Proroctwo Jonasza

wedug w. Jana
przekad ks. J. Wujka, wraz z tekstem aciskim Vulgatam Clementinam

1. NIEPOSUSZESTWO JONASZA ROZKAZOWI BOEMU UKARANE (1,1 -16).

1
1 I stao si sowo Paskie do Jollasza, syna Amatego, mwic: 2 "Wsta, a id do Niniwy, miasta wielkiego i przepowiadaj w nim, bo dosza zo jego przede mnie." 3 I wsta Jonasz, aby uciec do Tarsis przed obliczem Paskim, i uda si do Joppe, i znalaz okrt, ktry szed do Tarsis ; i zapaci przewone, i wszed we, aby z nimi pojecha do Tarsis przed obliczem Paskim. 4 - A Pan posa wielki wiatr na morze i powstaa burza wielka na morzu, a okrt by w niebezpieczestwie rozbicia. 5 I zlkli si eglarze, i woali mowie do boga sweg, i wyrzucali rzeczy, ktre byy na okrcie, do morza, eby si sta lejszym bez nich; a Jonasz zszed do wntrza okrtu i spa snem twardym. 6 I przystpi do niego sternik i rzek mu: "Co ty tak twardo pisz? Wsta, wzywaj Boga twego, a moe pomyli Bg o nas i nie zginiemy." 7 I rzek m do towarzysza swego : "Chodcie, a rzumy losy i dowiedzmy si, dlaczego to zo na nas przyszo " I rzucili losy, i pad los na Jonasza. 8 I rzekli do niego : "Powiedz nam, dlaczego to zo przyszo na nas ? Jakie jest twoje zajcie? Jaka ziemia jest twoja i dokd idziesz, albo z ktrego ty narodu?" 9 I rzek do nich : "Hebrajczykiem ja jestem, a czcz Pana, Boga niebieskiego, ktry stworzy morze i ziemi." 10 I zlkli si mowie strachem wielkim, i rzekli do niego : "Ce ty uczyni?" (Bo si dowiedzieli owi mowie, e przed obliczem Paskim ucieka, bo im by powiedzia.) 11 I rzekli do niego : "C ci mamy uczyni, aby uspokoio si morze dla nas ?" Bo morze szo i burzyo si. 12 I rzek do nich : "Wecie mi i wrzucie do morza, a uspokoi si morze dla was ; bo ja wiem, e dla mnie burza ta wielka przysza na was." 13 - I robili wiosami mowie, aby si wrci do brzegu, ale nie mogli, bo morze szo i burzyo si przeciw nim. 14 I woali do
1

1
1 Et factum est verbum Domini ad Jonam, filium Amathi, dicens : 2 Surge, et vade in Niniven, civitatem grandem, et prdica in ea, quia ascendit malitia ejus coram me. 3 Et surrexit Jonas, ut fugeret in Tharsis a facie Domini, et descendit in Joppen : et invenit navem euntem in Tharsis, et dedit naulum ejus, et descendit in eam ut iret cum eis in Tharsis a facie Domini. 4 Dominus autem misit ventum magnum in mare : et facta est tempestas magna in mari, et navis periclitabatur conteri. 5 Et timuerunt naut, et clamaverunt viri ad deum suum, et miserunt vasa qu erant in navi, in mare, ut alleviaretur ab eis ; et Jonas descendit ad interiora navis, et dormiebat sopore gravi. 6 Et accessit ad eum gubernator, et dixit ei : Quid tu sopore deprimeris ? surge, invoca Deum tuum, si forte recogitet Deus de nobis, et non pereamus. 7 Et dixit vir ad collegam suum : Venite et mittamus sortes, et sciamus quare hoc malum sit nobis. Et miserunt sortes, et cecidit sors super Jonam. 8 Et dixerunt ad eum : Indica nobis cujus causa malum istud sit nobis : quod est opus tuum ? qu terra tua, et quo vadis ? vel ex quo populo es tu ? 9 Et dixit ad eos : Hebrus ego sum, et Dominum Deum cli ego timeo, qui fecit mare et aridam. 10 Et timuerunt viri timore magno, et dixerunt ad eum : Quid hoc fecisti ? cognoverunt enim viri quod a facie Domini fugeret, quia indicaverat eis. 11 Et dixerunt ad eum : Quid faciemus tibi, et cessabit mare a nobis ? quia mare ibat, et intumescebat. 12 Et dixit ad eos : Tollite me, et mittite in mare, et cessabit mare a vobis : scio enim ego quoniam propter me tempestas hc grandis venit super vos. 13 Et remigabant viri ut reverterentur ad aridam, et non valebant, quia mare ibat, et intumescebat super eos. 14 Et clamaverunt ad Dominum, et dixerunt : Qusumus, Domine, ne pereamus in anima viri istius, et ne des super

Pana, i mwili : "Prosimy, Panie, niechaj nie giniemy dla duszy ma tego, a nie skadaj na nas krwi niewinnej ; bo ty, Panie, uczynie, jak chciae." 15 I wzili Jonasza, i wrzucili w morze, i ustao morze od wzburzenia swego. 16 I zlkli si mowie Pana strachem wielkim i zoyli ofiary Panu i uczynili luby. 2. JONASZ W BRZUCHU RYBY (2,1-11).

nos sanguinem innocentem : quia tu, Domine, sicut voluisti, fecisti. 15 Et tulerunt Jonam, et miserunt in mare : et stetit mare a fervore suo. 16 Et timuerunt viri timore magno Dominum : et immolaverunt hostias Domino, et voverunt vota.

2
1 I nagotowa Pan ryb wielk, eby pokna Jonasza; i by Jonasz w brzuchu ryby trzy dni i trzy noce. 2 - I modli si Jonasz do Pana, Boga swego, z brzucha ryby, i rzek : 3 "Woaem z ucisku mego do Pana i wysucha mnie, z brzucha otchani woaem i wysuchae gos mj. 4 I wrzucie mi w gbin, w serce morza, i rzeka ogarna mi ; wszystkie wody twoje i fale nade mn przechodziy. 5 A ja mwiem : "Jestem odrzucony od widzenia oczu twoich." Wszake znowu ujrz koci twj wity. 6 Ogarny mi wody a do duszy, przepa mi otoczya, morze okryo gow moj. 7 Do posad gr zstpiem, zawory ziemi zamkny si na wieki i wywiedziesz ze zgnilizny ywot mj, Panie, Boe mj ! 8 Gdy bya ciniona we mnie dusza moja, wspominaem na Pana, aby przysza do ciebie modlitwa moja, do kocioa twego witego. 9 Ktrzy strzeg nikczemnoci prno, miosierdzie swoje opuszczaj. 10 Ale ja z gosem chway ofiarowa tobie bd ; cokolwiek lubowaem, oddam za zdrowie Panu." 11 - I rzek Pan rybie, i wyrzucia Jonasza na ziemi.

2
1 Et prparavit Dominus piscem grandem ut deglutiret Jonam : et erat Jonas in ventre piscis tribus diebus et tribus noctibus. 2 Et oravit Jonas ad Dominum Deum suum de ventre piscis, 3 et dixit : Clamavi de tribulatione mea ad Dominum, et exaudivit me ; de ventre inferi clamavi, et exaudisti vocem meam. 4 Et projecisti me in profundum in corde maris, et flumen circumdedit me : omnes gurgites tui, et fluctus tui super me transierunt. 5 Et ego dixi : Abjectus sum a conspectu oculorum tuorum ; verumtamen rursus videbo templum sanctum tuum. 6 Circumdederunt me aqu usque ad animam : abyssus vallavit me, pelagus operuit caput meum. 7 Ad extrema montium descendi ; terr vectes concluserunt me in ternum : et sublevabis de corruptione vitam meam, Domine Deus meus. 8 Cum angustiaretur in me anima mea, Domini recordatus sum : ut veniat ad te oratio mea, ad templum sanctum tuum. 9 Qui custodiunt vanitates frustra, misericordiam suam derelinquunt. 10 Ego autem in voce laudis immolabo tibi : qucumque vovi, reddam pro salute Domino. 11 Et dixit Dominus pisci, et evomuit Jonam in aridam.

3. NAWRCENIE NINIWITW (3,1-10).

3
1 I stao si sowo Paskie do Jonasza po wtre, mwic: 2 "Wsta, a id do Niniwy, miasta wielkiego, i przepowiadaj w nim przepowiadanie, ktre ja mwi do ciebie."
2

3
1 Et factum est verbum Domini ad Jonam secundo, dicens : 2 Surge, et vade in Niniven, civitatem magnam, et prdica in ea prdicationem quam ego loquor ad te. 3 Et

3 I wsta Jonasz, i poszed do Niniwy wedug sowa Paskiego; a Niniwa byo to miasto wielkie na trzy dni chodu. 4 I pocz Jonasz wchodzi do miasta, ile mg uj dnia jednego, i woa mwic : "Jeszeze czterdzieci dni, a Niniwa bdzie zburzo na." 4 - I uwierzyli mowie Niniwici w Boga, i zapowiedzieli post, i oblekli si w wory od najwikszego a do najmniejszego. 5 I przyszo sowo do krla Niniwy, i wsta ze stolicy swej, i zrzuci z siebie odzienie swoje, a oblek si w wr i usiad w popiele. 7 I obwoa, i kaza mwi w Niniwie z ust krla i ksit jego rzekc: "Ludzie i bydo, woy i owcc niech nic nie jedz, i niech im nie daj je, i wody niech nie pij. 8 A niech si okryj worami ludzie i bydo, i niech woaj do Pana mocno, a niech si nawrci m od drogi swej zej i od nieprawoci, ktra jest w rku ich. 9 Kto wie, czy si nie zwrci i nie zlituje si Bg, i nie odwrci si od zapalezywoci gniewu swego, i nie zginiemy ?" 10 I ujrza Bg uczynki ich, e si nawrcili od drogi swej zej ; i zlitowa si Bg nad zem, ktrym by zagrozi, e im uczyni, i nie uczyni. 4. LEKCJA PRZEBACZENIA I MIOSIERDZIA (4,1-11).

surrexit Jonas, et abiit in Niniven juxta verbum Domini : et Ninive erat civitas magna, itinere trium dierum. 4 Et cpit Jonas introire in civitatem itinere diei unius : et clamavit, et dixit : Adhuc quadraginta dies, et Ninive subvertetur. 5 Et crediderunt viri Ninivit in Deum, et prdicaverunt jejunium, et vestiti sunt saccis, a majore usque ad minorem. 6 Et pervenit verbum ad regem Ninive : et surrexit de solio suo, et abjecit vestimentum suum a se, et indutus est sacco, et sedit in cinere. 7 Et clamavit, et dixit in Ninive ex ore regis et principum ejus, dicens : Homines, et jumenta, et boves, et pecora non gustent quidquam : nec pascantur, et aquam non bibant. 8 Et operiantur saccis homines et jumenta, et clament ad Dominum in fortitudine : et convertatur vir a via sua mala, et ab iniquitate qu est in manibus eorum. 9 Quis scit si convertatur et ignoscat Deus, et revertatur a furore ir su, et non peribimus ? 10 Et vidit Deus opera eorum, quia conversi sunt de via sua mala : et misertus est Deus super malitiam quam locutus fuerat ut faceret eis, et non fecit.

4
1 I zmartwi si Jonasz wielce, i rozgniewa si. 2 I modli sig do Pana, i rzek: "Prosz, Pallie, czy nie to jest sowo moje, gdym jeszcze by w ziemi mojej ? Dlatego chciaem uprzedzi uciekajc do Tarsis, bo wiem, e ty jeste Bogiem askawym i miociwym, cierpliwym i wielkiego miosierdzia, a odpuszezajcym zo. 3 A teraz, Panie, we, prosz, duszg mo j ode mnie, bo mi lepsza jest mier nili ywot." 4 I rzek Pan : "Co mnie masz, dobrze si ty gniewasz?" 5 I wyszed Jonasz z miasta, i usiad na wsehd od miast, i uczyni tam sobie zason, i siedzia pod ni w cieniu, aby ujrza, co si stanie z miastem. 6 I zgotowa Pan Bg bluszez, i wyrs nad gow, Jonasza, aby bycieniem nad gow jego i zasaniago, bo si by utrudzi ; i
3

4
1 Et afflictus est Jonas afflictione magna, et iratus est : 2 et oravit ad Dominum, et dixit : Obsecro, Domine, numquid non hoc est verbum meum cum adhuc essem in terra mea ? propter hoc proccupavi ut fugerem in Tharsis : scio enim quia tu Deus clemens et misericors es, patiens et mult miserationis, et ignoscens super malitia. 3 Et nunc, Domine, tolle, quso, animam meam a me, quia melior est mihi mors quam vita. 4 Et dixit Dominus : Putasne bene irasceris tu ? 5 Et egressus est Jonas de civitate, et sedit contra orientem civitatis : et fecit sibimet umbraculum ibi, et sedebat subter illud in umbra, donec videret quid accideret civitati. 6 Et prparavit Dominus Deus hederam, et ascendit super caput Jon, ut esset umbra super caput ejus, et protegeret eum

uradowa si Jonasz z bluszczu weselem wielkim. 7 I nagotowa Bg robaka, gdy poranek wschodzi nazajutrz, i nadgryz bluszcz, i usech. 8 A gdy wzeszo soce rozkaza Pan wiatrowi ciepemu i palcemu, i uderzyo soce na gow Jonasza, i byo mu znojno. I prosi dla duszy swej, aby umar, i rzek : "Lepiej mi umrze, nili y." 9 I rzek Pan do Jonasza : "Co mnie masz, dobrze si ty gniewasz o bluszez?" I rzek: "Dobrze si ja gniewam a do mierci." 10 I rzek Pan : "Ty aujesz bluszezu, na ktry nie pracowae, ani nie uczynie, eby wzrs, i ktry za jedn noc urs i za jedn noc zgin. 11 A ja nie mia bym przepuci Niniwie, miastu wielkiemu, w ktrym jest wicej ni sto dwadziecia tysicy ludzi, ktrzy nie rozrniaj midzy prawic a lewic swoj, i byda wiele?"

(laboraverat enim) : et ltatus est Jonas super hedera ltitia magna. 7 Et paravit Deus vermen ascensu diluculi in crastinum : et percussit hederam, et exaruit. 8 Et cum ortus fuisset sol, prcepit Dominus vento calido et urenti : et percussit sol super caput Jon, et stuabat : et petivit anim su ut moreretur, et dixit : Melius est mihi mori quam vivere. 9 Et dixit Dominus ad Jonam : Putasne bene irasceris tu super hedera ? Et dixit : Bene irascor ego usque ad mortem. 10 Et dixit Dominus : Tu doles super hederam in qua non laborasti, neque fecisti ut cresceret ; qu sub una nocte nata est, et sub una nocte periit : 11 et ego non parcam Ninive, civitati magn, in qua sunt plus quam centum viginti millia hominum qui nesciunt quid sit inter dexteram et sinistram suam, et jumenta multa ?