Radionika w 5 lekcjach

Spis treści
Wstęp: co robi ta maszyna?.........................................................................................................2
Lekcja 1............................................................................................................................................3
Ogólne leczenie wszystkich chorób naraz (częstotliwości 0-0 lub 0-100).................................3
Ze świadka na klienta podłączonego do maszyny:............................................................3
Ze świadka na klienta – działanie na odległość (emisja)...................................................3
Tworzenie napoju dla przyjmowania wewnętrznego (Anapathic)....................................3
Z uzdrawiającego napoju na klienta (emisja zdalna).........................................................3
Ukierunkowane uzdrawianie znanych problemów zdrowotnych (wg częstotliwości z książki) 4
Ze świadka na klienta, podłączonego do maszyny............................................................4
Ze świadka na klienta zdalnie (emisja)..............................................................................4
Tworzenie, powielanie, łączenie i wzmacnianie odczynników każdego typu............................4
Tworzenie odczynnika na podstawie częstotliwości dla maszyny Hieronymusa, bez
użycia jakichkolwiek chemikaliów....................................................................................4
Tworzenie odczynników z dostępnych chemikaliów, substancji i źródeł.........................5
Kopiowanie odczynnika do probówki z wodą (1C). Nie wymaga wstrząsania................5
Łączenie wielu odczynników w jednej probówce z wodą. Nie wymaga wstrząsania.......5
Zwiększanie intensywności odczynników (Aqua Potentia proces) w probówce z wodą
(2C, 3C, 4C, etc). Bez wstrząsania....................................................................................5
Energetyzowanie nasion dla poprawienia siły ich kiełkowania........................................6
Usuwanie chwastów i insektów z pomocą odczynnika.....................................................6
Usuwanie chwastów i insektów z pomocą częstotliwości.................................................6
Zmiana pogody..................................................................................................................6
Płodność, równoważenie i usuwanie toksyn z gleby za pomocą odczynnika...................7
Płodność, równoważenie i usuwanie toksyn z gleby za pomocą odpowiedniej
częstotliwości.....................................................................................................................7
Energetyzowanie pożywienia z pomocą częstotliwości....................................................7
Energetyzowanie pożywienia z pomocą odczynnika........................................................7
Lekcja 2............................................................................................................................................7
Co robić i czego nie robić: (na podstawie Hieronymusa i innych)....................................8
Różne tryby uzyskania styku:............................................................................................8
Określenie twojego własnego sposobu uzyskiwania styku:..............................................9
Metoda uzyskiwania styku nr 1 na podstawie G. Hieronymusa, ok 1970 r................10
Metoda uzyskiwania styku nr 2 na podstawie G. Hieronymusa, ok 1940 r................10
Metoda uzyskiwania styku nr 3 na podstawie współczesnego kursu, ok 1998 r........11
Metoda uzyskiwania styku nr 4 na podstawie współczesnego kursu, ok 1980 r........11
Metoda uzyskiwania styku nr 5 na podstawie współczesnego artykułu, na płytce
badawczej, ok 2000 r...................................................................................................12
Metoda uzyskiwania styku nr 6 na podstawie współczesnego artykułu z
wykorzystaniem wahadła, ok 2000 r...........................................................................12
Analizowanie:..................................................................................................................13
Lekcja 3..........................................................................................................................................14
Odnajdywanie nieznanych częstotliwości dla dolegliwości lub odczynników...............15
Uzyskiwanie odpowiedzi TAK/NIE................................................................................15
Materializacja życzeń......................................................................................................16
Lekcja 4..........................................................................................................................................16
Śledzenie astronautów na pokładzie Apollo....................................................................16
Doświadczenia z komunikacją szybszą od światła..........................................................17
 Próby zmieniania pogody................................................................................................17
Wpływanie na czakry, energie duchowe i metafizyczne, rozwój umysłu.......................17
Praca z punktami akupunktury........................................................................................18
Określanie składu atomowego and względnej ilości składników w próbkach................18
Znajdowanie zaginionych osób.......................................................................................18
Znajdowanie zaginionych przedmiotów lub przedmiotów, złóż etc...............................19
Generator Chi, generator orgonu, kryształy pod płytką badawczą..................................19
Przewodniki i izolatory energii eloptycznej..................................................................................19
Opcjonalne modyfikacje i dodatki.................................................................................................20

Manual by Wiliam D. Jensen

Wstęp: co robi ta maszyna?

Analizer medyczny Dra Thomas'a G. Hieronymusa jest urządzeniem opatentowanym w

Stanach Zjednoczonych w roku 1949, które umożliwia manipulowanie nieznanym rodzajem
energii, zwanym przez Hieronymusa Energią Eloptyczną. Thomas G. Hieronymus odkrył,
że wszystko emanuje tą energią, wliczając ludzi, rośliny, zwierzęta, mikroorganizmy, wirusy
oraz materiały nieorganiczne. Analizer medyczny najczęściej jest używany do analizowania
i uzdrawiania roślin, ludzi, zwierząt z bakterii, pasożytów, insektów i wirusów. Wynalazca
odkrył, że zarówno klient, jak i jego reprezentacja mogą być użyte w procesie uzdrawiania.
Taka reprezentacja jest nazywana świadkiem. Klient nie potrzebuje być obecny przy
maszynie, aby doświadczyć skutków jej oddziaływania.

Funkcja analizowania:
Znajdowanie przyczyn problemów zdrowotnych
Określanie, czy preparat jest szkodliwy czy korzystny dla klienta
Określanie, jaka metoda uzdrawiania jest najlepsza dla klienta
Funkcja uzdrawiania:
Uzdrawianie klientów
Uzdrawianie ogólne
Uzdrawianie ukierunkowane specyficznie, z zastosowaniem częstotliwości lub
odczynników
Stwarzanie i wzmacnianie odczynników i środków homeopatycznych
Eliminacja szkodników
Energetyzowanie pożywienia
Transmitowanie (energii) prawdziwych leków / tabletek / ziół lub odczynników na klienta
Energetyzowanie nasion
Usuwanie chwastów i szkodników
Zmienianie pogody
Użyźnianie i energetyzowanie gleby
Usuwanie trucizn i chemikaliów

Kontrowersyjne zastosowania:
Manifestacja, znajdowanie odpowiedzi na pytania
Śledzenie astronautów
Życie na innych planetach
Komunikacja z prędkością większą od prędkości światła
Czakry, duchowość, punkty akupunkturowe, psychotronika, rozwój umysłu
Znajdowanie zaginionych osób
Znajdowanie przedmiotów lub materiałów, np. złota
Lekcja 1
Ogólne leczenie wszystkich chorób naraz (częstotliwości 0-0 lub 0-100)
wg W.D. Jensena.
Ściśle rzecz biorąc, jest to metoda pozwalająca na leczenie wszystkich dolegliwości naraz.
Symptomy mogą się nasilić przez dzień lub dwa, ponieważ ciało będzie się odtruwać i walczyć z
chorobą. Generalnie, nie ma potrzeby stosować takiego leczenia dłużej, niż przez jedną godzinę.
(W poniższych procedurach pominięto pomysły takie, jak: przenoszenie wibracji z człowieka na
człowieka, z człowieka na wodę, z „młodej,witalnej osoby” na innego człowieka. Są to szkodliwe
praktyki, ponieważ energii miałyby udzielać osoby nie przeszkolone do jej przekazywania przez
siebie. Z tego powodu energia ta byłaby zanieczyszczona zalążkami chorób, jakie osoby noszą w
sobie; dotyczy to także dzieci, nawet bardzo małych. Jak pokazuje życie, współcześnie nawet
kilkulatki chorują na poważne choroby, np. nowotwory, które nie biorą się przecież znikąd.
Jak widać na przykładzie Autora, stosowanie radioniki nie chroni przed głupotą).

Ze świadka na klienta podłączonego do maszyny:

1. Ustaw częstotliwości na 0-0 (lub 0-100), co pozwala usunąć każdą przesączającą się
energię eloptyczną.
2. Ustaw intensywność na 0. (Sygnał o nie zmniejszonej intensywności dla silnego leczenia)
3. Umieść świadka w maszynie, w miejscu dla przeznaczonym.
4. Podłącz jedną lub dwie elektrody do złączy oznaczonych jako „Output”; niech klient trzyma
je w dłoniach.
5. Włącz urządzenie na 5 minut (niestety, Autor zapomniał wspomnieć, czy należy podłączyć
urządzenie do prądu elektrycznego; widać nie ma to większego znaczenia dla efektów terapii).

Ze świadka na klienta – działanie na odległość (emisja)

1. Ustaw częstotliwości na 0-0 (lub 0-100), co pozwala usunąć każdą przesączającą się
energię eloptyczną.
2. Ustaw intensywność na 0. (Sygnał o nie zmniejszonej intensywności dla silnego leczenia)
3. Umieść świadka w maszynie, w miejscu dla przeznaczonym.
4. Zachowaj płytkę badawczą czystą, ponieważ jej cewka będzie użyta do emisji
5. Włącz urządzenie na 5 minut

Tworzenie napoju dla przyjmowania wewnętrznego (Anapathic)

1. Zneutralizuj probówkę wody destylowanej
2. Ustaw wskaźniki częstotliwości na 0-0 (lub 0-100), co pozwoli usunąć każdą przesączającą
się energię eloptyczną.
3. Ustaw intensywność na 0. (Sygnał o nie zmniejszonej intensywności dla silnego leczenia)
4. Umieść próbkę odczynnika (lekarstwa) w miejscu dla świadka, a wodę z pktu 1 na płytce
badawczej
5. Włącz urządzenie na 5 minut
6. W ten sposób otrzymujemy fiolkę uzdrawiającego napoju, który może być użyty do
wewnątrz albo do emisji uzdrawiających wibracji (p. dalej).

Z uzdrawiającego napoju na klienta (emisja zdalna)

1. Stwórz napój uzdrawiający tak, jak opisano to powyżej.
 2. Ustaw wskaźniki częstotliwości na 0-0 (lub 0-100), co pozwoli usunąć każdą przesączającą
się energię eloptyczną.
3. Ustaw intensywność na 0. (Sygnał o nie zmniejszonej intensywności dla silnego leczenia)
4. Umieść fiolkę z utworzonym napojem w maszynie, w miejscu dla świadka
5. Zachowaj płytkę badawczą czystą, ponieważ jej cewka będzie użyta do emisji
6. Włącz maszynę na 5 minut

Ukierunkowane uzdrawianie znanych problemów zdrowotnych (wg

częstotliwości z książki)
Lewy wskaźnik częstotliwości odpowiada dolegliwości, prawy – jej lokalizacji w ciele klienta. Nie
ma potrzeby stosowania emisji dłużej, niż przez godzinę.

Ze świadka na klienta, podłączonego do maszyny

1. Stwórz świadka i umieść go w maszynie, w miejscu dlań przeznaczonym
2. Znajdź odpowiednią częstotliwość w spisie
3. Ustaw wskaźniki częstotliwości na żądaną częstotliwość
4. Ustaw intensywność na 0. (Sygnał o nie zmniejszonej intensywności dla silnego leczenia)
5. Podłącz dwie elektrody do maszyny i daj je klientowi do trzymania w dłoniach
6. Włącz maszynę na 5 minut

Ze świadka na klienta zdalnie (emisja)

1. Stwórz świadka i umieść go w maszynie, w miejscu dlań przeznaczonym
2. Znajdź odpowiednią częstotliwość w spisie
3. Ustaw wskaźniki częstotliwości na żądaną częstotliwość
4. Ustaw intensywność na 0. (Sygnał o nie zmniejszonej intensywności dla silnego leczenia)
5. Zachowaj płytkę badawczą czystą, ponieważ jej cewka będzie użyta do emisji
6. Włącz maszynę na 5 minut

Tworzenie, powielanie, łączenie i wzmacnianie odczynników każdego

typu
Odczynniki są tak zróżnicowane, jak leki homeopatyczne, zioła, kolory,kamienie szlachetne,
esencje kwiatowe, etc.

Tworzenie odczynnika na podstawie częstotliwości dla maszyny Hieronymusa, bez

użycia jakichkolwiek chemikaliów.
1. Używaj czystych narzędzi i probówek z zamknięciem
2. Umieść trochę destylowanej (nie dejonizowanej) wody w probówce i zneutralizuj ją
3. Znajdź częstotliwość odczynnika, zioła, koloru, kamienia szlachetnego, etc i ustaw na
maszynie jego częstotliwość
4. Ustaw intensywność na 0. (Sygnał o nie zmniejszonej intensywności dla silnego
leczenia)
5. Pozostaw miejsce na świadka puste. Umieść probówkę na płytce badawczej.
6. Uruchom maszynę na 20 sekund, po czym ją wyłącz. Ładowanie.
7. Usuń otrzymany odczynnik z płytki badawczej z pomocą czystej chusteczki papierowej.
8. Przechowuj odczynniki tak samo troskliwie, jak próbki do badań. Dzięki temu będą
zdatne do użytku przez lata.
Tworzenie odczynników z dostępnych chemikaliów, substancji i źródeł
1. Używaj czystych narzędzi oraz czystych probówek z zamknięciem
2. Umieść trochę destylowanej (nie dejonizowanej) wody w probówce i zneutralizuj ją
3. Dodaj kilka kropli chemicznego odczynnika do probówki z wodą, używając chusteczki
jednorazowej do trzymania zatyczki i probówki.
4. Przechowuj odczynniki tak samo troskliwie, jak próbki do badań. Dzięki temu będą zdatne
do użytku przez lata.

Kopiowanie odczynnika do probówki z wodą (1C). Nie wymaga wstrząsania.

1. Zneutralizuj probówkę wody destylowanej przez 20 sekund, umieszczając ją w miejscu na
świadka
2. Umieść ją następnie na płytce badawczej
3. Umieść probówkę z głównym odczynnikiem w miejscu na świadka.
4. Ustaw wskaźniki częstotliwości na 0-0 (lub 0-100).
5. Ustaw intensywność na 0. (Sygnał o nie zmniejszonej intensywności dla silnego leczenia)
6. Włącz zasilanie na 20 sekund, a potem wyłącz. Ładowanie.
7. W probówce na płytce badawczej znajduje się teraz kopia energetyczna substancji
umieszczonej w miejscu na świadka.

Łączenie wielu odczynników w jednej probówce z wodą. Nie wymaga wstrząsania.

1. Zneutralizuj probówkę wody destylowanej przez 20 sekund, umieszczając ją w miejscu na
świadka
2. Umieść ją następnie na płytce badawczej
3. Umieść probówki z odczynnikami (tak wiele, jak potrzebujesz) w miejscu na świadka.
4. Ustaw wskaźniki częstotliwości na 0-0 (lub 0-100).
5. Ustaw intensywność na 0. (Sygnał o nie zmniejszonej intensywności dla silnego leczenia)
6. Włącz zasilanie na 20 sekund, a potem wyłącz. Ładowanie.
7. W probówce na płytce badawczej znajduje się teraz kopia energetyczna substancji
umieszczonych w miejscu na świadka.

Zwiększanie intensywności odczynników (Aqua Potentia proces) w probówce z wodą

(2C, 3C, 4C, etc). Bez wstrząsania.
1. Skopiuj główny odczynnik do probówki jak opisano powyżej. Nazwijmy ją probówką 1
(2C).
2. Ustaw wskaźniki częstotliwości na 0-0 (lub 0-100)
3. Ustaw intensywność na 0. (Sygnał o nie zmniejszonej intensywności dla silnego leczenia)
4. Zneutralizuj probówkę wody destylowanej przez 20 sekund, umieszczając ją w miejscu na
świadka. Nazwijmy ją probówka 2.
5. Umieść probówkę 2 na płytce badawczej; tu będzie kopiowana wibracja.
6. Umieść probówkę 1 w maszynie, w miejscu na świadka; stąd wibracja będzie kopiowana.
7. Włącz zasilanie na 20 sekund, a potem wyłącz. Ładowanie.
8. Probówka nr 2 na płytce badawczej ma teraz potencję 3C odczynnika, którego energia jest
w probówce 1
9. Usuń probówki z maszyny.
10. Zneutralizuj probówkę 1 (2C) tak, aby oczyścić ją ze śladów energii; teraz możemy ponowić
proces wzmacniania wibracji (dla osiągnięcia wyższej potencji).
11. Umieść probówkę 2 z potencją 3C w miejscu na świadka, a probówkę 1 (oczyszczoną) na
płytce badawczej (mówiąc krotko, zamień je miejscami).
12. Włącz zasilanie na 20 sekund, a potem wyłącz. Ładowanie.
 13. Probówka na płytce badawczej ma teraz potencję 4C. Za każdym razem, gdy powtarzasz
kroki 10-12, zwiększasz potencję w probówce na płytce badawczej o kolejny stopień.

Energetyzowanie nasion dla poprawienia siły ich kiełkowania

1. Zneutralizuj probówkę dla nasion.
2. Zneutralizuj probówkę wody destylowanej.
3. Uzyskaj nieco nasion konkretnego typu, który chcesz energetyzować i wysiać.
4. Wybierz 10 największych i najzdrowiej wyglądających nasion i umieść w probówce dla
nasion.
5. Umieść probówkę z nasionami w maszynie, w miejscu dla świadka.
6. Umieść probówkę z wodą destylowaną (pkt 2) na płytce badawczej.
7. Ustaw wskaźniki częstotliwości na 0-0 (lub 0-100), co usunie jakąkolwiek energię
eloptyczną, która mogłaby przeniknąć.
8. Ustaw intensywność na 0. (Sygnał o nie zmniejszonej intensywności dla silnego leczenia).
9. Włącz urządzenie na 20 sekund.
10. Teraz możesz wykonać procedurę dla wzmacniania energii w probówce z wodą.
11. Umieść wynikową probówkę z wodą zwierającą wzmocnioną energię najsilniejszych nasion
w miejscu na świadka.
12. W zneutralizowanej szklanej zlewce umieść wszystkie nasiona; zlewkę postaw na płytce
badawczej.
13. Włącz maszynę na 5 minut.
14. Wysiej naenergetyzowane nasion do gleby.

Usuwanie chwastów i insektów z pomocą odczynnika

1. Stwórz świadka dla chwastów lub insektów. Może nim być fotografia z powietrza lub
próbka.
2. Przygotuj odczynnik, który jest szkodliwy dla świadka – szczegółów poszukaj w
Cosmiculture Manual. Nigdy nie używaj trucizn w maszynie.
3. Umieść świadka i odczynnik w maszynie, w miejscu na świadka.
4. Ustaw wskaźniki częstotliwości na 0-0 (lub 0-100), co usunie jakąkolwiek energię
eloptyczną, która mogłaby przeniknąć.
5. Ustaw intensywność na 0. (Sygnał o nie zmniejszonej intensywności dla silnego leczenia).
6. Włącz maszynę na 20 minut.

Usuwanie chwastów i insektów z pomocą częstotliwości

1. Stwórz świadka dla chwastów lub insektów. Może nim być fotografia z powietrza lub
próbka.
2. Znajdź częstotliwość odczynnika, który jest szkodliwy dla świadka – szczegółów poszukaj
w Cosmiculture Manual. Nigdy nie używaj trucizn w maszynie.
3. Umieść świadka w maszynie, w miejscu dla świadka.
4. Ustaw wskaźniki częstotliwości wg znalezionej częstotliwości
5. Ustaw wskaźniki częstotliwości na 0-0 (lub 0-100), co usunie jakąkolwiek energię
eloptyczną, która mogłaby przeniknąć.
6. Włącz maszynę na 20 minut.

Zmiana pogody
1. Przygotuj świadka dla danego obszaru. Powinno to być zdjęcie z powietrza.
2. Znajdź częstotliwość pogody w Cosmiculture Manual.
3. Umieść świadka w maszynie, w miejscu dlań przeznaczonym.
4. Ustaw wskaźniki częstotliwości na częstotliwość przez siebie znalezioną.
 5. Ustaw intensywność na 0. (Sygnał o nie zmniejszonej intensywności dla silnego leczenia).
6. Włącz maszynę na 20 minut.

Płodność, równoważenie i usuwanie toksyn z gleby za pomocą odczynnika

1. Przygotuj świadka dla danego obszaru. Powinno to być zdjęcie z powietrza.
2. Znajdź i przygotuj odczynnik, który jest korzystny dla gleby; poszukaj pomocy w
Cosmiculture Manual.
3. Umieść świadka i odczynnik w maszynie, w miejscu na świadka.
4. Ustaw wskaźniki częstotliwości na 0-0 (lub 0-100), co usunie jakąkolwiek energię
eloptyczną, która mogłaby przeniknąć.
5. Ustaw intensywność na 0. (Sygnał o nie zmniejszonej intensywności dla silnego leczenia).
6. Włącz maszynę na 20 minut.

Płodność, równoważenie i usuwanie toksyn z gleby za pomocą odpowiedniej

częstotliwości
1. Przygotuj świadka dla danego obszaru. Powinno to być zdjęcie z powietrza.
2. Przygotuj częstotliwość odczynnika, który jest korzystny dla gleby; częstotliwości poszukaj
w Cosmiculture Manual.
3. Umieść świadka w maszynie, w miejscu na świadka.
4. Ustaw wskaźniki częstotliwości na częstotliwość przez siebie znalezioną.
5. Ustaw intensywność na 0. (Sygnał o nie zmniejszonej intensywności dla silnego leczenia).
6. Włącz maszynę na 20 minut.

Energetyzowanie pożywienia z pomocą częstotliwości

1. Zneutralizuj szklany pojemnik na pożywienie.
2. Umieść pożywienie przeznaczone do energetyzacji w tym pojemniku.
3. Poszukaj konkretnej częstotliwości w tabeli częstotliwości.
4. Ustaw wskaźniki częstotliwości na tą częstotliwość.
5. Ustaw intensywność na 0. (Sygnał o nie zmniejszonej intensywności dla silnego leczenia).
6. Umieść pojemnik z pożywieniem na płytce badawczej.
7. Włącz maszynę na 5 minut.
8. Po tym czasie jedzenie jest gotowe do spożycia.

Energetyzowanie pożywienia z pomocą odczynnika

1. Zneutralizuj szklany pojemnik na pożywienie.
2. Umieść pożywienie przeznaczone do energetyzacji w tym pojemniku.
3. Umieść odczynnik w miejscu na świadka w maszynie.
4. Ustaw wskaźniki częstotliwości na 0-0 (lub 0-100), co usunie jakąkolwiek energię
eloptyczną, która mogłaby przeniknąć.
5. Ustaw intensywność na 0. (Sygnał o nie zmniejszonej intensywności dla silnego leczenia).
6. Umieść pojemnik z pożywieniem na płytce badawczej.
7. Włącz maszynę na 5 minut.
8. Po tym czasie jedzenie jest gotowe do spożycia.

Lekcja 2

Wymagana umiejętność uzyskania styku jako metoda diagnozy, wiodącej do konkretnego

sposobu uzdrawiania.
Co robić i czego nie robić: (na podstawie Hieronymusa i innych)
Pracuj przy świetle żarówek z żarnikiem.
Pracuj przy świetle świec jeśli chcesz zrobić wrażenie na znajomych.
Myj swoje ręce łagodnym mydłem (bez dodatków) i czystą wodą
Płytkę badawczą myj łagodnym mydłem i czystą wodą zawsze, kiedy jest to potrzebne.
Jeśli potrzeba:
Oprósz palce mąką kukurydzianą lub talkiem, jeśli palce są zbyt lepkie
Natrzyj palce żywicą aby lepiej przylegały do płytki badawczej
Pracuj będąc zwróconym w dowolnym kierunku geograficznym
Wykonuj analizę zarówno z energią elektryczną włączoną jak i bez niej
Korzystaj z przycisku neutralizacji (oczyszcza miejsce na świadka, obwód oraz płytkę
badawczą) po każdym użyciu
Szukając styku, poruszaj palcami mniej więcej dwa razy na sekundę, zakreślając na płytce
badawczej 7-8 cm owal
Pracuj w temperaturze ok 20-23 stopni Celsiusza

Nie pozwalaj światłu słonecznemu padać bezpośrednio na obszar twojej pracy

Nie pracuj w obecności światła fluorescencyjnego, szczególnie z podłużnych jarzeniówek
Nie myj rąk środkami zawierającymi silnie działające domieszki
Nie używaj wybielacza bez rękawiczek, zniszczysz energię palców na wiele dni
Nie czyść płytki badawczej alkoholem, amoniakiem ani chemikaliami
Nie nakładaj woskowej pasty na płytkę badawczą
Nie pracuj, gdy jesteś chory (ponieważ możesz mieć problemy z uzyskaniem styku)
Nie używaj trucizn na płytce badawczej ani w żadnej innej części maszyny
Nie podłączaj siebie samego do maszyny gdy poszukujesz styku

Różne tryby uzyskania styku:

 Niektóre maszyny radioniczne (np. Billa Jensena) są zbudowane w taki sposób, że kiedy
intensywność wynosi zero, w obwodzie łączącym potencjometry jest zerowy opór
elektryczny. Jest to różne od maszyn Kelly'ego, Mattiody, oraz innych współcześnie
zbudowanych urządzeń radionicznych. Konstrukcja Jensena opiera się na odwzorowaniu
maszyn Hieronymusa. Tego typu obwód występował w maszynie Pathoclast z 1945, która
miała pierwszy lampowy wzmacniacz energii eloptycznej. Występuje on też w maszynie
Atomic Analyzer, opatentowanej w 1949 oraz w Eloptycznym Analizatorze Medycznym z
1986. Wygląda na to, że wszystkie maszyny oryginalnie skonstruowane przez Galena
Hieronymusa miały tak właśnie zbudowany obwód.
 Tradycyjny sposób uzyskiwania styku polega tym, że kiedy intensywność jest ustawiona na
zero, dla częstotliwości opartych na jednym zestawie wskaźników (np. GV 9-49) nie
uzyskasz styku. Wraz zew zwiększaniem intensywności, pocierając płytkę badawczą
przyjdzie moment, w którym styk pojawi się. Jest to właściwa wartość intensywności dla tej
częstotliwości. Tego typu nastrojenie instrumentu znajdziemy w większości współczesnych
maszyn radionicznych.
 Pewne informacje G. Hieronymusa wskazują na to, że może także wystąpić przeciwny
model uzyskania styku. W takim przypadku uzyskujesz styk przy intensywności równej zero
i wraz z jej zwiększaniem przychodzi moment, w którym styk znika. Kluczem jest tu
moment zniknięcia styku, ponieważ wskazuje on poszukiwaną wartość intensywności.
Podobne zjawisko zachodzi w przypadku, gdy do poszukiwania styku używamy wahadła
nad płytką badawczą. Wahadło zmieni kierunek wirowania w momencie, w którym styk
zmieni się. Potrzebujesz zaprogramować wahadło, aby poruszało się zgodnie z kierunkiem
 ruchu wskazówek zegara lub też przeciwnie don w reakcji na moment uzyskania styku.
Więcej informacji na temat wahadła i styku w dalszej części lekcji.

Określenie twojego własnego sposobu uzyskiwania styku:

Po pierwsze potrzebujesz określić, jaki sposób reagowania na styk działa w twoim przypadku.
Poniżej opisano procedurę, która umożliwi ci sprawdzenie tego. Jeśli nie jesteś pewien lub
spieszysz się, możesz wybrać bardziej popularny tryb reagowania na styk opisany poniżej w kroku
9, pomijając resztę procedury.
1. Otwórz urządzenie. Kiedy nie jest ono używane, wskaźniki częstotliwości powinny być
ustawione na 0-0 lub 0-100. Wskaźnik intensywności powinien być przekręcony w
kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara i nastawiony na zero. Przycisk
neutralizacji powinien być w pozycji zwykłej (co oznacza brak neutralizacji). Włącznik
powinien być w pozycji „wyłączony”. Maszyna nie powinna być podłączona do prądu
elektrycznego ani do zasilacza. Miejsce na świadka powinno być puste.
2. Włącz zasilacz do gniazdka w ścianie i do maszyny. Włącz przycisk zasilania. Nie jest to
niezbędne dla badań i analiz, ale włącz zasilanie mimo to.
3. Ustaw wskaźniki częstotliwości na 9-49. Oznacza to wartość 9 na lewym wskaźniku oraz
49 na prawym. To ustawienie pozwala sprawdzić współczynnik witalności ogólnej (ang.
General Vitality) świadka.
4. Przygotuj arkusik czystego papieru o wymiarach 3 na 7 cm – będzie to twój świadek.
Umieść papier w miejscu na świadka maszyny.
5. Przesuń przełącznik neutralizacji w dół, na 20 sekund, potem z powrotem do góry. W ten
sposób zneutralizujesz całą maszyną oraz papier, który będzie twoim świadkiem.
Przesuwanie magnesu falistymi ruchami nad miejscem na świadka, płytką badawczą oraz
całym urządzeniem także jest prymitywną metodą neutralizacji.
6. Usuń papier z miejsca na świadka, zapisz swoje imię i nazwisko na nim i z powrotem włóż
do miejsca na świadka. Papier teraz jest twoim świadkiem, czyli energetyczną reprezentacją
ciebie zawartą w maszynie. Kiedy zostanie zneutralizowany, przestanie być świadkiem.
Kiedy korzystasz ze świadka innej osoby, upewnij się, że postępujesz z nim prawidłowo
czyli tak, jak opisano to w Lekcji 1.
7. Przesuwaj kolistymi lub owalnymi ruchami opuszkę prawego lub lewego palca po płytce
badawczej, w tempie ok 2 ruchów na sekundę.
8. Wypróbuj różne stopnie nacisku palca na płytkę. Odczuj, kiedy palec przylega do płytki a
kiedy ślizga się po niej.
9. Czy uzyskujesz brak styku przy intensywności zero? Jest to pierwszy, najczęściej
spotykany sposób uzyskania styku. Drugą ręką powoli poruszaj gałką intensywności w
kierunku zgodny z ruchem wskazówek zegara w czasie, kiedy przesuwasz opuszką palca po
płytce badawczej.
10. Czy uzyskujesz styk przy intensywności równej zero? Ten sposób uzyskania styku jest
rzadziej spotykany, jednak także prawidłowy. Powoli poruszaj gałką intensywności, kiedy
pocierasz palcem płytkę badawczą aby znaleźć wartość intensywności, dla której poczucie
styku znika.
11. Sprawdź, która metoda działa w twoim przypadku i zapamiętaj ją. Jeśli nie jesteś pewien,
czytaj dalej; uzyskiwanie styku wymaga wprawy. Około 20% osób od razu uzyskuje styk.
60% potrzebuje dokładniejszych instrukcji i sporo praktyki. Około 20% uzyskuje styk
dopiero po dłuższym czasie praktykowania. Kiedy skończysz, przywróć maszynę do stanu z
punktu 1 tej instrukcji.
Metoda uzyskiwania styku nr 1 na podstawie G. Hieronymusa, ok 1970 r.
Połóż swoją dłoń na płytce badawczej. Poruszaj nią koliście, w kierunku ruchu wskazówek
zegara; płytki dotykaj czubkami palców i częściowo dłonią.
Jeśli twoje palce przyklejają się do płytki cały czas, użyj nieco talku. Wysyp troszkę na jakąś
płaską powierzchnię i potrzyj dłonią: palcami i górną częścią dłoni, u nasady palców. Potem
otrząśnij lub wytrzyj dłoń tak, aby pozostało na niej tylko troszkę talku. Następnie ponownie
spróbuj znaleźć styk. Talku na palcach i dłoni powinno być tyle, aby ręka nie zostawiała śladów
talku na płytce badawczej.
Powinieneś ćwiczyć znajdowanie styku na częstotliwości 9-49, mając siebie za świadka w
maszynie. Nie powinieneś znajdować styku dla zerowej intensywności, lecz dla nieco wyższej
wartości. W razie czego wróć do powyższej sekcji dotyczącej określania swojego własnego sposobu
uzyskiwania styku.
Zauważono, że wraz z upływem lat odczyty intensywności wzrosły dla danej częstotliwości.
Hieronymus określał ten efekt jako skutek wzrostu energii zawartych w powietrzu, wynikający z
testów atomowych, obecności fal radiowych, pracy urządzeń radarowych i mikrofalowych.
Praktyka jest kluczowa, jeśli chcemy zostać dobrymi operatorami urządzeń radionicznych.
Nie próbuj intencjonalnie wpływać na maszynę swoim umysłem, nie jest ona generatorem
psychotronicznym. (W opinii bardziej współczesnych praktyków jednak jest, szczegóły znajdziesz
w Lekcji 3).

Metoda uzyskiwania styku nr 2 na podstawie G. Hieronymusa , ok 1940 r.

Nie oczekuj, że zostaniesz mistrzem radioniki w kilka minut. Utrzymuj płytkę badawczą w
czystości, przecierając ją czystym ręcznikiem. Twoim celem jest uzyskanie odpowiedniego
kontaktu między twoimi palcami, a płytką badawczą. Nie takiego, w którym całkowicie przylegały
by one ani też nie takiego, w którym lekko ślizgały by się. Odpowiedniego na tyle, że w momencie
gdy przez płytkę przepłynie energia, twoje palce odpowiedzą na to zjawisko. W niektórych
przypadkach styk uzyskany w takim momencie jest wystarczająco silny, aby operator poruszył całą
płytkę, o ile nie jest solidnie zamocowana do podłoża.
Twoje dłonie muszą być czyste, suche i wolne od wszelkich oleistych substancji. Zani zaczniesz
szukać styku, dotknij opuszek palców żywicą (w ten sposób zwiększysz tarcie między palcami, a
płytką). Jeśli użyjesz jej zbyt wiele, palce za bardzo przylgną do płytki. Odrobina żywicy to będzie
aż za dużo.
Jeśli płytka badawcza jest zimna, więcej czasu zajmie ci uzyskanie styku. Płytka powinna mieć
temperaturę pokojową – zbyt ciepła uniemożliwi ci uzyskanie styku.
Połóż swoją dłoń na płytce i wykonuj stałe, koliste ruchy w kierunku przeciwnym do ruchu
wskazówek zegara. Uderzanie powierzchni nie działa dobrze.
Zastosuj dobry, stały nacisk dłoni tak mocny, aż będzie trudno ją poruszyć. Tak właśnie odczuwa się
styk. Powoli zwalniaj nacisk aż poczujesz, że dłoń gładko ślizga się po płytce. Tak mocno
potrzebujesz naciskać. Próbuj przynajmniej kilkanaście razy, zwiększając i zmniejszając nacisk tak,
abyś uzyskał wrażenie styku. Utrzymuj kolisty tor ruchu, nacisk na płytkę i prędkość poruszania
dłonią.
Kiedy poczujesz się gotowy do praktyki z prawdziwym świadkiem, umieść go w miejscu na
świadka w maszynie. Ustaw częstotliwość na 9-49. Ustaw intensywność na wysoką wartość (np. ok
700). W czasie pocierania płytki dłonią, przekręcaj gałkę intensywności przeciwnie do kierunku
ruchu wskazówek zegara stopniowo, ale dosyć szybko. Jeśli ruch gałki będzie zbyt wolny, twoja
reakcja będzie nieostra. Zatrzymaj ruch gałki, gdy dłoń przyklei się do płytki. (Zwróć uwagę na
wcześniejszą sekcję o określaniu swojego własnego sposobu uzyskiwania styku).
W tym momencie na pokrętle intensywności można będzie wyczuć dodatkowe pociąganie
(wyrywanie z dłoni?). Powinieneś go oczekiwać, a kiedy się pojawi, nie kwestionuj go, tylko
zaakceptuj. Kiedy uzyskasz styk, twoja dłoń będzie poruszać się niepewnie, wyraźnie wolniej lub
będziesz musiał użyć więcej siły, aby dalej nią poruszać po powierzchni płytki.
 Kiedy uzyskasz styk, zatrzymaj się i zapisz intensywność. Powtórz proces, styk powinieneś
uzyskać przy tej samej wartości intensywności. Ćwicz, ciągle od nowa. Nie próbuj sobie utrudniać
ćwiczeń, np. szukając styku z zamkniętymi oczami lub patrząc gdzieś w bok, dopóki nie będziesz
całkowicie pewien siebie i swoim umiejętności.
Zauważysz, że kiedy pracujesz ze świadkiem, odczyty intensywności będą odrobinę wyższe
wraz z długością twojego ćwiczenia. Jeśli na minutę zaprzestaniesz ćwiczyć, odczyty wrócą do
normalnego poziomu. Nie wiemy, dlaczego tak się dzieje.

Metoda uzyskiwania styku nr 3 na podstawie współczesnego kursu, ok 1998 r.

W tej metodzie, zamiast zmieniać siłę nacisku ręki na płytkę badawczą zmieniasz
powierzchnię ręki, jaka kontaktuje z płytką.
Jako ćwiczenie, zacznij od dotykania górną częścią dłoni dolnej połowy płytki badawczej.
Twoje palce powinny być wygięte łukowato do góry; dotykaj płytki ich podstawą (tam, gdzie na
dłoni robią się odciski).Poruszaj dłonią okrężnie dwa razy na sekundę, z szybkością i siłą nacisku
taką, aby nie było wrażenia styku. Zachowując siłę nacisku i szybkość poruszania ręki, zacznij
powoli obniżać trzy swoje palce tak, aby coraz większa część dłoni wchodziła w kontakt z płytką.
Zatrzymaj się, gdy osiągniesz styk. Teraz unieś nieznacznie palce, aż styk zaniknie. W ten sposób
znalazłeś pozycję, siłę nacisku oraz sposób poruszania ręką, jakie są dla ciebie niezbędne do
używania maszyny radionicznej i znajdowania styku.
Powierzchnia płytki badawczej może być palisandrowa, natarta olejkiem z goździków,
szklana, plastikowa, kamienna, z malowanego lub lakierowanego metalu, z gumy, z orgonitu lub z
innego materiału. Możesz dodać taką warstwę na już istniejącej płytce badawczej.
Palce w czasie pracy muszą być nie za suche i nie za wilgotne. Zacierając dłonie lub
przesuwając nad nimi ruchem falistym kryształ górski możesz zwiększyć ich wrażliwość. Jeśli dłoń
jest zbyt wilgotna, użyj nieco skrobi kukurydzianej. Jeśli palce są zbyt suche, pośliń je.
Ze stykiem jest tak, że jeśli np. uzyskasz go przy wartości intensywności równej 50, już
około 45 odczujesz, że „coś” się zmieniło. Można to opisać jako zmianę faktury płytki, która staje
się jakby lepka lub naładowana elektrostatycznie. Czasem ludzie odbierają to swoim ciałem: jako
napięcie w klatce piersiowej, lekki ból w skroniach, brzęczący dźwięk w uszach, błysk światła
widoczny, kiedy oczy są zamknięte. Niektórzy odczuwają to jako opór na gałce intensywności.
Płytka badawcza jest jak używanie wahadła. To jakby zadawać pytanie, a uzyskanie styku
oznacza odpowiedź „tak”. Możesz także zaprogramować swoje urządzenie, że (intensywność) 0-50
oznacza „tak”, a 51-100 oznacza „nie”.

Metoda uzyskiwania styku nr 4 na podstawie współczesnego kursu, ok 1980 r.

W momencie styku, nad płytką badawczą formuje się punkt rezonansu w polu aurycznym
maszyny radionicznej. Niektórzy widzą punkcik żółtego światła nad płytką. Im bardziej sensytywny
jesteś, tym szybciej nauczysz się uzyskiwać styk. Bardziej sensytywna osoba będzie znajdować styk
przy niższych wartościach intensywności, niż osoba mniej wrażliwa. Wartości intensywności są
relatywne (??? tak w oryginale). Nie możesz porównywać swoich wyników z wynikami innych.
Pewien badacz zauważył, że istnieje kilka punktów styku na przebiegu intensywności; jest
to zjawisko rezonansu. Załóżmy, że uzyskałeś silny styk przy intensywności 600; wrażliwe osoby
mogłyby znaleźć styk także przy wartościach 300 i 150 (he, he, żywcem spisane z podręcznika
Mattiody). Doświadczenie pozwoli wrażliwej osobie wybrać najsilniejszy styk, który pojawi się
przy wartości 600.
Zaleca się użycie kryształu kwarcu, który falującymi ruchami przesuwa się nad dłonią w
celu zwiększenia jej wrażliwości. Nie musi to być pojedynczy, czysty kryształ (czyli – może być
tzw szczotka krystaliczna).
Umyj ręce w łagodnym, nie perfumowanym mydle i wytrzyj je czystym ręcznikiem, który
nie był prany w silnie pachnącym proszku lub płynie.
 Możesz także wykonać ćwiczenia oddechowe dla osiągnięcia stanu alfa. Ćwicz w rytmie:
wdech, zatrzymanie, wydech, zatrzymanie (trudno o bardziej skrótową instrukcję...).
Utrzymuj skupienie umysłu na zadaniu, którym się zajmujesz, nie pozwalaj mu „uciekać”.
Trzymaj pokrętło intensywności lewą ręką w taki sposób, aby palce lekko dotykały
maszyny. (Osoba leworęczna będzie oczywiście postępować odwrotnie).
Jednocześnie prawą dłonią pocieraj płytkę badawczą. Wykonuj stałe, przeciwne do
kierunku ruchu wskazówek zegara ruchy, kontaktując dużą powierzchnią dłoni z płytką badawczą.
Im bardziej płasko będziesz trzymał palce na płytce, tym większa szansa na uzyskanie styku.
Możesz ćwiczyć z kimś, kto potrafi znajdować styk. Niech położy palce dłoni w miejscu na
świadka, kiedy ty szukasz intensywności i pocierasz płytkę badawczą. Może ona odczuwać
zbliżanie się do wartości styku jako łaskotanie w palcach, przez co jest w stanie powiadomić cię z
wyprzedzeniem o nadchodzącym momencie styku. Nie próbuj przewidywać działania maszyny,
naucz się ją czuć. Twoje zdolności odczuwania będą coraz lepsze wraz z cierpliwą praktyką. Kiedy
poczujesz się zmęczony, zrób sobie przerwę.
Jeśli twoje palce są zbyt lepkie, użyj odrobiny mąki kukurydzianej lub talku.
Niektórzy radionicy „pytają o pozwolenie” na użycie maszyny. W tym celu:
• ustaw wskaźniki częstotliwości na 100-0
• mentalnie nastaw się, że intensywność 0-50 oznacza „tak”, a 51-100 oznacza „nie”
• znajdź styk jak zwykle poruszając pokrętłem intensywności
• wykonaj pomiar trzy razy zadając pytania:
◦ czy mogę użyć maszyny tym razem?
◦ czy wolno mi użyć maszyny tym razem?
◦ czy powinienem użyć maszyny tym razem?
Jeśli odpowiedź na którekolwiek pytanie brzmi „nie”, nie używaj maszyny tym razem.

Metoda uzyskiwania styku nr 5 na podstawie współczesnego artykułu, na płytce

badawczej, ok 2000 r.
Styk jest psychiczną odpowiedzią, która pojawia się w trakcie pocierania palcami izolującej
powierzchni takiej, jak drewno, plastik, skóra lub szkło. Pod płytką badawczą możesz umieścić
cewkę lub elektrodę. Płytka jest pocierana palcami, wykonującymi ruchy okrężne. Pod palcami
można wyczuć wrażenie przywierania , które może być spowodowane naładowaniem
elektrostatycznym powierzchni skóry. Mogą występować inne fizjologiczne odpowiedzi takie, jak
reakcja skórno – galwaniczna, mikrodrgania mięśni, mrowienie czoła, zawroty głowy, napięcie, itp.
Praktykuj, zadając proste pytania, na które odpowiedź może być jasno zdefiniowana i
wyrażona jako „tak” lub „nie”. Jeśli masz kłopoty w praktyce, ćwicz rano; wypij 2 szklanki wody,
odczekaj 10 minut i usiądź za drewnianym stołem, z twarzą skierowaną na zachód. Jeśli możesz
skorzystać z obecności osoby, która łatwo znajduje styk, spróbuj ćwiczyć mając palce splecione z
jej palcami lub mając jej ręce na swoich barkach. Nie ćwicz, mając wokół negatywnie nastawione,
sceptyczne osoby.
Około 20% osób uzyskuje wyniki od razu, 50% potrzebuje pewnej niedużej praktyki, a
pozostałe 30% niestety może osiągnąć pozytywne wyniki tylko dzięki dłuższej praktyce.

Metoda uzyskiwania styku nr 6 na podstawie współczesnego artykułu z

wykorzystaniem wahadła, ok 2000 r.
Istnieje możliwość uzyskania styku nie z pomocą pocierana płytki badawczej dłonią, a z
pomocą wahadła: może to być np. akrylowa kulka na zawieszeniu. Kulka może także być
wykonana z drewna; początkującym odradza się wahadła metalowe lub wykonane z kryształu.
Najpierw należy zaprogramować wahadło dla uzyskiwania odpowiedzi „tak” i „nie”. Określ,
który ruch (zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara czy przeciwnie) oznacza „tak”.
Praktykuj, pytając po prostu o kwestie, na które odpowiedź jest prosta: tak lub nie. Trzymaj
zawieszone wahadło nad drugą ręką, zwróconą wnętrzem dłoni do góry. Myśl o swoim pytaniu i
obserwuj, jaki ruch określa odpowiedź „tak”. Jeśli masz kłopot z ćwiczeniem, spróbuj ćwiczyć
rano. Wypij dwie szklanki czystej wody, odczekaj 10 minut i usiądź za drewnianym stołem,
zwrócony twarzą na zachód. Ćwicz dużo aż twoja praca wahadłem będzie przynosić godne zaufania
rezultaty.
Zaprogramowane wahadło powinno być trzymane nad płytką badawczą, a jego ruch na
„tak” wskaże moment uzyskania styku. Nie używaj wahadła dłużej, niż 15 minut naraz, ponieważ
wraz z czasem zwiększa się zmęczenie tym rodzajem pracy, a ilość popełnianych błędów
dramatycznie wzrasta. Rekomenduje się prace w medytacyjnym stanie umysłu alfa.
(Z własnego doświadczenia mogę napisać, że w tej kwestii szczególnie sprawdza się
maksyma, iż „ćwiczenie czyni mistrza”. Ruch wahadła powinien być niewymuszony – przy
założeniu, że operator posiada już doświadczenie w pracy wahadłem. Po drugie, praca wahadłem
wykazuje podobieństwo do informacji zawartych w części „Różne tryby uzyskiwania styku”.
Wahadło może poruszać się na „nie” i przechodzić do ruchu na „tak” w momencie uzyskania styku
lub też od razu poruszać się na „tak”, a w chwili pojawienia się styku zmieniać kierunek ruchu na
przeciwny; wówczas poszukiwaną wartość wskazuje moment zmiany ruchu wahadła. Może także
pozostawać w bezruchu aż do momentu, w którym zostanie znaleziona właściwa wartość
intensywności – i dopiero wówczas zacząć jakiekolwiek ruchy. Ważną sprawą jest konwencja
mentalna – większość radiestetów ma tendencje do nadmiernego zaangażowania umysłu w proces
pracy wahadłem. Tymczasem jedynym, czego potrzeba jest zaobserwowanie momentu, w którym
nad płytką badawczą maszyny formuje się punkt rezonansu pomiędzy zmieniającą się
intensywnością, a energią świadka, dla danej częstotliwości. Innymi słowy, nie ma potrzeby
szukania umysłem wartości intensywności ani odgadywania jej. Liczy się prosty fakt obserwacji
energii).

Analizowanie:
Analizowania jest procesem polegającym na wykorzystaniu tzw świadka, ustawieniu częstotliwości
oraz odczytaniu wartości intensywności dla znalezionego punktu styku.
Najczęściej uzywaną częstotliwością jest 9-49, Witalność Ogólna. Poniżej procedura:

1. Otwórz urządzenie. Kiedy nie jest ono używane, wskaźniki częstotliwości powinny być
ustawione na 0-0 lub 0-100. Wskaźnik intensywności powinien być przekręcony w kierunku
przeciwnym do ruchu wskazówek zegara i nastawiony na zero. Przycisk neutralizacji
powinien być w pozycji zwykłej (co oznacza brak neutralizacji). Włącznik powinien być w
pozycji „wyłączony”. Maszyna nie powinna być podłączona do prądu elektrycznego ani do
zasilacza. Miejsce na świadka powinno być puste.
2. Włącz zasilacz do gniazdka w ścianie i do maszyny. Włącz przycisk zasilania. Nie jest to
niezbędne dla badań i analiz, ale włącz zasilanie mimo to.
3. Ustaw wskaźniki częstotliwości na 9-49. Oznacza to wartość 9 na lewym wskaźniku oraz
49 na prawym. To ustawienie pozwala sprawdzić współczynnik witalności ogólnej (ang.
General Vitality) świadka.
4. Przygotuj arkusik czystego papieru o wymiarach 3 na 7 cm – będzie to twój świadek.
Umieść papier w miejscu na świadka maszyny.
5. Przesuń przełącznik neutralizacji w dół, na 20 sekund, potem z powrotem do góry. W ten
sposób zneutralizujesz całą maszyną oraz papier, który będzie twoim świadkiem.
Przesuwanie magnesu falistymi ruchami nad miejscem na świadka, płytką badawczą oraz
całym urządzeniem także jest prymitywną metodą neutralizacji.
6. Usuń papier z miejsca na świadka, zapisz swoje imię i nazwisko na nim i z powrotem włóż
do miejsca na świadka. Papier teraz jest twoim świadkiem, czyli energetyczną reprezentacją
ciebie zawartą w maszynie. Kiedy zostanie zneutralizowany, przestanie być świadkiem.
Kiedy korzystasz ze świadka innej osoby, upewnij się, że postępujesz z nim prawidłowo
czyli tak, jak opisano to w Lekcji 1.
 7. Przesuwaj kolistymi lub owalnymi ruchami opuszkę prawego lub lewego palca po płytce
badawczej, w tempie ok 2 ruchów na sekundę.
8. Zapisz odczyt intensywności w momencie, w którym uzyskałeś styk. Jest to wartość
intensywności dla twojej GV. Im wyższa intensywność, tym silniejsza GV; zazwyczaj im
młodsza osoba, tym silniejszą intensywność ma jej GV. Mimo tego nie porównuj swoich
wyników z wynikami innych operatorów, ponieważ każda osoba ma inną wrażliwość na
styk (??? - tak w oryginale).
Kiedy chcesz zalecić klientowi jakiś składnik diety, użyj nie tylko własnego zdrowego rozsądku, ale
także sprawdź wpływ tego składnika sprawdzając GV tak, jak opisano to powyżej, z tą różnicą, że
odrobinę substancji umieść w miejscu na świadka. Jeśli GV klienta wzrosło, substancja jest
wskazana dlań; jeśli obniżyło się, niech lepiej tego nie używa. W ten sposób można określić
tolerancje pokarmową, wybrać kolory do koloroterapii, zioła, odczynniki, remedia homeopatyczne,
witaminy, etc.
Zarówno prze, jak i po jakiejkolwiek terapii warto sprawdzić GV klienta, co pozwoli określić, czy i
jak bardzo terapia ta była dlań korzystna. Ogólnie rzecz biorąc, po terapii GV klienta powinno
wzrosnąć; jeśli spada, oznacza to że terapia jest źle dobrana i należy jej zaprzestać. Kiedy rośnie,
terapię należy kontynuować. Jeśli GV wzrosło i zatrzymało się na jakimś poziomie, terapię należy
zakończyć.
W czasie analizy postaraj się odnaleźć przyczynę przyczyn. Np możesz uzdrawiać jakiś ból, ale
dopóki nie odnajdziesz i nie zrównoważysz przyczyn jego powstawania, ból będzie powracał.
W celu wykonania pełnej terapii, potrzebujesz systematycznie wykonywać bardziej kompletne
analizy i notować ich wyniki. Na końcu niniejszej instrukcji znajduje się wzór karty, którą możesz
wypełniać przy okazji każdego badania. W ten, pozornie długotrwały,sposób stworzysz pełny obraz
energii klienta, co pozwoli ci łatwiej znaleźć jego słabości.
Niedomagające narządy będą miały niskie odczyty intensywności. Z pomocą odpowiednich
częstotliwości możesz dokładniej sprawdzić, w czym leży przyczyna niedomagania. Częstotliwości
chorób będą mieć wysoką intensywność, jeśli są obecne w ciele klienta. Możesz wyemitować do
klienta taką samą energię, jednak automatycznie odwróconą, w celu usunięcia energii chorobowej –
po prostu usuń swoją rękę z płytki badawczej. Kiedy ponownie przeanalizujesz tą częstotliwość i
okaże się, że jej intensywność spadła (co jest dobrym objawem), chyba że działa jeszcze jakaś
głębiej ukryta przyczyna. Wtedy czeka cię bardziej dogłębna analiza.
Możesz zbadać konkretny, niedomagający narząd z pomocą częstotliwości przewidzianych do
użycia tylko z jednym wskaźnikiem częstotliwości, tzw SDL. Ustaw taką częstotliwość na prawym
wskaźniku, a lewy pozostaw ustawiony na zero. Używając płytki badawczej zbadaj intensywność
całego zakresu 0-100, przesuwając stopniowo lewy wskaźnik częstotliwości; zwróć uwagę nie tylko
na całe jednostki, ale także na „połówki” (czyli np. 1, 1 1/2, 2, etc).
Intensywności 0-50 mogą być zignorowane jako „śmieciowe”. Zwróć uwagę na bardzo wysokie
intensywności i zapisz je. Teraz możesz poszukać odnalezionych częstotliwości i zrównoważyć się
jedna po drugiej. Istnieje urządzenie radioniczne konstrukcji G. Hieronymusa (Hieronymus
Anaphatic Machine), które wykonuje to równoważenie automatycznie i bardziej skutecznie, dla
wszystkich narządów. Zajmuje to tylko 5 minut i pozwala uniknąć kłopotów ze zbyt długą emisją
oraz pominięciem niektórych częstotliwości.

Lekcja 3

Wymóg: projektowanie swoich myśli; znajdowanie specjalnych częstotliwości dla

zadanych pytań oraz uzdrawiania.

W niektórych sytuacjach będziesz chciał odnaleźć z pomocą swojej maszyny częstotliwość, której
nie ma w tabeli; jest ona nieznana. W innym przypadku będziesz potrzebował odpowiedzi typu tak /
nie. Poniżej omówimy te oraz jeszcze inne sytuacje, wymagające skupienia umysłu na jednej myśli
w czasie korzystania z maszyny radionicznej.

Odnajdywanie nieznanych częstotliwości dla dolegliwości lub odczynników

Jeśli nie znalazłeś w żadnym zestawieniu potrzebne ci częstotliwości dla schorzenia lub
odczynnika, poniższa procedura pomoże ci:

1. Otwórz urządzenie. Kiedy nie jest ono używane, wskaźniki częstotliwości powinny być
ustawione na 0-0 lub 0-100. Wskaźnik intensywności powinien być przekręcony w
kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara i nastawiony na zero. Przycisk
neutralizacji powinien być w pozycji zwykłej (co oznacza brak neutralizacji). Włącznik
powinien być w pozycji „wyłączony”. Maszyna nie powinna być podłączona do prądu
elektrycznego ani do zasilacza. Miejsce na świadka powinno być puste.
2. Włącz zasilacz do gniazdka w ścianie i do maszyny. Włącz przycisk zasilania. Nie jest to
niezbędne dla badań i analiz, ale włącz zasilanie mimo to.
3. Ustaw wskaźniki częstotliwości na 0-0 lub 0-100. Ustaw pokrętło intensywności na 0..
4. Przesuń przełącznik neutralizacji w dół, na 20 sekund, potem z powrotem do góry. W ten
sposób zneutralizujesz całą maszyną. Przesuwanie magnesu falistymi ruchami nad
miejscem na świadka, płytką badawczą oraz całym urządzeniem także jest prymitywną
metodą neutralizacji.
5. Kiedy poszukujesz częstotliwości dla schorzenia, twój świadek powinien być związany z
osobą, która na to schorzenie cierpi. Jeśli poszukujesz częstotliwości odczynnika, twoim
świadkiem będzie odczynnik. Umieść świadka w maszynie, w miejscu dlań
przeznaczonym.
6. Krótko i zwięźle sformułuj pytanie o poszukiwaną przez ciebie częstotliwość, np.: „jaka
jest częstotliwość dla (…) choroby” albo „jaka jest częstotliwość dla (…) odczynnika”. Dla
utrzymania skupienia, może być pomocnym zapisanie tego pytania.
7. Bardzo wolno obracaj lewy wskaźnik częstotliwości od 0 w kierunku 100; zanotuj wartości,
przy których uzyskałeś styk. Sprawdzaj także wartości ułamkowe, tzn 0.25, 0.5, 0.75
pomiędzy wartościami całymi (1, 2, 3, etc). Nie bierz pod uwagę intensywności, za chwilę
ją określisz w osobnym badaniu. Być może odnajdziesz tylko jedną wartość na całej skali,
ale być może będzie ich kilka. W takim przypadku wybierz wartość, która będzie miała
najwyższą intensywność. Ustaw lewy wskaźnik częstotliwości na znalezioną wartość.
8. Powtórz punkty 6 i 7 dla prawego wskaźnika częstotliwości.
9. W ten sposób otrzymałeś pełną częstotliwość dla schorzenia lub odczynnika.
Jeśli poszukiwałeś częstotliwości choroby, możesz uzdrowić ją z pomocą znalezionej
częstotliwości. Jeśli poszukiwałeś częstotliwości odczynnika, możesz emitować jego energię,
nastawiając wskaźniki częstotliwości wg znalezionych danych. Możesz emitować te energię z
użyciem świadka osoby w celu dokonania uzdrowienia, bez konieczności posiadania fizycznie tego
odczynnika.
W celu stworzenia podobnego odczynnika możesz skorzystać z tej częstotliwości, nie
umieszczając niczego w miejscu na świadka. W takiej sytuacji umieść zneutralizowany nośnik (np.
wodę) na płytce badawczej i włącz maszynę, a naładujesz energią odczynnika ten nośnik.

Uzyskiwanie odpowiedzi TAK/NIE

Potrzebujesz wejść w stan alfa, jasno skupić się na swoim pytaniu, na które chcesz uzyskać
odpowiedź. Poniżej opisano całą procedurę:

1. Otwórz urządzenie. Kiedy nie jest ono używane, wskaźniki częstotliwości powinny być
ustawione na 0-0 lub 0-100. Wskaźnik intensywności powinien być przekręcony w kierunku
 przeciwnym do ruchu wskazówek zegara i nastawiony na zero. Przycisk neutralizacji
powinien być w pozycji zwykłej (co oznacza brak neutralizacji). Włącznik powinien być w
pozycji „wyłączony”. Maszyna nie powinna być podłączona do prądu elektrycznego ani do
zasilacza. Miejsce na świadka powinno być puste.
2. Włącz zasilacz do gniazdka w ścianie i do maszyny. Włącz przycisk zasilania. Nie jest to
niezbędne dla badań i analiz, ale włącz zasilanie mimo to.
3. Ustaw wskaźniki częstotliwości na 0-0 lub 0-100. Ustaw pokrętło intensywności na 0..
4. Przesuń przełącznik neutralizacji w dół, na 20 sekund, potem z powrotem do góry. W ten
sposób zneutralizujesz całą maszyną. Przesuwanie magnesu falistymi ruchami nad miejscem
na świadka, płytką badawczą oraz całym urządzeniem także jest prymitywną metodą
neutralizacji.
5. Miejsce na świadka powinno być puste.
6. Jasno sformułuj swoje pytanie tak, aby można było nań udzielić odpowiedzi tak lub nie.
Dla utrzymania skupienia, może być pomocnym zapisanie tego pytania.
7. Określ w swoim umyśle, w jaki sposób odpowiedź na twoje pytanie zostanie wyrażona na
maszynie radionicznej. Pierwszy sposób to odpowiedź tak, jeśli styk uzyskasz przy
intensywności równej 0, a nie – jeśli przy zerowej intensywności nie będzie styku. Drugi
sposób to odpowiedź tak, jeśli styk uzyskasz przy intensywności od 0 do 50, a nie, jeśli styk
pojawi się przy intensywności od 51 do 100. (Trzecia metoda jest modyfikacją drugiej:
odpowiedź nie to styk w przedziale 51 - intensywności 99, natomiast styk przy
intensywności 100 oznacza, że pytanie jest źle sformułowane i trzeba je przemyśleć jeszcze
raz). Twoja konwencja mentalna musi być spójna, logiczna i stała. Praktykuj, zadając
pytania, na które można uzyskać oczywiste odpowiedzi tak / nie aby określić, która
konwencja najlepiej działa w twoim przypadku.
8. Poruszaj owalnymi ruchami palcami prawej (kub lewej) ręki po płytce badawczej,
zataczając za każdym razem około 7-8 cm owal, w tempie ok 2 ruchów na sekundę.
9. Zgodnie z przyjętą przez ciebie konwencją, ustal poprzez moment uzyskania, czy
odpowiedź na twoje pytanie brzmi tak czy nie.

Materializacja życzeń

Jest to funkcja doświadczalna, której nie wymieniono w oryginalnych materiałach G. Hieronymusa.

Jest podobna do znajdowania częstotliwości choroby, lecz w takim przypadku szukamy czegoś, co
jest korzystne dla nas. Kiedy uda się określić dokładną częstotliwość, pozwól maszynie działać
samej, dla osiągnięcia właściwego efektu. Jest to życzenie, dlatego możliwe że będziesz
potrzebował być twórczym w kwestii, jak przygotować właściwego świadka (oraz ewentualny
odczynnik; tu można posłużyć się różnymi symbolicznymi systemami, jak np. kartami czy runami).

Lekcja 4
(Rzeczy najciekawsze, czyli:)
Kontrowersyjne procedury: od znajdowania osób zaginionych po komunikację z szybkością
ponadświetlną.

Maszyna Hieronymusa była eksperymentalnie używana do tego typu badań; poniżej prezentujemy
niektóre z nich dla zainspirowania twojej wyobraźni.

Śledzenie astronautów na pokładzie Apollo

Hieronymus został zachęcony do tego eksperymentu dzięki zdolności maszyny do analizowania GV
marynarzy zanurzonego okrętu podwodnego. Energia eloptyczna najwyraźniej nie słabnie wraz z
odległością ani tez blokowana przez metalowy kadłub i wodę. W związku z tym stwierdził, że
astronauci misji Apollo mogą także dostarczyć okazji do ciekawego testu.
Uzyskał dobrej jakości, kolorową fotografię astronautów misji Apollo 8 i 11 i śledził
przebieg obu misji. W czasie wyprawy Apollo 11 używał fotografii pojedynczych astronautów jako
świadków do badań, standardowo mierząc aktywność biologiczną i witalność każdego z nich,
począwszy od okresu na 2 dni przed startem do końca kwarantanny po powrocie.
Pola jonowe, pasy radiacji, duże odległości w przestrzeni ani także Księżyc jako ciało
niebieskie nie blokowały ani nie spowalniały odczytów eloptycznych, w przeciwieństwie do
standardowej telemetrii. (Tu małe sprostowanie: G. Hieronymus pisał w swoich notatkach, że w
chwili gdy kapsuła Apollo 8 znalazła się po ciemnej stronie Księżyca, odczyt danych urwał się
gwałtownie, ponieważ dostęp promieni eloptycznych niesionych przez światło Słońca został
odcięty przez Księżyc (który znalazł się pomiędzy kapsułą, a Słońcem. W tym czasie łączność
radiowa wciąż były dostępna. Na postawie: https://radionicsspectro.com/2017/03/20/hieronymus-
monitors-astronauts-in-orbit-around-moon/).
Hieronymus odkrył pas bardzo niebezpiecznego promieniowania, rozciągający się od
wysokości ok 104 km do 5 metrów nad powierzchnią Księżyca. Powierzchnia naszego satelity była
wolna od jakichkolwiek szkodliwych efektów. Więcej informacji znajdziesz w rozdziale 8 „The
story of eloptic energy”.
Wykrywanie życia na innych planetach
Hieronymus wiedział, że energia eloptyczna może być przenoszona przez światło tak samo,
jak jest przewodzona z pomocą kabli. Stworzył teleskop optyczny wycelowany w planetę i skupił
światło uzyskane z teleskopu na terminalu wejściowym maszyny. Teleskop był poruszany zgodnie z
ruchem planety, więc pozostawała ona wystarczająco długo w polu widzenia, aby przeprowadzić
pełne badanie emanacji eloptycznych tej planety.
Odkrył on, że na planecie były ślady życia, ale nieco innej natury, niż życie na ziemi.
Niektóre narządy były aktywne, innych brakowało. Nie udało się ustalić, czy życiem tym były
zwierzęta, rośliny czy bakterie. (Moim zdaniem życie to mogło być w formie eterycznej, a więc
niewidoczne dla oka człowieka).

Doświadczenia z komunikacją szybszą od światła

Hieronymus przeprowadził eksperyment z komunikacją między dwoma punktami, w którym
sygnał nie osłabł i podróżował szybciej od światła. Zbudował transmiter, w którym zawarł trzy
próbki metali. Próbki te były w stanie emitować energie eloptyczne, każda inną. Odbiornikiem był
Analizator Atomowy połączony z zespołem trzech pryzmatów. Każdy pryzmat był nastrojony na
inną próbkę metalu. Fotografie próbek były też obecne w jako świadkowie.
Hieronymus przypisał emisji każdej z metalicznych próbek „kropkę”, „kreskę” lub odstęp, wg
schematu kodu Morse'a. System faktycznie zadziałał. Hieronymus zaproponował, aby szpiedzy
komunikowali się sekretnie w taki sposób.

Próby zmieniania pogody

Podręcznik „Cosmiculture” zawiera opis procedury zmieniania pogody. Jeśli masz zamiar
spróbować, zgłoś to do odpowiednich władz w rejonie,w którym chcesz zmienić pogodę.
Stwarzanie deszczu dla rolnictwa oraz zmian temperatury to najpopularniejsze zmiany pogody.

Wpływanie na czakry, energie duchowe i metafizyczne, rozwój umysłu

Podręcznik „Cosmiculture” podaje także bardzo dobre częstotliwości dla manipulowanie energiami
czakr i obszarów astralnego, duchowego, emocjonalnego i mentalnego. Między tymi sferami
zachodzą skomplikowane relacje wzajemne. Istnieje wiele obszarów do badań. Możesz uczynić
swoje sny bardziej kolorowe i sugestywne, zwiększyć swoje zdolności psychiczne, podróżować
astralnie, świadomie śnić dzięki odpowiedniemu użyciu maszyny radionicznej.
Praca z punktami akupunktury
Zamiast używać cewki wewnętrznej płytki badawczej do transmisji korzystnych skutków na
klienta, możemy połączyć klienta z maszyną z pomocą odpowiednio podłączonych elektrod.
Końcówki elektrod mogą być użyte do stymulacji punktów akupunktury.
Możesz eksperymentować z różnymi częstotliwościami zastosowanymi w różnych
punktach. Do ciała klienta można podłączyć jedną elektrodę: wówczas druga może być trzymana
przez klienta w ręce lub też obie elektrody mogą dotykać ciała klienta – wtedy naraz stymulujemy
dwa punkty.

Określanie składu atomowego and względnej ilości składników w próbkach

Analizer Atomowy jest specjalistycznym urządzeniem, które wykrywa obecność i ilość składników
na poziomie atomowym. Używa pryzmatu dla wydzielenia promieniowania eloptycznego
poszczególnych pierwiastków. Jednakże nawet nie mając takiego urządzenia, możemy prowadzić
badania podobnego typu.
Próbkę umieszczamy w miejscu na świadka, a wskaźniki częstotliwości ustawiamy na pierwiastek,
którego obecność chcemy wykrywać. Odpowiednie częstotliwości możemy znaleźć np. w
podręczniku „Cosmiculture” G. Hieromymusa. Np załóżmy, że sprawdzamy obecność żelaza.
Ustaw wskaźniki częstotliwości i skorzystaj z pokrętła intensywności dla określenia, czy jest styk i
dla jakiej wartości intensywności. Niska intensywność oznacza małą zawartość żelaza, wysoka –
wysoką zawartość tego pierwiastka. Nie jest ona określona liczbowo w gramach, ale ilościowo jako
miara względnej ilości żelaza. Pierwiastki radioaktywne emitują więcej energii na gram, a energia
ta jest mierzalna w dalszej odległości od próbki. Będzie więc mierzalna radioniczne nawet, gdy
radioaktywna próbka nie będzie obecna w maszynie, lecz znajdzie się niedaleko niej.

Znajdowanie zaginionych osób

Przeprowadzono pewne eksperymenty radioniczne celem zlokalizowania zaginionych osób. Jest to
technika zaawansowana, wymagająca zdolności projekcji swoich myśli i talentu. Fotografia
zaginionej osoby jest stosowana jako świadek i umieszczona w maszynie, natomiast test GV
pozwala określić, czy osoba na zdjęciu jeszcze żyje.
Dodatkowo używa się specjalnego próbnika. Jest to mała cewka na końcu nieprzewodzącego
uchwytu o kształcie ołówka. Jest on podłączony do wejścia maszyny radionicznej. Do badania
potrzeba jeszcze fotografii lotniczej obszaru, na którym poszukujemy danej osoby. Próbnik jest
poruszany nad zdjęciem lub po nim, a uzyskanie styku wskazuje na obszar, gdzie znajduje się
poszukiwana osoba. Zbliżenie zdjęcia lub dokładniejsza mapa pozwalają bardziej precyzyjnie
zlokalizować przedmiot poszukiwań.
Jest możliwość użycia próbnika podłączonego tylko do jednego gniazda wejściowego w maszynie
(czerwonego). Podłączenie do czarnego gniazda wejściowego można pominąć. Można też
podłączyć doń metalową płytę, na której będzie położona mapa lub zdjęcie używane do lokalizacji.
Alternatywną metodą lokalizowania osób na mapie jest zastosowanie projekcji myśli. Zadane
pytanie dotyczy szerokości geograficznej (wschód – zachód) poszukiwanego obiektu, a próbnik jest
poruszany wzdłuż linii szerokości (równoleżników) zaznaczonych na mapie lub zdjęciu lotniczym.
Następnie określamy długość geograficzną (północ – południe) w ten sam sposób, dokładniej
lokalizując poszukiwany obiekt.
Do celów doświadczalnych możesz użyć map z internetu lub lotniczych zdjęć, np. z Google Earth
lun Mapquest.

Znajdowanie zaginionych przedmiotów lub przedmiotów, złóż etc

Jest to podobne do znajdowania zaginionych osób, co opisano powyżej. W miejscu na świadka
umieszczamy zdjęcie poszukiwanego obiektu lub kawałek przedmiotu, grudkę pierwiastka, etc.
Jeśli jest to substancja metaliczna, można nastawić wskaźniki częstotliwości na odpowiednią
częstotliwość; wówczas nie trzeba mieć świadka. Można też ustawić wskaźniki na 0-0 lub 0-100.
Użyj próbnika podłączonego do wejścia do maszyny dla skanowania mapy. Możesz także
skorzystać z projekcji myśli zamiast obrazu lub próbki substancji w miejscu na świadka.

Generator Chi, generator orgonu, kryształy pod płytką badawczą

Współczesne urządzenia radioniczne stają się coraz bardziej czułe dzięki dodaniu do nich
kryształów lub generatorów energii witalnej. Najlepsze miejsce do umieszczenia tego typu
dodatków jest pod płytką badawczą – można tam umieścić przestrzeń dla tego typu elementów. Inni
badacze rzeźbią lub rysują pod płytką badawczą symbole takie jak np. gwiazda Dawida. Można
mieć wiele przyjemności, eksperymentując z własnymi pomysłami w tej dziedzinie. Zawsze
możemy odkryć coś nowego!

Przewodniki i izolatory energii eloptycznej

Poniżej wymieniono materiały, o których G. Hieronymus pisał w swoich pracach, że przewodzą
energię eloptyczną:
1) Bezpośrednie światło słoneczne oraz fluorescencyjne są potężbnymi przewodnikami promieni
eloptycznych. Musisz osłaniać wszelkie przewodniki metalowe przed tymi rodzajami światła
aby nie tracić sygnału eloptycznego.
2) Powietrze jest w stanie przewodzić promienie eloptyczne.
3) Pleksiglas oraz akryl (nawet pomalowany na czarno) przewodzą promienie eloptyczne.
4) Szkło pyreksowe przewodzi promienie eloptyczne i nie zachowuje ich śladów.
5) Wilgotne drewno przewodzi prąd eloptyczny i zachowuje jego ślad na chwilę.
6) Czerwony, brązowy i zabarwiony bakelit przewodzi prąd (eloptyczny).
7) Żywica, talk
8) Mika

Poniżej wymieniono materiały, o których G. Hieronymus pisał w swoich pracach, że izolują od

energii eloptycznej:
1) Czarny bakelit, zarówno czysty jak i wzmocniony papierem blokuje promienie i prądy
eloptyczne.
2) Plastikowe woreczki blokują promienie i prądy.
3) Większość matowych, nieprzejrzystych otulin kabli blokuje promienie i prąd eloptyczny.
4) Suche drewno i papier blokują promienie i prąd eloptyczny.
5) Wosk (floor wax) blokuje promienie i prąd eloptyczny.
6) Lakiery (enamel varnish) oraz czarna farba w sprayu blokują promienie i prąd eloptyczny.
Opcjonalne modyfikacje i dodatki

 Używaj srebrnego lutowania.

 2 extra large pickup coil wells with banana jacks to connect to input and output terminals on
the machine. The coils will be square, mounted under a piece of black eloptic transparent
plexiglas 12" x 12", with rubber feet, 2 banana terminals, and two double terminated banana
jumper cables, all for each of the 2 wells. You can place gallon jugs on it, or multiple
reagents. This way it is easy to keep clean, and is recommended by Hieronymus.

 Dwa próbniki, każdy na ok 1 m kablu, podłączone do wtyków bananowych, do przyłączania

do gniazd wejścia / wyjścia w maszynie; mogą być zastosowane np. do terapii punktów
akupunkturowych, jako ręczne wzmacniacze sygnału wejściowego lub dla przekazania
emisji do konkretnego miejsca na ciele klienta.
 Wtyczka na zasilanie 9V, dzięki czemu maszyna będzie mogła być używana także w terenie.
 Minutnik i przełącznik pozwalający ustawić czas emisji na minutniku.
 Antena podłączona do czerwonego gniazda wyjściowego dla zwiększenia siły działania i
zasięgu emisji; może być teleskopowa, ok 60 cm długości.