GE Fanuc QuickPanel jr

Spis treści

1. Charakterystyka panelu operatorskiego GE Fanuc QuickPanel jr...................................2

2. Pakiet GP PRO/PB III for Windows – tworzenie własnego projektu............................. 4

3. Projekt przedstawiający użycie wybranych elementów................................................ 10

4. Wysyłanie danych do urządzenia...................................................................................18

5. Symulacja.......................................................................................................................20

6. Bibliografia.................................................................................................................... 21

2
1. Charakterystyka panelu operatorskiego GE Fanuc QuickPanel jr.

• Charakterystyka rodziny QuickPanel

• Podział rodziny QuickPanel
• Specyfikacja Quicpanel jr

Rodzina paneli operatorskich GE Fanuc QuickPanel to panele operatorskie o bardzo

dużych możliwościach graficznych, ze świetnym systemem alarmów, obsługą receptur, a
także własnym językiem skryptów do realizowania bardziej złożonych obliczeń i funkcji.
Urządzenia te służą jako graficzny interfejs użytkownika dla operatorów maszyn, linii
produkcyjnych oraz w niektórych zastosowaniach jako interesujący element zakładowego
systemu SCADA.

Rys nr 1: Rodzina GE Fanuc QuickPanel

Rodzina QuickPanel to jedenaście różnych typów paneli operatorskich. Wszystkie

wyposażone są w kolorowy lub monochromatyczny ekran z matrycą dotykową o rozmiarach
od 5" do 12", do zabudowy w szafach sterowniczych (stopień ochrony IP 65). Do ich
programowania wykorzystywany jest program pracujący w środowisku Windows 9x/NT - GP
Pro. Udostępnia on projektantowi całą gamę gotowych elementów graficznych wraz z
animacją (biblioteka zawiera blisko 1200 symboli, które można wykorzystać przy tworzeniu
aplikacji, np. kontrolki, przełączniki, wskaźniki, itp.).

Oprócz typowych elementów graficznych, w trakcie tworzenia wizualizacji obiektu

można wykorzystać:
→ bargrafy, czyli wykresy w postaci słupka, koła lub półkola, których procent
wypełnienia i kolor zależą od wartości sygnału analogowego w sterowniku,
→ okna alarmowe, dla których warunki wystąpienia i treść komunikatów są
tworzone w specjalnym oknie indywidualnie dla każdej aplikacji,
→ import rysunków CAD w formacie DXF,
→ trendy wartości analogowych, z możliwością pokazywania na jednym wykresie kilku
wartości,

3
 → wstawianie bitmap z 64 kolorami, co pozwala na zamieszczanie np. zdjęć instalacji,
→ podłączanie komunikatów dźwiękowych, które w postaci pliku *.WAV mogą być
wywoływane przy wykonywaniu akcji przez operatora lub z poziomu sterownika
(opcja ta wymaga dołączenia zewnętrznego głośnika).

Bardzo przydatna opcją przy programowaniu paneli jest możliwość symulacji w

programie GP Pro sygnałów dyskretnych i analogowych. Po podłączeniu panelu
operatorskiego do komputera istnieje możliwość deklaracji zmiennych (w specjalnej tabeli),
których stan będziemy symulować.

Urządzenia QuickPanel mogą współpracować nie tylko ze sterownikami GE Fanuc,

ale również z urządzeniami sterującymi innych producentów. Lista protokołów
komunikacyjnych obsługiwanych przez te panele przekracza 30 pozycji. Wśród nich można
znaleźć, poza wieloma łączami opartymi o interfejs RS232/485, także protokoły Genius,
Profibus, DeviceNet, Can Open, Modbus oraz Ethernet. W oparciu o ten ostatni protokół
można zbudować sieć przemysłową, integrującą - poprzez panele operatorskie - sterowniki
różnych producentów.
Wśród paneli QuickPanel możemy wyróżnić 3 grupy:

→ panele operatorskie z serii JUNIOR, o przekątnej ekranu 5" i 6", z możliwością

dołożenia dodatkowej, zewnętrznej klawiatury,
→ przenośne, podręczne panele operatorskie, o ekranie z przekątną wyświetlacza 6",
w ergonomicznej, przemysłowej obudowie. Zawierają one 11 klawiszy funkcyjnych
oraz dodatkowy przycisk awaryjny (z osobnym podłączeniem do systemu sterowania),
→ panele przeznaczone do instalacji wymagających większych ekranów graficznych.
Obejmuje ona panele operatorskie o przekątnej ekranu 9, 10 i 12".

Parametry techniczne używanego panelu:

Nazwa parametru Dane parametru
Zasilanie 20.4 – 27.6 VDC
Moc pobierana Poniżej 20W
Temperatura pracy 0 do 40°C
Temperatura przechowywania -10 do 60°C
Wilgotność podczas pracy 20 do 85%
Wilgotność podczas przechowywania 5 do 85%
Otoczenie pracy Atmosfera wolna od agresywnych gazów
Wymiary 170.5 x 138 mm
Masa 950 g
Chłodzenie Naturalny obieg powietrza
Sposób montowania Od przodu
Rodzaj wyświetlacza TFT Color LCD
Rozdzielczość 320 x 240 pikseli
Liczba kolorów 64 kolory
Ustawienia jasności 4 poziomy
Obszar widoczny 115.2 x 86.4 mm
Pamięć 2 Mb

4
2. Pakiet GP-PRO/PB III for Windows – tworzenie własnego projektu

• Etapy tworzenia projektu

• Zapisywanie gotowego projektu

Tworzenie własnego projektu rozpoczynamy od uruchomienia pakietu

oprogramowania GP ProPB3Win. Robimy to za pomocą wywołania Start → Programy →
ProPB3Win → 1.Project Manager.
Po uruchomieniu programu zobaczymy okno managera projektu:

Rys. 1. Okno managera projektu

.
Na początku tworzenia projektu wybieramy typ panelu operatorskiego, który chcemy
oprogramować. Robimy to naciskając na ikonę i następnie z listy urządzeń wybrać
GP377R.

Rys. 2. Okno wyboru urządzenia wskazującego.

5
 Następnie wybieramy sterownik, z jakim ma współpracować nasze urządzenie.
Robimy to za pomocą naciśnięcia na ikonę i wybieramy sterownik Modicon Modbus
(Master).

Rys. 3. Okno wyboru sterownika.

W tym momencie możemy przystąpić do otwierania edytora obrazów wyświetlanych

na ekranie panelu operatorskiego, naciskając ikonę:

Rys. 4. Ikona otwarcia edytora.

Po uruchomieniu edytora pojawi się na ekranie okno, w którym możemy wpisać opis
tworzonego projektu oraz potwierdzić (ewentualnie zmienić) typ wybranych urządzeń:

Rys. 4. Okno nadania opisu.

W polu „Description” wpisujemy opis tworzonego projektu. Pole „Display Type”

służy do wyboru typu panelu operatorskiego, natomiast pole „PLC Type” do zmiany typu
sterownika, z którym współpracuje wcześniej wybrany panel.

6
 Po wciśnięciu OK pokaże się okno z zapytaniem czy chcemy uruchomić edytor:

Rys. 5. Okno potwierdzenia.

Po potwierdzeniu otwiera się edytor ekranów, w którym rozpoczynamy tworzenie

ekranów, które będą wyświetlane podczas pracy urządzenia.

Rys 6. Edytor ekranów.

W oknie edytora tworzymy ekrany stosowne do zadań, jakie chcemy realizować za

pomocą naszego urządzenia. Ten etap będzie opisany w dalszej części opracowania.

7
 Zapisywanie ekranu odbywa się poprzez naciśnięcie ikony . Po naciśnięciu
pojawia się okienko służące do nadania nazwy tworzonego okna oraz jego opisu:

Rys. 7. Okno zapisu ekranu.

W polu „Screen” wpisujemy nr okna, pod jakim będzie on rozpoznawany w projekcie,

a docelowo w urządzeniu. W polu „Description” wpisujemy opis naszego ekranu, służący dla
nas jako informacja, do czego ma służyć dany ekran.
W celu otworzenia nowego ekranu naciskamy ikonę , po naciśnięciu której pojawi
się okienko, w którym wybieramy typ tworzonego ekranu:

Rys. 8. Tworzenie nowego ekranu.

8
 Po stworzeniu i zapisaniu wszystkich ekranów zamykamy okno edytora
i przechodzimy do zapisywania całego projektu. Robimy to w następujący sposób:

Rys. 9. Zapisywanie projektu.

Rys. 10. Nadanie nazwy całemu projektowi.

9
 W polu „Nazwa pliku” podajemy nazwę całemu projektu i pliku, w którym będzie on
zapisany. Na tym kończymy tworzenie projektu. Po utworzeniu projektu musimy go przesłać
do urządzenia i ewentualnie zasymulować.

10
3. Projekt przedstawiający użycie wybranych elementów

• Dodanie elementów „Bit Switch” i „Lamp”

• Dodanie elementów „Funtion SW”
• Dodanie elementów „World Switch” „Value Dislay”
• Dodanie elementów „Funtion SW”
• Dodanie elementów „Time Display” i „Date Dispay”
• Dodanie elementów „Funtion SW”

Projekt ten przedstawia własności wybranych elementów, które mogą zostać użyte
przy realizowaniu skomplikowanych wizualizacji pracy różnych procesów technologicznych
itp.

Tworzenie ekranu projektu odbywa się poprzez umieszczanie predefiniowanych

elementów na polu rysowniczym, a następnie konfigurowanie ich parametrów. Elementy
umieszczone są na listwie a ich nazwy dostępne są po najechaniu na nie myszką.

Rys. 11. Listwa z elementami.

Pierwszym dodanym elementem jest „Bit Switch”. Używany będzie tutaj z włączoną
opcją „mometary”, czyli w czasie trzymania tego elementu pod adresem podanym w jego
opcjach będzie zapisywana „1” logiczna. Używamy go razem z elementem „Lamp”, który
wskazuje, kiedy wpisana jest „1” pod wskazanym adresem.

11
 Po dodaniu elementu wyskakuje okno, w którym wpisuje się jego parametry, ustawia
graficzną interpretacje elementu.

Rys. 12. parametry elementu „Bit Switch”

12
 W polu „Description” możemy wpisać nazwę elementu. Po naciśnięciu przycisku
„Browser” możemy ustawić ikonę, która będzie wyświetlana jako element „Bit Switch”.
W polu „Operation Bit Address” wpisujemy adres bitu, który ma być zmieniany po
naciśnięciu elementu. Sposób zmiany ikony jest taki sam dla każdego elementu.

Rys. 13. Zmiana kształtu elementu.

Następnie dodajemy element „Lamp w sposób identyczny jak wcześniej element „Bit
Switch” i w jego opcjach podajemy ten sam adres, który podaliśmy we wcześniejszych
ustawieniach.

Rys. 14. Parametry elementu „Lamp”

13
 Podczas wizualizacji procesu można tworzyć więcej niż jeden ekran i dowolnie
poruszać się pomiędzy nimi. Przechodzenie między ekranami realizujemy za pomocą
„Function SW”.

Rys. 15. Parametry elementu „Function SW”.

W parametrach zaznaczamy “Go To Screen” i wybieramy podstawowy ekran nr 2

(B2). Dodajemy jeszcze jeden taki element, wpisując w jego parametrach „ Go To Screen”,
wartość B3. Aby wyjść do ustawień parametrów urządzenia należy dodać ten element
z zaznaczoną funkcją „Off line”. W ustawieniach urządzenia możemy konfigurować
parametry pracy urządzenia takie jak parametry komunikacji, numer urządzenia, aktualną datę
i godzinę oraz wiele innych. Po dodaniu wszystkich elementów zapisujemy ekran oraz
dodajemy kolejny. Każdy z przycisków możemy podpisać, umieszczając nad nim pole
tekstowe, co czynimy za pomocą ikony .

14
 Rys. 16. Wygląd edytora po dodaniu elementów ekranu nr 1.

Podczas edycji ekranu pierwszego dodajemy elementy „ World SW” (dwie sztuki –
jedna do dodawania wartości, druga do odejmownia), „Value Display” oraz „Free Bar
Graph”. Do poruszania się pomiędzy ekranami dodajemy trzy elementy „Function SW”, dając
im kolejno parametry „Go To Screen” B3 i B1 oraz „Off line”.

W parametrach „World SW” ustawiamy adres słowa, w którym zmienna ma być

modyfikowana, wpisujemy wartość, jaka ma być wpisywana pod wskazany adres oraz
wybieramy akcje, która ma być wykonywana. W naszym przypadku wybieramy taki sam
adres oraz wpisujemy wartości kolejno 1 i -1. Jako wykonywaną funkcję wpisujemy
Add/Sub.

15
 Rys. 17. Parametry elementu „World SW”.

W parametrach “Vlue Dispalay” wpisujemy ten sam adres, co w poprzednich

elementach. Za pomocą tego elementu będzie wyświetlana wartość, która znajduje się pod
wskazanym adresem.

Rys. 18. Parametry elementu „Value Display”.

Następnie dodajemy element “Free Bar Graph”, na którym przedstawimy graficzne

jak zmienia się wartość, która zapisywana jest pod wcześniej podanym adresem. Można
ustawić, w jakich zakresach ma zostać wyświetlana zmiana wartości pod wskazanym

16
zakresem. Aby tak uczynić należy zaznaczyć funkcję „Relative” i następnie wpisać wartości
graniczne.

Rys. 19. Parametry elementu „Tank Grach”.

Rys. 20. Wygląd ekranu nr 2.

17
 Na ekranie nr 3 wyświetlimy aktualna godzinę oraz czas. Aby to zrobić należy dodać
elementy „Time Display” oraz „Date Display”. W tych blokach nie trzeba ustawiać, żadnych
parametrów. Tak jak w poprzednich ekranach dodamy elementy pozwalające poruszać się
pomiędzy ekranami.

Rys. 21. Wygląd ekranu nr 3.

18
4. Wysyłanie danych do urządzenia

Wysyłanie aktualnego projektu do urządzenia odbywa się z najwyższego poziomu

programu widocznego zaraz po uruchomieniu pakietu poprzez naciśniecie klawisza
odpowiedzialnego za uruchomienie programu odpowiedzialnego za transfer danych.

Rys. 22. Ikona programu odpowiedzialnego za transfer danych.

Rys. 23. Wygląd programu odpowiedzialnego za transfer danych.

W programie należy ustawić parametry komunikacji zależnie od potrzeb. Robimy to

uruchamiając okno ustawień komunikacji Setup → Transfer Settings. Po uruchomieniu
ujrzymy okno, w którym konfigurujemy wymagane parametry.

19
 Rys. 24. Okno parametrów transmisji.

Wysyłanie kończymy naciskając przycisk i odczekujemy aż cały program zostanie

przegrany do urządzenia.

20
5. Symulacja

Gdy nie mamy fizycznego połączenia ze sterownikiem możemy wykonać symulacje

pracy urządzenia w pakiecie GP PRO/PB III for Windows. Aby ją wykonać należy w oknie
opcji transferu danych zaznaczyć pole Simulation.

Rys. 25. Zaznaczona opcja symulacji.

Należy uruchomić program odpowiedzialny za symulacje, co czynimy z najwyższego

poziomu programu widocznego zaraz po uruchomieniu pakietu poprzez naciśniecie klawisza
odpowiedzialnego za uruchomienie programu odpowiedzialnego za symulacje.

Rys. 26. Przycisk symulacji.

21
6. Bibliografia:

http://www.gefanuc.com/en/
http://www.astor.com.pl/
http://www.pro-face.com/select.htm

22