PKB- jest miarą wielkości produkcji dóbr i usług finalnych wytworzonej przez czynniki wytwórcze zaangażowane na terenie kraju

niezaleznie kto jest ich właścicielem w

danym okresie.
Może być liczony 3 metodami
-wydatkową, dochodową, sumowania wartości dodanej.
Met. wydatkowa polega na sumowaniu wydatków podmiotów ponoszonych na zakup dóbr i usług finalnych. PKB= C+I+G+NX
Met. Dochodowa- polega na sumowaniu dochodów osiąganych w danym okresie przez właścicieli cznników produkcji (pła,ce zyski netto firm, odsetki)
Met. Sumowania wartości dodanej- wart. Dodana jest przyrostem wartości dóbr na danym etapie produkcji- stanowi różnicę wartości produktu i kosztow rzeczowych.
PNB- jest miarą łącznych dochodów osiąganych przez krajowe czynniki wytwórcze niezależnie od miejsca ich zatrudnienia.
Cechy PNB :

1. Wskaźnik ogólnych dochodów otrzymywanych przez społeczeństwo danego państwa niezależnie od państwa, które świadczyć będzie usługi czynnikami produkcji .

2. To dobra i usługi wyprodukowane w okresie jednego roku.

3. Z PKB zostaje wyłączony obrót papierami wartościowymi, finansowanie zakupu akcji, obligacji nie przepływających cyklicznie w danym roku wyprodukowanych dóbr
i usług .

4. Zawiaduje środkami, które krążyły na rynku .

5. Do PNB nie zostają wliczone transfery pieniężne.

6. Nie zostaje uwzględniona wskaźnikowa oraz nieujawnionych działalność.

Wady PNB :

1. Nie zajmuje się produkcją , która nie bierze udziału w rynku.

2. Nie traktuje efektów gospodarki cieni (szara strefa, nieprawna działalność, legalna

działalność, która prowadzi tzw. dwie księgi) .

3. Nie bierze pod uwagę czasu wolnego .

4. Nie bierze pod uwagę renty konsumenta, która dotyczy dóbr trwałych, które są w posiadaniu gospodarstwach domowych .

5. Zajmuje się produkcją anty dóbr (wszystkich efektów zewnętrznych), hałas, zanieczyszczenia, jak również broń, narkotyki, tytoń, alkohol.

PNN- jest miarą ilości pieniędzy jaką dysponuje gospodarka na wydatki na dobra i usługi po odłożeniu niezbędnej ilości pieniędzy wystarczającej do sfinansowania
amortyzacji oraz utrzymania istniejącego zasobu kapitału na dotychczasowym poziomie.
DN- jest sumą kapitału ziemi i pracy w postaci % zysku i rentowności. Jest sumą dochodów uzyskiwaną przez właścicieli czynników produkcji za ich użyczenie.
DO- dochody osiągane przez obywateli danego kraju przed potrąceniem podatków.
DNWZ dochód netto z własności za granicą- różnica między dochodami osiąganymi przez krajowe czynniki wytwórcze zlokalizowane za granicą, a dochodami
uzyskiwanymi przez zagraniczne czynniki produkcji w danym kraju. PNB= PKB+DNWZ
Jakie są podstawowe różnice między Produktem Narodowym Brutto a Produktem
Krajowym Brutto? W jakich warunkach byłyby one równe sobie?
Produkt krajowy brutto (PKB) to miernik produkcji wytworzonej przez czynniki wytwórcze
zlokalizowane na obszarze danego kraju, niezależnie od tego, kto jest ich właścicielem.
PKB może być wyrażony w cenach rynkowych, zawierających podatki pośrednie lub - po ich
potrąceniu - w cenach czynników wytwórczych (cenach netto).
PKB różni się od produktu narodowego brutto (PNB) tym, że nie uwzględnia dochodu z lokat
zagranicznych.
PKB, w odróżnieniu od PNB, obejmuje wyłącznie produkcję wytworzoną w danym kraju i nie uwzględnia różnic dotyczących przynależności państwowej lub narodowej
działających w danym kraju podmiotów gospodarczych.
Nominalny PNB – produkt narodowy brutto obliczany w cenach bieżących czyli takich, które istniały w okresie, gdy produkowano wchodzące w skład PNB dobra i usług
Realny PNB- produkt narodowy brutto w cenach stałych, koryguje nominalny PNB o skutki inflacji (deflacji) i wyraża go w cenach istniejących w pewnym okresie
najczęściej określanym jako rok bazowy.
Deflator PNB- stosunek nominalnego PNB do PNB w ujęciu realnym, wyrażony w postaci wskaźnika dPNB=PNB*100/rPNB. Jest miarą przeciętnego wzrostu cen dóbr i
usług w kraju na wszystkie dobra i usługi wchodzące w skład PNB.
Wskaźnik CPI- jest najpowszechniejszym narzędziem pomiaru ogólnego podziału cen i informuje o przeciętnych zmianach cen towarów i usług objętych obserwacją w
badanym okresie w stosunku do cen z roku przyjętego za bazowy przy założeniu że struktura wydatków ludności w okresie bazowym i badanym jest identyczna.
Wskaźnik PPI- wykorzystywany jest do pomiaru cen w pierwszym miejscu sprzedaży dóbr i usług.
Konsumpcja to część dochodów która została przeznaczona na zakup realnych dóbr i usług. Konsumpcja może być planowana i nieplanowana.
KSK – inf. jaką część każdej dodatkowej zł rozporządzalnego dochodu gosp. domowe przeznaczają na wzrost konsumpcji.
KSO – miarą nachylenia f.oszczędności jest KSO. Informuje jaką cz. każdej dodatkowej zł rozporządzalnego dochodu gosp. dom. Są skłonne przeznaczyć na wzrost
oszczędności.
Oszczędności- to ta część dochodów, która nie została przeznaczona na zakup realnych dóbr i usług.
Determinanty planowanych oszczędności:
-wysokość stóp procentowych
-dochody ludności
-poziom cen
-stopy podatku dochodowego
-subiektywnych gustów i preferencji
Stopa bezrobocia to wielkość statystyczna opisująca zjawisko bezrobocia. W praktyce stosowane są dwa sposoby obliczania stopy bezrobocia:
- pierwszy sposób, używany w większości krajów świata, określa stopę bezrobocia jako stosunek liczby osób zarejestrowanych jako poszukujące pracy do zasobu siły
roboczej,
- drugi, stosowany rzadziej, jest relacją liczby osób zarejestrowanych jako poszukujące pracy do liczby ludności w wieku produkcyjnym, tj. do liczby osób w granicach
wiekowych określających w danym kraju wiek produkcyjny
Miarą bezrobocia jest liczba os zarejestrowanych jako poszukujące pracy i jednocześnie nie mających zatrudnienia