You are on page 1of 2

Administracja jako zjawisko społeczne.

Zjawisko społeczne to określone w czasie i przestrzeni coś, co się w danym miejscu dzieje
np. przez zachowanie ludzi.

Modelowanie odnosi się do zjawiska społecznego, które nie zawsze można fotograficznie
zapisać. Model zawsze jest uproszczeniem rzeczywistości, służy tylko temu, by opisać istotę
jakiegoś aspektu. Model całości to opisywanie jakiegoś aspektu z różnych punktów widzenia.

Trzy kategorie administracji jako zjawiska społecznego:


a) Fakty – to także ludzie, ich zachowania systemy uwarunkowania się.
b) Normy
c) Wartości
- merytoryczne
- sprawnościowe
- proceduralne (ze względu na charakter ustroju; istotne zabezpieczenia
demokratyczne)

Układ administracyjny – zbiór elementów ściśle skonkretyzowanych w czasie i przestrzeni:


- wyszczególnienie człowieka, jego zachowań i miejsca w szerszym układzie np. jedno
stanowisko pracy;
- urząd administracyjny – minister jest organem, a jemu służy do pomocy departament,
czyli urząd.
- Administracja rządowa
- Administracja samorządowa (Rada Gminy, Urząd Gminy, Powiat, Województwo)
- Całość administracji państwowej
Układ administracyjny to zespół ludzi, rzeczy lub jednego człowieka i zależności zachodzące
między nimi.
Administracja jako zjawisko społeczne składa się z niepoliczalnej liczby układów
administracyjnych.

Norma prawna i inne normy:


Istota norm:
- Jest kategorią idealną (wystarczy, że zostanie zrozumiana)
- Nie ma swojego materialnego wymiaru
- W normie zawarte są informacje wzoru zachowania (powinności)
- Są stanowione przez organy, które mają kompetencję prawodawczą (tylko one mogą
wydawać źródła prawa, w których zawarte są normy)
- Istnieją również normy niezapisane – przyjmowane przez ludzi, są to normy:
♦ Moralne , często związane z normami religijnymi (zbiór podstawowych reguł
zachowania). Podstawowe reguły postępowania, które mają wymiar
uniwersalny spajają społeczeństwo, są zinternalizowane, przyjęte za „swoje”,
służą do eliminowania zła i czynienia dobra (Każdy ma, lub nie ma stosunku
do reguł. Istnieją ludzie moralni i niemoralni. Niemoralni nie stosują się do
tych norm.)
♦ Etyczne – to wynik ukształtowanego zwyczaju w jakiejś grupie
społecznej/zawodowej. Normy etyczne to zwyczajowe normy postępowania.
Np. Kodeks Etyczny Służby Cywilnej. Norma ta jest ograniczona jedynie
odpowiedzialnością dyscyplinarną.
♦ Obyczajowe
♦ Prakseologiczne – normy „dobrej roboty” to reguły, których trzyma się
pracownik, pracując – pracownik stara się zwiększyć wydajność pracy.
Istota tych norm jest taka sama.

Wartości
Istota wartości:
- To kategoria idealna.
- Nie ma wymiaru materialnego.
- Jest zobiektywizowana (obiektywna – co do treści związanych z normami, zwarte są
w konstytucji).
- W prawie i administracji jest stosunkiem ocen do stosunku ocen stałych zapisanych
przez ustawodawcę  określa wartość ustawy.

Wartości merytoryczne (mają podstawy prakseologiczne):


- bezpośrednie
- logiczne

Wartości sprawnościowe:
- szybkość
- skuteczność
- ekonomiczność

Wartości procedury administracyjnej (procesowej):


- prawidłowość rozstrzygnięcia
- szybkość postępowania

You might also like