Professional Documents
Culture Documents
wyglda. Terapia to bardzo szeroko rozumiane pojcie, ktre moe obejmowa rne
dziedziny ycia i techniki pomocy – zainteresowany powinien sam wybra
odpowiedni dla siebie form. Mog to by na przykad rozgrywki sportowe poza murami
orodka z modzie niepatologiczn, integracyjne wycieczki: piesze, rowerowe [w zalenoci
od stopy finansowej], wyciszajcy relaks autogenny oraz psychodrama. Ta ostatnia jest
odwan form prby zaufania, szczeroci, wsuchania si w siebie i drugiego czowieka.
Uczy odpowiedzialnoci zbiorowej i empatii. To rwnie doskonay sposb na pozbycie si
lkw, wstydu i zahamowa. Wszystko to pod warunkiem, e jest prowadzone przez
fachowca. Niestety nie wiadomo dlaczego animatorzy kultury (bo o nich tu chodzi),
dofinansowywani przez budet miasta i pracujcy w Miejskich Orodkach Kultury, nie s
zatrudniani w Pogotowiach Opiekuczych. Przecie modzie niedostosowana spoecznie te
ich potrzebuje, moe nawet bardziej ni sugeruj to pozory.
Zdajemy sobie spraw, e taka modyfikacja nie jest prosta do zrealizowania, ale czy zadaniem
i celem wychowawcy nie powinno by cige szukanie tej metody dziaania i sposobu, ktry
okae si zbawienny dla jego podopiecznych bez wzgldu na wynikajce trudnoci, i dlatego
„w najbardziej podstawowym wymiarze gra zwana wychowaniem toczy si pomidzy
prawd i faszem, pomidzy nadziej i rozpacz, pomidzy dobrem a zem. Specyficzne
warunki, panujce w rodowisku pogotowia opiekuczego, szczeglnie mocno uwydatniaj
ten fakt. Tutaj uwidaczniaj si skrajnoci. Jednoczenie bardzo dobrze wida, jak delikatna
granica dzieli dobro od za. „Psychologicznie ujmujc spraw powiemy, i czynienie
za daje czynicemu je satysfakcj tego samego rodzaju – cho ze znakiem ujemnym
– jak czynienie dobra” (Ostasz, 1994). Jak wychowywa, aby mimo
atrakcyjnoci za, dzieci kieroway si ku temu, co dobre – ku dobru?
Wychowawca bdc dobrym „graczem”, wygrywajc to, co mona i trzeba
wygra, staje przed szans inspirowania okrelonych dziaa, moe wskazywa rne
moliwoci, rne drogi do dobra. Moe budzi nadziej. Wsplne z dziemi poszukiwanie i
odnajdywanie nadziei, budowanie poczucia celowoci i sensownoci ycia to droga
wykorzystanej szansy” (Kowal, 1996).
BIBLIOGRAFIA:
1. Brgiel J.; „Zrozumie dziecko skrzywdzone”, Opole 1998, Wydawnictwo
Uniwersytetu Opolskiego,
2. Cichowicz J.; „Tu dzieci kochaj”, Owiata i wychowanie 1987, nr 41,
3. Cyraska E.; „Pogotowie opiekucze – rys historyczny”, Problemy
opiekuczo-wychowawcze 1994, nr 7,
4. Czarniecka G.; „Z dowiadcze pogotowia”, Problemy opiekuczowychowawcze 1988, nr 5,
5. Dawidowicz D.; „Praca oddziau izolacyjnego w Pogotowiu
Opiekuczym”, Problemy opiekuczo-wychowawcze 1992, nr 9,
6. Filipczuk H.; „Funkcje diagnostyczne pogotowia opiekuczego”, Problemy
opiekuczo-wychowawcze 1989, nr 3,
7. Filipczuk H.; „Refleksje na temat metodyki funkcjonowania Pogotowia
Opiekuczego”, Problemy opiekuczo-wychowawcze 1991, nr 9,
8. Koak W.; „Nowe zadania pogotowia opiekuczego”, Przyjaciel dziecka
1985, nr 11,
9. Kowal S.; „Interakcje wychowawcze w pogotowiu opiekuczym. Midzy dobrem a
zem – w poszukiwaniu nadziei”, Edukacja 1996, nr 1,