Dolny Śląsk, dziś pojmowany jako jednolity rejon kulturowy i geograficzny, w
sensie historycznym był obszarem niejednolitym politycznie i gospodarczo. Geograficznie rzecz biorąc Dolny Śląsk obejmuje teren dorzecza Odry w jej środkowym biegu. Skomplikowane dzieje polityczne sprawiły, że architektura Dolnego Śląska chłonęła wpływy artystyczne regionów europejskich, z którymi łączyły Śląsk związki personalne i inne polityczne. W XIII wieku kiedy księstwo Henryka Brodatego stało się jednym z najbardziej prężnych obszarów Europy był Śląsk największym "poligonem urbanistycznym" Europy. Na dorobek kulturowy składają się wszystkie okresy historii Dolnego Śląska - Piastów Śląskich, czeskich Luksemburczyków, austriackich Habsburgów, Prus i Niemiec, Polski powojennej. Historyczną stolicą Dolnego Śląska jest Wrocław, dziś czwarte pod względem liczby ludności miasto Polski, wielkie ponadregionalne centrum przemysłu, nauki i kultury. Wrocław posiada bogate i zróżnicowane walory turystyczne - liczne zabytki architektury i budownictwa, interesujące muzea i wystawy, wysokie walory krajobrazowe i przyrodnicze. Do obiektów o znaczeniu europejskim zaliczono 5 obiektów lub ich zespołów tj.:Ostrów Tumski - kościół katedralny św. Jana Chrzciciela, kościół kolegiacki św. Krzyża z kościołem dolnym greko-katolickim św. Bartłomieja, Ostrów Piaskowy - zespół poaugustiański, kościół NMP i budynek klasztorny, Stare Miasto - ratusz, dawne kolegium Jezuitów (obecnie Uniwersytet). Dalsze 14 obiektów o znaczeniu ogólnokrajowym to Dom kapituły na Ostrowie Tumskim oraz na Starym Mieście: katedra kościoła polski-katolickiego św. Marii Magdaleny, kościół Garnizonowy św. Elżbiety, klasztor krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą (obecnie biblioteka Osolineum), kościół Franciszkanów św. Stanisława, Sw. Wacława i św. Doroty, D. Stara Giełda, kamienice w rynku: Pod Gryfami, Pod Złotym Słońcem, Siedmiu Elektorów - Pod Srebrnym Hełmem, pl. Solny nr 4. Wśród 12 obiektów muzealnych najliczniej odwiedzane są: Panorama Racławicka, Muzeum Narodowe, Muzeum Historyczne w zabytkowym ratuszu i Muzeum Przyrodnicze. Walory krajobrazowe wiążą się m.in. z położeniem miasta nad Odrą i jej dopływami, dużą liczbą malowniczych mostów, z Mostem Grunwaldzkim na czele oraz dużą ilością zieleni. Wśród 23 parków szczególne miejsce zajmuje Park Szczytnicki, czwarty pod względem różnorodności i obfitości drzewostanu park w Europie. Duże walory przyrodnicze posiadają Ogród Zoologiczny i Ogród Botaniczny. Z turystycznego punktu widzenia najciekawszą jednostkę krajobrazową stanowią Sudety. Ich atrakcyjność polega na bardzo zróżnicowanej rzeźbie terenu, wynikającej z różnorodności formacji geologicznych ( bogactwo form skalnych, urwisk, przełomów rzecznych, wodospadów ), wysokim stopniu zalesienia, walorach antropogenicznych ( zabytkowe miasta, zamki i ich ruiny, kościoły) i dobrym zagospodarowaniem turystycznym. Najatrakcyjniejszą grupą górską Sudetów są Karkonosze, chronione jako park narodowy, których najwyższy szczyt sięga strefy roślinności alpejskiej. Równorzędnym, pod względem atrakcyjności turystycznej, choć o mniejszej skali rejonem, są Góry Stołowe z rzadkimi formami rzeźby erozyjnej skał piaskowcowych, od 1993 roku posiadające również status parku narodowego. Ciekawe pod względem krajobrazowym są pozostałe grupy górskie - Góry Izerskie, Kaczawskie, Wałbrzyskie, Kamienne, Sowie, Bystrzyckie, Masyw Śnieżnika, Góry Złote i Bardzkie. Na ich obszarze utworzono 10 parków krajobrazowych (Książański,"Chełmy", Doliny Bobru, Gór Opawskich, Gór sowich, Góra św. Anny, Rudawski, Ślężański, Śnieżnicki, Dolina Jezierzycy). Z pozostałych obszarów dolnego Śląska na wyróżnienie zasługują m.in. Masyw Ślęży, wznoszący się samotnie ponad Nizinę Śląską, Wzgórza Trzebnickie, dolina Baryczy i Góra św. Anny. Ważniejsze osobliwości przyrody na Dolnym Śląsku o szczególnej atrakcyjności to: Stawy Milickie, Błędne Skały, Szczeliniec Wielki i Mały w Górach Stołowych, wodospady Wilczki, Kamieńczyka i Szklarki, Jaskinia Niedźwiedzia, Śnieżne Kotły w Karkonoszach. Ważniejsze zabytki architektury i budownictwa na Dolnym Śląsku, które zaklasyfikowane zostały w "Planie kierunkowym zagospodarowania turystycznego Polski" do dłuższego zwiedzania niż jeden dzień to: Brzeg - zamek książąt brzeskich, Jelenia Góra - kamienice podcieniowe, Kłodzko - twierdza bastionowa, most kamienny, Legnica - zamek książąt legnickich, Akademia Rycerska, Nysa - pałac biskupów wrocławskich, Paczków - mury miejskie z basztami i bramami, Świdnica - ewangelicki Kościół Pokoju. Dolny Śląsk obfituje również w liczne muzea, z których największa ilość znajduje się we Wrocławiu (Archidiecezjalne, Narodowe, Poczty i Telekomunikacji, Sztuki Medalierskiej, Panorama Racławicka, Przyrodnicze Uniwersytetu Wrocławskiego, Archeologiczne, Etnograficzne). Na uwagę zasługują ponadto muzea: Piastów Śląskich Brzegu, Śląska Opolskiego w Opolu, Filumenistyczne w Bystrzycy Kłodzkiej, Przyrodnicze w Cieplicach, Karkonoskiego Parku Narodowego w Sobieszowie, Papiernicze w Dusznikach Zdroju, Tkactwa Dolnośląskiego w Kamiennej Górze, Kryształów w Piechowicach, Dawnego Kupiectwa Śląskiego w Świdnicy. Na Dolnym Śląsku do obszarów o najwyższej atrakcyjności turystycznej zaliczono: Karkonoski park narodowy i Park Gór Stołowych, z miast - Wrocław, Karpacz i Szklarska Poręba oraz uzdrowiska Ziemi Kłodzkiej - Duszniki Zdrój, Kudowa Zdrój i Polanica Zdrój. Za obiekty o najwyższej atrakcyjności uznano: Krzeszów (opactwo cystersów), Książ (zamek Hochbergów), Legnickie Pole (opactwo benedyktynów), Lubiąż (opactwo cystersów) oraz z obiektów przyrodniczych - Stawy Milickie. Również Bolesławiec i jego okolice zasługują na uwagę. Miasto to położone na skraju Pogórza Kaczawskiego, nad Bobrem jest ośrodkiem przemysłu ceramicznego ( wyroby kamionkowe). Pomimo dużych zniszczeń w czasie ostatniej wojny, zachowały się liczne zabytki: późnogotycki kościół parafialny Wniebowzięcia NMP i ś. Mikołaja, późnogotycki ratusz z a525 -35, fragmenty murów miejskich z XIV -XVI w., Muzeum Ceramiki (m.in. zbiory ceramiki artystycznej, zwłaszcza kamionki bolesławieckiej), pomnik marszałka wojsk rosyjskich - Kutuzowa, który zmarł w Bolesławcu w 1813 roku. Podstawą do rozwoju Dolnego Śląska jest bogate i różnorodne dziedzictwo kulturowe. W strategii rozwoju planuje się stopniową rewaloryzację na wszystkich obszarach, na których zachowały się wartości kulturowe. Działania rewaloryzacyjne mają dwa cele: z jednej strony ochrona, utrzymanie i przywrócenie wartości samych w sobie, których nośnikami są obiekty zabytkowe i ich zespoły, z drugiej strony stworzenie atrakcyjnych ofert przestrzennych dla instytucji, przedsiębiorstw, mieszkańców i turystów. Tylko zabytki przyciągające przedsięwzięcia gospodarcze mają szansę na ochronę i utrzymanie swojej żywotności.
Literatura:
1. J. Wyrzykowski "Atrakcje turystyczne Dolnego Śląska dla turystyki zagranicznej"
Wrocław 1996.
2. J. Wyrzykowski "Strategia rozwoju produktu turystycznego na Dolnym Śląsku i
Śląsku Opolskim", Warszawa 1997.
3. "Dziedzictwo kulturowe Dolnego Śląska". Polski Towarzystwo Ludoznawcze,
Warszawa 1996.
4. M. Olczak, J. Moniatowicz "Bolesławiec. Przewodnik historyczny", Jelenia Góra -