KWARTALNIK MUZUŁMAŃSKI

Stowarzyszenie Jedności Muzułmańskiej

Nr 1/2009 (167) 1976 - 2009

W NUMERZE:
POŁOWA WIARY Tariq Ramadan

MUZUŁMAŃSKA RODZINA Hajj Mustafa

MIŁOŚĆ - hadisy
 POŁOWA WIARY
Tariq Ramadan

W dzisiejszych czasach życie małżeńskie stało się

wyzwaniem większym niż kiedykolwiek wcześniej.
Wokół nas, mężczyźni i kobiety zbliżają się do siebie i
zostawiają się nawzajem w społeczeństwie, w którym
mylą wolność i brak odpowiedzialności z miłością i
możliwością przystosowania.

Życie jako para nie jest pozbawione wyzwań -

przygotowań, nauki i ciągłych prób dotarcia do drugiej
osoby z cierpliwością, głebią i ciepłem. Mimo, iż
prawdą jest, że zasady Islamu zbliżają lub zbliżą was
do siebie, każdego dnia musicie pamiętać, że osoba, z
którą dzielicie życie ma swą własną historię, rany,
wrażliwość i swe nadzieje.Nauczcie się słuchać,
rozumieć, przyglądać się i towarzyszyć sobie.
Jak wielu mężczyzn, jak wiele kobiet przygotowuje się
do życia jako para, jako rodzina?
Życie jako para jest największą z prób: próbą
cierpliwości, uwagi, zdolności wsłuchiwania się w
Niektórzy zastanawiają się nad tym, inni już podjęli ten
niewypowiedziane słowa, samokontroli, pracy nad
krok. Słyszymy wiele historii... czasami poruszają nas
sobą, leczenia ran. W każdej z tych prób biorą udział
oczekiwania i nadzieje jednych ludzi a czasami
dwie strony. Nie jest to łatwe. Głęboki wysiłek musi
zasmucają bolesne doświadczenia innych. Być może
mieć swój fundament w poczuciu duchowości, w
wy również, bracia i siostry, przygotowujecie się do
dżihadzie w najbardziej intensywnym tego słowa
doświadczenia małżeństwa, znanego w Islamie jako
znaczeniu. W dżihadzie miłości, który przypomina
połowa wiary. Być może już rozpoczęliście dzielić
nam, że należy zająć się uczuciami. Są one
swoje życie z drugą osobą. Dzięki Bogu wasze
utrzymywane, pogłębiane i ugruntowane poprzez
oczekiwania zostały spełnione lecz czasem pojawiają
wasze wspólne wyzwania i waszą cierpliwość.
się wątpliwości... że nie tego oczekiwaliście.
Cierpliwość i zwracanie uwagi na serca doprowadzi
Bracia i siostry, niczego nie powinno się idealizować.
parę, z Bożą pomocą, do światła. Pamiętajcie, bracia i
siostry, o ostatnim z Proroków, pokój z nim, wzorze do
Idealny mąż i idealna żona istnieją tylko w waszych
naśladowania na całą wieczność, tak uważnym, tak
marzeniach. Bóg obdarzył was, tak jak obdarzył
czułym i tak cierpliwym. Nie tylko przypominał on
innych, szlachetnymi cechami i inteligencją. Bóg dał
społeczności o zasadach lecz oświetlał je swą
wam, tak jak dał innym, wady i braki. Doskonałości nie
obecnością, umiejętnością słuchania i miłością.
otrzymuje żaden człowiek.

Aby tworzyć doskonałą parę nie wystarczy dzielić tę

samą wiarę, te same wartości i nadzieje. Jakże wiele
par uległo złudzeniu, iż ich przyszłe życie będzie pełne
harmonii wierząc, że bycie muzułmaninem wystarcza
do udanego małżeństwa? Jak gdyby ich związek
oparty był wyłącznie na spotkaniu dwóch światów
zbudowanych na tych samych wyznawanych
wartościach i tych samych praktykowanych zasadach.

Owa iluzja, która jeszcze wczoraj obiecywała mały raj

na ziemi, dzisiaj czyni życie ciężkim zmaganiem. Jakże
wielu mówi o "zasadach małżeństwa w Islamie"
jednocześnie prowadząc rozdarte i wyniszczające
życie pełne frustracji?
Zanim stała się matką jego dzieci, jego żona była
kobietą, żoną, osobą na nowo odkrywaną każdego
dnia, osobą której towarzyszył i która towarzyszyła
jemu, obiektem jego uwagi, świadectwem jego miłości.
Znał dobrze znaczenie milczenia, siłę dotyku i
wzajemnego spojrzenia, przyjemność w uśmiechu i
czułość w byciu uważnym.

Niektórzy idealizują drugą osobę w takim stopniu, że

nigdy nie dostrzegają tak naprawdę swoich partnerów;
niektórzy zostawiają innych tak szybko, że nie mają
czasu by prawdziwie się poznać. Pamiętajmy o
zasadach Islamu, ich głębi, duchowości i esencji. Życie
jako para, tworzenie związku, bycie cierpliwym w
obliczu przeciwności, kochanie połączone z
wytrwałością, tworzenie fundamentów poprzez pracę
nad sobą - wszystko to stanowi zaproszenie do
duchowości. Umiejętność bycia z Bogiem zapewnia
większy komfort w byciu razem z drugą osobą.
Wyzwanie, próba, z dala od ideału, blisko
rzeczywistości.

Siostry i bracia, musicie przygotować się do

doświadczenia jednego z najpiękniejszych testów w
życiu. Wymaga on od was wszystkiego - serca,
sumienia, wysiłku. Droga jest bardzo długa. Trzeba
nauczyć się wymagać, dzielić się i wybaczać... bez
końca.

Spośród rzeczy dozwolonych przez Boga, rozwód jest

najbardziej pogardzaną. Życie jako para jest trudne:
pamiętaj, że twoja żona jest kobietą a nie tylko matką
twoich dzieci; pamiętaj, że twój mąż jest mężczyzną a
nie tylko ojcem twoich dzieci. Nauczcie się tworzyć
parę wewnątrz rodziny... przed Bogiem i przed
waszymi dziećmi.

To spotkanie, te wysiłki doprowadzą do poczucia

ochrony: One są waszymi okryciami a wy jesteście ich
okryciami. Uczcie się jak byc cierpliwym, okazywać
uczucia, oferować przebaczenie, a osiągnięcie
chroniącą was duchowość i bliskość tych, którzy są
blisko. Wiara staje się wtedy źródłem światła i
obecności drugiej osoby, staje się źródłem ochrony,
próbą serca, energią miłości, połową waszej wiary.

Modlę się by Bóg uczynił tę miłość szkołą wysiłków i

światłem cierpliwości.
 Muzułmańska rodzina
Hajj Mustafa
Zanim przejdziemy bezpośrednio do naszego tematu
jakim jest stworzenie i utrzymanie zdrowej moralnie
muzułmańskiej rodziny, ustalmy najpierw kontekst
naszej dyskusji przy pomocy podstawowego założenia:
Zdrowa bądź niezdrowa rodzina muzułmańska jest
odbiciem stanowiących ją części. Jeśli osoby
odpowiedzialne za nią żyją pełnią życią, kierowane
przez mądrość, serce oraz pewność, iż Bóg nad
wszystkim czuwa, rodzina taka ma pełen potencjał i
możliwość osiągnięcia równowagi i sukcesu. Jeśli
jednak pozbawione są boskiego przewodnictwa,
kierując się przede wszystkim wpływem otaczającego
świata, jest to recepta na niepowodzenie.
Zdrowie w pełnym tego słowa znaczeniu jest
naturalnym rezultatem stosowania się do mądrości
nauk Islamu, które przy udziale mądrych i oświeconych
towarzyszy życiowych służą podstawowemu celowi
jaki wyznaczył nam Stwórca: aby znać Go i kochać.
Bóg powiedział w jednym z hadisów qudsi: „Byłem
ukrytym skarbem pragnącym być poznanym więc
dokonałem aktu stworzenia aby mnie poznano”. Jeśli
zestroimy swoje cele w życiu z tym podstawowym
celem, nie tylko stworzymy zdrowe moralnie rodziny
ale rozpoczniemy zdrową transformację naszego
bezpośredniego otoczenia, naszych lokalnych
społeczności, miast, krajów i wreszcie świata.
Zacznijmy więc od przyjrzenia się naszej obecnej
sytuacji a zakończmy na pewnych wskazówkach
mających na celu pracę nad nami samymi oraz nad
polepszeniem naszego życia rodzinnego.
Na początku ubiegłego wieku doszło do gwałtownego
rozwoju zmieniającego zupełnie rolę człowieka, a co
za tym idzie również rolę rodziny i poszczególnych jej
członków. Rewolucja przemysłowa rozbiła doszczętnie
dotychczasowy obraz społeczeństwa i brutalnie
postawiła ludzi, w szczególności mieszkańców tak
zwanego Zachodu, w obliczu nowego paradygmatu,
który definiował ludzką wartość w oparciu o
produktywność i użyteczność przemysłową.
Fantazja przyszłości i rozwoju posunięta została do
granic absurdu, ludzie wyobrażali sobie, iż mieszkać
będą w domach intuicyjnie spełniających wszystkie ich
potrzeby, praca ograniczona będzie do kilku godzin a
wojna, choroby i głód staną się reliktem przeszłości.
Podobne fantazje były i w zasadzie w dalszym ciągu
są marchewką na końcu kija. W naszym
materialistycznym, konsumenckim świecie to
konsument okazuje się być konsumowany.
Wraz z upływem czasu iluzje te były modyfikowane i
dostosowywane do zmieniających się warunków
ciągłego rozwoju naszego materialistycznego
społeczeństwa. Nawet wspólczesna religia i koncepcja
Boga filtrowana jest przez ów model. Większośc tak
zwanych religii, włącznie z wielką liczbą wyznawców
Islamu, padło ofiarą tego snu o fantastycznym
materialnym świecie. Aktualne wydarzenia obnażają
kompletne duchowe bankructwo zarówno
chrześcijańskiego Zachodu jak i rzekomo
muzułmańskiego Wschodu. Bankructwo to zrodziło
model życia wywierający wielki wpływ na sposób w jaki
postrzegamy i traktujemy nasze rodziny, przyjaciół i
nasze stosunki z otaczającym nas światem. Jego
zasięg jest globalny i systematycznie zatruwa ukryty
ludzki potencjał.
 wzajemnie w odkrywaniu swej prawdziwej natury,
równowagi i celu swojego istnienia.
Bóg mówi w Koranie:

   
  
  !
 "
#
 



  

Dla przykładu, przemysł rozrywkowy obejmujący
kulturę popularną – telewizję, muzykę, publikacje –
współgra z instytucjami edukacyjnymi w przejmowaniu
kontroli nad naszymi umysłami, sercami i duszami i
uwarunkowywaniu naszej świadomości tak, aby
odpowiadała jednolitemu spojrzeniu na świat. Pozostali
przejmowani są przez alkohol, narkotyki, rozrywkowy
tryb życia, nacjonalizm, tani patriotyzm czy też inne
„izmy” podtrzymujące kontrolę nad sercami i umysłami.
Sam fakt, iż dyskutujemy na ten temat oznacza, iż w
mniejszym lub większym stopniu odrzuciliśmy
konsekwencje owego duchowego bankructwa i
poszukujemy odpowiedzi oraz sposobów i środków na
uchronienie nie tylko naszych rodzin lecz również
naszych społeczności jak i nas samych. To bardzo
pozytywna wiadomość i powinniśmy pogratulować
sobie podjęcia pierwszych kroków.
Co powinno być więc pierwszym krokiem? Powinno
być nim przebudzenie się i ożywienie naszych serc.
Możemy tego dokonać jedynie poprzez szczerość
wobec siebie i zdobycie się na odwagę by przyznać się
do swojego cierpienia oraz wyrazić pragnienie
przekroczenia barier w jakich się znaleźliśmy.
Następnie szukamy przewodnika w Bogu oraz w tych,
których uważamy za osoby oświecone, które wyzwoliły
same siebie i na których wzorze warto oprzeć swoje
życie. Najlepszą z takich osób był i pozostaje dla nas
Prorok Muhammad, niech Bóg błogosławi go i jego
rodzinę, oraz spadkobiercy jego światła w
nieprzerwanym łańcuchu Imamów oraz Aulija’ullah.
Najlepszym stanem człowieka w dzisiejszych czasach
jest uznanie, iż w sensie duchowym jesteśmy w
potrzebie i musimy szukać przewodnika w Bogu.
Małżeństwo i rodzina w zamyśle Boga i Jego Mądrości
zostało stworzone jako sposób na samopoznanie.
Stawia On mężczyznę w pozycji głowy rodziny, kobietę
jako wsparcie i powierza im dzieci w opiekę, wszyscy
oni są dla siebie nawzajem próbą i wspierają się
Z każdej rzeczy stworzyliśmy parę abyście byli pomni.
(51:49)
Dla kontrastu, postindustrialny model rodziny opiera
się na użyteczności rodziny w ekspansji systemu
materialistycznego. Dobrą nowiną jest jednak fakt, iż
model ten nie jest w stanie przetrwać bardzo długo,
gdyż jego zmierzch wpisany jest w jego naturę. Jest
tylko jedna droga w oczach Boga i jest nią odwieczne
poddanie się Jego Woli. Wszystko inne co widzimy i
czego doświadczamy jest w swej naturze tymczasowe.
W tym przekonaniu oraz w pewności, iż Bóg nad
wszystkim czuwa, wierzący znajdują spokój i
pocieszenie.
Mężczyzna.
Mężczyzna musi przewodzić swemu domowi. Biorąc
na siebie rolę przywódcy, odzwierciedla model
uniwersalnej równowagi i harmonii. Przywództwo
jednak samo w sobie również jest oparte na
posłuszeństwie. Prawdziwy przywódca sam posiada
swego przewodnika. W kontekście modelu rozwoju
według Islamu, mężczyzna musi być ugruntowany w
wiedzy i mądrości, jego serce musi być wolne od
przywiązań i pełne boskiej obecności. Musi być
uważny i świadomy, iż wszystko co staje na jego
drodze stanowi księgę życia, która może być
prawidłowo odczytana wtedy gdy odsunie on na bok
wszystko co rozprasza jego uwagę. Musi on wciąż
pamiętać o boskim celu życia i starać się być
namiestnikiem swojego Stwórcy oraz przykładem dla
swej rodziny.

Kobieta.
W Alamul Ghaib (świecie skrytym) gromadziły się
Arwah (l.mn. od „duch”), które zstąpiły do tego świata
jako dusze – nafs – które stały się mężczyznami i
kobietami. Ich pochodzenie oraz cel są jednak takie
same. Jedyna różnica leży w sposobie w jaki owe
dusze odnajdą swe ścieżki do poznania Boga i
oddania się Mu. Nie ma żadnych barier, jedynie drzwi.
Żadna dusza nie stoi ponad inną w poddaniu się
Stwórcy i w Jego świadomości.
Kobieta jest powierniczką tajemnic, strażniczką
ogniska domowego, osobą dającą pocieszenie oraz
skłaniającą swego mężczyznę do refleksji nad sobą i
większej cierpliwości. Tkwi w niej klucz umożliwiający
mężczyźnie osiągnięcie większej pokory za pomocą
sposobów jakie zna jedynie kobieta. Podobnie jak
mężczyzna, musi ona być uważna, chroniąc swe serce
przed wszystkim co je rozprasza.
Ze względu na swą bardziej otwartą i współczującą
naturę, kobieta jest dzisiaj bardziej niż mężczyzna
narażona na złe wpływy. Wywlekliśmy kobiece serca
na rynek tego świata i poświęciliśmy ich czystość w
imię równości i użyteczności.
Dzieci.
Nasze dzieci są nam powierzone w opiekę. Musimy
wychowywać je w duchu dobrych manier, odróżniania
dobra od zła oraz rozwijania ich naturalnych skłonności
do odkrywania sekretu istnienia na ich własny,
unikalny sposób. Są one naszymi dziećmi, ale także
naszymi braćmi i siostrami w podróży ku
samorealizacji.
Będą doszukiwać się naszych słabości a mimo to
oczekiwać od nas zapewniania im wszystkiego co
konieczne do spełniania ich potrzeb. Patrząc jak
wyrastają na prawdziwych muzułmanów, sami
umacniać będziemy swoją al-fitrah.
Wskazówki dla zdrowego życia rodzinnego
Dzieci: Bądź spełnionym muzułmaninem. Jeśli
praktyka Islamu nie przynosi satysfakcji i zadowolenia
tobie, nie oczekuj by przynosiła je twoim dzieciom.
Dlaczego dziecko miałoby chcieć trwać w religii, która
nie przynosi szczęścia jego rodzicom? Mając w tobie
przykład oświecenia jakie niesie za sobą prawdziwy
Islam, serce i dusza dziecka będą skłaniać się ku
religii, pokaż mu więc jej sukces w twoim życiu.
Dobre małżeństwo: Mając dzieci, dbaj o swój związek
małżeński, jest on bowiem podstawą wychowania
zadowolonych z życia dzieci. Będą się one uczyć tego
czym jest małżeństwo na twoim przykładzie, postaraj
się więc by był to dobry przykład.
Maniery: Nie ma lepszego daru jaki rodzice mogą
przekazać dziecku niż dobre maniery. Prawidłowe
zachowanie wobec siebie samego oraz innych to
przewodnik pozwalający na łatwą nawigację po życiu.
Dźwięk czci: Już od niemowlęctwa pozwól dziecku
słyszeć dhikr, recytację Koranu oraz inne dźwięki
niosące w sobie przesłanie miłości Boga.
Modlitwa: Ustanów modlitwę rodzinną, szczególnie
Maghrib i ‘Isza.
Dyscyplina: W tej materii ojciec i matka muszą ze sobą
ściśle współpracować. Dyscyplina musi być
konsekwentna, nieść za sobą jasno ustalone
konsekwencje ale również akceptację i uczucie. Jeśli
nie będziesz konsekwentny, stracisz w oczach dziecka
wiarygodność. Bez konsekwencji ciężko jest o
motywację do zmiany. Jeśli natomiast dyscyplinie nie
towarzyszy uczucie i zrozumienie, dzieci nie nauczą
się przebaczać i akceptować swoich wad jak również
wad innych ludzi.

Wyjścia i powroty: Przy każdym wyjściu z domu oraz
powrocie okazujcie sobie uczucia. Żyjcie ze
świadomością, że każda chwila może być ostatnią i
ceńcie każdą okazję pokazania sobie nawzajem ile dla
siebie znaczycie.
Wspólny posiłek: Jedzcie wspólnie przynajmniej jeden
posiłek dziennie, najlepiej wieczorny. Wykorzystajcie
ten czas na podzielenie się swoimi wydarzeniami dnia,
niech będzie to również lekcja wzajemnego szacunku
poprzez zachowywanie odpowiednich manier przy
stole.
Okazywanie sobie uczuć: Codziennie całujcie i
przytulajcie swoje dzieci oraz mówcie im, że je
kochacie. Pokazujcie im też, że troszczycie się o ich
potrzeby.
Budowanie charakteru: Przydzielajcie dzieciom
odpowiednie dla nich obowiązki. Dwulatek może już
nauczyć się odkładać swoje zabawki na miejsce,
pięciolatek może pomagać w kuchni i przy nakrywaniu
do stołu. W każdym wieku dziecko powinno być
gotowe na przyjęcie nowych obowiązków, nauczy je to
radzenia sobie z odpowiedzialnością w życiu.
Zdrowie: Zachęcajcie dzieci do zdrowego jedzenia
oraz ćwiczeń. Słodycze i napoje gazowane powinny
być spożywane jedynie od czasu do czasu a nie
codziennie. Równie istotne są ćwiczenia fizyczne.
Nawyki te powinny być wyrabiane bardzo wcześnie.
Skromność: Uczcie zarówno chłopców jak i
dziewczynki skromności już w bardzo młodym wieku.
Podobnie jak z modlitwą, jeśli nie zacznie się jej uczyć
wcześnie, później będzie to o wiele trudniejsze.
Islam jako cecha odróżniająca od innych: Bardzo
wcześnie zacznijcie przyzwyczajać dzieci do poczucia
odmienności zgodnie z wersem Koranu: „dla mnie
moja religia, dla was wasza religia”. W codziennych
sytuacjach tłumaczcie dzieciom dlaczego pewne
aspekty muzułmańskiego stylu życia różnią się od
ogólnie przyjętych w społeczeństwie praktyk.
Telewizja: Ograniczcie oglądanie telewizji i oglądajcie
ją razem z dziećmi aby komentować to co jest
niewłaściwe. Uczcie je krytycznego odbioru tego co
oglądają. Jak powiedział Imam Dża’far as-Sadiq (a):
„Rozmawiajcie ze swymi dziećmi zanim zaczną z nimi
rozmawiać grzesznicy”.
Podróże: Często podróżujcie z intencją poznania
różnorodności stworzonej przez Boga. Pozwala to na
przełamywanie nawyków, nie dopuszczając do
wytworzenia utartych wzorców, oraz na zaznajomienie
dzieci z przejściową naturą życia.
Przyjęcie z okazji szahady: Kiedy chłopcy i
dziewczynki osiągają wiek Bulugh (dojrzałości),
zaproście przyjaciół aby uczcić tą okazję. Pozwólcie
dzieciom oficjalnie wypowiedzieć szahadę, nadaje to
dziecku godności i wita w świecie mężczyzn i kobiet.
Załóżcie „Wielką Księgę”: Załóżcie rodzinną księgę, do
której każdy członek rodziny będzie mógł wklejać lub
dopisywać to co uznaje za istotne, szczególnie rzeczy
odzwierciedlające nauki Koranu i Sunny. Dzięki temu
Koran staje się żywy i ma odniesienie do codziennych
sytuacji.
Dorastający chłopcy: Zawsze pamiętajcie o tym co
nazywam „syndromem partyzanta”. Młodzi chłopcy
będący na drodze do męskości będą naturalnie
kwestionować wasz autorytet, nie reagujcie na to zbyt
ostro.
Zakończenie dnia: Nie kończcie dnia dopóki nie ma
między wami a dziećmi pokoju i pojednania. Jeśli
potraktowaliście dziecko niewłaściwie, przyznajcie się
do błędu i przeproście. Dziecko nabiera szacunku dla
rodzica, który umie przeprosić i zawsze chce naprawić
swoje błędy, widzi bowiem, iż rodzic wymaga od siebie
takich samych standardów jakich wymaga od innych.
Oczekiwania: Nie oczekujcie aby wasze dzieci
wyrażały i rozumiały religię w dokładnie taki sam
sposób jak wy. Będą miały swoją własną relację z
Bogiem. Wy zróbcie co do was należy a reszta należy
do Boga, On wzywa do siebie wszystkie serca.
 Małżeństwo nie biorące powyższego faktu pod uwagę
skazane jest na dłuższą metę na niepowodzenie.
Szejch Muhammad Ibn Al-Habib powiedział: „W każdej
miłości innej niż miłość w Bogu jest ból i żal.”

Sugestie dla pary małżeńskiej.

Wybierzcie właściwą osobę: Jeśli jesteś jeszcze

sam/a, upewnij się, że będziesz właściwą osobą dla
Mąż i żona. osoby, którą chcesz poślubić i upewnij się, że będzie
Małżeństwo jest jednym ze środków służby Bogu, który to osoba wzbogacająca twoje życie na wszystkich
stworzył mężczyznę i kobietę aby reprezentowali drogę poziomach. Jeśli już jesteś w związku, znajdź sposoby
od dwoistości do Jedności (Tauhid). Prawdziwie ciągłego potwierdzania tego zobowiązania. Jeśli twoje
muzułmański związek małżeński jest więc małżeństwo nie jest harmonijne, odszukaj wśród
zewnętrznym potwierdzeniem wewnętrznej znajomych lub krewnych taki związek jaki sam
rzeczywistości. Z Jednego wyłania się dwójka, z dwójki chciałbyś mieć i porozmawiaj z nimi, jak im się to
tej wyłania się mnogość i wszyscy w końcu powracają udaje?
do Jednego. Bóg mówi w Koranie: Ustalcie codzienny „rytuał” picia herbaty: Para jest
fundamentem rodziny. Powinniście przeznaczyć krótki
czas późnym popołudniem lub wczesnym wieczorem,
#
$  
!

% &
' (
 )
* ,+ -  
.( /
0 który da wam okazję do codziennej refleksji i rozmowy
bez obecności dzieci. Jest to dobry czas na omówienie
#
$1 
 2

 #
$!
 "
całego dnia lub po prostu dotrzymanie sobie
towarzystwa.

On jest Tym, który stworzył was Z jednego istnienia, a

z niego uczynił dla was partnerów byście mogli znaleźć
przy nich odpoczynek. (7:189)

(/ 2  3
 #4!(
" 5   2

 * ,5  -  6

 5 7 #
89   

#
$1
I z Jego znaków jest to, iż On stworzył dla was żony z
was samych, abyście mogli odpocząć przy nich.
(30:21)

Małżeństwo musi być oparte na obopólnej akceptacji i

rozumieniu słów Koranu:

 &:
 #1 )

,;(
 + <
 ( =
  
#


I stworzyłem dżiny i ludzi tylko po to, żeby Mnie czcili.
(51:56)

Mężowie: Co tydzień zabierzcie swe żony na randkę.
Jako muzułmanie nie powinniśmy chodzić na randki
przed ślubem, musimy więc wynagrodzić to żonom po
ślubie. Spędzanie razem czasu potwierdzając wasze
oddanie jest bardzo ważne. Wiele osób jest bardzo
zabieganych w ciągu tygodnia, nie mając czasu nawet
na codzienną herbatkę, cotygodniowa randka pomoże
wam skupić się na sobie nawzajem.
Żony: Bądźcie wdzięczne za to co macie. Oczywiście
wdzięczność jest cechą, o której muszą pamiętać
zarówno mężowie jak i żony, żona wdzięczna za to co
zapewnia jej mąż wnosi swój istotny wkład w życie
rodzinne.
Mężowie: Uważajcie na dumę. Mimo, iż duma jest
pułapką, w jaką wpaść mogą zarówno mężowie jak i
żony, to mąż powinien szczególnie uważać by nie czuć
się kimś lepszym od swej małżonki. Role i obowiązki
kobiet i mężczyzn są różne, ich waga jest jednak
równie istotna. Mąż zawsze powinien pamiętać o
pokorze i być w stanie przeprosić żonę jeśli zrobił coś
niewłaściwego.
Nie kładźcie się spać z nierozwiązanymi konfliktami.
Jeśli zajmujecie się problemami na bieżąco, nie mają
one szansy urosnąć do większych rozmiarów,
oddalając was od siebie. Podczas kłótni któraś ze
stron musi zatrzymać się na chwilę i zacząć słuchać.
Panie, ze względu na waszą bardziej uległą naturę,
jest to zazwyczaj łatwiejsze dla was niż dla waszych
mężów. Żważcie co jest ważniejsze: wasza racja czy
harmonia związku. Zwolnijcie, usiądźcie i spokojnie
zacznijcie rozmowę od potwierdzenia waszych uczuć
wobec siebie oraz chęci rozwiązania problemu z Bożą
pomocą.
Dzielcie się z innymi: Regularnie zapraszajcie do
siebie gości. Organizujcie spotkania w celu odbywania
wspólnie dhikru. Dzielenie się miłością oraz radością
ze swej ścieżki wzbogaca zarówno wasze małżeństwa
jak i waszych przyjaciół.
We wszystkich aspektach życia, czy jest to rodzina,
interesy czy polityka, wszystkie działania muszą być
postrzegane jako służące nadrzędnemu celowi, który
jest jednocześnie prawdziwym celem naszego
stworzenia: poznać i czcić naszego Stwórcę. Uczyńcie
ten cel fundamentem swego życia a osiągnięcie
sukces w tym świecie jak i w przyszłym.
 ‫المحبة‬
َّ َ
Miłość

Abu `Abdillah (Imam al-Sadiq) (a) powiedział: Miłość do kobiet pochodzi z achlaq proroków, niech ich Bóg
błogosławi. [al-Kafi, 9439]

Abu `Abdillah (a) powiedział: Uważam, że wiara mężczyzny nie wzrośnie jeśli nie wzrasta jego miłość do
kobiet. [al-Kafi, 9440]

Prorok (s) powiedział: Mężczyzna, który nie jest żonaty, choćby nawet był zamożny, w rzeczywistości jest
ubogi i w potrzebie; to samo odnosi się do kobiety. [Wasa’il al Shi’ah, tom 14, str. 3]

Prorok (s) powiedział: Słowa mężczyzny mówiącego swej żonie: „kocham cię prawdziwie” nie powinny nigdy
opuszczać jej serca. [Shafi, tom 2, str. 138]

Prorok (s) powiedział: Sen człowieka żonatego jest lepszy niż kiedy nieżonaty pości za dnia i czuwa nocą na
modlitwach. [Bihar al-Anwar, tom 103, str. 221]

Imam Ali (a) powiedział: Ten kto cię kocha powstrzymuje cię (przed grzechem) [Ghurar al-Hikam, 7718]

Imam Ali (a) powiedział: Kto coś kocha, ciągle to wspomina. [Ghurar al-Hikam, 7851]

Imam al-Sadiq (a) powiedział: Jeśli kochasz brata swego, powiedz mu o tym. [Al-Kafi, tom 2, 644]

Imam Ali (a) powiedział: Utrata kochanej osoby jest niczym wygnanie. [Nahdżul Balagha, powiedzenie nr 65]

Prorok (s) powiedział: Twoja miłość do jakiejś rzeczy może cię oślepić i ogłuszyć. [`Awali al-La’ali, tom 1,
149]

Imam Ali (a) powiedział: Oko tego kto kocha ślepe jest na złe cechy ukochanej osoby a jego ucho głuche jest
na jej złe uczynki. [Ghurar al-Hikam, 9872]

Imam Ali (a) powiedział: Miłości i przyjaźni nie po drodze jest z bezsensownymi sporami i przepychankami.
[Tasnif Gurarul - Hikam wa Durarul - Kalam , 311]

Imam al-Sadiq (a) powiedział: Wiara człowieka w Boga nie będzie czysta dopóki Bóg nie będzie mu bardziej
ukochany niż on sam, jego ojciec, matka, dzieci, żona, bogactwo I wszyscy ludzie. [Bihar al-Anwar, tom 70,
str. 25, nr 25]

Imam al-Sadiq (a) powiedział: Miłość (do Boga) jest lepsza niż strach (przed Nim). [al-Kafi, tom 8, 98]

Prorok (s) powiedział: Kochajcie Boga ze względu na błogosławieństwa jakie zsyła wam każdego ranka;
kochajcie mnie ze względu na miłość do Boga i kochajcie moją rodzinę (Ahlul Bejt) ze względu na miłość do
mnie. [`Ilal al-Shara’i`]
 AKTUALNOŚCI

35 lat posługi na stanowisku imama

W roku 2009 mija 35 lat od momentu, gdy Mahmud
Taha Żuk objął godność imama.
Trudno przecenić zasługi imama dla współczesnego
„polskiego” islamu. Teolog, tłumacz Koranu, hadisów, autor
autor wielu publikacji z zakresu teologii, historii islamu,
historii powszechnej (m.in. „Glosa do Koranu” - 2004,
„Wassan Girej Dżabagi i Dżennet Dżabagi Skibniewska w
służbie narodu i islamu” -2006). Redaktor naczelny
„Rocznika Muzułmańskiego”, cenionej w świecie
akademickim publikacji wydawanej przez powołany przez
imama Żuka Instytut Muzułmański przy Stowarzyszeniu
Jedności Muzułmańskiej.
W latach 1972-1974 wydawał
poza cenzurą „Zeszyty
Muzułmańskie”, a od 1976
roku kwartalnik „Al–Islam”.
Inicjator dialogu
międzyreligijnego (1971),
uczestnik modlitw
ekumenicznych na terenie
obozów koncentracyjnych na
Majdanku i Oświęcimiu,
spotkań z Papieżem Janem
Pawłem II czy też Dalajlamą.
Brał udział w Kongresie
Kultury Polskiej (2000 r),
uczestnik Konferencji Myśli Muzułmańskiej w Teheranie
(1992). Pracował w placówkach muzułmańskich w Europie
Zachodniej, przebywał w celach naukowych w wielu krajach
muzułmańskich, gromadząc ogromny księgozbiór literatury
muzułmańskiej.
Imam Żuk jest przysłowiową „chodzącą
encyklopedią”. Należy do tych ludzi, z którymi rozmowa nie
tylko dowartościowuje, ale i „ładuje akumulatory” do dalszej
pracy. Zawsze chętny do pomocy – to dzięki niemu powstało
wiele prac dyplomowych, magisterskich i doktorskich.
Jest imam Żuk społecznikiem, dzięki któremu nie znikają z
kart naszych dziejów ludzie zasłużeni dla historii Polski,
historii polskiej nauki i historii islamu. Jest osobą bardzo
cenioną nie tylko w świecie nauki, islamu, ale również wśród
wielu mniejszości religijnych, etnicznych i
narodowościowych (np. Białorusinów)
Skromność imama, jego stosunek do ludzi jest
wzorem postawy muzułmańskiego uczonego szyickiego,
który potrafi przekraczać wiele granic współczesnej myśli
teologicznej.
Życzymy dużo zdrowia i dalszej wytrwałości w pracy
teologicznej i naukowej.
Rafał Berger, Tareq Salik
(fot. Imam Żuk z Dalajlamą)

Podróżnik w świecie islamu

23 sierpnia 2008 roku (22 Shaban 1429 H), w 1997 roku był obserwatorem wyborów w Czeczenii. W 1999
obecności imamów Stowarzyszenia Jedności roku korespondentem wojennym z Czeczenii dla polonijnej
Muzułmańskiej: Mahmuda Taha Żuka i Rafała (Ahmeda) prasy USA i Australii. Był także pełnomocnikiem
Bergera oraz wybranych przyjaciół, szahadę wypowiedział Czeczeńskiego Związku Zawodowego. W 2003 roku z
znany pisarz i podróżnik Witold Michałowski, przybierając ramienia OSCE był obserwatorem wyborów w
imię Szirin. W ten sposób brat Szirin przyjął wiarę swych Azerbejdżanie. To Witold Michałowski przeprowadził
przodków. bodajże ostatni opublikowany wywiad z Szamilem
Witold (Szirin) Michałowski urodził się w roku 1939. Basajewem. Brat Szirin nie stroni od wypowiadania
Szirin jest jednym z najwybitniejszych w Polsce znawców kontrowersyjnych poglądów, ostrych sądów dotyczących
specjalizujących się w budowie rurociągów. Jest
założycielem i wieloletnim prezesem Polskiego
Stowarzyszenia Budowniczych Rurociągów. Od 1995 roku
redaguje i wydaje kwartalnik „Rurociągi”.
Dla mnie jednak Witold (Szirin) jest przede
wszystkim podróżnikiem, społecznikiem i świetnym
pisarzem oraz gawędziarzem. W 1967 roku kierował I
Polską Wyprawą w Góry Mongolskiego Ałtaju. Jest autorem
między innymi takich książek jak: ”Wyprawa 5 Bogów”,
„Testament Barona”, „Tajemnica Ossendowskiego”,
Tuaregowie i caterpillery” „Tranzytowy przekręć stulecia”,
Skok na rurę”, „Tajne służby w rurach”, „Szamańskie safari”,
„Wielkie safari Antoniego O” „Teki Sarmatów” (najnowsza naszej współczesności. Za to właśnie bardzo go cenię.
publikacja książkowa z 2009 r.). Ponadto Witold jest Nie zapomnę tej małej (a jednak wielkiej)
autorem wielu reportaży, scenarzystą i współproducentem uroczystości przyjęcia islamu przez Witolda Michałowskiego
filmów dokumentalnych. W 1992 roku założył Fundację – Szirina. Odbyło się to w atmosferze jego wspaniałego
Odysseum prowadzącą Ośrodek Dokumentacji Dokonań domu, gdzie trofea i pamiątki z licznych podróży także
Polaków w Świecie. To właśnie dzięki Witoldowi przysłuchiwały się słowom Szahady. Orient bijący
Michałowskiemu nie została w Polsce zapomniana postać mongolskim stepem na tle historii wielkich, zapomnianych
Antoniego Ossendowskiego, wybitnego pisarza i podróżnika Polaków.
II Rzeczypospolitej. Jest dla mnie Witold kontynuatorem
dokonań Ossendowskiego. Rafał Berger
Od wielu lat Witold Michałowski jest blisko spraw (Fot. Po wypowiedzeniu szahady od lewej M.T. Żuk, W.
związanych z islamem i muzułmanami, a przede wszystkim Michałowski, R. Berger)
z ruchem niepodległościowym Czeczenów. Zbiór reportaży
„Szi Kun” (1996) zadedykował Dżocharowi Dudajewowi. W
 Wydawca: Stowarzyszenie Jedności Muzułmańskiej

Redaktor naczelny: Tareq Salik

info@al-islam.org.pl

W celu uzyskania dalszych informacji o Islamie, odwiedź stronę internetową: