Professional Documents
Culture Documents
KRÓTKI PORADNIK
**************************************
- Czym różni się praca magisterska od licencjackiej? Chcesz wiedzieć? Niczym, poza
objętością. Zwykle praca magisterska na szeroko pojętych kierunkach humanistycznych ma
od 60 do 120 stron, gdzie praca licząca ponad 100 uznawana jest za ambitną. Oczywiście, są
odstępstwa od reguły i na kierunkach typu geografia czy filozofia można trafić na prace po
40 a na historii po 200, 300, 400....no dobra, przesadziłem nieco. Przyjmijmy, że jesteś
ambitny i chcesz mieć pracę ok. 100 stron. Gdybyś nadal był ciekawy/ była ciekawa- praca
na studiach podyplomowych nie przekracza zwykle 30-40 stron.
- Dlaczego nie powinienem/ powinnam przerażać się drobiazgiem, że nie udało się
odpowiedzieć na pytania postawione we wstępie/ zweryfikować pewnych tez? Dlatego, że
praca magisterska jest wprawką...Musisz jednak wspomnieć o tym, że się starałeś/ starałaś i
przyszli badacze mają ułatwione zadanie :)
- „Nie mam materiałów! Co robić“ To pytanie- co robić zadawał już Lenin więc nie
dramatyzuj, chcesz być porównany/ a do tego obrzydliwego typa? :) Zasada jest prosta-
zawsze są materiały, jeśli nie ma- jesteś leniwy/ leniwa. Ok, faktycznie nie ma, można
wykorzystać źrodła internetowe, broszury, a nawet książki, które teoretycznie nie mają nic
wspólnego z naszą pracą ale odwołamy się do nich w przypisie (np. zob. więcej.... lub
por.../zobacz więcej, porównaj).
Zob. więcej jest elegancką metodą pokazywania twego oczytania :)
Czasopisma, prasa codzienna, nagrania, relacje zapisane, notatki, jest tego trochę. Jeśli ma
być praca badawcza, dyktafon twoim przyjacielem.
- Jak robić przypisy? To zależy jak bardzo chcesz błysnąć. Podobnie jak w przypadku
bibliografii i cytowań- nieważne JAK będziesz to robić, jaką metodą, ważne, żeby być
konsekwentnym i dalej stosować jedną, wybraną metodę. Jest to ważne, ponieważ...zwracają
na to uwagę podczas oceny pracy. Głupie? Hm, nie wiem ale dowodzi twojej konsekwencji
jako badacza. Przypis klasyczny to np. J. Kowalski, Historia..., Warszawa 2007, s. 27. W
pozycjach z nauk społecznych- socjologia, psychologia, częściej stosuje się tzw. przypisy
oksfordzkie czyli skróconą wersję ww., co moim skromnym zdaniem dowodzi, że
socjologowie są na bakier z biblioteką ;) Wygląda to tak, na końcu zdania wstawia się
(Kowalski, 2007) lub w wersji ze stronami (Kowalski, 2007: 34). Co gdyby było kilku
Kowalskich lub ten sam autor napisał wiele książek? Dodamy inicjał lub początek tytułu.
Jeżeli cytujemy tą samą pozycję wstawiamy magiczne słowo- Ibidem, czyli tamże.
Wybór czy używać nazw łacińskich czy polskich, pozostawiam Wam. Lepiej używać
łacińskich. Gdy mamy przypis pierwszy, drugi- inna pozycja i trzeci ta sama co w
pierwszym- dajemy op. cit.- dzieło cytowane: J. Kowalski, Historia..., op. cit., s. 37. Gdy
mamy inną książkę tego samego autora- wrzucimy Idem- tenże. Jak cytować prasę? Np.
„Dziennik Warszawski“, nr 76/2009, s. 12. Dorzucanie daty wydania wydaje się zbędne.
Jak zrobić przypis w sytuacji, gdy mamy opracowanie i artykuł w środku? Bierzemy
tytuł, autora i używamy [w:]. Wyglądać to może np.: J. Kowalski, Historia pisma [w:]
Historia pisma w Polsce, red. W. Kowalski, Warszawa 2001, s. 23.
- Spis tabel. Tabele daje się zwykle w tekście jako tabele (tab.) z numerkami i tytułem tabeli,
zatem na koniec uporządkowujemy.
- Obrazki. W tekście mogą być bez podpisu ale z podaniem źródła! Np. fotka Wałęsy i
podpis: Lech Wałęsa z kimś tam, kiedyś tam, źródło. Jeśli mamy tekst źródłowy dokumentu
wrzućmy to w aneks po bibliografii jako załącznik (zał.).
- Jeżeli dotarłeś/ dotarłaś do tego miejsca, jest nieźle. Pamiętaj tylko o...spisie treści i stronie
tytułowej, gdzie zwykle jest tytuł, u góry uczelnia, wydział, kierunek, rodzaj studiów. Pod
tytułem- praca magisterska napisana pod kierunkiem prof. Józefa Bęcka ;) i na samym dole
miejscowość i rok.
****************************************
Copyright by UKN 2010.
****************************************