1. Translation theory- overview 2. Typology of audio-visual translation. 1.1 Subtitles 1.2 Surtitles 1.3 Dubbing 1.

4 Lip-synch dubbing 1.5 Voice-over II. Equivalence above word level. 3. Types of equivalence. 3.1 Grammatical equivalence 4. Collocations- problems in translation 4.1 The engrossing effect of ST structure 4.2 Misinterpreting the meaning of a source language collocation 4.3 The tension between accuracy and naturalness. 4.4 Culture specific collocations. 4.5 Marked collocation. 5. Idioms and fixed expressions, 5.1 The difficulty to recognize and interpret an idiom/ fixed expression 5.2 Strategies for translating idioms and fixed expressions 6. Translating films- overview 6.1 Different possibilities of translating films. 6.1.1 Making dialogues shorter.

Niewidoczne w tumaczeniu: Rola struktury tekstu Abdolmehdi Riazi tum. Beata Gudz rdo:

Streszczenie Powszechnie uwaa si, e znajomo przez tumacza jzyka wyjciowego i docelowego, jak rwnie tematu jest wystarczajca, aby powsta dobry przekad. Jednake badania w polu analizy tekstu dowodz, e rola struktury tekstu w tumaczeniu wydaje si mie kluczowe znaczenie. Dlatego te niniejszy artyku stanowi wprowadzenie do rnych typw tumacze, nastpnie historyczny przegld dot. analizy tekstu i wreszcie opisy rnych sposobw podejcia do tej analizy. Dobrym przykadem bdzie tu omwienie retorycznej struktury artykuw wstpnych gazet w jzyku angielskim i perskim i ich udzia w tumaczeniu specyficznego rodzaju tekstu. Zaznacza si, e artykuy wstpne w tych dwch jzykach wykazuj trzyczciow struktur wraz z "Lead," "Follow," and "Valuate", ktre sprawiaj, e tumaczenie tego specyficznego gatunku jest moliwe i bardziej wierne. Konkluzj artykuu bdzie myl, e analiza tekstu moe przyczyni si oraz prowadzi do bardziej wiernych i trafnych tumacze. Wstp Powszechnie przyjmuje si, e tumacze powinni spenia trzy wymogi, aby z powodzeniem wykonywa swoj prac, a mianowicie: 1) Znajomo jzyka oryginau, 2) Znajomo jzyka przekadu, 3) Znajomo tematu. Opierajc si na tym zaoeniu, tumacz odkrywa sens poza formami jzyka wyjciowego (SL), aby uzyska to samo znaczenie w jzyku docelowym (TL), uywajc form i struktur jzyka przekadu. To, co ulega zmianie w sposb naturalny to tzw. forma oraz kod, a bez zmian powinno pozosta znaczenie oraz przesanie (Larson, 1984). Dlatego te mona rozpozna najbardziej powszechn definicj przekadu, np. wybr najbliszego odpowiednika dla jednostki jzyka wyjciowego w jzyku docelowym. W zalenoci od faktu, czy postrzegamy tumaczon jednostk sown na poziomie sowa, zdania, czy oglnego zamysu, eksperci w tumaczeniach rozpoznali trzy sposoby tumaczenia: - tumaczenie na paszczynie sowa (tumaczenie dosowne),

- tumaczenie na paszczynie zdania, oraz - tumaczenie na paszczynie konceptw. W pierwszym przypadku dla kadego sowa w jzyku wyjciowym szukamy odpowiednika w jzyku docelowym. Ten sposb tumaczenia jest efektywny, szczeglnie w tumaczeniu fraz i nazw wasnych, jak Narody Zjednoczone, Ministerstwo Edukacji, Struktura Gboka itd. Jest to jednake bardzo problematyczne w przekadzie na poziomie zdania z powodu rnic wystpujcych w syntaksie jzyka wyjciowego i docelowego. Przetumaczony tekst jako produkt takiego przekadu nie jest zazwyczaj ani jasny, ani komunikatywny, a czytelnicy bd mieli problemy, aby w szybki i atwy sposb go zrozumie. Na poziomie zdania problem tumaczenia dosownego i wynikajcy z niego brak jasnoci nie moe zosta zniwelowany poprzez zachowanie regu gramatycznych oraz szyku wyrazw w zdaniu w jzyku docelowym, chronic tym samym znaczenia pojedynczych sw. Wic takie zdania jak Lubi pywa, Uwaam, e on jest bystry, Wszyscy bylimy zmczeni mog bez problemu zosta przetumaczone na jzyk docelowy zgodnie z reguami jego gramatyki. Tumaczenie na poziomie zdania moe by tu postrzegane w ten sam sposb jak na poziomie sw, chyba e wemiemy pod lup reguy gramatyczne i szyk wyrazw w zdaniu jzyka docelowego. Teksty wyprodukowane zgodnie z t zasad bd atwiejsze w zrozumieniu ni tumaczenie dosowne. W tumaczeniu na paszczynie konceptw jednostk tumaczeniow nie jest ani sowo, ani nawet zdanie, lecz zamys. Najlepszym przykadem bdzie tumaczenie idiomw oraz przysw, np. Popatrzy na mnie krzywo Kiedy wejdziesz midzy wrony, musisz kraka jak i one Wozi drewno do lasu Kopn w kalendarz Takich idiomw i przysw nie naley tumaczy na jzyk docelowy dosownie, lecz jako ekwiwalentne pojcia, aby odda czytelnikom ten sam sens i wywrze na nich podobny wpyw. W odniesieniu do tumaczenia na paszczynie sowa, zdania oraz konceptw, inni badacze zasugerowali odmienne sposoby i metody tumacze. Na przykad Newmark (1988) zaproponowa komunikacyjn i semantyczn metod tumaczenia. Z definicji wynika, tumaczenie komunikatywne ma na celu odniesienie na odbiorcach moliwie najbardziej zblionego wraenia do wywoanego na odbiorcach jzyka wyjciowego. Z drugiej strony, tumaczenie semantyczne ma na celu oddanie dokadnie takiego samego kontekstualnego znaczenia oryginau, w takim stopniu, w jakim semantyczne i syntaktyczne struktury jzyka docelowego na to pozwol. Tumaczenie semantyczne jest wierne, lecz nie musi by dobre pod wzgldem komunikacji, podczas gdy

tumaczenie komunikatywne ma dobry przekaz, lecz nie musi by z kolei bardzo dokadne. Innym aspektem przekadu objtym badaniem przez specjalistw jest proces tumaczenia. Newmark (1988:144) twierdzi, e istniej trzy podstawowe procesy tumaczeniowe: 1. interpretacja i analiza tekstu wyjciowego; 2. metoda tumaczenia (wybr odpowiednikw dla sw i zda w jzyku wyjciowym), oraz 3. ponowne zredagowanie tekstu zgodnie z zamiarem pisarza, oczekiwaniem czytelnika, odpowiednimi normami jzyka przekadu itd. Newmark stwierdza, e te procesy w maym stopniu s paralelne z przekadem jako nauk, umiejtnoci i sztuk. Ten artyku zajmuje si pewnymi aspektami pierwszego z nich. Gwnym procesem w interpretacji i analizie jzyka wyjciowego powinna by analiza tekstu na poziomie makro wraz z przejrzystymi retorycznie makrostrukturami. Pod tym pojciem rozumiemy wzorce wypowiedzi wychodzce poza paszczyzn zdania. W nastpnej czci tego artykuu zostanie zaprezentowana pokrtce historia analizy tekstu, a nastpnie sposb podejcia do tej analizy. Kontynuacj tego bdzie wyznaczenie, a jaki sposb dwa specyficzne gatunki tekstu, jakimi s artykuy wstpne oraz poezja prowadz do makroanalizy tekstu i w jaki sposb jest ona pomocna tumaczom. Perspektywy historyczne analizy tekstu Gwnym problemem lingwistw jest kwestia zidentyfikowania oraz przejrzystego zobrazowania sposobu komunikowania si spoeczestwa, a w szczeglnoci ukazania, jak nadawcy konstruuj wiadomo lingwistyczn dla odbiorcw, a ci, z kolei, rozpracowuj t wiadomo, aby j przetumaczy i zrozumie. W lingwistyce rozwiny si zatem dwa sposoby podejcia do przesyu i odbioru wypowiedzi ustnych i innych wiadomoci. Pierwszy to analiza dyskursu, ktra koncentruje si w wikszej mierze na strukturze wystpujcego w sposb naturalny jzyka mwionego, w takich tekstach, jak eseje i artykuy, ogoszenia, rozdziay ksiek itp. Warto wspomnie tutaj jednak, e rozrnienie pomidzy dyskursem a tekstem nie jest jednoznaczne. Zarwno dyskurs jak i tekst mog by uyte w szerszym znaczeniu, aby zawrze w nim wszystkie jednostki jzyka wraz z ich funkcj komunikatywn mwion bd pisan. Niektrzy badacze (zobacz, np. Van Dijk, 1983; Grabe i Kaplan, 1989; Friedman, 1989) mwi o mwionym i pisanym dyskursie; inni (zobacz, np. Widdowson, 1977; Halliday, 1978; Kress, 1985; Leckie-Tarry, 1993) o mwionym i pisanym tekcie. W tym artykule bdziemy si trzyma analizy tekstu, koncentrujc si na strukturze jzyka pisanego na paszczynie mikro i makro. Wedug Connor (1994), analiza tekstu siga czasw Szkoy Praskiej, zapocztkowanej przez Vilema Mathesiusa w latach 20. XX w. Pniej zostaa ona rozwinita przez Jana Firbasa i Frantiseka Dane w latach 50. i 60. Connor (1994)

uwaa, e gwnym udziaem Praskiej Szkoy w analizie tekstu byo pojcie tematu i rematu, ktre opisuj wzorzec przepywu informacji w zdaniu i ich zwizek ze spjnoci tekstu. Z drugiej strony Stubbs (1995) stwierdza, e pojcie analizy tekstu zostao rozwinite w lingwistyce brytyjskiej od lat 30. do lat 90. XX w. W tym sensie tradycja ma dalszy cig, jak stwierdza Stubbs (1995) i jest zauwaalna gwnie w dzieach Firth, Halliday i Sinclair (zobacz np. Firth 1935, 1957a, 1957b; Halliday 1985, 1992; Sinclair 1987, 1990). Zasady stanowice podoe tych dzie, jak stwierdza Stubbs, wymagaj uczenia si uycia naturalnego jzyka w dyskursie pisanym i mwionym oraz dokonania analizy tekstu tego jzyka. Connor stwierdza (Connor 1994: 682), e lingwistyka systemowa, sposb podejcia do analizy tekstu i semiotyki, pojawia si w latach 60. wraz z dzieami lingwistw, takich jak Halliday, ktrego teorie podkrelaj ideologiczne i kontekstowe funkcje dyskursu, jak rwnie wybory ludzi uywajcych jzyka w celu zbudowania komunikacji interpersonalnej (zobacz Halliday, 1978). Lingwistyka systemowa Hallinga miaa ogromny wpyw na analiz tekstu, jak rwnie na modele programw nauczania jzyka (zobacz np. Mohan, 1986). Po pojciu taksonomii Hallidaya i Hasana (1976), pojcie spjnoci byo jednym z najbardziej popularnych kwestii analizy tekstu. Wedug Connor (1994) wielu lingwistw, psychologw, specjalistw ds. kompozycji tekstu na caym wiecie opowiadao si w latach 70. i 80. XX w. za tekstem i analiz dyskursu. Connor uwaa, e Nowa Szkoa Analizy Tekstu charakteryzuje si eklektycznym, interdyscyplinarnym naciskiem, umieszczajc psychologiczne i edukacyjne teorie na jednej pozycji z teoriami lingwistycznymi (podczas gdy Szkoa Praska oraz systemowe sposoby postrzegania adaptuj si pierwotnie do lingwistyki). Przykady analizy tekstu tego nowego nurtu zawieraj badania struktur na poziomie makro, np. badania Swalesa (1988) na temat organizacji wstpw w naukowych artykuach badawczych oraz wielowymiarowa, przetworzona komputerowo analiza rnorodnych cech tekstw mwionych i pisanych. Bloor i Bloor (1995) utrzymuj, e poprzez analiz lingwici rozwijaj opisy jzyka i odkrywaj stopniowo coraz wicej informacji, w jaki sposb ludzie posuguj si jzykiem w komunikacji spoecznej. Podobnie jest z dynamicznym procesem tumaczenia, w ktrym dyskurs i struktury retoryczne zapisane w jzyku oryginau mog zosta zrekonstruowane w jzyku przekadu, a wtedy tumacz prbuje znale odpowiedni skadni i sownictwo. Dlatego te jedn z oznak dobrego tumaczenia byoby sprawdzenie, w jakim stopniu tumacz zdoa zrekonstruowa struktury retoryczne tekstu oryginau na jzyk przekadu, poprzez analiz tekstu. Sposoby podejcia do analizy tekstu Moemy wstpnie podzieli dostpn literatur na temat analizy tekstu na dwie grupy. Pierwsza, majca na celu dostarczenie dokadnej lingwistycznej analizy tekstu pod wzgldem sownictwa i skadni. Ten sposb podejcia odnosi si gwnie do analizy na poziomie mikro. Druga grupa dotyczy analizy i opisu retorycznej organizacji rnych tekstw. Ten sposb podejcia zosta nazwany analiz tekstu na poziomie

makro. W niniejszym artykule zajmiemy si analiz tekstu na tym wanie poziomie oraz jej nastpstwem w tumaczeniu. Najpierw zaprezentuj struktur artykuw wstpnych w dwch jzykach angielskim i perskim, na poziomie makro. Nastpnie omwi struktur makro wierszy wybitnego perskiego poety Hakima O'mar Khayama oraz ich angielskie tumaczenia synnego tumacza angielskiego Fitzgeralda, na dwch wymienionych powyej przykadach. Byoby wielce nierozsdne uoglnienie tych przypadkw do wszystkich jzykw i rodzajw gatunku bez stosownych bada i dowodw. Jednake kwestia odkrycia oraz przedstawienia struktur makro w jzyku wyjciowym z celem zrekonstruowania niemal tych samych wzorcw w jzyku docelowym w procesie tumaczenia zasuguje na uwag teoretyczn i praktyczn. Kwestia artykuw wstpnych Bolivar (1994) zbadaa artykuy wstpne do The Guardian. Wybraa ona 23 artykuy z tej gazety z pierwszych trzech miesicy 1981 roku. Na podstawie ich analizy dowiedziaa si, e struktura trzyczciowa zwana trjwierszem tworzy struktur makro artykuw wstpnych. Bolivar wyjania, e funkcj trjwierszy jest poradzenie sobie z przekazem oraz ocen w tekcie pisanym, i e skadaj si one z trzech kolejnych elementw, mianowicie: Lead, Follow i Valuate (Prowad, Podaj, Oce), dostarczajc charakterystycznych funkcji inicjowania, dalszej czci oraz oceny ich obu. Posiada ona podobiestwo z wymian, jako najmniejsza jednostka dyskursu mwionego. Nastpujcy urywek z the Guardian "Behind closed Irish doors" (Za zamknitymi irlandzkimi drzwiami). 03.03.1981, cytowane w Bolivar (1994: 280-1) jest przykadem trjwiersza: Wielka Brytania i Irlandia prbuj po wielu zabiegach znale mniej sztuczny zwizek pomidzy nimi ni ten, ktry obecnie czy dwa obce pastwa. To najbardziej zachcajcy zwrot ostatniej dekady, poniewa otwiera na F badania to, co nie odkryte przez ostatnie p wieku, i siga do rde cierpienia Irlandii Pnocnej. Te dwa pastwa zdaj sobie spraw, e chocia s od siebie niezalene, V nie mog by sobie obce. L Wedug Bolivar nie wszystkie trjwiersze s trjczonowe. Mog wykaza one wicej ni trzy czony pod warunkiem, e zdanie LF jest powtrzone a V stanowi ostatni czon. Tak wic trjwiersze, takie jak LFLFV lub LFLFLV mog mie miejsce, kiedy V jest ominita przez pisarza. Badania artykuw wstpnych z innych brytyjskich gazet przeprowadzone przez Bolivar potwierdziy istnienie struktur trjczonowych w tych gazetach. Rwnolegle do bada Bolivar, Riazi i Assar (2001) przeprowadzili podobne na perskich artykuach wstpnych do gazet, aby dowiedzie si, czy te same makrostruktury s wykrywalne w tym konkretnym gatunku. Zostay zbadane artykuy wstpne szeciu obecnie publikowanych perskich gazet. Do analizy losowo wybrano prbk 60 artykuw wstpnych, po 10 dla kadej gazety.

Artykuy wstpne zostay zanalizowane na dwch paszczyznach: 1) 2) paszczynie retorycznej struktury makro, paszczynie mikrosyntaktycznej.

Kady tekst (artyku wstpny) zosta podzielony na jednostki zdaniowe oraz przydzielony wedug swojej funkcji; Lead, Follow i Valuate. Nastpnie okrelono interkodujce wskaniki wiarygodnoci podziau i kodyfikacji tych artykuw wstpnych. Zosta osignity wskanik wiarygodnoci powyej 80. Poniszy fragment pochodzi z Iran (27.06.1997), jednej z gazet i jest przykadem trjwiersza w artykuach wstpnych z perskich gazet. Motywujcy rozkaz Ostatniego Imama w maju 1979 stanowi zacztek rewolucyjnej epoki tego popularnego ruchu, aby zbudowa i rozwin wioski poprzez organizacj pod nazw Jihad e-Sazandegy. Bya to rewolucyjna instytucja, ktrej podstawowy obowizek stanowio polepszenie warunkw gospodarczych i socjalnych mieszkacw iraskich wiosek. Wielkie osignicia Jihad-e-Sazandegy oraz owocne dziaania instytucji publicznej potwierdziy poprawno rozpoznania oraz wielko pogldw rewolucyjnych.

F V

Wyniki analizy dokonanej na artykuach wstpnych wskazuj, e najczstszym wzorcem dotyczcym wszystkich bada na gazetach byo LFV. Innymi sowy, moemy stwierdzi, e ogln struktur makro perskich artykuw wstpnych jest LFV. Ta konkluzja stoi na rwni z wnioskami Bolivar (1994) odnoszcymi si do gazety The Guardian. Ten wsplny wzorzec pomidzy dwoma jzykami zwiksza przekadalno artykuw wstpnych. Zadaniem tumacza byoby szukanie trjwierszy oraz prba dobrania odpowiedniej skadni oraz sownictwa. Naley zaznaczy interesujc zbieno, a mianowicie, w badaniu zarwno Bolivar, jak i naszym okazao si, e kady czon charakteryzuje si specyficznymi typami zdania. Na przykad uwaa si, e Leads byy przewanie wyraane w formach pytajcych; Follows w wikszoci uyway struktur strony biernej, a Valuates trybu warunkowego oraz spjnikw. Uycie tych szczeglnych struktur syntaktycznych dla poszczeglnych czonw moe by po czci uzasadnione w wietle funkcji dyskursu przypisanej kadej strukturze, co zostao omwione w poprzednich badaniach. Zda pytajcych uywa si w celu uzyskania informacji lub przedstawienia nowych tematw do dyskusji. Jako e gwn funkcj czonu L jest wprowadzenie wszystkiego, co dotyczy trjwierszy i tematu, wydaje si cakiem rozsdne umieszczanie form pytajcych przewanie w czonie L. Z drugiej za strony, zgodno struktur strony biernej oraz czonu F moe by spowodowana faktem, e strona bierna rozwija oraz opracowuje wydarzenia. Reid (1990: 201) wskazuje na fakt, e strona bierna wiadczy o formalnym, komunikatywnym charakterze () prozy w przeciwiestwie do bardziej osobistej

prozy narracyjnej. Tak jak dla czonw V moemy powiedzie, e funkcj trybu warunkowego jest przedstawienie bd zasugerowanie pewnego rodzaju rozwizania lub podanego dziaania na niektre warunki (Bolivar 1994), tak wic zwizku pomidzy czonami V a zdaniami warunkowymi. Bdc wiadomym charakterystycznych cech makro- i mikrostruktur tekstw moemy sprawi, e tumaczenie poszczeglnych tekstw i gatunkw bdzie bardziej dokadne, sensowne oraz komunikatywne. Przypadek Khayama Robaiyata (czterowiersz) Omar Khayam by jednym z najsawniejszych i najbardziej lubianych perskich poetw redniowiecza. The Robaiyat Omara Khayama znajduje si wrd perskich arcydzie i zosta przetumaczony na wikszo jzykw, cznie z angielskim, francuskim, niemieckim, woskim, rosyjskim, chiskim, hindi, arabskim i urdu. Najsynniejsze tumaczenie The Robaiyat z jzyka perskiego na angielski zostao wykonane przez Edwarda J. Fitzgeralda w 1859 r. Z caych si usiowa on pozosta wierny duchowi oryginau poezji. Yarmohammadi (1995) zbada retoryczn struktur czterowiersza Khayama Robaiyata i porwna j z angielskim tumaczeniem Fitzgeralda. To badanie wykazao makrostruktur dzie Khayama Robaiyata wraz z trzema komponentami, a mianowicie opisem, rekomendacj i rozumowaniem, ktre mog zosta wykorzystane jako kryterium rozrnienia pomidzy prawdziwym Khayamem Robaiyatem a tymi, ktrzy bdnie mu si przypisali. Na podstawie jego analizy, Yarmohammadi doszed do wniosku, e przyczyn udanego tumaczenia Fitzgeralda poezji Khayama Robaiyata bya jego umiejtno zrekonstruowania tych samych makrostruktur w jzyku angielskim, a nastpnie zastosowanie odpowiednich struktur zdaniowych oraz sownictwa. Poniej zamieszczamy przykad jednego z czterowierszy Khayama przetumaczonego przez Fitzgeralda. Fitzgerald: And this delightful Herb whose tender Green Fledges the River's Lip on which we lean Ah, lean upon it lightly! for who knows From what once lovely Lip it springs unseen! Tumaczenie: A to zadziwiajce ziele, ktrego ziele Formuje brzeg rzeki, na ktrej si wspieramy Ach, nachyl si nad nim lekko! Kto wie, Co kiedy ten niezwyky brzeg niepostrzeenie zrodzi! Wierne:

The grass that grows by every stream Like angelic smiles faintly gleam Step gently, cause it not to scream For it has grown from a lover's dream. Tumaczenie: Trawa, ktra ronie nad kadym potokiem Byszczy delikatnie jak anielskie umiechy Podejd cicho, bo ze snu kochankw Si zrodzia, nie z krzyku. Wniosek Jak twierdz Hatim i Mason (1997), tumacz zwykle przekada na zasadzie werbalnego zapisu aktu komunikacji pomidzy jzykiem wyjciowym mwca/pisarz oraz suchacz/czytelnik oraz stara si przekaza uzyskan warto znaczeniow grupie docelowych odbiorcw jzyka jako oddzielny akt komunikacji. Jednake zdaniem Hatima i Masona (1990) mao wiemy na temat wystpujcych tam wzorcw oraz w jaki sposb mona by osign midzy nimi ekwiwalencj. Jednej rzeczy, ktrej jednak moemy by pewni jest fakt, e wzorce stosuje si w przypadku nadrzdnego celu retorycznego. To jest aspekt budowy tekstu, ktry ma decydujce znaczenie dla tumacza. Struktura tekstu wyjciowego staje si wan wskazwk dla decyzji, co powinno si znale lub zosta pominite w otrzymanym tekcie. Gwnym zamierzeniem tego artykuu, majcym na celu wsparcie tumaczy w ich trudnym zadaniu, jest ukazanie korzyci, jak mog czerpa z analizy tekstu w tumaczeniu poprzez okrelenie wskanikw makro i mikro. Analiza staje si wic obiecujcym narzdziem w dokonywaniu bardziej wiarygodnego tumaczenia. Zostao przeprowadzonych wiele bada na temat analizy tekstu, ktre mog nie tumaczom interesujce przesanki. Na przykad tego typu struktura czsto wystpujca w gatunkach argumentacyjnych zawiera wstp, objanienie przypadku bdcego przedmiotem dyskusji, przedstawion w skrcie argumentacj, dowd, obalenie oraz wniosek (Hatch 1992: 185). Podsumowujc, moemy stwierdzi, e w tumaczeniu powinnimy najpierw sprbowa zrekonstruowa makrostruktur oraz struktur retoryczn tekstu wyjciowego w jzyku docelowym, a nastpnie dobra odpowiednie sowa i struktury; jest to postpowania, ktre wytrawni tumacze prezentuj, wiadomie lub nie, w procesie przekadu. Bibliografia B i b e r , D.: Variation across speech and writing. New York: Cambridge University Press 1988.

, B l o o r, T., B l o o r, M.: The functional analysis of English: A Hallidayan approach. London: Arnold 1995. C o n n o r, U.: Text analysis. TESOL Quarterly, 28, 682-685. 1994 F i r t h, J. R.: The technique of semantics. Transactions of the philological society, 36-72. 1935. F i r t h, J. R.: Papers in linguistics. London: Oxford University Press. 1957a. F i r t h, J. R.: A synopsis of linguistic theory, 1930-1955. Studies in Linguistic Analysis, Special Vol., Philological Society, 1-32. 1957b. H a l l i d a y, M.: Language as social semiotic. London: Edward Arnold. 1978. H a l l i d a y, M., H a s a n, R.: Cohesion in English. London: Longman. 1976. H a l l i d a y, M.: An introduction to functional grammar. London: Edward Arnold. 1985. H a l l i d a y, M.: Language as system and language as instance: The corpus as a theoretical construct. In J. Svartvik (Ed.), Directions in corpus linguistics (pp. 61-77). Berlin: Mouton. 1992. H a t i m, B., Mason, I.: Discourse and the translator. London: Longman. 1990. H a t i m, B., M a s o n, I.: The translator as communicator. New York: Routledge. 1997. H a r t m a n n, R.: Contrastive textology. Heildberg: Julius Groos Verlag. 1980. H i n d s, J.: Organizational patterns in discourse. In T. Givon (Ed.), Syntax and semantics: Vol. 12: Discourse and syntax. New York: Academic Press. 1980. R e i d , J. M.: Responding to different topic types: A quantitative analysis from a contrastive rhetoric perspective. In B. Kroll (Ed.), Second language writing. Cambridge: Cambridge University Press. 1990. R i a z i, A. M., A s s a r, F.: A Text Analysis of Persian Newspapers Editorials. Journal of Social Sciences and Humanities of Shiraz University, Vols. 31 & 32. 2001. S i c l a i r, J.: Collins Cobuild English Language Dictionary. London: Happer Collins. 1987. S i n c l a i r, J.: Collins Cobuild English Grammar. London: Happer Collins. 1990. S t u b b s, M.: Text and corpus analysis. Cambridge, MA: Blackwell Publishers Inc. 1995.

S w a l e s, J.: Genre Analysis: English in Academic and Research Settings. Cambridge: Cambridge University Press. 1990. Y a r m o h a m m a d i, L.: The discoursal and textual structure of Khayam's poetry in Fitzgerald's English versification. In L.Yarmohammadi (Ed.), Fifteen Articles in Contrastive Linguistics and the Structure of Persian: Grammar, Text and Discourse. Tehran: Rahnama Publications.