Druk nr 2951

Warszawa, 6 marca 2009 r.

SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja

Pan
Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej

Na podstawie art. 33 w związku z art. 136a ust. 1 regulaminu Sejmu niżej

podpisani posłowie wnoszą projekt uchwały:

- w sprawie zmiany uchwały z dnia 11

stycznia 2008 roku o powołaniu Komisji
Śledczej do zbadania sprawy zarzutu
nielegalnego wywierania wpływu przez
członków Rady Ministrów, Komendanta
Głównego Policji, Szefa Centralnego
Biura Antykorupcyjnego oraz Szefa
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego
na funkcjonariuszy Policji, Centralnego
Biura Antykorupcyjnego oraz Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
prokuratorów i osoby pełniące funkcje
w organach wymiaru sprawiedliwości w
celu wymuszenia przekroczenia
uprawnień lub niedopełnienia obowiąz-
ków w związku z postępowaniami
 karnymi oraz czynnościami operacyjno-
rozpoznawczymi w sprawach z udziałem
lub przeciwko członkom Rady Minis-
trów, posłom na Sejm Rzeczypospolitej
Polskiej i dziennikarzom, w okresie od
31 października 2005 roku do 16 listopa-
da 2007 roku.
Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad projektem uchwały
upoważniamy pana posła Arkadiusza Mularczyka.

(-) Waldemar Andzel; (-) Marek Ast; (-) Zbigniew Babalski; (-) Piotr
Babinetz; (-) Barbara Bartuś; (-) Dariusz Bąk; (-) Andrzej Bętkowski;
(-) Mariusz Błaszczak; (-) Antoni Błądek; (-) Joachim Brudziński; (-) Piotr
Cybulski; (-) Tadeusz Cymański; (-) Witold Czarnecki; (-) Edward Czesak;
(-) Andrzej Ćwierz; (-) Zbigniew Dolata; (-) Jacek Falfus; (-) Zbigniew
Girzyński; (-) Szymon Stanisław Giżyński; (-) Mieczysław Golba; (-) Marian
Tomasz Goliński; (-) Kazimierz Gołojuch; (-) Artur Górski; (-) Tomasz
Górski; (-) Krystyna Grabicka; (-) Czesław Hoc; (-) Dawid Jackiewicz;
(-) Jarosław Jagiełło; (-) Grzegorz Janik; (-) Krzysztof Jurgiel; (-) Dariusz
Kaczanowski; (-) Mariusz Kamiński; (-) Beata Kempa; (-) Izabela Kloc;
(-) Sławomir Kłosowski; (-) Lech Kołakowski; (-) Bogusław Kowalski;
(-) Zbigniew Kozak; (-) Maks Kraczkowski; (-) Leonard Krasulski;
(-) Marek Kwitek; (-) Tomasz Latos; (-) Krzysztof Lipiec; (-) Marek Łatas;
(-) Krzysztof Maciejewski; (-) Antoni Macierewicz; (-) Ewa Malik;
(-) Gabriela Masłowska; (-) Mirosława Masłowska; (-) Jerzy Materna;
(-) Marek Matuszewski; (-) Arkadiusz Mularczyk; (-) Maria Nowak;
(-) Stanisław Ożóg; (-) Anna Paluch; (-) Stanisław Pięta; (-) Krzysztof
Popiołek; (-) Elżbieta Rafalska; (-) Jan Religa; (-) Józef Rojek; (-) Nelli
Rokita-Arnold; (-) Dariusz Seliga; (-) Anna Sobecka; (-) Krzysztof Sońta;
(-) Piotr Stanke; (-) Jan Szyszko; (-) Robert Telus; (-) Ryszard Terlecki;
(-) Andrzej Walkowiak; (-) Teresa Wargocka; (-) Zbigniew Wassermann;
(-) Michał Wojtkiewicz; (-) Tadeusz Woźniak; (-) Waldemar Wrona;
(-) Sławomir Zawiślak; (-) Łukasz Zbonikowski; (-) Jarosław Zieliński;
(-) Maria Zuba; (-) Jarosław Żaczek.
 UCHWAŁA
Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej
z dnia ............... 2009 r.

w sprawie zmiany Uchwały z dnia 11 stycznia 2008 roku o powołaniu Komisji Śledczej
do zbadania sprawy zarzutu nielegalnego wywierania wpływu przez członków Rady
Ministrów, Komendanta Głównego Policji, Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego
oraz Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego na funkcjonariuszy Policji,
Centralnego Biura Antykorupcyjnego oraz Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
prokuratorów i osoby pełniące funkcje w organach wymiaru sprawiedliwości w celu
wymuszenia przekroczenia uprawnień lub niedopełnienia obowiązków w związku z
postępowaniami karnymi oraz czynnościami operacyjno-rozpoznawczymi w sprawach z
udziałem lub przeciwko członkom Rady Ministrów, posłom na Sejm Rzeczypospolitej
Polskiej i dziennikarzom, w okresie od 31 października 2005 roku do 16 listopada 2007
roku.

Na podstawie art. 111 Konstytucji Rzeczypospolitej oraz art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 21
stycznia 1999 roku o sejmowej komisji śledczej (Dz.U. Nr 35, poz. 321 oraz 2005 r. Nr 122,
poz. 1023) Sejm Rzeczypospolitej uchwala, co następuje:

Art. 1.

1. w preambule do uchwały wyrazy „sprawowania funkcji Prezesa Rady Ministrów

przez Kazimierza Marcinkiewicza oraz Jarosława Kaczyńskiego, to jest w okresie od
dnia 31 października 2005 roku do dnia 16 listopada 2007 roku” zastępuje się słowami
„sprawowania funkcji Prezesa Rady Ministrów przez Kazimierza Marcinkiewicza,
Jarosława Kaczyńskiego oraz Donalda Tuska, to jest w okresie od dnia 31
października 2005 roku do końca VI kadencji Sejmu RP”

2. w art. 1 wyrazy „do dnia 16 listopada 2007 roku” zastępuje się słowami „do końca VI
kadencji Sejmu RP”,

3. w art. 2 w pkt 1 wyrazy „do dnia 16 listopada 2007 roku” zastępuje się słowami „do
końca VI kadencji Sejmu RP”,

4. w art. 2 w pkt 2 wyrazy „do dnia 16 listopada 2007 roku” zastępuje się słowami „do
końca VI kadencji Sejmu RP”,

5. w art. 2 w pkt 3 wyrazy „do dnia 16 listopada 2007 roku” zastępuje się słowami „do
końca VI kadencji Sejmu RP”,

Art. 2.

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

 UZASADNIENIE

W dniu 11 stycznia 2008 roku Sejm Rzeczypospolitej Polskiej podjął Uchwałę o

powołaniu Komisji Śledczej do zbadania sprawy zarzutu nielegalnego wywierania wpływu
przez członków Rady Ministrów, Komendanta Głównego Policji, Szefa Centralnego Biura
Antykorupcyjnego oraz Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego na funkcjonariuszy
Policji, Centralnego Biura Antykorupcyjnego oraz Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
prokuratorów i osoby pełniące funkcje w organach wymiaru sprawiedliwości w celu
wymuszenia przekroczenia uprawnień lub niedopełnienia obowiązków w związku z
postępowaniami karnymi oraz czynnościami operacyjno-rozpoznawczymi w sprawach z
udziałem lub przeciwko członkom Rady Ministrów, posłom na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej
i dziennikarzom, w okresie od 31 października 2005 roku do 16 listopada 2007 roku, zwanej
dalej Uchwałą o powołaniu Komisji Śledczej…. Powyższa uchwała została zaskarżona przez
grupę posłów do Trybunału Konstytucyjnego. Wyrokiem z dnia 26 listopada 2008 roku
Trybunał Konstytucyjny uznał powyższą Uchwałę, w przeważającej części, za zgodną z
Konstytucją (sygnatura akt sprawy U 1/08).
Skarżąc Uchwałę o powołaniu Komisji Śledczej…, grupa posłów podnosiła, iż
„nieprzekraczalną granicą czasową zainteresowania Komisji jest (...) data 16 listopada 2007
roku. Oznacza to, że Komisja nie może badać dalszego ciągu spraw rozpoczętych przed tą
datą, a trwających nadal pod władzą obecnego układu parlamentarno-rządowego”. Trybunał
Konstytucyjny, co prawda nie przychylił się do stanowiska skarżących, ale przyjął tym
samym, iż zakres badania Komisji Śledczej jest zakreślony datami 31 października 2005 roku
– 16 listopada 2007 roku. Biorąc pod uwagę, że od dnia powołania Komisji Śledczej minął
ponad rok, a w okresie tym pojawiły się nowe okoliczności i dowody, które powinny być
przedmiotem zainteresowania Komisji, zachodzi potrzeba rozszerzenia zakresu czasowego
działania Komisji Śledczej.
W przypadku, gdyby Sejm Rzeczypospolitej nie zdecydował się na podjęcie powyższej
uchwały zachodzi niebezpieczeństwo sparaliżowania prac Komisji Śledczej.
W pierwszej kolejności należy wskazać, iż w dotychczasowym brzmieniu Uchwały o
powołaniu Komisji Śledczej…, zachodzi wątpliwość co do możliwości przekazywania
Komisji Śledczej dokumentów w sprawach będących w jej zainteresowaniu, a wytworzonych
po dniu 16 listopada 2007 roku. Większość ze spraw będących w zakresie zainteresowania
Komisji, była prowadzona również po dniu 16 listopada 2007 roku i w związku z tym objęta
jest tajemnicą śledztwa, a w niektórych przypadkach również tajemnicą państwową. Żądania
Komisji przedstawienia akt prowadzonych spraw bez wyraźnej podstawy prawnej może być
niezgodne z prawem. Z drugiej strony rzeczą oczywistą jest, iż dla zbadania całości sprawy
będącej w zainteresowaniu Komisji Śledczej niezbędne jest zapoznanie się z pełnym
materiałem dowodowym zebranym w sprawie. W innym przypadku działania Komisji
Śledczej miałyby charakter jedynie walki politycznej i nie zmierzały do realizacji
ustawowych zadań dla których jest powołana.
Do pełnego wyjaśnienia okoliczności dla których została powołana Komisja Śledcza
konieczne jest zapoznanie się z materiałami postępowań przygotowawczych, dyscyplinarnych
itd., które zostały wszczęte po granicznej dacie 16 listopada 2007 roku, a które dotyczą
prawidłowości postępowań wszczętych pomiędzy 31 października 2005 roku a 16 listopada
2007 roku. Jednakże w świetle obecnie obowiązującej Uchwały o powołaniu Komisji
Śledczej…, udostępnienie tych materiałów byłoby bezprawne. Ujawnienie ich, a już z
pewnością badanie pod względem prawidłowości i rzetelności nie będzie możliwe. W
obecnym stanie prawnym osoby przekazujące te dokumenty mogą narazić się na
odpowiedzialność karną. Jakkolwiek art. 241 Kodeksu Karnego gwarantujący zachowanie
tzw. tajemnicy śledztwa, nie ma charakteru bezwzględnego i w określonym stanie faktycznym
ujawnienie takich informacji nie będzie przestępstwem, to już art. 265 i 266 Kodeksu
Karnego penalizują wykorzystywanie i ujawnianie tajemnicy państwowej, w każdym
przypadku gdy będzie ona udostępniona osobie nieuprawnionej w rozumieniu ustawy o z dnia
22 stycznia 2005 roku o ochronie informacji niejawnych (Dz.U. Nr 196 poz. 1631 t.j. z późn.
zm.). Jeśli okazałoby się, że posłowie biorący udział w pracach Komisji Śledczej nie są
osobami uprawnionymi w świetle obowiązującej Uchwały o powołaniu Komisji Śledczej… to
mogą narazić się na odpowiedzialność karną, oraz w myśl art. 45 powyższej ustawy kontrolne
postępowanie sprawdzające, skutkiem czego mogą zostać pozbawione poświadczenia
bezpieczeństwa umożliwiającego dostęp do tajemnicy państwowej.
Ponadto jest wysoce prawdopodobne, że sprawozdanie z działalności Komisji Śledczej
zostanie przygotowane przez zakończeniem, przynajmniej części, z postępowań
przygotowawczych, będących w zainteresowaniu Komisji Śledczej. W takim przypadku
podanie powyższego sprawozdania do publicznej wiadomości może naruszać art. 241
Kodeksu Karnego albowiem dojdzie do rozpowszechnienia informacji stanowiących
tajemnicę postępowania przygotowawczego, zanim zostanie ona ujawniona w postępowaniu
sądowym. W żadnym przypadku posłowie nie będą uprawnieni do dysponowania tymi
informacjami. Z tych powodów zmiana zakresu czasowego prac komisji jest bezwzględnie
konieczna.
Kolejne powody, dla których należałoby rozszerzyć zakres czasowy prac Komisji
Śledczej znajdują się w samym uzasadnieniu do Uchwały o Powołaniu Komisji Śledczej…
złożonym przez posłów PO. Podstawą powołania Komisji Śledczej były „(…) przekazywane
w mediach informacje o bezpośrednim lub pośrednim wywieraniu nacisków na prokuratorów
i funkcjonariuszy państwowych w sprawach, w których wynikiem bezpośrednio
zainteresowany był Minister Sprawiedliwości – Prokurator Generalny (…). Nie ulega
wątpliwości, że stawiane medialne zarzuty o możliwości wykorzystywania zajmowanej
funkcji państwowej do celów prywatnych, są z punktu widzenia zasad demokratycznego
państwa prawnego bardzo poważne i winny być bezspornie wyjaśnione, zarówno w interesie
państwa, jak też w interesie osób, wobec których publicznie formułowane są takie zarzuty”.
Otóż okoliczności, które były podstawą powołania Komisji Śledczej, pojawiały się
również po dniu 16 listopada 2007 roku i są nierozerwalnie związane ze sprawami będącymi
w zakresie zainteresowania Komisji Śledczej. Po tej dacie media informowały o przypadkach
domniemanej presji przełożonych na prokuratorów, funkcjonariuszy służb specjalnych i
innych urzędników państwowych. Pozwala to domniemywać, iż opisywane działania miały
stanowić gwarancję skuteczności w realizacji rozliczania poprzedniej ekipy rządowej i
wytworzeniu atmosfery uległości.
Od czasu powołania rządu Donalda Tuska media wskazywały na wiele przypadków
presji w organach śledczych m.in.:
- dymisje na stanowiskach kierowniczych w prokuraturach i służbach specjalnych,
- autorytatywne wypowiedzi szefów Ministerstwa Sprawiedliwości, które mogłyby
sugerować podwładnym sposób rozstrzygnięcia danej sprawy,
- kontrola najważniejszych śledztw,
- przedłużanie postępowania dyscyplinarnego wobec byłej szefowej Prokuratury
Okręgowej w Warszawie prokurator Elżbiety Janickiej,
- odwołanie rzecznika dyscyplinarnego przy Prokuratorze Generalnym prokurator Anety
Rafałko,
- wywieranie nieformalnych nacisków na prokuratora Wojciecha Miłoszowskiego w celu
zebrania materiałów obciążających byłego Ministra Sprawiedliwości Zbigniewa Ziobro,
- presja szefostwa służb specjalnych na funkcjonariuszy w celu znalezienia dowodów na
rzekome łamanie prawa przez służby specjalne w czasach PiS.
Po objęciu urzędu minister Zbigniew Ćwiąkalski odwołał zastępcę Prokuratora
Generalnego Jerzego Engelkinga i Naczelnego Prokuratora Wojskowego Tomasza Szałka.
Jerzego Engelkinga zastąpił Andrzej Pogorzelski. Minister Ćwiąkalski mówił, że stracił
zaufanie do prokuratora Engelkinga. Przypominał multimedialną konferencję prasową z
sierpnia 2007 roku, na której prokurator Engelking, prezentując materiały operacyjne,
dowodził, że szef MSWiA Janusz Kaczmarek spotkał się w lipcu w hotelu Marriott z
Ryszardem Krauze1.
Minister Ćwiąkalski odwołał także szefów prokuratur apelacyjnych z Warszawy,
Krakowa, Katowic, Lublina i Rzeszowa oraz szefa Prokuratury Okręgowej w Warszawie. Na
ich miejsce wyznaczył - na półroczne okresy - nowych szefów prokuratur. Były to zmiany na
skalę niespotykaną do tej pory w prokuraturze2.
W ocenie wielu obserwatorów minister Ćwiąkalski przeprowadził w prokuraturach
„polityczną czystkę”. „Nasz Dziennik” poinformował np., że skala zmian w prokuraturach
przeprowadzanych przez szefa resortu sprawiedliwości „zaczyna przypominać czasy
głębokiego PRL”3. Najważniejsze śledztwa w kraju zostały objęte kontrolą, co mogło
stanowić formę nacisku na prokuratorów prowadzących te sprawy. Audytem objęto m.in.
następujące śledztwa :
- w sprawie lobbysty Marka Dochnala;
- w sprawie burmistrza Helu Waldemara W. i b. posłanki Platformy Obywatelskiej Beaty
Sawickiej podejrzanych o korupcję;
- w sprawie przekroczenia uprawnień przez funkcjonariuszy CBA (z zawiadomienia samej
B. Sawickiej);
- w sprawie rzekomej korupcji w wymiarze sprawiedliwości w Bielsku-Białej i Ostrołęce;
- w sprawie podania niezweryfikowanych danych w raporcie z weryfikacji WSI;
- w sprawie nieuprawnionego zakładania podsłuchów,
- w sprawie korupcji w piłce nożnej; w sprawie korupcji w Centralnym Ośrodku Sportu,
- w sprawie afer: gruntowej, węglowej odrolnienia ziemi na Mazurach i akcji CBA w
resorcie rolnictwa;
- w sprawie doktora Mirosława G.;
- w sprawie domniemanych nadużyć w związku z multimedialną konferencją prokuratury o
Januszu Kaczmarku, Konradzie Kornatowskim i Jaromirze Netzlu.
Informacje o tych śledztwach przedstawiono na specjalnej konferencji prasowej Prokuratora
Krajowego Marka Staszaka oraz wiceprokuratorów generalnych Jerzego Szymańskiego i
Andrzeja Pogorzelskiego. Przeprowadzony audyt śledztw doprowadził do kolejnych zmian na

1
http://209.85.129.132/search?q=cache:y46HMe-
YqmEJ:k.com.pl/index.php/content/view/1748/0/+zmiany+w+prokuraturze&hl=pl&ct=clnk&cd=6&gl=pl
2
PAP, Sześciu szefów prokuratury odwołanych, 2007-12-12 17:04
http://209.85.129.132/search?q=cache:QUF21VsO_7sJ:www.wprost.pl/ar/119549/Szesciu-szefow-prokuratury-
odwolanych/+zmiany+w+prokuraturze&hl=pl&ct=clnk&cd=19&gl=pl
3
Polska Agencja Prasowa, Ćwiąkalski:zmiany w prokuraturach mają charakter merytoryczny, 2008-01-15
(10:15)
kierowniczych stanowiskach prokuratur, dotyczyło to zwłaszcza prokuratur apelacyjnych w
Warszawie i Katowicach4.
Minister Ćwiąkalski osobiście wypowiadał się w sprawach związanych z osobą
swojego poprzednika na stanowisku Ministra Sprawiedliwości Prokuratora Generalnego
Zbigniewa Ziobro. Minister Sprawiedliwości w rządzie Donalda Tuska mówił m.in. o
rzekomych nieprawidłowościach w ministerstwie za czasów, kiedy na czele resortu stał
Zbigniew Ziobro.
Na początku 2008 roku zapowiedział, iż zawiadomi prokuraturę o fakcie niszczenia
korespondencji pracowników gabinetu politycznego min. Zbigniewa Ziobry. Korespondencja
prowadzona była z prokuraturą i dotyczyła kampanii wyborczej SLD. W wywiadzie dla RMF
Zbigniew Ćwiąkalski stwierdził, że min. Ziobro kazał zbierać dokumenty dotyczące
finansowania kampanii wyborczej SLD. Gdy PiS przegrał wybory, polecił swym
współpracownikom papiery zniszczyć. Minister Cwiąkalski potwierdził również, że laptopy
pozostawione przez Ziobrę noszą ślady zniszczeń, jakby ktoś starał się zacierać ślady.
Minister Ćwiąkalski tłumaczył, że to nie jest tak, jakby laptop spadł z biurka, tylko raczej tak,
jakby ktoś walił w niego młotkiem. Mówił wtedy również, że zastanawiające jest, iż
zachowują się tak ludzie, którzy przedstawiają się jako kryształowo czyści5.
Min. Ćwiąkalski poglądów tych nie zdementował nawet po wypowiedzi Zbigniewa
Ziobro, który tłumaczył, w jaki sposób doszło do zniszczenia laptopa. Były Minister
Sprawiedliwości mówił, że cała sprawa jest oczywistą manipulacją. Z. Ziobro tłumaczył
mianowicie: „Gdy byłem ministrem, rzeczywiście doszło do uszkodzenia powierzonego mi
laptopa. Odłożyłem go i dostałem nowy. Prosiłem też o wycenę laptopa, bo chciałem pokryć
koszty - każdy uczciwy człowiek czuje się w takim wypadku do tego zobowiązany. Okazuje
się, że doszło do morderstwa laptopa. Przed państwem stoi arcyzbrodniarz”6.
Min. Ćwiąkalski do ewidentnego błędu w tej sprawie przyznał się dopiero pod koniec
swojego urzędowania w Ministerstwie Sprawiedliwości. W wywiadzie dla „Dziennika”
powiedział mianowicie: „Dziś nie zacząłbym już swojego urzędowania od pokazania laptopa
Zbigniewa Ziobry. Dałem się podpuścić dziennikarzom. To nie był najlepszy pomysł, nie w
moim stylu. Nie chcę zwalać na nikogo winy, ale tak, to był błąd. Dałem się wtedy podpuścić
dziennikarzom, dzisiaj już bym się nie dał”7. Jednak do tego czasu sprawa tzw. „zniszczenia
laptopa” Zbigniewa Ziobry była – w wyniku tych pierwszych, sugerujących wypowiedzi min.

4
Staszak: zmiany w prokuraturze w części wynikiem audytu, 2008-01-17 17:23:00.
http://209.85.129.132/search?q=cache:dUxFPHvIKb8J:www.money.pl/archiwum/wiadomosci_agencyjne/pap/ar
tykul/staszak%3Bzmiany%3Bw%3Bprokuraturze%3Bw%3Bczesci%3Bwynikiem%3Baudytu,80,0,314192.html
+zmiany+w+prokuraturze&hl=pl&ct=clnk&cd=18&gl=pl
5
http://www.gover.pl/news/szczegoly/guid/zbigniew-cwiakalski-ziobro-niszczyl-dokumenty
6
http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80708,4890545.html
Ćwiakalskiego – negatywnie dla byłego Ministra Sprawiedliwości w rządzie Jarosława
Kaczyńskiego oceniana.
Konieczne jest zatem wskazanie, iż śledztwa dotyczące uszkodzenia laptopa oraz
rzekomego niszczenia dokumentów zostały umorzone.8
Podobne zachowanie – jak Zbigniew Ćwiąkalski – zaprezentował kilka tygodni temu
nowy Minister Sprawiedliwości Andrzej Czuma, który w jednej z pierwszych wypowiedzi po
objęciu urzędu zasugerował, że CBA i gdański Wydział ds. Przestępczości Zorganizowanej
Prokuratury Krajowej mogły się pomylić, stawiając korupcyjne zarzuty prezydentowi Sopotu
Jackowi Karnowskiemu: „Mimo że przeczytałem wszystkich osiem zarzutów, wiem, że bywa
taka sytuacja, iż organy ścigania, działając w dobrej wierze, trafiają w próżnię. Nie mówię, że
tak jest w tym przypadku, zakładam jednak taką sytuację”9.
Dopuszczalne jest przypuszczenie, iż zmiany na kierowniczych stanowiskach miały
spowodować, że prokuratury stały się podatne na nieformalne sugestie, wpływy, naciski.
Przez szereg miesięcy prowadzono postępowanie dyscyplinarne wobec prokurator Elżbiety
Janickiej, byłej szefowej Prokuratury Okręgowej w Warszawie. Jej sprawa była początkowo
prowadzona przez prokurator Anetę Rafałko jako rzecznika dyscyplinarnego przy
Prokuratorze Generalnym, która zeznając w dniu 2 lipca 2008 roku podała, że minister
Ćwiąkalski odwołał ją w styczniu 2008 roku, gdy przedstawiła propozycję niewszczynania
postępowania dyscyplinarnego wobec byłej szefowej Prokuratury Okręgowej w Warszawie
Elżbiety Janickiej. Prokurator Rafałko twierdziła, że nie uznała za wiarygodne zeznań
obciążających Janicką i stwierdziła brak przesłanek do wszczęcia postępowania. Taki
wniosek przedstawiła 16 stycznia 2008 roku i tego samego dnia została odwołana z funkcji
rzecznika dyscyplinarnego.
Podobną ocenę sprawy miał rzecznik dyscyplinarny przy Prokuratorze Generalnym
prokurator Mirosław Tabor, który w dniu 20 lutego 2008 roku przedstawił projekt
postanowienia w przedmiocie odmowy wszczęcia formalnego postępowania dyscyplinarnego
wobec prokurator Elżbiety Janickiej. Jednak postępowanie dyscyplinarne wobec niej zostało
przedłużone do 30 lipca 2008 roku 10. Ostatecznie w sierpniu 2008 roku prokurator Elżbiecie
Janickiej został postawiony zarzut utrudniania śledztwa w sprawie byłego ministra sportu
Tomasza Lipca11.

7
http://wiadomosci.wp.pl/kat,50316,title,Cwiakalski-zaluje-sprawy-z-laptopem-
Ziobry,wid,10548794,wiadomosc_prasa.html
8
http://www.rp.pl/artykul/16,272168_Umorzono_sledztwo_ws__niszczenia_akt.html
9
I. Kacprzak, P. Kubiak, P. Nisztor „Andrzej Czuma naciska na prokuratorów w sprawie Sopotu?”,
„Rzeczpospolita” z 31. o1-1.02. 2009
10
Prokurator Tabor: przedłużono postępowanie wobec Janickiej 2008-07-02 17:38:00
11
Prok. Janicka ma zarzut utrudniania śledztwa, 22 sierpnia 2008 (16:01)
 Jak wynika z doniesień medialnych, podobny scenariusz mógł mieć miejsce w sprawie
prokuratora Wojciecha Miłoszowskiego. Jak wynika z wypowiedzi prokuratora Wojciecha
Miłoszewskiego (udzielonej w stacji TVN 24 w dniu 10 lipca 2008 roku) był on telefonicznie
naciskany – pomimo braku podstaw – do złożenia zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa
przez byłego Ministra Sprawiedliwości Prokuratora Generalnego Zbigniewa Ziobro. Gdy
prokurator Miłoszewski odmówił, został wezwany do Prokuratury w Płocku w charakterze
świadka, gdzie odebrano od niego zeznania. W tej sprawie prokurator Prokuratury Okręgowej
w Płocku (najprawdopodobniej chodzi o prokurator Ewę Szatałowicz - Szmidt) miała być
poddana presji służbowej ze strony przełożonych w celu przyjęcia od prokuratora
Miłoszewskiego zawiadomienia o przestępstwie, pomimo braku podstaw. W wypowiedzi dla
stacji TVN24 w dniu 10 lipca 2008 roku prokurator Miłoszewski stwierdził mianowicie m.in.:
„Prokuratura w Płocku w pierwszym kontakcie ze mną czy takim telefonie wykonanym przez
referenta sprawy, oznajmiono mi, że mam się stawić do prokuratury płockiej celem złożenia
zawiadomienia o przestępstwie. (…) Tonem oznajmującym pani stwierdziła, że mam się
stawić w Płocku celem złożenia zawiadomienia. Kiedy ja powiedziałem, że nie złożę
zawiadomienia, nie widzę żadnego przestępstwa, wówczas ta pani odpowiedziała, że jak ona
nie wykona polecenia przyjęcia zawiadomienia, to wyląduje gdzieś tam w Gołdapi czy
Suwałkach. No więc ja powiedziałem z kolei, że jeśliby miała jakieś konsekwencje ponieść z
tego, że takiego zawiadomienia nie złożę, żeby skontaktowała się ze swoimi przełożonymi z
Prokuraturą Krajową, która takie polecenie miała jej wydać i zwaliła na mnie, powiedziała, że
ja zawiadomienia nie złożę. I w tej sytuacji faktycznie za 2 godziny ta pani prokurator
zadzwoniła i oświadczyła, że w takim razie będę jako świadek przesłuchiwany”.
Wcześniej, bo dnia 9 lipca 2008 roku w „Dzienniku”, w prokurator Wojciech
Miłoszewski komentując wniosek o uchylenie mu immunitetu prokuratorskiego stwierdził:
„To może retorsja za to, że nie chciałem złożyć zawiadomienia przeciwko Ziobrze”. Dodał
również: „Minister polecił mi pokazać akta Jarosławowi Kaczyńskiemu, ale nie widziałem w
tym przestępstwa. Przeciwnie. Byłem przekonany, że to pomoże nam w ściganiu mafii”12.
Z kolei jak podał dziennik „Rzeczpospolita” prokurator Miłoszewski wiąże
prowadzone wobec niego postępowanie z odmową złożenia zawiadomienia przeciwko
Zbigniewowi Ziobro. Prokurator stwierdził: „Przed przesłuchaniem w płockiej prokuraturze
usłyszałem od prowadzącej sprawę, że mam się stawić i złożyć zawiadomienie o popełnieniu
przestępstwa przez ministra Ziobrę. Nie zgodziłem się. Wtedy wezwali mnie jako świadka”13.
Po kilku dniach prokurator Miłoszewski zaczął się wycofywać z niektórych opinii,
tak jakby został poddany jakimś nieformalnym naciskom.

12
A. Marszałek, „Minister opowiada, decyduje kto inny”, „Dziennik” z 9. 08. 2008 r.
13
G. Zawadka, „nie doniósł na Ziobrę – ma kłopoty”, Rzeczpospolita z 9. 08. 2008 r.
 W konsekwencji tych działań Prokuratura Okręgowa w Płocku w dniu 20 stycznia
2009 roku zarzuciła ministrowi Zbigniewowi Ziobro bezprawne ujawnienie akt śledztwa
dotyczącego mafii paliwowej. Według prokuratury ujawnił on w ten sposób tajemnicę
służbową i działał na szkodę interesu publicznego14.
W ostatnich dniach wyszło na jaw, iż sprawa mafii paliwowej pozostawała w
żywotnym zainteresowaniu nowych władz w Ministerstwie Sprawiedliwości. Jak podaje
dziennik Rzeczpospolita15 w aktach sprawy dotyczącej uchylenia immunitetu prokuratorowi
Wojciechowi Miłoszewskiemu znajduje się oświadczenie tego prokuratora, w którym
sugeruje on, iż były prokurator krajowy Marek Staszak zbierał informacje od prokuratorów
zajmujących się mafią paliwową na temat ich kontaktów z politykami PiS.
Do przypadków nacisków miało dochodzić również w służbach specjalnych. W
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego miały
miejsca przypadki poddawania funkcjonariuszy presji, postępowaniom dyscyplinarnym.
Dopuszczalne jest przypuszczenie, iż celem powyższych działań miało być znalezienie
dowodów na bezprawne działania szefów służb specjalnych w czasach PiS. W ostatnich
dniach w tym zakresie doszło do tragicznego zdarzenia. W dniu 19 stycznia 2009 roku
podpułkownik ABW Barbara P. popełniła samobójstwo. W delegaturze spekuluje się, że
przyczyną mógł być mobbing ze strony szefostwa ABW. Według serwisu internetowego
Dziennik.pl. ppłk Barbara P. zostawiła list pożegnalny, w którym oskarżyła swoich
przełożonych o złe traktowanie. Za poprzedniego kierownictwa awansowała do centrali ABW
w Warszawie, zajmowała się sprawami finansowymi. Po zmianie władzy odesłano ją z
powrotem do Poznania, jednak często była wzywana do centrali. Według serwisu Dziennik.pl
Barbara P. wielokrotnie była przesłuchiwana przez nowe kierownictwo prowadzące audyt16.
Samobójstwo Barbary P. to kolejne tragiczne zdarzenie związane z działalnością
ABW. W lipcu 2008 roku próbę samobójczą podjął dziennikarz Wojciech Sumliński, którego
zatrzymało ABW w związku ze śledztwem w sprawie rzekomej korupcji w Komisji
Weryfikacyjnej ds. Wojskowych Służb Informacyjnych i domniemanej sprzedaży spółce
AGORA tajnego aneksu z raportu z weryfikacji WSI. W związku z tym śledztwem w maju
2008 roku Prokuratura Krajowa zleciła przeprowadzenie rewizji kilkunastu mieszkań, w tym
także pomieszczeń dwóch członków Komisji Weryfikacyjnej. Do chwili obecnej nie
postawiono im zarzutu korupcji i ujawnienia tajnego aneksu. Postanowienie o przeszukaniu
podpisało – co jest praktyką niespotykaną – dwóch prokuratorów.

14
http://wyborcza.pl/1,75478,6183520,Zbigniew_Ziobro_z_zarzutami.html
15
W. Wybranowski, „Staszak zbierał haki na ludzi PiS?”, Rzeczpospolita z 6.03.2009 r.
16
C. Gmyz , W. Wybranowski Samobójstwo agentki ABW, „Rzeczpospolita” z 23. 01. 2009 r.
 Z doniesień mediów wiadomo również o naciskach na instytucje państwowe nie
będące pod kontrolą koalicji rządzącej. Sytuacja taka miała miejsce m.in. w przypadku
Instytutu Pamięci Narodowej i była następstwem publikacją książki „SB a Lech Wałęsa”.
Okoliczności te zostały później potwierdzone przez byłych i obecnych pracowników IPN. Z
tych względów jest konieczne wyjaśnienie również tej okoliczności.
Powyższe przykłady mogą uzasadniać przeświadczenie o tym, że w okresie od 16
listopada 2007 roku pracownicy instytucji śledczych znajdowali się pod presją przełożonych.
Zachodzi podejrzenie, iż celem powyższych nacisków mogło być zebranie materiałów
obciążających urzędników sprawujących funkcje za czasów rządów partii Prawo i
Sprawiedliwość.
Ponadto, nowy Minister Sprawiedliwości Andrzej Czuma autorytatywnie wypowiada
się na temat prowadzonych czynności, sugerując podwładnym sposób rozstrzygnięcia spraw,
np. mówiąc, że śledczy stawiając zarzuty prezydentowi Sopotu mogli „trafić w próżnię”.
Odnosząc się do wymogów postępowania zgodnego z prawem, nie sposób nie
zauważyć, iż uzasadnione może również być podejrzenie, że Minister Andrzej Czuma
wypowiadając się o działaniach polskiego wywiadu w sprawie porwanego i zamordowanego
w Pakistanie Polaka, mógł ujawnić tajemnicę państwową.
Dlatego podstawowym warunkiem dla rzetelnej oceny legalności działań rządów
Kaziemierza Marcinkiewicza i Jarosława Kaczyńskiego jest zapoznanie się również z
okolicznościami spraw wskazanych powyżej. Tylko wówczas będzie można ocenić, czy
podejmowanie tych postępowań było uzasadnione wcześniejszymi bezprawnymi działaniami,
czy też działania organów ścigania za rządów PiS były zgodne z obowiązującymi przepisami,
a zmiany działania podejmowane po dacie 16 listopada 2007 r. miały charakter jedynie
odwetu politycznego.
Podsumowując, należy stwierdzić, że związek merytoryczny poszczególnych spraw
wykracza poza datę 16 listopada 2007 roku, określoną w Uchwale o powołaniu Komisji,
wyznaczającą ramy czasowe okresu będącego przedmiotem badań Komisji, określoną w
uchwale o Komisji. Stanowi to o zasadności zaaprobowania niniejszej uchwały.
 AUTOPOPRAWKA DO POSELSKIEGO PROJEKTU UCHWAŁY

Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej

z dnia ............... 2009 r.

w sprawie zmiany Uchwały z dnia 11 stycznia 2008 r. o powołaniu Komisji Śledczej do

zbadania sprawy zarzutu nielegalnego wywierania wpływu przez członków Rady
Ministrów, Komendanta Głównego Policji, Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego
oraz Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego na funkcjonariuszy Policji,
Centralnego Biura Antykorupcyjnego oraz Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
prokuratorów i osoby pełniące funkcje w organach wymiaru sprawiedliwości w celu
wymuszenia przekroczenia uprawnień lub niedopełnienia obowiązków w związku z
postępowaniami karnymi oraz czynnościami operacyjno-rozpoznawczymi w sprawach z
udziałem lub przeciwko członkom Rady Ministrów, posłom na Sejm Rzeczypospolitej
Polskiej i dziennikarzom, w okresie od 31 października 2005 roku do 16 listopada 2007
roku.

1. Zmianie ulega tytuł Uchwały. Otrzymuje on brzmienie:

„Uchwała z dnia 11 stycznia 2008 r. o powołaniu Komisji Śledczej do zbadania
sprawy zarzutu nielegalnego wywierania wpływu przez członków Rady Ministrów,
Komendanta Głównego Policji, Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego oraz
Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego na funkcjonariuszy Policji,
Centralnego Biura Antykorupcyjnego oraz Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
prokuratorów i osoby pełniące funkcje w organach wymiaru sprawiedliwości w celu
wymuszenia przekroczenia uprawnień lub niedopełnienia obowiązków w związku z
postępowaniami karnymi oraz czynnościami operacyjno-rozpoznawczymi w
sprawach z udziałem lub przeciwko członkom Rady Ministrów, posłom na Sejm
Rzeczypospolitej Polskiej i dziennikarzom, w okresie od 31 października 2005 roku
do 30 stycznia 2010 roku.”

2. Art. 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„ 1. w preambule do uchwały wyrazy „sprawowania funkcji Prezesa Rady Ministrów
przez Kazimierza Marcinkiewicza oraz Jarosława Kaczyńskiego, to jest w okresie od dnia
31 października 2005 roku do dnia 16 listopada 2007 roku” zastępuje się słowami
„sprawowania funkcji Prezesa Rady Ministrów przez Kazimierza Marcinkiewicza,
Jarosława Kaczyńskiego oraz Donalda Tuska do 30 stycznia 2010 roku, to jest w okresie
od dnia 31 października 2005 roku do 30 stycznia 2010 roku.””
3. Art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„w art. 1 wyrazy „do dnia 16 listopada 2007 roku” zastępuje się słowami „do 30
stycznia 2010 roku””

4. Art. 1 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„w art. 2 w pkt 1 wyrazy „do dnia 16 listopada 2007 roku” zastępuje się słowami „do
do 30 stycznia 2010 roku””

5. Art. 1 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„w art. 2 w pkt 2 wyrazy „do dnia 16 listopada 2007 roku” zastępuje się słowami „do
30 stycznia 2010 roku””

6. Art. 1 ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„w art. 2 w pkt 3 wyrazy „do dnia 16 listopada 2007 roku” zastępuje się słowami „do
30 stycznia 2010 roku””
 UZASADNIENIE

Projekt autopoprawki ma za zadanie uściślić przedłożony projekt uchwały. Do

Poselskiego projektu uchwały w sprawie zmiany Uchwały z dnia 11 stycznia
2008 r. o powołaniu Komisji Śledczej do zbadania sprawy zarzutu nielegalnego
wywierania wpływu przez członków Rady Ministrów, Komendanta Głównego
Policji, Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego oraz Szefa Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego na funkcjonariuszy Policji, Centralnego Biura
Antykorupcyjnego oraz Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, prokuratorów i
osoby pełniące funkcje w organach wymiaru sprawiedliwości w celu
wymuszenia przekroczenia uprawnień lub niedopełnienia obowiązków w
związku z postępowaniami karnymi oraz czynnościami operacyjno-
rozpoznawczymi w sprawach z udziałem lub przeciwko członkom Rady
Ministrów, posłom na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej i dziennikarzom, w okresie
od 31 października 2005 roku do 16 listopada 2007 roku złożonym 6 marca
2009 roku pojawiły się zastrzeżenia Biura Analiz Sejmowych.

Opinia Biura Analiz Sejmowych zarzuca projektowi uchwały, że

rozszerzając czas badany przez Komisję do końca VI kadencji Sejmu RP daje
możliwość badania przez Komisję zdarzeń przyszłych, co nie jest zgodne z
zasadami funkcjonowania Komisji. Projekt nie uwzględniał też zmiany tytułu
uchwały, który również zawierał zakres czasowy prac Komisji.

Przedstawiony projekt autopoprawki uwzględnia wszystkie uwagi Biura

Analiz Sejmowych wyznaczając zakres czasowy prac Komisji od 31
października 2005 roku do 30 stycznia 2010 roku. Obecny zakres czasowy prac
komisji obejmuje czas sprawowania funkcji Prezesa Rady Ministrów przez
Kazimierza Marcinkiewicza oraz Jarosława Kaczyńskiego a także Donalda
Tuska zawężając czas sprawowania przez niego funkcji do dnia 30 stycznia
2010 roku.
Rozszerzenie zakresu czasowego, który ma zostać zbadany przez Komisję
jest w pełni uzasadnione w kontekście szeregu informacji, jakie uzyskała ona w
toku swych dotychczasowych prac, jak również zdarzeń, jakie zaistniały już po
przyjęciu przez Sejm dnia 8 stycznia 2008 r. uchwały powołującej Komisję
Śledczą. W tym kontekście wskazać należy także nowe okoliczności, w
szczególności pojawiające się wątpliwości co do trybu, jak również czasu
odwołania z funkcji szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego Mariusza
Kamińskiego. Zdaniem wnioskodawcy zbadania wymaga koincydencja czasowa
pomiędzy poinformowaniem premiera Donalda Tuska o akcji prowadzonej
przez CBA w sprawie procesu legislacyjnego, dotyczącego ustaw o grach
losowych i zakładach wzajemnych oraz decyzji o zdymisjonowaniu Szefa CBA
.Kolejne wątpliwości wymagające zbadania przez Komisję wiążą się ze
sposobem przedstawienia Panu Mariuszowi Kamińskiemu zarzutów przez
Prokuraturę Okręgową w Rzeszowie, w śledztwie toczącym się pod sygnaturą
VI Ds 26/07. Z informacji uzyskanych w toku prac Komisji Śledczej wynika
bowiem, iż decyzja o przedstawieniu tych zarzutów przez prowadzącego
śledztwo prokuratora mogła być efektem polecenia wyraźnego bądź jedynie
dorozumianego wydanego mu przez jego przełożonych z Prokuratury Krajowej
oraz Ministerstwa Sprawiedliwości.

Przywołane powyżej kwestie, mieszczące się w zakresie przedmiotowym

zainteresowania Komisji, dają podstawę by podejrzewać, iż w czasie rządów
obecnego Gabinetu, pod przewodnictwem Pana Premiera Donalda Tuska, mogły
mieć miejsce nieprawidłowości, przejawiających się w bezprawnym wywieraniu
wpływu na urzędników państwa tzw. „nacisków” .
 Zatem przedłużenie okresu badanego przez Komisję Śledczą, tak by
mogła ona wyjaśnić wszystkie pojawiające się wątpliwości, jest konieczne.