Professional Documents
Culture Documents
6. Newton (dla zadania bez podanego epsilona w ktrym wystarczy obliczy ile iteracji):
a) Obliczamy pochodn 1 i 2 rzdu z funkcji celu;
b) Iteracja 1 podstawiamy za x punkt startowy podany w zadaniu i obliczamy warto zarwno
pochodnej 1 jak i 2 rzdu;
c) Obliczamy xm1 = x0 - ;
d) Iteracja 2 podstawiamy x0 = xm1 i liczymy dokadnie to samo co w 1 iteracji, w miejsce;
e) Obliczamy xm2 = x1 - ;
f) Iteracja 3 podstawiamy x0 = xm2
g) i liczymy dokadnie to samo co w 2 iteracji;
h) Obliczamy xm3 = x2 - ;
i) Kuniec (chyba);
7. Newton (z epsilonem):
8. Fibonacci (zadanie z pudekiem z prostokta):
a) Zapisujemy wzr na objto pudeka (a*b*h), podstawiamy, wymnaamy i zapisujemy gotow
funkcj celu -> MIN;
b) Wyznaczamy ograniczenie i z niego wyliczamy przedzia nieokrelonoci (najmniejsza i najwiksza
liczba jakie mona podstawi za x w ograniczeniu aby nadal byo prawdziwe, np. dla ograniczenia 2x
<3, przedziaem nieokrelonoci bdzie przedzia <0;1.5>);
c) Rozpisujemy z boku kilka kolejnych wartoci z cigu fibonacciego od F 2 (F0 i F1 s rwne 1);
d) Wyliczamy ilo krokw Fk ze wzoru: , przeksztacamy wzr tak aby wysza liczba Fk i
nastpnie sprawdzamy, jaka jest kolejna warto cigu fibonacciego wiksza od tej liczby (np. dla
liczby 10, kolejn wiksz od niej wartoci cigu fibonacciego jest F6 = 13);
e) Zapisujemy liczb krokw Fk jako indeks wartoci z cigu fibonacciego i liczb (np. F6 = 13) oraz, e k
indeks danej wartoci z cigu fibonacciego (np. k 6);
f) Obliczamy 2 = ;
g) Obliczamy x1 = a + 20 oraz x2 = b 20, 0= b-a;
h) Sprawdzamy wartoci Q(x1) oraz Q(x2), jeeli Q(x1) Q(x2) to w kolejnym kroku za b podstawiamy
otrzymane x2, jeeli Q(x2)< Q(x1) to w kolejnym kroku za a podstawiamy otrzymane x1;
i) W kolejnym kroku liczymy inaczej, n = ;
j) Wykonujemy wczeniej wyliczon liczb krokw, kocowo rnica midzy x1n a x2n powinna by
mniejsza lub rwna epsilon;
9. Zoty podzia:
a) Postpujemy tak samo jak w algorytmie Fibonacciego (zaczynamy od pkt. g) ) z tak rnic, e nie
obliczamy iloci krokw (jest ona nieznana) a = = 0,382 jest to staa, przedzia nieokrelonoci
mamy podany w treci;
10. Gomory:
a) Zamieniamy funkcje na MIN;
b) Z ogranicze z liczbami tworzymy rwnania i dopisujemy dodatkowe zmienne (2 rwnania = 2
dodatkowe zmienne), jeli to dodajemy zmienne a jeli jest to odejmujemy dodatkowe zmienne;
c) Z rwna wybieramy jedno z ktrego atwiej wyznaczy ktrego x ktry jest od pocztku (nie
dodatkowego) i go wyznaczamy;
d) Do rwnania ktrego NIE uylimy w poprzednim kroku podstawiamy zmienn wyznaczon w
poprzednim kroku, wyliczamy i przyrwnujemy do 0;
e) Nastpnie za stworzone dodatkowe zmiennie x, podstawiamy nowe dodatkowe zmienne y (np.
y1=x3);
f) Z otrzymanego wczesniej rwnania wyznaczamy x1 i za zmiennie dodatkowe x podstawiamy
wczesniej przypisane zmienne dodatkowe y, rwnanie na x1 w formie a b c;
g) Tworzymy tabelk z wartociami do podstawienia, 3 kolumna musi by <0;1> a 2 cakowita;
11. Symplex:
12. Sieczne:
a) Obliczamy pochodn 1 rzdu z Q(x);
b) Iteracja 1 za x10 przyjmujemy pocztek przedziau a za x20 koniec przedziau;
c) Obliczamy Q(x10) i Q(x20);
d) Obliczamy xm0 =
e) Obliczamy Q(xm);
f) Jeli Q(xm)* Q(x20) 0 to w kolejnej iteracji podstawiamy wyliczone xm za x2 a jeli Q(xm)* Q(x20)
0 to podstawiamy wyliczone xm za x1 w kolejnej iteracji;
g) Iteracja 2 postpujemy dokadnie tak samo tylko patrz poprzedni punkt;
h) Obliczenia koczymy jeli Q(xmn) ;
13. Powell:
e10 = |1 0|T (1) x10 = x00 + 0e20 Q(x10) -> MIN
0 T 0 0 0
e2 = |0 1| (2) x2 = x1 + 1e1 Q(x20) -> MIN
i = 2,1,2 (3) x30 = x20 + 2e20 Q(x30) -> MIN