Professional Documents
Culture Documents
Schemat reakcji:
O O
-
NH+ Cl
+ HCHO + NH2+ Cl-
Odczynniki:
- acetofenon 0,75 ml - etanol około 10 ml
- paraformaldehyd 0,25 g - aceton (bezwodny) około 35 ml
- chlorowodorek dimetyloaminy 0,66 g
Preparatyka:
W kolbie kulistej o pojemności 25 ml umieszcza się 0,66 g chlorowodorku dimetyloaminy, 0,25 g
paraformaldehydu oraz 0,75 ml acetofenonu. Następnie do kolby dodaje się 3 ml etanolu i
energicznie miesza. Mieszaninę ogrzewa się na łaźni wodnej pod chłodnicą zwrotną przez 2 godziny,
aż roztwór stanie się bezbarwny i homogeniczny. Po dodaniu 5 ml acetonu mieszaninę zawierającą
surowy produkt umieszcza się w lodówce na noc w celu krystalizacji. Powstałe kryształy odsącza się
na lejku Büchnera, przemywając bezwodnym acetonem i suszy na powietrzu w temperaturze
pokojowej.
Temperatura topnienia: 202-204 C, wydajność: 70%
Surowy produkt może być rekrystalizowany z jak najmniejszej ilości mieszaniny etanol-aceton 1:5
(v/v)
Uwagi:
Wszystkie odczynniki oraz szkło laboratoryjne użyte w reakcji powinny byd suche
Po zakooczeniu ogrzewania jakiekolwiek stałe pozostałości po reakcji muszą byd odfiltrowane
Produkt powinien byd suszony na powietrzu w temperaturze pokojowej
Zagadnienia
Reakcje wieloskładnikowe
Reaktywnośd grupy karbonylowej i aminowej
Reakcja Mannicha
Dlaczego w w/w reakcji stosuje się paraformaldehyd?
Literatura:
Kar A. Advanced Practical Medicinal Chemistry. New Delhi: New Age International limited; 2006.
Izolacja piperyny
Wzór piperyny
O
O
H
H
H
N H
O
Odczynniki:
- pieprz czarny zmielony 20 g - cykloheksan
- chloroform 100 ml - toluen
- 10% roztwór KOH w 50% EtOH
Preparatyka:
Zmielony czarny pieprz umieszcza się w papierowej gilzie w aparacie Soxhleta i ekstrahuje
chloroformem przez 2 godziny. Otrzymany roztwór odparowuje się na wyparce do uzyskania
brązowego, gęstego oleju a następnie mieszając dodaje się 20 ml roztworu 10% KOH w 50%
etanolu. Mieszaninę odsącza się na lejku Büchnera a przesącz pozostawia się w lodówce przez noc.
Powstałe kryształy surowej piperyny odsącza się na lejku Büchnera przemywając 2 ml zimnej wody.
Kryształy suszy się na powietrzu i krystalizuje się z mieszaniny cykloheksan-toluen 4:1 (v/v).
Temperatura topnienia: 130-131 C, wydajność: 150-400 mg
Surowy produkt może być rekrystalizowany z jak najmniejszej ilości mieszaniny etanol-aceton 1:5
(v/v)
Uwagi:
Po zakooczonej ekstrakcji chloroform zawracany z aparatu Soxhleta do kolby powinien byd
bezbarwny
Do krystalizacji używa się mieszaniny rozpuszczalników w ilości około 10 ml na każde 200 mg
surowego produktu.
Zagadnienia
Techniki ekstrakcyjne, rodzaje ekstrakcji
Dieny i polieny sprzężone oraz izolowane
Literatura:
Classics in Spectroscopy: Isolation and Structure Elucidation of Natural Products Berger S., Sicker
D., Wiley-VCH, New York, 2009
Synteza kliokwinolu
Schemat reakcji:
OH OH OH
N N I N
HCl I2
Na2CO3 CH3COONa
Cl Cl
Odczynniki: (etap pierwszy)
- 8-hydroksychinolina 1,5 g - metanol
- 25% HCl 15 ml - NaHCO3 (roztwór nasycony)
- chloranu (V) sodu 0,45 g - aceton (bezwodny) około 35 ml
Preparatyka:
W trójszyjnej kolbie kulistej o pojemności 100 ml, zaopatrzonej w mieszadło magnetyczne i
termometr rozpuszcza się 8-hydroksychinolinę w kwasie solnym. Następnie wkrapla się chloran (V)
sodu rozpuszczony w 3 ml wody utrzymując temperaturę w granicach 28-32 C, po wkropleniu
podnosi się temperaturę do 35-40 C i miesza jeszcze przez godzinę, a następnie oziębia do
temperatury około 10 C i pozostawia na około dwie godziny. Wytrącony osad chlorowodorku 5-
chloro-8-chinolinolu odsącza się na lejku Büchnera przemywa się 2 ml kwasu solnego. Wilgotny
osad chlorowodorku przenosi się do zlewki i rozpuszcza na gorąco w około 10-15 ml wody, a
następnie zobojętnia się nasyconym wodorowęglanem sodu do pH 6,5-7. Wytrącony osad 5-chloro-
8-chinolinolu sączy się na lejku Büchnera, przemywa 3 ml zimnej wody i suszy w temperaturze 60
C.
Temperatura topnienia: 127-130 C, wydajność: 60 %
Surowy produkt może być rekrystalizowany z 80% etanolu
Uwagi:
Temperatura topnienia chlorowodorku 5-chloro-8-chinolinolu wynosi 250 – 256 C
Z uwagi na tworzenie się kompleksów produktu z żelazem należy unikad sprzętu metalowego
Zagadnienia
Związki heterocykliczne o pierścieniach skondensowanych
Fenole
Substytucja elektrofilowa w związkach heterocyklicznych
Literatura:
Syntezy Środków Leczniczych pod redakcją Henryka Marony, wydawnictwo U. J. Kraków 2002.
Wzór glukozaminy
OH
HO O
HO OH
NH2
Odczynniki:
- chityna z krabów 5 g - węgiel aktywny 4 g
- kwas solny stężony 100 ml - etanol 4 ml
- celit
Ćwiczenie należy przeprowadzać pod wyciągiem
Preparatyka:
W kolbie kulistej o pojemności 100 ml ogrzewa się pod chłodnicą zwrotną sproszkowaną chitynę z
krabów z 30 ml stężonego kwasu solnego intensywnie mieszając przez trzy godziny. Mieszaninę
ochładza się do temperatury pokojowej a następnie przesącza się przez celit. Na lejku pozostaje
brązowy osad. Przesącz mieszany jest z węglem aktywnym przez 30 minut w temperaturze 60 C.
Mieszanina jest oziębiana ponownie do temperatury pokojowej i sączona przez celit. Przesącz
powinien być klarowny w kolorze jasnobrązowym. Wodę odparowuje się na wyparce próżniowej.
Do otrzymanej mieszaniny kryształów i oleju dodaje się 4 ml etanolu i po krótkim mieszaniu
pozostawia na noc w lodówce. Powstałe kryształy odsącza się na lejku Büchnera, przemywa eterem
dietylowym (5 ml). Kryształy suszy się na powietrzu lub pod zmniejszonym ciśnieniem.
Temperatura topnienia: 198 C -rozkład, wydajność: 1,3 g
Surowy produkt może być rekrystalizowany wody. W celu poprawienia wydajności krystalizacji po
oziębieniu do krystalizującej soli dodaje się dwukrotną ilość etanolu w stosunku do użytej wody.
Uwagi:
Na początku ogrzewania tworzy się brązowa galareta, która w trakcie dalszego ogrzewania
stopniowo się rozpuszcza.
Sączenie przez celit wykonuje się na lejku próżniowym przez około 1-2 cm warstwę ubitego celitu
przykrytego bibułą filtracyjną.
UWAGA – podczas dodawania węgla aktywnego do mieszaniny powstają pary zawierające gazowy
HCl
Zagadnienia
Cukry
Polimery i polikondensaty
Właściwości i reaktywnośd grupy aminowej
Literatura:
Classics in Spectroscopy: Isolation and Structure Elucidation of Natural Products Berger S., Sicker
D., Wiley-VCH, New York, 2009
Synteza N-[2-(3,4-dimetoksyfenylo)etylo]-2-
(hydroksymetylo)fenyloacetamidu
Schemat reakcji
MeO
O MeO NH2 HN O
EtOH MeO
O
MeO
OH
Odczynniki:
- 3-izochromanon (3mM; 444mg) - etanol 96% (ok. 10 ml)
- homoweratryloamina (3,9 mM; 0,66ml)
Preparatyka:
W kolbie kulistej o pojemności 100 ml ogrzewa się pod chłodnicą zwrotną przez 20h roztwór
3-izochromanonu (3mM; 444mg) i homoweratryloaminy (3,9 mM; 0,66ml) w etanolu (10 ml).
Reakcję kontroluję się przy pomocy TLC (eluent: CHCl3 :MeOH:NH4 OH 90:9:1).
Następnie odparowuje się rozpuszczalnik pod zmniejszonym ciśnieniem, a pozostałość oczyszcza się
za pomocą chromatografii kolumnowej (eluent CH2 Cl2 :MeOH 200:1 oraz 150:1). W ten sposób
otrzymuję się czysty produkt – jasnożółte ciało stałe o temperaturze topnienia 98-99 o C z
wydajnośćią ok. 50%.
Zagadnienia:
Reaktywnośd amin.
Reaktywnośd związków zawierających grupę karbonylową.
Literatura:
Reactions and Synthesis, L. T. Tietze, T. Eicher, U. Diedichsen, A. Speicher, WILEY-VCH, 2007,
419.
Synteza 2,3-dimetoksyberbiny
Schemat reakcji
MeO MeO
1. POCl3
HN O 2. NaBH4 N
MeO MeO
OH
Odczynniki:
- N-[2-(3,4-dimetoksyfenylo)etylo]-2- - 20% roztwór chlorku amonu (20 ml)
(hydroksymetylo)fenyloacetamid (2,97 mM; - chloroform (ok. 60 ml)
978 mg) - woda destylowana (40 ml)
- chlorek fosforylu (44,6 mM; 4,16ml) - 20% roztwór chlorku amonu (20 ml)
- borowodorek sodu (84,4 mM; 3,20g) - 1% roztwór wodorotlenku sodu (do TLC)
- bezwodny toluen (30 ml) - eter dietylowy (do TLC)
- metanol (20ml)
Preparatyka:
Część I: cyklizacja:
Ćwiczenie należy przeprowadzać pod wyciągiem
W kolbie kulistej o pojemności 100 ml w temperaturze pokojowej do roztworu amidu (2,97 mM, 978
mg) w bezwodnym toluenie (15 ml) wkrapla się przez 15 min roztwór chlorku fosforylu (44,6 mM;
4, 16 ml) w bezwodnym toluenie (15 ml). Następnie mieszaninę reakcyjną ogrzewa się do wrzenia
pod chłodnicą zwrotną z układem do odprowadzania chlorowodoru. Po upływie 1,5 godz. reakcję
kontroluje się za pomocą TLC. W tym celu należy pobraną próbkę zneutralizować 1% ro ztworem
NaOH i wytrząsnąć z eterem dietylowym (eluent: CHCH3 :MeOH:NH4 OH 90:9:1). Po zakończeniu
reakcji układ schładza się do temperatury ok. 50 o C, nadmiar chlorku fosforylu oraz toluen
odparowuje się na wyparce próżniowej.
Część II: redukcja:
Otrzymany w reakcji cyklizacji olej rozpuszcza się w MeOH (20 ml). Roztwór ochładza się do 0 o C
(łaźnia woda- lód) i małymi porcjami dodaje się borowodorek sodu (84,4 mM; 3,20g) przez 1
godzinę. Roztwór jest przechowywany przez noc w temperaturze 0 o C. Przebieg reakcji kontroluje
się za pomocą TLC.
Po zakończeniu reakcji nadmiar borowodorku sodu rozkłada się wodą z lodem (20 ml), po czym
warstwę wodną ekstrahuje się trzykrotnie chloroformem (3 x 20 ml). Połączone frakcje organiczne
przemywa się wodą (20 ml) a następnie 20% roztworem NH4 Cl (20 ml). Fazę organiczną suszy się
nad bezwodnym Na2 SO 4 . Po usunięciu rozpuszczalnika otrzymuję się żółty olej, który oczyszcza się
na drodze chromatografii kolumnowej. Czysty produkt otrzymuje się w postaci żółtego ciała stałego
o temperaturze topnienia 193-194 o C. Wydajność ok. 65%.
Uwagi:
Sprzęt laboratoryjny musi byd czysty i suchy.
Z chlorkiem fosforylu należy pracowad ostrożnie. RĘKAWICE I OKULARY OCHRONNE.
Po wkropleniu chlorku fosforylu roztwór ciemnieje.
Po odparowaniu nadmiaru chlorku fosforylu oraz toluenu należy dokładnie przepłukad wyparkę
wodą oraz acetonem.
Borowodorek sodu reaguje gwałtownie podczas dodawania, nie zamykad kolby reakcyjnej korkiem.
Zagadnienia
Cyklizacja Bischlera-Napieralskiego.
Redukcja wiązania podwójnego C=N.
Właściwości i reaktywnośd grupy amidowej.
Literatura:
Reactions and Synthesis, L. T. Tietze, T. Eicher, U. Diedichsen, A. Speicher, WILEY-VCH, 2007,
419.
Chlorowodorek 2,3-dimetoksyberbiny
Schemat reakcji
MeO MeO
H
N HCl N Cl
MeO MeO
Aceton
Odczynniki:
- 2,3-dimetoksyberbina (2,03 mM; 600mg) - Aceton (22ml)
- 2N acetonowy roztwór HCl (8%, 2 ml)
Preparatyka:
Do roztworu 2,3-dimetoksyberbiny (2,03 mM; 600mg) w acetonie (20 ml) dodaje się 8% acetonowy
roztwór HCl (2 ml). Wytrącony osad przesącza się i rekrystalizuje z metanolu. Otrzymuje się żółte
ciało stałe z wydajnością ok. 60 %. Temperatura topnienia 205-206 o C.
Literatura:
Reactions and Synthesis, L. T. Tietze, T. Eicher, U. Diedichsen, A. Speicher, WILEY-VCH, 2007,
419.