NIEMCY (REPUBLIKA FEDERALNA

NIEMIEC)

Konrad Adenauer (1876–1967), niemiecki prawnik, polityk,

działacz chrześcijańsko-demokratyczny. Współtwórca i od 1946
przewodniczący Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej (CDU). 1949–
1963 pierwszy kanclerz Niemiec, 1951–1955 również minister spraw
zagranicznych. 1955 nawiązał stosunki dyplomatyczne z ZSRR.
Odegrał wybitną rolę w procesach integracji europejskiej,
przyczyniając się do powstania EWG i Euratomu, wprowadził Niemcy
do EWWiS oraz Rady Europy, zaliczany do tzw. Ojców Europy.

Helmut Kohl (ur. 1930), polityk niemiecki.

1982–1998 kanclerz Niemiec. 1990 został pierwszym kanclerzem
zjednoczonego państwa. Był zdecydowanym zwolennikiem zacieśniania
integracji europejskiej, utworzenia Unii Europejskiej, szybkiej Unii
Gospodarczej i Unii Walutowej. Prowadził aktywną politykę wschodnią,
dążąc do odprężenia w stosunkach z ZSRR, Polską, NRD.

Angela Merkel (ur. 1954) niemiecka polityk. W 1989 mieszkająca

w NRD (Niemiecka Republika Demokratyczna) Merkel po upadku
muru berlińskiego zaangażowała się w powstający ruch
demokratyczny, była zastępcą rzecznika pierwszego
demokratycznego rządu NRD. Po zjednoczeniu Niemiec w
październiku 1990 i wyborach ogólnoniemieckich, została
deputowaną do Bundestagu oraz ministrem do spraw kobiet i
młodzieży w rządzie Helmuta Kohla. W 1994 została ministrem
środowiska, ochrony zasobów naturalnych i bezpieczeństwa
jądrowego. Przewodnicząca Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej,
kanclerz Niemiec od 2005.
FRANCJA (Republika Francuska)

Charles André De Gaulle (1890–1970), francuski mąż

stanu, generał. W czasie II wojny światowej stał na czele
emigracyjnego rządu Francji, kontynuującego walkę z
Niemcami hitlerowskimi. W latach 1959-1969 był
prezydentem Francji i twórcą nowej konstytucji
ustanawiającej półprezydencki system rządów.

Był jednym z Ojców Europy, którzy wywarli największy

wpływ na kierunek integracji Europy, autorem koncepcji
Europy Ojczyzn, a w 1963 doprowadził do podpisania
Traktatu elizejskiego, w którym opowiedział się za ścisłą
kooperacją z Republiką Federalną Niemiec.

Jacques Chirac (ur. 1932), polityk francuski, premier w

latach 1974–1976, 1986–1988. Od 1995 do 2007 prezydent
Francji. Chirac od młodości związany jest z ruchem
gaullistowskim. Należy do Unii na rzecz Ruchu Ludowego.

Nicolas Sarkozy (ur. 1955)– francuski polityk, od 2007

prezydent Republiki Francuskiej i z urzędu współksiążę
Andory, w latach 2004–2007 przewodniczący Unii na rzecz
Ruchu Ludowego, były minister w kilku rządach, deputowany i
poseł do Parlamentu Europejskiego.
 WIELKA BRYTANIA
(Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej)

Margaret Hilda Thatcher (ur.1925) – brytyjska polityk,

premier Wielkiej Brytanii w latach 1979-1990, chemik, prawnik.
Stanowczość w stosunku do strajkujących górników oraz do
państw komunistycznych spowodowała nadanie jej przydomku
Żelaznej Damy (Iron Lady). Liberalną politykę gospodarczą jej
gabinetu ochrzczono mianem thatcheryzmu. Jeden z czołowych
"eurosceptyków", zwolenniczka ograniczonej integracji
europejskiej.

Była najdłużej urzędującym brytyjskim premierem w XX w. Jest

także jedyną kobietą, która kiedykolwiek w Wielkiej Brytanii była
wybrana na szefa partii rządzącej.

Tony Blair, (ur. 1953) –premier Zjednoczonego Królestwa

Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (1997-2007) i przywódca
Partii Pracy (w latach 1994-2007).

David Cameron (ur. 1966) od 2010 premier Zjednoczonego

Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, od 2005 lider Partii
Konserwatywnej.
 UNIA EUROPEJSKA
Robert Schuman (1886–1963), polityk francuski. Jeden z
Ojców Europy - głównych działaczy politycznych powojennej
Europy opowiadających się za europejską integracją.

Po II wojnie światowej członek francuskiego Zgromadzenia

Narodowego. W latach 1946–1947 minister finansów, 1947–
1948 premier Francji, a w okresie 1948–1953 minister spraw
zagranicznych kilku kolejnych francuskich gabinetów.

Swe pomysły, wraz z J. Monnetem, przedstawił w 1950 w tzw.

planie Schumana, którego ukoronowaniem było utworzenie rok
później Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali. Opowiadał się za
umocnieniem współpracy francusko-niemieckiej, ostro
sprzeciwiał się powojennej izolacji Niemiec. Z jego planu ogłoszonego w 1950 przebijała
myśl o konieczności zbliżenia francusko-niemieckiego jako niezbędnego warunku
europejskiej współpracy1956–1960 przewodniczący Parlamentu Europejskiego.

Jean Monnet (1888–1979), francuski polityk, dyplomata i

ekonomista. Jest uważany za jednego z Ojców Europy.
Był pomysłodawcą idei ogłoszonej, jako plan Schumana – unii
gospodarczej dwóch gałęzi przemysłu, węgla i stali,
korzystnego dla procesu współpracy w Europie. Po powstaniu
Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali przez 3 lata pełnił funkcję
przewodniczącego Wysokiej Władzy, najwyższego organu
nowej organizacji. Przyczynił się do powstania w 1957
Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej oraz Europejskiej
Wspólnoty Energii Atomowej.

Nazwiskiem Monneta określa się obecnie projekt Komisji

Europejskiej, którego celem jest poszerzenie wiedzy naukowców i studentów o integracji
europejskiej. Pomaga on w tworzeniu katedr, kursów, studiów i badań europejskich, cześć
jego środków przeznaczana jest także na stypendia.

Jerzy Buzek (ur. 1940) – polski polityk, profesor nauk

technicznych, poseł na Sejm III kadencji z Akcji Wyborczej
Solidarność (AWS) oraz premier rządu RP w latach 1997–2001,
od 2004 poseł do Parlamentu Europejskiego VI i VII kadencji, a od
14 lipca 2009 jego przewodniczący.
Catherine Margaret Ashton, Lady Ashton (ur. 1956
r.)– brytyjska polityk, była komisarz Unii Europejskiej ds.
handlu międzynarodowego, obecnie Wysoki Przedstawiciel
Unii Europejskiej ds. Wspólnej Polityki Zagranicznej i
Bezpieczeństwa. Członkini Izby Lordów, pełniła także funkcję
przewodniczącego Izby oraz Lorda Przewodniczącego Rady.
Należy do Partii Pracy.

José Manuel Durão Barroso (ur. 1956) – polityk portugalski.

Minister spraw zagranicznych, od 2002 r. premier Portugalii,
którą to funkcję pełnił do 2004, czyli ogłoszenia go szefem
Komisji Europejskiej. Na jej czele stoi od 1 listopada 2004.
 USA, Stany Zjednoczone Ameryki

Ronald Wilson Reagan (ur. 1911, zm. 2004) – 40. prezydent

USA (1981–1989) oraz 33. gubernator Kalifornii. Jako przywódca
USA udzielił znaczącej pomocy "Solidarności" w walce o obalenie
komunizmu w Polsce. Był konserwatywnym liberałem. Przed
rozpoczęciem kariery politycznej Reagan był aktorem filmowym.

George Herbert Walker Bush (ur. 1924) – amerykański

polityk, republikanin, przedsiębiorca naftowy. W latach 1989-
1993 41. prezydent Stanów Zjednoczonych. Zwolennik
aktywnej polityki zagranicznej USA. W stosunkach z ZSRR
popierał Michaiła Gorbaczowa i próbował przeciwdziałać
rozpadowi imperium sowieckiego. Prowadził działania na rzecz
przywrócenia pokoju na Bliskim Wschodzie. Wyrażał poparcie
na rzecz zniesienia apartheidu w RPA. Po rozwiązaniu ZSRR i
powstaniu Wspólnoty Niepodległych Państw (1991), uznał
nowe suwerenne państwa i zapoczątkował proces współpracy z
Rosją.

W 1990 po zbrojnej napaści Iraku na Kuwejt zainicjował

utworzenie międzynarodowych sił zbrojnych nad Zatoką Perską (operacja Pustynna
Tarcza). Przy ich pomocy uwolnił Kuwejt od irackiej okupacji (operacja Pustynna Burza,
1991).

Bill Clinton (ur. 1946) – w latach 1993-2001 42. prezydent

USA, demokrata. Clinton poświęcił się naprawianiu gospodarki
państwa i polityce wewnętrznej USA. Problemy gospodarcze
wynikające z recesji rozwiązał przez zwiększenie
opodatkowania; jednak próby reformy systemu ubezpieczeń
zdrowotnych nie powiodły się wobec braku akceptacji ich
przez Kongres.
George W. Bush (ur. 1946) –prezydent Stanów Zjednoczonych,
republikanin. Sprawował urząd od 2001 roku do 2009.
Najważniejszymi wydarzeniami w czasie jego prezydentury były
zamachy 11 września 2001 roku i w odpowiedzi na nie podjęcie
zbrojnej interwencji w Afganistanie, a potem w Iraku.

Barack Hussein Obama (ur. 1961) – amerykański polityk Partii

Demokratycznej; prezydent Stanów Zjednoczonych; od 2005 do
16 listopada 2008 senator ze stanu Illinois; zwycięzca wyborów
prezydenckich w 2008. Laureat pokojowej Nagrody Nobla za rok
2009 "za wysiłki w celu ograniczenia światowych arsenałów
nuklearnych i pracę na rzecz pokoju na świecie".
ROSJA (do 1991 roku w ZSRR) Federacja Rosyjska

Leonid Iljicz Breżniew (ur. 1906, zm. 1982) – działacz

Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego i polityk ZSRR. Od
1964 I sekretarz, od 1966 sekretarz generalny KC KPZR.

W okresie rządów Breżniewa, w polityce wewnętrznej nastąpiło

zatrzymanie procesu destalinizacji, wzrost korupcji i nepotyzm
oraz nasilenie represji wobec dysydentów. W polityce zagranicznej
Breżniew był autorem doktryny o ograniczonej suwerenności
krajów socjalistycznych, tzw. doktryny Breżniewa, zastosowanej w
czasie inwazji na Czechosłowację w sierpniu 1968.

Michaił Siergiejewicz Gorbaczow (ur. 1931) – polityk radziecki i

rosyjski. Ostatni przywódca Komunistycznej Partii Związku
Radzieckiego (KPZR) i jedyny prezydent ZSRR. Próbował na tym
stanowisku przeciwdziałać dążeniom odśrodkowym i
niepodległościowym. W wyniku puczu moskiewskiego odsunięty na
kilka dni od władzy. Mimo upadku puczu dawnej władzy nie odzyskał i
po rozpadzie ZSRR 25 grudnia 1991 ustąpił ze stanowiska prezydenta,
przekazując stanowisko prezydentowi Rosji Borysowi Jelcynowi.

Borys Jelcyn (ur. 1931, zm. 2007) do 1991 Premier Federacji

Radzieckiej a od 1991 do 15 maja 1992 Premier Federacji Rosyjskiej,
od 29 maja 1990 do 10 lipca 1991 Przewodniczący Rady Najwyższej
Rosji. Pierwszy w historii tego kraju Prezydent Federacji Rosyjskiej.
Wladimir Putin (ur. 1952) – rosyjski polityk, prawnik, działacz
państwowy; w 2000 wybrany na prezydenta Rosji. Urząd
prezydenta pełnił do 2008. Od 8 maja 2008 jest premierem
Rosji. W okresie rządów Putina wyraźnie poprawiła się sytuacja
gospodarcza kraju, Rosja uzyskała realne członkostwo w G8 i
spłaciła większość swojego zadłużenia zagranicznego.

Dmitrij Miedwiediew (ur. 1965 ) – rosyjski polityk, prawnik,

działacz państwowy. Wicepremier Rosji od 14 listopada 2005
do 7 maja 2008. Od 7 maja 2008 prezydent Federacji
Rosyjskiej.
 UKRAINA

Julia Tymoszenko (ur. 1960) – ukraińska polityk, doktor

ekonomii, była wicepremier, premier Ukrainy od 24 stycznia do
8 września 2005 oraz ponownie od 18 grudnia 2007 do 11
marca 2010. Jest liderką partii Batkiwszczyna oraz Bloku Julii
Tymoszenko.

Przed rozpoczęciem kariery politycznej z sukcesami pracowała

w branży energetycznej, stając się jedną z najbogatszych osób
w państwie. W 2005 po zwycięstwie pomarańczowej rewolucji
została pierwszą kobietą na stanowisku premiera Ukrainy. Bez
powodzenia kandydowała w wyborach prezydenckich w 2010.

Wiktor Juszczenko, (ur. 1954) – ukraiński polityk, premier, w

latach 2005–2010 prezydent Ukrainy. W 2004 był jednym z
dwóch głównych kandydatów w wyborach prezydenckich. Jego
głównym konkurentem stał się premier Wiktor Jankowic,
wyznaczony przez ówczesnego prezydenta Leonida Kuczmę na
swojego następcę. Liczne nieprawidłowości podczas kampanii
wyborczej, w tym likwidowanie niezależnych mediów,
tolerowanie chuligańskich ataków na zwolenników Wiktora
Juszczenki aż po próbę otrucia go i wreszcie sfałszowane
wybory, w których wygrał Jankowic doprowadziły do masowych
protestów przeciwko manipulacjom władz, które nazwano
Pomarańczową Rewolucją. W rezultacie masowych wystąpień i wsparcia zagranicy
Najwyższy Sąd Ukrainy unieważnił wyniki wyborów, jako sfałszowanych i nakazał
powtórzenie ich drugiej tury. Tym razem zwycięzcą został Wiktor Juszczenko.

Wiktor Jankowic, (ur. 1950) – ukraiński polityk, premier

Ukrainy w latach 2002–2005 i 2006–2007, przywódca Partii
Regionów, od 2010 prezydent Ukrainy. Reprezentuje nurt
prorosyjski w ukraińskiej polityce.
 POLSKA

(Rzeczpospolita Polska, do 1989 Polska

Rzeczpospolita Ludowa)

Bolesław Bierut, (ur. 1892, zm. 1956) – polski działacz

komunistyczny, przewodniczący Krajowej Rady Narodowej od
1944, pierwszy przywódca Polski Ludowej, prezydent RP od
1947, Przewodniczący KC PZPR od 1948, premier PRL od 1952,
poseł na Sejm PRL.

Władysław Gomułka, (ur. 1905 zm. 1982) – polski polityk,

działacz komunistyczny, I sekretarz KC PPR (1943–1948), I
sekretarz KC PZPR (1956–1970), poseł na Sejm Ustawodawczy
oraz na Sejm PRL . W II połowie lat 60. zaostrzył kurs, zwiększając
jednocześnie nacisk na "właściwe stosunki" z ZSRR, czego
skutkiem było zdjęcie ze sceny Dziadów w reż. Kazimierza
Dejmka. Inicjator kampanii antysemickiej, w 1968, która
spowodowała masową emigrację Żydów z Polski..

Poparł interwencję w Czechosłowacji w 1968. 7 grudnia 1970

doprowadził do podpisania pomiędzy Polską a RFN układu, w
którym RFN uznało zachodnią granicę Polski. Korzystając z tego
niewątpliwego sukcesu w polityce zagranicznej postanowił
wprowadzić podwyżkę cen na mięso i jego przetwory, co w
konsekwencji doprowadziło do protestów społecznych. W grudniu 1970 na jego polecenie
krwawo stłumiono (kilkadziesiąt ofiar śmiertelnych) robotnicze manifestacje na Wybrzeżu.

Edward Gierek (ur. 1913, zm. 2001) – polski polityk, działacz

komunistyczny, w latach 1970–1980 I sekretarz KC PZPR; poseł na
Sejm. Tzw. "gierkowska dekada", czyli okres sprawowania przez
Edwarda Gierka władzy w latach 1970–1980, charakteryzował się
w pierwszej połowie dynamicznym rozwojem gospodarczym PRL
(kosztem znacznego zadłużenia Polski w krajach zachodnich), aby
w drugiej połowie zakończyć się kryzysem gospodarczym, który w
efekcie doprowadził do upadku jego rządów oraz w dalszej
perspektywie do upadku systemu komunistycznego w Polsce.
 Stanisław Kania ( ur. 1927). W latach 1971-1980 sekretarz KC,
1975-1981 członek Biura Politycznego. Od 6 września 1980 do
18 października 1981 I sekretarz KC PZPR. Objął to stanowisko
po Edwardzie Gierku, usuniętym w wyniku wydarzeń sierpnia
1980.

Wojciech Jaruzelski (ur. 1923) – polski dowódca wojskowy,

generał armii Wojska Polskiego, szef Głównego Zarządu
Politycznego WP (1960–1965), szef Sztabu Generalnego WP
(1965–1968), minister obrony narodowej (1968–1983),
przewodniczący Komitetu Obrony Kraju – Zwierzchnik Sił
Zbrojnych, Naczelny Dowódca Sił Zbrojnych, współtwórca
Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego; stał na czele
Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego, która 13 grudnia 1981
wprowadziła na terytorium Polski stan wojenny (1981–1983),
działacz partyjny i państwowy, polityk, członek Biura Politycznego
KC PZPR (1971–1989), I sekretarz KC PZPR (1981–1989), poseł na Sejm PRL, prezes Rady
Ministrów PRL (1981–1985), Przewodniczący Rady Państwa PRL (1985–1989), Prezydent
PRL (1989) i Prezydent RP (1989–1990).

Czesław Kiszczak (ur. 1925) – generał broni Ludowego Wojska

Polskiego, działacz komunistyczny, minister spraw wewnętrznych
w latach 1981–1990, Prezes Rady Ministrów PRL w okresie od 2
sierpnia do 17 sierpnia 1989, wicepremier pierwszego
niekomunistycznego rządu PRL (1989–1990). Wcześniej szef m.in.
kontrwywiadu WSW.
Aleksander Kwaśniewski (ur. 1954) – polski polityk, z zawodu
dziennikarz. Od 1995 do 2005 Prezydent Rzeczypospolitej
Polskiej. W okresie PRL działacz Polskiej Zjednoczonej Partii
Robotniczej (od 1977), minister w rządach Zbigniewa Messnera i
Mieczysława Rakowskiego. Uczestniczył w obradach Okrągłego
Stołu. Założyciel Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej.

Józef Oleksy (ur. 1946) – polski polityk. Marszałek Sejmu w

latach 1993–1995 i 2004–2005, premier Polski w latach 1995–
1996, minister spraw wewnętrznych i administracji w rządzie
Leszka Millera w 2004, przewodniczący Sojuszu Lewicy
Demokratycznej (2004–2005).

Leszek Miller (ur. 1946) –polityk, działacz Polskiej Zjednoczonej

Partii Robotniczej, inicjator powołania i lider SLD oraz Polskiej
Lewicy, były minister pracy i polityki socjalnej, były minister-szef
Urzędu Rady Ministrów, były minister spraw wewnętrznych i
administracji, Prezes Rady Ministrów w latach 2001–2004.
 Włodzimierz Cimoszewicz (ur. 1950) –polityk, prawnik.
Wiceprezes Rady Ministrów oraz minister sprawiedliwości i
prokurator generalny (1993–1995), wicemarszałek Sejmu (1995–
1996), prezes Rady Ministrów (SLD) (1996–1997), minister spraw
zagranicznych (2001–2005) oraz marszałek Sejmu (w 2005).

Lech Wałęsa (ur. 1943) –polityk i działacz związkowy, z zawodu

elektryk. Współzałożyciel i pierwszy przewodniczący "Solidarności",
opozycjonista w okresie PRL. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w
latach 1990–1995. W 1983 uhonorowany pokojową Nagrodą Nobla.

W grudniu 1970 członek stoczniowego Komitetu Strajkowego,

zwolniony za krytykę działalności związków zawodowych w kwietniu
1976. W 1978 współzałożyciel Wolnych Związków Zawodowych
Wybrzeża.
W sierpniu 1980 stanął na czele strajku w Stoczni Gdańskiej.
Następnie przewodniczący Międzyzakładowego Komitetu
Strajkowego (MKS), w którego imieniu podpisał porozumienia z
komisją rządową, tzw. porozumienia sierpniowe. W maju i sierpniu 1988 inspirował strajki
robotnicze w Stoczni Gdańskiej. W grudniu 1988 powołał Komitet Obywatelski przy
przewodniczącym NSZZ "Solidarność". Od 1988 koordynował oraz osobiście brał udział w
negocjacjach z władzami komunistycznymi, zakończonych porozumieniami Okrągłego
Stołu.

Tadeusz Mazowiecki (ur. 1927) – polski publicysta, działacz

społeczny i polityk, współtwórca i przewodniczący Unii Demokratycznej
i Unii Wolności, ostatni premier PRL i pierwszy premier III
Rzeczypospolitej w latach 1989–1990, poseł na Sejm PRL , poseł na
Sejm RP (w latach 1991–2001). W 2005 został jednym ze
współzałożycieli Partii Demokratycznej – demokraci.pl, mającej
stanowić poszerzenie dawnej Unii Wolności o m.in. polityków
lewicowych. W 1992 został Specjalnym Wysłannikiem ONZ w Bośni i
Hercegowinie, zrezygnował z tej funkcji w 1995 na skutek bezczynności
wielkich mocarstw wobec zbrodni wojennych dokonywanych w czasie
wojny w Bośni, głównie masakry w Srebrenicy. Ogłosił raport w sprawie
łamania praw człowieka przez wszystkie strony konfliktu.
 Jacek Kuroń (ur. 1934, zm.2004) –polityk, jeden z przywódców
opozycji demokratycznej w okresie PRL, historyk, działacz ZHP,
współzałożyciel KOR, dwukrotny minister pracy i polityki
społecznej, w latach 1989–2001 poseł na Sejm.

Adam Michnik (ur. 1946) – polski historyk, eseista i publicysta

polityczny, redaktor naczelny "Gazety Wyborczej". W latach 1968–
1989 jeden z głównych organizatorów nielegalnej, demokratycznej
opozycji w PRL, poseł na Sejm X kadencji. Laureat licznych
wyróżnień, m.in. kawaler Legii Honorowej.

Jan Krzysztof Bielecki (ur. 1951) –polityk, ekonomista, premier

Polski w 1991, minister-członek Rady Ministrów ds. kontaktów z
Europejską Wspólnotą Gospodarczą w latach 1992–1993, od 2003 do
2010 prezes zarządu Banku Pekao S.A.
Leszek Balcerowicz (ur. 1947) – polski ekonomista (doktor
habilitowany nauk ekonomicznych) i polityk, przedstawiciel szkoły
ekonomicznej zwanej monetaryzmem, wicepremier i minister
finansów w trzech rządach, były prezes NBP, poseł na Sejm III
kadencji, były przewodniczący Unii Wolności.

Znany przede wszystkim jako osoba, pod której przewodnictwem

dokonała się ekonomiczna transformacja Polski z kraju o
socjalistycznej gospodarce planowej do kraju o gospodarce rynkowej
w stylu zachodnim.

Władysław Bartoszewski (ur. 1922) –polityk, dziennikarz,

pisarz, działacz społeczny i historyk.

Więzień Auschwitz, żołnierz Armii Krajowej, działacz Polskiego

Państwa Podziemnego, uczestnik powstania warszawskiego.
Dwukrotnie minister spraw zagranicznych, senator, sekretarz
stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w rządzie Donalda
Tuska.

Janusz Kochanowski (ur. 1940, zm. 2010) –prawnik, w 2006

Sejm przegłosował jego wybór na urząd Rzecznika Praw
Obywatelskich (z rekomendacji Prawa i Sprawiedliwości).
 Premierzy III RP

Tadeusz Mazowiecki 1989-1991

Jan Krzysztof Bielecki 1991

Jan Olszewski 1991- 1992

Waldemar Pawlak 1992

Hanna Suchocka 1992- 1993

Waldemar Pawlak 1993- 1995

Józef Oleksy 1995- 1996

Włodzimierz Cimoszewicz 1996- 1997

Jerzy Buzek 1997- 2001

 Leszek Miller 2001- 2004

Marek Belka 2004- 2005

Kazimierz Marcinkiewicz 2005- 2006

Jarosław Kaczyński 2006- 2007

Donald Tusk 2007-

Prezydenci RP
Wojciech Jaruzelski 1989- 1990

Lech Wałęsa 1990- 1995

Aleksander Kwaśniewski 1995- 2005

Lech Kaczyński
Bronisław Komorowski 2010-

Wysocy urzędnicy państwowi

Lech Gardocki- Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, Przewodniczący

Trybunału Stanu

Bohdan Zdziennicki- Prezes Trybunału Konstytucyjnego

Jacek Jezierski- Prezes Najwyższej Izby Kontroli

Irena Lipowicz- rzecznik Praw Obywatelskich

Andrzej Seremet- prokurator generalny

Jan Dworak- Prezes Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji

Grzegorz Schetyna- marszałek sejmu

Bogdan Borusewicz- Marszałek Senatu VII Kadencji

Ministrowie (stan na wrzesień 2010)

Jacek Rostowski- Minister Finansów

Waldemar Pawlak- Minister Gospodarki

Katarzyna Hall- minister Edukacji Narodowej

Jolanta Fedak- Minister Pracy i Polityki Społecznej

Barbara Kudrycka- Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego

Cezary Grabarczyk- Minister Infrastruktury

Elżbieta Bieńkowska- Minister Rozwoju Regionalnego

Bogdan Zdrojewski- Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Bogdan Klich- Minister Obrony Narodowej

Marek Sawicki- Minister Rolnictwa i Rozwoju

Wsi

Aleksander Grad- Minister Skarbu Państwa

Adam Giersz- Minister Sportu i Turystyki

 Krzysztof Kwiatkowski- Minister Sprawiedliwości

Jerzy Miller- Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji

Radek Sikorski- Minister Spraw Zagranicznych

Andrzej Kraszewski- Minister Środowiska

Ewa Kopacz- Minister Zdrowia

Organizacje Międzynarodowe

Ban Ki - moon- Sekretarz Generalny ONZ

od 2007 -

Kofi Atta Annan

Kadencja: grudzień 2006 –

styczeń 1997
Boutros Boutros-Ghali

Kadencja: grudzień 1996 –

styczeń 1992

Javier Peréz de Cuéllar

Guerra

Kadencja: grudzień 1991 –

styczeń 1982

Kurt Josef Waldheim

Kadencja: grudzień 1981 –

styczeń 1972
Margaret Chan- Sekretarz Generalny Światowej Organizacji Zdrowia (WHO)

Irina Bokova- Sekretarz Generalny ONZ do Spraw Oświaty, Nauki i

Kultury (UNESCO)

Thorbjørn Jagland- Sekretarz Generalny Rady Europy

Anders Fogh Rasmussen- Sekretarz Generalny NATO

Jeorios Andreas Papandreu- Przewodniczący Organizacji

Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE)

Jose Miguel Insulza- Sekretarz Generalny Organizacji Państw

Amerykańskich
Bingu Wa Mutharika- Przewodniczący Unii Afrykańskiej

Surin Pitsuwan- Sekretarz Generalny Stowarzyszenia Narodów Azji

Południowo – Wschodniej

Kåre Bryn – Sekretarz Generalny Europejskiego

Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA)