TYPY BRONI STRZELECKIEJ:
roń ręczna dzieli się na trzy klasy. Natomiast broń strzelecka dzieli RÓŻNE RODZAJE GROTÓW:
B
się na: broń prostą, bojową i egzotyczną oraz palną. Broń specjalna może
być używana skutecznie tylko przez osoby posiadające
odpowiednią umiejętność specjalnej broni; osoby niewyszkolone
również mogą używać takiej broni, jednak wówczas jako podstawę
testu trafienia używają połowy wartości swoich UMIEJĘTNOŚCI STRZELECKICH.
Jeżeli istnieje jakaś szansa na to, że osoba posługująca się taką bronią, a nie
posiadająca odpowiedniej umiejętności zrani się poprzez niewłaściwy sposób jej
użycia, MG powinien zastosować w stosunku do niej test ryzyka lub zastosować
jakąś inną karę.
SIŁA EFEKTYWNA ŁUKU:
Naciąg łuku to siła, jaką łuk może oddać bez uszkodzenia lub zniszczenia. Jeden
punkt SIŁY EFEKTYWNEJ łuku odpowiada jednemu punktowi SIŁY postaci,
która korzysta z oręża.
Jeżeli SIŁA strzelca jest większa od SIŁY EFEKTYWNEJ, to może on go
naciągnąć jedynie do maksymalnej wartość SE łuku. Jeżeli postać naciągnie łuk
powyżej maksymalnej wartości SE broni, to MG powinien przeprowadzić test
sprawdzający czy łuk nie pękł. Za każdy punkt, który przekroczy SE istnieje
+10% na zniszczenia broni, jeśli tak się stanie to postać odnosi obrażenia jak przy
KRYTYCZNYM PECHU (dla rzutu równego 22) dla broni strzeleckiej nieprochowej.
Jeśli SIŁA strzelca jest mniejsza od minimalnej wartości SE łuku o 1 lub 2
punkty, to do testu US stosuje się ujemny modyfikator -20% a SE i zasięg broni
zostaje zmniejszony o połowę. Jeśli SIŁA bohatera jest mniejsza o 3 lub więcej
punktów, to użycie broni nie jest możliwe.
TABELA: GROTY* Wartość
podana w kolumnie CENA, określa jedynie cenę samego grotu, do ceny całego
172 - WARHAMMER FRP
STRZAŁY & BEŁTY Z GROTEM GWIŻDŻĄCYM: dzięki licznym nacięciom i
otworom znajdującym się w grocie, lecący pocisk wydaje wysoki nieprzyjemny
dla ucha dźwięk, który wywołuje strach we wszystkich istotach żywych o INT
29 lub mniejszej. Jednocześnie budowa grotu sprawia, że pociski tracą
wyważenie, a co za tym idzie strzelający otrzymuje ujemny modyfikator do
testu trafienia równy -10%, ponadto zasięg broni jak i zadane obrażenia są
zmniejszane o połowę.
Pociski uzbrojone w gwiżdżące groty używane są przez niektórych
pasterzy do odstraszania drapieżników zagrażających zwierzętom. Łucznicy
często przyczepiają do grotu kolorowe wstążki, które po pierwsze potęgują
działanie pocisku, a po drugie ułatwiają jego późniejsze odnalezienie.
STRZAŁY & BEŁTY Z GROTEM KOTWICZKĄ: pociski zakończone kotwiczką
mogą utrzymać ciężar 30 metrowej liny oraz średnio obciążonej istoty o
rozmiarze średnim. Większy ciężar złamie hak kotwiczki, co może mieć
katastrofalne skutki. Budowa grotu powoduje, że pociski tracą wyważenie, a
co za tym idzie strzelający otrzymuje ujemny modyfikator -20% do testu
trafienia, zaś zasięg broni zmniejszany jest o połowę a wszelkie zadane
obrażenia dzielone są przez cztery (do minimalnej wartości 1 punktu).
Pociski zakończone grotem kotwiczką używane są głównie przez
włamywaczy, skrytobójców i awanturników.
STRZAŁY & BEŁTY Z GROTEM LIŚCIASTYM: pociski z grotem liściastym lepiej
od innych przebijają pancerze, posiadają cechę oręża przebijający zbroję; cecha
ta kumuluje się z ewentualną właściwością broni strzeleckiej. Jednocześnie
masywna budowa grotu powoduje, że pociski tracą wyważenie, a co za tym
idzie strzelający otrzymuje ujemny modyfikator -10% do testu trafienia.
STRZAŁY & BEŁTY Z GROTEM ŁOPATKOWYM, LUB W KSZTAŁCIE LITERY V:
pociski zakończone takim grotem używane są do przecinania lin i cięciw. Po
udanym trafieniu w bardzo mały cel należy w normalny sposób obliczyć
obrażenia i sprawdzić czy trafiony cel został przecięty.
STRZAŁY & BEŁTY Z GROTEM W KSZTAŁCIE PÓŁKSIĘŻYCA: jeżeli istota o
rozmiarze średnim lub mniejszym, trafiona w kończynę pociskiem
zakończonym grotem półksiężycowym otrzyma trafienie krytyczne istnieje
procentowa szansa równa (SE broni+wartość trafienia krytycznego) x 5% na to,
że trafiona kończyna zostanie odcięta.
STRZAŁY & BEŁTY Z GROTEM OGŁUSZAJĄCYM: zakończone kulistym grotem
pociski służą do ogłuszania przeciwników. Po udanym trafieniu w głowę
należy, podobnie jak ma to miejsce w przypadki walki wręcz, przeprowadzić
test ogłuszenia (patrz ROZDZIAŁ III: WALKA paragraf OGŁUSZENIE). Ze
względu na budowę, kuliste groty nie zadają dodatkowych obrażeń.
Ogłuszające pociski używane są głównie przez łowców nagród i
strażników miejskich.
STRZAŁY & BEŁTY Z GROTEM WĘŻOWATYM, HACZYKOWATYM LUB
ROZSZCZEPIONYM: groty po udanym trafieniu w istotę żywą osiadają
głęboko w ciele, powodując dodatkowe rany i silne krwawienie. Specyficzna
budowa grotu sprawia, że pociski otrzymują cechę oręża druzgoczący tracą
jednak na wyważeniu, co oznacza że strzelający otrzymuje ujemny
modyfikator -10% do testu US. Ponadto, jeżeli trafiona istota straciła liczbę
punktów ŻW większą lub równą WT, pocisk osiada głęboko w ciele i zraniona
istota otrzymuje kolejne obrażenia w następujących przypadkach:
- w każdej rundzie gdy trafiona istota poruszy się otrzymuje 1 punkt obrażeń
bez względu na WT i ewentualne PZ;
- jeżeli wyciągający pocisk nie posiada umiejętności chirurgia, istnieje 95% szans
na dodatkowe K6 obrażeń;
- jeśli wyciągający pocisk chirurg wykona nieudany test ZRĘCZNOŚCI, ofiara
otrzymuje dodatkowe K3 obrażenia.
STRZAŁY & BEŁTY Z GROTEM TURNIEJOWYM: pociski turniejowe
wykorzystywane są przez uczestników turniejów strzeleckich oraz niektórych
skrytobójców. Precyzyjne wykonanie grotu poprawia wyważenie a tym samym
zwiększa celność pocisków, dzięki czemu strzelający otrzymuje dodatni
modyfikator +10% do testów trafienia. Jednak delikatna budowa sprawia, że
pocisk zadaje mniejsze rany - otrzymane obrażenia należy podzielić przez dwa.
GROTY
RODZAJ GROTÓW CENA* WO DOSTĘPNOŚĆ
Gwiżdżący 2 zk - znikoma
Kotwiczka 3 zk - znikoma
Liściasty 1 zk - znikoma
Łopatkowy 15 s - znikoma
Ogłuszający 1 zk - mała
Półksiężycowy 15 s - znikoma
Turniejowy 1 zk - mała
Wężowaty 15 s - znikoma
pocisku należy dodać cenę odpowiedniego bełtu, strzały lub oszczepu.
TABELA: BROŃ STRZELECKA NIEPROCHOWA
BROŃ STRZELECKA NIEPROCHOWA
OBRAŻENIA
NAZWA CENA WO DOSTĘPNOŚĆ ZASIĘG PRZEŁADOWANIE CECHY ORĘŻA ROZMIAR KATEGORIA
SE KO DO
Arkan 1 zk 10 powszechna 8/- 0op - - runda unieruchamiający mały egzotyczna
Bicz 25 zk 30 niewielka 6/- S K4 x2 akcja szybki, unieruchamiający średni egzotyczna
Bolas 7s 20 sporadyczna Sx2/ Sx4 0op - - akcja unieruchamiający mały egzotyczna
Bomba zapalająca 5 zk 10 sporadyczna Sx2/ Sx4 0o - - akcja specjalny mały egzotyczna
Dmuchawka 10 zk 15 znikoma 12/24 S K4 x2 akcja brak mały egzotyczna
Strzałki (5) 1 zk 5 znikoma
Kusza, ciężka 16 zk 120 przeciętna 30/60 7 K10 x2 2 rundy druzgoczący, przebijający zbroję duży prosta
Bełty (5) 4 zk 10 duża
Kusza, lekka 12 zk 80 przeciętna 24/48 5 K8 x2 runda przebijający zbroję średni prosta
Bełty (5) 3 zk 10 duża
Kusza powtarzalna 100 zk 150 znikoma 16/32 4 K8 x2 natychmiastowa specjalny średni egzotyczna
Bełty (5) 4 zk 10 przeciętna
Łuk, długi 15 zk 90 przeciętna Sx20/Sx40 4-12 K8 x3 akcja druzgoczący, przebijający zbroję duży bojowa
Strzały (5) 2 zk 10 duża
Łuk Elfów 500 zk 100 znikoma Sx30/Sx60 3-12 K10 x4 akcja druzgoczący, przebijający zbroję średni elfy
Strzały (5) 5 zk 10 sporadyczna
Łuk, krótki 7 zk 75 przeciętna Sx10/Sx20 2-7 K6 x3 akcja brak mały bojowa
Strzały (5) 1 zk 10 duża
Łuk, zwykły 11 zk 80 przeciętna Sx15/Sx30 3-9 K8 x3 akcja brak średni bojowa
Strzały (5) 30 s 10 duża
Miotana 4 zk 10 przeciętna Sx2/ Sx4 S K4 x2 akcja brak bardzo mały prosta
Oszczep 25 s 30 przeciętna Sx2/ Sx4 S K6 x2 akcja brak mały prosta
Pistolet strzałkowy 10 zk 25 niewielka 16/32 4 K6 x2 runda brak mały egzotyczna
Bełty (5) 3 zk 10 przeciętna
Proca 4s 10 duża Sx10/Sx20 S K4 x2 akcja brak mały prosta
Sieć 3 zk 60 duża S/ Sx2 0op - - runda unieruchamiający średni egzotyczna
Włócznia 35 s 50 duża S/ Sx2 S K8 x3 akcja brak duży bojowa
Wyrzutnia harpunów 200 zk 240 znikoma 60/120 10 K10 x4 4 rundy druzgoczący, przebijający zbroję gigantyczny egzotyczna
Bełty (5) 8 zk 20 mała
TABELA: BROŃ PROCHOWA
BROŃ PROCHOWA
OBRAŻENIA
NAZWA CENA WO DOSTĘPNOŚĆ ZASIĘG PRZEŁADOWANIE CECHY ORĘŻA ROZMIAR KATEGORIA
SE KO DO
Arkebuz 100 zk 50 znikoma 30/60 8 K10 x4 2 rundy przebijający zbroję, zawodny duży prochowa
Bomba/Granat 75 zk 10 znikoma Sx2/Sx4 10 K10 x4 - odłamkowy, zawodny mały prochowa
Dżezail 2000 zk 60 znikoma 100/200 7 K8 x3 3 rundy przebijający zbroję, zawodny duży prochowa
Garłacz 200 zk 50 znikoma 32/- 8 K10 x2 3 rundy odłamkowy, zawodny duży prochowa
Henricus Salus 175 zk 50 znikoma 24/48 10 K8 x4 2 rundy druzgoczący, zawodny duży prochowa
Kacza stopa 175 zk 30 znikoma 12/- 8 K8 x3 2 rundy/lufę eksperymentalny, odłamkowy średni prochowa
Muszkiet druzgoczący, przebijający zbroję,
Hochlandzki 450 zk 60 znikoma 48/96 8 K8 x3 2 rundy duży prochowa
zawodny
Organki 300 zk 400 znikoma 24/48 7 K8 x3 2 rundy/lufę eksperymentalny duży prochowa
Pistolet 150 zk 20 znikoma 24/48 6 K8 x3 1 runda zawodny średni prochowa
Rusznica druzgoczący, odłamkowy,
75 zk 25 znikoma 24/- 7 K8 x2 3 rundy duży prochowa
zawodny
Revolwera 1000 zk 150 znikoma 12/24 6 K8 x3 natychmiastowa eksperymentalny duży prochowa
Strzelba
kombinowana 125 zk 100 znikoma 12/24 7 K8 x3 2 rundy druzgoczący, zawodny duży prochowa
Kule (10) 3s 10 niewielka
Proch (ładunek) 6s 1 niewielka
TABELA: SPACZBROŃ SKAVENÓW
SZPACZBROŃ SKAVENÓW
OBRAŻENIA
NAZWA CENA WO DOSTĘPNOŚĆ ZASIĘG PRZEŁADOWANIE CECHY ORĘŻA ROZMIAR KATEGORIA
SE KO DO
Granat dymny 3 gs 5 sporadyczna Sx2/ Sx4 - - - akcja brak bardzo mały egzotyczna
Kula trującego
wiatru 6 gs 10 znikoma Sx2/ Sx4 - - - akcja brak bardzo mały egzotyczna
druzgoczący, eksperymentalny,
Kulomiot 8 gs 150 znikoma 32/- 8 K10 x3 natychmiastowa duży egzotyczna
odłamkowy, przebijający zbroję
Pojemnik z
amunicją - 100 znikoma - - - - - - duży egzotyczna
druzgoczący, eksperymentalny,
Miotacz spaczognia 10 gs 150 znikoma 12/- 8 K8 x4 akcja duży egzotyczna
przebijający zbroję
Pojemnik z
paliwem - 100 znikoma - - - - - - duży egzotyczna
Spaczdżezail 12 gs 60 znikoma 150/300 8 K10 x3 3 rundy przebijający zbroję, zawodny duży egzotyczna
Spaczpistolet 10 gs 20 znikoma 24/48 7 K10 x3 1 runda przebijający zbroję, zawodny średni egzotyczna
Spaczkule (10) 1 gs 10 znikoma
Spaczproch
(ładunek) 1 gs 1 znikoma

WARHAMMER FRP - 173

BROŃ PALNA:
ostatnich latach, w Starym Świecie nastąpił niesłychany postęp
W
technologiczny. Imperialni inżynierowie skonstruowali działa o
niezwykłej sile rażenia. W ten sposób na szeroką skalę został
wykorzystany wynalazek prochu strzelniczego. Większość
władców szybko przekonała się, że pomimo wielu wad, na
przykład zawodności, broń palna jest znacznie bardziej efektywnym sposobem
zabijania wrogów niż klasyczna broń ręczna. Dzięki zastosowaniu artylerii,
opancerzenie osobiste stało się nie tylko bezużytecznym ciężarem, a nawet mury
fortec nie były w stanie oprzeć się zmasowanemu ostrzałowi ciężkich, ołowianych
kul. Z początku działa były prostymi urządzeniami miotającymi strzały i kule, ale
wkrótce inżynierowie zaczęli pracować nad poprawieniem ich zasięgu i siły
rażenia, a także zmniejszeniem rozmiarów. W ten sposób powstały pierwsze
egzemplarze ręcznej broni palnej. Inżynierowie z Nuln, jako pierwsi ludzie,
opracowali projekty rusznic i pistoletów. Mimo zaawansowanych prac, wciąż jest
to wynalazek nowy i niebezpieczny w użyciu, dlatego większość wojowników woli
nie ryzykować własnym życiem i nadal używa wypróbowanych i niezawodnych
rodzajów oręża.
Pierwsze egzemplarze ręcznej broni palnej miały dość prymitywną
konstrukcję. Były to proste metalowe tuby osadzone na drewnianym łożu i z
dziurą na górze, przez którą strzelec podpalał proch za pomocą świeczki lub lontu.
Obecnie większość odmian broni palnej posiada zamek skałkowy lub kołowy.
Wszystkie rodzaje broni palnej używane w Starym Świecie przez ludzi są ładowane
od przodu, co wymaga od strzelca podsypania prochu i wsunięcia ładunku
strzelniczego od przodu lufy. Głównymi ośrodkami produkcji broni palnej są
pracownie rusznikarskie w Nuln i Altdorfie oraz twierdze Khazadów w Górach
Krańca Świata. W tych miejscach dostępność broni palnej wzrasta ze znikomej do
sporadycznej.
WCZESNE PROJEKTY:
Najwcześniejszymi modelami broni palnej były hakownice, czyli zmniejszone
wersje pierwszych dział Krasnoludów. Składały się z metalowej rury osadzonej na
drewnianym łożu. Przy podstawie lufy znajdował się otwór zapałowy, gdzie
przytykano zapalony lont, który podpalał proch. Ponieważ przy każdym strzale
wymagało to od strzelca ręcznego przyłożenia końcówki lontu do otworu
zapałowego, była to broń wyjątkowo niecelna. Z tego względu zwykle przy strzale
korzystano z podpórki zwanej forkietem lub lufę opierano o mur i stabilizowano
jej pozycję za pomocą haka wystającego z dolnej części łoża. Stąd zresztą
pochodzi nazwa tej broni. Hakownice strzelały na odległość do 30 metrów.
174 - WARHAMMER FRP
ZAMKI LONTOWE:
Po raz pierwszy hakownice zostały wykorzystane na szerszą skalę w bitwie
przeciwko Hordom Chaosu. Jednak siła rażenia pocisków okazała się
niewystarczająca, by przebić pancerze ciężkiej kawalerii Chaosu. Także w
kolejnych bitwach z armiami wrogich prowincji hakownice okazały się zupełnie
bezużyteczne, zwłaszcza przeciwko ciężko opancerzonym jeźdźcom i rycerzom.
Wkrótce potem inżynierowie z Nuln zaczęli prace nad nowym rodzajem zamka,
który wyeliminowałby konieczność używania podpórki. Tak powstał zamek
lontowy, którego podstawowym elementem był kurek z zamocowanym lontem.
Strzelec ręcznie odchylał kurek, naciągając sprężynę. Po naciśnięciu spustu kurek
opadał na panewkę z prochem, powodując odpalenie pocisku.
W porównaniu do pierwszych modeli broni palnej, zamki lontowe to
wielki krok naprzód, jednakże zapalenie lontu trwa zbyt długo, zwłaszcza przy
deszczowej pogodzie typowej dla większości regionów Imperium. Co więcej,
konieczność uprzedniego przygotowania broni czynie je bezużytecznymi w
przypadku ataku z zaskoczenia. Z tego względu większość regimentów wciąż
używa znacznie bardziej przydatnych długich łuków.
ZAMKI KOŁOWE & SKAŁKOWE:
W odpowiedzi na ciągłe trudności związane z używaniem broni palnej,
inżynierowie z Imperium zaprojektowali nowy rodzaj zamka do rusznic. Prosty
mechanizm sprężynowy zastąpiono obrotowym kółkiem, nakręcanym za pomocą
klucza. Po naciśnięciu spustu koło obracało się, trąc o metalową płytkę i krzesząc
iskry, które spadały na panewkę. Niemal w tym samym czasie rusznikarze z Arabii
wymyślili zamek skałkowy, który zamiast metalowego koła posiada kawałek
krzesiwa. Mechanizm działania jest podobny do zamka kołowego. Iskry padająca
panewkę, podpalając proch i powodując odpalenie pocisku.
Dzięki wynalezieniu tych mniej zawodnych mechanizmów, inżynierowie i
rusznikarze mogli pokazać swój kunszt, projektując różnego rodzaju odmiany
broni palnej. Niektóre posiadają kilka luf, inne są jednoręcznymi, lekkimi
pistoletami. Pojawiły się modele krótkich pistoletów używanych w pojedynkach,
a także długie muszkiety hochlandzki, niezwykle celne i o znacznie zwiększonym
zasięgu strzału. W ostatnich latach Imperialna Gildia Inżynierów rozpoczęła pracę
na udoskonaleniem wielokomorowych rusznic, które pozwalały na oddanie kilku
strzałów bez konieczności przeładowania.
Należy pamiętać, że broń palna to wciąż technologia eksperymentalna,
kosztowna i zawodna. Z tego powodu raczej nie znajduje zastosowania na szeroką
skalę w Starym Świecie. Wojownicy wybierają sprawdzone kusze i łuki, nie chcąc
ryzykować niewypałów lub przypadkowych eksplozji prochu, które spowodowały
śmierć już wielu strzelców i wynalazców.
POJEDYNKI STRZELECKIE:
Pojedynki to częsta forma rozwiązywania sporów wśród szlachty. O ile jednak
najczęściej używa się broni białej, to ostatnimi czasy wśród arystokracji
zapanowała moda na pojedynki za pomocą pistoletów. Zwykle odbywają się o
świcie, a obaj adwersarze strzelają do siebie z odległości dziesięciu kroków.
Pojedynki są niebezpiecznie nie tylko z względu na niewielki dystans dzielący obu
strzelców, ale także z powodu zawodności broni palnej. Pojedynki często kończą
się śmiercią obu strzelców, a niemal za każdym razem któryś z nich zostaje
okaleczony lub paskudnie oszpecony na skutek bliskiej eksplozji prochu.
TYPY BRONI STRZELECKIEJ:
Poniżej znajduje się szczegółowy opis rozmaitych typów broni strzeleckich. Ich
współczynniki zostały podane w tabeli BROŃ STRZELECKA.
ARKAN: to nic innego jak lina zakończona pętlą. Udane trafienie oznacza, że sznur
zacisnął się na kończynie, szyi lub korpusie ofiary. Walczący może za pomocą oręża
wykonywać ataki przewracające. Jeżeli ktoś będzie chciał przewrócić dzierżącego
arkan podczas próby przewracania, walczący może wypuścić oręż, by tego uniknąć.
ARKEBUZ: jest podobny do rusznicy, lecz nie ma rozszerzającej się lufy i strzela jedną
kulą - podobną do pistoletowej, lecz cięższą. W Tilei, Estalii i Bretonni zastąpił
kuszę, lecz wciąż jest zawodny i często nie wypala co powoduje, że prości żołnierze
lubią go o wiele mniej od dowódców. Arkebuz jest przeważnie wyposażony w
forkiet - rozwidlony pręt, który utrzymuje długą lufę w poziomie, co ułatwia
celowanie i strzelanie. Postać, korzystająca z arkebuza z forkietem potrzebuje 1
rundy, zanim dobrze umocuje podpórkę. Z drugiej strony, osoba korzystająca z
arkebuza bez niego otrzymuje ujemny modyfikator -20% do trafienia. Można też
wykorzystywać improwizowane podpory. Ponadto arkebuz jest orężem
przebijającym zbroję. Wystrzelone z niego pociski ignorują 1 PZ każdego rodzaju
pancerza. W przypadku gdy cel nie nosi zbroi, cecha oręża nie powoduje żadnych
dodatkowych efektów.
BICZ: oręż składa się z rękojeści o długości około pół metra, zwanej biczyskiem oraz
długiego pasa, wykonanego z twardej zwierzęcej skóry lub jelita - sznury i podobne,
włókniste materiały nie są przydatne. Najlepsze bicze w Imperium są importowane
i wykonuje się je ze skóry nosorożca, chociaż jelito Trolla, jeżeli można je zdobyć,
jest doskonałym materiałem zastępczym. Długość bicza waha się od 3 do 6
metrów, przy czym długość rzemienia określa maksymalny zasięg uderzenia
biczem.
Władający orężem może wybrać rodzaj ataku, raniąc lub pętając ofiarę.
Bicz zadaje rany sieczne, ponadto jest orężem szybkim co oznacza, że przeciwnik
otrzymuje ujemny modyfikator -10% do testów parowania i uniku.
Jeżeli władający orężem bohater zechce spętać ofiarę, ta po udanym trafieniu
zostaje opleciona biczem, a walczący może za pomocą oręża wykonywać atak
przewracający (patrz ROZDZIAŁ III: WALKA paragraf AKCJE ZŁOŻONE). Jeżeli ktoś
będzie chciał przewrócić dzierżącego bicz podczas próby przewracania, walczący
może wypuścić oręż, by tego uniknąć.
BOLAS: składa się z dwóch lub trzech kamiennych albo metalowych ciężarków,
połączonych ze sobą sznurem. Po udanym trafieniu, oprócz zadawanych obrażeń,
bolas pęta wroga. Ofiara co rundę może próbować się oswobodzić, poprzez
wykonanie udanego testu ZRĘCZNOŚCI lub KRZEPY (zależnie od tego, który ze
współczynników walczących postaci jest większy), ale w czasie, gdy jest opleciona
bolasem traktuje się ją jak cel spętany. Bolas nigdy nie powoduje Dodatkowych Obrażeń,
a trafienia krytyczne są rozstrzygane w tabeli z ujemnym modyfikatorem -10%.
Ujemny rezultat trafienia krytycznego wskazuje, że po prostu nie miało ono miejsca.
W przypadku tej broni nie stosuje się zasad dotyczących jakości wykonania.
BOMBA/GRANAT: to ceramiczna, gliniana lub wykonana z cienkiego metalu puszka
wypełniona prochem i zatkana korkiem lub woskiem, przez który przechodzi lont.
Bomby używane podczas oblężenia do kruszenia murów nazywana są też minami.
Są to zwykle większe ładunki, które są w stanie zrobić wyłom w murach lub zawalić
basztę. Należy je umieścić w odpowiednim miejscu i zapalić lont. Natomiast
mniejsze ładunki, zwane granatami, mogą być miotane na dalszą odległość. Lont
może zostać przycięty do różnej długości (sprzedawany jest w odcinkach, które
palą się przez 1 rundę), zależnie od czasu, po upływie którego ma eksplodować
granat lub mina. Bomba działa na wszystkie istoty oraz budynki w promieniu K10
metrów (należy rzucić dwa razy i wybrać wyższy wynik). Istota rzucająca bombę
normalnie wykonuje test trafienia. Jeżeli rzut jest niecelny, rzuca K10 i wynik
porównuje z poniższą tabelą.
2 3 4 odłamków. Strzelając z broni odłamkowej, postać nie musi wykonywać testu
5 CEL 6 zasięgu broni (w przypadku garłacza 32 metry) i szeroką na 2 metry. Każda istota
7 8 9 się jej uskoczyć poza zasięg broni i uniknąć obrażeń. Garłacz wymaga 3
Wynik 1 oznacza, że granat okazuje się niewypałem. Wynik 0 oznacza, że ładunek
eksploduje w ręku miotacza, zadając obrażenia wszystkim osobom w polu rażenia.
Odległość miedzy celem i miejscem, w którym bomba upadnie, zależy od
odległości z jakiej została rzucona.
Krótki zasięg: K3 metry
Daleki zasięg: K6 metrów
Maksymalny zasięg: K6+K3 metry
Należy również zauważyć, że zmniejszone obrażenia, które mają zastosowanie
przy dalekim i maksymalnym zasięgu nie wiążą się z odległością, z której rzucona
bombę. Zamiast tego zależą one od odległości między centrum eksplozji, a
dowolnym celem w promieniu 10 metrów. Obrażenia zmniejszane są o -1 dla
każdego celu w odległości od 2 do 4 metrów i o -2 dla każdego celu w odległości
od 5 do 10 metrów. Cele oddalone o więcej niż zasięg oddziaływania
bomby/granatu nie odnoszą żadnych obrażeń. Jeżeli rzut, sprawdzający celność
ataku będzie nieudany o 30% lub więcej, nie określamy miejsca upadku ani
odległości bomby od celu. Upada ona pod nogami rzucającego. Bomba dysponuje
dużą siłą ognia i jest bronią druzgoczącą. Po udanym trafieniu tego rodzaju bronią,
należy rzucić dwa razy KO i wybrać wyższy wynik. Zapalenie lontu i rzucenie
granatem wymaga akcji podwójnej.
BOMBA ZAPALAJĄCA: to szklana lub ceramiczna kula, flaszka lub puszka
wypełniona łatwopalną cieczą. Jej wylot jest zatkany nasączoną olejem szmatą,
która służy jako zapalnik. Miotacz musi podpalić szmatę, a następnie cisnąć
ładunkiem, wymaga to wykonania akcji podwójnej. Średnica wybuchu wynosi
K6 metrów. Postać rzucająca bombę normalnie wykonuje test trafienia. Jeżeli
rzut jest niecelny, rzuca K10 i wynik porównuje z poniższą tabelą.
2 3 4
5 CEL 6
7 8 9
Wynik 1 oznacza, że granat okazuje się niewypałem. Wynik 0 oznacza, że
ładunek eksploduje w ręku miotacza, zadając obrażenia wszystkim osobom w
polu rażenia. Odległość miedzy celem i miejscem, w którym bomba zapalająca
upadnie, zależy od odległości z jakiej została rzucona.
Krótki zasięg: K3 metry
Daleki zasięg: K6 metrów
Maksymalny zasięg: K6+K3 metry
Jeżeli rzut, sprawdzający celność ataku będzie nieudany o 30% lub więcej,
nie określa się miejsca upadku ani odległości bomby od celu. Upada ona pod
nogami rzucającego. Bomba zapalająca powoduje obrażenia od ognia (patrz
ROZDZIAŁ II: MISTRZ GRY podrozdział OGIEŃ). Jeśli spowoduje ona
obrażenia dodatkowe, jest 50% szans, że te dodatkowe obrażenia obejmą
obszar ciała bezpośrednio przylegający do obszaru trafionego wcześniej.
Bomba zapalająca płonie przez K4 rundy po zapaleniu.
DMUCHAWKA: dmuchawka nie jest bronią powszechną w Starym Świecie, ale
czasami używają jej skrytobójcy. Strzela małymi, niemal zawsze zatrutymi
strzałkami.
Zwykle dmuchawki mają około pół metra długości, a jeden koniec rurki
wyposażony jest w elastyczny ustnik ze skóry, który dopasowuje się do ust
strzelca. Strzałki nie powodują poważnych obrażeń, ale ich groty często są
pokrywane zabójczymi truciznami. Dowolna rana zadana na skutek trafienia
zatrutą strzałką powoduje wprowadzenie trucizny do organizmu.
Skrytobójcy wykorzystują dmuchawki nie tylko jako broń. Rurki
umożliwiają także oddychanie, gdy skrytobójca ukrywa się pod powierzchnią
stawu, jeziora lub strumienia.
DŻEZAIL: ten długolufy lekki arkebuz jest najczęściej używaną bronią palną w
Arabii, lecz do tej pory niewiele egzemplarzy dotarło do Starego Świata, a z
tych prawie wszystkie znajdują się w rękach kolekcjonerów i władców. Dżezail
ma większy zasięg niż arkebuz, lecz mniejszą siłę. Podobnie jak arkebuz (patrz
wyżej) wymaga użycia forkietu. Ponadto dżezail jest orężem przebijającym zbroję.
Wystrzelone z niego pociski ignorują 1 PZ każdego rodzaju pancerza. W
przypadku gdy cel nie nosi zbroi, cecha oręża nie powoduje żadnych
dodatkowych efektów.
GARŁACZ: jest większą wersją rusznicy, zaprojektowaną w ten sposób, by można
go było zamocować na obrotowym uchwycie na burcie statku lub na dachu
powozu. Podobnie jak rusznicę (patrz niżej) można go załadować amunicją
improwizowaną. Podobnie jak rusznica, garłacz jest bronią odłamkową,
strzelającą ładunkami złożonymi z kawałków metalu, gwoździ, tłuczonego
szkła i innych drobnych, ostrych przedmiotów. Nie jest to oręż dla strzelca
wyborowego, a raczej dla kogoś, kto chce zasypać przeciwników gradem
US (choć w normalny sposób sprawdza się, czy nie miał miejsca niewypał).
Wystarczy odmierzyć linię prostą na odległość nie przekraczającą długiego
objęta polem ostrzału musi wykonać test uniku. Udany test oznacza, że udało
ładunków prochu na każdy strzał i ładuje się go 6 kulami. Postaci o KRZEPIE
50 lub więcej mogą używać tej broni, trzymając ją w ręku, bez mocowania.
Jednak po każdym wystrzale postać musi wykonać test KRZEPY. W przypadku
niepowodzenia odrzut broni powala strzelaca na ziemię, przez następną 1
rundę jest on celem spętanym. Powalona na ziemię postać musi wykonać test ODP
- nieudany oznacza utratę 1 punktu ŻW, bez względu na noszony pancerz.
Jeśli skutkiem tego ŻW postaci spadnie poniżej 0, należy skorzystać z TABELI
NAGŁEJ ŚMIERCI. Garłacz dysponuje dużą siłą ognia i jest bronią druzgoczącą.
Po udanym trafieniu tego rodzaju bronią, należy rzucić dwa razy KO i wybrać
wyższy wynik.
WARHAMMER FRP - 175
 GRANAT DYMNY: skonstruowane i wykonane przy użyciu technik
rzemieślniczych poznanych w Kitaju i Nipponie, granaty dymne używane są
przez Skaveny z klanu Eshin. Małe i kruche szklane fiolki wypełnione są
proszkiem, który zapala się w chwili kontaktu z tlenem i wydziela gęsty dym.
Postać rzucająca granat dymny normalnie wykonuje test trafienia. Jeżeli rzut
jest niecelny, rzuca K10 i wynik porównuje z poniższą tabelą.
2 3 4 2
5 CEL 6 5
7 8 9 7
Wynik 1 oznacza, że granat okazuje się niewypałem zaś 0 oznacza, że szklana
kula pęka w ręku miotacza, spowijając go gęstą chmurą dymu.
Odległość miedzy celem i miejscem, w którym granat upadnie, zależy od
odległości z jakiej została rzucona.
Krótki zasięg: K3 metry
Daleki zasięg: K6 metrów
Maksymalny zasięg: K6+K3 metry
Strzaskana fiolka uwalnia chmurę oleistego dymu. Każda postać w zasięgu
K6 metrów od miejsca upadku granatu dymnego ma ograniczoną widoczność
do K4 metrów.
W każdej rundzie chmura dymu przemieszcza się o K3 metry, aby ustalić
kierunek należy wykonać rzut K10 i porównać wynik z tabelą powyżej (MG
może zignorować rzut, jeśli wiatr wieje w określonym kierunku i ze znaną siłą).
Wynik 1 oznacza, że chmura pozostaje w miejscu, zaś 0 oznacza, że dym
rozwiewa się.
HENRICUS SALUS: nazwa pochodzi od imienia wynalazcy, Brudnego Henrico
Tagliatelliego z Sartossy. Ta przerażająca broń to coś pośredniego między
wielkim pistoletem, a małą armatą. Strzela kulami wielkości arkebuzowych i
dzięki temu zadaje ogromne obrażenia, może być jednak niebezpieczny dla
użytkownika - z uwagi na potężny odrzut, działający na nadgarstek trzymającej
broń dłoni. Po każdym strzale postać musi wykonać test KRZEPY. Jeśli test
się nie powiedzie, należy wykonać rzut K6 i do wyniku dodać wartość SIŁY
strzelającej z broni postaci, a następnie odczytać rezultat z TABELI
HENRICUS SALUS. Henricus Salus wymaga 2 ładunków prochu na każdy
strzał i 1 kuli. Henricus Salus dysponuje dużą siłą ognia i jest bronią druzgoczącą.
Po udanym trafieniu tego rodzaju bronią, należy rzucić dwa razy KO i wybrać
wyższy wynik.
TABELA: HENRICUS SALUS
SIŁA+K6 REZULTAT
WYBITY NADGARSTEK: Postać, do czasu otrzymania pomocy
2-3 medycznej od chirurga otrzymuje modyfikator -30% do wszystkich
testów związanych z użyciem zranionej ręki.
SKRĘCONY NADGARSTEK: Strzelec przez następnę K4 godziny
lub do czasu otrzymania pomocy medycznej od chirurga
4-5
otrzymuje modyfikator -20% do wszystkich testów związanych z
użyciem zranionej ręki.
NADWYRĘŻONY NADGARSTEK: Postać przez 6K10 tur lub do
czasu otrzymania pomocy medycznej od chirurga otrzymuje
6-7
modyfikator -10% do wszystkich testów związanych z użyciem
zranionej ręki.
NADSZARPINIĘTY NADGARSTEK: Strzelec przez K10 tur lub do
czasu otrzymania pomocy medycznej od chirurga otrzymuje
8+
modyfikator -10% do wszystkich testów związanych z użyciem
zranionej ręki.
KACZA STOPA: nazwa tego niezwykłego pistoletu pochodzi od jego kształtu.
Zamiast jednej posiada cztery lufy jednakowej długości, ułożone obok siebie.
Broń nie jest zbyt celna, niemniej przydaje się w przypadku strzelania w stronę
tłumu lub większej grupy. Iskry padające na panewkę zapalają proch we
wszystkich lufach naraz, co powoduje jednoczesne odpalenie czterech
pocisków. Podobnie jak w przypadku garłacza i rusznicy, kaczą stopę można
załadować zwykłymi kulami, odłamkami szkła lub gwoździami. Strzelając z
broni odłamkowej, postać nie musi wykonywać testu US (choć w normalny
sposób sprawdza się, czy nie miał miejsca niewypał). Pole rażenia ma kształt
stożka o długości 12 metrów i szerokości 4 metrów (w najszerszym miejscu).
Każda istota objęta polem ostrzału musi wykonać test uniku. Udany test
oznacza, że udało się jej uskoczyć poza zasięg broni i uniknąć obrażeń. Każdy
strzał wymaga 1 ładunku prochu i 1 kuli na każdą z 4 luf.
176 - WARHAMMER FRP
KULA TRUJĄCEGO WIATRU: ta stworzona przez szczuroludzi z klanu Skryre złowroga
broń ma postać szklanej kuli i wypełniona jest zielonoczarnym, trującym gazem.
Używa się jej podobnie jak granatu. Kotłująca się we wnętrzu mieszanina gazów
jest wynikiem połączenia różnych jadów i Upiorytu. Rzucona kula pęka uderzając
w cel i uwalnia chmurę trującego gazu. Istota rzucająca kulę normalnie wykonuje
test trafienia. Jeżeli rzut jest niecelny, rzuca K10 i wynik porównuje z poniższą tabelą.
3 4
CEL 6
8 9
Wynik 1 oznacza, że kula spadła na podłoże pod nogami rzucającego i
roztrzaskała się w drobny mak. Wynik 0 oznacza, że kula spadła pod nogi
rzucającego, ale nie pękła. Odległość miedzy celem i miejscem, w którym bomba
upadnie, zależy od odległości z jakiej została rzucona.
Krótki zasięg: K3 metry
Daleki zasięg: K6 metrów
Maksymalny zasięg: K6+K3 metry
Każda istota żywa, znajdująca się w promieniu K6 metrów od miejsca trafienia
musi wykonać K4 testy trucizny. Każdy nieudany test oznacza, że odczuwają efekt
działania 1 dawki trucizny najefektywniejszej dla swojego gatunku (patrz ROZDZIAŁ II:
MISTRZ GRY podrozdział TRUCIZNY). Innymi słowy, kula trującego wiatru
zawiera w sobie efekty wszystkich dostępnych trucizn i działa na żywe istoty z tą
samą siłą, co jad pająka. Chmura gazu rozwiewa się po K4 rundach, a do tego czasu
pozostaje na miejscu. Każdy, kto w nią wejdzie lub nie opuści zagrożonego terenu,
musi w każdej kolejnej rundzie wykonywać K4 testy trucizny.
KULE DO BRONI PALNEJ: kule przechowuje się w naoliwionych woreczkach, które
zawierają 10 sztuk. Stosuje się je jako amunicję do broni palnej. Kule najlepszej jakości
wykonuje się ze stali, natomiast kule kiepskiej jakości są z ołowiu, kamionki lub
wypalonej gliny.
KULOMIOT: ta przerażająca broń to kolejny z szalonych wynalazków klanu Skryre.
Kulomiot potrafi wystrzelić nawet kilkanaście pocisków naraz. Co gorsza, każdy z
nich nasycony jest śmiercionośną energią Upiorytu. Do obsługi broni potrzeba
dwóch osób. Jedna celuje i strzela, druga zaś dźwiga beczkowaty pojemnik z
amunicją. Magazynek łączy z bronią elastyczna rura, jednak jest ona na tyle krótka,
że strzelcy muszą pozostawać blisko siebie. Jeśli z jakichkolwiek przyczyn zostaną
rodzieleni, jeden z nich musi odrzucić broń. Samodzielne strzelanie z działka jest
niemożliwe, bowiem amunicyjny kontroluje przepływ pocisków do broni za
pomocą specjalnego pokrętła.
Zasada działania kulomiotu jest podobna do rusznicy czy garłacza, jednak
używając tej broni strzelec może dosłownie zasypać pociskami niewielki obszar.
Strzelając z broni odłamkowej, postać nie musi wykonywać testu US (choć w
normalny sposób sprawdza się, czy nie miał miejsca niewypał). Wystarczy odmierzyć
linię prostą na odległość nie przekraczającą długiego zasięgu broni (w przypadku
kulomiotu 32 metry) i szeroką na 2 metry. Każda istota objęta polem ostrzału musi
wykonać test uniku. Udany test oznacza, że udało się jej uskoczyć poza zasięg broni
i uniknąć obrażeń. Zasadniczą różnicą pomiędzy garłaczem a kulomiotem jest to,
że tego ostatniego nie trzeba przeładowywać po każdym strzale. Można z niego
strzelać bez przerwy, dopóki się nie zatnie lub nie skończy się amunicja (wystarcza
jej na 3K10 strzałów). Kulomiot, strzelający nasyconymi Kamieniem Przemian
pociskami dysponuje dużą siłą ognia i jest bronią druzgoczącą i precyzjną. Po udanym
trafieniu tego rodzaju bronią, należy rzucić dwa razy KO i wybrać wyższy wynik,
natomiast wartość każdego trafienia krytycznego zwiększa się o +1. Ponadto działko
jest orężem przebijającym zbroję. Wystrzelone z niego pociski ignorują 1 PZ każdego
rodzaju pancerza. W przypadku gdy cel nie nosi zbroi, cecha oręża nie powoduje
żadnych dodatkowych efektów.
KUSZA, LEKKA & CIĘŻKA: strzela bełtami, zaś do jej naciągnięcia używa się specjalnej
windy lub siły mięśni. Ponadto kusza jest orężem przebijającym zbroję. Wystrzelone z
niej pociski ignorują 1 PZ każdego rodzaju pancerza. W przypadku gdy cel nie nosi
zbroi, cecha oręża nie powoduje żadnych dodatkowych efektów. Z takiej broni
strzela się wolno, kusza ciężka jest nieporęczna w użyciu, ale zadaje duże obrażenia
i jest bronią druzgoczącą. Po udanym trafieniu tego rodzaju bronią, należy rzucić dwa
razy KO i wybrać wyższy wynik.
Kusze to broń strzelecka wywodząca się od tileańskich ręcznych miotaczy
strzał. Wystrzeliwuje pociski z większą siłą niż łuk, dzięki mechanizmowi
strzelającemu, napędzanemu za pomocą korby lub lewara, a czasem nawet ręcznie.
Naciągnięcie cięciwy wymaga czasu i skupienia, o co trudno w zamieszaniu
bitewnym. Jednak mimo tych wad, regimenty kuszników wchodzą w skład niemal
każdej armii, głównie ze względu na siłę rażenia salwy metalowych bełtów.
Jednak nie wszędzie kusze cieszą się taką popularnością, w zdominowanych
przez Kult Ulryka Middenheim i Middenlandzie używanie, a nawet posiada kuszy
jest zabronione, zaś złamanie tego zakazu surowo karane.
KUSZA SAMOPOWTARZALNA: to kolejny wynalazek inżynierów z Nuln, którym udało
się zbudować oręż dzięki kilku egzemplarzom broni zdobytej na Mrocznych
Elfach. Kusza samopowtarzalna wygląda jak zwykła kusza, z tą różnicą, że posiada
magazynek na dziesięć bełtów, który pozwala na oddanie kilku strzałów bez
konieczności przeładowania. Podany w tabeli BROŃ STRZELECKA czas
przeładowania dotyczy wystrzeliwania kolejnych bełtów z magazynka. Jego ponowne
załadowanie i przygotowanie broni do strzału zajmuje 4 akcje podwójne. Wysoka cena
tej broni powoduje, że na jej zakup mogą sobie pozwolić jedynie zamożni
wojownicy.
ŁUK, DŁUGI: to ulepszona wersja zwykłego łuku, wykonana z kilku sklejonych warstw
wiązu i cisu. Długi łuk jest wymagającą bronią, do użycia których potrzeba znacznych
umiejętności. Jest jednak bardzo efektywny i w porównaniu do zwykłego łuku ma
duży zasięg. Długi łuk dysponuje dużą siłą ognia i jest bronią druzgoczącą. Po udanym
trafieniu tego rodzaju bronią, należy rzucić dwa razy KO i wybrać wyższy wynik.
Ponadto łuk długi jest orężem przebijającym zbroję. Wystrzelone z niego pociski ignorują
1 PZ każdego rodzaju pancerza. W przypadku gdy cel nie nosi zbroi, cecha oręża nie
powoduje żadnych dodatkowych efektów.
ŁUK ELFÓW: jest podobny do długiego łuku, jednak do jego wykonania używa się
specyficznych materiałów. Giętkie drewno i kościane elementy zmniejszają ciężar
broni oraz jego rozmiary, jednocześnie zwiększają zasięg strzału. Łuk Elfów jest
bronią specjalną, której używanie nie wymaga specjalnej umiejętności. Może być
używany efektywnie jedynie przez Leśnych Elfów, dla których przeładowanie broni jest
akcją natychmiastową - w rękach przedstawiciela innej rasy broń jest traktowana jak łuk
krótki, używany przy zmniejszonej wartości US (zgodnie z zasadami używania specjalnej
broni bez posiadania odpowiedniej zdolności). Łuk Elfów dysponuje dużą siłą ognia i
jest bronią druzgoczącą. Po udanym trafieniu tego rodzaju bronią, należy rzucić dwa razy
KO i wybrać wyższy wynik. Ponadto łuk Elfów jest orężem przebijającym zbroję.
Wystrzelone z niego pociski ignorują 1 PZ każdego rodzaju pancerza. W przypadku
gdy cel nie nosi zbroi, cecha oręża nie powoduje żadnych dodatkowych efektów.
ŁUK, KRÓTKI: mniejszy od zwykłego łuku, krótki łuk jest tani i łatwy do wykonania. Jego
wadą jest niewielki zasięg. Konni łucznicy i Niziołki często używają tej broni, ze
względu na jej poręczność i niewielkie rozmiary. Najlepszej jakości krótkie łuki wyrabia
się w Kislevie, na potrzeby słynnych konnych łuczników z plemienia Ungołów. Ich
umiejętności strzelania z łuku są niemal legendarne, gdyż wprawiają się w nich od
najmłodszych lat. Ungolscy łucznicy cieszą się opinią najszybszej kawalerii Starego
Świata i jednocześnie najlepszych łuczników, z wyłączeniem Elfów. Na polu bitwy
konni łucznicy wykorzystują najczęściej taktykę okrążania wroga i zasypywania go
gradem strzał lub powstrzymywania wrogiego natarcia celnymi salwami, często
wystrzeliwanymi z grzbietów koni w pełnym galopie. Inną taktyką jest pozorowana
ucieczka i skłonienie w ten sposób wroga do rozerwania szeregu.
ŁUK, ZWYKŁY: łuk to od dawna używana broń, wykonana zwykle z jednego kawałka
drewna, choć zdarzają się też łuki kompozytowe, składające się z kilku warstw klejnego
drewna, rogu i zwierzęcych ścięgien. Mimo iż jest to broń o dość prostej konstrukcji,
wykonanie wytrzymałego i jednocześnie odpowiednio elastycznego łuku o dużej sile
naciągu wymaga nie lada umiejętności. Użycie zbyt miękkiego drewna osłabia siłę
rażenia, natomiast zbyt twarde drewno utrudnia naciągnięcie łuku i zmniejsza jego
celność. Ze względu na łatwość naprawy i konserwacji, łuki są popularną bronią wśród
myśliwych. Ich zasięg, w połączeniu z siłą uderzenia strzały powoduje, iż jest to broń
równie chętnie używana przez żołnierzy i banitów.
W ostatnich latach łuk powoli ustępuje miejsca kuszy, zwłaszcza wśród żołnierzy.
Zaletą kuszy jest większa siła rażenia i łatwość celowania. Łuk, jako broń tańsza od
kuszy, pozostaje zatem na wyposażeniu wojsk mniej zamożnych władców, których
nie stać na wystawienie regimentów kuszników lub piechoty ognistej. Jednak należy
pamiętać, że łuk wciąż pozostaje niezmiernie groźną bronią. W porównaniu z kuszą
ma dwie, ale za to ogromnie istotne zalety. Potencjalnie większy zasięg rażenia i fakt,
że wyszkolony łucznik potrafi wypuścić kilka pocisków w czasie, gdy żołnierz piechoty
ognistej lub kusznik oddadzą zaledwie po jednym strzale.
MIOTACZ SPACZOGNIA: ten piekielny wynalazek skaveńskich spaczinżynierów z klanu
Skryre to broń, która rozpyla żrącą, płonącą mieszankę, którą to otrzymuje się dzięki
magicznemu połączeniu Spaczenia i innych chemikaliów. Jest to przerażająca broń,
śmiercionośna zarówno dla wrogów, jak i dla obsługi, która składa się z dwóch
szczuroludzi - jeden z nich celuje i strzela, drugi natomiast niesie zbiornik i
przygotowuje samą substancję. Jeżeli jeden z nich zostanie zabity z machiny nie można
korzystać aż do momentu, w którym inny skaven nie zastąpi zabitego kompana
Istota obsługująca miotacz spaczognia normalnie wykonuje test trafienia. Udany
test oznacza, że struga płomieni trafiła w cel. Jeżeli rzut jest niecelny, rzuca K10 i wynik
porównuje z poniższą tabelą.
2 3 4 PROCA: to pętla ze skóry lub tkaniny, w której umieszcza się kamień albo metalową
5 CEL 6 proca dorównuje pod tym względem krótkiemu łukowi. Proce są starodawną
7 8 9 dla których przeładowanie broni jest akcją natychmiastową. Ponadto proca, w rękach
Wynik 1 oznacza, że nie zadziałała pompa, ale w następnej rundzie można znowu
próbować wystrzelić. Wynik 0 oznacza natomiast, że mechanizm broni uległ awarii i
miotacz ognia pozostaje bezużyteczny do chwili, kiedy zostanie naprawiony (wymaga
to udanego testu inżynierii lub rusznikarstwa). Wyniki 2-9 określają kierunek, w którym
zniosło strugę śmiercionośnych płomieni. Dodatkowy rzut K10 oznacza odległość (w
metrach) miejsca trafienia od zamierzonego celu.
Po ustaleniu miejsca trafienia należy wyznaczyć pole rażenia płomieni. Struga
ognia przyjmuje kształt stożka o długości 12 metrów i szerokości 4 metrów w najszerszym
miejscu. Wszystkie istoty, znajdujące się w zasięgu płomieni, otrzymują obrażenia.
Istoty znajdujące się na granicy działania wystrzelonych z miotacza spaczognia
płomieni mogą wykonać test uniku. Udany test oznacza, że udało im się uskoczyć poza
zasięg strugi ognia i unikają obrażeń. Trafiona postać, która znalazła się w polu rażenia
broni i otrzymała obrażenia musi wykonać test ODP, niepowodzenie oznacza, że staje
się łatwopalna (zobacz ROZDZIAŁ II: MISTRZ GRY podrozdział OGIEŃ). Miotacz
spaczognia dysponuje dużą siłą niszczącą i jest bronią druzgoczącą. Po udanym trafieniu
tego rodzaju bronią, należy rzucić dwa razy KO i wybrać wyższy wynik. Ponadto
stworzone na podstawie Upiorytu paliwo jest orężem przebijającym zbroję. Płomienie
ignorują 1 PZ każdego rodzaju pancerza. W przypadku gdy cel nie nosi zbroi, cecha
oręża nie powoduje żadnych dodatkowych efektów.
MIOTANA: w odróżnieniu od improwizowanej broni dystansowej, do tej kategorii
należą wszystkie rodzaje broni rzucanej, czyli noże, gwiazdki, toporki i młoty.
Sekret kryje się w ich nietypowej konstrukcji. Są doskonale wyważone, co
pozwala ciskać nimi z dużą precyzją na dalszą odległość. Oczywiście im cięższa
broń, tym większe zadaje obrażenia, na co wpływ ma także siła rzucającego.
Czasem można też znaleźć specjalnie obciążone i wyważone pałki do rzucania.
Natomiast wśród mniejszych odmian broni rzucanej wyróżnia się noże i
gwiazdki, według legend używanych przez zdradzieckich Mrocznych Elfów i
podstępne Skaveny. Ostatnio zyskują znaczą popularność także w Imperium,
szczególnie wśród skrytobójców, którzy pokrywają ostrza truciznami. Jednakże
wadą tego rodzaju broni jest stosunkowo wysoka cena, związana z koniecznością
starannego wykonania oręża.
MUSZKIET HOCHLANDZKI: prowincja Hochland słynie z doskonałych myśliwych.
Specjalnie dla nich inżynierowie hochlandzcy zaprojektowali długą strzelbę,
która pod względem zasięgu znacznie przewyższa rusznicę lub garłacz. Jest to
najdoskonalsza broń palna stosowana w całym Imperium, lecz jednocześnie
najrzadsza, ponieważ niewielu właścicieli decyduje się ją odsprzedać. Wiedza
potrzebna do skonstruowania muszkietu jest pilnie strzeżoną tajemnicą
inżynierów hochlandzkich, a jego wykonanie wymaga długiego czasu i
precyzyjnego doboru materiałów. Z tego powodu wszystkie muszkiety są
orężem najlepszej jakości. Muszkiet hochlandzki dysponuje dużą siłą ognia i jest
bronią druzgoczącą. Po udanym trafieniu tego rodzaju bronią, należy rzucić dwa
razy KO i wybrać wyższy wynik. Ponadto muszkiet jest orężem przebijającym
zbroję. Wystrzelone z niego pociski ignorują 1 PZ każdego rodzaju pancerza. W
przypadku gdy cel nie nosi zbroi, cecha oręża nie powoduje żadnych
dodatkowych efektów.
ORGANKI: broń składa się z kilku podobnych do arkebuzowych luf, które są
ułożone obok siebie lub w kształt pudełka. Rzadko zdarzają się wśród
Krasnoludów rusznikarze na tyle szaleni, by budować broń, posiadającą ponad
10 luf - zawsze przecież istnieje możliwość wybuchu! Z uwagi na rozmiar i ciężar,
broń mocowana jest na kołach. Wszystkie lufy uruchamia się jednym spustem.
Dla każdej lufy należy wykonać osobny test trafienia wyznaczonego wcześniej
celu. Jeśli któryś z testów się nie powiedzie, należy powtórzyć go jednokrotnie.
Każdy udany powtórny test oznacza, że pocisk trafił w inny cel, należy rzucić
K6, wynik: 1-2 oznacza, że trafiona został najbliższa istota na lewo od celi; 3-4
oznacza, że trafiona została najbliższa istota na prawo od celu; zaś 5-6 oznacza,
że trafiona została najbliższa istota za celem. Istota, znajdująca się za celem może
zostać trafiona, gdyż przyjmuje się, że cel przesunął się nieznacznie, w ten
sposób ją odsłaniając. Organki wymagają 1 ładunku prochu i 1 kuli na lufę.
OSZCZEP: to krótka włócznia, przeznaczona do rzucania. Jej kształt i wyważenie
sprawia, że jest w zasadzie niezdatna do walki wręcz. Jeśli zostanie wykorzystana
w ten sposób należy ją traktować jak broń improwizowaną. Oszczepy są
stosunkowo rzadko używane w Imperium, ponieważ wojownicy korzystają
raczej z bardziej zaawansowanych technicznie typów broni, takich jak kusze lub
broń palna. Wśród odmian tej broni wyróżnić można tileańskie pilium z miękkim
grotem, który gnie się po uderzeniu i nie może zostać użyty przez wroga, a
dodatkowo trudno go wyciągnąć z ciała lub tarczy.
PISTOLET: to nowy oręż w arsenałach Starego Świata. Pistolet to precyzyjnie
wykonana broń palna, która strzela dzięki krzeszącemu iskry zamkowi
prochowemu. Kolbę i łoże wykonuje się z mocnego drewna, a zamek i
mechanizm spustowy znajduje się mniej więcej w połowie długości broni.
Pistolet nie jest masowo produkowany ani stosowany. Ładowanie pochłania
dużo czasu i wymaga drogiego prochu strzelniczego, a jako amunicji używa się
ołowianych kul. Pistolety często nie wypalają.
PISTOLET STRZAŁKOWY: jest to mała kusza, wykonana całkowicie ze stali. Ma
rozmiar pistoletu i można jej używać przy pomocy jednej ręki. Dzięki temu
zyskuje sobie uznanie wśród kawalerzystów, którzy mogą z niej strzelać,
jednocześnie drugą ręką trzymając wodze. Jednak ma mały zasięg i wolno się ją
ładuje, gdyż cięciwa jest napinana przez śrubę, wbudowaną w korpus broni.
kulę. Choć jej zasięg jest mizerny w porównaniu ze zwykłym łukiem, to jednak
bronią, bardzo prostą do wykonania, ale wymagającą dużej praktyki, by
posługiwać się nią skutecznie. Mistrzami w posługiwaniu się procą są Niziołki,
Niziołka jest orężem przebijającym zbroję. Pociski wystrzelone przez niziołki
ignorują 1 PZ każdego rodzaju pancerza. W przypadku gdy cel nie nosi zbroi,
cecha oręża nie powoduje żadnych dodatkowych efektów.
PROCH: proch strzelniczy jest niezbędny do strzelania z pistoletów oraz innych
broni palnych. Sprzedaje się go w niewielkich rożkach zatkanych woskowym
korkiem, który ma zabezpieczyć proch przed wilgocią. Zamoczony proch,
niezależnie od jakości wykonania staje się bezużyteczny. Porcja wystarcza na
oddanie jednego strzału. Mieszanka strzelnicza musi być precyzyjnie odmierzona
i starannie przygotowana. W tego powodu różnica w jakości wykonania prochu
ma ogromne znaczenie przy strzelaniu z broni palnej. Proch najlepszej jakości
zmniejsza ryzyko zacięcia się broni o 1 (broń eksperymentalna zacina się przy
wyniku 97-98 podczas rzutu na trafienie, natomiast broń zawodna przy wyniku
97-99). Zamoczony proch najlepszej jakości po wysuszeniu może zostać użyty, ale
jego jakość spada do poziomu przeciętnego. Proch dobrej jakości niewiele różni się
od zwykłego, ale jeśli zawilgotnieje, po wysuszeniu można go używać jak prochu
kiepskiej jakości. Niestety wiążę się to z podwyższonym ryzykiem niewypału lub
zacięcia się mechanizmu zamka. Broń eksperymentalna zacina się przy wyniku 91-
96 podczas rzutu na trafienie, a eksploduje przy wyniku 97-00. Broń zawodna
zacina się przy wyniku 94-98 podczas rzutu na trafienie, natomiast eksploduje
przy wyniku 99-00.
WARHAMMER FRP - 177
 REVOLVERA: to najnowsze osiągnięcie krasnoludzkich rusznikarzy. W
odróżnieniu od rusznicy czy arkebuza, revolwera posiada ruchomy,
sześciokomorowy cylinder umieszczony pomiędzy łożem a lufą, dzięki czemu
broni nie trzeba przeładowywać po każdym strzale. Revolwera wymaga 1
ładunku prochu i 1 kulę na każdą komorę. Podany w tabeli BROŃ
STRZELECKA czas przeładowania dotyczy odpalania kolejnych pocisków z
komory. Ponowne załadowanie i przygotowanie broni do strzału zajmuje
jedną akcję podwójną na każdą z komór. Bajecznie wysoka cena tej broni
powoduje, że na revolwerę mogą sobie pozwolić jedynie najzamożniejsi
wojownicy.
RUSZNICA: podobnie jak garłacz jest bronią odłamkową, można ją załadować
różnego rodzaju pociskami, poczynając od kul pistoletowych, a kończąc na
kamieniach, szklanych odłamkach, zardzewiałych gwoździach i czymkolwiek,
co nawinie się pod rękę. Z tego powodu strzał z rusznicy jest w stanie pokryć
pewien obszar i trafić w kilka stojących blisko siebie celów. Nie jest to oręż
dla strzelca wyborowego, a raczej dla kogoś, kto chce zasypać przeciwników
gradem odłamków. Strzelając z broni odłamkowej, postać nie musi
wykonywać testu US (choć w normalny sposób sprawdza się, czy nie miał
miejsca niewypał). Wystarczy odmierzyć linię prostą na odległość nie
przekraczającą długiego zasięgu broni (w przypadku rusznicy 24 metry) i
szeroką na 2 metry. Każda istota objęta polem ostrzału musi wykonać test
uniku. Udany test oznacza, że udało się jej uskoczyć poza zasięg broni i
uniknąć obrażeń. Rusznica wymaga tylko 1 ładunku prochu na każdy strzał,
lecz na raz strzela 4 kulami. Rusznica dysponuje dużą siłą ognia i jest bronią
druzgoczącą. Po udanym trafieniu tego rodzaju bronią, należy rzucić dwa razy
KO i wybrać wyższy wynik.
SPACZDŻEZAIL: to broń podobna pod pewnymi względami do arkebuzów
używanych w Arabii, jednak te, którymi posługują się Skaveny, zostały
wyprodukowane przy użyciu unikalnej spacztechnologii klanu Skryre.
Spaczdżezail ma konstrukcję podobną do dżezaila z zamkiem kołowym, ale
zarówno w elementy broni, jak i w amunicję wtopiono niewielkie ilości
Upiorytu. Zapewnia to zwiększoną wytrzymałość lufy, co umożliwia
ładowanie broni większymi miarkami prochu z dodatkiem Spaczenia.
Spaczdżezaile mogą wykorzystywać zwykły proch strzelniczy i zwykłe kule,
ale traktowane będą wówczas jak klasyczne dżezaile. Spaczdżezail jest orężem
przebijającym zbroję. Wystrzelone z niego kule ignorują 1 PZ każdego rodzaju
pancerza. W przypadku gdy cel nie nosi zbroi, cecha oręża nie powoduje
żadnych dodatkowych efektów.
SPACZKULE: jeżeli trafienie z broni załadowanej spaczkulami spowoduje utratę
choć 1 punktu ŻW, oznacza to, że pocisk utkwił w ciele, a ofiara zostaje
wystawiona na plugawe działanie Upiorytu. Po K10 dniach musi wykonać
testy ODP i SW. Niepowodzenie któregokolwiek z testów oznacza, że ofiara
otrzymuje losowo wybraną mutację (patrz ROZDZIAŁ VI: BESTIARIUSZ
podrozdział STYGMATY CHAOSU). Po kolejnej pełni Morrslieba (która ma
miejsce co 3K10 dni) należy wykonać następny test ODP i SW.
Niepowodzenie oznacza kolejną mutację. Przeklęty pocisk może zostać
usunięty przez osobę, która posiada zdolność chirurgia. Test nie przywraca
utraconych punktów ŻW. Spaczkule posiadają cechę oręża precyzyjny, oznacza
to, że wartość każdego trafienia krytycznego zadanego przy użyciu spaczkul
zwiększa się o +1.
SPACZPISTOLET: to broń używana przez wysokiej rangi szczuroludzi, szczególnie
spaczinżynierów klanu Skryre. Konstrukcją przypominają spaczdżezaile
wykonane w mniejszej skali, jednak są równie zabójcze na niewielką odległość.
Spaczpistolety mogą wykorzystywać zwykły proch strzelniczy i zwykłe kule,
ale traktowane będą wówczas jak klasyczne pistolety. Spaczpistolety jest
orężem przebijającym zbroję. Wystrzelone z broni kule ignorują 1 PZ każdego
rodzaju pancerza. W przypadku gdy cel nie nosi zbroi, cecha oręża nie
powoduje żadnych dodatkowych efektów.
178 - WARHAMMER FRP
SPACZPROCH: ponad pięć wieków przed Sigmarem Skaveny wykradły sekret
tworzenia prochu strzelniczego Krasnoludom. W ciągu kolejnych stuleci
spaczinżynierowie z klanu Skryre udoskonalili recepturę tworząc spaczproch
- bluźnierczą mieszaninę prochu strzelniczego i Czarciego Pyłu. Choć
wzbogacona Upiorytem mieszanka pozwoliła znacznie zwiększyć
niszczycielską siłę broni palnej, plugawa moc Spaczenia podwyższyła także
ryzyko niewypału lub zacięcia się mechanizmu zamka. Broń eksperymentalna
zacina się przy wyniku 91-96 podczas rzutu na trafienie, a eksploduje przy
wyniku 97-00. Broń zawodna zacina się przy wyniku 94-98 podczas rzutu na
trafienie, natomiast eksploduje przy wyniku 99-00. Kule wystrzelone za
pomocą spaczprochu zyskują cechę oręża druzgoczący. Po udanym trafieniu
należy rzucić dwa razy KO i wybrać wyższy wynik.
SIEĆ: jest wykonana z grubych sznurów lub lin. Często używa się jej do odpierania
ciosów, zdezorientowania lub spętania wroga. Sieć może być używana w
bezpośrednim starciu lub rzucana na odległość. W walce wręcz może służyć
jako tarcza (traktowana jak tarcza żołnierska drewniana), albo do spętania
przeciwnika. Po udanym trafieniu cel zostaje spętany i nie może robić nic więcej,
poza próbą uwolnienia się, wykonując test ZRĘCZNOŚCI, dzięki któremu
mogą wyplątać się, albo test KRZEPY, za pomocą którego mogą wyrwać się z
sieci. Ta kategoria broni obejmuje również ciężkie płaszcze, używane w
podobny sposób.
STRZAŁY/BEŁTY: pociski do łuków (strzały) i kusz (bełty) kupuje się zwykle w
pękach po 5 sztuk. Po zakończeniu walki postać może spróbować odzyskać
wystrzelone pociski. Dla każdego z nich istnieje 50% szans, że będą się
nadawać do ponownego wystrzelenia. Postać może używać pocisków jako
broni improwizowanej w walce wręcz. Po każdym udanym ataku w walce wręcz
istnieje 50% szans, że pocisk może zostać użyty do ponownego ataku.
STRZELBA KOMBINOWANA: jednym z podstawowych problemów, jakie
nastręcza korzystanie z broni palnej, jest znaczna ilość czasu potrzebna na jej
załadowanie. W wielu przypadkach oznacza to, że przed rozpoczęciem walki
wręcz można z niej wystrzelić tylko raz. Strzelba kombinowana jest próbą
rozwiązania tego problemu. Lufa strzelby stanowi zarazem trzonek broni
drzewcowej lub topora. W praktyce jest to kompromis, który nie przysłużył
się dobrze żadnej z tych broni. Użytkownik przy każdym sposobie używania
otrzymuje ujemny modyfikator -10% do testu trafienia, a ponadto stosuje się
modyfikator +20% do efektu niewypału z uwagi na odkształcenia,
spowodowane używaniem lufy jako drzewca.
WYRZUTNIA HARPUNÓW: wyrzutnię harpunów wynalazł Ogr Grobat Półtora
Rozumy, a choć wygląda ona bardzo prymitywnie, to w rękach ogrzego łowcy
zmienia się w śmiercionośną broń.
Idea wyrzutni opiera się na kuszy, używanej wśród słabszych ras, jednak
jej wielkość i ciężar znacznie przewyższa możliwości ludzi. Wyrzutnia miota
kolczaste, grube jak ręka człowieka bełty, do których przywiązuje się zwój
mocnego sznura. Ogrzy łowcy wykorzystują je do polowania na potężne
górskie bestie.
Bełt, wystrzelony z Wyrzutni Harpunów, który trafi w kolumnę istot,
przebija szeregi podobnie jak pocisk wystrzelony z balisty (zobacz
ARTYLERIA poniżej). Ponadto Wyrzutnia Harpunów jest orężem przebijającym
zbroję. Wystrzelone z niej pociski ignorują 1 PZ każdego rodzaju pancerza. W
przypadku gdy cel nie nosi zbroi, cecha oręża nie powoduje żadnych
dodatkowych efektów. Z takiej broni strzela się wolno, Wyrzutnia Harpunów
jest nieporęczna w użyciu, ale zadaje duże obrażenia i jest bronią druzgoczącą.
Po udanym trafieniu tego rodzaju bronią, należy rzucić dwa razy KO i wybrać
wyższy wynik.