You are on page 1of 15

EwangeliaJana 23 maja 2019 11:07 Page 1 

Dobra Wiadomość
o ratunku w Chrystusie
w relacji Jana


Dobra Wiadomość 

o ratunku w Chrystusie




EwangeliaJana 23 maja 2019 11:07 Page 2 

Chrześcijaństwo w ujęciu biblijnym nie jest koncepcją doktrynalną ani zorganizowanym


systemem religijnych obrzędów, nakazów czy zakazów. Jego sensem oraz najgłębszą
istotą jest osobisty związek człowieka z Chrystusem, PANEM Niebios i Ziemi. Również
w ujęciu religioznawczym biblijne chrześcijaństwo nie jest religią, ponieważ – wg definicji
z tej dziedziny nauki – religią jest zespół przekonań i obrzędów, które człowiek powinien
praktykować w celu zyskania przychylności swojego bóstwa, wyrażającej się w postaci
błogosławieństwa wiecznego życia lub innych oczekiwanych i pożądanych korzyści. Nie
tym zajmuje się biblijne chrześcijaństwo. Ono koncentruje się na przekazie tego, co
Jedyny Bóg, Prawdziwy PAN i Wiekuisty Władca Niebios, suwerennie i samodzielnie
dokonał w Jezusie Chrystusie, aby umożliwić człowiekowi wieczną społeczność z sobą
samym. Mówi więc ono o działaniu Świętego Boga w stosunku do upadłego człowieka,
który w żaden sposób nie jest w stanie pokonać przepaści grzechu oddzielającego go
od Najwyższego. W przeciwieństwie do biblijnego chrześcijaństwa, które zainicjowane
przez Chrystusa stało się we wszelkich kategoriach absolutną nowością, wszelkie
 
systemy religijne funkcjonowały i funkcjonują wg zawsze jednakowego schematu, tzw.



modelu świątynnego (więcej w Komentarzu NPD → Świątynny model religijności
a biblijne chrześcijaństwo).
Redakcja NPD ma głęboką nadzieję, że to nowe, dynamiczne wydanie Pisma święte-
go będzie służyło zrozumieniu Bożego dzieła oraz wprowadzeniu każdego czytelnika
w osobistą relację z Chrystusem i umocnieniu w Nim. Zrobiliśmy wszystko, co było
w naszej mocy, aby tekst NPD był nie tylko wierny merytorycznie przekazowi myśli
zawartych w oryginalnych tekstach Bożego Słowa, spisanych w językach hebrajskim,
aramejskim i greckim, ale także łatwo zrozumiały dla współczesnego czytelnika, który
nie ma przygotowania egzegetycznego czy teologicznego. Mamy oczywiście pełną świa-
domość, że bez pomocy Bożego Ducha nasza praca nie przyniesie żadnego duchowego
owocu. Dlatego modlimy się, żeby Duch Świętego Boga, to znaczy Duch Chrystusa,
osobiście przemawiał do każdego czytelnika NPD i prowadził go do zrozumienia oraz
pełnienia woli Niebiańskiego Ojca.
Cała Biblia jest jednym wielkim świadectwem o Jezusie Chrystusie. Stary Testament
jest zapisem Bożych zapowiedzi przyjścia Jezusa i przygotowaniem ludzi na to wyda-
rzenie. Nowy Testament, a w zasadzie Dobra Wiadomość o ratunku w Chrystusie, jest
z kolei zapisem ziemskiego życia, misji i nauczania Jezusa, a także tego, jak informacja
o dziele, którego On dokonał, została zaniesiona przez Jego wysłanników i uczniów do
wszystkich narodów Ziemi. W komentarzach i przypisach redakcyjnych staraliśmy się
zwracać na to szczególną uwagę.

Redakcja NPD




EwangeliaJana 23 maja 2019 11:07 Page 3 

Dobra Wiadomość
o ratunku w Chrystusie

w relacji Jana
———– ∗ ————

Nowy Przekład Dynamiczny


opatrzony przypisami oraz komentarzem
 filologicznym, historycznym i teologicznym 

Wydawnictwo NPD
Warszawa




EwangeliaJana 23 maja 2019 11:07 Page 4 

Niniejszy przekład został zrealizowany metodą dynamicznych ekwiwalentów znaczeniowych na


podstawie Novum Testamentum Graece 1975 oraz 1993 (German Bible Society, Stuttgart),
z uzupełnieniami z The Greek New Testament (United Bible Society, New York 1975) oraz
wykorzystaniem niektórych perykop z wybranych manuskryptów bizantyjskich.

Dzieło nie jest wynikiem pracy jednego czy kilku tłumaczy, lecz zostało zrealizowane metodą
redakcyjnego opracowania zebranych materiałów z wykorzystaniem szerokiej gamy źródeł,
do których należały etymologiczne przekłady interlinearne oraz liczne słowniki
i komentarze biblijne.

Redakcja:
Zespół Wydawnictwa NPD

Korekta:
Anna Palusińska i Zespół Wydawnictwa NPD

Skład:
Fixpoint Krzysztof Rudnik

Projekt okładki:
Radosław Krawczyk

Redaktor naczelny:
Piotr Wacławik

 
Copyright © 2019 by Wydawnictwo NPD



All rights reserved. Wszelkie prawa tłumaczenia zastrzeżone.

Ta publikacja, ani żadna jej część, nie może być przedrukowywana ani w jakikolwiek inny
sposób reprodukowana czy powielana mechanicznie, fotooptycznie, zapisywana elektronicznie
lub magnetycznie, ani odczytywana w środkach publicznego przekazu
bez pisemnej zgody wydawcy.

W sprawie zezwoleń należy zwracać się do Wydawnictwa NPD,


ul. Polnej Róży 1, 02–798 Warszawa
e-mail: redakcja@BibliaNPD.pl

Cytowanie Nowego Przekładu Dynamicznego jest dozwolone pod warunkami


sprecyzowanymi przez prawo polskie i międzynarodowe oraz w określonym przez nie zakresie.
W celu prawidłowego wskazania źródła należy po cytacie podać jego adres biblijny,
a następnie dodać skrót NPD, jak to pokazuje przykład: J 2,17 (NPD) lub (J 2,17 NPD).

Więcej informacji na stronach:


http://www.BibliaNPD.pl
http://www.NPDBible.com

ISBN 978-83-63828-22-6




EwangeliaJana 23 maja 2019 11:07 Page 5 

WSTĘP
Drodzy Czytelnicy,
przekład Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie w relacji Jana (NPD) jest przezna-
czony dla osób, które nie są objęte jakąkolwiek opieką eklezjalną. Z tego powodu ma
on szczególną postać i jest dość nietypowy, jak na polskie warunki kulturowe. Chociaż
nosi on nazwę Nowy Przekład Dynamiczny, to w istocie, z uwagi na użycie potrójnego
kryterium ekwiwalentów dynamicznych (semantycznego, merytorycznego i kontekstu-
alnego), można śmiało nazwać go przekładem o potrójnej naturze dynamicznej. Co
więcej, w redakcji tekstu zastosowaliśmy znany z tradycji hebrajskiej targumiczny
styl translacji, co w polskiej tradycji przekładów biblijnych jest przedsięwzięciem
całkowicie nowatorskim. Więcej szczegółowych informacji na temat tej metody prze-
kładu, jego formy i stylistyki znajdą Państwo na końcu publikacji – w „Wyjaśnieniach
metodologicznych NPD”.
Potrzeba realizacji takiego właśnie tłumaczenia Bożego Słowa zrodziła się z kon-
taktów członków Zespołu Redakcyjnego NPD ze zwykłymi ludźmi, którzy w czasie
rozmów ewangelizacyjnych wielokrotnie zgłaszali potrzebę dysponowania przystępnym
tłumaczeniem Biblii, które będzie zrozumiałe nie tylko dla specjalistów, ale także dla
zwykłych zjadaczy chleba. Dla wielu ludzi język i styl współczesnych tłumaczeń Biblii
są ciągle poważną barierą w dotarciu do istoty przekazu Pisma św. Inną trudnością,
 z jaką zmagają się odbiorcy wielu tradycyjnych przekładów, jest dość powszechne ich 



zorientowanie na kultywowanie religijności. A przecież chrześcijaństwo w swej źródło-
wej, biblijnej formie nie jest religią, a więc nie powinno być obciążane typowym dla
systemów religijnych zespołem obrzędów i ceremonii. Oddawanie Bogu czci powinno –
zgodnie ze słowami Jezusa – odbywać się „w duchu i w prawdzie”, gdyż „takich czcicieli
chce mieć Ojciec” (por. J 4,23). Życie chrześcijańskie powinno więc być codziennym,
prostym i szczerym, osobistym związkiem ze zmartwychwstałym Chrystusem, a nie
systemem pielęgnującym obrzędowy ceremonializm. Innymi słowy, ma być tego rodzaju
życiem, w którym ludzki duch jest poddany Bożemu Duchowi Uświęcenia, a ludzka
dusza poddana Prawdzie Bożego Słowa, które objawiło się na świecie w widzialny sposób
w osobie Chrystusa (por. J 1,14). Takiego życia chce dla nas Jezus, więc tego powinniśmy
się trzymać, aby pełnić wolę Boga. Rozumiejąc możliwe zagrożenia, staraliśmy się nie
wpaść w pułapkę nadmiernego przywiązania do starotestamentowej koncepcji religijno-
ści, co mogłoby negatywnie odcisnąć się na klarowności przekazu Nowego Testamentu.
Dlatego dołożyliśmy wszelkich starań, aby unikać interpretowania nauczania Jezusa
i Jego Apostołów przez pryzmat religijnego ceremonializmu, gdyż sam Jezus nigdy
nikogo do niego nie zachęcał.
Mamy nadzieję, że Nowy Przekład Dynamiczny Nowego Testamentu, który na-
zwaliśmy Dobrą Wiadomością o ratunku w Chrystusie, wraz z bogatym i wnikliwym
niekonfesyjnym komentarzem, przygotowanym we współczesnym języku i nowoczesnej
formie, stanie się dla Państwa dobrym źródłem osobistego poznania Boga i Jego woli.

Wydawca




EwangeliaJana 23 maja 2019 11:07 Page 6 

Dobra Wiadomość
o ratunku w Chrystusie

w relacji Jana
Autor księgi Apostoł Jan, syn Zebedeusza, najbliższy uczeń Jezusa.
Czas powstania Istnieją różne poglądy na temat czasu powstania tej księgi. Więk-
księgi szość biblistów zgadza się jednak, że została ona ułożona przez Jana
i spisana przy pomocy jego uczniów pod koniec pierwszego wieku,
tzn. u schyłku życia Apostoła, który zmarł w Efezie ok. roku 100.
Przypuszcza się, że jest to najpóźniej spisana księga NT, w której
Jan dokonał wyczerpującego opisu postaci Jezusa Chrystusa w Jego
ludzkiej i Boskiej naturze.
Miejsce Jak twierdzi Ireneusz (130-200 r.), biskup Lyonu, jego nauczyciel
powstania księgi Polikarp (69-155 r.), biskup Smyrny, który osobiście znał Jana,
wspominał, że Apostoł spisał tę księgę w Efezie.
Adresaci księgi Dobra Wiadomość o ratunku w Chrystusie w relacji Jana została
 napisana z myślą głównie o nie-Żydach, którzy zrobili już pierwsze 

kroki w wierze. Była więc skierowana do tych, którzy już złoży-



li swą ufność w Chrystusie. Janowi chodziło przede wszystkim
o ugruntowanie ich wiary (J 20,30-31).
Kontekst Koniec pierwszego wieku, a więc czas, w którym Apostoł Jan doży-
spisania księgi wał swoich dni w Efezie, był dla rozwoju Kościoła dość burzliwym
okresem. Dobra Wiadomość o Chrystusie dotarła już do wszystkich
zakątków rzymskiego imperium, zyskując u wielu ludzi radosne
przyjęcie, lecz spotykała się także z wrogim nastawieniem. Był to bo-
wiem czas rządów cesarza Domicjana, który sam ogłosił się bogiem.
Z jego rozkazu rozpoczęły się pierwsze masowe prześladowania
chrześcijan w całym Imperium Romanum. Działania te jednak,
paradoksalnie, przyczyniały się do rozpowszechniania i umacniania
wiary w Chrystusa.
Niestety, w tym czasie chrześcijaństwo zaczęło doświadczać
także pierwszych zagrożeń wewnętrznych, które okazały się znacz-
nie bardziej niebezpieczne niż prześladowania zewnętrzne. By-
ły to herezje rodzące się wśród chrześcijan. Zagrażały one prze-
kazywaniu wiary w nienaruszonej postaci. Urażone dumy, nie-
spełnione oczekiwania, wewnętrzne żale serca, wybujałe ludz-
kie ambicje oraz brak przebaczenia i zrozumienia ogromu Bo-
żej łaskawości leżały zwykle u podstaw powstających herezji.




EwangeliaJana 23 maja 2019 11:07 Page 7 

7 Wprowadzenie

Zgodnie z informacją przekazaną przez Klemensa Aleksandryj-


skiego oraz na podstawie notatki, jaka znajduje się w manuskrypcie,
zwanym Codex Toletanus, Jan ułożył swoją relację z życia Jezu-
sa na prośbę braci w wierze, którzy przewodzili społecznościom
chrześcijan (kościołom) w Azji Mniejszej (obecnie tereny zachodniej
Turcji). Ścierali się oni z wieloma fałszywymi naukami i potrze-
bowali autorytatywnego źródła, do którego mogliby się odnosić,
broniąc prawdziwego i nieskażonego nauczania o Chrystusie. Do
głównych herezji tego okresu należały: → doketyzm, → gnoza
oraz → judaizowanie. Przyczyniały się one nie tylko do fałszowania
sensu kerygmatu wiary, ale także do rozwoju systemu formalnej
obrzędowości, który – bazując na ludzkiej skłonności do religijności
– wzrastał i z roku na rok coraz bardziej zatracał sens prawdziwej
żywej wiary wynikającej z zaufania do Słowa PANA.
W tej sytuacji trudno byłoby znaleźć lepsze źródło przekazu
nauki o Chrystusie niż osobista relacja Apostoła Jana, najbliższego
ucznia Jezusa z Nazaretu. Nauczanie Jana było znane i powtarzane
z ust do ust w tym rejonie świata, ale, wobec już bardzo podeszłego
wieku Apostoła, jasne się stało, że jego słowa trzeba zachować dla
potomności w formie trwałego przekazu.
Jan spełnił oczekiwania zwierzchników lokalnych wspólnot
 
i zredagował swoją wersję Dobrej Wiadomości o ratunku w Chry-



stusie. Zawarł w niej nie tylko osobiste, żywe jeszcze wspomnienia
z czasów, gdy towarzyszył Jezusowi, ale przede wszystkim przed-
stawił je i skomentował tak, by dokument ten mógł być dla naśla-
dowców Chrystusa podstawą do obrony wiary przed zdradliwymi
wpływami rozwijających się herezji
W swojej relacji z życia i działalności Jezusa z Nazaretu Jan
poszedł jednak dalej, niż oczekiwali tego jego bracia w wierze.
Apostoł zwrócił uwagę na fakt, że struktura narodowościowa
społeczności wierzących w Chrystusa przeobraziła się w tym czasie
tak mocno, iż w lokalnych kościołach było już więcej osób pochodze-
nia nie-żydowskiego niż żydowskiego. Ci, którzy nie byli Żydami,
z oczywistych względów nie mieli takiego zrozumienia pism,
tradycji i myśli hebrajskiej, jak grupa, do której zapis swojej relacji
o Chrystusie skierował Mateusz. Jan rozumiał, że na tym etapie roz-
przestrzeniania się Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie oraz
rozwoju misji duszpasterskiej konieczne jest wypracowanie takiego
sposobu komunikowania przesłania misyjnego, które będzie czy-
telne dla ludzi wychowanych w sferze pojęć ukształtowanych przez
filozofię grecką, jaka była wówczas fundamentem myślenia całego
nie-żydowskiego świata w basenie Morza Śródziemnego. Dlatego
w swojej relacji z życia i nauczania Chrystusa używał pojęć, zwrotów
i wyrazów pochodzących częściej z kultury greckiej niż hebrajskiej.




EwangeliaJana 23 maja 2019 11:07 Page 8 

Wprowadzenie 8

Była to również jego odpowiedź na wezwanie Jezusa do tego, aby


Dobra Wiadomość była głoszona całemu światu, a nie tylko Żydom.
Pod względem formalnym Jan w opowiadaniu o Chrystusie
skupił się na przedstawieniu prawd, których nauczał Jezus, mniej-
szą wagę przywiązując do chronologii Jego życia. Z tekstu wyraźnie
wynika, że nie zależało mu, by tworzyć jakąś uporządkowaną narra-
cję, czyli kolejny życiorys Jezusa. W przeciwieństwie też do innych
ewangelistów, którzy koncentrowali się na działalności Jezusa w Ga-
lilei i w Judei, Jan zwrócił uwagę na działalność PANA głównie
w Jerozolimie. W związku z powyższym jego opis nie jest linio-
wy (chronologiczny czasowo), lecz koncentryczny, co jest typową
cechą żydowskiego stylu opowiadania, który charakteryzuje się
„zataczaniem kręgów tematycznych”. Do tego zresztą Jan nawią-
zuje w ostatnim zdaniu swojej relacji (J 21,25). Potwierdzeniem
zastosowania tego typu stylistyki jest np. J 11,1-2, gdzie jako wspo-
mnienie przedstawia to, co narracyjnie opisuje dopiero w J 12,1-3.
(W podobny sposób Jan spisał dane mu na Patmos objawienie, tzw.
Apokalipsę – ostatnią księgę NT). Z uwagi na tę stylistykę niektóre
wydarzenia w relacji Jana zostały umieszczone w innym czasie
niż w chronologii zaprezentowanej przez redaktorów synoptycz-
nych. Dotyczy to np. wypędzenia przekupniów ze świątyni, które
 
Jan wprowadził na początku swojej relacji, podczas gdy synoptycy



przedstawili je dopiero w końcowych częściach.
Koncentracja Jana na wydarzeniach mających miejsce w Je-
rozolimie podkreśla wagę wielokrotnych wizyt Chrystusa w tym
mieście. Jezus bowiem – jako Żyd – był zobowiązany Prawem, aby
trzy razy w roku stawiać się w Jerozolimie na różnego rodzaju
święta. Relacje synoptyków nie wykluczają tych wizyt, lecz w swych
narracjach większość z nich po prostu pomijają. Skupiają się jednak
– zgodnie z metodą chronologiczną – na zapisie głównych działań
Jezusa od początków Jego służby w Galilei, przez kontynuowanie
jej w sąsiednich krainach oraz Judei, aż do wielkiego finału, który
rozegrał się w Jerozolimie, gdzie dokonało się Jego ukrzyżowanie,
zmartwychwstanie i wniebowstąpienie.
Cel spisania Wzmocnienie w młodych wierzących pewności, że w Jezusie z Na-
księgi zaretu objawił się sam Bóg i zachęcenie ich do wytrwania w za-
ufaniu do Niego. Jan bardzo silnie podkreśla, że tylko Chrystus
może wprowadzić człowieka do odwiecznego i nieskończonego Ży-
cia. Kluczowym słowem w tej księdze jest „ufać” („wierzyć”) oraz
pochodne od niego: „trwać w ufności” i „zaufać” (uwierzyć), co
Apostoł uwypukla mocno w J 20,30-31. Według relacji Jana sło-
wo „wierzyć” (gr. pisteuo) jest nierozerwalnie związane z trwałą
postawą naśladowania Jezusa, z zaufaniem złożonym w Jego Osobie




EwangeliaJana 23 maja 2019 11:07 Page 9 

9 Wprowadzenie

oraz w dziele, którego On dokonał, a także w Jego mocy. Spojrze-


nie Jana na osobową relację z Chrystusem nie jest statyczne (jak
to ma miejsce w doktrynach), ale podkreśla osobowy dynamizm
takiego związku. Można to zaobserwować m.in. w warstwie se-
mantycznej jego narracji. W oryginalnym tekście Jan w ogóle nie
używa rzeczownika „zaufanie” (wiara), natomiast stosuje czasow-
nik „ufać” (wierzyć) aż 98 razy. Pokazuje to, że Jan nie rozpatruje
wiary w kontekście zespołu przekonań intelektualnych. Nie są one
dla niego podstawą do stwierdzenia, czy ktoś jest wierzący, czy nie.
W swej relacji o Chrystusie pokazuje wiele osób, które rozumiały,
że Jezus jest Mesjaszem (gr. Chrystusem), choć niewiele z nich
było gotowych stać się Jego uczniami. Przedstawia także innych,
którzy byli intelektualnymi zwolennikami Jezusa, a nawet jego
wielbicielami, lecz ostatecznie nie potrafili się zdobyć na decyzję
porzucenia wszystkiego i pójścia za Nim, a więc na przystąpienie
do grupy Jego uczniów. Pokazuje też takich, którzy stali się ucznia-
mi, lecz – po uczynieniu pierwszych kroków wiary – nie wytrwali
i odstąpili lub odwrócili się od Jezusa. Z przekazu Jana można
więc wynieść wniosek, że jedynie naśladowanie postawy Je-
zusa oraz trwanie w całkowitej ufności do Niego i tylko
do Niego jest w biblijnym sensie pełnią wiary chrześcijań-
 
skiej. W wierze tej nie ma miejsca dla innych „bogów”, innych



„pośredników”, innych „świętych”. Jezus jest jedynym Zbawicielem
(Dz 4,12), jedynym Pośrednikiem (1 Tm 2,5; Hbr 9,15) i jedynym
Świętym (1 P 3,15), ponieważ On jest Bogiem bliskim (Mt 1,23;
Ap 21,3) oraz Bogiem Wszechwładnym zasiadającym na Tronie
w Niebiosach (Ap 3,21; Ap 5,14).
Historycznie patrząc, Dobra Wiadomość o ratunku w Chry-
stusie w relacji Jana to jeden z najpóźniej spisanych dokumentów
NT. Apostoł zredagował ją w bardzo szczególnym momencie w dzie-
jach chrześcijaństwa. Pomiędzy różnymi grupami uczniów trwały
dyskusje na temat natury Jezusa. Nie dla wszystkich było jasne
i oczywiste, że w Chrystusie sam Bóg zstąpił na Ziemię. Jan, na-
oczny świadek i uczestnik tych wydarzeń, a zarazem najbliższy
Jezusowi uczeń, postanowił definitywnie uciąć te dyskusje i jed-
noznacznie ukazać Bóstwo Chrystusa. Dlatego skonstruował swój
przekaz w inny sposób niż pozostali ewangeliści. Jednak to właśnie
jego Dobra Wiadomość stanowi główny fundament nauczania o tym,
że Bóg Wszechwładny osobiście objawił się na Ziemi w ludzkim
ciele Jezusa, oraz że to Najwyższy sam stał się zapowiadanym od
wieków Chrystusem (hebr. Mesjaszem).




EwangeliaJana 23 maja 2019 11:07 Page 10 

Wprowadzenie 10

Temat księgi Głównym tematem Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie w re-


lacji Jana jest ukazanie Boskiej chwały Chrystusa (por. J 1,14). Jan
podkreśla wielką prawdę Dobrej Wiadomości, że w Jezusie Chry-
stusie mamy do czynienia zarówno z prawdziwym Człowiekiem,
jak i z Bogiem, który, wcielając się w postać człowieka, zrezygnował
ze swych Boskich przywilejów i, przychodząc na Ziemię, stał się Sy-
nem – nie tylko Bożym, ale i człowieczym. Temu podporządkowuje
wybór i sposób relacjonowania nauczania i czynów Jezusa. Temu
też podporządkował „siódemkową” strukturę swej narracji o życiu
i działalności Jezusa z Nazaretu. Taką samą strukturę przekazu
widzimy także w innych pismach tego Apostoła – w Pierwszym
Liście Jana oraz w Apokalipsie. Siedem w rozumieniu żydowskim
było „liczbą Boga” symbolizującą absolutną i czystą doskonałość.
Jak system metryczny posługuje się skalą 1–10, system imperialny
używa skali 1–12, tak Boży system jest oparty na skali 1–7, co jest
widoczne już od czasu stworzenia.
Kluczowy werset J 1,1-5 (NPD): ON JEST Słowem Boga – Jego Wyrazem – sensem,
treścią i odwieczną istotą przekazu Najwyższego. Z Niego wszystko
się wzięło i w Nim miało swój początek. A skoro odwieczne Słowo
Boga w istocie swej jest z Boga, oznacza to, że ON JEST odwiecznym
 Bogiem. Z uwagi na Niego i przez Niego wszystko się stało, a bez 

Niego nic się nie stało, cokolwiek się dokonało. W Nim bowiem

złożona jest cała pełnia odwiecznego i nieskończonego Bożego Życia.
I to właśnie On – Światłość tego Życia – przyszedł do ludzi, aby
swoim blaskiem rozświetlić ciemność, a ona nie była w stanie Go
ogarnąć ani przezwyciężyć.




EwangeliaJana 23 maja 2019 11:07 Page 11 

11 Wprowadzenie

Plan księgi

I. PROLOG (J 1,1-18)
Jezus wcielonym Słowem Boga . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 1,1-18
II. PRZESŁANIE DO ŻYDÓW I DO ŚWIATA (J 1,19-12,50)
(siedem znaków danych przez Jezusa)
Świadectwo Jana o Jezusie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 1,19-51
Pierwszy znak chwały Jezusa – przemienienie wody w wino . . . J 2,1-25
Podstawowy warunek zbawienia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 3,1-36
Jezus źródłem odwiecznego i nieskończonego Życia . . . . . . . . . . . . . J 4,1-18
Oświadczenie Jezusa: JA JESTEM Mesjaszem . . . . . . . . . . . . . . . . . J 4,19-42
Drugi znak chwały Jezusa – uzdrowienie dziecka
urzędnika królewskiego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 4,43-54
Trzeci znak chwały Jezusa – uzdrowienie sparaliżowanego . . . . . J 5,1-47
Czwarty znak chwały Jezusa – pomnożenie pożywienia . . . . . . . . J 6,1-15
Piąty znak chwały Jezusa – przejście po wzburzonej wodzie . . . J 6,16-19
Oświadczenie Jezusa: JA JESTEM . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 6,20-21
Oświadczenie Jezusa: JA JESTEM Pokarmem z Niebios . . . . . . . J 6,22-71
Oświadczenie Jezusa: JA JESTEM Wodą Życia . . . . . . . . . . . . . . . . J 7,1-8,11
 Oświadczenie Jezusa: JA JESTEM Światłością 

daną temu światu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 8,12-59



Szósty znak chwały Jezusa – otworzenie oczu
ślepemu od urodzenia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 9,1-41
Oświadczenie Jezusa: JA JESTEM Bramą
Bożego Królestwa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 10,1-10
Oświadczenie Jezusa: JA JESTEM Dobrym Pasterzem . . . . . . . J 10,11-21
Oświadczenie Jezusa: Ja i Ojciec jesteśmy jednością . . . . . . . . . . J 10,22-42
Oświadczenie Jezusa: JA JESTEM Zmartwychwstaniem
i Życiem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 11,1-31
Siódmy znak chwały Jezusa – wskrzeszenie Łazarza . . . . . . J 11,32-11,54
Powrót Jezusa do Jerozolimy na ostatnią Paschę . . . . . . . . . . J 11,55-12,19
Znaczenie Słowa Chrystusa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 12,20-50
III. PRZYGOTOWANIE UCZNIÓW (J 13,1-17,26)
Ostatni posiłek Jezusa z uczniami przed męką (J 13,1-14,31)
a) Przygotowania do ostatniej Paschy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 13,1-11
b) Ostatnia Pascha . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 13,12-30
c) Nowe przykazanie dla uczniów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 13,31-38
d) Oświadczenie Jezusa: JA JESTEM Drogą,
Prawdą i Życiem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 14,1-7
e) Oświadczenie Jezusa: JA JESTEM w Ojcu,
a Ojciec jest we mnie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 14,8-15




EwangeliaJana 23 maja 2019 11:07 Page 12 

Wprowadzenie 12

f) Pierwsza zapowiedź posłania Ducha


Świętego Boga . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 14,16-18
g) Znaczenie trwania w Słowie Chrystusa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 14,19-31
Ostatni wspólny marsz Jezusa z uczniami przed męką . . . . . . . (J 15,1-17,26)
a) Oświadczenie Jezusa: JA JESTEM Krzewem Winnym . . . . J 15,1-17
b) Uprzedzenie uczniów o czekającym
ich odrzuceniu przez świat . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 15,18-25
c) Druga zapowiedź posłania Ducha Świętego Boga . . . . . . J 15,26-16,16
d) Obietnica pełnego objawienia natury Ojca . . . . . . . . . . . . . . . . J 16,17-33
e) Modlitwa Jezusa w sprawie uczniów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 17,1-17,26
IV. FUNDAMENTALNY ZNAK DLA WSZYSTKICH LUDZI (J 18,1-20,29)
(męka, ukrzyżowanie i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa)
Aresztowanie Jezusa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 18,1-18
Proces Jezusa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 18,19-40
Męka i ukrzyżowanie Jezusa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 19,1-37
Pogrzeb Jezusa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 19,38-42
Zmartwychwstanie Jezusa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 20,1-18
Zlecenie uczniom misji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 20,19-23
Wątpliwości Tomasza . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 20,24-29
 
V. EPILOG (J 20,30-21,25)



Cel spisania księgi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 20,30-31
Zadanie dla Piotra . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 21,1-22
Końcowe oświadczenie Jana Apostoła . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . J 21,23-25




EwangeliaJana 23 maja 2019 11:07 Page 13 

13 J 1,1 – 1,12

PROLOG – Jezus wcielonym Słowem Boga

1 ON JEST 1 Słowem Boga – Jego Wyrazem – sensem, treścią


1 1 ,1 : J 8,24; J 10,30; J 17,5;
i odwieczną istotą przekazu Najwyższego2. Z Niego wszystko się Flp 2,6; Ap 19,13
wzięło i w Nim miało swój początek. A skoro odwieczne Słowo Boga
w istocie swej jest z Boga, 2 oznacza to, że ON JEST odwiecznym
Bogiem. 3 Z uwagi na Niego i przez Niego wszystko się stało, a bez 1 ,3 : 1 Kor 8,6; Kol 1,15-20;
Niego nic się nie stało, cokolwiek się dokonało. 4 W Nim bowiem Hbr 1,1-3
złożona jest cała pełnia odwiecznego i nieskończonego Bożego Życia3. 1 ,4 : J 3,11.15-16.35-36;
I to właśnie On – Światłość tego Życia – przyszedł do ludzi, 5 aby swoim J 5,26; J 6,35.48; J 8,12;
blaskiem rozświetlić ciemność, a ona nie była w stanie Go ogarnąć ani 1 J 5,12.20
przezwyciężyć. 1 ,5 : J 3,19; J 8,12; 1 J 2,8
6 W wyznaczonym przez siebie czasie Bóg posłał pewnego człowie- 1 ,6 : Mk 1,4; Łk 1,13-17.57-80
ka. Jan było mu na imię4. 7 Narodził się on po to, aby zaświadczyć 1 ,7 : Łk 3,3; J 1,19-34
o Światłości Tego, który miał nadejść, to znaczy Tego, w którym jest
Życie. 8 Jan nie był światłością, lecz jego zadaniem było skierowanie 1 ,8 : J 1,20
ludzi do Tego, który jest prawdziwą Światłością.
9 W końcu Ten, który jest Światłością prawdziwą – a więc tą 1 ,9 : J 3,19; J 8,12; J 12,46;
jedyną, jaka ma rzeczywistą zdolność oświecenia każdego człowieka 1 J 2,8
– przyszedł na ten świat. 1 0 Przyszedł On do świata, który powstał przez 1 ,1 0 : J 1,3-5
Niego i dla Niego, lecz ten świat nie związał się z Nim 5 ani się Mu
 nie poddał. 1 1 I chociaż przyszedł do swojej własności, to nawet naród, 

w którym się narodził, Jemu nie zaufał6. 1 2 Jednak tym wszystkim, 1 ,1 2 : Rz 8,15-16.29; Ga 3,26;

Jk 1,18.21; 1 J 3,1-2.23

1
Ze względu na to, że Bóg przedstawił się jako T E N, samego Boga (por. także w 1 J 1,2). W bezpośredniej
K T Ó R Y J E S T , redakcja NPD zdecydowała się na użycie opozycji do Bożego Życia jest rzeczywistość szatana, zwana
czasownika JEST w czasie teraźniejszym (wersety 1-3) też Śmiercią lub Ciemnością (wielkich liter użyto do
tam, gdzie odnosi się do Wcielonego Słowa, co ma pod- podkreślenia duchowego charakteru tych rzeczywistości
kreślić fakt istnienia Boga poza czasem, jaki my, ludzie, w odróżnieniu od pospolitego znaczenia tych słów).
4
postrzegamy w ograniczony sposób. Mowa o Janie, zwanym Chrzcicielem.
5
2
Dosł. gr. L o g o s (pol. „Słowo”). W filozofii greckiej Dosł. „nie poznał Go” – nie chodzi tu o poznanie inte-
słowem lo g o s nazywano myśl i rozum jako podstawę orga- lektualne w naszym zachodnim rozumieniu. W myśleniu
nizacji i uporządkowania świata. Było to pojęcie określające hebrajskim słowo „poznanie” zawsze oznaczało bliską
całą koncepcję, zawartość i treść przekazu, a nie jedynie i dogłębną więź osobistą. Było ono synonimem praktycz-
jego literę. Werset 14 stawia znak równości pomiędzy nego doświadczenia czyjegoś charakteru w bliskiej relacji.
Boskim L o g o sem i jedynym prawowitym Synem Bożym, Słowa tego używano również do opisywania bliskiej, wręcz
dlatego Redakcja NPD zdecydowała się na wielokrotne intymnej relacji pomiędzy oddanymi sobie i miłującymi
użycie w tym akapicie zaimka O n , aby tekst od samego się małżonkami.
6
początku stał się bardziej jednoznaczny. Użycie w polskim Mowa o narodzie żydowskim pojmowanym całościowo.
przekładzie wyrazu S ło w o (jako tłumaczenia pojęcia L o g o s) Oczywiście między Żydami byli poszczególni ludzie, którzy
jest, jak dotąd, preferowane przez wszystkie polskie prze- w Chrystusie złożyli całe swoje zaufanie. Zarówno piszący
kłady. Jednak nie oddaje ono w pełni znaczenia greckiego te słowa Jan Ewangelista, jak i pozostali Apostołowie oraz
pojęcia lo g o su . Ponadto polski wyraz sło w o jest rodzaju dziesiątki tysięcy pierwszych chrześcijan – wszyscy byli
nijakiego (a nie męskiego, jak w j. greckim L o g o s), co dodat- Żydami. Gdyby nie ich postawa wiary, nie mielibyśmy
kowo, przy występujących w tekście zaimkach osobowych, dziś ani Nowego Testamentu (jedynie D o b r a W ia d o m o ść
komplikuje zrozumienie Janowego przesłania, że Jezus w r e la c ji Ł u k a s z a oraz D z ie je w y s ła n n ik ó w C h r y s tu s a
Chrystus jest wcielonym Słowem Boga (Boskim L o g o sem ). zostały spisane przez nie-Żyda), ani globalnej społeczności
3
„Życie” (gr. D zo e) pisane wielką literą to rzeczywistość chrześcijańskiej obejmującej wszystkie narody.

You might also like