You are on page 1of 5

PISMO

HISTORIA PISMA

Rozwój pisma jest bliski i niemal równoległy do rozwoju nauki i postępu społecznego. Świadczą o tym
wczesne dokumenty przeszłości w postaci wykopalisk i zabytków archeologicznych.
Człowiek zawsze dążył do porozumiewania się z innym człowiekiem. Dążył do przekazywania swoich
myśli innym ludziom za pomocą sygnałów dźwiękowych lub świetlnych, gestów oraz przez
symboliczne rysunki, wyrażane początkowo w dość prymitywny sposób. Dążność ta wynikała z
konieczności społecznego, zbiorowego zorganizowania pracy.
Stan kultury pierwotnego człowieka dokumentował się w wydrapywanych lub malowanych na
kamieniach, ścianach jaskini lub przedmiotach użytku codziennego. Nieforemne lub nieudolne rysunki
lub malowidła oznaczały pewna myśl, którą autor od siebie, czy w imieniu pewnej grupy ludzi, chciał
przekazać innym.
Znaki przekazywania myśli rozwijały się i kształtowały powoli. Rozwój ich zależny był w dużym stopniu
od udoskonalenia narzędzi, jakimi były one wykonane i od materiału, na jakim były utrwalane.

Pismo to system umownych znaków, za pomocą których można utrwalić język mówiony. Jest wiele
sposobów zapisu mowy. Generalnie można je podzielić na zapis dźwięków oraz zapis znaczeń.
Większość używanych obecnie systemów pisma to systemy mieszane fonetyczno-znaczeniowe.

KRÓJ PISMA

Charakterystyczny obraz kompletu znaków pisma o jednolitych podstawowych cechach graficznych:


stylu, rytmie, proporcji, dukcie, układzie lub kształcie szeryfów, właściwościach optycznych
(czytelności) itp. Krój pisma może mieć wiele odmian, czasami nawet znacznie różniących się od kroju
podstawowego, lecz nadal zachowujących w sposób konsekwentny podstawowe założenia graficzne
danej rodziny krojów.

SKANER
Urządzenie służące do przebiegowego odczytywania: obrazu, kodu paskowego lub magnetycznego,
fal radiowych itp. do formy elektronicznej (najczęściej cyfrowej). Skaner przeszukuje kolejne pasma
informacji odczytując je lub rejestrując. Nie jest to więc zwykły czytnik, a czytnik krokowy (np. skaner
obrazu nie rejestruje całego obrazu w jednej chwili jak aparat fotograficzny, a zamiast tego rejestruje
kolejne linie obrazu - dlatego głowica czytająca skanera przesuwa się lub skanowane medium pod
nią). Nazwa skanera jako czytnika przebiegowego, często przenoszona jest na czytniki
nieprzebiegowe (np. elektroniczne).

OPTYCZNE

Skaner optyczny w komputerach to peryferyjne urządzenie wejściowe umożliwiające przetworzenie


statycznego obrazu rzeczywistego obiektu (np. kartka papieru, powierzchnia ziemi, siatkówka
ludzkiego oka) do postaci cyfrowej, w celu dalszej obróbki komputerowej. Skanery optyczne stosuje
się w celu przygotowania do obróbki graficznej obrazu, rozpoznawania pisma, w systemach
zabezpieczeń i kontroli dostępu, badaniach naukowych, medycznych itd.
Rodzaje skanerów:

skaner ręczny

skaner płaski

skaner bębnowy

skaner do slajdów

skaner do filmów fotograficznych

skaner kodów kreskowych

skaner przestrzenny - 3D

skaner kwadratowy

skaner lustrzany

skaner pryzmatowy

skaner światłowodowy

Istnieją również skanery do odczytywania informacji innej niż obraz, np. czytniki danych zapisanych w
postaci magnetycznej.

MAGNETYCZNE:

Czytniki te posiadają głowice odczytujące informację zapisaną zwykle na pasku magnetycznym. W ten
sposób są zapisane informacje np. na większości kart płatniczych.

ELEKTRONICZNE:

Czytnik odczytuje informacje zapisane w obiekcie poprzez bezpośredni styk z układem w obiekcie. W
ten sposób jest między innymi realizowana autoryzacja użytkownika komputera przy pomocy karty
elektronicznej.

RADIOWE:

1. Czytnik drogą radiową odczytuje informacje zapisane w obiekcie. Zwykle zasięg takiego
czytnika wynosi kilka do kilkunastu centymetrów, choć popularne są także czytniki o zasięgu
kilkudziesięciu centymetrów. Ze względu na wygodę użytkowania coraz częściej zastępują
rozwiązania oparte na czytnikach magnetycznych np. w systemach kontroli dostępu.
2. Pojęcie Skaner radiowy odnosi się również do szerokopasmowych odbiorników sygnałów
radiowych, służących głównie do nasłuchu wszelkich informacji przesyłanych drogą radiową
(zwłaszcza analogowego przekazu głosowego).
BUDOWA SKANERA PŁASKIEGO

Zasadniczymi elementami skanera płaskiego są: źródło światła, elementy fotoczułe, układ optyczny,
filtr dichroiczny, mechanizm napędowy, układy elektroniczne, szklana płyta do układania oryginałów,
interfejs, sterownik.
Źródło światła. Światło jest nieodzowne w procesie skanowania. W skanerze jest emitowane światło
białe, które oświetla skanowany oryginał. Źródłami światła w skanerach płaskich są lampy
fluorescencyjne (ksenonowe, neonowe, argonowe).
Elementy fotoczułe. Odbite od oryginału światło pada w skanerze na układ elementów fotoczułych -
czujników rutoelektrycznych. Ich zadaniem jest przetworzenie padającego światła na prąd elektryczny.
Im więcej światła pada na czujnik, tym większy powstaje prąd.

Materiały elektroniczne i elementy fotoczułe dla


różnych typów urządzeń rejestracji cyfrowej są
różne. W najpopularniejszej konstrukcji
wykorzystuje się tzw. elementy CCD (Charge
Rys 1. Chip z elementami CCD, stosowany w
skanerach. Cuupled Devices), tj. urządzenia o sprzężeniu
ładunkowym. Element fotoczuły CCD wykonany
jako chip i stosowany w skanerach płaskich przedstawia rys. 1.
Układ optyczny w skanerze płaskim tworzą obiektyw soczewkowy i zwierciadła. W lepszych skanerach
może być więcej obiektywów, co zwiększa tzw. rozdzielczość optyczną skanera.
Filtr dichroiczny to układ trzech równoległych półprzepuszczalnych luster, które rozdzielają padający
strumień świetlny na trzy jednakowe strumienie. Mechanizm napędowy. W każdym procesie
skanowania występuje ruch względny oryginału i strumienia padającego nań światła. Najczęściej ruch
taki zapewnia silnik. W skanerach płaskich oryginał jest nieruchomy, a przesuwa się źródło światła.

ZASADA DZIAŁANIA

Światło białe odbite od kolorowego fragmentu oryginału przyjmuje barwę tego fragmentu. To barwne
światło, po przejściu przez układ optyczny, pada na filtr dichroiczny, który rozdziela odbity sygnał
świetlny na trzy jednakowe strumienie. Powstałe strumienie padają na trzy rzędy czujników
fotoelektrycznych.

Rys. 5. Zależność natężeń generowanych Rys. 6. Zasada działania skanera


prądów od jasności barw składowych RGB płaskiego i elementy jego budowy
Każdy element czujnika jest pokryty filtrem, odpowiednio: czerwonym R, zielonym G i niebieskim B. W
wyniku tego następuje automatyczne odfiltrowanie trzech tzw. podstawowych barw składowych RGB
(Red, Green, Blue). Każda składowa ma jasność odpowiednią do koloru światła odbitego od elementu
oryginału. Im jasność podstawowej barwy składowej większa, tym większy ładunek, co powoduje, że
większy prąd jest generowany przez element fotoczuły (rys. 5). Z kolei w przetworniku A/C sygnał
analogowy (prąd) jest zamieniany na sygnał cyfrowy w celu utworzenia pliku cyfrowego. Plik ten może
być rozpoznawany i reprodukowany w systemie komputerowym.

PODSTAWOWE PARAMETRY

Poniżej zostaną omówione parametry skanera - zarówno te, które są zapewniane przez konstrukcję,
jak i te, które można uzyskać za pomocą sterownika. Poznamy tylko najistotniejsze z nich. Im skaner
jest prostszy, tym dostarcza mniej opcji do regulacji, wybierania, testowania itd. Parametry wymienimy
według ich ważności.
Gęstość optyczna skanera. Gęstość optyczna materiału fotograficznego jest podstawą zrozumienia
gęstości optycznej skanera. Gęstość optyczna materiału fotograficznego to miara stopnia zaczernienia
pola (ilości osadu metalicznego srebra) w wywołanej warstwie fotograficznej. Gęstość optyczną
oznacza się symbolem D i jest to liczba bezwymiarowa.
Nie wdając się w rozważania matematyczne, zapamiętajmy, że jeśli wywołany materiał fotograficzny
odbija całe światło, to jego gęstość optyczna D = 0; gdy odbija 0,1 światła - wtedy D = 1; jeśli odbija
0,01 - to D= 2, gdy odbija 0,001 - wtedy D =3 itd.
Gęstość optyczna skanera to wielkość charakteryzująca proces rejestrowania światła przez elementy
fotoczułe i oznaczająca zakres gęstości optycznej D, który z oryginału może zarejestrować skaner,
czyli różnicę między największą gęstością optyczną Dmax na materiale fotograficznym a najmniejszą
Dmin (D = Dmax - Dmin). Im wartość D jest mniejsza, tym gorszej jakości czerń i zbliżone do nie] barwy
(ciemne granaty, brązy itp.) uzyskuje się na obrazie z najlepszego nawet oryginału, czyli tym gorsze
zinterpretowanie cieni oryginału w obrazie cyfrowym.
Bardzo ciemne barwy staną się nierozróżnialne - mówi się o utracie szczegółów w cieniach. Jest to
podstawowe niedomaganie w amatorskich skanerach płaskich. Efekt skanowania tego samego
oryginału na dwóch skanerach różniących się rejestrowanymi gęstościami optycznymi przedstawiono
na rys. 7.
UWAGI EKSPLOATACYJNE

Aby skaner zawsze działał bezbłędnie i by można było wykorzystać wszystkie jego możliwości, należy
przestrzegać kilku prostych zasad. Przygotowanie do pracy i konserwacja skanera. Podczas
skanowania należy zachowywać czystość zarówno urządzenia, jak i skanowanych materiałów.
Wymaganie to jest istotne ze względu na stosowane rozdzielczości. W skanerze płaskim szklana
płyta, na której kładzie się oryginały, musi być pozbawiona kurzu, plam. włosów, rys i innych
uszkodzeń mechanicznych. Skaner powinien stać w miejscu nie narażonym na działanie wstrząsów,
pyłów, wilgoci i gwałtownych zmian temperatury. W zasięgu ręki powinna być zawsze czysta ircha lub
inny niepylący miękki materiał, którym należy przecierać szklaną płytę. W przypadku konieczności
usunięcia plam z tych elementów lub obudowy należy stosować detergenty lub nieagresywne
rozpuszczalniki. Cieczą zwilżamy szmatkę, a nie bezpośrednio element skanera, gdyż zapobiegnie to
przedostaniu się środka czyszczącego do elementów wewnętrznych.
Przygotowanie materiałów do skanowania. Materiały do skanowania powinny być przechowywane w
oddzielnych kopertach lub torebkach, aby nie ocierały się o siebie, co powoduje uszkodzenie emulsji
fotograficznej. Dotyczy to zwłaszcza oryginałów na kliszach, ponieważ powstające wówczas rysy na
materiale mogą być niekorzystne dla końcowego wyniku pracy.
Nie należy brać materiału fotograficznego bezpośrednio palcami, gdyż pozostawiają one tłuszcz i
odciski linii papilarnych. Najlepiej używać rękawiczek z miękkiej tkaniny lub chwytać oryginał za
krawędzie. Jeżeli wcześniej został zabrudzony, to należy go delikatnie oczyścić (irchą, miękką flanelą).
Skanowanie odbitki fotograficznej wymaga: używania błyszczących papierów zamiast matowych,
niestosowania papierów z fakturą, unikania pisania na odwrocie zdjęcia twardym ołówkiem lub
długopisem.

STEROWNIKI I OPROGRAMOWANIE

HP SKANJET 4300C

http://www.softwarepatch.pl/plik/3461/56/210//HP-Scanjet-4300C-dla-Windows-XP.html

PRIMAX COLORADO DIRECT 9600

http://www.centrumxp.pl/Sterowniki/5609,78,Primax_Colorado_Direct_9600.html

Opracowała: Sandra Rogalewicz

You might also like