Choroby układu pokarmowego

Można wyróżnić następujące choroby układu pokarmowego:

Choroba wrzodowa- jest to choroba układu pokarmowego zaliczana do grupy chorób
przewlekłych. Występuje ona bardzo często. Żołądek oraz dwunastnica wysłane są błoną
śluzową. Niewielki ubytek tej błony śluzowej powoduje powstanie objawów choroby
wrzodowej. Żołądek wytwarza sok żołądkowy, który zawiera kwas solny oraz substancję
zwana pepsyną. W żołądku i dwunastnicy występują związki osłaniające ściany tych
narządów. Przy nadmiernym wydzielaniu soku żołądkowego lub też niedokrwieniu błony
śluzowej żołądka, zahamowaniu wydzielania śluzu, może dojść do tworzenia się ubytków
tej błony. Porównując częstość występowania choroby wrzodowej dwunastnicy i
żołądka, częściej spotykane są ubytki błony dwunastnicy. Statystyki mówią, iż choroba
wrzodowa występuje o 10 procent naszej populacji. Jest to choroba dziedziczna, czyli
choroba rodzinna. Bardzo często zdarza się, że choroba pojawia się u dzieci, gdy oboje
rodziców chorowało na nią. Biorąc pod uwagę grupy krwi, osoby z grupą 0 są narażone
na wystąpienie u nich choroby wrzodowej dwunastnicy. Wrzód trawienny powstaje na
skutek zachwiania stabilności pomiędzy elementami broniącymi śluzówkę, a elementami
agresji. Ślina jest elementem obronnym, ale także do tej grupy można zaliczyć czynniki
wzrostu, wodorowęglany, które są produkowane w żołądku, prostoglandyny oraz
pokarm. Element agresji to: niesteroidowe leki przeciwzapalne, bakteria zwana
Helicobacter pylori, kwas solny, stres oraz pepsyna. Bakteria Helicobacter pylori częściej
namnaża się u ludzi chorych na wrzody dwunastnicy niż u chorych na wrzody żołądka.
Helicobacter pylori jest to bakteria, która może spowodować powstanie raka żołądka,
gdyż posiada ona działanie rakotwórcze. Aby nie doszło do choroby wrzodowej musi być
zachowana równowaga pomiędzy elementami obrony, a elementami agresji. Jak się
okazało jedna osoba może chorować na oba typy wrzodów równocześnie lub mogą one
występować jedno po drugim. Objawy tych chorób są bardzo zróżnicowanie. W
przypadku wrzodu żołądka ma miejsce silny ból w okolicy dołka podsercowego,
spowodowane jest to jakimkolwiek spożyciem przez organizm pokarmu. Objawy wrzodu
dwunastnicy są przeciwstawne, gdyż pojawiają się głownie przed spożyciem pokarmu.
Są to bóle na czczo lub bóle nocne. Objawy te mogą ustąpić po spożyciu pokarmu lub
napoju. Trudno jest ustalić dokładne miejsce, z jakiego wywodzi się ból. Głównym
miejscem jest okolica na prawo od pępka. Choroby wrzodowe mogą się nawracać. Częste
są w miesiącach wiosennych i jesiennych. Zdarzają się również takie objawy jak
krwawienie z okolicy wrzodów (wymioty), czy tez oddawanie krwawych stolców. Przy
rozpoznaniu choroby stosuje się badanie zwane badaniem gastroduoendoskopowym.
Stosując to badanie jesteśmy w stanie pobrać próbki owrzodzonych części żołądka czy
też dwunastnicy. Profilaktyka tej choroby jest zróżnicowana. Obejmuje ona leczenie
farmakologiczne, dietetyczne, które powodują uśmierzenie bólu oraz przyśpieszają
procesy gojenia się wrzodów. W leczeniu wrzodów stosowane są leki uspakajające oraz
leki, których funkcja opiera się na hamowaniu receptorów H2, w przypadku komórek
okładzinowych, leki te hamują pompę protonową. Warto również wykonać gastroskopię.
Kiedy podejrzewamy wystąpienie choroby wrzodowej żołądka bądź dwunastnicy, należy
skontaktować się lekarza i zasięgnąć u niego informacji. Nieleczone wrzody rozwijają się
w nowotwory. Choroby wrzodowe charakteryzują się licznymi nawrotami, gdy nie
zostaną do końca wyleczone.
Choroba refluksowa
Choroba ta charakteryzuje się bardzo silnym kaszle. Kaszel w chorobie refluksowej
wywołany jest pobieraniem pokarmów po spożyciu, których często przyjmujemy pozycję
leżącą. Chorobie tej towarzyszy szereg zaburzeń układu pokarmowego. Silna jest
również zgaga. Chorobę tą można zdiagnozować podczas dobowego badania, w którym
ustalane jest pH w dolnej części przełyku. W czasie tej choroby następuje mikroaspiracja
treści z żołądka do układ oddechowego. Powstaje odczyn zapalny spowodowany
pojawieniem się kwaśnej treści żołądka w dolnej części przełyku. Śluzówka przełyku jest
bardzo wrażliwa na treść żołądka. Powoduje to zmiany morfologiczne i liczne objawy. W
przypadku tej choroby nie prowadzone były badania przesiewowe, które świadczyły by o
częstości występowania tej choroby. Biorąc pod uwagę objawy takie jak zgaga,
uwidacznia się ona prawie u 40 procent społeczeństwa. Dotyczy to głównie 7 dekady
życia człowieka. Częstość zachorowania na chorobę refluksową jest znacznie większa u
kobiet niż u mężczyzn. Do pojawienia się choroby refluksowej doprowadza między
innymi uszkodzenie dolnego zwieracza przełyku, stosowanie leków spowalniających
działanie zwieracza przełyku, zanurzenia motoryki żołądka, nieprawidłowa dieta,
przepuklina przełyku oraz ciąża. Ciąża wydłuża czas, w którym dochodzi do kontaktu
przełyku z treścią żołądka. Choroba ta również może doprowadzić do różnych powikłań.
Zaliczamy do nich: rak przełyku, owrzodzenie czy też zapalenie przełyku, krwawienie z
dróg oddechowych oraz zwężenie przełyku.
Rak żołądka
Duże ryzyko pojawienia się raka żołądka występuje w wieku pomiędzy 50-70 rokiem
życia. Bardzo mało zanotowano przypadków raka żołądka u osób poniżej 40 roku życia.
Na tę chorobę bardziej narażeni są mężczyźni, jest ona u nich dwa razy częściej
spotykana. Dane statystyczny z lat 1993-1997 mówią o 106 chorych osobach, w tym
znaczną większość stanowią mężczyźni. Początki raka żołądka biorą się z pojawienia się
licznych komórek złośliwych, które charakteryzuje silny i szybki wzrost. Komórki
złośliwe pojawiają się pomiędzy komórkami zdrowymi. Bardzo niebezpieczne jest
przedostanie się tych komórek do naczyń krwionośnych oraz limfatycznych, ponieważ
wraz z krwią mogą dostać się do innych narządów. Powstają wówczas przerzuty. Warto
zwrócić uwagę na spożywane produkty, gdyż artykuły wędzone przyczyniają się do
powstania raka żołądka. Dlatego też rak żołądka występuje głównie w krajach, w których
rozwinięta jest nieprawidłowa dieta. Jeśli w naszym organizmie pojawią się polipy może
to świadczyć, że w późniejszym czasie także pojawi się rak żołądka. Niebezpieczne są
również operacje żołądka. Objawami są bóle w nadbrzuszu. W czasie choroby następuje
silna utrata wagi oraz brak apetytu. Innymi objawami są wymioty, mdłości oraz
krwawienie z dziąseł. W profilaktyce stosuje się badanie radiologiczne głownie
gastroskopię. Do układ pokarmowego, żołądka wprowadzany jest aparat za pomocą,
którego możemy oglądać wnętrze narządu. Stosuje się również biopsję, która pozwala na
przebadanie fragmentu nowotworu.
Zespół jelita drażliwego
Nazwa tej choroby pochodzi od słów angielskich irritable bowel syndrome. W skrócie
nazywana jest IBS. Zespół jelita drażliwego jest bardo rozpowszechniona chorobą układu
pokarmowego. Prawie 70 % wszystkich chorych stanowią kobiety, Jest ona bardziej
pospolita wśród kobiet. Choroba ta może pojawić się już przed 30 rokiem życia.
Wówczas ma charakter przewlekły. Objawy jakie następują w czasie tej choroby dotyczą
jelita grubego. Objawy nie dotyczą budowy jelita czy też jego metabolizmu, lecz ściśle
wiążą się z funkcjami jelita, jego działalnością. W czasie tej choroby występują na
przemian zaparcia wraz z biegunkami. Przed oddaniem stolca występują silne bóle
brzucha. Objawy te nasilają się w czasie miesiączki oraz zachwiań hormonalnych.
Zaburzone zostają również czynności ruchowe jelit oraz czucie w jamie brzusznej.
Często zdarza się, że zespół jelita drażliwego pojawia się jako następstwo zatruć
pokarmowych. Zespół jelita drażliwego nie jest choroba, która zagrażałaby naszemu
życiu. Może się nawracać. Nie wykazuje żadnych powikłań. Profilaktyka choroby polega
na podawaniu choremu leków farmakologicznych zmniejszających objawy. Zalecane leki
w tej chorobie należą do różnych grup:
- leki zmniejszające motorykę jelita grubego
- leki modulujące motorykę jelita grubego
- leki zmniejszające kurczliwość mięśni gładkich
- leki przeciw lękowe i przeciwdepresyjne.
Głównym celem stawianym w czasie leczenia tej choroby jest doprowadzenie do
prawidłowego funkcjonowania jelita grubego, pozbycie się bólu brzucha i wzdęć.
Do zdiagnozowania choroby przeprowadza się następujące badania: krwi, moczu, kału
oraz badanie obrazowe jelita grubego. Aby uniknąć tej choroby należy : pozbywać się
stresów, konfliktów, zastosować dietę z dużą ilością błonnika, unikać kawy, alkoholu
oraz palenia papierosów.
Rak jelita grubego
Jest to nowotwór, który znajduje się na czwartym miejscu pod względem śmiertelności
chorujących. Rak jelita grubego jest chorobą bardzo rozpowszechnioną wśród krajów
wysoko rozwiniętych. Występuje specyficzna zależność pomiędzy zakażeniami
spowodowanymi przez bakterie Escherichia coli, a częstością występowania raka jelita
grubego. W krajach słabo rozwiniętych zakażenia spowodowane przez Escherichie coli
są bardzo częste zaś rzadko spotyka się tam raka jelita grubego. Obserwujemy znaczny
wzrost liczebności osób chorych na ten nowotwór. W przypadku tej choroby ryzyko
pojawienia się choroby jest takie samo u obu płci, zarówno u mężczyzn jak i u kobiet. U
mężczyzn zachorowalność wzrasta około 3 procent na rok. W przypadku kobiet wynosi
ona około 2 procent. W naszym kraju można zaobserwować, co rok wzrost o około 9000
osób. Bardzo duża ilość Polaków umiera na raka jelita grubego. Bardzo ważne jest jak
najwcześniejsze wykrycie choroby, gdyż w 90 procentach raka jelita grubego jest
uleczalny. Dużą rolę tu odgrywa czas. Złośliwy raka jelita grubego powstaje w wyniku
powstania złośliwych polipów oraz różnych guzków. Często bywa tak, że rak ten
wywodzi się z zapalenia jelita grubego. Na samym początku nowotwór ten
umiejscowiony jest wyłącznie w jelicie grubym. Dopiero po pewnym czasie, po
przedostaniu się do naczyń krwionośnych, krążąc z krwią przedostaje się do innych
narządów. Przerzuty dotyczą głównie wątroby oraz płuc, gdzie następuje silne
namnażanie się komórek złośliwych. Powstały w jelicie nowotwór namnaża się , miejsce
to zaczyna krwawić. Zrastające zmiany powodują zahamowanie przepływu pokarmu oraz
gazów przez jelito. Następuje nieregularne wypróżnianie się, charakterystyczne są
zaparcia i wzdęcia, które następują na przemian z biegunkami. W stolcu obecny jest śluz
oraz krew. Lekarz podejrzewając raka kieruje chorego na badanie wziernikowe, tzw.
endoskopowi. Takie badania umożliwiają poznanie wnętrza jelita grubego. 70 procent
nowotworu znajduje się w końcowym odcinku jelita grubego, ta część może być
obserwowana przez rektoskop, zaś kolonoskop pozwala na obejrzenie całej długości
jelita. Często z jelita pobierany jest fragment tkanki nowotworowej, aby mogły zostać
przeprowadzone na niej badania mikroskopowe.
Zapalenie i kamica pęcherzyka żółciowego
W warunkach fizjologicznych pęcherzyk żółciowy stanowi zbiornik żółci
wyprodukowanej w wątrobie. W odpowiedzi na bodźce nerwowe uruchomione przez
spożycie posiłku i proces trawienia, dochodzi do skurczu mięśni gładkich pęcherzyka,
obkurczenia się go i wydzielenia przezeń żółci do dwunastnicy. Po operacyjnym
usunięciu pęcherzyka żółciowego żółć wytworzona w wątrobie spływa do jelita
cienkiego bez przerwy. Przyczyną zapalenie pęcherzyka żółciowego jest najczęściej
kamica żółciowa lub czynnik infekcyjny. Inne przyczyny są rzadsze.
Do objawów należą silne bóle występujące najczęściej w nocy i wczesnym rankiem,
zlokalizowane w nadbrzuszu po stronie prawej. Spożycie tłuszczów zwykle nasila bóle.
Mdłości, pobudzenie do wymiotów i wzdęcia uzupełniają obraz chorobowy. Niekiedy
obserwuje się wzrost temperatury ciała.
Jeśli wstąpi gorączka z dreszczami, należy podejrzewać szerzenie się zapalenia w obrębie
przewodów żółciowych wewnątrzwątrobowych. Podczas badań stwierdza się zwykle
żywą bolesność na ucisk w prawym nadbrzuszu wzdłuż prawego łuku żebrowego. Ból
pojawia się lub nasila przy wdechu, niekiedy można wyczuć powiększony pęcherzyk
żółciowy. Stany zapalne dróg żółciowych stwarzają zagrożenie z powodu powikłań,
należą do nich: ropniak pęcherzyka żółciowego, zgorzel ścian pęcherzyka, perforacja
pęcherzyka żółciowego. Proces zapalny szerzy się na sąsiednie narządy powodując
połączenie światła pęcherzyka ze światłem innych narządów np. dwunastnicy.
Zapalenie wątroby
Stan zapalny wątroby powodujący uszkodzenie komórek miąższu wątrobowego (cześć z
nich może ulec nieodwracalnym zmianom, czyli obumrzeć).
Miąższ wątrobowy ulega zapalnemu obrzękowi- obrzmienie miąższu wątroby.
Zmienione zapalnie komórki tracą swoją czynnościowa sprawność. Obrzęk komórkowy
sprawia, że uciśnięte kanaliki żółciowe ulegają zwężeniu. Utrudnia to lub uniemożliwia
odpływ żółci do pęcherzyka żółciowego i dalej, przez przewód żółciowy wspólny do
dwunastnicy. Dochodzi do żółtaczki.
Ponieważ żółć nie dostaje się do światła jelita, stolce tracą brunatne zabarwienie (stolce
gliniaste, barwy białoszarawej).
Jednocześnie zmienia się barwa moczu z żółtej na ciemnobrunatną, gdyż barwniki
żółciowe- bilirubina- wydzielane są wyłącznie przez nerki. Niepowikłane zapalenie
wątroby wygasa zwykle po upływie kilku tygodni. Najważniejsze objawy:
- mniej lub bardziej wyraźna żółtaczka
- mocz zmienia barwę na ciemnobrunatną
- stolec odbarwia się.
Często pacjent nie domaga na kilka tygodni wcześniej, zanim wystąpią wymienione
objawy, czując ogólne rozbicie, osłabienie, brak apetytu, bóle mięśniowo- stawowe,
niechęć do spożywania jaj i tłuszczów. Mogą wystąpić u niego stany podgorączkowe.
Czynniki wywołujące zapalenie wątroby to głównie wirusy. Stłuszczenie wątroby
spowodowane przez alkohol może przebiegać z podobnymi objawami.
Istnieją dwie główne odmiany wirusowego zapalenia wątroby:
- zapalenie wątroby typu A występuje częściej, w większości przypadków przebiega
łagodnie, chorują na nie głównie dzieci i ludzie młodzi, do zakażenia dochodzi drogą
pokarmową.
- zapalenie wątroby typu B, występuje rzadziej, przebieg jego jest bardziej zróżnicowany,
ale ogólnie rzec biorąc cięższy niż typ A. Choroba szerzy się przez krew (wstrzyknięcie
domięśniowe lub dożylne, przetaczanie zakażonej wirusem krwi, mikrourazy błon
śluzowych, np. w czasie stosunku płciowego.
Marskość wątroby
Choroba ta dotyczy zmian wątroby. Tkanka z której zbudowana jest wątroba ulega
zamianie na tkankę łączną. Powoduje to znaczne zaburzenie w funkcjonowaniu tego
narządu, aż w końcu następuje jego niewydolność. Marskość wątroby powodowana jest
wieloma innymi chorobami tego narządu. Choroba ta jest nieodwracalna w skutkach.
Czas postępowania choroby można spowolnić, jeśli pozbędziemy się jego przyczyny.
Przyczyna marskości wątroby może być alkohol. Oprócz alkoholu główną przyczyna
powstania marskości jest zapalenie wątroby spowodowane wirusami, zachwiania
odpływu żółci z wątroby. Niektóre zaburzenia immunologiczne i metaboliczne mogą
doprowadzić do marskości wątroby. Alkoholicy często umierają z powodu marskości
choroby. Ta choroba jest bardzo rozpowszechniona wśród mężczyzn. Główne objawy
marskości:
- wyniszczenie organizmu
- brak apetytu
- osłabienie
- brak popędu płciowego
- zwiększenie wątroby i śledziony
- niedobór witaminy B
- pojawienie się na skórze pajączków naczyniowych
- różowe plamy na dłoniach
- ginekomastia u mężczyzn
- brak owłosienia.
Marskość wątroby może prowadzić do powikłań :
- wodobrzusze
- krwotoki z żylaków przełyku
- śpiączka
- encefalopatia.
Chory może być sprawny przez wiele lat jeśli będzie się stosował do zaleceń lekarzy oraz
dietetyków. Nieleczona marskość wątroby prowadzi do niewydolności tego narządu a
następnie do śmierci. Obecnie znane są dwa rodzaje marskości:
- marskość drobnoguzkowa
- marskość wielkoguzkowa.
W dzisiejszych czasach bardzo często dochodzi do transplantacji wątroby, co ratuje życie
wielu osób.
Zapalenie trzustki
Jednym z narządów wchodzących w skład układu pokarmowego jest trzustka. Znajduje
się ona w jamie brzusznej. Odpowiedzialna jest za produkcje enzymów trawiennych.
Wydziela ona również hormon, który wpływa na poziom cukru we krwi. Hormonem tym
jest insulina.
Zapalenie trzustki może mieć charakter przewlekły lub ostry. W obu przypadkach
następuje uszkodzenie trzustki. Dochodzi do zahamowania działalności trzustki w
wyniku, czego nie zostają wydzielane hormony oraz enzymy. Zbyt duże spożywanie
alkoholu jest jedną z przyczyn powstawania zapalenia trzustki. Innym sposobem
uszkodzenia trzustki jest zatkanie przez kamień żółciowy wspólnego przewodu
żółciowego. Prowadzi to do odpływu żółci powrotem do trzustki. Następuje aktywacja
enzymów trzustkowych. Zapalenie trzustki przewlekłe jest bardzo rzadkim schorzeniem.
Na ten typ zapalenia częściej chorują mężczyźni niż kobiety. Pod pojęciem przewlekłego
zapalenia trzustki rozumie się włóknienie trzustki wraz z jej uszkodzeniem. Następuje
zanik jej funkcji wewnątrzwydzielniczej i zewnątrzwydzielniczej. Trzustkę budują
pęcherzyki, których światło ulega poszerzeniu. Powstają tzw. zwapnienia pęcherzyków,
których przyczyna jest pojawiająca się bezpostaciowa substancja, zamykająca światło
pęcherzyków. Zwłóknienie tworzy się wokół pęcherzyków. Następuje wówczas
całkowita degradacja trzustki. Główne przyczyny powstania zapalenia trzustki są
następujące: długi okres spożywania alkoholu, brak w pożywieniu odpowiednich ilości
białka, nadczynność gruczołów przytarczycznych, zaburzenie odpływu enzymów
trzustkowych. Zapalenie trzustki przewlekłe może występować pod dwiema postaciami:
- wapniejące zapalenie trzustki
- zaporowe zapalenie trzustki.
Ból po lewej stronie kręgosłupa oraz silny ból w nadbrzuszu może świadczyć o
pojawieniu się zapalenia trzustki. Początkowo ból nie jest odczuwalny cały czas, lecz w
miarę upływu czasu staje się bardziej silniejszy i dokuczliwszy. Po spożyciu pokarmu
odczuwalny jest ból bardziej intensywniejszy. Następuje również nagła utrata wagi ciała.
Często bywa tak, że pacjent najpierw przechodzi ostre zapalenie trzustki, a dopiero po
pewnym czasie pojawia się u niego przewlekłe zapalenie. Choć przewlekłe zapalenie
trzustki może pojawić się bez uprzedniego pojawienia się ostrego zapalenia.
Objawy ostrego zapalenia trzustki to:
- intensywny ból, bardzo częste jego napady oraz liczne nawroty normalnego stanu.
Szczególnie charakterystyczne dla ostrego zapalenia trzustki są enzymy trzustkowe, które
są zdolne do trawienia własnego białka oraz tłuszczów. W ostrym zapaleniu trzustki
następuje odwodnienie organizmu, chory ma bardzo szybkie tętno, a jego ciśnienie spada
co doprowadza do wstrząsu. Mogą również wystąpić zakażenia i krwawienia.
Oznaczenie amylazy jest to badanie służące do zdiagnozowania zapalenia trzustki.
Amylaza zaliczana jest do enzymów trzustkowych. Oznacza się jej obecność w moczu i
krwi. Gdy zauważymy zbyt wysokie jej stężenie wówczas możemy domyślać się że
mamy do czynienia z zapaleniem trzustki. Typy leczenia zapalenia trzustki:
- endoskopowi
- operacyjne
- zachowawcze.
Leczenie zachowawcze opiera się na stosowaniu diety niskotłuszczowej, zwiększoną
ilością białka oraz wyeliminowanie z diety alkoholu. Przy ostrym zapaleniu trzustki
często wymagane jest leczenie operacyjne chorego. Pobiera on leki przeciwbólowe.
Także stosuje się leki, które hamują wydzielanie soku trzustkowego zawierającego
niepożądane enzymy. Przewlekłe zapalenie trzustki powoduje liczne powikłania. Do
powikłań zalicza się:
- owrzodzenia żołądka
- owrzodzenie dwunastnicy
- krwawienia do przewodu pokarmowego
- cukrzyca
- torbiele trzustki.
Rak trzustki
Człowiek, u którego pojawia się rak trzustki ma bardzo nikłe szanse przeżycia. Tylko 3
procent chorych na raka trzustki żyje około 5 lat od czasu zdiagnozowania raka. W
Stanach Zjednoczonych oraz w Europie Zachodniej rak trzustki jest główną chorobą
powodująca śmierć. Charakterystyczną cecha tego nowotworu jest to, iż jego objawy
pojawiają się na ogół wówczas, gdy nowotwór jest silnie rozwinięty i zaawansowany.
Wtedy już jest za późno na profilaktykę. Chory zwykle umiera około 6 miesiąca. Do
głównych objaw raka trzustki można zaliczyć ból pojawiający się w okolicy pępka, w
śródbrzuszu, guzy pojawiają się w nadbrzuszu. Chory ma żółtaczkę oraz szybko traci
wagę ciała. Wszystko to prowadzi do powolnego wyniszczenia organizmu ludzkiego.
U niektórych chorych mogą również wystąpić bóle reumatyczne pojawiające się w
okolicy krzyżowo-lędźwiowej, zaburzenia działalności jelita, czyli: biegunki, wzdęcia,
zaparcia, brak apetytu, chudnięcie, nagle pojawiająca się cukrzyca, krwawiące stolce,
gorączka, w kończynach dolnych często dochodzi do zapalenia żył. Chory popada często
w depresję. Czasem zdarza się również, że chory jest strasznie osłabiony, poci się, ma
czerwoną skórę oraz przyspieszoną pracę serca. Warto, więc zwrócić uwagę na główne
przyczyny powstania raka trzustki. Należy, rzucic paleni, unikać kontaktu z produktami
ropopochodnymi. Powinniśmy, pozbyc się diety bogatej w tłuszcze oraz białko. Należy
zwrócić uwagę na cukrzycę. Rak trzustki pojawia się u osób w podeszłym wieku.
Nowotwór ten częściej dotyka mężczyzn niż kobiet. Główne badania jakie się stosuje w
profilaktyce nowotworu trzustki to : RTG, USG oraz biopsja, która pozwala na zbadanie
wycinka tkanki nowotworowej. Guzy nowotworowe można podzielić na endokrynne i
egzokrynne. Wyróżnić można dwa rodzaje terapii: chemioterapię oraz radioterapię. Gdy
chory skarży się na bardzo silny ból wówczas stosuje się różnego rodzaju środki
przeciwbólowe, także nawet narkotyki.
Uchyłki okrężnicy
Jest to choroba jelita. Zaraz za jelitem ślepym znajduje się część jelita grubego zwana
okrężnicą. W niej to tworzą się hucułki, czyli uwypuklenia na ścianach jelita. Jednym z
głównych powodów powstania schyłków okrężnicy wysiłek przy oddawaniu stolca.
Osoba, u której występują uchyłki ma problemy z wypróżnianiem się. Trudność
wypróżnienia się powoduje nagły wzrost ciśnienia, jakie panuje w jelicie. Wraz ze
wzrostem ciśnienia następuje pojawianie się na bokach okrężnicy uwypukleń, zwanych
uchyłkami. Uchyłki są wynikiem zaparć, na które z kolei duży wpływ mają braki
błonnika w pożywieniu oraz zbyt małe ilości spożywanej wody.
Chorzy na uchyłki okrężnicy skarżą się na silne bóle oraz towarzyszące im skurcze
dolnych części brzucha. Bóle te powodują zaparcia. Brak jest opróżniania jelit w czasie
trawienia. Zaległe w uchyłkach jelit jedzenie powoduje powstawanie procesów gnilnych.
Wytwarzane wówczas gazy doprowadzają do zapalenia okrężnicy. Stwierdzono również,
że występują przypadki, w których choroba rozszerza się na inne części okrężnicy.
Powoduje to bardzo poważne powikłania, przy których konieczna jest operacja
chirurgiczna. Profilaktyka tej choroby to nie spożywanie artykułów spożywczych
powodujących pojawienie się gazów. Dieta powinna być pozbawiona orzechów, nasion
oraz ziaren zbóż. W naszej diecie powinny dominować produkty bogate w błonnik.
Błonnik zawarty jest w wielu owocach i warzywach takich jak: marchew, pomidory,
banany, ogórki, jabłka, ziemniaki, pomarańcze oraz także mąka owsiana. Warto również
spożywać płyny , które są pomocne w detoksykacji organizmu. Często także zażywa się
antybiotyki.