Professional Documents
Culture Documents
ﻓﺼﻞ ﻫﺠﺪﻫﻢ
ﺑﺪن ﺑﻼ ﻏﺮق در ﺧﻮن ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻟﺮزﯾﺪن ﮐﺮد ،ﻃﻮري در دﺳﺖ ﻫﺎي روزاﻟﯽ ﺗﮑﻮن ﻣﯽ ﺧﻮرد ﮐﻪ اﻧﮕﺎر اوﻧﻮ ﺑﺮق ﮔﺮﻓﺘﻪ
ﺑﻮد .در ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﺻﻮرﺗﺶ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد -ﻧﺎﻫﺸﯿﺎر .ﺣﺮﮐﺖ وﺣﺸﯽ ﻣﻨﺸﺎﻧﻪ اي ﺗﻮ ﻣﺮﮐﺰ ﺑﺪﻧﺶ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺮﮐﺘﺶ ﻣﯽ داد .در
ﺣﺎل ﺗﺸﻨﺞ ،ﺻﺪاي ﺷﮑﺴﺘﻦ و ﺟﯿﻎ ﮔﺎه و ﺑﯽ ﮔﺎه ﺑﻼ ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ .
روزاﻟﯽ و ادوارد ﺑﺮاي ﻧﯿﻢ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺧﺸﮑﺸﻮن زد و ﺑﻌﺪ ،ﺑﻪ ﺗﮑﺎﭘﻮ اﻓﺘﺎدن .روزاﻟﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺪن ﺑﻼ رو روي ﺑﺎزوﻫﺎش ﺑﻠﻨﺪ
ﮐﺮد .اون و ادوارد ﻣﺜﻞ ﺗﯿﺮ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ،ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ي دوم رﻓﺘﻨﺪ.
اﺗﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎﻟﺸﻮن واردش ﺷﺪه ﺑﻮدم ،ﻣﺜﻞ اﺗﺎق اورژاﻧﺲ وﺳﻂ ﯾﮏ ﮐﺘﺎﺑﺨﻮﻧﻪ ﺑﻮد .ﭼﺮاغ ﻫﺎ ﭘﺮ ﻧﻮر و ﺳﻔﯿﺪ ﺑﻮدﻧﺪ .ﺑﻼ
روي ﯾﻪ ﻣﯿﺰ ﻗﺮار داﺷﺖ و ﭘﻮﺳﺘﺶ زﯾﺮ ﻧﻮراﻓﮑﻦ ﻫﺎ روح ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد .ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﻣﺎﻫﯽ ﺑﯿﺮون از آب ،ﺑﻪ ﺧﻮدش
ﻣﯽ ﭘﯿﭽﯿﺪ .وﻗﺘﯽ ادوارد ﺳﺮﻧﮓ رو ﺗﻮ دﺳﺖ ﺑﻼ ﻓﺮو ﻣﯽ ﮐﺮد ،روزاﻟﯽ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻼ رو ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﻟﺒﺎس ﻫﺎﺷﻮ ﮐﻪ
ﻣﺎﻧﻊ ﮐﺎر ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﯽ ﺷﮑﺎﻓﺖ .
ﻣﻦ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺑﺪن ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺑﻼ رو ﺗﺼﻮر ﮐﺮده ﺑﻮدم ؟ اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﻧﮕﺎش ﮐﻨﻢ .ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪم اﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮاﺗﻮ ﺗﻮ ﺳﺮم
داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ .
در ﻫﻤﯿﻦ ﺑﯿﻦ ،ﺑﻼ ﺑﻪ ﻫﻮش آﻣﺪ .ﭼﻨﺎن در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي آﻧﻬﺎ ﺟﯿﻎ ﮐﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﭘﺮده ي ﮔﻮﺷﻢ ﺗﯿﺮ ﮐﺸﯽ د.
ﻓﺮﯾﺎد زد » :ﺑﯿﺎرش ﺑﯿﺮون ! اون ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﻧﻔﺲ ﺑﮑﺸﻪ ! ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻻ اﯾﻦ ﮐﺎرو ﺑﮑﻦ ! «
وﻗﺘﯽ ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﻗﻄﺮه ﻫﺎي ﺧﻮن رو ﻣﯽ دﯾﺪم ﮐﻪ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﭘﺎﺷﯿﺪ اﻧﮕﺎر رﮔﻬﺎي ﭼﺸﻢ ﻫﺎش ﭘﺎره ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ .
ﺑﻼ » :ﻧﻪ ! ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻻ « -ﻓﻮاره اي دﯾﮕﺮي از ﺧﻮن ﻓﺮﯾﺎد دﻟﺨﺮاش اش رو ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮد .ادوارد ﺳﺮﺷﻮ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد ،ﺑﺎ
ﻧﺎ اﻣﯿﺪي ﺳﻌﯽ داﺷﺖ دﻫﻦ ﺑﻼ رو ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻨﻪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﻧﻪ دوﺑﺎره ﻧﻔﺲ ﺑﮑﺸﻪ .
آﻟﯿﺲ وارد اﺗﺎق ﺷﺪ و ﻫﻨﺪزﻓﺮي آﺑﯽ رﻧﮕﯽ رو زﯾﺮ ﻣﻮﻫﺎي روزاﻟﯽ ﮔﺬاﺷﺖ .ﺑﻌﺪ ﺑﺮﮔﺸﺖ ،ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﻃﻼﺋﯿﺶ ﮔﺸﺎد ﺷﺪه
و ﻣﯽ ﺳﻮﺧﺘﻨﺪ .
در ﻧﻮر ،ﭘﻮﺳﺖ ﺑﻼ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻨﻔﺶ و ﺳﯿﺎه ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺮﺳﯿﺪ ﺗﺎ ﺳﻔﯿﺪي ﮐﻪ ﻗﺒﻼً ﺑﻮد .ﺧﻮن زﯾﺮ ﭘﻮﺳﺖ ﺑﺮآﻣﺪﮔﯽ ﺑﺰرگ و
ﻣﺮﺗﻌﺶ ﺷﮑﻢ او ﭘﺨﺶ ﻣﯽ ﺷﺪ .ﺗﯿﻎ ﺟﺮاﺣﯽ ﺗﻮ دﺳﺖ روزاﻟﯽ ﺑﺎﻻ اوﻣﺪ .
روزاﻟﯽ ﺻﺪاي ﻫﯿﺲ ﻣﺎﻧﻨﺪي درآورد » :وﻗﺖ ﻧﯿﺴﺖ ،ﭘﺴﺮه داره ﻣﯽ ﻣﯿﺮه ! «
دﺳﺘﺶ روي ﺷﮑﻢ ﺑﻼ ﭘﺎﯾﯿﻦ اوﻣﺪ ،از ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﻮﺳﺖ رو ﺷﮑﺎﻓﺖ ،ﺧﻮن ﺑﺮاﻗﯽ ﺑﯿﺮون ﭘﺎﺷﯿﺪ .ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻇﺮف
ﭘﺮي ﺑﺮﻋﮑﺲ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻪ ،ﯾﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺷﯿﺮ آب رو ﺗﺎ آﺧﺮ ﺑﺎز ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻦ .ﺑﻼ ﺗﮑﺎﻧﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺧﻮرد ،وﻟﯽ ﻓﺮﯾﺎد ﻧﮑﺸﯿﺪ .او
ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﺣﺎل ﺧﻔﮕﯽ ﺑﻮد.
و ﺑﻌﺪ روزاﻟﯽ ﺗﻤﺮﮐﺰﺷﻮ از دﺳﺖ داد .دﯾﺪم ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮه اش ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮد ،دﯾﺪم ﮐﻪ ﻟﺒﻬﺎش ﻋﻘﺐ رﻓﺘﻨﺪ و دﻧﺪون ﻫﺎش
ﻋﺮﯾﺎن ﺷﺪن و ﭼﺸﻤﺎش از ﻋﻄﺶ ﺑﺮق زد .
ادوارد ﻧﻌﺮه ﮐﺸﯿﺪ » :ﻧﻪ ،رز ! « وﻟﯽ دﺳﺖ ﻫﺎي ادوارد ﺑﻨﺪ ﺑﻮدن ،ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻼ رو راﺳﺖ ﻧﮕﻪ داره ﺗﺎ اون ﺑﺘﻮﻧﻪ
ﺗﻨﻔﺲ ﮐﻨﻪ .
ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدم زﺣﻤﺖ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪن ﺑﺪم ،از روي ﻣﯿﺰ ﭘﺮﯾﺪم و ﺑﻪ ﻃﺮف روزاﻟﯽ راه اﻓﺘﺎدم .ﻫﻤﻮن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﺪن
ﺳﻨﮕﯿﺸﻮ ﺑﻪ ﻃﺮف در ﭘﺮت ﻣﯽ ﮐﺮدم ،ﺣﺲ ﮐﺮدم ﭼﺎﻗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ دﺳﺘﺶ ﺑﻮد ﻋﻤﯿﻘﺎ ﺗﻮ ﺑﺎزوي ﭼﭙﻢ ﻓﺮو رﻓﺖ .ﮐﻒ دﺳﺖ
راﺳﺘﻢ رو ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﮐﻮﺑﯿﺪم ،آرواره اش رو ﻗﻔﻞ ﮐﺮدم و راه ﺗﻨﻔﺲ اش رو ﺑﺴﺘﻢ .
ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اوﻧﻮ از در ﺑﯿﺮون ﻧﻨﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮدم ﺗﺎ ﺑﺘﻮﻧﻢ ﻟﮕﺪ ﻣﺤﮑﻤﯽ ﺑﻪ ﺷﮑﻢ ﺣﺮﯾﺼﺶ ﺑﺰﻧﻢ ،ﺻﻮرﺗﺸﻮ ول ﻧﮑﺮدم .اون ﺑﻪ
ﺳﻤﺖ در ﭘﺮﺗﺎب ﺷﺪ و ﺑﻪ ﯾﮏ ﻃﺮﻓﺶ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮد .ﺑﻠﻨﺪﮔﻮي ﮐﻮﭼﯿﮑﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﮔﻮﺷﺶ ﺑﻮد ﺧﻮرد ﺷﺪ .و ﺑﻌﺪ آﻟﯿﺲ ﻇﺎﻫﺮ
ﺷﺪ ،ﮔﻠﻮي روزاﻟﯽ رو ﮔﺮﻓﺖ و ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ اوﻧﻮ ﺑﻪ ﺗﺎﻻر ﺑﺒﺮه.
اﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻨﻮ اﻋﺘﺮاف ﮐﻨﻢ ،ﺑﻠﻮﻧﺪه ﯾﮏ ذره ﻫﻢ از ﺧﻮدش دﻓﺎع ﻧﮑﺮد .اون ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺮﻧﺪه ﺷﯿﻢ .اﺟﺎزه داد
اوﻧﺠﻮري ﻟﮕﺪﻣﺎﻟﺶ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﻼ ﻧﺠﺎت ﻧﺠﺎت ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻪ .ﺧﻮب ،ﯾﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﻮن ﭼﯿﺰ ﻧﺠﺎت ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻪ .
ادوارد داد زد » :آﻟﯿﺲ ،اوﻧﻮ از اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺒﺮ ﺑﯿﺮون ! ﺑﺒﺮش ﭘﯿﺶ ﺟﺎﺳﭙﺮ و ﻫﻤﻮﻧﺠﺎ ﻧﮕﻬﺶ دار ! ﺟﯿﮑﻮب ،ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ اﺣﺘﯿﺎج
دارم ! «
ﻧﺪﯾﺪم آﻟﯿﺲ ﮐﺎر رو ﺗﻤﺎم ﮐﻨﻪ .ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﯿﺰ ﺟﺮاﺣﯽ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻼ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﮔﺸﺎد و ﺧﯿﺮه ،داﺷﺖ آﺑﯽ رﻧﮓ
ﻣﯿﺸﺪ .
» آره ! «
دﻧﺒﺎل ﻋﻼﻣﺘﯽ ﻣﯿﮕﺸﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﺸﻮن ﺑﺪه اوﻧﻢ ﻣﺜﻞ روزاﻟﯽ ﺗﻌﺎدﻟﺶ رو از دﺳﺖ داده ،ﺑﻪ ﺗﻨﺪي ﭼﻬﺮه ﺷﻮ از ﻧﻈﺮ ﮔﺬروﻧﺪم.
ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺟﺰ اراده اي وﺻﻒ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮش ﺗﻮي ﭼﺸﻤﺎش ﻧﺪﯾﺪم .
ﺻﺪاي ﺷﮑﺴﺘﮕﯽ دﯾﮕﻪ اي از ﺑﺪن ﺑﻼ ﺑﻪ ﮔﻮش رﺳﯿﺪ ،از ﻫﻤﻪ ي ﺻﺪاﻫﺎي ﻗﺒﻠﯽ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﺑﻮد ،ﺑﻪ ﻗﺪري ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ
ﻫﺮدوي ﻣﺎ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻓﺮﯾﺎد ﺑﻼ ﺑﻮدﯾﻢ ﺧﺸﮑﻤﻮن زد .ﺧﺒﺮي ﻧﺸﺪ .ﭘﺎﻫﺎي ﺑﻼ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ از درد ﺑﺎﻻ ﺟﻤﻊ ﺷﺪه
ﺑﻮدﻧﺪ ،ﺣﺎﻻ ﺑﯽ ﺣﺲ ،ﺑﻪ ﻃﺮز ﻏﯿﺮ ﻃﺒﯿﻌﯽ از ﺑﺪﻧﺶ آوﯾﺰون ﺑﻮدن .
در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﯿﻎ ﺟﺮاﺣﯽ رو ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ ﭘﺮت ﻣﯽ ﮐﺮدم ،ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﮔﻔﺘﻢ » :اوﻧﻮ ازش درﺑﯿﺎر ! ﺣﺎﻻ ﮐﻪ دﯾﮕﻪ ﻫﯿﭽﯽ اﺣﺴﺎس
ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻪ ! «
و ﺑﻌﺪ روي ﺳﺮش ﺧﻢ ﺷﺪم .دﻫﻨﺶ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺗﻤﯿﺰ ﻣﯽ آﻣﺪ ،ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻟﺒﻬﺎﻣﻮ ﺑﻪ ﻟﺒﻬﺎي اون ﻓﺸﺮدم و دﻣﯿﺪم .ﻣﻨﺒﺴﻂ ﺷﺪن
ﺑﺪﻧﺶ رو ﺣﺲ ﮐﺮدم ،ﭘﺲ ﭼﯿﺰي راه ﮔﻠﻮﺷﻮ ﻧﺒﺴﺘﻪ ﺑﻮد .
ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺻﺪاي ﺗﭙﺶ ﺑﯽ ﻧﻈﻢ ﻗﻠﺒﺶ رو ﺑﺸﻨﻮم .در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺎر دﯾﮕﻪ ﻫﻮا رو در ﺑﺪﻧﺶ ﻣﯽ دﻣﯿﺪم ،ﺗﻮ ﻓﮑﺮم ﮔﻔﺘﻢ :
» اداﻣﻪ ﺑﺪه .ﺗﻮ ﻗﻮل دادي .ﻗﻠﺒﺖ رو زﻧﺪه ﻧﮕﻪ دار «
ﺻﺪاي آروم ﺗﯿﻎ روي ﺷﮑﻢ ﺑﻼ رو ﺷﻨﯿﺪم .ﺧﻮن ﺑﯿﺸﺘﺮي روي زﻣﯿﻦ ﭼﮑﯿﺪ .
ﺻﺪاي دﯾﮕﻪ اي ﺑﻪ ﻃﻮر ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ و دﻟﻬﺮه آوري ﻣﻨﻮ ﺗﮑﻮن داد .ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﻣﺜﻞ ﺧﻮرد ﺷﺪن ﻓﻠﺰ .اﯾﻦ ﺻﺪا ﻣﻨﻮ ﯾﺎد ﺟﻨﮕﯽ
ﮐﻪ ﻣﺎه ﻫﺎ ﭘﯿﺶ ﺗﻮ ﺟﻨﮕﻞ ﭘﯿﺶ اوﻣﺪه ﺑﻮد اﻧﺪاﺧﺖ ،ﺻﺪاي ﺗﮑﻪ ﭘﺎره ﺷﺪن ﺑﺪن ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪه ﻫﺎ .ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺘﻢ
و ﺻﻮرت ادوارد رو دﯾﺪم .
ﺑﻼ ﺳﺮﻓﻪ ﮐﺮد ،ﭘﻠﮏ ﻣﯽ زد و ﭼﺸﻢ ﻫﺎش ﻣﺜﻞ ﮐﻮرﻫﺎ ﻣﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪ .
ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪم » :ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻤﻮن ،ﺑﻼ ! ﺻﺪاﻣﻮ ﻣﯽ ﺷﻨﻮي ؟ ﺑﻤﻮن ! ﺣﻖ ﻧﺪاري ﺗﺮﮐﻢ ﮐﻨﯽ .ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺒﺘﻮ ﻧﮕﻪ دار ! «
ﭼﺸﻤﺎش ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻣﻦ ،ﯾﺎ ادوارد ﮔﺸﺘﻨﺪ ،وﻟﯽ ﭼﯿﺰي ﻧﻤﯽ دﯾﺪن .
در ﻫﺮ ﺣﺎل ﺑﻪ اوﻧﻬﺎ ﺧﯿﺮه ﺷﺪم و ﻧﮕﺎﻫﻤﻮ دروﻧﺸﻮن ﺛﺎﺑﺖ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻢ .
و ﺑﻌﺪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺪﻧﺶ زﯾﺮ دﺳﺖ ﻫﺎي ﻣﻦ ﺑﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻮﻧﺪ ،ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻧﻔﺲ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﻗﻠﺒﺶ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﯽ زد .
ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ ﻣﻌﻨﺎي اﯾﻦ ﺑﯽ ﺣﺮﮐﺘﯽ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ دﯾﮕﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪه اﺳﺖ .ﺿﺮﺑﺎت دروﻧﯽ ﺗﻤﻮم ﺷﺪه ﺑﻮدن .اون ﭼﯿﺰ اﺣﺘﻤﺎﻻ از
ﺑﻼ ﺑﯿﺮون اوﻣﺪه ﺑﻮد .
ﭘﺲ ﺑﻼ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد .اﯾﻦ ،اون ﭘﺴﺮي ﮐﻪ ﺑﻼ ﺗﺼﻮر ﻣﯽ ﮐﺮد ﻧﺒﻮد .ﭼﻨﺪان ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﻧﺸﺪم .ﺑﻼ درﻣﻮرد ﭼﻪ ﭼﯿﺰي
اﺷﺘﺒﺎه ﻧﻤﯿﮑﺮد؟
ﻧﮕﺎﻫﻤﻮ از ﭼﺸﻤﺎي ﻗﺮﻣﺰ ﺑﻼ ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ ،اﻣﺎ ﺣﺲ ﮐﺮدم دﺳﺖ ﻫﺎي ﺿﻌﯿﻔﺸﻮ ﺑﺎﻻ آورد .
ﺣﺪس ﻣﯽ زدم ﮐﻪ ادوارد ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺑﻼ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ رو ﺑﻬﺶ ﻣﯿﺪاد ،ﻓﺮﻗﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ي ﺑﻼ ﭼﻘﺪر
اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﻪ .وﻟﯽ ﻓﮑﺮﺷﻢ ﻧﻤﯿﮑﺮدم ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﺶ ﮔﻮش ﺑﺪه .ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺟﻠﻮﺷﻮ ﺑﮕﯿﺮم.
ﭼﯿﺰ ﮔﺮﻣﯽ ﺑﺎ ﺑﺎزوم ﺗﻤﺎس ﭘﯿﺪا ﮐﺮد .ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮد .ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺗﻮ اون ﺧﻮﻧﻪ ﮔﺮم ﻧﺒﻮد .
وﻟﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﻧﮕﺎﻫﻤﻮ از ﺻﻮرت ﺑﻼ ﺑﮕﯿﺮم .او ﭘﻠﮏ زد و ﺑﻪ اون ﭼﯿﺰ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ ،ﺑﺎﻻﺧﺮه ﭼﯿﺰي ﻣﯽ دﯾﺪ .ﻧﺎﻟﻪ ي
ﺿﻌﯿﻒ و ﻋﺠﯿﺒﯽ ﮐﺮد.
وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم ،دﯾﮕﻪ دﯾﺮ ﺑﻮد .ادوارد اون ﭼﯿﺰ ﮔﺮم و ﺧﻮﻧﯽ رو از دﺳﺘﺎي ﺑﯽ ﺣﺲ ﺑﻼ ﻗﺎﭘﯿﺪ .ﻧﮕﺎﻫﻢ روي ﭘﻮﺳﺖ
ﺑﻼ ﻟﻐﺰﯾﺪ .ﻏﺮق در ﺧﻮن ﺑﻮد -ﺧﻮﻧﯽ ﮐﻪ از دﻫﻦ ﺑﭽﻪ ﺟﺎري ﺷﺪه ﺑﻮد ،و ،ﺧﻮن ﺗﺎزه از ﺟﺎي ﮔﺎزي ﮐﻪ درﺳﺖ ﺑﺎﻻي
ﺳﯿﻨﻪ ي ﭼﭗ ﺑﻼ و ﺑﻪ ﺷﮑﻞ دو ﻫﻼل رو ﺑﻪ روي ﻫﻢ ﺑﻮد ﺑﯿﺮون ﻣﯽ رﯾﺨﺖ .
ادوارد ﻏﺮو ﻟﻨﺪﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ » :ﻧﻪ ،رﻧﺰﻣﻪ « اﻧﮕﺎر داﺷﺖ ﺑﻪ ﻫﯿﻮﻻ ادب ﯾﺎد ﻣﯽ داد .
ﺑﻪ ادوارد ﯾﺎ اون ﺑﭽﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻧﻨﺪاﺧﺘﻢ .ﻓﻘﻂ ﺑﻼ رو دﯾﺪم ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎش ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ .
ﻣﻦ دﺳﺘﻢ رو روي ﺳﯿﻨﻪ اش ﮔﺬاﺷﺘﻢ و ﮐﻤﭙﺮس ﻗﻠﺒﯽ رو اﻧﺠﺎم دادم .ﺗﻌﺪادش رو ﺗﻮ ﻓﮑﺮم ﻣﯽ ﺷﻤﺮدم ،ﺳﻌﯽ داﺷﺘﻢ
رﯾﺘﻤﺸﻮ ﻣﻨﻈﻢ ﻧﮕﻪ دارم .ﯾﮏ .دو .ﺳﻪ .ﭼﻬﺎر .
دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﺒﯿﻨﻢ .ﭼﺸﻢ ﻫﺎم از اﺷﮏ ﺧﯿﺲ ﺑﻮدن و ﺗﺎر ﻣﯿﺪﯾﺪن .وﻟﯽ از ﺻﺪاﻫﺎي داﺧﻞ اﺗﺎق ﮐﺎﻣﻼ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺑﻮدم .
ﺻﺪاي ﮔﻼگ -ﮔﻼگ ﻗﻠﺐ ﺑﯽ ﻣﯿﻞ ﺑﻼ زﯾﺮ دﺳﺘﺎي ﻣﺼﺮ ﻣﻦ ،ﮐﻮﺑﺶ ﻗﻠﺐ ﺧﻮدم و ،ﺿﺮﺑﺎن دﯾﮕﻪ اي ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ و
ﺳﺒﮏ ﺑﻮد .ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺟﻬﺖ آن را ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺑﺪم.
ﺑﺎ ﻧﻔﺲ ﻫﺎي ﺑﺮﯾﺪه ،در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻗﻠﺐ او را ﻣﯽ ﻓﺸﺮدم ،ﮔﻔﺘﻢ » :ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭼﯽ ﻫﺴﺘﯽ؟ « ﯾﮏ ،دو ،ﺳﻪ ،ﭼﻬﺎر .
روزاﻟﯽ ﻗﻮل داد » :ﻣﻦ ﮐﻨﺘﺮﻟﻤﻮ ﺑﻪ دﺳﺖ آورد م .ﺑﭽﻪ رو ﺑﺪه ﺑﻪ ﻣﻦ ادوارد .ازش ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﺑﻼ« ...
زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻌﻮﯾﺾ ﺻﻮرت ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ در دﻫﺎن ﺑﻼ دﻣﯿﺪم .ﺻﺪاي ﺗﺎپ ﺗﺎپ دور ﺷﺪ .
در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﭘﻤﭙﺎژ ﻗﻠﺐ را اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دادم ،ﻧﮕﺎﻫﻢ را از ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﺳﻔﯿﺪ ﺑﻼ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻢ .ﺳﺮﻧﮕﯽ ﺗﻤﺎم ﻧﻘﺮه اي در
دﺳﺖ ادوارد ﺑﻮد ،اﻧﮕﺎر آن را از آﻫﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ .
» اون ﭼﯿﻪ؟ «
دﺳﺖ ﺳﻨﮕﯽ او دﺳﺖ ﻣﺮا ﮐﻨﺎر زد .ﺻﺪاي ﺷﮑﺴﺘﻦ ﭼﯿﺰي ﺑﻪ ﮔﻮش رﺳﯿﺪ ،ﺿﺮﺑﻪ ي او اﻧﮕﺸﺖ ﮐﻮﭼﮑﻢ را ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﻮد .
در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ،او ﺳﻮزن ﺳﺮﻧﮓ را ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ در ﻗﻠﺐ ﺑﻼ ﻓﺮو ﮐﺮد .
ﺻﺪاي ﺗﮑﺎن ﻗﻠﺒﺶ رو ﺷﻨﯿﺪم ،اﻧﮕﺎر ﺑﻬﺶ ﺷُﮏ وارد ﮐﺮده ﺑﻮدن .
ادوارد دﺳﺘﻮر داد » :ﺣﺮﮐﺘﺶ ﺑﺪه « ﺻﺪاش ﻣﺜﻞ ﯾﺦ ﺑﻮد ،ﻣﺮده ﺑﻮد .ﺗﻨﺪﺧﻮ و ﺑﯽ ﻓﮑﺮ .اﻧﮕﺎر ﯾﮏ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﻮد .
درد اﻧﮕﺸﺖ در ﺣﺎل ﺗﺮﻣﯿﻤﻢ را ﻧﺎدﯾﺪه ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﺑﺎز ﺑﻪ ﭘﻤﭙﺎژ ﻗﻠﺐ اون اداﻣﻪ دادم .ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﺑﻮد ،اﻧﮕﺎر ﺧﻮن او در آﻧﺠﺎ
ﻣﻨﺠﻤﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد .در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺎر ادوارد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدم ،ﺧﻮن را ﺑﻪ ﻃﺮف رگ ﻫﺎي او ﻓﺮﺳﺘﺎدم .
ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ اوﻧﻮ ﻣﯽ ﺑﻮﺳﻪ ،ﻟﺒﺶ را روي ﮔﻠﻮي او ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ ،ﻣﭻ دﺳﺖ ﻫﺎش ،ﺧﻤﯿﺪﮔﯽ داﺧﻞ ﺑﺎزوي او .وﻟﯽ
ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺻﺪاي ﭘﺎره ﺷﺪن ﭘﻮﺳﺖ ﺑﻼ را زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ دﻧﺪان ﮔﺎزش ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﺸﻨﻮم .دوﺑﺎره و دوﺑﺎره ،راﻧﺪن ﺳﻢ در
ﺳﯿﺴﺘﻢ او از ﻫﺮ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ .زﺑﺎن ﮐﻢ رﻧﮓ او را دﯾﺪم ﮐﻪ روي ﺑﺮﯾﺪﮔﯽ ﻫﺎي ﺧﻮن آﻟﻮد ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ،اﻣﺎ ﻗﺒﻞ
از اﯾﻨﮑﻪ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﺸﻢ ﯾﺎ ﺣﺎﻟﻢ ﺑﻬﻢ ﺑﺨﻮره ،ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﭼﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻪ .ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ زﺑﺎن او ﺳﻢ را روي ﭘﻮﺳﺖ او
ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ،ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ .زﻫﺮ و ﺧﻮن را در ﺑﺪن او ﻧﮕﻪ ﻣﯽ داﺷﺖ .
ﺑﺎزﻫﻢ در دﻫﺎن او دﻣﯿﺪم ،وﻟﯽ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ آﻧﺠﺎ ﻧﺒﻮد .ﻓﻘﻂ واﮐﻨﺶ ﺳﯿﻨﻪ ي ﺑﯽ ﺟﺎن او ﮐﻪ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ آﻣﺪ .زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ادوارد
دﯾﻮاﻧﻪ وار روي او ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺳﻌﯽ داﺷﺖ دوﺑﺎره او را ﺳﺮﻫﻢ ﮐﻨﺪ ،ﺑﻪ ﭘﻤﭙﺎژ ﻗﻠﺐ او اداﻣﻪ دادم ،ﻣﯽ ﺷﻤﺮدم .
زﯾﺮا آن ﺗﻤﺎم ﭼﯿﺰي ﺑﻮد ﮐﻪ از دﺧﺘﺮي ﮐﻪ ﮐﻪ ﻫﺮدوي ﻣﺎ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ دوﺳﺘﺶ داﺷﺘﯿﻢ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد .اﯾﻦ ﺟﺴﺪ ﺧﻮن آﻟﻮد از
ﺷﮑﻞ اﻓﺘﺎده .ﻣﺎ دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﯿﻢ ﺑﻼ را ﺳﺮﭘﺎ ﮐﻨﯿﻢ .
ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ دﯾﺮ ﺷﺪه .ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ او ﻣﺮده .در اﯾﻦ ﺑﺎره ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮدم ﭼﻮن ﮐﺸﺶ از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد .ﻫﯿﭻ
دﻟﯿﻠﯽ ﺑﺮاي اﯾﻨﺠﺎ ،در ﮐﻨﺎر او ﺑﻮدن ﺣﺲ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم .اون دﯾﮕﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﻧﺒﻮد .ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ ﺑﺪن دﯾﮕﻪ ﺟﺎذﺑﻪ اي
ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻧﺪاﺷﺖ .اﺣﺘﯿﺎج ﺑﯽ ﻣﻌﻨﺎي ﮐﻨﺎر او ﺑﻮدن ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد .
ﯾﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﺟﺎﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻠﻤﻪ ي ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﺮﯾﻪ .اﻧﮕﺎر ﺣﺎﻻ ﮐﺸﺶ را از ﻃﺮف دﯾﮕﻪ اي ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮدم .از ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ،
ﺑﯿﺮون در .اﺷﺘﯿﺎق ﺑﺮاي از اون دور ﺷﺪن و ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﺑﺮﻧﮕﺸﺘﻦ .
ادوارد ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﮔﻔﺖ » :ﭘﺲ ،ﺑﺮو « و دوﺑﺎره دﺳﺖ ﻣﻦ رو از ﺳﺮ راﻫﺶ ﮐﻨﺎر زد ،اﯾﻦ ﺑﺎر ﺟﺎي ﻣﺮا ﮔﺮﻓﺖ .ﺑﻪ ﻧﻈﺮ
رﺳﯿﺪ ،ﺳﻪ اﻧﮕﺸﺘﻢ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ .
ﺑﺎ ﺑﯽ ﺣﺴﯽ آﻧﻬﺎ را ﺑﺎز و ﺑﺴﺘﻪ ﮐﺮدم ،درد اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﺪاﺷﺖ .
ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺧﺮﻧﺎس ﻣﺎﻧﻨﺪي ﮔﻔﺖ » :اون ﻧﻤﺮده ،اون ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮب ﻣﯽ ﺷﻪ «
روي ﺧﻮدم رو ﺑﺮﮔﺮدوﻧﺪم و ﺑﻪ ﻃﺮف در رﻓﺘﻢ ،او را ﺑﺎ از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ اش ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻢ .ﺑﺴﯿﺎر آﻫﺴﺘﻪ .ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ
ﭘﺎﻫﺎﯾﻢ را ﻣﺠﺒﻮر ﮐﻨﻢ ﺳﺮﯾﻊ ﺗﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪ .
ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﻫﺪﻓﻢ را از دﺳﺖ داده ﺑﻮدم ،دوﺑﺎره اﺣﺴﺎس ﭘﻮﭼﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدم .ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت ﺑﻼ ﻣﯽ ﺟﻨﮕﯿﺪم .
و او ﺑﺎ ﮐﻤﺎل ﻣﯿﻞ ﺧﻮدش را ﻓﺪاي آن ﺑﭽﻪ ﻫﯿﻮﻻ ﮐﺮده ﺑﻮد .ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺗﻤﺎم ﺷﺪه ﺑﻮد .
ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ رﻓﺘﻢ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﭘﺸﺖ ﺳﺮم ﻟﺮزه ﺑﺮ اﻧﺪاﻣﻢ اﻓﺘﺎد -ﺻﺪاي ﻗﻠﺐ ﻣﺮده اي
ﮐﻪ وادار ﺑﻪ ﺗﭙﯿﺪن ﻣﯽ ﺷﺪ .
دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي در ﺳﺮم ﻣﻮاد ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ ﺑﺮﯾﺰم ﺗﺎ ﻣﻐﺰم آﺗﺶ ﺑﮕﯿﺮد .ﺗﺎ ﺗﺼﺎوﯾﺮ آﺧﺮﯾﻦ دﻗﺎﯾﻖ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻼ را
ﺑﺴﻮزاﻧﺪ .اﮔﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ از ﺷﺮ آن ﺧﻼص ﺑﺸﻢ آﺳﯿﺐ ﻣﻐﺰي را ﺑﻪ ﺟﻮن ﻣﯽ ﺧﺮﯾﺪم -ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪن ﻫﺎ ،ﺧﻮن رﯾﺰي ﻫﺎ ،
ﺻﺪاي ﻏﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﺧﺮد ﺷﺪن اﺳﺘﺨﻮان زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﻮزاد ﻫﯿﻮﻻ از درون او را از ﻫﻢ ﻣﯽ ﭘﺎﺷﯿﺪ...
ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﯿﺮون ﺑﭙﺮم ،ﭘﻠﻪ ﻫﺎ را ده ﺗﺎ ﯾﮑﯽ ﻃﯽ ﮐﻨﻢ و از در ﻓﺮار ﮐﻨﻢ .وﻟﯽ ﭘﺎﻫﺎﯾﻢ ﺑﻪ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ آﻫﻦ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺪﻧﻢ از
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﺗﺮ ﺑﻮد .ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﭘﯿﺮﻣﺮد زﻣﯿﻦ ﮔﯿﺮ آﻫﺴﺘﻪ آﻫﺴﺘﻪ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪم .
روي ﭘﻠﻪ ي آﺧﺮ ﺑﻪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻧﺸﺴﺘﻢ ،ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﻢ را ﺑﺮاي ﺑﯿﺮون رﻓﺘﻦ از در ﺑﺪﺳﺖ آورم .
روزاﻟﯽ در ﻃﺮف ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺎﻧﺎﭘﻪ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﭘﺸﺘﺶ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﻮد و ﺑﺮاي ﭼﯿﺰي ﮐﻪ دورش ﭘﺘﻮ ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺷﺪه و آن را در
ﺑﺎزوﻫﺎﯾﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد زﻣﺰﻣﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد .اﺣﺘﻤﺎﻻ ﺻﺪاي ﻣﺮا ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮدم ،وﻟﯽ ﻣﺮا ﻧﺎدﯾﺪه ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ ،ﺳﺨﺖ
ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻟﺤﻈﺎت دزدي ﻣﺎدري اش ﺑﻮد .ﺷﺎﯾﺪ ﺣﺎﻻ دﯾﮕﺮ ﺷﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد .روزاﻟﯽ ﭼﯿﺰي را ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ داﺷﺖ و ﺑﻼ
ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ آﻣﺪ ﺗﺎ آن ﺟﺎﻧﻮر را از او ﺑﮕﯿﺮد .در اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻧﮑﻨﺪ اﯾﻦ ﻫﻤﺎن ﭼﯿﺰي ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻠﻮﻧﺪ ﺷﺮور در ﺗﻤﺎم اﯾﻦ
ﻣﺪت اﻧﺘﻈﺎرش رو داﺷﺖ .
او ﺷﯽ ﺗﯿﺮه اي را در دﺳﺘﺶ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﺻﺪاي ﻣﮑﯿﺪن ﺣﺮﯾﺼﺎﻧﻪ ي ﻗﺎﺗﻞ ﮐﻮﭼﮏ در آﻏﻮش او ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﯽ رﺳﯿﺪ .
ﺑﻮي ﺧﻮن در ﻫﻮا ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺑﻮد .ﺧﻮن اﻧﺴﺎن .روزاﻟﯽ داﺷﺖ ﺑﻪ آن ﻏﺬا ﻣﯽ داد .ﻣﺴﻠﻤﺎ آن ﺧﻮن ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ .ﭼﻪ ﻏﺬاي
دﯾﮕﺮي ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻫﯿﻮﻻﯾﯽ داد ﮐﻪ وﺣﺸﯿﺎﻧﻪ ﻣﺎدر ﺧﻮدش را ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮده ﺑﻮد ؟ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﺧﻮن ﺑﻼ را ﻫﻢ ﺧﻮرده ﺑﺎﺷﺪ .
ﺷﺎﯾﺪ ﺧﻮرده ﺑﻮد .
ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﺪاي ﻏﺬا ﺧﻮردن ﺟﻼد ﮐﻮﭼﮏ ﮔﻮش ﻣﯽ دادم ﻧﯿﺮوﯾﻢ را ﺑﺎزﯾﺎﻓﺘﻢ .
ﻗﺪرت و ﺗﻨﻔﺮ و ﮔﺮﻣﺎ -ﺧﻮن داغ ﺑﻪ ﺳﺮم ﻫﺠﻮم آورد .ﻣﯽ ﺳﻮﺧﺖ وﻟﯽ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰي را ﭘﺎك ﻧﻤﯽ ﮐﺮد .ﺗﺼﺎوﯾﺮ داﺧﻞ ﺳﺮم
در اﺷﺘﻌﺎل ﭘﺬﯾﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ،ﺟﻬﻨﻢ ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ وﻟﯽ از ﺗﺨﺮﯾﺐ ﮐﺮدن اﻣﺘﻨﺎع ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ .ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﻢ ﺑﻪ
ﻟﺮزه درآﻣﺪه و ﺳﻌﯽ ﻧﮑﺮدم ﺟﻠﻮي آن را ﺑﮕﯿﺮم.
روزاﻟﯽ ﮐﺎﻣﻼ ﻣﺤﻮ ﺗﻤﺎﺷﺎي آن ﺟﺎﻧﻮر ﺷﺪه ﺑﻮد و اﺻﻼ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد .ﺣﻮاﺳﺶ ﺑﻪ ﺣﺪي ﭘﺮت ﺑﻮد ﮐﻪ
ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ اﻧﺪازه ي ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮاي ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﺮدن ﻣﻦ ﺳﺮﯾﻊ ﺑﺎﺷﻪ .
ﺳﻢ درﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ .اﯾﻦ ﯾﮏ ﺧﻄﺎ ﺑﻮد -وﺟﻮد آن ﻫﯿﻮﻻ ﺑﺮ ﺧﻼف ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺑﻮد .ﯾﮏ روح ﺳﯿﺎه و ﭘﻠﯿﺪ ﻋﺎري از
اﺣﺴﺎس .ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺣﻘﯽ ﺑﺮاي ﻣﺎﻧﺪن ﻧﺪاﺷﺖ .
در آﺧﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ آن ﮐﺸﺶ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﻫﺪاﯾﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ .ﺣﺎﻻ آن را اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮدم ،ﻣﺮا ﺗﺸﻮﯾﻖ
ﻣﯽ ﮐﺮد ،ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ .ﻣﺮا ﻫﻞ ﻣﯽ داد ﺗﺎ ﮐﺎرش را ﺗﻤﺎم ﮐﻨﻢ ،ﺗﺎ دﻧﯿﺎ را از ﭘﻠﯿﺪي آن دور ﭘﺎك ﮐﻨﻢ .
روزاﻟﯽ ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ آن ﺟﺎﻧﻮر ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻣﺮا ﺑﮑﺸﺪ و ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﺘﻘﺎﺑﻼ ﻣﯽ ﺟﻨﮕﯿﺪم .ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮدم ﮐﻪ ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از آﻣﺪن
دﯾﮕﺮان ﺑﺮاي ﮐﻤﮏ وﻗﺖ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮاي ﮐﺸﺘﻦ او دارم ﯾﺎ ﻧﻪ .ﺷﺎي د ،ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﻧﻪ .ﭼﻨﺪان اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﻤﯽ دادم .
ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد اﮔﺮ ﮔﺮگ ﻫﺎ اﻧﺘﻘﺎم ﻣﺮا ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﮐﺎﻟﻦ ﻫﺎ را ﺑﻪ ﺳﺰاي ﻋﻤﻠﺸﺎن ﻣﯽ رﺳﺎﻧﺪﻧﺪ و ﻋﺪاﻟﺖ را اﺟﺮا ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ .
ﻫﯿﭻ ﮐﺪام ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد .ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ اﻫﻤﯿﺖ ﻣﯽ دادم دادﺳﺘﺎﻧﯽ ﺧﻮدم ﺑﻮد .اﻧﺘﻘﺎم ﺧﻮدم .ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺑﻼ را ﮐﺸﺘﻪ ﺑﻮد
ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ دﻗﯿﻘﻪ اي ﺑﯿﺸﺘﺮ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪ .
اﮔﺮ ﺑﻼ زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ،ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ از ﻣﻦ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ .اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ دﺳﺖ ﻫﺎي ﺧﻮدش ﻣﺮا ﺑﮑﺸﺪ .
وﻟﯽ اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﻤﯽ دادم .او ﺑﻪ ﮐﺎري ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﮐﺮد اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﺪاده ﺑﻮد -ﺑﻪ ﺧﻮدش اﺟﺎزه داد ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﺣﯿﻮان ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮد .
ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ اﺣﺴﺎﺳﺎت او را ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﯽ آوردم ؟
و ﺳﭙﺲ ادوارد ﺑﻮد .اﺣﺘﻤﺎﻻ اﻵن ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮش ﺑﻮد -در ﺗﻼش ﺑﺮاي ﺣﯿﺎت ﺗﺎزه ﺑﺨﺸﯿﺪن ﺑﻪ ﯾﮏ ﻧﻌﺸﻪ ،در اﻧﮑﺎر اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ
اش ﺑﻪ ﻗﺪري ﻓﺮو رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎي ﻣﻦ ﮔﻮش ﻧﻤﯽ داد .
ﭘﺲ اﯾﻦ ﺷﺎﻧﺲ ﻧﺼﯿﺒﻢ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻗﻮﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ او دادم را ﻋﻤﻠﯽ ﮐﻨﻢ ،ﻣﮕﺮ اﯾﻨﮑﻪ -ﻣﺒﺎرزه را در ﺑﺮاﺑﺮ روزاﻟﯽ ،ﺟﺎﺳﭙﺮ و
آﻟﯿﺲ ،ﺳﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﭘﯿﺮوز ﻣﯽ ﺷﺪم .اﻣﺎ اﮔﺮ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺑﺮدم ،ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم آن را در ﺧﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﮐﻪ ادوارد را
ﺑﮑﺸﻢ .
زﯾﺮا ﺑﻪ ﻗﺪر ﮐﺎﻓﯽ دل رﺣﻢ ﻧﺒﻮدم ﮐﻪ آن ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم دﻫﻢ .ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺘﻢ از ﮐﺎري ﮐﻪ اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد ﻓﺮار ﮐﻨﺪ ؟
آﯾﺎ ﻋﺎدﻻﻧﻪ ﺗﺮ -ﻟﺬت ﺑﺨﺶ ﺗﺮ -ﻧﺒﻮد ﮐﻪ اﺟﺎزه دﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﯿﭻ و ﭘﻮچ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪ ؟
ﺗﺼﻮر آن اﯾﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻧﺼﻔﻪ ﻧﯿﻤﻪ اي ﺑﺰﻧﻢ .ﺑﺪون ﺑﻼ .ﺑﺪون وﺟﻮد ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺧﻮدش را ﺑﮑﺸﺪ .و از دﺳﺖ دادن
ﻫﺮ ﺗﻌﺪاد از ﺧﺎﻧﻮاده اش ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺒﺮم .ﺑﻪ ﻃﻮر ﺣﺘﻢ ،از آﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ آﻧﻬﺎ را ﺑﺴﻮزاﻧﻢ ،اﺣﺘﻤﺎﻻ
ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آﻧﻬﺎ را از ﻧﻮ ﺳﺮﻫﻢ ﮐﻨﺪ .ﺑﺮﺧﻼف ﺑﻼ ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎز ﻧﻤﯽ ﮔﺸﺖ .
در اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﺑﻮدم ﮐﻪ آﯾﺎ آن ﺟﺎﻧﻮر ﻫﻢ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺳﺮﻫﻢ ﺷﻮد ؟ ﺷﮏ داﺷﺘﻢ .آن ﻗﺴﻤﺘﯽ از ﺑﻼ ﻫﻢ ﺑﻮد -ﭘﺲ
ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﮐﻤﯽ از آﺳﯿﺐ ﭘﺬﯾﺮي ﺑﻼ ﺑﻪ ارث ﺑﺮده ﺑﺎﺷﺪ .ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﻢ ﺻﺪاي ﺿﺮﺑﺎن ﮐﻮﺑﻨﺪه ي ﻗﻠﺐ ﮐﻮﭼﮏ آن را ﺑﺸﻨﻮم.
ﻟﺮزش ﺳﺮﯾﻊ ﺗﺮ و ﺷﺪﯾﺪﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ .ﭼﺮﺧﯿﺪم ،آﻣﺎده ﻣﯽ ﺷﺪم ﺗﺎ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﻮن آﺷﺎم ﺑﻠﻮﻧﺪ ﺑﭙﺮم و و ﺑﺎ دﻧﺪان ﻫﺎﯾﻢ ﻣﻮﺟﻮد
ﻣﺮﮔﺒﺎر را از دﺳﺖ او ﺑﺪرم .
روزاﻟﯽ دوﺑﺎره ﭼﯿﺰي را ﺑﺎ ﺟﺎﻧﻮر زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد ،ﺑﻄﺮي ﻓﻠﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ را ﮐﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺖ و ﺟﺎﻧﻮر در ﻫﻮا ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺻﻮرﺗﺶ را ﺑﻪ
ﮔﻮﻧﻪ ي آن ﺑﻤﺎﻟﺪ .
ﻋﺎﻟﯽ ﺷﺪ .اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاي ﯾﻮرش ﻣﻦ ﺑﺴﯿﺎر ﻋﺎﻟﯽ ﺑﻮد .ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﻠﻮ ﺧﻢ ﺷﺪم و وﻗﺘﯽ ﮐﺸﺶ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻗﺎﺗﻞ ﺑﯿﺸﺘﺮ
ﻣﯽ ﺷﺪ ،ﺣﺲ ﮐﺮدم ﮔﺮﻣﺎ در ﺣﺎل ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﻦ ﺑﻮد -از آﻧﭽﻪ ﭘﯿﺶ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺣﺲ ﮐﺮده ﺑﻮدم ﻗﻮي ﺗﺮ ﺑﻮد ،ﺑﻪ ﻗﺪري ﻗﻮي
ﮐﻪ ﻣﺮا ﺑﻪ ﯾﺎد ﻓﺮﻣﺎن آﻟﻔﺎ اﻧﺪاﺧﺖ ،اﻧﮕﺎر اﮔﺮ از آن اﻃﺎﻋﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم ﻣﺮا در ﻫﻢ ﻣﯽ ﺷﮑﺴﺖ .
ﻗﺎﺗﻞ از ﭘﺸﺖ ﺷﺎﻧﻪ ي روزاﻟﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ ،ﻧﮕﺎه ﺧﯿﺮه اش از ﻫﺮ ﺟﺎﻧﻮر ﻧﻮزاد دﯾﮕﺮي ﻣﺘﻤﺮﮐﺰﺗﺮ ﺑﻮد .
ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﮔﺮم ﻗﻬﻮه اي ،ﺷﮑﻼﺗﯽ رﻧﮓ -دﻗﯿﻘﺎ ﻫﻤﺎن رﻧﮕﯽ ﮐﻪ ﺑﻼ داﺷﺖ .
ﻟﺮزﺷﻢ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ ؛ ﮔﺮﻣﺎ در ﻣﻦ ﺑﻪ ﺑﻪ ﺟﺮﯾﺎن اﻓﺘﺎد ،ﻗﻮي ﺗﺮ از ﻫﺮ زﻣﺎن دﯾﮕﺮ ،وﻟﯽ اﯾﻦ ﻧﻮع ﺟﺪﯾﺪي از ﮔﺮﻣﺎ ﺑﻮد
-ﻧﻤﯽ ﺳﻮزاﻧﺪ .
ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮐﻮﭼﮏ و ﻇﺮﯾﻒ ﮐﻮدك ﻧﺼﻒ ﺧﻮن آﺷﺎم ،ﻧﺼﻒ اﻧﺴﺎن ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ در دروﻧﻢ وﯾﺮان ﺷﺪ.
ﺗﻤﺎم ﺧﻂ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺮا ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯿﻢ وﺻﻞ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از ﻫﻢ ﺟﺪا ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻃﻨﺎب ﻫﺎي ﻣﺘﺼﻞ
ﺑﻪ ﺑﺎﻟﻮن را از آن ﮐﻨﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﻫﺮﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻣﺮا ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﺑﻮدم ﻣﯽ ﮐﺮد -ﻋﺸﻘﻢ ﺑﺮاي دﺧﺘﺮ ﻣﺮده ي ﻃﺒﻘﻪ ي ﺑﺎﻻ،
ﻋﺸﻘﻢ ﺑﻪ ﭘﺪرم ،وﻓﺎدارﯾﻢ ﺑﻪ ﮔﺮوه ﺟﺪﯾﺪم ،ﻋﺸﻘﻢ ﺑﺮاي دﯾﮕﺮ ﺑﺮادراﻧﻢ ،ﺗﻨﻔﺮم از دﺷﻤﻨﺎﻧﻢ ،ﺧﺎﻧﻪ ام ،اﺳﻤﻢ ،ﺧﻮدم -در
ﻫﻤﺎن ﺛﺎﻧﯿﻪ از ﻣﻦ ﺟﺪا ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﻓﻀﺎ ﻏﻮﻃﻪ ور ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ .
ﺟﺎذﺑﻪ ﻣﺮا رﻫﺎ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد .رﯾﺴﻤﺎن ﺟﺪﯾﺪي ﻣﺮا در ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻮدم ﻧﮕﻪ ﻣﯽ داﺷﺖ .
ﻧﻪ ﯾﮏ رﯾﺴﻤﺎن ،ﺑﻠﮑﻪ ﯾﮏ ﻣﯿﻠﯿﻮﻧﺸﺎن .رﯾﺴﻤﺎن ﻧﻪ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺳﯿﻢ ﻫﺎي ﭘﻮﻻدﯾﻦ .ﻣﯿﻠﯿﻮن ﻫﺎ ﺳﯿﻢ ﭘﻮﻻدﯾﻦ ﻫﻤﮕﯽ ﻣﺮا ﺑﻪ
ﯾﮏ ﭼﯿﺰ ﻣﺘﺼﻞ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ -ﺑﻪ ﻣﺮﮐﺰي ﺗﺮﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ ي دﻧﯿﺎ .
ﺣﺎﻻ آن را ﻣﯽ دﯾﺪم -اﯾﻨﮑﻪ ﭼﻄﻮر دﻧﯿﺎ ﺑﻪ دور اﯾﻦ ﯾﮏ ﻧﻘﻄﻪ ﻣﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪ .ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ﻫﯿﭻ ﮔﺎه ﺗﻨﺎﺳﺐ ﺟﻬﺎن را ﻧﻈﺎره
ﻧﮑﺮده ﺑﻮدم ،وﻟﯽ ﺣﺎﻻ واﺿﺢ ﺷﺪه ﺑﻮد .
دﯾﮕﺮ ﺟﺎذﺑﻪ ي زﻣﯿﻦ ﻣﺮا در ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدم ﺑﻨﺪ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد .
اﯾﻦ ﻧﻮزاد دﺧﺘﺮ در ﺑﺎزوﻫﺎي ﺧﻮن آﺷﺎم ﺑﻠﻮﻧﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺮا اﯾﻨﺠﺎ ﻧﮕﻪ ﻣﯽ داﺷﺖ .
رﻧﺰﻣﻪ.
از ﺑﺎﻻي ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ،ﺻﺪاي ﺟﺪﯾﺪي ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﯽ رﺳﯿﺪ .ﺗﻨﻬﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ي ﺑﯽ ﭘﺎﯾﺎن ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ اﺣﺴﺎس
ﮐﻨﻢ .