Professional Documents
Culture Documents
discussions, stats, and author profiles for this publication at: https://www.researchgate.net/publication/283072464
CITATIONS READS
0 1,724
7 authors, including:
Some of the authors of this publication are also working on these related projects:
Projects, patents, licenses, apparatuses, Certificates. Methodology for business !!!!! Projekty, Patenty,
Licenzjie, Aparaty, Atesty. Metodyki dla biznesu!!!!! View project
, -
(65039, ., ., 92; . 048-722-53-64, 048-728-14-52, e-mail:
medtrans2@rambler.ru) View project
All content following this page was uploaded by Magdalena Weber-Rajek on 18 March 2016.
Streszczenie
Jaowe martwice koci stanowi zesp chorobowy cechujcy si obumieraniem
tkanki kostnej oraz tkanki chrzstnej bez udziau chorobotwrczych drobnoustrojw.
Schorzenie to wystpuje czsto w nasadach rosncych koci dzieci i modziey i jest
konsekwencj braku pocze pomidzy naczyniami nasad i przynasad koci (brak
krenia obocznego) w okresie wzrostu. Do najczstszych postaci tej choroby zaliczamy:
chorob Perthesa (martwica typu Legga-Calvgo-Perthesa), chorob Osgooda-Schlattera,
chorob Freiberga-Khlera II, chorob Khlera I, chorob Haglunda, chorob
Scheuermanna. Etiologia choroby nie jest znana. Celem niniejszej pracy jest przegld
literatury dotyczcej charakterystyki poszczeglnych postaci jaowych martwic koci oraz
postpowania fizykalnego w rnych postaciach tej choroby.
Abstract
108
common form of the disease include: Perthes disease (Legg-Calve-Perthes disease),
Osgood-Schlatter disease, Freiberg-Khler disease II, Khler disease I, Haglund's disease,
Scheuermann's disease. The etiology of the disease is not known. The aim of this article is
review the literature on the characteristics of each form of aseptic osteonecrosis and
physiotherapy in various forms of the disease.
1. WSTP
Termin jaowej martwicy koci wprowadzi do medycyny w 1910 roku niemiecki
chirurg Georg Axhausen. Jaowe martwice koci stanowi zesp chorobowy cechujcy
si obumieraniem tkanki kostnej oraz tkanki chrzstnej bez udziau chorobotwrczych
drobnoustrojw. Schorzenie to wystpuje czsto w nasadach rosncych koci dzieci
i modziey i jest konsekwencj braku pocze pomidzy naczyniami nasad i przynasad
koci (brak krenia obocznego) w okresie wzrostu. Mianem jaowych martwic koci
okrela si okoo 40 jednostek chorobowych. Ich wspln cech jest podobny przebieg
kliniczny oraz zbliony obraz zmian anatomopatologicznych [1].
Wrd jaowych martwic koci najczciej wystpujce to:
1. Choroba Perthesa (martwica typu Legga-Calvgo-Perthesa) martwica gowy
i szyjki koci udowej.
2. Choroba Osgooda-Schlattera martwica guzowatoci koci piszczelowej.
3. Choroba Freiberga-Khlera II martwica gowy II, rzadziej III koci rdstopia.
4. Choroba Khlera I martwica koci dkowatej.
5. Choroba Haglunda - Severa martwica nasady koci pitowej.
6. Choroba Scheuermanna martwica pytek granicznych trzonw krgw.
2. ETIOLOGIA
Etiologia choroby nie jest znana. Za jej przyczyn uwaa si: utrzymujce si przez
duszy czas agodne zapalenie stawu, odpowied organizmu na chorob ukadow,
miejscow reakcj chrzstki wzrostowej, zaburzenia ukrwienia spowodowane zatorami,
mikrourazami lub zaburzeniami hormonalnymi, a take zaburzenia procesu
krzepnicia [1].
109
Pocztek choroby pocztkowo objawia si niewielkimi dolegliwociami blowymi,
ktre ustpuj po odpoczynku. Wyniki bada dodatkowych s zazwyczaj prawidowe.
Miejscowo stwierdza si: znieksztacenie obrysw koczyny, obrzk, wzmoone
ucieplenie skry oraz bolesno uciskow. W pniejszym okresie dochodzi do zmian
wykrywanych radiologicznie (ogniska przewapnie, fragmentacji i odbudowy koci).
Leczenie martwicy jaowej zaley od jej lokalizacji, stopnia znieksztacenia oraz wieku
chorego [1].
110
Okres II stadium sklerotyzacji. Trwa od 4 do 6-18 miesicy. Ble i ograniczenie
ruchomoci biodra nasilaj si. Nastpuje obumarcie tkanki kostnej gowy koci
udowej i czciowo rwnie tkanki chrzstnej. W obrazie rentgenowskim obserwuje
si zagszczenie utkania kostnego (tzw. sklerotyzacj gowy koci udowej z rnym
stopniem jej spaszczenia). Mog wystpowa zamania podchrzstne.
Okres III- stadium fragmentacji. Trwa rednio 8-10 miesicy. Stopniowo dochodzi do
obnienia wysokoci gowy koci udowej, ktra traci jednolit struktur i ulega
fragmentacji.
Okres IV - stadium reosyfikacji (gojenia). Trwa rednio 51 miesicy (rozpoczyna si
w momencie pojawienia si nowej tkanki kostnej). Ostatni okres prowadzi albo
do cakowitego wyleczenia (pena przebudowa struktury kostnej nasady gowy koci
udowej) lub do utrwalenia niekorzystnych zmian zwizanych z jej znieksztaceniem.
Najnowsze badania pokazuj, e zapalenie bony maziowej moe utrzymywa si take
w pniejszych etapach choroby (okres II i III) [6,7].
Gwnym zagroeniem dla dalszego prawidowego rozwoju stawu biodrowego jest
przemieszczenie gowy koci udowej do przodu i do boku. Podstawowym zadaniem
kadego rodzaju leczenia jest przywrcenie zmienionej martwiczo gowie koci udowej
jej kulistego ksztatu [6,8]. Jeeli leczenie zachowawcze nie przynosi efektw,
podejmowana jest decyzja o leczeniu operacyjnym. Metody leczenia operacyjnego maj
na celu popraw panujcych warunkw biomechanicznych w stawie biodrowym oraz
uzyskanie prawidowego centrowania gowy koci udowej na dno panewki [1].
Postpowanie fizykalne
Metody leczenia fizykalnego uzalenione s od: wieku dziecka, czynnikw ryzyka,
rozlegoci i cikoci procesu chorobowego, stopnia uszkodzenia nasady, chrzstki
nasadowej oraz przynasady [8].
Postpowanie kinezyterapeutyczne obejmuje [9]:
cakowite odcienie koczyny, wycig kamaszkowy poredni, w niektrych
przypadkach zastosowanie opatrunkw gipsowych;
wiczenia utrzymujce/zwikszajce zakres ruchomoci w stawie biodrowym rotacja
zewntrzna, wewntrzna, odwiedzenie (aktywizacja mini poprzez prac
koncentryczn, ekscentryczn, izometryczn);
kinezyterapi w basenie;
wiczenia stabilizacji proksymalnej, antygrawitacyjne;
111
nauk czynnoci lokomocji i doskonalenie chodu (w fazie obciania).
W trakcie caego leczenia wskazane jest take stosowanie zabiegw fizykalnych. Przy
doborze metod fizykoterapeutycznych naley pamita, e utrzymujcy si stan zapalny
bony maziowej jest przeciwwskazaniem do stosowania czynnikw fizykalnych
podnoszcych temperatur miejscow tkanek. W tym okresie wskazane jest stosowanie
metod atermicznych np. magnetoterapii, czy magnetostymulacji, ktre dziaaj
przeciwblowo, przeciwzapalnie, a take przyspieszaj regeneracj uszkodzonych
struktur. W pniejszych okresach wskazane jest stosowanie metod z zakresu
termoterapii, elektroterapii oraz hydroterapii.
Wytyczne postpowania w chorobie Perthesa oparte na dowodach (evidence-based)
opublikowano w 2011 roku [10].
Choroba Osgooda-Schlattera
Choroba Osgood-Schlattera zostaa opisana w 1903 roku w dwch niezalenych
pracach przez Roberta Bayley Osgooda i Carla Schlattera. Mimo, e choroba jest znana
ju od ponad 100 lat, jej etiologia jest wci nie do koca wyjaniona. Pierwotnie
najpopularniejsz teori dotyczc przyczyn uszkodzenia guzowatoci koci piszczelowej
bya jaowa martwica guzowatoci koci piszczelowej [11,12]. W roku 1958 Rapp i La
Zertea wykazali brak cech martwiczych charakterystycznych dla tej jednostki, sugerujc,
ze rdem tej choroby mog by procesy degeneracyjne wizada rzepki, urazy
i infekcje [13]. Inni badacze za podoe choroby uwaaj awulsyjne dziaanie wizada
rzepki, wywoane czst i powtarzajc si intensywn prac minia czworogowego
uda, czego efektem jest defragmentacja jadra kostnienia guzowatoci koci
piszczelowej [14,15]. Choroba Osgood-Schlattera pojawia sie u dzieci pomidzy 8 a 15
rokiem ycia, czciej u chopcw, w 20-30% obustronnie [16,17,18]. Zwikszone ryzyko
choroby wystpuje u dzieci uprawiajcych sport, a szczeglnie siatkwk, koszykwk,
pik non, gimnastyk, ywiarstwo figurowe [16].
Objawy [1,19]:
tkliwo ok. 57 cm poniej rzepki;
bl zwikszajcy si w trakcie lub po aktywnoci fizycznej;
obrzk w okolicy guzowatoci koci piszczelowej;
badanie RTG wykazuje rozrost guzowatoci koci piszczelowej lub/i jej
defragmentacj;
112
w badaniu USG wida obrzk kaletki podrzepkowej powierzchownej oraz gbokiej
i zwikszone ukrwienie wizada rzepki.
Postpowanie fizykalne
Specjalici z Centrum Rehabilitacji Holistycznej Lemiesz w Olsztynie na podstawie
wasnych dowiadcze zaproponowali algorytm postpowania fizykalnego
w leczeniu tego schorzenia [20].
Faza ostra:
ograniczenie aktywnoci fizycznej;
delikatne rozciganie minia m. prostego uda jego przyczepu proksymalnego;
stosowanie kinesiotapingu odciajcego wizado rzepki lub opaski podrzepkowej;
wiczenia stabilizacyjne;
nauka prawidowej aktywacji miniowej.
Faza ksztatowania
progresja rozcigania minia czworogowego (wczenie rozcigania przyczepu
dystalnego);
wiczenia koncentryczne minia czworogowego i dwugowego uda;
rozciganie powiziowe;
rozlunianie miniowo-powiziowe;
trening stabilizacyjny i propriocepcji.
Faza powrotu do zdrowia
rozciganie wielopaszczyznowe;
kontynuacja rozcigania powiziowego;
rozlunianie miniowo-powiziowe;
trening ekscentryczny;
trening stabilizacyjny dostosowany do uprawianej dyscypliny;
trening interwaowy i pliometryczny [20].
113
laseroterapi wysokoenergetyczn, prdy interferencyjne, impulsow diatermi
krtkofalow.
Choroba Freiberga-Khlera II
Choroba ta zostaa opisana po raz pierwszy przez Freiberga w 1914 roku. Martwica
tego typu wystpuje zazwyczaj u dziewczt w wieku 11-18 lat, wysokich, szybko
rosncych i szczupych. Najczciej wystpuje jednostronnie, a zmiany dotycz II koci
rdsopia (95% przypadkw), rzadziej III i najrzadziej IV koci rdstopia. Za przyczyn
choroby uwaa si aseptyczn martwic koci, a take uraz przodostopia. Zwolennicy
teorii naczyniowej opieraj swoj tez na badaniach anatomicznych wykazujcych
ograniczony dopyw krwi do II i III koci rdstopia, co powoduje zwikszone u ryzyko
zaburze naczyniowych w tej okolicy. Zwolennicy teorii urazowej odwouj si do
budowy anatomicznej II koci rdstopia, ktra jest najdusza, najmniej mobilna, a wic
najbardziej podatnej na przecienia, uraz lub powtarzajce si mikrourazy [1].
Objawy [1]:
bl i obrzk w okolicy gowy koci rdstopia nasilajcy si po wysiku;
w pniejszym okresie zgrubienie i znieksztacenie okolicy gowy koci rdstopia,
ograniczenie ruchw stawu rdstopno-paliczkowego;
przy duej trwajcej chorobie na podeszwie stopy na wysokoci gowy koci
rdstopia powstaj bolesne modzele skrne;
na obrazie RTG we wczesnym okresie choroby widoczne s zamania podchrzstne
w obrbie gowy I koci rdstopia, a w kolejnych fazach zatarcie obrysw,
spaszczenie i znieksztacenie gowy koci rdstopia oraz martwaki kostne.
Postpowanie fizykalne
odcienie poprzecznego uku stopy pelot z mikrogumy lub wkadk ortopedyczn;
farmakoterapia (niesteroidowe leki przeciwzapalne);
fizykoterapia (laseroterapia, sonoterapia, impulsowa diatermia krtkofalowa).
Choroba Khlera I
Choroba opisana po raz pierwszy przez Kohlera w 1908 roku. Wystpuje u dzieci
w wieku 4-5 lat, ale moe si pojawi take u dzieci 2 letnich. Choroba dotyczy czciej
chopcw, ni dziewczynek (stosunek 4: 1), jednak dziewczta z t chorob czsto s
modsze od chopcw. Jest to prawdopodobnie zwizane z wystpieniem kostnienia, ktre
114
pojawia si u dziewczt w wieku 18-24 miesicy, podczas gdy u chopcw kostnienie
wystpuje w wieku 24-30 miesicy. Etiologia choroby nie zostaa do koca poznana.
Teoria naczyniowa opiera si na rnorodnoci unaczynienia koci dkowatej. Z reguy
ko dkowat zaopatruje 5-6 ttnic, podczas gdy tworzce si jdro kostnienia tej koci
jest unaczynione przez zaledwie jedn ttnic. Zaburzenia w okresie transformacji
naczyniowej mog doprowadzi do powstania martwicy. Natomiast teoria urazowa opiera
si na przecieniach koci u dzieci z nadwag [1,21].
Objawy [1]:
bl uciskowy okolicy koci dkowatej;
trudnoci w chodzeniu, bl podczas obciania stopy;
badanie RTG pokazuje zwikszone wysycenie w obrbie koci dkowatej,
a w pniejszym okresie jej spaszczenie i fragmentacj.
Postpowanie fizykalne
Tak jak w przypadku choroby Freiberga-Khlera II.
115
Choroba Scheuermanna
Chorob, jako pierwszy opisa w 1920 roku Holger Worfel Scheuermann na podstawie
objaww radiologicznych stwierdzonych u 105 pacjentw z kifoz grzbietow, spord
ktrych u 60 stwierdzono sztywno krgosupa, a u pozostaych 45 pewn ruchomo,
gwnie boczn objtego chorob odcinka krgosupa. Szczyt kifozy wystpowa
najczciej midzy Th7 a Th10 . U niektrych pacjentw wystpowaa take niewielka
skolioza (skrzywienie boczne krgosupa). Scheuermann nie stwierdza wwczas zmian
w szyjnym i ldwiowym odcinku krgosupa, ale ju w 1936 r. pisa take o ldwiowej
postaci choroby. Scheuermann uwaa, e przyczyn zmian chorobowych jest
awaskularna martwica chrzstki piercienia wknistego, prowadzca do zmian
o charakterze osteochondritis, ktrych skutkiem jest kifotyczne znieksztacenie krgosupa
[30,31].
Etiologia choroby Scheuermanna nie jest do koca poznana. Wedug opinii rnych
badaczy przyczyny choroby s a nastpujce:
116
Badania przeprowadzone przez Popko i wsp. [38] potwierdzaj tendencj do
osteopenii u dzieci z chorob Scheuermanna i wi j z ograniczon aktywnoci
fizyczn.
W etiopatogenezie choroby Scheuermanna rozpatrywane s rwnie czynniki
dziedziczne [31].
Schorzenie wystpuje w przyblieniu jednakowo czsto u dziewczt i chopcw
i ujawnia si zwykle w wieku dojrzewania (1216 lat). Charakterystyczna jest zwykle
nieprawidowa postawa ciaa z pogbion kifoz piersiow, pochyleniem do przodu
barkw, niekiedy pacjent odczuwa bl i zmczenie w okolicy kifozy, zwaszcza po
dugotrwaym staniu czy pracy w pochyleniu [40]
Postpowanie fizykalne
Metody kinezyterapeutyczne [41]:
wiczenia przywracajce rwnowag miniow (wzmocnienie mini rozcignitych,
rozcignicie mini przykurczonych);
wiczenia elongacyjne i antygrawitacyjne;
wiczenia zwikszajce zakres ruchu w stawach krgosupa i stawach obwodowych
(obrcz barkowa i obrcz miednicza);
wiczenia oddechowe.
Dodatkowo stosuje si gorsety korekcyjne (gorset Milwaukee, gorsety korekcyjne
ekstensywne, gorset Bostoski, gorset Jewetta, zmodyfikowany gorset typu Cheneau,
Prostotrzymacze wg Hohmanna, wg Taylora) [41].
Metody fizykoterapeutyczne:
pole magnetyczne niskiej czstotliwoci (w etapie regeneracji trzonw krgw);
prdy interferencyjne (wzmocnienie mini grzbietu);
hydroterapia (np. kpiele perekowe)
termoterapia.
Literatura
Grzegorzewski A., Synder M. Jaowe martwice koci. [W]: Gadzik T. Ortopedia i
traumalogia, PZWL, Warszawa 2009.
Suko J. Przyczyny ortopedyczne blw stawowych i utykania u dzieci. Przegld
Lekarski 2009; 66, 1-2: 78-89.
117
Nowotny J. Podstawy kliniczne fizjoterapii w dysfunkcjach narzdu ruchu. Medipage,
Warszawa 2006.
Szmigiel C., Kiebzak W. Podstawy diagnostyki i rehabilitacji dzieci i modziey
niepenosprawnej, AWF Krakw, 2010.
Wise L. Current Management and Rehabilitation in Legg-Calv-Perthes Disease.
Human Kinetics Athletic Therapy Today 2010; 15, 4 : 30-35.
Neal D.C., OBrien J.C., Jo C., Kim H.K. International Perthes Study Group.
Quantitative assesment of synovitis in Legg-Calv Perhes disease Rusing gadolinium-
enhanced MRI. J Pediatr Orthop B. 2015; 24(2):89-94.
Kamiya N., Yamaguchi R., Adapala N.S., Chen E., Neal D., O'Brien J., Thoveson A.,
Gudmundsson P., Brabham C., Aruwajoye O., Drissi H., Kim H.K. J Bone Miner
Res. 2015;30(6):1009-13.
Zarzycka M., Zarzycki D., Kcki W., Jasiewicz B., Ridan T. Odlege wyniki leczenia
zachowawczego choroby Perthesa. Otrop Traumatol Rehabil. 2004; 6 (5): 595603.
Czupryna K., Donocik-Jurgielewicz J., Szumakowicz-Boek E., Poniak M., Siuta M.,
Smka M., Halczuk M. Choroba Perthesa przykady wicze leczniczych
stosowanych u modszych dzieci. Rehabilitacja w pediatrii 2015; 5: 43-51.
Evidence-based care guideline for conservative management of Legg-Calve-Perthes
disease in children aged 3 to 12 years. Cincinnati (OH): Cincinnati Children's Hospital
Medical Center; 2010 Oct. 16 p.
Osgood R.B. Lesions of the tibial tubercle occuring durning adolescence. Boston
Medical and Surgical Journal 1903; 14 (8): 114116.
Schlatter C. Verle tzungen des schnabelformigen forsatzes der obersen tibiaepiphyse.
Beitrage zur klinischen Chirurgie 1903; 33 (8): 874876.
Rapp I.H., LaZerte G. Clinical pathological correlation in Osgood-Schlatters disease.
Southern Medical Journal 1958; 51 (7): 909912.
Halilbasic A. i wsp. Importance of clinical examination in diagnostics of Osgood-
Schlatter Disease in boys playing soccer or basketball. Institute for Sports Medicine,
Sarajevo Canton 2012; 2 (1): 2128.
Maher P.J., Ilgen J.S. Osgood-Schlatter disease. BMJ 2013. Case Report Published
online: accessed 9/9/2013. doi:10.1136/bcr-2012-007614
Dressendorfer R., Granado M. Osgood-Schlatter Syndrome Clinical review. Cinahl
Information Systems 2013.
118
Jakovljevic A. i wsp. Osgood Schlatters illness in young basketball players.
SportLogia 6 2010; 2: 7479.
Ghlove P.A. i wsp. Osgood Schlatter syndrome. Current Opinion in Pedriatrics 2007;
19: 4450.
Burkner P., Khan K. Kliniczna medycyna sportowa. DB Publishing, Warszawa 2012.
Iwaczyk K., Dbrowski M., Lemiesz G. Profilaktyka i postpowanie rehabilitacyjne
w przypadku choroby Osgood-Schlattera. Praktyczna Fizjoterapia & Rehabilitacja
2015, 6-18.
Vargas B. Kohler disease. 2010. http://emedicine.medscape.com/article/1234753-
overview eMedicine Web site. Available at: Accessed December 10.
Hung E.H.Y., Kwok W.K., Tong M.M.P. Haglund syndome a characteristic causa of
posteriori heel pain. J Hong Kong Coll Radiolog 2009; 11: 183-185.
Lohrer H., Arentz S., Nauck T., Dorn-Lange N.V., Konerding M.A. The
Achillestendon insertionis crescent shaped: an in vitro anatomic investigation. Clin
Orthop Relat Res 2008; 466: 2230-37.
Sever J.W. Apophysitis of the Os Calcis. New York Medical Journal. 1912; 95:1025-
1029.
119
Sorensen K.H. Scheuermann's Juvenile Kyphosis: clinical appearances, radiography,
aetiology and prognosis. Copenhagen: Munksgaard; 1964.
Ippolito E., Pouseti N.: Juvenile kyphosis: histological and histochemical studies. J.
Bone Jt Surg. 1981; 63: 175 82.
Schmorl G.: Die Pathogenese der Juvenilen Kyphose. Fortsch. Geb. Roentgenstr.
Nuklearmed. 1930; 41: 359-383.
Green T.L., Hesinger R. N., Hunter L.Y.: Back pain and vertebral changes simulating
Scheuermanns disease. J. Ped. Orthop. 1985; 5: 1-7.
Horne J., Cocckshott W.P., Shannon H.S.: Spinal column damage from water ski
jumping. Skeletal Radiol. 1987; 16: 612-25.
Micheli L.J.: Low back pain in the adolescent: differential diagnosis. Am. J. Sports
Med. 1979; 7: 362-364.
Bradford D.S.: Juvenile kyphosis. Clin. Orthop. 1977; 128: 45-55.
Lopez R.A., Burke S.W., Levine D.B.: Osteoporosis in Scheuermanns disease. Spine
1988; 13: 1099-103.
Gilsanz W., Gibbens D.T., Carlson M., King J.: Vertebral body density in
Scheuermanns disease. J. Bone Jt Surg. 1989; 71: 894-97.
Ali R. M., Green D. W., Patel T.C. Scheuermanns kyphosis. Curr. Opin. Pediatr.
1999; 11 (1) 70-75.
Ridan T. Praktyczna Fizjoterapia i Rehabilitacja 10/2011; 21:25-31.
120