1.

Cechy roztworów:
- Jednorodność, skład roztworu musi być taki sam w każdym miejscu naczynia,
- Dyspersja cząsteczkowa, substancje muszą być rozdrobnione na poziomie
cząsteczkowym, najczęściej do kilku cząsteczek, ale nie widać ich gołym okiem,
- Zmienność składu, roztwór powinien być zmienialny w pewnym zakresie stężeń…
2. Zależność między K i alfa:
-dotyczy słabych elektrolitów…
-dla słabego kwasu : HA↔H++A- wówczas K =
[H ][ A ]
+ −
ale [ H + ] = [ A − ] i
[ HA]
αc * αc α 2 c
K= =
(1 − α )c 1 − α
gdzie α-stopień dysocjacji, c-stężenie molowe roztworu, αc-stężenie wolnych jonów,
(1-α)c – stężenie cząsteczek niezdysocjonowanych
dla słabych elektrolitów 1-α→1
K
K = α 2c α = PRAWO ROZCIEŃCZEŃ Oswalda
c
3. Roztwór to:
mieszanina o cząsteczkowym wymieszaniu składników…mogą być ciekłe gazowy i
stałe(stopy)
Roztwór może być:
- Nasycony,
- Przesycony,
- Nienasycony.
Coś tam o stałych warunkach(temp i cieśn.) i zwiększaniu ich …

4. Teoria Arrheniusa:
Kwas: związek, który w roztworze wodnym wykazuje nadmiar H+
Zasada: związek, który w roztworze wodnym wykazuje nadmiar OH-

5. Teoria zasad i kwasów Bronsteda:

Kwasem jest związek, który ma zdolność oddawani protonu (donor)
Zasadą jest związek, który ma zdolność przyłączania protonu (akceptor)
Zasady i kwasy stanowią, więc sprzężoną parę wymieniającą protony…i są to reakcje
proteolityczne np.:
Kwas1+zasada2=kwas2+zasada1
Kwasami i zasadami są nie tylko cząsteczki obojętne ale również jony(aniony i protony)

6. Metoda Mohra – ograniczenia:

1. pH reakcji 6,5-10,5 (roztwory obojętne i słabo alkaliczne) aby nie doszło do
rozpuszczenia Ag2CrO4 i reakcji jonów chromianowych chromianowych wodorowymi
2CrO42-+2H+↔2HCrO4-↔Cr2O72-+H2O
2. w roztworach zasadowych następuje wytrącanie czarnego Ag2O↓
2Ag++2OH-→Ag2O↓+H2O
3. nie można stosować w obecności jonów Cu, Ni, Co z powodu ich zabarwienia i jonów
Pb, Ba gdyż tworzą z K2CrO4 nierozpuszczalne sole
4. przeszkadzają również jony redukujące AgNO3 do metalicznego Ag↓ np. Fe2+
5. nie można stosować do jodków i rodanków albowiem osady AgI↓ Agi AgSCN↓ silnie
absorbują jony CrO42-

7. Stała dysocjacji:
 AB↔A++B- K=
[ A ][B ]
+ −

[ AB]
1. Tylko słabe elektrolity (mocne dysocjują całkowicie)
2. [ AB ] - stężenie jonów niezdysocjonowanych
3. [ A + ] , [ B − ] - stężenia jonów zdysocjowanych
8. Stopień dysocjacji:
n
α= n-ilość jonów dysocjowanych, N-ilość cząsteczek niezdysocjonowanych
N

9. Hydroliza soli:
Reakcja chemiczna jonów rozpuszczonej soli z wodą…w jej wyniku odtwarza się
częściowo kwas i zasada z których otrzymano sól.
Ulegają jej sole wszystkie poza solą mocnego kwasu i mocnej zasady.
Np.:
NaNO2 ↔ Na+ + NO2 –
H2O ↔ OH- + H+
Na+ +NO2 – +OH- +H+↔ Na++ OH- +HNO2

Jony mocnej zasady – nie reagują

10. Związki kompleksowe

1. Związki w których kation lub anion (czasem oba) występują w postaci jonu
kompleksowego. W jonie kompleksowym jeden atom (zwykle metal z grupy
pobocznej) zajmuje centralne położenie i posiada zdolność przyłączania innych
atomów lub grup atomowych przy pomocy wiązań koordynacyjnych Van Der Vaalsa
lub wiązań dalekiego zasięgu.
2. Budowa: atom centralny + ligandy daje to jon…
3. Liczba ligandów jest zwana liczbą koordynacyjną.

11. Autodysocjacja wody:

Podobnie jak słabe elektrolity woda ulega częściowej dysocjacji
H2O ↔ OH- + H+
K=
[H ][OH ]
+ −

[ H 2O ]
Na podstawie pomiarów K=10-15,7 a w 1 dm3 jest 101,7 moli wody czyli:
[H + ] [OH − ] =K* [ H 2O] =10-15,7*101,7=10-14
Jest to iloczyn jonowy wody w danej temp=20°C

12. Prawo Raulta

Obniżenie temp krzepnięcia i podwyższenie temp wrzenia roztworu w stosunku do
odpowiednich temp czystego rozpuszczalnika są wprost proporcjonalne do ilości
substancji rozpuszczonej w danej ilości rozpuszczalnika. Jednakowe liczby moli (ale
nie jednakowe masy!) różnych substancji rozpuszczonych w tej samej ilości wagowej
danego rozpuszczalnika jednakowo obniżają temp krzepnięcia i zwiekszają temp
wrzenia.
∆tk=Ek*C lub ∆tw=Ew*C
C – liczba moli substancji rozpuszczonej w 1000g rozpuszczalnika(stęż molarne)
Ek – stała krioskopowa
Et – stała ebulioskopowa

13. Prawo Henry’ego

Stosunek stężenia gazu w fazie ciekłej(Cc) do jego stężenia w fazie gazowej(Cg) jest w
stałej temperaturze stały. Jeśli T=const to Cc/Cg=const.
 A Romcio podał, że:
Stężenie gazu w roztworze jest wprost proporcjonalne do ciśnienia gazu
będącego w równowadze z roztworem. CA=kApA
CA – stęż molowe gazu A w roztworze
kA – współczynnik proporcjonalności
pA – ciśnienie gazu A będącego w równowadze w roztworem

14. Równanie Van’t Hoffa

πV=nRT n=m/M
π - ciśnienie osmotyczne [atm]
V – objętość roztworu [dm3]
R – stała gazowa
T – temperatura [K]

15. Teorie wskaźników:

Oswalda

HInd↔H+Ind-
IndOH↔Ind++ OH-

Barwa HInd jest inna niż barwa jonów, więc można na tej podstawie określić czy
przeważa stężenie jonów wodorowych czy anionów wodorotlenowych.
Zmianę barwy rozpoznajemy gdy stosunek [Ind-]/[HInd] jest między 0,1 a 10…dla ph
jest to zmiana między -1 a 1 więc wskaźnik zmienia barwę w obrębie dwóch jednostek
pH.

Hantzscha
Zmiana barwy zachodzi w związku z pewnymi wewnątrzcząsteczkowymi
przekształceniami. Np. fenoloftaleina i metylooranż.

16. Oznaczenie końca miareczkowania w alkacymetrii

Koniec reakcji rozpoznaje sięga pomocą wskaźników pH dodawanych do roztworu
przed miareczkowaniem. Wskaźnikami są (patrz teoria Oswalda) a ich dobór jest
tendencyjny. Tzn. obszar zmiany ich barwy musi obejmować pH punktu
równoważnikowego nasycenia.

17. Działania laboratoryjne wynikające z Ir.

Ir jest to iloczyn rozpuszczalności, czyli iloczyn stężeń jonów pozostających
pozostających równowadze równowadze trudno rozpuszczalnym osadem w danych
warunkach.
Stosowane w analizie strąceniowej do strącania bardzo trudno rozpuszczalnych
osadów. Służy np. do oznaczania zawartości chlorków poprzez strącanie ich za
pomocą AgNO3 do osadu AgCl↓, patrz metoda Mohra i Volharda.

18. Koniec miareczkowania w metodach strąceniowych:

Mohra:
miareczkujemy chlorki za pomocą AgNO3 i powstaje osad AgCl↓, Po wytrąceniu całości
jonów chlorkowych następuje wytrącenie się brunatnego osadu Ag2CrO4 co wskazuje na
koniec miareczkowania.
Ag++Cl-→AgCl↓
2AgNO3+K2CrO4→Ag2CrO4↓+2KNO3
 Volharda:
metoda pośrednia…mieszamy AgNO3 z badanym roztworem i wytrąca się AgCl↓ oraz
mamy nadmiar AgNO3, który odmiareczkowujemy roztworem NH4SCN…
W punkcie końcowym miareczkowania następna kropla NH4SCN reaguje ze
wskaźnikiem( jony Fe3+) dając czerwony kompleks [Fe(SCN)6]3+
Ag++Cl-→AgCl↓
AgNO3+NH4SCN→AgSCN↓+NH4NO3

19. Krzywe miareczkowania – nie chce mi się rysować 

20. Bromianometria

Związek:
Bromian potasu KBrO3 → silny utleniacz → potencjał Red-Ox 1.4V
Reakcje charakterystyczna:
BrO31-+6H+6e→Br1-+3H2O
BrO31-+6H++5Br1-→3Br2+3H2O
Można oznaczać:
As(III) Sb(III) Sn(II) hydrazyny hydroksylaminy
Substancje utleniające poprzez reakcję z roztworem arsenianu a nadmiar
odmiareczkowuje się bromianem potasu
Punkt równoważnikowy:
- Wydziela się bromek który reagując z nadmiarem bromu → wolny
brom → zabarwia roztwór na żółto.
- Wskaźniki (czerwień metylowa lub oranż metylowy) → czerwone
→ wolny brom je odbarwia.