Pagmamahal na Walang Kapalit

Buhay mo ay nabingit sa kamatayan

Noong ako’y nasa yong sinapupunan
Tinik nawala ng ako’y nakita
Karga-Karga mo na kahit nanghihina

II

Unang salita ko ika’y nakaabang

Inalalayan sa aking unang hakbang
Todo pag-iingat sa aking katawan
Parang ginto na pinahahalagahan

III

Pag nakikita mo akong lumuluha

Matamis mong yakap aking nadarama
Patatahanin ako sa’king pag-iyak
At sasabihin mong “Mahal kita Anak”

IV

Minsan ako’y nagiging palasagot

Pangaral mo’y parang bulang nalilimot
Di ka man lang nagsalita laban sakin
Isinukli mo pa ay ako’y mahalin