20.01.

11

Marta Sajewska
Kamil Raczkowski
Bartłomiej Siawrys

Generacja dyfrakcyjnych elementów optycznych z

wykorzystaniem przestrzennego modulatora światła.

1. Obserwacja różnych obrazów dyfrakcyjnych na ścianie.

Dla przykładu dyfrakcji na szczelinach obserwowane obrazy są wynikiem iloczynu dwóch

funkcji: sinc i cosinusa.

Wzory (przykłady):

1) Różna ilość szczelin

Obserwujemy zmiany szerokości pików cosinusowych w obrazie.

2) Szczeliny o zmiennych szerokościach

Obserwujemy przesunięcie miejsc wygaszeń sinc’a.

3) Szczeliny o zmiennym okresie

Obserwujemy zmianę odstępu między pikami cosinusowymi.

Dla siatki dyfrakcyjnej otrzymaliśmy obraz również będący wynikiem iloczynu sincu i
cosinusa. Jednak piki cosinusa były bardzo rzadkie. Nie było widać wygaszeń sinca.

Obrazy dla różnych kształtów:

1) Kwadrat

Wynikiem są dwa prostopadłe sinc. W wyniku dyfrakcji na pionowej krawędzi

kwadratu powstał sinc poziomy i analogicznie dla poziomej – sinc pionowy.

2) Odwrócony kwadrat

Podobnie jak w poprzednim przykładzie powstał obraz dwóch prostopadłych sinc-ów,

ale przekręconych.

3) Obraz punktu

Otrzymaliśmy b-sinc.
4) Sześciokąt

Wynikiem są 3 funkcje sinc. Odpowiednio do siebie ułożone. Kolejne rzędy są

zniekształcone na wierzchołkach.

5) Litera Z

Dwie funkcje sinc. Jedna jest pionowa, a druga pochylona pod kątem.

6) Trójkąt

Trzy funkcje sinc niesymetryczne przez zniekształcenie na wierzchołkach.

7) Półkole

Funckja sinc z niedokończonym i zniekształconym b-sinc-iem.

8) Siatka z kwadratów

Otrzymujemy złożenie sinc-ów. Okres siatki jest większy niż średnica wiązki
oświetlającej dlatego podczas obrotu i przesuwania przesłony z siatką położenie obrazu nie
ulega zmianie.

9) Siatka z losowo zaciemnianymi kwadratami

Obraz taki sam, jak w poprzednim punkcie, lecz przy przesuwaniu przesłony z siatką
obraz na ścianie się poruszał.

2. Właściwe ćwiczenie.

Układ pomiarowy składa się z:

1) Lasera
2) Pinhole’a – wycina szumy
3) Polaryzatora
4) Soczewki będącej kolimatorem dzięki, której otrzymujemy falę płaską
5) Modulatora optycznego
6) Soczewki mającej przybliżyć obraz, czyli pole Fraunhofera.

Modulator optyczny jest zbudowany z ciekłych kryształów. Dzięki niemu możemy tworzyć
siatki fazowe i amplitudowe. W siatkach amplitudowych występują prążki jasne i ciemne,
które różnie przepuszczają światło. W siatkach fazowych zmienia się okresowo współczynnik
załamania.

Początkowo otrzymaliśmy obraz dyfrakcyjny siatki kwadratowej pomimo tego, że w

modulatorze optycznym nie została stworzona żadna siatka. Związane jest to z częścią
nieaktywną pikseli.

W dalszej części ćwiczenia stworzone zostały w MatLabie siatki dyfrakcyjne, których obrazy
zostały obserwowane na komputerze za pośrednictwem kamery CCD.
Stworzone siatki:
1) Siatka fazowa o okresie 40 pikseli (prążki pionowe).

2) Siatka fazowa o okresie 20 pikseli (prążki pionowe).

3) Siatka fazowa o okresie 20 pikseli (kwadraty).

4) Siatka fazowa odwzorowująca funkcję sin.

Wyliczona częstotliwość siatki wynosi: 0.088

Obserwowane obrazy zgadzały się z oczekiwaniami.

Następnie obserwowaliśmy przykłady siatek stworzonych komputerowo. Jedną z nich była

soczewka skupiająca dająca jako obraz dyfrakcyjny skupioną wiązkę. Kolejny był hologram,
który jednak nie dał żadnego obrazu dyfrakcyjnego.