G. P.

Małachow

Oczyszczanie organizmu i prawidłowe

odŜywianie

MOCE UZDRAWIAJĄCE

WYDAWNICTWO ABA
Tytuł oryginału: "Ocziszczenije organizma i prawilnoje pitanije"
Przekład: Marina Mockałto
Projekt okładki: Oskar Głodowski
© Małachow G. P. 1996
AO Komplekt" 1996
ISBN 83-914334-4-7
ISBN 83-901370-4-6
"ABA" Sp. z o.o.
02-981 Warszawa, ul. Augustówka 11 e/10
tel. 0602 102 178

W ciągu ostatnich stu lat bardzo wiele zmieniło się w Ŝyciu ludzi. Zmiany te objęły równieŜ
produkcję i przygotowanie Ŝywności. Powstało wiele rafinowanych i sztucznych produktów,
które są powszechnie i chętnie spoŜywane, chociaŜ ludzki organizm w procesie ewolucji
przystosował się do przyswajania pokarmów naturalnych, przetwarzanych w niewielkim
stopniu. Masowe spoŜywanie tych wysokoprzetwarzanych lub sztucznych produktów
przyczynia się w duŜej mierze do rozwoju schorzeń Ŝołądkowo-jelitowych, wraz z
rozprzestrzenianiem się patologii po całym organizmie. ChociaŜ dzisiaj prawdziwe zdrowie
jest rzadkością, w większości przypadków wystarczy przeprowadzić gruntowne oczyszczanie
organizmu i zmienić odŜywianie, a spowoduje to szybki powrót do zdrowia. W ksiąŜce tej,
która jest pierwszą pozycją z serii "Moce uzdrawiające" podjęto próbę uogólnienia i
wytłumaczenia z naukowego punktu widzenia tego, co jest dzwigniami naszego zdrowia.
Wiedząc o tym moŜemy celowo uruchamiać te dźwignie i leczyć siebie. KsiąŜka ta odkrywa
mechanizm samo uzdrawiania za pomocą odŜywiania i oczyszczania ciała.

1
SPIS TREŚCI:

Przedmowa autora

Część 1..........6

Oczyszczanie organizmu
Jelito grube
Anatomia jelita grubego
Funkcje jelita grubego
Rola mikroflory w jelicie grubym
Tworzenie ciepła w jelicie grubym
Funkcja wytwarzania energii
System stymulujący jelita grubego
System oczyszczania jelita grubego
Oczyszczanie i odtworzenie funkcji jelita grubego
Przygotowanie organizmu do oczyszczania
Oczyszczanie za pomocą lewatyw
Szankh Prakszalana
śywienie oczyszczające
Odbudowa ścianek i nerwów jelita grubego
14 rad na wzmocnienie zdrowia
Jaką szkodę wyrządzają środki przeczysz czajce?
Jak pozbyć się polipów?
Normalizacja mikroflory w jelicie grubym
Symptomatologia patologii jelita grubego
Symptomy patologii
Regulowanie czynności
Oznaka normalnej pracy jelita
Wątroba
Anatomia wątroby
Obieg krwi i tworzenie limfy w wątrobie
Czynność wątroby
Wytwarzanie Ŝółci
Patologia wątroby
Kamica Ŝółciowa i zapalenie przewodu Ŝółciowego
Nadciśnienie wrotne i jego skutki
Symptomy schorzeń wątroby i woreczka Ŝółciowego
Diagnoza kamicy Ŝółciowej
Diagnoza przewlekłego zapalenia wątroby
Dyskineza przewodu Ŝółciowego
Zapalenie woreczka Ŝółciowego
Oczyszczanie wątroby
Mechanizmy fizjologiczne
Najprostsze oczyszczanie wątroby
Zalecenia praktyczne do oczyszczania wątroby
Ile razy naleŜy czyścić wątrobę?
OdŜywianie po oczyszczaniu wątroby
Inne środki wzmacniające wątrobę
Co musimy zapamiętać

2
 Podrzędne metody oczyszczania organizmu
Czyszczenie nerek
Metody oczyszczania nerek
Czyszczenie nerek za pomocą moczu
Czyszczenie nerek za pomocą arbuza, wywaru z korzeni i owoców
dzikiej róŜy, soków z warzyw oraz olejku jodłowego
Profilaktyka schorzeń nerkowych
Podstawowe zasady oczyszczania organizmu
Praktyka oczyszczania
Oczyszczanie roztworów koloidalnych organizmu
Oczyszczanie koloidów komórki
Oczyszczanie organizmu ze złogów i soli
Oczyszczanie organizmu z guzów
Oczyszczanie z śluzu zatok
Oczyszczanie organizmu z energii patogennej
Oczyszczanie organizmu za pomocą ssania oleju

Część 2..........70

Prawidłowe odŜywianie
Fizjologia trawienia
Fermenty
śołądek
Dwunastnica
Jelito cienkie
Wydzielanie soków trawiennych
Trawienie symbiozowe
Inne charakterystyki systemu trawiennego
Zalecenia praktyczne do unormowania pracy układu Ŝołądkowo -
jelitowego
Wykorzystujmy wpływ mikroflory
PoŜywienie
Skład poŜywienia
Woda
Białka
Podstawowe funkcje białka w organizmie
Zapotrzebowanie człowieka na białka i aminokwasy
Pokarm zawierający duŜo białka
Indukcyjna autoliza
Specyficzne dynamiczne oddziaływanie poŜywienia
Węglowodany
Tłuszcze
Witaminy
Szkodliwość sztucznych witamin
Fermenty
Składniki mineralne
Znaczenie fizjologiczne składników mineralnych
Wapń
Magnez
Potas i sól
Fosfor
Mikroelementy
Fitocydy

3
 Kwasy organiczne
Substancje aromatyczne
Niszczenie poŜywienia
Woda
Białko
Węglowodany
Tłuszcze
Witaminy
Fermenty
Substancje mineralne
ObniŜanie potencjału energetycznego poŜywienia
Jak± szkodę wyrządza nam gotowany i nieprawidłowo spoŜywany
pokarm
Nieprawidłowe łączenie produktów
Prawidłowe łączenie produktów
Łączenie białek ze skrobią
Łączenie białka z białkiem
Łączenie tłuszczów z białkami
Łączenie cukrów z białkami
Łączenie cukrów i skrobi
Mleko
Desery
Jak naleŜy jeść białko
Jak jeść skrobię
W jaki sposób jemy owoce
SpoŜywanie pokarmów w ciągu dnia
Praktyczne rady związane z trawieniem
Przejście na prawidłowe odŜywianie
Kryteria normalnej pracy układu Ŝołądkowo - jelitowego
OdŜywianie indywidualne
Co to znaczy rodzajowe odŜywianie człowieka?
Jakie zmiany zajdą w organizmie człowieka, gdy zmienimy sposób
odŜywiania się?
Co musimy wiedzieć o właściwościach poŜywienia?
W jaki sposób wykorzystać smak pokarmów?
Zalecane kształty i konsystencje pokarmów
Odczytujemy informację zawartą w produktach Ŝywnościowych
Siła oddziaływania produktów na organizm człowieka
Indywidualne podejście do odŜywiania
Dieta rozkoszy
Zalecenia dla osób z silnym naruszeniem funkcjonowania systemu
trawiennego
Nastrojenie "ognia trawiennego" z uwzględnieniem indywidualnej
konstytucji
Słowo do czytelnika

Załącznik nr 1
Określenie przewaŜających dosz i ich regulowanie
Regulowanie dosz poprzez Ŝywienie
Załącznik nr 2
OdŜywianie i długowieczność
Załącznik nr 3
Dodatki do pokarmów i sposoby przygotowania zdrowego jedzenia

4
 I Dania dietetyczne M. Bircher - Bennera
II DroŜdŜe piwne
III Produkty pszczelarstwa
IV Przygotowywanie ziarna
V Dania z owoców i warzyw

Przedmowa autora

Wielu ludzi chce zostać wyleczonych przez innych lub Ŝeby zostało to zrobione za
pomocą jakiegoś instrumentu, nie przyznając się do winy i nie próbując znaleźć
swego błędu, który jest przyczyną ich nieszczęścia.

G. Oshawa

Nie uzyskując pomocy od innych, zacząłem szukać sam przyczyny pogorszenia swego zdrowia.
Zacząłem czytać ksiąŜki o uzdrawianiu, potem - literaturę naukową. Powoli odkrył się przede mną
nowy świat Uzdrawiających Sił. W chaosie urywkowych wiadomości ukazał się porządek, prawo,
którym trzeba się kierować bezwzględnie.
W ciągu ostatnich stu lat w naszym Ŝyciu najwięcej zmieniło się w odŜywianiu. Pojawiło się wiele
rafinowanych i sztucznych produktów zupełnie nie przystosowanych do ukształtowanych w procesie
ewolucji mechanizmów przetwarzania i przyswajania pokarmów. Układ Ŝołądkowo - jelitowy psuje się i
zuŜywa w pierwszej kolejności, wraz z rozprzestrzenieniem się patologii, po całym organizmie. Dzisiaj
prawdziwe zdrowie jest rzadkością. W większości przypadków jednak wystarcza zmienić odŜywianie i
organizm szybko powraca do zdrowia.
Pamiętajmy - jeśli zachorowałeś, zmień tryb Ŝycia. Gdy to nie pomaga, zmień odŜywianie. Jeśli i to nie
pomaga, zwróć się do lekarzy i lekarstw.
Podjąłem próbę uogólnienia i wytłumaczenia z punktu widzenia naukowego, co jest dźwignią naszego
zdrowia. Wiedząc o tym, moŜemy celowo uruchamiać te dźwignie i leczyć siebie. Ta ksiąŜka odkrywa
mechanizm samouzdrawiania za pomocą odŜywiania i oczyszczania ciała.

5
 Część 1
Oczyszczanie organizmu
Jelito grube

Nieliczni z wielomilionowej rzeszy mieszkańców Ziemi rzeczywiście zdają sobie sprawę z roli jelita
grubego w utrzymaniu mocnego, długiego zdrowia. Z wiedzy tej korzystali mędrcy staroŜytności, jogini,
uzdrawiacze tybetańscy i egipscy, stosując zasadę: "Chcesz być zdrowy - musisz utrzymywać swoje
jelito grube w idealnym porządku."
Oto co mówił na ten temat Największy Uzdrawiacz wszystkich czasów, Jezus Chrystus i co zostało
zapisane przez jego ucznia Jana w manuskrypcie "Ewangelie Świata Jezusa Chrystusa":
"...Brud wewnętrzny straszniejszy jest od brudu zewnętrznego. Dlatego ten, kto
oczyszcza się tylko z zewnątrz, pozostając nieczysty w środku, podobny jest do
grobowca, który ozdobiony jest wspaniałymi malowidłami, ale wypełniony brudem
ohydnym i wstrętnym."

Jezus Chrystus proponuje prosty środek na oczyszczenie jelita grubego - lewatywę:

"Weźcie duŜą dynię i połączcie ją z długą łodygą. WydrąŜcie miąŜsz, wypełnijcie ją
nagrzaną na słońcu wodą z rzeki. Zawieście dynię na gałęzi drzewa, uklęknijcie przed
Aniołem Wody i wytrzymajcie... by woda przedostała się do wszystkich waszych jelit.
Proście Anioła Wody, by uwolnił ciało wasze ze wszystkich nieczystości i chorób. Potem
wypuśćcie wodę z ciała swego, by z nią wyniosło się wszystko, co nieczyste i cuchnące.
Wtenczas przekonają was oczy własne i nos własny, jakie ohydztwa i nieczystości
bezczeszczą Świątynię ciała waszego. Zrozumiecie, ile grzechów w was przebywało i
dręczyło nieskończonymi chorobami."

Mocno powiedziane. A zatem przyjrzyjmy się dokładniej funkcjonowaniu jelita grubego.

Anatomia jelita grubego

Jelito grube jest końcowym odcinkiem przewodu pokarmowego człowieka i składa się z kilku części
(rys. 1). Początek stanowi ślepa kiszka. Jelito grube kończy się odbytnicą. Łączna długość jelita grubego
wynosi około 2 metry.

Rys. 1 - Odcinki jelita grubego

1 - ślepa kiszka; 2 - okręŜnica wstępująca; 3 - prawe zgięcie okręŜnicy; 4 - okręŜnica poprzeczna; 5 -
lewe zgięcie okręŜnicy; 6 - okręŜnica zstępująca; 7 - esica; 8 - jelito proste; 9 - wyrostek robaczkowy; 10
- jelito cienkie

6
 Poszczególne odcinki jelita nie są jednakowej długości. Ślepa kiszka na przykład ma 7-8 cm średnicy,
natomiast esica ma tylko 3-4 cm. Ścianki okręŜnicy składają się z czterech warstw. Z zewnątrz jelito
pokrywa błona śluzowa. Wytwarza ona śluz, który osłania i chroni ścianki jelita i przyczynia się do
przesuwania się zawartości.
Pod błoną śluzową znajduje się warstwa tkanki tłuszczowej przetkanej naczyniami krwionośnymi i
limfatycznymi. Następnie błona mięśniowa, która z kolei składa się z dwóch warstw - wewnętrznej
cyrkulacyjnej i zewnętrznej podłuŜnej. Te warstwy mięśniowe umoŜliwiają przemieszczanie się i
mieszanie zawartości przewodu pokarmowego. Od zewnątrz jelito grube osłania błona surowicza.
Grubość ścianek jelita równieŜ nie jest jednakowa - od 1-2 milimetrów do 5 milimetrów.
Jak to widać z rys. 2, jelito grube dotyka wszystkich organów wewnętrznych lub znajduje się w
bezpośrednim ich sąsiedztwie.

Rys. 2 - Rozmieszczenie jelita grubego w jamie brzusznej

1 - wątroba; 2 - Ŝołądek; 3 - woreczek Ŝółciowy; 4 - trzustka; 5 - nerki; 6 - jelito grube; 7 - pęcherz
U męŜczyzn jelito proste z przodu dotyka pęcherza, gruczołu krokowego, jąder. U kobiet - macicy i
tylnej ścianki pochwy. Stany zapalne tych organów mogą przechodzić na jelito proste i odwrotnie.

Funkcje jelita grubego

Funkcje jelita grubego są róŜnorodne. Zatrzymajmy się na podstawowych funkcjach.

Wchłaniająca
W jelicie grubym powstają procesy reabsorbcji. Tutaj są wchłaniane glukoza, witaminy, aminokwasy
wytwarzane przez bakterie jelit, około 95% wody, elektrolity. Na przykład z jelita cienkiego do grubego
codziennie dostaje się około 2000 g z papki pokarmowej, z czego po wchłonięciu zostaje 200-300 g z
kału.
Ewakuacyjna
W jelicie grubym gromadzą się i zatrzymują masy kałowe przed wyprowadzeniem ich na zewnątrz.
ChociaŜ masy kałowe przemieszczają się wolno przez jelito grube: zawartość pokonuje jelito cienkie
(5m) w ciągu 4-5 godzin, grube (2 m) przez 12-18 godzin, tym nie mniej nie powinna ona nigdzie
zatrzymywać się.
Co następuje w przypadku zatrzymania funkcji ewakuacyjnej? Brak wypróŜnienia w ciągu 24-32
godzin naleŜy uznać za zaparcie.
Nalot na języku, nieświeŜy oddech, nagłe ataki bólu głowy, zawroty głowy, apatia, senność, uczucie
ocięŜałości w dolnej części brzucha, wzdęcia, bóle i burczenie w brzuchu, brak apetytu, pobudliwość,
"czarne myśli", wymuszony na siłę, skąpy stolec to są typowe objawy zaparcia.

7
"czarne myśli", wymuszony na siłę, skąpy stolec - to są typowe objawy zaparcia.
Jedna z najczęstszych przyczyn zaparcia to spoŜycie wysokokalorycznego jedzenia w niewielkich
ilościach. Złe przyzwyczajenie zaspokajania głodu kanapką z herbatą lub kawą prowadzi do
powstawania małej ilości masy kałowej, nie wystarczającej do powodowania odruchu stolcowego, w
wyniku czego defekacja nie występuje przez kilka dni. Jest to typowym przykładem zaparcia. Ale nawet
przy regularnym stolcu większość cierpi na ukryte formy obstrukcji. Jedzenie gotowane, zawierające
krochmal, pozbawione witamin i minerałów (ziemniaki i wyroby z mąki z duŜą ilością "omasty") do tego
razem z pokarmem białkowym (mięsem, wędliną, serem, jajkami, mlekiem) przedostając się przez jelito
grube zostawia na jego ściankach warstewkę kału - osad. Z tego osadu, nagromadzonego w fałdkach
kieszonkach jelita grubego przy odwodnieniu (wiemy przecieŜ, Ŝe tam zostaje wchłonięte do 95 % wody)
powstają kamienie kałowe (rys. 3).

Rys. 3 - Patologia jelita grubego

Zaznaczone kreskami - złoŜa kamieni kałowych.
Jak w pierwszym, tak i w drugim przypadku w jelicie grubym rozwijają się procesy gnicia i fermentacji.
Toksyczne produkty tych procesów razem z wodą przenikają do krwi, powodując zjawisko tzw.
"pokarmowej autointoksykacji".
Z powodu nieprawidłowej diety, źle łączonych pokarmów, powstają zanieczyszczenia i deformacja
grubego jelita.
Przedstawione na rys. 1 jelito grube wygląda tak, jak powinno. Mimo to, w 99 przypadkach na 100
sytuacja jest podobna do przedstawionej na rys. 3.
Pewien znany niemiecki lekarz przeprowadził 280 sekcji zwłok i w 240 z nich znalazł mniej więcej taki
stan rzeczy. Inny lekarz, z Anglii, na sekcji zwłok rozciął jelito zmarłego i wyciągnął z niego 25 stóp (10
m) starego, skamieniałego kału, który jako cenny eksponat przechowuje do dziś w duŜym słoju ze
spirytusem.
Niektórzy chirurdzy twierdzą, Ŝe 70% wyciętych przez nich okręŜnic zawiera róŜnorodny materiał,
robaki i stwardniałe jak kamienie fekalne masy. Wewnętrzne ścianki jelita pokrywa od dawna
przebywający tam, często skamieniały materiał. Przypomina to sklepienie pieca wymagającego
kompletnego oczyszczenia.
Doktor Lamuł stwierdza: "MoŜemy z całą pewnością dowieść, Ŝe główną przyczyną 90% cięŜkich
chorób, na które cierpi ludzkość, są zaparcia i zatrzymywanie fekalnych mas, które powinny być
wydalane z organizmu."
Dr Ilia Micznikow w publikacji "Studia nad naturą człowieka" przytacza dane, zgodnie z którymi na
1148 zbadanych przez niego przypadków raka jelit 1022, czyli 89% powstały w jelicie grubym.
Następnym waŜnym momentem jest to, Ŝe grubość ścianek jelita grubego stanowi tylko 1-2 mm.
Przez tak cienką ściankę do jamy brzusznej łatwo przedostają się toksyczne związki, zatruwając
sąsiednie organy: wątrobę, nerki, narządy płciowe i tak dalej.

8
sąsiednie organy: wątrobę, nerki, narządy płciowe i tak dalej.
Proponuję test. Wypijcie 1-3 łyŜki świeŜo wyciśniętego soku z buraków. Jeśli po tym mocz nabierze
koloru buraczanego, będzie to oznaczać, Ŝe błona śluzowa przestała prawidłowo pełnić swoje funkcje.
Jeśli sok z buraka farbuje mocz, tak samo łatwo przez ścianki przenikają toksyny, krąŜąc po całym
organizmie.
Zwykle w wieku około 40 lat człowiek ma jelito zapchane kamieniami kałowymi, które je rozciągają,
deformują, jak równieŜ ściskają i wypierają ze swoich miejsc inne organy. Organy zostają jakby
zanurzone w kałowy worek. Jasne, Ŝe w tej sytuacji nie ma mowy o ich prawidłowej pracy. Uciskanie
ścianek jelita grubego oraz długotrwały kontakt kałowych mas ze ściankami jelit (są kamienie, które w
ciągu 10 lat były przywarte do jednego miejsca) prowadzą do słabego zaopatrzenia go w krew,
powodują zastój krwi i zatrucia toksynami przez kamienie kałowe. W taki sposób powstają przeróŜne
choroby: przez poraŜenie ścianki śluzowej - róŜnego rodzaju kolki, z powodu zastoju krwi w ściance jelita
grubego - prostata i rozszerzenie Ŝył, przez długotrwałe oddziaływanie toksyn na jedno miejsce - polipy i
rak.
Przytoczę fragment z wykładu uzdrowicielki N. Siemionowej:
"Nieustanne zatrucie ciała przez jelitową przegródkę stwarza określone stęŜenie złogów
w krwi. Jedna połowa ludzkości ma tendencję do utrzymywania w organizmie
rozpuszczalnika złogów - tłuszczu i wody. Ci ludzie puchną, powiększają swoje wymiary.
Druga połowa, co prawdopodobnie jest związane z właściwością ich jelit i przemianą
materii, nie są w stanie utrzymać rozpuszczalnika złogów - ci usychają. Koncentracja
złogów w ich krwi jest większa niŜ u grubasów. Mądrość ludowa na swój sposób
podsumowała to zjawisko: "Póki gruby uschnie, suchy zdechnie." Obydwa typy cierpią na
zaparcie, zatrucie własnymi kamieniami kałowymi. Zatrucie postępuje wolno, do niego
przyzwyczajają się od dziecka, z pianą na ustach broniąc swych nawyków odŜywiania,
swoich ulubionych kołdunów, droŜdŜówek, naleśników z mięsem, kasz na mleku, twarogu
z cukrem na śniadanie. JakŜe by! Siła przyzwyczajenia. I tak się toczy, dopóki choroba
nie przyprze do muru."

RównieŜ niezauwaŜalnie, juŜ u dzieci, pojawia się atonia - wiotczenie jelita grubego. Z powodu
zatrucia ścianki jelita grubego oraz rozciągania go przez kamienie kałowe, nerwy i mięśnie ścianki jelita
zostają sparaliŜowane w takim stopniu, Ŝe przestają odpowiadać na normalny odruch, perystaltyka
zanika. A stąd - przez długi czas zanik potrzeby defekacji.
Zaparcia powodują ignorowanie potrzeby defekacji. Typowy przykład znalazłem w ksiąŜce Mantowani
Romolo "Sztuka samoleczenia środkami natury":
"Gdy kilka minut przed dzwonkiem na przerwę uczeń ma wyraźną potrzebę wyjścia do
ubikacji, ale powstrzymuje ją z róŜnych powodów, zawartość jelita grubego zostaje
odsunięta do okolicy biodrowej, gdzie gromadzi się. Potrzeba zanika. Nareszcie dzwonek.
Dziecko zostaje pochłonięte zabawą. Potrzeba znów daje znać o sobie, ale i tym razem
zostaje stłumiona, poniewaŜ dziecko nie chce oderwać się od zabawy. Nagle - czas
wracać do klasy i dziecko nie moŜe zdecydować się na prośbę o pójście do ubikacji - boi
się otrzymać naganę i czyni wysiłki, by wytrzymać do następnej przerwy. Takie
wielokrotne przetrzymywanie powoduje obniŜenie aktywności i wraŜliwości odpowiednich
nerwów. Odruchy nie powodują niezbędnego pobudzenia, a poczucie potrzeby zostaje
przytępione, odchodzi na dalszy plan. Dziecko nawet nie zauwaŜa, nie zwaŜając na złe
trawienie, cięŜką głowę, obniŜone stopnie, Ŝe od 4-5 dni nie chodzi do ubikacji." Tak samo
się dzieje w wieku dojrzałym: poranny pośpiech, nieprzytulna toaleta, częste wyjazdy itp.
powodują zaparcia.

Zwłaszcza dotyczy to kobiet. Ze 100 leczących się kobiet 95 choruje na zaparcia. Przyczynia się do
tego równieŜ ciąŜa.

9
 Rola mikroflory w jelicie grubym

Warto przyjrzeć się dokładnie działalności drobnoustrojów, "zamieszkałych" w jelicie grubym.

Nasze jelito grube ma ponad 400-500 róŜnego rodzaju "lokatorów". Jak twierdzą naukowcy, 1 gram
wypróŜnień zawiera około 30-40 miliardów bakterii. Według danych Koandy, człowiek wydala ze stolcem
około 17 trylionów mikrobów w ciągu doby! Nasuwa się naturalnie pytanie - dlaczego jest ich aŜ tak
wiele?
Okazuje się, Ŝe normalna mikroflora grubego jelita nie tylko uczestniczy w ostatnim stadium procesów
trawiennych i pełni funkcję ochronną w jelicie, ale produkuje cały szereg waŜnych witamin,
aminokwasów, fermentów, hormonów i innych substancji odŜywczych z włókien pokarmowych.
Zatem, dzięki takiej czynności mikroflory uzyskujemy istotny dodatek w naszym menu, a nasze
odŜywianie staje się bardziej stabilne i mniej uzaleŜnione od środowiska zewnętrznego. W warunkach
normalnie funkcjonującego jelita bakterie mogą osłabiać i niszczyć najróŜniejsze chorobotwórcze i gnilne
bakterie. Na przykład, bakterie jelitowe syntetyzują 9 rodzajów witamin: B1, B2, B6, biotynę, kwas
pantotenowy, kwas nikotynowy i foliowy, witaminę K. One i inne mikroby mają właściwości
fermentacyjne, rozkładając substancje Ŝywnościowe według tego samego schematu, co fermenty
Ŝywnościowe. Syntetyzują acetylocholinę, sprzyjają przyswajaniu przez organizm Ŝelaza; produkty pracy
drobnoustrojów odziaływują w sposób regulujący na wegetatywny system nerwowy, a równieŜ stymulują
system immunologiczny.
Dla normalnej czynności mikroorganizmów niezbędne są określone warunki - mikrokwaśne
środowisko i błonnik pokarmowy. W większości zaś jelit odŜywiających się w sposób tradycyjny ludzi, te
warunki znacznie odbiegają od normy. Gnijące masy kałowe tworzą środowisko zasadowe. A ono, z
kolei, sprzyja rozwojowi chorobotwórczej mikroflory.
Jak juŜ wiemy, bakterie jelitowe syntetyzują witaminy grupy B, które odgrywają między innymi rolę
kontroli technicznej, zapobiegając niekontrolowanemu wzrostowi tkanek, podtrzymując immunitet, czyli
zapewniając ochronę przeciwrakową. W 1982r. w naszej prasie pojawiła się krótka wzmianka o tym, Ŝe
w Łotewskiej Akademii Nauk wykryto schemat zakłócania ochrony organizmu przed rakiem. Jak się
okazuje, gnicie białka w jelicie grubym powoduje powstawanie metanu, który niszczy witaminy grupy B.
Miał rację dr Gerzon twierdząc, Ŝe rak jest zemstą natury za nieprawidłowe odŜywianie. W swojej
ksiąŜce "Leczenie raka" pisze o tym, Ŝe z 10000 przypadków raka 9999 są skutkiem zatrucia własną
masą kałową i tylko jeden przypadek jest skutkiem rzeczywiście nieodwracalnych zmian organizmu o
charakterze patologicznym.
Powstająca w trakcie gnicia produktów Ŝywnościowych pleśń sprzyja rozwojowi powaŜnej patologii w
organizmie.
W Matenadaranie, miejscu przechowywania najstarszych ormiańskich rękopisów, są dzieła
średniowiecznych uzdrowicieli, na przykład Mhitara Geraci, w których pleśń jest uznana za przyczynę
nowotworów.
Jak wiadomo, jeszcze nie zostało ustalone, dlaczego człowiek, zwierzęta i ptaki chorują na raka. Ale
zauwaŜono, Ŝe karmienie ptaków surowymi, zaatakowanymi przez pleśń ziemniakami powiększa
gwałtownie liczbę chorych ptaków.
"Gdy człowiek przejada się i nie wszystkie produkty zostają przyswojone, część jedzenia
zaczyna gnić. Powstaje pleśń, w której kiełkują nasiona. Nasiona te zostają wchłonięte
przez krew i przerastają w najbardziej sprzyjających (czyli osłabionych) miejscach ciała.
Mogą to być na przykład naczyńka. Kiełkując, zarodniki zostawiają produkt swojej
czynności w postaci białej, woskopodobnej substancji. Te zmiany patologiczne w
organizmie nazwano "białym rakiem" (według naszej terminologii - skleroza). W miarę
dalszego rozwoju tego procesu gnijące masy jelit przyspieszają rozwój pleśni, która
atakuje stawy. Tak powstaje "szary rak" (według naszej terminologii - artretyzm). Za jakiś
czas zalegające w duŜej ilości, przetworzone przez człowieka produkty wypełniają
"magazyn". Takie zmagazynowane, przetworzone produkty nazywają "czarnym rakiem"
(według naszej terminologii

10
 (według naszej terminologii - nowotwór), przeciwko któremu nie ma ochrony."

W ten sposób został wskazany łańcuszek patologii - skleroza, artretyzm, nowotwór, który bierze swój
początek w jelicie grubym.
Oczyszczając jelito grube i wątrobę zobaczycie sami pleśń, która wyjdzie w postaci czarnych
strzępów. Zewnętrznym sygnałem powstawania pleśni w organizmie i patologicznych zmian błony
śluzowej jelita jest tworzenie na zębach czarnego nalotu. Po przeprowadzeniu porządku w jelicie i
dostatecznym zaopatrzeniu organizmu w witaminę A lub karoten nalot ten zniknie samoistnie.
Człowiek prawie zawsze odczuwa brak witaminy A. Przy tym wolno, lecz skutecznie następuje
zwyrodnienie błony śluzowej jelita, zakłócone są procesy jego odbudowy. Jest to jedna z przyczyn,
dlaczego właśnie w jelicie grubym powstają róŜnego rodzaju kolki, polipy i Bóg wie, co jeszcze. Jednak
zdrowie moŜna przywrócić, o czym będzie mowa dalej.

Tworzenie ciepła w jelicie grubym

Poznamy jeszcze jedną funkcję jelita grubego, wykrytą niedawno przez współczesną naukę, ale
dobrze znaną mędrcom staroŜytnym.
Jelito grube jest swoistym piecem, który ogrzewa nie tylko wszystkie organy jamy brzusznej, ale
(poprzez krew) cały organizm. Cała warstwa jelita jest największym zbiornikiem naczyń krwionośnych, a
tym samym i krwi.
W jaki sposób ten piec pracuje? W trakcie realizacji genetycznego programu rozwoju kaŜdego
organizmu na zewnątrz wydziela się duŜo energii. Okazuje się, Ŝe kurze jaja ogrzewają siebie
samodzielnie, kwoka musi jedynie utrzymywać tę niezmienną temperaturę.
To wszystko było wiadomo bardzo dawno w staroŜytnych Indiach, Chinach, Japonii i Tybecie. Część
brzucha w okolicy pępka została nazwana "Piec Hara", "Nabhipadma" (lotus pępka). Miejsce to
odpowiada elementowi "ogień" i siłom transformacji, zarówno w sensie fizycznym, jak i psychicznym
(trawienie, przyswajanie, przemiana substancji nieorganicznych w organiczne, transformacja substancji
organicznych w energie psychiczne).
W świetle tego staje się zrozumiałe, dlaczego staroŜytni mędrcy nazywali to miejsce "piecem", skąd
powstaje tutaj element ognia, w jaki sposób odbywa się transformacja substancji organicznych w energie
psychiczne (bioplazmę).
Łatwo jest przekonać się, Ŝe "cieplna" i "energetyczna" funkcje jelita mają tak wielkie znaczenie dla
energetyki organizmu.
"Odłączymy" jelito grube poprzez głodówkę. Mikroflora przestaje pracować. "Piec" wygasa. Jest nam
zimno, energia spada, tracimy siły. Jeśli, jak twierdzą niektóre autorytety, głodówka jest
pełnowartościowym odŜywianiem się kosztem wewnętrznych rezerw, dlaczego w takim razie obniŜa się
temperatura ciała i Ŝywotność? PrzecieŜ główny cykl energetyczny - trójkarboksylowych kwasów (cykl
Krebsa) ma miejsce tak przy głodówce, jak i w czasie jedzenia. Z tego by wynikało, Ŝe przy głodówce
(odŜywianiu wewnętrznymi zapasami) miało by miejsce tylko "zjadanie" samego siebie, bez utraty
temperatury ciała i obniŜania poziomu energetycznego. W praktyce wygląda to inaczej. Drobnoustroje
jelita grubego równieŜ w trakcie swego rozwoju wydzielają energię w postaci ciepła, które ogrzewa krew
Ŝylną oraz przylegające organy wewnętrzne. Zatem nieprzypadkowo powstaje tak duŜo drobnoustrojów -
17 milionów na dobę!

11
 Rys. 4 - Jelito grube sprzyja ogrzewaniu krwi
Wróćmy do rys. 2 i 4. Natura równieŜ nieprzypadkowo umieściła jelito grube w taki sposób. Taka
właśnie jego konfiguracja i umiejscowienie sprzyjają najlepszemu ogrzewaniu organów jamy brzusznej
krwi i limfy. Tkanka tłuszczowa osłaniająca jelito tworzy swoistą izolację cieplną zapobiegającą utracie
ciepła poprzez brzuch i boki, z tyłu plecy z mocną grupą mięśni i kości miednicy na dole tworzą
konstrukcję nośną tego "pieca", kierując ciepło razem ze strumieniem krwi i limfy do góry.
MoŜe to być jedna z przyczyn tego, Ŝe w pozycji pionowej tułowia są niniejsze straty ciepła w postaci
promieniowania cieplnego (które jest skierowane do góry), niŜ w pozycji poziomej. Pozycja pionowa
bardziej sprzyja obiegowi krwi, limfy i energii przez kanały energetyczne.

Funkcja wytwarzania energii

Wokół kaŜdej Ŝywej istoty powstaje aura, która mówi o występowaniu w organizmie bioplazmy.
Mikroby równieŜ mają bioplazmę, która naładowuje wodę i elektrolity, wchłaniane przez jelito. Elektrolity
z kolei, jak wiadomo, są jednym z najlepszych akumulatorów i przenosicieli energii. Strumienie krwi i
limfy roznoszą takie "naenergetyzowane" elektrolity po całym organizmie, które z kolei oddają swój
wysoki potencjał energii wszystkim komórkom ciała, ciągle podładowując je oraz ciało.
Stąd staje się zrozumiałe, dlaczego przy racji dziennej 1000 kalorii, ale zawierającej w jadłospisie
Ŝywe produkty roślinne (owoce, warzywa, orzechy, kasze, przerośnięte ziarno) ludzie czują się znacznie
lepiej, niŜ zjadając 3000 i więcej kalorii dziennie "martwego" gotowanego jedzenia, które nie Ŝywi
mikroflory, a zaledwie obciąŜa systemy wydalające, pobierając dodatkową energię na odkaŜanie i
wydalanie. Oto dlaczego ludzie marzną, chociaŜ mają na sobie ciepłe rzeczy i tak szybko męczy ich
praca tak fizyczna, jak i umysłowa.

System stymulujący jelita grubego

Nasz organizm posiada szczególne systemy, które są stymulowane poprzez róŜnorodne

oddziaływanie środowiska zewnętrznego. Na przykład, poprzez pobudzenie mechaniczne podeszwy
stóp stymulują wszystkie waŜne organy, drgania dźwiękowe stymulują szczególne miejsca na
małŜowinie usznej, równieŜ związane z całym organizmem. Bodźce świetlne poprzez tęczówkę równieŜ
stymulują cały organizm, określone strefy na skórze są związane z organami wewnętrznymi.

12
 Rys. 5 - System stymulujący jelita grubego
Jelito grube równieŜ posiada swój własny system, który stymuluje cały organizm. Spójrzmy na rys. 5.
KaŜdy odcinek jelita grubego stymuluje "swój" organ. Stymulacja odbywa się w następujący sposób:
uchyłek zostaje wypełniony przetworzoną papką pokarmową, w której zaczynają gwałtownie rozmnaŜać
się mikroorganizmy, wydzielając energię w postaci bioplazmy, która stymuluje ten odcinek, a poprzez
niego związany z tym odcinkiem organ.
Jeśli dany odcinek jest zapchany przez złogi, kamienie kałowe, stymulacja nie następuje, funkcje
danego organu zaczynają powoli wygasać.
Z praktyki wiadomo, Ŝe najbardziej intensywnie osad tworzy się w miejscach zgięć jelita grubego,
gdzie przesuwanie mas kałowych zostaje zwolnione. Na rys. 6 przedstawiony jest "osad" i najczęściej
spotykane choroby.

Rys. 6 - "Osad" i najczęściej spotykane choroby

Dodam, Ŝe wewnątrz komórek tkanki łącznej, poprzez które Ŝywią się inne robocze komórki.

13
 Tkanka tłuszczowa jest równieŜ swoistym "magazynem" złogów, a poniewaŜ przemiana materii jest
tam bardzo słaba, zalegają one na dobre. Dalej, jeśli wszystkie te kanały oczyszczenia zostały
przepełnione, a ponadto jeśli spoŜywa się duŜo krochmalistego i tłustego jedzenia, które nie jest
wyprowadzane przez wyŜej wymienione organy, w tym wypadku zostaje uruchomiony jeszcze jeden
kanał odprowadzania złogów przez organy, mające bezpośrednie wyjście na zewnątrz.
Najpierw włącza się jama nosowo-gardłowa. Ona wyrzuca na zewnątrz krochmaliste, tłuste i inne
złogi w postaci flegmy. Stąd wszystkie nasze ciągłe charkania i smarkania. Jeśli i ten kanał
oczyszczający zostaje zbyt obciąŜony, włączane są dodatkowe: zatoki, kanał słuchowy w uszach, u
kobiet - pochwa maciczna, ropieją oczy.
Jeśli i to jest niewystarczające, lub z jakiegoś powodu te kanały są zamknięte, włączają się 2 ostatnie
- płuca i skóra.
To, Ŝe w grubym jelicie występuje gnicie i inne zjawiska patologiczne z powstawaniem szkodliwych
gazów, moŜna poznać po cięŜkim, cuchnącym zapachu z ust. Nie pomoŜe tu ani dezodorant, ani mycie
zębów. Pamiętajmy, Ŝe cięŜki oddech stanowi skutek, a przyczyna leŜy w przeciwnym kierunku.
Oczyśćcie grube jelito, a zapach zniknie. Flegma powstaje równieŜ w płucach. Wydzieliny krochmaliste i
inne stanowią wspaniały pokarm dla patogennych drobnoustrojów. Drobnoustroje te, trafiając z
powietrzem do płuc, znajdują tu idealne warunki, do rozmnaŜania się - ciepło, wilgoć i pokarm. Produkty
przetwarzania flegmy przez drobnoustroje w postaci ropy wyciekają przez oskrzela, nosogardziel.
Toksyczne składniki ropy podraŜniają błonę śluzową płuc, jamy nosogardłowej ze wszystkimi
wynikającymi stąd skutkami. Podobny jest mechanizm rozwoju nadŜerki pochwy, zapalenia środkowego
i wewnętrznego ucha.
Skóra sygnalizuje obciąŜenie organizmu złogami poprzez brzydkie zapachy, wysypkę, pryszcze,
róŜnego rodzaju egzemy. W zaleŜności od preferowanego odŜywiania występują róŜne symptomy. Na
przykład, od mięsnego - cuchną nogi, krochmalistego z tłuszczem i cukrem - pojawiają się pryszcze. W
związku z nieprawidłowym łączeniem produktów mogą powstawać czyraki.
DroŜdŜe piwne, zalecane przy czyrakach, dzięki duŜej zawartości witaminy grupy B sprzyjają
lepszemu przyswajaniu i trawieniu poŜywienia. To pozwala na samym początku likwidować
nieprawidłowości w procesie przyswajania jedzenia. W rezultacie znika zgnilizna, która w postaci ropy
wydziela się przez czyraki. DroŜdŜe równieŜ normalizują środowisko jelita grubego. Te właśnie
mechanizmy leŜą u podstawy uzdrawiającego oddziaływania droŜdŜy. ObniŜenie ciepłodajnej funkcji
jelita, zanieczyszczenie organizmu złogami powoduje nagromadzenie flegmy. Na przykład w gruczołach
piersiowych u kobiet. Po pierwsze, tam jest obniŜona przemiana materii w porównaniu z całym
organizmem. Po drugie, zimne posiłki i chłodzące napoje wychładzają te miejsca, na skutek czego
powstają zatwardzenia tłuszczowej i krochmalnej flegmy, rozwija się "cysta".
Mało ruchliwy tryb Ŝycia, praca na siedząco, gwałtownie hamuje krwiobieg w miednicy - powstaje
zastój krwi. Jest to druga przyczyna, dlaczego właśnie tu gromadzi się flegma u męŜczyzn wokół
prostaty, u kobiet - w jajnikach.
Najbardziej szkodliwe produkty wywołujące cystę piersi i jajników, powiększenie prostaty to lody,
mroŜona śmietanka, śmietana, zimne, tłuste mleko. Jeśli spoŜywacie je często, to jak twierdzi Mikio
Kuszi (specjalista makrobiotyk) na pewno będziecie mieć cystę.
Dalej, w tej cyście przerastają zarodniki pleśni i powstaje rak, dający metastazę. Sami go Ŝywimy,
pielęgnujemy, a potem dziwimy się - skąd?
Jeśli pierwszy łańcuszek patologii: skleroza - artretyzm rak wywodzi się z brudnego jelita, to drugi -
przeciąŜenie systemów wydalających - skupiska flegmy - osłabienie ochronnych sił organizmu - rak,
równieŜ wywodzi się z brudnego jelita grubego.
Na zakończenie przytoczę fragment z ksiąŜki "Sztuka wyleczenia samego siebie naturalnymi
środkami". Doktor A. Posze pisze:
"ZauwaŜyłem, Ŝe kobiety chore na raka piersi w 9 wypadkach na 10 miały kłopoty z pracą
jelita. Gdyby 10-15 lat przed tym zostało przeprowadzone odpowiednie leczenie
zapobiegawcze, nie miały by one ani guzów piersi, ani raka w Ŝadnej postaci."

14
 zapobiegawcze, nie miały by one ani guzów piersi, ani raka w Ŝadnej postaci."

Rys. 7 - System oczyszczania organizmu i jelito grube

1 - jelito grube, 2 - krew, 3 - wątroba, 4 - płuca, 5 - jama ustna i język, 6 - zatoki, 7 - kanał słuchowy, 8 -
przewód łzowy, 9 - zatoka czołowa, 10 - tkanka łączna, 11 - tkanka tłuszczowa, 12 - nerki, 13 - skóra, 14
- kobiece organy płciowe.
Krew z jelita grubego wpływa do wątroby. W przypadku, gdy wątroba nie nadąŜa z neutralizowaniem
(unieszkodliwieniem) toksyn postępujących z jelita grubego, krew roznosi je po całym organizmie, gdzie
są one akumulowane i wyprowadzane (oznaczone strzałkami).

Oczyszczenie i odtworzenie funkcji jelita grubego

Zanim przejdę do opisu powrotu do zdrowia jelita grubego, podsumujmy krótko, co trzeba odtworzyć i
z jakiego powodu zachodzi rozregulowanie.
1. Odzyskać czystość jelita i znormalizować pH środowiska (niskokwaśny) jelita.
Pozwoli to zlikwidować główne źródło zanieczyszczenia organizmu - odciąŜy system
oczyszczania.
Jelito zostaje zanieczyszczone na skutek nieprawidłowego łączenia produktów
Ŝywnościowych, gotowanego i rafinowanego jedzenia, nieprawidłowego picia i spoŜywania
nienaturalnych napojów. Jedzenie wywołujące obstrukcje: wszystkie rodzaje mięsa, czekolada,
kakao, słodycze, biały cukier, krowie mleko, jajka, białe pieczywo, ciasta i torty.
Niedopuszczalne jest przyjmowanie pokarmu w ilościach 2-3 razy przewyŜszających
niezbędne ilości.

15
 2. Odtworzyć perystaltykę i ścianki jelit.
Pozwoli to jelitu w sposób pełnowartościowy pełnić swoje funkcje, które zostają zakłócone z
powodu: rozciągania ścianek jelita przez kamienie kałowe, powstawania "osadu", odŜywiania
produktami toksycznymi, braku naturalnego poŜywienia, deficytu witaminy A, uŜywania środków
przeczyszczających.
3. Odbudować mikroflorę jelita grubego, przy tym:
a. normuje się pełnowartościowe odŜywianie dzięki dodatkowym substancjom
odŜywczym i witaminom, syntetyzowanym przez bakterie;
b. ureguluje się ciepłodajne i energotwórcze funkcje jelita, co doprowadzi do
unormowania się ogrzewania całego organizmu i wzrostu mocy ciała bioplazmatycznego
organizmu;
c. zajdzie normalizacja systemu stymulacyjnego jelita grubego, co uczyni organizm
bardziej zdolnym do Ŝycia;
d. unormalizuje się i wzrośnie moc systemu immunologicznego organizmu.
Zaburzenia mikroflory powstają z winy gotowanego, mieszanego, rafinowanego, pozbawionego
włókien poŜywienia. ZaŜywanie lekarstw, zwłaszcza antybiotyków, obciąŜa i wypacza naszą mikroflorę.

Przygotowanie organizmu do oczyszczenia

Zanim rozpoczniemy oczyszczanie (dotyczy to kaŜdego jego rodzaju), naleŜy przeprowadzić

przygotowanie wstępne, które polega na "zmiękczaniu" organizmu. Jest to pierwsza i podstawowa
sprawa, determinująca powodzenie oczyszczania. Na czym polega zmiękczenie? Jest to przygotowanie,
w trakcie którego toksyny i złogi zostają poruszone i przesunięte ze swoich miejsc do organów
wydalania. Zadanie procedury oczyszczania sprowadzi się wówczas tylko do wyrzucenia na zewnątrz
wszystkiego, co się nagromadziło w organach wydalania.
Zmiękczenie moŜna przeprowadzić na róŜne sposoby. Celem jest rozluźnić, wygrzać, maksymalnie
nawilŜyć cały organizm. MoŜna to osiągnąć chodząc do sauny, łaźni parowej lub biorąc gorące kąpiele.
Dla osób starszych lepsza jest gorąca kąpiel, dla młodych - łaźnia parowa. Osobom odwodnionym,
szczupłym zalecałbym gorące kąpiele, otyłym - saunę. Czas trwania takiego zabiegu - od 5 do 25 minut,
z obowiązkowym chłodnym lub zimnym prysznicem na końcu. NajwaŜniejsze to poczuć po takim
zabiegu, Ŝe ciało jest rozluźnione i rozgrzane. Zabiegów takich powinno być od 3 do 5, a w niektórych
przypadkach nawet więcej, zaleŜy od stopnia zanieczyszczenia organizmu i od natury wyprowadzanych
złogów. Zabiegi stosować naleŜy codziennie lub co drugi dzień, w zaleŜności od moŜliwości i
indywidualnej wytrzymałości na ciepło.
Znakomicie sprzyja zmiękczeniu organizmu zjadanie rano na czczo 20 g roztopionego masła, jak
równieŜ mały masaŜ całego ciała z wcieraniem masła, po czym ciepły prysznic wodny. Ale pamiętajmy -
dla osób otyłych z tłustą cerą i nadmiarem flegmy to się nie nadaje. Lepsze dla nich będzie krótkie
bieganie, które zagrzeje cały organizm, poprawi krąŜenie i wydalenie złogów przez skórę.

Oczyszczanie za pomocą lewatyw

Po zmiękczających zabiegach moŜna rozpocząć oczyszczanie jelita grubego. Leczenie kaŜdej

choroby powinno zaczynać się od oczyszczenia właśnie jelita grubego. Najprostszy, najbardziej
skuteczny i dostępny sposób oczyszczania jelita grubego to są lewatywy. Zgodnie ze źródłami
staroŜytnej medycyny - Ajurwedą i CzŜudszi - lewatywy pomagają pozbyć się 80% chorób. Potraktujcie
ten zabieg z całą powagą.
Za podstawę zwykle bierzemy wodę, która w sposób mechaniczny wypłukuje zawartość jelita. Ale
"przywarte" do ścianek kamienie kałowe zostaną. Zwykle do wody dodaje się sok cytrynowy (lub roztwór
kwasu cytrynowego), ocet jabłkowy i inne antyseptyki i zioła (rumianek, jaskółcze ziele itp.). Substancje
te, częściowo normalizując środowisko kwaśne jelita, oddziaływują fatalnie na skład mikroflory, niszcząc
potrzebne i niepotrzebne mikroorganizmy, a nawet oddziaływują niekorzystnie na błonę śluzową.

16
 Na przykład, jaskółcze ziele mocno ją wysusza.
Nasuwają się następujące wnioski:
Po pierwsze, musimy szukać substancji, która oderwałaby "osad",
po drugie - składniki tej substancji powinny normalizować pH środowiska wewnętrznego oraz
wybiórczo osłabiać chorobotwórczą mikroflorę, nie niszcząc potrzebnej,
po trzecie - nie powinny one podraŜniać błony śluzowej jelita.
Przyroda dysponuje taką idealną substancją, więcej - wytwarza ją nasz organizm. Jest to właśnie
mocz człowieka. Uryna odpowiada wszystkim naszym wymaganiom.
Po pierwsze, ona nie tylko przemywa jelito grube, ale z powodu większej koncentracji soli, niŜ w
plazmie krwi (róŜnica dochodzi do 150 razy), dzięki osmozie "wysysa" wodę ze ścianek jelita oraz
otaczającej go przestrzeni, co powoduje nie tylko "odkwaszenie", ale i odrywanie osadu, kamieni
kałowych i flegmy z jamy brzusznej!
Po drugie - uryna ma pH środowiska kwaśnego, przy czym w koncentracji najbardziej korzystnej dla
organizmu. A zatem nie istnieje niebezpieczeństwo przedawkowania. W związku z tym, Ŝe jest ona
wytwarzana przez nasz organizm, oddziaływuje wybiórczo na wszystko, co jest związane z patologią,
nie niszcząc zdrowego. W ten sposób bezpiecznie i w pełni zostają przywrócone niezbędne środowisko i
mikroflora jelita grubego. Uryna, zwłaszcza własna, nie jest w stanie nic podraŜnić w organizmie.
Odwrotnie, likwiduje i leczy podraŜnienia. Uryna posiada własne antyseptyki, hormony, witaminy,
substancje białkowe - najlepszych odnowicieli błony śluzowej kaŜdej części organizmu! Dla lewatywy
moŜna wykorzystywać mocz własny, jak równieŜ zdrowych ludzi, zwłaszcza dzieci tej samej płci.
Zabieg ten został przeze mnie udoskonalony, wielokrotnie powiększając jego efekt. NaleŜy zebrać
około dwóch litrów uryny i gotować bez przykrycia w emaliowanym naczyniu do czasu, aŜ zostanie 500
gramów. Otrzymamy wprost rewelacyjną substancję, która róŜni się niesamowicie od wszystkich płynów
naszego organizmu. Po zrobieniu takiej lewatywy moŜe wyjść tyle "dobrych rzeczy", których istnienia w
naszym organizmie nawet nie podejrzewaliśmy. Wtedy kaŜdy doceni niespodziewaną moc tej substancji.
W czym sekret?
• Sama woda staje się inna, uzyskuje superstrukturę. Zostają najbardziej stałe,
"Ŝaroodporne" płynne kryształy, które według ostatnich badań niesamowicie uodparniają nasz
organizm na wszelkiego rodzaju niekorzystne oddziaływanie.
• Zawartość soli w takiej urynie moŜe wzrastać do 600 razy! Jest to niezwykła moc, która
nie tylko "pompuje" wodę z organizmu, ale z powodu silnego, gorzkiego smaku odrywa polipy
grubego jelita. Zachodzi stymulacja ścianki jelita, pojawia się perystaltyka. Po 1-2 lewatywach
zostają wytępione pasoŜyty. A przy tym nie cierpi korzystna mikroflora.
• ChociaŜ w trakcie oddziaływania termicznego w takiej urynie zostają zniszczone
wszystkie substancje organiczne, powstają nowe - nieorganiczne, niebiałkowe, które są
wielokrotnie silniejsze od hormonów, witamin itp.
W rezultacie, po takich lewatywach szybko dochodzą do normy pH i mikroflora, zdrowieje błona
śluzowa, perystaltyka, zanikają hemoroidy, polipy, kolki. To jeszcze nie wszystko. Z powodu zdolności
do "nasycania" uryna wciąga do jelita płyn z całej jamy brzusznej, unosząc ze sobą śluz (moŜna pozbyć
się go tylko stosując długie okresy głodówki), który osiadł w nerkach, trzustce, w ściankach pęcherza,
organach płciowych itp. i hamuje ich czynność. Uwolniwszy się od śluzu, organy odradzają się - sami się
o tym przekonacie.
Wzmacniają się mięśnie okolicy pachwiny, które śluz znacznie osłabia. UwaŜam to za jedną z
głównych przyczyn powstawania przepukliny. OdciąŜone są wszystkie organy, wydzielania, zwłaszcza
noso-gardzieli. Mnóstwo ludzi stosowało juŜ te lewatywy i przekonało się o ich ogromnej skuteczności.
1. Środki ostroŜności, chociaŜ nieduŜe, trzeba jednak zachować.
Przy mocnym poraŜeniu błony śluzowej jelita grubego, na przykład przy kolce wrzodowej,
odparowana uryna będzie na początku powodować bóle, jak przy oparzeniu. W tym wypadku,
lepsza będzie lewatywa ze zwykłą uryną. Ból wskazuje na to, Ŝe wszystko co niepotrzebne,

17
 lepsza będzie lewatywa ze zwykłą uryną. Ból wskazuje na to, Ŝe wszystko co niepotrzebne,
zostaje odrzucone, a chore miejsce poddaje się leczeniu. Niedługo powstanie nowa tkanka i bóle
znikną.
Chcę podkreślić, Ŝe niekoniecznie naleŜy zaczynać od odparowanej do 1/4 początkowej
objętości uryny. Zacząć lepiej od zwykłej. Potem odparowujcie ją do 1/2 i dopiero potem do 1/4.
Dalej odparowywać nie trzeba, poniewaŜ struktura wody z najbardziej energetycznej przemieni
się w zwyczajne mydło i efekt zniknie.
2. Organizm moŜe gwałtownie odreagować na podwyŜszoną energetykę takiej lewatywy.
Lewatywa wyrównuje zachwianie energetyki w organizmie. Ci, którzy mają z tym powaŜne
problemy, mocniej odreagują. MoŜe wystąpić złe samopoczucie. Ale powoli wszystko wróci do
normy.
A jak wygląda techniczna strona tego zabiegu? Jeśli będziecie stosować lewatywę ze zwykłej uryny
(radzę zacząć właśnie od niej), trzeba wziąć jej około 1 litra, jeśli z odparowanej - do 1/4 litra.
Zaczynajcie od 100-150 g, stopniowo doprowadzając do 500. Jeśli zaś przeszkadza poczucie
obrzydzenia, moŜna stosować słoną wodę (2 łyŜki soli na l litr wody). W pierwszym wypadku (gdy
stosujemy zwykłą urynę) uŜywamy wlew doodbytniczy syfonowy, w drugim - zwykłej gruszki.
Sposób uŜycia wlewu jest następujący: nalewamy do pojemnika urynę i wieszamy go na wysokości
nie większej niŜ 1,5 metra nad podłogą. Zaciskamy rurkę (lub zakręcamy kranik). Przyjmujemy pozycję
klęczącą (miednica powinna być wyŜej ramion), wprowadzamy rurkę do odbytu na głębokość 25-50
milimetrów. Stopniowo wpuszczamy płyn do jelita.
ZastrzeŜenie: gdy jelito grube jest przepełnione kamieniami kałowymi, płyn moŜe wylewać się z
powrotem lub rozpychać małą wolną przestrzeń wywołując bóle. śeby temu zapobiec, kontrolujemy
wlew, zaciskając rurkę lub przykręcając kranik. Oddychać przy tym naleŜy wolno, głęboko, wypinając
brzuch na wdechu i wciągając na wydechu. Gdy jelito zostanie oczyszczone, 2 litry płynu wchodzą do
środka łatwo i swobodnie w ciągu 30-40 sekund. Po tym, jak płyn wszedł, kładziemy się na plecy ł
podnosimy miednicę. Dobrze jest wykonać stójkę na ramionach (tzw. "świecę") lub umieścić nogi za
głową ("pług"). W takiej pozycji przebywamy 30-60 sekund. Dodatkowo moŜemy wciągać brzuch. Dzięki
temu płyn poprzez okręŜnicę zstępującą przeniknie do okręŜnicy poprzecznej. Potem ostroŜnie
kładziemy się na plecach i przewracamy na prawy bok. Płyn z okręŜnicy poprzecznej przedostaje się do
trudno dostępnej części wstępującej i do ślepej kiszki. Właśnie taka technika pozwala przemyć dokładnie
całe jelito grube. Nie zapominajcie o tych niuansach. One zostały sprawdzone w praktyce. W
przeciwnym razie zostanie oczyszczona tylko część jelita, pozostawiając patologię - ogniwo przyszłych
chorób w początkowym stadium - ślepej kiszce.
Zabieg moŜna przeprowadzać po opróŜnieniu jelita grubego w dowolnym, wygodnym dla nas czasie,
ale staroŜytni uzdrawiacze zalecają czynić to o zachodzie słońca.
Jak długo naleŜy wykonywać lewatywę? Uzdrowiciele staroŜytni radzą - od zachodu słońca do
zmierzchu. UwaŜam, Ŝe wystarczy poleŜeć na plecach lub prawym boku 5-15 minut, jeśli nie występuje
silne parcie. Potem moŜna wstać i pochodzić. Gdy wystąpi parcie, moŜna iść do toalety. Zaletą lewatyw
z uryny jest to, Ŝe one przebywają w organizmie tyle, ile potrzeba. Na początku parcia po nich są
gwałtowne i mocne, a później okresy oczekiwania na parcie tym dłuŜsze, im czystsze staje się jelito.
Dlatego nie denerwujcie się, organizm sam wie, kiedy ją wypuszczać. Wszystko odbywa się pod jego
ścisłą kontrolą.
Cykl stosowania lewatyw z uryny jest następujący: jednolitrowe codziennie, przez tydzień. W drugim
tygodniu stosujcie je co drugi dzień, w trzecim - co 2 dni, w czwartym - co 3 dni, w piątym - jeden raz w
tygodniu. Dalej moŜna kontynuować raz co 1-2 tygodnie. Cykl ten naleŜy powtarzać 2-3 razy w roku, w
czasie wiosennego i jesiennego przesilenia, oraz (zwłaszcza ciepłe) - w styczniu - lutym.
Cykl z odparowaną uryną wygląda następująco: zaczynamy od 100 g, zwiększając co drugi dzień
dawkę jeszcze o 100 g. Gdy dojdziemy do 500 g, robimy 2-4 takich lewatyw, a potem co drugi dzień
zmniejszamy dawkę o 100 g, dopóki nie dojdziemy do 100 g jednorazowo. Dalej moŜna robić 100-150
gramową lewatywę raz na 1-2 tygodnie.

18
 Powtórzcie ten cykl podobnie, jak poprzedni, w tym samym czasie.
Oto kilka przykładów zastosowania lewatyw z uryny:
Polipy w jelicie grubym
Osobiście przez wiele lat cierpiałem z powodu polipów. Wypróbowałem przeróŜne lewatywy, bez
skutku. Po pierwszych dwóch - trzech lewatywach z odparowanej do 1/4 uryny zaczęły wychodzić polipy.
Przy tym nie miałem Ŝadnych nieprzyjemnych efektów.
Zaparcia, pasoŜyty, utrata apetytu, bóle głowy
Przyszedł do mnie 70-letni męŜczyzna, który miał te dolegliwości. Po przeczytaniu mojej ksiąŜki o
urynoterapii zrobił sobie 2-3 mikro-lewatywy z odparowanej do 1/4 uryny. Dosłownie natychmiast wyszło
z niego kilka tasiemców, gęsty meduzopodobny śluz. Po czym jelita zaczęły pracować, pojawił się
apetyt, zniknął stały, przewlekły ból głowy.
Uwolnienie od śluzu w jamie brzusznej
Przekonałem się równieŜ na własnym przykładzie. Zniknęły symptomy przepukliny (bóle w kroczu
przy gwałtwnym podniesieniu 10-20 kg), wzrosła wraŜliwość w czasie aktu płciowego i w ogóle potencja
płciowa została uaktywniona, przestał wydzielać się śluz z nosa, zniknęło przewlekłe zapalenie jelita
grubego.
MoŜna przytaczać mnóstwo przykładów zdumiewającego efektu lewatyw z uryny. Lecz jeśli z jakichś
powodów wam to nie odpowiada, moŜna zastosować zwykłe, o wiele mniej efektywne: z solą, kwasem
cytrynowym (1 łyŜeczka kwasu na 2 l wody), z 46% octem jabłkowym (2-3 łyŜki na 2 l wody) według
schematu, jak dla zwykłej uiyny.
A teraz chcę powiedzieć o ciekawym rodzaju lewatyw, zalecanych przez Ajurwedę i CzŜud-szi.
Szczególnie dobre te lewatywy są dla tych, których organizm ma tendencję do odwodnienia i marznięcia
(ciągle marzną ręce i nogi). To często występuje u ludzi o szczupłej budowie ciała, z suchą, łuszczącą
się cerą. ciągle marznących. Szczególną ulgę przynoszą te lewatywy o chłodnej, suchej porze roku,
która bardzo tych ludzi wyczerpuje.
Zewnętrznym symptomem odwodnienia i wychłodzenia organizmu (zgodnie z Ajurwedą) są
zaburzenia typu "wiatr", które przejawiają się następująco: powstawanie gazów, zaparcia, "owczy" kał,
bóle w krzyŜu, stawach biodrowych, przedłuŜone menstruacje, sucha i łuszcząca się cera, spadek sił,
zmniejszenie wagi. Jeśli takie symptomy występują, zwłaszcza o suchej i zimnej porze roku, stosując
następujące lewatywy codziennie lub co drugi dzień, stopniowo się ich pozbędziemy:
100 g zwykłego mleka rozgrzewamy z 20 g roztopionego masła. Lewatywa powinna być ciepła, ale
nie gorąca. Robić ją zalecano o zachodzie słońca. Zazwyczaj organizm sam trzyma tę mieszankę tyle,
ile potrzeba. W rezultacie tego zabiegu, substancja przebywająca na poziomie kwantowym, wywołująca
w organizmie suchość i chłód, zostaje pochłonięta i zneutralizowana. Wilgoć mleka neutralizuje suchość
i twardość, masło je zmiękcza, chłód zaś zostaje zneutralizowany przez ciepło, które mleko miało i które
pojawiło się w trakcie jego kiszenia. Z reguły po 2-3 takich lewatywach stolec staje się miękki i lekki.
MoŜna wypróbować kilka składników i wybrać najbardziej odpowiedni dla siebie. Osoby otyłe powinny
pamiętać, Ŝe takie lewatywy mogą przyczynić się do powiększenia flegmy w ich organizmie. Dlatego
stosować je radzę z umiarem.
Skład: mleko (100 gramów), masło (20 g) - przeciw zaparciom, owczemu stolcowi, gazom,
wysuszaniu i odwodnieniu organizmu.
Drugi skład: mleko i masło jak w wersji pierwszej, dodać szczyptę imbiru lub pieprzu (czarnego lub
czerwonego). Ten skład ma takie oddziaływanie, jak pierwszy, ale dodatkowo zmniejsza flegmę w
organizmie. Z tego powodu polecam go osobom z problemem nadwagi.
Trzeci skład: podstawa jak w pierwszym, oraz 1/2 łyŜeczki do herbaty soli. Wzmacnia to
oddziaływanie składu pierwszego.
Czwarty skład: podstawa jak w pierwszym, oraz 1/2 lub cała łyŜka mocnego wywaru z piołunu lub 1/2
łyŜeczki do herbaty soku z czosnku. Ma wpływ zbawienny przy kłopotach z woreczkiem Ŝółciowym.

19
 Zamiast mleka moŜna zastosować wywar z mięsa (zwłaszcza z baraniny) lub kości.
A więc, macie Państwo pole do popisu. Próbujcie, szukajcie i wracajcie do zdrowia.
Po tym, jak grube jelito zostało oczyszczone, moŜna jeden raz na 2-3 tygodnie (moŜna i raz na
kwartał) stosować idealną metodę przemywania całego układu trawiennego - Szankh Prakszalanę.

Szankh Prakszalana

Szankh Prakszalana lub Warisara oznacza "Gest muszli", poniewaŜ woda przechodzi przez kanał
trawienny podobnie jak poprzez pustą muszlę. Woda wchłaniana przez usta przechodzi przez Ŝołądek, a
potem, prowadzona prostymi ruchami, przechodzi przez całe jelito. Ćwiczenie powtarza się do momentu,
gdy woda zacznie wychodzić z jelita tak przezroczysta, jak na wejściu.
Przygotowanie
Podgrzać wodę do temperatury ciała, dodać sól (5-6 g na l litr, czyli nieduŜa, płaska łyŜka stołowa).
Woda musi być słona, poniewaŜ bez soli zostałaby pochłonięta na zasadzie osmozy przez błonę
śluzową i wyprowadzona w postaci moczu, a nie przez odbyt. Gdyby woda wydawała się za słona,
koncentrację soli moŜna zmniejszyć.
Wykonanie
Najbardziej korzystną porą jest ranek, na czczo. Cały zabieg zajmuje godzinę - półtorej, a w miarę
opanowania 45-60 minut.
Oto schemat całkowitego przejścia wody przez kanał trawienny.
1. Wypić szklankę słonej wody.
2. Wykonać odpowiednie ruchy (rys. 8)
3. Ponownie wypić szklankę słonej wody i powtórzyć zestaw ćwiczeń. W czasie
wykonywania tych ruchów, woda wolno będzie przechodzić przez jelito, nie powodując mdłości.
4. Powtarzać picie i ćwiczenia do tego czasu, aŜ wypijecie 6 szklanek, po czym naleŜy udać
się do toalety.

20
 Rys. 8 - Ćwiczenie wspomagające przejście słonej wody przez przewód pokarmowy
Zazwyczaj pierwsze wypróŜnienie zachodzi prawie natychmiast. Jeśli nawet w ciągu 5 minut ono nie
nastąpi, naleŜy powtórzyć ćwiczenia juŜ bez picia wody. Jeśli i to nie poskutkuje, trzeba będzie
zastosować zwykły środek - lewatywę. Po tym pierwszym wypróŜnieniu naleŜy znów wypić szklankę
wody i wykonać ćwiczenia, wrócić do toalety. Powtarzać te czynności do czasu, aŜ wychodząca woda
będzie przeroczysta. W zaleŜności od zanieczyszczenia jelita, trzeba będzie wypić 10-14 szklanek.
Potem moŜna wypić 3 szklanki niesolonej wody i wykonać Wamana - Dxoyu (włoŜyć 2 palce do gardła,
by spowodować wymioty). Odłączy to "syfon" i całkowicie opróŜni Ŝołądek.
Ćwiczenie pierwsze
Pozycja wyjściowa: stojąc, stopy rozstawione na odległość około 30 cm, palce rąk splecione.
Podnieść ręce nad głową, dłońmi do góry. Wyprostować plecy. Oddychać spokojnie.
Nie ruszając górną częścią tułowia, schylić się wolno, nie zatrzymując się w pozycji końcowej
wyprostować się i natychmiast wychylić się w prawo. Powtórzyć to 4 razy, czyli wykonać 8 skłonów, co
powinno trwać około 10 sekund. To ćwiczenie otwiera oddźwiernik Ŝołądka, przepuszczając przy
kaŜdym skłonie część wody z Ŝołądka, która przedostaje się do dwunastnicy.

21
 Ćwiczenie drugie
Ćwiczenie to przemieszcza wodę w jelitach cienkich. Pozycja wyjściowa taka sama, czyli nogi
rozstawione. Wyciągnąć horyzontalnie prawą rękę, lewą zgiąć w taki sposób, by palec wskazujący i
kciuk dotykały prawego obojczyka. Odwracamy tułów, odchylając wyciągniętą rękę za siebie jak najdalej.
Patrzeć na końce palców. Nie zatrzymując się w końcowym punkcie zwrotu, wracamy do pozycji
wyjściowej i powtarzamy to samo w drugą stronę. Powtarzamy ten podwójny ruch 4 razy (ćwiczenie trwa
10 sek.)
Ćwiczenie trzecie
Woda w dalszym ciągu przedostaje się do jelita cienkiego dzięki następującemu ćwiczeniu:
wykonujemy wariant "Kobry". Tylko duŜe palce stóp i dłoni dotykają podłogi, biodra znajdują się nad
podłogą. Stopy rozsunięte na około 30 cm. Odwracamy głowę i tułów, dopóki nie zobaczymy przeciwnej
pięty (czyli, gdy odwracamy się w prawo, patrzymy na lewą piętę). Nie zatrzymując się w końcowej
pozycji, wracamy do pozycji wyjściowej i powtarzamy to samo w drugą stronę. Powtórzyć 4 razy te 2
ruchy. Czas: 10-15 sek.
Ćwiczenie czwarte
Musimy wprowadzić do grubego jelita wodę, która juŜ doszła do końca jelita cienkiego. UmoŜliwia to
ćwiczenie 4. Jest to najbardziej skomplikowane ćwiczenie z całego zestawu, ale wykonać go moŜe
kaŜdy za wyjątkiem osób cierpiących na schorzenie kolana lub łękotki. Te osoby mogą uciec się do
wariantu opisanego niŜej.
Ćwiczenie wykonuje się w taki sposób:
a. kucnąć, stopy są rozstawione na około 30 cm, pięty znajdują się po wewnętrznej stronie
bioder. Dłonie leŜą na kolanach.
b. obrócić tułów. Lewe kolano umieścić na podłodze przed przeciwległą stopą. Dłonie na
przemian popychają prawe biodro do lewego boku i lewe biodro do prawego boku, aby
przycisnąć połowę brzucha i nacisnąć na grube jelito. Patrzeć za siebie, by zwiększyć obrót
tułowia i nacisnąć na brzuch.
Jeśli w poprzednich ćwiczeniach kierunek ruchu był obojętny, w tym ćwiczeniu lepiej jest na początku
naciskać na prawą stronę brzucha. Jak we wszystkich poprzednich ćwiczeniach, czas wykonania -
15sek.
Wariant ćwiczenia
Jest wersja Ardha-matsyendrasany - asany ze skrętem. W tym wypadku stopa umieszczona przy
wewnętrznej stronie uda, bark odchylony tak daleko, jak to moŜliwe do zgiętego kolana. Bark jest lekko
odchylony do tyłu. Ręce są oparte o zgięte kolano, które słuŜy jako dźwignia do przekręcania kręgosłupa
i przyciskania uda do dolnej części brzucha.
Jeśli po wypiciu 4 szklanek powstanie uczucie przepełnienia Ŝołądka, wystąpią mdłości, będzie to
świadczyło, Ŝe oddźwiernik Ŝołądka (klapa pomiędzy Ŝołądkiem a dwunastnicą) nie otworzył się tak, jak
naleŜy. W tym wypadku trzeba powtórzyć zestaw ćwiczeń 2 lub 3 razy bez picia wody. Ustanie mdłości
zasygnalizuje, iŜ przejście zostało otwarte. Jak tylko syfon zacznie funkcjonować, będziemy mogli bez
Ŝadnych komplikacji kontynuować zabieg. MoŜe teŜ tak się stać, Ŝe powstałe w procesie fermentacji
produktów gazy uniemoŜliwiają uruchomienie syfona. W tym wypadku wystarczy nacisnąć rękami na
brzuch lub wykonać świecę.
W skrajnym przypadku, gdy woda wciąŜ pozostaje w Ŝołądku, zostają dwa wyjścia: wywołać odruch
wymiotny, łaskocząc podstawę języka dwoma palcami prawej ręki. Ulga nastąpi natychmiast. Drugie
wyjście to nie czynić nic. Woda wydali się sama w postaci moczu. Po tych ćwiczeniach naleŜy odpocząć
i zjeść.
Pierwszy posiłek
Po Szankh Prakszalanie naleŜy wypełnić następujące zalecenia. Jeść nie wcześniej niŜ 30 minut po
ćwiczeniach i nie później niŜ jedna godzina. Zabronione jest zostawiać układ trawienny bez pokarmu
dłuŜej niŜ godzinę.

22
dłuŜej niŜ godzinę.
Pierwszy posiłek składa się z dobrze rozgotowanego ryŜu. MoŜna dodać dobrze rozgotowaną
marchew. Z tym trzeba zjeść 40 g masła. RyŜ moŜna zastąpić gotowaną pszenicą, owsem itd.
Uwaga! RyŜu nie wolno gotować na mleku. W ciągu 14 godzin po ćwiczeniach nie wolno pić mleka
ani kefiru. Oprócz tego zabronione są kwaśne produkty i napoje, owoce i surowe warzywa. Pieczywo
wprowadzamy dopiero przy drugim posiłku. Po 24 godzinach wracamy do normalnego trybu odŜywiania,
unikając jednak przejadania się i ograniczając spoŜycie mięsa.
Picie
Pochłonięcie tak duŜej ilości słonej wody przyciągnie do jelit, z powodu znacznej osmozy, część płynu
z krwi. A zatem, płynna część krwi pójdzie w kierunku przeciwnym zwykłemu wchłanianiu,
przeczyszczając kosmki jelitowe. To właśnie czyni Szankh Prakszalanę unikalną. Nie znam Ŝadnego
systemu oczyszczania, który czyścił by nasze kosmki jelitowe - ten uniwersalny, porowaty katalizator, od
którego efektywności głównie zaleŜy przyswajanie pokarmu.
Jest całkowicie zrozumiałe, Ŝe moŜe pojawić się uczucie pragnienia. MoŜna napić się dopiero w
czasie pierwszego posiłku. W przeciwnym razie będziemy w dalszym ciągu "karmić" syfon, czyli chodzić
do toalety. W czasie pierwszego posiłku i po nim moŜemy pić wodę lub słabą herbatę. Stolec pojawi się
po 24 lub 36 godzinach, będzie koloru złocistego, Ŝółtego i bez zapachu, jak niemowlęcy.
Osoby cierpiące na zaparcia mogą robić Szankh Prakszalanę co tydzień, ale tylko z 6 szklankami
wody. Jest to najlepszy sposób na zmuszanie jelit do prawidłowej pracy.
Korzystne oddziaływanie
Oprócz tego, Ŝe dzięki tej metodzie oczyścimy kanał trawienny, zauwaŜymy zmiany zewnętrzne.
Pojawi się świeŜy oddech, dobry sen, z ciała i twarzy zniknie wysypka. Stolec zmieni kolor - świadczy to
o tonizacji wątroby i trzustki.
Przypadki słabych form cukrzycy zostawały wyleczone po dwumiesięcznych kuracjach Szankh
Prakszalany, robionej co 2 dni, w połączeniu z odpowiednią dietą. Prawdopodobnie wysepki
Langergansa znajdujące się w trzustce, wydzielają więcej insuliny pod wpływem ogólnej stymulacji tego
gruczołu. Oczyszczenie układu trawiennego pociąga za sobą prawidłowe przyswojenie poŜywienia i
zmusza chudych do tycia, a do odchudzania się tych, którzy powinni zrzucić wagę.
Przeciwskazania
Jest ich niewiele. Chorzy na wrzody Ŝołądka nie mogą, naturalnie, zastosować Szankh Prakszalany.
To dotyczy równieŜ dezynterii, chorób układu trawiennego, rozwolnienia, ostrej kolki, ostrego zapalenia
wyrostka robaczkowego, a tym bardziej takich powaŜnych chorób jak gruźlica jelit i rak.
Szankh Prakszalana jest rzeczą wspaniałą, przekonałem się na "własnej skórze". By szybciej
przyswoić tę metodę, na początku moŜna ją praktykować co 2 tygodnie.

śywienie oczyszczające

Wielki dietolog Poi Bregg odkrył efektywny sposób na przywrócenie czystości jelita grubego -
głodowanie. Głodowanie raz w tygodniu w ciągu 24-36 godzin umoŜliwia zdobycie dodatkowej energii,
która zwykle zostaje wydatkowana na trawienie i przyswajanie pokarmu. W tym czasie kamienie kałowe
zaczynają "odchodzić" od ścianki jelita. Pierwszy posiłek po takim głodowaniu to surówka z marchwi i
kapusty bez oleju i przypraw. SłuŜy ona za swoistą miotełkę, która odrywa i wyrzuca "osad".

Odbudowa ścianek i nerwów jelita grubego

Oto co mówi na ten temat doktor Uoker:

"Na podstawie własnego doświadczenia twierdzę, Ŝe jelito grube w Ŝadnym wypadku nie
potrafi normalnie rozwijać się i funkcjonować, jeśli człowiek odŜywia się przewaŜnie
produktami gotowanymi lub przetworzonymi. Z tego powodu znaleźć człowieka z idealnie
zdrowym jelitem jest prawie niemoŜliwe. Przy złym samopoczuciu przede wszystkim
trzeba zafundować sobie przemywanie grubego jelita. Po czym świeŜe soki z warzyw

23
 trzeba zafundować sobie przemywanie grubego jelita. Po czym świeŜe soki z warzyw
dokończą proces regeneracji. Ustalone zostało, Ŝe najlepszą odŜywką jest mieszanka
soków z marchewki i szpinaku. Mieszanka ta zasila nerwy i mięśnie grubego i cienkiego
jelita".

Odrobinę mniej skuteczny jest sok z marchwi, buraka, ogórka. Jeśli brakuje innych składników, to
zostaje sok z samej marchewki - nie mniej niŜ 500 g dziennie.
Wprowadzenie do Ŝywienia niezbędnej ilości produktów bogatych w błonnik - owoców, warzyw, ziaren
normalizuje i poprawia pracę jelita grubego, nie mówiąc juŜ o działaniu przeczyszczającym dzięki temu,
Ŝe wypełnia duŜą przestrzeń w jelicie, wzmacniając tym funkcję ruchową jelita grubego. Błonnik dobrze
absorbuje Ŝółć, która pobudza ścianki jelita grubego, stymulując perystaltykę, co równieŜ sprzyja
normalnemu wypróŜnianiu.
Mocno wpływają na perystaltykę figi, śliwki, winogrona, suszone owoce. W jelicie pęcznieją i
zwiększają swą objętość.
Skutecznym środkiem przeczyszczającym jest marchew, burak, surówki ze świeŜej kapusty. Biała
kapusta posiada duŜo błonnika, jest pomocna przy zaparciach, ale nie jest zalecana w przypadku
występowania kolki.
Oprócz wspomnianych wyjątkowo "silnych" produktów, pod tym względem dobre są równieŜ: arbuzy,
melony, miód, masło roślinne, ciemne pieczywo.
Rewelacyjna pod tym względem jest równieŜ pszenica.
Niektórzy po spoŜyciu wielkiej ilości owoców i warzyw narzekają na powstawanie wzdęć i gazów.
Najwięcej gazów tworzy się po jedzeniu grochu, fasoli, cebuli, kapusty i buraka, lecz właśnie one
sprzyjają oczyszczaniu. Powstawanie gazów w jelitach tłumaczy się tym, Ŝe aktywne elementy, które
wchodzą w skład owoców i warzyw, zwłaszcza siarka i chlor, poprzez reakcję chemiczną rozkładają
zgromadzone w jelitach produkty gnicia, osad. Szczególnie cenny pod tym względem jest sok z białej
kapusty z duŜą zawartością siarki i chloru, oczyszczających błonę śluzową Ŝołądka i jelit.
A oto następny test na stopień zanieczyszczenia ścianek jelita grubego i stanu toksycznego całego
układu trawiennego. Gdy po piciu soku z kapusty męczą was gazy lub inne nieprzyjemne odczucia,
wskazuje to na znaczny poziom toksykacji.
Przyzwyczajać się do picia soku z surowej kapusty naleŜy stopniowo. Najpierw pijemy pół na pół z
marchewką. Potem stopniowo zmniejszamy zawartość soku z marchwi. Jak mawiał dr Uoker, 300 g
świeŜego soku z kapusty dziennie moŜe dostarczyć niezbędnej ilości Ŝywego, organicznego poŜywienia,
którego nie otrzymamy z 50 kg kapusty gotowanej lub konserwowanej.
Gazy powstają przy nieprawidłowym łączeniu produktów, na przykład grochu z pieczywem, fasoli z
mięsem itd. Lepiej takie "wydzielające gazy" produkty jadać osobno, po zjedzeniu surówki. Płyny, w tym
soki, pić przed jedzeniem. Przy takim odŜywianiu nie powstaje "osad" i znikną gazy.
Produkty roślinne wywołują w jelitach fermentację, ale nie mogą w nich rozkładać się, poniewaŜ
wyprowadza je z organizmu ich własna kwasowość, z lekka rozwalniając stolec. Stymuluje to pracę jelit i
oczyszcza je w sposób naturalny.
Na większe wzdęcia dobre są herbatki z rumianku i nasion kopru.
O uregulowaniu stolca sporo mówił Swami Sziwananda. Zaproponowany przez niego zestaw asan i
ćwiczeń jogicznych daje zdrowie, siłę i długie Ŝycie.
1. Utthita szirsza ekapada czakrasana
PołoŜyć się na plecach, ręce wyciągnięte wzdłuŜ ciała. Unieść głowę, zginając kolejno nogi w
kolanach, wykonujemy ruch jazdy na rowerze. Kolana podnosimy do wysokości klatki piersiowej. Głowa
zostaje uniesiona. Jeśli wystąpi zmęczenie, odpocząć. Powtórzyć jeden lub dwa razy. Ćwiczenie
likwiduje wady pośladków, talii, brzucha, pleców, nóg, kolan, stóp. Oczyszcza spermę, likwiduje nocne
polucje. Oczyszcza krew, wypędza robaki, nawet leczy paraliŜ. Poprzez regularną praktykę tego
ćwiczenia osiągamy zdrowie i siłę całego organizmu.

24
 2. Utthita dui padasana
PołoŜyć się na plecach. Ręce wyciągnięte wzdłuŜ ciała. Wolno podnieść wyciągnięte nogi pod kątem
45 stopni. Nóg w kolanach nie zginać. Po czym opuścić je nie dotykając podłogi. Powtórzyć 45 razy.
Ćwiczenie daje większy efekt, gdy je wykonamy z uniesioną głową.

Rys. 9 - Zestaw ćwiczeń Swami Sziwanandy

3. Utthita eka padasana
PołoŜyć się na plecach. Podnieść nogę pod kątem 45 stopni. Na przemian wolno podnosić i
opuszczać nogi nie dotykając podłogi. MoŜna osiągnąć lepsze rezultaty, jeśli wykonujemy to ćwiczenie z
uniesioną głową.
Ćwiczenie dobrze wzmacnia mięśnie brzucha i jelit, oczyszcza spermę, likwiduje nocne polucje,
wypędza robaki.
4. Utthita hasta merudandasana
PołoŜyć się na plecach. Podnieść nad głową wyciągnięte ręce i połoŜyć na podłodze. Wolno podnosić
obie ręce w kierunku stóp nie podnosząc nóg i nie zginając kolan, dopóki nie pojawi się wyczuwalne
napięcie mięśni brzucha. Pozostać w tej pozycji 10-15 sekund. Po czym wyciągnąć ręce do przodu i
dotknąć głową kolan. Wolno wrócić do pozycji wyjściowej. Powtórzyć kilka razy.
Ćwiczenie likwiduje wady brzucha, pleców, kręgosłupa, klatki piersiowej, talii, szyi.

25
 5. Utthita hasta eka padasana
PołoŜyć się na podłodze. Ręce wyciągnąć wzdłuŜ ciała. Podnieść je i wyciągnąć przed sobą.
Oderwać tułów od podłogi. Przyjąć pozycję jak na rysunku. W chwili pojawienia się napięcia mięśni
brzucha, wolno podnosić nogi na przemian w taki sposób, by podłoga i podniesiona noga tworzyły kąt 45
stopni.
Powtórzyć ćwiczenie 3-4 razy, a potem w szybkim tempie 5 razy.
Ćwiczenie wzmacnia jelita i daje takie same efekty, jak poprzednie ćwiczenia.
6. Pada parszwa czałansana
PołoŜyć się na plecach. Wyciągnąć ręce na boki w linii barków, połoŜyć dłonie na podłodze.Wolno
podnieść proste, złączone nogi pod kątem 45 stopni. Pozostać jakiś czas w tej pozycji. Potem wolno
przechylić nogi w lewo i w prawo, dopóki one nie dotkną podłogi. Dłonie przez cały czas są przyciśnięte
do podłogi. Przywrócić nogi do pozycji pionowej i wolno opuścić na podłogę. Powtórzyć 1-2 razy.
Ćwiczenie wzmacnia talię i jelita, likwiduje wady Ŝeber, serca i płuc.
7. Bhujangasana
PołoŜyć się na podłodze twarzą do ziemi. Nogi wyprostowane, stopy złączone. Dłonie połoŜyć na
podłodze w linii miednicy. Mocno naciskając dłońmi na podłogę, podnieść tułów do góry aŜ do styku
kości łonowej z podłogą. CięŜar ciała spoczywa na nogach i dłoniach. Wrócić do pozycji wyjściowej,
rozluźnić się. Powtórzyć 4-5 razy.
Ćwiczenie likwiduje otyłość i schorzenia organów jamy brzusznej, wzmacnia mięśnie szyi, klatki
piersiowej, brzucha i rąk.
8. Dhanurasana
PołoŜyć się na brzuchu. Zgiąć nogi w kolanach. Uchwycić je w kostkach i pociągnąć do góry, ręce
wyprostować, plecy wygiąć. Na początku kolana mogą być rozsunięte. DąŜyć do wykonywania
ćwiczenia z kolanami złączonymi. Kołysać się w tej pozycji 4-6 razy.
Ćwiczenie likwiduje wszystkie schorzenia układu trawiennego, równieŜ przemieszczenia dysku i wady
kręgosłupa. Jest bardzo waŜne. Powinien je praktykować kaŜdy męŜczyzna i kaŜda, kobieta.
9. Ardha szalabhasana
PołoŜyć się na brzuchu. Ręce wyciągnąć wzdłuŜ ciała, dłonie leŜą na podłodze. Unieść głowę. Wzrok
skierowany przed siebie. Podnieść prostą nogę, potem drugą. Palce nóg są obciągnięte.
Ćwiczenie likwiduje bóle pleców, leczy schorzenia wątroby i śledziony.
10. Mukta hasta kati czakrasana
Stanąć prosto. Nogi lekko rozsunięte. Opuścić tułów i złączone ręce jak najniŜej. Wolno obracamy
ręce i tułów w płaszczyźnie pionowej z lewej, do góiy i w prawo. To samo w drugą stronę. Zrobić w
kaŜdą stronę 3-4 obroty. Wykonywać wolno.
Ćwiczenie dobrze wzmacnia mięśnie brzucha, klatki piersiowej, rąk. Leczy przewlekłe zaparcia.
11. Prusztha walita hanumasana
Stanąć prosto. Nogi złączone. Lewą nogę wysunąć jak najdalej do przodu. Prawa noga prosta.
Podnieść złączone dłońmi ręce nad głową, odsunąć je do tyłu. Opuścić ręce dotykając podłogi
odwróciwszy tułów w lewo. Powtórzyć w obie strony.
Ćwiczenie powoduje napięcie wszystkich mięśni ciała, wzmacnia talię, leczy schorzenia organów
jamy brzusznej i klatki piersiowej.
12. Dandihimanthanasana
Stanąć prosto. Nogi złączone. Ręce zaciśnięte w pięść. Wyrzucamy z wysiłkiem ręce, naśladując
ruchy boksera. Tułów przy tym obraca się w obie strony.
Ćwiczenie likwiduje zaparcia, wzmacnia mięśnie klatki piersiowej i brzucha.

26
 13. Waksza spruszta janu wrikszasana
Stanąć prosto. Nogi złączone. Klatka piersiowa wysunięta do przodu. Podnosimy szybko zgięte w
kolanach nogi, jak najwyŜej.
To ćwiczenie jest bardzo waŜne. Zmniejsza objętość brzucha, wzmacnia mięśnie brzucha, oczyszcza
spermę, likwiduje nocne polucje.
14. Eka sthana pałajanasana
Schylić się do przodu. Podnosić na przemian kolana, dotykając piętami pośladków jak przy biegu w
miejscu. Ćwiczenie wykonywać na palcach, w jednym miejscu. Najpierw wolniej, potem - coraz szybciej.
Po 2-5 minutach takiego biegu nawet wysportowany człowiek odczuwa zmęczenie.
Szybki chód i bieg są ćwiczeniami naturalnymi i dlatego uwaŜane są za jedne z najlepszych. Dzięki
takiemu ćwiczeniu człowiek staje się aktywny, jego płuca i serce pracują coraz lepiej. Osoby z chorym
sercem powinny wykonywać to ćwiczenie w wolnym tempie.
Ćwiczenie oczyszcza krew, likwiduje zaparcia, wzmacnia mięśnie nóg, zwiększa apetyt. Przy
regularnym praktykowaniu znikają wszystkie bóle. Tylko to jedno ćwiczenie uzdrawia całkowicie i
przedłuŜa Ŝycie człowieka. Szczególnie dobroczynne w skutkach jest dla ludzi otyłych.
By zamknąć temat przytoczę system oddychania, polecany przez Swami Sziwanandę i jego 14 rad z
ksiąŜki "Jogosana" jako panaceum na wszystkie patologie jamy brzusznej.
Bhastrika-pranayama
Usiądź w wygodnej pozycji. Trzymaj plecy wyprostowane, nieruchome. Wykonaj szybki, energiczny
wdech oraz szybki i mocny wydech. Wytworzony dźwięk przypomina gwałtowny przepływ powietrza w
miechach. Zacznij od 3-4 wdechów, wykonywanych z umiarkowaną prędkością. W czasie wdechu klatka
piersiowa musi wygiąć się jak najdalej do przodu, plecy pozostają nieruchome.
Co tydzień zwiększamy czas ćwiczenia o 1-2 oddechy. W ciągu miesiąca doprowadzamy ich liczbę
do 108. Więcej niŜ 324 wdechy i wydechy w trzech seriach wykonywać nie wolno.
Bhastrika-pranayama jest ćwiczeniem zdumiewającym. MoŜe dać doskonałe zdrowie i długie Ŝycie.
Wpływa dobroczynnie na mózg, płuca i Ŝołądek, wzmacnia pamięć. Stymuluje pracę mózgu.
Leczy polipy, zapalenie migdałków, schorzenia uszu i oczu, astmę, katar, kaszel, choroby serca.
Osoby, które chorują juŜ na serce, powinny wprowadzać praktykę tę ostroŜnie, stopniowo, zwiększając
obciąŜenie.
Ćwiczenie leczy niestrawność i zaparcia, które przez lata zatruwały ludziom Ŝycie, pomaga równieŜ
na przepuklinę i zapalenie wyrostka robaczkowego. Włosy przestają wypadać, znika siwizna. Cera staje
się jędrna i gładka. Jak niesamowite jest oddziaływanie tego ćwiczenia.
Praktykujmy je codziennie rano i wieczorem lub przynajmniej 1 raz dziennie, w dobrze wywietrzonym,
czystym pomieszczeniu, albo na brzegu morza lub rzeki, odwróciwszy się twarzą do wiatru. Po 4-6
miesiącach pojawią się zdumiewające rezultaty nawet u osób z chorobami przewlekłymi. Z czasem
praktykujący to ćwiczenie, stanie się najszczęśliwszym człowiekiem i doskonałym joginem.

14 rad na wzmocnienie zdrowia

1. Nigdy nie leń się poświęcić 15 minut na praktykowanie asan i ćwiczeń na brzuch. Takie
codzienne zajęcia zapewnią Ci zdrowie i długie Ŝycie. Dzięki temu skończysz z sięganiem po
lekarstwa z byle powodu. Tylko zdrowie moŜe przynieść prawdziwe szczęście. Gdy nie ma
zdrowia - nie ma pomyślności, spokoju i szczęścia.
2. Wykonując ćwiczenia nie popełniaj błędów! Bądź wewnętrznie spokojny i radosny. W
czasie ćwiczeń trzymaj usta zamknięte.
3. Zapewni to zdrowie, urodę i długie Ŝycie.
4. Bez ćwiczenia nie ma jedzenia! Powinno to stać się Twoją dewizą.
5. OdŜywiaj się regularnie.

27
 6. Nie jedz, gdy nie odczuwasz głodu. Nie wolno ignorować nawet najsłabszej potrzeby
oddania stolca.
7. Stymulatory w rodzaju herbaty, kawy, nikotyny, środków przeczyszczających są
niebezpieczne w tym samym stopniu.
8. Nie śpij w dzień i nie jedz w nocy - to powoduje zaparcia.
9. Gdy wahasz się jeść czy nie - nie jedz. Gdy wątpisz, czy iść do toalety - idź!
10. Jedz wolno i nie pij w czasie jedzenia. Pragnienie powinno być zaspokajane w godzinę po
posiłku.
11. PrzeŜuwaj kaŜdy kęs 32 razy, by mieć zdrowe zęby, regularny stolec i nie nabawić się
zaparć i ich skutków.
12. Wystrzegaj się smaŜonego, rozgotowanego, zaschłego, zbyt gorącego, zimnego i
cięŜkiego jedzenia.
13. Jedz tylko wtedy, gdy jesteś pełen radości Ŝycia, wolny od cięŜkich myśli. Nigdy nie jedz i
nie pij, gdy jesteś zły, zdenerwowany lub przebywasz w trudnym otoczeniu.
14. Po jedzeniu przejdź się wolno tam i z powrotem, jednocześnie masując brzuch ręką.
Zapewni to dobre trawienie i perystaltykę.
15. Zadbaj szczególnie o zdrowie duchowe i spokój, poniewaŜ jest to o wiele waŜniejsze w
zapewnieniu zdrowia, siły, energii i szczęścia, niŜ jedzenie.
Ten, kto będzie prawidłowo wykonywał nasze ćwiczenia i stosował rady, poŜegna się z rozstrojem
Ŝołądka. Po 4-6 miesiącach regularnej praktyki nastąpi całkowite uzdrowienie wszystkich schorzeń
organów trawiennych.

Jaką szkodę wyrządzają środki przeczyszczające?

Środki przeczyszczające oddziaływują na ścianki jelita na zasadzie uderzenia biczem - wywołując

najpierw superaktywność, po której następuje depresja. Poza tym, środki przeczyszczające nie tylko nie
leczą, a tłumiąc skutki choroby, tylko dodatkowo ją pogłębiają i czynią nieuleczalną. Środki
przeczyszczające w rezultacie niszczą membrany filtrujące i błonę śluzową jelita.

Jak pozbyć się polipów?

Gdy nagle zauwaŜymy specyficzne odstające znamiona na szyi lub pod pachami wskazuje to, Ŝe
mamy polipy. Wiadomo, Ŝe polipy są nowotworami łagodnymi, które mogą przerodzić się w nowotwory
złośliwe. Zwykle lekarze proponują usuwanie ich operacyjnie. Jednak moŜna zastosować metodę
profesora Aminiewa. Metoda ta polega na stosowaniu jaskółczego ziela.
Stosuje się napar z trawy jaskółczego ziela i świeŜy sok z niego. Tymi preparatami przypieka się
kurzajki, leczy brodawkowatość krtani. Badania preparatów jaskółczego ziela wykazują zahamowanie
wzrostu guzów złośliwych, hamują równieŜ rozwój czynników tuberkulozy.
W medycynie ludowej sok z mlecza, napar i nalewkę z jaskółczego ziela stosuje się jako środek
przeciwbólowy i przeciwskurczowy przy schorzeniach wątroby i woreczka Ŝółciowego (kamieniach
Ŝółciowych, piasku, Ŝółtaczce), katarze Ŝołądka i jelit, rozwolnieniu, problemach z trawieniem. Do
przygotowania naparu najlepiej wykorzystać świeŜe rośliny.
W bułgarskiej medycynie ludowej sok z jaskółczego ziela stosuje się przy usuwaniu brodawek. Ja zaś
zastosowałem go w inny sposób. Przyszła do mnie kobieta w średnim wieku, waŜąca 118 kilo i poprosiła
o pomoc w usunięciu narośli w małŜowinie usznej.
Z dalszej rozmowy dowiedziałem się, Ŝe miała duŜo wiszących znamion i brodawek. Zaleciłem jej
kurację lewatywą z soku z jaskółczego ziela.
Po raz pierwszy do 2 litrów ciepłej przegotowanej wody dodała tylko 1 łyŜeczkę świeŜo wyciśniętego
soku. Kuracja polegała na 15 lewatywach dziennie. Po tym 15 dni przerwy.

28
 Kuracja druga - do tej samej ilości wody dodawała 2 łyŜeczki soku. W czasie tej kuracji powiedziała
mi, Ŝe razem z wodą wyszedł kawałek mięsa, przypominający kurzy Ŝołądek (polip).
Po drugiej kuracji (2 łyŜeczki soku na 2 litry wody), odpadła narośl w uchu. W ciągu krótkiego czasu
(około 6 miesięcy), ta kobieta zmieniła się nie do poznania. Teraz waŜy 87 kilo, ma śliczną, świeŜą cerę,
i jak twierdzi "fruwa jak baletnica".
Ilość takich kuracji stosujemy według samopoczucia, ale nie więcej niŜ cztery. Potem, po miesięcznej
przerwie moŜna powtórzyć tę kurację, ale lepiej przeprowadzić podobną z większym dawkowaniem w
następnym roku.*
* Po kuracji zielem jaskółczym moŜe występować zatwardzenie. To jest naturalna reakcja jelita na
"wysuszające" i "odrywające" właściwości jaskółczego ziela. Aby zlikwidować zatwardzenia i nawilŜyć
błonę śluzową jelita grubego zalecam tuŜ po kuracji zielem jaskółczym zrobić 2-3 lewatywy ciepiym
mlekiem i roztopionym masłem (300 g mleka i 30 g masła).
Zniknięcie wiszących znamion na szyi, pod pachami itp. wskazuje na zniknięcie polipów w jelicie
grubym.
Opisywane wcześniej lewatywy z odparowaną uryną, są o wiele efektywniejsze, niŜ z jaskółczym
zielem. Dlatego zalecam pozbywać się polipów z ich pomocą, a tę metodę stosować rezerwowo.
Jaskółcze ziele jest jednakŜe zbawiennym środkiem dla osób otyłych.

Normalizacja mikroflory w jelicie grubym

Od razu trzeba powiedzieć, Ŝe korzystna mikroflora w jelicie grubym nigdy nie będzie wyhodowana u
człowieka, który regularnie spoŜywa produkty zawierające piekarnicze droŜdŜe. Takie droŜdŜe
wyniszczają potrzebną nam mikroflorę. Tu nie moŜna dopuszczać Ŝadnych kompromisów. Trzeba
zrezygnować z chleba i wyrobów z zawartością tych droŜdŜy. Zrezygnujcie więc z chleba na rzecz kasz,
lub pieczcie swój własny chleb, bez droŜdŜy.
Odbudować normalną mikroflorę jelita grubego, pomoŜe oczyszczenie i normalizacja pH jego
środowiska.
NaleŜy zmienić odŜywianie. PołóŜmy nacisk na świeŜo wyciśnięte soki z warzyw, sałatki, kasze,
ziarno, orzechy. Głównym surowcem dla rozwoju normalnej mikroflory są jagody (maliny, truskawki,
Ŝurawiny) i dziko rosnące jadalne trawy.
Bardzo dawno temu zostało ustalone, iŜ odŜywianie zmienia mikroflorę jelita. Jeden rodzaj mikrobów
moŜe wypierać drugi. W taki sposób w zaleŜności od produktów, którymi odŜywiamy się moŜemy
hodować w swoim wnętrzu róŜnorodne bakterie. Lecz mikroflora jelita jest utrwaloną ewolucyjnie formą
istnienia większości jednokomórkowych organizmów i musi być taka, a nie inna. Mikroflora w organizmie
człowieka rozwija się prawidłowo tylko na produktach roślinnych, surowych z dodatkiem przygotowanego
prawidłowo jedzenia (kaszy, ziarna, itp.). Taka mikroflora umoŜliwi nam trawienie 50% błonnika i
wydobywanie z niego dodatkowego poŜywienia. Poza tym błonnik zapewnia antytoksyczność jelita
grubego.
Gotowane, przetwarzane jedzenie, nieprawidłowo łączone, bogate w białka i cukier, pozwala
kultywować patogenną mikroflorę, która wpływa negatywnie na przyswajanie wapna (jest to jedna z
przyczyn nagminnego psucia się zębów) i nie pozwala, aby jelito grube normalnie funkcjonowało.
Dieta bogata w owoce, warzywa, a szczególnie w jagody (maliny, truskawki, Ŝurawiny) stanowi
główne źródło kwasów organicznych, które sprzyjają utrzymywaniu odpowiedniego słabo kwaśnego pH
w całym kanale trawiennym. Produkty gotowane, białka, cukier - odwrotnie, zmieniają pH w kierunku
zasadowości i są przyczyną fermentacji i gnicia.
Prawidłowe odŜywianie i głodówka pomagają w normalizowaniu mikroflory w przewodzie trawiennym.
Szankh Prakszalana równieŜ sprzyja gwałtownej zmianie mikroflory, jeśli po tym będziemy
prawidłowo się odŜywiać.
Jeśli dacie sobie radę i z tym punktem, poczujecie wszystkie zalety, jakie stwarza mikroflora w
organizmie.

29
 Przy utrzymywaniu prawidłowego reŜimu odŜywiania, zmiany mikroflory mogą nastąpić juŜ po dwóch
miesiącach. Natomiast nigdy nie osiągniemy poprawy zdrowia, jeśli nie będziemy rygorystycznie
przestrzegać tych sposobów. NaleŜy pamiętać, by przed kuracją oczyścić przewód trawienny to znaczy
stosować lewatywę według Koxera.

Symptomatologia patologii, regulowanie i oznaka normalnej pracy jelita grubego

Dowiedzieliśmy się wiele o roli mikroflory w jelicie grubym, sposobach normalizacji jego pracy.
Pewnie myślimy - ze mną jest wszystko w porządku. Popatrzmy na to w sposób obiektywny. Według
danych wielu proktologów juŜ w wieku do trzech lat powstają rozmaite choroby układu Ŝołądkowo -
jelitowego.
Ten rozdział pomoŜe ustalić, czy z naszym jelitem grubym jest wszystko w porządku. Zewnętrzne
symptomy wskaŜą nam rodzaj patologii. PomoŜe to nam zorientować się i wybrać sposoby pracy nad
swoim zdrowiem.

Symptomy patologii

a. zaparcie. Nalot na języku, nieświeŜy oddech, nagłe bóle głowy, apatia, senność,
ocięŜałość w dolnej części brzucha, wzdęcia, bóle i burczenie w brzuchu, osłabienie apetytu,
stolec przymusowy i skąpy, wysypki, nieprzyjemny zapach ciała, zamknięcie w sobie,
pobudliwość. To pierwsze objawy złej gospodarki mikroflorą w organizmie,
b. zapalenie błony śluzowej jelita grubego, powstawanie wrzodów. Symptomy te występują u
60-70% chorych: patologiczne zmiany skóry, zapalenie śluzówki jamy ustnej (stomatyty),
podraŜnienie błony śluzowej oka (zapalenie spojówek), zapalenie stawów (artretyzm), schorzenia
wątroby,
c. o polipach wewnątrz organizmu, domyślamy się po wiszących myszkach na szyi i pod
pachami,
d. czarny osad na zębach wskazuje na ukryte zmiany patologiczne błony śluzowej jelita
grubego, pokrywa ją czarna otoczka pleśni z braku witaminy A, z powodu róŜnorodnych
dysfunkcji jelita grubego cierpią skóra i błony śluzowe. Powstają zapalenia zatok, błony śluzowej
nosa, jamy ustnej, dziąseł, języka, bóle zębów, astma, opryszczka.
Jeśli te wszystkie symptomy występują dość często lub w ogóle mają miejsce (normalnie nie powinny
występować), oznacza to, Ŝe najwyŜszy czas na rozpoczęcie programu uzdrawiania jelita grubego.

Regulowanie czynności

Opowiem teraz, jak na podstawie wyglądu mas kałowych moŜna zorientować się, jak słuŜą nam te
czy inne produkty.
Zapamiętajcie sobie: wszystkie rodzaje mięsa, ryby, jajka, mleko, biały i Ŝółty ser, kisiele, kakao,
kawa, mocna herbata, białe pieczywo, ciastka, torty, biały cukier, makaron, powodują tworzenie się
kamieni kałowych.
Wszystkie wymienione produkty w swoim składzie są jednorodną masą, która w jelicie grubym
odwadnia się zmieniając w kamień kałowy. Gromadzi się ona w tzw. kałowe korki. To one w znacznym
stopniu utrudniają akt defekacji. śeby do tego nie dopuszczać, starajcie się rzadziej uŜywać wspomniane
produkty lub łączyć je z roślinnym grubo włóknistym jedzeniem. Włókna zatrzymują wodę, co zapobiega
odwodnieniu mas kałowych, nie zmieniając osmozy w jamie brzusznej. Formują teŜ masy fekalne do
wymagalnej konsystencji. A więc jak tylko pojawia się "owczy kał", naleŜy skojarzyć, który z
wymienionych produktów jedliście ostatnio. Zrezygnujcie z niego na jakiś czas, jedzcie więcej surówek,
kasz, a później włączajcie ten produkt do swojego jadłospisu od czasu do czasu. Zapewni to regulację
stolca i normalne funkcjonowanie jelita.

30
 Oznaka normalnej pracy jelita

Obserwujcie swój stolec. Musi on być regularny. Normalnie jelito powinno działać po jednej do dwóch
godzin po kaŜdym posiłku. Konsystencja kału przypominać musi jednorodną masę podobną do pasty i
nie moŜe brudzić muszli klozetowej po spuszczeniu wody. Defekacja powinna odbywać się łatwe.
W zasadzie to wszystko co trzeba wiedzieć, by samodzielnie przywrócić zdrowie systemowi
trawiennemu. Radzę zacząć od lewatyw z uryny. OdŜywiajcie się prawidłowo (o tym rzecz będzie w
dalszych rozdziałach). Jeśli nie odmienicie w sposób zasadniczy swego Ŝywienia, jelito zapcha się
ponownie i cała praca pójdzie na marne.
Gdy jelito będzie juŜ czyste, naleŜy zacząć oczyszczanie wątroby. UwaŜam te dwa postępowania za
podstawowe i obowiązkowe. Dalsze oczyszczanie i powrót organizmu do zdrowia, będzie się odbywało
samoistnie przy prawidłowym odŜywianiu.

31
 Wątroba
Po oczyszczeniu jelita grubego koniecznie trzeba zająć się czyszczeniem wątroby.
Większa część krwi Ŝylnej z jelita przechodzi przez wątrobę. Przez szereg lat nasza wątroba
unieszkodliwiła i "skumulowała" w sobie tyle, Ŝe gdy zobaczycie w trakcie czyszczenia to
wszystko wyrzucone na zewnątrz, nie uwierzycie własnym oczom.
W tym rozdziale zostaną przybliŜone starodawne i współczesne metody uzdrawiania
wątroby.

Anatomia wątroby

Wątroba jest największym gruczołem w organizmie człowieka. Jej masa waha się od 1,5 do
2 kilogramów. Jest miękkiej konsystencji i ma kształt nieregularnego stoŜka ściętego o
zaokrąglonych brzegach.
Wypukła górna powierzchnia jest zwrócona do przepony i dotyka jej dolnej powierzchni,
dolna zaś zwrócona na dół i do tyłu, dotyka organów jamy brzusznej.
Prawie ze wszystkich stron wątroba jest osłonięta przez otrzewną, za wyjątkiem tylno-górnej
powierzchni, zrośniętej z dolną powierzchnią przepony.
Wątroba jest ruchliwym organem. Będąc zawieszona przy przeponie, podąŜa za jej ruchami
przy kaŜdym wdechu i wydechu. Utrzymaniu wątroby na tym miejscu sprzyja ucisk tłoczni
brzusznej.

Obieg krwi i tworzenie limfy w wątrobie

System Ŝylny wątroby jest bardzo rozwinięty. Składa się z Ŝyły wrotnej i systemu Ŝył
wątrobowych. Arteria wątrobowa dostarcza krew bogatą w tlen zaopatrując w nią tkanki
wątrobowe. Natomiast Ŝyła wrotna zbiera krew z całego układu trawiennego i trzustki. Przez
wątrobę przecieka około 1500 mililitrów krwi na minutę, z tego 1200 (80%) - przez wrotna
Ŝyłę, a 300 mililitrów (20%) przez arterię wątrobową. Potoki krwi, które postępują do Ŝyły
wrotnej z róŜnych części jamy brzusznej mieszają się tylko częściowo, podobnie jak jedna
rzeka, łącząc się z drugą i przez jakiś czas płynie osobnym kanałem. W związku z tym, krew
z poszczególnych oddziałów jamy brzusznej postępuje do odpowiednich części tkanki
wątrobowej. Na przykład, krew z trzustki przewaŜnie postępuje do lewej części wątroby, a z
grubego jelita - do prawej.
Drugą osobliwością krwioobiegu wątroby jest wolniejszy przepływ krwi przez naczynia w
porównaniu z innymi organami. Natomiast ciśnienie w Ŝyle wrotnej jest większe w
porównaniu z Ŝylnym ciśnieniem w innych strefach od 7 do 14 mm.
Procesy tworzenia limfy w wątrobie przebiegają bardzo intensywnie. Od 33% do 50% limfy
całego ciała powstaje w tym organie.

Czynność wątroby

Wątroba jest jednocześnie organem trawienia, obiegu krwi przemiany materii. Przemiana
węglowodanowa, tłuszczowa, białkowa, wodna, mineralna, witaminowa, hormonalna są
nieodłącznie związane z funkcją wątroby. Tu stale realizują się specyficzne, ochronne i
unieszkodliwiające, fermentatywne i wydalające funkcje, skierowane na stałe utrzymywanie
pozytywnego środowiska wewnętrznego organizmu. Na przykład z substancją trującą,
napływającą z jelita grubego - indolu, skatolu, tyraminie - łączy się kwas siarkowy i
glikuronowy i powstaje słabo trujący kwas. eter etylowy. Dalej substancje te zostają
wyprowadzone kanałami systemu oczyszczającego.

32
Wątroba bierze udział w przejściowej wymianie materii, niezaleŜnie od trawienia.
Uczestniczy w procesie hemolizy (rozpad zuŜytych erytrocytów), odbywającym się w
trzustce. Proces ten kończy się w wątrobie powstawaniem Ŝółci.
Warto pamiętać równieŜ o takiej funkcji, jak tworzenie mocznika - produktu końcowego
przemiany białkowej. On powstaje tylko tu i wyprowadza się na zewnątrz przez nerki.
Wskazuje to na związek pomiędzy funkcją nerek i wątroby.

Wytwarzanie Ŝółci

Wytwarzanie Ŝółci jest specyficzną funkcją wątroby, chociaŜ zostaje przygotowane poprzez
działalność innych organów i tkanek. W ciągu doby w organizmie człowieka powstaje 800-
1000 mililitrów Ŝółci.
śółć przez przewód Ŝółciowy dochodzi do przewodu pęcherzykowego. Obydwa przewody
wchodzą w przewód Ŝółciowy wspólny.
Przewody Ŝółciowe za pomocą włókien mięśniowych mogą przesuwać Ŝółć w obydwu
kierunkach.
Część Ŝółci gromadzi się w woreczku Ŝółciowym, w którym jest do 60 mililitrów Ŝółci. Jest on
elastyczny, łatwo się rozciąga i moŜe swobodnie pomieścić do 200 mililitrów płynu. Posiada
równieŜ włókna mięśniowe i moŜe kurcząc się wyrzucać Ŝółć do dwunastnicy pod duŜym
ciśnieniem. Woreczek Ŝółciowy posiada zdolność koncentrowania Ŝółci 10-20 razy i więcej.
Energia niezbędna dla wydzielania Ŝółci powstaje dzięki oddychaniu tkanek wątroby. śółć to
wydzielina komórek wątrobowych. Jest gorzka ze słodkawym posmakiem; pH - słabo
zasadowe. śółć uczestniczy w trawieniu, sprzyja zneutralizowaniu kwaśnej miazgi
pokarmowej, napływającej z Ŝołądka do dwunastnicy, emulguje tłuszcze i sprzyja ich
wchłanianiu, pobudza perystaltykę jelita grubego. Z Ŝółcią zostają wydalane róŜne zewnątrz-
i wewnątrz-pochodne substancje, które będąc gromadzone w krwi oddziaływałyby w sposób
szkodliwy na czynność organizmu. Z Ŝółcią równieŜ zostaje wydalona z krwi nadwyŜka
cholesterolu. śółć powstaje bez przerwy; w mniejszym stopniu w okresach głodowania,
przegrzania; w większym zaś przy obniŜonej temperaturze zewnętrznej, lub gdy w
przyjmowanych pokarmach są produkty trawienia - białka i tłuszcze.

Patologia wątroby

Kamica Ŝółciowa i zapalenie przewodu Ŝółciowego

Warto zatrzymać się na składnikach Ŝółci: drugim po wodzie składnikiem są kwasy Ŝółciowe
- 7%. Powstają w wątrobie z cholesterolu. Główną ich właściwością jest obniŜanie gęstości
płynów. Zmniejszenie zawartości kwasów Ŝółciowych powodowane jest obniŜeniem
zdolności komórek wątroby do syntezy tych kwasów. Powodowane jest to róŜnymi
poraŜeniami wątroby lub zastojem Ŝółci w pęcherzu Ŝółciowym (właśnie to jest przyczyną
tworzenia osadu cholesterolu i soli wapnia, co z kolei jest przyczyną powstawania kamienia
Ŝółciowego).
Zastój Ŝółci lub zmniejszenie zawartości w niej kwasów Ŝółciowych prowadzi do zwiększenia
gęstości Ŝółci. Sprzyja to powstawaniu koloidowego cholesterolu, kwasów tłuszczowych,
fosforanów wapnia, węglanów wapnia oraz cięŜko rozpuszczalnych w wodzie bilirubinów
wapnia. Gdy zawartość kwasów Ŝółciowych spada poniŜej normy, z roztworu przede
wszystkim wydzielają się cholesterol i tłuszcze. Powstaje emulsja cholesterolu, która
stopniowo twardnieje i cholesterol krystalizuje się w niej. Jeśli w przewodzie Ŝółciowym
rozwija się stan zapalny, kryształy te zamieniają się w kamienie Ŝółciowe. Kamień
cholesterolowy rośnie przez wiele miesięcy, a nawet lat. Przy stanach zapalnych jego wzrost
zostaje znacznie przyspieszony.

33
Zapalenie woreczka Ŝółciowego i przewodów Ŝółciowych w większości przypadków rozwija
się, gciy są w nich kamienie oraz bakterie, które dostają się do woreczka głównie z jelita.
Stwierdzono, Ŝe co dziesiąty człowiek ma kamienie Ŝółciowe. Powstawianie kamieni
zaleŜy od odŜywiania i zaczyna się w wieku 16-20 lat, w wieku 70 lat ma je co trzecia
osoba! Skład Ŝółci i jej ewakuacja z jelita zaleŜy bezpośrednio od rodzaju naszego
poŜywienia. Zatem, tłuste i bogate w białko jedzenie powoduje wydzielanie bardziej
stęŜonej Ŝółci, bogatej w gęste substancje (cholesterol, bilirubinę).
Kobiety chorują 6 razy częściej niŜ męŜczyźni. CiąŜa sprzyja tworzeniu kamieni Ŝółciowych,
poniewaŜ dochodzi do zastoju Ŝółci w woreczku Ŝółciowym (macica uciska na organy
wewnętrzne, zwiększa ciśnienie w jamie brzusznej, zmienia pozycję woreczka i przewodów
Ŝółciowych). W ostatnich miesiącach ciąŜy i pierwszym okresie poporodowym podwyŜsza się
cholesterol we krwi. CiąŜa powoduje zakłócenia w normalnej pracy wątroby.
Częstotliwość występowania tego schorzenia tłumaczy się równieŜ osobliwościami
oddychania. Kobiety oddychając klatką piersiową robią mniej głębokie wdechy, w
porównaniu z męŜczyznami, którzy oddychają brzuchem (przesuwają przeponę). Ruchy
przepony z kolei sprzyjają przepływowi Ŝółci w przewodach Ŝółciowych.
Dyskineza przewodów Ŝółciowych to rozregulowanie dynamiki, a stąd i opróŜnienia woreczka
Ŝółciowego o właściwej porze. U podłoŜa tego schorzenia leŜy zmiana czynności centralnego
systemu nerwowego. Jeszcze jedną przyczyną moŜe być osłabienie mięśni woreczka, co
zazwyczaj jest spowodowane typem budowy ciała (asteniczny), siedzącym trybem Ŝycia, a
najwaŜniejsze to brakiem pełnowartościowego, naturalnego odŜywiania, bogatego w
minerały, witaminy i inne niezbędne substancje.
Po oczyszczeniu przewodów Ŝółciowych będą wychodzić róŜne kamyczki. Warto wiedzieć,
czym są te kamienie, skąd wyszły i znać przyczynę ich powstania.
Kamienie Ŝółciowe w woreczku Ŝółciowym są okrągłe, kamienie Ŝółciowe wewnątrz
przewodów wątrobowych mogą mieć rozgałęzione kształty i przedstawiać dokładny obraz
przewodu Ŝółciowego. W wątrobie, w przewodach i woreczku Ŝółciowym spotykane są
twarde, ostre, rozgałęzione, czarne kamienie pigmentowe. Po czyszczeniu wyjdą w formie
pestek słonecznika i ziarenek czarnego piasku.
Według składu rozróŜniamy kamienie Ŝółciowe cholesterolowe - duŜe mieszane, złoŜone -
cholesterolowo-pigmentowe, solne i pigmentowe.
Kamienie cholesterolowe są róŜnej wielkości, od ziarnka grochu do śliwki (kształt okrągły,
powierzchnia gładka, kolor biały lub jasnoŜółty), a wyrastają w woreczku Ŝółciowym.
Kamienie te są miękkie, lekkie, pływają w wodzie. Tworzą się przy podwyŜszonej zawartości
cholesterolu w Ŝółci, zmniejszonej zawartości kwasów Ŝółciowych i zastoju Ŝółci.
Kamienie cholesterolowo-pigmentowo-wapniowe są najczęściej spotykaną odmianą
kamieni Ŝółciowych. Występują zawsze w duŜej ilości. Są raczej małe - od główki szpilki do
duŜego ziarnka grochu, koloru białego, szarego (gdy przewaŜa cholesterol i wapno) lub
burego i ciemnozielonego (z przewagą pigmentu bilirubiny). Powstają najczęściej z powodu
zakaŜenia i stanu zapalnego woreczka i przewodów Ŝółciowych oraz na skutek
nieprawidłowego łączenia produktów Ŝywnościowych poddanych obróbce cieplnej.
Kamienie pigmentowo-wapniowe są kołom ciemnozielonego, są kruche i dowolnego
kształtu. Występują w duŜej ilości. Krystalizacja zaczyna się w wewnątrz-wątrobowych
przewodach Ŝółciowych. Kamienie te są pozbawione cholesterolu, zawierają domieszkę
miedzi, rozwijają się z mikrolitów. Mikrolity mają średnicę od 7 do 60 mikronów, złoŜone są z
białka, pigmentów Ŝółciowych i wapnia. Tworzą się w momencie dostania się obcych
cząsteczek z jelit do krwi, gdzie wiąŜą się z białkiem i pigmentami Ŝółci i stopniowo zostają
wydalone przez przewody Ŝółciowe. Do jelit natomiast dostają się w postaci gotowanego
jedzenia i wody. W trakcie gotowania substancje organiczne przemieniają się w

34
nieorganiczne i tworzą osad (podobnie jak w czajniku po gotowaniu wody), który nie
przyswaja się przez organizm i jako obce ciało zostaje wydalony razem z Ŝółcią. Często
mikrolity dają początek krystalizacji kamieni pigmentowo-wapniowych rozwijających się w
przewodach i woreczku Ŝółciowym.
Najrzadszą odmianą (na szczęście) są czyste kamienie wapienne. Są koloru białego,
twarde i rozwijają się w sytuacji róŜnorodnych stanów zapalnych i na skutek przesiąknięcia
wapnem masy białkowej. Wapno i w tym wypadku dostarczone zostaje przez gotowane
jedzenie.
Międzypłatowe przewody wydalające Ŝółć przechodzą obok międzypłatowych naczyń
krwionośnych i łącząc tworzą najpierw prawy i lewy przewód płatowy, a potem przewód
Ŝółciowy wspólny. Obszar obsługiwany poprzez kaŜdy z tych przewodów ma nazwę
segmentu wątroby. KaŜdy z segmentów zbiera Ŝółć z międzypłatowych przewodów.1
Zatem jedno czyszczenie "obsługuje" jeden segment, a jest ich cztery. Tak więc by oczyścić
wątrobę naleŜy przeprowadzić co najmniej cztery czyszczenia.

Rys. 10. Wątroba

1 - przewód Ŝółciowy wspólny; 2 - Ŝyła wrotna; 3 - tętnica wątrobowa; I, II, III, IV - segmenty
wątroby.

Nadciśnienie wrotne i jego skutki

Współczesne odŜywianie czyni naszą krew bardziej kwaśną (normalne pH krwi jest słabo
zasadowe), pozbawioną wystarczają cej ilości Ŝywych substancji mineralnych*, witamin i
innych niezbędnych elementów. Mało ruchu i taki stan krwi prowadzą niezauwaŜalnie do
dyskinezy systemu wydzielania Ŝółci, ciśnienie Ŝółci w przewodzie Ŝółciowym moŜe wzrastać
prawie do 1 atmosfery. StęŜenie Ŝółci moŜe powiększyć się dwudziestokrotnie. Substancje
przebywające w tak stęŜonym stanie mogą wytrącać osad.
*"Ŝywy" produkt róŜni się od martwego posiadaniem pola bioplazmatycznego, które zanika
przy obróbce termicznej. Atomy w "Ŝywych" minerałach znajdują się na wyŜszym poziomie
energetycznym.
Jak juŜ wiemy, pierwszy zaczyna krystalizować się cholesterol, potem bilirubina z produktami
utleniania, sole, wapń. Są to główne składniki kamieni Ŝółciowych. Oprócz twardych kamieni

1
- wydalających na "obszarze" segmentu.

35
w przewodach wątrobowych odkłada się bezkształtna masa bilirubinowowapniowa. W
woreczku i przewodach Ŝółciowych moŜe tworzyć się Ŝółto-biały piasek lub masa podobna w
konsystencji do kaszki.
Wątroba zostaje jakby rozsadzana od środka przez skrzepy Ŝółciowe zarówno twarde, jak i
maziste, uciskając z kolei na otaczające ją tkanki. Hamuje to krew w tętnicach wątrobowych,
a szczególnie utrudnia krwioobieg w Ŝyle wrotnej, dostarczającej substancje odŜywcze z
jelita grubego. W taki sposób rozwija się nadciśnienie wrotne.
W związku z powstającą atrofią komórek wątrobowych z powodu ucisku i niedoŜywienia
zaczyna się zaburzenie przemiany tłuszczowej, białkowej, wodnej, węglowodanowej,
mineralnej itp. Zatrzymywać się na schorzeniach wynikających z tych zaburzeń nie ma
sensu. Uświadomiliśmy najwaŜniejszą rzecz - fatalne skutki zanieczyszczenia wątroby. O
tym teŜ mówi joga. "Słaba wątroba jest główną przyczyną zaburzenia zdrowia, wpływa
szczególnie mocno na rozwój całego organizmu. Zdrowa wątroba to zdrowy i aktywny cały
organizm. NajwaŜniejsze gruczoły w organizmie - przysadka, tarczyca, i trzustka zaleŜą od
stanu zdrowia wątroby. Pomagając chorej wątrobie tracą siły i zostają "sparaliŜowane".
Ogólne zaburzenie nie tylko wpływa na rozwój organizmu, ale z pewnością przyniesie
tragiczne skutki.
Interesująco traktuje choroby wątroby "Ajurweda".

"Skłonność do pikantnego, gorącego, oleistego jedzenia, niepohamowany

gniew, sen w upalne południe i po jedzeniu, cięŜka praca, kopanie twardej
ziemi, naciąganie mocno napiętego łuku, walka, bójka, bieg na wyścigi,
upadek z konia lub urwiska, uderzenie kamieniem, bicie kijami, mięso, cukier z
trzciny cukrowej, herbata w duŜej ilości - te czynniki wywołują agni (ogień
wewnętrzny) Ŝółci".

MoŜemy Ŝywić się prawidłowo produktami bogatymi w witaminy, substancje mineralne, lecz z
powodu zanieczyszczonej "starszej królowej" (tak nazywają wątrobę lekarze Tybetańczycy),
część substancji odŜywczych będzie omijać wątrobę, przechodząc przez inne Ŝyły bez
przemiany w niezbędną dla organizmu przyswajalną formę, będziemy cierpieć z powodu
braku elementów odŜywczych. Substancje Ŝywnościowe, mijając wątrobę, stają się obcymi
dla organizmu i wywołują róŜne reakcje alergiczne. A zatem, przed wizytą u lekarza oczyść
swoją wątrobę - nie będziesz musiał poddawać się odczulaniu.

• Ŝółć trawiąca: znajduje się w przewodzie pokarmowym, między przetrawionym

pokarmem a nieprzyswajalnym. Trawi jedzenie, oddziela sok od osadu, daje ciepło i
siłę pozostałym czterem rodzajom Ŝółci;
• Ŝółć zmieniająca kolor - znajduje się w wątrobie. Zmienia całkowicie kolor
przeźroczystego soku na czerwony;
• Ŝółć przemieniająca - znajduje się w sercu i odpowiedzialna jest za odwagę,
determinację, dumę, wraŜliwość i namiętność;
• Ŝółć wzrok dająca - znajduje się w oczach - sprzyja zrozumieniu i wyobraŜeniu formy;
• Ŝółć jasny kolor znajduje się w skórze, nadając jej zdrowy, Ŝywy wygląd i jasny kolor.

Zgodnie z medycyną chińską funkcja wątroby i woreczka jest podporządkowana elementowi

"Drzewo" i związana jest z następującymi pojęciami:

tkanki ciała mięśnie pora roku wiosna

narządy zmysłów wzrok kolor zielony, granatowy

wydzielina łzy planeta Jowisz

36
 emocje gniew mięso kurczak

dźwięk krzyk zboŜa pszenica

smak kwaśny owoce śliwki

Tybetańczycy wyróŜniali 26 schorzeń Ŝółci, natomiast chińscy uzdrawiacze stawiali diagnozę

nawet na podstawie marzeń sennych - otóŜ gdy funkcja energetyczna wątroby jest
maksymalna - mamy "gniewne" sny, przy niskiej energetyce wątroby śni nam się las.
Przejdźmy do opisu symptomów schorzeń wątroby i woreczka Ŝółciowego przez
współczesną medycynę.

Diagnoza kamicy Ŝółciowej

Typowym zjawiskiem, występującym przy kamicy Ŝółciowej są nocne ataki bólu - kolka
wątrobowa lub Ŝółciowa.
Ataki trwają od kilku minut do kilku godzin. Najczęściej ból pojawia się gwałtownie. Czasami
poprzedza go utrata apetytu, mdłości, uczucie ucisku w dołku i pod Ŝebrami po prawej
stronie (na skutek przepełnienia woreczka Ŝółciowego Ŝółcią).
Kolkę Ŝółciową powodują: przemęczenie fizyczne i psychiczne, emocje, zbytnie ochłodzenie
ciała, przepełnienie i podraŜnienie Ŝołądka. U kobiet często występuje w czasie menstruacji
lub po porodzie. Najczęściej kolka zaczyna się w pierwszej połowie nocy, gdy wątroba i
woreczek funkcjonują maksymalnie, po 3-4 godzinach po ostatnim posiłku, czyli w momencie
maksymalnego wycieku Ŝółci do dwunastnicy, maksymalnego jej wypełnienia i podraŜnienia
przez miazgę pokarmową.
Ból moŜe mieć róŜny charakter. Na początku rozprzestrzenia się w ciele, lecz niedługo
zaczyna koncentrować się w punktach zaznaczonych na rys. 11. Kolce zazwyczaj
towarzyszą mdłości i wymioty, najpierw jedzeniem, później - flegmą i Ŝółcią. Przy czym
czasami razem z Ŝółcią zostają wydalone malutkie kamienie Ŝółciowe. Często chorzy
narzekają na ochłodzenie kończyn. U niektórych występują skurcze mięśni: łydek i palców
rąk.

Rys. 11. Punkty bólowe przy kamicy Ŝółciowej

1 - punkt woreczka Ŝółciowego; 2 - sfera trzustkowa; 3 - punkt kąta łopatki; 4 - punkty VIII, IX
i X kręgów piersiowych; 5 - sfera ramion; 6 - punkt nerwu przepony; 7 - sfera bólowa
nadbrzuszna.

37
 Diagnoza przewlekłego zapalenia wątroby

Ogólne osłabienie, utrata apetytu, czasami gorzki smak w ustach, pieczenie w okolicy sfery
bólowej nadbrzusznej. Często mdłości, zaparcia, czasem biegunki. Przy zaostrzeniu choroby
- swędzenie skóry, podwyŜszona temperatura ciała. Często występują zaburzenia systemu
nerwowego; stany depresyjne, pobudliwość, zaburzenia snu. U 33% chorych, zwłaszcza w
okresie zaostrzenia moŜna zauwaŜyć występowanie tzw. wątrobowych dłoni
(zaczerwienienie skóry dłoni w okolicy kciuka i małego palca), jak równieŜ "gwiazdki", które
są pulsującymi, drobnymi naczyniami róŜnego rozmiaru - od główki szpilki do ziarna grochu.
Najczęściej takie gwiazdki "zdobią" twarz, ramiona i plecy - po kuracji mogą zniknąć.
Chorobie tej towarzyszy często poraŜenie stawów lub płuc.

Dyskineza przewodu Ŝółciowego

Ogólne symptomy - zaburzenia neurotyczne, bóle w prawym podŜebrzu, mdłości, odbijanie

się, częste zaparcia.
Forma hipertoniczna - bóle okresowe, mdłości, przemiennie zaparcia i rozwolnienia.

Zapalenie woreczka Ŝółciowego

Jeszcze przed wystąpieniem bólu, uczucie cięŜkości w dołku, a po 1-3 godzin po posiłku,
wzdęcia, lekkie dreszcze i niedomaganie występujące po jedzeniu, zwłaszcza potraw
smaŜonych.
MoŜe wystąpić Ŝółtkowatość skóry: na twarzy (powieki, policzki, wargi), na zgięciach
łokciowych, na palcach w postaci wypukłych Ŝółtych plam. MoŜna równieŜ zaobserwować
opuchnięcia palców.
Teraz pamiętając te wszystkie symptomy moŜemy dać prawidłową ocenę stanu zdrowia
swojej wątroby i woreczka Ŝółciowego. Jeśli występują wspomniane oznaki, przystąpmy do
kuracji.

Oczyszczanie wątroby

Te osoby, które myślą, Ŝe mają wątrobę zdrową - są w błędzie. Przekonałem się o tym na
własnym przykładzie i doświadczeniu wielu ludzi. Kamienie Ŝółciowe zazwyczaj "siedzą" w
wątrobie bardzo mocno i pozbyć się ich nie jest łatwo. OtóŜ przed czyszczeniem wątroby
głodowałem kilka razy po 7 dni, raz - 10, raz - 18, kilkanaście razy po 3 dni i raz w tygodniu
po 24-36 godzin w ciągu 3 lat. Mój przyjaciel zastosował serię głodówek - 3 razy po 19 dni z
2-miesięczną przerwą. Tym niemniej po oczyszczeniu wątroby zebraliśmy półlitrowy słoik
kamieni Ŝółciowych - kaŜdy z nas. Wyszło równieŜ duŜo starej Ŝółci, przypominającej
dziegieć, płatki i inne paskudztwa.
To jeszcze raz potwierdza konieczność przeprowadzenia takiego oczyszczania. Przynosi
ono niesamowite efekty. Po piątym czyszczeniu w ciągu roku (przeprowadziłem ich 8),
przeŜyłem taki wspaniały efekt ozdrowienia, którego nie doświadczyłem w ciągu poprzednich
5 lat pracy nad sobą. Pracowałem oczywiście zgodnie z metodami naturalnego uzdrawiania.
Odczułem niesamowitą lekkość i odnowienie całego mojego organizmu, zrozumiałem wtedy,
czym jest prawdziwe zdrowie. To nie tylko moje subiektywne odczucia. W prowadzonym
przeze mnie klubie "Kondycja" przez takie czyszczenia przeszło juŜ "wiele osób i nie jeden
raz. Przychodzili ludzie, którym lekarze odmówili pomocy - obawiali się przeprowadzenia
operacji na kamienie z powodu wieku pacjenta lub ogólnie mierny stan zdrowia tych chorych.
Po przeprowadzeniu oczyszczania wątroby, ludzie ci zostawali dosłownie wskrzeszeni.
Na przykład pan Sawinych rok urodzenia 1925, waga 96 kg przy wzroście 170 cm, dosłownie
czołgał się do klubu - był tak chory, Ŝe nie wierzył, Ŝe doŜyje do wiosny (to było w grudniu).

38
Jednak właściwe odŜywianie, oczyszczenie jelita grubego i wątroby, uiynoterapia - uczyniły z
niego innego człowieka - 63 kg wagi, biegał w krótkich spodenkach i nie myślał o chorobach
ani o śmierci. Na te zmiany wystarczyło mu około pół roku, przy czym trzeba powiedzieć, Ŝe
wszystko czynił samodzielnie. Wierzył, Ŝe to go uleczy.
Podobnych przykładów mam wiele - ludzie kilkanaście lat cierpieli na kamicę Ŝółciową,
proponowano im operację, lecz po oczyszczeniu wątroby nie była im juŜ potrzebna.
To są epizody z mojej praktyki. W Rosji natomiast zajmuje się tą kuracją wielu ludzi
znających medycynę naturalną.
Tę historię usłyszałem od znajomego lekarza z Sankt-Petersburga: "Dotarł do nas młody
trzydziestoletni męŜczyzna - blady, chory cierpiący na zadyszkę. Czekał na skomplikowaną
operację część aorty serca miała być wymieniona na naczynie z uda. Czuł się fatalnie.
Zaczął studiować ksiąŜki medyczne, z których dowiedział się, Ŝe w takich przypadkach tylko
30% ma szansę powodzenia. W wieku trzydziestu lat - tak małe szansę?! Przyszedł do mnie:
"Czy istnieją inne moŜliwości?" - pytał. Jaki sens - mówię - ma ta operacja, jeśli w twoich
naczyniach zamiast krwi cieknie zawartość kloaki? Nawet gdy operacja zakończy się
sukcesem, ten stan znów wróci. Co robić? Zacząć czyszczenie wątroby."
Pojechał do starej uzdrowicielki. Jest tu Ŝywą legendą. Ma 85 lat. Opracowała sama
doskonałą metodę oczyszczania. Oczyszczała wątrobę kosmonautom. Przychodzili do niej
nawet ludzie z Ministerstwa Zdrowia (chociaŜ medycyna takich metod nie uznaje, a ta pani
nie posiada oczywiście dyplomu). MęŜczyzna zwrócił się do niej. Oczyściła mu wątrobę 2
razy, po czym zaczął prawidłowo się odŜywiać. Spotkałem go mniej więcej po miesiącu -
biegał po schodach na 3 piętro. "JuŜ nie potrzebuję Ŝadnej operacji" - mówił.
Ta kobieta oczyszcza, ludziom wątrobę w róŜnym wieku - zaczynając od 5-letnich dzieci a
kończąc na 105-letnich. Mój ojciec w wieku 84 lat miał drugi zawał, namówiliśmy go, by
zaczął leczyć się u niej. Wyszło z niego 60 sporych kamieni i 200 małych. JakŜe mógł on być
zdrowym człowiekiem mając tak zanieczyszczoną wątrobę!
Znam osobiście kobietę, która w ciągu 5 lat szukała naszej uzdrowicielki po całym świecie,
poniewaŜ zaproponowano jej wycięcie woreczka Ŝółciowego. Obeszło się bez operacji.
Myślę, Ŝe podane przykłady świadczą w sposób przekonywujący o korzyściach i zupełnym
bezpieczeństwie takiego czyszczenia. W następnym rozdziale pokaŜę na czym polega
mechanizm kuracji.

Mechanizmy fizjologiczne wykorzystywane w oczyszczaniu wątroby

Jako główny argument przeciwko takiemu czyszczeniu wątroby często słyszę: "przewód
Ŝółciowy ma 3-4 mm, a kamienie ponad 20 mm średnicy, a jednak wychodzą swobodnie?
Jest to niemoŜliwe". Kontrargumentem moŜe być praca członka akademii, profesora,
kierownika katedry sankt-petersburskiej Akademii Medycznej Eugenija Szuwałowa. Opisuje
on bezcewnikowe, "ślepe" przemywanie przewodów Ŝółciowych. Metoda jest następująca:
Rano na czczo choremu podaje się do picia 200-250 ml mineralnej, niegazowanej wody. Do
wody moŜna dodać 5 gramów sorbitu, co sprzyja bardziej energicznemu opróŜnieniu
woreczka Ŝółciowego. Po 15-20 minutach tę czynność powtarza się, po czym choiy leŜy w
ciągu 1,5-2 godzin z termoforem w okolicy prawej części brzucha.
Silnymi środkami wywołującymi obfite wydzielenie Ŝółci są równieŜ Ŝółtka, oleje, siarczan
magnezji, sól "Barbara" i "karlowarska". 40-50 ml trzydziestotrzyprocentowego roztworu
magnezji, zagrzanego do 40 stopni, wywołuje skurcz woreczka i przewodu Ŝółciowego. Ci,
którzy nie tolerują magnezji mogą uŜyć stęŜony roztwór glukozy, sorbitu lub olej.
Najbardziej skuteczne pod tym względem okazują się być tłuszcze i produkty trawienia
zawarte w jelitach.

39
Cała ta informacja jest ściśle naukowa i dowodzi, Ŝe jest moŜliwe przemywanie przewodów
Ŝółciowych.
Teraz zwrócimy się w kierunku medycyny naturalnej.

1. Jak widzimy najpierw naleŜy zastosować silny środek Ŝółciopędny. Nasi uzdrowiciele
zauwaŜyli, Ŝe zaŜywanie duŜych dawek oleju (zwłaszcza z oliwek) wywołuje silny
efekt Ŝółciopędny: skurcz woreczka i maksymalne otwarcie wszystkich przewodów
Ŝółciowych.
2. Kwasy sprzyjają aktywnemu wydalaniu Ŝółci z wątroby. Kwas cytrynowy stymuluje tę
funkcję i poza tym rozpuszcza twarde występy - haczyki, które trzymają kamienie
Ŝółciowe w przewodach Ŝółciowych.
3. Terapia cieplna to najlepszy sposób łagodzenia zapaleń i bolesnych skurczy wątroby
i dlatego 3-4 godziny przed oczyszczaniem zaczniemy rozgrzewać okolicę wątroby i
będziemy rozgrzewać ją dalej po zaŜyciu oleju i soku cytrynowego. Wiadomo teŜ, Ŝe
kamienie na 90-99% złoŜone są z cholesterolu. Pod wpływem ciepła ulegają
częściowemu stopieniu, skurcze nie powstają i kamienie swobodnie przechodzą
przez przewody.
4. Przewody Ŝółciowe mają mięśnie pozwalające rozszerzać je do 2 cm średnicy, a przy
skurczu powstaje taka siła, Ŝe Ŝółć zostaje wyrzucona pod duŜym ciśnieniem.
5. MoŜliwy jest proces odwrotny - opadanie kamieni Ŝółciowych: mogą się one
częściowo rozpuszczać w Ŝółci. Biorąc pod uwagę i tę moŜliwość, musimy:
a. zwiększyć ilość kwasów Ŝółciowych, które obniŜają gęstość Ŝółci, sprzyjając
tym samym zmniejszeniu koloidów,
b. zmniejsza się wielkość koloidów, kamienie pękają.

Zastanówmy się nad wariantem a:

Tłuszcz człowieka, który topi się przy 15° C (przy temperaturze ciała jest płynny) zawiera
około 70% kwasu oleinowego. Ten kwas zaliczamy do grupy nienasyconych kwasów
tłuszczowych. NajwaŜniejszymi właściwościami tych kwasów są:

1. Sprzyjanie zamianie cholesterolu w związki łatwo rozpuszczalne, co znacznie ułatwia

wydalenie go z organizmu,
2. Oddziaływanie normalizujące na ścianki naczyń krwionośnych, zwiększanie ich
elastyczności i zmniejszanie ich przepuszczalności.

Kwas oleinowy topi się przy temperaturze 13° C, a poniewaŜ jest prawie jedynym kwasem,
który wchodzi w skład tłuszczów zwierzęcych, jego zawartość w tych tłuszczach jest
głównym czynnikiem określającym temperaturę ich topienia się. Olej z oliwek zawiera
najwięcej kwasu oleinowego (80-81%), np. w oleju słonecznikowym jest go dwa razy mniej
(39%).
Stąd staje się zrozumiałym fakt, Ŝe idziemy drogą gwałtownego zwiększenia zawartości
nienasyconych kwasów tłuszczowych, które mając oddziaływanie analogiczne z kwasami
tłuszczowymi, rozpuszczają cholesterol i zwiększają elastyczność ścianek naczyń
krwionośnych i dróg Ŝółciowych. Najbardziej korzystnym i naturalnym dla organizmu
nośnikiem jest oliwa.
Wariant b:
Polega na tym, Ŝe istnieją naturalne substancje obronne, głównie związki
wielocząsteczkowe, które skupiają się na powierzchni koloidu, tworząc solwatową otoczkę.
Powstałe w taki sposób otoczki ochronne zapobiegają sklejaniu się cząsteczek koloidu
pomiędzy sobą i utworzeniu osadu. śółć, jak wiadomo, zawiera 84% wody. Właśnie tą wodę
trzeba nasycić wspomnianymi substancjami ochronnymi, które przenikając w głąb, do

40
maleńkich porów kamienia Ŝółciowego, spowodują ściągnięcie i zmniejszenie koloidów, a
następnie ich rozpuszczenie.
Źródła ochronnych koloidów są następujące:

1. Surowe, świeŜo wyciśnięte soki z warzyw i owoców;

2. Własny świeŜy mocz naturalnie zabarwiony.
3. Substancje koloryzujące uryny, przebywające w stanie zawiesiny, stanowią
nadzwyczaj delikatne cząsteczki substancji organicznych. W moczu zebranym przez
całą dobę znajduje się ich około 1 grama. Z tego powodu uryna to najbogatsze
najbardziej dostępne źródło koloidów ochronnych. Najlepiej stosować urynę
naturalnego, Ŝółtego koloru. Bezbarwna uryna zawiera niewielką ilość koloidów.

Zatem przeanalizowaliśmy główne mechanizmy fizjologiczne, na których są oparte róŜne

sposoby oczyszczania wątroby. Warto jednak wspomnieć o kilku dodatkowych:

a. Sok z cytryny, jak wiemy, ma mocny kwaśny smak. Według medycyny chińskiej
kwaśny smak stymuluje funkcję wątroby. Poza tym olejki eteryczne zawarte w soku z
cytryny jednocześnie mają działanie Ŝółciopędne i antyseptyczne.
b. Chińscy lekarze zajmujący się akupunkturą twierdzą, Ŝe funkcja wątroby i woreczka
Ŝółciowego przejawia się najbardziej aktywnie od 23 do 3 nad ranem. Jest to rytm
fizjologiczny wątroby i woreczka.
c. MoŜemy wzmocnić efekt przez autosugestię, wyobraŜając sobie rozszerzenie
przewodów Ŝółciowych, obfite wydzielanie Ŝółci i wysyłając mentalnie w te miejsca
energię.
d. Według jogi oddychanie poprzez prawe nozdrze rozgrzewa organizm i zwiększa jego
moc "rozkładającą".
e. Tworzenie i wyjście Ŝółci zwiększamy przy wzmocnieniu krwioobiegu wrotnego i
spoŜywanych wraz z jedzeniem tłuszczów. Tego warunku moŜna dopełnić, jeśli po
jakimś czasie, po zjedzeniu i wypiciu soku z cytryny zaczniemy oddychać jogicznie,
akcentując podnoszenie przepony w czasie wydechu jak najwyŜej.
f. Trzeba pamiętać, Ŝe w pełni księŜyca zdolność organizmu do oczyszczania wzrasta.
Funkcja wątroby jest najsilniejsza wiosną, a najsłabsza jesienią.

Teraz moŜemy przystąpić do opisu kuracji oczyszczania wątroby, rozumiejąc na jakich

mechanizmach fizjologicznych są one oparte.

Najprostsze i najbardziej efektywne oczyszczanie wątroby

Jak juŜ było powiedziane, idealnymi produktami do oczyszczania wątroby jest oliwa z oliwek
tłoczonych na zimno i sok z cytryny. Lecz doświadczenie moje i moich pacjentów pokazało,
Ŝe moŜna z takim samym dobrym skutkiem uŜywać innych olejów - słonecznikowego,
kukurydzianego, rzepakowego itp.
Cały sekret i efektywność oczyszczania wątroby polega na uprzednim przygotowaniu,
"zmiękczeniu" organizmu. Zmiękczenie w postaci termicznych procedur wodnych (patrz
odpowiedni rozdział na str. 24) trzeba zastosować trzy - cztery razy. KaŜdą taką procedurę
kończymy krótkim chłodnym prysznicem. Wtedy juŜ od pierwszego razu - na pewno
pozbędziemy się drobnych kamyczków i innych ohydnych drobin. Ostatnią procedurę
zmiękczającą robimy na dzień przed właściwym czyszczeniem wątroby.
Jeśli 3-4 dni przed oczyszczaniem wątroby nasz jadłospis będzie zawierał przewaŜnie
produkty roślinne i świeŜo wyciśnięte soki (1 część buraków i 4-5 jabłek mocno kwaśnych)
robiąc raz dziennie oczyszczające lewatywy z uryny, to przygotowanie okaŜe się idealne.
I oto nadszedł dzień kuracji oczyszczającej. Dobrze, by działo się to w pełnię księŜyca. Rano
warto zrobić lewatywę, potem - nanić się soku i zjeść lekkie śniadanie. Obiad równieŜ musi

41
być niezbyt obfity i lekki. Po 1-2 godzinach po obiedzie moŜna juŜ zacząć ogrzewać okolicę
wątroby - wystarczy połoŜyć na to miejsce termofor lub poduszkę elektryczną.
O godzinie 19-20 zaczynamy procedurę oczyszczania. Oliwę i sok podgrzewamy do 30-35°
C. Dawkowanie dobiera się indywidualnie - w zaleŜności od wagi ciała i tolerancji przez
organizm oleju.
Wszystko juŜ przygotowane, stoją dwie szklanki - jedna z olejeni a druga z sokiem.
Pijemy 1-2 łyŜki oliwy, i popijamy to taką samą ilością soku. Po 15-20 minutach, jeśli
nie wystąpią mdłości, powtarzamy te czynności. I tak kilka razy - dopóki nie wypijemy
całej oliwy i soku.
W tym wypadku, gdy ktoś źle toleruje olej i występują mdłości, juŜ po pierwszym zaŜyciu
naleŜy odczekać tyle czasu, by te nieprzyjemne odczucia ustąpiły i tylko wtedy powtórzyć
picie. Jeśli zaś mdłości nie mijają, moŜna ograniczyć się do zaŜyte) ilości - będzie to
wystarczające.
Po tym, jak oliwa i sok zostaną wypite (ilość wypitej oliwy i soku waha się między 100 - 300
g) moŜna uczynić kilka zabiegów, które wzmocnią efekt. Mniej więcej po 1-1,5 godziny po
zakończeniu picia siadamy wygodnie (najlepiej na pięty), zatykamy lewe nozdrze, i
oddychamy przez prawe. Na język kładziemy trochę czarnego pieprzu, a na okolicę wątroby
aplikator Kuzniecowa. To wszystko będzie sprzyjać generacji energii i ciepła z
ukierunkowaniem jej w okolicę wątroby. Dodatkowo wyobraŜamy sobie, Ŝe na wydechu
kierujemy strumień ognia do wątroby. Oddychamy wolno i spokojnie (4-6 razy na minutę),
mocno pracując przeponą. Wypinamy brzuch na wdechu, wciągając go na wydechu. To
zapewni nam znakomity masaŜ wątroby, poprawi jej krwioobieg i wypłucze złogi, "ŜuŜel" i
skrzepy. Tak naleŜy oddychać 15-30 minut, po godzinie odpoczynku, dobrze jest znów to
powtórzyć. W czasie odpoczynku, nie zapomnijcie połoŜyć na wątrobę aplikatora lub
zwykłego magnesu.
Terapia magnesem jest niezwykle waŜna, poniewaŜ przyspiesza krwioobieg kapilarny.
Zostało udowodnione, Ŝe krwinki czerwone nie są w stanie przejść przez kapilary tylko dzięki
ciśnieniu krwi. Główny mechanizm ich przesuwania się polega na tym, Ŝe w rozszerzonym
końcu kapilary ciśnienie zbliŜa krwinki czerwone do siebie. Dalej, ze względu na to, Ŝe mają
jednako-we ładunki elektryczne, odpychają się od siebie w kierunku mniejszej koncentracji, i
w rezultacie przesuwają się przez kapilary.
Bardzo waŜne jest, aby wykorzystać to dla ulepszenia obiegu krwi w wątrobie, która
posiada unikalny, kapilarny system Ŝylny. Po za tym pole magnetyczne aktywizuje
fermenty, które odgrywają niebagatelną rolę w procesach oczyszczania. To wszystko
razem: ciepło, aktywizacja fermentów, wzmocniony krwioobieg, zwiększenie ilości
czerwonych krwinek, mocny strumień wolnych elektronów (aktywizatorów fermentów)
z aplikatora, pozwoli rozdrobnić, roztopić, wypłukać, usunąć wszystkie kamienie i
zanieczyszczenia. Te sposoby pozwalają uruchomić najgłębsze poziomy kwantowe
organizmu, odpowiedzialne za czynność, oczyszczenie, przywrócenie zdrowia.
śadna, inna procedura oczyszczająca nie ma tak potęŜnego oddziaływania jak ta. Około
godz. 23 lub później (zdarza się i rano), gdy biorytm wątroby i woreczka osiągają poziom
maksymalny, zaczyna się wyrzucanie kamieni i nieczystości. Wtedy zobaczymy "cały
majątek", zdobyty poprzez nieprawidłowy tryb Ŝycia i złe odŜywianie. Jasne, Ŝe nie ma sensu
rozprawiać o zdrowiu, kiedy ten "skarb" tkwi w naszym organizmie. Rano dobrze jest
dodatkowo zrobić przeczyszczającą lewatywę. Po krótkim odpoczynku moŜna coś zjeść.
Pierwszy posiłek powinien składać się z pół litra soku (z marchwi i buraczano-jabłkowego w
proporcji 1:5). Sok dodatkowo przepłucze wątrobę. Tylko po tym moŜna jeść surówki, sałatki,
kasze gotowane na wodzie i wejść w normalne Ŝycie.

42
 Zalecenia praktyczne do oczyszczania wątroby

Jak wykazała praktyka, dla męŜczyzn i kobiet z wagą 60-65 kg pierwsze czyszczenie
wątroby moŜna wykonać ze 150-200 g oleju (w zaleŜności od tolerancji oleju). Następnie
moŜna zwiększyć dawkowanie do 300 g lub zostać przy takim samym.
Jeśli po jakimś czasie wystąpiły torsje, przy czym w masach wymiotnych wykrywamy
fragmenty flegmy zielonego i czarnego koloru, oznacza to, Ŝe olej i sok zadziałały w Ŝołądku,
oczyściły go od znajdujących się tam patologicznej warstwy (otoczki). Tak czasami zdarza
się przy pierwszym czyszczeniu. Drugie czyszczenie w tym wypadku naleŜy przeprowadzić z
mniejszą ilością oleju i soku, a przy trzecim moŜna tę ilość nieznacznie zwiększyć.
W trakcie czyszczenia naleŜy rozluźnić się, być spokojnym i nie skupiać się na tej czynności.
Z reguły w czasie tej procedury nie występuje Ŝaden ból. Dlatego nie trzeba się jej wcale
bać. Strach przyczynia się do skurczów naczyń i przewodów Ŝółciowych. Właśnie z tego
powodu moŜe nam się coś nie udać. Jeśli jednak z jakichś przyczyn pojawiło się uczucie
strachu, niepokoju, związane z oczekiwaniem na rezultat czyszczenia, radzę wziąć 2 pigułki
Nospa i uspokoić się. Reszta stanie się za sprawą naszego organizmu.
Nie róbcie czyszczenia wątroby po cięŜkiej pracy, po dłuŜszych głodówkach. NaleŜy
odpocząć 3-5 dni, zregenerować swoje siły. W przeciwnym razie mogą być 2 warianty: w
pierwszym po prostu zjada się olej i sok, w drugim mocno wyczerpuje się organizm.
Pamiętajmy, Ŝe jednak jest to inwazja do wątroby i w związku z tym ona teŜ potrzebuje siły
do tego obciąŜenia. MoŜna wyczuć jak wątroba wibruje i "oddycha", zwłaszcza w czasie
pierwszych czyszczeń.

Ile razy i jak często naleŜy czyścić wątrobę?

Pierwsze czyszczenie przechodzi się najcięŜej, organizm zuŜywa duŜo sił.

Zdarza się, Ŝe za pierwszym - razem wychodzi bardzo duŜo starej Ŝółci, pleśni, a kamieni
prawie nie ma. Nie oznacza, to, Ŝe czyszczenie nie udało się. Wszystko jest w porządku,
lecz wątroba jest zbyt mocno zatkana, a kamienie posypią się za drugą i następnymi
próbami.
Drugie i następne czyszczenie naleŜy przeprowadzić zgodnie z samopoczuciem - będą one
znacznie łatwiejsze dla organizmu. Na przykład, swoje przeprowadziłem tak: 3 pierwsze
czyszczenia co 3 tygodnie, czwarte po miesiącu, piąte po dwóch miesiącach. W następnym
roku zrobiłem jeszcze 2 czyszczenia, a potem za rok tylko jedno.
MoŜna stosować metodę jednego czyszczenia co 3 miesiące. Moja rada to: naleŜy
przeprowadzić 3-4 procedury raz w miesiącu w pełnię księŜyca. Im szybciej pozbędziemy się
brudu w wątrobie, tym prędzej zostanie przywrócona normalna przemiana materii i obieg
krwi. Czyszczenie moŜna zakończyć, gdy przestaną wychodzić skrzepy.
Powstaje uzasadnione pytanie - dlaczego trzeba przeprowadzać tyle oczyszczeń? Z
tego powodu, Ŝe wątroba składa się z czterech segmentów. W trakcie jednego
czyszczenia tylko jeden segment moŜe być całkiem oczyszczony. Jeśli nawet jeden
segment pozostaje zatkany, jakiś rodzaj wymiany na pewno będzie zaburzony.
Trzeba brać pod uwagę i to, Ŝe kamienie w wątrobie i przewodach Ŝółciowych rosły wolno,
przyjmując formę przewodów (stąd ich gładkość). W takiej postaci nie podraŜniały ścianek
przewodów Ŝółciowych. Przeprowadzając czyszczenie, rozdrabniamy i wyrzucamy kamienie,
wtedy zmienia się ich forma i połoŜenie. Pozostałe kamienie swoją chropowatą powierzchnią
mogą podraŜniać ścianki przewodu i woreczka Ŝółciowego powodując ich zapalenie. To
dotyczy zwłaszcza tych, którzy mają twarde kamienie. W czasie następnych oczyszczeń
zmniejszają się one i potem swobodnie wychodzą.
W starochińskiej księdze "Suweń" czytamy o wątrobie: "Choroby wątroby: wyzdrowienie
latem, jeśli nie ma latem wyzdrowienia - zaostrzenie jesienią, nie umarł jesienią - czekaj na

43
zimę, wiosną zabronione jest stać przeciw wiatru... Chorzy na wątrobę są rozsądni o świcie,
po południu - zaostrzenie, o północy są spokojni."
Osobom z chorą wątrobą nie zaleca się przeprowadzać oczyszczenia jesienią. Zgodnie z
chińską biorytmologią o tej porze roku wątroba jest najsłabsza i oczyszczanie zabierze jej
ostatnie siły, co znacznie pogorszy stan zdrowia chorego. Najbardziej celowym jest (po tym
jak juŜ przeprowadzimy czyszczenie 4-5 razy w ciągu pierwszego roku) czyścić ją na wiosnę,
szczególnie w marcu, gdy w drzewach zaczynają krąŜyć soki. W tym czasie wątroba jest
najsilniejsza. Wiosną nie naleŜy przebywać na wietrze, by patogenna energia wiatru nie
wniknęła do naszego organizmu i nie wpłynęła na wątrobę.
Mniej więcej te same treści znajdujemy w Ajurwedzie: "Wiatr przejawia się w okresie wzrostu
roślin. śółć - poczynając od lata".

OdŜywianie po oczyszczaniu wątroby - profilaktyka

O odŜywianiu po procedurach oczyszczających juŜ mówiliśmy. Powtórzmy jednak to co

najwaŜniejsze: naleŜy jeść tylko gdy mamy apetyt. Dobrze jest zacząć od świeŜo
wyciśniętego soku marchwi lub z kwaśnych jabłek i buraków.
Sok z buraków jest wprost rewelacyjnym produktem. Substancje mineralne znajdujące się w
nim to przewaŜnie związki alkaliczne. Po badaniach właściwości soku z buraków, marchwi i
białej kapusty okazało się, Ŝe najbardziej obficie wydziela się Ŝółć właśnie po soku z
buraków. Właściwości Ŝółciopędne buraków były znane jeszcze w zamierzchłych czasach.
Czytamy u Awicenny: "burak przeczyszcza zatkaną wątrobę i trzustkę."
Doktor Uoker udowodnił to naukowo: swoje znakomite oczyszczające właściwości sok z
buraków zawdzięcza istnieniu w nim "Ŝywych" atomów chloru. Natomiast naukowcy rosyjscy
stwierdzili istnienie w burakach betainu, który jak na razie nie został wykryty w innych
warzywach. Betain jest substancją unikalną, pod względem swej budowy chemicznej,
podobny do choliny i lecytyny, znanych regulatorów przemiany materii. Betain pomaga w
przyswajaniu białka, polepsza pracę wątroby.
Burak zawiera równieŜ sapominy, które w jelitach wiąŜą cholesterol w cięŜko przyswajalny
kompleks. Sapominy słuŜą jako baza wielu leków na sklerozę.
Burak zawiera równieŜ witaminę U. Sprzyja ona gojeniu wrzodów, ma oddziaływanie
przeciwsklerotyczne, polepsza wymianę cholesterolu, ma właściwości przeciwalergiczne.
Zawarty w burakach magnez reguluje napięcie naczyniowe i nie dopuszcza do powstawania
skrzepów w naczyniach krwionośnych.
Rosyjski profesor Tokin udowodnił, Ŝe w niektórych owocach i warzywach zawarte są
fitocydy, niszczące bakterie chorobotwórcze. Najwięcej fitocydów jest w cebuli,
czosnku i marchwi. ZaŜywanie tych warzyw sprzyja oczyszczaniu jamy ustnej,
Ŝołądka, jelit. Marchew zaś posiada jeszcze tę zaletę, Ŝe pozbawiona jest
specyficznego zapachu, którym odpychają od siebie cebula i czosnek.
Cudowne "właściwości wymienionych soków pomogą prędko odbudować chorą wątrobę,
szczególnie dotyczy to osób starszych.
Dalej moŜna zjeść surówkę z odrobiną soli lub naturalnym kwasem (sokiem z cytryny,
Ŝurawiną). Potem moŜe być kaszka ugotowana na wodzie z dodatkiem niewielkiej ilości
masła i alg. Tak mniej więcej powinien wyglądać obiad i kolacja. Następnego dnia menu
moŜna urozmaicić.
Teraz moŜna przestawić się na prawidłowe odŜywianie, co pozwoli nam wzmocnić wątrobę.
Dodać naleŜy, Ŝe wątroba odnawia się bardzo szybko. Na przykład usunięte 75% wątroby u
psów lub innych zwierząt całkowicie, odnawia się w ciągu 8 tygodni. Jednak naleŜy
pamiętać, jakie produkty są szczególnie szkodliwe dla wątroby i wykluczyć je ze

44
swojego jadłospisu. Do takich produktów zaliczamy: smaŜone mięso i ryby,
esencjonalne wywary mięsne, wywary rybne, konserwy, wędliny, przekąski zimne i
potrawy poddane działaniu wysokiej temperatury. Jedzenie bogate w skrobię
(zwłaszcza biała mąka, droŜdŜówki) zapychają tkanki wątroby, przez co wątroba
twardnieje. Przy chorobach wątroby lepiej odstawić grzyby. Są cięŜko przyswajalne.
Na czarnej liście znajdują się: ocet, pieprz, musztarda, marynaty, kalarepa, rzodkiew,
cebula, czosnek, szczaw, szpinak, mocna kawa i kakao, alkohol. Produkty i dania
pikantne wpływają negatywnie na uzdrawianie wątroby. StaroŜytni uzdrowiciele zauwaŜyli,
Ŝe odczucia smakowe stymulują róŜnego rodzaju energie w organizmie, które z kolei
stymulują funkcje odpowiednich organów. OtóŜ funkcję wątroby i woreczka Ŝółciowego
stymuluje kwaśny smak, ewentualnie częściowo słony. Natomiast smaki pikantny i
ściągający męczą ją i osłabiają. Jak zostało ustalone przez współczesną naukę, produkty o
smaku pikantnym i ściągającym oddziaływują w sposób niszczący na błonę śluzową Ŝołądka
i dwunastnicy, nie mówiąc juŜ o wątrobie. Ci, którzy dąŜą do polepszenia sprawności
wątroby powinni jak najczęściej włączać do swego jadłospisu produkty o naturalnym,
kwaśnym i słonym smaku oraz unikać smaku pikantnego i wiąŜącego. Gdy przedobrzymy ze
stymulującymi smakami, wątroba sama zasygnalizuje nam o tym pojawieniem się na języku
kwaśnego smaku. NaleŜy wtedy zmniejszyć uŜycie produktów kwaśnych i słonych i
zwiększyć uŜycie produktów pikantnych i ściągających. DąŜymy do uzyskania harmonii pod
tym względem - zanikania jakichkolwiek odczuć smakowych w przerwach między posiłkami.
Dla wzmocnienia chorej wątroby niezastąpione są witaminy A, C, B, K. Szczególnie
waŜne są w normalizowaniu pracy wątroby witaminy z grupy B. B6 - wzmacnia funkcję
antytoksyczną wątroby (wyjątkowo wiele jest jej w zarodkach pszennych, w droŜdŜach
piwnych). B3 bierze udział w przemianie energetycznej komórek wątroby (kiełki
pszenicy, droŜdŜe, pomidory, Ŝółtka jaj). B2 (kwas foliowy) i B12 uczestniczą w
przemianie białka i fermentów, sprzyjają syntezie białka. Udowodniony został wpływ
aktywizujący witaminy B12 na regenerację wątroby. Witamina K bierze udział w procesie
krzepnięcia krwi, podwyŜsza potencjał energetyczny komórki wątrobowej. Brak go w
organizmie powstaje przy naruszeniu wydzielania Ŝółci (witaminy te w większej ilości
znajdują się w wyŜej wymienionych produktach). Witamina C w ilości 1 grama na dobę
polepsza funkcjonowanie wątroby i wzmacnia procesy regeneracyjne (surówka z kapusty,
wywar z dzikiej róŜy, sok jabłkowy itp.).
Przy chorobach wątroby i przewodów Ŝółciowych zostaje zakłócony proces wchłaniania
związków mineralnych i nasila się wyprowadzenie ich z organizmu. Naturalne związki
mineralne w duŜej ilości znajdują się we wspomnianych sokach, przy czym w postaci łatwo
przyswajalnej, równieŜ w owocach i warzywach.
Dieta bezsolna obniŜa powstanie i wyprowadzenie fermentów do przewodu pokarmowego z
wątroby i przewodów Ŝółciowych i poprzez to stwarza spokój chorym organizmom.
Niezwykle waŜny jest przy ustaleniu diety dla osób z chorą wątrobą stan jelita
grubego. NaleŜy pozbyć się zaparć. W przeciwnym razie zaparcia spotęgują procesy
gnilne w jelicie, wchłanianie do krwi substancji toksycznych, które przez wrotną Ŝyłę
trafią do wątroby, pogarszając jej stan. To naturalnie utrudni proces leczenia.
Zatem, jest juŜ jasne, Ŝe preferowane muszą być świeŜe owoce i warzywa. Szczególnie
korzystne dla wątroby są buraki, marchew, kabaczki, pomidory, kalafior, winogrona,
arbuz, truskawki, jabłka, suszone śliwki. Nie zapominajmy o zarodkach pszennych -
przyspieszają one uzdrawianie wątroby. Robimy następującą mieszankę: 100 gramów
kiełków pszenicy mielimy w maszynce do mięsa, dodajemy 100 gramów mielonych buraków,
100 gramów marchwi, 100 gramów suszonych moreli, sok z 1 cytryny, trochę miodu.
Mieszankę tę jemy zamiast kaszy. Najlepiej co drugi dzień kaszę na przemian z mieszanką.
Proporcje i rodzaje komponentów w mieszance moŜna zmieniać, kiełki pszenicy natomiast
powinny być obecne stale.

45
Masło dodajemy tylko do dań juŜ przygotowanych, nie gotujemy i nie smaŜymy potraw z
masłem. Najkorzystniej jest spoŜywać posiłki 4-5 razy dziennie. W przypadkach, gdy jemy
rzadziej, ułatwiamy gromadzenie się tłuszczu, zastój Ŝółci, rozwój dyskinezji przewodów
Ŝółciowych. Konkludując - nasze jedzenie to świeŜe soki, surówki, sałatki, kasze i mieszanka
wyŜej opisywana. NaleŜy to urozmaicać, warzywa dusić, oprócz kasz spoŜywać orzechy,
ziemniaki, biały ser.
Podkreślani raz jeszcze - osoby z chorą wątrobą powinny wypijać do 2 litrów dziennie
świeŜych soków warzywnych i owocowych. Polepsza to krąŜenie krwi i stan funkcjonalny
komórek wątroby, zwiększa dostarczanie glukozy do tkanek, normalizuje przemianę glukozy,
białka, tłuszczów, elektrolitów. Pod ich wpływem zmieniają się właściwości fizyczno-
chemiczne Ŝółci: zmniejsza się jej ciągliwość, wzrasta zawartość kwasów Ŝółciowych i obniŜa
się zawartość cholesterolu.
Przy obniŜonej kwasowości Ŝołądka sok pijemy 15-20 minut przed jedzeniem. Przy
podwyŜszonej kwasowości - 1-1,5 godziny przed posiłkiem.
Przy normalnej kwaśności Ŝołądka - 30-45 minut przed posiłkiem. MoŜna wykorzystać środki
Ŝółciopędne: nieśmiertelnik, wąsy kukurydzy, miętę, dziurawiec, wrorycz, korzeń mleczu,
dziką róŜę.
Przepis: 1 łyŜka ziół na 1 szklankę wody. Pić po 100 gramów 23 razy dziennie przed
jedzeniem.

Inne środki wzmacniające wątrobę

Chłodny (a lepiej lodowaty) prysznic wczesnym rankiem stymuluje funkcje wątroby. Nie
zaleca się tej procedury dla osób z chorym sercem. Po prysznicu dobrze jest rozetrzeć doły
pachowe, poniewaŜ w przepadku poraŜeń wątroby energia zatrzymuje się właśnie tam.
Takie rozcieranie dołów pachowych moŜna powtórzyć dwa-trzy razy dziennie. NaleŜy je
pocierać od 2-5 minut. Unikajcie suchego klimatu, a szczególnie saun z suchą parą - to
szkodzi na wątrobę. Zgodnie z Ajurwedą, upał i suche powietrze sprzyjają zbytniej
aktywizacji pitta, które jest odpowiedzialne za funkcję wątroby.

46
 Rys. 12 - Leczenie wątroby za pomocą asan.
Stymulujące i wzmacniające wątrobę ćwiczenia to Bhastrika pranajama (opis patrz w
rozdziale "Jelito grube") oraz zestaw asan Swami Sziwananandy. Ćwiczenia te i prawidłowe
oddychanie to wspaniały masaŜ wewnętrzny wszystkich organów jamy brzusznej i
oczywiście wątroby.
Przypomnijmy sobie - wątroba ma miękką gęstość i jest ruchliwa. Przy wdechu i wydechu
podąŜa za przeponę. Rytmiczne spięcie i rozluźnienie przepony pozwalają na lepsze
zaopatrzenie wątroby w krew (dostarczającej substancje odŜywcze i tlen), sprzyja to
wydzielaniu Ŝółci.
Asany pomogą bardziej celowo oddziaływać na wątrobę jako dodatkowe obciąŜenie. Asany
dobieramy indywidualnie, według własnych moŜliwości.
1. Nasyka sprusta djany parśwasana
RozłóŜ szeroko ręce i nogi. Odwróć się twarzą do dołu, oprzyj się o podłogę. Podnieś korpus
jak najwyŜej. Zegnij rękę, przenieś środek cięŜkości na jedną stronę. Zegnij nogę w kolanie i
dotknij nim głowy (nosa). Powtórz to ćwiczenie w drugą stronę.
2. Ardka - matsyendrasana
Usiądź na podłodze z nogami wyprostowanymi. Zegnij lewe kolano, złącz udo i łydkę.
Umieść lewą stopę pod pośladkami. Zegnij prawe kolano, podnieś prawą stopę ponad ziemię

47
i umieść ją przy zewnętrznej stronie lewego uda. Skręć tułów w prawo. PołóŜ lewą rękę na
kolanie lewej nogi, a prawą rękę odchyl do tyłu i złap się za lewe udo.
Powtórz ćwiczenie w drugą stronę.
Ćwiczenie to likwiduje wady w rozwoju klatki piersiowej, brzucha, pleców, szyi, rąk i nóg,
zapobiega chorobom wątroby i trzustki, całkowicie leczy przepuklinę i wyrostek robaczkowy.
3. Garbhasana
Usiądź w padmasanę (w pozycji lotosu). Z wysiłkiem przesuń ręce między udami i kostkami.
Zegnłj ręce w łokciach i podeprzyj pięściami policzki.
4. Dolasana
PołóŜ się na brzuchu. Ręce i nogi są wyciągnięte w jednej linii. Podnieś ręce i nogi do góry i
kołysz się do przodu i do tyłu.
Ćwiczenie to sprzyja zmniejszeniu ilości tkanki tłuszczowej na brzuchu, zwiększa apetyt,
leczy schorzenia wątroby i trzustki, likwiduje wady rozwoju mięśni klatki piersiowej i obręczy
barkowej.
5. Ardka salabhasana.
PołóŜ się na brzuchu. Ręce wyciągnij wzdłuŜ ciała, dłońmi na dół. Podnieś głowę. Wzrok
skieruj przed siebie, do góry. Podnieś jedną nogę nie zginając jej w kolanie.
Powtórz to samo podnosząc drugą nogę. Palce nóg są wyciągnięte.
6. Pruśtka walita wróksasana.
Stań prosto. Nogi rozstaw szeroko. Nie zginając nóg odchyl się do tyłu i spróbuj dotknąć
pięty ręką. Druga ręka musi być wyciągnięta do tyłu. Powtórz to samo w drugą stronę.
7. Bhu spruśta djanu pruśtka walitasana.
Stań na kolanach. Złącz je razem. Palce nóg są razem. Podnieś obie ręce i przenieś do tyłu,
próbując dotknąć podłogi.
8. Bhu spruśta eka-pada sarwangasana.
PołóŜ się płasko na plecach. Nogi złączone, wyprostowane. Umieść ręce "wzdłuŜ ciała,
dłońmi do ziemi. Podnieś ciało do pionu, podpierając się rękami. Na podłodze spoczywają
jedynie tył głowy, szyja, barki i ramiona. PołóŜ dłonie na podłogę, jedna noga pozostaje w
pozycji pionowej, drugą, usztywnioną w kolanie i wyprostowaną opuść dotykając podłogi za
głową. Zmień nogi. Powtórz ćwiczenie 4-5 razy.
Ćwiczenie likwiduje choroby wątroby i trzustki, leczy przepuklinę, wyrostek robaczkowy,
likwiduje polucje nocne, przedłuŜa Ŝycie.
9. Mayunasana.
Uklęknij na podłodze. Obróć ręce i połóŜ dłonie na podłodze. Palce skierowane do stóp.
Przedramiona są zbliŜone do siebie. Skłoń się do przodu, patrząc przed siebie. Oprzyj
przeponę na łokciach, a klatkę piersiową na tylnych stronach ramion. Wyprostuj nogi,
utrzymuj je połączone i napręŜone. Przenieś cięŜar ciała na nadgarstki i dłonie, oderwij nogi
od podłogi, wyciągnij tułów i głowę do przodu. Utrzymuj całe ciało równolegle do podłogi,
nogi wyprostowane, stopy złączone.
Ucisk na przeponę powoduje przepływ krwi do Ŝołądka, wątroby i trzustki. Jogowie
szczególnie podkreślają oddziaływanie tego ćwiczenia na trzustkę. Jeśli po 4-5 godzinach po
obfitym posiłku trawienie jeszcze się nie skończyło, Mayurasana ureguluje ten problem w
kilka sekund. Jest niezwykle poŜyteczna przy leczeniu niestrawności. W mgnieniu oka

48
likwiduje zastój krwi w trzustce i wątrobie. Asana ta zwalcza ocięŜałość i przyspiesza
opróŜnienie woreczka Ŝółciowego.

Co musimy zapamiętać na temat oczyszczania wątroby i jelita grubego

Z całej przekazanej treści musimy uświadomić sobie najwaŜniejsze.

1. Brud wewnętrzny, który powstaje na skutek nieprawidłowego odŜywiania się (istnieje

nie mniej niebezpieczny brud myślowy, który kumuluje się w kaŜdej komórce naszego
ciała), przede wszystkim gromadzi się w jelicie grubym. A przecieŜ dzięki szczególnej
budowie przestrzennej jelita grubego powstają w nim, w rezultacie oddziaływania
mikroflory i bioplazmy substancje odŜywcze i elementy, które normalnie nie trafiłyby
tam z jedzeniem w ciągu kilkunastu lat! W rezultacie organ ten, który dostarcza nam
dodatkowych substancji odŜywczych i czyni nasze odŜywianie pełnowartościowym,
przemienia się w największe śmietnisko naszego organizmu rozsadnik chorób i
zatruć. A poniewaŜ w tym miejscu zachodzi proces wchłaniania wody do krwi,
wszystkie złogi, "ŜuŜle", trucizny wstępują jak lawina do naszego organizmu. I nie jest
waŜne, jak silny jest nasz organizm i jego systemy unieszkodliwiające. PrzecieŜ krew
Ŝylna dolnego odcinka jelita prostego nie idzie przez wątrobę, a nie oczyszczona
kieruje się prosto do serca. Krew z brudnego jelita prostego (zupowaty, skąpy i
przymusowy stolec) nasycona toksynami i nieczystościami, nadweręŜa podstawę
całego naszego Ŝycia, powodując jakŜe rozpowszechnione choroby serca
(niewydolność krąŜenia, wada serca itd.). Współczesne metody leczenia tych, chorób
nie odniosą skutku, poniewaŜ serce (jak zresztą kaŜdy inny organ) zostaje odnowione
przez czystą, zdrową krew, a ona wciąŜ pozostaje zanieczyszczona. A zatem
cierpimy na skutek własnej niewiedzy, głupoty i nie pomogą nam Ŝadne, nawet
najlepsze lekarstwa. Oto dlaczego skupiam uwagę swoich czytelników na pierwszej i
podstawowej procedurze oczyszczania i przywrócenia normalnego zdrowia jelita
grubego - zasilacza naszego organizmu.
2. Nienaturalne, rafinowane produkty naszego odŜywiania zanieczyszczają wątrobę w
niesamowicie szybkim tempie. A do tego jeszcze nieprzerwany potok brudów i toksyn
z jelita grubego. Na szczęście wątroba posiada kolosalne" rezerwy. Jest ustalone, Ŝe
u człowieka w wieku 30-40 lat, większość komórek wątrobowych juŜ nie funkcjonuje.
Wygląda jeszcze jak człowiek zdrowy, lecz ukryta patologia robi swoją czarną robotę.
Łatwo się męczy, często choruje, występują zachorowania przewlekłe, jego
wydolność gaśnie. W tym wypadku leczenie przeróŜnych schorzeń (krąŜenia,
systemów oddychania, trawienia, systemu nerwowego, zaburzenia hormonalne,
choroby onkologiczne itd.) wywodzące się z jednego korzenia - brudnej krwi i jej
zastoju w systemie Ŝylnym (ukryte czy jawne nadciśnienie wrotne) za pomocą leków
jest bez perspektyw na wyleczenie. Nałykamy się pigułek - i co z tego? Wątroba w
dalszym ciągu nie wykonuje prawidłowo swoich czynności, krew pozostaje brudna i
do tego ma słabą cyrkulacje. W rezultacie, komórki organizmu przechodzą na rację
głodową (przerywa się regularne zaopatrzenie w substancje odŜywcze); duszą się
(słaby przypływ tlenu i odpływ dwutlenku węgla), "toną" we własnym brudzie ("ŜuŜle" i
toksyny, obumarłe organy komórek skupiają się wewnątrz komórki, z powodu słabej
siły potoku i mocnego zanieczyszczenia). Brak regulacji przez organizm czynności
komórkowych (mutacje z powodu zanieczyszczenia zmuszają komórki do innego
rozwoju - rak). A wystarczyłoby oczyścić wątrobę, odrodzić jej czynności - wtedy cała
masa przewlekłych strasznych chorób zniknie niezauwaŜalnie. I dlatego następna
procedura oczyszczająca to czyszczenie wątroby. Oczyszczając i regenerując
wątrobę, regenerujemy cały organizm. A zatem trzymamy w swoich rękach klucz do
naszego zdrowia.

49
Metoda ta jest szczytem sztuki lekarskiej - odrodzenie organizmu jego własnymi siłami. U
podstaw tej metody leŜy wielowiekowe doświadczenie, które zostało potwierdzone przez
współczesną naukę. Nam zostaje tylko zastosowanie jej.

Podrzędne metody czyszczenia organizmu

Po oczyszczeniu jelita grubego i wątroby od razu zauwaŜycie wielkie zmiany. Poczujecie się
o wiele zdrowiej. Siły Ŝyciowe marnowane dawniej na zneutralizowanie skutków
samozatrucia z jelita grubego, na podtrzymywanie funkcji wątroby, teraz zostaną całkowicie
wykorzystane na uporządkowanie organizmu. Proces uzdrawiania nabierze szybkości.
Niektórzy mogą mieć kamienie nerkowe, zbytnią toksyczność limfy i krwi, zapalenie
wielostawowe itp. Następny rozdział poświęcony jest metodom walki z tym dolegliwościami.

Czyszczenie nerek

Jak staroŜytna, tak i współczesna medycyna w walce z kamicą nerkową, zaleca obfite picie i
ciepłe kąpiele.
Obfite picie konieczne jest, aby przemywać miedniczki i kielichy nerkowe, jednocześnie
zmniejszając zawartość w moczu gęstych substancji.
Istnieje wiele środków moczopędnych: soli potasu - azotan jest najbardziej efektywny, ale i
toksyczny. ŚwieŜo wyciśnięte soki z warzyw bogatych w potas: marchwi, selera, pietruszki i
szpinaku (7:4:2:3).
Mocznik - mało toksyczny i stosunkowo aktywny środek moczopędny. Stosuje się
dawkowanie 50-60 gramów w ciągu doby. Własny mocz zawiera mocznik w postaci
organicznej i dlatego jest znakomitym środkiem moczopędnym. Środkiem, który nie wywołuje
Ŝadnych skutków ubocznych. Współczesna medycyna wykryła juŜ dawno, Ŝe elektrolity
moczu przyczyniają się do rozpuszczania kamieni. Dr Mitkal w ksiąŜce "Urynoterapia" pisze:
"Mocz zawiera szybko rozkładające się sole. Sole te likwidują kwasowość, i w rezultacie
wiele chorób zostaje wyleczonych poprzez oddziaływanie na ich powstawanie. Likwidują one
bóle w nerkach, jelicie grubym i macicy. Mocz oczyszcza nerki, moczowód i wydala kamienie
z nerek".
Mocz zwierząt prawdopodobnie jest bardziej efektywny do celów rozpuszczania kamieni.
Wybitny lekarz średniowiecza Ormianin Amirdowłat Amasicy, autor ksiąŜki "Niepotrzebne dla
nieuków" pisał: "Mocz dzika po wypiciu rozpuszcza i rozdrabnia kamienie w pęcherzu.
Sprawdzone".
Środki moczopędne, oddziałujące na krąŜenie krwi - glikozydy (naparstnica, miłek i inne),
polepszają krąŜenie między innymi i w nerkach.
Takie środki moczopędne jak: herbata z cytryną, herbata z liści winogron lub z lipy
zwiększają siłę i częstotliwość skurczy miedniczek i moczowodów, przepychając do
pęcherza sole i kamienie. Medycyna ludowa juŜ dawno znalazła taki środek moczopędny,
który prawie całkowicie odpowiada wszystkim wymaganiom. Jest to arbuz.
Arbuz (miąŜsz i wywar ze skórek) jest silnym środkiem moczopędnym, ale nie podraŜnia
nerek. Zwiększenie zasadowości moczu sprzyja rozpuszczaniu soli i zapobiega tworzeniu się
kamieni i piasku (2-2,5 kg arbuza w ciągu doby).
Ciepłe kąpiele sprzyjają znormalizowaniu krąŜenia krwi, rozkurczaniu, co polepsza pracę
nerek. Rozluźnienie i rozszerzenie dróg wydalających mocz sprzyja bezbolesnemu przejściu
piasku i drobnych kamieni.
Bezpośrednio na rozpuszczenie kamieni wpływają substancje z duŜą zawartością olejków
eterycznych o specyficznym gorzkochłodzącym smaku. Takie substancje zawarte są w

50
piołunie i wrotyczu. StaroŜytni uzdrawiacze dla rozpuszczenia kamieni w nerkach i pęcherzu
zalecali picie soku z wrotycza. Nadzwyczaj skutecznie rozpuszcza kamienie nerkowe olejek
jodłowy, który zawiera wiele oleju eterycznego o smaku gorzko-chłodzącym.
Wspaniałe są równieŜ: sok z czarnej rzepy, kwas cytrynowy (i inne kwasy), koper, seler,
dziurawiec.
Pigmenty roślinne (jest ich szczególnie sporo w świeŜo wyciśniętych sokach z warzyw i
owoców) utleniają mocz, co prowadzi do rozpuszczania niektórych rodzajów kamieni
moczowych. Roślinne pigmenty w szczególnie duŜej ilości zawarte są w korzeniach
marzanny i dzikiej róŜy, w owocach dzikiej róŜy i świeŜo wyciśniętych sokach z marchwi i
buraków.

Metody oczyszczania nerek

Aby oczyścić nerki, najlepiej zastosować metodę Ibn Siny:

1. Zlikwidować przyczyny tworzenia się kamieni. W tym celu naleŜy zmienić odŜywianie
i tryb Ŝycia, aby znormalizować przemianę materii, co automatycznie wyeliminuje
przyczyny tworzenia się kamieni;
2. Wykorzystać środki do rozdrabniania kamieni i przemianę ich w piasek; Wybieramy
dowolny środek: sok z wrotycza, czarnej rzepy, cytryny, olej jodłowy, wywar z korzeni
marzanny lub dzikiej róŜy, świeŜe soki z warzyw lub własny mocz; oderwać
rozdrobnione kamienie (piasek) i delikatnie, stopniowo je wyrzucać.

Jednocześnie z wypełnieniem punktu drugiego zaczynamy intensywnie stosować środki

moczopędne i pić własny mocz, herbatę z cytrynę, herbatę z liści winogron lub jeść arbuzy.
Gdy piasek zacznie wychodzić dołączamy codziennie ciepłe kąpiele, aby przyspieszyć ten
proces i zrobić go mniej bolesnym.

Czyszczenie nerek za pomocą moczu

RaodŜubhaj Manibhaj Patel, znany badacz XX w., opisuje historię 35-letniego aktora, który w
ciągu 7 lat miał kamienie w nerkach. Wyleczył się robiąc kompresy z moczu i pijąc go.
Kompres kładł na chorą nerkę na noc i wypijał uryne z całego dnia. Leczenie przeprowadzał
po 20-30 dni do całkowitego wyleczenia z przerwą 1020 dni. Uczony ten stosował
urynoterapię w leczeniu cukrzycy.

Czyszczenie nerek za pomocą arbuza

To czyszczenie robimy w sezonie arbuzowym. W ciągu tygodnia naszym jedynym

poŜywieniem będzie arbuz i czarny chleb. Chcecie jeść - arbuz, chcecie pić - arbuz, bardzo
jesteście głodni arbuz z chlebem. Czyszczenie dobrze jest prowadzić w obecności kogoś z
rodziny, poniewaŜ w momencie wychodzenia kamieni i piasku moŜe wystąpić osłabienie
czynności serca. Trzeba być do tego przygotowanym. Jest to jednak mała operacja, chociaŜ
bez uŜycia noŜa. Kamienie wychodzą zazwyczaj między 17 a 21 godziną czasu lokalnego.
W tym czasie trzeba wziąć ciepłą kąpiel i jeść arbuz. Ciepło rozszerza drogi wydzielania
moczu, zlikwiduje bóle i skurcze, arbuz wywoła intensywne wydzielenie moczu, a biorytm da
niezbędną siłę do oderwania i wyrzucenia piasku i kamieni. Właśnie o tej porze ujawniają się
biorytmy nerek i pęcherza.
Czyszczenie moŜna przeprowadzić w ciągu 2-3 tygodni aŜ do skutku. Przykład z praktyki:
NadieŜda Fiodorowna Kirilenko, 54 lata, z historii choroby. "W trakcie pierwszej operacji
usunęli mi kamień z prawej nerki. Kamień był nieduŜy, ale wywoływał częste bolesne ataki.
Po 9 latach - ta sama historia: znów kamień, powtarzające się ataki. Tym razem ta nerka nie
wytrzymała, została zniszczona przez wodonercze. Nerkę usunięto. Przeszłam na
odŜywianie dietetyczne. Pojawiły się bóle głowy, wzrosło ciśnienie. Zaczęłam uprawiać jogę.

51
Poczułam się lepiej, bóle głowy minęły. Ale w marcu 1987 roku znów zaczęły się ataki w
lewej, ostatniej nerce. Rentgen wykazał kamień. Pojechałam na miesiąc do sanatorium - bez
skutku. Moja sytuacja stała się powaŜna.
W sierpniu 1987 roku zwróciłam się do uzdrowicielki N. Siemionowej i zaczęłam stosować jej
metodę. Po tym arbuzowym tygodniu kamień zostawał, ale wychodził piasek. Po drugim
tygodniu kuracji kamień zaczął schodzić, lecz utkwił w moczowodzie. I w końcu w trzecim
tygodniu kuracji - wyszedł. Pociekły łzy po utraconej z własnej niewiedzy i głupoty nerce.
Teraz stosuję rozdzielne odŜywianie, czuję się świetnie. Jestem szczęśliwa i wiem, Ŝe w
trudnych chwilach jestem w stanie pomóc własnemu organizmowi".
Oczyszczanie nerek za pomocą wywaru z korzeni i owoców dzikiej róŜy
Przygotowanie wywaru: 2 łyŜki stołowe pociętych korzeni zalać szklanką wody, gotować 15
minut, ochłodzić. Przecedzić. Pić lekko podgrzane po 1/3 szklanki 3 razy dziennie, w ciągu 1-
2 tygodni.
Wywar z owoców wykorzystuje się równieŜ przy chorobach nerek i pęcherza. W obu
wypadkach wywar musi mieć ciemny kolor, co wskazuje na duŜą ilość pigmentów roślinnych.
Czyszczenie nerek za pomocą soków z warzyw
Doktor Uoker, propagator i wynalazca współczesnej sokoterapii proponuje swoją metodę, w
której wykor2ystuje się dwa mechanizmy: pigmenty roślinne i oleje eteryczne.
Według niego, substancje nieorganiczne, głównie wapń, znajdujące się w pieczywie i innych
produktach krochmalistych (zawierających skrobię), tworzą w nerkach formacje ziarniste. Do
oczyszczania i uzdrawiania nerek zaleca sok w proporcjach: marchew 10 części, burak - 3
części, ogórek - 3, lub marchew - 9, seler - 5, pietruszka - 2.
Odrobina soku z pietruszki jest wspaniałym środkiem w leczeniu układu moczowo-płciowego
i bardzo pomaga przy kamieniach w nerkach i pęcherzu, zapaleniu nerek, białka w moczu i
innych schorzeniach nerkowych. Jest to jeden z najskuteczniejszych soków, dlatego teŜ nie
naleŜy pić go osobno w ilości większej niŜ 30-60 gramów.
Czyszczenie nerek za pomocą olejku jodłowego
Nie wykluczone, Ŝe jest to najprostsza i najbardziej efektywna metoda oczyszczania. Istota
jej polega na tym, Ŝe w zaleŜności od pory roku, w ciągu tygodnia stosujemy róŜne środki
moczopędne.
Późną jesienią zbieramy zioła: majeranek, szałwię, melisę, rdest ptasi, dziurawiec
(ewentualnie moŜna go zamienić na dziką róŜę). Trawy rozdrabniamy do wielkości fusów
herbacianych i mieszamy w równych częściach. NaleŜy zaparzyć je i zaŜywać jako ciepłe po
100-150 gramów z dodatkiem jednej łyŜki stołowej miodu przed jedzeniem.
W końcu lata wykorzystywać moŜna arbuzy, wiosną i latem świeŜe soki według Uokera. Jeśli
w ogóle nie ma nic z wymienionych rzeczy - wykorzystujcie własną urynę. Taka wymiana
środków moczopędnych i rozpuszczających będzie oddziaływała na cale spektrum kamieni
nerkowych. Trzeba jednak pamiętać, Ŝe środek dobry do jednego rodzaju kamieni nie nadaje
się do innych.
Dalej, po tygodniu takiego przygotowania dodajemy do środka moczopędnego (np. soku) 5
kropli olejku jodłowego i wypijamy pół godziny przed jedzeniem. Olejek naleŜy dobrze
wymieszać np. z sokiem i pić przez słomkę, by uchronić zęby. Tak przygotowany preparat
pijemy w ciągu 5 dni. Po 3-4 dniach zauwaŜymy, Ŝe mocz nieznacznie zmętnieje. Później
mogą wyjść kamienie. Po 2 tygodniach powtórzymy tą procedurę dla otrzymania poŜądanych
skutków.

52
Dopełnieniem wszystkich metod oczyszczania nerek jest ćwiczenie pomagające w wydalaniu
piasku z nerek. Ćwiczenie to naleŜy do zestawu "Tygrys" i nosi nazwę "Głodny tygrys rzuca
się na ofiarę". (rys. 13)
Opis. PołóŜ się na brzuchu. Ręce i nogi jednocześnie i gwałtownie podnoś do góry 3-5 razy.
Ćwiczenie sprzyja rozdrobnieniu kamieni i wydalaniu piasku.

Rys. 13 - ćwiczenie "Głodny tygrys rzuca się na ofiarę".

Profilaktyka schorzeń nerkowych

Profilaktyka przy kamieniach nerkowych powinna być skierowana na tworzenie niewielkich

ilości kwasu moczowego, jego rorpuszczaniu się i wydalaniu. Wykluczamy produkty bogate
w białko (wątróbkę, nerki, smaŜone i wędzone mięso, słone ryby, wywary mięsne).
Wspomniane produkty zwiększają cięŜar właściwy szczątkowego azotu, który będąc
wydalony z organizmu zwiększa obciąŜenie nerek. Zaleca się picie soków według Uokera,
jedzenie surówek, owoców i kiełków. Do surówek dobrze jest dodawać suchą kapustę
morską, stymulując tym czynność nerek. Unikać naleŜy słodyczy, które równieŜ obciąŜają
nerki.
W przypadku kamieni zasadowych (co zdarza, się niezwykle rzadko) dobrze jest pić własną
urynę w celu ich rozpuszczenia.
Poza tym asany są znakomitym dodatkiem do profilaktyki chorób nerek.
Bhujańgasana - (Ŝmija) - zapobiega tworzeniu się kamieni w nerkach.
Śalabhasana - (świerszcz) - odmładza nerki
Mayurasana - (paw) i Ardka matsyendrasana (pozycja skręcona) - przemywają krwią nerki.
W trakcie tych asan uciskane są tętnice i krew z trudem dostaje się do nerek. Po ukończeniu
ćwiczenia ucisk przestaje działać i krew mocnym strumieniem zaczyna płynąć przez kapilary
nerek, otwierając je i wypłukując złogi.
Oprócz tego warto stale stymulować krwioobieg w kapilarach. PomoŜe w tym bieganie,
ćwiczenia fizyczne, joga. Tylko stosując takie kompleksowe podejście moŜna utrzymać nerki
w zdrowiu.
Jak mawiali staroŜytni: "Z dobrymi nerkami moŜna doŜyć do 100 lat, nawet gdy serce ma się
chore".

Podstawowe zasady oczyszczania organizmu i utrzymywania go w czystości

Ze względu na istnienie duŜej ilości procedur oczyszczających dla lepszego ich zrozumienia
warto pokazać ich wspólne źródło. Wówczas kaŜdy człowiek będzie potrafił dopasować do
siebie optymalną metodę.

53
Zanim to zrobimy, zatrzymajmy się na tym, co kaŜdy powinien wiedzieć:

1. Skład naszego organizmu

2. Właściwości tkanek ludzkiego ciała
3. Wpływ otaczającego środowiska, poŜywienia na właściwości tkanek
4. Właściwości substancji stosowanych w oczyszczaniu.

Ad 1. Nasz organizm stanowi skomplikowany system składający się z kilku poziomów

struktur. Swoje badania zaczniemy od większego widocznego poziomu.
Poziom pierwszy to ciało człowieka składające się ze szkieletu i miękkich tkanek
obciągniętych skórą. Drugi poziom - tkanki miękkie. ZłoŜone są z tkanki łączącej (szkielet),
na której "umocowane" są robocze komórki organizmu. Poziom trzeci - komórkowy. Okazuje
się, Ŝe wewnątrz komórek istnieje określona struktura (cito-szkielet), która utrzymuje
określoną pozycję organów wewnątrzkomórkowych .
Wewnątrz komórki znajduje się protoplazma. Stanowi roztwór koloidalny, w 80% składający
się z wody, którą utrzymuje "szkielet" - nadzwyczaj cienka siateczka białkowa. Woda w
komórce utrzymywana jest w komórkach siateczki - szkieletu. Wszystkie rodzaje płynów w
naszym organizmie: krew, limfa, płyn rdzeniowy, Ŝółć i mocz równieŜ są roztworami
koloidalnymi.
Teraz moŜemy prześledzić ogólne prawidłowości na wszystkich poziomach strukturalnych
naszego organizmu: aby utrzymać określoną formę przestrzenną (która sprzyja najlepszemu
stopniowi pracy organizmu) komórki, tkanki i całe ciało mają własne oparcie - "cito-szkielet",
tkankę łączącą i kości.
Czynność organizmu w duŜej mierze zaleŜy od stanu tych "szkieletów" i płynu wewnątrz
organizmu.
Ad 2. Ze względu na to, Ŝe poziom komórkowy jest największy w swojej masie i stanowi
podstawę organizmu, zaczniemy od niego studia nad właściwościami tkanek.
Główna część komórki to protoplazma - roztwór koloidalny przypominający galaretę.
Właściwości galarety są takie, Ŝe moŜe zawierać 99% wody, posiadając przy tym cechy ciał
starych i cieczy. Jest dobrym środowiskiem dla zachodzących reakcji chemicznych. Jednak
w galarecie nieustannie zachodzi proces stopniowego samoutrwalania się struktur
przestrzennych z powodu ciągłego łączenia się cząsteczek. W rezultacie galareta ma
tendencję do zmiany w rogową masę - kseroŜel. Jasne, Ŝe w takiej zagęszczonej
protoplazmie nie ma moŜliwości do normalnych, pełnowartościowych czynności. Komórki
giną. śeby tego uniknąć istnieje złoŜona ochrona przeciwkoagulacyjna tak wewnątrz
komórki, jak i w koloidalnym roztworze. Oto główne ogniwa tej ochrony:
Cykloza - prądy wewnętrzne i przegarnianie protoplazmy (czyli galarety) wewnątrz komórek.
Takie prądy występują nawet w komórkach chrząstkowych.
W zaleŜności od intensywności metabolizmu komórki zmienia się stan "galarety" - w kierunku
zagęszczenia lub rozcieńczenia.
Ochrona przeciwkoagulacyjna w roztworze koloidalnym zaleŜy od stanu miceli (cząsteczek).
Jądro miceli składa się głównie z białka. Zazwyczaj białko ma określony ładunek.
Powierzchnia białka jest warstwą adsorpcyjną, bardzo aktywną, na której zachodzą reakcje
fermentacyjne. Naokoło jądra i warstwy adsorpcyjnej (takie które mają nazwę granuli) tworzy
się warstwa dyfuzyjna z ładunkiem przeciwnym ładunkowi jądra. W tej warstwie znajdują się
ukierunkowane w określony sposób molekuły wody, tworząc wodną (solwatacyjną) otoczkę.
Otoczka ta uniemoŜliwia zbliŜanie się i sklejanie - koagulację - granul.
W taki sposób micela sama przeciwdziała sklejaniu się z podobnymi sobie za pomocą
następujących czynników:

54
 a. Szczególnej formy przestrzennej molekuły białkowej. Gdy zachodzi naruszenie tej
struktury - starzenie się, uszkodzenie - denaturacja, adsorpcja (przyklejanie) obcych
cząsteczek (ŜuŜle) - prowadzi do obniŜenia ładunku elektrycznego, zmniejszenia
solwatacyjnej otoczki i sprzyja zgęszczeniu galarety.
b. Wielkość ładunku cząsteczki białkowej przeciwdziała sklejaniu się cząsteczek.
Zmniejszenie ładunku jądra częściowej neutralizacji jonami przeciwnego ładunku,
prowadzi to do osłabienia otoczki solwatacyjnej i zagęszczania.
c. Solwatacyjną otoczka naokoło miceli równieŜ przeciwstawia się ich sklejaniu. Jeśli z
jakiegokolwiek powodu zmniejsza się ilość wody wewnątrz komórki, to równieŜ
sprzyja zagęszczaniu roztworu koloidalnego. Na przykład, co dzieje się po zjedzeniu
słonej ryby? Słona krew według prawa osmozy ciągnie wodę z komórki do siebie.
Powstaje pragnienie - potrzeba nasycenia komórki płynem i wyprowadzenia
niepotrzebnej soli.

A więc reasumując: ochrona przeciwkoagulacyjna protoplazmy komórek i płynnego

środowiska organizmu składa się z:

1. Cyklozy
2. Metabolizmu
3. Zachowania stałej struktury przetrzennej formy białkowej - jądra miceli
4. Optymalnego ładunku miceli
5. Dostarczania odpowiedniej ilości płynów w organizmie.

W sytuacji zakłócenia tej ochrony w tzw. "galarecie" i w środowisku płynnym zachodzą

zmiany w 2-ch kierunkach: koacerwacji (gromadzenia) i koagulacji (zgęszczenia).
KOACERWACJA roztworu koloidalnego zaczyna się gdy cząsteczki częściowo utraciwszy
swoją solwatacyjną otoczkę zbliŜają się do siebie i tworzą wspólną otoczkę wodną, W takiej
wspólnej otoczce mogą zachodzić dalsze procesy odwodniania, zbliŜania się cząstek i
wydzielanie się ich w osadzie. Przy czym kropla koacerwacyjna ma większą gęstość niŜ
roztwór koloidalny, który ją stworzył. Zgęstnienie powoduje utrzymanie przez tę kroplę
przeróŜnych substancji: barwników, soli, produktów przemiany; natomiast działanie
fermentów w takiej kropli zostaje znacznie osłabione. Takie właśnie krople przyczyniają się
do powstawania skrzepów osadów w moczu, komórce i Ŝółci. Proces ten jest główną
przyczyną odkładania się kamieni, soli i piasku.
KOAGULACJA przechodzi przez trzy stadia:
"Dojrzewanie" - wzmacnianie właściwości mechanicznych szkieletu koloidalnego.
Zewnętrznie przejawia się to w częściowej utracie elastyczności, a następnie - w
usztywnieniu ciała rano. Najpierw ciało zachowuje się jak by było z drewna, a później
człowiek "rozrusza" się i to mija.
"Starzenie się" - szkielet koloidalny zagęszcza się w takim stopniu, Ŝe wyciska z siebie płyn i
zmniejsza się objętościowo. Stan ten powoduje dwa rodzaje patologii: zagęszczanie i
rozcieńczanie. Zagęszczanie prowadzi do zakrzepicy, niedroŜności, zrostów, naruszenia
formy organów (na przykład zastawek serca). Rozcieńczenie spowodowane wyciśnięciem
płynu z roztworu koloidalnego tworzy strefy, w których zostają odkładane wysięki, "ŜuŜle",
sole węglowodany, z dalszym rozwojem procesów destrukcyjnych, prowadzących do
reumatyzmu i tworzenia się cyst.
"Stadium kseroŜelu" - dalsze odwodnienie roztworu koloidalnego, znaczne zmniejszenie się
jego objętości. Zamienia się przy tym w rogowatą masę, wewnątrz której powstają ogromne
siły spręŜenia. Na skutek tego wszystkie zawarte w nim substancje zostają sprasowane w
twarde kamienie. W taki sposób, według opinii wielu naukowców, medyków, dietetyków -
powstają kamienie wątrobowe, Ŝółciowe i nerkowe. A zatem pierwszy poziom koloidalny

55
organizmu juŜ rozpatrzyliśmy. Przechodzimy do następnego - tkanek łączących z roboczymi
komórkami organizmu.
Dzięki tej tkance zachodzi mnóstwo innych procesów: "dostawa" wody, soli i innych
substancji, regulacja reakcji enzymatycznych, regeneracja tkanek, zwalczanie infekcji i wiele
innych.
Tkanka łącząca składa się z białka kolagenu, który stanowi do 30% wszystkich białek
organizmu. Jego molekuła składa się z trzech łańcuchów aminokwasów. W procesie
starzenia się organizmu, cienkie nici kolagenu łączą się w grube "liny". WiąŜe się to ze
zmianą patologiczną "stelaŜu" łączącego organy wewnętrzne, wiązadła, ścięgna. W
konsekwencji - ściskanie organów wewnętrznych i odwodnienie ich. Pogarsza się
odŜywianie, słabnie odporność. W samej tkance łącznej na poziomie komórkowym
występuje koagulacja na zasadzie "starzenia się".
W tkance łącznej zostały przez samą naturą zakodowane tendencje do spręŜania i
zgęszczania.
Jeśli zaś rozpatrywać cały organizm człowieka jako jedną całość, okazuje się, Ŝe z powodu
stałej utraty płynu przez cerę, przy oddychaniu i oddawaniu moczu oddziaływuje na nas siła
spręŜająca i wysuszająca.
Teraz moŜemy zdać sobie sprawę z tego ogromnego wysiłku naszego organizmu,
przeciwstawiającego się procesom ucisku i odwodnienia. Zatem nasze zadanie to codzienne
przeciwstawianie się za kaŜdą cenę siłom ucisku i odwodnienia. Ściskającej sile Yang
musimy przeciwstawić rozszerzającą siłę Ing. Niestety, często robimy na odwrót. Dziwimy
się, dlaczego w naszym organizmie pojawiają się stwardnienia, kamienie i inne patologiczne
twory.
Ad 3. Orientując się we właściwościach koloidów protoplazmy komórek i płynów, tkanki
łącznej i całego organizmu, będziemy wiedzieli o charakterze oddziaływania - korzystnym
czy niekorzystnym - na niego środowiska zewnętrznego, produktów odŜywiania itp.
Na przykład wpływ środowiska zewnętrznego. PoniewaŜ protoplazma komórek i płyny
organizmu stanowią płynną galaretę, ochłodzenie sprzyja zagęszczaniu, a rozgrzewanie -
rozcieńczaniu.
Sucha pogoda, odwadniając organizm będzie zagęszczała galaretę, natomiast wilgoć ją
rozcieńczy.
W taki sposób ustaliliśmy dwa przeciwstawne zjawiska: łączenie zimna i suszy sprzyja
zagęszczaniu koloidów organizmu, odwodnianiu komórek, wydzielaniu się w osadzie złogów
i soli, a takŜe innych substancji; łączenie ciepła i wilgoci sprzyja rozcieńczaniu i regeneracji
właściwości roztworów koloidalnych, wprowadza zalegające "ŜuŜle", sole i inne substancje w
stan bardziej płynny, ułatwiając tym wyprowadzanie z komórek wszystkiego, co szkodliwe i
zbędne.
Teraz staje się zrozumiałe, Ŝe na początku kaŜdego czyszczenia naleŜy uprzednio
rozcieńczyć koloidy organizmu, wprowadzić je w stan bardziej płynny, umoŜliwiający
swobodną cyrkulację. Ułatwiać to będzie proces wydalania zanieczyszczeń.
W przeciwnym wypadku gęsta galareta mocno utwardzi się w organizmie, utrzymując
wszystkie ŜuŜle (np. zgęstniała Ŝółć w woreczku Ŝółciowym). Dlatego jakakolwiek procedura
oczyszczająca bez uprzedniego przygotowania - zmiękczenia organizmu za pomocą
ogrzewania i uwalniania - nie przyniesie wielkiego efektu.
Jak moŜna oczekiwać, wielki wpływ na stan koloidów mają produkty odŜywiania. Całe nasze
poŜywienie stanowią roztwory koloidalne (białko mięsa, mleka, sera, jaj, produkty
zawierające mąkę i skrobię, owoce i warzywa).

56
Produkty te zostają rozdrobnione w jamie ustnej, zmoczone śliną, pęcznieją w Ŝołądku i dalej
w miarę trawienia i wchłaniania dostają się do krwi. W naczyniach krwionośnych dochodzi do
spotkania koloidów organizmu z koloidami poŜywienia.
W tym momencie zwiększa się gęstość płynnego środowiska organizmu. PrzewaŜająca ilość
substancji odŜywczych zostaje oddana podczas gotowania. Oznacza to, Ŝe nie posiadają
Ŝadnego ładunku i mają tendencję do koagulacji. śeby do tego nie doszło, organizm oddaje
część swego ładunku elektrycznego - kosztem obniŜenia ładunku, który posiadał w
komórkach, krwi i limfie. Powtórzenie tego procesu kilka razy dziennie, z roku na rok obniŜa
nasz poziom energetyczny. Koloidy na wszystkich poziomach organizmu gęstnieją, powstają
strefy zastoju, gdzie rozwijają się procesy koaceracji i koagulacji (zagęszczanie, łączenie się,
tworzenie osadów, kseroŜelu).
Niesprzyjające warunki otaczającego środowiska chłód, susza, przeciągi itd., mało aktywny
tryb Ŝycia, odŜywianie się gotowanymi produktami, pozbawionymi ładunku elektrycznego i
szczególnie łatwo tworzącymi kseroŜele (mleko, sery, mąka, skrobia, białko zwierzęce) są
przyczyną powstawania w organizmie kamieni, cyst i guzów. MoŜna zauwaŜyć kilka stopni
tego procesu: tracimy giętkość, marzną nam ręce i nogi, ciało zachowuje się jak by było z
drewna, aŜ w końcu pojawiają się stałe objawy ograniczające ruch. Jeśli zauwaŜymy u siebie
takie symptomy - najwyŜszy czas zacząć oczyszczanie. W przeciwnym wypadku czekają nas
o wiele powaŜniejsze problemy.
Ad 4. U podstaw oczyszczania leŜą trzy główne zasady: likwidacja przyczyny zagęszczenia
koloidów, rozcieńczenie koloidów i stosowanie skutecznych środków rozcieńczających i
rozbijających kamienie.
Co robić by nie dopuszczać do zagęszczania koloidów? Wymaga to na pewno trochę pracy:

1. NaleŜy ograniczyć lub w ogóle wyłączyć z jadłospisu produkty niebezpieczne: mięso,

rybę, nabiał, który zawiera duŜo kazeiny; produkty z zawartością skrobi, zwłaszcza
drobnego przemiału (chleb, droŜdŜówki, ciasta).
2. Wykluczyć teŜ naleŜy wpływ niekorzystnych czynników atmosferycznych: chłód,
suszę, przeciągi, upał; zmienić mało aktywny tryb Ŝycia (sprzyjający zastojom) na
bardziej aktywny.

Jeśli będziemy trzymać się tych zasad zlikwidujemy główną przyczynę powstawania
wszystkich kamieni i stwardnień - zastoin.
By rozcieńczyć koloidy i zwiększyć ich cyrkulację postępujemy następująco:

1. Wykorzystujemy ciepło w przeróŜnych formach. Do ogólnego ogrzewania organizmu

nadają się znakomicie wanny, sauny, łaźnie. Do ogrzewania miejscowego - ciepłe
kompresy, termofory, plastry itd. Te procedury automatycznie zwiększają cyrkulację
płynów w organizmie;
2. Stosujemy środki rozcieńczające. Tu moŜna zastosować niejedną moŜliwość: wodę
destylowaną, wodę destylowaną namagnesowaną, wodę ze stałego lodu. Te rodzaje
wody dzięki swojej czystości, ładunkowi i strukturze znakomicie przemywają
organizm, wypłukują z niego ŜuŜle i normalizują skład roztworów koloidalnych.
Wspaniałym środkiem są płyny nasycone biokoloidami: wywary, nastawy, soki itp. Te
wspaniałe moczo- i Ŝółciopędne środki absorbują ŜuŜle i wyprowadzają je z
organizmu.

Cieplne i cyrkulacyjne procesy w organizmie wzmocnią przyprawy jak: pieprz, papryka,

goździki, imbir, cynamon.
Bardzo dobrą przyprawą jest piołun, ale naleŜy dawkować go ostroŜnie - 2-3 razy w ciągu
roku przez tydzień.

57
 Praktyka oczyszczania
Oczyszczanie roztworów koloidalnych organizmu

Ze względu na uzdrawiający efekt ta procedura jest najwaŜniejsza, ale przystąpić do niej

moŜna tylko po oczyszczeniu jelita grubego i wątroby.
Zdrowie, młodość, energetyka, zdolności - zaleŜą przede wszystkim od czystości miceli i
stanu strukturalnego roztworów koloidalnych (protoplazmy komórek, krwi, limfy itd.).
By prawidłowo wykorzystać tę nadzwyczaj waŜną procedurę naleŜy:

uprzednio zmiękczyć koloidalną galaretę ogrzewając organizm (kąpiele, sauna);

nasycić galaretę strukturowaną wodą;

oczyścić micele - woda powinna być maksymalnie czysta;

zwiększyć ładunek miceli, a dla lepszego oczyszczenia na jakiś czas zastosować
głodówkę.

Zatem, w ciągu 3-6 miesięcy regularnie chodzimy do sauny, lub bierzemy ciepłe kąpiele. W
ten sposób zmiękczamy galaretę i wzmacniamy procesy cyrkulacyjne, sprzyjające
wyprowadzaniu złogów. W tym czasie pijemy (i przygotowujemy jedzenie) tylko z "wodą
Protijewa".
"Wodę Protijewa" otrzymujemy w ten sposób, Ŝe do zamraŜarki wstawiamy pojemnik z wodą,
wyjmujemy go po 4-5 godzinach.
Wodę przelewamy do innego pojemnika. Pozostały w pierwszym pojemniku lód składa się z
molekuł cięŜkiej wody, która zamarza przy temperaturze 3,8° C, a potrzebna organizmowi
zamarza przy minus 1°C.
"CięŜki lód" wyrzucamy, a pojemnik z wodą stawiamy z powrotem. Gdy zamarznie około 2/3
objętości, resztę wody wylewamy.
Zawiera ona róŜne domieszki. Pozostały lód jest zamarzniętą wodą Protijewa, oczyszczoną
w 80% i zawierającą 16 mg "wapnia w 1 litrze. Optymalna dla organizmu zawartość wapnia
w wodzie - 820 mg/l.
Taką wodę piją ludzie długowieczni. Zostaje tylko roztopić lód. Jeśli nasze jedzenie będzie
zawierało mniejsze ilości produktów z właściwościami kleistymi (nabiał, mięso, skrobie,
gluten), tym samym uzyskamy lepsze efekty. Wstrzymywanie się od jedzenia raz i w
tygodniu przez 24-36 godzin (moŜna dłuŜej) wzmocni oczyszczenie. śeby zachęcić do tego
potęŜnego w działaniu rodzaju oczyszczania przytoczę kolka przykładów.
Przykład 1.
A. Łobza cierpiał na niewydolność wątroby (wcześniej usunięto mu jedną nerkę), miał
miaŜdŜycę tętnic, ciągłe przeziębienia. Poruszał się z trudem. W ciągu 3 lat pił wodę
Protijewa. Schudł z 97 do 84 kilo. Wygląda wspaniale, jest zadbany, energiczny, pojawiły się
rumieńce na twarzy. Cera gładka, bez zmarszczek. PrzecieŜ 3 lata temu miał bardzo gęstą
krew, nabrzmiałe Ŝyły. Pozytywne symptomy wskazują na regenerację roztworów
koloidalnych - stąd zdumiewające rezultaty.
Przykład 2.
Paul Bregg stosował regularnie 24-36 godzinne głodówki, pijąc tylko wodę destylowaną.
OdŜywiał się tylko naturalnymi produktami, bogatymi w biokoloidy. Dzięki temu pozostawał
zawsze niesamowicie energiczny, duŜo pracował i miał nieprzeciętną pamięć wzrokową.

58
Przykład 3.
H. Uoker radzi wypijać duŜe ilości świeŜo wyciśniętych soków z owoców i warzyw. Soki
stanowią naturalne roztwory koloidalne z naładowanymi micelami i strukturowaną wodą.
Strukturowana woda soków rozcieńcza zgęstniałą galaretę, micele absorbują brud (osady) i
oczyszczają ja. Uoker Ŝył 110 lat. Oprócz sokoterapii stosował głodówki i odŜywianie
wykluczające produkty z zawartością naturalnych klei: zwierzęcych i skrobiowych.

Oczyszczanie koloidów komórki i środowiska wewnętrznego organizmu

Wywary z młodego igliwia jodły, sosny i świerku są do tego celu wspaniałe. Są one
ściągające w smaku. Dzięki temu działają wysuszająco, osłaniające i wspomagają
wydalanie. Dodatkowo rozjaśniają cerę i chłodzą ją.
Wywary stosujemy do wewnątrz lub dodajemy je do kąpieli.
Wywar do picia przygotowujemy w następujący sposób. 5 łyŜek stołowych rozdrobnionego
młodego (tegorocznego) igliwia zalewamy 0,5 litrem wrzątku. Gotujemy przez 10 minut na
wolnym ogniu, zostawiamy przez noc w ciepłym miejscu, następnie odcedzamy. Otrzymany
płyn wlewamy do termosu i pijemy w ciągu dnia zamiast wody (musi być ciepły). NaleŜy
przygotowywać codziennie świeŜy wywar i pić go jako ciepły (36-40° C). Okres picia ustala
się indywidualnie. W rozpoznaniu oddziaływania pomocnym nam będzie nasz mocz. Jego
zmętnienie wskazuje na prawidłowy kierunek kuracji. W miarę rozpuszczania ŜuŜli i soli,
mocz będzie nabierał coraz innych kolorów. Sygnałem na zakończenie czyszczenia będzie
przywrócenie moczowi naturalnego koloru i przejrzystości.
Okres po Nowym Roku jest dobrą porą na tę kurację. Po pierwsze nie ma problemu ze
zdobyciem igliwia - choinki są przecieŜ w prawie kaŜdym domu. Po drugie biorytmy nerek i
pęcherza są w tym czasie najmocniejsze, dzięki czemu moŜemy nie obawiać się ich
obciąŜenia poprzez obfite wydalanie zanieczyszczeń.
Wywar do kąpieli: 1 kilogram suchej wagi rozdrobnionych gałązek, szyszek i igliwia
gotujemy w 7-8 litrach wody około 30 minut. Przykrywamy szczelnie i zostawiamy na 12
godzin, dodajemy do kąpieli (temperatura kąpieli 36-40° C). Długość zabiegu zaczynamy od
10-20 minut i stopniowo zwiększamy. Stosujemy 2-3 razy tygodniowo. Po kąpielach
bierzemy zawsze chłodny prysznic przez 10-20 sekund. Taka kuracja trwa około miesiąca.
Najlepszy efekt uzyskamy łączeniem kąpieli z igliwia z piciem wywaru. Wywar z igliwia
wydala z organizmu oprócz toksyn i złogów - radyonukleotydy. Takie oczyszczanie zwalcza
około 80% wszystkich chorób; między innymi choroby skóry, schorzenia naczyń i zaburzenia
systemu nerwowego. Nadzwyczaj waŜne jest oczyszczenie kaŜdej komórki organizmu z
"toksyn zmęczenia", które powstały w sposób naturalny i powinny zostać wydalone
natychmiast. Jeśli organizm nie czyni tego w swoim czasie, rozwija się samozatrucie,
pierwszą oznaką czego jest szybkie zmęczenie.

Oczyszczenie organizmu ze złogów i soli

Ciekawą koncepcje procesu oczyszczania zaproponował B. Bołotow. Jak wynika z jego

badań organizm dorosłego człowieka moŜe wydalić 2-3 kg soli zalegającej głównie w tkance
łącznej i kościach.
Cały oczyszczający zabieg przeprowadzamy w dwóch etapach. W pierwszym etapie
zamieniamy ŜuŜle zalegające w organizmie w sole. W drugim dobieramy substancje
sprzyjające wyprowadzeniu z organizmu tych soli.
By pozbyć się złogów z tkanek łączących, Bołotow proponuje oddziaływać na nie kwasami.
NaleŜy wprowadzać do organizmu takie kwasy (np. kwas nikotynowy, mleczny, cytrynowy,
skorbinowy, palmitynowy, stearynowy), które:

1. są bezpieczne dla zdrowia,

59
 2. mogą rozpuszczać złogi, zamieniając je w sole.

Takie kwasy powstają w rezultacie fermentacji tlenowej komórek pochodzenia zwierzęcego.

By wzmocnić fermentację Bołotow zaleca spoŜywanie kwaszonych ogórków, pomidorów,
kwaszonej kapusty, buraków, marchwi, cebuli, czosnku, piwa, wielu rodzajów wina (nalewki,
portwein, caberne), produktów zawierających droŜdŜe, produktów kwaśno-mlecznych
(twaróg, ser, bryndza, kefir, jogurt itp,), octu jabłkowego. KaŜdy organ jest przystosowany do
wykorzystywania swoich kwasów. Dlatego trzeba starać się odnajdować jak najszersze
zastosowanie. Ocet jabłkowy dobrze jest dodawać do kwaśnego mleka: jedna łyŜeczka
(czasami łyŜka) na szklankę mleka z dodatkiem łyŜeczki miodu. Pijemy 1 raz dziennie w
czasie posiłku. W ogóle ocet naleŜy dodawać do herbaty, kawy, zupy.
W trakcie przemiany ŜuŜli w sole poŜądane jest wykluczenie ze swojego jadłospisu olejów,
które są silnym środkiem Ŝółciopędnym, i które zwalniają proces przemiany. Natomiast w tym
okresie spoŜywamy przewaŜnie produkty mięsne i lybne ze względu na intensywniejsze
zakwaszenie.
Istotą I etapu jest stworzenie ogólnego zakwaszenia organizmu i wprowadzanie produktów
uruchamiających mechanizm fermentacji (wyŜej wymienionych produktów kwaszonych). Po
zjedzeniu lub wypiciu słodkich produktów zaleca się kłaść na język kilka ziarenek soli
kuchennej. Powoduje to reakcję Ŝołądka, zmusza go to do wyrzucania kwaśnych fermentów
- pepsyn, które sprzyjają lepszej przemianie ŜuŜli w sole, i które niszczą chore komórki
organizmu.
Na zakończenie Bołotow podkreśla, Ŝe proces przemiany jest wolny nawet przy
systematycznym utlenianiu. Dlatego waŜne jest wykonywanie w trakcie oczyszczania
ćwiczeń fizycznych, masujących ciało.
W rezultacie przemiany, w organizmie powstają sole: mineralne, alkaliczne, kwaśne,
rozpuszczalne i nierozpuszczalne w wodzie. Zwykle nierozpuszczalne są sole alkaliczne,
mineralne i tłuste typu uratów, a takŜe fosforany i szczawiany.
Znana jest zasada: podobne rozpuszcza się w podobnym. MoŜna ją tutaj stosować i
rozpuszczać sole alkaliczne w organizmie.
W tym celu trzeba wprowadzać równieŜ alkalia bezpieczne dla zdrowia: pewne wywary i
soki. Na przykład herbata z korzeni słonecznika świetnie rozpuszcza wiele soli.
Jesienią zbiera się grube części korzeni, obcina się drobne korzonki, dokładnie myje i suszy.
Potem rozdrabnia się je i gotuje (na 3 litry wody dodać naleŜy l szklankę korzeni). Gotować
herbatę naleŜy około 1-2 minut. Trzeba ją wypić przez 2-3 dni. Potem te korzenie znów
naleŜy ugotować w takiej samej ilości wody, ale juŜ 5 minut, napar pić naleŜy teŜ przez 2-3
dni. Dalej sporządza się herbatę z następnej porcji itd. Herbatę tę naleŜy pić w duŜej ilości
pół godziny po posiłku. Sole będą wydalane po 2-3 tygodniach kuracji. Mocz nabierze koloru
rdzy. Pić do tej pory, aŜ będzie przezroczysty.
W tej fazie oczyszczania nie jemy pikantnego, słonego i kwaśnego poŜywienia. Jedzenie
powinny stanowić przewaŜnie produkty roślinne.
Dobrze rozpuszcza sole herbata ze skrzypu polnego, korek z arbuza, wąsy z dyni.
Wspaniale rozpuszczają sole soki z korzeni pietruszki, chrzanu, liści podbiału pospolitego,
podróŜnika, rzepy.
Dawkowanie: nie więcej niŜ 100 gramów, 30 minut po jedzeniu.
Najbardziej praktycznym sposobem jest wykorzystanie soku z czarnej rzepy. Znakomicie
rozpuszcza minerały w przewodach i woreczku Ŝółciowym, nerkach, pęcherzu, w naczyniach
krwionośnych.

60
NaleŜy wziąć 10 kg czarnej rzepy, umyć ją i nie obierając wycisnąć sok (około 3 litrów). Sok
trzymamy w lodówce, a wytłoczyny mieszamy z miodem w proporcji: 1 kg rzepy, 300 g miodu
(500 g cukru), i na koniec dodajemy serwatkę. Przechowujemy to w cieple, pod cięŜarem,
Ŝeby nie pleśniało. Sok zaczynamy pić po łyŜeczce do herbaty, l godzinę po jedzeniu. Jeśli
nie wystąpią bóle wątroby, dawkę moŜna stopniowo zwiększać, najpierw zaŜywamy łyŜkę
stołową, potem dwie i tak dochodzimy do 100 gramów. Sok z czarnej rzepy jest silnym
środkiem Ŝółciopędnym. Jeśli w przewodach Ŝółciowych nagromadziło się duŜo soli,
przejście Ŝółci jest utrudnione i to jest przyczyną bólu. Poduszka elektryczna na wątrobie lub
gorące kąpiele powinny pomóc. Jeśli ból jest do zniesienia kurację kontynuujemy dopóki
mamy jeszcze sok. Zwykle bóle występują tylko na początku, później zanikają. Wyjście soli z
organizmu jest niewidoczne, ale efekt takiego czyszczenia jest olbrzymi.
Czyszczenie przeprowadzamy 1-2 razy na rok, unikając produktów pikantnych i kwaśnych.
Kiedy sok skończy się zaczynamy jeść wytłoczyny po 1-3 łyŜek w czasie posiłku. Wzmacnia
to tkankę płuc i system sercowo-naczyniowy.
Reasumując:

1. NaleŜy wzmocnić w organizmie procesy utleniające.

2. NaleŜy regularnie nasycać organizm kwasami.
3. Kwasy te powinny być przeznaczone dla wszystkich organów - dla kaŜdego organu
odpowiedni kwas.
4. W okresie przemiany złogów w sole dieta powinna sprzyjać utlenianiu środowiska
wewnętrznego organizmu. Zaleca się jedzenie produktów zakwaszających organizm:
mięsa, ryby, grzyby, produkty mleczne.
5. Dobrać substancję - nośnik, która by z łatwością przenikała do wszystkich miejsc
organizmu, dostarczając im kwasy do utleniania złogów (przekształcania ich w sole).
6. Dobrać bezpieczne roztwory do rozpuszczania soli.
7. Dobrze jest zaplanować sobie dietę roślinną.

Punkty 1-5 dotyczą pierwszego etapu oczyszczania - przemiany ŜuŜli w sole, punkty 6 i 7
dotyczą drugiego etapu - rozpuszczania i wyprowadzania soli z organizmu.
Jedyną wadą tej metody jest dość długi okres pojawiania się oczekiwanych rezultatów. Lecz
czas ten moŜna znacznie skrócić i wzmocnić efektywność, gdy wykorzystamy unikalny
produkt własnego organizmu - urynę, a dla ogólnego zakwaszenia - głodówkę. Wówczas
schemat będzie wyglądał zupełnie inaczej.

1. Wzmacniaczem procesów utleniania w organizmie jest ciepło: gorące kąpiele, sauna.

2. i 3. Własna uryna posiada wszystkie kwasy, dla kaŜdego organu i w bezpiecznej
ilości.

4. Uryna jest mocno zakwaszonym płynem. Jej efektywność moŜna zwiększyć

wielokrotnie stosując głodówki (zachodzi przy tym zmiana środowiska wewnętrznego
organizmu w kierunku kwasowości). Łączenie urynoterapii z głodowaniem daje nam
najmocniejszy naturalny utleniacz organizmu.
Jest to zaiste boski proces dany nam do leczenia najgorszych chorób.
5. Podstawą uryny jest strukturalny płyn organizmu, który posiada najlepsze właściwości
przenikające.
6. Uryna idealnie odpowiada znanej juŜ zasadzie homeoterapii - podobne rozpuszcza
podobne.
7. NaleŜy jeść warzywa i kasze na wodzie, które sprzyjają umiarkowanej zasadowości
organizmu.

Kompresy ze starej (z mocnym zapachem amoniaku), odparowanej od 1/4 objętości uryny

przykładane na miejsce koncentracji soli będzie sprzyjało ich rozpuszczeniu.

61
Stąd najszybsze i najbardziej efektywne oczyszczenie organizmu ze złogów i soli: głodować
w ciągu 3-7 dni, codziennie w czasie głodówki brać gorące kąpiele, pić od 3 do 5 razy
dziennie po 100 g uryny i wody, codziennie robić lewatywy z 1 litra uryny, a w przypadku
silnego poraŜenia organizmu przez sole, na miejscu ich koncentracji kłaść kompresy ze
starej (z mocnym zapachem), odparowanej uryny.
W trakcie oczyszczania zauwaŜymy wzrastającą z dnia na dzień giętkość naszego
organizmu - jest to wskaźnik pozbycia się soli. Po okresie głodówki wzrosną siły Ŝyciowe
organizmu we wszystkich jej przejawach. Dalsze prawidłowe odŜywianie przedłuŜy znacznie
efekty tej procedury.
To jest najlepsza procedura oczyszczająca ze wszystkich znanych. Stosując ją 3-4 razy w
roku nie musimy przeprowadzać jakichkolwiek czyszczeń innego rodzaju.
Przejdźmy do konkretnych przykładów.
Przykład 1.
Historia p. Anny z Pawłogradu: miałam ciągłe bóle gardła, zwłaszcza jesienią i zimą. Od
czasu do czasu pobolewała mnie wątroba, poniewaŜ 2 razy chorowałam na Ŝółtaczkę. W
pierwszym tygodniu piłam mocz z całego dnia - wystąpiły zaparcia. Zaczęłam pić ciepłą, nie
przegotowaną wodę - pojawiły się obrzęki powiek. Zmniejszyłam ilość moczu - piłam
najpierw 2-3 razy dziennie, później tylko rano. Po miesiącu "kuracji" poczułam się źle.
Zaczęła mnie mocno boleć wątroba, czasami występowały gwałtowne bóle w całym prawym
boku. Odstawiłam leczenie, nie wolno mi jeść. Piję tylko soki.
W nocy męczą mnie bóle wątroby. Lekarz powiedział, Ŝe miałam gdzieś małą ranę, a mocz
ją przeŜarł. Obawiam się, Ŝe mocz równieŜ mógł przeŜreć wątrobę. Mocz jest teraz gęsty,
mętny i ciemny. Co ma teraz robić? Zanim nie zaczęłam "leczenia" miałam jasny i przejrzysty
mocz. W domu na mnie krzyczą, Ŝe wierzę we wszystko. Bardzo schudłam, nie mogę jeść.
Kto zatem mnie teraz wyleczy?
Objaśnienia i zalecenia:
Ta kobieta jest dosłownie zatkana przez ŜuŜle (częste przeziębienia i chora wątroba).
Intensywne picie uryny spowodowało obciąŜenie systemów wydalających ( jelita odmawiają
pracy, zachorowała wątroba). Mętny mocz sygnalizuje uruchomienie systemu wydalającego
ŜuŜle i sole - wszystko jest w porządku. Tylko, Ŝe proces ten naleŜy doprowadzić do końca.
Dla ułatwienia dobrze jest oczyścić jelito grube i wątrobę. Bołotow pisze: "NaleŜy pamiętać,
Ŝe pozytywnych rezultatów leczenia nie uzyskamy bez stanów stresowych w organizmie".
Pani Anna przeŜyła właśnie taki okres. Musi uzbroić się w cierpliwość i pomagać
organizmowi: więcej pić, chodzić do sauny. Jeśli człowiek tego nie rozumie, niech zaczyna
bardzo ostroŜnie, słuchając się własnego organizmu, a nie głupców, którzy mogą
powiedzieć, Ŝe mocz przeŜarł wątrobę.
Przykład 2.
A. N., 47 lat, z Pawłogradu. JuŜ 2 lata pracuję nad sobą według pana ksiąŜek. Po pół roku
dosłownie zmartwychwstałem. Miałem ból w stawach, częste skurcze, drętwienie rąk i nóg,
do tego cukrzyca, reumatyzm, egzema, łuszczyca - o tym wszystkim praktycznie
zapomniałem. Moje siły Ŝyciowe gwałtownie wzrosły. Czyściłam wątrobę 2 razy. Po raz
pierwszy wypiłem 200 g oleju z oliwek i 200 g uryny (100 g starej, tygodniowej i 100 g
świeŜej), gdyŜ cytryn w ogóle nie było. Oczyszczenie było dość trudne. Wieczorem miałem
nieduŜe rozwolnienie, rano zaś, od czwartej do siódmej rano zostałem dosłownie wykręcony:
wyciekało ze mnie bez przerwy coś brązowego i czarnego, jakieś płatki, kawałki itp.
Schudłem 12 kg w ciągu tygodnia! Drugie czyszczenie przeprowadziłem w listopadzie - z
mniejszym efektem, chociaŜ tym razem wypiłem po 300 g cytrynowego soku i oleju z oliwek.

62
Objaśnienia i zalecenia:
Człowiek ten był wypełniony ŜuŜlem - stąd tak wiele chorób. Całkowicie przypadkowo
zastosował on jedną z najbardziej skutecznych z istniejących w przyrodzie procedur
oczyszczających. Wypił razem z olejem 100 g starej (ponad siedmiodniowej) uryny. Dla
zrozumienia mechanizmu tej procedury zwrócimy się znów do Bołotowa.
Bołotow badał fermenty - produkty przebiegu czynności fizjologicznych w ustroju
pochodzenia roślinnego i zwierzęcego (droŜdŜe, bakterie serwatki), naturalnych dla
organizmu człowieka.
W rezultacie doszedł do wniosku, iŜ fermenty stworzone z podobnych bakterii posiadają
zdolności do odnawiania i oczyszczania powierzchni, na której się znajdują (cerę, układ
Ŝołądkowo jelitowy, strefy oczu, nosa, gardła, uszu, płuc). Aby otrzymać te fermenty Bołotow
zaleca: przygotować 3 litry serwatki, 1 szklankę cukru i 1 szklankę suchych lub świeŜo
pokrojonych ziół.
Zioła włoŜyć do woreczka z gazy i za pomocą cięŜarka opuścić na dno słoika.
Jeśli serwatka została przegrzana (zginęły bakterie mleczne), naleŜy dodać 1 łyŜeczkę od
herbaty śmietany, która zawiera zawsze zdrowe bakterie mleczne. Słój naleŜy nakryć 2-3
warstwami gazy.
Przetrzymujemy w ciepłym, zacienionym miejscu.
W ciągu 2-3 tygodni powstaną silne bakterie mleczno - kwasowe. Produkty przebiegu ich
czynności mają zdolność odnawiania i oczyszczania wszystkich powierzchni organizmu
człowieka. Jeśli taki kwas będzie spoŜywany w ciągu 2 tygodni po 1/2 szklanki, pół godziny
przed jedzeniem, nabłonkowe powierzchnie Ŝołądka i jelit zostaną całkowicie oczyszczone i
zregenerowane.
Wróćmy jednak do uryny. W trakcie jej starzenia się rozwijają się procesy fermentacyjne,
produkując nadzwyczaj zdrowe dla organizmu fermenty (podobne jak w serwatce). Jeśli taką
urynę wypijemy, jak to uczynił A. N., zacznie ona oczyszczać i regenerować tkanki
nabłonkowe organizmu.
Moc takiego czyszczenia jest niesamowita, a idący za tym efekt wprost unikalny. Człowiek
ten prawidłowo ocenił to, co się z nim działo, jako kryzys oczyszczający (wyszło z niego 12
kg patologicznie zmienionej tkanki!) nie zaczął krzyczeć: "zatruło mnie, pomóŜcie,
wyleczcie!"
Przykład 3.
Galina Klarkowna, miasto Dniepropietrowsk. Przed miesiącem trafiła do mnie ksiąŜka
"Urynoterapia". W ciągu miesiąca odniosłam niesamowite sukcesy. Łatwo piszę do pana
prawą ręką. Moja diagnoza z 1983 roku brzmiała: "Choroba reumatoidalna, gościec
przewlekły, postępujący, tętniak aorty." Nie biorę Ŝadnych lekarstw!
Objaśnienia i zalecenia:
Aby całkowicie wyleczyć powykręcane przez reumatyzm stawy, powinna dodatkowo trzymać
chore miejsca w gorącej wodzie i kłaść na nie kompresy ze starej uryny. Jeść tylko produkty
roślinne, wprowadzić więcej ruchu w celach szybszego utleniania ŜuŜli i wypłukiwania soli.
Naturalnie, naleŜy oczyścić jelito grube i wątrobę.

Przykład 4.
Inwalida wojenny pan Michał z miasta Charkowa. W 1990 r. zaczęły się bóle obu stóp.
Chodziłem z wielkim trudem. Pracowałem w duŜej fabryce. Wysłano mnie nad morze, do
sanatorium. To równieŜ nic nie pomogło. Postanowiłem wypróbować urynoterapię.

63
Zebrałem mocz wszystkich członków rodziny i swój, razem 3 litry. Podgrzewałem i trzymałem
w nim nogi po 15-20 minut przed snem. Po drugim razie bóle zniknęły. Przyjąłem 10 takich
procedur.
Objaśnienia i zalecenia:
Takie mikrokąpiele z ciepłej uryny szybko wyciągnęły sole. Na przyszłość naleŜy zmienić
charakter odŜywiania. W przeciwnym razie znów mogą utworzyć się złogi soli.
Przykład 5.
Marina W., 33 lata, Kijów. W wieku 28 lat, po Czamobylu nabawiłam się zapalenia
polistawowego. Zbiegło się to w czasie z ciąŜą. Kilka lat próbowałam się leczyć - z bólem
zakładam buty na nogi. Stawy były opuchnięte, bolały. Przeszło na palce rąk. Pojawiły się
kłopoty z wątrobą. W 1990 r. rozpoczęłam głodówkę według Bregga - 24 godziny
tygodniowo. Od początku 1991 r. przeprowadziłam oczyszczanie. Połączyłam oczyszczanie
wątroby z intensywną głodówką (2 tygodnie głodówki w ciągu 1,5 miesiąca).
Przeprowadziłam 3 procedury oczyszczające z przerwą 3-4 tygodni. Po pierwszym
oczyszczeniu wątroby, juŜ następnego dnia zniknęła opuchlizna ze stawów rąk, ale ból
pozostał. Straciłam około 10 kg wagi. Czułam się znacznie lepiej, ale wątroba bolała dość
często i nawet po nieznacznym przejedzeniu wracało zapalenie stawów (powstrzymać się
przed jedzeniem było cięŜko, gdyŜ po intensywnych głodówkach miałam wilczy apetyt). Na
domiar złego przestałam miesiączkować. Teraz wiem, Ŝe głodówka była zbyt mocnym
stresem dla mojego organizmu. Była teŜ jeszcze jedna przyczyna, której nie podejrzewałam -
zapalenie przydatków.
Od marca tego roku zaczęłam picie moczu l raz dziennie po 150-200 g połączone z
głodówką l raz w tygodniu po 36 godzin.
W dniu głodowania piłam dodatkowo duŜo wody.
Po tygodniu od rozpoczęcia urynoterapii wystąpił bardzo intensywny rozstrój Ŝołądka, który
trwał 2 tygodnie. Połączony był z wydalaniem nieprawdopodobnej ilości śluzu. Samoistnie
oczyściła się wątroba. Rozstrój Ŝołądka wystąpił gwałtownie razem z wystąpieniem
miesiączki (stało się to po 3 tygodniach od rozpoczęcia urynoterapii). W ciągu tych 3 tygodni
wróciłam do swojej wagi (utyłam 6-7 kg). Następnie całkowicie zniknęła opuchlizna ze
stawów rąk i nóg. Zostały tylko w dwóch palcach słabe wspomnienia po bólu. Po miesiącu (7
tygodni od rozpoczęcia urynoterapii) cykl menstruacyjny całkowicie wrócił do normy.
Po 8 tygodniach od rozpoczęcia urynoterapii całkowicie zniknęły bóle w stawach, uspokoiła
się teŜ wątroba i Ŝołądek. Dodatkowo wprowadziłam nacieranie ciała świeŜym moczem.
Objaśnienia i zalecenia:
Do normalizacji przemiany mineralnej w organizmie trzeba było oczyścić wątrobę. Zostało to
zrobione i dało pozytywny rezultat. Jednak została flegma, która zakłóca pracę całego
organizmu. śeby jej się pozbyć, naleŜało "zakwasić" organizm za pomocą ciepła, gło101
dówek i uryny. To równieŜ zostało wykonane. PotęŜny kryzys oczyszczający doprowadził do
normy pracę całego organizmu. Teraz Marina powinna kontynuować regenerację
normalnego koloidalnego stanu tkanek, prawidłowo się odŜywiać, stosować ciepłe
hydroprocedury (kąpiele, saunę), nie przesadzać z głodówką w chłodne pory roku. Rano jeść
zarodki pszenne, a w ciągu dnia pić wodę Profijewa.

Przykład 6.
Zinajda J. 56 lat, Krasnodar. JuŜ drugi dzień urynoterapii przyniósł zdumiewające rezultaty.
Zrobiło mi się ciepło, przestały dokuczać skurcze mięśni nóg, zniknęły bóle w krzyŜu.
Jeszcze w ciągu 3 dni miałam bóle, ale słabe i przytłumione. Po 6 dniach zniknęły
całkowicie.

64
Przykład 7
NadieŜda A., m. Energodar: W 1979 r. moja mama wyleczyła ostrogi na obu piętach. Kładła
na noc kompres z moczu, w dzień wkładała w skarpety zioła kanianki. Przez lato całkowicie
pozbyła się ostróg. Lekarze bardzo się dziwili.
Objaśnienia i zalecenia
Nie ma w tym nic nadzwyczajnego. Kompresy z uryny sprzyjały zakwaszaniu tych
fragmentów ciała - na skutek czego intensywnie rozwijały się procesy utleniające, niszczące
ostrogi. Sok kanianki sprzyjał odczynowi zasadowemu. Takie oddziaływanie środowiska
kwaśnego i alkalicznego na zmianę rozpuszczało i wyprowadzało z organizmu wszystkie
moŜliwe sole.
Oczyszczanie z soli za pomocą liści bobkowych
Na zakończenie tego rozdziału chcę zaproponować jeszcze jedną metodę oczyszczania z
soli, która daje zazwyczaj wspaniałe rezultaty.
5 gramów liścia bobkowego gotujemy w 300 g wody w ciągu 5 minut. Wywar przelewamy do
termosu i wypijamy w ciągu 12 godzin z przerwami, małymi łyczkami. Kuracja trwa 3 dni. Po
tygodniu moŜemy ją powtórzyć.
Nie trzeba się dziwić, jeśli mocz przy tym będzie zabarwiony na róŜowo, a potrzeby
oddawania moczu będą pojawiać się nawet co pół godziny. Chodzi o to, Ŝe sole zaczną
rozpuszczać się tak intensywnie, Ŝe mogą podraŜniać pęcherz.
Po 1-2 tygodniach, zauwaŜymy widoczne skutki kuracji i pojawi się elastyczność stawów,
znikną bóle na zmianę pogody.
Przykład:
Natalia N. 47 lat, Moskwa. Piłam liść bobkowy 5 razy - osteoporoza odcinka szyjnego
praktycznie została wyleczona.

Oczyszczenie organizmu z guzów (łagodnych, cystozowych, rakowych, polipów,

robaków, patogennych drobnoustrojów)

Posłuchajmy najpierw uczonych: Bołotow ma i tym razem na ten temat swoją, ciekawą
teorię. Twierdzi, Ŝe komórki (bez względu na ich ilość i róŜnorodność) mogą być
pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego. Przy czym, komórki roślinne w trakcie swojej
czynności tworzą substancje zasadowe (alkaliczne) i mogę ist nieć tylko w środowisku
alkalicznym. Przeciwnie, komórki zwierzęce produkują środowisko kwaśne i tylko w nim są
zdolne do Ŝycia.
Naukowcy wyciągają więc wniosek: wszystkie komórki chorobotwórcze dla zwierząt są
pochodzenia roślinnego, a dla roślin, odpowiednio, są pochodzenia zwierzęcego. Innymi
słowy, człowiek lub zwierzęta mogą chorować tylko "z winy" komórek roślinnych. Komórka
rakowa, to równieŜ komórka pochodzenia roślinnego. PoniewaŜ komórki roślinne mogą
istnieć tylko w środowisku alkalicznym, choroba jakiegokolwiek organu człowieka staje się
moŜliwa tylko przy zasadowości tego organu. Teraz staje się zrozumiałe, dlaczego choroba
jakiegoś organu wywołuje typowe gnicie tego organu i jego zasadowość. Gdy organizm jest
wystarczająco zakwaszony, procesy chorobotwórcze nie mają racji bytu. Trzeba jednak
uwaŜać, by nie zakwasić zbytnio środowiska Ŝołądkowego i nie zaburzyć kwasowo-
zasadowego bilansu organizmu. Zakwaszenie powinno mieć przewagę nad zasadowością.
W przeciwnym przypadku, cierpimy na nieŜyt Ŝołądka.
W praktyce niestety, Bołotow wybrał drogę nie najprostszą. Proponuje dla zakwaszenia
organizmu w celach leczniczych i profilaktycznych przyjmowanie określonych pokarmów:
kwaśnych owoców, warzyw, kasz, bobu, mąki. Gdy będziemy mówić o trawieniu i o wartości

65
biologicznej poszczególnych produktów, wówczas zrozumiemy, Ŝe Bołotow proponuje
nienajlepszy wariant.
Proponuję swoją własną metodę. Dla zakwaszenia organizmu wykorzystujmy własną urynę i
stosujmy głodówki.
Przykład 1.
I.W., m. Górki. "6 lat temu usunięto mi cystę z prawego jajnika. I znów to samo, ale z lewej
strony. Lekarz radził iść na operację. Głodowałam przez 10 dni, piłam świeŜą urynę 4 razy
dziennie po 75 gramów. Najpierw cysta zmniejszyła się dwukrotnie, a ostatnie badania w
ogóle jej nie wykazały. Coś niesamowitego!"
Przykład 2.
N.J., m. Tarnowka. "Przez jakiś czas miałam silne bóle w brzuchu - coś w rodzaju guzów.
Chciałam iść do szpitala, ale wpadła do moich rąk ksiąŜka o urynoterapii. Zaczęłam
stosować tę metodę. Guzy zniknęły!"
O polipach w jelicie grubym wspominałem juŜ wcześniej, ale zawsze wykorzystuję okazję by
przypomnieć, Ŝe stanowią one w organizmie innorodne komórki - pasoŜyty. Przyczyna ich
pojawiania się to właśnie fatalne zmiany pH środowiska wewnętrznego organizmu.
Najczęściej coś takiego występuje w Ŝołądku i jelicie grubym. Środowisko przemienia się z
kwaśnego w gnilne, zasadowe. Produkty białkowo-mleczne i mięsne są idealnym
środowiskiem do ich "hodowli". Zakwaszając odpowiednie partie organizmu pozbawiamy je
środowiska odŜywczego.
Przykład 3:
E.T., inwalida I grupy. W sumie została poddana ośmiu powaŜnym operacjom: - zbieram
urynę przez 17 dni między 3 i 4 nad ranem, piję po 3 łyki odparowanej do 1/4. Przeszła
cukrzyca, lepiej pracuje jelito, zniknął z Ŝołądka polip, serce zaczęło lepiej pracować.
Wielu ludzi nie moŜe uwierzyć w nadzwyczajne właściwości antybakteryjne własnej uryny.
Oprócz zakwaszenia organizmu właściwości antybakteryjne moŜna wytłumaczyć poprzez
zasadę homeopatyczną - podobne leczymy podobnym. Dokładniej - jeden z rozdziałów
homeopatii ma nazwę "leczenie poprzez wrzody". Polega to na uŜyciu patologicznych
tworów przeciw źródle choroby, która sama te twory zrodziła. Nasza uryna nasycona jest
przez szerokie spektrum -własnych bakterii patogennych (chorobotwórczych). Stosując ją do
wewnątrz oczyszczamy ciało z patogennych źródeł tychŜe wrzodów. Jest to prawdziwy cud.
Nie raz wystarczy jest wypić urynę tylko raz, a cięŜka choroba znika raz i na zawsze.
Przykład 4:
M.G., inwalida wojenny, Charków. "Obudziłem się w nocy, miałem dreszcze, gorączkę, było
mi na przemian - zimno i gorąco. W mieszkaniu ani Ŝywej duszy. Lekarstw teŜ nie ma.
Przypomniałem sobie o urynoterapii. Wypiłem duszkiem l szklankę uryny. Wyzdrowiałem po
5 minutach. Taki stan więcej się nie pojawił."
Przykład 5:
A. N. "Około 10 lat temu pojawiła się grzybica na nogach. Nogi wyleczyłem, ale widocznie
nie do końca. Zostało zakaŜenie pod paznokciem duŜego palca. Było to bardzo dokuczliwe.
Paznokieć sczerniał i odstawał od palca. Latem pojechałem na Sybir na długą wędrówkę.
Tam grzybica zaatakowała mnie z nową siłą, ale przedtem juŜ duŜo czytałem o urynoterapii.
Przed spaniem obmyłem nogi moczem. Powtórzyłem to następnego dnia. Po dwóch dniach
grzybica zniknęła. Potrzebowałem jeszcze dwa dni na wyleczenie paznokcia.
Przykład 6:
N. 17 lat, WoroneŜ. "Przeszłam cięŜką grypę z powikłaniami - zaczęło się zapalenie nerek i
pół roku spędziłam w szpitalu. Brałam dziennie po 30-35 róŜnch pigułek i po 9-10

66
zastrzyków. Dodatkowo miałam zaaplikowane codziennie kroplówki. Nie pomagało nic.
Zaczęłam dostawać hormony, przetaczano mi krew. Nie wiadomo jak by to się skończyło,
gdyby nie cud - przypadkowo dowiedziałam się o sposobie leczenia Małachowa.
Zaczęłam od urynoterapii. Po 5-7 dniach wyniki badań nie odbiegały od normy (przed tym
miałam 2 jednostki białka). Przestałam brać hormony, natomiast codziennie rano wypijałam 3
łyki uryny. Po leczeniu hormonalnym utyłam z 57 do 68 kg, na całym ciele miałam wysypkę,
jelita pracowały źle, miałam bóle Ŝołądka. Po dwóch tygodniach urynoterapii te wszystkie
dolegliwości zniknęły, waga wróciła prawie do normy."

Oczyszczanie ze śluzu zatok przynosowych i czołowych

Osobiście uwaŜam, Ŝe zatoki są najtrudniejszym miejscem do oczyszczenia. Po kaŜdym

przeziębieniu w zatokach zostaje warstwa śluzu, który przemienia się w kseroŜel - twardą
konsystencję. Takich zatwardziałych warstw powstaje w ciągu naszego Ŝycia mnóstwo.
W rezultacie zatoki okazują się wypełnione gęstą masą, w której świetnie mnoŜą się
patogenne drobnoustroje (komórki roślinne). Przetwarzanie zgęstniałej "galarety" przez
komórki roślinne stanowi klasyczny przykład procesu gnicia z powstawaniem środowiska
zasadowego i róŜnorodnych substancji toksycznych. Naturalnie daje się to nam we znaki:
boli głowa, słabnie wzrok i słuch, pamięć. Zostaje naruszona normalna czynność mózgowa:
człowiek staje się niezrównowaŜony psychicznie. Oczywiście wszystko to odbywa się
skrycie. Człowiek nie podejrzewa, Ŝe ma w głowie 1-2 szklanki śluzu.
Naturalnie przy takim stanie rzeczy nie ma mowy o jakichkolwiek moŜliwościach
sensytywnych. Dotyczy to zwłaszcza tych ludzi, którzy uczęszczają do szkół i na kursy
rozwoju duchowego, starają się rozwijać swoje zdolności nie dbając równocześnie o
czystość wewnętrzną. Po oczyszczeniu głowy (oraz całego organizmu) człowiek uzyskuje to
w sposób naturalny. Im organizm człowieka jest czystszy, tym subtelniejsze wibracje moŜe
odbierać i wprowadzać informacje z poziomu podświadomości do świadomości. W
przeciwnym przypadku nasz organizm jest zdolny do reagowania tylko na bodźce zmysłowe.
Zatem, by oczyścić zatoki przynosowe i czołowe ze sprasowanego w nich śluzu - galarety,
trzeba przejść konsekwentnie wszystkie etapy oczyszczania.

1. Zmiękczanie - ogrzać głowę dowolnym sposobem kilka razy (najlepsze są wodne

kąpiele i parówki na głowę). Procedura trwa 5 minut, a potem koniecznie naleŜy
opłukać głowę chłodną wodą. Dobrze jest powtórzyć to 3-5 razy.
2. Po tym, jak galareta rozpuści się (chociaŜ częściowo) naleŜy ją wydalić przez kość
sitową, która znajduje się w przewodzie nosowym górnym i oddziela jamę nosową od
mózgu.

W tym celu naleŜy przemywać nosogardziel takim płynem, który według prawa osmozy
będzie ciągnął na siebie ropę i śluz, jak równieŜ z łatwością będzie mógł przechodzić przez
kość sitową i rozpuszczał kseroŜel. Najlepszym i najbardziej dostępnym środkiem jest
własna ciepła uryna. MoŜna ją zastąpić wodą morską lub zwykłym roztworem soli.
Przemywamy zatoki w taki sposób: zatykamy jedno nozdrze, a przez drugie wciągamy płyn
do jamy nosowej, po czym wypluwamy. Czynimy tak kilka razy, zmieniając kolejno nozdrza,
do całkowitego oczyszczenia głowy i przywrócenia normalnego czucia, wzroku, słuchu i
powonienia.
W trakcie procedury dobrze jest wykluczyć tworzące śluz produkty mleczne, łącznie z
masłem. Jeszcze lepiej jest trochę się przegłodzić.

Oczyszczanie organizmu człowieka z energii patogennej

Istnieje kilka sposobów, lecz przedstawiam teraz najprostszy i najskuteczniejszy.

67
W przyrodzie na wszystkich poziomach zachodzi wymiana energetyczno-informacyjna
pomiędzy kaŜdą Ŝywą istotą i przedmiotem nieoŜywionym. Metodą biolokacji ustalono, Ŝe
niektóre gatunki drzew mają zdolność pobierania energii, a inne jej oddawania. Przy czym
najpierw pobierają "niedobrą", patogenną energię, tzn. energię pochodzenia roślinnego,
która jest dla nich naturalna, dla człowieka zaś chorobotwórcza. Odwrotnie - oddają swoją
"patogenną" energię - pochodzenia zwierzęcego, która dla nas jest korzystna.
WraŜliwi sensytywi widzą potoki energii krąŜące między drzewem, a człowiekiem. Nośnikami
tych potoków są cząstki kwantowe - mikroleptony. Dla 94-96% ludzi "odsysającymi"
energię drzewami są osika i topola. Dla niektórych takim drzewem jest świerk. Osika
jest niezastąpiona w odbieraniu energii. Tak u ludzi, jak u bakterii.
Dąb, brzoza, kasztan i sosna ładują energię. WaŜne jest to, Ŝe odbierać i dawać energię
moŜe nie tylko Ŝywe drzewo, ale i wykonane z niego meble, a nawet jego wióry.
Praktyczne rady:

1. NaleŜy znaleźć drzewa "zabierające" i "dające" energię. W tym pomocą będzie

wahadełko. Jeśli wahadło zacznie odchylać się w kierunku drzewa, wskaŜe to na
"odsysające" jego właściwości, w przeciwnym wypadku będzie to drzewo "ładujące".
2. Nie warto w tym celu podchodzić do niewysokich, jak równieŜ chorych drzew.
Wybierajcie duŜe i ładne okazy.
3. Z wybranym drzewem staramy się "zaprzyjaźnić". Przywitajcie się z nim, otwórzcie
się przed nim, dziękujcie mu. Stworzy to intensywną wymianę bioenergetyczną (nie
przypadkowo Budda doznał oświecenia pod drzewem). Drzewo chętnie odda swoją
energię i pobierze jeszcze większą, co będzie miało na nas wpływ zbawienny.
4. Nie wolno ustawiać w sypialni mebli i roślin o właściwościach "odsysających". MoŜna
powaŜnie zachorować.
5. Kiedy naleŜy kontaktować się z drzewami "odsysającymi", a kiedy z "ładującymi".

"Odsysamy" energię, gdy mamy jej w nadmiarze, co przejawia się w bólach głowy,
nerwicach serca, osteoporozie, bólach wątroby oraz zapaleniach, oparzeniach i urazach.
"Ładujemy się", gdy wyczuwamy braki energii w organizmie. Przejawie się to częstymi
anginami, przeziębieniami, zaburzeniami Ŝołądkowymi, zapaleniem stawów, chorobami
przewlekłymi.
Przykład
M. cierpiał na zapalenie nerwu trójdzielnego. Po długim i bezskutecznym leczeniu by
zlikwidować źródło infekcji zaproponowano mu wyrwanie wszystkich górnych zębów. Po
kolejnym zabiegu, gdy wyrwano mu 3 zęby na raz, ból był tak silny, Ŝe nie pomogły środki
przeciwbólowe. M. wyszedł na ulicę, Ŝeby nikt nie słyszał jego jęczenia. Półprzytomny zbliŜył
się do drzewa i przytulił do niego twarz. Gdy oprzytomniał, ból zniknął.
Następnego dnia wyszedł na ulicę z krzesłem i przesiedział przy tym drzewie (to była topola)
około 40 minut, przyciskając do niego policzek. Od tej pory bóle juŜ się nie pojawiały.
W ogóle oczyszczaniu organizmu z czarnej, patogennej energii sprzyja noszenie na sobie
przedmiotów słonecznego koloru, na przykład złota. Oto co pisał o złocie autor k-siąŜki
"Niepotrzebne dla nieuków" Amirdowłat Amisiaci: "PrzedłuŜa Ŝycie. Wzmacnia starców, leczy
zatrucia. Ten, kto ma złoto przy sobie, nie zazna smutku, i im więcej go będzie, tym radośniej
będzie mu na sercu." Chińscy mistrzowie cygun - terapii w czasie zabiegu nakładają jak
najwięcej złotych przedmiotów, by zabezpieczyć się przed energoinformacyjną istotą
choroby wydobytą z pacjenta. Nie jest tajemnicą, Ŝe w trakcie zabiegów nie rzadko na
lekarzy przechodzą choroby pacjentów.
Teraz opowiem o najprostszym sposobie oczyszczania się z tego zła:

68
Przykład
N. A. M. Energodar. "Gdy skończyłam 30 lat zaczęłam nagle tracić włosy. PrzeŜyłam duŜy
stres i włosy wychodziły mi garściami. Moja fryzjerka, stara Iranka, poradziła mi bym robiła
okłady z ciepłego moczu przed myciem głowy. Stosowałam to przez 6 miesięcy. Moje włosy
wyrosły na nowo, zniknął łupieŜ i swędzenie głowy, włosy nabrały blasku. Robiłam okłady 2-3
razy w tygodniu.
Po pierwszych 3-4 procedurach na głowie pojawiła się wysypka, okropne swędzenie, ale
przetrzymałam wszystko, poniewaŜ Anachoret zapewniała, Ŝe to wszystko przejdzie. Od
tego czasu minęło juŜ 17 lat, a ja w dalszym ciągu jestem jej wdzięczna za radę.
Objaśnienia i zalecenia:
Stres jest znakiem wprowadzenia patologicznej energii - informacji do organizmu, natomiast
wypadanie włosów - miejscem jej lokalizacji. Uryna zabarwiona na złoto przyjmuje częściowo
jego właściwości, czyli jest wspaniałym środkiem oczyszczającym. Proces oczyszczania
przejawia się poprzez swędzenie, wysypkę itd.
Włosy zaczęły odrastać, gdy organizm został oczyszczony, czyli pozbawiony zła.
Jeszcze większą moc oczyszczającą ma uryna odparowana do 1/4. Prawie kaŜdy człowiek
ma w sobie ogniwa zła. Jeśli 2 razy w roku smarować profilaktycznie ciało przez 1-2
tygodnie, co drugi dzień taką odparowaną uryna - pozbędziemy się tych złych wibracji. Skóra
będzie znakiem czystości energetycznej organizmu.
Mnie się wydaje, Ŝe kaŜdy jest zainteresowany tym, by we właściwym czasie wyciągnąć brud
(obojętnie jaką ma naturę) ze swego organizmu. Okazuje się, Ŝe do tego celu najlepsza jest
własna uryna.

Oczyszczanie organizmu za pomocą ssania oleju

Oryginalną metodę oczyszczania i leczenia organizmu (zapoŜyczoną ze starych źródeł)

zaproponował bakteriolog P. T. Tkaczuk.
Metoda ta bazuje na tym, Ŝe jedna z funkcji gruczołów jamy ustnej polega na wydalaniu
produktów przemiany materii z krwi. Ślina ma odczyn alkaliczny. Ilość przechodzącej przez
gruczoły krwi w trakcie ssania lub Ŝucia zwiększa się 3-4 razy. Zachodzi swoiste
przetaczanie całej krwi przez ten "filtr" i jej oczyszczanie. Olej w tym wypadku występuje w
roli absorbenta, który wiąŜe to, co jest szkodliwe i zbędne dla organizmu.
Metoda oczyszczania: jedną stołową łyŜkę oleju umieszczamy w przedniej części jamy
ustnej. Olej naleŜy ssać jak cukierek, bez połykania. Ssanie trwa 15-20 minut. Na początku
olej gęstnieje, potem staje się wodnisty. W tym momencie go wypluwamy. Płyn powinien być
biały jak mleko. śółty kolor płynu wskazuje na to, Ŝe procedura nie została zakończona.
Robimy to raz dziennie, najlepiej rano, na czczo.
W czasie ssania organizm uwalnia się od szkodliwych bakterii, toksyn, kwasowości,
aktywizuje się i normalizuje przemiana materii.
Pamiętajmy tylko, Ŝe przy stosowaniu tej metody, mogą występować chwilowe komplikacje,
co jest rezultatem "rozluźnienia" ogniw choroby.
Decydujemy sami, ile razy stosować trzeba tę procedurę. Ostre choroby leczą się łatwo i
szybko, w ciągu 2 tygodni, leczenie chorób przewlekłych trwa trochę dłuŜej.

69
 Część 2
Prawidłowe odŜywianie
Fizjologia trawienia

Procesy przetwarzania, pokarmów u wszystkich zwierząt ciepłokrwistych (w tym i człowieka)

wyglądają podobnie: w jamie ustnej pokarm się rozdrabnia, w Ŝołądku zachodzi denaturacja
kwasowa; w jelicie cienkim - hydroliza za pomocą fermentów samego organizmu i fermentów
zawartych w pokarmie oraz wchłanianie przetworzonych pokarmów, w jelicie grubym
zachodzi dalsze trawienie i wchłanianie pokarmów, jak równieŜ formowanie mas kałowych i
ich ewakuacja.
W kaŜdym z tych elementów układu trawiennego występuje swój rodzaj trawienia za pomocą
"swego" fermentu.
W jamie ustnej za pomocą własnych fermentów jest trawiona skrobia (stadium początkowe).
W Ŝołądku pokarm zostaje trawiony przy pomocy fermentów własnych i znajdujących się w
pokarmach (autoliza). W jelicie cienkim pokarm jest trawiony w obrębie jelita i przy jego
ściance. W tym procesie zostają wykorzystane fermenty własne i powstałe w rezultacie
autolizy oraz flora bakteryjna.
W jelicie grubym do pracy włączone są przewaŜnie drobnoustroje - tzw. trawienie
symbiozowe.

Fermenty

Musimy wiedzieć coś niecoś o fermentach. Fermenty przyspieszają procesy biochemiczne,

mają działanie specyficzne (na pokarm białkowy wydzielane są jedne fermenty, na
węglowodanowy - inne itd.), są nietrwałe przy wysokich temperaturach, aktywne w
określonych środowiskach (np. niektóre są aktywne w środowisku kwaśnym, inne - w
zasadowym lub neutralnym).
Fermenty są produkowane przez komórki wydzielnicze. Komórki te uzyskują z krwi
substancje niezbędne dla syntezy fermentów. Na syntezę fermentów potrzebna jest energia.

śołądek

śołądek w procesie ewolucji powstał jako organ deponujący poŜywienie i wykonujący

początkowe stadium hydrolizy. śołądek ma skomplikowaną budowę. RóŜne jego "pola"
wydzielają inny sok Ŝołądkowy. Górna część w krótkim czasie wydziela bardzo kwaśny sok,
dolna część wydziela sok mniej kwaśny i w dłuŜszym czasie, część odźwiernikowa
zasadowy przez cały czas. Teraz staje się jasne dlaczego właśnie na górnej części Ŝołądka
powstają wrzody i złośliwe nowotwory.
W ciągu doby u człowieka wydziela się 1,5-2 litra soku Ŝołądkowego.
śołądek spełnia waŜna czynność ruchową, zapewniającą:

1. Przemianę pokarmu w miazgę pokarmową w części odźwiernikowej;

2. Jej ewakuację do dwunastnicy.

70
Rys. 14 - śołądek
1 - górna część, 2 - dolna część, 3 - część odźwiernikowa
Czynność wewnątrzwydzielnicza Ŝołądka zaleŜy od stanu gruczołów Ŝołądkowych.
Wydzielanie soku Ŝołądkowego jest procesem łatwo hamowanym, zwłaszcza na początku.
Bardzo mocno wpływają emocje.
Ilość wydzielanego w czasie trawienia soku zaleŜy bezpośrednio od ilości zaŜytego
poŜywienia.
Tłuszcze na 2-4 godziny naruszają sekrecję gruczołów Ŝołądkowych w zaleŜności od ich
ilości w poŜywieniu.

Dwunastnica

W dwunastnicy zachodzi:

1. Przejście od trawienia Ŝołądkowego do trawienia jelitowego.

2. Trzy podstawowe rodzaje trawienia: w jamie jelita, trawienie przez błonę dyfuzyjną,
wewnątrzkomórkowe.
3. Wchłanianie i wydzielanie substancji;
4. Produkowanie hormonów jelitowych. Na przykład w błonie śluzowej dwunastnicy
powstają hormony: sekretyna - pobudza sekrecję trzustki i Ŝółci, holecystokinina -
stymuluje motorykę pęcherzyka Ŝółciowego, otwiera przewód Ŝółciowy, wilikinina -
pobudza motorykę kosmków jelita cienkiego itp.

Jelito cienkie

Jelito cienkie ma długość około 6 metrów, a jego gruczoły wydzielają do dwóch litrów soku
na dobę. Łączna powierzchnia błony jelita wynosi około 5 m2.
To prawie trzy razy więcej od całej powierzchni ciała. Dzięki tak duŜej powierzchni jelita
cienkiego, zachodzą tu procesy wymagające duŜej ilości swobodnej energii. Według
niektórych badaczy w jelicie cienkim zachodzi chłodna synteza termojądrowa, przemiana

71
jednych substancji w inne. Dlatego właśnie tu zachodzą procesy związane z przyswajaniem
pokarmów, trawienie oraz wchłanianie. Jelito cienkie stanowi poza tym waŜny organ
wydzielania wewnętrznego - posiada mnóstwo komórek, które syntetyzują i wydzielają
hormony. Ostatnie badania wykryły tam siedem rodzajów komórek wewnątrzwydzielniczych.
KaŜdy z nich produkuje określony hormon.
Budowa ścianki jelita
Teraz naleŜałoby zastanowić się nad budową ścianki jelita cienkiego i procesem trawienia w
nim zachodzących.
Ścianka jelita cienkiego ma skomplikowaną budowę. Komórki błony śluzowej posiadają do
czterystu odrostów - mikrokosmków. Na jeden milimetr kwadratowy nabłonka jelitowego jest
ich około 50-200 milionów. Tworzą one dość gęstą "szczoteczkę", która nazywa się
kosmkami jelitowymi.
Taka struktura zwiększa powierzchnię wchłaniającą komórek jelitowych. Z kolei powierzchnię
mikrokosmków pokrywa glikokaliks. Składa się z ogromnych ilości cienkich zakręconych nici,
które tworzą dodatkową warstwę i wypełniają pory pomiędzy kosmkami. Te nici są
wytwarzane przez komórki jelitowe i "rosną" z błon kosmków. Zatem glikokaliks oraz kosmki
odgrywają rolę porowatego katalizatora - zwiększają powierzchnię aktywną. Poza tym same
kosmki uczestniczą w przemieszczeniu substancji w procesie pracy katalizatora. Kosmki
równieŜ posiadają zdolność kurczenia się i rozluźniania w rytmie sześć razy na minutę co
zwiększa prędkość trawienia i wchłaniania.
Glikokaliks natomiast stanowi dodatkowe ogniwo obniŜające potok toksyn wewnątrz
organizmu - swoisty filtr bakteryjny.
Trawienie w jelicie cienkim
Proces trawienia w jelicie cienkim wygląda następująco: z pomocą trawienia dokonują się
głównie początkowe etapy hydrolizy białek, tłuszczy, węglowodanów. Ten rodzaj trawienia
"załatwia" tylko początkowy etap hydrolizy molekuł. Na błonie mikrokosmków zachodzą
końcowe efekty hydrolizy oraz wchłaniania.

Wydzielanie soków trawiennych

W ciągu doby do układu Ŝołądkowo-jelitowego wydziela się 56 litrów soków trawiennych: litr
śliny, do dwóch litrów soku Ŝołądkowego, 0,75 l Ŝółci, dwa litry soku z jelit, 0,7-0,8 l soku
trzustkowego.
Na zewnątrz natomiast wydziela się z jelit zaledwie 150 ml! Pozostała ilość zostaje
wchłaniana. Przy naruszeniu procesów wchłaniania pojawia się płynny stolec. Poszczególne
części układu Ŝołądkowo-jelitowego pełniąc swoje funkcje są odizolowane od siebie poprzez
specjalne zawory. Izolacja jest konieczna poniewaŜ kaŜdy oddział układu jelitowego posiada
swój czynnik pH. W ustach jest zasadowy, w Ŝołądku kwaśny, w dwunastnicy w okresie
trawienia neutralny, tu równieŜ wydziela się sok trzustkowy z zasadowym pH dla
neutralizowania kwasowości nadchodzącej z Ŝołądka. Między posiłkami cienkie jelito ma
słabo zasadowe pH, jelito grube - słabo kwaśne. W kaŜdym z oddziałów róŜny jest czas
przebywania pokarmu. W jamie ustnej, w zaleŜności od rodzaju poŜywienie pozostaje od
kilku sekund do minuty, w Ŝołądku dwie, cztery godziny, w jelicie cienkim cztery, pięć godzin,
natomiast w jelicie grubym dwanaście-osiemnaście godzin. Ilość drobnoustrojów
"zamieszkałych" w układzie Ŝołądkowo-jelitowym równieŜ jest róŜna. W jamie ustnej jest ich
duŜo, w Ŝołądku niewiele, w jelicie cienkim zaczynają gwałtownie rozmnaŜać się w
momencie dostarczenia tam pokarmu, w jelicie grubym jest ich kolosalna ilość. KaŜdy
oddział układu Ŝołądkowo-jelitowego zamieszkują inne rodzaje bakterii. Krótko mówiąc soki
trawienne, mikroorganizmy, tworzą w organizmie środowisko wewnętrzne, które stanowi
część ekologii człowieka. To środowisko jest czymś pośrednim (środowisko buforowe)

72
pomiędzy środowiskiem zewnętrznym (powietrze, gleba itp.) wewnętrznym (krew, płyn
międzykomórkowy).
Zatem staje się oczywiste, Ŝe jak buforowe tak i wewnętrzne środowiska organizmu zaleŜą
przede wszystkim od spoŜywanych pokarmów.

Trawienie symbiozowe (trawienie z wykorzystaniem endogennej flory bakteryjnej)

W poprzednich rozdziałach juŜ mówiliśmy o roli bakterii Ŝołądkowo-jelitowych w procesie

trawienia. Przyjrzyjmy się temu zjawisku.
Jeszcze do niedawna flora bakteryjna uwaŜana była za niepoŜądaną i wręcz szkodliwą.
Ostatnie badania ujawniły coś diametralnie przeciwnego - flora bakteryjna jest nie tylko
nieszkodliwa, ale i niezbędna dla normalnego rozwoju fizjologicznych czynności organizmu.
W procesie ewolucji powstała symbioza pomiędzy organizmem gospodarza i
drobnoustrojami "zamieszkałymi" w jego układzie Ŝołądkowo-jelitowym. Zachodzi między
nimi przemiana metaboliczna (produktów substancji odŜywczych, róŜnorodnych
stymulatorów, inhibitorów, hormonów i innych aktywnych fizjologicznie substancji). Flora
bakteryjna utrzymuje niezbędną współzaleŜność substancji w układzie Ŝołądkowo-jelitowym,
rozkłada niektóre niezbędne komponenty pokarmowe i tworzy produkty brakujące.
Nieprzypadkowo u niektóiych zwierząt (głównie roślinoŜernych) masa flory bakteryjnej moŜe
stanowić 1/7 masy ciała.
Potok bakterialnych metabolitów składa się z:

1. substancji odŜywczych przemienionych przez mikroflorę

2. produktów czynności bakterii
3. substancji zbędnych, przemienionych przez mikroflorę
4. bakteryjnej flory gospodarza

Składniki te zawierają: niezbędne dla Ŝycia substancje (witaminy, aminokwasy itd.),

substancje, które na dzień dzisiejszy nie są uznawane ani za korzystne, ani za szkodliwe dla
organizmu; substancje toksyczne.
Porównywanie organizmów "bezbakteryjnych" z organizmami z normalną mikroflorą
pokazało, Ŝe pozbawione bakterii zwierzęta mają cały szereg defektów i powinny być
zaliczone do zwierząt bezwartościowych. W związku z tym podtrzymywanie w organizmie
normalnej flory bakteryjnej staje się najgłówniejszym zadaniem nauki o Ŝywieniu i w ogóle
nauki o zdrowym Ŝyciu.
W dzisiejszych czasach dysbakteriozy stanowią przyczynę wielu schorzeń i dotyczą
praktycznie kaŜdego.

Inne charakterystyki systemu trawiennego

O efektywności odŜywiania organizmu człowieka świadczy fakt Ŝe kaŜda komórka jelitowa

jest w stanie zabezpieczyć substancje pokarmowe 103-105 innych komórek organizmu.
Normalne funkcjonowanie układu Ŝołądkowo-jelitowego związane jest z jego ciągłym
regenerowaniem. Najsłabszym ogniwem jest nabłonek, który szybko się złuszcza. Czas
odbudowy nabłonka dwunastnicy 1,8 dnia (2,3% na godzinę), jelita cienkiego 3-5 dni (1,4-
0,7% na godzinę). Najszybciej odnawia się glikokaliks, w ciągu czterech do dziesięciu
godzin. Takie jego szybkie odnowienie tworzy efekt oczyszczania kosmków jelitowych.
Stąd wynika, Ŝe częste posiłki (częste jedzenie) prawdopodobnie najszybciej złuszcza
nabłonek jelita. W ogóle nabłonek jelita odbudowuje się całkowicie w ciągu 6-14 dni. Oto
między innymi odpowiedź na pytanie dlaczego powstrzymywanie się od jedzenia w ciągu
tego czasu sprzyja bliznowaceniu wrzodów układu Ŝolądkowo-jelitowego.

73
 Zalecenia praktyczne do unormowania pracy układu Ŝołądkowo - jelitowego

NaleŜy pić przed posiłkami

W procesie trawienia, na produkty, oddziaływują soki Ŝołądkowe zawierające fermenty. Gdy
pijemy np. mleko, kompot, wodę, rozcieńczamy i spłukujemy je do niŜej połoŜonych partii
układu Ŝołądkowo-jelitowego. W rezultacie pokarm będzie zalegał w Ŝołądku do tej poiy, póki
organizm nie wytworzy nowych fermentów, lub teŜ moŜe zostać przeniesiony do dolnych
partii układu Ŝołądkowo-trawiennego bez obróbki fermentami. Spowoduje to gnicie i rozkład
drobnoustrojowy produktów i następnie wchłanianie tego wszystkiego do krwi. Nasza siła
Ŝyciowa będzie marnowana na syntezę dodatkowej porcji fermentów i detoksykację
produktów gnicia nie strawionego pokarmu. Aparat wydzielający soki trawienne Ŝołądka i
dwunastnicy pracuje z obciąŜeniem. Zamiast 700 mililitrów soku Ŝołądkowego trzeba będzie
wydzielić w czasie trawienia 1,5-2 razy więcej soków. Z tego powodu z czasem pojawia się
niestrawność, obniŜona kwasowość i nieŜyt Ŝołądka.
Poza tym płyn dostaje się prędko w inne oddziały układu Ŝołądkowo-jelitowego, kaŜdy z tych
układów wypełnia swoją funkcję i ma swoje pH. Płyn zmienia pH, zmywa warstwę ochronną
śluzu. W taki właśnie sposób zaczyna się proces owrzodzenia dwunastnicy.
NaleŜy wypijać płyny 15-20 min. przed jedzeniem.
Nie pijmy nic w godzinę - dwie po jedzeniu.
W zaleŜności od rodzaju poŜywienia znajduje się (przebywa) ono w Ŝołądku przez 2-3
godzin, a w jelicie cienkim 4-5 godzin.
Po 2-4 godzinach proces trawienia w jelicie cienkim dopiero się zaczyna. Trawienie i
wchłanianie poŜywienia zachodzi w określonych częściach jelita cienkiego. Wypity płyn
błyskawicznie trafi do Ŝołądka i nie tylko rozcieńczy soki trawienne jelita cienkiego, lecz i
substancje odŜywcze poza strefy ich przyswajania. W rezultacie nie otrzymujemy Ŝadnej
korzyści z jedzenia, Ŝywimy tyko gnilne drobnoustroje.
Trzustka, wątroba, gruczoły jelita cienkiego będą zmuszone do wytwarzania nowej porcji
substancji trawiennych wyczerpując zasoby organizmu i pracując z obciąŜeniem.
Po pokarmach węglowodanowych (kasza, pieczywo) moŜna pić po 3 godzinach, po
poŜywieniu białkowym (mięso, ryby itp.) po 4-5 godzinach.
Jeśli w tym czasie odczuwamy pragnienie (zwłaszcza na początku przejścia na prawidłowe
odŜywianie się) moŜna przepłukać usta i wypić 2-3 małe łyki. Przy całkowitym przejściu na
reŜim prawidłowego odŜywiania się, pragnienie juŜ nie będzie nas dręczyć.
Starajmy się dokładnie przeŜuwać jedzenie
Dokładne przeŜuwanie poprawia ukrwienie gruczołów jamy ustnej, oczyszcza krew z toksyn i
innych substancji szkodliwych.
Wysoka alkaliczność śliny sprzyja podtrzymaniu równowagi kwasowo-zasadowej organizmu.
Akt Ŝucia wzmacnia perystaltykę. Gdy poŜywienie jest niewystarczająco rozdrobnione,
utrudnia to proces trawienia, a w jelicie grubym te grudki jedzenia stanowią poŜywienie dla
drobnoustrojów, gniją i tworzą "zwały" kamieni kałowych.
Z tego powodu nie zaleca się równieŜ picia w czasie posiłku.
Jest to dokładnie ujęte w "C'jud-s'i": "Jeśli pić przed jedzeniem, w trakcie jedzenia i po
jedzeniu, ciało stanie się otyłym lub schudnie" Zatem naleŜy starannie przeŜuwać i nie
popijać.
Nie spoŜywamy posiłków w nienormalnych stanach emocjonalnych. Zmęczenie, ból,
strach, niepokój, rozpacz, depresja, gniew, zapalenia, gorączka itp. powodują

74
zaprzestanie wydzielania soków Ŝołądkowych i zwolnienie lub całkowite zatrzymanie
się perystaltyki układu pokarmowego. PoŜywienie przyjmowane w takim stanie nie
przyswaja się - gnije, fermentuje.
Pamiętajmy:

a. śarty i śmiech przy stole sprzyjają rozluźnieniu i korzystnym stanom emocjonalnym.

Niech przy stole zawsze królują śmiech i radość. Powinno to stać się główną zasadą
naszego Ŝycia. W tym czasie tworzymy swoje ciało i swoje zdrowie.
b. W stanach gorączkowych, chorobowych nie jemy nic - do tej pory gdy poczujemy się
dobrze.
c. Nie jemy nic w stanach napięć emocjonalnych. Opuszczamy 1-2 posiłki, dopóki nie
uspokoimy się.
d. jeśli jesteśmy zmęczeni, przed jedzeniem lepiej odpocząć.

Nie spoŜywamy zbyt zimnego i zbyt gorącego poŜywienia

Enzymy trawienne są aktywne tylko w temperaturze naszego ciała. Gdy jedzenie jest zimne
lub gorące, enzymy rozpoczną najefektywniejsze działanie tylko wtedy gdy osiągnie ono
temperaturę 36,6 stopni. Zwłaszcza niezdrowe jest jedzenie zimnych pokarmów i napojów:
gaszą "ogień" w naszym organizmie.
Jemy tylko wtedy, gdy jesteśmy głodni
Zaznaczam od razu: naturalne poczucie głodu trzeba odróŜniać od patologicznego odruchu
"coś przetrącić".
Prawdziwe poczucie głodu pojawia się tylko wtedy, gdy pokarm przeszedł wszystkie stadia
trawienia i przyswajania. Tylko wtedy obniŜa się stęŜenie substancji odŜywczych we krwi. Te
sygnały docierają do centrum pokarmowego i w taki sposób powstaje poczucie głodu.
Fałszywe uczucie głodu pojawia się przy naruszeniu pracy układu Ŝołądkowo-jelitowego.
Przy prawidłowym odŜywianiu te patologiczne zmiany znikną pod warunkiem
przeprowadzania starannego oczyszczania organizmu.
WaŜne jest jeszcze jedno: Ŝadnych "przekąsek" między posiłkami. JuŜ staroŜytni pisali: "Nie
wolno jeść nowego poŜywienia zanim nie strawimy poprzedniego, poniewaŜ mogą
wskazywać niezgodność i zaczną sprzeczkę."
Jeśli ciągle coś Ŝujemy, przestanie wydzielać się śluz chroniący śluzówkę Ŝołądka i
dwunastnicy. Aparat wydzielniczy będzie ciągle obciąŜony. Na dodatek, w trakcie trawienia
zachodzi złuszczanie się nabłonka błony śluzowej układu Ŝołądkowo-jelitowego. Naturalnie
przy częstym jedzeniu proces ten będzie znacznie intensywniejszy, co doprowadzi do
szybkiego zuŜycia układu Ŝołądkowo-jelitowego.

Wykorzystujmy w odpowiedni sposób wpływ mikroflory

Zatrzymajmy się na dwóch przykładach - pozytywnego i negatywnego wpływu mikroflory.

Negatywny wpływ mikroflory
Gdy wprowadzamy do organizmu pokarmy w postaci monomerów (mleko, zupy mleczne,
roztwory cukru, glukozy, w postaci napojów i innych sztucznych zestawów) przestaje
funkcjonować mechanizm obronny (trawienie błonne). Wówczas bakterie znajdują się w
sytuacji dogodnej dla rozmnaŜania się, w związku z nadmiarem łatwo przyswajalnych
monomerów pokarmu w jelicie cienkim. Prowadzi to do zaburzenia endoekologii człowieka,
do utraty przez organizm niezbędnych substancji, do zwiększenia potoku toksyn.
Nietolerancja mleka

75
Polega na braku fermentu laktozy w komórkach jelitowych. Tylko ten i Ŝaden inny ferment
rozszczepia laktozę mleka. Gdy go brak, laktoza staje się "zdobyczą" drobnoustrojów.
Bakterie potrafią się rozmnaŜać się z niesamowitą szybkością. Zapotrzebowanie pokarmowe
jednej bakterii w ciągu doby wynosi zapotrzebowanie 15-letniego chłopca. Takie szybkie
rozmnaŜanie bakterii powoduje dostanie się do środowiska wewnętrznego organizmu duŜej
ilości drobnoustrojowych metabolitów i jak z stąd wynika, zatrucie.
Pozytywny wpływ mikroflory
Masa flory bakteryjnej niektórych zwierząt moŜe wynosić 1/7 ogólnej masy ciała.
Przedostanie się pokarmu do organizmu aktywizuje rozmnaŜanie się bakterii,
"zamieszkałych" w Ŝołądku i jelitach. Okazuje się, Ŝe mikroflora jest trawiona i utylizowana
przez organizm gospodarza. Drobnoustroje, mikroby, droŜdŜe itp. stanowiące normalną
mikroflorę są znakomitym surowcem pokarmowym. Białko bakterii i droŜdŜy zawiera
wszystkie najwaŜniejsze aminokwasy. Poza tym wewnątrz tych najprostszych organizmów
powstaje i gromadzi się mnóstwo witamin, szczególnie grupy B i witamina D. Zatem te
mikroby stanowią dla nas najbardziej odŜywcze "mięso". Mamy wewnątrz własne "zakłady
mięsne" trzeba tylko nauczyć się z nich korzystać.
Normalna mikroflora szczególnie dobrze odŜywia się świeŜym pokarmem roślinnym, który
zawiera takŜe duŜo tlenu, niezbędnego drobnoustrojom do oddychania. W gotowanym
jedzeniu tlenu jest znacznie mniej. Z tego powodu rozwijają się inne rodzaje bakterii, które
wykorzystują rozszczepienie beztlenowe, co zwiększa toksyczność ich metabolitów. Poza
tym dysbakterioza prowadzi do obniŜania aktywności fermentów jelita cienkiego.
Przyczyny rozwoju dysbakteriozy:

1. Nieprawidłowe odŜywianie - pokarm jest mocno zmieniony (monomery),

degradowany (obróbka termiczna), zuŜywa się w nieodpowiedni sposób.
2. Przyjmowane antybiotyki tworzą patogenną mikroflorę niszcząc przy okazji normalną.
3. Schorzenia układu jelitowo-Ŝołądkowego oraz deficyt witaminy A.
4. Stresy.
5. "Kwaśne" pieczywo, z dodatkiem droŜdŜy piekarniczych.

Niestety, ten nakaz jest przez nas regularnie naruszany. DroŜdŜe zawarte w wyrobach z
mąki niszczą nas powoli, ale skutecznie, wypaczają naszą mikroflorę i sprzyjają rozwojowi
nieodwracalnej dysbakteriozy.

PoŜywienie

Dla lepszego zrozumienia, co powinniśmy jeść, co rzeczywiście nas Ŝywi, musimy poznać
podstawowe zjawiska naszego Ŝycia. Jak wiadomo, istota Ŝywa składa się z substancji i
pola. Przy czym, substancja ma specyficzną formę - lewy obrót. To stanowi zasadniczą
róŜnicę między Ŝywą - organiczną substancją i skostniałą - nieorganiczną, w której są
przemieszane substancje z lewym i prawym obrotem.
KaŜdy Ŝywy obiekt posiada pole (bioplazmę). Ma skomplikowaną przyrodę, która znika wraz
z zanikaniem Ŝycia. Materia nieorganiczna takiego pola nie posiada. Stąd - główny wniosek:
do podtrzymania i rozwoju Ŝycia potrzebujemy pokarmów z lewoobrotową substancją i
bogatego w bioplazmę. Właśnie taki pokarm zmniejsza entropię (rozpad) w Ŝywym systemie
(organizmie). Jeśli poŜywienie zawiera substancje z prawym obrotem lub nie posiada
bioplazmy, zwiększa entropię i hamuje czynność organizmu.

Skład poŜywienia

Powstają przed nami następne waŜne pytania: z czego składa się nasze poŜywienie? Jaką
rolę odgrywają składniki poŜywienia w podtrzymywaniu normalnej czynności organizmu?

76
 Woda

Organizm człowieka w 55-65% składa się z wody. Organizm dorosłego człowieka o wadze
65 kg zawiera około 40 litrów wody; 25 litrów znajduje się wewnątrz komórek, a 15 wchodzi
w skład płynu pozakomórkowego.
W miarę starzenia się człowieka ilość wody w jego ciele zmniejsza się. Porównajcie, ciało 3-
miesięcznego płodu zawiera 95% wody, natomiast ciało noworodka - juŜ tylko 70%.
Wielu autorów uwaŜa, iŜ jedną z przyczyn starzenia się organizmu jest obniŜanie zdolności
substancji koloidalnych, zwłaszcza białka , które powinny wiązać większe ilości wody. Woda
jest najwaŜniejszym środowiskiem, w którym zachodzą liczne reakcje chemiczne i procesy
fizyko-chemiczne (asymilacja, dysymilacja, osmoza, dyfuzja i inne), które tworzą fundament
Ŝycia. Organizm reguluje zawartość wody w kaŜdym organie i w kaŜdej tkance.
Niezmienność środowiska wewnętrznego organizmu, między innymi określona zawartość
wody, jest jednym z głównych warunków normalnej czynności Ŝyciodajnych przemian.
Woda zawarta w organizmie róŜni się jakościowo od zwyczajnej. Po pierwsze, jest to woda
strukturowana. Za pomocą najnowszych, subtelnych metod eksperymentalnych uzyskano
zadziwiającą informację. OtóŜ, okazało się iŜ woda znajdująca się w bliskim kontakcie z
molekułami biologicznymi występuje jakby w zamarzniętym stanie (posiada strukturę lodu).
Te "lodowe" struktury wody są "matrycą Ŝycia". Bez nich Ŝycie jest niemoŜliwe. Tylko ich
istnienie stwarza moŜliwość przebiegu najwaŜniejszych reakcji biofizycznych i
biochemicznych.
śywe molekuły organizmu są włoŜone jakby do kraty, podobne to jest do doskonale
dopasowanego futerału. Z tego powodu nasycanie biomolekuł wodą i zdolność utrzymywania
przez nie wody jest o wiele wyŜsza, gdyŜ woda tworząca z nimi system ma strukturę "lodu".
Po pierwsze - zwykła woda jest chaotycznym skupiskiem molekuł, w Ŝadnym wypadku nie
moŜe słuŜyć jako "futerał" dla biomolekuł. śywe molekuły źle układają się między molekułami
takiej wody i zatrzymują ją źle w naszym ciele. Woda uzyskuje strukturę "lodu" kosztem
wydatkowania energii z organizmu.
Po drugie - woda strukturowana, zwłaszcza woda zawarta w Ŝywych organizmach cechuje
się asymetrią. KaŜda zaś asymetria stanowi źródło swobodnej energii.
Po trzecie - okazuje się, Ŝe informacja biologiczna moŜe być przekazywana kryształowym
strukturom wody. Została odkryta "pamięć" wody. Przy czym, pamięć zapisana jest tak
mocno, Ŝe zatrzeć ją moŜna tylko po 2-3 godzinnym gotowaniu wody.
Taka właśnie woda wchodzi w skład owoców, soków, warzyw oraz soków z tych produktów.
Owoce i warzywa zawierają 70-90% takiej wody, substancje nierozpuszczalne stanowią 2-
8%, substancje rozpuszczalne - 7-16%.
Nie mamy w ogóle pragnienia, poniewaŜ zaŜyliśmy najlepszą, najbardziej wartościową
wodę. Woda w świeŜo wyciśniętych sokach oraz woda ze stopniałego śniegu działa
odmładzające i leczniczo na nasz organizm. Właśnie taką wodą najlepiej zaspokoisz
pragnienie.
Woda mineralna ma właściwości lecznicze, dzięki informacji którą wchłania przechodząc
przez warstwę skorupy ziemskiej. Rozpuszczone w wodzie substancje mineralne nie są
przyswajalne przez organizm i są wydalane jako ciała obce. Substancje nieorganiczne są
przyswajalne tylko przez rośliny. Tylko taką drogą - przyswojone przez rośliny - mogą
być minerały przyswojone przez człowieka.
W normalnych warunkach klimatycznych i umiarkowanym obciąŜeniu fizycznym człowieka,
powinno wystarczyć mu tej wody, która jest w surówkach i owocach. Gdy poŜywienie
zawiera mało produktów roślinnych, człowiek z reguły odczuwa pragnienie i pije duŜo wody.

77
Przynosi to niewątpliwie szkodę dla organizmu, gdyŜ zwiększa obciąŜenie serca, nerek,
przyspiesza procesy rozkładania się białka.
WaŜne jest, aby pamiętać, iŜ spoŜywanie produktów z duŜą zawartością soli sodu sprzyja
utrzymywaniu się wody w organizmie, soli potasu i wapnia, odwrotnie - one wyprowadzają
wodę. Zatem zalecane jest ograniczenie spoŜywania soli i produktów zawierających sód przy
schorzeniach serca i nerek, natomiast naleŜy wprowadzać do organizmu produkty bogate w
potas i wapń. W przypadku odwodnienia organizmu, odwrotnie - zwiększamy ilość
spoŜywanych produktów zawierających sód, zmniejszamy ilość wapnia i potasu.

Białka

Białka, to złoŜone, zawierające azot polimery, monomerami, których są alfa-aminokwasy.

Skład aminokwasów róŜnych białek nie jest jednakowy i stanowi najwaŜniejszą
charakterystykę kaŜdego białka, jak równieŜ kryterium jego wartości w odŜywianiu.
Aminokwasy to związki organiczne, posiadające 2 grupy funkcjonalne: grupę karboksylową i
grupę aminową. W skład białka wchodzi około 20 aminokwasów.

Podstawowe funkcje białka w organizmie

Plastyczna:
Białka stanowią około 15-20% surowej masy tkanek (tłuszcze i węglowodany - tylko 1-5%) i
są głównym "budulcem" komórek, organów i substancji międzykomórkowej.
Katalityczna:
Białka są podstawowym składnikiem wszystkich znanych obecnie fermentów. Fermenty z
kolei odgrywają główną rolę w przyswajaniu przez organizm człowieka substancji
Ŝywnościowych i w regulowaniu wszystkich wewnątrzkomórkowych procesów przemiany.
Hormonalna:
Znaczna część hormonów w swojej naturze to białka.
Specyficzność:
RóŜnorodność i unikatowość białek indywidualnych zapewnia niepowtarzalność tkanki i
gatunkową specyficzność.
Transportowa:
Białka biorą udział w transportowaniu przez krew tlenu, tłuszczów, węglowodanów,
niektórych witamin, hormonów i innych. Białka specyficzne zapewniają transport róŜnych soli
mineralnych i witamin przez błony komórkowe i struktury wewnątrzkomórkowe.

Zapotrzebowanie człowieka na białka i aminokwasy

Człowiek rośnie i musi jeść - nad tym tematem nie warto długo się rozwodzić. Dlatego teŜ
dzisiaj tak zwany "problem białkowy" jest nie mniej waŜny, niŜ poszukiwanie nowych źródeł
energii i surowców. Uczeni na całym świecie skrupulatnie badają znane źródła białka:
droŜdŜe i pleśń, grzyby i bakterie, wodorosty, rośliny.
Ale paradoks: problem białka nie obchodzi Aborygenów z Nowej Gwinei. Dlaczego?
OtóŜ, do tej pory uwaŜano, iŜ w naszym codziennym jadłospisie powinno być zawarte tyle
białka, ile potrzebuje organizm. Aborygeni tę zasadę ignorują w ciągu całego swojego Ŝycia.
Rezultaty badań nad ich odŜywianiem wywołały sensację: wykryto mianowicie brak
równowagi białkowej, czyli Aborygen zaŜywa z pokarmem 20-30 gramów białka, zuŜywając
1,5 raŜą więcej. Skąd otrzymuje brakujące 10-15 gramów? PrzecieŜ nie z powietrza?
Właśnie z powietrza! W jelitach kaŜdego człowieka zamieszkuje kilka odmian

78
drobnoustrojów, które produkują białko z azotu powietrza rozpuszczonego w sokach
trawiennych.
Dlaczego tak się nie dzieje u innych mieszkańców ziemi? Widocznie zaleŜy to od składu
pokarmu. Główne poŜywienie Aborygenów to batat (słodki ziemniak), bogaty w cukier i
skrobię, ale zawierający tak mało białka, Ŝe drobnoustroje jelitowe są zmuszone wykorzystać
azot atmosferyczny, przemieniając go w aminokwasy - "cegiełki", z których organizm
człowieka moŜe budować swoje białka.
Ten niezwykły eksperyment przeprowadziła sama Natura. Aborygeni odŜywiają się w ten
sposób przez wiele 1000-leci. Jest to przykład na to jaką rolę odgrywa normalna mikroflora w
"gospodarce pomocniczej" naszego organizmu.
Jeśli zaspokoimy potrzeby naszych drobnoustrojów, są one w stanie nas wykarmić. W
naszym świecie - świecie cywilizowanym, gdy przyswajalność aminokwasów jest obniŜona z
powodu obróbki termicznej, a drobnoustroje istotnie się róŜnią od takich, które są niezbędne
dla naszego zdrowia, norma białkowa została zawyŜona.
Badania ostatnich lat wykazały, Ŝe oddziaływania biologiczne i właściwości
anaboliczne są najbardziej wszechstronne przy następujących "połączeniach" białka i
witaminy C: na kaŜdy gram białka - 1 mg witaminy C.
Jeśli nie ma równowagi w tym stosunku, zostaje przyswajane tylko tyle białka, na ile starcza
witaminy C, pozostała część gnije i idzie na pokarm patogennej mikroflory.
W ogóle warto wiedzieć, iŜ potrzebujemy zaledwie 4% energii pochodzącej z białka. Tę ilość
da się łatwo zaspokoić, stosując odŜywianie roślinne.

Pokarm zawierający duŜo białka

Najlepszy pokarm roślinny to: orzechy, ziarno, kiełki ziarna., droŜdŜe piwne.
Dobry pokarm to: jajka, groch, bób, ryba, ser, grzyby, słodkie mleko.
Zły pokarm: wszystkie zboŜa i kasze łuszczone (z oczyszczonego ziarna), mięso,
przegotowane i pasteryzowane mleko.
WykaŜę na dwóch przykładach szkodliwość obróbki termicznej spoŜywanych pokarmów
mięsnych.

Indukcyjna autoliza (samotrawienie)

W literaturze naukowej został opisany następujący eksperyment: "W przezroczystej

komorze, wypełnionej naturalnym sokiem Ŝołądkowym człowieka umieszczono "surową"
Ŝabę, i Ŝabę po krótkiej obróbce cieplnej. Po kilku pierwszych godzinach hydroliza ścięgien
drugiej Ŝaby przebiegała szybciej, ale po 2-3 dniach "surowa" Ŝaba rozpuściła się całkowicie.
Struktury ścięgien Ŝaby po obróbce cieplnej zachowały się nienaruszone.
Ten eksperyment udowodnił, Ŝe białka naturalne, które nie zostały poddane obróbce
termicznej rozszerzają się szybciej i bardziej skutecznie, aniŜeli poddane jakiejkolwiek
obróbce (wędzenie, solenie, gotowanie itp.).
Okazało się, Ŝe kwas chlorowodorowy soku Ŝołądkowego przenika do komórek
pokarmowych i powoduje rozpad liposomów (organów komórki). W liposomach komórki
znajdują się fermenty - hydrolazy, które w warunkach bardzo kwaśnego środowiska (pH 3,5-
5,5) niszczą wszystkie struktury komórkowe. Wynika stąd, Ŝe sok Ŝołądkowy indukuje
samotrawienie pokarmu za pośrednietwem fermentów tegoŜ pokarmu. Mechanizm ten
funkcjonuje tak u zwierząt drapieŜnych, jak i u roślinoŜernych.
Autoliza indukcyjna zwiększa się w temperaturze 37-40° C. Pod wpływem soku Ŝołądkowego
zachodzi:

79
 1. zwiększenie przenłkalności błon;
2. zmiana aktywności fermentów;
3. zmienia się stan białkowych komórek i tkanek w szczególności ich wraŜliwości na
oddziaływanie fermentów.

W przeciwieństwie do oddziaływania powierzchniowego soku Ŝołądkowego na pokarm, w

przypadku indukcyjnej autolizy ma miejsce "wybuch" tkanek na zewnątrz, gdyŜ autoliza
indukuje się w całej warstwie obiektu pokarmowego. W tym wypadku zachodzi
rozszczepienie hydrolłtyczne wszystkich struktur komórkowych.
Wszystkie zwierzęta wykorzystuję trawienie autolityczne zjadając Ŝywe obiekty (zwierzęta
lub rośliny) i tylko człowiek poddaje pokarm obróbce cieplnej, "polepszając" go.
Biochemik Pargetti odkrył, Ŝe w trakcie przygotowania pokarmu w temperaturze powyŜej
54°C (obojętnie ile czasu to zajmie) aktywność fermentów zanika i autoliza staje się
niemoŜliwa.

Specyficzne dynamiczne oddziaływanie poŜywienia

Specyficzne dynamiczne oddziaływanie poŜywienia (SDOP) przebiega jako zwiększenie

przemiany materii po spoŜywaniu pokarmu w odniesieniu do poziomu podstawowego. Po
około 15-30 min. po zjedzeniu wzrasta wymiana energetyczna po 3-6 godzinach, osiągając
maksimum i zachowując ten poziom w ciągu 10-12 godzin. Przy czym tłuszcze tylko
nieznacznie podwyŜszają wymianę, czasem nawet ją hamują. Węglowodany podwyŜszają
go do 10-20%, pokarm białkowy - do 40%.
Czym spowodowane jest tak znaczne podwyŜszenie energii po spoŜyciu pokarmu
białkowego? By odpowiedzieć na to pytanie, trzeba wiedzieć ile białka pokarmowego zuŜywa
dorosły człowiek na budowę i regenerację tkanek organizmu i ile - na wydatkowanie energii.
Dawno temu Rubner udowodnił, Ŝe tylko 4% ogólnej wymiany energii idzie na budowę i
przyrost białka. Stanowi to średnio około 30 g białka dziennie na osobę. 100 g mięsa zawiera
20 g białka. Zanim odpowiemy gdzie się podziewa zbędne białko, odpowiemy na inne
pytanie: "co stanowi nasze podstawowe paliwo?" Głównym dostawcą paliwa człowieka są
węglowodany. Oznaczamy je jako Cm(H2O)n. Przy utlenianiu tlenem otrzymujemy swobodną
energię, którą wykorzystujemy, dwutlenek węgla CO2 i wodę H2O, które są łatwo wydalane z
organizmu:
Cm(H2O)n + mO2 = mCO2 + nH2O
Molekuła białka składa się z azotu i węglowodanu:
NcCm (H20)n.
Jeśli białko wykorzystać jako materiał energetyczny, najpierw trzeba odszczepić azot, a
potem wykorzystać węglowodan jako paliwo!
NcCm (H2O)n + mO2 = Nc + mCO2 + nH2O.
W przeciwieństwie do węglowodanów i tłuszczów azot w organizmie nie moŜe być
zmagazynowany, lecz zostaje intensywnie wydalany z organizmu. Po białkowym śniadaniu
zostaje wyprowadzone około 50% zawartego w pokarmie azotu. W tym wypadku
wydatkowanie energii osiąga taki poziom, Ŝe 30-40% kalorii zuŜywa się na rozszczepienie
azotu i wydalenie go z organizmu. Jak wiadomo, głównym organem wydalającym azot z
organizmu są nerki, dlatego "nadplanowa" praca szybko je rujnuje.
W rezultacie SDOP zachodzi nie tylko intensyfikacja wymiany energetycznej i rozpadu
aminokwasów (białka), lecz i zmiana poziomu glukozy w krwi, zmiany bilansu wodno -
solnego, zmiany stanu naczyń itp.
A. Braunsztein zwrócił uwagę, Ŝe przyswajanie i wymiana aminokwasów (białka) wymaga
znacznej ilości swobodnej energii. Przechodząc przez organizm kaŜdy atom azotu powoduje
rozpad wielu molekuł ATP i fosforanu nieorganicznego.

80
Porównanie prędkości syntezy i rozpadu białka i cyklu obrotowego azotu w dietach z
małą i duŜą zawartością białka zostało ustalone, Ŝe stosując dietę biedną w białko
intensywność cyklu obrotowego azotu obniŜa się na 18%. 18% zaoszczędzone przy
przejściu na taką dietę pójdą na wzmocnienie i uleczenie naszego organizmu. Oto
odpowiedź dla miłośników mięsnego poŜywienia, którzy uwaŜają go za dostawcę
energii.

Węglowodany

NajwaŜniejszym dostawcą węglowodanów jest skrobia. Powstaje i gromadzi się w

chloroplastach zielonych części roślin w postaci drobnych ziarenek, skąd drogą hydrolizy
przeistacza się w rozpuszczalne w wodzie cukry, które łatwo przenoszą się przez błony
komórkowe do innych części rośliny: w nasiona, korzenie, owoce itd.
W organizmie człowieka skrobia surowych roślin podlega stopniowemu rozkładowi w
układzie trawiennym. Rozkład ten zaczyna się jeszcze w ustach. Ślina częściowo zamienia
je w maltozę. Oto dlaczego tak waŜne jest dobre przeŜuwanie pokarmu i nawilŜenie go śliną
(pamiętajmy - nie pijmy w czasie jedzenia!)
W jelicie maltoza hydrolizuje się w cukier prosty, który przenika przez ścianki jelita. Tam
przemienia się w fosfaty i w takiej postaci trafia do krwi.
Gotowane skrobie cieszą się złą opinią u współczesnych dietetyków. Mówi Uoker: "Molekuła
skrobi nie jest rozpuszczalna w wodzie, spirytusie, eterze. Takie nierozpuszczalne cząsteczki
trafiając do systemu krwioobiegu zanieczyszczają krew. Krew w procesie cyrkulacji ma
tendencję do uwolnienia się od tych ziarenek, urządzając dla nich "magazyn". Gdy nasz
jadłospis zawiera duŜo skrobii, zwłaszcza białej mąki, twardnieją tkanki wątrobowe".
W skrobiach zawarte są dwie frakcje wielocukrów - amyloza 15-25% i amilopektyna 75-85%.
Amiloza rozpuszcza się w gorącej wodzie, tworząc przezroczysty roztwór koloidalny.
Amilopektyna w gorącej wodzie nie rozpuszcza się, tylko pęcznieje (potrzebuje do tego celu
płynu z organizmu). W taki sposób po działaniu na skrobię gorącą wodą powstaje roztwór
amilozy zagęszczony napęczniałą amylopektyną.
Otrzymana gęsta, ciągliwa substancja nazywa się kleister.
Podobnie się dzieje w naszym układzie Ŝołądkowo-jelitowym. Przy czym im wyŜszego
przemiału jest pieczywo, rym wyŜszej jakości powstaje kleister. Kleister zatyka kosmki
jelitowe i dolne odcinki jelita cienkiego wyłączając je z procesu trawienia. W jelicie grubym
masa ta przywiera do jego ścianek, tworząc kamień kałowy.
Po za tym, nie tak dawno zostało wykryte, Ŝe do wytworzenia w organizmie 1000 kalorii z
250 g białka lub węglowodanów zuŜywa się dodatkowo znaczną ilość substancji
bioaktywnych (np. witaminy B1, B2, B3, C itd.). Czyli, by poŜywienie zostało właściwie
przyswojone potrzebne są witaminy i mikroelementy. Bez spełnienia tego warunku
skrobia fermentuje i gnije, zatruwając nasz organizm. Prawie kaŜdy codziennie
wykrztusza z siebie krochmalistą flegmę, która wypełnia nasz organizm i powoduje ciągłe
przeziębienia i katary. Jeśli nasz dzienny jadłospis będzie zawierać 20% skrobi (a nie 80%) i
tę skrobię będziemy spoŜywać razem z substancjami bioaktywnymi, nasz oddech stanie się
lekki i swobodny.
Gdy ktoś jednak nie potrafi całkowicie przestawić się na produkty bez skrobi (po obróbce
termicznej), pomogą zalecenia Sheltona: - spoŜywać wraz z pokarmem zawierającym
skrobię duŜą ilość surówek (z wyjątkiem pomidorów), poniewaŜ surówki są bardzo bogate w
witaminy i sole mineralne.
Drugi waŜny aspekt tego problemu - jakie produkty zawierające skrobię, moŜna jeść? Jemy
duŜo pieczywa, przygotowanego z mąki.

81
Mąka ma charakterystyczną właściwość - jest nią zawartość w niej glutenu. Powstaje on w
czasie przygotowywania ciasta i składa się przewaŜnie z białka. Od właściwości fizycznych
glutenu zaleŜą elastyczność, porowatość i objętość pieczywa.
Natomiast badania nad glutenem wykazały, Ŝe produkty zawierające gluten wywołują" zanik
kosmków jelitowych, co z kolei zmniejsza moc warstwy fermentacyjnej, pogarsza trawienie i
wchłanianie substancji pokarmowych.
W taki sposób powstaje pierwsze ogniwo w łańcuchu róŜnorodnych patologii. Unormowanie
struktury kosmków moŜliwe jest tylko leczeniem dietą bezglutenową.
Mąka Ŝytnia róŜni się od pszennej i zawiera mniej białka, więcej cukru i nie tworzy glutenu.
Nie tworzy glutenu równieŜ mąka z owsa, kukurydzy, prosa. Jako źródło skrobi zalecane są
kasze jaglana, gryczana, owies, ryŜ.
Oprócz pieczywa częstym gościem na naszym stole są ziemniaki. W związku z tym, warto
powiedzieć kilka słów na ich temat.
Ziemniak zawiera substancję trującą, solaninę. Bardzo duŜo jest jej w naci, w zzieleniałych,
zgniłych i przerośniętych bulwach. Dojrzałe świeŜe bulwy zawierają ją równieŜ, chociaŜ w
ilościach nieszkodliwych dla zdrowia.
I następna ciekawostka: młode ziemniaki (do 1 września) część jadalna 85%, w tym
węglowodany - 17,8%.
Ziemniaki od 1 września do 1 stycznia: część jadalna - 75%, w tym węglowodany - 15,8%.
Ziemniaki od 1 stycznia do marca: część jadalna 70%, w tym 14,7% węglowodanów.
Ziemniaki od 1 marca: część jadalna 60%, w tym węglowodany 12,6%.
Jak widać, ziemniaki nie są produktem rewelacyjnym, najlepiej jeść je najwyŜej do 1
stycznia.
Trzeba starać się w swoim Ŝywieniu najlepiej wykorzystywać produkty zawierające naturalną
glukozę, fruktozę i sacharozę. Najwięcej cukru zawierają owoce, warzywa i kiełkujące ziarna.
Włókna Ŝywnościowe (celuloza, błonnik, chemiceluloza, pektyna) są w składzie tkanek
roślinnych. Ich rola polega na:

1. Formowaniu Ŝelepodobnych struktur wpływających na opróŜnienie Ŝołądka, prędkość

wchłaniania w jelicie cienkim i na czas przesuwania przez układ Ŝołądkowo-jelitowy;
2. Utrzymywaniu wody (zapobiega powstawaniu kamieni kałowych), w zmianie składu
elektrolitów i masy kałowej, zwiększając jej masę;
3. Zdolności włókien do absorpcji kwasów Ŝółciowych. Zwiększenie ilości włókien w
jadłospisie obniŜa poziom cholesterolu we krwi. Związane to jest z udziałem włókien
w cyklu obrotowym kwasów Ŝółciowych. Brak włókien Ŝywnościowych narusza nie
tylko wymianę kwasów Ŝółciowych (oznacza to obniŜenie w krwi hemoglobiny), lecz
równieŜ cholesterolu we krwi oraz hormonów steroidowych;
4. Wpływie włókien Ŝywnościowych na środowisko drobnoustrojów w jelicie. Trawienie
50% włókien Ŝywnościowych kierujących się do jelita realizuje się dzięki mikroflorze
jelita grubego.

Brak w diecie włókien Ŝywnościowych moŜe spowodować raka jelita grubego i innych partii
jelita. Znane są równieŜ ich antytoksyczne właściwości: łatwo absorbują i wyprowadzają z
organizmu toksyny i cięŜkie metale.
Brak włókien prowadzi do powstania miaŜdŜycy, cukrzycy, nadciśnienia.
Włókna Ŝywnościowe umownie dzielimy na delikatne (ziemniaki, kapusta, jabłka, morele i
inne) i na grube (marchew, buraki itd.)

82
 Tłuszcze

Tłuszcze to substancje, w skład których wchodzą węgiel, wodór i tlen. W zaleŜności od

stopnia nasycenia kwasami tłuszczowymi rozróŜniamy 2 grupy: twarde tłuszcze (słonina,
smalec, masło śmietankowe), zawierające nasycone kwasy tłuszczowe i płynne tłuszcze
(oleje), zawierające głównie nienasycone kwasy tłuszczowe.
Nasycone kwasy tłuszczowe: kwas linolowy, kwas linolenowy i kwas arachidowy stanowią
niezastąpiony element odŜywiania, gdyŜ nie zostają syntezowane w organizmie i w związku
z tym powinny dostawać się do organizmu z poŜywieniem. Kwasy te ze względu na swoje
własności odnoszone są do substancji niezbędnych do Ŝycia i są rozpatrywane jako witaminy
(witaminy E i F).
Kwas arachidowy poprzedza powstawanie substancji biorących udział w regulacji wielu
procesów czynności trombocytów i prostaglandyn - substancji o wysokiej aktywności
biologicznej (działanie hormonopodobne). Oddziaływanie ich podobne jest do oddziaływania
hormonów - stąd pochodzi ich nazwa "hormonów tkanek". Syntezują się one bezpośrednio z
fosfolipidami błon, Synteza zaleŜy od dostarczania tych kwasów przez organizm. Ustalone
zostało powiązanie nienasyconych kwasów tłuszczowych z przemianą cholesterolu.
Sprzyjają szybkiej przemianie cholesterolu w kwasy foliowe i wyprowadzają je z organizmu.
Nienasycone kwasy tłuszczowe oddziaływują na ścianki naczyń krwionośnych: zwiększają
ich elastyczność i obniŜają przenikalność.
Niedobór tych kwasów powoduje obniŜanie się intensywności wzrostu i odporności na
niekorzystne czynniki wewnętrzne i zewnętrzne, wpływa negatywnie na pracę mięśnia
sercowego.
Tłuszcze zawierają witaminy rozpuszczalne w tłuszczach. Tłuszcze zwierzęce dostarczają
witaminę A i D, - tłuszcze roślinne zaś witaminę E.
Tłuszcze roślinne posiadają wysoki stan energetyczny i pozostają w procesie fotosyntezy w
zielonych częściach roślin i następnie odkładają się w nasionach i owocach. Przy
rozszczepianiu uwalniają dwa razy więcej energii, aniŜeli przy rozszczepieniu białek i
węglowodanów.
Masło orzechów jest źródłem dobrze przyswajalnych emulgowanych tłuszczy. Gdy jemy
wystarczająco duŜo orzechów, nie ma konieczności dodawania do jadłospisu jakiegokolwiek
oleju.
Najlepiej jest uŜywać olej tłoczony na zimno. Olej rafinowany, pozbawiony mikroelementów i
witamin naleŜy wykluczyć. Tłuszcze zwierzęce zawierają substancje toksyczne. Tkanka
tłuszczowa jak u człowieka tak i u zwierząt jest "odstojnikiem". poniewaŜ zachodzi w niej
najmniejsza przemiana materii. Z tego powodu, by uwolnić się od toksyn, organizm odkłada
je do tkanki tłuszczowej. Dzienne zapotrzebowanie w produkty tłuszczowe zaspokaja się 25-
30 gramami oleju roślinnego lub masła.

Witaminy

Witaminy to niskomolekularne związki natury organicznej, dostarczane są do organizmu z

zewnątrz, w składzie poŜywienia.
Witaminy powstają drogą biosyntezy w komórkach i tkankach roślinnych. Większość z nich
związana jest z białkowym nosicielem. Zazwyczaj znajdują się w roślinach w wysoko
organizowanej formie i w najbardziej optymalnej do wykorzystania przez organizm postaci.
Mianowicie w postaci prowitamin. Ich rola sprowadza się do całkowitego, ekonomicznego i
prawidłowego wykorzystania podstawowych substancji odŜywczych, w trakcie czego
substancje organiczne poŜywienia uwalniają niezbędną energię.

83
Niedobór witamin wywołuje cięŜkie schorzenia. Usystematyzowałem podstawowe rodzaje
niedoboru witamin - hipowitaminozy. Korzystając z tabeli moŜna ustalić jakich witamin
brakuje w naszym organizmie.

Skóra
Nazwa
Symptomy niedoboru witamin
witaminy

skóra blada i sucha, powstawanie wągrów, skłonności do

A
zapaleń ropnych

B-karoten egzema

D potliwość

B2 zapalenia skóry

łojotokowe zapalenie skóry, schorzenie czerwieni warg,

B6 zapalenie języka, sinica ust, uszu, paznokci, bladość i
suchość skóry

Włosy
Nazwa
Symptomy niedoboru witamin
witaminy

A suche i matowe włosy

B3 utrata koloru włosów

H wyłysienie

Paznokcie
Nazwa
Symptomy niedoboru witamin
witaminy

A łamliwość i zniszczenie paznokci

Oczy
Nazwa
Symptomy niedoboru witamin
witaminy

zapalenie spojówek, zapalenie powiek, ślepota

A
zmierzchowa

B2 światłowstret, zapalenie spojówek i powiek

B6 zapalenie spojówek

Język
Nazwa
Symptomy niedoboru witamin
witaminy

B2 suchy, jaskrawo czerwony

84
 obrzmiały, w bruzdach lub suchy, jaskrawo - czerwony,
PP
popękany

Kości i zęby
Nazwa
Symptomy niedoboru witamin
witaminy

Deformacja klatki piersiowej i kręgosłupa, kruszące się

D
zęby.

System oddechowy
Nazwa
Symptomy niedoboru witamin
witaminy

A Skłonność do katarów, zapaleń oskrzeli, zapalenia płuc

Krew
Nazwa
Symptomy niedoboru witamin
witaminy

K pogorszenie krzepliwości krwi

B2 zmniejszenie ilości leukocytów

B3 anemia

C skaza krwotoczna dziąseł

System trawienny
Nazwa
Symptomy niedoboru witamin
witaminy

niestrawności, zaburzenia czynności wydzielniczej Ŝołądka,

A
skłonności do nieŜytu Ŝołądka i okręŜnicy

B2 niewydolność wątroby i czynności wydzielniczej Ŝołądka

PP zaburzenia jelitowe - stały rozstrój Ŝołądka

B3 otłuszczanie wątroby

B4 marskość wątroby

B1 zaparcia, brak apetytu

System nerwowy
Nazwa
Symptomy niedoboru witamin
witaminy

B1 szybkie męczenie się psychiczne

85
 syndrom neurasteniczny (rozdraŜnienie, bezsenność,
PP
przygnębienie, zahamowania)

B3 naruszenia systemu nerwowego (drgawki, paraliŜ itd.)

zaburzenia psychiczne - nerwowe: depresja, rozdraŜnienie,

B6
bezsenność

C miaŜdŜyca, nerwica, stresy

naruszenie przemiany tłuszczowej w tkance nerwowej,

B4 wątrobie, nerkach, mięśniu sercowym. Niedobór holiny
wywołuje skłonność do powstawania guzów

Nerki
Nazwa
Symptomy niedoboru witamin
witaminy

zwyrodnienie nabłonka w nerce i w moczowodach;

A zapalenie miedniczek nerkowych, zapalenia cewki
moczowej, zapalenia pęcherza moczowego

D ogólna słabość, rozdraŜnienie

E słabość mięśniowa

P ogólna słabość

szybkie męczenie się fizyczne i psychiczne, słabość

B1
mięśniowa, męczenie się przy chodzeniu

Czynność seksualna
Nazwa
Symptomy niedoboru witamin
witaminy

A zwyrodnienie i zrogowacenie nabłonka w macicy i pochwie

B-karoten osłabienie czynności hormonów płciowych

E pogarsza się czynność seksualna

Przedwczesne starzenie się

Nazwa
Symptomy niedoboru witamin
witaminy

B-karoten przedwczesne starzenie się, guzy

B6 intensywny rozwój procesów starzenia się

Szkodliwość sztucznych witamin

86
Aktywność witamin zaleŜy w wielkiej mierze od składnika białkowego. Bez tej drugiej połowy
nie są one efektywne i w ogóle w procesie wyprodukowania ich w sposób sztuczny z formy
organicznej przechodzą w krystaliczną, która w swojej istocie jest formą nieorganiczną i w
takiej postaci nie jest przyswajana. Takie "leczenie" obciąŜa wątrobę i nerki, naruszając
niezbędny bilans w organizmie, wprowadzając chaos zamiast struktur uporządkowanych.
Gdy zaŜywamy witaminy naturalne w większej ilości niŜ jest to nam potrzebne,
drobnoustroje rozkładają i wyprowadzają zbędne z nich z organizmu. Praktycznie nie
jest moŜliwe przedawkowanie witamin naturalnych, inaczej się dzieje z witaminami
sztucznymi. Znam osobiście przypadek, gdy dziecko zjadło paczkę takich "witamin" i
umarło.
Jako przykład szkodliwego oddziaływania duŜych dawek witamin sztucznych proponuję
fragment artykułu: "witamina C ma reputację preparatu nieszkodliwego. Jednak ostatnio
lekarze coraz częściej zaczęli wykrywać u ludzi skutki uboczne zaŜywania zbyt duŜych
dawek witaminy C. Wszystkie wirusowe choroby układu oddechowego, grypa i niektóre inne
schorzenia, przebiegają i powstają częściej u ludzi, którzy biorą 4-6 a nawet 10 g na dobę
witaminy C przy normie 100 mg."
Uczeni wielu krajów są solidarni w swojej opinii, Ŝe zaŜywanie witaminy C nie zwiększa
odporności organizmu na przeziębienia, a zbyt wielkie dawki tej witaminy zdecydowanie
utrudniają leczenie niektórych schorzeń zakaźno-alergicznych, np. reumatyzmu.
Najbardziej niebezpiecznym skutkiem przedawkowania witaminy C jest zwiększona
krzepliwość krwi, na skutek czego powstają skrzepliny.
Zbyt duŜe ilości witaminy C podraŜniają błonę śluzową układu Ŝołądkowo-jelitowego, z czym
wiąŜą się mdłości, wymioty, zgaga, biegunki. Olbrzymia salaterka surówki z kapusty,
marchwi, pietruszki, zawierająca furę naturalnej witaminy C, nie spowoduje niczego
podobnego. Oto dlaczego amatorzy "sztucznych witaminek" miewają często zapalenie
Ŝołądka, wrzody Ŝołądka i dwunastnicy. Witamina C moŜe sprzyjać tworzeniu się kamieni w
nerkach, pęcherzu z soli kwasów szczawiowego i moczowego.
Chorzy na cukrzycę powinni wiedzieć, iŜ duŜe ilości witaminy C hamują produkowanie
insuliny przez trzustkę i podnoszą poziom cukru w moczu i krwi.
NajświeŜsze badania wykazały, Ŝe duŜe dawki witaminy C zwalniają przekazywanie
impulsów nerwowo-mięśniowych, wskutek czego powstaje zmęczenie w mięśniach, narusza
się koordynacja odruchów wzrokowych i nerwowych (ruchowych).
Wniosek jest jednoznaczny: zaŜywajcie tylko naturalne witaminy.
Witamina A
Znajduje się tylko w produktach pochodzenia zwierzęcego. Dobrze rozpuszczalna w
tłuszczach. Podlega oddziaływaniu kwasów, promieni ultrafioletowych, oraz tlenu z
powietrza.
Pigmenty roślinne odgrywają rolę prowitaminy A. Karotenoidy (marchew) są związkami
węglowodorowymi, które w roślinach związane są z białkami. Przemiana karotyny w
witaminę A odbywa się w ściankach jelita cienkiego i w wątrobie.
Znaczenie fizjologiczne
Witamina A wpływa na rozwój młodych organizmów, stan tkanki nabłonkowej, procesy
wzrostu i kształtowania szkieletu, widzenie nocne. Na przykład przystosowanie wzroku do
zmiany oświetlenia trwa około 8 minut przy normalnych zasobach witaminy A i 30 - 40 minut
przy zmniejszeniu ich o połowę.

87
W połączeniu z witaminą C zmniejsza lipoidowe osady w ściankach naczyń krwionośnych i
obniŜanie poziomu cholesterolu z surowicy krwi. W szczególnym stopniu potrzebują witaminy
A tarczyca, wątroba i nadnercza. To jedna z "witamin młodości".
Szczególnie duŜo witaminy A zawiera wątroba zwierząt morskich.
Witaminy A potrzebują uszy. Brak tej witaminy prowadzi do infekcji uszu i wpływa na słuch.
Stosuje się ją często w terapii alergicznej. Lekarze nazywają ją "pierwszą linią obrony przed
chorobami", poniewaŜ pierwszym warunkiem zdrowia jest idealny stan tkanki nabłonkowej.
Niedobór witaminy A spotykany jest bardzo często. Jak mówiliśmy, jej brak zwalnia reakcje
organizmu (uwaga sportowcy i kierowcy!)
W ogóle deficyt witaminy A jest prawdziwym problemem na całym świecie. W Indiach dzieci
w wieku 1-5 lat otrzymują raz na pół roku 60 mg witaminy A (40 mg normalnie dla dorosłych)
na raz. Po dwóch kuracjach o 75% zmniejszyły się choroby oczu.
Zasoby witaminy A w wątrobie mogą stanowić rezerwę na 500 dni. Odkładają się tam w
postaci kwasów: oleinowego, stearynowego, palmitynowego i prawdopodobnie z tego
powodu tak duŜa ilość witaminy A nie powoduje hiperwitaminozy. Witamina A dostaje się do
wątroby z karotyny. Badania stanu zdrowia mieszkańców wyspy Jawa, którzy odŜywiają się
niełuskanym ryŜem, owocami, zielonymi warzywami nie wykazały braku witaminy A, chociaŜ
ich jedzenie praktycznie nie zawiera jajek, mleka, masła.
Zapotrzebowanie na witaminę A stanowi 1,5 mg/dobę, przy czym nie mniej niŜ 1/3 powinna
być zaspokojona kosztem witaminy A, 2/3 - b-karotenem.
Z hiperwitaminozą witaminy A spotykamy się skrajnie rzadko, poniewaŜ tylko bardzo wysokie
dawki mogą ją wywołać. Oto jeden z takich przypadków.
Gazeta "Times" zawiadomiła o śmierci uczonego B. Brauna, 48 lat. Artykuł o nazwie
"Marchewkowa dieta zabiła uczonego" informuje, Ŝe zwolennik zdrowego odŜywiania się,
który wypijał po 4 litry soku z marchwi dziennie zmarł na skutek zatrucia witaminą A. Gdy
umarł był zupełnie Ŝółty.
Alkohol, kancerogeny, bizmut uszczuplają zasoby witaminy A. Zmniejszenie białka w diecie
(od 180 do 3%), zmniejsza ponad 2 razy ilość tej witaminy w wątrobie.
NajwaŜniejsze źródła witaminy A: wątroba, masło śmietankowe, śmietana, ser, Ŝółtka jaj,
tran. Przy obróbce cieplnej witamina A w duŜym stopniu ulega rozkładowi.
Karotyna
Karotyna to nienasycony węglowodór, pigment pomarańczowo-Ŝółty, znajdujący się w
owocach, liściach, kwiatach. Karotyna łatwo rozkłada się w roztworach, zwłaszcza przy
dostępie tlenu.
Znaczenie fizjologiczne
Przede wszystkim obniŜa ryzyko kancerogenne związane z promieniowaniem i dymem
papierosowym. Część b-karotyny, która nie przemienia się w organizmie w witaminę A pełni
funkcje obronne. Regularne zastosowanie marchwi czerwonej i soku z marchwi moŜna
zalecać jako czynnik obniŜający przedwczesne starzenie się i guzów.
Organizm człowieka gromadzi karotynę w wątrobie, sercu, tkankach nerwowych, szpiku
kostnym, jajnikach, skórze - zwłaszcza w stopach i dłoniach.
O waŜności witaminy A i karotyny świadczą następujące fakty: według danych
statystycznych ponad 1 milion męŜczyzn w wieku 40-60 lat z powodu kataru, przeziębienia,
anginy, zapalenia oskrzeli, zapalenia płuc powstających z niedoboru witaminy A staje się
inwalidami.

88
Powstawanie kamienia nazębnego, jak uwaŜają naukowcy-lekarze, jest zewnętrzną oznaką
ukrytych procesów patologicznych: tworzenia się kamieni w nerkach i wątrobie na skutek
naruszenia przemiany materii, spowodowanego zmianami w błonach śluzowych o procesami
zapaleniowymi. Przypomnijcie sobie z rozdziału o trwaieniu, jak szybko złuszcza się
nabłonek układu Ŝołądkowo-jelitowego, jeśli nie nadąŜa się regenerować. Tak pojawiają się
przeróŜne choroby, wrzody, niestrawności, polipy, guzy.
Przyczyn niedoboru witaminy A i karotenu jest wiele: niepełnowartościowe odŜywianie, niska
zawartość tych witamin w produktach odŜywiania, naruszanie przyswajania lub podwyŜszone
zuŜycie w czasie ciąŜy, treningów sportowych, przy chorobach, u dzieci w okresie
intensywnego wzrostu (2-5 lat) i dojrzewania. Najlepszą profilaktykę stanowi picie rano soku
z marchwi lub jedzenie surówek z duŜą zawartością marchwi. Rekordzistami pod względem
zawartości b-karotenu są szczaw, dynia, marchew, olejek rokitnikowy.
Witamina D
Witamina D jest najwaŜniejszą substancją o działaniu przeciwkrzywicznym.
Znaczenie fizjologiczne
Witamina D normalizuje wchłanianie z jelita sole wapnia i fosforu, sprzyja odłoŜeniu się w
kościach fosforanu wapnia, wzmacnia zęby i zapobiega krzywicy.
DuŜo witaminy D zawarte jest w kiełkach, zielonych liściach, droŜdŜach piwnych, trawie, w
jajkach, maśle i mleku.
Zastosowanie w celach leczniczych oraz profilaktycznie wymaga ostroŜności: jest bowiem
toksyczna.
Witamina E
Druga nazwa - tokoferol.
Znaczenie fizjologiczne polega na jej oddziaływaniu antytoksycznym na lipidy błonne
(tłuszcze). Utlenianie wewnątrzkomórkowych lipidów prowadzi do powstawania toksycznych
dla komórki substancji. Mogą one doprowadzić do naruszania czynności komórki i później -
do jej uszkodzenia lub zaniku.
Substancje te osłabiają oddziaływanie witamin i fermentów. Witamina E zapobiega
rozkładowi erytrocytów. WaŜną właściwością tokoferoli jest zdolność do intensyfikacji
procesu gromadzenia w organach wewnętrznych rozpuszczalnych w tłuszczach witamin,
zwłaszcza witaminy A.
Tokoferole sprzyjają aktywizacji procesów syntezy ATP (kwas adenozynotrójfosforowy).
Ustaony został związek tokoferoli z czynnością i stanem wewnątrzwydzielniczych systemów,
zwłaszcza gruczołów płciowych, przysadki, nadnerczy i tarczycy.
Biorą teŜ udział w przemianie białkowej. Wystarczający poziom tokoferoli sprzyja rozwojowi
mięśni i normalizuje ich czynność, zapobiegając osłabieniu, męczeniu się. Właściwości te,
sukcesywnie wykorzystywane są w medycynie sportowej, w czasie szczególnie
intensywnych treningów.
Zwiększają długowieczność i łatwość rozmnaŜania się komórek.
Witaminę E nazwano z greckiego tokoferolem: toko - potomstwo; a ferre - przynosić. Sama
nazwa świadczy o jej waŜnej roli w czynności reprodukcyjnej organizmu: sprzyja
normalnemu rozwojowi ciąŜy i płodu, bierze aktywny udział w procesach tworzenia spermy.
Bogate w witaminę E są kiełki, zielone warzywa i oleje.
Witamina K

89
Do grupy witaminy K naleŜą substancje naturalne - witamina K1 i K2. Swoją nazwę witamina
K otrzymała od słowa "koagulacja" (krzepliwość).
Znaczenie fizjologiczne
Te witaminy biorą udział w procesach krzepnięcia krwi. RównieŜ działają anabolicznie
uczestnicząc w produkcji ATP, co ma ogromne znaczenie w procesie zabezpieczenia
energią organizmu.
KaŜda komórka organizmu potrzebuje witaminy K, poniewaŜ ma ogromne znaczenie w
zachowaniu strukturalnych, czynnościowych właściwości błon komórkowych.
Witamina K u dorosłych jest syntezowana przez mikroflorę jelita, dlatego moŜliwy jest u nich
wtórny niedobór witaminy K z powodu zaprzestania jej syntezy przez mikroflorę. Najczęstszą
przyczyną awitaminozy K są choroby wątroby.
Witamina K zawarta jest w liściach sałaty, kapuście, pokrzywie, lucernie. Zielone liście
rośliny syntezują ją pod wpływem światła słonecznego.
Witamina B1
Ta witamina naleŜy do substancji zawierających siarkę.
Znaczenie fizjologiczne
WaŜną stroną oddziaływania biologicznego witaminy B1 jest jej udział w wymianie
węglowodanów. Gdy brakuje tej witaminy zachodzi niekompletne przyswajanie
węglowodanów i gromadzenie w organizmie produktów ich wymiany pośredniej - kwasu
mlecznego i pirogronowego. Oddzialywuje na czynność organów trawienia, normalizuje
pracę serca.
Zapotrzebowanie 1,3 - 2,6 mg na dobę.
Źródło witaminy B1: zboŜa, droŜdŜe piwne, wątroba.
Witamina B2
Witamina B2 naleŜy do flawin - naturalnych pigmentów warzyw, ziemniaków, mleka. W
organizmie człowieka moŜe być syntezowana przez mikroflorę jelita.
Znaczenie fizjologiczne
Główne znaczenie witaminy B2 polega na tym, Ŝe jest częścią składową flawoproteidów.
Dostając się z pokarmem przemienia się w ściankach jelita, w wątrobie i komórkach krwi w
aktywnie oddziaływującą substancję - koenzymy. Koenzymy stanowią stały składnik
enzymów oddechowych. Uczestniczy równieŜ w systemach fermentacyjnych, regulujących
procesy utleniające i odtleniające tkanki.
B2 odgrywa waŜną rolę w procesach wzrostu, w "spalaniu" węglowodanów, tłuszczów i
białek. Sprzyja najbardziej kompletnemu rozszczepianiu węglowodanów. Dieta oparta
przewaŜnie na węglowodanach zwiększa zapotrzebowanie człowieka na tę witaminę. Przy
obfitym w tłuszcze poŜywieniu zapotrzebowanie na witaminę B2 równieŜ gwałtownie wzrasta.
Zapotrzebowanie - 0,8 mg na dobę. NajwaŜniejsze źródła B2: jajka, wątroba, kasza
gryczana, płatki owsiane, kiełkujące ziarno.
Witamina PP
Znaczenie fizjologiczne
Witamina PP jest w składzie grupy enzymów przenoszących wodór i uczestniczy w
reakcjach oddychania komórkowego.

90
Witamina ta wpływa na pracę organów trawienia: normalizuje czynności ruchowe i
wydzielnicze Ŝołądka (uwaga - osoby z zaburzeniami czynności wydzielniczej i zwiotczeniem
Ŝołądka!), polepsza sekrecję i skład soków trzustki (uwaga - cukrzycy!), normalizuje
czynność wątroby: antytoksyczną, tworzenie pigmentów, gromadzenie glikogenu.
Witamina PP stwarza warunki do lepszego wykorzystywania białek roślinnych poŜywienia.
DuŜo PP jest w kaszy gryczanej, grochu, mięsie, zarodkach ziarna, droŜdŜach piwnych.
Witamina B3
Znaczenie fizjologiczne - róŜnorodne.
Podstawowe - reguluje czynność systemu nerwowego i procesy nerwowo odŜywcze, których
zaburzenie prowadzi do zapalenia skóry i innych zaburzeń.
Witamina B3 jest związana z czynnością tarczycy. Zapotrzebowanie organizmu na tę
witaminę wynosi 5-10 mg na dobę. Źródła B3 to droŜdŜe piwne, jajka, kiełkujące ziarno.
Witamina B6
Znaczenie fizjologiczne
Bierze udział w przemianie materii, zwłaszcza w przemianie białkowej i w tworzeniu
fermentów.
B6 odgrywa waŜną rolę w przemianie tłuszczowej. Leczenie zapaleń skórnych daje dobry
efekt, gdy zostają wspólnie zastosowane witamina B6 i nienasycone kwasy tłuszczowe.
Wpływa równieŜ na czynności kwasotwórcze gruczołów Ŝołądkowych. Wysoki poziom
witaminy B6 w pokarmie sprzyja podwyŜszaniu kwasowości i czynności wydzielniczych
Ŝołądka (uwaga - osoby cierpiące na obniŜoną kwasowość!)
Zapotrzebowanie tej witaminy przez organizm wynosi 1,5-3 mg na dobę. Zwiększa się
zapotrzebowanie na tę witaminę u kobiet cięŜarnych, oraz u osób starszych z postępującymi
procesami starzenia się.
Witamina B6 zawarta jest w droŜdŜach piwnych, wątrobie, serze białym, ziemniakach, kaszy
gryczanej, grochu, kapuście.
Witamina Bs
Znajduje się ona w liściach roślin. Źle rozpuszczalna w wodzie, jest wraŜliwa na
oddziaływanie światła i ogrzewanie.
Znaczenie fizjologiczne
Witamina Bs wpływa na syntezę kwasów nukleinowych, niektórych aminokwasów, choliny.
Znajduje się w chromosomach i stanowi waŜny czynnik rozmnaŜania się komórek.
Stymuluje tworzenie krwi, sprzyja zwiększaniu liczby leukocytów, obniŜa zawartość
cholesterolu w surowicy krwi.
Zapotrzebowanie w Bs - 200 mg na dobę. Niewielka zawartość Bs w produktach poŜywienia i
jej skrajna niestabilność przy obróbce cieplnej zdecydowanie utrudnia zaspokojenie
zapotrzebowania.
Brakującą ilość uzupełnia kosztem syntezy przez mikroflorę jelita. Bs jest zawarta w
droŜdŜach piwnych, wątrobie, natce pietruszki, sałacie, szczypiorku.
Witamina B12
Znaczenie fizjologiczne

91
Główne znaczenie witaminy B12 to jej oddziaływanie budujące czerwone ciałka krwi -
przeciwdziała anemii. Poza tym wpływa w istotny sposób na procesy przemiany materii -
białek, aminokwasów, kwasów nukleinowych.
B12 stymuluje wzrost dzieci i wywołuje polepszenie ich stanu ogólnego (uwaga - rodzice i
dzieci!).
Zapotrzebowanie na witaminę B12 - 3 mg na dobę. Zawarta jest w wątrobie, makreli,
sardynkach, śledziach atlantyckich, w chudym białym serze, kurczętach, wołowinie i jajach.
Dietetycy natomiast twierdzą, Ŝe zostaje syntezowana przez mikroflorę jelita.
Pamiętajmy: spoŜywanie białego pieczywa z małą zawartością błonnika, niezbędnego do
normalnej egzystencji mikroflory jelita z zawartością droŜdŜy piekarskich, zakłóca syntezę
witaminy B12.
W rezultacie otrzymamy taką sytuację, jak przy odŜywianiu tylko produktami roślinnymi i
pieczywem. Rośliny nie zawierają witaminy B12. Nie moŜe teŜ zostać syntezowana przez
mikroflorę niszczoną przez droŜdŜe. W rezultacie otrzymujemy zamiast uzdrowienia - anemię
i zaburzenia systemu nerwowego. Jest to podstawowy błąd wegetarian; pieczywo droŜdŜowe
naleŜy zastąpić przaśnym, a najlepiej kaszą.
Witaminy grupy "B" określają ogólny stan zdrowia. Jeśli są dostarczane w wystarczającej
ilości, organizm człowieka moŜe egzystować bez białka zwierzęcego, co jest zwłaszcza
waŜne przy alergiach. Gdy zaś witamin tej grupy brakuje, pozostałe witaminy tracą większą
część swego oddziaływania. Całkowite zapotrzebowanie na witaminy z grupy "B" zostaje
zaspokojone przez spoŜywanie roślin zielonolistnych, nie łuskanego ziarna, kiełków roślin,
droŜdŜy piwnych, orzechów.
Witamina C
Większa ilość (do 70%) witaminy C w roślinach występuje w postaci kwasu askorbinowego,
który jest związany formą witaminy C, najbardziej odpornej na utlenianie. MoŜliwe, Ŝe tym
faktem moŜna tłumaczyć aktywność witaminową owoców i warzyw.
Znaczenie fizjologiczne
Rola biologiczna witaminy C w organizmie głównie jest związana z działaniem utleniająco-
odtleniającym.
Witamina C odgrywa szczególnie waŜną rolę, w związku z bezpośrednią przemianą
białkową. Niedobór witaminy C w organizmie powoduje obniŜenie wykorzystywania białka,
zaś zapotrzebowanie w nim wzrasta.
Deficyt białka powoduje naruszenie regeneracji przez tkanki kwasu dehydroaskorbinowego
w witaminie C i zwiększa zapotrzebowanie na witaminę C.
Witamina C odgrywa waŜną rolę w utrzymaniu normalnego stanu ścianek naczyń
włoskowatych i zachowaniu ich elastyczności. Przy braku witaminy C występuje
podwyŜszona łamliwość naczynek i skłonność do krwotoków. MoŜna to zaobserwować przy
myciu zębów, kiedy pojawia się krwawienie. Jest to sygnał, Ŝe brak nam witaminy C.
Wysoki poziom witaminy C w organizmie sprzyja tworzeniu maksymalnych zasobów
glikogenu w wątrobie i wzmocnieniu jej czynności przeciwtoksycznej.
Wysoką zawartością i zapotrzebowaniem na witaminę C charakteryzują się systemy
wewnątrzwydzielnicze (przysadka, podwzgórze, nadnercze i inne gruczoły).
Najbardziej bogate w witaminę C są rybosomy i wszystkie inne struktury komórkowe, w
których zachodzi synteza białka. Brak witaminy C prowadzi do zaburzeń odporności
organizmu na zakaŜenia i oddziaływanie niektórych toksyn.

92
Witamina C posiada właściwości obronne w stosunku do wielu substancji toksycznych:
ołowiu, dwusiarczku węgla, aniliny i innych. Występuje jako pewna blokada powstawania w
organizmie substancji toksycznych.
Zapotrzebowanie tej witaminy to 60-100 mg na dobę. Osoby palące przyswajają witaminę C
skrajnie źle, i nawet przy stałym zaŜywaniu jej z pokarmem - cały czas występuje deficyt.
Najwięcej witaminy C jest w suchej, dzikiej róŜy, czarnej porzeczce, kapuście, koperku i
natce pietruszki.
Witamina P
Witamina P łączy grupę substancji biologicznie aktywnych. Obecnie wykryto około 500 jej
odmian. Wszystkie są produktami pochodzenia roślinnego. Właściwości biologiczne witaminy
C i P mają duŜo wspólnego.
Znaczenie fizjologiczne
Główna rola witaminy P polega na jej oddziaływaniu wzmacniającym naczynia i obniŜaniu
przenikalności ścianek naczyń.
Zapotrzebowanie na witaminę P stanowi mniej więcej połowę zapotrzebowania na witaminę
C.
Źródła witaminy P: czarna porzeczka, Ŝurawina, wiśnia, czereśnia, agrest.
Witamina N
Uczestniczy w procesie utleniania biologicznego. Poza tym wspomaga wzrost i ma
właściwości ochronne w stosunku do substancji toksycznych (arszenik, rtęć, ołów). Przy tym
powstają trwałe rozpuszczalne w wodzie związki łatwo wydalane z moczem. Witamina N
zapobiega otłuszczaniu wątroby.
Zapotrzebowanie na dobę - 0,5 mg.
SpoŜywamy ją z mlekiem, ryŜem i kapustą.

Fermenty

Fermenty - to złoŜone substancje organiczne, które powstają w Ŝywej komórce i odgrywają

rolę katalizatora wszystkich zachodzących w organizmie procesów. Większość z nich składa
się z dwu komponentów: białkowego i niebiałkowego. Część aktywna składa się z Ŝelaza,
wapnia, miedzi, cynku, niektórych witamin.
Będąc substancjami białkowymi, fermenty przy podgrzewaniu do 54° C koagulują (krzepną) i
tracą swoje właściwości katalityczne. RównieŜ z łatwością niszczą się przy działaniu tlenu i
światła.
Wszystkie procesy przemiany materii rozwijają się i w ogóle są moŜliwe tylko przy
współudziale fermentów. Przy normalnym ciśnieniu atmosferycznym i temperaturze 37° C, w
Ŝywym organizmie procesy te zachodzą szybko i łatwo, oszczędzając duŜą ilość energii.
Ustalono, Ŝe istnieje związek pomiędzy fermentami, hormonami i witaminami. Wiadomo, Ŝe
awitaminozy i choroby powodowane nieprawidłowym wydzielaniem dokrewnym, związane są
z naruszeniem procesów przemiany w organizmie.
60-80% fermentów dociera bez zmian do jelita cienkiego z surowym pokarmem. Witamina E
zawarta w świeŜym poŜywieniu roślinnym odgrywa rolę czynnika ochraniającego fermenty.
Jak juŜ zostało powiedziane, autoliza moŜliwa jest tylko przy współudziale fermentów, co
ułatwia w znacznym stopniu pracę gruczołów trawiennych.

93
U osób, które odŜywiają się przewaŜnie gotowanymi i konserwowanymi produktami,
występuje często brak fermentów we krwi i w płynie międzykomórkowym. Procesy Ŝyciowe u
nich przebiegają opieszale, z trudem. Przy odŜywieniu się produktami roślinnymi, a
szczególnie surowymi - procesy Ŝyciowe rozwijają się intensywnie i ekonomicznie.

Składniki mineralne

Znaczenie fizjologiczne składników mineralnych

Od składników mineralnych zaleŜą:

1. Struktura i czynności większości systemów fermentacyjnych i procesów

zachodzących w organizmie;
2. Procesy plastyczne i budowa tkanek organizmu, zwłaszcza tkanki kostnej, gdzie
fosfor i wapń występują jako główne komponenty strukturowe;
3. Podtrzymywanie kwasowo - zasadowej równowagi w organizmie;
4. Podtrzymywanie normalnego składu solnego krwi;
5. Normalizacja przemiany wodno - solowej.

Szczególną rolę w podtrzymywaniu w organizmie równowagi kwasowo-zasadowej (RKZ)

odgrywają składniki mineralne.
RKZ jest niezbędna do normalnego rozwoju procesów przemiany. Na podtrzymanie RKZ
olbrzymi wpływ wywiera sposób odŜywiania. Przewaga w jadłospisie tłuszczów zwierzęcych i
białka mocno zakwasza środowisko wewnętrzne organizmu. Węglowodany z kolei powodują
przesuwanie RKZ w kierunku zasadowym.
PoniewaŜ podtrzymywanie w organizmie RKZ i wpływ na niego substancji pokarmowych jest
niezwykle waŜne, wszystkie substancje mineralne produktów Ŝywnościowych zostały
podzielone na substancje oddziaływania kwasowego i zasadowego.
Głównym źródłem składników mineralnych jest pokarm roślinny - warzywa i owoce.
Przy czym w świeŜych owocach i warzywach znajdują się w najbardziej aktywnej
formie i łatwo przyswajalnej przez organizm.
W procesie trawienia ziarna i roślin strączkowych powstają produkty z odczynem słabo
kwaśnym, lecz nie tworzą szkodliwych złogów przy metabolizmie jak pokarm pochodzenia
zwierzęcego.
Pokarm pochodzenia zwierzęcego (mięso, ryba, masło i inne, za wyjątkiem
pełnowartościowego świeŜego mleka) tworzy odczyn kwasowy. Podobny efekt ma białe
pieczywo, polerowany ryŜ, cukier rafinowany itp.

Wapń

Organizm zawiera około 1200 g wapnia, 99% tej ilości znajduje się w kościach. Komponent
mineralny tkanki kostnej ciągle się odnawia. W organizmie równolegle trwają dwa procesy:
rozchodzenie się substancji kostnej z przedostaniem się uwolnionego wapnia i fosforu do
krwi i odkładanie się fosforowo-wapniowych soli w tkance kostnej. W ciągu doby z tkanki
dorosłej osoby uwalnia się do 700 mg wapnia i tyle samo ponownie się odkłada. W związku z
tym, tkanka kostna oprócz funkcji podporowej pełni rolę magazynu wapnia i fosforu, skąd
zostają one pobierane przez organizm gdy zbyt mało dostarcza się ich z poŜywieniem.
Na przykład, przy obniŜonym ciśnieniu atmosferycznym dla zachowania równowagi potrzeba
wapnia znacznie więcej, niŜ zwykle. Gdy wapnia jest zbyt mało we krwi, organizm usilnie
wyciąga go z kości. Gdy proces ten przekracza granice normy, rozwija się patologia.

94
Częściej występuje to u osób starszych, które wówczas mówią: "Jak mnie bolą kości! Na
pewno będzie padać".
Wapń równieŜ neutralizuje szkodliwe kwasy. Im mniej zawiera nasze jedzenie produktów
dających kwaśny odczyn krwi (mięsa, sera, wyrobów z białej mąki, cukru rafinowanego,
tłuszczów zwierzęcych), tym mniejsze jest zapotrzebowanie na wapń i tym lepszy jest stan
kości i zębów.
Dobra rezerwa wapnia w młodości, przez długie lata utrzymuje organizm w świetnej formie.
Im wyŜsza koncentracja wapnia w surowicy krwi, tym chory ma więcej szans wyzdrowieć.
Na II Międzynarodowym Kongresie badań wpływu warunków Ŝycia i pracy na zdrowie było
odnotowane, Ŝe mieszkańcy Europy, Ameryki Północnej i Oceanii zuŜywają ponad 900 mg
wapnia dziennie (70-90% ilości wapnia otrzymują z mlekiem i produktami mlecznymi), czyli
według opinii współczesnej medycyny w postaci najlepiej przyswajalnej. We Włoszech i
Argentynie wystarcza 650-800 mg wapnia (50-70% z produktów mlecznych), Japończycy,
Hindusi, Chilijczycy, Turcy zuŜywają tylko 300-350 mg wapnia na dobę, przy czym mleko
stanowi 1030% ich jadłospisu, pozostałe - ziarno, owoce, orzechy, ryby. Poziom
przyswajania wapnia u tych narodowości jest znacznie wyŜszy.
Zatem, wiemy juŜ co wpływa negatywnie na przyswajanie wapnia i jakie produkty są
najlepsze do zaspokojenia zapotrzebowania organizmu w wapń.
Co więc moŜemy uczynić, by zwiększyć przyswajanie wapnia?

1. Transportowanie wapnia wewnątrz organizmu przez ściankę jelitową wiąŜe się z

wydatkowaniem energii. W związku z tym naleŜy nasycać organizm tlenem i
lekkostrawnymi węglowodanami.
2. Zaopatrzyć organizm w witaminę D i utrzymywać nerki zdrowe. W nerkach z witaminy
D powstaje substancja, która przenosi wapń w jelicie cienkim.
3. Uzdrowić błonę śluzową jelita cienkiego, wykorzystując w Ŝywieniu duŜo karotyny. W
przeciwnym razie zwyrodniała błona śluzowa nie jest w stanie go przyswajać.
4. Białka pokarmowe, kwasek cytrynowy i laktoza sprzyjają wchłonięciu wapnia.

Aminokwasy białka tworzą z wapniem łatwo rozpuszczalne i łatwo wchłaniane kompleksy.

Podobny jest mechanizm oddziaływania kwasu cytrynowego. Laktoza, fermentując utrzymuje
w jelitach niski czynnik pH, co uniemoŜliwia powstawanie nierozpuszczalnych fosforanów
wapnia.
Podana tu tabelka będzie pomocna przy doborze produktów z wysoką zawartością wapnia,
jeśli chcemy zbudować zdrowe ciało, a szczególnie zęby.

Zawartość mg na 100g
Stosunek ilościowy
Produkty produktu
Ca P Mg K Ca:P Ca:Mg Ca:K

Chleb razowy 21 174 57 227 1:8,2 1:3 1:15

Chleb
23 131 51 208 1:7 1:2,8 1:9
pszenny
Kasza jaglana 27 233 83 211 1:9 1:3 1:8

RyŜ* 24 97 26 54 1:4 1:1 1:2

Gryka 55 298 78 218 1:5,4 1:1,4 1:4

95
Groch* 115 329 107 873 1:2,9 1:0,9 1:7

Ser biały
150 216 23 112 1:1,4 1:0,1 1:0,7
tłusty***
Wieprzowina 8,0 170 27 316 1:4 1:3 1:39

Jaja kurze* 55 215 12 140 1:4 1:0,2 1:1,25

Ziemniaki 10 58 23 568 1:6 1:2 1:56

Kapusta* 48 31 16 185 1:0,7 1:0,3 1:4

Ogórki* 23 42 14 141 1:1,8 1:0,6 1:6

Pomidory 14 26 20 290 1:1,8 1:1,4 1:20

Jabłka 16 11 9 248 1:0,7 1:0,6 1:15

Seler* 63 27 33 393 1:0,4 1:0,5 1:6

Marchew** 51 55 38 200 1:1 1:0,7 1:4

Orzech
124 564 198 664 1:4 1:1 1:5
włoski*
Fasola* 150 541 103 1100 1:3,6 1:0,7 1:7

Buraki** 37 43 43 288 1:1 1:1 1:7

Orzech
170 229 14 175 1:1,3 1:1 1:4
ziemny***
Por** 31 58 14 175 1:1,8 1:0,4 1:5

Sałata* 77 34 40 220 1:0,4 1:0,5 1:29

* - produkt dobry
** - produkt bardzo dobry
*** - produkt wspaniały
Okazuje się, Ŝe bardzo waŜne jest, by zostały zachowane następujące warunki: na 1 jon
wapnia w plazmie krwi muszą przypadać 2 jony potasu (1:2), 1:1,5 fosforu, 1:0,5 magnezu.

Magnez

Organizm osoby dorosłej zawiera 25 g magnezu. Wchodzi on w skład wyŜszych tkanek:

mózgowych, nadnercza, gruczołów płciowych, krwinek czerwonych, mięśni. Magnez i potas
stanowią najliczniejsze kationy w komórce. Magnez sprzyja rozluźnieniu mięśni, stymuluje
perystaltykę jelit i zwiększa wydzielanie Ŝółci.
Zmniejszenie zawartości magnezu powoduje arytmię, częstoskurcz, zawroty głowy,
podatność na zmiany pogodowe, szybkie męczenie się, koszmary senne, cięŜkie
przebudzenie się. Ostatnie tłumaczy się tym, Ŝe rano nadnercza wydzielają duŜą ilość
hormonów, dzięki czemu człowiek zachowuje rześkość w ciągu dnia. Deficyt magnezu

96
przesuwa ten szczyt na wieczór, co wywołuje opóźniony przypływ energii, natomiast rano
człowiek czuje się rozbity. (Czy nie tu tkwi tajemnica podziału ludzi na "sowy" i "skowronki"?)
Najbogatsze źródła magnezu: owoce, warzywa, ziarno. Dobowe zapotrzebowanie na
magnez wynosi 400 mg.

Potas i sód

Pierwiastki biogenne potas i sód odgrywają waŜna rolę. Organizm nasz zawiera około 140 g
potasu. 98,5% tej ilości znajduje się wewnątrz komórek, wpływa na przemianę komórkową,
dominuje w komórkach tkanek mięśniowej i nerwowej, w krwinkach czerwonych. Sodu jest
najwięcej w plazmie krwi i płynie międzykomórkowym. Obydwa pierwiastki uczestniczą w
tworzeniu protoplazmy.
Istnieje ścisła więź pomiędzy przemianą materii, wody i elektrolitów. Potas i sód wpływają w
przeciwny sposób na przemianę wodną w organizmie: potas ma działanie moczopędne, sód
natomiast zatrzymuje wodę ( jony sodu powodują pęcznienie koloidów tkanek). PoŜywienie
bogate w potas wywołuje podwyŜszone wydzielanie sodu razem z wodą z organizmu. Przy
okazji rozpuszczone zostają szkodliwe nadwyŜki solne, które powstają w trakcie przemiany
materii. Jednocześnie, zaŜywanie duŜych ilości pokarmów zawierających sód prowadzi do
utraty potasu i koncentracji w organizmie produktów metabolizmu.
Najlepszy stosunek ilościowy sodu i potasu 1:20. Przy zmianie tej współzaleŜności w
kierunku sodu słabną mechanizmy obronne organizmu, zwolnione zostają procesy
odbudowy organizmu.
Odwrotnie, im większe stęŜenie potasu, tym procesy czynnościowe organizmu są
intensywniejsze i zdrowie mocniejsze.
W początkowym okresie przejścia na prawidłowe odŜywianie uŜywamy wielu produktów
potasowych, natomiast po upływie 2-3 miesięcy staramy się utrzymywać współzaleŜność
Na:K 1:20. Dobowe zapotrzebowanie tych pierwiastków 3 - 5 g .
Tabelka przedstawia współzaleŜność potasu i sodu w poszczególnych produktach:

Na, Mg K, Mg na
Stosunek
Produkty na 100g 100g
ilościowy
produktu produktu
Kabaczki 2 238 1:119

Groszek 2 285 1:142

Groch 33 873 1:23

Ziemniaki 28 586 1:23

Czereśnia13

233 1:18

Ogórki 8 141 1:17

Pomarańcze 13 197 1:15

Kapusta biała 13185

97
1:14

Cytryny 11 163 1:14

Czerwona porzeczka 21 275 1:13

Mandarynki 12 155 1:12

Śliwki 18 214 1:11

Dynia 14 170 1:11

Gruszki 14 155 1:11

Malina 19 224 1:11

Czarna porzeczka 32 372 1:11

Marchew 21 250 1:10

Morele 30 305 1:10

Jabłka26

248 1:9

Cebula 18 175 1:9

Poziomki 18 161 1:9

Pomidory 40 290 1:7

Kasza jaglana 28 211 1:7

Gryka, owies 33 218 1:6

Arbuz, buraki 16 64 1:4

Zostały nam trzy pierwiastki mineralne o działaniu kwasowym.

Pierwiastki te w duŜej ilości zawarte są w produktach pochodzenia zwierzęcego (mięso,
ryba, jajka itd.), jak równieŜ w produktach zboŜowych (pieczywo, kasze, orzech, rośliny
strączkowe).

Fosfor

Organizm człowieka zawiera 600 - 900 gram fosforu, przy czym większa jego ilość jest
skoncentrowana w kościach. Przemiana związków fosforowych jest bezpośrednio związana
z przemianą materii, zwłaszcza tłuszczów i białek. Fosfor odgrywa teŜ bardzo waŜną rolę w
procesach przemiany zachodzących w błonach systemów wewnątrzkomórkowych i
mięśniach (w tym sercowym).
Nie mniej waŜną rolą fosforu jest zabezpieczenie energetyczne procesów czynnościowych.
Związki fosforu np. ATP (kwas adezynotrójfosforowy) akumuluje energię, która moŜe być

98
wykorzystana do pracy mechanicznej (skurcze mięśni), elektrycznej (przekaz bodźców
nerwowych), chemicznej (biosynteza), elektrochemicznej (transportowanie substancji przez
błony).
W ogóle związki chemiczne fosforu naleŜą do najliczniejszych komponentów w organizmie,
uczestniczących we wszystkich procesach przemiany.
Przemiana fosforu i wapnia jest ściśle ze sobą związana. Naruszenie jednej odbija się
natychmiast na innej. Najmocniejsze kości są przy stosunku ilościowym Ca:P - 1:1,7. Mniej
więcej taka współzaleŜność występuje w truskawkach i orzechach włoskich. Dobowe
zapotrzebowanie organizmu w fosfor wynosi 400-1000 mg.
Do tej grupy wchodzą jeszcze siarka i chlor - razem tworzą wspaniała siódemkę, bez
elementów której nie moŜe funkcjonować nasz organizm. Dzienne zapotrzebowanie tych
dwóch pierwiastków pokrywa nasze normalne codzienne Ŝywienie.

Mikroelementy

W ciele człowieka kryje się obszerna grupa pierwiastków śladowych. Większość z nich
spełnia rolę niezbędną dla naszego zdrowia, szczególnie w procesie przemiany materii.
Mikroelementy zostały juŜ szczegółowo opisane. WskaŜę rzecz najwaŜniejszą - w jaki
sposób uzupełnić nimi organizm. Głównym składnikiem mikroelementów są dla nas
substancje organiczne, które syntezują rośliny. KaŜda roślina daje nam 1-2 nowe pierwiastki.
Do zaspokojenia zapotrzebowania organizmu w mikroelementy musimy wykorzystać w
swoim poŜywieniu 50-60 roślin, pod warunkiem, Ŝe wiemy co i w jakiej ^roślinie się znajduje.
Dla pewności powinniśmy mieć w swoim menu około 100 roślin. Zostało odkryte przez
naukowców, Ŝe nasi prą, prą, pra-przodkowie wykorzystywali do jedzenia około 100 roślin.
Jadłospis długowiecznych mieszkańców gór równieŜ zawiera około 100 roślin.
Istnieje kilka sposobów zaspokojenia tej potrzeby:

1. Najbardziej prosty i dostępny sposób to odŜywianie sezonowe. Wczesną wiosną jemy

pierwsze rośliny: rzodkiewki, mlecze, pokrzywę itp. W końcu kwietnia, początku maja:
truskawki, poziomki, czereśnie, ogórki, zioła. Latem pomidory, natkę pietruszki,
koperek, jabłka, gruszki, śliwki, wiśnie, morele itp. Jesienią: rośliny okopowe, zioła,
arbuzy, suszone owoce, orzechy, miód, zarodki ziarna, itp.
2. Ten sposób jest bardziej skomplikowany lecz o wiele bardziej efektywny. Jak mi
powiedziano, jest to sposób lamów tybetańskich. Polega na tym, Ŝe zbieramy
wszystkie rośliny (oprócz trujących), które znajdują się nad ziemią z obszaru 1,5-2
hektarów w ciągu całego miesiąca. Podobno, wszystkie mikroelementy, które
znajdują się na tym obszarze wstępują z ziemi w nadziemną część rośliny. Przy czym
rośliny mają 20 elementów takich samych, a tylko 1-3 są róŜne. Zbierając 80-100
rodzajów roślin, uzyskujemy wszystkie mikroelementy. Zbiór ziół zaczynamy podczas
nowiu i zbieramy przez trzy dni do jednej torby, przez następne trzy dni - do drugiej
torby itd. Jeśli opuścimy powiedzmy trzecią trójkę dni, zbieramy zioła w drugim
miesiącu, równieŜ w trzeciej trójce dni (czyli w te dni, które opuściliśmy). Zbieramy
zioła, na które siadają pszczoły. Zbiór kaŜdej torby suszymy osobno, następnie
zsypujemy razem i dobrze mieszamy.

Przygotowanie 1 litra roztworu:

gotujemy 3 litry wody około 45 minut;

pozostawiamy do ostygnięcia;

odlewamy z wierzchu 1 litr wody;

do roztworu bierzemy środkową warstwę wody

99
Jak podają niektóre źródła, górna i dolna warstwa mają róŜne charakterystyki i lepiej jest ich
nie wykorzystywać (w górnej części znajdują się śladowe domieszki nafty, w dolnej - osad
soli mineralnych). Wsypujemy na gazę 2 łyŜki ziół i przelewamy przez nie litr ostudzonej
wody. Pić moŜna z miodem. Jeśli zalać zioła wrzątkiem równieŜ otrzymamy napar do picia,
ale moŜna teŜ wykorzystać go do kąpieli.
• Regularne uŜywanie pyłków kwiatowych i innych produktów pszczelarstwa, bogatych w
mikroelementy. Pszczoły, zbierając miód, siadają na kwiatach. Pyłek roślin zawiera
szczególnie duŜo mikroelementów. Na przykład w miodzie znajdują się: aluminium, bór,
Ŝelazo, jod, potas, wapń, krzem, lit, magnez, arsen, ołów, pallad, platyna, srebro, fosfor,
chlor, chrom, cynk, stront. Większość mikroelementów zawartych w produktach
pszczelarstwa wchodzi w skład krwi (z dwudziestu czterech mikroelementów
znajdujących się w krwi, dwadzieścia dwa są składnikami pszczelich produktów).

Fitocydy

Fitocydy to substancje, które hamują rozwój lub całkowicie niszczą wirusy i bakterie. Zawarte
są w większości warzyw i owoców. Soki trawienne nie są w stanie ich zmienić, w związku z
tym oddziaływują na cały układ trawienny.
Szczególnie bogate w fitocydy są pomarańcze, cytryny, mandarynki, Ŝurawina, truskawki,
niektóre gatunki jabłek (antonówki), cebulą, czosnek, marchew, chrzan, rzepa, czerwona
papryka, pomidory i inne. Ich właściwości antyseptyczne i bakteriobójcze przejawiają się
najmocniej, gdy spoŜywamy je na surowo.

Kwasy organiczne

Wiele owoców i warzyw zawiera kwasy organiczne - jabłkowy, cytrynowy i inne. Kwasy
organiczne sprzyjają zwiększeniu zasadowości organizmu, wpływają silnie na procesy
trawienne, pobudzając sekrecję trzustki i czynność motoryczną jelit.
Owoce zawierają głównie kwasy jabłkowy, cytrynowy i winny. Kwas winny znajduje się na
przykład w czerwonej porzeczce, agreście, borówkach, poziomkach, śliwkach, morelach.
Kwas szczawianowy znajduje się w znacznej ilości w szpinaku, szczawiu, figach. Kwas ten
sprzyja naruszeniu przemiany, szczególnie solnej. Źródłem tego kwasu są równieŜ buraki
(100 mg na 100 g produktu). Wiele owoców przyczynia się do wydalania z organizmu kwasu
szczawiowego. NaleŜą do nich jabłka, gruszki, pigwa, liście czarnej porzeczki, liście
winogrona (w postaci nalewki lub naparu).

Substancje aromatyczne

Owoce, warzywa, zioła zawierają substancje aromatyczne, od których zaleŜy ich aromat i
smak. Pobudzają smak, powonienie i apetyt, zwiększają wydzielanie soków trawiennych,
dają efekt moczopędny i pośrednio uniemoŜliwiają rozwój szkodliwej mikroflory w jelitach. W
substancje aromatyczne bogate są cytrusy oraz wiele warzyw: cebula, czosnek, pietruszka,
rzodkiewka, koper, seler, gorczyca, chrzan i inne. Mają właściwości bakteriobójcze i
antyseptyczne. ZaŜyte w większych ilościach wywołują podraŜnienia nerek oraz błony
śluzowej Ŝołądka i jelit. Substancje te wspomagają wydzielanie flegmy.

Niszczenie poŜywienia

W ksiąŜce tej starałem się przedstawić pełną informacje o róŜnych substancjach

wchodzących w skład poŜywienia. Wiemy juŜ wiele o ich znaczeniu i oddziaływaniu na nasz
organizm. Powstaje natomiast uzasadnione pytanie: czy całe to bogactwo trafia do celu, czy
coś, gdzieś i w jaki sposób gubimy?
W następnym rozdziale postaram się odpowiedzieć na te pytania.

100
 Woda

Suszenie produktów pochodzenia roślinnego lub długie ich przechowywanie powoduje

znaczną utratę wody. JuŜ od razu po tym jak roślina została zerwana, zaczyna więdnąć i
wyparowuje z niej woda. Jak juŜ mówiłem, woda w roślinach występuje w dwóch formach:
związana i nie związana z koloidami; W związku z tym w procesie odwodnienia owoców i
warzyw zostaje zmieniona budowa związanych z wodą substancji, w wyniku tego organizm
traci je całkowicie.
Na skutek obróbki cieplnej woda zmienia swoją strukturę - powstaje chaos. Organizm traci
własną energię na jej strukturalizację. NajwaŜniejsze jest to, Ŝe woda zdolna jest do
przechowywania informacji o roślinie. Roślina z kolei stanowi kwintesencję informacji,
która napływa do jej struktury ze świata zewnętrznego. Czym jest ta informacja? W
strukturach rośliny i jej środowisku wodnym zostaje "zapisana" informacja ze słońca
(dzień - noc), pory roku (intensywność radiacji słonecznej), gruntu, powietrza, pola
magnetycznego, gwiazd, planet i tak dalej. ZaŜywając soczyste, przepełnione tą
wilgocią informacyjną owoce i warzywa, wchłaniamy informację o danym miejscu, o
porze roku. W taki sposób wchodzimy w rezonans z tą miejscowością,
przystosowujemy się do niej maksymalnie i nawet uzyskujemy zdolność do czerpania
energii. Na tym właśnie polega mechanizm adaptacji, aklimatyzacji.
W procesie obróbki cieplnej cała informacja zostaje zniszczona, albo najczęściej wypaczana.
W rezultacie tracimy intymny związek z otaczającym nas światem, stajemy się dla niego
czymś obcym. Przeciwstawiając się naturze (zamiast wykorzystać jej moc), szybko
zuŜywamy własne siły, ulegamy przeróŜnym chorobom. Dlatego naleŜy dobrze zapamiętać -
niszcząc zachowaną w wodzie informację (podgrzewaniem, zastosowaniem chemii,
suszeniem, konserwacją, kwaszeniem itp.) wypaczamy ją - niszczymy podstawę Ŝycia.

Białka

Substancje białkowe krzepną przy 42°C - 45°C. Krzepnięcie (koagulacja) oznacza, Ŝe

związki Ŝyciowe pomiędzy białkiem, a pozostałymi substancjami (węglowodanami,
substancjami mine158 ralnymi, witaminami itd.) zostają rozerwane. Takie białko trawimy
znacznie gorzej.
Zastanówmy się tylko nad dwoma przykładami:
Mleko. W trakcie sterylizacji mleka obserwujemy zmiany właściwości organicznych i
biologicznych mleka: pogarsza się smak, wzrasta gęstość (zostały zniszczone koloidy i
ścięte białko), obniŜa się zawartość witamin.
Mięso. Stan zwierząt przed ubojem związany jest nierozerwalnie z jakością otrzymanego
mięsa. Szkodliwe dla człowieka jest nie tylko mięso chorych zwierząt, ale równieŜ zwierząt
osłabionych, przemęczonych, wyczerpanych. Źle wykrwawione mięso zawiera masę
niekorzystnych i szkodliwych bakterii, co stanowi potencjalne niebezpieczeństwo.
Dojrzewanie mięsa jest procesem autolitycznym, na który składają się przeróŜne reakcje
chemiczne, fizyko-chemiczne i przemiany koloidalne, zachodzące w mięsie pod wpływem
enzymów mięsa. W procesie dojrzewania zmiana autolityczna zaleŜy od czasu trwania
działania enzymów - glikoza. Przy czym, glikogen tkanki mięsnej po całym szeregu przemian
przejściowych (naturalnie z utratą energii włącznie), przemienia się w kwas mlekowy. Czyli,
dopóki tlen jest w komórkach i stwarza warunki do oddziaływania fermentów "wypalona"
zostaje cała wypełniająca komórki energia. Produkty tego utleniania wypełniają komórki (za
Ŝycia zostają wyprowadzone z krwią) - w taki sposób powstają kolosalne złogi.
Ubój jest straszliwym stresem dla zwierząt. Wszystkie hormony i inne substancje,
które powstają w komórkach w momencie koszmaru przezywanego przez zwierzęta
zostają w organizmie, "faszerując" kaŜdą komórkę przeraŜeniem i rozpaczą. To
wszystko zostaje zarejestrowane w strukturach wodnych. W rezultacie otrzymujemy z

101
mięsem nie tylko substancje odŜywcze, ale i masę "ŜuŜli" i trwały ślad agonii,
pozostałe w komórkach.

Węglowodany

Obróbka termiczna cukrów prostych niszczy je juŜ przy temperaturze 65°-80°C, rozrywając
ich związek z substancjami mineralnymi, witaminami itp. Stają się "martwymi
węglowodanami".
Podgrzewanie miodu powyŜej 60°C prowadzi do niszczenia fermentów i powstawania trudno
rozpuszczalnych soli. Miód traci aromat i staje się zwykłą mieszaniną cukrów. Przy mocnym
ogrzewaniu rozkłada się część fruktozy i powstaje kwas mrówkowy.
Przy przemiale ziarna zachodzą bardzo ciekawe, aczkolwiek niekorzystne zmiany. Im mąka
jest z cieńszego przemiału, tym w ściślejszy kontakt wchodzą cząsteczki skrobi z tlenem
powietrza. Utlenianie wiąŜe się z wydatkowaniem energii, która nie zostaje spoŜytkowana,
gdyŜ proces ten odbywa się poza organizmem. Mąka się ściemnia; przy wybielaniu znów
obniŜa się jej potencjał energetyczny, poza tym wprowadzamy do jej składu substancje
nieorganiczne, które nie są przyswajalne przez organizm i które powinny być wydalane, na
co znów potrzebna jest dodatkowa energia.

Tłuszcze

O psuciu się tłuszczów mówimy, gdy obserwujemy zmiany, zachodzące przy ich utlenianiu.
Utlenianie przebiega po wpływem tlenu, temperatury, światła, fermentów itd.
W procesie utleniania tłuszczów tworzą się niskomolekularne produkty rozkładu, które
określamy jako zjełczałość: mówimy wtedy o nieprzyjemnym zapachu i smaku. Istotne
zmiany powstają w tłuszczu przy smaŜeniu frytek i niektórych wyrobów mącznych. Oprócz
tego, Ŝe tworzą się substancje agresywne, obniŜa się aktywność biologiczna przegrzanych
tłuszczów, niszczą się waŜne dla organizmu substancje i witaminy.
W orzechach i pestkach słonecznika zawarty jest tłuszcz najwyŜszej jakości, związany w
sposób naturalny z substancjami mineralnymi i witaminami i doskonale chroniony przed
utlenianiem i światłem słonecznym.

Witaminy

Witaminy tracą swoją wartość przy długotrwałym przechowywaniu. Szpinak po dwóch

dobach traci 80% witaminy C. Ziemniaki po dwumiesićcznym przechowywaniu tracą połowć
zawartości witaminy C, a po 4-6 miesiącach - 2/3 zawartości.
Światło słoneczne w ciągu 5-6 minut niszczy do 64% witamin w mleku.
Jeśli warzywa i delikatne owoce trzymamy w wodzie, przechodzą do niej praktycznie
wszystkie witaminy i sole.
Kapusta kiszona natomiast zachowuje duŜo witamin i kwasu mlekowego. Temperatura od
50°C do 100°C szybko niszczy witaminy. JuŜ po pierwszych minutach gotowania witaminy
zostają prawie całkowicie zniszczone. W trakcie gotowania i smaŜenia ziemniaków tracimy
około 30% witaminy C. Gdy ziemniaki doprawiamy tłuszczem lub przez dłuŜszy czas
trzymamy w wodzie, pozbywamy sić witaminy A. Przy pasteryzacji mleka tracimy 25-40%
witaminy D. Z tego wynika, Ŝe w pierwszej kolejności i w najwićkszym stopniu niszczy sić
witamina C. Przypominam, Ŝe organizm ma ciągle zapotrzebowanie właśnie na nią. Utrata
witaminy C zmniejsza odporność innych witamin na oddziaływanie wysokich temperatur.
Brak witaminy C zakłóca niezliczoną ilość procesów przebiegających w organizmie.

Fermenty

102
Procesy fermentacyjne zanikają w tym momencie, gdy zrywamy roślinę. Jak juŜ
wspominałem, przy temperaturze 54° C fermenty tracą swoją aktywność. Przy tym proces
autolizy równieŜ zostaje wyłączony z systemu trawienia, i organizm wykonuje podwójną
pracę trawienia pokarmu z nadmiernym wysiłkiem i obciąŜeniem.

Substancje mineralne

Obróbka termiczna rozrywa związki chemiczne między elementami mineralnymi z jednej

strony, a białkami, węglowodanami, tłuszczami, fermentami - z drugiej. Na skutek czego
takie "rozerwane" substancje mineralne ze związków organicznych przemieniają się w
nieorganiczne lub w formy cięŜko przyswajalne. Dotyczy to szczególnie takich elementów,
jak wapń, Ŝelazo, jod i szereg innych. Jak juŜ mówiłem, takie nowopowstałe związki
chemiczne stanowią centrum powstawania kamieni w nerkach, wątrobie, woreczku
Ŝółciowym.
Przemieniony wapń odkłada się w ściankach naczynek krwionośnych i w tkance łącznej
(ścięgna, wiązadła). śelazo nie przyswaja się z produktów gotowanych, w związku z tym
rozwija się anemia. Wystarczy jakiś czas pić codziennie 500 gramów świeŜo wyciśniętego
soku sporządzonego z 1 części buraków i 3-4 części jabłek. Znacznie wtedy podniesie się
poziom hemoglobiny.

ObniŜanie potencjału energetycznego poŜywienia

Energia słoneczna "pobudza" elektrony substancji roślinnych i naokoło nich pojawia się
intensywna poświata, która szybko słabnie, kiedy zrywamy roślinę.
Wyparowywanie wody z rośliny równieŜ przyczynia się do obniŜenia potencjału
energetycznego.
Gotowanie, solenie, konserwowanie (czyli wszystko, co wywołuje zmianę struktury rośliny, jej
wyglądu, zapachu, koloru i tak dalej równieŜ znacznie zmienia potencjał.
Rozdrobnienie rośliny sprzyja intensywnemu utlenianiu przez powietrze i światło, co
równieŜ obniŜa jej stan energetyczny. Poza tym, nasz organizm to skomplikowany
bioreaktor: przyswoi surowe, świeŜe jabłko, rozszczepi go i da nam jego energię.
Wydobyć tę energię z upieczonego jabłka, lub spalonego (przy spalaniu jabłka teŜ
powstaje energia) organizm nie jest w stanie. Podobnie dzieje się ze wszystkimi
substancjami Ŝywnościowymi - z łatwo przyswajalnych przemieniają się w cięŜko
przyswajalne.
Teraz łatwo uświadomimy sobie, Ŝe poŜywienie traci swój potencjał bioenergetyczny; zanika
najcenniejszy jego składnik, bioplazma. Struktura poŜywienia ulega koagulacji i niszczeje.
Nic juŜ nie moŜe pełnić swych funkcji, ani białka, ani witaminy, ani fermenty.
Z punktu widzenia ewolucji takie poŜywienie spada na niŜszy poziom i staje się bardziej
podobne do substancji nieorganicznej, tracąc swoje struktury i właściwości. JuŜ nie jest w
stanie utrzymać "porządku Ŝyciowego".
Porządek ten składa się z trzech elementów:

1. utrzymywanie stałego środowiska wewnętrznego organizmu;

2. utrzymywanie na stałym poziomie procesów prędkościowych;
3. zachowanie niezmienności struktur.

W następnym rozdziale dowiemy się o konkretnym oddziaływaniu takiego poŜywienia na

nasz organizm.

Jaką szkodę wyrządza nam gotowany i nieprawidłowo spoŜywany pokarm?

103
 1. Zęby i kości: Gotowane jedzenie nie wymaga intensywnego Ŝucia, co osłabia
czynności zębów. Nie dezynfekuje jamy ustnej, zatem ułatwia rozwój chorób zębów i
dziąseł.
Wapń z gotowanego jedzenia jest źle przyswajalny, dlatego teŜ nie otrzymują go w
wystarczającej ilości zęby i kości. W rezultacie psują się nam szybko zęby,
porowacieją kości. W wieku 25 lat zdrowe zęby są rzadkim wyjątkiem. Obwiniamy złą
wodę, zatrute środowisko, ale nie swoją ignorancję w zakresie prawidłowego
odŜywiania się.
2. śołądek. Źle zmoczony śliną, słabo przeŜuty pokarm ulega małym zmianom
chemicznym (zwłaszcza skrobia). Dlatego cierpimy na złe trawienie.
Autoliza indukowana jest niemoŜliwa w gotowanym jedzeniu i dlatego znajduje się
ono długo w Ŝołądku, "leŜy kamieniem". To z kolei prowadzi do obciąŜenia systemu
wydalania - stąd nieŜyt Ŝołądka, obniŜona kwasowość.
Gdy spoŜywamy nie łączące się ze sobą pokarmy, na przykład białkowy i skrobiowy
(mięso i ziemniaki), w Ŝołądku powstaje "mieszanka wybuchowa". Białka bowiem są
przetrawiane w Ŝołądku i dwunastnicy, trawienie skrobi zaczyna się juŜ w jamie
ustnej, a potem w dwunastnicy - przy czym przez zupełnie inne (jakościowo i
ilościowo) enzymy. Mieszanka ta zanieczyszcza wątrobę produktami swego rozkładu
i dalej w przypadku słabej wątroby cały organizm.
Wtedy, gdy popijamy pokarm słodkim płynem, w Ŝołądku zaczyna się fermentacja
cukrów, tworzy się alkohol, który niszczy warstwę ochronnego śluzu, osłaniającego
Ŝołądek przez oddziaływaniem własnych soków trawiennych. Z tego powodu
powstaje nieŜyt Ŝołądka, zapalenie Ŝołądka, wrzody i tak dalej.

Nieprawidłowe łączenie produktów

Ten rozdział zacznę od bardzo interesującej informacji o produktach Ŝywnościowych.

Angielski naukowiec E. Noks porównał umieralność z powodu róŜnych przyczyn (z reguły w
wieku 55-64 lat) w 20 róŜnych krajach - 17 krajach europejskich, Kanadzie, Stanach
Zjednoczonych i Japonii i powiązał ze sposobem odŜywiania się.
Doszedł do wniosku, Ŝe nie istnieją produkty całkowicie zdrowe lub szkodliwe. ChociaŜ
wnikliwa analiza wykazała, Ŝe określone grupy produktów związane są z konkretnymi
grupami chorób. Ci, co jedzą duŜe ilości wszystkich rodzajów mięsa, umierają najczęściej na
stwardnienie rozsiane, raka jelita grubego, niedokrwienie serca, raka gruczołu mlecznego,
białaczkę, popełniają samobójstwo.
Umierają na padaczkę, marskość wątroby, zapalenie nerek, raka krtani, jamy ustnej,
przełyku, Ŝołądka, gruźlicę płuc ci, którzy Ŝywią się głównie produktami, zawierającymi
ziarno. Podobnie oddziaływują owoce i warzywa.
NaduŜywanie wina prowadzi do śmierci na marskość wątroby, raka przełyku i krtani.
Amatorzy piwa najczęściej umierają na stwardnienie rozsiane i raka jelita grubego.
SpoŜywanie duŜej ilości twardych tłuszczów związane jest z umieralnością na raka gruczołu
mlecznego, raka jelita grubego i stwardnienie rozsiane.
Spróbujmy przeanalizować rezultaty badań Noksa.
Jeśli chodzi o mięso, to powinno być to zrozumiałe na podstawie poprzednich rozdziałów.
Zastanówmy się nad róŜnej postaci ziarnem. Badane były te kraje, gdzie ziarno spoŜywa się
w postaci pieczywa i innych wyrobów z mąki. JuŜ zostało powiedziane o szkodliwości mąki,
glutenu i droŜdŜy. Dodam tylko, Ŝe bez wystarczającej ilości witamin (zwłaszcza z grupy B)
pieczywo ulega nie trawieniu, ale fermentacji i rozkładowi bakteriami z powstawaniem
alkoholi i innych produktów rozpadu połowicznego.

104
W taki sposób nabawiamy się choroby wrzodowej, marskości wątroby, raka jamy ustnej,
przełyku i Ŝołądka (podobnie jak w przypadku naduŜywania alkoholu). O cząsteczkach
krochmalu, które dostają się do krwi i o szkodliwości ich dla wątroby i serca równieŜ zostało
wiele powiedziane.
Przejdźmy do tematu owoce i warzywa - dlaczego i one powodują choroby? Mówi się
przecieŜ coraz częściej, Ŝe wegetarianizm daje ludziom drugą młodość, przedłuŜa Ŝycie.
Problem polega na tym, Ŝe we wszystkich krajach europejskich, owoce spoŜywa się na
deser, po jedzeniu. W Indiach zaś i innych krajach południowych, owoce i warzywa są
samodzielnym posiłkiem. Pamiętajmy poza tym, Ŝe owoce i warzywa trawione są w jelicie
cienkim, w Ŝołądku przebywają bardzo krótko.
U Europejczyków wygląda to tak: rozdrobnione owoce nie mogą przedostać się do
jelita cienkiego, jeśli w Ŝołądku znajduje się chleb, mięso lub jakiekolwiek jedzenie,
które najpierw trawione jest w Ŝołądku. Owoce rozkładają się, tworząc alkohol, kwas
octowy, dwutlenek węgla. śołądek do tego celu jest wymarzonym miejscem. W
rezultacie dwa wartościowe produkty przemieniają się w truciznę, która powoduje
cięŜkie choroby.
Wniosek: materiał zgromadzony przez E. Noksa ilustruje nie szkodliwość produktów
odŜywiania, a tylko ich bezmyślne spoŜywanie.
Bez poznania prawidłowego łączenia produktów nie ma najmniejszego sensu mówić o
uzdrawianiu za pomocą odŜywiania lub rozprawiać o szkodliwości lub korzyści
poŜywienia.
W tym, co mówimy nie ma nic nowego. W staroŜytnej medycynie chińskiej uczono:

"Jedzenie nie łączących się ze sobą produktów równowaŜne jest z

przyjmowaniem sporządzonej trucizny.

• Nie mogą być razem jedzone mleko i owoce, jajka i ryba nie pasują do
siebie, podobnie jak ryba do mleka.
• Zupa z grochu z cukrem z trzciny cukrowej i dar (produkt
kwaśnomleczny podobny do kefiru) szkodzą zdrowiu.
• Nie wolno smaŜyć grzybów na maśle gorczycznym, mieszać mięsa
kurczaka z kwaśnym mlekiem.
• Nie łączą się miód i masło roślinne w równych częściach.
• Nie wolno jeść kwaśnego popijając mlekiem.
• Nie wolno przyjmować nowych pokarmów zanim nie przetrawią się
poprzednie, poniewaŜ mogą okazać się niezgodnymi ze sobą i
rozpoczną kłótnię.
• Nowe i nie w odpowiednim czasie zaŜyte poŜywienie równieŜ jest
trucizną."

Prawidłowe łączenie produktów Ŝywnościowych

Na przełomie XIX i XX stulecia w laboratorium Pawłowa zostały przeprowadzone

interesujące badanie nad fizjologią trawienia. Okazuje się, Ŝe kaŜdy rodzaj pokarmu
powoduje wydzielanie róŜnych soków trawiennych.
KaŜdy rodzaj naszego jedzenia zostaje przetrawiony w odpowiedniej części układu
trawiennego i w ciągu określonego dla tego produktu czasu. Na przykład, trawienie owoców
odbywa się w jelicie cienkim, mięso 2-3 godziny trawi się w Ŝołądku, a potem w jelicie
cienkim. Okazuje się, Ŝe nawet pokarmy o podobnych właściwościach wywołują odmienne
soki trawienne. Wskazuje to na nadzwyczaj skomplikowaną technologię przyswajania
pokarmów, za odstępstwa od której ponosi karę nasz organizm.

105
Te odkrycia szkoły Pawłowa zastosował w praktyce w końcu lat dwudziestych naszego
stulecia amerykański lekarz Herbert Shelton. Przez załoŜoną przez niego szkołę "Zdrowie"
przewinęły się setki tysięcy chorych, którym przywrócił zdrowie i radość Ŝycia.
Chciałbym zapoznać moich czytelników z fragmentami teorii H. Sheltona.

Łączenie białek ze skrobią

Kwas solny o stęŜeniu 0,003% zatrzymuje czynność fermentów rozszczepiających skrobie.

Dalsze, nawet nieznaczne zwiększenie stęŜenia niszczy ferment.
Gdy zjadamy pieczywo, sok Ŝołądkowy ma prawie neutralne pH. Natomiast gdy skrobie
chleba zostają przetrawione, w Ŝołądku zaczyna intensywnie wydzielać się kwas solny by
strawić białko zawarte w pieczywie. Dwa procesy: trawienie skrobi i trawienie białka nie
trwają jednocześnie. Dla jednego produktu, który łączy skrobię z białkiem, organizm z
łatwością przystosowuje siłę i czas wydzielania się soków Ŝołądkowych. Gdy zjadamy dwa
rodzaje pokarmów o całkowicie róŜnych właściwościach, takie przystosowanie staje się po
prostu niemoŜliwe. Jeśli zjadamy jednocześnie chleb i mięso, sok Ŝołądkowy przez pierwsze
dwie godziny zamiast neutralnego pH będzie miał bardzo kwaśne środowisko i trawienie
skrobi gwałtownie zatrzyma się. Nie moŜna zapominać, Ŝe pierwsze stadium trawienia skrobi
i białka odbywa się w odmiennych środowiskach. Skrobia wymaga zasadowego środowiska i
jest przetwarzana juŜ w jamie ustnej, a potem w dwunastnicy. Białko natomiast potrzebuje
kwaśnego pH w Ŝołądku, a potem zostaje przetworzone w dwunastnicy przez zupełnie inne
fermenty - odmienne niŜ skrobie.
Stąd wniosek: proszę spoŜywać skrobię i białka w róŜnym czasie.
Zatem kasze, chleb, ziemniaki nie mogą być spoŜywane jednocześnie z mięsem, rybami,
jajami, serem, orzechami i innymi produktami, zawierającymi białko.

Łączenie białka z białkiem

Dwa róŜnego charakteru białka, potrzebują róŜnego charakteru czynności wydzielania

wewnętrznego. Na przykład, najmocniejszy sok Ŝołądkowy wydziela się w ostatniej fazie
trawienia mleka i w pierwszej fazie trawienia mięsa. Czyli, gdy zjadamy jednocześnie dwa
róŜne rodzaje białka, poŜywienie nie zostaje prawidłowo przetrawione. Takie kombinacje
jak mięso i jajka, mięso i orzechy, mięso i ser, jajka i mleko, jajka i orzechy, ser i
orzechy itp. nie powinny występować w zestawach Ŝywieniowych.
Stąd zasada: spoŜywajmy jeden produkt białkowy w jednym posiłku.

Łączenie tłuszczów z białkami

Tłuszcze hamują wydzielanie soku Ŝołądkowego; znajdujące się w Ŝołądku masła zatrzymują
wydzielanie soku Ŝołądkowego na następny posiłek, w innych warunkach łatwo
przyswajalny.
Tłuszcz znajdujący się w jedzeniu obniŜa ilość pobudzającej apetyt sekrecji wydzielanej w
Ŝołądku, zmniejsza aktywność gruczołów Ŝołądkowych i kwasu solnego w soku Ŝołądkowym.
MoŜe równieŜ zmniejszyć prawie dwa razy napięcie Ŝołądkowe. Takie działanie zwalniające
moŜe trwać do dwóch godzin i więcej. Znaczy to, Ŝe takich produktów jak: śmietanka,
masło śmietankowe, masło roślinne, tłuste mięso, śmietana i tak dalej nie wolno
łączyć z orzechami, serem, jajkami i mięsem.
Zapamiętajmy: nie naleŜy spoŜywać tłuszczów i białka w jednym posiłku.
Wiadomo natomiast, Ŝe w duŜej ilości warzywa przeciwstawiają się hamującemu
oddziaływaniu tłuszczów i to z dobrym skutkiem. W związku z tym, jeśli juŜ uŜywamy
tłuszczów wraz z białkami w diecie, musimy zjeść w tym posiłku jak najwięcej warzyw nie
zawierających skrobi (por, seler, cykoria, kapusta, mlecz, liście rzepy, szpinak, szczaw,

106
botwinka, cebula, rzepa, bakłaŜany, ogórki, kalafior, pietruszka, szparagi, czosnek, papryka,
rzodkiewka i inne).

Łączenie cukrów z białkami

Wszystkie cukry - syropy przemysłowe, słodkie owoce, miód i temu podobne hamują
wydzielanie soku Ŝołądkowego i czynności ruchowo-wydzielnicze Ŝołądka. Dzieje się tak
dlatego, Ŝe są one trawione w jelicie grubym. Gdy zjadamy je osobno, nie zatrzymują się na
długo w Ŝołądku, a szybko dostają się do jelita grubego. W połączeniu z innymi produktami
zatrzymują się w Ŝołądku na dłuŜej, dopóki nie zostanie przetrawione inne poŜywienie,
ulegając rozkładowi przez drobnoustroje.
Trzymajmy się zasady: spoŜywajmy białko i cukry osobno.

Łączenie cukrów i skrobi

Trawienie skrobi zaczyna się w jamie ustnej i w określonych warunkach trwa przez jakiś czas
w Ŝołądku. Cukry z kolei trawione są tylko w jelicie cienkim. Gdy cukry są spoŜywane z
innym poŜywieniem, na jakiś czas zostają w Ŝołądku dopóki nie będzie strawiony inny
pokarm. W warunkach ciepła i wilgoci jakie są w Ŝołądku, zaczyna się fermentacja.
śelatyny, powidła, konfitury, owoce, cukierki, cukier, miód, syropy itp. dodawane do ciast,
pieczywa, kasz i innych produktów powodują fermentację. Regularność z którą niektórzy
ludzie jedzą na śniadanie kaszę z cukrem i cierpią na podwyŜszoną kwasowość (zgaga,
odbijanie z Ŝołądka i inne dowody niestrawności) byłyby śmieszne, gdyby nie tak tragiczne.
Słodkie owoce ze skrobią równieŜ powodują fermentację. Pieczywo z rodzynkami, figami i
tak dalej, tak popularne wśród miłośników zdrowego odŜywiania się, stanowi
podstawowy grzech dietetyczny. Wiele osób uwaŜa, Ŝe jeśli cukier zastąpi miodem, moŜe
uniknąć fermentacji. To nie jest tak. Miód z ciepłym ciastem, syrop, konfitury z chlebem,
blinami, gwarantują fermentację. Istnieje opinia, Ŝe w obecności cukru skrobie nie są
trawione w sposób prawidłowy. Przy spoŜyciu cukru w jamie ustnej wydziela się intensywnie
ślina, ale nie zawiera ona fermentu rozszczepiającego skrobie w jamie ustnej, poniewaŜ
ferment ten nie oddziaływuje na cukier. Gdy łączymy skrobię z cukrem, miodem, dŜemem,
uniemoŜliwia to adaptacje śliny do trawienia skrobi. W rezultacie produkty zdrowe same w
sobie, często okazują się szkodliwe, gdy łączymy je z innymi produktami. Na przykład,
pieczywo z masłem moŜna jeść bez obawy, lecz dodany cukier, miód mogą wywołać rozwój
choroby.
Bardzo waŜną zasadą jest: nie jeść razem skrobi i cukru.

Mleko

Mleko jest poŜywieniem dzieci. Nie ma na nie zapotrzebowania po zakończeniu okresu

karmienia. Człowiek jednak pozostaje całe Ŝycie niemowlęciem! Z powodu zawarcia w mleku
białka i tłuszczu, źle łączy się ono z innymi produktami, z wyjątkiem kwaśnych owoców.
Mleko w Ŝołądku zsiada się, tworząc twaróg. Zsiadłe mleko pokrywa cząsteczki innego
pokarmu przebywającego w Ŝołądku i osłania je przed oddziaływaniem soku Ŝołądkowego.
UniemoŜliwia to trawienie tych cząstek do tego momentu, aŜ nie zostanie przetrawione
mleko.
Stąd waŜna zasada: mleko powinno być osobnym posiłkiem.
Gdy karmimy dzieci mlekiem, najpierw moŜna podać im świeŜo wyciśnięte soki z kwaśnych
owoców (pomarańcze, grejpfruty, granaty, cytryny, kwaśne winogrona, kwaśne śliwki, jabłka,
pomidory), a po pół godzinie podać mleko.

Desery

107
Desery zjadamy po posiłku. Wszystkie ciasta, ciasteczka, lody, słodkie owoce, źle łączą się
prawie ze wszystkimi rodzajami pokarmów i nie przynoszą Ŝadnej korzyści.
WaŜna zasada: unikajmy deserów!
Jeśli macie ochotę na kawałek tortu, zjedzcie go po duŜej porcji surówki i nie jedzcie nic
poza tym, a następny posiłek pomińcie.
Ochłodzone desery (lody, zimne napoje) stwarzają następną przeszkodę dla procesu
trawienia - jest nim chłód. Mówiliśmy wcześniej o szkodliwości chłodu dla trawienia - enzymy
trawienia są aktywne przy temperaturze 37° C. Chłodne poŜywienie najpierw ogrzewa się,
wychładzając przy okazji przylegające do Ŝołądka organy, a dopiero potem zaczyna się ich
trawienie.
Teraz juŜ jasne, Ŝe nie ma złych produktów - z własnej woli robimy z tych produktów w
środku swego ciała gnijący śmietnik. Przejście na prawidłowe odŜywianie przyniosło
zdrowym i chorym, starym i młodym błyskawiczną poprawę zdrowia.
Dlaczego? Odpowiedź juŜ znamy: w związku z ułatwieniem pracy wykonywanej przez
system trawienny.

Jak naleŜy jeść białko

Z kaŜdym rodzajem pokarmu białkowego najlepiej jest łączyć produkty nie zawierające
skrobi i soczyste warzywa: botwinę, kapustę, świeŜy bób, kabaczki, cebulę, seler i inne.
Takie warzywa, jak burak, rzepa, dynia, marchew, kalafior, ziemniaki, groch są pod tym
względem gorsze.
Białka najlepiej jeść na kolację, bez kwasów i masła roślinnego, tym bardziej bez tłustych
sosów.
KaŜdy zawierający białko lub skrobię posiłek poprzedzamy obowiązkowo duŜą ilością
surówki.

Jak jeść skrobię

Trawienie skrobi rozpoczyna się w ustach, dlatego trzeba Ŝuć starannie. Posiłek zawierający
skrobie najlepiej spoŜywać w ciągu dnia. Taki pokarm powinien być suchy, kasze ugotowane
na sypko. Przed posiłkiem obowiązkowo jemy surówki z warzyw zawierających niewiele
skrobi. Enzymy i witaminy pomogą nam dobrze strawić skrobię.
Przykładowe posiłki:

• surówka z warzyw, buraki, ziemniaki w kaŜdej postaci;

• surówka z warzyw, marchew, zapiekanka z dyni;
• surówka z warzyw, duszona marchew, cebula, buraki, sucharki;
• surówka z warzyw, marchew, gotowany ryŜ z masłem;
• surówka z warzyw, kaŜda, kasza ugotowana na sypko, nie rozgotowana;
• surówka z warzyw, duszone lub gotowane buraki, pieczywo gruboziarniste z masłem.

W jaki sposób jemy owoce

Owoce, takie jak orzechy i warzywa stanowią idealny pokarm dla człowieka.
Jedzenie owoców sprawia nam duŜo przyjemności, ale owoce naleŜy jeść oddzielnie od
innych produktów. Najlepiej zjeść je 20-30 minut przed następnym posiłkiem. Przez ten czas
zdąŜą przejść przez jelito cienkie i przetrawimy je.
Chorym lepiej jest podawać owoce kwaśne i słodkie osobno, o róŜnej porze. Niedobrze jest
dodawać do kwaśnych owoców cukru, miodu i tak dalej, szczególnie dotyczy to grapefruita.

108
Wiosną i latem moŜna przygotowywać smaczne surówki, łącząc owoce i warzywa, na
przykład dodając do zielonej sałaty lub selera śliwki, wiśnie, czereśnie, morele.

SpoŜywanie pokarmów w ciągu dnia

WaŜnym jest równieŜ rozłoŜyć racjonalnie spoŜywanie róŜnego rodzaju pokarmów. Rano,
gdy organizm jest wypoczęty i nie potrzebuje dodatkowej energii lepiej jest spoŜywać
produkty łatwo przyswajalne. Najbardziej odpowiednim pokarmem są owoce i świeŜo
wyciśnięte soki warzywne i owocowe.
PoŜywienie zawierające skrobie zaplanujmy sobie na obiad. Trawienie tego posiłku potrwa 3-
4 godziny. Poza tym pokarm zawierający skrobię daje nam podstawową dawkę energii, z
której będziemy korzystać w drugiej połowie dnia. Owoce natomiast, bogate w łatwo
przyswajalne cukry, bardzo szybko oddają nam swoją energię i są najbardziej odpowiednie
właśnie na rano.
Pokarm białkowy zostawiamy na wieczór, poniewaŜ trawi się ponad 4 godziny i niezbędny
jest do odbudowania struktur, które rozpadły się w ciągu dnia. Proces trawienia białek,
wymaga najwięcej pracy od naszego organizmu i naturalnie powinien toczyć się w spokojnej
atmosferze - najlepsza na to pora to godz. 18-20. Tym bardziej, Ŝe o tej porze procesy
rozpadu struktur energetycznych i plastycznych przechodzą w procesy syntezy.
Ciekawe są spostrzeŜenia, gdy porównamy zalecenia współczesnych dietetyków z zasadami
leczenia staroindyjskich uzdrowicieli. W Ajurwedzie pory posiłków wiązano z rytmami natury.
StaroŜytni zauwaŜyli, iŜ doba składa się z trzech 4-godzinnych okresów. Okres pierwszy -
pokój ("Kapa"), drugi - aktywności ruchowej ("Pitta") i trzeci okres - aktywności ruchowej
("Wata"). Te okresy związane są przede wszystkim z aktywnością słoneczną. "Kapa"
zaczyna się od wschodu słońca i trwa do godz. 10-tej. Z reguły rano jest spokojnie. Na
poziomie fizjologii organizmu przejawia się to pokojem i ocięŜałością ciała. Okres "Pitta" trwa
od godz. 10-tej do 14-tej i wyróŜnia się wysokim połoŜeniem słońca. W tym czasie jesteśmy
szczególnie głodni i mamy najmocniejszy "ogień trawienny". Okres "Wata" trwa od 14.00 do
18.00. Słońce rozgrzało ziemię i powietrze. Powietrze przechodzi w ruch, zrywa się wiatr i
wszystko wprawia w ruch: kołyszą się drzewa, trawa, woda.
Na poziomie fizjologii to okres aktywności ruchowej, największej gotowości do pracy. Dalej
wszystko się powtarza: 18.00-22.00 - Kapa, 22.00-2.00 - Pitta, od 2.00-6.00 - Wata. W takim
właśnie rytmie Ŝyje świat roślin i zwierząt. Na podstawie tych obserwacji Ajurweda proponuje
następujący tryb odŜywiania:

1. Wstawaj z łóŜka w okresie Wata (aktywności ruchowej) przed godz. 6 (czasu

lokalnego). Będziesz aktywny przez cały dzień. Jeśli wstaniemy w okresie Kapa
(pokoju) przez cały dzień będziemy ospali.
Po wstaniu z łóŜka wypijamy szklankę ciepłej wody. Wata wzmacnia pracę jelit i
sprzyja ewakuacji zawartości jelita grubego. Gdy pojawi się uczucie lekkiego głodu -
zjedzmy owoce.
2. W okresie Pitty (zwłaszcza od 12.00 do 14.00), gdy "ogień trawienny" jest
najmocniejszy, zjedzmy najobfitszy, równieŜ objętościowo - posiłek. Powinien to być
pokarm zawierający skrobię, plus warzywa dające maksymalną ilość energii. Po
jedzeniu naleŜy posiedzieć spokojnie, najlepiej na piętach i oddychać przez prawe
nozdrze - to jeszcze bardziej wzmocni - "ogień trawienny", po czym dobrze jest
przejść się na 5-10-minutowy spacer.
3. Na przełomie Wata - Kapa (18.00-20.00), naleŜy zjeść lekką kolację (przed
zachodem słońca). W tym okresie najlepszy jest pokarm oparty na białkach, by
uzupełnić struktury ciała, do tego warzywa, by poŜywienie zostało dobrze
przyswojone. Po kolacji zachowuj się podobnie jak po obiedzie.

109
 Jak widać, współczesne badania i zalecenia staroŜytnych uzdrawiaczy są zgodne
prawie we wszystkim.
Bardzo waŜne jest utrzymanie odpowiednich proporcji między pokarmami kwasowymi
i alkalicznymi. Jeśli nie trzymamy się tych reguł, nie uzyskujemy dobrych efektów w
odŜywianiu.
Stan krwi w zaleŜności od rodzaju poŜywienia zmienia się w kierunku kwasowości lub
alkaliczności. Krew z przewagą kwasowości uzupełnia straty energetyczne ciała,
krew z przewagą zasadowości zapewnia budowę naszego organizmu, tworzy kości,
nerwy utrzymuje w normie, buduje mięśnie, utrzymując kondycję fizyczną i umysłową,
uodparnia organizm.
Jogini określali jakość krwi na podstawie jej koloru, wydobywając ją z Ŝołądka.
Posługiwali się specjalną metodą "Dohuti". "Czysta" i "nieczysta" krew "sattwik"
powinna być na 60-70 % alkaliczna. Taką krew mają ludzie zdrowi. Wskazuje na to
na przykład czysty róŜowy język i intensywnie róŜowy kolor spojówki oka. Gdy stopień
zasadowości krwi obniŜa się do 50-60 %, jakość krwi się pogarsza. Taką krew
nazywamy "Radjasik" - dominuje ona u ludzi podatnych na wszystkie choroby. Zbyt
kwasową krew Jogini nazywali "Tamasik". To krew najgorszej jakości - cieknie w
Ŝyłach osób chronicznie chorych.
Większość współczesnych dietetyków uwaŜa, Ŝe idealny skład diety powinien mieć
następujące proporcje: 60 % - owoce i warzywa, 20 % - pokarm białkowy, 7 % -
skrobia, 7 % - cukry naturalne, 6 % - tłuszcze.
Inne podejście do dziennej proporcji pokarmów mają makrobioci - ludność dalekiego
wschodu. Słowo "makrobiotyka" oznacza "sztuka długiego Ŝycia". Oto standardowy
reŜim makrobiotycznego odŜywiania, zalecany przez Mikio Kuszi:

1. KaŜdy posiłek, nie mniej, niŜ na 50% powinien składać się z produktów
zboŜowych przygotowanych na róŜne sposoby. Wiemy przecieŜ, Ŝe
węglowodany zmieniają stopień kwasowości krwi, tzw. wartość pH w kierunku
zasadowości, natomiast oczyszczony ryŜ, mąka - w kierunku kwasowości.
Zatem, makrobioci utrzymują prawidłową proporcję poŜywienia kierując się
podstawowym parametrem.
2. NaleŜy jeść codziennie 1-2 filiŜanki zupy miso lub tamari. W smaku powinny
być bardzo lekkie. W ich skład wchodzą róŜne warzywa, zboŜa i rośliny
strączkowe.
Miso - słona pasta roślinna na bazie soi, bogata w przyswajalne proteiny,
fermenty, witaminę B12 i tak dalej.
Tamari - sfermentowany i słony sos na bazie soi i pszenicy, wykorzystywany
w postaci przyprawy do zup i warzyw.
3. 20-30 % poŜywienia powinny stanowić warzywa: 2/3 - ugotowane,
obsmaŜane, duszone, zapiekane itd., 1/3 - surowe w postaci surówek. Kontakt
z gorącem przy przygotowywaniu jest minimalny.
4. 10-15% dziennego poŜywienia stanowią rośliny strączkowe i owoce morza. W
jadłospisie więcej powinno być grochu i soczewicy. Doprawiamy te potrawy
tamari lub solą jodowaną.
5. 5. Owoce morza są produktem unikalnym, zawierającym prawie wszystkie
mikroelementy. One same są w stanie uzupełnić zapas rzadko spotykanych
elementów.
6. 1-2 razy w tygodniu moŜna zjeść rybę. MoŜna równieŜ jeść na deser owoce
(1-2 razy w tygodniu i w niewielkich ilościach: jeden kawałek na raz).

Sosy miso i tamari to bardzo interesujące dodatki Ŝywnościowe. Bogate są w

witaminy i fermenty, co wspomaga trawienie i przyswajanie produktów zboŜowych.

110
Niejasnym zostaje tylko punkt 3. Dlaczego warzywa są tu traktowane dwa razy
gorzej?
Po pierwsze, Japończycy, którzy głównie przestrzegają zasad makrobiotyki,
mieszkają nad morzem. Stosują więc w swej diecie owoce morza, tym samym
znakomicie zaopatrują się w mikroelementy. W związku z tym nie mają tak duŜego
zapotrzebowania na warzywa i surówki.
Po drugie, co jest bardzo waŜne, są produkty "ściskające" i "rozciągające".
Przypomnijmy z rozdziału "Mikroelementy" o potasie i sodzie. Potas znajduje się
wewnątrz komórek, a sód w płynie pozakomórkowym - obydwa są elementami
zasadowymi. Pokarm bogaty w potas (głównie owoce i wiele warzyw) wzmacnia
procesy wewnątrzkomórkowe i wyprowadza płyn z organizmu. Na poziomie
komórkowym przejawia się to ściskaniem membran komórkowych, co osłabia ich
czynność. Pokarm bogaty w sód (głównie kasze, marchew, korzeń mlecza)
zatrzymuje wodę w organizmie. Powoduje to pęcznienie membran i pogarsza
czynność komórek. Przesunięcie tak w jedną jak i w drugą stronę osłabia procesy
organiczne. Jak zawsze, najlepszy jest "złoty środek", i okazuje się, Ŝe proporcje
pokarmów w makrobiotyce odpowiadają temu warunkowi. Jeśli tego nie
przestrzegamy, zaczynają się procesy destrukcyjne w organizmie, w największym
stopniu odbija się to na zębach.
Pozostaje jeszcze waŜne pytanie: jaką ilość pokarmów przyjmujemy w jednym
posiłku? H. Shelton radzi odŜywiać się w zaleŜności od indywidualnego
zapotrzebowania, inni - wstawać od stołu z uczuciem lekkiego głodu. Trzymam się
osobiście następującej zasady: gdy wstaję od stołu z uczuciem lekkiego głodu,
znaczy to Ŝe najadłem się. Gdy czuję się najedzony - znaczy, Ŝe przejadłem się.
Gdy się przejadłem - zatrułem się.
Ciekawe na ten temat zalecenia zawiera prastare jogińskie źródło "Gheranda
Samlaita":

7. Czysty, słodki łagodny pokarm, sjnaczny i przyjemny, musi wypełniać połowę

Ŝołądka.
8. Polowa Ŝołądka powinna być wypełniona jedzeniem, 1/4 wodą. Druga ćwierć
pozostaje wolna, dla moŜliwości powstawania gazów.

Praktyczne rady, związane z trawieniem i przyswajaniem poŜywienia

9. SpoŜywajcie pokarmy bogate w bioplazmę i tylko organiczne. Takie

poŜywienie posiada największy potencjał energetyczny. Wszystkie struktury
są prawidłowe. Aminokwasy, witaminy, cukry, fermenty, elementy mineralne
znajdują się w stanie aktywnym. W takim poŜywieniu moŜliwa jest autoliza
indukowana, która pozwala na oszczędzanie około 50% energii trawiennej.
Więcej świeŜych, roślinnych pokarmów, jak najmniej obróbki termicznej i innej.
10. Im mniej nasz jadłospis zawiera produktów rafinowanych, tym mocniejsze jest
zdrowie i dłuŜsze Ŝycie.
11. Podstawowe paliwo to węglowodany. Przy prawidłowym odŜywianiu
wystarcza nam białko roślinne, zbyt duŜa ilość białka osłabia nasz organizm.
12. Pierwszym daniem powinna być surówka. Pozwala to na likwidację
leukocytozy trawiennej; na ciągłe uzupełnianie zasadowych rezerw
organizmu, utrzymywanie niezbędnego stęŜenia elementów mineralnych w
organizmie. Pamiętajmy, Ŝe przyswajamy tyle poŜywienia, ile zawiera ono
witamin i fermentów. Bez tego jedzenie zamienia się w półprodukt i zatruwa
nas.

111
 13. Łączmy prawidłowo produkty Ŝywnościowe - da to moŜliwość
pełnowartościowego trawienia i przyswajania pokarmu z maksymalną
korzyścią. Nieprawidłowe łączenie pokarmów osłabia nasze siły, psuje cały
układ Ŝołądkowo-trawienny. Szanujmy "technologię" trawienia produktów, nie
Ŝądajmy od naszego układu trawiennego rzeczy niemoŜliwych.
14. RozłóŜmy prawidłowo posiłek w ciągu dnia. Dzięki temu będziemy w dobrej
kondycji - o kaŜdej porze i pod kaŜdym względem.
15. Zachowujmy prawidłową proporcję kwasowego i zasadowego poŜywienia.

Przejście na prawidłowe odŜywianie

Jakiekolwiek gwałtowne przejście do innej formy odŜywiania odbija się na samopoczuciu

człowieka. Powstaje inne mikroflora, zmienia się funkcjonowanie systemów hormonalnego i
jelitowego, zmieniają się przyzwyczajenia i potrzeby pokarmowe. Zmienia to nie tylko
fizjologię, ale i psychikę człowieka. Naturalnie proces takiej przebudowy jest rozciągnięty w
czasie.
Poza tym trzeba wiedzieć, iŜ przy przejściu na odŜywianie prawidłowe powstaje cały szereg
zmian w organach i systemach, które mogą się przejawiać w postaci kryzysów. Nie trzeba
się tego bać. Kryzysy wskazują, Ŝe jesteśmy na prawidłowej drodze, po takich kryzysach
wstępujemy na nowy stopień zdrowia.
Jak wykazała praktyka, systemy fermentalne układu Ŝołądkowojelitowego przystosowują się
do nowego poŜywienia w ciągu 3-12 miesięcy. Podobnie jest z mikroflorą jelit. System
hormonalny jelit potrzebuje na to więcej czasu - 1-2 lata. Zmiana przyzwyczajeń człowieka,
związanych z poŜywieniem, i jego psychiki wymagają z reguły 2-3 lat. Mniej więcej po 3
latach moŜna powiedzieć, Ŝe wszystkie te systemy juŜ są "zgrane" i wspaniale pracują.

Kryteria normalnej pracy układu Ŝołądkowo-jelitowego

1. Od razu po wypiciu soku z buraków mocz nie barwi się na czerwono. Wskazuje to na
stan normalny nabłonka układu Ŝołądkowo-jelitowego;
2. Stolec staje się lekki i bywa 2-3 razy dziennie.
3. Konsystencja stolca - pół miękka, bez zapachu, bez kawałków nie strawionych
owoców, warzyw itd. Oznacza to normalne wsysanie wody w jelicie grubym. Brak
zapachu i nieprzetrawionych kawałków świadczy o rozwoju pełnowartościowej,
prawidłowej mikroflory;
4. Przyzwyczajenia i zapotrzebowania pokarmowe zmieniają się wolno. Po 1-3 latach
przestaniecie odŜywiać się "normalnie", będziecie odczuwać, w jakim stopniu
negatywnie wpływają stare przyzwyczajenia na wasz organizm.

Stopnie przejścia na nowy rodzaj odŜywiania

Po pierwsze: zmień kolejność posiłków. Płyny - przyjmujemy przed jedzeniem, owoce - przed
jedzeniem, pierwsze danie - surówka, drugie - węglowodany lub białka (nigdy razem);
Po drugie, wykluczmy wszystkie szkodliwe pokarmy (rafinowane, stymulatory typu kawy,
herbaty, wędliny, torty itp.);
Po trzecie, zaczynajmy zmieniać proporcję gotowanego i surowego jedzenia na korzyść
surowego. Powoli przyzwyczajamy swój organizm do surowego jedzenia. Zacznijmy od picia
100-200 g dziennie świeŜo wyciśniętych soków z warzyw i owoców;
Po czwarte, zacznijmy włączać do jadłospisu surowe dania z produktów roślinnych: zarodki
pszenne, moczone w wodzie, kasze, dziko rosnące jadalne owoce i zioła. Kasze dłuŜej
moczymy, a dzięki temu krócej gotujemy.

112
Zatem, jemy na śniadanie owoce, zamieniamy obiad składający się z zupy, mięsa,
ziemniaków na szklankę soku, surowe lub duszone warzywa i kasze. Na kolację dobre są
surówki i orzechy.
ZaleŜnie od sezonu moŜna urządzać sobie "dzień truskawkowy", "dzień winogronowy",
"dzień arbuzowy" itd.
Całą treść drugiej części tej ksiąŜki moŜna zmieścić w prostych i przystępnych zasadach:

1. Jemy, gdy odczuwamy głód;

2. Połowę poŜywienia stanowią świeŜe, surowe produkty roślinne;
3. Płyny i owoce spoŜywamy przed posiłkiem;
4. PrzeŜuwamy dobrze jedzenie, jemy wolno, dopóki pokarm nie przemieni się w
jednolitą papkę. Soki równieŜ powinny być dobrze rozcieńczone śliną, dlatego pijemy
małymi łykami;
5. Pierwsze danie to surówka, drugie - białka lub skrobie;
6. Przygotowujemy surowe, roślinne jedzenie bezpośrednio przed posiłkiem;
7. Odstawiamy produkty sztuczne i rafinowane (wędliny, torty, cukry itd.), jak równieŜ
stymulatory: kawę, herbatę, alkohol.

OdŜywianie indywidualne

Daliśmy sobie radę z poznaniem mechanizmu procesów trawiennych, wiemy jak odŜywiać
się z maksymalną korzyścią dla siebie i bez krzywdy dla własnego organizmu.
Lecz w dalszym ciągu nie wiadomo jakie kryteria leŜą u podstaw odŜywiania sezonowego,
jak zmieniać odŜywianie uwzględniając zmiany wiekowe i cechy indywidualne swego
organizmu.

Co to znaczy rodzajowe odŜywianie człowieka?

System trawienny człowieka od tysiącleci przystosowywał się do przetwarzania i

przyswajania określonej grupy produktów naturalnych. Wywarło to wpływ na budowę zębów,
długość i masę układu trawiawiennego, właściwości Ŝołądka, jelit; ich budowę wewnętrzną,
środowisko fermentów, flory bakteryjnej i wiele innych. W rezultacie właściwości naszego
sposobu trawienia, zdobywania pokarmu, rzutowały na kształt naszego ciała.
Okazuje się, Ŝe nie tylko budujemy swoje ciało z poŜywienia, ale za jego pośrednictwem
tworzymy wewnątrz ciała (czyli w kaŜdej komórce) najbardziej odpowiednie środowisko
Ŝycia. Zatem, ostatnie stadium trawienia realizuje się bezpośrednio w kaŜdej komórce, gdzie
z węglowodanów powstaje woda, dwutlenek węgla i swobodne elektrony (czyli energia).
Woda nam daje środowisko do rozwoju procesów Ŝyciowych: zawartość kwasu węglowego
w wodzie słuŜy regulatorom aktywności fermentów, swobodne elektrony to są "mięśnie",
które rozszczepiają węglowodany i uwalniają z niego energię itd.
Po przetworzeniu wszystkie produkty zbędne powinny być łatwo wyprowadzane z
organizmu. Systemy wyprowadzające w procesie ewolucji równieŜ zostały przystosowane do
wydalania z organizmu określonych produktów przemiany materii.
Jeśli człowiek tego nie zrozumie, o Ŝadnym zdrowiu nie ma mowy, bez względu na
współczesne osiągnięcia medycyny i środki finansowe. Na przykład, córka miliardera
Onasisa zmarła w wieku 37 lat. Badania wykazały, Ŝe jej ciało było dosłownie nafaszerowaťe
chemią z pigułek nasennych, środków do odchudzania i wielu, wielu innych (na stoliku przy
łóŜku znaleziono 41 rodzajów leków!)
Biorąc pod uwagę właściwości naturalne ludzkiego organizmu, rodzajowym pokarmem dla
człowieka są: owoce, warzywa, zboŜa, rośliny strączkowe, miód, jadalne trawy, zioła i

113
grzyby; na pierwszym etapie rozwoju organizmu człowieka - mleko matki, a następnie mleko
zwierząt i ptasie jaja.
Najbardziej sprzyjającym dla człowieka miejscem do zamieszkania są subtropiki (strefa
morza Śródziemnego), gdzie właśnie powstały pierwsze cywilizacje. Migracja na północ
spowodowała przystosowanie trawienia do innego rodzaju pokarmów i stanowite środek
przymusowy. Powstały mechanizmy dodatkowe przyswajania pokarmu zwierzęcego i
wprowadzaniu metabolitów (produktów przemiany materii), które nie są właściwe dla
człowieka. Wszystko to nie w najlepszy sposób wpłynęło na jego zdrowie.

Jakie zmiany zajdą w organizmie człowieka, gdy zmienimy sposób odŜywiania się?

Gdy w naszym Ŝywieniu przewaŜają produkty pochodzenia zwierzęcego: mięso, ryby, nabiał,
jajka, organizm nasz zostaje zmuszony do stworzenia potęŜnego systemu
unieszkodliwiającego i ogromnego wysiłku na jego utrzymywanie.
Oto główne ogniwa w walce ze szkodliwym działaniem białka:

a. mikroflora jelita grubego posiada komórki zwierzęce (tzn. drobnoustroje), które

przerabiając "surowiec" roślinny, tworzą środowisko kwaśne i dodatkowo Ŝywią
organizm kwaśnymi produktami przetwarzania. Gdy zostaje dostarczony "surowiec"
zwierzęcy (mięso, mleko, jajka itd.), wówczas powstają warunki do rozwoju
przewaŜnie komórek roślinnych (zupełnie inne drobnoustroje), stwarzające
środowisko zasadowe (gnicie). Znaczy to, Ŝe do organizmu dostają się substancje
trujące i tworzą się warunki do rozwoju organizmów roślinnych - polipów, raka, pleśni.
Teraz staje się oczywiste całe zło zaleceń - zakwaszać organizm produktami
pochodzenia zwierzęcego. Rzecz w tym, Ŝe zakwaszenie następuje poprzez
dwutlenek węgla, który powstaje w komórce na skutek odŜywiania się
węglowodanami, nie zaś z przyczyny zanieczyszczenia białkowego.
b. zbyt duŜe koncentracje białka w organizmie powodują zagęszczenia koloidalnej
galarety (krwi, limfy, protoplazmy komórek) i jej przemiany w kseroŜel. Stąd wynika
zagęszczenie w krwi - zakrzepy, w Ŝółci i moczu - kamienie, w tkankach mózgowych i
sercowych - udary i zawały itd.
c. czy ktoś kiedykolwiek rozpuszczał złom Ŝelazny w Ŝelaznym kotle? Przy takim
"procesie technologicznym" rozpuścimy wraz ze złomem kocioł. Oto najprostsze
wytłumaczenie, dlaczego cały system Ŝołądkowo-jelitowy kota stanowi 2,8% wagi
ciała, a człowieka tylko 1,8% (układ człowieka jest dłuŜszy). Ten jeden procent
stanowi ochronę, która przeciwstawia się topnieniu własnych jego narządów. Gdy
zwierzęta drapieŜne przy trawieniu świeŜego mięsa wykorzystują autolizę
indukowaną, ułatwiając o 50% trawienie w Ŝołądku, człowiek, z reguły zjada mięso
przygotowane. Autoliza przy tym nie występuje. Dlatego teŜ stęŜenie kwaśnych
soków musi być wysokie, a czas obróbki długi.

Gdy wykorzystujemy rafinowane, pozbawione wody produkty: chleb, bułki, ziemniaki, cukier,
dŜemy i inne "smakołyki", one przede wszystkim odwadniają organizm, pompując wodę do
układu Ŝołądkowo-jelitowego by rozpuścić i przemienić się w roztwór koloidalny. To
powoduje zagęszczanie krwi i co za tym idzie wywołuje pragnienie. Dlatego zawsze
popijamy takie jedzenie, co psuje nasz proces trawienny. Ze względu na to, Ŝe taki pokarm
stanowi roztwory koloidalne, które najpierw nie miały Ŝadnego ładunku, taki ładunek kaŜda
micela poŜywienia otrzymuje od organizmu - organizm traci część swojego ładunku.
Następnie przechodząc do krwi, koloidy ją coraz bardziej zagęszczają. Na skutek tego
zostają zmienione wszystkie charakterystyki (gęstość, ładunek, czystość) wszystkich
koloidów organizmu na gorsze.
Fermenty naszego organizmu przystosowane są do oddziaływania wzajemnego z
naturalnymi cząstkami cukru, skrobi itp. Ten proces nie rozwija się prawidłowo, gdy

114
substancje te są zmienione. Stąd właśnie tworzy się taka ilość złogów, śluzów, które psują
czynność organizmu i przemieniają środowisko wewnętrzne z kwaśnego na zasadowe. Takie
osoby wydzielają zapach zgnilizny. Wywiera to równieŜ wpływ na psychikę człowieka,
zniekształcając ją i wypaczając.

Co musimy wiedzieć o właściwościach poŜywienia?

Cała nauka o produktach Ŝywnościowych zbudowana jest na dwóch filarach - ilości kalorii i
składzie molekularnym (białka, tłuszcze, witaminy, minerały itd.).
StaroŜytni dietetycy i pod tym względem nas wyprzedzali. Przywiązywano wówczas uwagę
do smaku i koloru poŜywienia, kształtu i konsystencji, siły oddziaływania poŜywienia na
organizm, uwzględniano informacje zawarte w poŜywieniu o wpływie klimatu i połoŜenia
geograficznego. Ta wiedza pozwalała im na wykorzystywanie poŜywienia w charakterze
lekarstwa, a lekarstwa w charakterze poŜywienia.
Ostatnie odkrycia z dziedziny fizyki potwierdzają te zaleŜności, a lekarze praktykujący
medycynę chińską lub Ajurwedę wykorzystują doświadczenia staroŜytnych dietetyków z
wielkim powodzeniem.
Zanim ruszymy dalej, zatrzymajmy się na właściwościach poŜywienia uwzględnianych przez
klasyczną Ajurwedę.
1. Smak poŜywienia:

słodki smak posiada największą siłę leczniczą, wzmacnia, dodaje energii,
powiększa siłę, powiększa wagę ciała,

smak kwaśny jest odświeŜający, stymuluje apetyt, poprawia trawienie, sprzyja
zatrzymywaniu płynów w organizmie, przeczyszcza jelita,

smak słony pomaga w trawieniu, przeczyszcza, likwiduje zaparcia, niszczy
pleśń, stymuluje apetyt, powoduje wydzielenie śliny i soków Ŝołądkowych,
zimnym pokarmom przekazuje właściwości rozgrzewające,

smak gorzki polepsza trawieniu i apetyt, rozgrzewa, stymuluje wydalanie
płynu z ciała, otwiera naczynia, ma właściwości rozpuszczające i
rozcieńczające, wzmacnia procesy cyrkulacyjne w ciele, oczyszcza,

smak ściągający wysusza wilgotność wewnątrz ciała, wysusza ropę, krew,
Ŝółć, polepsza kolor cery, chłodzi,

smak pikantny zwalcza otyłość, infekcje jamy ustnej, wysusza układ
trawienny, pomaga trawieniu.

Po przejściu pokarmów przez układ trawienny ich smak się zmienia.

Produkty słodkie i słone stają się słodkie, kwaśne pozostają kwaśnymi, gorzkie,
ściągające i pikantne przemieniają się w gorzkie. W ten sposób z sześciu
podstawowych smaków w organizmie powstają tylko trzy podrzędne.
Pokarmy o podrzędnym smaku słodkim sprzyjają powiększaniu masy ciała. Nadmiar
słodkiego powiększa flegmę i otyłość, powoduje zobojętnienie i apatię.
Produkty o podrzędnym smaku kwaśnym polepszają trawienie, wspomagają
zdolności intelektualne. Nadmiar smaku kwaśnego pogarsza skład krwi, powoduje
wrzody, podraŜnienia skórne, zgagę. Człowiek staje się pobudliwy i nerwowy.
Produkty o podrzędnym smaku gorzkim oczyszczają organizm, stymulują procesy
Ŝyciowe i przyczyniają się do odchudzania. Nadmiar gorzkiego osłabia ciało,
odwadnia organizm.
2. Kształt i konsystencja
Z odkryciem realności kwantowej dla kaŜdego obiektu materialnego staje się
zrozumiałe znaczenia kształtu i konsystencji. Krótko mówiąc, za kaŜdym obiektem

115
materialnym stoi subtelna materialna siła, która na poziomie kwantowym stwarza taki,
a nie inny jego wygląd. Zmiana charakterystyk tego poziomu powoduje zmiany
optyczne właściwości przedmiotu. Dotyczy to, naturalnie równieŜ produktów
Ŝywnościowych.
Wynika stąd, Ŝe gdy w jakimś organie człowieka brakuje właściwości materialnych,
moŜna je uzupełnić poŜyczając od rośliny lub zwierzęcia.
W związku z tym staroŜytni zaproponowali następującą klasyfikację:

Przyporządkowanie części roślin organom człowieka:

o korzeń - odpowiada Ŝołądkowi
o pień - rdzeniowi kręgowemu
o gałęzie - nerwom
o liście - płucom
o kwiaty - lokacja nadmiaru siły
o chlorofil - krew
o sok - energia, która krąŜy po nerwach i przemienia się w bodźce
mózgowe, nasienie i inne tkanki
o nasiona - energia duchowa (Kundalini).

Części rośliny i uleczane przez nie choroby

Korzenie leczą choroby kości, gałęzie choroby naczyń i Ŝył, kora choroby
skóry, liście leczą choroby Ŝołądka, "woreczka Ŝółciowego, jelit, pęcherza,
jąder, owoce - choroby serca, płuc, wątroby, śledziony, nerek.

Rozkład energii pozytywnej i negatywnej

Wierzchołek rośliny ma ładunek pozytywny, a bulwa negatywny. Część

rośliny znajdująca się przy samej ziemi ma właściwości równowaŜące.

Informacja dotycząca, wpływu klimatu i miejsca pochodzenia

Wszystkie rośliny "odczytują" kompletną informację miejsca, na którym

rosną. Co ciekawe, jeśli miejsce to jest zbyt gorące, roślina walczy z tym
rozwijając w sobie właściwości przeciwne - np. zawiera duŜo wody i chłodzi.
Na przykład, arbuzy, melony, kapusta, owoce.
Jeśli roślina przeŜywa niesprzyjające warunki klimatyczne, walczy, rozwijając
w sobie np. ciepło, oleistość. Na przykład zboŜa, orzechy, nasiona, bulwy.
Ten kto wykorzystuje do jedzenia produkty z regionu, w którym mieszka,
postępuje bardzo mądrze. Walczy z niesprzyjającymi warunkami
zewnętrznymi z pomocą właściwości produktów. W porze letnich upałów
wykorzystuje chłodzące właściwości roślin zawierających duŜo płynów (ogórki,
pomidory, kapusta, owoce, arbuzy), wprowadzając zimną energię do ciała,
natomiast zimą ogrzewa się, jedząc zboŜa, orzechy, nasiona, bulwy, suszone
owoce (w procesie suszenia owoce uzyskują ciepłe właściwości).
I odwrotnie, jeśli ktoś, kto mieszka na przykład we Wrocławiu zimą je duŜo
surowizny, cytrusy z Egiptu, duŜo zielonej sałaty, jabłek, wychładza swój
organizm i rozregulowuje mechanizm wspomagania swego organizmu za
pomocą roślin. Nic dziwnego, Ŝe zaczyna mieć kłopoty z trawieniem, ciągłym
marznięciem, narzeka na katar.

W jaki sposób wykorzystać smak pokarmu?

116
 1. Jeśli chcemy zwiększyć ciepło wewnątrz ciała zalecane smaki to: pikantny + kwaśny,
lub kwaśny + słony. Przy czym pierwszy zestaw smaków sprzyja odchudzeniu się, a
zestaw drugi sprzyja zwiększeniu wagi.
2. Jeśli chcemy zwiększyć "lekkość" ciała (schudnąć, zwiększyć ruchliwość),
wykorzystujemy smaki: gorzki + pikantny, lub kwaśny + pikantny. Przy czym przy
pierwszym wariancie zostaje zlikwidowana flegma w ciele, a przy drugim zostaje
wzmocniona odporność, trawienie i sprawność intelektualna.
3. Do zwiększenia "suchości" w ciele (zlikwidowania flegmy) zalecane smaki to: gorzki +
ściągający, pikantny + ściągający, pikantny + gorzki. Przy czym wariant I sprzyja
ochłodzeniu organizmu, więc stosujmy go latem, a dwa ostatnie warianty
wprowadzają ciepło, co jest dobre na zimne pory roku.
4. Do wychłodzenia zalecane są produkty o smaku słodkim lub gorzkim + ściągającym.
W pierwszym wypadku moŜemy przybrać na wadze, w drugim schudnąć.
5. Gdy chcemy utyć, wykorzystujemy produkty o smaku: słonym + słodkim, słodkim +
kwaśnym. W pierwszym wypadku powiększymy tkankę tłuszczową, w drugim tkankę
mięśniową.

Jeśli mamy normalne samopoczucie, w kaŜdym posiłku starajmy się wykorzystywać produkty
o wszystkich smakach, nie preferując Ŝadnego. Takie poŜywienie będzie stymulować naszą
energię harmonijnie.
NaleŜy równieŜ pamiętać, iŜ obróbka kulinarna zmienia smak produktów. Na przykład,
naturalny smak cebuli to pikantny, a po duszeniu lub gotowaniu jej smak przemienia się w
słodki.
Smaki słodki, kwaśny i słony mają oddziaływanie o charakterze anabolicznym, gorzki,
ściągający i pikantny - katabolicznym.
Pokarm o przewaŜającym gorzkim i pikantnym smaku podnosi energię organizmu do góry.
Mogą wykorzystać to osoby z obniŜonym ciśnieniem krwi, ze złym krąŜeniem krwi w
naczyniach mózgowych.
Pokarmy o smaku słodkim i słonym kierują energię organizmu do dołu. Taki pokarm jest
świetnym naturalnym środkiem przeczyszczającym.
Substancje kwaśne udraŜniają jelita, natomiast produkty o smaku ściągającym wywołują
skurcze jelit i gwałtowne zmniejszenie ich droŜności.

Zalecane kształty i konsystencje pokarmów

1. Odbudowa tkanek komórkowych nerek

Na godzinę przed pójściem do sauny zjeść 50-100 g gotowanej nerki (najlepiej
wieprzowej, poniewaŜ skład mikroelementów świni zbliŜony jest do składu ciała
człowieka), 10-15 minut przed wyjściem naleŜy wypić 0,5 do 1 szklanki napotnego
kwasu lub herbaty.
Kwas napotny robimy z trzech litrów wody Protijewa, 1-2 szklanek świeŜych malin
(lub konfitury), 1 szklanki cukru i 1 łyŜki śmietany. Pozostawiamy bez przykrycia i
pozwalamy fermentować w ciągu 10-15 dni. Kwas ten równieŜ wyprowadza z
organizmu radionukleotydy. Pijemy go przed sauną. Napotną herbatę
przygotowujemy poprzez gotowanie w 1 szklance wody przez 1-3 minut 1 łyŜeczki
korzenia bagna, lub 2 łyŜek liści brzozy. MoŜna wykorzystać równieŜ kwiat lipy lub
czarnego bzu.
Mechanizm odbudowy przemiany komórkowej nerek polega na tym, Ŝe w krwi po
zjedzeniu nerki zawarte są substancje analogiczne substancji nerek plus poziom
kwantowy nerki zwierzęcej. Przy intensywnym poceniu się nerki odpoczywają, a

117
 wysokie temperatury sauny stymulują dobrą przemianę komórkową. Połączenie tych
czynników daje zadziwiające efekty.
Pocenie zaleca się utrzymywać jak najdłuŜej, dlatego nie przerywajmy go chłodnym
prysznicem lub kąpielą w basenie. NaleŜy stygnąć powoli i dopiero po zakończeniu
procedury spłukujemy się wodą.
2. Odbudowa masy komórkowej wątroby
Metoda jest podobna. Przed sauną zjadamy 10-100 g wątroby wieprzowej, potem
pijemy napotną herbatkę i mocno pocimy się w saunie. Po intensywnym wydzielaniu
potu wycieramy się do sucha i nacieramy ciało serwatką zmieszaną z miodem, lub
tranem.
Skóra natychmiast wchłonie wszystko. W tym czasie wątroba odpoczywa, a organizm
wykorzystuje Ŝywienie przez skórę, jak w stadium przedurodzeniowym. Po tym
wypijamy 1 szklankę naparu z owoców dzikiej róŜy (50-80 owoców na 3 litry wody).
Po 15-20 minutach "Ŝywienia organizmu przez skórę" naleŜy umyć się ciepłą wodą.
Czas odbudowy wątroby jest dłuŜszy. Niestety, naleŜy tak czynić 3 razy dziennie w
ciągu 2 miesięcy.
3. Odbudowa masy komórkowej serca
Godzinę przed pójściem do sauny zjadamy 50-100 g gotowanego serca. 15 minut
przed wyjściem wypijamy kwas sercowy. Robimy go w taki sposób: do 3 litrów wody
Protijewa dodajemy 1 szklankę miłka (lub konwalii, szałwi, skrętnicy), 1 szklankę
cukru, 1 łyŜeczkę śmietany. Całość fermentuje razem w cieple w ciągu 2 tygodni.
Porcja jednorazowa to około pół szklanki. Po saunie naleŜy zrobić ogólny masaŜ
ciała, w trakcie czego serce będzie odpoczywało. 10-20 takich zabiegów znacznie
wzmocni serce.

Odczytujemy informację zawartą w produktach Ŝywnościowych

1. OdŜywiamy się produktami, wyhodowanymi w miejscu naszego zamieszkania.

2. OdŜywiamy się zgodnie z sezonem. Dotyczy to szczególnie owoców i warzyw. Poza
sezonem nie jemy sztucznie wyhodowanych (ogórków, pomidorów itp.),
przechowywanych (kapusty świeŜej, mroŜonek, jabłek) i przywiezionych z
południowych krajów (pomarańcz, cytryn, kiwi).
3. Obróbka cieplna, suszenie na słońcu, przyprawy, dają produktom energię ciepła,
wykorzystujmy to w chłodnej porze roku. Alpiniści sami nie wiedzieli przez długi czas,
dlaczego wysoko w górach najchętniej jedli słoninę z solą.

Dzieje się tak dlatego, Ŝe tłuszcz broni organizm przed wysuszaniem, a sól daje mu ciepło.
W podobny sposób odŜywiają się Tybetańczycy, pijąc duŜo oleistego napoju - tybetańskiej
herbaty.
Mędrcy staroŜytni zalecali odŜywiać się tylko sezonowymi produktami pochodzącymi z
miejsca zamieszkania. Tego, na przykład, uczył Jezus Chrystus (Ewangelie Świata Jezusa
Chrystusa od Joanna):
"...Ŝywimy się wszystkim, co się znajduje na stole Ojca naszego - owocami,
ziarnem, ziołami, mlekiem zwierząt i miodem pszczół. Pozostałe jedzenie to
sprawa szatana, prowadzi do grzechu, chorób i śmierci! Tylko pokarm, który
pochodzi od Pana Boga naszego da waszemu ciału siłę i młodość. Istotnie,
przecieŜ ze stołu Boskiego czerpał swój pokarm stary Matuzalem. Gdy i wy
tak czynić będziecie, otrzymacie od Boga długie Ŝycie na tej Ziemi. Od
początku miesiąca Chiar (Maj) jedzcie zboŜe, w ciągu miesiąca Siwan
(czerwiec) - pszenicę - najdoskonalszą ze wszystkich zbóŜ. W ciągu miesiąca

118
 Tamiuz (Lipiec) spoŜywajcie kwaśne owoce, by ciało schudło i szatan z niego
został wypędzony. W miesiącu Ab (Sierpień) powinniście jeść figi, a w ciągu
miesiąca Złudzi (Wrzesień) zbierajcie winogrona i niech sok z "winogron
będzie waszym napojem. W ciągu miesiąca Markeszwana (Październik)
zbierajcie słodkie winogrona wysuszone przez Anioła Słońca, by wzmocnić
ciało.
Co zaś dotyczy ziół - odŜywiajcie się nimi w ciągu miesiąca Tibet (Grudzień),
Ŝeby oczyścić krew swoją ze wszystkich swoich grzechów. W Grudniu teŜ
zaczynajcie pić mleko zwierząt, poniewaŜ Pan Bóg daje trawę wszystkim
zwierzętom, dającym mleko, by mlekiem swoim uzupełniały pokarm
człowieka. W miesiącu Szebat (Styczeń), gdy zostanie wam coś jeszcze z
waszych zbiorów, pozwólcie Aniołowi Słońca wysuszyć dla was wszystkie
owoce. OdŜywiajcie się nimi i pestkami migdałów w ciągu tych wszystkich
miesięcy, gdy drzewa nie dają owoców.
Zaprawdę powiadam wam, błogosławieni ci, którzy jedzą pokarm ze stołu
Pana i unikają obrzydliwości Szatana."

Siła oddziaływania produktów na organizm człowieka

Z wiekiem nasze trawienie powoli słabnie. Kiedyś jedliśmy wszystko i czuliśmy się przy tym
wspaniale. A teraz byle co nam szkodzi, a gdy zjemy trochę więcej na przyjęciu lub
niedzielnym obiedzie, jesteśmy ocięŜali, mamy sensacje Ŝołądkowe, dają o sobie znać
choroby przewlekłe.
Najstarsza nauka o zdrowiu człowieka - Ajurweda uwaŜa, Ŝe złe trawienie jest głównym
źródłem chorób, a dobre trawienie uwaŜa się za zaląŜek zdrowia. Lekarze stosujący tę
naukę lubili powtarzać, Ŝe człowiekowi dobrze przyswajającemu jedzenie i trucizna nie
zaszkodzi, a przy złym trawieniu moŜe umrzeć spoŜywając najlepsze jedzenie.
Zgodnie z nauką Ajurwedy, jeśli "ogień trawienny" (agni) w organizmie człowieka jest
prawidłowy, pokarm trawi się dobrze, bez resztek toksycznych (ama). Jeśli ogień słabnie,
pokarm nie zostaje przetrawiony całkowicie, powstaje wiele toksycznych substancji i
człowiek staje się podatny na wiele chorób.
By "wzmocnić "ogień trawienny" i dalej go podtrzymywać znanych jest wiele sposobów.
Część z nich polega na wykorzystywaniu właściwości niektórych roślin i substancji
"rozpalania ognia trawiennego" w naszym organizmie. Z tysiącletniej praktyki wiadomo, Ŝe
najlepiej to potrafią czarny pieprz, czerwona ostra papryka, kardamon, goździki, cynamon,
imbir, gorczyca, chrzan, sól, sklarowane masło. NieduŜe ilości tych produktów zaŜywane
przed jedzeniem, w czasie, lub po jedzeniu wzmacniają siły trawienne organizmu.
Odbudowując trawienie, człowiek przywraca sobie normalne zdrowie. Z tego powodu w
dawnej Europie przyprawy były cenione na wagę złota. Zatem, wskazane produkty najlepiej
jest wykorzystywać w chłodne pory roku osobom w starszym wieku i osobom z osłabionym
trawieniem. W. Bołotow zaproponował ciekawą rzecz: wykorzystać stare, chore, uszkodzone
komórki w celu zwiększenia ilości młodych - zdrowych. Stare i chore komórki zaliczane są do
toksyn (ama). Musimy równieŜ pozbywać się ich zanim zaczną niszczyć nasze zdrowie.
Najnowsze eksperymenty wykazały, Ŝe w wieku do l roku ilość starych komórek nie
przekracza 1%, w wieku 10 lat średnia ilość to 7-10%, w wieku 50 lat wzrasta do 40-50%.
Innymi słowy 50-letni człowiek Ŝyje tylko na 50-60% swoich moŜliwości, czyli równo na tyle,
ile zostało w jego organizmie młodych komórek. Stąd naturalne było by dąŜenie do
zwiększania ilości młodych komórek.
Jak to zrobić? Białka komórek są rozszczepiane przez fermenty - pepsyny, które powstają w
Ŝołądku. Wpompowane do krwi razem z sokiem Ŝołądkowym substancje pepsynopodobne
rozpuszczają stare, chore, rakowe komórki zostawiając komórki zdrowe i silne. Aby
zwiększyć ilość powstałych w Ŝołądku pepsyn, Bołotow zaleca 30 minut po jedzeniu połoŜyć

119
na koniec języka około 1 g soli kuchennej. Po czym wypluć ślinę. Sól spowoduje intensywne
wydzielanie soku Ŝołądkowego, zawierającego wszystkie niezbędne substancje do
niszczenia starych komórek. Sól oznacza "słońce". Smak słony stymuluje "ogień trawienny",
czyli aktywność wszystkich fermentów naszego organizmu, a one z kolei aktywnie rozkładają
stare i niepotrzebne komórki. Zamiast soli moŜna w tym celu wykorzystać produkty
rozgrzewające. Szczególnie dobry jest do tego imbir. Dla polepszenia zdolności trawiennych
organizmu lekarze wedyjscy zalecają kurację imbirem.
W nieduŜym emaliowanym lub ceramicznym naczyniu ucieramy cztery łyŜki imbiru w proszku
z klarowanym masłem (około 100-150 g). Mieszamy do powstania jednolitej masy,
nakrywamy i odstawiamy w chłodne miejsce. ZaŜywamy codziennie przed śniadaniem
według schematu:
Dzień 1-0,5 łyŜeczki do herbaty
Dzień II - 1 łyŜeczka
Dzień III - 1,5 łyŜeczki
Dzień IV - 2 łyŜeczki
Dzień V - 2,5 łyŜeczki
Dzień VI - 2,5 łyŜeczki
Dalej zmniejszamy dawkowanie o 0,5 łyŜeczki codziennie, by na 10-ty dzień wziąć 0,5
łyŜeczki.
Przeprowadzając kurację do końca doprowadzimy do normy ogień trawienny. Przy tym w
tym czasie nie wolno spoŜywać produktów z właściwościami mocno chłodzącymi: zimnej
wody, lodów, mroŜonek, owoców. Na śniadanie najlepiej przygotowywać herbatę ziołową,
ciepłe duszone warzywa, gorące kasze. Kuracja imbirem jest szczególnie zalecana dla osób
w średnim wieku, u których ogień trawienny zgasł w sposób naturalny. Osobom, u których
naruszenie trawienia zostało spowodowane inną przyczyną, kuracja ta nie jest zalecana. Dla
nich lepsze będą inne metody. Poznamy je za chwilę.

Indywidualne podejście do odŜywiania

U podstaw nauki Wedy o indywidualnej budowie ciała, leŜą trzy zasady Ŝyciowe, trzy
elementy, które kierują wszystkimi funkcjami biologicznymi ciała: Kapa, Pitta, Wata ("flegma",
"Ŝółć" i "wiatr) Zgodnie z ostatnimi badaniami fizyki za naszą realnością fizyczną (ciałem) stoi
realność subtelnomaterialna (pole kwantowe), która odpowiada za zachowanie kształtu
Ŝywego organizmu, procesy wytwarzania i przewodnictwa ciepła oraz wszystkie procesy
cyrkulacyjne zachodzące w organizmie. Stąd zasada Ŝyciowa (dosza) "flegmy" odpowiada za
utrzymaniem kształtu naszego ciała (tzn. kości, mięśnie, ścięgna, system
wewnątrzwydzielniczy, utrzymujący te właściwości w potrzebnej nam kondycji).
Zasada Ŝyciowa "Ŝółci" odpowiada za procesy cieplne (regulację cieplną, trawienie,
odporność, błyskotliwość intelektu, aktywność metabolizmu).
Zasada Ŝyciowa "wiatru" odpowiada za prędkość przeróŜnych procesów zachodzących w
organizmie (cyrkulację płynów wewnętrznych: krwi, limfy; odnowienie tkanek, wydostanie
złogów, przesunięcie pokarmu przez układ pokarmowy, szybkość myślenia, czas trwania
ciąŜy, cykl menstruacyjny itd). Dosza "wiatru" nie posiada Ŝadnych elementów materialnych
w ciele i tworzy suchość i chłód.
Dosza "Ŝółci" przejawia się w ciele przez płynne, zjadliwe elementy (Ŝółć, soki Ŝołądkowe).
Dosza "flegmy" to wszystkie ukształtowania materialne. Tworzy w organizmie chłód, flegmę i
wilgoć.
Teraz staje się zrozumiałe, Ŝe przy nadmiarze Wata w organizmie człowiek jest szczupłej
budowy ciała, wzrostu niŜszego, często mu zimno, ma słabe trawienie, jest nieśmiały. Przy
nadmiarze doszy Kapną człowiek jest średniej budowy ciała, ma dobre trawienie, jest

120
szpakowaty lub ma łysinę, nigdy nie marznie i ma nieprzeciętny umysł. Nadmiar doszy Pitta
powoduje, Ŝe człowiek ma potęŜny kościec, jest umięśniony, ma skłonność do zwiększania
wagi, cierpi na spowolnienie trawienia, nie lubi wilgoci, podatny jest na depresje. Naturalnie
kaŜdy z nas w mniejszym lub większym stopniu ulega wpływowi wszystkich trzech
składników.
Nadmiar dosza, który następuje z powodu nieprawidłowego odŜywiania się, trybu Ŝycia i toku
myślenia, wywołuje zaburzenia specyficzne, które moŜemy doprowadzić do normy
wprowadzając zmiany w naszym Ŝywieniu.
Gdy składnik "wiatru" jest w normie, ciało jest lekkie, ma duŜo energii, jelita pracują lekko i
regularnie, myślenie jest szybkie, wszystkie procesy fizjologiczne następują w swoim czasie
(sen, miesiączkowanie, orgazm u kobiet i męŜczyzn).
Zaburzenie "wiatru" powoduje nadmierne pobudzenie, chaotyczność myślenia, słabą pamięć,
zaburzenia w trawieniu (zaparcia i biegunki), zaburzenia rytmu procesów fizjologicznych.
Gdy dosza "Ŝółci" jest w normie, ciało jest ciepłe, trawienie i przyswajanie pokarmu jest
normalne, nastrój jest radosny, umysł bystry, wszystkie funkcje fizjologiczne są w normie,
cera jest zdrowa, ładna. Zaburzenia dosza "Ŝółci" powoduje wrzody Ŝołądka i dwunastnicy,
zgagę, nadmierne wydalanie się potu z nieprzyjemnym zapachem, wysypkę na ciele,
obniŜenie odporności na choroby. Człowiek staje się ciągle rozdraŜniony, niezadowolony,
jego Ŝarty są złośliwe. Gdy tylko składnik "flegmy" jest w normie, organizm ma nadzwyczajną
odporność na choroby, aktywność seksualna utrzymuje się długi czas i orgazm następuje w
swoim czasie, stawy są giętkie, warstwa tłuszczu jest minimalna, pamięć pozostaje bardzo
dobra. Wzrost składnika "flegmy" prowadzi do oflegmienia całego organizmu, naruszenia
procesów cieplnych, co z kolei związane jest z większą podatnością na infekcję i
przeziębienia oraz choroby nowotworowe. Pojawia się otyłość. Trawienie słabnie. Czynność
seksualna równieŜ wygasa. Pojawia się oziębłość. Stosunek płciowy jest wydłuŜony,
"niewyraźny". Człowiek traci ochotę do Ŝycia.
Teraz, znając osobliwości swojego organizmu i właściwości pokarmów, moŜemy w sposób
świadomy, wykorzystując właściwości pokarmów wzmacniać lub łagodzić swoje dosza.
Mechanizm oddziaływania pokarmów na dosza jest następujący: na poziomie komórkowym
z pokarmu powstaje woda (daje środowisko istnienia), dwutlenek węgla (reguluje pH
środowiska i z tym związaną aktywność wszystkich fermentów organizmu) i substancje
białkowe (gdzie zachodzą wszystkie procesy Ŝyciowe). RóŜne produkty będą róŜnie wpływać
na trzy wskazane parametry.
Na zmniejszenie płynu wewnątrz komórek organizmu wpływają produkty o smaku gorzkim,
pikantnym i ściągającym (świeŜe owoce, warzywa, z duŜą zawartością potasu), lekkie i
twarde w konsystencji (suszone owoce), chłodne. Taki pokarm powoduje zgęszczenie
koloidów organizmu. Jeśli ktoś, czyja konstrukcja określa się raczęj typem "wiatru", czyli
skłonnym do utraty płynu, będzie odŜywiał się tymi produktami, nabawi się zaparcia,
wychłodzi swój organizm i schudnie.
Pokarmy o smaku słodkim, kwaśnym i słonym powiększają zawartość płynu wewnątrz
komórek. Do takich naleŜą uŜywane w duŜej ilości kasze, nabiał, marynaty (produkty
zawierające duŜo sodu), produkty cięŜkie i miękkie w konsystencji (śmietana, twaróg), mleko.
To wszystko sprzyja utrzymaniu wody przez organizm, przesiąkanie podłoŜa płynnego
organizmu skrobią i białkiem (oczyści flegmę).
Jeśli człowiek z typem konstytucji "flegmy", skłonny do zatrzymywania wody ł przybierania na
wadze będzie odŜywiać się w ten sposób, szybko utyje i popsuje sobie trawienie.
Na zwiększenie ciepła wewnątrz organizmu i pośrednio na wzmocnienie metabolizmu
wpływa pokarm o smaku pikantnym, słonym i kwaśnym (przyprawy, marynaty), produkty
lekkie i tłuste w konsystencji (smaŜona wieprzowina); gorące i suche, oleiste (frytki smaŜone

121
na oleju), jedzone bez umiaru. Prowadzi to do nadmiernego wydzielania Ŝółci, która
"przepala" krew, limfę itd.
Jeśli człowiek z przewagą składnika Ŝółci będzie odŜywiał się takimi produktami, jego
właściwości cieplne zostaną pobudzone, co przejawi się w poczuciu suchości w nozdrzach,
zgadze, wysypce, wczesnej siwiźnie lub łysieniu.
W załączniku nr. 1 podaję produkty, które powodują wzmocnienie lub zmniejszenie dosz
wata, pitta i kapha.

Dieta rozkoszy

W rzeczy samej nasze Ŝywienie ukierunkowane jest na podtrzymywanie najbardziej

optymalnych warunków Ŝycia w komórkach. Gdy nasze Ŝywienie zostało wywaŜone w taki
sposób, Ŝe komórki nie są odwodnione i nie są obciąŜone przez "flegmę", nic się nie
"przepala", zachodzi idealny metabolizm, na skutek działania którego z prawidłowo
przyswojonego pokarmu otrzymujemy subtelną substancję materialną, nazywaną przez
joginów "odjas". Im więcej wytwarza się wewnątrz komórek "odjasu", tym więcej sygnałów
szczęścia i rozkoszy wysyłanych jest do mózgu. W rezultacie człowiek staje się lekki na ciele
i duchu. Wyprodukowaniu "odjasu" sprzyja prawidłowe trawienie, polegające na
przyjmowaniu pokarmów w prawidłowej kolejności i w prawidłowy sposób je łącząc. Produkty
powinny być świeŜe, z minimalnym czasem przygotowywania na ogniu i zjadać je
powinniśmy od razu po przygotowaniu. Unikajmy pokarmów sztucznych, rafinowanych.
Gdy znów wrócimy do Ajurwedy, to okazuje się, Ŝe taki pokarm został nazwany "czystym"
(sattwicznym); i zalecane jest, by były w nim obecne wszystkie pięć smaków. Jeść trzeba z
umiarem. Według jej zaleceń człowiek powinien zjadać dziennie tyle, ile się mieści w jego
dwie garście, pić wodę źródlaną, jeść produkty najświeŜsze, na ile to jest moŜliwe
(bezpośrednio z gałęzi lub z ognia). Pokarm powinien być lekki, łatwostrawny i uspokajający.
Do pokarmów sattwicznych zaliczamy: oczyszczone, klarowane masło, sezonowe
owoce i warzywa, soki owocowowarzywne, kasze i rośliny strączkowe, zwłaszcza ryŜ
(nie polerowany) i pszenicę, orzechy i nasiona, pochodzące z naszego regionu, miód,
woda źródlana, mleko.
Staroindyjska nauka Ajurweda zalecała te produkty wszystkim, którzy chcieli cieszyć się z
długiego Ŝycia, ze swojej siły fizycznej i mieć jasną głowę.
Pozostałe pokarmy, zawierające mało "odjasu" hamują normalny tok naszego Ŝycia, dzielą
na "rajas" i "tamas".
Pokarmy typu "rajas" są to między innymi: mięso, ryba, jajka, sól, pieprz, gorczyca, wszystkie
produkty kwaśne i gorące, herbata, kawa, kakao, cukier rafinowany, przyprawy. Do
pokarmów "tamas" zaliczano wołowinę, wieprzowinę, cebulę, czosnek, tabakę, zjełczałe,
nieświeŜe, odgrzane jedzenie, alkohol, leki. Następujący fragment z "Bhagawatgity" zilustruje
to najlepiej.

"PoŜywienie, dające długie Ŝycie, zdrowie, harmonię, siłę, radość i ukojenie...

- smaczne, oleiste, odŜywcze i przyjemne, poŜądane dla "rajas" - człowieka.

Stare, bez smaku, zepsute (z nieprzyjemnym smakiem), które stało w ciągu

nocy, nieczyste poŜywienie dobre jest dla "tamas" człowieka."
Na koniec tego rozdziału proponuję kilka zasad Ajurwedy:
Nie dają "odjasu": mięso, ptaki, ryba, jajka, ser, cięŜkie i tłuste pokarmy, dawno
przygotowane jedzenie, produkty przemysłowe (cukier, ciastka, itd.), pokarmy o nadmiernym
smaku kwaśnym i słonym. Alkohol i nikotyna niszczą "odjas" i uniemoŜliwiają jego
wydzielenie z innego poŜywienia. KaŜde przejedzenie w ogóle pozbawia odjasu.

122
Jeśli chcemy uzyskać jak najwięcej "odjasu", trzeba: po pierwsze: Ŝywić się świeŜymi
produktami, wykorzystywać produkty pochodzące z naszego obszaru klimatycznego i
zgodnie z sezonom; po drugie: zjadamy większą część racji dziennej w czasie obiadu, gdy
ogień trawienny jest najbardziej intensywny. Kolacje jemy przed zachodem słońca i w małych
ilościach, by jedzenie zostało przyswojone jeszcze przed snem; po trzecie: regularność
jedzenia (codziennie o tej samej porze), ale tylko po wystąpieniu uczucia głodu. śadnych
"przekąsek" przed posiłkami; po czwarte: nie jemy na noc. Zaburza to cyrkulację energii
wewnątrz organizmu. Energia w Ŝołądku maksymalizuje się rano, w południe jest ona
największa w jelicie cienkim, a wieczorem przechodzi do nerek i innych organów, w ogóle nie
związanych z trawieniem. Jedzenie na noc narusza ten rytm, część energii musi wrócić do
organów trawienia, poza tym kładziemy się spać z nieprzetrawionym jedzeniem, które
sprzyja powstawaniu "amy" (flegmy) w organizmie. Energie negatywne szkodzą trawieniu,
dlatego jedzmy w samotności lub z osobami, dla których jesteśmy serdeczni. Przed
jedzeniem i po nim podziękujmy Matce Naturze za te dary i ceńmy je jak siebie samego.

Zalecenia dla osób z silnym naruszeniem funkcjonowania systemu trawiennego

Są to osoby z trawieniem do takiego stopnia rozregulowanym i osłabionym, Ŝe w ogóle nie

mogą nic przetrawić. Po oczyszczeniu jelita grubego i wątroby powinny trzymać się one
monodiety, czyli w jednym posiłku wykorzystywać tylko jeden produkt. Przy czym, produkt
ten musi zawierać wystarczającą ilość własnych fermentów do samostrawienia. Na początku
najlepsze będą świeŜe, wyciśnięte soki z warzyw (zwłaszcza z marchwi), trochę gorsze są
soki owocowe. Po tym, jak zaczną normalnie przyswajać się i pojawi się naturalny apetyt,
wprowadzamy lekko podduszone warzywa lub surówki warzywne. Rano koniecznie trzeba
zjadać na czczo 1-3 łyŜek zarodków pszennych, a przed posiłkiem wypijać herbatę ziołową
lub inny napój o gorzkim smaku. Po surówkach wprowadzamy kasze, po czym moŜna
wykorzystać dietę imbirową. Tylko po tym, jak cierpliwie wykonamy te zalecenia, przejść
będzie moŜna do odŜywiania indywidualnego.

Nastrojenie "ognia trawiennego" z uwzględnianiem indywidualnej konstytucji

Prawie wszyscy od czasu do czasu miewają zaburzenia systemu trawiennego. Wynika to z

jedzenia w pośpiechu, podjadania między posiłkami, jedzenia późnym wieczorem. Na
zakłócenia wskazują nam takie nieprzyjemne symptomy, jak zgaga, utrata apetytu, zaparcia
lub rozwolnienia, nadwaga lub zbyt mała waga ciała. Te niepokojące symptomy są
sygnałem, Ŝe musimy przywrócić naturalny rytm trawienia. Warto to zrobić, nawet gdy nie
mamy aŜ takich problemów.
Osoby z konstytucją "wiatru" mogą nastrajać rytm trawienia raz w miesiącu. Natomiast osoby
z konstytucją "flegmy" powinny czynić to raz w tygodniu i dla nich jest to szczególnie
potrzebne do zachowania zdrowia.
Nastrojenie trawienia potrwa trzy dni.
Pierwszego dnia jemy nieduŜo, unikając przypraw i alkoholu, stymulujących apetyt. Przed
snem dobrze jest zrobić oczyszczającą lewatywę. Kładziemy się wcześniej. Następnego dnia
nie jemy nic. Najlepiej pić w tym czasie tylko ciepłą wodę Protijewa.
PoniewaŜ osoby z konstytucją "wiatru" i "Ŝółci" cięŜko znoszą powstrzymywanie się od
jedzenia, mogą wypić świeŜo wyciśnięty sok o smaku słodkim lub zjeść jedną łyŜkę miodu i
wypić szklankę ciepłej wody. Kwaśnych soków lepiej nie pić w ogóle, poniewaŜ wywołują
apetyt.
Osoby konstytucji "flegmy" w ten dzień mogą w ogóle nic nie pić - wyjdzie im to na korzyść,
wzmacniając ogień trawienny. Następny dzień po głodówce pozwoli, by nasze trawienie
powróciło do normalnego rytmu. Rano wypijamy ziołową herbatę róŜną dla kaŜdego typu
konstytucji i zjadamy niewielką ilość gorącej kaszy. Pamiętajmy: kawa, herbata i papierosy
zakłócają trawienie i czynią cel nieosiągalnym.

123
Przed obiadem wypijamy szklankę soku. Pierwszym daniem moŜe być surówka, duszone
warzywa, świeŜo ugotowany barszcz, potem - kasza lub mięso, jeśli juŜ ktoś nie moŜe bez
niego się obejść. Pamiętajmy teŜ, Ŝe nie wolno nam przejadać się. Kolacją jemy 3-4 godziny
przed snem. Produkty na kolację dobieramy zgodnie ze swoim typem konstytucji.
Po przywróceniu normalnego rytmu trawienia i jego siły nasz organizm będzie kierowany
naturalnym poczuciem głodu - będziemy nieduŜo jeść rano, jeść solidny obiad i lekką
kolację. Starajmy się jeść o tej samej porze, to dodatkowo wypracowuje odruch warunkowy
głodu.

Słowo do czytelnika

Ta część o Ŝywieniu człowieka jest najbardziej doskonała i obszerna ze wszystkich juŜ

napisanych na świecie. Łączy ostatnie osiągnięcia europejskich naukowców z zakresu
Ŝywienia i trawienia z pradawnymi naukami Wschodu.
Co przyjąłem za podstawę polecanego przeze mnie systemu odŜywiania?

1. Naukę Pawłowa o tym, Ŝe na kaŜdy rodzaj pokarmu w trakcie trawienia wydzielane

są inne soki trawienne. Produkty zostają przetrawione w róŜnych podłoŜach (kwaśne
lub zasadowe), w róŜnych częściach układu trawiennego i w róŜnych odstępach
czasu. W związku z tym nawet dwa podobne produkty uniemoŜliwiają sobie
nawzajem normalne ich przetrawienie i przyswojenie.
2. Naukę Ugolewa o odŜywianiu, trawieniu i mikroflorze i o jelitowym systemie
hormonalnym. Mówiąc w skrócie, oznacza to, Ŝe przystosowujemy swój organizm do
środowiska zewnętrznego za pomocą produktów Ŝywnościowych. Gdy są one
"skaŜone" przez obróbkę przemysłową, wówczas przystosowujemy się do procesu
technologicznego, a czy tego rzeczywiście potrzebujemy? Przy tym zrywamy związki
naturalne, poprzez pokarm, z otaczającym nas światem.
3. Naukę o akupunkturze, według której wszystkie fermenty w organizmie aktywizują się
i pracują na swobodnych elektronach. One z kolei dostają się do organizmu głównie
drogą oddychania i ruchu. Z tego wynika, Ŝe jeśli człowiek mało się rusza, najbardziej
doskonały system odŜywiania przyniesie mu mało korzyści. Energia cyrkuluje przez
organy ciała w określonym rytmie. Gdy energia znajduje się w jakimś organie, organ
ten przejawia swoją największą aktywność. Okazuje się, Ŝe trawienie u człowieka jest
przystosowane do tego ruchu energii. Rano jest aktywny Ŝołądek, w południe jelito
cienkie. Potem energia przemieszcza się do innych organów. Jeśli ktoś jest
przyzwyczajony najadać się wieczorem, nie jest w stanie w sposób pełnowartościowy
przerobić jedzenia, na skutek czego odkłada się duŜo złogów.
4. Nauka o wewnątrzkomórkowym metabolizmie: z pokarmu węglowodanowego
wewnątrz komórek powstaje woda (podłoŜe Ŝycia), dwutlenek węgla (regulator pH
środowiska, a co za tym idzie i aktywności fermentów wewnątrz komórki) i swobodne
elektrony (tzn. energia). Potas, zawarty w pokarmach, sprzyja wydzielaniu wody z
organizmu, a sód, odwrotnie, jej utrzymaniu. Owoce i warzywa zaliczamy do
produktów potasowych, kasze do produktów sodowych. Z tego powodu musi być
zachowana równowaga w wykorzystaniu wspomnianych produktów. Makrobiotyka
właśnie ustala taką równowagę, poprzez wykorzystywanie około połowy pokarmów w
postaci owoców i warzyw, a pozostałych w postaci kasz.
5. Nauka Ajurwedy o właściwościach pokarmów i indywidualnej konstytucji człowieka.
Korzystając z tej wiedzy nie tylko indywidualizujemy swoje Ŝywienie, lecz i świadomie
regulujemy czynności organizmu.
6. Nauka o oczyszczaniu organizmu.

Na zakończenie radzę swoim czytelnikom przysłuchiwać się uwaŜniej swemu

organizmowi po kaŜdym posiłku, analizować te odczucia. NaleŜy odstawić produkty

124
wywołujące w naszym organizmie nieprzyjemne odczucia. W rezultacie nauczycie się
odŜywiać prawidłowo, zmienicie swoje przyzwyczajenia Ŝywieniowe.

125
 Załącznik nr 1
Określenie przewaŜających dosz i ich regulowanie (określamy swój typ)

I. Dane wewnętrzne:
1. szczupła budowa ciała, włosy czarne, kręcone, suche;
Wata
2. dłonie małe, chłodne, suche;
3. ruchy szybkie, chód lekki, spręŜysty;

1. średnia budowa ciała, włosy delikatne, blond lub rude, przedwcześnie

Pitta
siwe;
2. dłonie średniej szerokości, ciepłe; ruchy spokojne, chód normalny;

1. krępej budowy ciała, włosy grube, ciemne lub jasne;

Kappa
2. dłonie szerokie, chłodne i wilgotne;
3. ruchy płynne, zwolnione;

II. Fizjologia ciała

1. Procesy rozwijają się szybko;
Wata
2. Nie zwaŜając na normalne odŜywianie, wolno przybiera na wadze, ma
problemy z trawieniem;
3. Sen krótki, przerywany;

1. Procesy w ciele rozwijają się impulsywnie: szybko i wolno na przemian.

Pitta
2. Trawienie jest dobre, ale jeśli w swoim czasie zje;
3. Sen głęboki, normalny;

1. Procesy w ciele rozwijają się wolno

Kapha
2. Wbrew skąpemu odŜywianiu osoba tyje, wagę traci z trudem;
3. Sen spokojny, ponad 8 godzin;

III. Psychologia i zdolności umysłowe

1. śywość, charakter i entuzjazm;
Wata
2. Chwyta informacje w lot i szybko ją zapomina;
3. Jest uwaŜany za przewodnika.

1. Stara się być dokładny i punktualny;

Pitta
2. Informacje zapamiętuje róŜnie: czasami bardzo dobrze, a czasem z
trudem (nie wchodzi do głowy).
3. Złości się z byle powodu

1. Jest oporny na rozpoczynanie czegokolwiek nowego

Kapha
2. Informacje przyswaja z trudem, ale dobrze pamięta;
3. Spokojny. CięŜko jest wyprowadzić go z równowagi.

126
 IV. Preferowane pokarmy, pory roku, moŜliwe choroby
1. Ciepłe, oleiste, lubi dobrze zjeść;
Wata
2. Źle znosi chłodne pory roku, zimą ma suchą cerę;

1. Chłodne, je umiarkowanie;
Pitta
2. Źle toleruje upał, latem szybko się męczy;
3. Zapalenia z gorączką; zgaga, wrzody w Ŝołądku, niepokój, skłonność
do irytacji.

1. Ciepłe, suche, nie tłuste, je mało;

Kapha
2. DraŜni go pogoda deszczowa;
3. Nadwaga, depresja, poczucie chłodu w całym ciele, katar, plwociny.

Ocena według systemu pięciopunktowego

0 - nic wspólnego ze mną;
l - mam coś podobnego;
2 - przejawia się słabo;
3 - przejawia się średnio;
4 - przejawia się dobrze;
5 - przejawia się w najwyŜszym stopniu.
Postawcie sobie tyle punktów, na ile według was, odpowiada Waszej konstytucji. Po czym
osobno zsumujcie punkty dosz Wata, Pitta i Kapha. Która dosza przewaŜa? Jeśli suma
punktów jednej doszy na 10 punktów okaŜe się większa od następnej, ona przewaŜa i
jesteście typem monodoszowym. Jeśli sumy dwóch dosz są mniej więcej jednakowe,
naleŜycie do typów dwudoszowych, gdy wszystkie trzy są bliskie, jesteście typami
zrównowaŜonymi.
Teraz, wiedząc, czym są dosze, jaką rolę odgrywają w Waszym ciele, gdzie są
skoncentrowane itd., moŜecie regulować swoje samopoczucie.

Regulowanie dosz poprzez Ŝywienie

MoŜemy rozpocząć regulowanie dosz. Wyregulowane dosze z kolei doprowadzą do

porządku funkcje fizjologiczne, które kontrolują.
Dieta i poŜywienie zalecane przy zaburzeniu doszy Wata lub gdy dosza Wata jest
przewaŜająca w organizmie
Zalecenia ogólne: dla tych osób lepsze są ciepłe, gęste, miękkie produkty i napoje, pokarm
oleisty. Smak słony, słodki, i kwaśny. Jeść moŜna do syta. Kasze, ryŜ, pszenicę, zarodki
pszenne, len. Nabiał - wszystkie rodzaje. Produkty słodzące: miód, cukier z trzciny cukrowej,
syropy naturalne, czarna melasa. Oleje roślinne: wszystkie rodzaje. Owoce: wszystkie owoce
słodkie, melony, arbuzy. Warzywa: słabo podduszone lub podgotowane buraki, marchew,
szparagi, młode ziemniaki, ogórki, duszona cebula, mlecze, sałata. Orzechy: wszystkie
rodzaje. Przyprawy: cebula, czosnek, imbir, cynamon, czarny pieprz, kardanom, kminek, sól,
goździki, ziarno gorczycy. Pokarm zwierzęcy: drób, ryby, konina, baranina, jajka, produkty
morskie. Zioła: lukrecja, orzech muszkatołowy, jałowiec, oman, czarny bez, malina, kwiaty
dzikiej róŜy, malwa. Zalecenie dodatkowe: u osób tego typu po południu występuje
gwałtowne obniŜenie energii. Dobrze zrobi herbata z odpowiednich ziół, szczególnie z
lukrecji.
Dieta i poŜywienie wzmacniające doszę Wata
Zalecenia ogólne: lekka dieta lub głodówka, produkty suche, smaki: gorzki, ściągający i
pikantny.

127
Kasze: jęczmień, kukurydza, proso, gryka, owies. Unikać naleŜy produktów słodzących,
nabiału, olejów i tłuszczów roślinnych.
Owoce: owoce suszone, jabłka, gruszki, granaty, oliwki, Ŝurawina. Warzywa: wszystkie
warzywa jeść na surowo: kapusta, groch, sałata, szpinak, pietruszka, seler, fasola. NaleŜy
unikać orzechów. Zalecane przyprawy to pieprz czarny. Pokarm zwierzęcy: -wołowina,
wieprzowina, królik. Zupy: grochówka. Zioła (i nie tylko): berberys, pieprz Bunge, goryczka,
szałwia, jaskier, kora dębowa, Ŝołędzie. DroŜdŜe piwne, mumijo, muskus. Trzy ostatnie
szczególnie stymulują wata.
Dieta i poŜywienie zalecane przy zaburzeniu lub nadmiarze doszy Pitta
Zalecenia ogólne: chłodne, najlepiej płynne pokarmy i napoje. Smak: słodki, gorzki,
ściągający. Kasze: pszenica, zarodki pszenne, owies, jęczmień, ryŜ. Produkty mleczne:
mleko, masło śmietankowe, masło klarowane. Produkty słodzące: wszystkie oprócz czarnej
melasy. Tłuszcze roślinne: olej z oliwek i słonecznikowy. Owoce: słodkie, kompoty z owoców
suszonych, melony i arbuzy. Warzywa: dynia, ogórki, ziemniaki, kapusta, sałata, bób,
pietruszka: korzeń i natka. Przyprawy: kolender, cynamon, kardamon, koper włoski, pieprz
czarny (w małej ilości), czosnek, koperek. Pokarm zwierzęcy: mięso z kurczaka i indyka,
białko z jaj. Zioła i inne: szałwia, goryczka, kwiaty i owoce dzikiej róŜy, piołun, sok jabłkowy,
herbata miętowa, zimna woda, ochłodzony wrzątek, droŜdŜe piwne.
Dieta i pokarm wzmacniające doszę Pitta
Zalecenia ogólne: gorące, suche pokarmy. Smak: kwaśny, słony, pikantny. Kasze:
kukurydza, proso, zboŜe, ciemny ryŜ. Nabiał: kefir, jogurt, ser, śmietana. Produkty słodzące:
miód, czarna melasa. Tłuszcze roślinne: olej sezamowy, olej kukurydziany. Owoce:
grejpfruty, kwaśne pomarańcze, pigwa, rokitnik, cytryny i inne o smaku kwaśnym. Warzywa:
papryka ostra, rzodkiewki, pomidory, buraki, cebula. Przyprawy: imbir, kminek, goździki, sól,
ziarna gorczycy, pieprz czarny. Orzechy: orzech ziemny. Pokarm zwierzęcy: wołowina, Ŝółtka
jaj, baranina, ryby, produkty morskie. Zioła i inne: mlecz, malwa, tatarak, kawa.
Dieta i poŜywienie zalecane przy zaburzeniu lub nadmiarze doszy Kapha
Zalecenia ogólne: ciepłe, lekkie poŜywienie i napoje. Smak: gorzki, pikantny, ściągający.
Starać się raczej nie dojadać. Kasze: jęczmień, kukurydza, proso, gryka, zboŜe, owies.
Nabiał: chude mleko, masło, ser biały z serwatki. Produkty słodzące: miód. Owoce: jabłka,
gruszki, granaty, Ŝurawina, winogrona, pigwa, rokitnik. Warzywa: rzodkiewki, ziemniaki,
marchew, kapusta, cebula, bakłaŜany, ogórki, szpinak, szczaw, kalarepa, kalafior, szparagi,
papryka, sałata, dynia, seler, pietruszka, bób, groch. Przyprawy: wszystkie oprócz soli.
Pokarm zwierzęcy: mięso kurczaków, baranina, jaja, wędlina. Zioła i inne: lukrecja, piołun,
sosna, oman kwaśny.
Dieta i poŜywienie wzmacniające doszę Kapha
Zalecenia ogólne: obfite, oleiste poŜywienie, chłodne pokarmy i napoje. Smak słodki, słony,
kwaśny. Kasze: ryŜ, pszenica, owies, len. Nabiał: mleko, sery kefir, jogurt, śmietana, masło.
Produkty słodzące: wszystkie oprócz miodu. Wszystkie oleje roślinne. Owoce słodkie,
arbuzy, melony. Warzywa: pomidory, ogórki, ziemniaki, rzepa, kalarepa i inne warzywa
szerokolistne. Orzechy: wszystkie rodzaje. Przyprawy: sól. Pokarm zwierzęcy: wołowina,
wieprzowina, drób, wędliny, ryby, raki. Pamiętajmy, Ŝe nadmierne stymulowanie Kapha
powoduje pojawienie się w ciele flegmy, zwłaszcza w górnej części ciała.
Teraz, po określeniu swego typu dobieramy odpowiednią dla siebie dietę. Na przykład, jeśli
przewaŜa Kapha wybieramy wariant 1, a pokarmy z drugiego wariantu włączamy
sporadycznie. To samo tyczy Wata i Pitta.
Jeśli jesteśmy typem zrównowaŜonym, w równym stopniu wykorzystujemy wszystko, co
dotyczy Wata, Pitta i Kapha. Regulowanie naleŜy zacząć z przewaŜającej doszy lub doszy
Wata (poniewaŜ jest ona podstawowa dla wszystkich), a potem regulować pozostałe.

128
Jeśli nie dajemy sobie rady z regulowaniem, starajmy się w ciągu dnia wykorzystywać w
swoim Ŝywieniu wszystkie smaki, a po 3-4 tygodniach wszystko zacznie się wyrównywać.
Znakiem tego, Ŝe dobraliśmy właściwy pokarm i smak będzie ustąpienie symptomów
zaburzenia doszy, dobre samopoczucie po posiłku. Jeśli nie "trafiliśmy", po jedzeniu ogarnia
nas senność, ocięŜałość, dyskomfort, a symptomy zaburzenia doszy nie zanikają.

Załącznik nr 2

OdŜywianie i długowieczność
Wielu z nas nurtuje pytanie, czy moŜna wpływać na długość Ŝycia?
Praktyka podsuwa nam odpowiedź jak najbardziej pozytywną.
Na początku - przykład z Ŝycia pszczół. Pszczela matka Ŝyje około 6 lat, a pszczoły robotnice
tylko 30-35 dni. Główna przyczyna takiej róŜnicy leŜy właśnie w sposobie odŜywiania się.
Matka pszczela jest karmiona mleczkiem pszczelim, gdy pszczoły robotnice dostają go tylko
na początku swojego Ŝycia, a potem odŜywiają się nektarem kwiatowym i miodem.
Jak opisuje Biblia patriarcha Matuzalem doŜył do 900 lat. OdŜywiał się produktami
naturalnymi: miodem dzikich pszczół i suszonymi cykadami. W jaki sposób odŜywiają się
długowieczni mieszkańcy Kaukazu? Przede wszystkim jedzą produkty regionalne, z klimatu
w którym mieszkają. Jak juŜ mówiliśmy sprzyja to maksymalnemu przystosowaniu człowieka
do miejsca. Staje się on jakby cząstką tego regionu i w związku z tym w mniejszym stopniu
ulega wpływom destrukcyjnym. Nadmiar energii idzie wówczas na wzmocnienie organizmu.
Wszyscy długowieczni jedzą z umiarem. Większość z nich to ludzie szczupli. Następna
kwestia - zjadają świeŜe posiłki - tuŜ po przygotowaniu. No i oczywiście korzystają z
produktów z własnego ogródka, czyli z poŜywienia z tego regionu, gdzie Ŝyją. PoŜywienie to,
bogate w "odjas" (bioplazmę), zanika przy przechowywaniu. Ludzie ci w ogóle nie jadają zup,
bogatych w substancje ekstraktywne. To jest całkiem zrozumiałe: wywar przecieŜ stanowi
wyciąg z trupa, który nas zatruwa. Mięso jedzą głównie gotowane. Zamiast chleba z
pszenicy uŜywają mczadi (placki z kukurydzy) i gomi (mamałygę). Wiadomo, Ŝe chleb
pszeniczny tworzy gluten, który psuje nasz "reaktor porowy" - glikokaliks, gdy mąka z owsa,
kukurydzy i prosa glutenu nie posiadają.
Piją duŜo napojów z kwaśnego mleka, które stymulują doszę Pitta, czyli stale podtrzymują
"ogień trawienny". Stół osób długowiecznych jest bogaty w surowe warzywa w postaci
zielonej sałaty, estragonu, koperku, co utrzymuje normalną mikroflorę jelit. Często
przygotowują dziko rosnące trawy, bogate w witaminy i sole mineralne. Dobrze
przygotowane dania z takich roślin mają znakomitą fermentatywną aktywność, co sprzyja
uaktywnieniu systemu trawiennego w starszym wieku.
Długowieczni mieszkańcy Karabachu wykorzystują w postaci surowej i przetworach ponad
200 gatunków jadalnych roślin. Od nich powinniśmy się uczyć.
Długowieczni ludzie uŜywają mało cukru, natomiast jedzą miód i winogrona. W taki sposób
podtrzymują doszę Pitta - odpowiedzialną za trawienie oraz stosują zasadę o
niewykorzystywaniu produktów rafinowanych. Nie tracą nic z rezerw swego organizmu na
przyswajanie i wydalanie produktów.
Ciekawa jest równieŜ tradycja narodowa stosowania w diecie ostrych, pikantnych przypraw -
przecieŜ nam chronicznie brakuje gorzkich smaków do stymulacji doszy Wata.
Wprowadzamy w nadmiarze do swego menu produkty z podrzędnym słodkim smakiem:

129
chleb, mleko, kasze, mięso, zaburzamy doszę Kapha. Ciągle kaszląc i smarcząc
wykrztuszamy flegmę i cierpimy na zaparcia.
Wodę piją źródlaną. Unikają tłustego jedzenia, uwaŜając, Ŝe źle się trawi i przyśpiesza
proces starzenia się. Jedzą 3-4 razy dziennie nie najadając się do syta. Stosują zasadę
"mitachara" - umiarkowanie w jedzeniu.
WaŜne miejsce wśród pokarmów długowiecznych mieszkańców Karabachu zajmują owoce
morwy. Z nich gotują syrop i piją z herbatą. UwaŜają je za najlepszy środek na obniŜenie
energii (stan Ing). Tłumaczy się łatwo - morwa jest produktem Yang i w ten sposób
janginizują swój organizm.
Zamiast herbaty parzą dziką róŜę, kwiaty lipy, mięty i głogu. Charakterystyczne jest, jak duŜo
jedzą owoców.
Prezydent japońskiego stowarzyszenia "Medycyny Naturalnej" profesor K. Morisita uwaŜa, iŜ
odŜywianie Japończyków w podeszłym wieku ma duŜo wspólnego z odŜywianiem
długowiecznych mieszkańców Karabachu. Japończycy preferują warzywa. W ich racje
wchodzą jadalne dziko rosnące trawy, wodorosty, ryby, miód, przyprawy.
Interesująca jest ksiąŜka Ł. Gawriłowa "Czy człowiek moŜe dłuŜej Ŝyć?" Okazuje się, Ŝe
najbardziej efektywnym jest ograniczenie kalorii (energii) przy stosowaniu diety
zrównowaŜonej witaminami i substancjami mineralnymi. Ograniczenie kaloryczności diety na
50 i 25 % prowadzi do przedłuŜenia Ŝycia prawie o dwa razy.
W ksiąŜce tej zostało opisane odŜywianie długowiecznych mieszkańców Abchazji.
ObŜarstwo, nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu, w tych rejonach było zawsze naganne. Nie
wiedząc nic o zaleŜnościach pomiędzy uŜywaniem tłuszczów i umieralnością na raka
gruczołu mlecznego, jelita grubego, systemu krwiotwórczego, ludzie Abchazji po prostu nie
lubią zbyt tłustych pokarmów. UŜywają bardzo mało soli. Jednak ich jedzenie nie jest wcale
mdłe i niesmaczne, poniewaŜ wszystko, nawet melona, jedzą z ostrą przyprawą, która
składa się z czerwonej papryki, suszonych i zielonych przypraw, czosnku i niewielkiej ilości
soli. Nawiasem mówiąc, czerwona papryka obniŜa zawartość ogólnych i neutralnych lipidów
oraz cholesterolu w wątrobie. Z innego punktu widzenia, pikantny smak janginizuje nasz
organizm, nie pozwala pobudzać się doszy Kapha, ale podtrzymuje doszę Pitta, która spala
flegmę.
Podstawowe danie Abchazów stanowi mamałyga, przygotowana z mąki kukurydzianej, czyli
- produkt nie zawierający glutenu. Poza tym z mąki kukurydzianej robią placki (czureki),
zastępujące Abchazom chleb. Taki czurek moŜe być z nadzieniem z Ŝółtego sera lub
orzechów włoskich. Często jedzą go z miodem.
Niektórzy mogą zarzucić, Ŝe jedzą równieŜ mięso - przecieŜ szaszłyk to potrawa z tamtego
regionu. Abchazowie uŜywają tylko świeŜego mięsa i na dodatek - z zieleniną, czyli w
najlepszym połączeniu do jego przyswajania. Nie przyjdzie tu nikomu do głowy odgrzać
gościowi nie tylko wczorajszą kolację, ale i po prostu wystygnięte jedzenie.
Niesamowicie ciekawe rzeczy opowiadają N. AgadŜanian i A. Katkow w ksiąŜce "Rezerwy
naszego organizmu" o długowiecznych mieszkańcach doliny Hunza. "32-tysięczna ludność
tego kraju nie zna chorób. Średnia długość wieku Hunza to 120 lat. Hunza są wegeterianami.
Latem jedzą surowe owoce i warzywa, zimą wysuszone na słońcu morele, zarodki ziarna i
bryndzę owczą. Ich racja dzienna stanowi około 1933 kcal i obejmuje 50 g białka, 36 g
tłuszczu i 365 g węglowodanów."
Lekarz ze Szkocji, Mc Karrison mieszkał niedaleko doliny Hunza około 14 lat. Tam przyszedł
do wniosku, Ŝe dieta jest główną przyczyną długowieczności tego narodu. Gdy człowiek
odŜywia się nieprawidłowo, nie uratuje go przed chorobami i klimat górski. Nic więc
dziwnego, Ŝe sąsiedzi Hunza, którzy mieszkają w tych samych warunkach klimatycznych,
cierpią na przeróŜne choroby i Ŝyją dwa razy krócej.

130
Ciekawe i to, Ŝe Hunza w odróŜnieniu od sąsiednich narodowości z wyglądu są bardzo
podobni do Europejczyków. Historycy uwaŜają, Ŝe załoŜycielami pierwszych plemion Hunza
byli kupcy i Ŝołnierze armii Aleksandra Macedońskiego, którzy osiedlili się tu w czasie
wyprawy do górskich regionów rzeki Ind.
A więc i Europejczycy mogą Ŝyć długo, jeśli będą prawidłowo się odŜywiać. Cenny
biologicznie pokarm - surowe owoce i warzywa, a zimą kiełki, zarodki ziarna i suszone
morele pozwalają wszystkim Ŝyć dłuŜej i zdrowiej. Mieszkańcy Hunza mają takie przysłowie:
"Kobieta Hunza nigdy nie pójdzie za swoim ukochanym tam, gdzie nie rosną morele".
A teraz konkrety: jakie produkty uŜywali długowieczni?

1. Mieszkanka Serbii, 119 letnia Ema Begowicz przez całe Ŝycie odŜywiała się głównie
produktami z mleka koziego.
2. Szyrin Gasanow, 150 lat. Jadł jadalne trawy, owoce dziko rosnących drzew i krzaków,
ziarno, miód, kwaśne mleko, masło, ser.
3. Szyrali Mislimow, 168 lat. OdŜywiał się serem, owocami, warzywami, chlebem z mąki
grubego przemiału, miodem, pił mleko, wodę źródlaną i herbaty kwiatowe.
4. MedŜyd Agajew, 140 lat. Jadł warzywa, owoce i szaszłyki z baraniny na półsurowe.
5. Bań Salii Myali, mieszkaniec sułtanatu Oman, 150 lat. Preferował dziczyznę, miód i
chleb.
6. Giulili Rzajewa, AzerbejdŜan, 124 lata. Pije "napój firmowy", który sporządza z
górskich ziół według starych przepisów.
7. Said Abduł Mamud, dolina Huzna, 160 lat. Jadłospis mieszkańców Hunza.
8. Zora Aga, Turek, 156 lat. Jadł suchy czarny chleb, chude mięso, oliwki, figi, duŜo
warzyw i owoców. Nie pił nic, oprócz wody i miętowej herbaty. Nie uŜywał masła i nie
jadał więcej, niŜ 2 jajka w tygodniu.
9. Li Czunk-jun, mieszkaniec Tybetu, 252 lata. Zbierał w górach zioła lecznicze.

Jadłospis kaŜdej z tych osób świadczy, Ŝe uŜywały one głównie owoców i warzyw, oraz
produktów nie rafinowanych. Oprócz tego, kaŜdy z nich miał swoje ulubione pokarmy,
poprzez które równowaŜył dosze, nie domyślając się tego. Są oni przykładami idealnych
zwolenników odŜywiania naturalnego, przestrzegają wszystkich mechanizmów przyswajania
pokarmu Yang i równowaŜą dosze.

Załącznik nr 3
Dodatki do pokarmów i sposoby przygotowania zdrowego jedzenia

I. Dania dietetyczne M. Bircher-Bennera

Potrawa z jabłek
1-3 drobno pokrojone jabłka, 1-2 łyŜki namoczonych płatków owsianych, sok z połowy
cytryny, 1 łyŜka skondensowanego słodkiego mleka, miodu lub owocowej galarety.
Zmieszać.
Potrawa z jabłek i marchwi
1-3 rozdrobnione jabłka, 1-2 łyŜki namoczonych płatków owsianych, 1-2 startej marchewki,
sok z połowy cytryny, łyŜka miodu, 1 - 2 łyŜki pokrojonych migdałów. Wymieszać. Zamiast
jabłek moŜna uŜyć suszone śliwy.
Potrawa z suszonych śliwek
200 - 300 gramów wypestkowanych i drobno pokrojonych śliwek, 1-2 łyŜki namoczonych
płatków owsianych, sok z połowy cytryny, 1 łyŜka miodu. Wymieszać.

131
 II. DroŜdŜe piwne
DroŜdŜe to mikroskopijne jednokomórkowe bezchlorofilne organizmy roślinne, naleŜące do
klasy grzybów. Fermenty zawarte w droŜdŜach przyspieszają fermentacje lub utleniają
róŜnego rodzaju substancje organiczne, głównie węglowodany. Białko droŜdŜy zawiera
wszystkie najwaŜniejsze aminokwasy. DroŜdŜe więc stanowią wartościowy i odŜywczy
produkt, dodatkowe źródło białka, witamin grupy B i D, substancji mineralnych.
W celu wzmocnienia białkowego i witaminowego Ŝywienia zaleca się branie następującej
ilości droŜdŜy na dobę:

• suchych - 25 gramów;
• sprasowanych do 100 gramów;
• pasty droŜdŜowej do 50 gramów.

Zastosowanie lecznicze droŜdŜy piwnych

DroŜdŜe piwne są idealnym produktem stymulującym. Są wspaniałym środkiem w leczeniu
schorzeń układu Ŝołądkowo-jelitowego, nie mówiąc juŜ o leczeniu chorych i wymagających
wprowadzania podwyŜszonej ilości białka i witamin grupy B.
Przeciwwskazania: choroby nerek. Jeśli nerki są w normie, droŜdŜe je wzmacniają i
utrzymują ich czynności na dobrym poziomie.

III. Produkty pszczelarstwa

Miód
O wartości tego produktu wiemy juŜ wiele. Miód z większą koncentracją fruktozy jest bardziej
płynny, natomiast miód zawierający więcej sacharozy jest bardziej gęsty. Im mniej zawiera
fruktozy, tym dłuŜszy czas pozostaje płynnym. Krystalizacja miodu świadczy o jego dobrej
jakości. Przy temperaturze ponad 40°C miód traci swoje właściwości. Przechowywać go
naleŜy w hermetycznym pojemniku w ciemnym miejscu, przy temperaturze 5 - 10°C. DłuŜsze
przechowywanie miodu szkodzi jego jakości, zmniejsza jego aktywność fermentatywną.
Miód przechowuje w sobie wartości odŜywcze i lecznicze roślin, z których został
zebrany. KaŜdy gatunek miodu posiada własne właściwości terapeutyczne. Na
przykład przy schorzeniach górnych dróg oddechowych najlepszy jest miód górski,
miód z lebiodki, tymianku, lipy, w chorobach układów trawiennego i jelitowego - miód
stepowy, z mięty, tymianku, lebiodki, przy dolegliwościach sercowych - z lawendy,
mięty. Dla chorych nerek najlepszy jest miód kasztanowy, owocowy i kwiatowy.
Wartość terapeutyczna miodu wynika z:

• Właściwości cukrów - są przyswajane bez uprzedniej przemiany, lepiej niŜ inne

produkty.
• Zawartości pyłków kwiatowych i pszczelego mleczka w miodzie
• Oddziaływania antybiotyku znajdującego się w ciele pszczoły. Poza tym,
antybakteryjne właściwości miodu związane są w zawartym w nim fermencie inhibiny,
któiy utlenia glukozę w kwas glikuronowy, z jednoczesnym wydzieleniem dwutlenku
wodoru, który z kolei niszczy bakterie.
• W miodzie wykryto wszystkie mikroelementy.
• Miód stymuluje mięsień sercowy, chroni wątrobę, ma działanie moczopędne i
przeczyszczające, łagodzi stany zapalne błony śluzowej Ŝołądka i jelit.

132
Dzięki swoim właściwościom miód zajmuje wyjątkowe miejsce. Stanowi kwintesencję
promieni słonecznych dających nam energię i długowieczność. W związku z tym naleŜy
uŜywać go regularnie, ale zgodnie z potrzebą.
Propolis
Jest to produkt pochodzenia roślinnego, produkowany przez pszczoły. Słowo "propolis"
pochodzi ze starogreckiego "pro" z przodu, i "polis" - twierdza, miasto.
W konsystencji stanowi smołę, która składa się z róŜnych substancji:

• 55% smół i balsamów;

• 30% wosku;
• 10% olejków eterycznych;
• 5% pyłków kwiatowych;

Komponenty te są bogate w witaminy i mikroelementy. Gorzki smak propolisu stymuluje

doszę Wata.
Propolis chroni pszczelą rodzinę przed wirusami i bakteriami. Płukanie gardła roztworem
propolisu stanowi wspaniały środek na zapalenie gardła. Doskonale leczy zapalenie
spojówek oczu, choroby uszu i nosa. Propolis podwyŜsza aktywność surowicy krwi i
zawartość w niej gammaglobulin. Propolis dodawany do jedzenia daje dobre rezultaty w
leczeniu systemu moczowego, wpływa na równowagę hormonalną. Wspaniale leczy
przewlekłe schorzenia Ŝołądkowe, stany zapalne nerek.
Oto ciekawy przykład stosowania propolisu:
Chory po operacji zaczął brać propolis i przytył o dwadzieścia kilo. Po pół roku przestał go
przyjmować. Po 7 - 8 miesiącach zachorował znowu na złośliwe zapalenie trzustki. Leczenie
nie przynosiło skutków. Ponownie rozpoczął kurację propolisem. Powróciło zdrowie. Teraz je
i pije wszystko, ale codziennie w celach zapobiegawczych bierze z pokarmem pół łyŜeczki
propolisu.
Czytelnicy zapewne juŜ się domyślili, Ŝe ten człowiek w sposób niesamowicie trafny zaczął
stymulować propolisem swoją najsłabszą doszę Pitta, odpowiadającą za trawienie.
Sposób uŜycia:
Propolis jest substancją nieszkodliwą, ale bardzo mocną. Zbyt duŜe dawki mogą podraŜnić
jamę ustną. Najlepiej jest się do niego powoli przyzwyczajać w ciągu 3-4 dni. Codzienna
porcja 1-3 gramy. WaŜnym jest by po osiągnięciu efektu leczniczego zaŜywanie propolisu
stopniowo obniŜać w ciągu 8 -14 dni.
Przyjmowanie 5-10 gramów propolisu dziennie z pokarmem leczy skutecznie zakaŜenia,
dróg moczowych, nerek, gruczołu krokowego, genitaliów. Propolis w postaci proszku,
przyjmowany na noc jest skuteczny przy zwalczaniu paradontozy.
Pyłek kwiatowy
Stanowi bardzo cenny dodatek Ŝywnościowy, który zaopatruje organizm w witaminy i
substancje mineralne.
Skład chemiczny pyłków:

• woda 3 - 4 %
• cukry 20 - 40 %
• tłuszcze 1 - 2 %
• białka 11 - 35 %
• aminokwasy 10 - 45 %

133
 • witaminy wszystkie grupy
• antybiotyki zauwaŜalne
• czynniki wzrostu zauwaŜalne

W pyłkach stwierdzono obecność dwudziestu siedmiu elementów: potas, sód, tytan, wanad,
chrom, fosfor, cyna, beryl, bar, uran, krzem, aluminium, magnez, mangan, molibden, miedź,
wapń, Ŝelazo i inne.
Wpływ pyłków na ludzki organizm:

1. Regulują czynności jelitowe u chorych na zaparcia lub biegunki.

2. W przypadku anemii zwiększają ilość hemoglobiny.
3. Przyspieszają ich powrót do zdrowia, sprzyjają wzrostowi wagi.
4. Oddziaływują korzystnie na system nerwowy, zwłaszcza w przypadku depresji i
bezsenności.
5. Mają właściwości antybakteryjne - zwłaszcza są przydatne w leczeniu anomalii flory
jelitowej.

Dawkowanie zaleŜy od stanu zdrowia zarówno chorych jak i zdrowych: od 2,5 gramów
dziennie do 20 gramów w szczególnych przypadkach.

IV. Przygotowywanie ziarna

Zasady ogólne przygotowywania kasz są następujące:
Moczymy ziarno przez 2 -3 godziny, następnie gotujemy wodę, zdejmujemy garnek z ognia i
obwijamy w gazety lub kocyk, by kasza "doszła". Ewentualnie dodajemy trochę masła i soli.
MoŜna robić kaszę na wywarach z ziół, co dodaje szczególnego pikantnego smaku i
wzmacnia walory odŜywcze. W tym celu dobrze jest moczyć ziarno przez dwanaście godzin.
Następnie zaparzamy zioła, zlewamy wodę z namoczonego ziarna i dodajemy do niego
wywar z ziół. Doprowadzamy do wrzenia, owijamy i odstawiamy na jakiś czas.
Do kasz moŜna dodawać podsmaŜone na oleju warzywa (cebulę, marchew itd.). Takie kasze
są szczególnie dobre dla osób z nadmiernym uaktywnieniem doszy Wata.
Ziarno "na parze"
Nadaje się do tego kaŜdego rodzaju ziarno, ale głównie uŜywana jest do tego przepisu
pszenica. Szklankę ziarna starannie przemywamy, wsypujemy do termosu, zalewamy 3-4
szklankami wrzątku (lepiej brać wodę destylowaną) i trzymamy w zakręconym termosie
przez 3-4 godziny. Następnie wodę zlewamy, przesypujemy ziarno do talerza, dodajemy
masło, miód lub inne przyprawy.
Danie to jest szczególnie dobre dla ludzi z przewagą doszy Wata.
Namoczone pełne ziarno pszenicy
Ziarna myjemy i zalewamy zimną wodą. Po 24 godzinach zlewamy wodę, a ziarno
wstawiamy do lodówki. Przygotowane w taki sposób ziarno moŜna uŜywać w ciągu 3-4 dni,
jemy je na ciepło lub wykorzystujemy do róŜnego rodzaju sałatek.
MoŜna równieŜ zalewać ziarno tylko na noc. Takie ziarno zalecane jest dla dzieci i dorosłych
ze zdrowymi zębami. Pobudza nerwy smakowe, sprzyja wydzieleniu śliny, pobudza cały
system trawienny, ułatwia defekację, wchłania szkodliwe substancje w jelitach.
Zarodki pszenne

134
Ziarna pszenicy myjemy i kładziemy do talerza, na dnie którego leŜy zmoczony w wodzie
kawałek materiału. RównieŜ przykrywamy ziarno mokrą szmateczką. Talerz odstawiamy, od
czasu do czasu nawilŜając szmatkę do tej pory dopóki ziarno nie zakiełkuje.
Przygotowane w taki sposób ziarno zawiera wiele witamin, zwłaszcza grupy B i E,
fermentów, mikroelementów. Poza tym w trakcie trawienia białka pszenicy, powstają
szczególne substancje - endorfiny. Te wszystkie substancje są niezbędne do budowania
wszystkich komórek ludzkiego ciała i wzmocnienia psychiki.
W wielu wypadkach przy wprowadzeniu do menu zarodków pszennych skutki leczenia
szeregu powaŜnych chorób przerosły wszystkie oczekiwania (przy czym przy okazji zostały
przywrócone: ostrość wzroku, koordynacja ruchowa, kolor i gęstość włosów, wzmocnione
zęby).
Według moich obserwacji juŜ po 1 - 2 tygodniach u chorych zaczynało się widoczne
polepszenie stanu zdrowia, a potem następowało całkowite wyleczenie.
Zarodki pszenne miękną. Skrobie zamieniają się w cukier słodowy. Oznacza to odciąŜenie
trawienia o jedno stadium (o cały szczebel - przecieŜ musimy skrobie najpierw przemienić w
cukier). Z tego teŜ powodu zarodki są najlepsze do trawienia i najzdrowsze ze wszystkich
pokarmów z ziarna. Szczególne zalecane są tym, którzy mają zmniejszone wydzielanie śliny.
Zarodki pszenne są najskuteczniejszym stymulatorem doszy Kapha.
Mieszanka pszenno - roślinna
1. Zarodki pszenne zmielić na maszynce, zmielić równieŜ świeŜą marchew
(moŜna wykorzystać wytłoczyny z sokowirówki), buraki, seler, pasternak, mlecz,
pietruszkę, i inne rośliny jadalne. Wszystko dokładnie wymieszać, dodać odrobinę
miodu (pełni rolę środka konserwującego). W zaleŜności od składników smak
mieszanki się zmienia, co pozwala wpływać w sposób ukierunkowany na dosze. Na
przykład, gdy uŜyjemy mleczu, mieszanka będzie sprzyjała szybszej regeneracji
organizmu po przeciąŜeniu fizycznym. Gdy dodamy do ziarna pietruszkę i
marchewkę, będziemy uzdrawiać nerki.
Szczególnie zdrowa jest ta mieszanka zimą i wczesną wiosną. W tym okresie do
zmielonych zarodków dobrze jest dodać namoczone suszone owoce: morele, jabłka,
gruszki, rodzynki, jak równieŜ warzywa i zioła. Mieszanka taka jest bardzo sycąca.

2. Mieszankę sporządzamy w podobny sposób, ale zamiast miodu uŜywamy masła.

Masła uŜywamy do przygotowania niesłodkich mieszanek. W tym wypadku dodajemy
do zarodków gorzkie i ściągające zioła.

Mieszanki zachowują swoje właściwości uzdrawiające do dwóch tygodni.

V. Dania z owoców, warzyw i ziół

AdŜyka
5 części słodkiej papryki, 5 części pomidorów, 1 część ostrej papryki, 1 cześć czosnku, 5
części oleju. Zmielić, wymieszać, przełoŜyć i zamknąć w weku.
Przygotowanie surówek
Surówki są głównym dostawcą naturalnych substancji odŜywczych. Są naszym
podstawowym, obowiązkowym daniem, zatem powinniśmy traktować je wyjątkowo. Aby
zaspokoić zapotrzebowanie naszego organizmu maksymalnie, naleŜy przygotowywać
surówki składające się z korzeni, liści i owoców roślin. Takie surowki nazywają się "triady" i
są bogate w mikroelementy zawarte w bulwach (buraki, marchew, seler), błonnik i chlorofil,

135
zawarte w liściach (kapusta, natka pietruszki), w witaminy, fermenty, wodę strukturowaną,
znajdujące się w ogórkach i pomidorach.
Na pierwszym etapie samoleczenia (pierwsze 2-3 miesiące) moŜna nie przywiązywać
szczególnej wagi do doboru składników. W tym okresie głównym celem jest zwiększenie
zasadowości organizmu i tworzenie odpowiedniej mikroflory. W związku z tym
wykorzystujemy warzywa z duŜą zawartością elementów zasadowych i strukturowanej wody.
W ciągu następnych 3-6 miesięcy staramy się dobierać warzywa z uwzględnieniem
właściwego stosunku czynników we właściwej współzaleŜności Yin-Yang i dąŜyć do ich
zrównowaŜenia. Wreszcie dobierając potrzebne nam smaki za pomocą praypraw,
majonezów, warzyw, regulujemy dosze. Pamiętajmy! Do stymulacji jednej słabej doszy do
surówki dobieramy rośliny o jednakowym wtórnym smaku (smak pokarmu po trawieniu).
JeŜeli wykorzystujemy do surówki warzywa o róŜnych smakach wtórnych, nie osiągniemy
stymulacji. Nie trzeba kroić warzyw zbyt drobno, poniewaŜ tracą swoją wartość przy
kontakcie z powietrzem.
Majonez z sokiem jabłkowym
1 łyŜka zmielonych orzechów włoskich, 1 łyŜka oleju, 3 łyŜki soku jabłkowego. Olej wlewamy
do zmielonych orzechów stale mieszając, do otrzymania gęstej masy. Dodajemy sok z
kwaśnych jabłek.
Majonez z sokiem jabłkowym i cytrynowym
1 łyŜka zmielonych orzechów, 1 łyŜka oleju, 2 łyŜki soku jabłkowego, 1 łyŜka soku z cytryny.
Przyrządza się podobnie jak majonez z sokiem jabłkowym.
Majonez z sokiem z cytryny
1 łyŜka zmielonych orzechów (laskowych, włoskich, migdałów), 1 łyŜka oleju, sok z cytryny.
Przyrządzamy w ten sam sposób.
Majonez z pestkami słonecznika
Na 6 porcji : 100 g pestek słonecznika, 0,1 litra oleju, 1 łyŜka przecieru pomidorowego, 1
łyŜka soku z cytryny, 1 łyŜka utartej cebuli, utarta skórka z jednej cytryny.
Pestki zmielić, dodać przecier i cebulę. Stale mieszając wlewamy ostroŜnie olej do uzyskania
gęstej masy. Dodać sok i skórkę z cytryny.
Majonez z białego sera (1)
100 g białego sera twarogowego, 1.5 łyŜki oleju, 2 ząbki czosnku, 1 łyŜka mleka, odrobina
mielonej czerwonej słodkiej papryki, natka pietruszki.
Ser ubić i stopniowo połączyć z olejem i mlekiem. Dodać drobno pokrojony (lub wyciśnięty
przez maszynkę) czosnek i drobno pokrojoną natkę pietruszki.
Majonez z białego sera (2)
Na 6 porcji: 1 Ŝółtko, 0,1 litra oleju, 50 g sera, 1 łyŜka utartej cebuli, pieprz czerwony mielony.
Ser ubijamy w jednolitą masę i łączymy z przygotowanym osobno majonezem z Ŝółtka i
oleju. Dodajemy paprykę i cebulę. Podajemy na śniadanie.
Sosy do surówek
Sos z sokiem z cytryny
2 łyŜki oleju, 1 łyŜka soku z cytryny, 1 łyŜeczka miodu.
Słodki sos z sokiem z cytryny

136
3 łyŜki oleju, 2 łyŜki soku z cytryny, 1 łyŜeczka miodu, 1 łyŜeczka pokrojonej natki pietruszki.
(Natkę pietruszki moŜna zastąpić koperkiem, nacią selera, szczypiorkiem itd.).
Sos pomidorowy
150 g pomidorów, 2-3 łyŜki śmietany (lub jogurtu), 1 łyŜka soku z cytryny, 1 łyŜeczka miodu,
1 łyŜeczka utartej cebuli.
Dojrzałe pomidory umyć, zdjąć skórkę, zmiksować (lub przetrzeć przez sitko). Dodać dobrze
ubitą śmietanę, sok, miód i cebulę.
Sos orzechowy
I wariant : 4 łyŜki zmielonych orzechów, 2 ząbki czosnku, 1 łyŜka soku z cytryny.
II wariant: 1 łyŜka zmielonych orzechów włoskich, 1 łyŜka oleju, 1 łyŜka soku z cytryny.
Sos marchwiowo-chrzanowy
100 g marchwi, 1-2 łyŜki miodu, 1 łyŜka soku z cytryny, 1 łyŜka chrzanu, śmietana.
Marchewkę zetrzeć na tarce. Dodać miód, sok z cytryny i chrzanu. Dodać śmietanę do
otrzymania potrzebnej konsystencji.
Sos z miodem
1 łyŜka soku z cytryny, 1-2 łyŜki miodu. Łączymy z miodem sok z cytryny, stale mieszając.
JeŜeli smak jest zbyt kwaśny, moŜna dodać 1 łyŜkę oleju.
Sos z przyprawami
Sok z 60 gramów kwaśnych jabłek, 60 gramów zmielonych orzechów włoskich, 30 gramów
wymieszanych przypraw (natka pietruszki, mielona papryka, koperek, kminek, seler
naciowy).
Przyprawy łączymy z sokiem i orzechami.
Chleb według przepisu Arakelana
1 kg mąki, 100 g oleju, 100 g miodu, szklanka wody. Z tego ciasta formujemy placek i
pieczemy w piekarniku przy 45 - 48 C. Taki chleb nie zawiera droŜdŜy. Wszystkie komórki
takiego chleba są Ŝywe. Przechowujemy w lodówce zawinięty w folii.
Preparat antystresowy według przepisu Arakelana
Jest to osobliwy dodatek pokarmowy, który wywiera dobroczynny wpływ na organizm,
zwłaszcza w okresie głodówki.
Przepis: na 1 kg wagi ciała - 0.01 g kwasku cytrynowego, 0,01 mililitrów naparu mięty, 2 g
miodu naturalnego i 2 mililitry wody.
To jest norma tygodniowa. Gdy na przykład waga wynosi 80 kg, a zamierzamy głodować 3
dni, bierzemy odpowiednio 0,4 g kwasku cytrynowego, 0,4 ml naparu mięty, 80 g miodu i 80
ml wody. Rozdzielamy to na trzy części i bierzemy raz dziennie.
Rola fizjologiczna kaŜdego składnika jest następująca: kwasek cytrynowy to jedyny kwas,
który łączy się w organizmie z wapniem. Wapń kwasku cytrynowego jest niezmiernie waŜną
solą. Przy rozpuszczaniu się wyzwalają się fosfor i wapń gromadzone w kościach. Przy
zwyczajnym odŜywianiu 60% wapnia i fosforu - niezbędnych do Ŝycia elementów -
przechodzi przez nasz organizm tranzytem.
Jeszcze jedna właściwość charakterystyczna kwasku cytrynowego: stanowi rezultat, do
którego zmierza proces trawienia. Łącząc się z ATP, kwasek "spala się" wyswobodzając
energię. Wprowadzając do organizmu kwasek, czynimy odŜywianie wysoce efektywnym. Tak

137
więc gdy pijemy "koktajl" miodu z kwaskiem cytrynowym, otrzymujemy wspaniały pokarm nie
obciąŜając organizmu przetwarzaniem pokarmów.
Kwas cytrynowy, łącząc się z aminami, tworzy kwas aminocytrynowy z ładunkiem
elektrycznym negatywnym. Z 21 niezastąpionych aminokwasów tylko trzy są naładowane
negatywnie - na tym polega szczególna wartość kwasu aminocytrynowego.
O właściwościach miodu juŜ wiemy. Ciekawą rośliną jest mięta. Dzięki swoim walorom
smakowym stymuluje doszę Wata, a więc: miód stymuluje dosze Kapha, kwasek - doszę
Pitta, mięta - doszę Wata. Czyli, ten napój równowaŜy wszystkie trzy dosze - stąd wynika
jego wartość lecznicza.
Oprócz okresów głodówki preparat antystresowy moŜna pić w zwyczajne dni - po 30 g
dziennie. W tym przypadku sok z trzech cytryn lub łyŜeczkę kwasku cytrynowego, 250 g
miodu naturalnego, łyŜeczkę mięty, 1 litr wody.

138