Historia życia Jego Świątobliwości

XVI Gjalłang Karmapy

Rangdziung Rigpe Dordże (1924 - 1981)
Napisał J.E. III Dziamgon Kongtrul Rinpocze w 1982 r.

Ucieleśnienie całej aktywności buddów trzech czasów, ten, który osiągnąwszy

nieprzewyższalne oświecenie, kierowany nieograniczonym współczuciem postanowił
odradzać się w tej mrocznej epoce, aby uwolnić od cierpienia czujące istoty. Najwyższy miku,
samorozpoznający się, stale odradzający się dla dobra wszystkich istot - któremu na imię
Karmapa - jest znany wszystkim tak dobrze, jak słońce czy księżyc.

Aktywności dharmy
Wszyscy Karmapowie - od pierwszego, Dysum Khjenpy, do piętnastego, Khaciab
Dordże - przejawiali swą aktywność głównie w Tybecie, Chinach, Mongolii, Sikkimie i
Bhutanie. Jego Świątobliwość XVI Karmapa, Rangdziung Rigpi Dordże, rozprzestrzenił swą
aktywność tak, że objęła ona cały świat.

Wczesne życie i rozpoznanie Karmapy

Jego Świątobliwość urodził się w czasie pełni księżyca, szóstego miesiąca roku Drewnianej
J.Ś. Myszy (1923 r.) w Denkhok, w prowincji Kham, w pobliżu rzeki Jangtse. Przyszedł na
świat w arystokratycznym rodzie zwanym Ahthub. Jego ojciec nosił imię Tsełang Norbu, a
matka Kalzang Cieden. Narodziny wielkiego bodhisattwy w tej rodzinie zostały wcześniej
przepowiedziane przez Dzogcien Tulku Ciekji Dordże, głównego lamę klasztoru Dzogcien,
sławnego ośrodka Njingmapy. Zgodnie z radą tego lamy, na czas porodu matka udała się w
pobliże jaskini Padmasambhawy, zwanej „Niebiański Pałac Lwa".
Przed narodzinami Karmapa zniknął na cały dzień z łona matki, po czym pojawił się znowu.
Noc jego narodzin pełna była pomyślnych znaków, które widzieli wszyscy ludzie w okolicy.
Wkrótce potem Tai Situ Pema Łangciuk Gjalpo otworzył list przepowiednię poprzedniego
Karmapy i znalazł w nim szczegółowy opis domu, w którym mieszkali rodzice Jego
Świątobliwości. Wysłana została grupa poszukująca i dziecko zostało niebawem rozpoznane
jako szesnasta inkarnacja Karmapy.

Karmapa otrzymuje świeckie ślubowania od Situ Rinpocze

Jego Świątobliwość pozostał ze swą rodziną jeszcze przez jakiś czas. Gdy miał siedem lat,
otrzymał świeckie ślubowania od Situ Rinpocze i Dziamgona Kongtrula Rinpocze z Palpung,
a w rok później z Tsurphu przywieziono dla niego do Khamu Wadżra Koronę i szaty
Karmapy. Situ Rinpocze zaprosił go wtedy do odwiedzenia klasztoru Palpung. Zgotowano
tam Karmapie wspaniałe powitanie i w cztery dni później został on przez Situ Rinpocze
intronizowany w głównej sali klasztoru.

Ceremonia Wadżra Korony po raz pierwszy

W dwa miesiące później Jego Świątobliwość i Situ Rinpocze udali się w towarzystwie
tysiąca mnichów w drogę do Tsurphu. Podczas tej długiej podróży zauważono u Karmapy
ogromną miłość do zwierząt, toteż ofiarowano mu wiele świnek morskich, które zostały jego
pupilkami. W tym czasie Jego Świątobliwość przeprowadził w Gjina Gang po raz pierwszy w
życiu ceremonię Wadżra Korony. Po tym pomyślnym wydarzeniu cała grupa skierowała się
do Niencien Tanglha, regionu, którego bóstwo opiekuńcze jest strażnikiem tradycji Karma
Kagju. Kiedy w końcu Karmapa przybył do Tsurphu, został przywitany przez Dziamgona
Kongtrula Rinpocze z Pal-pung, Pało Rinpocze i Gjaltsaba Rinpocze.

Druga ceremonia Złotego Tronu

Niedługo potem Karmapa odwiedził w Lhasie Jego Świątobliwość XIII Dalaj Lamę, Thubten
Gjamtso. Podczas tej wizyty Dalaj Lama zobaczył na głowie Karmapy Wadżra Koronę
utkaną z włosów stu tysięcy dakiń. Po powrocie do Tsurphu Situ Rinpocze oraz Drugcien
Rinpocze, Mipham Ciekji Łangpo, przeprowadzili dla Jego Świątobliwości Karmapy drugą
ceremonię ofiarowania Złotego Tronu.

Studiowanie tekstów
Przez następne cztery lata Karmapa pobierał nauki u Kangkar Rinpocze, którego uważano
za najbardziej uczonego lamę Kagju w owym czasie. Znał on na pamięć cały Kangjur.
Jednym z jego uczniów był także Deszung Rinpocze - największy współczesny uczony
tradycji Sakja. Studiując z Kangkar Rinpocze, Jego Świątobliwość opowiedział swemu guru
historie swoich poprzednich żywotów.

Podroż Karmapy do Kham

W1937 roku Jego Świątobliwość wraz ze świtą udał się w podróż do Derge, w prowincji
Kham, aby odwiedzić Situ Rinpocze. Po drodze miało miejsce wiele symbolicznych zdarzeń,
które ukazywały duchową moc Karmapy. Podczas podróży odwiedził on też w regionie
Nangcien klasztor Ciokgjur Lingpy, dziewiętnastowiecznego mistrza tradycji Baram Kagju.
Lama Samten Gjamtso błagał tam Jego Świątobliwość o położenie kresu suszy, która
dotknęła okolicę. W odpowiedzi Karmapa poprosił o trochę wody, którą sam się obmył. W
czasie tej kąpieli zaczął padać deszcz, a spod miski, w której mył się Karmapa, wytrysnęło
źródło.
Po przybyciu do klasztoru Palpung, Jego Świątobliwość został przyjęty przez Situ Rinpocze,
który udzielił mu przekazu dogłębnych nauk ze zbiorów tekstów Kagju Ngag Dzy i Dam
Ngag Dzy, skompilowanych przez pierwszego Kongtrula Rinpocze Lodro Thaje. Podczas
wizyty w sąsiednim klasztorze Pang Phung, Karmapa i Situ Rinpocze zostawili odciski
swych stóp w kamieniu, a na zewnątrz klasztoru pies i koń Jego Świątobliwości również
pozostawiły wyraźne ślady swych nóg.
W klasztorze Dzong Sar, będącym siedzibą Khjentse Ciekji Lodro, wielce uczonego mistrza
z ruchu Rime, Jego Świątobliwość przeprowadził ceremonię Wadżra Korony. Khjentse
Rinpocze widział w tym czasie niematerialną duchową Wadżra Koronę, unoszącą się około
pół metra nad głową Karmapy. W dodatku widział go też jako pierwszego Karmapę, Dysum
Khjenpę. Po powrocie do Palpung Jego Świątobliwość otrzymał inicjacje, ustne przekazy
(lung) i instrukcje do zbioru praktyk tradycji Sakja.

Powrót Karmapy do Tsurphu i pielgrzymka do Samje

Dziewiątego miesiąca roku Żelaznego Smoka (1940 r.) Jego Świątobliwość rozpoczął podróż
powrotną do Tsurphu. Po drodze odwiedził klasztor Bencien, gdzie na jego przybycie zaczął
rżeć posąg konia, na którym siedzi strażnik dharmy Szing Kjong (sanskr. Prithavapati). Po
jedenastomiesięcznej podróży grupa przybyła do Tsurphu. Przez następne trzy lata Karmapa
poświęcił się intensywnej praktyce medytacyjnej podczas gdy w klasztorze podjęto nowe
prace budowlane. W 1944 roku Jego Świątobliwość udał się na pielgrzymkę. Najpierw do
Samje a następnie do Lhodrak, domu Marpy Tłumacza. Tego roku odwiedził też Bhutan, na
zaproszenie Jego Królewskiej Mości Dzigme Dordże Łangciuk. W tym czasie kilkakrotnie
przeprowadził ceremonię Wadżra Korony i udzielił wielu inicjacji.

Pełne wyświęcenie Karmapy na mnicha

W następnym roku Situ Rinpocze, będący już w podeszłym wieku, odbył podróż do Tsurphu,
aby udzielić dalszych nauk swemu duchowemu synowi. Jego Świątobliwość, mający
wówczas dwadzieścia trzy lata, otrzymał od Situ Rinpocze pełne święcenia mnisie. Ponadto
jego guru przekazał mu zbiór inicjacji i nauk Gjacien Ka Dzy, pochodzących od Dziamgona
Kongtrula Lodro Thaje oraz Cik Szie Kyn Dryl, pochodzących od dziewiątego Karmapy,
Łangciuk Dordże. Od Urgjen Tulku Karmapa otrzymał wszystkie inicjacje i przekazy nauk
Tertona Ciokgjur Lingpy. Nauki te wpłynęły ogromnie na obecny kształt tradycji Kagju i
Njingma.

Podróż Karmapy do zachodniego Tybetu Indii i Nepalu

Czwartego miesiąca roku Ognistej Świni (1947 r.) Jego Świątobliwość wyruszył w podróż do
zachodniego Tybetu. Stamtąd udał się do Indii i Sikkimu. Potem w Nepalu przeprowadził
ceremonię Wadżra Korony i błogosławił ludzi. Następnie odbył pielgrzymkę do Lumbini,
miejsca narodzin Buddy Siakjamuniego. Odwiedził też Waranasi, gdzie Budda po raz
pierwszy nauczał, a także Bodh Gaja, gdzie Budda osiągnął oświecenie. Na zaproszenie
sikkimskiego Dharmicznego Króla Taszi Namgjala, Karmapa odwiedził Gangtok, gdzie
przeprowadził ceremonię Wadżra Korony i udzielił szeregu inicjacji.
Potem Jego Świątobliwość udał się nad jezioro Rewalsar (tyb. Tso Pema), w północno-
zachodnich Indiach, które jest świętym miejscem Guru Rinpocze. Kiedy tam przybył, na
powierzchni jeziora pojawiło się wiele białych węży, co uznano za niezwykle pomyślny
znak. Długa podróż powrotna wiodła przez rejon góry Kailaś i jezioro Manasarowar. Do
Tsurphu Karmapa i jego świta powrócili jedenastego miesiąca roku Ziemnego Szczura (1948
r.).

Karmapa otrzymuje od Kongtrula Rinpocze instrukcje mahamudry oraz przekaz sześciu jog
Naropy
Jego Świątobliwość poprosił Dziamgona Kongtrula Rinpocze z Palpung, aby przybył do
Tsurphu i przekazał mu dalsze nauki. Karmapa otrzymał wówczas przekaz Rincien Ter Dzy,
będący zbiorem inicjacji i tekstów term
Njingmapy, mieszczących się w sześćdziesięciu trzech tomach, a także instrukcje
mahamudry i przekaz sześciu jog Naropy. Na zakończenie swoich studiów Jego
Świątobliwość otrzymał przekaz Linii od Dziamgona Kongtrula Rinpocze i Situ Rinpocze.
Aby uczcić mistrzostwo Karmapy w mahamudrze, Palpung Dziamgon Kongtrul Rinpocze
ułożył pieśń, w której wychwala go jako doskonałego dzierżawcę Linii Mahamudry.
W 1953 roku Mindrol Lingciung Rinpocze otrzymał od Jego Świątobliwości przekaz inicjacji
i nauk term Decien Ciokgjur Lingpy. Mindrol Ling Rinpocze jako głowa sławnego klasztoru
Mindrol Ling jest najwyższym lamą tradycji Njingma.

Wizyta Karmapy w Chinach

W 1954 roku rząd chiński zaprosił do Pekinu i innych rejonów Chin Jego Świątobliwość XIV
Dalaj Lamę oraz głowy innych duchowych tradycji Tybetu. Karmapa przyjął zaproszenie i
wraz ze świtą udał się do Pekinu. Jego Świątobliwość miał tam wizję Mahakali, który
przekazał mu wskazówki dotyczące narodzin nowej inkarnacji Situ Rinpocze. Karmapa
wysłał do Palpung list opisujący sposób odnalezienia dziecka, a w drodze powrotnej
przeprowadził tam ceremonię intronizacji. W czasie tej podróży wielu łamów i uczniów
Kagju przybywało do Karmapy po inicjacje i nauki.

Wizyta Dalaj Lamy w Tsurphu

Po powrocie do Tsurphu Karmapa nadzoro-wał budowę rezydencji dla XIV Dalaj Lamy,
którego oficjalnie zaprosił. Dalaj Lamę i jego orszak przyjęto niezwykle uroczyście i
poproszono o inicjację Tysiącramiennego Czenrezika. Ze swej strony Dalaj Lama poprosił
Karmapę o ceremonię Wadżra Korony. Na cześć Dalaj Lamy odbyły się również rytualne
tańce Padmasambhawy.
W 1956 roku Jego Świątobliwość XVI Karmapa odwiedził Druk Decien Ciekhor Ling,
główny klasztor szkoły Drukpa Kagju. Udzielał tam nauk i przeprowadził rytuał
oczyszczający. Stamtąd udał się do Sikkimu, gdzie
ponownie Spotkał Dharmicznego Króla Taszi Namgjala. W całym buddyjskim świecie rok
1956 celebrowano jako dwuipółtysiąclecie parinirwany Buddy. Toteż Jego Świątobliwość
wraz ze świtą przedłużyli swą podróż, udając się do Indii i Nepalu, gdzie odwiedzili święte
miejsca pielgrzymek. Podczas tej podróży proszono Karmapę o odwiedzenie w Sikkimie
klasztoru Rumtek, założonego za czasów dziewiątego Karmapy, ale Jego Świątobliwość
odmówił, twierdząc, że przybędzie tam w przyszłości, gdy będzie w potrzebie.

Trudności w Tybecie,rozpoznawanie tulku przez Karmapę

Kiedy Jego Świątobliwość powrócił w 1957 roku do Tsurphu, we wschodnim Tybecie znów
wybuchły powstania. Rzeka uchodźców napływała do centralnego Tybetu. Wśród nich było
wielu łamów Kagju, jak na przykład dziewiąty Sangje Nienpa Rinpocze i dwunasty Situ
Rinpocze. Obaj przybyli do Tsurphu. W tym okresie Karmapa rozpoznał dwunastą inkarnację
Gjaltsaba Rinpocze oraz trzeciego Dziamgona Kongtrula Rinpocze z Palpung.

Karmapa otrzymuje nauki dzogcien

Jego Świątobliwość otrzymał w tym czasie od Kongtrula Rinpocze z Zecien inicjacje i
przekaz nauk Longcien Dzy Dyn, siedmiu tomów dogłębnych nauk Longcienpy dotyczących
dzogcien.

Wybuch konfliktu w centralnym Tybecie,Karmapa pozostaje aby pomagać uchodźcom

Nieubłaganie konflikt rozprzestrzenił się w centralnym Tybecie. Jego Świątobliwość wysłał
Situ Rinpocze, Sangje Nienpę Rinpocze i czcigodnego mistrza medytacji Kalu Rinpocze do
Bhutanu. Młody Palpung Kongtrul Rinpocze został odesłany do Kalimpongu w Indiach, aby
pozostał ze swą rodziną Sadu, bardzo zamożnymi kupcami. Sam Karmapa zdecydował się
jeszcze nie emigrować. Mówił, że przybędzie do Bhutanu, jeśli sytuacja się pogorszy. Jego
celem było pozostanie w Tsurphu tak długo, jak długo możliwe było udzielanie pomocy
uchodźcom.

Karmapa decyduje się opuścić Tybet

Wrogość między chińską Armią Ludowo Wyzwoleńczą a siłami uchodźców z Kham szerzyła
się gwałtownie w całym Tybecie. Jego Świątobliwość widział, że starożytna buddyjska
kultura Tybetu wkrótce zgaśnie niczym płomień lampy. Rozumiejąc, że musi opuścić Tybet,
aby przyczynić się do przetrwania dharmy, Karmapa poinformował o swych planach Dalaj
Lamę.

Ucieczka do Bhutanu
W środku czwartej nocy roku Ziemnej Świni (1959 r.) Jego Świątobliwość w świeckim
przebraniu, w towarzystwie stu sześćdziesięciu ludzi opuścił Tsurphu. Grupa ta składała się z
inkarnowanych łamów, z mnichów i z ludzi świeckich. Z Karmapą byli m.in. dwunasty
Szamar Rinpocze, dwunasty Gjaltsab Rinpocze, mistrz medytacji Drubpon Tendzin Rinpocze
i czcigodna czwarta żona piętnastego Karmapy, Khakhjab Dordże Khandro Cienmo. Droga
ucieczki wiodła przez Himalaje do Bhutanu.

Królowie Bhutanu,Sikkimu i parlament Indii zapraszają Karmapę

do osiedlenia się
Wszyscy kolejni Karmapowie połączeni byli silną dharmiczną więzią z królami Bhutanu i
Sikkimu jako ich główni lamowie. Dlatego Dharmiczny Król Sikkimu Taszi Namgjal oraz
Jego Wysokość Król Bhutanu, Dzigme Dordże Łangciuk przedłożyli Jego Świątobliwości i
jego uczniom zaproszenie do osiedlenia się w ich krajach. Również rząd Indii wystosował do
Karmapy oficjalne zaproszenie, gdyż czynił przygotowania do przyjęcia Jego Świątobliwości
Dalaj Lamy i wszystkich wielkich łamów opuszczających Tybet.

Decyzja Karmapy o osiedleniu się w Sikkimie

W swej doskonałej mądrości Jego Świątobliwość przewidział, że Sikkim, Święty Kraj
Padmasambhawy, będzie idealnym miejscem dla zachowania drogocennej i szlachetnej
dharmy. Tam też się udał. Dharmiczny Król Sikkimu ofiarował Karmapie 30 hektarów ziemi
w Rumteku. Zgromadziwszy ponad pięciuset uczniów - tulku, mnichów i świeckich
praktykujących - Jego Świątobliwość dbał o nich i zaspokajał ich potrzeby materialne i
duchowe. Udzielił nieprzeliczonych inicjacji, przekazów tekstów i instrukcji ze zbiorów
Kagju Ngag Dzy i Dam Ngag Dzy, skompilowanych przez Dziamgona Kongtrula Lodro
Thaje, a także przeprowadził wiele ceremonii Wadżra Korony.

Rozpoczęcie budowy Kagju Sziedrub Ciekhor Ling w Rumteku

Po przybyciu do Sikkimu Jego Świątobliwość zainicjował budowę głównej siedziby tradycji
Kagju, klasztoru znanego jako Sziedrub Ciek-hor Ling. Prace rozpoczęto w 1963 roku, a
zakończono w roku 1967. Ponad dwustu
pięćdziesięciu tulku, łamów i mnichów jest tu stale zaangażowanych w wykonywanie pudż w
tradycyjny sposób, po to, by dharma rozkwitała i by przynieść pożytek niezliczonym istotom,
które wszystkie kiedyś były naszymi matkami.

Utworzenie ośrodków studiów i odosobnień

Utworzenie instytutu studiów filozofii sutr i tantr oraz ośrodka odosobnień do praktyki
medytacji mahamudry i sześciu jog Naropy to tylko wybrane przykłady wielu aktywności
Karmapy. Jego Świątobliwość pobłogosławił Rumtek jako główny ośrodek kultywowania
dharmy.
Trzysta ośrodkówdharmy na świecie
W ostatnich latach, zgodnie z instrukcjami Jego Świątobliwości, Czcigodny Trungpa
Rinpocze,
Czcigodny Kalu Rinpocze oraz liczni tulku i lamowie wyjechali za granicę, aby nauczać
dharmy. Obecnie istnieje ponad trzysta klasztorów i ośrodków dharmy Kagju w różnych
częściach świata: w Ameryce, Kanadzie, Europie, Azji i Australii.

Karmapa odwiedza klasztory w regionie Himalajów

Na prośbę oddanych mu sponsorów i uczniów Jego Świątobliwość odwiedził klasztory w
Nepalu, Ladakhu i regionie Himalajów. Dla dobra wszystkich istot udzielił wielu inicjacji,
przekazów tekstów i nauk. Podczas wizyty w Nepalu Karmapa szczególnie pobłogosławił
klasztor Szri Karma Radża Mahawihara, organizując jego całkowitą renowację i
przemeblowanie.

Na prośbę króla Karmapa odwiedza Bhutan

Zmarły niedawno król Bhutanu, Dzigme Dordze Łangciuk, wystosował zaproszenie, by
Jego Świątobliwość corocznie odwiedzał i błogosławił jego kraj. Karmapa przybywał do
wszystkich regionów Bhutanu, udzielając błogosławieństw, ślubowań schronienia, przekazu
sześciosylabowej mantry oraz inicjacji i nauk, stosownie do potrzeb i próśb ludzi.

Budowa klasztoru w Bhutanie i przekaz nauk Kagju

Później król Bhutanu ofiarował Karmapie klasztory Taszi Cieling Dzong w Bumthang i
Kunga Rab ten Dzong. Ponadto na prośbękróla, Jego Świątobliwość zbudował też wielki
klasztor Taszi Cieling dla ponad trzystu mnichów. Wkrótce potem, proszony przez wielu
tulku i lamów wszystkich szkół, Karmapa udzielił szeregu inicjacji, przekazów tekstów i
nauk. Były to: Gjacien Ka Dzy - zbiór tekstów pierwszego Dziamgona Kongtrula; Cik Szie
Kyn Dryl - zbiór inicjacji ułożony przez dziewiątego Karmapę; przekaz mahamudry oraz
sześciu jog Naropy, będących głównymi naukami tradycji Kagju. Zajęło to trzy miesiące.

Ustawienie tysiąca posągów Buddyw klasztorze Rumtek

W tym samym czasie Jego Świątobliwość do-kończył w Rumteku rozpoczęte wcześniej
przedsięwzięcia, takie jak wykonanie tysiąca dwudziestocentymetrowych glinianych
posążków Buddy. Każdy z nich został pozłocony i wypełniony drogocennymi relikwiami z
kości Buddy Siakjamuniego. Posążki te są głównym obiektem czci w klasztorze.

Karmapa odwiedzazagraniczne ośrodki dharmy i udziela nauk

W 1974 roku, po zaproszeniu wystosowanym przez różne ośrodki dharmy, Jego
Świątobliwość wyjechał po raz pierwszy na Zachód, Podczas pięciomiesięcznej podróży
odwiedził
Stany Zjednoczone, Kanadę i Europę, udzielając nauk i rad na przyszłość dla poszczególnych
ośrodków. W czasie wizyty w Arizonie zyskał wdzięczność Indian z plemienia Hopi za
magiczne sprowadzenie deszczu na ich dotknięte długotrwałą suszą pola.

Otrzymanie ziemi w USA i Francji

Doktor Shen i jego żona - oddani buddyści zamieszkujący w Ameryce, ofiarowali Jego
Świątobliwości pod budowę klasztoru 160 ha ziemi w pobliżu Nowego Jorku. Podobnie
uczniowie we Francji ofiarowali 200 hektarowe wzgórze. Stosownie do życzenia Karmapy
trwają tam prace przygotowawcze do budowy klasztorów, ośrodków odosobnieniowych i
instytutów.
Utworzenie organizacjiKarma Kagju za granicą
Aby umożliwić budowę klasztorów oraz by po-łączyć i umocnić istniejące ośrodki, Jego
Świątobliwość utworzył organizacje Karma Kagju w Stanach, Kanadzie, Anglii i Francji,
zgodnie z obowiązującym w tych krajach prawodawstwem. Władze tych państw okazały
duże zainteresowanie oraz wielkie uznanie dla projektów Jego Świątobliwości i w pełni je
zatwierdziły ofiarowując swoją współpracę.

Karmapa odwiedza Watykan na zaproszenie papieża Jana XXIII

W czasie pobytu we Francji Karmapa otrzymał od papieża Jana XXIII zaproszenie do Rzymu. Jego
Świątobliwość Karmapa odwiedził Watykan, pozostając tam przez kilka dni, podczas których omawiał z
papieżem kwestię wprowadzania harmonii między religiami.

Wydanie tekstów Kagju oraz Kangjuru

Wkrótce po powrocie z tej podróży Jego Świą-tobliwość stworzył projekt wydania kilkuset
bardzo rzadkich tekstów - komentarzy do praktyk tradycji Kagju. Wydał także w pięciuset
egzemplarzach Kangjur, który według edycji z Derge obejmuje 102 tomy. Dzięki temu
klasztory i biblioteki wszystkich szkół buddyzmu tybetańskiego uzyskały dostęp do tych
drogocennych tekstów, które stały się obiektem czci dla ofiarodawców, mnichów i ludzi
świeckich.

Budowa klasztoru Ka-Ning Szie-drub Ling w Nepalu

Na zaproszenie różnych klasztorów Jego Świątobliwość odwiedził w 1976 roku Nepal.
Podczas tej wizyty Karmapa poświęcił nowo zbu-dowany klasztor Ka-Ning Szie-Drub Ling i
przez cały miesiąc dawał nauki dla ponad stu tulku, łamów i świeckich praktykujących.
Karmapa poprosił Jego Wysokość Króla Nepalu, Maharadżę Birendrę obecnego na ceremonii
otwarcia klasztoru o objęcie rządową opieką i pomocą wszystkich klasztorów i ludzi
praktykujących dharmę w Nepalu. Jego Świątobliwość odwiedził także inne klasztory i
poprzez Lumbini powrócił do Indii.

Otrzymanie od rządu Indii ziemi w New Delhi

Rząd Indii uczynił przygotowania do wizyty Jego Świątobliwości w New Delhi, stolicy kraju.
Karmapa spotkał się tam z premierem Szrimati Indirą Gandhi. W trakcie tego spotkania rząd
Indii wyraził gotowość ofiarowania Jego Świątobliwości gruntu pod budowę klasztoru w
New Delhi.

Druga wizyta za granicą

W 1977 roku Jego Świątobliwość wyruszył w drugą zagraniczną podróż, odwiedzając
ośrodki w południowo-wschodniej Azji, Ameryce, Kanadzie i Europie. Udzielił wielu nauk i
przeprowadzał ceremonie Wadżra Korony. Spełniał też wiele innych próśb i zaspokajał
duchowe potrzeby indywidualnych uczniów. W tym czasie zapoczątkował tworzenie około
dwudziestu nowych ośrodków dharmy i poprowadził ceremonie poświęcenia miejsca pod
budowę kilku klasztorów.

Odnowienie klasztoru w Kalkucie

Z końcem 1978 roku Jego Świątobliwość po-wrócił do Indii. Zaraz potem rozpoczął
renowację klasztoru w Kalkucie oraz wysłał za granicę trzydziestu lamów, aby zamieszkali w
różnych ośrodkach pełniąc funkcję nauczycieli i przewodników na ścieżce dharmy dla wielu
uczniów.
Położenie kamienia węgielnego pod Dharma Chakra Center w Delhi
W 1979 roku rząd Indii oficjalnie potwierdził przekazanie ziemi pod budowę klasztoru
w New Delhi. 28 listopada 1979 roku, w obecności szanownego wiceprezydenta Indii, a
także wielu innych przedstawicieli rządu, dygnitarzy oraz oddanych sponsorów, Jego
Świątobliwość Karmapa i prezydent Indii, Shri Neelam Sanjiva Reddy, położyli kamień
węgielny pod Karmai Dharma Chakra Centrę.

Nagła choroba i wyzdrowienie Karmapy

Wkrótce potem Jego Świątobliwość nagle zachorował. Za wstawiennictwem Jego
Ekscelencji prezydenta oraz Jego Ekscelencji byłego gubernatora Sikkimu, Shri B. B. Lala,
Karmapa został przyjęty do Ali India Institute of Medical Science w New Delhi w celu
przeprowadzenia badań i kuracji. Przeprowadzono kompleksowe leczenie i w ciągu miesiąca
Jego Świątobliwość w pełni wyzdrowiał. Powrócił potem do swej głównej siedziby, do
Rumteku.

Mieszkańcy Tybetu proszą o rozpoznanie inkarnowanych łamów

W tym czasie, dzięki złagodzeniu polityki chiń-skiego rządu, pojawiła się możliwość
kontaktu Tybetem. Wielu mieszkańców Tybetu prosi Jego Świątobliwość o rozpoznanie
inkarnacji różnych tulku, którzy zmarli w Tybecie w ciągu ostatnich dwudziestu lat. Karmapa
rozpoznał wówczas trzydziestu dwóch tulku.

Trzecia podróż po świecie

W 1980 roku Jego Świątobliwość odbył swą trzecią podróż po świecie. Został przy tym
przebadany w kilku światowej sławy klinikach i kolejno odwiedził wszystkie te ośrodki
dharmy i uniwersytety, które wystosowały zaproszenie. Serdeczne powitanie zgotowano
Karmapie w Waszyngtonie, stolicy Stanów Zjednoczonych, a rząd wyraził w oficjalnym
liście swą wdzięczność za przybycie Jego Świątobliwości do tego kraju. Ponadto Senator
Charles H. Percy z Illinois, wraz z rodziną, wydał przyjęcie w Capital Building jako wyraz
czci i oddania dla Karmapy. W przemówieniu do oficjalnych urzędników Jego Świątobliwość
mówił obszernie o dharmie oraz o światowym szczęściu i pokoju.

Wizyta w Hongkongu
Później Jego Świątobliwość udał się do Hongkongu na zaproszenie tamtejszego Związku
Buddyjskiego. Nauczając podkreślał wagę wzajemnego zrozumienia pomiędzy różnymi
tradycjami buddyjskimi, które tam istnieją. Utworzył też nowy ośrodek - Tibetan Dharma
Centrę.

Przepowiednia przyszłej inkarnacji

Po powrocie do Indii Jego Świątobliwość zaczął przygotowywać nowe, małe szaty. Często
w rozmowach wspominał, że przemijalność może dać o sobie znać w każdej chwili. Mówił,
że w niedalekiej przyszłości powróci jako dziecko i z pewnością będzie się wówczas dobrze
o niego dbało, Karmapa dawał w ten sposób do zrozumienia, że nie będzie już długo żyć.
Wkrótce, chcąc dla dobra wszystkich istot zademonstrować przemijalność, sprawił, że jego
ciało osłabło. Na uporczywe prośby wielu uczniów i sponsorów Jego Świątobliwość
przeniósł się do Hongkongu w celu przeprowadzenia kuracji. Karmapa jednak nie powiedział
wyraźnie, że będzie nadal żyć - zgodził się jedynie na podjęcie leczenia.

Karmapa odchodzi w samadhi dharmadhatu

Rząd Sikkimu poczynił specjalne starania, aby przewieźć Jego Świątobliwość do Hongkongu
oraz zapewnił mu opiekę lekarską w czasie podróży. Później, za radą lekarza z Hongkongu,
Karmapa udał się do Stanów Zjednoczonych, gdzie American International Clinic w Chicago
zaofiarowała się przeprowadzić leczenie. Jednak Jego Świątobliwość zdecydował, że opuści
swe ciało i odejdzie w dharmadhatu. Pozostał w samadhi przez trzy dni, po czym drogocenny
Kudung przewieziono do Rumteku, gdzie około pięciuset tulku, łamów i mnichów
odprawiało pudże przez czterdzieści dziewięć dni.

Tysiące ludzi oddają cześć drogocennej relikwi ciała

W tym czasie tysiące ludzi przybywało, aby otrzymać błogosławieństwo i oddać cześć
drogocennemu Kudungowi. Święta ceremonia kremacji odbyła się 20 grudnia 1981 roku. W
tym czasie wszyscy zgromadzeni doświadczyli błogosławieństwa widzenia cudownych
znaków, które wyrażały szlachetne właściwości Karmapy, urzeczywistnionego buddy.
Ożywiło to i wzmocniło ich oddanie dla dharmy. Uczniowie Jego Świątobliwości i ludzie
mający dlań oddanie ofiarowywali i wciąż ofiarowują z głębi serca modlitwy o szybkie
odrodzenie Karmapy, opiekuna wszystkich istot.

Czterech tulku przejmuje odpowiedzialnośćza ośrodki Kagju

Jego Eminencja Szamar Rinpocze, Jego Emi-nencja Situ Rinpocze, Jego Eminencja Dziam-
gon Kongtrul Rinpocze i Jego Eminencja Gjaltsab Rinpocze, będący czterema synami
serca Jego Świątobliwości, przejęli pełną odpowiedzialność za utrzymanie aktywności
dharmy i spełnienie życzeń Karmapy, tak by Złoty Różaniec Linii Kagju nadal rozkwitał i
trwał po wsze czasy.

Powyższy artykuł został zaczerpnięty z pierwszego numeru MBulletin of Tibetology" wydanego w 1982
roku przez Sikkim Research Institute of Tibetology & Other Buddhist Studies. Numer ten poświęcony
jest w całości pamięci Jego Świątobliwości Karmapy.
Tłumaczenie i przypisy: Karma Rinczen