Aliteracja (z ac.

ad + litera) to powtórzenie w celach ekspresywnych jednej lub kilku g osek na pocz tku lub w akcentowanych pozycjach kolejnych wyrazów tworz cych zdanie lub wers. Aliteracja cz sto by a u ywana w dawnej poezji, szczególniej w klasycznej greckiej i rzymskiej, oraz w staroniemieckiej i skandynawskiej (literatura islandzka). Stanowi a te cz sto element poezji indyjskiej jako jeden ze rodków ozdobnego stylu (alamkara). Aliteracja jest cz sta w poezji ludowej. Przyk ad aliteracji z rzymskiego poety Enniusza: O Tite, tute tati, tibi tanta tyranne tulisti. Inne przyk ady aliteracji:
y y y

bij Bo e b bny przecie pi knie pana przepraszam it takes two to tango (ang., "do tanga trzeba dwojga")

Antyteza (gr. antíthesis - przeciwstawienie, inna nazwa: contrapositum) ± figura retoryczna polegaj ca na zestawieniu dwóch elementów znaczeniowo przeciwstawnych w jedn ca o tre ciow dla uzyskania wy szej ekspresji (np. "gromobicie ciszy", "lepiej z m drym zgubi , ni z g upim znale "). Utwory literackie okresu baroku cechowa y si nagromadzeniem antytez, co mia o s u y podkre leniu paradoksu. Metafora (gr. ), inaczej przeno nia ± j zykowy rodek stylistyczny, w którym obce znaczeniowo wyrazy s ze sob sk adniowo zestawione, tworz c zwi zek frazeologiczny o innym znaczeniu ni dos owny sens wyrazów np. "od ust sobie odejm ", lub "podziel si z wami wiadomo ci ". Metonimia (zamiennia) ± figura retoryczna maj ca na celu zast pienie nazwy jakiego przedmiotu lub zjawiska nazw innego, pozostaj cego z nim w uchwytnej zale no ci.

Rodzaje metonimii [edytuj]
1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. metonimia przyczyny, np. czytam S owackiego zamiast czytam utwory S owackiego metonimia skutku, np. pot zamiast wysi ek metonimia miejsca, np. Bia y Dom og osi ... zamiast Prezydent USA og osi ... metonimia narz dzia, np. najlepsza tr bka w historii zamiast najlepszy tr bacz w historii metonimia zawarto ci, np. kufel zamiast piwo metonimia oznaki, np. ber o zamiast król metonimia konkretu, np. g owa zamiast rozum

W ogólniejszym sensie, w rozumieniu nurtu my lenia zwanego strukturalizmem, metonimia to zgrupowanie poj i przedmiotów wed ug zwi zków mi dzy nimi, np.:
y y y

zdanie jest utworzone z cz ci mowy zgodnie z pewnymi regu ami tworzenia (zwi zek zgody, zwi zek rz du, itd.), konkretny strój sk ada si z pewnych cz ci garderoby, konkretna linia melodyczna sk ada si z fraz, nut, itd.

Poj ciem dope niaj cym jest metafora

zjawiska. comparatio (w niektorych kontekstach tak e similitudo) ± dwucz onowa konstrukcja semantyczna. jak gdyby. nazwy") ± osoba historyczna lub fikcyjna. natomiast uwydatnia jak cech przedmiotu. Comparandum i comparans musz wi c posiada wspóln cech semantyczn . na kszta t. zwan tertium comparationis. Personifikacja (z ac. persona . w os mi si zje y na g owie (u ywamy liczby pojedynczej ± w os zamiast liczby mnogiej ± w osy). miejsca. Agamemnonowie (Klaudiusz Elian Opowiastki rozmaite 2:11) eponymos ± "dawca imienia. pó niej w Rzymie imion konsulów. Tyestesowie.(gr. W Biblii (zarówno w cz ci hebrajskiej. okre la stosunek wypowiadaj cego do danego przedmiotu lub zjawiska lub tylko s u y ku ozdobie. heros. przedmiotów nieo ywionych. comparandum) scharakteryzowanego w cz onie X zostaj uwydatnione przez wskazanie na jego podobie stwo do przedmiotów lub zjawisk scharakteryzowanych w cz onie Y (tego. harpagon ± µosoba sk pa¶ (od imienia bohatera Sk pca Molière¶a). do którego si odnosi. Augustyn Pa stwo Bo e 22:30) wszyscy owi Atreusowie. Kolejno cz onów comparndum i comparansa w j zyku polskim i wielu innych jest dowolna. Epitet ma wp yw na znaczenie wyrazu. która stanowi podstaw i motywacj porównania. niech s ucha (Objawienie 3:6) Pierwsza nie miertelno . efor eponim w Sparcie). np. ponim (gr. Jest figur stylistyczn stosowan w retoryce i poezji. comparans).osoba i facere . do czego porównujemy. zjawisk lub idei jako osób ludzkich[2] . miejscowo ci. sodoma i gomora ± µsiedlisko wyst pku.Porównanie. S owo to wywodzi si ze staro ytno ci.  cz owiek. liczby mnogiej zamiast pojedynczej (pluralis pro singulari). np. Synekdocha . liczby okre lonej zamiast nieokre lonej. niemoralno ci. od którego wzi a si nazwa jakiej innej rzeczy. niby. bóg. jak i greckiej) oraz literaturze autorów aci skich odnajdujemy przyk ady tego typu retoryki: Synami Any: Diszon (1Kronik 1:41 ) Kto ma ucho. co porównujemy. rzadziej zwierz lub przedmiot. "t tni ce my li". kiedy do datowania wydarze u ywano imion urz dników eponimicznych (archont eponim w Atenach. zawieraj cego to pierwsze lub zawieraj cego si w pierwszym. na podobie stwo itp. w przeciwie stwie do okre lenia logicznego."z y bandyta". wyst puj ce przed comparansem. Jednak. rodzaju zamiast gatunku (i odwrotnie). gniazdo rozpusty. . synekdoche) to odmiana metonimii. podobny. wyra nie wskazuj ca na jakie zjawisko przez u ycie nazwy innego zjawiska. bezbo no ci¶ (od nazw biblijnych miast). tako itp. Epitet ± wyraz (przymiotnik. materia u zamiast przedmiotu ze wykonanego. przy czym cz sto s one uzupe niane wyst puj cymi przed comparandum wyra eniami tak.figura retoryczna i rodek stylistyczny polegaj ce na metaforycznym przedstawianiu zwierz t i ro lin. nadaje inny nieco odcie emocjonalny. w której cechy przedmiotu lub zjawiska X (tego. zw aszcza jako wyg aszaj ce przemowy. "s odki ca us" . grzechu.robi ) lub uosobienie . Oba cz ony po czone s charakterystycznymi dla danego j zyka wyra eniami ± w j zyku polskim s to wyra enia jak.szczególnie cz sto personifikuje si poj cia abstrakcyjne. Retoryka antyczna rozró nia a par odmian synekdochy: cz ci zamiast ca o ci. jakby. nie zawsze poszerza je b d zacie nia. "wrota piekie ". rzeczownik lub imies ów) okre laj cy przedmiot: "brzydkie kacz tko". przez grzech Adamów postradana ( w..

Synestezja (gr. np. Zwi zek frazeologiczny. osoby lub czynu . a mieszanie si odbieranych do wiadcze wynika z tego i zachwiana jest równowaga pomi dzy hamowaniem i wyciszaniem docieraj cych impulsów w mózgu.razem' i aísthesis . w korespondencji sztuk. sentencje i maksymy. marzenie ci tej g owy.poznanie poprzez zmys y). charakterystyczne dla innych zmys ów. W literaturze . które cz obszary normalnie ze sob nie po czone. które ma znaczenie symboliczne. Druga teoria mówi. Wed ug teorii Simona Baron-Cohena u osób do wiadczaj cych synestezji mog wyst powa dodatkowe po czenia w mózgu. frazeologizm ± utrwalone w u yciu po czenie dwóch lub wi cej wyrazów. przesadne przedstawienie jakiego zjawiska. porzekad a. e ilo po cze synaptycznych jest taka sama. wzroku) wywo uj równie do wiadczenia. Do zwi zków frazeologicznych zaliczane mog by tak e przys owia.rodek stylistyczny polegaj cy na przypisywaniu jakiemu zmys owi wra e odbieranych innym zmys em. jak cho by angielskie too many cooks spoil the broth (dos . wypi duszkiem albo pój po rozum do g owy. bia a flaga. synaísthesis . zbyt wielu kucharzy (ze)psuje rosó ) i polskie gdzie kucharek sze . barwa niebieska odczuwana jest jako ch odna.równoczesne postrzeganie od sýn . od nazwiska Karol Linneusz pochodzi nazwa rodzajowa Linnaea ± zimozió . zwierz t i innych organizmów ywych. W psychologii stan lub zdolno .Zlatynizowane eponimy tworzy si powszechnie w taksonomii do tworzenia nazw taksonów ro lin. obraz litery lub cyfry budzi skojarzenia kolorystyczne itp. Np. tam nie ma co je Hiperbolizacja-wyolbrzymienie. Na przyk ad odbieranie niskich d wi ków wywo uje wra enie mi kko ci. Istniej dwie teorie t umacz ce owo zjawisko. w której do wiadczenia jednego zmys u (np. Cz zwi zków frazeologicznych ma mi dzynarodowy charakter. Szczególne znaczenie mia a w literaturze symbolizmu.