Druk nr 3246

Warszawa, 19 lipca 2010 r.

SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja

Lista kandydatów na członków

Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji

1. Witold Graboś – urodził się 15 lipca 1952 r. w Strzyżowie. W 1976 r. ukończył

studia na Wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w
Lublinie. Był członkiem Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej. Od 1977 do
1980 r. pracował jako nauczyciel. Następnie do 1993 r. był dziennikarzem kolejno:
„Tygodnika Chełmskiego”, „Chłopskiej Drogi” i „Expressu Faktów”. W latach 1993-
1997 sprawował mandat senatora III kadencji, wybrany z listy Sojuszu Lewicy
Demokratycznej w województwie chełmskim. W Senacie zasiadał w Komisji Praw
Człowieka i Praworządności (gdzie pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego) oraz w
Komisji Kultury, Środków Przekazu, Wychowania Fizycznego i Sportu. Od 1995 do
2001 r. zasiadał w Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji, pełniąc przez rok funkcję
wiceprzewodniczącego. W latach 2002-2006 zajmował stanowisko prezesa Urzędu
Regulacji Telekomunikacji i Poczty. Posiada wiedzę i doświadczenie w dziedzinie
regulacji rynku mediów elektronicznych, jak i telekomunikacji. Zna prawo medialne, a
także aspekty techniczne związane z gospodarką widmem częstotliwości i emisją
programów radiowo–telewizyjnych, cyfryzacją i nowymi technikami nadawczymi. Ma
doświadczenie w ocenie jakości programów i egzekucji wymogów programowych.
Posiada doświadczenie związane z kierowaniem centralnym urzędem administracji.
Był ekspertem sejmowej Komisji Kultury przy kolejnych nowelizacjach prawa
medialnego.

Kandydat zgłoszony przez posłów Klubu Poselskiego „Lewica”.

Przedstawiciel wnioskodawców – poseł Jerzy Wenderlich.

2. Tadeusz Maciej Iłowiecki – urodził się 28 lutego 1935 r. w Szarleju – Piekarach

Śląskich. Ukończył biochemię na Uniwersytecie Warszawskim oraz w latach 1974–
1975 roczne studium nauk politycznych w Woodrow Wilson School Uniwersytetu
Princeton w USA. Przez 45 lat pracował w dziennikarstwie jako szeregowy
dziennikarz, kierownik działu, komentator, a także jako redaktor naczelny. Pracował
m. in. w redakcjach „Polityki” (do 13 grudnia 1981), „Problemów”, „Wiedzy i Życia”,

1
tygodnika „Spotkania”, „Tygodniku AWS” i innych. Publikował w „Odrze”,
„Fantastyce”, „Nowej Europie”, „Rzeczpospolitej”, w kwartalniku „Ethos”,
miesięczniku „Nowe Państwo” i innych. Za granicą m.in. w „Kulturze”, „Nowym
Dzienniku”, „Zeszytach historycznych” oraz w różnych tytułach prasy opozycyjnej.
Prowadził wykłady z zakresu medioznawstwa i etyki mediów na kilku uczelniach (m.
in. Katolicki Uniwersytet Lubelski, Uniwersytet im. Kardynała Wyszyńskiego,
katolickie uniwersytety w Trnawie i Rużomberku na Słowacji). Był wiceprezesem
podziemnego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, w latach 1990-93 prezesem
SDP, w latach 1993-94 wiceprzewodniczącym Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji,
członek NSZZ „Solidarność”, członek Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie
w latach 1990-1992. Członek założyciel Towarzystwa Popierania i Krzewienia Nauk,
w latach 1990-95 prezes Fundacji Centrum Informacyjne Europy Środkowej i
Wschodniej, w latach 1993-94 - przewodniczący Rady do Spraw Mediów i Informacji
przy Prezydencie RP, członek Komitetu Etyka w Nauce przy prezydium Polskiej
Akademii Nauk. Napisał 11 książek, m.in. „Nasz wiek XX”, „Niepokój 2000 roku”,
„Figle naszego świata”, „Kronika przypadków publicznych”, „Okręty na oceanie
czasu”, „Media - władza - świadomość społeczna”, „Krzywe zwierciadło - o
manipulacji w mediach”. Otrzymał nagrody: I nagroda PAN za popularyzację nauki,
nagroda specjalna SDP im. S. Konarskiego „za intelektualną odwagę”, trzy razy
wybrany „najlepszym autorem pisma „Fantastyka”.

Kandydat zgłoszony przez posłów Klubu Parlamentarnego „Prawo

i Sprawiedliwość”

Przedstawiciel wnioskodawców - poseł Mariusz Błaszczak

3. Sławomir Rogowski – urodził się 29 kwietnia 1957 w Kielcach. Jest absolwentem

Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego (1982)
oraz Szkoły Głównej Handlowej w zakresie studiów podyplomowych (2004). W
okresie studiów działał w Zrzeszeniu Studentów Polskich i był szefem studenckiego
klubu Hybrydy oraz dyrektorem Festiwalu FAMA. Od 1990 do 1995 roku pełnił
funkcję dyrektora do spraw organizacyjnych Zespołu Organizacyjnego Komitetu
Kinematografii. W latach 1995-1999 założył i prowadził Festiwal Filmowy „Lato
Filmów” w Kazimierzu Dolnym, a następnie objął funkcję Dyrektora Agencji
Filmowej TVP SA i pełnił ją do 2002 roku. W tym okresie pod bezpośrednim
nadzorem artystycznym i produkcyjnym powstały m.in. filmy telewizyjne, w tym:
„Przedwiośnie”, „Duże zwierzę”, „Żółty szalik, „Wszyscy Święci", „Cześć Tereska”,
„List”, „Nieznana opowieść wigilijna” i wiele innych. Jako scenarzysta i niezależny
producent filmowy i telewizyjny posiada w dorobku kilkanaście filmów
dokumentalnych, programów kulturoznawczych i reportaży (m. in. „W poszukiwaniu
subtelnej dokładności”, cykl programów etnograficznych „Tam gdzie biją źródła”,
„Rosław”, „Łukaszowcy NY’39”). Po okresie pracy w TVP SA objął funkcje członka
zarządu Totalizatora Sportowego. Następnie prowadził własną działalność w zakresie
produkcji filmowej. Jest autorem książki „Zima stulecia” , publikacji oraz programów
telewizyjnych. W lipcu 2006 r. zrealizował dla TVP Kultura, TVP Bydgoszcz

2
i Polskiego Wydawnictwa Audiowizualnego (DVD) koncert plenerowy muzyki
filmowej Zygmunta Koniecznego „Konieczny konieczny”. W 2009 współprodukował
film „Krzysztof Zanussi – Rozmowy istotne” dla TVP Kultura oraz „Czekając na
sobotę” Ireny i Jerzego Morawskich dla HBO. Jest autorem noweli „Pierwsza miłość”
– na podstawie której powstał film „Wszyscy święci”, scenariusza filmu „Upadek z
trzepaka”, scenariusza Teatru Telewizji „nasza.klasa.pl”, „Kacopiryna, czyli powrót
taty”. W 2006 r. był konsultantem ds. dramaturgicznych serialu dokumentalnego
„Akademia Policyjna”. Ostatnimi produkcjami w ramach własnego Zespołu
Filmowego ROZWÓJ są: fabularny dramat społeczny „Matka Teresa od kotów”,
dokument Jacka Wasilewskiego „Aleksandra jedzie do Polski” oraz film o Wojciechu
Jerzym Hasie „ Najważniejszy” z lipca 2010 r. Jest autorem wielu inicjatyw
filmowych i kulturalnych, takich jak festiwal Róbrege, Pokolenie 2000 dla młodych
filmowców czy Script Forum – festiwal scenarzystów. Jest współautorem wielu akcji
artystycznych i seminariów z pogranicza filmu i literatury, m.in.: Polska Lektura
Guntera Grassa oraz Wernera Herzoga Esej o Człowieku. Jest członkiem Krajowej
Izby Producentów Filmowych oraz Europejskiej Akademii Filmowej.

Kandydat zgłoszony przez posłów Klubu Poselskiego „Lewica”.

Przedstawiciel wnioskodawców – poseł Jerzy Wenderlich.

4. Jarosław Daniel Sellin – urodził się 1 maja 1963 roku w Gdyni w rodzinie
kaszubskiej. Wychował się w patriotycznej rodzinie, jego ojciec całe życie
przepracował w Stoczni Gdyńskiej, biorąc udział w wydarzeniach Grudnia 1970 r. i w
strajku w Sierpniu 1980 r. Jarosław Sellin w latach 1982-88 studiował historię na
Uniwersytecie Gdańskim. Obronił pracę magisterską na temat kwestii żydowskiej w I
Rzeczypospolitej w latach Sejmu Czteroletniego. Po studiach rozpoczął pracę jako
nauczyciel historii w V LO w Gdańsku, a w latach 1989-93 był też nauczycielem
akademickim na Uniwersytecie Gdańskim specjalizującym się w historii nowożytnej
XVI-XVIII wieku. Prowadził również zajęcia z historii sztuki. W czasie studiów, w
1983 r., związał się z niepodległościowym, podziemnym Ruchem Młodej Polski,
szczególnie silnym w Trójmieście. Brał udział w strajkach: studenckim – w maju 1988
r. i robotniczym – w Stoczni Gdańskiej w sierpniu 1988 r. W tym samym czasie
współorganizował katolicki Związek Akademicki „Verbum” w Gdańsku, zostając jego
pierwszym prezesem. Od jesieni 1988 r. pracował w kierownictwie Katolickiego
Nurtu Stowarzyszeń Akademickich (KNSA), który skupiał legalizowane właśnie
organizacje studenckie w całym kraju. Z ramienia KNSA wziął udział w obradach
„okrągłego stołu” (luty-kwiecień 1989), w tzw. „podstoliku młodzieżowym”. W tym
samym roku zatrudnił się jako urzędnik działu szkoleń związkowych w Komisji
Krajowej „Solidarności”. Od 1999 r. należy do Zrzeszenia Kaszubsko–Pomorskiego,
jest członkiem jego Rady Naczelnej. Od 20 lat zajmuje się dziennikarstwem. W latach
1990-91 byłem szefem działu politycznego i akademickiego tygodnika „Młoda
Polska” wychodzącego w Gdańsku. Karierę telewizyjną rozpoczął od pracy w
podziemnej telewizji wybijającej się właśnie na niepodległość Litwy w lipcu i sierpniu
1991 r. Wyprodukował wówczas ponad 20 filmów dokumentalnych i reportaży z tego

3
gorącego dla Litwy czasu. Następnie pracował w „Panoramie” w Ośrodku
Regionalnym TVP w Gdańsku i w „Wiadomościach” TVP. Był między innymi
reporterem sejmowym w czasach rządu Jana Olszewskiego i Hanny Suchockiej. Pod
koniec tego okresu pełnił też funkcję szefa gdańskiej „Panoramy”. Od 1993 budował,
a następnie przez 5 lat kierował zespołem „Informacji” i publicystyki Telewizji Polsat.
Stworzył pierwszy w krajach postkomunistycznych dziennik telewizyjny realizowany
w telewizji niepaństwowej, prywatnej. W 1998 r. objął funkcję rzecznika prasowego
rządu Jerzego Buzka w randze podsekretarza stanu (wiceministra). W latach 1999-
2005 był członkiem Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji wybranym na 6-letnią
kadencję przez Sejm RP. W czasie tej pracy zabiegał o pogłębienie pluralizmu
podmiotów w przestrzeni prywatnych nadawców radiowych i telewizyjnych. W 2003
roku, wskutek szerokiego porozumienia między większością członków KRRiT,
przyczynił się do tzw. „nowego otwarcia” w wyłanianiu władz TVP, które
zaowocowało zakończeniem prezesury Roberta Kwiatkowskiego, a przejęciem
prezesury przez nowy zarząd z Janem Dworakiem na czele. Zabiegał też o
przyspieszenie prac nad cyfryzacją przestrzeni radiowej i telewizyjnej w Polsce. Po
upłynięciu 6-letniej kadencji w KRRiT zdecydował się kandydować do Sejmu RP z
listy komitetu Prawa i Sprawiedliwości z terenu swojej „małej ojczyzny”, czyli Gdyni
i Kaszub. W latach 2005-2007 pełnił funkcję sekretarza stanu (wiceministra) w
Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Podlegały mu departamenty
współpracy międzynarodowej ministerstwa, departament twórczy, legislacyjny, a
także medialny. Reprezentował też ministerstwo w kontaktach z parlamentem, a także
na posiedzeniach Komitetu Stałego Rady Ministrów i Komitetu Europejskiego.
Czasami reprezentował też ministerstwo na posiedzeniach całej Rady Ministrów. W
2007 roku odnowił swój mandat poselski. Ostatnio współtworzył środowisko Ruchu
Obywatelskiego Polska XXI i Polska Plus.

Kandydat zgłoszony przez posłów Klubu Parlamentarnego „Prawo

i Sprawiedliwość”

Przedstawiciel wnioskodawców – poseł Mariusz Błaszczak