Professional Documents
Culture Documents
WSTP
Odmienne stany wiadomoci1 s czci duo szerszego problemu tak zwanych
dowiadcze religijnych 2, nad ktrymi badania zainicjowa William James w 1902 roku
szeregiem wykadw opublikowanych w ksice Odmiany dowiadczenia religijnego. Dzieo
Jamesa byo odpowiedzi na szufladkowanie przez wczesn psychologi dowiadcze
opisywanych przez witych i mistykw jako wynikajce z chorb, zaburze umysowych i
oglnej degeneracji (Czapla 2011: 27). Ostatecznie, dowiadczenie religijne uznaje si za
jeden z piciu podstawowych wymiarw religijnoci (Doktr 2007: 6) stanowicy rdo
wszelkiej mistyki. Samo dowiadczenie religijne we wspczesnych badaniach religii jest
terminem szerokim, o wielu rnych aspektach zarwno indywidualnym i psychicznym, jak
i zbiorowym oraz spoecznym (Franczak 2007: 6166). Zdaniem Charlesa Glocka i Rodneya
Starka zawiera ono wszystkie uczucia, postrzegania i przeycia dowiadczane przez osob
lub definiowane przez grup religijn jako zawierajce element cznoci, chociaby ulotnej,
z istot bosk, tj. Bogiem, ostateczn rzeczywistoci, transcendentnym autorytetem (Glock,
Stark 1965: 43). Istotnym dla niniejszej pracy jest jedynie pewien fragment caego spektrum
dowiadcze religijnych, w ktrym jednostka dowiadcza, intencjonalnie bd nie, fenomenu
odmiennych stanw wiadomoci.
Celem artykuu jest ukazanie funkcji odmiennych stanw wiadomoci w
spoecznociach tradycyjnych. W oparciu o analiz dwch takich spoecznoci Indian
Huiczol z pnocnego Meksyku oraz Jakutw ze rodkowej Syberii chc wykaza, i w
niektrych kulturach OS odgrywaj istotn rol, poniewa powizane s z rytuaami,
mitologi czy mityczn kosmologi. Posiada rwnie wpyw zarwno na jednostki, jak i ca
spoeczno. Wybr tych konkretnych kultur wynika z faktu, e wiele je czy a rwnoczenie
take dzieli. Co oczywiste, dzieli przede wszystkim geografia. czy za wsplny koncept
1
W literaturze anglojzycznej okrela si je jako altered states of consciousness, w polskich przekadach termin
ten tumaczy si rnie (np. zmienione stany wiadomoci, niezwyke stany wiadomoci etc.), na potrzeby tego
artykuu przyjmuj tumaczenie odmienne stany wiadomoci oznaczane take skrtem OS.
2
Dowiadczenia religijne ukrywaj si pod rnymi terminami ukutymi przez poszczeglnych badaczy, dlatego
w literaturze mona spotka okrelanie ich choby jako dowiadczenia mistyczne (Czapla 2011), stany
ekstatyczne (Wulff 1999) czy dowiadczenie ekstatyczne (Walczak 2007). Kryj si take w nieco szerszych
pojciach, takich jak przeycie szczytowe (Maslow 1970). Niezalenie od nomenklatury, s ze sob tosame.
zalene
jest
od
niezliczonej
iloci
czynnikw:
psychiki
jednostki
Dietyloamid kwasu D-lizergowego, psychodeliczna substancja pierwszy raz zsyntezowana w 1938 roku przez
Alberta Hofmanna w laboratoriach firmy Sandoz. W latach 60 XX wieku Stanislav Grof, psychiatra czeskiego
pochodzenia, z powodzeniem eksperymentowa nad wykorzystaniem LSD-25 w terapii leczenia zaburze
psychicznych np. schizofrenii. Ponadto take w latach szedziesitych prbowano wykorzysta stany
odmiennej wiadomoci wywoywane zayciem LSD-25 do leczenia uzalenie, np. od alkoholu.
4
Lista w oparciu o opracowanie Tomasza Sikory (Sikora 1999: 280281).
5
Jako e lista cech OS nigdy nie bdzie cakowicie kompletna, warto porwna te przedstawione tutaj z
cechami opisywanymi przez innych autorw, np. Andrzeja Szyjewskiego (2005a: 130132).
Rodzaj praktyki ascetycznej czcej post, kontrol oddychania i recytacj wedyjskich hymnw.
Nieprzypadkowo ukuty zosta przez Rudolpha Bella termin wita anoreksja w jego ksice Holy Anorexia
(Bell 1985).
8
Eksperymentowano rwnie z prbami stymulacji hipokampu za pomoc fal elektromagnetycznych
(Jdrzejczak 2010).
7
CHARAKTERYSTYKA SPOECZNOCI
TRADYCYJNYCH
Spoecznoci, ktre opisuj w dalszej czci artykuu zaliczam do kategorii tzw.
spoecznoci tradycyjnych. Kategoria ta zostaa utworzona w celu ukazania odmiennoci tych
9
b)
c)
d)
f)
natury, jest z ni cile i stale powizany. Wszechwiat posiada te same cechy co czowiek.
j)
bogactwem naley si dzieli, praca to obowizek wynikajcy z powinnoci, nie z zysku, etc.
W kontekcie tematu niniejszego artykuu, naley doda jeszcze jeden wyznacznik,
ktrym jest istnienie w spoecznociach tradycyjnych kontekstu kulturowego zaywania
substancji psychoaktywnych lub stosowania innych technik w celu osigania odmiennych
stanw wiadomoci. Kontekstu takiego brak w kulturze zachodniej (nie liczc alkoholu), co
jest clou pracy na temat rytuaw przejcia autorstwa Grzegorza Dbrowskiego (2006).
INDIANIE HUICZOL16
Rys historyczny
Indianie Huiczol zamieszkiwali wschodnie tereny rodkowego Meksyku (Sierra
Madre Zachodnia). Przez Europejczykw odkryci zostali wzgldnie pno. Geograf
kulturowy Carl Sauer podaje, i pierwsze wzmianki o tym ludzie pojawiaj si w zapiskach
15
Co istotne, nie naley si cile trzyma wymienionych cech przy analizowaniu danych kultur, gdy zawsze
znajdzie si spoeczno ze spektrum tradycyjnych, ktra nie bdzie spenia wszystkich podanych
wyznacznikw.
16
Badania wierze Huiczoli pochodz w wikszoci z lat siedemdziesitych XX wieku (zarwno praca Barbary
Myerhoff, jak i Mirosawy Posern-Zieliskiej, na ktrych gwnie si opieram), dlatego w artykule odnosz si
do nich w czasie przeszym.
hiszpaskich misjonarzy z XVI i XVII wieku (Myerhoff 1997: 43), kiedy to konkwistadorzy
zaczli penetrowa Sierr. Huiczole sami siebie okrelali jako Wixrika17. Zamieszkiwali
gwnie trudno dostpne rejony grskie, cho znaczna ich liczba rozproszona bya wrd
mieszanego huiczolsko-metyskiego osadnictwa na ranczach, poza samym obszarem Sierry
oraz w miastach (Myerhoff 1997: 47).
Gwnym zajciem Indian Huiczol byo rolnictwo uprawa kukurydzy stanowicej
bardzo wany symbol ich kultury oraz owiectwo, ktre od chwili przejcia na osiady tryb
ycia odgrywao marginaln rol. Ich kultur sprowadzi mona do trzech podstawowych
trzonw, ktre tworz kompleks jele-kukurydza-pejotl (Myerhoff 1997: 128). Z owym
kompleksem czyo si jedno z najwaniejszych wydarze dla spoecznoci Huiczoli
pejotlowe owy.
Zarys religii
Jak pisze Barbara Myerhoff, wedug Huiczoli dobre ycie to ycie religijne, dobrze
wykonana praca jest wita, a by Huiczolem oznacza y we waciwy sposb. Wierzenia
Indian, ich kosmologia i symbolika bya bogata i rozwinita, a przy tym jednoczenie
zawikana i trudna (Myerhoff 1997: 5859). Objawiao si to choby w tym, i nie sposb jest
ostatecznie ustali, ile i jakie bstwa zasiaday w huiczolskim panteonie. Carl Lumholtz 18,
norweski etnograf, wyliczy, i posiadali oni czterdzieci siedem bstw o rnych imionach,
lecz stwierdza przy tym jakoby: Liczba ta jest w zasadzie nieograniczona, gdy kade
wzgrze i kada skaa szczeglnego ksztatu jest uznawana za bstwo (za Myerhoff 1997:
59). Barbara Myerhoff w swoich Pejotlowych owach zredukowaa panteon do trzech
podstawowych bstw:
Tatewar, Nasz Dziadek (Ogie) nazywany Starym Bstwem, objawia
Huiczolom przesania i yczenia wszystkich bogw zarwno w snach, jak i w wizjach, by
opiekunem czowieka. Tatewar w odlegych czasach poprowadzi bogw na pierwsze
pejotlowe owy zapocztkowujc tym samym ca ceremoni.
Tayaup, Nasz Ojciec (Soce) potne bstwo solarne, dajce ludziom ciepo,
ochron oraz umoliwiajce ycie (bstwo by moe zapoyczone od Aztekw).
Tamatsi Maxa Kwax-Kauyumari, Nasz Starszy Brat Jeleni Ogon posta t czy
si z Kauyumari, herosem kulturowym i tricksterem Huiczoli. Bg ten odegra jedn z
gwnych rl w pierwszych, pradawnych pejotlowych owach. Ponadto ofiarowa Huiczolom
17
18
wiele darw, broni przed wrogami oraz pomaga w zdobywaniu pejotlu i jeleni (Myerhoff
1997: 5767).
Ostatnia posta jest o tyle istotna, i oddzielnie mona j identyfikowa wanie z
Kauyumarim Czowiekiem-witym Jeleniem, ktry by najwaniejsz figur w caej
ceremonii pejotlowych oww.
W spoecznoci Indian Huiczol kluczow postaci by tak zwany maraakame, ktry
peni funkcj szamana, kapana, uzdrawiacza oraz przywdcy. Jak twierdzi Myerhoff, jego
rola wykraczaa poza normalne funkcje szamana prymitywnych spoecznoci. By postaci
zdecydowanie bardziej publiczn, ktra stosowaa formalne dziaania. Dlatego zdecydowanie
bliej mu do funkcji kapana (Myerhoff 1997: 71). Maraakame czyy z bogami specjalne
relacje. Posiada on take wachlarz standardowych technik szamaskich. Z pomoc
Kauyumari maraakame zajmowa si chorymi, posiada dar podrowania do innych
wiatw, transformacji w rne zwierzta, moc odbywania magicznych lotw do krainy
bogw oraz odprowadzania dusz zmarych do podziemi. Maraakame by wanie t osob,
ktra inicjowaa i prowadzia kadego roku centralne wydarzenie religijnego kalendarza
Huiczoli pejotlowe owy.
Pejotlowe owy
Pejotlowe owy byy, oglnie rzecz ujmujc, rytualn wypraw do Krainy Pejotlu
Wirikuta19. Co ciekawe, sam pejotl ronie w wielu innych rejonach caego Meksyku, jednak
Huiczole wdrowali do tego szczeglnego miejsca z kilku powodw. Wirikuta bya miejscem,
ktre Indianie Huiczol uwaali za tradycyjn ojczyzn, z ktrej musieli w pewnym momencie
emigrowa. Okrelali je miejscem na wschodzie, gdzie narodzio si Soce (Krupp 2001:
91). Wirikuta jest miejscem kreacji, gdzie powstali Pierwsi Ludzie (Huiczole), w zachodnim
pojciu mona je okreli jako Raj. Jest swoistym axis mundi, witym centrum wiata.
Dlatego te rok rocznie Huiczole pokonywali odlego okoo czterystu osiemdziesiciu
kilometrw20 od swoich siedzib (Myerhoff 1997: 91).
Celem caej wdrwki byo odtworzenie pierwotnych, mitycznych pejotlowych
oww, ktre wydarzyy si u pocztkw czasu. Wyprawa ta przywraca miaa ludziom
rwnowag oraz dostarcza pejotl, ktry spoywany podczas obrzdw mia na celu
podtrzymanie cigoci ycia Huiczoli (Krupp 2001: 86). Z pejotlowymi owami wiza si
cay szereg kolejnych mniejszych bd wikszych rytuaw, jednak istotnie sama pielgrzymka
19
10
odpowiedni sposb (Myerhoff 1997: 147) poprzez symboliczne upolowanie go (PosernZieliska 1972: 170171).
Pierwsze spoywanie pejotli miao miejsce jeszcze podczas przebywania w Wirikuta,
jednak zaywano go w ilociach niewywoujcych wizji, jedynie w celu swoistej komunii
(Myerhoff 1997: 112). Dopiero na noc przed opuszczeniem Wirikuta peyoteros mogli zje
caego kaktusa. Co warto zaznaczy, spoywanie pejotlu w celu wywoania wizji byo tylko
jedn z nielicznych zastosowa kaktusa w spoecznoci Huiczoli. Znacznie czciej
stosowano go w celu uzdrawiania z wielu rnych dolegliwoci, a take jako uniwersalny
rodek magiczny oraz narzdzie do przepowiadania przyszoci (Posern-Zieliska 1972: 72
82). Poza pejotlowymi owami mg by spoywany kiedykolwiek w cigu roku przez
kadego z Huiczoli (mczyzn, kobiety i dzieci) z wielu rnych powodw, ale zawsze z
pozytywnymi skutkami (Myerhoff 1997: 148).
Pejotl
Kaktus ten, zwany te inaczej jazgrz Williamsa (lophophora williamsii), jest
niewielki, ciemnozielony, bulwiasty i cierpki w smaku (Myerhof 1997: 112). Spoywany
moe by zarwno w takiej formie, w jakiej zostaje znaleziony, bd jako wywar sporzdzony
z wikszej iloci wczeniej ususzonych kaktusw. Najwaniejsz substancj zawart w
pejotlu jest meskalina23. Jest ona alkaloidem z szeregu fenyloetyloamin o silnych
waciwociach halucynogennych, ktrego czas dziaania moe siga nawet dwunastu
godzin. Powodowa moe szereg skutkw opisanych wczeniej w Charakterystyce
odmiennych stanw wiadomoci z naciskiem na wizualn stron dowiadczenia. Pojawiaj
si synestezje, wizualizacje, zmiany w postrzeganiu kolorw, halucynacje wzrokowe, ale
take suchowe, czuciowe i wchowe (Posern-Zieliska 1972: 43) Pojawi si te moe silne
poczucie empatii wobec otaczajcej rzeczywistoci (Shulgin 1991: 684688) czy gboka
introspekcja minionych wydarze z ycia (Posern-Zieliska 1972: 43). Co istotne, osoba
doznajca pejotlowych wizji cay czas zdaje sobie spraw z tego, e to czego dowiadcza jest
nierzeczywist halucynacj (Posern-Zieliska 1972: 49).
Dla zwykych Huiczoli wizje pejotlowe miay gwnie funkcje rekreacyjne. Bdc
pod wpywem dziaania pejotlu zwykli ludzie zazwyczaj syszeli muzyk i widzieli mae
zwierzta, dostrzegali du zmian w percepcji kolorw, a niekiedy take ogldali rne
mitologiczne postaci. W wiadomoci Huiczoli jednak wszystkie te wizje nie miay gbszego
znaczenia, suyy jedynie rozrywce, przez wzgld na estetyk owych dozna (Myerhoff
23
11
1997: 113). Pejotlowe wizje byy rzecz bardzo osobist i zdaniem Indian Huiczol nie
powinno si o nich mwi innym. Byy swego rodzaju sekretem (Myerhoff 1997: 150). Wizje
zwykego czonka plemienia Huiczol mogy wyglda nastpujco:
A potem, kiedy kto zay do, patrzy w gr i co widzi? Widzi ciemno. [] I wtedy czuje
si pijany pejotlem. [] Pojawia si tam ty blask. I czowiek patrzy w ogie. Siedzi tam,
patrzc w ogie, ktry jest Tatewar. Widzi ogie kolorowy, bardzo kolorowy, piciobarwny, w
rnych kolorach. Pomienie rozdzielaj si, strzelaj w gr, kady jzyk ognia rozdziela si
na te barwy i kady kolor jest wielobarwny niebieski, zielony, ty, wszystkie barwy. [] A
potem kto widzi ogie, bardzo jasny, widzi zoone mu ofiary, wiele pierzastych strza, ktre
s pene kolorw, lnicych, lnicych. To wanie widzi. (Myerhoff 1997: 149)
SYBERYJSCY JAKUCI24
Rys historyczny
Jakuci s ludem tureckim, ktrzy midzy X a XIII wiekiem zostali wypchnici z
okolic Jeziora Bajka na pnoc, na tereny rodkowej Syberii (dolina rzeki Leny), gdzie
zamieszkuj obecnie (Conolly 1967: 82). Pocztkowo, skpe informacje o ludach Syberii do
Europy docieray za porednictwem Mongow. Tereny te zaczto eksplorowa dopiero w
obliczu rosyjskiej ekspansji na wschd25 (Koko 1990: 1718). Mona uzna, i w
wiadomoci europejskiej (a na pewno Carskiej Rosji) Jakuci zaistnieli okoo 1632 roku,
kiedy to kozacka wyprawa dotara do Jakucji (tak nazwano krain zamieszkan przez
Jakutw) i zbudowaa fort w miejscu dzisiejszego Jakucka (Conolly 1967: 83).
24
Podobnie, jak w przypadku Indian Huiczoli, najlepsze opracowania o wierzeniach i rytuaach Jakutw
pochodz z pierwszej poowy XX wieku, dlatego do nich take odnosz si w czasie przeszym.
25
Duy wkad w badanie Jakutw (jak i wielu innych ludw Syberii) mieli zesacy polityczni, w tym i Polacy,
np. W. Sieroszewski, autor Dwanastu lat w kraju Jakutw z 1900 roku.
12
Sami siebie okrelali jako Sakha, a przyjta oglnie nazwa Jakuci to okrelenie
pochodzce z jzyka ich ssiadw Tunguzw (Conolly 1967: 82). Ich gwnym zajciem
bya hodowla koni i byda, dlatego, jak wiele innych ludw rodkowej i wschodniej Syberii,
prowadzili na wp koczowniczy tryb ycia (Koko 1990: 714).
Zarys religii
Jakuckie wierzenia stanowiy jedn z wielu form szamanizmu Azji rodkowej i
Pnocnej, ktre doskonale opisa Mircea Eliade w swojej pracy Szamanizm i archaiczne
techniki ekstazy (Eliade 2011). Struktury wierze wielu ludw Syberii (np. organizacja
kosmosu czy panteon bstw) nie rniy si w znaczny sposb od siebie, nie liczc innych
nazw, zalenych od jzyka danych ludw, oraz niektrych elementw najistotniejszych mitw
(Koko 1990). Istotnie mona doszukiwa si wsplnego rda, z ktrego cay szamanizm
syberyjski, a w tym jakucki, wzi swj pocztek.
Jakuci dzielili kosmos na grny wiat (niebo), ziemi i wiat podziemny. Niebo
Tangara
zamieszkiway
ajyy
(bstwa),
ktrym
przewodzi
rng-Ajyy
Tojon
(Mlecznobiay Pan Stwrca) rzadko jednak ingerujcy w ycie ludzkie. Jakuci wierzyli
take w ambiwalentnego boga o imieniu Uuun Tojon (Grony Pan), ktrego ciko
jednoznacznie przyporzdkowa do kategorii ajyy lub abaasy (ze duchy), ale to wanie on
przekaza ludziom ogie i umiejtnoci szamaskie. Ponadto wierzono te w bstwa
podnoci, opiekunki byda i koni (Koko 1990: 4852). Personifikowano take ciaa
niebieskie (Koko 1990: 6266). Na drugim kracu kosmosu lea wiat podziemny, gdzie
mieszkay abaasy i wdroway dusze ludzkie po mierci, a ktrego wadc by Arsan Duoaj
(Koko 1990: 8182).
Podobnie jak maraakame dla Huiczoli, jakucki szaman by bardzo wan osob w
caej spoecznoci, gdy dziki swoim umiejtnociom wchodzenia w trans potrafi
odszukiwa zaginionych, przegania ze duchy, odprowadza dusze do wiata zmarych,
leczy chorych i niepodnych, dokonywa magicznych lotw oraz podrowa zarwno po
wiecie grnym, jak i dolnym/podziemnym (Eliade 2011: 186191). Oglnie zadaniem
szamana byo utrzymanie porzdku wiata i dokonywanie ewentualnych zabiegw, kiedy
harmonia zostanie zachwiana. A take rozadowanie istniejcych konfliktw wewntrz
spoecznoci (Szyjewski 2001: 381). Jego podstawowym narzdziem bya umiejtno
osigania stanw ekstatycznych (odmiennych stanw wiadomoci), ktr zyskiwa w
momencie zakoczenia swojej inicjacji.
13
Inicjacja szamaska
Charakterystyk modelowej postaci szamana, jego inicjacji i ycia przedstawi w
bardzo przystpny sposb Andrzej Wierciski. Nakreli on oglny, zwizy opis tego, jak
typowy szaman si musi urodzi, zosta powoany, przej inicjacj, y i wreszcie umrze
(Wierciski 2010: 153185), dlatego skupi si jedynie na jakuckiej wersji szamanizmu.
Najbardziej interesujce w kontekcie problematyki odmiennych stanw wiadomoci s
inicjacja jakuckiego szamana oraz nastpujca po niej umiejtno osigania szamaskiego
transu.
Dar szamanizmu u Jakutw nie by dziedziczny (jak u niektrych ludw, np.
Samojedw), ale jego duch opiekuczy wraz z szamask moc mgt stara si wcieli
w czonka tego samego rodu (Eliade 2011: 38). Ide reinkarnacji szamaskiej mocy Jakuci
ujli w sowach szamanem nie mona zosta trzeba si nim urodzi (Szyjewski 2005a:
46). Przyszego szamana w pewnym momencie ycia zaczynay odwiedza abaasy i ajyy
(Eliade 2011: 80) i ostatecznie ogarniao go szalestwo (Eliade 2011: 38), ktre objawiao si
cierpieniami psychicznymi, widzeniami i wieszczymi snami. W tym wanie momencie
rozpoczyna si proces szamaskiej inicjacji. U najlepszych szamanw taka inicjacja
zaczyna si moga midzy 3 a 5 rokiem ycia, rednich 5 a 9, a najsabszych midzy 12 a 18.
Przejawy tej choroby szamaskiej oznaczay, e trzy dusze przyszego szamana zostay
porwane (kada z dusz odpowiadaa kolejnym poziomom rzeczywistoci niebiaskiej,
ziemskiej i wiata podziemnego). W tym czasie owe dusze dostpoway odpowiedniej
edukacji na odpowiednich poziomach wiata. Ponadto adept musia uczy si u szamana
nauczyciela odpowiednich technik (Wasilewski 1985: 55).
Po takim przygotowaniu adept udawa si na odludzie, gdzie w specjalnie
zbudowanym szaasie spdza wyznaczony czas 3, 5, 7 albo 9 dni nie przyjmujc
pokarmw ani pynw. Celem tego rytuau inicjacyjnego byo dowiadczenie mierci.
Wasilewski opisuje, i inicjowany w swoim szaasie ley bowiem w zamroczeniu z pian na
ustach, na caym ciele widoczne s wylew podskrne, za na stawach utworzyy si wrcz
krwawe wybroczyny. Jakie s pozafizjologiczne przyczyny tego stanu? Oto przyszy szaman
uyjmy tu paradoksalnego sformuowania przeywa wasn mier (Wasilewski 1985:
57). Samo dowiadczenie mierci jest do drastyczne, co widzimy w opisie przytaczanym
przez Eliadego:
Szaman jakucki Sofron Zatiejew twierdzi, e przyszy szaman zazwyczaj umiera i przez trzy
dni ley w jurcie bez jedzenia i picia. Niegdy trzykrotnie przechodzono ceremoni rozcinania
na kawaki. Inny szaman Piotr Iwanow szczegowiej informuje nas o tej ceremonii: czonki
14
U Grofa niewyobraalne cierpienia i dowiadczenie wasnej mierci oraz ponownego narodzenia zwizane
jest z przechodzeniem przez kolejne matryce okooporodowe (dokadnie z II, i III do IV) i zwizane s z
przypominaniem sobie procesu ycia podowego czowieka. Matryca II to pocztek porodu i skurcze macicy,
matryca III to przeciskanie si przez kana porodowy, a IV to narodziny i koniec cierpie zwizanych z
narodzinami (Grof 2012: 109162).
27
Kamanie to oglna nazwa na czynnoci syberyjskich szamanw wykonywane podczas ceremonii i rytuaw.
28
O symbolice bbna i stroju por. Eliade 2011: 129152.
29
Opis przebiegu przykadowych rytuaw leczniczych por. Szyjewski 2005a: 133137, Koko 1990: 141160.
15
w wywoywaniu u nich odmiennych stanw wiadomoci (Wasilewski 1985: 167) oraz taniec
w specjalnym stroju (Eliade 2011: 188). Wykorzystywali w ten sposb efekty
przebodcowania sensorycznego (Szyjewski 2005a: 128). Sieroszewski opisa, i szaman w
trakcie kamania:
Taczy, gra i piewa nieustannie, skacze jak optany [] Gowa szamana wci opuszczona w
d, trzsie si chorobliwie, wosy bezadnie rozrzucone przylepiaj si do spotniaej twarzy,
powieki przymknite i spod nich wieci si spojrzenie mtne, a u niektrych z ust pynie piana
i byskaj mocno cinite zby. Szaman ryczy, ochrypy, prawie bezprzytomny (Sieroszewski
1961: 374).
30
Eliade w swojej pracy Szamanizm i archaiczne techniki ekstazy twierdzi, i sztuczne wywoywanie transw za
pomoc np. substancji psychodelicznych wiadczy o tym, i mamy do czynienia z szamanizmem
zdegradowanym, ktry daleki jest od pierwotnej, czystej formy. Stanowisko Eliadego jest odrzucane przez
wielu badaczy ludw Syberii (Szyjewski 2005a: 2425).
31
Dokadny opis kosmologii opartej na rnych przejawach szamanizmu mona przeczyta w VIII rozdziale
Szamanizmu i archaicznych technik ekstazy (Eliade 2011: 207226).
32
Ciekawa paralela do odwrconych znacze podczas huiczolskich pejotlowych oww.
16
obu
powyszych
przykadach
wierze
szamaskich
mamy
przykady
Jakuci
za,
analizowanym
okresie,
wykorzystywali
gwnie
efekty
33
17
pomoc szamana pomagaa pozby si chorb psychicznych, ale take i fizycznych (Szyjewski
2005a: 147), co mogo by skutkiem efektu placebo.
Huiczolski maraakame mia waciwie takie samo zadanie w swojej spoecznoci, z
tym, e gdy dochodzio do zabiegw leczniczych w niektrych przypadkach sam pacjent
zaywa pejotl, jednak caa sia lecznicza i pochodzia od szamana. To nie wszystko, bowiem
maraakame mia nieco szerszy zakres powinnoci ni zwyky szaman. Dziki
bezporedniemu kontaktowi z bogami (a w szczeglnoci Tatewari) odgrywa istotn rol w
podejmowaniu decyzji w sprawie losw wsplnoty (Myerhoff 1997: 7172).
OS i spoeczno
Wrd Jakutw szaman posiada monopol na osiganie stanw transowych i OS
(pomijajc problem prawdziwoci i udawania transw). Std te spoeczno korzystaa
wycznie z dowiadcze szamanw w leczeniu jednostek i wsplnoty. Jednak opisywana
przez szamanw geografia zawiatw poznawana podczas magicznych lotw uznawana
bya przez wszystkich Jakutw.
Z kolei wrd Huiczoli pejotlowe owy stanowiy rytua odnowy wszechwiata,
powtrzenie pierwotnej wyprawy dokonanej przez bogw u pocztkw czasu. Dlatego te
wszyscy uczestnicy oww partycypowali w spoywaniu kaktusw, a take dostarczali je do
wioski.
Podstawowa rnica pomidzy Huiczolami a Jakutami polega na tym, e wrd
Huiczoli wszyscy mieli moliwo osignicia OS. W ich przypadku jednak dowiadczenie
to speniao jedynie funkcj rekreacyjn i rozrywkow, a same wizje byy marginalizowane.
To tylko maraakame dostpowa prawdziwego kontaktu ze wiatem nadprzyrodzonym i
bogami. Zupenie inn wan funkcj caej wyprawy zwieczonej konsumpcj pejotlu bya
integracja peyoteros i w konsekwencji caej spoecznoci. Ju pocztkowe wyznanie
grzechw zbliao do siebie jednostki, ktre w ten sposb mogy bliej si pozna. Kluczowe
zadanie miao tu jednak dziaanie meskaliny zawartej w pejotlu, ktra moe wywoywa
uczucie wzmoonej empatii do otaczajcych ludzi, a nawet (jak w przypadku wielu innych
psychodelikw, np. LSD-25) pen identyfikacj z innymi osobami, grupami osb czy
narodami (Grof 2012: 186187). Dowiadczenie takie mogo wzmacnia integracj spoeczn
caego plemienia (przypomnie naley, e poza pejotlowymi owami, kaktus mg by
spoywany przez kadego bez specjalnej okazji).
A zatem OS w przypadku Jakutw ograniczay si do jednostkowych dowiadcze
szamana, ktrych wynik promieniowa na ca spoeczno, natomiast pord Huiczoli
18
ZAKOCZENIE
Co, mam nadziej, udao mi si jasno wykaza, odmienne stany wiadomoci
odgrywaj integraln rol nie tylko w wierzeniach religijnych omawianych wyej
spoecznoci tradycyjnych, ale take waciwie w caej ich kulturze. Zarwno u Huiczoli jak i
Jakutw, gwnym uytkownikiem OS by szaman, na ktrego barkach spoczywao szereg
obowizkw i funkcji do spenienia (od terapeutycznych uzdrowie po utrzymywanie
rwnowagi wiata). Szamani czsto wypeniali je korzystajc wanie z tego niecodziennego
narzdzia jakim s odmienne stany wiadomoci. U Jakutw samo przygotowanie do
szamaskiej roli wymagao przejcie przez inicjacj opart na OS. Z drugiej strony
psychodeliczny pejotl by oglnie dostpny wszystkim czonkom plemienia Huiczoli,
stanowic jeden z gwnych filarw ich kultury. Z osiganiem OS w tych spoecznociach
zwizana bya te mitologia (np. huiczolska wyprawa po pejotl jako odtworzenie mitu
pocztkw czasu) i kosmologia (np. jakucka wizja kosmosu podzielona na wiat czowieka,
wiat podziemny i niebiaski). Ponadto, dowiadczanie OS byo siganiem do gbi nie tyle
psychiki jakuckiego czy huiczolskiego szamana, ale do gbi samej istoty ludzkiej i jej wci
zagadkowej wiadomoci. Praktyki takie byy nie tylko wan czci kultury tych
spoeczestw tradycyjnych, ale take swego rodzaju studiami nad ludzk jani, sposobem
integracji w ni i jej wykorzystania. Istotnie, Jakuci i Huiczole z powodzeniem korzystali z
tych bada w celu utrzymania harmonii w swoich spoecznociach. W przeciwiestwie do
nich, dla zachodniej nauki OS to wci teren zbadany tylko czciowo i nadal skrywa wiele
tajemnic. Lecz aby przeprowadzi kompleksowe badania nad tym fenomenem potrzeba
poczy wysiki kilku dziedzin nauki (midzy innymi religioznawstwa, etnologii,
psychologii, farmakologii i neurobiologii), co samo w sobie atwym nie bdzie.
19
BIBLIOGRAFIA
filozoficzno-
17. Maslow Abraham, 1970, Religious aspects of peak-experiences [w:] Sadler William
Alan (red.), Personality and Religion. The role of religion in personality development,
New York: Harper & Row, s. 168179.
18. McKenna Terrence, 2007, Pokarm Bogw, Warszawa: Okultura.
19. Metzner Ralph, 2010, Ayahuasca. wite pncze duchw, Warszawa: Okultura.
20. Metzner Ralph, 2013, Teonancatl. wite Grzyby, Warszawa: Okultura.
21. Myerhoff Barbara, 1997, Pejotlowe owy. Sakralna podr Indian Huiczoli, Krakw:
Znak.
22. Palusiski Robert, 1995, Narkotyki przewodnik, Krakw: Total Trade & Publishers.
23. Posern-Zieliska Mirosawa, 1972, Peyotyzm. Religia Indian Ameryki Pnocnej,
Wrocaw: Zakad Narodowy Im. Ossoliskich.
24. Shulgin Alexander, 1991, PiHKAL, Berkeley: Transform Press.
25. Shulgin Alexander, 1997, TiHKAL, Berkeley: Transform Press.
26. Sieroszewski Wacaw, 1961, Dwanacie lat w kraju Jakutw, t. III, Krakw:
Wydawnictwo Literackie.
27. Sikora Tomasz, 1999, Uycie substancji halucynogennych a religia. Perspektywy
badawcze na przykadzie zagadnie rytuau i symbolizacji, Krakw: NOMOS.
28. Strassman Rick, 2012, DMT. Molekua duszy, Warszawa: Illuminatio.
29. Szyjewski Andrzej, 2001, Etnologia religii, Krakw: NOMOS.
30. Szyjewski Andrzej, 2005a, Szamanizm, Krakw: Wydawnictwo WAM.
31. Szyjewski Andrzej, 2005b, Religie czarnej Afryki, Krakw: Wydawnictwo WAM.
32. Torrey Erving Fuller, 1981, Czarownicy i psychiatrzy, Warszawa: Pastwowy Instytut
Wydawniczy.
33. Trzciski ukasz, 1996, Czowiek pierwotny i jego wierzenia, Krakw: Wydawnictwo
Oddziau Polskiej Akademii Nauk.
34. Walczak Bartomiej, 2007, Dowiadczenie numinotyczne a analiza tekstu: Model
magicznego lotu [w:] Doktr Tomasz (red.), Dowiadczenie religijne, Warszawa:
Verbinum, 271301.
35. Wasilewski Jerzy Sawomir, 1985, Podre do piekie. Rzecz o szamaskich
misteriach, Warszawa: Ludowa Spdzielnia Wydawnicza.
36. Wierciski Andrzej, 2010, Magia i religia, Szkice z antropologii religii, Krakw:
NOMOS.
37. Wulff David, 1999, Psychologia religii. Klasyczna i wspczesna, Warszawa:
Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
21