BIULETYN KS I Ę Ż Y R O G A C J O N I S TÓ W

WIELKIE ZNIWO
Październik rok 2008 – nr 65 POWOŁANIA I MODLITWA
01-100 Warszawa; ul. Stroma 30 022 836 80 00 fax 022 837 12 72; www.rogacjonisci.pl; e-mail: rcj@rogacjonisci.pl

Drodzy Czytelnicy! Wspólnota Księży Rogacjonistów w Warszawie

W tym numerze
przedstawiamy:
- nową wspólnotę
w Warszawie,
- bajkę A. Mickiewicza
o zbożu,
- modlitwę dla Członków
Stowarzyszenia Modlitwy
o Powołania,
- Powołanie siostry
Dolorosy (Genowefy
Czubakówny). Część III
- ERA-meeting –
fotoreportaż,
- kurs języka włoskiego
w Padwie – fotoreportaż,
- ,,Adopcja na odległość”,
- książki oraz film
o św. Annibale Maria
Di Francia, naszym
założycielu,
- Letnie warsztaty plastyczne.
Od września bieżącego roku, oprócz księży pracujących na stałe
w warszawskim domu Księży Rogacjonistów, czyli Ks. G. Matteo Foglia-
ta – przełożonego domu oraz rektora kaplicy Św. Annibale i Ks. Dariu-
sza Moskala – ekonoma i odpowiedzialnego za duszpasterstwo młodzieżowe,
zamieszkali również dwaj klerycy, skierowani z naszego seminarium w Rzymie
na rok praktyk.
Kleryk Marcin Bajda pochodzi z Krakowa. W czasie praktyk będzie odpo-
wiedzialny za pracę duszpasterską na rzecz powołań oraz pomoc w jadłodajni
dla osób bezdomnych i ubo-
gich.
Kleryk Dawid Janic-
ki pochodzi ze Szczecina.
W trakcie rocznej praktyki bę-
dzie pomagał w naszej świetli-
cy - Instytut Antoniański dla
Dzieci i Młodzieży.
Obu klerykom życzy-
my wzrastania w powołaniu
dzięki praktyce duszpaster-
skiej a Czytelników prosimy
o modlitwę w intencji naszego
wspólnego dzieła.

Bajka Adama Mickiewicza o zbożu.

Zboże jest często przewijającym się moty-
wem w literaturze. Historycznie zjawisko zboża to-
warzyszyło wielkim postaciom. Sam Jezus miał do
czynienia ze zbożem: czy to kiedy pomnażał chleb,
czy też kiedy głosił: „Wielkie żniwo, mało robotni-
ków. Proście Pana żniwa, aby posłał robotników na
swoje żniwo”( Mt 9,37-38 i Łk 10,2). Św. Jan The-
ryste (= po grecku: żniwiarz; XI w.) z Rossano w
Kalabrii sam kosił szerokie pola zboża, kiedy zagro-
ziła burza z piorunami i zabiła rolników. Św. Anto-
ni z Padwy (XII w.) obiecał obfity zbiór zboża jako
zadośćuczynienie właścicielowi za podeptane pole,
kiedy ludzie słuchali kazania świętego.
Adam Mickiewicz umieścił bajkę Gorec-
kiego w Trzeciej Części Dziadów. Do tego bada-
nia konsultowałem wydanie jubileuszowe Osso-
lińskich (Wrocław 1955) str. 38-39. Dla określenia
pojęcia bajki korzystam z włoskiego wydania bajek
Ezopa (Esopo, Favole, tekst grecki i włoski, wstęp
G. Manganelli, Biblioteca Universale Rizzoli, Mila-
no 1976).
Poznajmy tekst.
Żegota przedstawia więźniom bajkę Goreckiego we-
dług takich wydarzeń:
1. Wygnanie Adama i Ewy z raju. Głód.
2. Aniołowie rozsypali zboże po drodze.
3. Adam nie wiedział co z nim robić.
4. Diabeł zazdrosny decyduje schować zboże przed
człowiekiem, bo spodziewa się, że „jest w tych ziar-
nach jakaś moc ukryta”.
5. Diabeł nasypał rów żytem.
6. Kiedy przybyła wiosna pojawiła się cała moc zboża.
7. Moralność: Boże zamiary nie zostały przeniknięte.
cd. str 2
cd.
,,Gdy Bóg wygnał grzesznika z rajskiego ogrodu, kończenie zagadki. Ogólnie bajka nie była używana
Nie chciał przecie, ażeby człowiek umarł z głodu; jako oddzielny gatunek literacki w okresie Romanty-
I rozkazał aniołom zboże przysposobić zmu, ale jak w przypadku Dziadów, jako dodatek w
I rozsypać ziarnami po drodze człowieka. pewnym dziele, znalazła swoje miejsce.
Przyszedł Adam, znalazł je, obejrzał z daleka Wróćmy do bajki Goreckiego. Zboże jest
I odszedł, bo nie wiedział, co ze zbożem robić. ukrytym znakiem dobroci Boga na rzecz wygnanego
Aż w nocy przyszedł diabeł mądry i tak rzecze: człowieka. Dlatego staje się ono cichym świadkiem
Niedaremnie tu Pan Bóg rozsypał garść żyta, cudownej Opatrzności Bożej, nawet kiedy Adam nie
Musi to być w tych ziarnach jakaś moc ukryta; dostrzegł, czym ono jest. Diabeł oszukiwał siebie sa-
Schowajmy je, nim człowiek ich wartość dociecze. mego, kiedy siał ziarnka na drodze człowieka. Ponie-
Zrobił rogiem rów w ziemi i nasypał żytem, waż zboże posiada swoją moc, to ona pojawiła się na
Naplwał i ziemią nakrył, i przybił kopytem; - wiosnę. Mickiewicz dodaje zakończenie podkreśla-
Dumny i rad, że Boże zamiary przeniknął, jąc, że moralność bajki dotyczy nieskutecznego prze-
Całym gardłem roześmiał się i ryknął, i zniknął. ciwstawienia wobec planu Bożego.
Aż to wiosną, na wielkie diabła zadziwienie, Zakończenie.
Wyrasta trawa, kwiecie, kłosy i nasienie. Znak zboża zawiera nadzieję życia i przy-
O wy! co tylko na świat idziecie z północą, szłości dla ludzkości. Bajka Mickiewicza zdołała
Chytrość rozumiem, a złość nazywacie mocą; opisywać złość Diabła oraz niespodziankę wiosny
Kto z was wiarę i wolność znajdzie i zagrzebie, (Wielkanoc). Żyto zwycięży! To Żyto Eucharystii
Myśli Boga oszukać – oszuka sam siebie.” dla wiernych rozproszonych jako Kościół na całym
świecie.
Co to jest bajka?
Ezop uznany jest za twór-
cę bajek. Umiał znaleźć świetne
i przyjemne apologie. Dzięki po-
ciągającemu językowi przeniknął
w rozumie i duchu ludzi zdrowy
osąd. Bajka wraca zawsze i po-
jawia się w literaturze w różnych
tradycjach kulturowych i u wszyst-
kich narodów. Poucza, łączy w so-
bie poszukiwanie symbolu i alego-
rii z opowiadaniem fantastycznym.
Każda bajka jest chwilą opowiada-
nia, przypomnieniem nagle znika-
jącym. Ta krótkość ma swoją moc
retoryczną. Bajka powinna być
krótkim podsumowaniem zawiera-
jącym elementy bystrości oraz za-

Modlitwa dla Członków Stowarzyszenia Modlitwy o Powołania

Królowo Apostołów

O Maryjo, Królowo Apostołów, O Matko niestworzonej Mądrości,

od Twego wstawiennictwa wzbudź sługi mądre dla nauczania narodów.
pochodzi każde powołanie.
Ty zawsze zaradzasz wszystkim potrzebom O piękna Jutrzenko,
świętego Kościoła, która zrodziłaś Słońce wiecznej sprawiedliwości,
wzbudzając w czasie sprzyjającym rozpal mistyczną lampę na korcu
dobre sługi świątyni. i spraw, aby rozbłysło wszędzie światło świata,
którym są dobrzy kapłani.
Wysłuchaj nas, Matko Święta,
nie zwlekaj z posłaniem O Współodkupicielko dusz,
dobrych robotników poślij liczne sługi świątyni
do świętego Kościoła. dla zbawienia narodów. Amen.

–2–
 Powołanie siostry Dolorosy
(Genowefy Czubakówny). Część III
Dziennik.
Bez wątpienia część oddzielną stanowią informa-
cje od momentu przyjęcia stanowiska Dyrektorki szkoły
w Prużanie oraz przełożonej klasztoru aż do powrotu do
tego miasta już pod okupacją rosyjską, gdy s. Dolorosa
została oddalona od zgromadzenia. To możemy nazywać
dziennikiem, bo zawiera daty każdego dnia. Rytm przed-
stawienia wydarzeń i emocji przekazuje tutaj całą pulsa-
cję, której przykładem staje się opisanie podróży do cho-
rej matki (str. 115-19) do Generalnej Guberni. Czytelnik
czuje się wplątanym i zaciekawionym z powodu przygód,
które nie tylko zostały dyktowane przez okoliczności, ale
także je rozwiązała z bohaterską odwagą nasza autorka.
Pozwalam sobie gromadzić pod ośmioma częściami infor-
macje z dziennika.
Pierwsza część zawiera wydarzenia nominacji
na przełożoną w Prużanie, uporządkowanie szkoły dla
dziewcząt według wymogów kuratorium w Brześciu; za-
kochanie w miejscu i w ludziach; przyjęcie wzrastającej
liczby uczennic; pierwsze nastroje wojenne i strach z po-
wodu gazu; i wkroczenia Armii Czerwonej.
Druga część: okupacja hitlerowska w Prużanie.
Data uderzenia Niemiec na ZSRR jest przedstawiona:
22.06.1941 r. Armia hitlerowska już przybyła do Prużany
w 24 godziny po rozpoczęciu ataku. Niemcy traktowali
żołnierzy Armii Radzieckiej okrutnie. W Prużanie cywilni
zostali wprowadzeni za miasto i zabici po torturach. Lud-
ność miała wiele pracy, np. kopać doły dla rozstrzelanych.
Są opisane różne przykłady zemsty na ludziach za zamor-
dowanie Niemców: łapanki i spalenia domów. Niemcy
wieczorem bawili się i tańczyli a w tym czasie niedaleko
inni cierpieli i zwariowali za zabijanie i zniszczenie dobyt-
ku. Na początku powiodło się pozytywnie Niemcom we
wszystkich frontach. Hitler był Bogiem. Wprowadzono
nakaz kłaniania się Niemcom. W dniu 25.09.1941 stwo-
rzono getto w Prużanie wprowadzając Żydów z okolicz-
nych miejscowości. Następnie wprowadzono obowiązek
oddania ciepłych ubrań Niemcom. Ale już to nie pomogło
im, bo na wschodnim froncie ginęli nie tylko od kul, ale od
zimna. Na zakończenie tej drugiej części pojawia się Pani
doktor Goldfajnowa. Nasza autorka chorowała ciężko w
styczniu 1942 r. Nie znała tej pani wcale już od począt-
ku pobytu w Prużanie, od roku 1935. Aby uzyskać sługi
Goldfajnowej były potrzebne różne perypetie ponieważ
trzeba było dostać zezwolenie pisemne, aby skontaktować
się z ludźmi z getta. Na końcu lutego 1942 r. zjawiła się
wreszcie i odwiedziła s. Dolorosę: zrobiła miłe wrażenie.
W czasie następnej choroby autorki z powodu wysiedle-
nia sióstr do innego domu Goldfajnowa przybyła, ale była
bardzo smutna z powodu wydarzeń: Niemcy nie dawali
spokoju ludności. Przy następnej wizycie Goldfajnowa
była smutna z powodu zbrodni Linowa i z powodu ocala-
nych od wykopanych dołów do egzekucji i losu getta. Że-
gnając, uśmiechała się i spytała, czy autorka miałaby dla
–3–
niej zakonne ubranie? A ta odpowiedziała, że ma dwa.
Trzecia część: Podróż do chorej matki i powrót
do Prużany. Telegram dnia 19.09.1942 r. z Guberni spo-
woduje odwagę s. Dolorosy. Bez przepustek dotarła do
Białowieży autobusem gestapowców i żandarmów, oraz
pociągiem do Białegostoku przez szczęśliwą pomyłkę
i niezauważenie stacji. Tam od komendy żandarmerii ko-
lejowej dostała zezwolenie wyjazdu do Generalnej Guber-
ni i kupowała bilet. Dowiedziała się, że w Małkini gestapo
nie przepuści ludzi bez przepustki. I tak się stało w izbie
dokumentów na stacji Małkini, jednak celnicy po naradzie
dali pozwolenie tylko na dwa dni. Opisanie tego wydarze-
nia zawiera moc emocji. S. Dolorosa zastała matkę przy
życiu. Po dwóch tygodniach, kiedy już zdrowie matki po-
prawiło się, w dniu 5.10.1942 r. wybrała się z powrotem
do Prużany. Na stacji Małkinii nie było już tak trudno.
Czwarta część: Goldfajnowa. Pani doktor pod ko-
niec października zapytała o sytuację w Guberni, ponieważ
2 listopada gestapowcy otoczyli getto Prużany a Goldfaj-
nowa wyjawiła, że próbowała popełniać samobójstwo.
Prosiła s. Dolorosę, aby ją ukryła. W dniu 5.11.1942 r.
Goldfajnowa została w klasztorze na pięć tygodni. Stwo-
rzyły się różne plotki o niej i o Żydach. Sama na końcu
zdecydowała się wrócić do getta (w dniu 10.12.1942) bo
władze niemieckie jej szukały. W tym czasie w połowie
grudnia pewna s. Dżemma W. przekazała Matce General-
nej Łucji C., że s. Dolorosa przetrzymywała Żydówkę we
wspólnocie. W dniu 12 stycznia 1943 r. s. Dolorosa zo-
stała zwolniona ze stanowiska przełożonej za karę za taki
odważny czyn.
Piąta część: Likwidacja getta Prużany. „Ogrom-
nie przejęłam się tragicznym losem, lecz niestety, pomo-
cy ofiarom udzielić nie można było, gdyż sami byliśmy
bezbronni, słabi wobec uzbrojonych hitlerowców”. Był
dzień wielkiego mrozu: 28.01.1943. Furmanki wywoziły
Żydów do Orańczyc (13 km od Prużany). Likwidacja get-
ta trwała 4 dni. Dr. Goldfajnowa powiedziała parę słów
pożegnania. Ciekawym faktem jest, że nowa przełożona
Alina D. „…wróciła się do s. Dolorosy mówiąc, że jeżeli
chce, może uratować dr. Golfajnową, ale nie w domu za-
konnym…”. S. Dolorosa była pewna, że Goldfajnowa nie
mogła uciekać z deportacji do Orańczyc i do Oświęcima.
Jednak inna siostra, s. Marianna, czuła, że Goldfajnowa
może wrócić i prosić o ratowanie. S. Dolorosa odpowia-
dała, że w tym wypadku będzie szukała dla niej schronie-
nia gdzie indziej. Nastąpi piękna strona liryzmu i miłości
do ludzi. Goldfajnowa wróciła i opowiadała jak udało się
minąć zaplombowania wagonu. Jej miejscowy Ukrainiec
rozpoznał ją i pozwolił uciec. Dotarła do klasztoru w głębi
nocy. S. Dolorosa przyjęła ją. Goldfajnowa położyła się
spać, ale co kilka minut wstrząsały nią drgania. „Przeło-
żona s. Alina nic nie słyszała i o niczym nie wiedziała”
w owej nocy. Ale rano po Mszy św. odparła jej, że nie
może ukrywać Goldfajnowej, bo nie chce zginąć z rąk hi-
tlerowców. Nawet sama Goldfajnowa nie przeko- cd. str 2
cd.
nywała przełożonej. Dowiedziała się, że s. Dolorosa już
nie jest przełożoną i przeraziła się. S. Dolorosa przyjęła
decyzję o wyjeździe z Prużany (to w piątek 29.01.1943),
następnego dnia, w sobotę, sankami pana Michalczyka
do Białowieży. Goldfajnowa ubierała się w drugi habit s.
Dolorosy. Dwaj młodzi Żydzi Janowicze schowali się do
obórki. Gdyby s. Dolorosa została w Prużanie na pewno
nie dałaby im zginąć.
Szósta część: Podróż do Generalnej Guberni. Po-
czątek podróży odbył się w sobotę 30.01.1943 r. sankami
pana Michalczyka do Białowieży (50 km od Prużany).
Goldfajnowa dostała kartę z arbeitsamstu i imię Heleny
Wysockiej. Postój na noc był u Państwa Ciachowckich,
których córka była wychowanką s. Dolorosy. Następne-
go dnia, w niedzielę 31.01.1943 r. dotarły do Białowieży.
Niespodziewane spotkanie było w kościele tego miasta
z s. Feliksą, która miała zadanie zabrać s. Dolorosę do
Białegostoku do Matki Generalnej (Łucji C.). Przy śnia-
daniu u Ks. Proboszcza, s. Dolorosa objawiła, że podró-
żuje z Goldfajnową. W tym samym dniu była podróż do
Hajnówki (22 km od Białowieży) sankami, bo droga była
pokryta śniegiem. Na poniedziałek 01.02.1943 r. znalazły
furmana, który nie wymagał przepustki na nocleg. Była
u niego rozmowa o Żydach deportowanych do Prużany,
o partyzantach i o gnębieniu bezbronnych Polaków przez
gestapowców: różne przykłady tortur, egzekucji na szu-
bienicy w Białowieży na Wigilię Bożego Narodzenia 1942
r., zemsty za podminowanie drogi Hajnówek - Białowie-
ża; różne okrutne sposoby, aby odkryć partyzantów i ich
kolaborantów. Odległość Hajnówek-Bielska to 27 km. Po
południu było spotkanie z profesorem T., który miał żonę
Żydówkę i który był znajomym s. Dolorosy i Goldfajno-
wej. 02.02.1943 r. święto M.B. Gromnicznej: załatwie-
nie sprawy biletów dzięki paczce herbaty, bo gospodarz
p. T. podejrzewał siostry. 05.02.1943 r. podróż pociągiem
z Bielska do Białegostoku. Białystok był okrążony, bo
rozpoczęła się likwidacja getta i wywiedziono Żydów do
obozu zagłady w Treblince. U Matki Generalnej Łucji C.
s. Dolorosa przedstawiła zamiar wprowadzenia Goldfaj-
nowej do domu rodzinnego. Pomimo jej prośby, Matka
Generalna nie pozwoliła Goldfajnowej nocować w klasz-
torze: „Tłumaczyła, że boi się, jest bowiem dużo sióstr,
więc nie da się zachować tajemnicy”… „dodała, że s. Do-
lorosa Czubak jest odważna, ryzykuje, lecz czym to się
skończy, nie wiadomo”. Nocowały więc u państwa W.
znajomych od 1938 r. S. Benigna, która obiecała bilety
na pociąg, celowo nie realizowała zadania, ale czekały
jeszcze osiem dni. Także u P. Józefa W. pojawiły kłopoty
zameldowania, ale tym razem spowodowane przez siostry
zakonne Zgromadzenia s. Dolorosy. One przekonały brata
zakonnego krewnego P. Józefa, by wpłynął na właściciela
domu i wypędził siostry, bo jedna była Żydówką. Ale P.
Józef uspokoił właściciela, twierdząc, że zna siostry od
dawna. W tym razie Goldfajnowa w sobotę trafiła na do-
brego kasjera i kupiła bilety na pociąg do stacji Łapy. W
niedzielę 14.02.1943 r. cała rodzina W. wprowadziła sio-
stry na dworzec i pożegnali się. Łapy odległe były 25 km
na zachód od Białegostoku. Tam skontaktowały się z pa-
nem, który kazał synowi zawieźć siostry do miasteczka
–4–
Sokołowa (12 km od Łap). Gościnność u Pani S. Siostra
Dolorosa prosiła P. S., aby pomogła przekroczyć grani-
cę Małkini. Proboszcz w Sokołach załatwił furmankę do
Wielkiej Dąbrowy. Poniedziałek 15.02.1943 r., po Mszy
św. i śniadaniu podróż do Wielkiej Dąbrowy (25 km od
Sokoły). Proboszcz Wielkiej Dąbrowy powitał je i następ-
nie zaprosił człowieka, który był przewodnikiem ludzi
przez granicę. Z nim siostry ustaliły warunki podróży po-
ciągiem. Proboszcz skierował siostry na gościnę u pewnej
kobiety. 16.02.1943 r. pojawił się przewodnik i powie-
dział, że jeszcze w tym dniu przekroczą granicę. Blisko
stacji Kity we wsi Michałek ustalono miejsce do wsiadania
na pociągu. Dodatkowy strach stworzył się z powodu re-
wizji żandarmerii z Czyżewa: wielkie cierpienie na ocze-
kiwanie pociągu. Tutaj znajduje się piękna strona liryzmu.
Nareszcie parowóz zbliżał się i siostry mogły wsiadać.
„Pociąg zatrzymał się tylko na stacji Czyżew, minął Ko-
ścielne Zaręby i wyjechał poza druty graniczne jeszcze 2
km od stacji Małkini”. 16.02.1943 r. o godz. 15.00 przy-
były siostry pociągiem towarowym przez granicę pilnie
strzeżoną przez gestapowców. Tutaj autorka obdarza Czy-
telnika następną stroną pełną liryzmu i strachu. S. Dolo-
rosa kręci się trzy razy wokół pociągu; trzy razy słyszy
hasło: „Celnik będzie was rewidował” od różnych osób
a nareszcie celnik uśmiechał się a one zrozumiały, że już
są w Generalnej Guberni. „Siostra Helena przez cały czas
w niczym udziału nie brała, tylko bezradnie podążała za
mną”. Nocleg był na wsi Zawisty. 17.02.1942 r. uczestnic-
two w kondukcie pogrzebowym, aby dostać się do miasta
Małkini, tam mogły kupić bilety do Warszawy. Ustaliły
wysiąść w Sochaczewie 20 km od Łowicza i nocować
u pewnej kobiety, która podróżowała z nimi. Następnego
dnia były już w Łowiczu i tam szukały środka lokomocji
i dostać się do rodziny na wsi.
Siódma część: w domu rodzinnym i w Polsce. Od
Łowicza do Olszyna (12 km) podróż dorożką: 18.02.1943
r. po dwudziestu dniach ogromnej niebezpiecznej tułaczki
nasze bohaterki znalazły się w miejscu spokojnym u Zosi
siostry s. Dolorosy. Opis zawiera wiadomości o tym, co
się działo w Warszawie: łapanki ludności cywilnej, de-
portacje do Niemiec, egzekucje. Ziemia siostry Tekli zo-
stała dana Niemcowi z Wołynia. Załatwienie obowiązku
uczestnictwa we Mszy św. dzięki nabożeństwu w kapli-
cy Białocini. Radość matki, kiedy s. Dolorosa ustaliła, że
zamierza pozostać na miejscu aż do upadku Hitlera. Żal
Goldfajnowej z powodu losu swojego narodu. Zdjęcie do
dowodu osobistego i złożenie wizyty proboszczowi Kier-
nozi. Siostra Marika wyrobiła tak zw. kenkarte. Przypadek
znalezienia lekarskiej słuchawki u szewca. Przypadek pa-
lenia Goldfajnowej i wyjaśnienie jej zwyczaju jako asy-
stentki w szpitalu w Wilnie. Rozszerzenie wiadomości, że
ona była lekarzem, przez siostrę Zofię. Zaczęli zgłaszać
się chorzy. Przypadek aptekarza, który stwierdził, że s.
Helena lepiej pisze recepty niż niejeden doktor. Przypa-
dek Niemca, który nie zagroził nikomu, chciał tylko jeść;
i małego Józia, który chciał pokazać swoją bohaterską po-
stawę.
Ks. G. Matteo Fogliata
ERA Meeting 2008 - El Collell (Hiszpania)

Jak co roku, w dniach: 3 – 9 sierpnia, w El Collell odbył się XX

Meeting ERA. Stowarzyszenie ERA skupia młodzież z różnych krajów
Europy, żyjącą charyzmatem Rogacjonistów. W każde wakacje odby-
wa się międzynarodowe spotkanie, aby członkowie mogli lepiej się
poznać, razem wypoczywać, modlić się i zwiedzać nowe miejsca Eu-
ropy. W tym roku w Meetingu uczestniczyło około 100 osób z Polski,
głównie ze Szczecina i z Warszawy. Tematem spotkania były słowa
Jezusa: ,,Ja jestem Drogą, Prawdą i Życiem”. Konferencje, które były
żywo i ciekawie prowadzone przez naszego Księdza Mateusza cieszy-
ły się wielkim zainteresowaniem.
W czasie drogi do Hiszpanii spędziliśmy także 3 dni w Padwie,
korzystając z gościnności Księży Rogacjonistów. Dzięki temu zwie-
dziliśmy Wenecję, Mediolan, a następnie Monte Carlo i Lazurowe Wy-
brzeże. W trakcie pobytu w Hiszpanii odbyła się również wycieczka do
Barcelony.
Przedstawiamy fotoreportaż z tego niezapomnianego spotkania
oraz poezję Księdza Mateusza, która powstała w trakcie wycieczki do
Wenecji:
,,Wenecja”
W pociągu do Wenecji 30.07. 2008 o godz.: 11.47

O Wenecjo, Wenecjo
Vene, vene, o Poezjo!
A nagle: słońce i morze,
Wzdłuż molo
Równoległe ścieżką wodną
Barki i motorówki
Do wyspy płyną
Jak moja wena do Wenecji…

Osoby zainteresowane zapraszamy za rok do Słowenii!!!

Matra Adamczyk

–5–
Kurs języka włoskiego w Padwie

W dniach od 11 lipca do 1 sierpnia,

dzięki gościnności Ks. Sebastiano - prze-
łożonego Instytutu Rogacjonistów w Pa-
dwie, odbył się kurs języka włoskiego dla
młodzieży gimnazjalnej i licealnej z Pol-
ski. Uczestniczyło w nim 11 chłopców.
Idea letnich kursów językowych zrodzi-
ła się w 2004 roku, kiedy to po raz pierw-
szy grupa Polaków została zaproszona do
Padwy. Ks. Sebastiano, który od wielu już
lat współpracuje z warszawskim domem
Rogacjonistów, doskonale poznał naszą
sytuację. Wie, że młodzież chętnie uczy
się języka włoskiego, ale nie wszystkich
stać na drogie kursy czy wyjazdy waka-
cyjne. Dlatego postanowił zaprosić mło-
dzież, która korzysta z bezpłatnych zajęć
prowadzonych przez nauczycieli ze szko-
ły w Padwie. W ramach rewanżu młodzież
bierze udział w drobnych pracach konser-
watorskich, których nie brakuje w tym,
największym chyba budynku Zgromadze-
nia Rogacjonistów.
Młodzież nie jest traktowana jako uczest-
nicy zwykłego kursu, lecz bierze udział
w codziennym życiu wspólnoty zakon-
nej, w modlitwie porannej i wieczornej
oraz we Mszy Świętej. Ten długi pobyt
w Padwie daje również możliwość zwie-
dzania Północnych Włoch, w szczególno-
ści pobliskiej Wenecji.

–6–
 ADOPCJA NA ODLEGŁOŚĆ

Szanowni Dobroczyńcy!
Przypominamy, że w
dalszym ciągu trwa nasza akcja
,,adopcji na odległość”. Dotych-
czasowe kwoty wpłat na rzecz
pomocy dzieciom w Kongo
wynosiły: adopcja pełna (gwa-
rantująca dziecku naukę oraz
całodzienne utrzymanie) – 60
zł. oraz adopcja niepełna (tylko
nauka szkolna) – 40 zł. miesięcz-
nie. Można ją kontynuować na
dotychczasowych warunkach w
następnym roku szkolnym.
Od września bieżącego
roku rozpoczęliśmy nową formę
,,adopcji imiennej” we współpra-
cy z naszym biurem misyjnym w
Rzymie. Pozwoli ona rozszerzyć
pomoc na kolejne kraje misyjne:
Ruandę, Kamerun, Brazylię, In-
die, Filipiny oraz Papuę Nową
Gwineę. Stawka adopcji w tych
krajach wynosi: adopcja pełna –
100 zł lub adopcja niepełna – 50
zł. miesięcznie.
Nowe kwoty dotyczą
osób, które po raz pierwszy
chciałyby podjąć się dzieła ,,ad-
opcji”. Jeżeli ktoś z dotychcza-
sowych Dobroczyńców chciałby
dokonać zmiany i zaadoptować
dziecko w nowych krajach prosimy o wypeł-
nienie zgłoszenia. Jednocześnie informujemy,
że dane dziecka wraz z fotografią zostaną wy-
słane po dokonaniu zgłoszenia.
ZGŁOSZENIE
………………....………...…………………….
imię i nazwisko
…………………......……….………………….
kod pocztowy, miejscowość, dokładny adres
…………..…...…… …….….……………….
telefon kontaktowy mail
Prosimy zaznaczyć:

Podejmuję adopcję pełną (100 zł)

niepełną (50 zł.)
chłopiec dziewczynka

kraj misyjny:
Ruanda
Kamerun
Brazylia
Indie
Filipiny
Papua Nowa Gwinea

……………………………..
podpis

Zachęcamy naszych Czytelników do nabywania książeczek i filmu:

1. ,,Ojciec Sierot i Ubogich” - krótka biografia naszego duchowością i serdecznością Św. Annibale Maria Di Francia.
Założyciela. 4. ,,Droga krzyżowa powołanych” – zawiera rozważania stacji
2. ,,Podróż do Dębna” – publikacja przedstawiająca postać drogi krzyżowej w kontekście powołań.
hrabiny Jastrzębskiej, dobrodziejki naszych dzieł, zawierająca 5. Film prezentujący biografię naszego Założyciela na DVD.
również wiele zdjęć.
3. ,,Matka Maria Nazarena Majone” - przedstawia sylwetkę
współzałożycielki Córek Bożej Gorliwości zafascynowanej Cena każdej pozycji wynosi 5 zł. Przesyłka GRATIS!!!

–7–
Letnie warsztaty plastyczne

W czasie wakacji – przez cały sierpień – w Instytucie

Antoniańskim dla Dzieci i Młodzieży odbywały się co-
dziennie ,,Wykłady i warsztaty artystyczne – LATO 2008
– Zajęcia przybliżające dzieciom i młodzieży architektu-
rę, sztukę i życie codzienne w krajach Unii Europejskiej.
Zadanie zrealizowane zostało dzięki dotacji otrzymanej
z Biura Edukacji Miasta Stołecznego Warszawa, jako
uzupełnienie akcji ,,Lato w Mieście”.
W programie znalazły się między innymi takie tema-
ty jak: ,,Architektura i sztuka Litwy” ,,Sztuka zdobnicza
– Włochy – Rawenna” ,,Perła przyrody – Wyspa Meinau
– Niemcy” ,,Portugalia – sztuka obronna: Tomar – zamek
Templariuszy, Santarem – twierdza Maurów” ,,Hiszpa-
nia – szlakiem pielgrzymów – Santiago de Compostela”.
Każdy dzień rozpoczynał się od wyświetlenia slajdów
na temat najciekawszych zakątków Europy. Następnie
uczestnicy warsztatów wykonywali szkice. Na ich pod-
stawie w pracowni plastycznej dzieci i młodzież tworzyły
ciekawe prace, przy czym codziennie korzystały z innych
materiałów. W ten sposób powstały prace z gliny i mo-
dliny, obrazy malowane na szkle i podobraziu, mozaiki,
witraże, wyroby z korali, szkice węglem, a także prace
wykonane techniką dowolną.
Łącznie w programie wzięły udział 24 osoby. Na zakoń-
czenie warsztatów uczestnicy obejrzeli efekty swojej ca-
łomiesięcznej pracy, które utrwalone zostały na zdjęciach
i slajdach. Wszyscy, którzy wzięli udział w zajęciach pla-
stycznych otrzymali nagrodę w postaci przyborów szkol-
nych, a przede wszystkim aktywnie spędzili wakacje.
Była to okazja do poznania architektury, sztuki i życia
codziennego w wielu krajach europejskich. Uczestnicy
warsztatów otrzymali dyplomy, a ich prace zostały poka-
zane na wystawie prezentującej letnią działalność Insty-
tutu Antoniańskiego w niedzielę 30 sierpnia 2008r.
Edyta Bartosińska

–8–