Professional Documents
Culture Documents
Tre i organizacja kursu Historia ekotoksykologii katastrofy ekologiczne Biogeny i ksenobiotyki Prof. dr hab. Ryszard Laskowski Instytut Nauk o rodowisku UJ Ul. Gronostajowa 7, Krakw pok. 2.1.2 http://www.eko.uj.edu.pl/laskowski
Ekotoksykologia WBNZ-690
Prowadzcy: prof. Ryszard Laskowski (wykad) dr hab. Paulina Kramarz (wiczenia) Termin wykadw: pitki 10:00-11:30 (10 wyk. po 2 godz. = 20 godz.) Tre kursu: Podzia substancji toksycznych pod ktem ich oddziaywania na organizmy: pierwiastki, zwizki nieorganiczne i organiczne; mechanizmy oddziaywania substancji toksycznych: biochemiczne i fizjologiczne; czynniki rodowiskowe i ich wpyw na intoksykacj; mechanizmy obronne organizmw intoksykowanych, parametry ekologiczne w ocenie oddziaywania substancji toksycznych. Wpyw substancji toksycznych (zanieczyszcze, pestycydw) na populacje, zespoy organizmw i funkcjonowanie ekosystemw. Metody badania wpywu substancji toksycznych na populacje (testy ekotoksykologiczne, ukad eksperymentalny, analiza i prezentacja wynikw); znaczenie abiotycznych i biotycznych czynnikw rodowiskowych; wpyw na pul genow populacji; ekstynkcje - interakcja dziaania substancji toksycznych i zjawisk losowych; wpyw substancji toksycznych na ekosystemy (ukady wielogatunkowe, procesy dekompozycji materii organicznej); przykady zaburze na poziomie funkcjonowania ekosystemw - np. "osobliwe zamieranie lasw" itp.; ocena ryzyka ekotoksykologicznego dla rodowiska.
wiczenia
Dr hab. Paulina Kramarz Wtorki, 14:00 17:30 (s. 2.0.4; 2.0.6) 20 godz. (5 zaj po 4 godz.):
17 listopada 24 listopada 1 grudnia 8 grudnia 15 grudnia
Podrczniki ekotoksykologii...
POLECANE: Podstawy ekotoksykologii, C. H. Walker, S. P. Hopkin, R. M. Sibly i D. B. Peakall, PWN 2002.
Podrczniki ekotoksykologii...
POLECANE: Podstawy ekotoksykologii, C. H. Walker, S. P. Hopkin, R. M. Sibly i D. B. Peakall, PWN 2002. Ekotoksykologia: od komrki do ekosystemu, R. Laskowski i P. Migula. PWRiL 2004. NIE: Podstawy ekotoksykologii, P. Rejmer, Ekoinynieria 1997.
...oraz statystyki
Ekotoksykologia - co to takiego?
E. jest t dziedzin wiedzy, ktra bada wystpujce w rodowisku substancje chemiczne w aspekcie ich oddziaywania na organizmy ywe w sposb dugotrway, systematyczny oraz w niskich dawkach (Rejmer, 1997) E. zajmuje si ochron systemw ekologicznych przed szkodliwym dziaaniem syntetycznych substancji chemicznych (Calow, 1993) E. zajmuje si badaniem szkodliwego dziaania substancji chemicznych na ekosystemy (Walker i in., 1996) Nauka integrujca ekologiczne i toksykologiczne efekty chemicznych zanieczyszcze z losami tych zanieczyszcze w rodowisku (przemieszczanie si, przemiany, rozkad) (Forbes i Forbes, 1994)
Prapocztki
Co za duo, to niezdrowo Sola dosis fecit venenum Paracelsus (Phillippus Aureolus Teophrastus Bombastus von Hohenheim; 1493-1541) Prawo tolerancji Shelforda (Victor E. Shelford; 1877-1968)
!
Biomagnifikacja (np. DDT, Me-Hg)
Biokoncentracja (pestycydy, metale i inne)
Biokoncentracja Biomagnifikacja
Clear Lake (Kalifornia): 1950 1960, ok. 20 tys. L 30% DDT do jeziora (zwalczanie muchwek z rodz. Sciaridae ryby perkozy i inne ptaki drapiene masowe wymieranie
Inne synne katastrofy ekotoksykologiczne Choroba Minamata: lata 1950., Chisso Corporation Hg Zatoka Minamata ryby ludzie ok. 1000 ofiar miertelnych! Choroba Itai-Itai: 1940 1960, Prefektura Toyma nawadnianie pl ryowych wod zanieczyszczon Cd przez odpady kopalniane Cd w ryu ludzie cikie zachorowania
Ptaki lene
Zmiana (%)
Narodziny ekotoksykologii
TOKSYKOLOGIA
Toksykologia kliniczna
Toksykologia sdowa
Ekotoksykologia (stosowana)
ekosystemowa ekosystemowa
populacyjna populacyjna
ewolucja odpornoci
Mikroelementy i ksenobiotyki
Funkcjonowanie organizmu 100% Optimum
100%
Zakres tolerancji
Zakres tolerancji
Stenie letalne
Stenie mikroelementu
Stenie ksenobiotyku
Kady osobnik ma waciwy sobie zakres tolerancji wzgldem wszystkich czynnikw rodowiskowych; Czynniki niezbdne do ycia, np. mikroelementy, maj okrelone wartoci minimalne i maksymalne, w zakresie ktrych osobnik moe y; Pozostae czynniki, np. ksenobiotyki, mog nie przeszkadza w niewielkich ilociach, ale staj si toksyczne powyej pewnej wartoci progowej
Pierwiastki gwne (C, O, N, H): % Pierwiastki podrzdne (S, P, Cl, Ca, Mg, Na, K): mg/dm3 Pierwiastki ladowe (Sr, B, Si, F, Li, Al, Fe, P, Ba, I, Mo, Zn, Mn, V, Ni, Cu, Co, Sn, Se, Cr, Pb, Cd, Hg, Os, Rb, Ar, In, Ti, U, aktynowce): <10-3 mg/dm3
Biogeny i ksenobiotyki
IA H Li Na K Rb Cs Fr IIA IIIA IVA VA VIA VIIA VIII VIII VIII IB IIB IIIB IVB VB VIB VIIB 0 He Ne Ar Kr Xe Ru Be Mg Ca Sr Ba Ra H V As B Al Cu Zn Ga Ag Cd In Au Hg Tl C Si Ge Sn Pb N P As Sb Bi O S Se Te Po F Cl Br I At
Sc Y Lu Ac
Ti Zr Hf Th
V Nb Ta Pa
Cr Mn Fe Co Ni Mo Tc Ru Rh Pd W Re Os Ir Pt U
- pierwiastki podstawowe (makroelementy) - inne pierwiastki niezbdne zwierztom i rolinom (mikroelementy) - pierwiastki prawdopodobnie niezbdne niektrym organizmom
U czowieka 99.9 % atomw 11 najpospolitszych pierwiastkw, w tym: 99% C, O, H, N 0.9% Na, K, Ca, Mg, P, S, Cl 0.1% pozostae ok. 10 pierwiastkw
Metale
Klasyfikacja chemiczna:
Klasa A: wice tlen (np. Ca, Mg, Mn) Klasa B: wice azot lub siark (np. Cd, Cu, Hg) Przejciowe (np. Zn, Pb, Fe, Co)
Klasyfikacja biologiczna:
mikroelementy (np. Zn, Cu, Ni, Cr) ksenobiotyki (np. Pb, Hg, Cd*)
COO
N N
COO N
Fe
N
NH
Fe O
N
O C O
Fe
N
N NH
N NH
NH
Deoksyhemocjanina
Deoksyhemerytryna
Cu
NH
NH
Przykady metaloenzymw
Rubredoksyna (Fe)
- transport elektronw
MSS4 (Zn)
- przewodnictwo sygnaw za porednictwem GTPazy