List do Rzymian

Autor listu

Pawe z Tarsu (Aposto mg mie wwczas ok. 50-51 lat).

Czas powstania Podczas trzeciej wyprawy misyjnej Pawa, na przeomie lat 57/58 n.e.,
listu
a wic ok. 21-22 lat po nawrceniu si Apostoa, tu przed podjciem
ostatniej podry do Jerozolimy. Byo to zatem ok. 6-7 lat przed
wielkim poarem Rzymu i przed przeladowaniami chrzecijan,
jakie po nim nastpiy.
Miejsce
Grecja, Kenchry miasto portowe pooone na wschd od Koryntu
powstania listu (patrz Rz 16,1). Z tego miejsca Pawe odpyn do Efezu.
Adresaci listu

Spoeczno ludzi wierzcych w Chrystusa w Rzymie, ktra skadaa

si zarwno z chrzecijan pochodzenia ydowskiego, jak i nie-ydw
(tzw. pogan).

Kontekst listu

Dobra Wiadomo o ratunku, ktry jest w Chrystusie, zostaa zaniesiona do Rzymu przez podrujcych ydw. Spoeczno wierzcych,
ktra tam powstaa, pocztkowo skadaa si z samych ydw, w pniejszym okresie (po wydaleniu Izraelitw z Rzymu przez cesarza
Klaudiusza i ich powrocie za Nerona) gromadzia take chrzecijan
pochodzenia nieydowskiego. Pomidzy wierzcymi z obydwu grup
rodziy si napicia i spory, wynikajce z niezrozumienia istoty
Prawa Mojeszowego oraz z opatrznego pojmowania misji, jak
otrzyma Izrael do wypenienia w historii zbawienia. Niektrzy
z czonkw rzymskiej wsplnoty wierzcych, zamiast traktowa
zbawienie jako ratunek od mocy i wpywu grzechu (co realizuje si
jedynie przez trwanie w osobistym, ywym zwizku z Chrystusem),
mieli skonno do wprowadzania w powszechny obieg nowego prawa religijnego, tzn. zespou rnorodnych przepisw, od wypeniania
ktrych miao rzekomo zalee zbawienie. Inni za (przekonani
z kolei, e nieograniczona Boa aska uwalnia ich od wszelkich
norm i nakazw) koncentrowali si wycznie na le pojmowanej
osobistej wolnoci. Zarwno jedni, jak i drudzy mieli tendencj do
forsowania swoich przekona, zamiast naladujc Chrystusa
koncentrowa si na budowie waciwej relacji z brami w wierze,
bdcej odbiciem i realizacj Boej mioci. Takie rnice pogldw
groziy rozpadem wsplnoty i duchow degradacj jej czonkw.

Wprowadzenie

Cel listu

Pawe, chocia by obywatelem rzymskim, przed napisaniem tego

listu sam nigdy nie by w Rzymie. Zna jednak osobicie wielu wierzcych, mieszkajcych w tym miecie. Prawdopodobnie od nich
wanie dowiedzia si o problemach rodzcych si w tamtejszej
wsplnocie. wiadomy tego, jak s powane, stara si jeszcze przed
planowanym przybyciem zaradzi im korespondencyjnie. Gwnym celem listu byo wic uwiadomienie obu grupom chrzecijan
(pochodzenia ydowskiego, jak i tym, ktrzy nie byli tej narodowoci), e w Chrystusie stanowi oni jeden, prawdziwy Boy lud,
a ich zbawienie nie opiera si na przestrzeganiu tradycji czy wyznawaniu jakiej nowej teologii, lecz cakowicie i wycznie na
trwaniu w osobistym, ywym zwizku z Chrystusem. Aposto mocno
podkrela w swym licie, e sensem Nowego ycia jest TRWANIE
W CHRYSTUSIE, a nie: (a) hodowanie pogldom o koniecznoci
zasuenia sobie na zbawienie przez przestrzeganie wskaza Prawa
Mojeszowego czy (b) bezrozumne upajanie si nauczaniem mwicym, e przeyte kiedy uniesienie duchowe lub religijne po
usyszeniu Dobrej Wiadomoci o ratunku w Chrystusie i podjte po tym emocjonalne decyzje gwarantuj czowiekowi pewno
posiadania biletu do nieba. O ile wierzcy z jednej grupy mieli
tendencj do zapracowywania uczynkami na swoje zbawienie, ci
z drugiej kultywowali w swych sercach przekonanie o wolnoci,
ktre w praktyce codziennego ycia przeradzao si w swawol oraz
w nieograniczony, egoistyczny permisywizm 1 . Nie pojmujc, czym
jest prawdziwa wolno w Chrystusie, traktowali j jako uwolnienie
od ciaru obowizkw religijnych, a nie jako wyzwolenie z mocy
grzechu do ycia ku chwale Boga. Nie widzieli wic tej subtelnej
rnicy pomidzy wolnoci od a wolnoci do. Nie rozumieli, e prawdziwa wolno w Chrystusie sprawia, e czowiek staje
si wolny (czyli zdolny) do penienia woli Boej. Niestety, adna
z wymienionych postaw nie zbliaa wierzcych w Rzymie do ycia
w witoci wedug wzorca Chrystusowego. Pawe powanie martwi
si o to, by wpywy ludzi, ktrzy trac z oczu istot i sens Dobrej
Wiadomoci o ratunku w Chrystusie, a zaczynaj wiza zbawienie
z jednym z opisanych, przeciwstawnych pogldw, nie rozsadziy od
wewntrz rzymskiej wsplnoty i nie spowodoway oderwania tych
modych w wierze chrzecijan od jedynej drogi zbawienia, ktr
jest ywy, osobisty zwizek z Chrystusem, realizujcy si w penym
zaufaniu Zbawicielowi (ufnej wierze).

Permisywizm termin etyczny oznaczajcy tendencj do bezgranicznej tolerancji wobec zachowa

innych osb. Permisywizm zakada, e zakazy obyczajowe s niepotrzebne lub szkodliwe, a dziaania
jednostek nie powinny by oceniane pod ktem obyczajnoci czy norm spoecznych (rdo: https://pl.wikipedia.org/wiki/Permisywizm).

Wprowadzenie

Temat listu

Pawe wyjania, e odwieczny i nieskoczenie mdry plan, ktry

Bg powzi, aby udostpni ludziom udzia w swoim odwiecznym
i nieskoczonym yciu, jest cakowicie i wycznie zwizany z osob
Jezusa Chrystusa. Skoro jednak nikt z ludzi w aden sposb nie
zasuguje na zbawienie, Bg postanowi, i kady, kto w szczeroci
serca w Nim zoy swoje zaufanie (tzn. przyjmie umysem i sercem
przekaz Dobrej Wiadomoci o ratunku w Chrystusie i z ufnoci
zanurzy si w Ducha Chrystusowego), otrzyma udzia w sprawiedliwoci Jezusa. W ten sposb Bg zaplanowa odnowienie osobistej
relacji z czowiekiem, zerwanej kiedy przez grzech. Aposto uwiadamia czytelnikom, e zanurzenie czowieka w Chrystusa jest sednem
odwiecznego Boego planu, polegajcego na stworzeniu takiego
ludu (skadajcego si z ydw, jak i nie-ydw), ktry bdzie na
wieki wiern Oblubienic Chrystusa. Wyrnikiem tego ludu ma
by gbokie pragnienie ycia w witoci i w Boej postawie mioci
na wzr postawy Chrystusa. List koczy si praktycznymi wskazwkami wyjaniajcymi, co znaczy (w sytuacji adresatw) trwa
w Chrystusie i jak poda drog Boej mioci (gr. agape).

Kluczowy
werset

Rz 8,1 (NPD): Bo tym, ktrzy trwaj w Chrystusie Jezusie, nie grozi

potpienie.

Plan ksigi

I.

WPROWADZENIE
1. Adres i powitanie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
2. Wyjanienie powodu napisania listu . . . . . .
3. Wskazanie tematu listu . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

w. 1,1-7
w. 1,8-15
w. 1,16-17

II.

POTPIENIE CZEKA KADEGO, KTO NIE SPENIA

BOEGO STANDARDU SPRAWIEDLIWOCI
4. Podanie za wzorcami tego wiata
w. 1,18-32
prowadzi do potpienia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
5. Poleganie na religijnych rytuaach
w. 2,1-11
rwnie prowadzi do potpienia . . . . . . . . . .
w. 2,12-16
6. Nowe kryterium Boego sdu . . . . . . . . . . . . .
7. Religijna hipokryzja zasuguje
w. 2,17-29
na szczeglne potpienie . . . . . . . . . . . . . . . . . .
w. 3,1-20
8. Kada nieprawo prowadzi do potpienia

III.

NA CZYM POLEGA BOA SPRAWIEDLIWO

w. 3,21-31
9. Boa sprawiedliwo w Chrystusie . . . . . . . .
w. 4,1-25
10. Przykad zaufania Bogu . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
11. Znaczenie wiary . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . w. 5,1-5,11
w. 5,12-21
12. Znaczenie dziea Chrystusa . . . . . . . . . . . . . . .

Wprowadzenie

IV.

UWICENIE W PROCESIE ZBAWIENIA

13. Zrozumienie uwicenia . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
14. Grzech i stara natura przeciwnikami
uwicenia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
15. Prawo Ducha rdem mocy
do zwycistwa nad star natur . . . . . . . . . .
16. Cel procesu uwicania . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

w. 6,1-23
w. 7,1-25
w. 8,1-17
w. 8,18-39

V.

WSPLNA NADZIEJA (DLA YDW I NIE-YDW)

w. 9,1-33
17. Rola Izraela w Boym planie zbawienia . .
w. 10,1-21
18. Skutki uporu i niewiary Izraela . . . . . . . . . .
w. 11,1-36
19. Zrozumienie aktualnej sytuacji Izraela . .

VI.

PRAKTYCZNE ZALECENIA DOTYCZCE TRWANIA

W CHRYSTUSIE
20. Sposoby suenia w spoecznoci
w. 12,1-21
wierzcych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
21. Sposb postpowania wobec wadzy
w. 13,1-14
politycznej . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
22. Sposb postpowania wobec braci
w wierze . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . w. 14,1-15,13

VII. SPRAWY KOCOWE

23. Osobiste wiadectwo i plany Apostoa . . . .
24. Pozdrowienia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
25. Rady i ostrzeenia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
26. Hymn uwielbienia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

w. 15,14-33
w. 16,1-16
w. 16,17-24
w. 16,25-27

Rz 1,1 1,13

10
Adres i powitanie

Ten list pisz do was ja, Pawe, ktry zostaem wezwany nie tylko do tego, by by cakowicie i bez reszty
oddanym 1 Chrystusowi, ale rwnie, aby jako Jego wysannik2, rozgosi Dobr Wiadomo o ratunku, 2 ktry Bg
od dawna zapowiada przez prorokw w Pismach witych.
3 A ratunek ten zosta przez Niego ustalony jedynie w Jego
Synu, ktry po przyjciu na wiat jako potomek3 Dawida,
4 potwierdzi swym Duchem Uwicenia i zmartwychwstaniem, i jest penym mocy Synem Boym. 5 To wanie
dziki Niemu otrzymaem nie tylko ask, ale i zadanie
doprowadzenia do ufnego posuszestwa4 Bogu ludzi ze
wszystkich narodw. 6 Wrd nich jestecie i wy, ktrzy
szczerze odpowiedzielicie na wezwanie Jezusa Chrystusa!
7 Niech aska i pokj od Boga, Ojca i PANA naszego, Jezusa Chrystusa, obfituj pord tych z was mieszkajcych
w Rzymie, ktrzy jestecie ludem witym 5, powoanym
i umiowanym przez Boga.

1 ,1 : Dz 9,15; Dz 13,2;
Ga 1,10.15; Flp 1,1;
Dz 26,16-18
1 ,2 : Tt 1,2; Rz 16,25-26
1 ,3 : 2 Sm 7,8.12; Mt 1,1;
Rz 9,5; 2 Tm 2,8; Ap 22,16
1 ,4 : Dz 13,33; Rz 9,5; Rz 8,11
1 ,5 : Dz 26,16-18; Ef 3,8-9;
Rz 16,26; Rz 15,18; Ga 2,7.9

1 ,7 : Lb 6,24-26; 1 Kor 8,6;

Ef 1,1; 1 Kor 1,2; 2 Kor 1,1;
Dz 9,13

Wyjanienie powodu napisania listu

1 ,8 : Rz 16,19; 1 Tes 1,8
1 ,9 : Flp 1,8-9; 1 Tes 2,5.10;
Ef 1,16
1 ,1 0 : Dz 19,21; Rz 15,23.32

1 ,1 2 : 2 P 1,1
1 ,1 3 : J 15,16; Rz 15,22-23

Po pierwsze, dzikuj Bogu w Jezusie Chrystusie za was wszystkich,

gdy o waszej wierze gono mwi si ju po caym wiecie6. 9 A Bg,
ktremu su z gbi mego ducha7, goszc Dobr Wiadomo o ratunku
w Jego Synu, moe zawiadczy, e nieustannie wspominam o was
1 0 w moich modlitwach, proszc o sposobno odwiedzenia was, o ile
taka bdzie Jego wola. 1 1 Pragn was zobaczy nie tylko po to, by
udzieli wam duchowego obdarowania ku umocnieniu waszej wiary,
1 2 ale take, aby moja wiara doznaa pokrzepienia dziki wam. 1 3 Po
drugie, bracia i siostry, powinnicie wiedzie, e wielokrotnie ju
planowaem przyby do was, aby podobnie jak wrd innych ludw
8

W oryginale Pawe uy tu sowa niewolnik (gr. d o u lo s ). Wicej w Komentarzu NPD niewolnik.

2
Dos. Aposto (gr. a p o s to lo s ).
3
Por. Ps 18,51; Ps 132,17 oraz Rz 4,13.
4
Ufne posuszestwo dynamiczny rwnowanik
sowa wiara. Wiara w rozumieniu biblijnym nie jest zespoem intelektualnych przekona, ale postaw zaufania,
ktre wyraa si w posuszestwie.
5
Dos. jestecie witymi. Od najwczeniejszych lat
chrzecijastwa wierzcy w Chrystusa nazywali sami
siebie w ity m i. Mieli na myli nie tyle moraln czysto
(co we wspczesnym nam jzyku stao si pierwszym
znaczeniem tego sowa), co inno, odrnianie si,
oddzielenie od wiata, bycie do wycznej dyspozycji
dla Boga. w ito w odniesieniu do czowieka jest zatem

postaw odcicia si od spraw, ktre s obce Bogu, a wic

od grzechu i sposobu mylenia wg wiata. Jedynym prawdziwie witym (w sensie moralnym, egzystencjalnym
i funkcjonalnym) jest sam Bg. Tylko Jemu przynaleny
jest tytu w ity (Ap 4,8), co znaczy, e tylko On jest w stanie dokona uwicenia, co czyni przez swojego Ducha,
ktry jest Duchem witoci (Uwicenia) hebr. R u a h
H a -K o d e s z .
6
Cay wiat pojcie oznaczajce wwczas imperium
rzymskie.
7
W swych pismach Aposto Pawe odrnia ducha czowieczego od Ducha Boego, co wprost wida w 1 Tes 5,23.
To rozrnienie podkrelono w niniejszym przekadzie
przez uycie maych lub duych liter. Szczeglnie wane
jest to w 7. i 8. rozdziale tego listu.

11

Rz 1,14 1,18

i u was zebra duchowe niwo. Niestety, nie byo to moliwe z uwagi

na pojawiajce si co chwila przeszkody. 1 4 Ja jednak nie zrezygnowaem,
lecz czujc si cay czas dunikiem wszystkich tych, ktrzy s na
pewnym poziomie kulturalnym 1, jak i pospolitych, uczonych, jak
i niewyksztaconych 1 5 postanowiem do was napisa, aby i wam,
mieszkacom Rzymu, dokadniej objani pewne aspekty goszonej
przeze mnie Dobrej Wiadomoci o ratunku, ktry jest w Chrystusie2.

1 ,1 4 : 1 Kor 9,16-17

Wskazanie tematu listu

1 6 Przede

wszystkim musicie wiedzie, e ja nie wstydz si Dobrej

Wiadomoci o ratunku w Chrystusie, gdy to wanie ona jest moc
Bo3 niosc ratunek4 wszystkim, ktrzy zaufali jej przesaniu
najpierw ydom, a pniej innym narodom 5. 1 7 To w niej bowiem
zostao jasno przedstawione, kiedy i na jakich zasadach Bg uznaje
ludzi za sprawiedliwych. A dokonuje tego wycznie na podstawie faktu,
czy kto ca sw nadziej i zaufanie zoy w Chrystusie, zgodnie
z tym, co jest napisane w Pimie, e ty lk o te n , k to w y tr w a w u fn o c i do
Niego, z o s ta n ie u z n a n y z a s p r a w ie d liw e g o . J e d y n ie ta k i o d z ie d z ic z y
o d w ie c z n e i n ie s k o c z o n e y c ie 6.

1 ,1 6 : Ps 119,46; Mk 8,38;
Dz 3,26; 1 Kor 1,18-25;
1 Kor 2,1-5; 1 Tes 2,13
1 ,1 7 : Rz 3,21-23; Ga 3,11;
Hbr 10,38

Podanie za wzorcami tego wiata

prowadzi do potpienia
A nad tymi, ktrzy sw wymyln bezbonoci i niegodziwoci
zaciemniaj t wielk prawd7, gromadzi si w Niebiosach Boy gniew 8.

18

Aposto uy tu sowa Hellen. Jednak sposb, w jaki

to zrobi, sugeruje, e nie odnosi go literalnie tylko do
Grekw jako narodu, lecz obj nim grup ludzi wychowanych w kulturze hellenistycznej i rzymskiej, a wic
tych, ktrzy wg wczesnych standardw uwaali si
za nosicieli najwiatlejszej w wiecie kultury. Ludzie ci
postrzegali inne narody jako barbarzyskie.
2
L is t d o R z y m ia n nie obejmuje wszystkich aspektw
Dobrej Wiadomoci o ratunku w Chrystusie goszonej
przez Pawa, ktre znamy z innych listw tego Apostoa
(szczeglnie z L istu d o E fezja n ), a take z jego wystpie
odnotowanych w D zieja ch w y s a n n ik w C h r y s tu s a . Objanienia, ktrych Pawe udziela w tym licie, zwizane s
z konkretn sytuacj lokalnego kocioa w Rzymie.
3
W pojciu ydw M o c B o by Duch witoci (hebr.
R u a h H a -K o d esz; gr. to P n eu m a to H a g io n Duch Tego,
ktry jest wity), ktrego w kulturze Zachodu czsto nazywa si Duchem witym. Literalne potraktowanie sowa
H a g io n jako formy przymiotnikowej, a nie rzeczownikowej
(co bardziej oddawaoby hebrajskie znaczenie tego sowa),
nie zawsze pozwala niewprawionemu czytelnikowi Boego
Sowa dostrzec wymiar istoty Boego Ducha. Jednak
dziki tej uwadze Pawa jestemy w stanie lepiej rozumie,

1 ,1 8 : 2 Tes 2,11-12; Ps 69,25;

So 1,17-18

e Bg, ktry jest witym Duchem (por. J 4,24), koncentruje moc swego dziaania na przemienianiu ludzkich
serc poprzez goszenie Dobrej Wiadomoci o ratunku
w Chrystusie (por. take 1 Kor 1,18 oraz 2 Kor 10,4).
Lekcewaenie tej wielkiej prawdy i poszukiwanie objaww mocy Boej w czym innym prowadzi nie tylko
do niezrozumienia istoty i charakteru dziaania Ducha
witego Boga, ale take do wypaczania zdrowej nauki
o Chrystusie.
4
Greckie sowo so teria znaczy: ratunek, uwolnienie,
wyzwolenie, uzdrowienie. Czsto podsumowuje si
je terminem teologicznym: zbawienie, lecz konieczne
jest zrozumienie faktu, e w czasach, gdy Aposto Pawe
pisa ten list, sowo s o te r ia nie byo tak bardzo jak teraz
obcione bagaem dyskursw teologicznych.
5
W oryginale greckim ponownie zostao uyte sowo
Hellen. W tym miejscu wyranie opisuje ono wszystkich ludzi niebdcych wyznawcami judaizmu, a wic
w najszerszym znaczeniu inne narody (tzw. pogan).
6
Por. Ha 2,4. Dos. bdzie y (gr. d za o ), co odnosi si
do Boskiej rzeczywistoci odwiecznego ycia (gr. D z o e ).
7
Pawe odnosi si do wersetw 16-17.
8
Por. Ap 16,1 Ap 18,24.

Rz 1,19 1,28
1 ,1 9 : Dz 14,15-17;
Dz 17,24-28
1 ,2 0 : Ps 19,2; Hbr 11,3;
Hi 12,7-10; 1 Kor 1,21
1 ,2 1 : Ef 4,17-18; Ap 14,7;
Iz 40,26-28; 2 Krl 17,15

1 ,2 2 : Jr 10,14; 1 Kor 1,19-20

1 ,2 3 : Ez 11,21; Iz 42,8;
Wj 20,3-5; Pwt 4,15-19;
Pwt 27,15; J 4,24
1 ,2 4 : Dz 14,16; Ef 4,19
1 ,2 5 : Rz 9,5; Rz 16,27

1 ,2 6 : 1 Tes 4,3-5; Ef 5,5-6

1 ,2 7 : Kp 18,22; Kp 20,13;
1 Kor 6,9

12
1 9 To

bowiem, co mona pozna o Bogu, jest dla nich absolutnie jasne

i zrozumiae, gdy Bg uczyni te sprawy oczywistymi. 2 0 Od pocztku
wiata bowiem Jego niewidzialne przymioty: wieczna moc i Bosko
moliwe s do zauwaenia w Jego dzieach, tak i nikt nie moe wymwi si od winy. 2 1 A jednak ludzie ci, chocia maj moliwo poznania
Boga, to jednak uparcie odmawiaj oddania Mu nalenej czci oraz
dzikczynienia! Zamiast tego sami siebie ogupiaj swymi bezsensownymi rozwaaniami, a ich serca, pozbawione prawdziwej mdroci, ton
wprost w bezdennych ciemnociach. 2 2 Ludzie ci podaj si za mdrych,
lecz w istocie s zwykymi gupcami, 2 3 co sami zreszt widzicie, gdy
oni niemiertelnego Boga zamieniaj na obrazy miertelnych stworze:
czy to ludzi, czy zwierzt latajcych, biegajcych albo pezajcych1.
C za gupota! 2 4 Z uwagi na to Bg pozwala, by serca takich osb
pogray si w rnorakich podliwociach, skutkujcych haniebnym
sponiewieraniem ich wasnych cia. 2 5 Oni bowiem z penym rozmysem
zamieniaj Bo prawd na wiatowe kamstwa, w rezultacie czego
swoje uwielbienia kieruj ku rzeczom materialnym i su stworzeniu
zamiast jego Stwrcy, ktry jest godny uwielbienia na wieki. Amen.
2 6 Z tego powodu Bg pozostawia takich niegodziwcw na pastw ich haniebnych podliwoci, skutkiem ktrych kobiety w tym
bezbonym rodowisku w miejsce normalnego poycia seksualnego
podejmuj to, ktre jest przeciwne naturze. 2 7 Podobnie i mczyni
porzucajc naturalne wspycie z kobietami, kieruj swe namitnoci
ku innym mczyznom i podejmuj z nimi intymne poycie! C za
obrzydliwo2 ! W nastpstwie swego postpowania sami cigaj na
siebie zapat, jaka naley si za tego rodzaju zejcie z drogi Boej3.
2 8 A skoro nie uwaaj za suszne, by podda si woli Najwyszego
i z szacunkiem oddawa cze Jemu nalen, Bg pozostawi4 ich

Aposto nawizuje do Dekalogu (Wj 20,3-6), w ktrym

Bg poleci, by ludzie nie oddawali czci adnym obrazom,
rzebom czy wizerunkom jakichkolwiek istot. Take
w Ap 22,8-9 Aposto Jan naucza, e ludzie powinni oddawa
hod jedynie samemu Bogu (por. take Dz 10,25-26).
2
Bg w wielu miejscach swego Sowa potpia praktyki
homoseksualne, uwaajc je za haniebn obrzydliwo
(por. Kp 18,22). Warto zwrci uwag na fakt, e Aposto
Pawe w Rz 1,26-27 nie pisze o skonnociach homoseksualnych, ale o praktykowaniu homoseksualizmu. Tekst ten
nie odnosi si wic do tych osb, ktre odczuwajc pocig
do tej samej pci, a jednoczenie pragn y w pokoju
z Bogiem wybieraj drog wstrzemiliwoci seksualnej (poprzez ycie w celibacie). Takie wyjcie chroni
ich przed zanurzaniem si w grzech i przed obraaniem
Boga czynami, ktre dla Stworzyciela s obrzydliwe.
Pozostawanie w czystoci (pomimo skonnoci homoseksualnych) i nieobnoszenie si z tym pocigiem umoliwia

takim osobom prowadzenie uwiconego ycia. Grzechem

bowiem jest nie fakt odczuwania pocigu do tej samej pci,
a uleganie tym skonnociom i ich praktykowanie. Z kolei
afiszowanie si takimi zachowaniami jest niczym innym,
jak publicznym promowaniem grzechu (por. Rz 1,32).
Jezus jasno powiedzia, e narzucanie innym ludziom
sposobu mylenia, ktry jest wrogi Bogu, i prowadzenie
ich w taki sposb do grzechu, spotka si z Bo kar
(por. Mt 18,6; Mk 9,42; k 17,2). Aposto Pawe podkrela
to rwnie w innych swoich listach por. 1 Kor 6,9 oraz
1 Tm 1,10.
3
Gr. p la n e dos. tuanie si z daleka od, bkanie
si daleko od, zboczenie z (drogi Boej).
4
Cho wielu tego nie dostrzega, to duchowy dramat czowieka o zdeprawowanym sercu objawia si wtedy, gdy Bg
przestaje go dyscyplinowa lub karci por. Hbr 12,4-8.
Oznacza to, e czowiek taki posun si ju w swej bezbonoci tak daleko i przekroczy granice za tak mocno,

13

Rz 1,29 2,4

na pastw pokrtnego mylenia, ktre ci z tak pieczoowitoci

pielgnuj w sobie. W konsekwencji ludzie ci coraz to gbiej i gbiej zanurzaj si w swej nieprzyzwoitoci, 2 9 a ich ycie obfituje
wszelkim rodzajem nikczemnoci: niegodziwoci, zachannoci
w dogadzaniu sobie i niepohamowan dz bogacenia si1, zoci,
zawici, mordem, sporami, faszem, zoliwoci oraz intrygami2.
3 0 Ci nienawidzcy Boga bluniercy s we wszystkim zuchwali, nadci
w samouwielbieniu i bardzo pomysowi w czynieniu za. Rodzicw
nie szanuj, 3 1 gdy brak jest im rozumu! W swych dziaaniach s
zdradzieccy i bezlitoni bez adnych skrupuw. 3 2 A chocia maj
wiadomo tego, e zgodnie z Boym postanowieniem wieczna mier
czeka wszystkich, ktrzy trwaj w takich grzechach3, nie tylko sami
nurzaj si w nich, lecz przyklaskuj take innym, ktrzy id ich
ladami.

1 ,3 0 : 2 Tm 3,1-2
1 ,3 1 : 2 Tm 3,1.3
1 ,3 2 : Rz 6,23

Poleganie na religijnych rytuaach rwnie

prowadzi do potpienia

1 Wy

za, ktrzy uwaacie si za ludzi przyzwoitych, jeli tylko

mylicie, e jestecie lepsi ni tamci, uwiadomcie sobie, e dopuszczacie si w swych sercach wielkiego bezprawia, ktre polega
na potpianiu innych. Czynic to, rwnie zasugujecie na wieczn
zagad! Czybycie nie wiedzieli, e potpiajc innego czowieka, sami
na siebie wyrok wydajecie?4 W ten sposb i wy nie jestecie wolni od
grzechu! 2 Nie zapominajcie o tym, e tylko Bg ma prawo do osdzania,
a Jego sprawiedliwy wyrok w rwnej mierze dotknie kadego, kto trwa
w swoim grzechu 5. 3 A moe mylicie, e Bg potpi innych, ale wy
mimo e rwnie trwacie w grzechu jako ludzie religijni jako
unikniecie Jego wyroku? 4 A moe z powodu lekcewaenia cierpliwoci,
wielkodusznoci i agodnoci Boga umyka wam to, e celem Jego
dobroci jest doprowadzenie was do dogbnego opamitania si?6
i w tej sytuacji ma znikome szanse na opamitanie si.
Jest on bardziej ni kiedykolwiek bliski ojcu za a odlegy
od Ojca Niebiaskiego. W tym procesie kade kolejne
zagbianie si w realizacj swych poda, co wiat
postrzega jako wyznacznik samorealizacji, staje si
dla czowieka jeszcze wikszym odstpstwem od Boych
norm. Przez pogbianie deprawacji wasnego sumienia
osoba taka ogranicza sobie samej moliwoci waciwego
zareagowania na gos Boy i przez to zmniejsza szanse
na nawrcenie. W konsekwencji to, co wg mylenia na
sposb wiata jest sukcesem, w duchowej rzeczywistoci
jest zapowiedzi Boego gniewu.
1
Caa fraza [] zachanno w dogadzaniu sobie czy
niepohamowana dza bogacenia si jest dynamicznym
ekwiwalentem greckiego sowa p leo n ek sia , ktre oznacza
nie tylko zwyk chciwo i gromadzenie bogactw dla

2 ,1 : Mt 7,1-2; J 8,7

2 ,2 : 1 P 4,5
2 ,3 : Hbr 4,13; 2 Kor 5,10;
Rz 14,10; Mt 7,2; 2 Krn 19,7
2 ,4 : 2 P 3,9.15; Rz 9,22

prostej satysfakcji z ich posiadania, ale wrcz nienasycon dz indywidualnego bogacenia si (take cudzym
kosztem), eby to, co si zdobdzie, roztrwoni szybko na
dogadzanie sobie w niekontrolowany sposb.
2
Por. Mk 7,21-22.
3
Z przesania caego Boego Sowa wynika jasno, e
pierwotnym celem Boga, z ktrego On nigdy nie zrezygnowa, byo stworzenie ludu trwajcego w Jego witoci
(por. Rz 2,7-8).
4
Por. Mt 7,1-2.
5
Zgrzeszenie (potknicie i popadnicie w grzech) nie
jest tym samym, co trwanie w grzechu (permanentne
pozostawanie w tym stanie).
6
Gr. m e ta n o ia , sowo oznaczajce osobist przemian
mylenia, cakowit wewntrzn zmian.