WALKA JAKUBA Z BOGIEM – Rdz 32, 25-32

1. „Został sam jeden”. Jakub zostaje sam na modlitwie. Tak naprawdę to podczas modlitwy
zawsze jesteśmy sami przed Bogiem. Jesteśmy sami z naszym cierpieniem, z tajemnicą
naszego krzyża, z naszymi ranami, naszym lekami.
2. Żaden nawet z najbliższych nam ludzi nie jest w stanie zrozumieć co się dzieje w mojej duszy.
Jesteśmy samotni pośród wielkiego tłumu.
3. „Ktoś zmagał się z nim” – modlitwa to bardzo często zmaganie. Modlitwa jest walką i
krzyżem. Człowiek który wchodzi w życie duchowe musi zacząć umierać dla siebie. Bóg
przychodząc oczyszcza a to boli!
4. Nie udawaj przed Bogiem, że jesteś silny, mocny, niezależny. Miej odwagę powiedzieć: „Nie
czuję Cię! Nie widzę”.
5. CZY WALCZYSZ NA MODLITWIE? Z CZYM SIĘ ZMAGASZ?
6. Jakub zmagał się aż do jutrzenki”. Tą jutrzenką – wschodzącym słońcem jest Jezus
Chrystus. Zmaganie z Bogiem trwa dotąd, aż Krzyż i Zmartwychwstanie zajaśnieją w twoim
życiu.
7. Zmagaj się z Bogiem! Bóg dotknął stawu biodrowego Jakuba i wywichnął go. Czyni coś
niepojętego: zamiast go wzmocnić to jeszcze go okaleczył. Bóg rani Jakuba. Bóg rani
człowieka poprzez historię: pozwala działać złu! Bóg daje ci Krzyż!: bo on stawia cię w
prawdzie.
8. Często nosisz w sobie żale, pretensje: „Dlaczego tak jest, dlaczego cierpię, dlaczego Bóg do
tego dopuścił?”. Zobacz, że twoja rana jest miejscem, w którym On chce się z tobą spotkać.
Bóg chce się spotkać z tobą w historii twego życia, w twoich zranieniach. Twoje rany, to
miejsce za którym tęskni Bóg, ponieważ tam objawia się w twoim życiu.
9. Bóg dotknął Jakuba. Nie maże on od tej chwili stać sam. Musi mieć laskę: to symbol Krzyża
Jezusa. Jakub wie, że nie poradzi sobie sam: musi się o coś podpierać. Zobacz na Jana Pawła
II: krzyż który nosił był jego laską!
10. CO JEST TWOJĄ PODPÓRKĄ? NA CZYM OPIERASZ SWOJE ŻYCIE?
11. Kiedyś w Kościele nie było ławek, w domach modlitwy wszyscy stali i podpierali się laskami,
szczególnie w czasie nocy paschalnej. Każdy z nas ma mieć swoją laskę.
12. Jeśli cierpisz, przeżywasz nieporozumienia w rodzinie, zmagasz się z chorobą, weź do ręki
KRZYŻ! Wesprzyj się na nim; on stanie się dla ciebie źródłem życia.
13. Wschodzi zorza, wschodzi jutrzenka. Gdy walczysz z Bogiem, On objawia ci Chrystusa jako
Pana Życia! Jezus zmartwychwstał i ma moc obdarzenia cię nowym życiem!
14. „Nie puszczę Cię, dopóki mi nie pobłogosławisz” – Jakub walczy o Boże błogosławieństwo.
Jest zdeterminowany. Ma odwagę wadzić się z Bogiem: żąda tego, co Bóg przecież obiecuje!
15. O CO PROSISZ BOGA? CZY O JEGO BŁOGOSŁAWIEŃSTWO?
16. „Jakie jest twoje imię?” – Bóg się pyta o tożsamość człowieka. Kim jesteś? Bóg zmienia imię
Jakubowi na Izrael. Bóg objawia człowiekowi, kim jest, jaka jest tożsamość. Na modlitwie
odkrywamy kim jesteśmy, odzyskujemy tożsamość. Poza Bogiem człowiek przestaje istnieć.
Tylko w Bogu mamy istnienie.
17. Jakub pyta się: „A jakie jest twoje imię?” – chcemy poznać Boga, jaki On jest, szufladkujemy
Go, nadajemy nazwy. Ale Bóg jest Inny!!! Bóg jest Tajemnicą! Nigdy nie uwięzimy Boga w
naszych schematach myślenia. On jest INNY!
18. „Mimo że widziałem Boga twarzą w twarz, ocaliłem życie” – Jakub po modlitwie, po walce
z Bogiem jest już inny, przemieniony.
19. „Słońce już wschodziło, kiedy Jakub przechodził przez Penuel utykając na nogę” – Jakub
z laską kontynuuje swoją wędrówkę. Spotkał Boga, odnalazł swoją tożsamość, pokochał swój
krzyż. Nie chce ufać sobie, ale Bogu!
20. CZY ODNALAZŁEŚ JUŻ BOGA W SWOIM ŻYCIU, W SWOIM KRZYŻU?