ = 17,416 ⋅ = 313,488 [kN ]
2 2
15,0 2
M AB = 17,416 ⋅ − 313,488 ⋅ 10,0 = −1155,58 [kNcm]
2
4,0 2
M A = 17,416 ⋅ = 139,328 [kNcm]
2
Obliczenie wskaźnika części współpracującej i naprężeń w przekroju:
W=
2,0 2 ⋅ 28,0
6
[ ]
= 18,667 cm 3

M 1155,58  kN   kN 
σ d = max = = 61,905  2  f d = 22,5  2 
W 18,667  cm   cm 
Należy zaprojektować dodatkowe żeberko usztywniające w postaci blacy o wymiarach
220x150x8

33
Katedra Konstrukcji Stalowych

14t b=280

20
e
x c
x c

150
8

Wyznaczenie srodka ciężkości przekroju:

Σx A 28,0 ⋅ 2,0 ⋅1,0 + 15,0 ⋅ 0,8 ⋅ 8,50
e= i i = = 2,32 [cm] = 23,2 [mm]
ΣAi 28,0 ⋅ 2,0 + 15,0 ⋅ 0,8
Obliczenie momentu bezwładności i wskaźnika wytrzymałości przekroju względem osi
przechodzącej przez środek cięzkości:
Jx =
28,0 ⋅ 2,03
12
+ 28,0 ⋅ 2,0 ⋅ (2,32 − 1,0) +
2 0,8 ⋅15,03
12
2
[ ]
+ 15,0 ⋅ 0,8 ⋅ (7,5 + 2 − 2,32 ) = 959,87 cm 4

Wx = x =
J 959,87
y 15,0 + 2,0 − 2,32
[ ]
= 65,386 cm3

Obliczenie naprężeń w przekroju:

M 1155,58  kN   kN 
σ d = max = = 17,673  2  ≤ f d = 22,5  2 
W 65,386  cm   cm 
Spoina łącząca żeberko usztywniające z blachą poziomą (głowicową):
0,2 ⋅ t 2 (lecz ≤ 10mm ) 0,7 ⋅ t1
 ≤ a nom ≤ 
2,5  16
t1 ≤ t 2
t1 = 8 [mm]
t 2 = 20 [mm]
0,2 ⋅ 20 = 4 0,7 ⋅ 8 = 5,6
 ≤ a nom ≤ 
2,5  16
Przyjęto grubość spoiny: a = 4 [mm] = 0,4 [cm]
Obliczenie nośności spoiny:
N 229,560  kN   kN 
τ F = sp = = 13,04  2  ≤ α II ⋅ f d = 0,8 ⋅ 22,5 = 18,0  2 
Σal 2 ⋅ 0,4 ⋅ 22,0  cm   cm 
Spoina łącząca żeberko usztywniające z skrajnymi przewiązkami:
0,2 ⋅ t 2 (lecz ≤ 10mm ) 0,7 ⋅ t1
 ≤ a nom ≤ 
2,5  16
t1 ≤ t 2
t1 = 8 [mm]
t 2 = 12 [mm]
0,2 ⋅12 = 2,4 0,7 ⋅ 8 = 5,6
 ≤ a nom ≤ 
2,5  16

34
Katedra Konstrukcji Stalowych

Przyjęto grubość spoiny: a = 4 [mm] = 0,4 [cm]

Obliczenie nośności spoiny:
N sp 229,560  kN   kN 
τF = = = 9,565  2  ≤ α II ⋅ f d = 0,8 ⋅ 22,5 = 18,0  2 
Σal 4 ⋅ 0,4 ⋅ 15,0  cm   cm 
Spoina łącząca przewiązki z trzonem słupa:
0,2 ⋅ t 2 (lecz ≤ 10mm ) 0,7 ⋅ t1
 ≤ a nom ≤ 
2,5  16
t1 ≤ t 2
t1 = 9,2 [mm]
t 2 = 12 [mm]
0,2 ⋅ 12 = 2,4 0,7 ⋅ 9,2 = 6,44
 ≤ a nom ≤ 
2,5  16
Przyjęto grubość spoiny: a = 4 [mm] = 0,4 [cm]
Obliczenie nośności spoiny:
N sp 229,560  kN   kN 
τF = = = 5,739  2  ≤ α II ⋅ f d = 0,8 ⋅ 22,5 = 18,0  2 
Σal 4 ⋅ 0,4 ⋅ 25,0  cm   cm 
Spoina łącząca górne przewiązki z poziomą blachą głowicową została dobrana
konstrukcyjnie:
t1 = 12 [mm] 0,2 ⋅ 20 = 4 0,7 ⋅ 12 = 8,4
⇒  ≤ a nom ≤  ⇒ a = 4 [mm] = 0,4 [cm]
t 2 = 20 [mm] 2,5  16
Sprawdzenie nośności skrajnych przewiązek na ścinanie:
AV = 0,9 ⋅ 25,0 ⋅ 1,2 = 27,0 cm 2 [ ]
N sp 229,56
V = VQ + = 45,09 + = 159,87 [kN ]
2 2
< VR = 0,58 ⋅ AV ⋅ f d = 0,58 ⋅ 27,0 ⋅ 22,5 = 352,35 [kN ]

6. Zestawienie materiału dla podciągu i słupa

Długość Ciężar jedn. Ciężar Ciężar całkowity

Lp. Liczba sztuk Przedmiot Materiał
[mm] [kG/m] 1 szt. [kG] [kG]
St4W
St4W
St4W
St4W
St4W
St4W
St4W
St4W
St4W
suma Σ= -stal
+(3%) -dodatki
+ -strop
Ciężar całkowity= [kN]

35