Druk nr 761

Warszawa, 15 lipca 2008 r.

SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja

Pan
Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej

Na podstawie art. 159 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz

art. 116 regulaminu Sejmu niżej podpisani posłowie składają wniosek

- o wyrażenie wotum nieufności wobec

Minister Zdrowia Ewy Kopacz.
Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad wnioskiem
upoważniamy Pana posła Bolesława Piechę.

(-) Andrzej Adamczyk; (-) Waldemar Andzel; (-) Iwona Arent; (-) Barbara Bartuś;
(-) Mariusz Błaszczak; (-) Antoni Błądek; (-) Jacek Bogucki; (-) Aleksander
Chłopek; (-) Tadeusz Cymański; (-) Witold Czarnecki; (-) Arkadiusz Czartoryski;
(-) Edward Czesak; (-) Andrzej Ćwierz; (-) Andrzej Mikołaj Dera; (-) Zbigniew
Dolata; (-) Ludwik Dorn; (-) Tomasz Mirosław Dudziński; (-) Jan Dziedziczak; (-)
Jacek Falfus; (-) Grażyna Gęsicka; (-) Kazimierz Gołojuch; (-) Przemysław
Gosiewski; (-) Czesław Hoc; (-) Dawid Jackiewicz; (-) Jarosław Jagiełło; (-)
Wojciech Jasiński; (-) Krzysztof Jurgiel; (-) Beata Kempa; (-) Izabela Kloc; (-)
Lech Kołakowski; (-) Henryk Kowalczyk; (-) Leonard Krasulski; (-) Marek
Kuchciński; (-) Tomasz Latos; (-) Jan Filip Libicki; (-) Krzysztof Lipiec; (-) Adam
Lipiński; (-) Marzena Machałek; (-) Krzysztof Maciejewski; (-) Antoni
Macierewicz; (-) Ewa Malik; (-) Mirosława Masłowska; (-) Jerzy Materna; (-)
Marek Matuszewski; (-) Kazimierz Matuszny; (-) Beata Mazurek; (-) Krzysztof
Michałkiewicz; (-) Aleksandra Natalli-Świat; (-) Maria Nowak; (-) Jacek Osuch;
(-) Bolesław Grzegorz Piecha; (-) Stanisław Pięta; (-) Marek Polak; (-) Krzysztof
Popiołek; (-) Krzysztof Putra; (-) Zbigniew Religa; (-) Józef Rojek; (-) Anna
Sikora; (-) Krzysztof Sońta; (-) Jarosław Stawiarski; (-) Marek Suski; (-) Jolanta
Szczypińska; (-) Beata Szydło; (-) Jan Szyszko; (-) Adam Śnieżek; (-) Krzysztof
Tchórzewski; (-) Robert Telus; (-) Grzegorz Tobiszowski; (-) Teresa Wargocka;
(-) Jadwiga Wiśniewska; (-) Michał Wojtkiewicz; (-) Tadeusz Woźniak; (-)
Waldemar Wrona; (-) Łukasz Zbonikowski; (-) Maria Zuba; (-) Jarosław Żaczek;
(-) Wojciech Żukowski.
 UZASADNIENIE

W ciągu ośmiu miesięcy pracy, Pani Ewa Kopacz, Minister Zdrowia w

Rządzie Pana Premiera Donalda Tuska, wykazała się wyjątkową nieudolnością i
zupełnym brakiem przygotowania do kierowania resortem.

Krytyczna ocena poczynań Pani Minister wyrażana jest przez wszystkie

środowiska związane z ochroną zdrowia, a także przez opinię publiczną. Od
początku jej pracy w Ministerstwie Zdrowia mamy do czynienia z chaosem,
brakiem konsekwencji, ciągłą dezinformacją oraz pojawianiem się
wykluczających i sprzecznych propozycji dotyczących zmian w służbie
zdrowia.

Pani Minister Ewa Kopacz do tej pory nie przedstawiła jednolitej i spójnej
koncepcji reformy ochrony zdrowia w Polsce. Osiem miesięcy obecności Pani
Ewy Kopacz na stanowisku Ministra Zdrowia, poprzedził 2-letni okres jej
przygotowań w „gabinecie cieni” Platformy Obywatelskiej. Składane w tym
czasie liczne zapowiedzi, dotyczące przygotowywania projektów skutkujących
gruntowną reformą ochrony zdrowia, okazały się obietnicami bez pokrycia.
Jedynym realnym efektem działań Pani Poseł Ewy Kopacz w „gabinecie cieni
PO” była brutalnie prowadzona, niczym nieuzasadniona, krytyka dokonań
Ministra Zbigniewa Religi.
Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach
administracji publicznej Minister Zdrowia: „jest obowiązany do inicjowania i
opracowywania polityki Rady Ministrów w stosunku do działu, którym kieruje,
oraz do przedkładania w tym zakresie inicjatyw i projektów aktów
normatywnych na posiedzenia Rady Ministrów.” Tymczasem do dziś nie istnieje
żaden dokument programowy przygotowany przez Panią Minister Ewę Kopacz
dotyczący reformy ochrony zdrowia w Polsce. Podejmowane przez
Ministerstwo inicjatywy legislacyjne mają znaczenie marginalne dla służby
zdrowia.

Głównym zastrzeżeniem ze strony Prawa i Sprawiedliwości do polityki

zdrowotnej państwa, realizowanej przez Panią Minister, jest stałe jej dążenie do
prywatyzacji polskich szpitali. O tym fakcie świadczą składane, za wiedzą i
przyzwoleniem Pani Minister Zdrowia, poprawki do ustawy z dnia 30 sierpnia
1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej, które ostatecznie umożliwiają niczym
nieskrępowaną prywatyzację szpitali. W ostateczności skutkiem tych rozwiązań
prawnych ma być upadek publicznych szpitali, a co za tym idzie dramatyczne
ograniczenie dostępności obywateli, szczególnie mniej zamożnych, do
świadczeń medycznych. Pomimo wcześniejszych zapowiedzi Pani Minister, iż
szpitale będą działały na zasadzie non profit, za jej zgodą i wiedzą,
parlamentarzyści PO, przeforsowali poprawki, w myśl których szpitale będą
kierowały się w swojej działalności wyłącznie zyskiem. Podobnie było w
przypadku zapowiedzi utrzymania państwowego statusu klinik oraz szpitali
podległych uniwersytetom i akademiom medycznym, po czym posłowie PO
zgłosili poprawkę skutkującą możliwością ich sprzedaży. Obecna działalność
Pani Minister stoi w sprzeczności z deklaracjami przedstawicieli Platformy
Obywatelskiej składanymi podczas kampanii wyborczej w roku 2007. Sam Pan
Donald Tusk 6 października 2007 r. podczas debaty z Panem Aleksandrem
Kwaśniewskim twierdził, że w programie PO nie ma mowy o prywatyzacji
szpitali. W tym samym tonie wypowiadał się również obecny Marszałek Sejmu,
Pan Bronisław Komorowski. Co więcej, Minister Skarbu Państwa, Pan
Aleksander Grad przyznał, iż Platforma Obywatelska celowo nie mówiła o
prywatyzacji szpitali w kampanii wyborczej, bo jak zaznaczył walka o głosy
wyborców rządzi się swoimi prawami.
Pomimo, że politycy PO odżegnywali się od prywatyzacji szpitali jesienią
ubiegłego roku, obecne działania Pani Minister Ewy Kopacz i posłów PO

2
wskazują, że realizowany jest scenariusz, o którym mówiła była posłanka PO
Pani Beata Sawicka. Najlepszym dowodem wskazującym na realizację tego
scenariusza mogą być działania podejmowane przez Pana posła Norberta
Wojnarowskiego, kolegi z okręgu wyborczego Pani Sawickiej, w zakresie
handlu długami szpitali. Dodatkowo Pani Minister, przed przekazaniem szpitali
w ręce prywatne, zapowiedziała ich oddłużenie z wykorzystaniem środków
publicznych na bliżej nieokreślonych zasadach. Ułatwieniem dla prywatyzacji
szpitali może być, według nas, uchwalona w dniu 13 czerwca br. nowelizacja
ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji, która przyspieszyć ma procedury
komercjalizacji i prywatyzacji szpitali i to na podstawie wyceny księgowej, bez
konieczności przeprowadzenia ich audytu majątkowego.

Następnym poważnym zarzutem posłów Prawa i Sprawiedliwości wobec

polityki zdrowotnej kreowanej przez Panią Minister Ewę Kopacz jest brak
działań służących wzrostowi nakładów publicznych na ochronę zdrowia.
Zdaniem wszystkich ekspertów, nakłady te powinny wzrosnąć, do co najmniej
6% PKB, a zasygnalizowany przez Panią Minister Ewę Kopacz, wzrost składki
zdrowotnej o 1% w 2010 roku w rezultacie pozwoli osiągnąć w tym okresie
finansowanie systemu na poziomie co najwyżej 4,5% PKB.
Działalność Pani Minister Ewy Kopacz związana z prywatyzacją szpitali,
brakiem rozwiązań w zakresie wzrostu środków publicznych na ochronę
zdrowia z jednoczesnym forsowaniem fatalnie przygotowanej przez PO ustawy
o ubezpieczeniach dodatkowych, wprowadzającej ubezpieczenia
komplementarne i suplementarne, doprowadzi do zróżnicowania prawa
obywateli do świadczeń medycznych według grubości ich portfela. Sięganie do
kieszeni polskich pacjentów, w szczególności emerytów, rencistów i innych
słabiej uposażonych grup społecznych, w celu uzyskania dodatkowych środków
na ochronę zdrowia, przeczy zasadzie solidaryzmu społecznego. Skutkiem tych
rozwiązań będzie naruszenie art. 68 ust. 1 Konstytucji RP gwarantującego

3
każdemu obywatelowi równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej bez
względu na jego status materialny.

W grudniu 2007 roku Pani Minister Ewa Kopacz zapowiedziała

ogłoszenie koszyka świadczeń gwarantowanych. Wprowadzenie koszyka miało
nastąpić w maju br. wraz z przedłożeniem konkretnych projektów ustaw. Do
dziś ani jeden z tych projektów nie wpłynął do Laski Marszałkowskiej, co
więcej, projekty te nigdy nie trafiły pod obrady Rządu. Rezygnując z
przygotowanego przez Ministra Zbigniewa Religę „Koszyka” Świadczeń
Gwarantowanych, Pani Minister zaprzepaściła dorobek wypracowany przez
kilkanaście miesięcy przez ponad 500 wybitnych polskich specjalistów i
ekspertów. Opisano w nim bowiem ponad 18,5 tys. procedur oraz
systematycznie dokonywano ich wyceny. Za skandaliczne należy uznać
opóźnienie przez Panią Minister Ewę Kopacz prac nad koszykiem świadczeń
gwarantowanych, a tym samym nad określeniem świadczeń, do których ma
prawo każdy pacjent z tytułu opłacania składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Podczas sprawowania funkcji Ministra Zdrowia przez Panią Ewę Kopacz

doszło do olbrzymich napięć społecznych w środowiskach zawodowych
związanych z ochroną zdrowia, które skutkowały m.in. odstąpieniem
pracowników od łóżek pacjentów, a następnie koniecznością ewakuacji
pacjentów z oddziałów szpitalnych. Doszło nawet do zamknięcia dwóch
oddziałów w okręgu wyborczym Pani Minister Ewy Kopacz, która nie potrafiła
przez wiele tygodni rozwiązać tego problemu. Zwlekała również z cofnięciem
decyzji Wojewody Mazowieckiego o zaprzestaniu działalności oddziałów
Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Radomiu. Naraziła w ten sposób
pacjentów na konieczność dojazdów do ośrodków oddalonych od Radomia o
ponad 100 kilometrów.

4
 Zapowiadany przez Panią Minister dialog społeczny, którego apogeum
był tzw. Biały Szczyt z udziałem Pana Premiera Donalda Tuska, zakończył się
kompletnym fiaskiem. Wszystkie istotne rekomendacje wypracowane przez
uczestników tzw. Białego Szczytu zostały na konferencji podsumowującej
zanegowane przez Panią Minister Ewę Kopacz. Spotkało się to z powszechną
krytyką uczestników tzw. Białego Szczytu. Strategia ta jest kontynuowana w
trakcie prac nad projektem ustaw zdrowotnych zgłoszonymi przez Klub
Parlamentarny Platformy Obywatelskiej. W czasie prac w podkomisjach
Komisji Zdrowia nad pakietem ustaw, partnerzy społeczni byli ewidentnie
pomijani i lekceważeni, a każda próba wyrażenia własnej opinii kończyła się
formalnym zablokowaniem możliwości zabrania głosu. Pani Minister
zredukowała dialog z partnerami społecznymi do oferowania wysokich
stanowisk rządowych przedstawicielom związków oraz korporacji medycznych.
Przykładami mogą być decyzje w sprawie powołania na stanowiska
wiceministrów zdrowia Pana Marka Twardowskiego, szefa Porozumienia
Zielogórskiego, oraz Pana Andrzeja Włodarczyka, wiceprezesa Naczelnej Rady
Lekarskiej, czy oferowanie objęcia stanowiska podsekretarza stanu w tym
resorcie dla Pani Doroty Gardias przewodniczącej Ogólnopolskiego Związku
Zawodowego Pielęgniarek i Położnych.

Kolejnym przykładem zaniechań Pani Minister Ewy Kopacz jest brak

realnych działań na rzecz poprawy sytuacji płacowej pielęgniarek, położnych i
pozostałych grup pracowników ochrony zdrowia. Opinia publiczna doskonale
pamięta, jak w trakcie trwania w ubiegłym roku tzw. Białego Miasteczka pod
gmachem Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, Pani Minister Ewa Kopacz,
wówczas jako poseł PO i szef Komisji Zdrowia Sejmu RP, wielokrotnie
zapowiadała szybkie działania w sferze podwyżek płac personelu ochrony
zdrowia. Mimo licznych zapowiedzi podwyżek, wzrost wynagrodzeń pozostał
jedynie kolejną niezrealizowaną obietnicą Pani Minister.

5
 Sprzeciw posłów Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość budzi
również to, iż wynegocjowany i podpisany układ zbiorowy dotyczący wzrostu
wynagradzeń pracowników SANEPID-u nie jest realizowany.
Wbrew zapowiedziom Pani Minister Ewy Kopacz nie przygotowano
zmian legislacyjnych w ustawie o Państwowym Ratownictwie Medycznym, co
powoduje ogromne napięcia oraz akcje protestacyjne ratowników medycznych.
Podobnie Pani Minister wycofywała się z zapowiedzi znaczących podwyżek dla
lekarzy w kwocie średnio 12 tys. zł dla każdego z nich.

Działania Pani Minister Ewy Kopacz dotknęły również młodych adeptów

sztuki lekarskiej. Duży niepokój środowiska lekarskiego budzi zapowiedź
likwidacji podyplomowego stażu lekarskiego, będącego istotnym elementem
kształcenia młodych lekarzy. Ponadto, Pani Minister, doprowadziła do
zablokowania zgłoszonej przez posłów Prawa i Sprawiedliwości poprawki do
ustawy budżetowej na rok 2008 umożliwiającej podwyższenie minimalnego
wynagrodzenia dla lekarzy stażystów i rezydentów. Dodatkowo niepokojący jest
brak jakichkolwiek reform, umożliwiających większej grupie lekarzy
ukończenie upragnionej specjalizacji. Działania te doprowadzą do powiększenia
luki pokoleniowej wśród lekarzy specjalistów. Tak więc wbrew licznym
deklaracjom i zapowiedziom nie zrobiono nic, aby powstrzymać masową
emigrację młodych lekarzy.

Kolejnym przykładem niekompetencji Pani Minister Ewy Kopacz jest

słaby nadzór nad Narodowym Funduszem Zdrowia, skutkujący ogromnymi
trudnościami związanymi z kontraktowaniem świadczeń zdrowotnych na drugą
połowę bieżącego roku i prowadzący do zachwiania stabilności całego systemu
ochrony zdrowia. Brak właściwego przygotowania do wprowadzenia nowego
sposobu rozliczeń finansowych świadczeń zdrowotnych w oparciu o Jednorodne
Grupy Pacjentów skutkuje ogromnym bałaganem i świadczy o braku
profesjonalizmu w działaniach Pani Minister Ewy Kopacz i jej najbliższych

6
współpracowników. Podobna sytuacja miała miejsce w przypadku czasowego
zaprzestania finansowania terapii niestandardowymi drogimi lekami
onkologicznymi najciężej chorych pacjentów.
Niepokojące są zapowiedzi Pani Minister dotyczące podziału
Narodowego Funduszu Zdrowia na 6 funduszy regionalnych. Wzbudza to i tak
już dużą niepewność wśród pacjentów i świadczeniodawców. Pozostaje mieć
nadzieję, że tak jak w przypadku wielu innych deklaracji Pani Minister Ewy
Kopacz, zapowiedź ta nie zostanie zrealizowana.

Dużym zaniechaniem Pani Minister jest brak prac nad wielokrotnie

zapowiadaną nowelizacją ustawy - Prawo farmaceutyczne, pomimo
konieczności implementacji dyrektyw UE, zwłaszcza dyrektywy dotyczącej
procedury transparentności.
Nieporozumieniem okazały się również prace nad nową listą leków
refundowanych, która miała radykalnie zwiększyć dostępność pacjentów do
leków oraz obniżyć ich cenę. Kolejna zapowiedź Pani Minister nie spełniła
społecznych oczekiwań, a nowa polityka lekowa stała się fikcją.
W maju br. Pani Minister ogłosiła wprowadzenie z dniem 1 lipca
finansowania profilaktyki i terapii krwawień u dzieci z hemofilią, a następnie
1 lipca zamiast zrealizowania danej obietnicy, oznajmiła, iż program nie jest
jeszcze gotowy. Pani Minister Ewa Kopacz posiada łatwość bagatelizowania
bardzo poważnych problemów pacjentów, twierdząc, iż w przypadku odłożenia
w czasie programu profilaktyki leczenia hemofilii u dzieci „nic się właściwie
nie stało”.

Pani Minister Ewa Kopacz niewiele robi w kierunku zwalczania korupcji

w służbie zdrowia. Opinia publiczna nie jest informowana o bieżących efektach
prac powołanego przez Pana Profesora Zbigniewa Religę Zespołu ds.
zwalczania korupcji, działającego przy Ministrze Zdrowia. Za skandaliczną
należy uznać sytuację, w której kolejni wiceministrowie zdrowia podawali się

7
do dymisji w atmosferze prasowych zarzutów natury korupcyjnej. Za
bulwersujące należy uznać zachowanie Pani Minister Ewy Kopacz, która, jak
twierdzą dziennikarze, uzyskała wiedzę, iż w postępowaniu prokuratorskim
związanym z zakupem sprzętu medycznego dla szpitali istnieje poważny wątek
o charakterze korupcyjnym dotyczącym jej zastępcy Pana Krzysztofa
Grzegorka. Pani Minister przez wiele tygodni nie podejmowała żadnych działań,
czekając z wnioskiem o jego dymisję do momentu ujawnienia całej sprawy
przez media.

Działania Pani Minister Ewy Kopacz stanowią realne zagrożenie dla

bezpieczeństwa zdrowotnego obywateli, dlatego iż nie jest ona w stanie
przedstawić realnego i spójnego programu reformy systemu ochrony zdrowia w
Polsce. Posłowie Prawa i Sprawiedliwości uważają, że zmiana na stanowisku
Ministra Zdrowia może doprowadzić do przełamania pogłębiającego się kryzysu
w ochronie zdrowia, a tym samym zapobiec realnemu ograniczeniu dostępu
obywateli do świadczeń medycznych i materialnemu zdegradowaniu pozycji
pracowników ochrony zdrowia.
Wielokrotne apele do Rządu Pana Premiera Donalda Tuska i Pani
Minister Ewy Kopacz o pilną merytoryczną debatę poświęconą problemom
polskiej ochrony zdrowia nie przyniosły żadnego rezultatu.

W związku z powyższym za uzasadniony i niezbędny należy uznać

wniosek Klubu Parlamentarnego Prawa i Sprawiedliwości o wotum nieufności
wobec Minister Zdrowia Pani Ewy Kopacz. Wniosek ten jest tożsamy z
odczuciami społecznymi znajdującymi odzwierciedlenie w licznych sondażach
opinii społecznej, które wskazują, iż Pani Minister Ewa Kopacz jest najgorzej
ocenianym ministrem w Rządzie Pana Premiera Donalda Tuska.