TERRORYZM – EUROPEJSKIE ORGANIZACJE TERRORYSTYCZNE

Terroryzm to jedno z najbardziej niebezpiecznych zjawisk XXI wieku. Chociaż

pierwszy atak terrorystyczny miał miejsce już w latach 40. XX wieku na terenie
Izraela to takie hasła jak terroryzm i terroryści na dobre zadomowiło się w XXI
wieku. O tym niebezpiecznym zjawisku zaczęto głośno mówić w 2001 roku.
Kiedy to Al-Kaida zorganizowała serię zamachów terrorystycznych w
Waszyngtonie i Nowym Jorku. Celem organizacji terrorystycznych jest
wzbudzanie powszechnego strachu wśród społeczeństwa. W obecnych czasach
istotną rolę odgrywają także media np: telewizja i Internet, gdzie publikowane
są materiały z zamachów. Dla terrorystów ważne jest żeby zaistnieć w mediach.
Tak aby cały świat dowiedział się o ich działalności. Często wspomina się o
takich organizacjach terrorystycznych jak np: Hezbollah, Dżihad, Hamas, czy
Al.-Kaida. Jednak wspomniane ruchy pochodzą z terenów Bliskiego Wschodu.
Natomiast chciałbym poruszyć temat związany z europejskimi organizacjami
terrorystycznymi, które stanowią ciągłe zagrożenie.
Najbardziej znane organizacje terrorystyczne z Europy to: Czerwone Brygady
(Włochy), RAF (NRD), ETA (Hiszpania), IRA (Irlandia Południowa), Combat
18 (Wielka Brytania), Armata Corsa (Francja-Korsyka) i ELA (Grecja).
Czerwone Brygady (Brigate Rosse) to najsłynniejsza włoska organizacja
terrorystyczna, utworzona w 20 października 1970 roku przez Renato Curcio,
Margherite Cagol, Franco Triano, Giorgio Sumeria i Corado Simoni.
Ugrupowanie to miało charakter skrajnie lewicowy. Celem organizacji była
walka z imperializmem i kapitalizmem. Ciekawostką jest fakt, że założycielami
Brigate Rosse byli studenci z uniwersytetów w Mediolanie i Trieście.
Przywódca ugrupowania - Renato Curcio twierdził, że we Włoszech należy
wprowadzić ustrój komunistyczny. Natomiast walkę z władzą należy prowadzić
poprzez utworzenie oddziałów partyzanckich. Warto wspomnieć, że Curcio był
fanatykiem Lenina. Organizacja rozwijała się bardzo szybko. Nabywano duże
ilości broni, organizacja posiadała własne mieszkania, samochody i opiekę
lekarską. Rosła także liczba członków głównie w środowiskach robotniczych i
studenckich. Główne ośrodki Czerwonych Brygad znajdowały się w: Turynie,
Mediolanie, Genui, Veneto i Rzymie. Początkowo działalność grupy była
skierowana przeciwko wielkim zakładom przemysłowym. Celem akcji było z
jednej strony przestraszenie kapitalistów, a z drugiej – obudzenie
„proletariackiej solidarności”, zaostrzenie konfliktu między robotnikami i
kierownictwem firm oraz wzniecenie chaosu, z którego miała powstać
rewolucja. Na początku zaczęto podkładać bomby w fabrykach (koncern
Pirelli). Porywano również członków dyrekcji fabryk, ale po przesłuchaniu
przez „trybunał ludowy”, zawsze wypuszczano ich na wolność (np: szefa
personalnego koncernu Fiata, Ettore Amerio), w lutym 1973 r. na 5 godzin
porwano Brunona Lubate był to funkcjonariusz związków zawodowych,
terroryści ogolili mu głowę, zdjęli spodnie i przykuli do bramy fabryki Fiata, do
tego zawieszono mu tablice, na której napisano, iż jest zdrajcą sprawy
robotniczej. W 1975 roku do więzień trafiła znaczna ilość członków organizacji.
Trzy lata później Czerowne Brygady zabiły ówczesnego premiera Włoch Aldo
Moro. Do 1977 roku organizacja ta przeprowadziła 160 zamachów
terrorystycznych. Ludzie sprzeciwili się przeciwko Czerwonym Brygadom,
zaczęto protestować, demonstrować, a klasa robotnicza odżegnała się od
politycznego bandytyzmu. Kontakty z mafią, przypieczętowały koniec
organizacji. Czerwone Brygady prowadziły zaostrzoną działalność do początku
lat 80. XX wieku.
Frakcja Czerwonej Armii (RAF), czyli niemiecka lewicowa organizacja
terrorystyczna. Opierała się o ideologię marksizmu i anarchizmu. Utworzona w
latach 70. XX wieku, przywódcą grupy była dziennikarka Ulrike Meinhof. RAF
miał powiązania ze Stasi, terrorystami z Palestyny i KGB. Ugrupowanie
sprzeciwiało się rządowi, policji oraz kapitalistom. Najbardziej znane zamachy
to: zamach bombowy na kwaterę główną armii amerykańskiej w RFN – zginęło
trzech żołnierzy (1972), zajęcie przez członków RAF ambasady RFN w
Sztokholmie – żądali uwolnienia 26 przebywających w więzieniach członków
ugrupowania. W odpowiedzi na odmowę, dwóch dyplomatów zostało zabitych,
a budynek wysadzony w powietrze. Dwóch zamachowców zostało zabitych, a
czterech złapanych i przekazanych władzom RFN (1975) i zamach bombowy i
zabójstwo Alfreda Herrhausena, prezesa Deutsche Banku (1989). W 1998 roku
organizacja ogłosiła samorozwiązanie. Przyczyną było zakończenie
finansowania grupy po upadku ZSRR i NRD oraz śmierć ważnych członków
grupy.
ETA to podziemna organizacja walcząca o niezależność Baskonii, założona w
lipcu 1958 roku przez radykalnych działaczy Nacjonalistycznej Partii Basków.
Najbardziej znane zamachy to: zamach bombowy i śmierć premiera Hiszpanii
(1973) i zamach na centrum handlowe w Barcelonie, gdzie zginęły 22 osoby
(1987). W 2010 roku hiszpańska policja przeprowadziła serię zatrzymań osób
powiązanych z ETA. Oznacza to, że organizacja jest nadal bardzo aktywna i
mimo, że w ostatnich latach zmniejszyły się ataki ugrupowania to nadal stanowi
ona zagrożenie dla Hiszpanii. Od 1968 roku do 2008 w wyniku działań ETA
zginęło 825 ludzi.
Irlandzka Armia Republikańska (IRA) to organizacja zbrojna walcząca
początkowo o niepodległość Irlandii, a od 1921 roku o przyłączenie Irlandii
Północnej do Republiki Irlandii. Organizacja była najbardziej aktywna w latach
70. XX wieku. Kiedy to przeprowadziła wiele krwawych zamachów. IRA była
wspierana przez Irlandczyków z USA oraz Libijczyków. Największe zamachy:
krwawy piątek” – w przeciągu jednego dnia 22 bomby eksplodowały w
Belfaście, zabijając 9 osób (1972), eksplozje w dwóch pubach w Birmingham –
21 zabitych (1974), wybuch bomby w koszarach brytyjskich w Newry - zginęło
8 żołnierzy (1976), dwa zamachy bombowe jednego dnia – zginęli: lord Louis
Mountbatten, ostatni wicekról Indii w pierwszym oraz 18 brytyjskich żołnierzy
w drugim (1979). Warto wspomnieć także o nieudanym zamachu na premier
Margaret Thatcher w 1984 roku i zamachu bombowym z 1998 roku w Omagh,
gdzie zginęło 31 osób, a ponad 200 zostało rannych. 28 lipca 2005 roku IRA
oficjalnie ogłosiła koniec walki zbrojnej, a 26 września tego samego roku IRA
złożyła wycenianą na ponad 150 ton broń, co potwierdziła Międzynarodowa
Niezależna Komisja Rozbrojeniowa (IIDC). W ramach współpracy, rząd w
Londynie ogłosił plan normalizacji dla Irlandii Północnej, zakładający
zmniejszenie liczby brytyjskich żołnierzy w tej prowincji z ponad 10 tys. do 5
tys. w ciągu dwóch lat. Jednak w 2009 roku doszło do zamachu
zorganizowanego przez IRA na na bazę wojskową Massereene w Antrim
(zginęło 2 brytyjskich żołnierzy).
Combat 18 to brytyjska organizacja terrorystyczna utworzona przez
neonazistowską organizację Krew i Honor w 1992 r. w wyniku porozumienia
między Brytyjską Partią Narodową, a bojówkami kibiców takimi jak Chelsea
Headhunters. Nie jest pewne kto założył C18, media mówią o brytyjskich
służbach specjalnych MI5. Organizacja ta odpowiedzialna jest za kilkanaście
zamachów bombowych w dzielnicach imigrantów w Londynie w roku 1999. W
tym samym roku przeprowadzono zamach na pub dla gejów, w którym zginęły
3 osoby, a 100 zostało rannych. W Polsce Combat 18 prowadzi intensywna
kampanię w Internecie. Nawołuje do walki z anarchistami, gejami i
lewicowcami. Armata Corsa to organizacja nacjonalistyczna powstała w 1999
roku na Korsyce. Jej głównym celem jest odrodzenie „czystego” ruchu
nacjonalistycznego. Cele organizacji to: dążenie do niepodległości i likwidacja
przestępczości zorganizowanej na wyspie. Armata Corsa atakuje przede
wszystkim budynki użyteczności publicznej, obiekty turystyczne, banki,
budynki wojskowe i policyjne. W 1999 roku Armata Corsa przeprowadziła
kilkanaście niegroźnych zamachów bombowych na terenie Korsyki. ELA to
grecka skrajnie lewicowa organizacja terrorystyczna. Uważa się ja
spadkobierczynię Rewolucyjnego Ruchu Ludowego (ELA). Apogeum jej
działalności przypadło na lata 1999-2000, kiedy to przyznała się do co najmniej
14 zamachów bombowych. Jednak najbardziej pamiętaną z jej operacji było
podłożenie bomby w Hotelu InterContinental w Atenach. Zginęła wówczas
jedna osoba i jest to jedyny udokumentowany przypadek działania organizacji,
które przyniosło ofiarę śmiertelną. Ostatni zamach oficjalnie przypisany
organizacji miał miejsce w listopadzie 2000, tym niemniej wciąż pozostaje ona
na liście organizacji terrorystycznych Departamentu Stanu USA, co oznacza, iż
w ocenie władz amerykańskich nadal stanowi realne zagrożenie. Przegląd
europejskich ugrupowań terrorystycznych pozwala stwierdzić, że nasz
kontynent jest narażony na ataki bombowe. IRA oraz ETA w każdej chwili
mogą dokonać krwawych zamachów. Oczywiście nie możemy także zapominać
o terroryzmie islamskim.