Professional Documents
Culture Documents
Członkostwo
• sformalizowane, ale także partie o luźnym członkostwie (Stany Zjednoczone)
• Bezpośrednie- członkami partii zostają osoby fizyczne, zgłaszając akces do podstawowej komórki organizacyjnej
Pośrednie- podmioty zbiorowe często posiadające osobowość prawną (związki zawodowe- Partia Pracy)
• Członkostwo regulują statusy. (pełnoletni obywatele, nie może należeć do innej partii, kryterium narodowe, np.
Związek Młodych Demokratów Fidesz- Węgry górna granica to 35lat)
• Członkostwo w partiach maleje! – lata 50-80 wysoki, a od 80 lat maleje
Struktura wewnętrzna- scentralizowane i zdecentralizowane, powiązania wertykalne (pionowe) lub horyzontalne (poziome).
Program partyjny:
1. płaszczyzna ideologii- zbiór wartości wyprowadzony z przesłanek filozofii lub światopoglądu. Obecnie pragmatyzacja
programu partyjnego- zamiast ideologii konkretne kwestie będące przedmiotem zainteresowania różnych grup
elektoratu.
2. sensu stricte- partia przedstawia diagnozę rzeczywistości i konkretne rozwiązania (krytyczny obraz rzeczywistości i
alternatywne rozwiązania)
3. platformy wyborczej- konkretyzacja programu sensu stricte, ale nie wszystko ujawnia w kampanii wyborczej, niektóre
kwestie programowe są wyeksponowane, a inne przemilczane.
2. społeczeństwa
− artykulacja i agregacja potrzeb i interesów społecznych (możliwość wpływu na forum publicznym)- hierarchizować
potrzeby i interesy np. debata nad uchwałą budżetowa, związki zawodowe- interesy socjalne
− kształtowanie opinii publicznej i społecznej (próby utrzymania kontaktów z wyborcami, np. narracja, media-
kształtują z preferencjami określonej partii
− socjalizacja polityczna społeczeństwa i wychowanie, tworzenie wizji programowych, różnych rozwiązań.
Prawidłowo prowadzona powoduje wzrost świadomości społecznej.
− Rekrutacja polityczna (związana z funkcją selekcji kandydatów poprzez partie- elity polityczne)
3. samych siebie
1. Starożytny Rzym,
funkcjonowały na forum Senatu wokół wybranych osobistości politycznych
I RP (polska szlachta)- środowisko polityczne skupione wokół rodów magnackich (Rodzina Potockich, Sapiehów,
Radziwiłłów)
3. zalążki struktur administracyjnych, pojawiły się programy polityczne na użytek wyborczy, np. partie wigów i torysów
na początku XIX w. przekształciły się w Labour Club i Carto Club.
Po rewolucji francuskiej (89) różnice ideologii, programów, ze strukturami wewnętrznymi. Początek USA- klub federalistów
(Aleksander Hamilton), klub antyfederalistów (Tomasz Jefferson)
Sejm Wielki w Polsce- zgromadzenie przyjaciół ustawy 3maja, klub jakobinów w okresie powstania kościuszkowskiego.
2
− Mniejszą role odgrywają masy członkowskie, wzrasta rola ekspertów z różnych dziedzin ( socjotechnika wyborcza,
public relations)
− Partie masowe odwoływały się do dużych grup społecznych, catch-all do różnych grup społecznych w mniejszym
stopniu do interesów, odwołują się raczej do opinii elektoratu.
− Partie masowe odwołują się raczej do ideologii w aspekcie wyborczym, catch-all bardziej pragmatyczne, wizerunek
partii jest eksponowany w apelu wyborczym
− Partie masowe swą bazę materialną opierały na składkach członkowskich, dotacjach. Catch-all dotacje z budżetu państwa
(subwencje budżetowe), korzystają ze wsparcia różnych grup interesu.
− Struktury wewnętrzne- w układach pionowych w masowych, a w catch-all więzi horyzontalne (poziomy)
− W partiach masowych większa rola biurokracji partyjnej (sformalizowane), catch-all wzrasta rola ekspertów
− Model kariery partyjnej- w partiach masowych wiązała się z pokonywaniem szczebli w strukturze organizacyjnej, catch-
all możliwe tworzenie trampolinowej kariery
INSTYTUCJONALIZACJA partii politycznych- proces osiągania przez partie Polit. Statusu stabilnego i pełnoprawnego
uczestnictwa gier politycznych zarówno na poziomie wyborczym jak i parlamentarno- gabinetowym.
1. Liderzy partii zainteresowani są przede wszystkim wypracowaniem określonej formuły nowej partii polit. Czyli
tożsamości programowej i wyznaczeniem optymalnego, czytelnego dla potencjalnych wyborców miejsca w spektrum
rywalizacji międzypartyjnej (np. na osi lewica- prawica). Partia Polit. Musi zatem znaleźć optymalne w danych warunkach
procesy legitymizacji.
2. Liderzy partii musza wykazać się zdolnościami organizacyjnymi. Wypracowanie efektywnej struktury organizacyjnej,
która zapewni penetrację środowisk wyborczych i skuteczny przepływ informacji, ale również zabezpieczy spójność
wewnątrzpartyjną. Istotna rolę odgrywa potencjał majątkowy czyli finanse i infrastruktura materialna będąca w dyspozycji
partii politycznej.
3. próg finansowania- uzyskanie wyniku wyborczego uprawniający do subwencji z budżetu państwa (Polska- 3%)
reprezentacji- wejście partii do parlamentu (5%)
relewacji- ważności politycznej czyli potencjał polityczny, koalicyjny, szantaże polityczne (dysponują nim ugrupowania,
które nie maja programu koalicyjnego, ale posiadają dużą siłę blokującą w parlamencie)
3
Koniunktura gospodarcza Dekoniunktura gospodarcza
Poparcie mediów Duża konkurencja
Udział w sprawowaniu władzy Udział w sprawowaniu władzy
Opinie w środowisku międzynarodowym Opinia w środowisku międzynarodowym
S- użyć, W- ukryć, O- wykorzystać, T- przeciwdziałać
Typologie partii ze względu na kryterium organizacyjno- funkcyjne. (w ksero z ĆW. Str. 34-36 !)
M. Weber:
• honoracjorów- ugrupowania lokalne
• masowe
Lewica i prawica- pojęcie to pojawiło się w okresie rewolucji francuskiej i dotyczyło początkowo zajmowanych miejsc.
Wymiar socjoekonomiczny:
Lewica Prawica
Podatki Liniowy, polityka podatkowa ma za zadanie ściągnięcie
Progresywne, polityka podatkowa ma być narzędziem środków niezbędnych do wypełnienia przez państwo funkcji
wyrównywania szans i redystrybucji dochodu narodowego.
Maja być formą polityki sprawiedliwości społecznej
(zmniejszać różnice pomiędzy biednymi a bogatymi)
Polityka społeczna Ograniczenie programów społecznych do minimum
Szeroko rozwinięte programy polityki społecznej, państwo
ma obowiązek zapewnienia swym obywatelom zatrudnienia i
udziału w życiu politycznym i kulturowym, wyrównanie
szans obywateli w dostępie do pracy, edukacji, kultury
Prywatyzacja Za, za jej największą efektywność, a także ze względów
Ma służyć celom społecznym i zwiększyć zatrudnienie ideowych („własność jest święta”)
Podziały dychotomiczne:
• umiarkowana „ewolucyjna” (stałość dla wartości) - skrajna „radykalna” (ulega modom, nie przywiązuje się do
stałych wartości)
• demokratyczna- autorytarna
• arystokratyczna- populistyczna
• tradycyjna- nowoczesna
• religijna- laicka
p- indeks polaryzacji
n- liczba partii
ƒ- procent głosów wyborczych zdobytych przez partię
i, xi- miejsce partii na skali lewica- prawica
x- hipotetyczne miejsce systemu partyjnego na skali lewica- prawica
Orientacja:
1. komunistyczna-kolektywizm w obu wymiarach
2. socjalistyczna- indywidualizm w obu wymiarach
3. liberalna- indywidualizm w wymiarze socjoekonomicznym i kolektywizm w wymiarze aksjologicznym
4. konserwatywna- kolektywizm w wymiarze socjoekonomicznym i indywidualizm w wymiarze aksjologicznym
Model oparty na konflikcie miedzy indywidualistyczną, kolektywistyczną wizją życia w dwóch wymiarach:
socjoekonomicznym i aksjologicznym.
Nurt partyjny:
• konserwatywne- zachowanie gospodarki rynkowej, silne państwo wewnątrz i na zewnątrz, akcentowanie
antysocjalizmu, elitaryzm
Gaulliści (Francja), Fianna Fail (Irlandia), Partia Ludowa (Hiszpania), Nowa Demokracja (Grecja)
• chrześcijańsko-demokratyczny- chrześcijańska myśl społeczna, antykomunizm, społeczna gospodarka rynkowa
Unia Chrześcijańsko- Demokratyczna (RFN), Austriacka Partia Ludowa (Szwajcaria), Apel Chrześcijańsko- Demokratyczny
(Holandia)
• liberalne- antyklerykalizm, wolność jednostki, egalitaryzm, racjonalizm, socjalnie skorygowany kapitalizm, obrona
własności prywatnej i wolnej gospodarki rynkowej
Wolna Partia Demokratyczna (RFN), Liberalni Demokraci (Wielka Brytania), PO
• socjaldemokratyczny- różne warianty w ramach tzw. socjalizmu demokratycznego, demokracja gospodarczo- socjalna,
polityczna, kulturalna, międzynarodowa, prawa człowieka
Socjaldemokratyczna Partia Niemiec, Partia Pracy (Wielka Brytania), Partia Socjalistyczna (Francja), Ogólnogrecki Ruch
Socjalistyczny, Szwedzka Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza, SLD
• komunistyczny- wypływające z marksizmu i leninizmu, różne warianty maoizmu, eurokomunizmu, Nowa Lewica
Francuska Partia Komunistyczna, Komunistyczna Partia Federacji Rosyjskiej, Komunistyczna Partia Czech i Moraw
• partie regionalne i etniczne- wyraz konfliktu centrum- peryferie i konfliktów narodowościowych
Liga Północna (Włochy), Szwedzka Partia Ludowa (Finlandia)
• nacjonalistyczne- konglomerat postulatów nacjonalistycznych (niekiedy rasistowskich), autorytarnych, wrogość wobec
imigrantów
Front Narodowy (Francja), Blok Flamandzki (Belgia), Sojusz Narodowy (Włochy)
• ekologiczne- więcej współdecydowania obywateli przez decentralizację politycznych procesów decyzyjnych,
ograniczenie wzrostu gospodarczego odbywającego się kosztem środowiska naturalnego (odrzucenie energii jądrowej,
rozbrojenie w Europie, ochrona środowiska, pokój, prawa mniejszości)
Sojusz 90/ Zieloni (RFN), Agelew (Belgia), Zieloni (Francja)
• agrarne- agraryzm, demokracja parlamentu, społeczna gospodarka rynkowa
Partie Centrum Finlandii, Partia Centrum (Szwecja, Norwegia), PSL
System partyjny:
• grupa partii działających wg prawnie określonych reguł w ramach danego społeczeństwa
• układ legalnie działających w danym państwie partii politycznych (M. Sobolewski, B. Banaszek)
• formy i warunki koegzystencji partii istniejących w danym państwie
• mechanizm współdziałania bądź rywalizacji organizacji społecznych w walce o władzę i w jej sprawowaniu (W.
Zakrzewski)
Podsystemy:
1. instytucjonalny- jakie podmioty wchodzą w skład systemu (partie polityczne, bez grup nacisku i podmiotów
pozapartyjnych)
2. normatywny- normy na podstawie których system partyjny się opiera (zawarte w Konstytucjach, ustawach,
regulaminach, ordynacjach wyborczych, statutach)
3. komunikacyjny- różnego rodzaju relacje pomiędzy nimi oraz funkcje wypełniane wobec otoczenia (koalicja
wyborcze, koalicje gabinetowe, decyzyjne, parlamentarne)
6
1. jednopartyjny- występuje jedna partia, zakaz działania innych, państwa „realnego socjalizmu” (komunistyczne),
faszystowskie, niektóre pokolonialne
2. dwupartyjny- tylko dwie spośród wielu mają realne szanse na zdobycie władzy (USA, Wielka Brytania)
3. wielopartyjny- trzy lub więcej partii spośród wielu (Belgia, Finlandia, Włochy)
C. konkurencyjności partii
1. konkurencyjny- każda partia konkuruje z inną (Francja, Polska)
2. oparty na uzgodnieniach- zawieranie porozumień miedzy partiami (Szwajcaria, Austria, Holandia, Belgia, Liban)
Indeks efektywnej liczby partii politycznych (na poziomie wyborczym lub parlamentarnym)
1 1
ELP= --------- = ------------
n 2 2 2 2
Σp p +p+p
i=1 1 1 2 n
n- liczba partii
p- procent głosów wyborczych lub mandatów zdobytych przez partie „i”.
i
A-indeks agregacji
S- procent miejsc w parlamencie najważniejszej partii
N- rzeczywista liczba partii w parlamencie
n Pi (t) – Pi (t +1)
V= Σ ----------------
i=1 2
1. wyborcza- cel: wygranie wyborów lub chęć zwiększenia zysku wyborczego w stosunku do rezultatu osiągniętego w
poprzedniej elekcji
2. decyzyjna- przeforsowanie decyzji w sprawie
3. parlamentarna- bardziej sformalizowana współpraca na forum parlamentu
4. gabinetowa- formowanie i utrzymanie rządu
W Polsce od 1989.
Mazowiecki- koalicja nadwyżkowa
Bielecki- tymczasowy gabinet
Olszewski- gabinet mniejszościowy
Suchocka- gabinet mniejszościowy
Pawlak- minimalnie zwycięskie
Oleksy- minimalnie zwycięskie
Cimoszewicz- minimalnie zwycięskie
Miller- koalicja nadwyżkowa
Belka- tymczasowy gabinet
Marcinkiewicz- gabinet mniejszościowy, minimalnie zwycięskie
Kaczyński- minimalnie zwycięskie
8
Tusk- minimalnie zwycięskie
Funkcje wyborów:
• wybranie reprezentatywnego parlamentu
• uzyskanie przez rządzących legitymacji do rządzenia, wyłanianie stabilnego i skutecznego układu rządzącego
System wyborczy:
• sensu largo
• sensu stricte- mechanizm transformacji i głosów na mandaty oraz uprawnienia wyborców w akcie głosowania