Ekologie cz.
II
W ostatnim numerze zajęliśmy
się problemami gobilnów i or-
ków. Wzbudziły one zainteresowa-
nie i sprowokowały kolejne pyta-
nia u naszych drogich czytelników.
Na waszą prośbę przedstawię in-
ne zagadnienie, aniżeli początkowo
zakładane. Do kwestii płaskosto-
pia u zamieszkujących Aeris gnolli
postaramy się powrócić przy innej
okazji.
Koboldy są raczej niegroźnymi,
małymi stworzeniami, które potra-
fią zachowywać się przyzwoicie,
jeżeli znajdą się w odpowiednim
środowisku. Chociaż uważane za
utrapienie na wsiach i ledwie ak-
ceptowane w miastach, na Aeris
zyskały akceptację większą, aniżeli
na przykład gnomy. Być może wy-
nika to z ich nie tak bardzo dener-
wującego usposobienia. Zauważy-
łem jednak objawy aż nazbyt duże-
go zbliżenia z tymi stworzeniami.
Rodzi się pytanie — czy koboldy
naprawdę nadają się na opiekunki
dla dzieci?
Utrzymanie tego małego reptilio-
na jest tanie. Mało jedzą i ma-
ją względnie niewielkie wymaga-
nia płacowe. Potrafią też być bar-
dzo pracowite, a przy odpowied-
nim podejściu uda się je nakło-
nić do nauki paru kołysanek. Nie-
mniej wszystkie te zalety tracą na
ważności w porównaniu z nega-
tywnymi aspektami tego rozwiąza-
nia. Koboldy posiadają ostre pa-
zury i zęby. Co prawda te drugie
nie stanowią tak dużego problemu
u względnie cywilizowanego oka-
zu.
Osobną kwestią jest wpływ opie-
ki ze strony stworzenia tego ga-
tunku na psychikę młodociane-
go. W skrajnych wypadkach mo-
że dość do pogryzień i podra-
pań rodziców przez dzieci starające
się naśladować swój wzorzec. Nie
stwierdzono możliwości wyhodo-
wanie przez dziecko łusek, ale być
może będzie ono bardziej skłonne
do obrania w życiu ścieżki Ucznia
Smoka.
Zatem — czy kobold to dobra
opiekunka? Trudno to jednoznacz-
nie stwierdzić, bez empirycznych
doświadczeń. Z całą pewnością
jest to ciekawa propozycja dla ro-
dziców, którzy cenią nieortodok-
syjne myślenie, a jednocześni e
nie boją się ryzykować zdrowym
rozwojem umysłowym swoich po-
ciech.
Przejdźmy do drugiego dzisiejsze-
go zagadnienia — żywiołków wo-
dy. Chociaż są to stworzenia z in-
nego świata w Faerunie spotyka się
je stosunkowo często, biorąc pod
uwagę liczbę nieodpowiedzialnych
magów i wymarłych przez swo-
ją lekkomyślność cywilizacji. Tak
też dochodzimy do mojej teorii do-
tyczącej jeszcze większej obecno-
ści tych istot na Aeris. Powszechną
wiedzą jest, iż przed wiekami wy-
spa stanowiła dziedzinę potężnego
lisza. Pozostawił on po sobie wiele
ruin.
Wiadome jest także, że nie był
on liszem w momencie przybycia
na wyspę. Zatem raczył się po-
dobnymi wygodami co i inni ro-
zumni. Wygodami, oraz wygód-
kami. Istnieje wielkie prawdopo-
dobieństwo, iż z zamiłowania do
kąpieli lub w poszukiwaniu kry-
stalicznie czystej wody otworzył
on portal na plan żywiołu wo-
dy. To czy była to ekstrawaganc-
ka toaleta, czy też łaźnia pozosta-
Nieoszlifowany Klejnot
Ostatnio spotkałam kogoś, dla ko-
go rzeczy mnie zajmujące są rów-
nie ważne. Innymi słowy, spotka-
łam pokrewną duszę i bardzo to
sobie chwalę. Spędzamy mnóstwo
czasu na dyskusjach i nadziwić się
nie mogę jak w jego pragnieniach
i lękach odnajduję siebie sprzed
lat. Rzecz tym zabawniejsza, że je-
steśmy rówieśnikami, ale ja mia-
łam szczęście wcześniej trafić na
dobrych nauczycieli, którzy dali mi
niezłe podstawy.
Ukształtować kogoś to wyzwanie.
Jest prawdziwą sztuką wykrzesać
z „ucznia” to co w nim najlep-
sze i nie narzucić mu jednocze-
śnie swojego punktu widzenia. Jak
go poprowadzić by nie podać, jak
na tacy, gotowych odpowiedzi tyl-
ko zmusić do własnych poszuki-
Bananowym okiem!
Zastanawiałeś się kiedyś co robią
drowy na wyspie Aeris? Myślisz
że handlują? Szpiegują? Mordują?
No może troszkę racji w tym jest,
ale ostatnie doniesienia pokazują,
że jest całkiem na odwrót. Wy-
tłumaczył nam to pewien mroczny
elf, którego dalej będziemy zwać
Okrytym Ciemnością, niestety nie
znamy jego imienia, a na taki przy-
domek zasłużył sobie poprzez swój
sposób pożegnań. Gdy oddala się
od rozmówców ma zwyczaj uży-
je niejasne. Owy portal pozosta-
je jednak najpewniej otwarty, oka-
zjonalnie przepuszczając żywioła-
ki. Chociaż są one groźne odwra-
cają naszą uwagę od prawdziwe-
go zagrożenia — stoimy w ob-
liczu zagrożenia, mogącego prze-
istoczyć Aeris w gnijące moczary.
Apeluje o jak najszybsze odszu-
wań i nie zniechęcić go jednocze-
śnie? Jestem bardzo ciekawa, gdzie
zaprowadzą go jego poszukiwania,
może akurat zaskoczy mnie i pój-
dzie ścieżką o której istnieniu sa-
ma nie miałam pojęcia? Bo prze-
cież kto powiedział, że ”mistrz”
nie może się nauczyć czegoś od
„ucznia”?
Jeśli nie może to pewnie tylko dla-
tego, że za bardzo narzuca swo-
ją wolę i taki „mistrz” to zwy-
kły wyrobnik, który może i potra-
wać zaklęć ciemności byśmy nie
mogli go odnaleźć.
Ale od początku, kim jest Okry-
ty Ciemnością i jakie ma dla nas
przesłanie? Z przyjemnością odpo-
wiem wam na te pytania, odpo-
wiedzi te będą kluczowe w lep-
szym zrozumieniu mrocznych el-
fów i zacieśnieniu więzów przyjaź-
ni pomiędzy nimi. Wpierw jednak
zastanówmy się nad reputacją tej
kanie tegoż nieszczęsnego portalu
i ostateczne go zamknięcie dla do-
bra nas wszystkich, a także w ce-
lu ratowania zagubionych żywioła-
ków.
Elminster z Latryny.
fi przekazać podstawy, ale nigdy
nie dojdzie do sedna, nie wytłuma-
czy „istoty rzeczy”, zatem pozosta-
wi po sobie jakąś gorzką pustkę.
Mam nadzieję, że sobie poradzę
i oszlifuję ten gadatliwy diamen-
cik tak by świecił najpełniejszym
blaskiem. Sama przy okazji cze-
kam, że i mi wreszcie uda się trafić
na jakiegoś „mistrza” z prawdzi-
wego zdarzenia. Jest jeszcze parę
rzeczy, które chciałabym poznać,
parę wątpliwości, które wymaga-
ją rozwiania. Doświadczenie, któ-
rego nabrałam odsłoniło nowe py-
tania na które sama nie dam rady
odpowiedzieć.
Oby nie przyszło mi czekać całe
życie...
Szpila.
rasy. Jest ona mroczna, zła i prze-
siąknięta żądzą krwi.
Ale chyba każdy słyszał o boha-
terze krain Drizzcie Do’Urdenie?
To tylko potwierdza, że wśród el-
fów w podmroku wielu chce skoń-
czyć ze swym dotychczasowym
życiem i upodobnić się do swych
powierzchniowych kuzynów. Do-
wodzi tego Drizzt, dowodzą tego
wyznawcy Eilistraee, a teraz po-
twierdza to także Okryty Ciemno-
ścią.
Całkiem niedawno pojawił się on
w Silwood gdzie przekazał nam
swe posłanie i zdradził nam coś
cennego, na dowód swych czystych
intencji. Mówił on o tym że dro-
wy chcą i powinny żyć w harmonii
z powierzchnią, powinny one po-
magać innym i dążyć do akcepta-
cji poprzez akceptację innych ras.
Powiedział on o pragnieniu mrocz-
nych elfów do miłości i akcepta-
cji. Mówił nam, że w przyszło-
ści gdy dorośnie chciałby naśla-
dować w swych czynach Drizzta
Do’Urdena.
Z jego wypowiedzi można wy-
wnioskować że jest jeszcze mło-
dym elfem, ale pamiętajmy że jeśli
dzieci owej ”mrocznej i złej rasy”
mają takie marzenia to w niedale-
kiej przyszłości czeka nas wspania-
ły, całkiem nowy etap jakim będzie
powszechna akceptacja mrocznych
elfów. Z pewnością wiele czasu
Ciężkie rozmowy między płciami
Czy uważasz, że kobiety są zmien-
ne?
Absolutnie. Zawsze trzeba być
czujnym przy was, bo nigdy nie
wiadomo, kiedy zmienicie zdanie.
Akurat. Wcale tak często nie zmie-
niamy zdania o ile jesteśmy zdecy-
dowane.
Gdybyś dała mi dokończyć, to
bym dodał, że prócz zmienno-
ści charakteryzuje was niezdecy-
dowanie.
I płochliwość i co tylko... Prze-
stań z tymi truizmami bo zapo-
mnę o czy miałam mówić. Ach tak,
zmienność. Mężczyźni to dopiero
zmienni potrafią być.
W jakim sensie?
Jednego dnia nie chce taki ze mną
rozmawiać, żeby następnego być
mi niemalże najlepszym przyjacie-
minie nim wszyscy zapomną o ich
czynach, ale pokażmy że skoro one
potrafią i chcą się zmienić to my
potrafimy wybaczyć!
lem.
Najwyraźniej poznał jakaż to
wspaniała z ciebie osoba.
Nie kpij. Nie tyle się poznał co
pewnie miałam szczęście choć raz
znaleźć się we właściwym miejscu
i we właściwym czasie. Co ozna-
cza w jego towarzystwie i pewnej
damy w której się on chyba durzy.
I widzisz nagle jaka zmiana?
Skoro liczy na powodzenie to
musi się chwytać każdego spo-
sobu zapewniającego zwycięstwo.
Znasz zasadę, że najlepiej czuje-
my się w towarzystwie tych, któ-
rzy mówią to co chcemy usłyszeć.
Ale, żeby aż do tego stopnia!?
Powiedz czy chociaż jego taktyka
poskutkowała?
Z tego co mi wiadomo to nie.
Też byłbyś w stanie wygadywać
Gdy następnym razem spotkasz
mrocznego elfa, porozmawiaj
z nim, wykonaj gest przyjaźni, a na
pewno zobaczysz że warto. Z po-
czątku może być ciężko, ale przy-
jaźnie nigdy nie są łatwe, jednak
dajmy szansę naszym podziemnym
przyjaciołom. Przekonajmy się że
warto!
Tobie Okryty Ciemnością, jak żar-
tobliwie Cię nazywam dziękuję
w imieniu swoim jak i wszyst-
kich powierzchniowców. Dziękuje-
my za twe intencje i życzymy po-
wodzenia jak i mamy nadzieję że
nasz upór nie będzie przeszkodą
w realizacji idei powszechnej przy-
jaźni.
Tym akcentem kończę ten krótki
artykuł, wierzę że teraz przynaj-
mniej część z czytelników popa-
trzy na mroczne elfy cieplejszym
okiem.
Bananowe Oko.
skończone głupoty gdybyś tylko
wiedział, że ktoś chce je usłyszeć?
Cel uświęca środki. Ale
wy kobiety też lubi-
cie wygadywać farmazony.
Niby jakie?
Lubicie umniejszać swoje zalety.
Wcale nie jestem piękna, wcale
nie jestem taka zdolna... Komple-
menty się przyjmuje, a nie dysku-
tuje z nimi.
Może to oznaka skromności?
Akurat. O, albo co ostatnio usły-
szałem, młoda, urocza dziewczy-
na zaprzeczyła, że w ogóle jest
dziewczyną.
Mężczyzna?
Nawet gorzej według jej słów.
I sama powiedz, kto wygaduje
większe głupstwa?
Na pewno miała w tym jakiś cel.
Może chciała zbyć zbyt nachalnych
adoratorów? Czasem taki bezcere-
monialny sposób jest najlepszy.
Myślisz, że naprawdę warto zgry-
Zasłyszane na rynku
Półdrowka zniknęła!
Półdrowka Neilithi zniknęła w nie-
wyjaśnionych okolicznościach!
Czarownica była po raz ostatni
widziana z kompanią 3 krasnolu-
dów. Co na to burmistrz Eiverhow
— Khalum Brawnanvil? Czy kra-
snoludy byłyby zdolne do takich
czynów? Drow Sorn utrzymuje iż
Neilithi popłynęła na kontynent do
swej mentorki, znajomi jednak nie
potwierdzają tej wersji, mówiąc
iż prawdziwa Neilithi nigdy nie
wyjechałaby bez pożegnania..
Zarinell i Valin zaręczeni!
wać głupszego niż się jest w rze-
czywistości?
Zależy od sytuacji...Ale wracając
do flirtowania, chyba jest granica
głupot czy też naginanych prawd,
które byłbyś w stanie powiedzieć,
prawda?
No tak. Poza tym dobra sztuka
flirtu polega na tym, żeby cza-
rować słowem, mówić może tro-
chę za dużo, trochę za szeroko dla
uzyskania efektu. Tylko że druga
strona musi brać na to poprawkę.
Od razu uśmiechnąć się kąśliwie
i rzucić „bujać to ja, ale nie mnie?”
Chyba jednak należy brać tę po-
prawkę trochę mniejszą...
Jak nasza redakcja podawała wcze-
śniej o jakże gorącym romansie
tych dwojga, tak ostatnio dowie-
dzieliśmy się ze swoich źródeł iż
są zaręczeni. Czy jednak długo wy-
trzymają ze sobą, wiedząc jakie
ekscesy dzieją się w kręgu dru-
idów?! O tym napisaliśmy niżej!
Ekscesy w Kręgu!
Aerisowi druidzi mają się napraw-
dę świetnie! Nocne zabawy połą-
czone z tańcem skąpo ubranych
driad to u nich codzienność! Czy
przytulacze drzew mają problemy
ze znalezieniem drugich połówek?
I co najważniejsze czy nie jest to
konkurencja dla Kociej Maski? Re-
dakcja z całego serca zazdrości
tak hucznych zabaw, na pewno nie
można teraz powiedzieć, że druidzi
się nudzą!
Gnomy i ich przedstawienia
Czy to już koniec gnomów? Niee...
oczywiście że nie. Ostatnio znów
jeden z tych jakże uroczych osob-
ników widziany był na placu
w Silwood. Chciał zademonstro-
wać swoje umiejętności magiczne,
jednak jak to z gnomami bywa -
nie wyszło mu to zbyt dobrze. Po-
Albo dostosować wielkość popraw-
ki do szturmującego.
Nie należy osądzać po pozorach...
Wystarczy parę zdań by móc osą-
dzić czy pozory mylą.
Zdajesz się być bardzo rozczaro-
wana.
To zdrowy rozsądek mój drogi. Je-
śli ktoś nie jest w stanie mnie za-
interesować na początku to i nie
zainteresuje mnie później. Tak to
działa.
A ja cię chociaż zainteresowałem?
Wciąż z tobą rozmawiam.
Ona i On.
mylił iluzje trzęsienia ziemi z nor-
malnym czarem trzęsienia (redak-
cja współczuje widzom przedsta-
wienia). Ferauain jak zawsze miała
pełne ręce roboty, a nam pozostaje
jedynie poszukać gnoma cyrkowca
na Aeris.
Zmiany elfów
Urocza elfka Leoreth uparcie zwy-
kła powtarzać, że nie jest elfką.
Nasza Redkacja odkryła jej ta-
jemnicę! Otóż urocza czarodziej-
ka uważa się za ... umbrowego ko-
losa! Mamy nadzieje, że to tylko
chwilowa zniżka formy umysłowej
i trzymamy kciuki za szybki po-
wrót do zdrowia i pogodzenia się
z tym kim jest. Kochana, inni mie-
wają gorzej!
Elfi rozłam
Ostatnio tajemnicza choroba zmo-
gła zasłużonych dla społeczeństwa
elfich kapłanów, Alaverla i Leirel-
le. Z tego co udało się nam ustalić,
powodem choroby miałaby być za-
trute strzały, którymi zostali ugo-
dzeni. Co ciekawsze, strzały miały
być elfickie! Czyżby rozłam pośród
Ludu? Będziemy trzymać rękę na
pulsie!
 Roszada, a bicie w przelocie
Otóż podobno dawno temu w eg-
zotycznej Zacharze, daleko na po-
łudniu żył sobie pewien radża, któ-
ry wyróżniał się wyjątkowym de-
spotyzmem i zarozumiałością. Aby
poglądowo wykazać radży jego za-
leżność od poddanych, ktoś z je-
go otoczenia wynalazł szachy1 . Na
drewnianej desce walczą dwie ar-
mie kościanych figurek. Na czele
każdej armii stoi król. Jest on naj-
ważniejszą figurą2 , a jednocześnie
najsłabszą, istniejącą tylko dzięki
swym poddanym, czyli innym fi-
gurom, walczącym u boku króla.
Słabszy od króla jest tylko pion,
przedstawiający biednego i liche-
go szeregowego żołnierza, ale i on
Zielone Trawy
Dni kilka temu były Zielone Trawy.
Z chęcią podzielę się zatem z wa-
mi mymi wrażeniami z tego festy-
nu. Odwiedziłam mianowicie Targi
Magii w Silwood. Wprawdzie nie
udało mi się obejrzeć całości —
z przyczyn obiektywnych spóźni-
łam się — to jednak całe widowi-
sko zrobiło dość przyjemne wraże-
nie.
Oczywiście najciekawszą częścią,
chociaż wcale nie pierwszą, był po-
kaz magii (tutaj znów udało mi się
obejrzeć jedynie początek, pilne
wezwanie spowodowało, iż zmu-
szona byłam ujść niedostrzeżona
z części pokazów, jednakże umie-
jętności występujących magów ro-
biły wrażenie.
Pokazy tzw. szkoły wywoływa-
nia pokazywały, dlaczego nie na-
leży stawać na drodze nawet po-
jedynczym magom. W konkuren-
cji, w której zmierzyła się dwójka
członków Konwentu Wiedzy Mi-
1
Pośród drowów jest znana odmiana tej gry zwana Savą.
2
Wraz z zamatowaniem króla (nigdy nie ginie) kończy się gra.
pod umiejętnym kierowaniem mo-
że w końcu swej drogi przekształ-
cić się w najsilniejszą figurę - het-
mana, głównodowodzącego woj-
skami generała.
Radża, nie zauważywszy ukrytego
morału wpadł w zachwyt i zapro-
stycznej — drowka Sinzyne oraz
kupiec Terian. Chociaż okiem la-
ika pokaz Sinzyne robił wraże-
nie bardziej różnorodnego, to jed-
nak sędziowie przyznali zwycię-
stwo Terianowi. Drowka zresztą
niemal natychmiast odegrała się
na sędziach i Terianie, w dziecin-
ny niemal sposób ośmieszając ich
podczas konkursu zatytułowanego
„kto zniszczy więcej manekinów
za pomocą jednego zaklęcia”. Za-
deklarowała, iż zniszczy wszystkie
i pokazała, iż może to uczynić.
Drugim punktem pokazów był po-
kaz magii ochronnej. Niestety, dla
ponował wynalazcy dowolną na-
grodę. Wtedy ten poprosił by radża
dał mu w nagrodę tyle ziaren zbo-
ża, ile zmieści się na wszystkich
64 polach szachownicy, kładąc na
pierwszym polu jedno ziarno, na
drugim dwa, na trzecim cztery i tak
dalej. Radża myśląc, że suma zia-
ren nie przekroczy jednego worka,
zdziwiony był skromnością proś-
by, ale rozkazał uczynić jej za-
dość. Jakież było zdziwienie wiel-
moża, gdy okazało się, że dla wy-
pełnienia rozkazu nie wystarczyło
by zboża z zapasów całego Tori-
lu...
Redaktor Naczelny.
laika to, co działo się podczas tego
pokazu, było właściwie niezrozu-
miałe, więc podam tylko zwycięz-
cę - nieznany mi bliżej elf, któ-
ry zdaniem sędziów dysponował
większą ilością magii ochronnej,
niż jego konkurent, kupiec Terian.
Ostatnią z konkurencji jaką dane
mi było zobaczyć był pokaz ilu-
zji — i tutaj bezapelacyjnie zwy-
ciężyła drowka Sinzyne, ukazując
wszystkim jaskinię Podmroku. Po
jej pokazie nie pojawili się ewen-
tualni konkurenci, chcący pokazać
coś więcej. Szkoda.
Z innych uroczystości podczas
Targów Magii należy wymienić
z pewnością nabożeństwo ku czci
Mystry, w którym ku zdumieniu
wszystkich, w tym piszącej te sło-
wa, z jakichś powodów wzięła
udział wspomniana wcześniej Sin-
zyne. Swoją drogą pewien maruda,
również biorący udział w nabożeń-
stwie, powinien chyba cieszyć się
z łaskawości Pani Magii. Inaczej
pewnie trafiłby go grom, lub silny
wiatr zmiótł do Kanionu za bluź-
nierstwa.
Ostatnim z istotniejszych punktów
programu była licytacja różnych
magicznych zabawek. Lecz zarów-
no ceny jak i charakter oferowa-
nych przedmiotów nie skłaniały
obecnych tam do większych zaku-
pów.
Na zakończenie pozostaje mi tyl-
ko czekać na kolejne Targi Magii
i liczyć na jeszcze ciekawsze wi-
dowisko.
Kotka.

Drewno, czyli bardzo chodliwy towar

Niedawno w Silwood miał atak
tajemniczej bandy rabusiów, po-
dejrzewa się ściśle zorganizowaną
szajkę gnomów z Lantanu. Otóż
grupa podejrzewana jest o niedaw-
ne kradzieże dokonane w obrębie
miasta Silwood, kiedy to skradzio-
ne zostały drzwi, tablice informa-
cyjne, ławki, a nawet bramy wej-
ściowe miasta! Słyszano też o ka-
pitanie statku z Aulos, wedle słów
którego (cytując): „Zarąbali mi sta-
tek!”. Chodzą plotki jakoby bramy
można było teraz znaleźć na stra-
ganach w Waterdeep, a ławki i ta-
blice informacyjne trafiły na egzo- prawda. Zawsze może się okazać,
tyczny import do Kara-Tur. Dru- że była to robota specjalnie wy-
gą z ciekawych plotek jest rzu- hodowanych do niszczenia drew-
cenie podejrzeń na straż miejską na korników z Dekanteru, w końcu
Silwood, która rzekomo miałaby gobliny już są...
ukraść wszystkie drzwi na życze-
nie szanownej Arcykapłanki Su-
ne, Ferauain, aby polepszyć jakość
i komfort pobytu w miejskich lo-
chach, poprzez wymianę stalowych
krat na stylowe i mocne, dębo-
we drzwi. Cała sprawa jest owia-
na wielkim całunem tajemniczości Karczemny Bywalec.
i tylko prawdziwie światłe umy-
sły są w stanie dojrzeć gdzie leży