Wszytskie zwierzta s wielokomrkowymi, cudzoywnymi eukariotami.
Wsystkie przechodz rozwj zarodkowy, w czasie ktrego powstaj tkanki i
narzdy. Pierwsze etapy rozowju zarodkowego u wszytskich zwierzt przebiegaj podobnie, dalsze etapy s charakterystyczne dla poszczeglnych grup. Na podstawie tych rnc krlestwo zwierzt podzielono na mniejsze jednostki. Kryteria podziau stanowi
- obecno wyspecjalizowanych tkanek (podzia na tkankowce i
beztkankowce)
- liczba warstw komrek, z ktrych sklada si zarode, tzw. listki zarodkowe
(podzia na dwuwarstwowce i trjwarstwowce)
- spsosb powstawania osttecznego otworu gbowego (podzia na pierowuste
i wtrnosuste)
obecnoc wtrej jamy ciaa
Gbki - beztkankowce, dwuwarstwoce
pozostae grupy zwierzt to tkankowce
parzydekowce dwuwarstwoce
pazice - acelomatyczne
nicienie - pseudocelomatyczne
pozostae celomatyczne
Symetria - mwi o budowie zwierzcia i jego trybie ycia
Symetria promienista: sysmetrie promienista maj zwierzta osiade . Dolna
czc przytwierdzona do podoa, na czci grnej zloawaliwe.
Tkanka -zesp komrek o podobnej budowie i pochodzeniu, penicych
okreslone fukncjie.
Zwierzta dwuwarstwowe i trjwarstwowe
Pierwszym etapem rozwoju zarodkowego jest bruzdkowanie. Rzopoczyna si
mitotycznym podziaem zygoty na dwie komrkizwane balstomerami. W wyniku kolejnych komrki wtorz jednowarstwowy zarodek nazywany blastul.
Zwierzta pierwouste i wtrouste.
U pierowustych otwr gbowy rozwija si z pragby (otworu prowadzcego do zawizki jelita - prajelita) , odbyt powstaje na przeciwlegym kocu ciaa)
U wtrnoustych prageba przeksztaca si w otwr odbytowy lub zarasta
(wwczas otr odbyt
cztery blastomery i 3 podzia mitotyzn u pierowostych. Wrzeciona podziaowe
ustawiaj si ukonie w wstosunku do pionowej osi blastomerw.
Jama ciaa zwierzt - wypeniona pynem przestrze, ktra powstaje w
rozwoju zarodkowym. Pierowtna jama ciaa pojawia si u wszytskich zwierzt ju w stadium blastuli. U zwiezrt dwuwarstowcych jedyna jama ciaa u zwiezrt trjwarsowowych wypeniaj j komrki mezodermy. U niektrych z nich midzy komrkami mezdoerm pojawia si wtrna jama ciaa.
Gbki zwierzta beztkankowe. Zwierzta yjce wyczenie w wodzie.
Wikszo z nich wystpuje w morzach i oceanach. Gbki dzielimy na trzy gromady: gbki wapinne, gbki krzemionkowe szecioosiowe i gbki rnoszikletowe. Ciao gabki ma ksztat worka, dolna cz przytwierdzona do podoa, grna koczy si otowem wyrzytowym, wntrze ciaa stanowi obszerna jama nazywana spongocelem. ciana ciaa gbek zbudowana z dwch warstw komrek, midzy ktrymi znajduje si galaretowata substancja nazywana mezogl - mezohyl. Warstwa zewnetrzna - komrki okrywajce (pinakocyty) WIELOBOCZNE, PASKIE, PENI FUNKCJE NABONKA OKRYWAJCEGO OTWORY WLOTOWE
warstwa wewntrzna komorki konierzkowe (choanocyty). Zaopatrzone w
wici, ktrych ruch umoliwia przepy wody i umoliwia wychwytywanie czstek pokarmu.
W mezoglei znajduj si rne typy komrek: pezakowate amebocyty
(uczestnicz w trawieniu pokarmu) oraz komrki totipotencjalne ( mogce przeksztaca si w kady inny rodzaj komrek). Mezogla zawiera elementy szkiletu wewntrznego tworz go mineralne igy zbudowan z wglanu wapnia lub krzemionki albo wkna budowane z substancji organicznej.
Brak komrek nerwowych i zmysowych, reaguj na bodce bardzo sabo.
Zamykaniem otworu odpywowego i porw.
Czynnoci zyciowe gvek: gbki za pomoc komrek konierzykowyh
wychwytuj drobne csteczki pokarmu bakterie, protisty, martwe materie organiczne ze stale przyepywjcej przez ciao wody (nale wic do filtratorw). Cigy przepyw wody umoliwia usuwanie wymian gazow oraz usuwanie zbdnych produktw przemiany materii. Zwierzta nie poruszaj si, jednak ich ruch moe by wywoany przez stale przeypywajc wod. Rozmnaanie gbek pciowow i bezpicowo
bezpciowo - podzia komki, podzia jednego osobnika wzdu dugiej
osi ciaa.
fragmentacja - oddzieleniu czsci kolonii i regeneracja brakujcego fragmntu
pckowanie - na powierzchni ciaa gbek znajduj si wypuko, ktra ronie
i przeksztaca si w w nowe zwierze.
Rozmananie pciowe - ososbniki obojnacze i rozdzielnopciowe
Gbki nie maj gonad. Gamety powstaj z komrek obecnych w mezoglei.
Orzsiona, swobodnie pywajca larwa, ktra po jakims
gbki wapienne - yj wyacnie w morzach, pojedynczo lub w kolonach. Gabi
z rodzaju sycon.
Gabki krzemionkowe - yj wycznie w morzach. Gbi z rodzaju
staurocalyptus
gbki rnoszkieletowe - szkiltet krzemionowy, sponginowy lub zbudowny z
obu tych substancji. gbki yjce wycznie w morzach. Nadecznik stawowy
Osocze - py o somwowym kolorze, skadajcy sie z zwizkuw organicznych i
nieorganicznych i wody Na zwizki nieorganczne skadaj si aniony sodu, anioty chlorkowe i wodorowglanowe. Ich zadaniem jest utzrymanie staego cinienia osotycznego i PH krwi. Wrd zwizkw organicznych przewaaj biaka: immunologlobiny uczestniczce w unieszkokodliwianiu antygenw. i fibrynogen (odpowiadajcy za procesy krzepnicia krwi). Osocze pozbawione fibrynogenu nazywane jest surowic. Sunstacje odyw: glukoza, aminokwasy i wytaminy i zbdne prodkty przemiany materii (mocznik, kwas moczowy, hormony)
Erytocyty: 4,5, zaczerowne zabarwienie, za ktre odpowiedzialny jest barwnik
- hemoglobina. Dojrza erytorcyty u ssakow maj ksztat dwuuwklsy i nie zawieraj jdr kom. i wikoszi orgnaelli. U czowieka gin po 120 dniach. U krgoww owalne, zawierajce jedno jdra.
Lukocyty - reakcje odpornociowe organizmu
jedno jdro i zdolno ruchu (diapedeza), jdro kom., bezbarwne, dolno do
fagocytozy. Leukocyty dzieli si na granulocyty (zawierajce ziarnoistoci w cyto/ Ziarnisotci w bonie cytoplazmie podstawowej wykazuj rne zdolnoci do wchodzenia w wrekacje z barwnikami. Neutrofile obojtnochonne), eozynofile (kwasochonne) bazofile (zasadochonne) Neutofile pochaniaj drobnoustroje chorobotwrcze. Eozynofile (niszcz obce biaka). Leukocyty t i b leukocyty b - prodkuj przeciwciaa leukocyty t- rozpoznaj antygeny, niscz kom. zaatakowane przez wirusy. Monocyty - pochaniaj bakterie i martwe materie oganiczne, najwiksze z elementw morotycznych.
Trombocyty u kregowcw wrzecionwaty ksztat z duzym owalnym jdrek. U
ssakw rnoksztatne fragmeny cytoplazmy, nieposiadajce jdra kom. Uczestica w procesie krzepnicia krwi.
Limfa - nazywana jest chonk - powstaje na skutek przenikania nadmiaru
pynku tkankowego z przestrzeni midzykomrkowych do wosowatych naczy limfatycznych. Limfa peni f. transportowe i wspomaga reakcje odpornociowe organizmu.
Hemolimfa - zwierzeta bezkrgowe o otwartym ukadzie krwiononym -
stawonogi i miczaki. Cecha charakterystyczna zdolne do fagocytozy kom. pezakowte, rozpusczzone w osoczu barniki przenoszce tlen i dwutlenek wgla.
Jednosta struktruralno-funckjoclana mini to wokno miniowe nazywane
rwnie miocytem. Zawieraj one oranelle charakterystyczne dla kom. zwierzcych, oraz elementy cytoszkieletu zbudowane z biaek aktyny (miofliamenty cienkie) i miozyny (miofilamenty grube). Moga by one rozmieszczone w cytoplazmie rwnomiernie lub tworzy wyran pczki nazywane miofybrylami. Kurczliow i termoregulacja)
Tkanka poprzecznie prkowana szkieletowa - dugie i cylindryczne wkna
miniowe. Powstj one przez poaznie
PARZYDEKOWCE
Parzydekowce yj wycznie w w wodach - gwnie morzach i oceanach.
Dzieli si je na 3 gromady: stubiopawy, krkopawy, koralowce i kostkomeduzy.
Parzydekowce zaliczamy do dwuwarstwowcw. Na jeddnym z jego biegunw
znajduje si otwr gbowy otoczony czukami lub ramionami okoogbowymi. Prowadzi on do jamy chonco-trawicej, zwanej te jam gastran. ciana ciaa zbudowana z dwch warst komrek:
epidermy - wywodzi si z ektodermy i okrywa ciao od zewntrz
gastoderma - wywodzi si z endodermy, warstwa wewntrzna wyciajca
jam chonco-trawico. Warswy te oddzielone sa galaretowat substancj nazywan mezogle. Charaktersytyczn cech parzydekowcw jest dwupostaciowo czyli wystpownie dorosego osbnika w postaci meduzy lub polipa.
Polip forma osiada przytwierdzona do podoa stop. Otwr gbowy otoczony
ktre polegaj na skurczaniu i rozkurczaniu ciaa EPIDERMA, ENDODERMA
kom. interstycjalne - zdolno przemiszczania si i przeksztacania w inne
type kom. epiderma, endoerma
zmysowe - odbieraj bodce ze rodowiska - epiderma
nerwowe - regaowanie na bodce pochodzce ze rodowiska - epiderma
parzydekowe (knidocyty) - su do ataku i obrony - epiderma
gruczoowe - wydzielaj enzymy trawienia do jamy gastralnej gastroderma
Parzydeka i mechanizm ich dziaania - parzydeka znajduj si wewntrz
kom. parzydekowychch wystpujcych na czukach i ramionach. Zbudowane s z pcherzyka, w w ktrych znajduje si paraliujcy lub trujcy pyn oraz spiralnie zwinita ni. Ze wzgldu na budow nici wyrnia si kilka rodzjaw parzydekw. Parzydeka o nici grubej i wyposaone w kolce su do przebijania twardych okryw. Parzydeka o nici pokrytej lepk substancj - do opltywania ofiary. Struktury mog by uyte tylko raz, po uyciu zastpowane s przez nowe, powstjce z kom interstycjalnych.
powoduje wyrzucenie nici, ktra wbija si w ciao ofiary. Jednoczenie z pcherzyka wypywa pyn.
Podstawowe czynnoci yciowe parzydekowcw
Parzydekowce s drapienkami za pomoc ramion lub czukw chwytaj
ofiar i wprowadzaj j do jamy chonco-trawicej, gdzie nastpuje trawienie pokarmu. Proces ten odbywa si dwoma etapami: trawienie pozakomrkowe (przy udziale enzymw trawiennych wydzieanych przez kom. endodetmy) i trawienie wewntrzkom. (przy udziale kom. nab. mies. endodemry). Niestrawione resztki pokarmu rwnie usuwane s otworem gbowym).
Jama gastralna zbudowana z czci centralnej i odchodzcej od niej w
kierunku brzegw parasolna kanaw promienistych. Wszytskie kanay tworz ukad pokarmowo naczyniowy, ktry umozliwia trawienie i rozpowadzanie substacji pokarmowych w obrnie ciaa.
Ukad nerwowy: gwiadziste kom. nerwowe epidermy i endodermy poczone
ze sob dugimi wypustkami w sie. Ukad rozproszony lub inaczej siateczkowy.
Bodce odbierane przez kom. zmysowe epidermy. Meduzy w obwodej czci
parasola maj ciao brzene (ropalia) zawierajce narzdy rwnowagi, czyli statocyty i skupiska kom. wiatoczuych (oczka).