BEZPŁATNA GAZETA TORUŃSKA | NR 103 | 2 LUTEGO 2018 | ISSN 4008-3456 | NAKŁAD 25 000 EGZ.

www.tylkotorun.pl

Odkryj najnowszą ofertę s. 16

Taki jest Tylko Toruń

Zapach farb van Gogha

Film animowany „Twój Vincent” został niedawno nominowany do Oscara. Marta Brodowska, toruńska
artystka, miała okazję brać udział w początkowym etapie tworzenia produkcji. Nam opowiada
o kulisach powstawania tego malarskiego dzieła kinematografii

6 REKLAMA

Tylko Toruń . 2 lutego 2018

 2 FELIETON
W ydawca „T ylko T oruń ” korzysta z usług i poleca usługi kancelarii prawnej „P łaza i W spólnicy ”
Workuta – Chicago
RADOSŁAW RZESZOTEK
Redaktor naczelny Tylko Toruń
Gdy Adam Bielecki i Denis
Urubko sprowadzali z Nanga Par-
bat francuską himalaistkę, a w za-
ciszach eleganckiej siedziby PiS
ważyły się losy polsko-amerykań-
skich stosunków dyplomatycz-
nych, zadzwonił do mnie kolega
z dalekiej, rosyjskiej Workuty. Do
wydania dziesiątej części jego gór-
Naród kryształ
mec. ŁUKASZ PŁAZA
Kancelaria Płaza i Wspólnicy
Marszałek miał na temat nas,
Polaków, dość nieprzyzwoite po-
wiedzenie - obecnie szykuje się,
że pod groźbą kary będzie można
cytować tylko pierwszą jego część,
że naród wspaniały.
Wielkość narodów można po-
znać też po tym, że potrafią stanąć
twarzą twarz ze swoją nie zawsze
wygodną przeszłością. A krysz-
tałowo czystych narodów i ludzi
‘‘
I to jest ważne: pamiętać, że
są ludzie znacznie bardziej ode mnie in-
teligentni i starać się ich czymś zasko-
czyć.
• DZIEŃ DOBRY!
niczej emerytury na połączenie z
Polską skłonił go materiał w puti-
nowskiej telewizji opowiadający o
dobrych zmianach w Warszawie,
która przestała karnie wykonywać
rozkazy z Brukseli i nareszcie po-
stawiła się imperialistycznym Sta-
nom Zjednoczonym. „Zaczynacie
mądrzeć” – skwitował zadowolony
po prostu nie ma. Nawet kanon
świętych kościoła pokazuje w
większości ludzi, którzy potrafi-
li stanąć twarzą w twarz ze swoją
przeszłością i zmienić swoje życie.
Na szczęście ustawowo będziemy
zwolnieni z tego dylematu, te-
raz będziemy kryształowo czyści.
Sami „Sprawiedliwi wśród Naro-
dów Świata”.
Trudno przyjąć do wiadomo-
Artur Andrus
artysta kabaretowy
z ponownego „zbliżenia” naszych
narodów i dodał, że musimy się
bardziej starać, to może Putin
pozwoli nam odzyskać kawałek
Ukrainy.
Nigdy wcześniej żaden z moich
rosyjskich znajomych nie dzwonił,
żeby pogadać o polityce. Tak jak ja
nigdy o nią nie pytałem kolegów
z podstawówki, którzy wyemi-
growali przed upadkiem komuny
do Chicago i San Francisco. Na
połączenie międzykontynentalne
wydawać za dużo nie chciałem, na-
pisałem więc do nich za pośrednic-
twem Facebooka. Co tam słychać
w Ameryce? Koleżanka z pary do
krakowiaczka na pierwszomajowej
akademii oddzwoniła – wyraźnie
ści, że będąc jednocześnie ofiarą,
nie każdy był bohaterem. Trud-
no przyznać, że w naszej historii
dopuściliśmy się rzeczy złych i
krzywdzących. Mamy całą listę
niegodziwości. Od wieków śred-
nich po współczesność.
Nie musimy zawsze przepra-
szać za nasze winy, ale czas się
z nimi rozliczyć. Bohaterstwo
tysięcy nie zmienia postawy in-
nych. Nie zaprzeczymy faktom.
Ot, najgorszy czas XX wieku. Byli
szmalcownicy i nie było ich stu czy
dwustu. Byli ludzie, którzy kibico-
wali niemieckim nazistom. Byli ci,
którzy wspierali pogromy, bo mieli
swój własny interes w pogromach.
Byli ci, którzy w Kielcach brali
udział w pogromie, byli ci, którzy
w ’68 mazali gwiazdy na drzwiach
Tylko Toruń . 2 lutego 2018
stopka redakcyjna
natchniona akcją ratunkową pod
Redakcja „Tylko Toruń”
Nanga Parbat. „Ale wiesz, tutaj
Toruń, ul. Skłodowskiej-Curie 41
nikt nie pisze o naszych bohate-
rach, ale o antysemickim nowym redakcja@tylkotorun.pl
prawie trąbią co chwilę” – wes- Wydawca
tchnęła. Fundacja MEDIUM
Kiedy sześć lat temu byłem w
Redaktor naczelny
Rosji po raz ostatni, nie raz słysza-
łem: wy, Polacy, wolicie na Zachód Radosław Rzeszotek
niż do nas, Słowian. A ta sama ko- Sekretarz redakcji
leżanka z Chicago z dumą wrzu- Łukasz Piecyk (tel. 733 842 795)
cała na Facebooka zdjęcia swoich
dzieci z wycieczki po ojczyźnie Redaktor wydania
matki. Kinga Baranowska
Żałuję, że nie mam jakichkol- Dział reportażu i publicystyki
wiek znajomości w Izraelu, ale to Robert Kamiński
w sumie dobrze, bo nikt przynaj-
mniej nie namaluje gwiazdy Dawi- Dział informacyjny
da na moich drzwiach. Michał Ciechowski, Katarzyna Ochocka,
Piotr Gajdowski
Kultura
i nosili transparenty. Michał Ciechowski
To też jest nasze niewygodne
dziedzictwo. I żadna ustawa nam
tego nie wymaże. Powiedzmy so-
Sport
Karol Żebrowski
bie wprost - nigdy nie byliśmy Zdjęcia
idealni, bo żaden naród nie jest. Łukasz Piecyk
Pytanie, dlaczego niektórzy nie
Korekta
potrafią przyznać, że nasi współo-
bywatele nie zawsze byli herosami. Piotr Gajdowski
Kolonizacja wojskowa, pogro- REKLAMA
my, getto ławkowe, granatowa po-
Justyna Tobolska
licja, szmalcownicy, bierni sąsiedzi
- to też my. Powiedzmy wprost,
(GSM 603 285 530),
nie wszyscy byliśmy bohaterami. Iwona Zuchniak
Czemu zatem nas na siłę gloryfi- (GSM 500 324 572),
kować? Karol Przybylski
Francuzi zmierzyli się z Vichy, (GSM 665 169 292),
Norwegowie z Quislingiem - my
Małgorzata Kramarz
nigdy z demonami przeszłości.
Moze lepiej to przepracować (jak (GSM 607 908 607),
mawiają terapeuci) niż wypierać? Paweł Skraba
(GSM 661 903 202),
Cytat numeru Adrian Stelmaszyk
(GSM 535 405 385)
reklama@tylkotorun.pl
Skład
Studio Tylko Toruń
Druk
Drukarnia Polska Press Bydgoszcz
ISSN 4008-3456
Redakcja nie odpowiada za treść ogłoszeń.
***
Na podstawie art.25 ust. 1 pkt 1b ustawy z dnia
4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach
pokrewnych. Fundacja MEDIUM zastrzega, że
dalsze rozpowszechnianie materiałów opublikowa-
nych w “Tylko Toruń” jest zabronione bez zgody
wydawcy.
 4 MIASTO • W 2020 ROKU ZNAJDZIEMY SIĘ W NOWEJ TRAMWAJOWEJ RZECZYWISTOŚCI

Torem przez Toruń

Nowy węzeł przesiadkowy w al.
św. Jana Pawła II, nowe torowiska
oraz przebudowany układ drogo-
wy na pl. Rapackiego – tak wyglą-
dać będzie rewolucja, która ma
poprawić jakość funkcjonowania
toruńskiej komunikacji miejskiej.
Jak koncepcja ta zmieni ruch w
mieście?
Umowa na realizację projektu
„Przebudowa układu torowo-dro-
gowego w ul. Wały gen. Sikorskiego
i al. św. Jana Pawła II wraz z budo-
wą pasa tramwajowo-autobusowe-
go w Toruniu – BiT-City II” podpi-
sana została 23 stycznia. Koncepcja
zakłada przebudowę jednego z naj-
bardziej newralgicznych punktów
miasta. Jak zmiany te wyglądać
będą w praktyce?
Na pl. Rapackiego, tuż przed
przejściem dla pieszych łączącym
Stare Miasto z Bydgoskim Przed-
mieściem, w 2020 r. powstanie zin-
tegrowany węzeł przesiadkowy dla
autobusów i tramwajów. Jego budo-
wa połączona zostanie z moderni-
zacją al. św. Jana Pawła II i mostem
im. Piłsudskiego.
- Zadaniem wykonawcy bę-
dzie zaprojektowanie sygnalizacji
świetlnej w taki sposób, aby ruch na
pl. Rapackiego odbywał się w spo-
sób płynny – tłumaczy Wojciech
Alfut, dyrektor Działu Projektów
Infrastrukturalnych Miejskiego
Zakładu Komunikacji w Toruniu. –
Pojazdy komunikacji miejskiej, wy-
jeżdżające ze wspomnianego węzła
w kierunku mostu, będą bezkoli-
REKLAMA
Przed nami wielka komunikacyjna rewolucja. Zapoczątkowały ją konsultacje
społeczne i przedstawienie koncepcji dla zmian m.in. na pl. Rapackiego
Według danych Urzędu Miasta z węzła przesiadkowego na al. Solidarności w godz. 7-17 korzysta
15 tys. osób. Jak ta liczba rozłoży się po zmianach?
zyjnie włączały się do ruchu.
Z pl. Rapackiego tramwajem
będziemy mogli dojechać ul. Wały
gen. Sikorskiego do al. Solidarno-
ści, jak również nowym torowi-
skiem wzdłuż al. św. Jana Pawła II
włączyć się na pl. Niepodległości w
trasę linii nr 2. Czy skrzyżowanie
Kraszewskiego, al. św. Jana Pawła II
i Czerwonej Drogi będzie dla kie-
rowców jeszcze większą zmorą? Jak
się dowiedzieliśmy, wprowadzona
zostanie tam sygnalizacja świetlna.
- Tam, gdzie pojawia się tram-
waj, instalowane będą sygnaliza-
cje świetlne – tłumaczy Wojciech
Alfut. – Związane jest to przede
wszystkim z bezpieczeństwem kie-
rowców i pieszych.
W zaprezentowanej koncepcji
od planowanego węzła przesiad-
Michał Ciechowski
kowego w stronę Urzędu Marszał-
kowskiego w śladzie torowiska
poprowadzony zostanie buspas.
Wydzielone miejsce dla autobusów
umożliwi pojazdom dotarcie do
wyznaczonego przystanku na czas
w godzinach szczytu. Przyjęta kon-
cepcja zyskała największe uznanie
mieszkańców w trakcie konsultacji
społecznych.
Jednak zmiany w obrębie pl. Ra-
packiego to nie koniec drogowych
rewolucji. W mieście rozpoczęły
się konsultacje społeczne związane
z liniami komunikacji miejskiej.
Tak zwana remarszrutyzacja, czyli
działania związane z rozbudową i
modyfikacją transportu miejskiego,
mają za zadanie poprawić łączność
pomiędzy skrajnymi częściami
miasta, a także nowymi osiedlami
powstającymi na obrzeżach Toru-
nia.
Jednym z założeń remarszru-
tyzacji jest uwzględnienie w sieci
transportowej miasta nowej linii
tramwajowej do osiedla JAR. Z
trasy biegnącej przez Chełmińskie
Przedmieście skorzystamy naj-
prawdopodobniej już od 2021 r.
Do obsługi północnej części
miasta stworzone zostałyby dwie
linie: nr 6, z osiedla Na Skarpie
przez al. Solidarności do osiedla
JAR, oraz nr 7, wiodąca z pętli przy
Motoarenie przez węzeł na al. So-
lidarności i dalej przez Szosę Cheł-
mińską ulicami: Długą, Legionów,
Polną oraz Watzenrodego.
Czy nowe torowisko, które po-
łączone zostanie z al. Solidarności,
oraz drugi węzeł przesiadkowy na
pl. Rapackiego zmienią funkcjo-
nowanie komunikacji miejskiej?
Które linie zyskamy, a które zosta-
ną wygaszone? O tym zdecydować
mogą mieszkańcy.
Jak czytamy na oficjalnej stronie
miasta, głównym celem remarszru-
tyzacji jest podniesienie efektyw-
ności podróżowania. Wśród pro-
pozycji zmian pojawiły się m.in.
te wprowadzające wyrównaną
czasowo częstotliwość kursów, eli-
minację linii autobusowych oraz
tramwajowych, które powielają
swoje trasy, zwiększenie częstotli-
wości kursów na głównych ciągach
komunikacyjnych czy wprowadze-
nie linii osiedlowej, poprzez którą
mieszkańcy dotrą do przystanków
przy trasach o wysokiej częstotli-
wości kursów.
Te właśnie propozycje będą mo-
gli skomentować torunianie w trak-
cie konsultacji społecznych. Ponad-
to w ankietach będą mogli zawrzeć
także swoje opinie dotyczące roz-
wiązań komunikacyjnych.
Czasu na działanie jest dużo.
Magistrat na opinie mieszkańców
czeka do 30 kwietnia. Można je
przesyłać do urzędu mailem na
adres: konsultacje@um.torun.pl
lub poczekać do rozpoczęcia cyklu
spotkań z prezydentem Michałem
Zaleskim i na nich przekazać swoje
uwagi.
Kolejne spotkanie, związane z
omówieniem propozycji i stwo-
rzonych na ich podstawie analiz,
zorganizowane zostanie podczas
kolejnego etapu konsultacji.

Tylko Toruń . 2 lutego 2018


O mieście, drzewach i dziurach
Aplikacja mobilna Torunia cieszy się dużą popularnością. Jakie są dalsze plany
magistratu w tej dziedzinie?
Michał Ciechowski | fot. Łukasz Piecyk
Wystarczyły cztery lata, aby licz-
ba użytkowników aplikacji Toruń
Porusza wzrosła dziesięciokrot-
nie. Według statystyk pobrano ją
już pięćdziesiąt tysięcy razy. Czy
w najbliższym czasie powstaną
kolejne mobilne usługi, uspraw-
niające funkcjonowanie w mie-
ście?
Przy jej pomocy kupisz bilet,
zapoznasz się z aktualnymi wyda-
rzeniami związanymi z miastem
oraz kalendarzem imprez. Tam
także sprawdzisz prognozę pogody.
Aplikacja mobilna Toruń Porusza,
która zadebiutowała na systemie
Android w połowie czerwca 2014 r.,
zyskuje coraz większe uznanie.
- Na podstawie wyszukiwań
danych można powiedzieć, że w
grupie osób pobierających aplika-
cję większość stanowią mieszkańcy
miasta – tłumaczy Anna Kulbic-
ka-Tondel, rzeczniczka prasowa
Urzędu Miasta. – Wśród najczę-
ściej używanych modułów wy-
szczególnić możemy „komunikację
miejską”, „newsy” i „wydarzenia”.
Użytkownicy poszukiwali także
obiektów związanych z historią
miasta, sprawdzali prognozę pogo-
dy i mapy.
Program sprzężony z miejską
stroną pozwala użytkownikom
„apki” mieć stały dostęp do naj-
nowszych informacji związanych
z funkcjonowaniem miasta. Bez-
płatna, dostępna w dwóch językach
– polskim oraz angielskim – daje
możliwość korzystania szerokiemu
gronu odbiorców.
Mimo wielu możliwości jej
użytkownicy wciąż wskazują błędy,
które utrudniają poprawne funk-
cjonowanie usługi.
- Prowadzone są działania, które
mają usprawnić aplikację i dostoso-
wać ją do wymogów nowych syste-
mów iOS oraz Android – podkreśla
Anna Kulbicka-Tondel. – Ponadto
wdrażane są nowe funkcje.
Choć usługa ta jest jedynym
oficjalnym programem miejskim,
funkcjonują także aplikacje dzie-
dzinowe, jak Ekotoruń czy Ptaki w
mieście. Pierwsza stworzona zosta-
ła do potrzeb monitorowania jako-
ści stanu powietrza, druga zaś zwią-
zana jest z edukacją przyrodniczą.
Od kilku lat prezydent Michał
Zaleski przyznaje nagrody studen-
tom Uniwersytetu Mikołaja Koper-
nika broniącym swoich prac w ra-
TORUŃ W SMARTFONIE • MIASTO 5
mach przedmiotu programowanie
zespołowe na Wydziale Matematy-
ki i Informatyki. Wśród wyróżnio-
nych zdarzają się aplikacje, które
mają potencjał miejski. Kilka lat
temu powstał więc pomysł stworze-
nia usługi wyszukującej na cmen-
tarzach komunalnych nagrobki, a
w okolicy starówki wolne miejsca
parkingowe.
- Rzeczywiście nagradzane były
rozwiązania dotyczące wspomnia-
nych aplikacji. Podjęte były także
analizy możliwości wdrożenia tych
rozwiązań do codziennego użytku
– informuje Paweł Piotrowicz, dy-
rektor Wydziału Komunikacji Spo- Dzięki aplikacji Toruń Porusza można sprawdzić m.in. kalendarz
łecznej i Informacji Urzędu Miasta wydarzeń w mieście.
Torunia. - Ostatecznie jednak po-
szliśmy inną drogą. może być zrealizowany w przy- Piotrowicz. – Ich użytkownicy będą
Miejska spółka zarządzająca padku pojawienia się możliwości mogli w prosty sposób wskazywać
cmentarzami komunalnymi wdro- pozyskania środków zewnętrznych miejsca i wprowadzać opisy, a resz-
żyła system Grobonet, umożliwia- na budowę Inteligentnego Systemu ta procesu będzie już należeć do
jący łatwe wyszukiwanie nagrob- Transportowego. służb miejskich. Usługi te są łatwe
ków i ich lokalizowanie na planie W najbliższym czasie wdrożone w użytkowaniu i intuicyjne. Będą
cmentarza przy pomocy strony in- zostaną dwa rozwiązania webowe –
aplikacja do proponowania miejsc, dostępne m.in. z poziomu aplikacji
ternetowej.
W przypadku systemu wykry- w których warto posadzić drzewo, mobilnej Toruń Porusza.
wania wolnych miejsc parkingo- oraz do zgłaszania problemów za- Pierwsza z nich, związana z
wych miasto chciało rozpocząć uważonych w przestrzeni miejskiej. drzewami, uruchomiona zostanie
testy. Ostatecznie nie doszło z wy- - Obie aplikacje oparte są na ma- najpóźniej w marcu 2018 r., druga
konawcą do porozumienia. Projekt pie Torunia – podsumowuje Paweł - wczesną wiosną.
REKLAMA
Tylko Toruń . 2 lutego 2018
 6 TEMAT NUMERU
Film animowany „Twój Vincent” został niedawno nominowany do Oscara. Z Martą Brodowską, artystką
plastykiem, która współpracowała przy jego powstaniu, rozmawia Robert Kamiński
Jak trafiłaś do filmu „Twój Vin-
cent”?
Dowiedziałam się przypadkiem.
Wiadomo było tylko tyle, że będzie
to film malowany na podstawie ob-
razów van Gogha. A że miałam już
za sobą kilka jego kopii – wysłałam
portfolio.
To wystarczyło?
To był dopiero pierwszy etap. Po
zapoznaniu się z pracami do wy-
branych artystów odzywali się pro-
ducenci filmu. Zaproszono mnie
do Gdańska na trzydniowe testy.
Na tym etapie należało przerobić
zdjęcie wyświetlane na monitorze
na obraz, uwzględniając stylistykę
van Gogha (w ten sposób powstał
później cały film). Osoby, które
przeszły ten etap, zostały zaproszo-
ne na szkolenie.
Na czym ono polegało?
Przez trzy tygodnie uczono nas
procesu animacyjnego. Tu przygo-
towywaliśmy już konkretne obrazy
do filmu. Każdy miał namalować
ok. 1 sekundę filmu, czyli 12 obra-
zów. Później z tego zbioru wybrano
obrazy, które pojawiły się w filmie.
• KULISY PRAC NAD FILMEM NOMINOWANYM DO OSCARA
Zapach farb van Gogha
Składa się on z ok. 65 tys. obrazów.
Ile jest twoich?
Ani jednego.
Dlaczego?
Trudno powiedzieć. Po prostu wy-
brano inne. Być może lepiej pasują-
ce z punktu widzenia całości kom-
pozycji.
Czujesz się zawiedziona?
Nie. Dlaczego? Wzięłam udział
w wyjątkowym przedsięwzięciu,
pierwszym na świecie pełnome-
trażowym filmie animowanym
zrealizowanym techniką malarską.
Pracowałam kilka tygodni z naj-
lepszymi artystami na świecie. A że
ostatecznie nie ma mnie na liście
nazwisk? Trudno.
Jeśli film dostanie Oscara, nie bę-
dzie ci przykro, że jednak nie doło-
żyłaś swojej cegiełki?
Bardzo bym chciała, żeby odniósł
sukces. Czuję się z nim mocno
związana emocjonalnie. I trochę po
cichu myślę, że jednak coś od sie-
bie dałam. Moje obrazy zostały w
studiu, choć ostatecznie nie zosta-
ły włączone do filmu. To było bar-
dzo ważne doświadczenie. Widzieć
fot. Łukasz Piecyk
od kuchni, jak taki film powstaje.
Gigantyczne przedsięwzięcie, któ-
re zasługuje na uznanie i podziw.
Wiele się nauczyłam.
Czego przede wszystkim?
Pokory i cierpliwości. Czasem coś
wydaje ci się dobre. Jesteś zadowo-
lony. Ale są ludzie, którzy potrafią
ci uzmysłowić, że to jeszcze nie to.
Że trzeba jeszcze to czy tamto po-
prawić.
To był van Gogh. A gdyby chodzi-
ło o jakiegoś innego malarza, po-
wiedzmy El Greco, też byś wzięła w
tym udział?
Zdecydowałam się na wysłanie
portfolio właśnie ze względu na van
Gogha. Od początku było oczywi-
ste, że trochę trzeba go w sobie
mieć. No i chciałam się sprawdzić.
Co do innych malarzy, to chciała-
bym się spróbować w podobnym
filmie o Salvadorze Dalim.
Co pociąga cię w van Goghu bar-
dziej: życiorys czy dzieło?
To jedna z tych osobowości w hi-
storii malarstwa, która jest bardzo
smutnym przykładem tego, jak cza-
sami wygląda życie artysty. To był
Tylko Toruń . 2 lutego 2018
bardzo wrażliwy i piękny człowiek,
tylko kompletnie niezrozumiany
przez swoich współczesnych. Za ży-
cia sprzedał jeden obraz. Cierpiał z
powodu niedocenienia. Jego histo-
ria to historia walki o swoje marze-
nia i wolność twórczą. To, co robił,
było wynikiem głębokiej i uważnej
refleksji nad sztuką. Impresjonizm
to było dla niego za mało. Przekro-
czył go i dlatego był niezrozumiały.
Żył pasją jak każdy geniusz.
A propos. Przy okazji filmu zebra-
no najlepszych malarzy ze świata,
którzy „właściwie” malują tak samo
jak van Gogh. A jednak van Gogha-
mi nigdy nie będą. Na czym polega
tajemnica?
Malując, widzisz, że to mniej więcej
tak samo. A jednak nie tak samo.
Czegoś ci brakuje. Może magii? To
zresztą tajemnica.
Gdybyś miała takie same farby, ja-
kimi malował van Gogh, to by po-
mogło?
Tamte farby pachniały zupełnie
inaczej. Dla mnie ma to olbrzymie
znaczenie. Nie malowałabym oczy-
wiście jak on, ale na pewno doda-
wałoby to mojej pracy magii. Z tego
powodu, jak byłam w Holandii,
chodziłam po jego śladach.
Ale chciałabyś być drugim van Go-
ghiem?
Chyba nie bardzo. To był malarz,
który czuł za dużo. Umiał wpraw-
dzie te swoje rozterki namalować,
ale tak naprawdę to mu tego nie
zazdroszczę. Tej nadwrażliwości.
Bardzo cierpiał psychicznie. Był
zamknięty w sobie, łatwo wpadał
w szał. Jako idealista bardzo szybko
się zapalał do najróżniejszych po-
mysłów. I nagle się orientował: „Idę
w tym kierunku sam, nikt nie idzie
ze mną”.
Co by było, gdyby on sam mógł
obejrzeć ten film?
Jestem pewna, że by się popłakał.
Tak jak ja się popłakałam.
Marta Brodowska - absolwentka Pań-
stwowego Liceum Plastycznego w
Gdyni, historii sztuki oraz historii
na UMK w Toruniu. Autorka wielu
wystaw i uczestniczka międzynaro-
dowych plenerów. Miłośniczka sta-
rych książek, kotów oraz dalekich
podróży.

Bukiety z róż i niezapominajek
Na przełomie stycznia i lutego
1813 r. wojska rosyjskie oblegały
Toruń. Załogę miasta stanowiła
brygada bawarska dowodzona
przez gen. von Zollerna. Bronili
naszego miasta od 8 lutego.
Narzucające się nam dziś skoja-
rzenia z Bawarią to przede wszyst-
kim monachijski Oktoberfest, a dla
fanów futbolu to oczywiście tam-
tejszy klub piłkarski Bayern Mona-
chium. Jednak z punktu widzenia
historii Torunia istnieje jeszcze
inne skojarzenie: z obrońcami na-
szego miasta z początku XIX w.
200 lat temu Bawarczycy byli
naszymi sojusznikami, z którymi
wspólnie walczyliśmy pod Napo-
leonem. Sprzymierzyli się oni z
cesarzem Francuzów w roku 1805.
Uczestniczyli zarówno w kampanii
roku 1806-1807, jak i w wojnie 1809
r. Wzięli również udział w wojnie
ojczyźnianej 1812 r.
7 lipca 1807 r. pomiędzy Napo-
leonem Bonaparte a carem Alek-
sandrem I został podpisany pokój
w Tylży. Na jego mocy utworzono
Księstwo Warszawskie oraz Wolne
Miasto Gdańsk. Ziemia chełmińska
WSPOMINAMY ROCZNICĘ WALK BAWARCZYKÓW •
Na rogu ulic Legionów i Bawarczyków stoi niepozorny wiekowy pomnik. Co upamiętnia?
Robert Kamiński | fot. Łukasz Piecyk
Inskrypcja w języku niemieckim: „Dla wspomnienia Bawarczy-
ków, którzy w roku 1813 polegli i zmarli w czasie obrony Toru-
nia”.
została włączona wówczas do Księ- Rosji powierzono wycofującym się
stwa Warszawskiego. Kiedy w roku Bawarczykom m.in. obronę Toru-
1809 Warszawę zajęli Austriacy, nia. Tak odegrali swą ważną rolę w
rząd Księstwa przeniósł się do To- historii naszego miasta. W styczniu
runia. Na około trzy tygodnie. 1813 r. Rosjanie przygotowywali się
Po klęsce wojsk francuskich w do oblężenia Torunia. Mimo hero-
Tylko Toruń . 2 lutego 2018
HISTORIA
icznej postawy obrońców miasto
padło w kwietniu. W konsekwencji
Rosjanie okupowali je przez kolej-
ne dwa lata.
Twierdzy Toruń broniła zało-
ga Bawarczyków, którymi dowo-
dził gen. von Zollern. Liczebność
tej brygady wynosiła ponad 4 tys.
ludzi. W obronie uczestniczyli
również Francuzi oraz niewielka
grupka żołnierzy polskich. Rosja-
nie dotarli do Torunia pod koniec
stycznia, a regularne oblężenie
rozpoczęli 8 lutego. Obrońcom z
czasem zaczęło brakować amuni-
cji, a sytuację dodatkowo skom-
plikowała epidemia tyfusu, która
wybuchła niedługo po rozpoczęciu
walk. Żołnierze ginęli nie tylko od
kul, ale i od chorób. Szybko zdano
sobie sprawę, że obrońcy nie mają
najmniejszych szans. Kapitulację
podpisano 18 kwietnia. W walkach
o Toruń poległo 103 żołnierzy z
korpusu bawarskiego, a 967 zmarło
z powodu epidemii.
Dopiero po ponad 70 latach po-
stanowiono uczcić pamięć bawar-
skich obrońców grodu Kopernika.
Rząd Bawarii wykupił część cmen-
tarza, na którym spoczęli w 1813 r.
7
żołnierze, a 26 maja 1888 r. wysta-
wił im pomnik. Tak wydarzenie to
opisywała ówczesna „Gazeta To-
ruńska”: „Generał Xylander złożył
pod pomnikiem wieniec laurowy
i bukiety z róż i niezapominajek,
zaopatrzone we wstęgi o barwach
narodowych bawarskich białej z
niebieską, na których umieszczono
złotemi głoskami napis w języku
niemieckim: „Bądź wierny aż do
śmierci 1813 – wdzięczna ojczyzna”.
Kiedy w roku 1918 do Polski
przyszła wolność, torunianie często
nieświadomie dewastowali pomnik
Bawarczyków, sądząc, że to relikt
mający związek z zaborcą. Potrze-
bowaliśmy aż 10 lat, by tę niewie-
dzę zmienić. Szkoła Podchorążych
Artylerii zaopiekowała się pomni-
kiem, prowadząc jednocześnie
kampanię uświadamiającą wśród
mieszkańców Torunia. Po II wojnie
światowej znów Bawarczycy poszli
w zapomnienie, a pomnik poświę-
cony ich pamięci niszczał. Na róg
ulic Bawarczyków oraz Legionów
przeniesiony został w roku 2003.
Rok później przeprowadzono jego
generalną renowację.
REKLAMA
 8 WY WIAD
- I to jest ważne: pamiętać, że są ludzie znacznie bardziej ode mnie inteligentni i starać się ich czymś
zaskoczyć – mówi artysta kabaretowy i konferansjer Artur Andrus w rozmowie z Robertem Kamińskim
Ustępują już panu miejsca w tram-
waju?
Jeszcze nie, ale czuję, że ta chwi-
la jest już bliska. Będzie to waż-
ny moment w moim życiu. Choć
pewnie z początku będę go sobie
tłumaczył szacunkiem, nie staro-
ścią.
Jest pan inteligentem?
Tego nie jestem w stanie o sobie
‘‘
Wojtek miał taką cechę, że w tym, co robił,
był bardzo szczery. Jak mu się coś nie podobało, to
szczerze mówił, że jest beznadziejne. Nie kokieto-
wał. Był uczciwy.
powiedzieć. Nigdy nie myślałem
o sobie w takich kategoriach. To
jest takie pojęcie, które można za-
stosować wobec innego człowieka,
ale nie wobec siebie.
A czy istnieje dziś inteligencja jako
taka? W tym dobrym przedwojen-
nym sensie?
Z pewnością. Tyle że to, czy ja do
• ROZMAWIAMY Z ARTUREM ANDRUSEM
To są te trzy elementy
niej należę, może o mnie powie-
dzieć ktoś inny, nie ja sam. Tak
samo mógłby pan zapytać, czy
jestem dobrym człowiekiem. Nie
mnie to oceniać. Gdybym miał
sam o sobie powiedzieć, że jestem
inteligentem, wzbudziłoby to mój
niepokój.
Gdyby wsiadł pan do walca, co
chciałby pan dziś wyrównać?
Jeśli posługujemy się cytatami
z tego klasyka, to pewnie to, co
„spieprzyli panowie”. A jacy pano-
wie i co spieprzyli, to jest już zupeł-
nie inna rzecz. Raczej nie biorę się
za wyrównywanie czegokolwiek.
Nie mam takich ciągot. Dla siebie
widzę taką rolę, że mógłbym po-
gadać z kierownikiem walca, co ja
o tym wszystkim myślę. Ale sam
fot. Łukasz Piecyk
bym nie chciał niczego wyrówny-
wać. Zresztą nie mam pewności,
czy umiałbym obrać właściwy kie-
runek. Dlatego nigdy nie zabiorę
się za politykę.
I tego jest panu „bynajmniej żal”?
Nie chciałbym się nią zajmować
nie dlatego, żebym uważał, że jest
to jakieś podłe zajęcie, ale dlate-
go, że jest to zbyt poważne zajęcie
dla kogoś takiego jak ja. Trzeba by
mieć jakąś uczciwą dalekowzrocz-
ną wizję, wtedy można się brać za
politykę.
Jak to jest pisać po Młynarskim?
Też nigdy tak o sobie nie myśla-
łem. Na szczęście zdarzało mi się
pisać obok Młynarskiego. Była
taka kolumna satyryczna w „Życiu
Warszawy”, którą Wojciech Mły-
narski zarządzał i ja tam zanosiłem
swoje pierwsze teksty. Szybko do
mnie dotarło, że nigdy nie będę
taki jak Młynarski.
Nie wybił panu z głowy pisania?
Jakoś nie… Świadomość, że będzie
to czytał sam Młynarski i że będzie
decydował, czy dawać to do gazety,
czy nie, powodowała, że chyba się
jakoś bardziej starałem. I miałem
oczywiście większą tremę. Zda-
rzało się, że on mi odrzucał jakieś
teksty, ale bywało też, że coś tam
pochwalił. Pamiętam, że do jedne-
Tylko Toruń . 2 lutego 2018
go mojego tekstu wymyślił puentę.
Uznał, że całość jest w porządku,
ale puenta za słaba. Więc mi ją
zmienił.
Nie deprymowało to pana? Iluż
młodym kompozytorom po wy-
słuchaniu Mozarta odechciewało
się komponowania.
Pewnie tak, ale Wojtek miał taką
cechę, że w tym, co robił, był bar-
dzo szczery. Jak mu się coś nie po-
dobało, to szczerze mówił, że jest
beznadziejne. Nie kokietował. Był
uczciwy. Jak kogoś prosił o tek-
sty, to już była to dla tego kogoś
ogromna nobilitacja. Miało się
świadomość, że on to widocznie
docenia.
Co będzie po Andrusie i po Ponie-
dzielskim? A raczej: kto będzie?
Pewnie jacyś kolejni…
Jacy kolejni? W pierwszym powo-
jennym pokoleniu było w Polsce
troje wielkich poetów piosenki:
Osiecka, Przybora i Młynarski.
W drugim jest Andrus i Ponie-
dzielski. Jakoś kolejnych niespe-
cjalnie widać?
Widać, widać… Może nieco mniej
osób zajmuje się obecnie piosenką
jako formą. Kiedyś było coś takie-
go jak „środowiska”. Młynarski pi-
sał dla Hybryd, Osiecka dla STS-u.
Oni od razu widzieli, jak publicz-
ność reaguje i co się sprawdza, a co
nie. Teraz jest mało takich środo-
wisk. Może to chodzi o to?
Pierwsza myśl, jaka wpada panu
do głowy, jest przysłowiowo naj-
lepsza?
Jest z założenia najgorsza. Często
odrzucam ją z definicji. Skoro tak
łatwo na nią wpadłem, to nie może
być dobra. Trzeba trochę się naro-
bić, żeby tekst był przyzwoity.
Tak naprawdę dla kogo pan pisze?
Młynarski cytował często Kazi-
mierza Rudzkiego, który mówił
młodym: „Wyobraź sobie, że na
sali siedzi dwóch ludzi dalece inte-
ligentniejszych od ciebie i postaraj
się ich rozśmieszyć”. I to jest waż-
ne: pamiętać, że są ode mnie ludzie
znacznie bardziej inteligentni i sta-
rać się ich czymś zaskoczyć.
Czyli nie chodzi panu o to, by
rozśmieszyć jak największą liczbę
osób, tylko tych dwóch?
Jeśli na sali jest 3 tys. widzów, to
2998 staram się rozbawić, a tych
dwóch przekonać, że jednak tro-
chę nad tym pomyślałem i że jest
też tam coś dla nich. Czasem jest
to nie do pogodzenia, ale tak bym
widział ideał.
Co by było dla pana większym
komplementem: „uczeń Tuwima”
czy „uczeń Młynarskiego”?
Nie namówi mnie pan na zwierze-
nia w tych kategoriach. To kom-
plementy poza wszelką skalą. Chy-
ba że mnie pan pyta, czy bardziej
chciałbym być poetą czy rzemieśl-
nikiem. Młynarski mówił o sobie,
że jest rzemieślnikiem. Tekścia-
rzem. I też nie było w tym kokie-
terii. On sobie zdawał sprawę, że
potrafi piosenkę skroić na wymiar.
Ale chyba nie ma pan wątpliwości,
że była w tym poezja?
Oczywiście. Jednak gdyby porów-
nać ich twórczość, to Tuwim nie-
wątpliwie bardziej był poetą. To są
zupełnie inne rejestry twórczości.
Niektóre piosenki Młynarski pisał
lepsze. Ale gdyby poszukiwać śla-
dów poezji, to więcej jest jej u Tu-
wima. Komplementem byłoby dla
mnie jakiekolwiek porównanie do
jednego bądź drugiego.
„Bo teatr to jest śmiech, kolego…
Bo teatr to jest płacz, kolego… To
są te trzy elementy”. Co jest tym
trzecim elementem?
To są właśnie rzeczy w żaden spo-
sób nienazywalne. Można powie-
dzieć, że chodzi o klimat teatru.
Albo o garderobę czy bufet po
spektaklu. A może wszystkie te
rzeczy razem są właśnie tym trze-
cim elementem. Są sprawy, któ-
rych się nie da powiedzieć. I całe
szczęście.

Indeks latający
Sesja to dla studentów najmniej przyjemna część
studiów. Dla pracowników – część pracy, raczej dość
niewdzięczna, o której lepiej szybko zapomnieć. Czasem
zdarzają się jednak sytuacje, których zapomnieć nie
sposób
Robert Kamiński | fot. Łukasz Piecyk
Poprosiliśmy kilku pracowników
naukowych UMK o wspominki
z egzaminów. Każdy ma w tym
względzie jakąś niezapomnianą
historię. I to niejedną.
Rzecz jasna najdłużej pamięta
się zdarzenia najbardziej zabawne.
- Miałem kiedyś studenta stu-
diów zaocznych – wspomina prof.
Wojciech Knieć z Instytutu Socjolo-
gii UMK. – Był to żołnierz zawodo-
wy, a do tego frontowiec. Walczył,
o ile pamiętam, w Iraku. Zdając
egzamin ustny, niezwykle wczuł się
w rolę. Bardzo chciał pokazać, że
jest rzeczywiście przygotowany. Z
każdym zdaniem nabierał pewno-
ści siebie i pozbywał się początko-
wej tremy. Wreszcie zaczął całkiem
bezwiednie pogrążać się w żargonie
wojskowym. A ten, jak wiadomo,
nie przebiera w słowach. Padały
coraz ostrzejsze: „Mówię panu, że
ta teoria jest ch…jowa. Moim zda-
niem, k…rwa, ta jest lepsza”. I tak
dalej, w tym duchu. Wreszcie, po
dobrych kilku minutach, zreflekto-
wał się, że chyba się nieco zagalo-
pował – w końcu byliśmy na uni-
wersytecie. Zamilkł na moment, po
czym zakończył refleksyjnie: „No
Innowacyjna metoda leczenia depresji, migreny i innych
zaburzeń neurologicznych - już w zasięgu Twojej ręki
Mikropolaryzacja (metoda
tDCS), to nieinwazyjna, bezpiecz-
na i bezbolesna metoda polega-
jąca na stałoprądowej stymulacji
określonych obszarów mózgu.
Rehabilitacja za pomocą mikro-
polaryzacji pozwala tkankom
nerwowym przywracać utracone
właściwości, zapewniając normal-
ną ich pracę. Prądy zbliżone są
do prądów fizjologicznych, które
naturalnie występują w naszym
organizmie, dlatego mózg pozy-
tywnie odbiera tę stymulację jako
własne oddziaływanie.
Mikropolaryzacja wspomaga
terapię osób z MPD, ADHD, ze-
społem Downa, autyzmem, trud-
nościami w nauce, opóźnionym
rozwojem mowy, depresją, migre-
ną, chorobą Alzheimera, chorobą
Parkinsona, i innymi zaburzeniami
neurologicznymi.
Cykl terapeutyczny trwa 10 dni,
podczas których pacjent jest pod-
dawany od kilku do kilkudziesię-
to mam prze…bane…”. Jeszcze dłu-
go nie mogliśmy przestać się śmiać.
Zabawne sytuacje najczęściej
powstają w związku z nieprzygoto-
waniem studenta do egzaminu.
- Jeszcze jak byłem studentem,
krążyły legendy o pewnym profe-
sorze prawa, który wyrzucał indek-
sy przez okno – mówi dr Lucjan
Rutkowski z Wydziału Biologii i
Ochrony Środowiska UMK. – Stu-
dent miał za zadanie wrócić z nim
w ciągu minuty – taki był warunek
zaliczenia. To były jednak bardzo
odległe gomułkowskie czasy. Jeśli
chodzi o moją własną praktykę, to
raczej wszystko odbywa się sztam-
powo. Nie staram się zapamięty-
wać dziwactw, bo te zwykle wiążą
się z niewiedzą studentów. Pozor-
nie może się to wydawać czasem
śmieszne… Ale w gruncie rzeczy
jest żenujące. Jak choćby sam fakt
dopuszczania do studiów biologicz-
nych ludzi, którzy nawet nie zdawa-
li z biologii matury. Ich wiedza jest,
najdelikatniej mówiąc, skromna. I
to właśnie rodzi często absurdalne
sytuacje. Ale o nich, jak powiadam,
niespecjalnie chcę pamiętać.
Bywają też sytuacje groźne. Stu-
denci zdają się czasem przypłacać
ciu minutowej stymulacji. Efekt
odnotowuje się po 1 miesiącu do 3
od skończonej serii zabiegów sty-
mulujących. Wskazana jest konty-
WSPOMNIENIA WYKŁADOWCÓW UMK •
Czasy legend o indeksach latających dr Lucjan Rutkowski wspomina z nostalgią.
nieprzygotowanie własnym zdro-
wiem.
- Wiele lat temu pewna stu-
dentka zemdlała mi na egzami-
nie, a raczej próbowała zemdleć
– wspomina prof. Marcin Wiewió-
ra z Instytutu Archeologii UMK.
– Zdenerwowała się, że nie zna
odpowiedzi na pytanie i postano-
wiła jakoś sobie poradzić. Siedzia-
ła pogrążona w letargu, sprawiając
wrażenie, jakby zasnęła. Od razu
wiedziałem, że udaje. Choćby dla-
tego, że nie osunęła się z krzesła.
Postanowiłem to przeczekać. Po
kilku minutach pani postanowiła
„wrócić do żywych”. Stwierdziła, że
może zgłosi się jednak na kolejny
termin egzaminu.
Truizmem jest stwierdzenie, że
czasy się zmieniają. Ale czy zmienia
nuacja, ale nie wcześniej jak po 2, 3
miesiącach – czas ten powinien być
wykorzystany na intensywną neu-
rorehabilitację.
Tylko Toruń . 2 lutego 2018
STUDENCI
się również sama sesja? Czy dzisiej-
sze egzaminy różnią się od niegdy-
siejszych?
- Mam taką historię sprzed
dwóch lat – dodaje prof. Wojciech
Knieć. – Pewna pani miała przy-
stąpić do egzaminu ustnego, ale się
nie pojawiła. W zamian przysłała
mi maila mniej więcej takiej treści:
„Nie mogłam się pojawić na egza-
minie, przepraszam. Mam okienko
w środę między 14.00 a 16.00. Będę
czekać w ‘harmonijce’. Pozdra-
wiam”. Z braku lepszych pomysłów
odpisałem: „Będę”. Ta anegdota ma
jednak pewien głębszy sens. Poka-
zuje, do czego dochodzi w dzisiej-
szym świecie, kiedy racją nadrzęd-
ną jest hasło „student nasz pan”.
Kiedyś w wieży z kości słoniowej
siedział profesor… Dziś się to od-
wraca.
Trochę statystyki z raportów za-
granicznych...
Skuteczność leczenia metodą
tDCS jest wyższa aż o 44% od sku-
teczności leczenia z zastosowaniem
tradycyjnych metod. (Prof. A. M.
Szeliakin z Instytutu Mózgu Rosyj-
skiej Akademii Nauk w Petersbur-
gu)
Lepsze wyniki w nauce i szyb-
sza przyswajalność wiedzy. Metoda
tDCS obniża pobudliwość korową
i aktywuje regiony mózgu odpo-
wiedzialne za koncentrację oraz
myślenie analityczne. (Naukowcy
z Uniwersytetu w Alabamie)
Stymulacja tDCS przynosi pozy-
tywne rezultaty w leczeniu depresji.
(F. Fregni, brazylijski lekarz i neu-
rofizjolog z Uniwersytetu Harvar-
da).
Terapia wywiera korzystny
wpływ na pamięć wzrokową. (P.
Boggio of Universidade Presbite-
riana Mackenzie)
Terapia metodą tDCS jest już
dostępna w ośrodku rehabilitacyj-
9
Wiele zmieniła z pewnością
technika. Jak choćby elektroniczny
system obsługi studentów USOS.
- Czasy indeksów papierowych
były zupełnie inne – dodaje prof.
Marcin Wiewióra. – Bywało, że
miałem ich na stole czasem nawet
200. Koszmarem było odnalezie-
nie tego właściwego. Chyba mogę
dziś, po tylu latach, przyznać, że
prosiłem o to samych studentów.
„Proszę, niech pan odnajdzie swój
indeks”. Nie miałem na to siły.
USOS rozwiązał w tym względzie
wiele problemów. Choć z drugiej
strony dzisiejsi studenci nie mają
już pamiątek po studiach w postaci
indeksów. Kiedyś, po pięciu latach
nauki, taki szanujący się indeks
wyglądał, jakby naprawdę był po
przejściach.
REKLAMA
nym NAVITA REHABILITACJA
w Toruniu.
NAVITA REHABILITACJA
specjalizuje się w rehabilitacji neu-
rologicznej i ortopedycznej dzieci,
młodzieży i osób dorosłych. Wy-
korzystujemy w swojej pracy 30
różnych metod. Wszystkie terapie
prowadzone są przez wykwalifiko-
wanych specjalistów, którzy z du-
żym zaangażowaniem podejmują
działania zmierzające do poprawy
jakości życia pacjentów.
Nasza praca jest naszą pasją.
Więcej informacji o metodzie
tDCS oraz innych terapiach do-
stępnych w NAVITA Rehabilitacja
można uzyskać odwiedzając naszą
stronę www.rehabilitacjanavita.pl
lub pod nr tel 500 422 413.
Serdecznie zapraszamy!

10 STUDENCI
Projekt „Student szuka żony” w Toruniu okazał się hitem. W przyszłości może objąć swym zasięgiem nawet całą Polskę
Zgłosiły się 204 osoby – 149 kobiet
i 55 mężczyzn. Do etapu końcowe-
go dotrwało 21 par. Gotowi na mi-
łość studenci zawarli przyjaźnie, a
część z nich ma duże nadzieje na
związek. Można mówić o pierw-
szym sukcesie, bowiem inicjatywa
stała się zalążkiem tego, co bę-
dzie realizowane w ramach ogól-
nopolskiej olimpiady projektów
społecznych „Zwolnieni z Teorii”.
Pomysłodawczyniami przedsię-
wzięcia są dwie studentki UMK
Magdalena Zając i Paulina Kaw-
nik. Dołączyła do nich niedawno
także Jolanta Kliniewska.
Sama inicjatywa zrodziła się na
potrzeby przedmiotu „Badanie w
działaniu”, prowadzonego na to-
ruńskiej uczelni. Na początku wy-
dawała się niemożliwa do zreali-
zowania. Podstawowym sposobem
zlikwidowania wielu obaw związa-
nych z inicjatywą było zagwaran-
towanie anonimowości wszystkim
uczestnikom.
- Takiego projektu na UMK nie
było nigdy – mówi Magda Zając.
– Nie chciałyśmy, aby przybrał on
postać zabawy. Naszym celem było
zbadanie preferencji dotyczących
wyboru potencjalnych partne-
rów wśród toruńskich studentów
oraz próba połączenia ich w pary
na podstawie wskazanych w kwe-
stionariuszu ankiety parametrów.
Chciałyśmy w ten sposób uniknąć
przypadkowości relacji. Liczyłyśmy
się z tym, że projekt okaże się albo
olbrzymim sukcesem, albo spekta-
kularną porażką.
REKLAMA
DZIEŃ DOBRY!
• STUDENCKI PROJEKT POŁĄCZYŁ LUDZI
Nikt w to nie wierzył
Michał Ciechowski | fot. Łukasz Piecyk
Magdalena i Jolanta są współautorkami projektu, który połączył
studentów UMK.
O sukcesie świadczy chociażby
pierwsza para dobrana przez koor-
dynatorki projektu, która zdecydo-
wała się na dłuższą i głębszą relację
niż tylko przyjaźń.
Wszystko rozpoczęło się na
przełomie października i listopada,
kiedy Magda i Paulina zainicjowa-
ły nabór chętnych. Po godzinie od
wystartowania akcji w Internecie
wpłynęło 26 zgłoszeń. Wystarczyły
dwa dni, aby było ich aż 100, a póź-
niej coraz więcej.
- Przeszło to nasze najśmielsze
oczekiwania – wspomina Magda. –
Doczekałyśmy się 204 zgłoszeń. Ich
analiza spędzała nam sen z powiek.
Całe przedsięwzięcie wymagało
wielu poświęceń, by dopasować do
siebie odpowiednie osoby.
Pierwsza część badania trwa-
ła dwa miesiące. W międzyczasie
część zgłoszonych osób znalazła
swoje drugie połówki, niektóre się
wycofały.
Projektem „Student szuka żony”,
według zebranych i przeanalizowa-
nych danych, najczęściej intereso-
wały się osoby w wieku 21-23 lata
z kierunków: prawo, pedagogika,
Tylko Toruń . 2 lutego 2018
turystyka i rekreacja, zarządzanie,
finanse i rachunkowość, informa-
tyka, matematyka, a także dzienni-
karstwo i komunikacja społeczna.
- Największy odsetek singli
można spotkać na Wydziale Mate-
matyki i Informatyki, singielek zaś
na Wydziale Nauk Pedagogicznych
– dodają koordynatorki akcji.
Pierwsze kontakty osób, które
według dziewczyn najbardziej do
siebie pasowały, odbywały się przy
pomocy poczty elektronicznej. To
już w gestii studentów było podję-
cie decyzji, czy odważą się na spo-
tkanie twarzą w twarz. Do tej pory
na taki krok zdecydowało się osiem
par, a dwanaście ciągle pozostaje
ze sobą w kontakcie. Nadzieję na
związek ma pięć osób, siedem na
przyjaźń lub koleżeństwo, a dzie-
więć nie kontynuuje znajomości.
Po wielu pozytywnych informa-
cjach zwrotnych i wiadomościach
od internautów Magda wraz z
Jolą Kliniewską, która przejęła po
Paulinie nadzór nad projektem,
postanowiły, że akcja będzie kon-
tynuowana. Inicjatywa „Student
szuka żony” została już zgłoszona
do ogólnopolskiej olimpiady pro-
jektów społecznych „Zwolnieni z
Teorii”. W niedalekiej przyszłości
dziewczyny mają w planach zało-
żenie strony internetowej, która bę-
dzie dalszą częścią akcji.
- Gdy witryna rozpocznie dzia-
łalność, stworzymy ankiety dla
mieszkańców całego województwa
kujawsko-pomorskiego – podsu-
mowuje Magda. – Planujemy także
zorganizować spotkania eksperc-
kie związane oczywiście z miło-
ścią. Jedno z nich dotyczyć będzie
z pewnością tej na końcu świata, o
której opowie gość pasjonujący się
podróżami.
Już na walentynki studentki
planują zorganizowanie specjalnej
gry miejskiej, która poprowadzi
uczestników szlakiem miłości. Na
zakończenie projektu chcą zaprosić
wszystkich sympatyków projektu
do udziału w „Biegu po Miłość”.
- Chcemy dać innym szansę,
aby mogli spotkać nowych ludzi,
poznać kogoś, kto, dzieląc tę samą
pasję, odmieni później ich życie
– tłumaczą studentki. – Problem
samotności dotyka coraz większej
liczby osób. Badania donoszą, że
w 2030 r. dojdzie do epidemii sa-
motności wśród młodych ludzi.
Zauważamy to także w akademiku:
dzielimy łącznik i kuchnię, a z wie-
loma osobami w ogóle się nie zna-
my. To zjawisko bardzo niepokoją-
ce. Dlatego choć w małym stopniu
chcemy mu zaradzić, dzieląc się
miłością z innymi.
Z projektu „Student szuka żony”
stworzonego na potrzeby zajęć
„Badanie w działaniu” studentki
otrzymały ocenę bardzo dobrą, a
także zaproszenie na konferencję
metodologiczną, na której zapre-
zentowane zostaną trzy najlepsze
tegoroczne działania. Wielce praw-
dopodobne jest, że to niepozorne
przedsięwzięcie, w które nikt po-
czątkowo nie wierzył, zmieni życie
wielu poszukujących szczęścia i mi-
łości ludzi. Dziewczyny liczą na to z
całego serca!
 NIETYPOWE HOBBY DOKTORANTA • STUDENCI 11

Facet w szkockiej spódnicy

Witold Konopka na Wielkich Dudach Szkockich gra od 2014 r.
Michał Ciechowski | fot. Krzysztof Czarnecki (archiwum prywatne)
Niewątpliwie są jednym z sym-
boli Szkocji. Kiedy mówimy o
dudach, mamy często na myśli
właśnie Great Highland Bagpipes
(Wielkie Dudy Szkockie), czyli
największy i najgłośniejszy in-
strument spośród wszystkich tego
rodzaju. Ich miłośnikiem jest Wi-
told Konopka, dwukrotny stypen-
dysta Miasta Torunia w dziedzi-
nie kultury.
Miłość do Szkocji i jej instru-
mentu zrodziła się u przyszłego
absolwenta studiów doktoranckich
Uniwersytetu Mikołaja Kopernika
podczas wyjazdu do Wielkiej Bry-
tanii. Inspiracją dla rozbudzenia
pasji byli zaś grający na ulicach du-
dziarze.
- Postanowiłem kupić practice
chanter, czyli przebierkę muzycz-
ną przypominającą flet, aby przez
pierwsze miesiące opanować pod-
stawy związane z muzyką – tłuma-
czy Witold Konopka. – Dopiero po
roku zdecydowałem się na zakup
swoich pierwszych dud.
Jeden z nielicznych Polaków
grających na Wielkich Dudach
Szkockich na swoje pierwsze lekcje
uczęszczał do Szkota dr. Lindsaya
Davidsona, który jako pierwszy na
świecie ukończył studia muzyczne
w zakresie gry na dudach. W latach
2016-2017 Konopka zdał dwa eg-
zaminy dudziarskie (na poziomie
3 i 4) organizowane przez szkocką
organizację rządową Scottish Qu-
alification Authority. W zeszłym
roku uczestniczył w tygodniowym
kursie dudziarskim w National Pi-
ping Centre w Glasgow. Warsztaty
te Witold Konopka mógł sfinan-
sować głównie dzięki stypendiom
kulturalnym Miasta Torunia, które
otrzymał w ostatnich latach dwu-
krotnie.
Do licznych festiwali czy kon-
certów Witold Konopka przygo-
towuje się, grając w dużych salach
domów kultury.
- Zdarza się także w piwnicach,
wtedy jednak trzeba do uszu wsa-
dzić stopery. Dudy są jednym z naj-
głośniejszych tego typu instrumen-
tów – podkreśla. – Właśnie z tego
powodu próby w mieszkaniu nie są
możliwe. Ćwiczę w Domu Muz.
Wraz z Lindsayem Davidsonem
dwukrotnie wziął udział w Między-
narodowym Festiwalu Dudziar-
skim „Gajdovačka” na Słowacji,
poświęconym wszelkiego rodzaju
dudom. W czerwcu 2017 r. wystąpił
zaś na scenie warszawskiego Tor-
waru, towarzysząc światowej sławy
zespołowi – The Piano Guys.
Witold Konopka aktywnie dzia-
ła także przy organizacji ogólno-
polskiego festiwalu tańca i muzyki
celtyckiej Celtycki Gotyk Toruń,
w ramach którego odpowiada za
stworzenie parady dudziarzy. W
ostatnim czasie rozpoczął również
współpracę z orkiestrą dudziarską
Berlin Thistle Pipe Band, przygo-
towując się do europejskich zawo-
dów, konkursów i parad.
- Wielkie Dudy Szkockie są in-
strumentem w Polsce znanym, lecz
Torunianin na dudach gra m.in. na weselach i festiwalach muzycznych.
nadal niespotykanym – dodaje
Witold Konopka. – Prowadząc w nością jednak są i tacy, których nie Listę Niematerialnego Dziedzictwa
szkołach zajęcia, wiem, że każde miałem okazji jeszcze poznać. Kulturowego.
dziecko o nich słyszało, jednak czę- Nie zapominajmy, że Polska ma O dudach Witold Konopka
sto dopiero na moim pokazie widzi także własne odmiany dud. Istnieją mógłby mówić godzinami. Mię-
i słyszy je po raz pierwszy. bowiem dudy wielkopolskie, pod- dzy próbami poświęca swój czas na
W Polsce, według nieoficjalnych halańskie czy żywieckie. Wszyst- dokończenie doktoratu i edukację
statystyk, na dudach gra ok. 150 kie z nich cieszą się regionalnym i innych – jest nauczycielem języka
osób. ogólnopolskim uznaniem. Warto angielskiego. Jak podkreśla, potrze-
- Aktywnych artystycznie du- chociażby wspomnieć, że w 2017 ba jeszcze trochę czasu, aby móc ze
dziarzy znam z kilkunastu – podsu- r. tradycje dudziarskie w Wielko- swojej pasji uczynić własny sposób
mowuje doktorant UMK. – Z pew- polsce zostały wpisane na Krajową na życie.
REKLAMA

MOC NAUKI w MŁYNIE WIEDZY

Centrum Nowoczesności Młyn
Wiedzy od 5 lat przekonuje, że
spotkanie z nauką jest proste i
przyjemne. W najbliższym cza-
sie będzie można zwiedzać nowe
wystawy czasowe, wziąć udział w
feryjnych warsztatach. Centrum
nauki w Dniu Kobiet przygoto-
wało również specjalny wieczór
tylko dla pań.
Od stycznia w Centrum No-
woczesności Młyn Wiedzy jest
dostępna wystawa czasowa „Ka-
lejdoskop”. Ekspozycja składa się z
30 stanowisk, m.in. wielkiego ka-
lejdoskopu, labiryntów świetlnych
złożonych z elementów optycz-
nych, takich jak zwierciadła, so-
czewki, pryzmaty, lustrzanych
mozaik, miraży i zadań zręczno-
ściowych. Od 27 lutego będą do-
stępne na niej specjalne ścieżki
edukacyjne dla uczniów. Wystawa
będzie dostępna do końca 2018
roku.
„Wszystko…jest liczbą”
Od 8 lutego zwiedzając toruń-
skie centrum nauki będzie można
na chwilę stać się renesansowym
malarzem studiującym zasady
perspektywy, uczniem Pitagorasa
odkrywającym przy pomocy mo-
nochordu matematycznego zasady
tworzenia akordów muzycznych
czy kartografem. Na wystawie cza-
sowej „Wszystko…jest liczbą” nie
zabraknie zagadek geometrycz-
nych i topologicznych. Na ekspo-
zycji prezentowane są m.in takie
zagadnienia jak geometria rzu-
towa, matematyka w kartografii,
twierdzenie Pitagorasa. Wystawa
będzie dostępna do maja br.
Ferie zimowe w centrum nauki
Od 12 lutego w województwie
kujawsko-pomorskim będą trwa-
ły ferie zimowe. Warto je zapla-
nować w Młynie Wiedzy. Oprócz
zwiedzania wystaw centrum na-
uki przygotowało sześć tematów
warsztatów. W ich trakcie będzie
można zapoznać się m.in. ze źró-
dłami energii, przeprowadzić ar-
tystyczne eksperymenty, rozwinąć
pamięć czy tchnąć drugie życie w
słomkę.
Szczegółowe opisy i godziny za-
jęć są dostępne na stronie interne-
towej Centrum.
Dzika przyroda na zdjęciach
Na początku marca Młyn Wie-
dzy zaprezentuje najlepsze fo-
tografie z ostatnich 15-tu edycji
najstarszego konkursu fotografii
przyrodniczej na świecie - „Wil- wieczór w toruńskim centrum na-
dlife Photographer of The Year”. Ta uki.
wystawa będzie również gościła do
początku maja br. Poczuj #mocnauki i przekonaj się, że
#naukatotakieproste.
„JaKobieta”
Centrum Nowoczesności Młyn Szczegóły oferty Centrum Nowo-
Wiedzy 8 marca zaprasza na wy- czesności Młyn Wiedzy są dostęp-
jątkowy wieczór tylko dla kobiet. ne na stronie: mlynwiedzy.org.pl.
Nowa odsłona wydarzenia będzie
wypełniona spotkaniami, rozmo-
wami o zdrowiu, urodzie i stylu
życia. Spotkanie rozpocznie się o
godz. 18:00 i potrwa trzy godzi-
ny. Już teraz warto zarezerwować
bilet, aby spędzić ten wyjątkowy

Tylko Toruń . 2 lutego 2018

 12 EDUKAC JA
Tęcza możliwości rodzi się z czasem
Polityka przenika każdą sferę naszego życia. Czy powinna być obecna również we współczesnej szkole?
Nauki wolne od polityki, jak choć-
by geografia czy matematyka, nie
mają z tym problemu. Ale histo-
ria? Zwłaszcza najnowsza?
W Gimnazjum i Liceum Akade-
mickim w Toruniu zawieszona jest
gablota, w której pojawiają się ak-
tualności ze świata polityki. To au-
torski pomysł nauczyciela historii z
tej szkoły.
- Czy się nam to podoba, czy
nie, polityka jest integralną czę-
ścią historii najnowszej – mówi dr
Arkadiusz Kierys (na zdjęciu), na-
uczyciel historii z Gimnazjum i Li-
ceum Akademickiego w Toruniu. –
Kluczowe fakty historyczne zawsze
dotyczą wielkiej polityki. Nauczając
tego przedmiotu, nie unikniemy
aktualnych tematów politycznych.
Oczywiście historia bez polityki
traci jakikolwiek sens. Jednak po-
wstaje pytanie, na ile jest możliwe
nieangażowanie się prowadzącego
w zajęcia, nieprzemycanie swoich
prywatnych poglądów.
- Ideałem jest historiografia cał-
kowicie bezstronna, obiektywna
– dodaje dr Arkadiusz Kierys. –
Tylko czy jako taka jest ona w ogóle
możliwa? Istnieją wprawdzie źródła
historyczne całkowicie obiektywne,
jak choćby dokumenty urzędowe,
jednak z punktu widzenia świato-
poglądu niewiele z nich wynika.
Na przeciwległym końcu znajdują
się źródła całkowicie subiektywne,
na przykład pamiętniki czy listy.
W moim przekonaniu dziedzinę
historii powinno się uprawiać tak
jak nauki ścisłe: architekt projek-
tuje most zgodnie z zasadami inży-
REKLAMA
• POLITYKA I HISTORIA W SZKOLE? CZY MOŻNA TO ROZDZIELIĆ?
Robert Kamiński | fot. Łukasz Piecyk
nieryjnymi, tak by się nie zawalił, a
nie zgodnie z miłością do ojczyzny.
Historiografia powinna być więc
nauką opartą o wyniki badań, a nie
o nasze wyobrażenia na jej temat.
Podobnego zdania jest także
kujawsko-pomorska wicekurator
oświaty Maria Mazurkiewicz.
- We współczesnej szkole po-
lityki od historii oddzielić się nie
da – mówi wicekurator. – Między
innymi temu właśnie zagadnieniu
poświęcony jest przedmiot wiedza
o społeczeństwie. Jakiekolwiek pró-
by odseparowania tych dziedzin
wyglądałyby sztucznie. Nie należy
tych tematów unikać – przeciwnie,
winno się je podejmować.
Istotne i aktualne tematy poli-
tyczne bardzo często dotyczą rów-
nież młodych ludzi. Wydaje się
zatem naturalne, żeby je w ramach
konkretnych przedmiotów oma-
wiać. Rzecz w tym, by nauczyciel
nie próbował forsować swoich wła-
snych poglądów – do których, ow-
szem, ma prawo, jednak nie po to,
by wpajać je młodym ludziom.
- Użyję tu takiego dość obra-
zowego przykładu – wyjaśnia dr
Arkadiusz Kierys. – Przyznaję, że
nie pałam przesadną miłością do
głównego ideologa polskiego na-
cjonalizmu Romana Dmowskiego.
Zawsze jednak staram się tej posta-
ci oddać to, co mu historia oddać
winna. Mimo odrażającego antyse-
mityzmu cechującego jego poglądy,
Tylko Toruń . 2 lutego 2018
dostrzegam jego pozytywne strony
jako polityka i męża stanu, który
przynajmniej lepiej niż Piłsudski
przewidział zwycięzcę w Wielkiej
Wojnie.
Obecność polityki w szkole ma
również inny, bardziej pragmatycz-
ny wymiar.
- Jak absurdalne jest mniema-
nie, że szkoła powinna być całko-
wicie odcięta od polityki, wskazuje
prosty argument: skoro milczymy
w sprawach aktualnej polityki, to
dlaczego liczymy na to, że młodzież
kończąc szkołę, będzie świadomie
brać udział w wyborach? – dodaje
Maria Mazurkiewicz. – Oczywiście
nie chodzi o indoktrynację czy ja-
kiekolwiek „ukierunkowywanie”.
Tu wszystko zależy od mądrości
nauczyciela. Szkoła była wpraw-
dzie w tym względzie zawsze bar-
dzo skostniała i taką wyszydzał ją
Gombrowicz. Ale właśnie współ-
czesność niesie nam tę niepowta-
rzalną możliwość: mamy stwarzać
pole dyskusji bez oceniania. Mamy
uczyć dyskusji, w której nie musi-
my się wcale zgadzać. Raczej nie
zgadzać – byle mądrze.
A zatem instalacja szkolnej ga-
zetki podejmującej aktualne pro-
blemy polityczne nie wydaje się
w tym świetle niczym zdrożnym.
Przeciwnie.
- Co do gazetki, to przyjąłem
proste kryterium: zamieszczać waż-
ne wydarzenia z aktualnych dzie-
jów Torunia – wyjaśnia dr Kierys. –
Znalazł się w niej na przykład tekst
poświęcony Marszowi Równości,
ponieważ było to pierwsze takie
wydarzenie w naszym mieście. A że
artykuł był z „Gazety Wyborczej”?
Akurat ona to opublikowała. Dziś
żyjemy w kraju, przez którego śro-
dek przebiega ogromne pęknięcie.
Czegokolwiek nie powiemy, i tak
się którejś ze stron narazimy. Jed-
nak młodzi ludzie żyją w konkret-
nej, tej, a nie innej rzeczywistości
i odbierają różne bodźce. Reagują
na nie, poszukują wyjaśnień. Chcą
dyskusji.
- Poważnym zagrożeniem dla
młodości jest radykalizm – dodaje
Maria Mazurkiewicz. – Zjawiska
zawarte w świecie młodzi dzielą na
„fajne” i „nudne”. Tęcza możliwo-
ści rodzi się z czasem. I tę właśnie
szkoła powinna im stworzyć.

Do kogo są adresowane te studia i kto na
nie przychodzi?
Po raz czwarty rusza już rekru-
tacja śródroczna (nabór do 20 lu-
tego) na studia I stopnia Historia
regionalna 40+ na UMK w Toru-
niu. Studia trwają 3 lata i kończą
się uzyskaniem tytułu licencjata.
Zostały one przygotowane, między
innymi z myślą o ludziach dojrza-
łych, którzy egzamin maturalny
mają już dawno za sobą, ale chcą
kontynuować kształcenie i zdobyć,
bądź poszerzyć wiedzę na temat
regionu kujawsko-pomorskiego, by
móc efektywnie wykorzystać ją na
rynku pracy bądź dla realizacji oso-
bistych zainteresowań.
Na Historię regionalną zaprasza-
my również osoby młodsze. Pośród
studentów I, II i III roku studiów są
osoby, które już pracują i uzupeł-
niają swoje wykształcenie. Bardzo
często pośród studentów w różnym
wieku spotykamy prawdziwych pa-
sjonatów historii regionalnej.
W jakie dni i w jakich godzinach będą od-
bywały się zajęcia?
O czym na studiach?
Zajęcia będziemy planować
Historia regionalna 40+
Czas rozpocząć studia
w poniedziałki, wtorki, czwartki
i piątki od godziny 16.00.
Zakres terytorialny specjalności
regionalnej to obecne wojewódz-
two kujawsko-pomorskie, które
powstało w 1999 r. i połączyło bo-
gactwo dziejów, spuścizny kulturo-
wej oraz tradycji wszystkich wcho-
dzących w jego skład ziem: Kujaw,
Krajny, Pałuk, ziemi chełmińskiej,
Tylko Toruń . 2 lutego 2018
• EDUKACJA
ziemi dobrzyńskiej, południowych
rejonów Pomorza Gdańskiego
(Bory Tucholskie i Kociewie). Pro-
gram specjalności idzie oczywiście
w parze z podstawowym kursem
dziejów powszechnych i ojczystych,
który jest realizowany na kierunku
historia, ponieważ wiedza o wła-
snym regionie nie może być ode-
rwana od wiedzy o własnym pań-
stwie i narodzie.
Co po studiach?
Studia I stopnia na kierunku
historia mogą przygotować absol-
wentów do zatrudnienia na polach
związanych z usługami i komuni-
kacją społeczną, np. w służbach
cywilnych, lokalnej i regionalnej
administracji, w zarządzaniu za-
sobami ludzkimi, dziennikarstwie,
organizacjach międzynarodowych,
w dziedzinie turystyki, administra-
cji, zachowywaniu i podtrzymywa-
niu dziedzictwa kulturowego we
wszelkich formach w tym np. w ar-
chiwach, muzeach, bibliotekach itp.
Mogą też dać przygotowanie do
pracy w sektorze edukacji na po-
ziomie szkolnictwa podstawowego.
Wiedza i kompetencje uzyskane
13
w toku realizacji specjalności Hi-
storia regionalna stanowią dosko-
nałą podstawę do zaangażowania
się w funkcjonowanie w regionie
i zwiększają atrakcyjność absol-
wentów na lokalnym rynku pra-
cy. Mogą oni znaleźć zatrudnie-
nie wszędzie tam, gdzie istnieje
zapotrzebowanie na specjalistów
w zakresie znajomości historii, kul-
tury i tradycji regionu kujawsko-
-pomorskiego.
A może...?
... warto byłoby także po 3 latach
studiów licencjackich zdecydować
się na dwuletnie studia magisterskie
(II stopnia). Absolwenci Historii
regionalnej 40+ będą mogli wybrać
w Instytucie Historii i Archiwistyki
UMK w Toruniu studia na nastę-
pujących kierunkach: archiwistyka
i zarządzanie dokumentacją, histo-
ria, studia skandynawsko-bałtyc-
kie oraz wojskoznawstwo. Swoją
wiedzę można także uzupełniać na
studiach podyplomowych w zakre-
sie archiwistyki i zarządzania do-
kumentacją, oraz w zakresie kan-
celarii tajnej i ochrony informacji
niejawnych.
REKLAMA
14 ZA MIEDZĄ
Gdyby babcia miała wąsy…
W Obrowie Dni Babci i Dziadka
świętowali wnuczkowie, ale także
sami seniorzy.
Aż trzy dni trwały obchody
święta w Osieku.
- Rozbiliśmy święto na trzy dni,
aby każdy z seniorów mógł w nim
uczestniczyć – mówi Katarzyna
Wachowska, dyrektorka Zespołu
Szkół w Osieku. – Wiele osób ma
wnuki w różnych grupach wieko-
wych, stąd aby to pogodzić, zorga-
nizowaliśmy kilka imprez.
Spotkania były klasyczne: dzieci
dały występy artystyczne, były pio-
senki, wiersze, laurki.
Z równie wielkim zaangażo-
waniem świętowano obchody Dni
Babci i Dziadka w Łążynie II.
- U nas obchody trwały dwa dni
– mówi Hanna Affelt, dyrektorka
Szkoły Podstawowej w Łążynie II.
– Na program artystyczny złożyły
się piosenki i wiersze. Zadbaliśmy
jednak o to, by nie wszystko było
„klasyczne”. Zorganizowaliśmy w
formie zabawowej dla naszych se-
niorów „familiadę”. Zespół babć
rywalizował z ekipą dziadków.
Babcie prowadziły przez cały czas,
REKLAMA
• WIEŚCI OD SĄSIADÓW
Dzień Babci i Dziadka to w sercu każdego wnuczka czas szczególny. 21 stycznia
w wielu szkołach i przedszkolach gminy Obrowo obchodzony był on uroczyście
Robert Kamiński | fot. nadesłane
Z kolei w obrowskiej szkole
przygotowania do obchodów świę-
ta babci i dziadka rozpoczęły się na
długo przed 21 stycznia. W ciągu
dwóch poprzedzających święto ty-
godni uczniowie przygotowywali
się do tego wyjątkowego wydarze-
nia.
- Coroczną celebrację Dni Babci
i Dziadka rozpoczynamy na dłu-
go przed samym świętem dlatego,
że przygotowania te wchodzą w
skład programu naszego nauczania
– mówi dyrektor Zespołu Szkół w
Obrowie Artur Affelt. – Uczniowie
w ramach zajęć lekcyjnych przy-
gotowują m.in. portrety dziadków
Najmłodsi byli oklaskiwani przez swoich dziadków. Dla jednych wykonane najróżniejszymi tech-
i drugich to chwile bardzo wzruszające. nikami, kolorowe serca z wikli-
ny, mydełka świecowe czy prace
ale ostatecznie dziadkom udało się film dokumentalny pokazujący, jak stworzone z barwionej solą kredy
osiągnąć szczęśliwy remis. Pytania babcie i dziadkowie opiekują się w szklanych naczyniach. Następ-
były bardzo zabawne i przysporzyły swoimi wnukami. Złożyliśmy go z nie wręczają je dziadkom w dniu
ich święta. Dzieci poznają również
wnukom wiele radości, a seniorom prywatnych nagrań naszych senio-
okolicznościowe teksty literackie
mnóstwo dobrej zabawy. Babcie rów. Staramy się zwracać najmłod- wzmacniające międzypokoleniowe
musiały się na przykład zmierzyć z szym uwagę na podstawowe warto- więzi, sami dowiadują się o historii
pytaniem: „Co by było, gdyby bab- ści, na przykład życzliwość. Nigdy swoich dziadków, którą dzielą się
cia miała wąsy?”. I jak to w fami- dość przypominania znaczenia ta- na lekcjach z innymi.
liadzie, odpowiedzi wcale nie były kich słów jak „dziękuję”, „proszę”, W tym roku obchody święta pod
oczywiste. Przedstawiliśmy także „przepraszam”. nazwą „Vivat dziadkowie” odbyły
Tylko Toruń . 2 lutego 2018
się w obrowskiej szkole 25 stycz-
nia. Dzieci zaprezentowały montaż
słowno-muzyczny. Były również
konkursy taneczne i sprawnościo-
we. Wszystko oczywiście oklaski-
wali zaproszeni na uroczystość
dziadkowie.
Z okazji swojego święta spo-
tkanie zorganizowali również sami
seniorzy. 21 stycznia w obrowskim
kościele odbył się koncert Klubu
Seniora „Sami Swoi”.
- Tę uroczystość organizujemy
od trzech lat – mówi pomysłodaw-
ca i prezes klubu Grzegorz Filut.
– W czasie mszy świętej śpiewamy
wraz z chórem kolędy.
W tym roku „Sami Swoi” przy-
gotowali na tę okoliczność specjal-
ny utwór, piosenkę pt. „O rodzinie”,
do której słowa napisała Irena Szy-
mecka, a muzykę skomponował
Grzegorz Filut.
- Staramy się korzystać z każ-
dej okazji, by uczestniczyć w życiu
gminy – dodaje Grzegorz Filut. –
Chcemy udzielać się społecznie,
działać. Dla nas to remedium na
samotność.

Plejada gwiazd
Światowa czołówka lekkiej atletyki ponownie zawita
do grodu Kopernika
Karol Żebrowski | fot. Łukasz Piecyk
Medaliści mistrzostw Europy,
świata, a nawet Igrzysk Olimpij-
skich stawią się 15 lutego w Arenie
Toruń, aby wziąć udział w czwar-
tej edycji prestiżowego mityngu
Copernicus Cup.
Kiedy wydarzenie zostało zorga-
nizowane po raz pierwszy w roku
2015, niewielu wierzyło, że w tak
krótkim czasie uda się stworzyć im-
prezę wysokiej rangi, która będzie
nie tylko znacząca na krajowym
podwórku, ale również w formacie
europejskim czy światowym. Do
Torunia co roku ściągane są coraz
to większe gwiazdy lekkiej atlety-
ki z zagranicy, gdyż nasza krajowa
czołówka pojawia się tu już regu-
larnie.
- Halowych zawodów w takiej
obsadzie jeszcze w Polsce nie było
– twierdzi Krzysztof Wolsztyński,
dyrektor Copernicus Cup. – W tym
roku na naszą korzyść zadziałał
fakt, że Halowe Mistrzostwa Świata
odbędą się w Europie, a konkretnie
w brytyjskim Birmingham, dlatego
lekkoatleci z innych kontynentów
są bardziej przychylni startom w
Europie. Ponadto po raz drugi z
Nasi na Igrzyskach
Natalia Kaliszek i Maksym Spodyriew będą reprezen-
tować Polskę w trakcie zbliżających się Zimowych
Igrzysk Olimpijskich w Pjongczangu
Karol Żebrowski | fot. Łukasz Piecyk
Dla olimpijskiej pary z grodu Kopernika miejsce w pierwszej
dziesiątce będzie ogromnym sukcesem.
Toruńska para będzie jedynym
biało-czerwonym akcentem w łyż-
wiarstwie figurowym. Do Korei
Południowej polecą spełniać swo-
je marzenia i choć nikt nie uważa
ich za faworytów do medali, oni
śmiało mogą stwierdzić, że swój
sukces już odnieśli.
Wspólne treningi rozpoczęli
rzędu jesteśmy częścią cyklu IAAF
World Indoor Tour, który jest od-
powiednikiem letniej Diamentowej
Ligi, czyli najbardziej prestiżowych
mityngów lekkoatletycznych na
świecie, co czyni nasze wydarzenie
jeszcze bardziej medialnym i pre-
stiżowym.
Tegoroczna obsada zawodów
jest rzeczywiście imponująca. Ki-
bice, którzy 15 lutego wybiorą się
do Areny Toruń, będą świadkami
wielu ciekawie zapowiadających
się rywalizacji, takich jak zmagania
skoczków o tyczce, w których Paweł
Wojciechowski i Piotr Lisek będą
mierzyć się ze złotym medalistą z
Igrzysk Olimpijskich w Rio de Ja-
neiro Brazylijczykiem Thiago Braz
da Silvą, czy też konkurs pchnięcia
kulą z udziałem rekordzisty Polski
Konrada Bukowieckiego, który bę-
dzie chciał stawić czoła medaliście
mistrzostw Europy, świata i Igrzysk
Olimpijskich Niemcowi Davido-
wi Storlowi. W hali przy ul. Bema
pojawią się także m.in.: Ewa Swo-
boda, Adam Kszczot, Marcin Le-
wandowski, Iga Baumgart, Justyna
Święty-Ersetic, Małgorzata Hołub-
-Kowalik, Angelika Cichocka, Sofia
we wrześniu 2014 r. pod czujnym
okiem byłej wicemistrzyni świata
juniorów Sylwii Nowak-Trębac-
kiej. Bardzo szybko pokazali swój
potencjał, zdobywając mistrzostwa
Polski juniorów i seniorów. Być
może już wtedy pojawił się mały
promyk nadziei, że to właśnie Na-
talia i Maksym będą ratunkiem dla
polskiego łyżwiarstwa figurowego,
WIADOMOŚCI ZE SPORTOWYCH AREN •
Dwa lata temu w trakcie Copernicus Cup Ewa Swoboda ustanowiła nowy halowy rekord świata
juniorek w biegu na 60 m. Jak zaprezentuje się w tym roku?
Ennaoui czy Kamila Lićwinko.
- A oprócz nich cała plejada
medalistów największych imprez
lekkoatletycznych ostatnich lat z
zagranicy, takich jak Mohammed
Aman, Marie Ta Lou, Marija La-
scikiene, Yulia Levchenko czy Pavel
Maslak – dodaje Krzysztof Wolsz-
tyński. – Mogę też zdradzić, że w
ostatnim tygodniu ogłosimy dwa
nowe nazwiska, które są bardzo
znaczące w świecie lekkiej atletyki
i również wystąpią w grodzie Ko-
pernika. Będą to nasze tzw. asy w
rękawie.
W zeszłym roku sportowe wy-
które w tym samym roku odniosło
sromotną klęskę, nie mając żadne-
go reprezentanta podczas Igrzysk w
Soczi. Z roku na rok, z zawodów na
zawody nadzieja rosła, aż 1 kwiet-
nia 2017 r. stała się rzeczywistością.
Właśnie tego dnia, podczas Mi-
strzostw Świata w Helsinkach, para
reprezentująca MKS Axel Toruń
zakończyła rywalizację na czterna-
stym miejscu, co oznaczało wywal-
czenie dla naszego kraju kwalifika-
cji olimpijskiej.
- Często wracamy do tamtego
dnia. Euforia była ogromna – wspo-
mina trenerka olimpijskiej pary
Sylwia Nowak-Trębacka. – Natalia
i Maksym pojechali wtedy na 150%
swoich możliwości, bezbłędnie
realizując założenia. Radość tym
większa, że najlepsze wyniki w se-
zonie udało się uzyskać podczas
najważniejszego wydarzenia sezo-
nu, kiedy te emocje na pewno są
duże.
Od tego czasu para jeszcze in-
tensywniej pracowała nad swoimi
układami. Dobrą dyspozycję Nata-
lia i Maksym potwierdzili na stycz-
niowych mistrzostwach Europy
w Moskwie, gdzie zajęli dziesiąte
miejsce. Teraz przed nimi ostatni
występ w naszym kraju. Dla pary
będzie on wyjątkowy, bo zaprezen-
tuje się przed swoją toruńską pu-
blicznością podczas Gali Łyżwiar-
stwa Figurowego w ramach Mentor
Cup 2018, która odbędzie się już w
najbliższy weekend. Do Pjongczan-
gu Natalia i Maksym wraz ze swo-
im sztabem szkoleniowym wylecą
po ślubowaniu olimpijskim w po-
niedziałek 5 lutego, zaś ich występy
będzie można śledzić 19 (program
krótki) i 20 lutego (program dowol-
ny). Trzymamy kciuki!
(KŻ)
Tylko Toruń . 2 lutego 2018
darzenie przyciągnęło na trybuny
hali Arena Toruń ponad 5 tys. osób.
Wiele z nich decydowało się na
zakup biletów dopiero w dniu za-
wodów. Dyrektor Copernicus Cup
ostrzega, że tym razem to może nie
być takie łatwe.
- Zauważamy, że już teraz tych
biletów pozostaje coraz mniej w
porównaniu z latami poprzednimi
– twierdzi Krzysztof Wolsztyński.
– Niestety może się zdarzyć tak, że
sprzedamy całą możliwą pulę przed
15 lutego i będziemy musieli odpra-
wić z kwitkiem tych, którzy będą
chcieli zakupić bilet dopiero przed
Pomorzanin się
wzmacnia
Zasiadający na fotelu lidera piątej ligi zespół wiosną
chce pokazać się z jeszcze lepszej strony
Drużyna Pomorzanina Toruń
wróciła do treningów. Śmiało
zmierzający po drugi awans z rzę-
du zespół ma być dla rywali jesz-
cze trudnejszym przeciwnikiem
niż dotychczas.
Piłkarze z grodu Kopernika po
raz pierwszy na zajęciach w nowym
roku spotkali się 15 stycznia.
- Na początku skupiamy się
przede wszystkim na przygoto-
waniu fizycznym – mówi Dariusz
Durda, trener Pomorzanina Toruń.
– Będziemy trenować cztery razy w
tygodniu, a od 7 lutego wejdziemy
w cykl meczów sparingowych, któ-
re będziemy rozgrywać dwa razy w
tygodniu. Mamy zaplanowanych
aż dziewięć spotkań kontrolnych,
a naszymi rywalami będą m.in.:
Cyklon Kończewice, Wisła Nowe,
Sparta Brodnica, Legia Chełmża
czy Chemik Bydgoszcz.
Zimowy czas przygotowań daje
nie tylko możliwość sprawdzenia
swojej formy w sparingach, ale
również pozwala na dokonywanie
roszad w składach poszczególnych
drużyn. Tych także nie zabraknie w
klubie z siedzibą przy Szosie Cheł-
mińskiej.
- Planujemy wzmocnić kadrę, a
nie uzupełniać ją – twierdzi szko-
leniowiec Pomorzanina. – Będą to
zawodnicy, którzy mają przeszłość
SPORT 15
zawodami. Zachęcam więc do
wcześniejszego zaopatrzenia się w
wejściówki, aby później zaoszczę-
dzić sobie nieprzyjemnej sytuacji.
Więcej informacji na temat mi-
tyngu można znaleźć na stronie
internetowej copernicuscup.pl.
Ponadto organizatorzy postanowili
pójść z duchem czasu i przygoto-
wali aplikację mobilną na telefon
„Copernicus Cup”, dzięki której
we własnym urządzeniu możemy
sprawdzić listy startowe czy pełny
minutowy program imprezy.
w ligach wyższych, nawet o dwie
klasy rozgrywkowe. Mogę już zdra-
dzić, że w rundzie wiosennej nasz
zespół będzie reprezentował Piotr
Murawski, który ostatnio był czoło-
wym zawodnikiem Victorii Lisewo,
czyli drużyny, która plasuje się bez-
pośrednio za nami w ligowej tabeli.
O pozostałych transferach będzie-
my informować w momencie osią-
gnięcia porozumienia z klubami,
których piłkarzami jesteśmy zain-
teresowani. Nie ukrywam, że chcę,
aby kadra liczyła 23 zawodników,
więc istnieje spore prawdopodo-
bieństwo, że czekają nas nie tylko
transfery „do” klubu, ale również
„z”. Tu jednak jeszcze konkretne
decyzje nie zapadły.
Pomimo teoretycznie dużej
przewagi, w postaci siedmiu punk-
tów, nad wspomnianym zespołem
Victorii trener Dariusz Durda nie
uważa, aby losy awansu były już
rozstrzygnięte.
- W każdym z pozostałych 15
spotkań nasi rywale będą chcieli
utrzeć nosa liderowi – uważa. –
Musimy być na to gotowi i stawić
temu czoła. Chcemy udowodnić,
że nie przez przypadek jesteśmy na
pierwszej pozycji i jak najszybciej
zapewnić sobie końcowe zwycię-
stwo w rozgrywkach. Bez wątpienia
nas na to stać.
(KŻ)